r*
L
3
en Marine meten met
andere maten
Onkunde van het publiek kost
P.T.T. schatten geld
ministers doof voor grieven
KLM
WITTEBROODSWEKEN
WILLEM DE JONG
Zaterdag 11 Februari 1950
5
ONDEROFFICIEREN VRAGEN RECHTSHERSTEL
Van beloften uit Londen it
niets terecht gekomen
Rampzalig gevolg van
ministeriële twijfel
r,
rs
Geen ernstige,
aanwijziging tegen
Ritman
VROUWEN
HET POSTKANTOOR IN DE KLAS
Jeugd leert het gebruik van
formulieren en apparaten
A
r~
Dfc KINDERKRANT
"N
0s uiknAcfwoI
.J
Prachtige opname van Brahms'
Vioolconcert
werk
kleding
nmsr tta An (Van een onzer redacteuren)
-a. Beroeps-onderofficieren, die collega's van de marine, ook wanneer
op 10 Mei 1940 reeds deel uitmaakten - -
van de
Nederlandse Landmacht en na de Meidagen op
last van de Duitse bezetter zyn ontslagen, vra-
gen zich nog steeds vol verbazing af, waarom
'■J>etv!fl^ng opnieuw een verbintenis
met het ministerie van Oorlog hebben moeten
aangaan, alsof zfl nooit of te nimmer tot het
mmtatre beroepspersoneei hadden behoord.
Adjudant-onderofficieren, die samen met schip
pers en opperschippers op de bureaux van het
Departement van Defensie hebben gezeten,
zien het nog altijd met fede ogen aan, dat hun
nmT'iJ*,ïïrïn 20 klaSït "ïen in tmti«'officierEkringen - terecht gekomen
ni verzekeringen Uie van Londen uit bezat Nederland
MeiiEe" oniJer minister Fiévez niets en
ïcifterSn TSe on"?er Schokking, die h-arn is opgevolgd. Vilf maal
5. - hederland het bevrijdingsfeest. Maar nog altijd
lijdt het lagere beroepspersoneei van het Nederlandse leger onder de ge-
volgen van een ontslag, verleend op wens van de vijand, waartegen dit
leger heeft gevochten.
categorien, die periodieke salaris-,
verhogingen hebben gederfd, op .on
derduikers, die verstoken zijn ge
weest van inkomsten. Zij wijzen ook
en niet in de laatste plaats op
de morele kant van de kwestie. Zij
protesteren tegen wat zij beschou
wen als achterstelling vergeleken bij
de onderofficieren van de zeemacht
en de burgerlijke ambtenaren. Zij
vragen zich af wat nu eigenlijk hun
positie is. Zij vragen zich af of het
als billijk kan worden beschouwd,
dat zij zich bijna vijf jaar na de be
vrijding nog altijd in een uitzon-
tussen
1940 en 1945 niet in dienst zijn geweest, volle
dig hun aanspraken op bevordering en jaar-
weddeverhoging hebben behouden en een scha
deloosstelling ontvingen tot een bedrag, dat
z\j zouden hebben genoten, wanneer zy niet
zouden zyn ontslagen. In één woord: het be
roepspersoneei beneden de rang van tweede
luitenant is er verbitterd over, dat aan de
mannen van de zeemacht wèl, aan hen echter
géén rechtsherstel is verleend. Met alle
althans vele gevolgen van.dien.
Toen ïn 1940 een einde werd ge
maakt aan het bestaan van de Ne
derlandse Landmacht, werd aan de
dienstplichtigen groot verlof ver
leend, stelde men de beroepsofficie
ren op non-actief maar kregen de
onderofficieren w eh uitsluitend de
onderofficieren hun ontslag. De
betrokkenen hebben zich daar des
tijds niet al te. veel zorgen over ge
maakt, Zij leefden gesterkt .door.
Radio Londen in de verwachtte]
dat het ontslag na afloop van d_
oorlog zou worden herroepen en al*
les weer in orde zou komen,
Hoé bitter zijn zij in hun var-
wachtingen teleurgesteld. Minister
Meijnen. die aanvankelijk een geheel
nieuw- leger wilde opbouwen en
daaromgeen maatregelen nam om
het oude: beroepspersoneei weer te
rug te nemen, plaatste zich op het
standpunt, dat het ontslag rechtma
tig is geweest.
