VOORAL VOOR DL VROUW
Massage met groente en fruit
£c^fd£cn
v!
tlhtMAL
VROUWEN
Eieanor Roosevelt: een
vrouw van betekenis
Kunstenaar moet functie
hebben in het. volk
Huiselijk
Zoekt langs deze, haar
onsympathieke weg"
Tien onaangename dagen
op klip bij Perim
Yrijdag 7 October 1949
Iza Vally verjongt zijn klanten met
aardappelpuree en radijs
Was Uw wol veilig in
Hittegolf in New-York
Wijlen de president vroeg altijd
naar haar oordeel
Dinsdag wordt zij
65 jaar
JU
Terugkeer van de
eigen jeugd
PROF. v. d. LEEUW:
Opvoeding tot kunstivaardering een
nationaal probleem
T/T% inö'oube "I
Specialisl vaar WOL en PSTR1NEN
MODE-NOVELETTE
ia
vt
Kans op gelukkig huwelijk is
even groot, of even klein
Angst voor zwendel
niet ongegrond
Evelien spreekt
VAN VROUW
TOT VROUW
Bioscoopcouflict
Gouda
Op ds koAJüd
DE LEKKERKERK:
Een historie van „Kalmte kan je redden"
3
(Van onze Parijse correspondent)
'Is ge de schoonheidssalon van Iza Vally binnen gaat. op de Place de
1 Opera in het hartje van Parijs waant ge U aanvankelijk m een deftige
groentewinkeL Ge ziet er namelijk geen tubes Crème, potten zalf en flessen
reukwater, maar aardappelen, citroenen, bananen, komkommers, sla,
radijzen en princesseboontjes. Dit zijn namelijk de ingrediënten, waarmee
onze reeds beroemd geworden Iza zijn klanten schoonheid weergeeft, sporen
van de ouderdom wegmoffelt, kortom zijn beroep uitoefent,
Iza Vally is niet zo'n doodgewone
kwakzalver, die zijn klanten ponden
vettigheid op het gelaat smeert. Hij
masseert niet met olie of crème,
doch met,,., schijven komkommer.
En het moet gezegd worden
het resultaat is verbluffend. Is de
huid erg schraal, dan wordt er wat
banaan, ingewreven. De zaken lopen
uitstekend, want, de Parijse beau
monde schijnt de tubes te hebben
afgezworen. Terug naar de natuur.
Als men in de allerfijnste ereme een
stuk banaan verwerkt, omdat banaan
zo goed is voor de huid, waarom dan
niet in een keer het velletje met
een banaan bewerkt?
Iza Vally is een Italiaan. Getroffen
door de heilzame uitwerking van
vele simpele schoonheidsmiddelen,
die de vrouwen op het Italiaanse
platteland gebruiken, begon hij deze
natuurlijke methode te bestuderen.
Hij ontdekte, dat de meeste dezer
schoonheidsmiddelen chemisch en
pharmaceutisch wel degelijk verant
woord waren en veel snellere resul
taten afwierpen, dan de kunstmatige
middelen in tubes, potten of flessen.
Na nagenoeg eindeloze onderzoekin
gen stelde hij een soort schoonheids-
encyclopaedie samen, uitsluitend
voor eigen gebruik. Maandenlang
probeerde hij zijn recepten uit op
kennissen èn kennisjes. Daarna ver
huisde hij naar Parijs en begon zijn
schoonheidssalon, op de Place de
I'Opéra.
Iedere ochtend kunt ge de Parijse
meester thans over de Parijse mark
ten zien slenteren om de beste soor
ten groenten en fruit uit te zoeken.
Belast en beladen met manden vol
fruit en groente keert hij dan terug
naar zijn sjieke salon om de kunsten
toe te passen. Hij heeft al vele man
nequins, enkele prinsessen plus wat
filmsterren toe klant. «..-Je da
mes een masker op van aardappel
puree, waardoor ze vijf jaar jonger
worden. Hij masseert met radyzen-
olie, citroensap, princesseboontjes en
wat dies meer zij.
(Ingez. Med.)
ALK ALIVRIJ
35 et par pok Natta 100 gr..
