Desem journalist: Ik zwierf vermomd door
de Russische zone
r~
Op
nieuw een exi
he op
naar Noachs ark
Kunstschilder krijgt grondig college
MECKLENBURG
jBERUJN
Voortreffelijk
nagemaakt
BAARHEID? FANTASIE?.
Het zoeken is naar een'
tastbaar bewijs
Hans Roozen
schrijft ons
over de reis
Voorzorgen
Verhoging benzinebelasting
wordt pas 15 Maart beslist
Staken van stemmen
over amendement
laleniag 4 Maart 1950
3
OP DEZE KAART staat de reis
route ran de Deense journalist.
De reis ging van Berlijn—Span-
dau over Wanen, Wittenberg
Ludiüisrlust, Schwcrin, Wisrnar,
RostockMalchin, Nèubrahden-
burg, Neustrelitz en over Ora-
nienburg naar Berlijn terug.
■TÏULSUNO
ROSTOCK
WISMAfï
HEUBBANDENBUSG
5CHWE
"•«.•■'"STETTIN
olUDWlGSLUSt"
NEUSTREUTZ
angermunoe
iWITTENfiERG
•JORANIÊNBURG
tas
99
99
Te zat tegenover „Géorg", een der leidende figuren van de Oostduitse verzetsbeweging,
A in zyi kantoor te Berlijn. Het was niet gemakkelijk geweest om tót hem door te
dringen. Tot nu toe hadden wij via tussenpersonen onderhandeld. Maar nu men had be
sloten mij te helpen een persoonlijke indruk,te krijgen van de toestanden in Oost-Duits-
land, was een samenkomst raet Georg nodig.
HET PERSOONSBEWIJS van
„Schmidt". De stempels zijn
voortreffelijk nagemaakt. Het
document is ondertekend door
de politiechef van Angar?niinde.
Het signalement luidtKart
Schmidt. Lengte: middelbare
lengte. Kleur der haren: donker
blond. Kleur der ogen: grijs
blauw. Bijzondere kentekenen:
geen. Woonplaats op de dag der
uitgifte: Angermünde, Kreis
Angermiinae, Heinrichstrasse 16
(de schrijffout Ilehichstrassc is
op de laatste bladzijde- van het
bewijs vermeld). Geboren: 14
Februari 1913. Geboorteplaats:
Angermiinde, Kreis Ahgermün-
de. Nationaliteit: Duits. Inge
zetene van: Duitsland. Beroep:
schilder.
'Oa 'i
DE Deense journalist Henrik Bondé-Henrik-
sen, voorheen correspondent te, Berlijn,
maakte énige tijd geleden met hulp van relaties
in anti-communistische verzetskringen een ille
gale reis door Oost-Duitsland. Het verslag van'
zijn reis een van de weinige ongecensureerde
verslagen over de Russische zone - publiceren
wij in een reeks van vier artikelen.
In dit eerste
artikel vertelt
Bonde-Henrik-
sen van de
voorbereidin
gen tot zijn reis
en zijn eerste
contact mei de
communisti
sche politie
staat.
kit*- '/rJ&ggpiffKl'
■téjtè&sttdëM fft
■'TA
DEN HAAG. Eindelijk het dan toch
z-over Na langdurige besprekingen met,, de
Turkse autoriteiten in Washington èn Ankara
is de 63-jarige Amerikaanse theoloog Dr.
Aaron Smith er in geslaagd om toestemming
te verwerven voor een tweede expeditie, die
over enige maanden naar de' Ararat hoopt te
vertrekken. Iiïeeh uit Ankara verzonden
stuk, dat ondertekend is door de President
en het voltallig kabinet van de republiek
- Turkije, werd medegedeeld, dat de mogelijk
heid voor hetbestijgen van de Ararat ook
voor de Engelsman Mr. Egerton Sykes en
openstaat, zodat de moeilijkheden met visa
en andere papieren dus tot het verleden be
horen, Mr, Sykes, bestuurslid van „The Royal
Geographical Society" zal echter in opdracht
van de regering een reis naar de Azoren
maken om aldaar geologische onderzoekingen
te verrichten eii hij heeft mij veraocht om als
vertegenwoordiger van een Engelse organisa
tie dee! .te nemen aan Dr. Smith's expeditie.