Hoe hif dit kón beweren, of-"
schoon artikel 19 van het Reglement
Militaire Ambtenaren uitdrukkelijk
voorschrijft, dat een dergelijk ont
slag alleen door of namens" de mi
nister van Oorlog (die er niet was)
kan "worden verleend is iets, dat
volgens de onderofficieren nimmer
volkomen duidelijk in het licht is
gesteld.
En waarom de minister als dit
ontslag dan rechtmatig zou zijn
tóc^vbegin 1946 wel.bereid;was een
andere houding-aan te nemen., is al
even onverklaarbaar. Tenzij óók de
minister destijds van de. rechtmatig
heid er vah niet zo volkomen over
tuigd was 'als hij ..later wel heeft
doen voorkomen.
De twijfel, waarvan de' minister
destijds blijk gaf, is da 'onderofficie
ren 'slechts na odlotti g gew ord en.
Toen hij een Legerorder no. 51, waar
in het ontslag rechtsgeldig werd ver
klaard, opschortte, staakten zij de
actie^voor-rechtsherstel, die zij al
waren begonnen. Korte tijd later
iechter verscheen een Legerorder no.
168, die opnieuw de rechtsgeldigheid
van het ontslag bekrachtigde. Toen
echteiu,was de termijn verstreken,
bihnëri welke men een. beslissing
vanhet Ambtenarengerecht had
kunnen uitlokken.1
Het een of het ander
Er-is een ontwerp-Koninklijk Be-
Sluit geweest, krachtens: hetwelk
ook bet aan de onderofficieren ver
leende ontslag zou worden ingetrok
ken. Het heeft nimmer het licht ge
zien en de. onderofficieren vragen
zich af waarom. Want zo rede
neren zij of het een óf het ander.
Of het aan de onderofficieren van
Land- en Zeemacht in 1940 gegeven
ontslag is rechtmatig, óf het is dat
niet.
Als het rechtmatig is, waarom
werd dan aan de marine-mensen
rechtsherstel gegeven.
Als het onrechtmatig is bijvoor
beeld omdat de instantie die het gaf
niet competent was of omdat een be-,
roep op het Landoorlogreglement
niet opgaat waarom werd het dan
voor de Landmacht niet ongedaan
gemaakt, *-■#'
De pensioenen
Er is zo zal wellicht de minister
van oorlog in navolging van zijn
voorgangers opmerken een wet
tot stand gekomen, waardoor de pen
sioenrechten der betrokkenen gro
tendeels zijn gewaarborgd.
De onderofficieren zullen antwoor
den^ dat het niet .alleen.-om de pen-,
sioenrechten gaat. Zij wijzen op de
Herik en Gij* bestuderen het-
telex-apparaat, waar ze ook het
Nederlandse woord „verreachrV-
vér" voor leren.
Ons blad brak een. tatt* «oor
de gepenslonneerden, die in de
ze t(jd de grootste, moeite heb
ben hun hoofd boven water 'te
honden. Het heeft in de bres
gestaan voor hen, die het eerst
de nadelige gevolgen der deva
luatie bespeuren." Het heeft de
belangen van de gehuwde amb
tenares verdedigd en is opgeko
men voor de principiële dienst
weigeraars, die slachtoffer drei
gen.te worden van leemten in
de bestaande wetgeving. Thans
willen wij de aandacht uestlppn
op een andere categorie, «.^Gr
aan onrecht geschiedt: de Ne
derlandse beroeps-onderoffldc-
ren, die vijf jaar lang vergeefs
op rechtsherstel wachten.
deringspoeitie bevinden en anders
behandeld worden dan nadere ca-
tegoriën landsdienaren, die stellig
niet minder, maar ook niet meer
blijk hebben gegeven van trouw en
aanhankelijkheid aan de Neder
landse regering.
DJAKARTA. Op zijn weke
lijkse persconferentie heeft de In
donesische minister van Voorlich
ting, Mononutu,, op vragen inzake
de arrestatie van Ritman geant
woord, dat enige aanwijzingen te
zijnen laste gevonden zijn, doch
dat deze niet van ernstige aard
zijn. De. zaak zal verder volgens
de normale procedure worden be
handeld. Alle maatregelen naar
aanleiding van het geval-Wester
ling zijn op legale basis ganomen.