Toén wij vele jaren geleden,
na een langdurig verblijf in de
tropep, voor ons genoegen in
lenteregen en najaarsstorm lie
pen, werden wij .niet zelden
braaf uitgelachen. In de loop
der jaren wenden wij ons aan
met de anderen mee te moppe
ren op het Hollandse klimaat,
maar nu wij een. hittegolf in
New-York hebben meegemaakt,
begrijpen wjj niet, hoe wij dat
ooit hebben kunnen doen.
Men zal zich er in Holland
nauwelijks een denkbeeld van
kunnen vormen welk een tem
peratuur men hier 's zomers
vaak heeft te doorstaan. Tijdens
deze hittegolf wijst de thermo
meter des morgens om acht uur
een temperatuur van 80 graden
aan en om elf uur blijkt het
kwik inmiddels meer dan 10
graden te zijn gestegen. Vijf
lange weken hopen wij vergeefs
op regen. Overal een broeikas
atmosfeer: het vochtgehalte van
de lucht stijgt van 50 pet. tot
80 pet. en hoger.
De planten verdrogen en het
gras is dor en geel. Geen blad
beweegt; zelfs de toppen van de
bomen staan roerloos. Soms
horen wij 's avonds een dof ge
rommel van onweer in de vearte
en heffen we vol verwachting
het hoofd bij* bet minste zuchtje.
Vergeefse hoop! Zuchtend vegen
we ons voorhoofd af.
Wij baden twee maal per dag,
dragen luchtige kleren, eten
slaatjes uit de koelkast en
's middags rusten we zonder
veel gepresteerd te hebben.
Waarom vonden wij in Hol
land de windvlagen om de hoe
ken van de straten en het een
tonig gekletter van de regen
tegen de ruiten toch zo erg?
Een lange reis naar New York
is blijkbaar nodig geweest om
ruwe zeewind en zonloze dagen
te leren waarderen.
Sophie Hoedt - Winkler Prins
Voor een te vette huid masseert
onze Italiaan met een mengsel van
appelmoes, sinaasappelen, citroenen,
radijzen. Dit mengseltje heeft een
sterk astringerende werking en in
derdaad bereikt hij er resultaten
mee. Voor een te droge huid neemt
hij aardbeien, bananen, worteltjes,
komkommer en slagroom. Het meest
simpel is de huidverzorging voor da
mes, die een normale huid hebben.
Zij krijgen een massage met schijven
tomaten. Daarna smeert hij een hele
banaan uit. Tomatenmassage is vol
gens Iza het beste middel om rim
pels weg te werken.
Hij weet overal raad op. Staat let
terlijk voor niets. Overtollige dikte
masseert hij weg met groente en
fruit. Ontharen doet hij met groente
en fruit. Dames, dte te mager zijn
masseert hij wat vlees op de botten
niet groente en fruit, In de verjon
gingsemulsie overweegt de banaan.
Iza's roem gaat over de wereld.
Rijke touristen uit Amerika laten
zien soms meermalen daags behan
delen om de kunst af te kijken, doch
dat schijnt niet zo glad te zitten.
Want Iza is voorzichtig. Volgens hem
zit zijn geheim in de juiste samen
stelling, want een te overdadige laag
tomatensap of vier princesseboontjes'
te veel doen de huid meer kwaad
dan goed. Men moet de juiste hoe
veelheid weten, terwijl bovendien
het ene product kersvers gebruikt
moet worden, terwijl b.v. de bana
nen weer niet vers mogen zijn. Som
mige vruchten moeten in het ver-
rottingsstadium verkeren alvorens
Iza ze kan gebruiken.
Ik heb me zelf niet laten behan
delen, hoewel mijn baard met de dag
zwaarder wordt. Derhalve weet ik
niet uit eigen ervaring of ge baat
zult hebben met een kastanjekuur
voor mee-eters. Maar wel weet ik,
dat Iza bezig is een slordige duit te
verdienen, want zijn radijsjes bren
gen goed geld op.,
RAAGT men de willekeu
rige eerste de beste in de
Verenigde Staten wie bij als
de grootste vrouw van zijn
land beschouwt, dan is er een
heel grote kans, dat hg de
naam van Eleanor Roosevelt
noemt, ook wanneer hij het
niet eens mocht zijn met haar
ideeën of niet tot degenen be
hoort, die trouwe lezers zijn
van de beschouwingen over pu
blieke zaken, die zij dagelijks
publiceert.
Eleanor Roosevelt, die Dinsdag
a.s. vijfenzestig jaar wordt, behoort
niét tot die vrouwen, die terugge
trokken hebben geleefd in de scha
duw van haar grote echtgenoot.