Reeds heb ik een vrij groot bedrag
als subsidie uit Engeland ontvan
gen en de resterende onkosten zul-'
- len gedekt worden door het schrij
ven van artikelen in enige buiten
landse en zo mogelijk ook
Nederlandse bladen. Natuurlijk
zijn de voorbereidingen reeds in
volle gang. Het beste bewijs hier
voor is wel de steeds aangroeiende
hoeveelheid blikken, welke zich in
mijn kamer opstapelt, die mij gro
tendeels' tegen uiterst gunstige
leverings condities door Nederland
se firma's zijn verstrekt.
Dr. Smith verwacht van de ex
peditie die dit jaar zal starten,
aanmerkelijk betere resultaten dan
van de groep, die het vorig jaar.de
Ararat besteeg en daar met grote
moeilijkheden te kampen had.
Vooreerst hadden.de Amerikanen
de meest gunstige maanden voor
een dergelijke onderneming, JuM
ken Augustus, in Ankara moeten
doorbrengen, daar de Turken hui
verig waren om buitenlanders toe
te laten in een gebied, dat zo dicht
aan Rusland grensde. Trouwens,
de expeditie had reeds critiek van
Tass en „Frawda" opgewekt... Toen
de vergunning tot bestijging arri-1
veerde; was het feitelijk reeds:te
laat om de berg te beklimmen,
maar de Amerikaanse expeditie
leider. Wilde zich een indruk" yor-
Een oude gravure, die het mo-
mentverbeeldt waarop de die
ren, rolpens het bijbelverhaal
twee aan twee de Ark ingingen.
De nu 18-jarige Hans
Roozen, juridisch stu-
dent, die over enige
maanden opnieuw naar
Turkije zal vertrekken
schrijft in nevenstaand
artikel over zijn aan
staande reis. Dit is de
tweede maaldat hij
met een expeditie, on
der leiding van dé
Amerikaan dn. "A. J.
Smith, gaat - zoeken
naar de overblijfselen
van Noachs ark., die,
naar het bijbelverhaal
gebouwd werd als toe
vluchtsoord voor de
zondvloed. Naar uit
vele gegevens blijkt
zouden de overblijfse
len van de ark moeien
7usten pp de berg AraratOp de eeste expeditie bleek reeds duide--
lijk uit gevonden versteende kreefien'en andere zeedieren, dat dui
zenden jaren geleden een vloed van- geweldige afmetingen Armenië
moet hebben geteisterd. Hans Roozen hoopt,?als deelnemer aan de.
tweede expeditie nu ook de Arke Noachs te vinden.
men,van de mogelijkheden voor
een volgende tocht én tegelijkertijd,
contact met de bevolking leggen.
Onder geleide van een escorte
Turkse militairen, werd de Ararat
béstegc.., maar ér ontstond door
de ernstige droogte een. tekort aan
water, zodat men bij een tempera
tuur van ruim dertig graden an
derhalve .dag niets te drinken bad.
Een ander onpleizierig feit, vorm
de het gebrek aan levensmiddelen,
daar de. Turkse soldaten hun Sou
rage voornamelijk betrokken van
de door Dr Smith uit Amerika
meegenomen levensmiddelen, Dat
een expeditie, die onder dergelijke
omstandigheden twaalf dagen
doorbracht," geen. succes^ kon wor
den, ligt voor de hand. Nu is men
evenwel beter op de hoogte van de
op de Ararat heersende toestan
den en een herhaling van de moei
lijkheden zal zich nu, waarschijn
lijk niet méér voórplöen.