Speciaal voor de Neotrianders,
die zich volgens de bestaande we-t-:
geving gedragen, bestaat geen re
den voor ongerustheid.
Virginia Slijper, de correctrice
van de „Javabode" komt heden
vrij. De „Javabode" bericht dat de
vrijlating van Kosak binnen enke
le dagen tegemoet kan worden ge-
zien.
Nederlandse veestapel in
5 jaar tbc-vrij
GRONINGEN. Op een by een-
komst in de volkshogeschool
'"t Oldorp" heeft minister Mans-
holt verklaard, dat de zo noodza
kelijke intensivering van de Ne
derlandse landbouw kan worden
bereikt door grondverbetering en
door uitbreiding van de veestapel.
Om een topproductie te bereiken
heeft men een plan uitgewerkt
waardoor de Nederlandse veesta
pel binnen vijf jaar t.b.c-vrij kan
zijn. Dit plan, dat ongeveer hon
derd millioen gulden zal gaan kos
ten. zal gedeeltelijk door de over
heid, gedeeltelijk door de boeren
moeten worden betaald,
Advertentie -(LM
Vrouwen hebben vaak moeilijke en
pijnlijke tijden. Zij kunnen deze aan
merkelijk verlichten, ja die pijnen
doen verdwijnen door het gebruik va*n
Togal, de grote pijnverdrijver. Toga]
is onschadelijk voor hart, nieren en
maag, Bij apoth., drog. 0.83, 2.08,
t
„Kijk "Wiesje, dit is een kleine
telefooncentralezegt meester en
zó moet je dat ding gebruiken".
(Van onze speciale verslaggever)
DEN HAAG. Als men soms op een postkantoor Iemand ziet schutteren
met het invullen van een,giroblljet of ergens in de hoek v»n een winkel
een klant siet worstelen met.de telefoon, dan vraagt men zich wel eens af:
Waarom"Ieren ze de kinderen dat niet op gchool7
Deze verzuchting heeft de P.T.T, ook geslaakt, want die zit iedere dag
met de brokken, dat wil zeggen; tienduizenden onvolledig of verkeerd ge
adresseerde, brieven, onjuist Ingevulde formulieren, overbodig gevraag
aan de loketten, enz. enz. En dat koat schatten geld. j
Alleen In Amsterdam heeft de
P.T.T. al vijf ambtenaren in dienst,
die de hele dag niets anders doeft
dan de onvolledig of verkeerd ge
adresseerde poststukken thuis bren
gen. Dat zijn er 450.000 van de 120
millioen die het postkantoor van de
hoofdstad Jaarlijks
verwerkt Alleen
de postcbèque- en
girodienst te Den
Haag krijgt iedere
week gemiddeld
RO.OOO verkeerde
betalingsopdrach
ten. En met de
postwissels is het
al van hetzelfde
laken een pak.
Vele mensen we-
ten geen weg met
de eenvoudigste
P .T.T.-h and elin gen
zoals er trouwens
ook zeer velen
zijn, die de weg in
een spoorboekje
niet kunnen vin
den. Er ia niemand,
die het ze heeft ge
leerd of voorge
daan, ook vroeger
op school niet. In
middels is daar
trouwens da laat
ste tientallen jaren
veel verbetering in
gekomen, ook wat
het spoorboekje
"betreft, want het
huidige enderwij-
zersgeslacht
richt zijn onder-,
wijs veel meer op
de practijk dan
vroeger. De Spoor
wegen hebben
overigens een tijd lang zeer interes
santevoorlichting op de scholen
gegeven. De Vereniging vaor Vei
lig. Verkeer doet dat tegenwoordig
met stijgend successen ook'de P.T.T.
dringt met hoor voorlichting steeds
meer door tot dé Nederlandse scho
len. Het kost wat geld, maar „de
cost gaet voor de baet", nietwaar?
Die verkeerde adressen en onjuist
Ingevulde formulieren kosten veel
■meer.