Van het moment af, dat haar man
belangstelling kreeg voor politiek,
heeft zij deze gedeeld. Zij heeft
hem gesteund bij verkiezingscam
pagnes, zij hield zijn belangstelling
wakker in de moeilijke jaren "dat
hij met zijn ziekte moest kampen,
zij maakte van hun hui$ een gast
vrij centrum, waar zowel hoogge
plaatste Amerikanen, gezanten, at
tache's van vreemde mogendheden
als vertegenwoordigers van de
Amerikaanse arbeiders zich thuis
en op hun gemak gevoelden.
Amerika en het buitenland zou
den in later jaren over de politiek
van Roosevelt praten en opmerkin
gen maken als: Roosevelt wil dit
alleen van mij afhangt?" vroeg hy?
„Ik geloof van wel", zei ze en
daarmee was het pleit beslecht.
Als dit het enige was, dat Elea
nor voor haar man gedaan zou heb
ben dan zou Amerika reeds reden
hebben om haar dankbaar te zijn,
want op dat ogenblik werd beshst
over een toekomstige carrière die
voor het land van de grootste be
tekenis is geweest. Maar zij deed
oneindig veel meer. Niet alleen dat
zij door haar zorg en haar toewij
ding, haar medeleven en hear be
langstelling zorg droeg dat Roose
velt, Roosevelt kon. zijn, maar zij
bemoeide zich zelf ook, met het
openbare leven.
Frances Perkins, de Amerikaanse
minister van arbeid tijdens de Roo-
5 sevelt-admïnistration, zegt van
haar. dat zij een scherp persoonlijk
oordeel had over politici en poli
tiek. Het is karakteristiek voor de
plaats die zij tijdens Roosevelt's
presidentschap, dat van de talloze
brieven, die op het Witte Huis wer
den bezorgd er ook zeer vele voor
héér waren bestemd
Na de dood van Roosevelt was
het vanzelfsprekend dat er een
wijziging kwam in haar plaats in
Amerika's openbare leven. Maar
zij bleef daar volkomen middenin
staan. Zij bleef bepaalde functies
in de Democratische partij vervul
len en zij vertegenwoordigde haar
land ook in de U.N.O. Zij bleef
bewijzen^ tot welk een belangrijk
werk én welk een verantwoordelijk
werk ook een vrouw in staat is en
hoe zij daarbij ontelbare vrienden
kan verwerven in. alle delen van
een uitgestrekt gebied als de Ver
enigde Staten en zelfs de gehele
wereld.
Op haar 65ste verjaardag zal zij
ongetwijfeld talloze bewijzen, daar
van ontvangen, ook uit ons land,
waar zij vele bewonderaars en be
wonderaarsters telt en dat zij ook
heeft bezocht toen men haar hier
een ere-doctoraat verleende.
Ouders zien iö hun kinderen graag
de terugkeer van hun eigen jeugd.
Soms bewust, maar voor een groot
deel onbewust stellen ze zich ten
opzichte van hun kind in, alsof ze
tegenover de kleine persoon staan,
die ze eens zelf waren en die diep
in hun onbewuste nog zijn vreugde
vol en soms verdrietig bestaan er
op na houdt. Dat is bij iedereen zo.
Conservatieve karakters hellen er
toe over bij alles te zeggen: „in mijn
jeugd" en pogen daarmee alle indi
vidualiteit in hun kmd te verstik
ken.
De oorsprong hiervan is meestal
■dat ze onbewust j'alousie zouden
hebben wanneer hun kind het an
ders en beter zou hebben dan zij
zelf. Ze verdragen het niet, dat hun
teleurgestelde kinderdromen bij een
ander wel in realiteit zouden omge
zet worden, terwijl zij zelf op een
vrij vreugdeloze en. dikwijls „gesla
gen" jeugd terugblikken.
Er zijn echter ook ouders dieniets
anders trachten, uit verzet tegen
hun eigen jeugd, dan hun diepver
borgen kinderwensen, door hun
spruiten te laten verwerkelijken.