Grote verwachtingen
Waarop baseren wij nu eigenlijk
onze verwachtingen, dat wij spo
ren van de arke NoSch's terug
zullen vinden?
Vooreerst noemt de Bijbel als
landingsplaats van dé ark „de ber
gen van Ararat" d.w.z. het berg-
land van Armenië, waarvan de
hoogste top de gelijknamige 5200
meter hoge Ararat is.
Verschillende klassieke schrij
vers. o.a. Flavius Josephus, delen in
hun werken mede, dat de bewo
ners uit de omgeving in htm tijd,
ongeveer 100 na Christus, de berg
bestegen om stukken hout van de
ark af te bikken, die gebruikt
werden als voorbehoedmiddel te
gen allerlei kwalen.
Later noemden ook Benjamin
van Tudela en Marco Polo, de
Ararat als rustplaats van de ark.
De Nederlander Jan Struys, die
in de 17de eeuw grote reizen naar
de Levant maakte, verbleef in het
jaar 1670 gedurende enige maan
den op de Ararat, waar hij eer,
monnik, die daar als kluizenaar
leefde, van een beenbreuk genas.
Deze monnik gaf aan Struys als
blijk van dank voor deze genezing
ccn houten kruis, en hij verklaar
de, dat het hout hiervan door hem
zelf uit de ark gehakt was. Latere
reizigers, die de Ararat bezochten,
weigerden te geloven, dat hier
eens kluizenaars geleefd hadden,
totdat de Engelsman James Bryce.
die de Ararat in 1876 besteeg, een
grot ontdekte, c'.ie ook nu nog
door de bewoners van de berg „De
Kluis".werd genoemd. Bryce, die
als een van de eersten de top van
de Ararat bereikte, na de geslaag
de poging van een Duitser in
.1829, vond op een hoogte van ruim
4000 meter, een stuk. gopberhout,
de houtsoort waarvan de ark vol
gens Genesis gemaakt zou z|jn,
van 4 el lengte én dezelfde dikte.
Een klein stuk .van dit half ver
steende brok hout dat midden in
het ijs lag, nam hij mee naar En
geland,
Enige jaren later, in 1883, werd
door de Turkse regering een expe
ditie uitgezonden, .die een onder-;
zoek. moest instellen naar gerap
porteerde aardstortingen in het
gebied rond de Ararat. Deze ex
peditie; vond, eveneens op een
hoogte van 4800 nieter de resten
van een grotendeels door hetijs
verborgen vaartuig.
Over> deze ontdekking werden
uitvoerige berichten weergegeven
Hij stopte een lange meerschuim-
pijp en zei: „De voornaamste voor
waarde vóór onze hulp is dat u
volledig in een andere huid kruipt. TJ
moet Duitser worden. U moet pro
beren Duits te denken èn Duits te
zijn. We kunnen natuurlijk niet ver
langen dat u zonder accent Duits zult
gaan spreken, maar u kunt vermijden
in de trein en de tram en op straat
lange zinnen te zeggen. De kleinste
fout kan u ontmaskeren. Een van
mijn medewerkers zal u vergezellen.
Hij zal u, voor u vertrekt, trainings
cursus geven.
Over enige tijd zult u veranderen in de
kunstschilder Karl Otto Schmidt uit Anger
miinde. U moet van top tot teen in Duitse
kleren gestoken worden, en u mag slechts
Duitse bagage meenemen. U moet uw tand
pasta, scheerbenodigdheden, en dergelijke, in
de Russische sector, kopen".
De medewerker die mij zou vergezellen
waa „Heinz". Mijn geduld werd op grote
proef gesteld. Dagenlang liepik bij hem col
lege. Georg werkte verschrikkelijk grondig.
Toen mijn valse papieren klaar waren keur
de hij de pasfoto af omdat die by een foto
graaf op de Kurfürstendam was gemaakt, en niet in de Leipziger-
s'.rasse of elders in de Russische sector.