Boekjes en platen
Een. kleine vierduizend scholen
"gebruiken momenteel in de les het
op aanvraag gratis door de P.T.T.
ter beschikking gestelde leer- en
oefenmateriaal, aardige boekjes en
moderne, gekleurde knippïaten voor
de kinderen en. handleidingen voor
het onderwijzend personeel. Alle
soorten formulieren worden er bit
geleverd, zodat de leerlingen ook
in de practijk tot het invullen van
chèque's, postwissels, telegramfor
mulieren enz. enz. kunnen kamen.
De jongelui zijn hevig geïnteresseerd
in dit waarlijk levende onderwijs,
ze raken aan het' corresponderen,
leggen plakboeken met plaatjes van
P.T.T.-handelingen aan. maken een
klasse-boek mët de best ingevulde
formulieren en de mooiste brieven.
Ze worden zo langzamerhand vol
leerde P.T.T.-gebruikers, die de
staat later niet door onkundigheid
of onhandigheid op hoge kosten zul
len. jagen.
Tentoonstelling
Een prachtig voorlichtingfimiddel
is ook de reizende P-T.TAschoolten-
toonstelling. Daar ziet men alles nog
eens boeiend voorgesteld: de weg
'van een brief naar Indonesië, van een
telefoongesprek, van een giro-biljet
enz. Techniek vraagt-de jeugd van
tegenwoordig. Welnu, de tentoon
stelling laat de telefoonapparaten in
werking zien, maar ook de telegraaf
en de telex. De kinderen krijgen be
grip van de radio, en de radio-tele-
fonie en behalve kennis en begrip
krijgen ze ook eerbied voor het
werk, dat de P.T.T.-mensen in ons
land en over de gehele wereld ver
richten, Ai-
De.: jeugd, die op deze wijze is
voorgelicht, zal niet'meer de brie
venbussen (en.. soms hun inhoud)
vernielen en dat ie op vele plaatsen
al een belangrijk winstpunt,
In Den Haag stond dé tentoon
stelling 3%-maahd eh trok^279 klas
sen met 8678., leerlingen.: :De~zes
maanden in Rotterdam-leverden ,èen
oogst van 480 klassen met 18.387
kinderen en de twee maanden in
Arnhem 156 klassen, met 5880 be-
zoekfstlertjes. Sinds October staat
de expositie nu in Amsterdam en
daar hoopt men. binnenkort de
10,000e jeugdige bezoeker te re
gistreren. Na Amsterdam gaat de
tentoonstelling verder het land door.
Als een van de volgende plaatsen
staat Utrecht op het.programma.
Scheldwoorden-rel in
Raad van Franse Unie
VERSAILLES Tijdens een
stormachtig debat in de Raad van
de Franse Unie over de jongste on
lusten aan de Ivoorkust onderbrak
Jean. Barbe, voorzitter van de com
munistische fractie. Albert Sarraut.
de 77-jarige leider der radicaal-so
cialisten en oud-minister-president,
met de woorden: „U bent verant
woordelijk voor de dood van. Ga
briel Péri (een door de nazi's dood
geschoten communist), „Imbeciel",
riep Sarraut uit. ..Schoft" slingerde
Barbe hem naar het hoofd. Sarraut
sprong uit zijn bank in de richting
van Barbe. maar zaaloersoneel
verhinderde Sarraut met Barbe
slaags te raken. Er brak een ru
moer los. Communisten en rechtse
afgevaardigden scholden elkaar uit.
De zitting werd verdaagd.
TOEN Klaartje die avond in poppen op en nam ze mee naar Klaartje, Ik ga ze au de heie dag
bed lag, kon ze maar niet haar eigen bedje Daar fluisterde verwennen.
d a nun 7B nricf r-iot hna hpt ze» kom nu maar bij my, en mor- En dat deed ze ook, de hele aag
slapen. Ze wist met hoe het 'n g0Jed^0r jullie Leeft Klaartje de poppen aange-
kwam, ze woelde maar en draai- ZOrgen. kleed en uitgekleed en gewassen
de maar, en Klaas Vaak wou Heb je de poppen weer in bed en mee uit rijden genomen- Zelfs
niet komen gehaald, zei moeder de volgende beer kwam een beetje achteraf, en
Tir_., i;i v,-* Ti-ö- morgen. Je weet dat het niet hij begon ook al jaliers te wor-
Weet Jy> hoe het komt, Beer mag( jjUnt slapen met een den. Maar dat is niet nodig, zei
beer en twee poppen naast je! Klaartje, ik hou van jullie alle-
Ze waren, zo zielig, moeder, zei drie evenveel. En dat was ook zo.
hoe het komt,
vroeg ze aan de nieuwe gele Ted
dybeer. die naast haar kussen lag.