Zulke kinderen moeten dan van
alles genieten, van alles worden,
van alles doen, van alles kunnen
krijgen. Gf ze er zin in hebben of
niet. Deze twee tegengesteld gerich
te opvoedingslijnen zijn beide fout
want ze houden te weinig reke
ning met het feit, dat het kind
recht heeft «P rijn eigen leven, om
dat het een nieuwe en andere per
soon is, die in zijn vrije en eigen
ontwikkeling niet gestoord mag
wordeq. .1
(Van onze kunstredacteur)
DEN HAAG. De kunstenaar heeft een broodheer nodig, zei prof.
Van der Leeuw gisteren in zijn magistrale rede op het Kunstenaars,
congres van de Federatie van Beroepsverenigingen van Kunstenaars,
nadat hy o.a. Bach en Mozart had genoemd als voorbeelden van kunste
naars, die In een dergelijke positie verkeerden. In de burgerlijke maat
schappij van hun t(jd was dit even vanzelfsprekend als in onze Gouden
Eeuw, maar de kapitalistische maatschappij heeft het aanzijn gegeven
aan de autonome kunstenaar, die uitgaat van de gedachte: ik ben de
schepper en die geen vaste binding meer heeft met de samenleving. De
kunstenaars hebben geen maatschappelijke functie meer, alleen de archi
tect doet nog iets dat nodig Is.
De pretentie van de kunstenaar
is vaak een dekmantel voor grillen
en invallen en hy moet zich niet
verbazen, dat het publiek zich van
de experimenten, waardoor de kunst
van heden zich kenmerkt, afwendt.
Wat de moderne muziek betreft
zegt men: „Je kunt het niet na
fluiten", en dit Ls voor vélen een
belangrijk criterium. Spr. wil aller
minst zeggen, dat de kunstenaar
met experimenteren moet ophou
den, doch hy moet zich wel afvra
gen of zijn moderniteit niet een po
ging is om de wereld te overbluffen
of om een tekort aan kunneu te
verbergen.
Het verschijnsel van de massa,
die brood en spelen vraagt, hebben
we nu op veel groter schaal dan in
het oude Rome en deze massa moet
gevormd worden, omdat ten slotte
het publieke oordeel de maatstaf is
voor alle kunst- Als de massa met
gevormd wordt, zullen de kunste
naars veroordeeld zyn om te wer
ken voor een kleine selecte groep.
Het grote nationale probleem van
het ogenblik is dan ook: hoe kun
nen wij in het volk het menselgke
bewaren, zodat het geen massa
wordt.
Met volksvoorstellingen en volks
concerten, hoe goed zij op zich zelf
mogen werken, komt men er niet.
Hier ligt voor het onderwijs in al
zyn geledingen en voor vorming
buiten schoolverband een grote op
voedende taak. Ook de kunstcritiek
zal meer in paedagogische zin moe
ten voorlichten.
Het is mede de invloed van de
kunst, die ons volk, waarop wjj in
de oorlog zo trots waren, wat nu
wel eens vergeten wordt, op een
redelijk niveau kan brengen. Men
moet het echter niet kwalijk nemen
als het niet direct aan het moderne
toe is. Het is de taak van de over
heid, omdat de kunst een deel van
ons nationaal vermogen is, om te
zorgen, dat de kunstenaars in het
volk een functie krijgen. Doch over
heidsbemoeiing mag niet ontaarden
in waardeschatting. Zy zal slechts
uitgeoefend mogen worden met
medezeggenschap van de kunste
naars zelf en zich tot doel stellen,
dat de kunst zoveel mogelijk aan
alle delen van het volk ten goede
komt.
Geld verdienen is heel belangrijk,
doch het moet in de kunst zichtbaar
en hoorbaar'worden, want anders
zouden wij nog minder zijn dan een
Balkanstaat, die in leder geval nog
zijn volkskunst heeft. Sterk legde
spreker er in de loop van zijn be
toog de nadruk op, dat de sociale
ontworteling van de kunstenaar
vooral hieruit blijkt, dat de kunst
geen functie heeft. De autonomie
van dB kunst, zoals wij die kennen,
heeft haar schaduwzijden. Men
moet het niet vernederend vinden
als een organist officieel wordt
aangeduid als kerkelijk bediende.
Door deze aanduiding heeft hy zijn
plaats in het geheel en dit is uiterst
belangrijk voer de plaats, die de
kunst inneemt in het leven van het
volk.
flng Med
Deze eenvoudige jurk heeft in Frank
rijk de harten al veroverd. Juist door de
eenvoud, die maakt dat zij bij allerlei
gelegenheden gemakkelijk gedragen kan
worden. De grondvorm is eigenlijk een
hemdvorm, een beetje het klassieke
hemd. De ontwerpster heeft al te starre
eenvoud weten te verhoeden door haar
fantasie in het versieringsmotief te laten
spelen. Vier grote loshangende zakken.