Tweemaal werd de reis uitgesteld. Allés was in orde. De route was
uitgestippeld, het logies was besteld, maar
„Het zou zuur zijn als we bij de eerste contróle al gepakt werden,"
was 't oordeel van Heinz. „We moeten ons maar aan de chef houden."
Ten slotte was het eindelijk zo ver dat ik, vermomd als Karl Otto,
Schmidt uit Angermünde. mijn iilegale reis door de Russische zone
kon beginnen.
Goed voorzien vau Oostduitse Marken, gekleed in een oude bruine broek,
een dïkkë püll-over, een groen gestreept overhemd, een donker versleten
colbertjasje, een zwarte regenjas, een hoed van. echte Oostduitse kwaliteit,
dus zo; slecht mogelijk, en oude schoenen, ging ik met Heinz naar het nabij-
zijnde station. Uit de zak van mijn regenjas staken" enige communistische
kranten, j
tevreden kan zijn. Ik zal bewijzen
dat V/est-Duitsland door een boos
aardige propaganda over Oost-
Duitsland belogen en bedrogen
wordt".'
In mijn binnenzak had ik valse pa
pieren en een anti-kapitalistisch zak
boekje'vol aantekeningen over ver
kochte schilderijen,data van ten
toonstellingen, en ideeën voor- nieu
we schilderijen; In een derde zak had
ik een romannetje. Als. boeklegger
had ik daar een stuk manuscript in.
gestoken, dat in geval van ontdek
king ,de Russen ,op een. dwaalspoor
moest brengen. Het was de inleiding
•tot een gefingeerd krantenartikel en
de aanhef luidde ongeveer als volgt:
Het is verbazingwekkend vast te
stellen welk een verschil er bestaat
'tussen de haat- 'en gruwelpropa
ganda aangaande de toestanden fn
Oost-Duitsland én de werkelijk
heid. Ik ben zo gelukkig geweest
jnet eigen ogen gezien te hebben
dat: ten eerste de bevolking blij en
tevreden is, ten tweede dat de-
wederopbouw snel en goed voort
gang vindt, ten derde dat man
niet onder een politiedwang. leeft;
ten uierde dat er hier een echte
democratische sfeer heerst. De be
volking van West-Duitsland moet
de werkelijke waarheid leren ken
nen. Hoewel ik strikt genomen niet
niet geheel eerlijke bedoelingen
naar Oost-Duitsland ben gegaan,
heb ik op mijn reis dingen gezien
waarover de democratische leiding
uan Oost-Duitsland alleen maar
Op hét station Friedrichstrasse
kochten we kaartjes naar Bad Klei
nen, een kleine stad tussen Schwerin
en Wismar in dé.Russsiche zone. Ik
wilde, daar zogenaamd een tentoon
stelling voorbereiden en Heinz moest
als zakenman klanten bezoeken.
Kaartjes naar de Russslschë zone
worden alleen verstrekt op vertoon
van een vergunning, en het nummer
van dé vergunning wordt genoteerd.
Het was byna twee uur in de mid
dag. Om 2.19 ging onze trein, We
stapten in de Britse sector in. De wa~
gon3 warep oud. De vensters waren
er uit, en de ramen waren met hout
dichtgetimmerd. Er was geen licht.
Met de grootste moeite wrongen wij
ons tussen andere reizigers op de
volgepropte banken. Wij verdiepten
jo'ns bij het spaarzame licht in de
inhoud van onze kranten. Vooral ik
met mijn Deens accent mocht niet
met de andere reizigers in gesprek
komen. De „Bijzondere Spoorpolitie"
heeft namelijk spionnen in alle trei
nen. V
Zwarte handelaren
Tegenover ons zaten twee meisjes
en een jongen. Hun koffers zaten, vol
elegante schoenen, nylonkousen,
koffie, sigaretten, chocolade, blijk-
baar in West-Berlijn gekocht. De
meisjes begonnen die kostbare waren
ïh hun zakken, mouwen, en onder
haar kleren te verstoppen. De jon
gen volgde hun voorbeeld; „Zwarte
handelaren" fluisterde Heinz.