Maar beer zei niets, hij sliep ze
ker al.
En toen hoorde Klaartje ineens
een paai hele kleine fijne stem
metjes praten. Wat was dat? Waar
kwam dat praten vandaan?
Ze is niks lief meer tegen, ons,
zei het ene stemmetje. Nee zei
het andere stemmetje, sinds ze
die nare beer heeft, letze niet
eens meer op ons.
En toen begreep Klaartje het,
het waren haar twee poppen. Die
lagen in het pDppenledïkantje in
de hoek van dé kamer. Ocoh,
Klaartje kreeg een kleur van
schaamte. Het was zo, ze hadden
gelijk. Ze was fwee weken gele
den jarig geweest, en toen had ze
de mooie gele teddy-beer gekre
gen. En sinds die dag had ze he
lemaal niet meer naar de poppen,
omgekeken.
7 E heeft me geen één keertje
meer uitgekleed of aange
kleed, zei het ene stemmetje weer-
Dat was Tina, de mooie slaap-
pop Tina, dat hoorde Klaartje
duidelijk. En mij heeft ze niet
eens netjes in bed gelegd klaag
de de andere stem weer. Dat was
Monica, de pop met hét blonde
echte krulhaar. Haar stemmetje
klonk zo vreselijk verdrietig, dat
Klaartje tranen in haar ogen De school begint om één uur 's nachts, dat moet ook wel, want ach,
kreeg. Ja zeiden de poppen, be- dan zijn de uiltjes wakker en ze slapen overdag.
grijp jij nou, wat ze in die beer Ziezo, zegt meester Uileman. is iedereen nu binnen?
ziet? Wat is nou een beer! En het Hij klapt eens in zijn vleugels en dan gaat de school beginnen.
is zo'n ruwe ongelikte beer. Hij Sofietje Uilebrok kom jtj eens even voor de klas,
heeft oogjes van kralen, heb je ik wou er wel eens weten, waar je gisteravond was?
dat gezien? En hij heeft niet eens ik kon t niet helpen, meester, zegt Sofietje UHebrok,
een jurk aan, het is een kale beer. ifc heb de school vergeten, ik zag nergens een klok!
En ik_ geloof, zei Monica fluiste- Ga in de hoek, zegt Meester Uil, ik kan je niet gebruiken,
rend, ik geloof, dat die beer niets en schrijf maar honderd regels uau; Ik ben een uilekuiken!
om onze Klaartje geeft. Hij doet Nu gaan we sommen maken. Uilepiet, kom voor het bord,
maar alsof. Hij is alleen maar lief. Hoeveel is tweemaal twee? Vooruit, weet jij, hoeveel dat wordt?
om in haar bedje te mogen sla- En Uitepiet gaat rekenen. Hij rekent een kwartier,
Hij meent er niets van. Ik heb het, meester, zegf hy stralend: Ttneeniaal truce is uier.'
Dat is niet waar! zet Klaartje
opeens hardop. Ze was werkelijk T/f J AT zeg je? Ttnecmaai twee is uier? Wte heeft je dat geleerd?.
boos, omdat de poppen kwaad- Zo roept de meester woedend. Dat is helemaal verkeerd!
spraken van haar beer Maar ze Zeg jij het maar, Klaas Uilebikkel, wat had jij gedacht?
schrok van haar eigen, stem, zo Wel, meester, zegt Klaas Uilebikkel, (Tweemaal twee Is. acht.
luid opeens Nu hoorde ze niets Da's goed; zegt meester Uilemanje bent een piet in 't rekenen.
Lp N dit is dan de tweede klas van meester Uileman
■Lz het is een school voor uilen, ja voor uilenkindren dan,
meer. Zouden de poppen
meer durven zeggen?