Een dergelijke wijze van breken van
een te groot effen vlak schaadt het
practische en losse karakter allerminst.
Integendeel. Het geeft een sportief ge
voel in zo'n „betoverende huishoud jas"
bezig te kunnen en durven zijn. De aan
geknipte en tot driekwart opgeslagen,
mouw werkt hiertoe ook mee. Geen
angst om vuile of natte handen te krij
gen in de keuken of bij het helpen van
de kinderen. In zo'n jurk voel je je niet
gehandicapt en durf je gewoon te zijn. De simpele en huiselijke
vormgeving onderstreept daarbij de vrouwelijke sfeer.
en Roosevelt wil dat. Ingewijden
wisten, dat men beter over de
Roosevelts kon spreken en dat
Franklin over tal van gewichtige
zaken overleg pleegde met zijn
vrouw. Dit wil volstrekt niet zeggen
dat ZU het altijd met elkaar eens
waren. Daarvoor waren zij beiden
veel te onafhankelijke geesten, zo
als bijvoorbeeld ook na de oorlog
is gebleken, tooen Eleanor soms
wel artikelen publiceerde, die vol
komen afweken van het vroegere
standpunt van FDR. Maar Roose
velt stelde haar oordeel op hoge
prijs en meer dan eens is het voor
gekomen, dat hij bij een discussie
met zijn naaste medewerkers over
belangrijke zaken de simpele vraag
stelde: „Wat zegt Eleanor ervan?"
Toen Alfred E. Smith zich in
1D28 gereed maakte voor de presi
dentsverkiezingen, zocht hij een
bekwame kracht, die het gouver
neurschap van dè staat New York
van hem kon overnemen. Zijn oog
viel op Roosevelt, die toen in
Warm Springs genezing zocht. Roo
sevelt weigerde, maar Smith hield
aan. Roosevelt weifelde en raad
pleegde zijn vrouw.
„Denk je dat een overwinning
van de Democraten in New York
ELKE week verschijnen er in de
grote dagbladen gezamenlijk
zeker 600 huwelijksadvertenties. Dat
is heel krap genomen; de kleinere
provinciale bladen en de weekbla
den zijn dan niet meegerekend.
Dat zou dus betekenen dat over een
jaar gerekend ongeveer dertigdui
zend mensen langs „deze, hun on
sympathieke weg" een huwelijks
partner zoeken. Het zou heel inte
ressant zijn om te weten, hoeveel
van die. dertigduizend hun partner
op de onsympathieke weg vinden en
nog interessanter zou 'het zijn om
eens te horen, hoe die huwelijken
worden. Het is beslist onmogelijk
om hierover ooit een opinie-onder
zoek te organiseren, want dit is nu
een van de dingen, die niemand we
ten wil, We horen er ook nooit over
spreken.
Iemand zegt wel: Ik heb geen
werkster, 'k zet maar eens een ad
vertentie. Maar niemand zegt ooit:
'k Heb geen man, 'k zet maar eens
een advertentie.
Het wordt blijkbaar, ook door de
mensen die de annonces plaatsen en
ook door diegenen, die er op schrij
ven, als iets minderwaardigs be
schouwd. De gedachtengang is na
tuurlijk deze Cen het is een heel
Hollands-degelijke gedachtengang):
Een huwelijk is geen koopwaar en
geen betrekking. Een huwelijk, dat
op zo'n rare lichtzinnige basis be
rust, kan nooit goed gaan.
- Daarbij komt de-angst voor zwen
del, en die angst is niet helemaal
ongegrond. Het schijnt inderdaad
vaak voor te komen, dat „heren"
schoonklinkende advertenties zetten
en daardoor in aanraking komen
met jonge vrouwen, die ze dan op
een of andere manier uitbuiten of
bedriegen. Zou ooit een bedacht
zaam, degelijk, nuchter mens een
dergelijke manier zoeken om kennis
te maken? Nu. ik geloof, dat het ons
hard tegen zou vallen (of mee zou
vallen) als we het eens wisten. In
de eerste plaats zit er een stuk avon
tuur in en zelfs by de degelijkste
mens wil die zucht naar avontuur
nog wel eens de kop opsteken. En
dan, er zijn toch zoveel mensen die
eenzaam zyn. Boven een bepaalde
leeftijd is het zo moeilijk om een
partner te vinden. Een vrijgezel van
over de dertigIn zijn kennissen
kring heeft hij geen enkel meisje dat
hem aantrekt. Hij heeft geen zin om
naar clubjes of danslessen te gaan,
daar is hij te oud voor. Hij werkt
hard, heeft niet veel tijd en beslist
geen zin om heel omslachtig nieuwe
kennissen te zoeken in de hoop dat
daar in de buurt misschien een „par
ty" te vinden is.
Is het zo vreemd?
Is het nu zo gek, dat hy het op
deze manier probeert7 Wanneer hij
een heel eenvoudig man is zal hU
vervallen in afgezaagde termen als;
Net heer, goede pos., z.k,m. met dito
dame. Als hij een meer ontwikkelde
persoonlijkheid is. zal hij dat in zijn
annonce ook laten uitkomen. De ad
vertentie zelf zegt dus al een hele
boel. Goed. hij krijgt er bepaald
tientallen brieven op. Wanneer hij
een beetje mensenkennis heeft zal
hij er een paar uitpikken en een ken
nismaking organiseren. Dan is er
immers nog mets rampzaligs ge
beurd? Inplaats van in een familie
kring, ontmoet hij het meisje in een
café of in een lunchroom. Nu we zijn
langzamerhand wel zo ver, dat we
dit geen doodzonde meer vinden.
Hij weet weliswaar met. uit welk
milieu zij komt maar dat kan hij
toch langzamerhand te weten ko
men? Hij hoeft toch niet meteen op
staande voet met haar naar het stad
huis te rijden? Waarom zou het niet
eens goed kunnen uitvallen? De
kans is net zo klein en net zo groot
als bij een normale kennismaking
die ook geen levenslang geluk ga
randeert.
Omgekeerd, een dame die adver
teert.
Dit is aan de ene kant begrijpe
lijker, want voor een vrouw van
boven de dertig zijn de kansen om
een ongetrouwde man in haar om
geving te vinden, al heel erg klein.
Ze weet, dat ze een goede vrouw
zou kunnen zijn, maar er is nu een
maal niemand. Begrijpelijk dus, als
zij het op die manier probeert. Maar
aan de andere kant weer iets min
der begrijpelijk, want een. vrouw
voelt hier toch altijd iets in van
„zich aanbieden".
Maar als zij zich daar overheen
weet te zetten, waarom zou het dan
ook niet goed kunnen uitkomen?
Wanneer beide partijen eerlijk te
genover elkaar staan, mensenken
nis hebben en met verstand en be
leid die kennismaking voeren; waar
om zouden ze dan zo niet de ware
Jacob en de ware Jacobs vinden.
Alleen, voor één soort huwelijksan
nonces is geen excuus: Jonge meis
jes van twintig of jonge „heren" van
twintig of daaromtrent. Dat kan niet
ènders zijn dan avonturenzucht.
In elk geval hoe we er ook over
dejJcen: dat het vaak voorkomt is
zeker, Wjkt U maar in de krant.
Minister antwoordt op
vragen van drs. Nederhorst
(Van onze parlementaire redacteur
DEN HAAG De verhoging der
vermakelijkheidsbelasting tot 35
is de gemeenten dwingend opgelegd.
Laten zij dit na, dan lopen zij ge
vaar gekort te worden op de uitke
ring uit het gemeentefonds. In feite
is dus deze verhoging een landelijke
aangelegenheid, die echter thans op
de rug der gemeente Gouda wordt
uitgevochten, doordat de bioscoop
theaters er gesloten zijn en de bio
scoopbond er zich achter heeft ge
plaatst Dit beeft er o.a. toe geleid,
dat men door uitkoop van schouw-
burgvo oratellin genen concerten en
door weigering van zalen alle ver
maak in deze' gemeente poogt lam
te leggen.
Het tweede Kamerlid Nederhorst
heeft gisteren bij de aanvang der
vergadering vragen gesteld aan de
ministers van binnenlandse zaken sn
financiën. Hy vroeg o.a. of de mi
nisters niet van mening zijn, dat de
actie van de bioscoopbond in Gouda
de grenzen van het geoorloofde over
schrijdt, of zij zich door een duide
lijke uitspraak achter de gemeente
willen scharen en daardoor mede te
werken aan een spoedige oplossing
van het conflict.