Stilletjes kroop, zij
bedje uit en gin6 naar het
pappenledikant. Ze draaide het
licht aan en keek naar die arme
verwaarloosde poppen, Ze deden
net, of ze sliepen allebei, daar lag
Tina met gesloten ogen, en daar
lag Monica, och, die arme Monica,
ze lag met een been buiten bed-
En ze zagen er allebei zo slordig
uit! Toen nam Klaartje allebei de En. alle uiltjes gaan naar huis en hebben groot pleizier.
niets Nu weg met al die rekenboekjes, want nu gaan we tekenen.
Kijk goed, wat ik nu teken op het bord: een nest met uilen!
Wat is er nu weer, Utlen-bobbie, toaarom ga je huilen?
haar Ik moet naar achter, meester, zegt de kleine Uilen-bob.
Vooruit dan, zegt de meester, steek je vleugel dan ook op,
O PEENS, o, wat gebeurt er? Wat een vreselijk rumoer!
O, kijk, daar loopt een muisje, ja een muisje op de «100^
De uilenkindren schreeutoen e» nu is het uit met leren,
ze vliegen allemaal eikaar venijnig in de peren.
Stil! buldert meester Uil en siaac op tafel met een klap.
Dan slokt hij zelf de muis naar binnen, met één grote hap.
De schoolbel luidt, de school gaat uit, het is al haZj pier.
Het Harry Lime-motief
oi> de zwarte schijf
Het stemt tot voldoening bewon
deraars vah het vioolconcert van
Brahms fraaie opname die Decca
van dit werk maakte te kunnen aan
kondigen.
Het Is bekend, dat deze composi
tie te zwaar is geïnstrumenteerd, zo
dat het solo-instrument vaak in de
verdrukking komt. Dit is vooral het
geval wanneer een violist niet over
een grote loonvorming beschikt. De
minder openliggende passages, en
die zün. er bij bosjes, komen er dan
niet uit, worden door de orkest
klank als het ware weggedrukt. Het
bijzondere van Decca'g registratie is,
dat de begeleiding daar -waar het
nodig is, naar de achtergrond is ver
drongen. Mijnentwege mag men
daartegen bezwaren aanvoeren, maar
een feit is, dat men geheel en al ge
boeid luiriert naar. de grootse ver
tolking die Ossy Renardi met de
fraaie begeleiding van het Concert
gebouworkest onder leiding van
Charles. MÜnch er van geeft. Nergens
behoeft, zoals vaak bij een uitvoe
ring in natura gebeurt de viooltoon
geforceerd te worden. Een knap
staal vanopname-techniek waar
voor de technici van Decca warme
woorden van waardering mag wor
den toegekend.
De muzikale geschiedenis van da
film „The Third Man" klinkt als
een dagdroom van bijvoorbeeld een
bakvis, die zich in
leeft in het moment,
waarop een opera-
dirigent haar zal
ontdekken en het
dan van een onbe?
kend en arm juf
fertje het zal bren
gen tot opsra-zange-
res van grote ver-
Ik weet niet of Anton
onbekende citer-speler
uit een kroegje .ergens in Weenen
zich ooit heeft ingebeeld nog eens
maardheid
tvaras
Advertentie (LM.)
K a n't a li g M
HEER DAN ió.JAAR irt'GEBRUIK 81J DEKK.L.M.
DOG SLECHIS BEPERKT LEVERBAAR;1' M
I A BR.' N. V./E HC ,A II AAK 5 B E
mrsUULETONm
HsnsascciaHdoor DOROTHY SAYERSi
„Goed, mijnheer Bun ter,"
mijnheer Puffettbeledigd, „dan
vraag ik U om eens naar dat roet te
kijken." HU hield hem een band
voor gevuld met iets dat op kiezel
stenen leek, maar dan zwart „Het
is zo hard als Ijzer, dat roet, ver
droogd, hè? Daar zit je schoorsteen
vol mee en je kunt er geen borstel
door krijgen."
„Er moet toch Iets op gevonden
worden om de moeilijkheid te over
winnen," zei Bunter, met zijn ogen
op het raam gevestigd. „ea dat wel
onmiddellijk. Mevrouw komt uit de
tuin. U kunt het ontbijt hier bren
gen,'juffrouw Ruddle."
Zij verliet het vertrek terwijl Har
riet binnen trad,
„O, de schoorsteenveger is geko
men," Bunter dat Is heerlijk! Wij
dachten al dat wR zoieta hoorden."
„Ja, mevrouw. Mijnheer Puffett is
zo vriendelijk geweest zijn diensten
aan te bieden. Maar ik heb uit zijn
woorden begrapen dat hij «ea on
overkomelijke moeilijkheid ontdekt
heeft boven in de schoorsteen."
„Wat vriendelijk van u om te ko
men. mijnheer Puffett. Wij hebben
gisteravond geen vuur kunnen aan
leggen."
„Tja, mevrouw," zei mijnheer Puf
fett, „ik ben altijd bereid iemand te
helpen. Maar met deze schoorsteen
is het niet zo eenvoüdig hoewel ik
zeggen moet: als een man lm staat is
het verdroogde roet uit, de schoor
steen te krijgen, ben.jk het. Dat Is
een kwestie van ondervinding, ztet
u. en van kracht die Ik erachter
kan. zetten."
,,Daar hen ik zeker ven," zei Har
riet,
„Ik heb begrepen, my lady," Bun
ter nu, „dat de schoorsteen verstapt
is, het is geen organische fout."
„Zo Is het," vond mijnheer Puffett,
vertederd door het feit dat hij ge
apprecieerd werd, „de moeilijkheid
zit hem in de pot." Hij trok nog een
sweater uit en vertoonde zich nu in
fel groen. „Ik zal het nog eens met
de roeden proberen. Met mijn kracht
erachter bestaat de kans dat wij
het roet eruit krijgen. Als dat niet
gaat, moeten do ladders erbij ko
men."
„Ladders?"
„Ja, vanaf het dak my lady," ver
klaarde Bunter.
„Wat grappig," zei .Harriet. „Ik
weet zeker dat mijnheer Puffett het
wel klaar zal spelen. Heb je iets om
deze bloemen in te zetten, Bunter?"
„Ja, my lady."
„Peter," riep Harriet naar boven.
„Peter, liefste, de schoorsteenveger
is er."
Toen hij naar beneden kwam wa
ren alleen de zolen van mijnheer
Puffett'a schoenen te zien. Op het
zelfde ogenblik klonk er zo'n luid
gesteun uit bat innerlijk van de
schoorsteen, dat Peter verbleekte,
„Hij beeft zich toch niet bezeerd,
wel?"
„Nee, het la de kracht die hij
erachter zet. Er zit gedroogd roei in
de pot of zoiets, en dat maakt het
zo moeilijk.Peter, ik wilde wei.
dat je het huis gezien had, voordat
Noakes het gevuld had met tweede
rangs meubelen en snuisterijen en
aspedfstra's."
- „Ssst, je moet niet schelden op
de aspedistra. Ik heb zo'n idee dat
w|j er voor gestraft zullen worden
met iets vreselijks dat uit de
schoorsteen komt rollen. O, kijk
eens naar die borstelige verschrik
king boven het radiocablnetl"
„Er zijn mensen die ponden zou
den betalen voor een dergelijks
cactus."
„Dan moeten zij wel erg wei
nig verbeelding hebben. Het is
geen plant het ls iets wanstaltigs
iets dat op je nieren of zo loert.
Bovendien bezorgt het me een
twijfel of ik wel geschoren ben.
Ben ik geschoren?"
„Mtnm ja als satijn nee,
zo is het goed! Maar als wij het
vreselijke ding de kamer uit zouden
zetten, zou het sterven van ver
driet. Zij z|jn erg 'gevoelig, al zou
je het niet zeggen en mijnheer
Noakes zou ons zijn gewicht in goud
als schadevergoeding vragen. Voor
hoe lang hebben wij deze vreselijke
meubelen gehuurd?" -
„Voor een maand, maar wjj kun
nen ze wel eerder kwijt raken. Het
is schande een mooi, oud huis za
te verknoeien."
„Vind Je het huis mooi, Peter?"