Op de vragen van de beer Neder
horst heeft de minister geantwoord
dat de regering zonder in beoorde
ling te treden, van het optreden van
de bioscoopbond, zich achter de ge
meente Gouda plaatst en niet zal
medewerken aan bepalingen die tot
opheffing van het conflict kunnen
Leiden, zolang de staking van de
bioscoop-directeuren met is opge
heven. Bij het bepalen van de uit
kering uit het gemeentefonds aan
de gemeente Gouda, zal de regering
rekening houden met de verminder
de inkomsten van de gemeente, als
gevolg van de gevoerde actie. Ver
der deelde de minister mede, dat de
regering bereid is, indien georgani
seerde acties achter wege blijven,
een onderzoek in te stellen naar het
voorschrift dat gemeenten die de
vermakelijkheidsbelasting niet ge
noeg kunnen opvoeren, op hun uit
kering uit het gemeentefonds wor
den gekort.
De kop van Jut
WANNEER er sprake is van een
hoofd van Jut, dan is het on
getwijfeld de Volkshuisvesting:.
Krantenmensen kunnen daarover
meepraten. Hun beroep brengt het
mee, dat zij. meer dan hen lief is,
met allerlei ellendige huisvestngs-
problemen in aanraking- komen, dat
woningzoekenden hen m vertrouwen
nemen en dat zg inzage krjjgen van
beslissingen, die voor de betrokkene
niet altijd even plezierig zijn. Wat
is wijsheid in een stad als Rotter
dam, waar op woninggebied zoveel
leed geleden wordt, waar zoveel ge
holpen moet worden zonder dat de
middelen aanwezig zyn?
Wie meent, dat de Volkshuisves
ting almachtig is, wordt van deze
waan gedachte spoedig genezen. De
Volkshuisvesting ig niet meer dan
een instituut, die tot taak heeft zo
veel dit in haar vermogen ligt, orde
op zaken te stellen. Zij is niet in het
leven geroepen om wonderen, te ver
richten en wanneer die wonderen
voor sommige mensen toch plaats
vinden, zijn het geen wonderen
meer, maar een doodgewone kwes
tie van een aantal zeer nuchtere
voorwaarden, die op een bepaald
ogenblik gunstige omstandigheden
scheppen. De harde werkelijkheid Is
dan, dat tegenover één. tevreden
mens honderd ontevredenen staan.
Het is geen benijdenswaardige po
sitie, die de Volkshuisvesting in
neemt en ae persconferentie, die de
zer dagen werd gehouden, heeft
zulks allerminst onder stoelen of
banken gestoken. Waar zoveel be
middeling moet verleend worden,
kan het bijna niet anders of zij, die
al zo lange tijd vergeefs op afdoe
ning wachten, zuilen zich wantrou
wend afvragen hoe het toch komt,
dat A en B, die hun aanvrage later
hebben ingezonden, wel een huis
hebben gekregen en zij niet. Dan
ontstaat het gerucht, A en B heb
ben natuurlijk steekpenningen ge
geven. C komt dit onverwacht be
vestigen. Hij heeft er wel geen di
rect bewijs voor, maar hij weet het
weer van D, wiens goede kennis E
het weer van F heeft gehoord. Dit
is een ernstige zaak. De Volkshuis
vesting wordt erdoor in opspraak
gebracht en vele teleurgestelden
verliezen het vertrouwen in deze in
stelling. Met feiten kan men iets
beginnen, met geruchten nooit.
De Volkshuisvesting is voorname
lijk een administratieve instelling.
Zij registreert, ordent, organiseert,
controleert enz. Maar administratie
ve instellingen zijn niet altijd tot in
het kleinste onderdeel even perfect
en zeker niet als het om tienduizen
den mensen gaat. Herhaaldelijk zijn
er mutaties, veranderingen, afvoe
ringen, die nauwkeurig bijgehouden
moeten worden willen zij ntet de
grootste wanorde stichten. En nu
willen wij ook eens een keer op dat
hoofd van Jut slaan. Wy hebben de
onweerlegbare bewijzen, dat aan die
administratie wel het een en ander
ontbreekt.