„Prachtig. Het is als een. mooi
lichaam dat door een Blechte geest
bezeten is. En ik bedoel niet alleen
de meubelen. Ik heb een antipathie
opgevat tegen onze huisheer of
verhuurder of wathy ook is. Ik
heb zo'n Idee dat hij iets kwaads
in de zin heeft en dat het buis bly
zal zijn hem kwijt te raken."
„Ik geloof dat het hem haat, Ik
weet zekerdat hij het slecht be
handeld heeft, Zelfs de schoorste
nen. V
„O ja, de schoorstenen. Denk 3e
dat ik eens., iets moet zeggen tegen
onze .huisgod, de kleine Lar? En
heem mij niet kwalijk, mijnheer
'en.-
„Puffett heet hij.''
„Mijnheer Puffett, heee, mijnheer
Puffett, luister eens....":
f-.-'-H- (Wordt vervolgd)
een beroemd man tE worden. Maar
het wonder is geschied: de regisseur
yan de film „The Third Man", kwam.
in dat cafétje, hoorde Karag spelen,
en engageerde hem direct'omdat hij
vond, dat de muziek die deze speler
aan z|jn instrument ontlokte de ge
schikte voor zijn film was. En Karas
met zijn citer werd binnen enige
maanden een beroemd en vermogend
man. Een citer: een tokkelinstru-
ment dat in de goede oude tijd een.
plaatsje op de chiffonnière kreeg en
van tijd tot tijd, op nadrukkelijk
verzoek van neef Govert. te voor
schijn werd gehaald door nicht Lize,
die toch zo verdraaid mooi liedjes
als „Ik heb diamanten en parelen"
en zo meer kon spelen.
Nu ls da techniek en muzikaliteit
van Karas met die van ónze beste
nicht Lize natuurlijk niet te verge
lijken en dank zij. de vergevorderde
synchronisatie-techniek kan de citer
het onder bepaalde omstandigheden
zeer goed doen. Het is niet de be
doeling in desa kolommen, over de
filmmuziek uit te weiden. Aanlei
ding om over Anton Karas in 'dit
verband te schrijven is de plaat die
bij Decca verscheen. Twee composi
ties van eigen hand speelt Karas
voor u en wel het „Harry Lime
Theme" en de „Café Mozart Wals".
Decca vermeldt in zijn Huisorgaan
dat er in Engeland binnen twee
maanden 200.000 exemplaren van
dezra plaat verkocht waren. Dit le
vert het bewifs dat vooral het „Li
me-motief" Obsederend werkt en
het ziet er naar uit, dat dit Wel
langer dan een paar dagen zal du
ren. Er zou over het begrip Schla
ger muzikaal-psychologisch heel
wat te zeggen zijn, ,doch dat valt
buiten dit bestek. En van het stand
punt van de amusementskunst uit
eveneens.
Om kort te gaan evenwel: er zijn
zeker betere Schlagers geschreven,
melodieuzer en harmonisch 'ofwisse-
lendcr. Het Harry Lime. Theme is
door zijn melodische monotonie en
mede door het gebonden zijn aan
een bepaalde persoon in de film in
zokcr. opzicht, suggestief weliswaar,
masr voor het doei niet eens karak
teristiek, De toeschouwer wordt bij
de aanvang van de film geconfron
teerd met deze muziek (die goed
klinkt op de citer) en wanneer het
dan als „soort leidmotief" gaat die
nen blijft hij er sterk aan gebonden.
De „Cafe Mozart Wals" echter bezit
Advertentie HM.)
Laat ons Uw
discotheek verzorgen
Gra mophone-Speclaï isten
sinds 1906
Wytemaweg a/d Math en.Iran
kruispunt Rochussenstraat
Telef. 280,98 - «otterdam
in het geheel geen karakter en kan
het lang niet opnemen tegen bij
voorbeeld For ever and ever, en dit
is eigenlijk nog niet een zo heel
sterke schlager. Maar ja, de uit
werking van muziek op de massa
is een wonderlijke zaaken: Anton
Karas is een beroemd en vermo
gend man geworden, commercieel
beschouwd heeft-hij er velen een
voordeeltje door bezorgd en ieder
een zingt, neuriet, speelt of laat
spelen: Het'Harry Lime Motief. En
daar valt weinigtegen in te bren
gen.'. U,
Herman van Bom