Hier is een voorbeeld. Een vrouw-
vult de voorgeschreven formulieren
in om haar woning te ruilen. Dat
gebeurde ln Juni. in September is
het dan eindelijk zover, dat de zaak
in kannen en kruiken is; er komt
huisbezoek en de ambtenaar ver
klaart de zaak ln orde. De vrouw
■wacht^de gegadigde.",wacht, maar er
gebeurt'niets. Twee weken later,
het is inmiddels October geworden,
ontvangt de' vrouw tot haar grote
verbazing dezelfde formulieren, die
zij in Juni heeft ingeleverd, maar
blanco en tevens een lijstje adressen
van mensen, waar zy haar geluk
kan beproeven. Ra, ra, hoe kan dat?
Men kan ons veel vertellen, maar
hier klopt iets niet in de administra
tie, an de organisatie en in heel die
machinerie, die Volkshuisvesting
heeft opgebouwd.
Wij willen deze instelling veel
vergeven en wij hebben nota geno
men van de uiteenzetting op de
persconferentie. Wy nemen grif
aan, dat de moeilijkheden groot zyn,
maar wy zijn er ook van overtuigd,
dat veel ontevredenheid kan wegge
nomen worden door een goed lonen
de organisatie,
Als hierin geen verbetering komt,
vrezen wy, dat er nog vaak op het
hoofd van Jut geslagen zal worden!
fingen Med.)
ROTTERDAM Zoals men zich herinneren zal, is op 25 Juli het 7217
brt. metende ss „LckkerkErk" van de Ver. Ned. Stoomvaart-Maatschappij
in de Rode Zee nabtf het eiland Perim aan de grond gelopen.
„We hadden die dag fn Aden stookolie ingenomen," vertelde ons de
kaniteln, „en 's middags om een uur of een vertrokken we naar Suez,
's Avonds kwam Perim High Light in zicht en dc reis scheen vlot te zullen
verlopen, toen plotseling om half elf een schok werd gevoeld en het schip
vastliep. Direct werd volle kracht achteruit gegeven, maar het schip bleef
onwrikbaar zitten. We gingen zo gauw mogelijk kijken wat er aan de hand
was en constateerden, dat een van de stookolietanks vol water liep.
voet gebroken was en de bodem
platen tot dB achterzijde van de
voorste dieptanks waren verdwenen,
terwijl het schip met de wrangen
op cen rotsbodem rustte.
Na verschillende vergeefse pogin
gen kwam er in de late avond van
3 Augustus eindelijk enige beweging
in het schip. Direct werd de „Pro
tector" op de hoogte gebracht en
ditmaal kon het schip worden los
getrokken. Besloten werd, ondanks
de aanzienlijke schade, op eigen
kracht naar Aden terug te stomen,
nadat twee tanks met water waren,
gevuld om de stabiliteit te verzeke
ren, Met verminderde vaart en de
„Protector" voor alle zekerheid in
de nabijheid werd op 4 Augustus
Aden weer bereikt. Hier rijn voor
lopige reparaties uitgevoerd, waar
na weer z.ee werd gekozen."
Gisteren kwam het schip, dat tien
dagen lang onwrikbaar op de rotsen
had gezeten, met een lading stuk
goed de Rotterdamse haven binnen,
waar het ligplaats koos.in de Rijn
haven.
We stelden Aden radiografisch
van de stranding op dc hoogte en
het resultaat war. dat de volgende
dag het ss „Aagtekerk". van de
zelfde maatschappij langszij ver
scheen om assistentie te verlenen.
Meteen werd begonnen de „Lekker-
kerk" aan de voorkant lichter te
maken, door 440 ton stookolie naar
de „Aagtekerk" over te pompen,
terwij] een deel van de stukgaed
ia ding van de voorste naar meer
achter gelegen ruimen werd over
gebracht. Toen de voorsteven ridus
lichter was geworden, werd een tros
vastgemaakt, om met vereende
krachten te proberen vlot te komen.
Het mocht niet gelukken. Tot over
maat van ramp raakte de sleeptros
in de schroef van de „Aagtekerk"
verward en er zat niets anders op,
dan do verbinding met dit schip te
verbreken.
Inmiddels was het bergingnvaar-
tuig „Protector" langszij versche
nen, Met de kapitein daarvan werd
de volgende dag een „no cure na
pay"-contract afgesloten.
Een duikeronderzcek bracht aan
het licht, dat de voorsteven op 6%