Achter mijn krant repeteerde ik
mijn lesje, naam, adres, geboorteda
tum, beroep, naam van mijn vrouw,
naam van mijn kind,- waarvandaan,
waarheen, waarom
Ik was gisteravond zogenaamd uit
Angerraündé gekomen. Ik was naar
Berlijn gegaan. Ik had bij vrienden
gelogeerd. Morgen ging ik van Bad
Kleinen terug naar Angermündé,
Heinrichstrasse 16, Met weemoed
dacht ik aan mijn Deense pas die in
het hotel achtergebleven was. Het is
een eigenaardig gevoel, van nationa
liteit te veranderen, zelfs al is het
dan maar voor een weck.
Toen ik half door het hoofdartikel
over de ..Wallstrcelregering in Bonn"
heen v/as schoten mij nog onaange
namere gedachten 1c binnen. Ik hui
verde bij de gedachte aan wat mij
overkomen kon. Ik herinnerde my
die Engelse soldaat die zijn meisje,
dat even over de zonegrens woonde,
thuis was gaan brengen. Hy was ge
pakt en veroordeeld lot „lussen een
en drie jaar gevangenisstraf wegens
spionnage". En de journalist Dieter
Friede, die een anti-communistisch
artikel had geschreven. Hij kreeg te
lefonisch bericht dat een familielid
in (je Russische zone zwaar ziek lag.
Hij ging er heen en werd opgewacht
door de Russische geheime politie.
Hij werd veroordeeld tot 25 jaar
dwangarbeid .Als ze my 25 jaar ga
ven dan kwam ik cr nog goed af
We stopten. Nauen. Controle,
De meisjes met haar. smokkelwaar
konden, haar mantels nauwelijks
dicht krijgen en haast geen adem
halen. De jongen begon te fluiten;
.Es geht alles vorüber". Een zware
breedgebouwde arbeider naast Heinz
zoog krampachtig aan zijn sigaret.
Toen ging de deur open. Tegelijk be
gon de trein langzaam weer te rijden.
„De kaartjes alstublieft!"
,gLARL SCHMIDT3
Tien paar ogen waren op de con
ducteur gericht. Het was even stiL
Toen vroeg de zwarte handelaar ter
wijl zijn enorretje trilde: „Geen con-
tröle?"
„Vandaag niet", was h.et antwoord.
Copyright by Centropress.
Nadruk, oo.k gedeeltelijk, verboden.
(Van onze parlementsrëdacteur)
Het Tweede Kamer debat over de
verhoging van de bijzondere heffing
op benzine nam gisteren een onver
wacht einde, toen over een amende
ment van de heer Van de Wetering
de stemmen staakten. Er werden 30
stemmen, voor cn 30 stemmen tegen
uitgebracht, waaruit welblijkt
dat de grote onvolledigheid der Ka
mer medewerkte tot deze uitslag.
Het amendement beoogde de in bet
wetsontwerp opgenomen verhoging
van wegenbelasting voor Diesel
auto's ongedaan te maken. Vóór bet
amendement stemden de AR, CU,
WD, CPN en een deel der KVP-
fractlc, tegen de PvdA en het
grootste deel der aanwezige
KVP-ers.
Wanneer de stemmen staken moet
in een volgende, vergadering wor
den overgestemd. Deze vergadering
heeft plaats op 15 Maart a.sv wan
neer de Tweede Kamer verhuisd is
naar de Ridderzaal. Minister Lief-
tinck keek nogal op zijn neus door
dit verloop van zaken, doch aan het
reglement vah orde is nu eenmaal
niet te tornen.
De heer Van de .Wetering verde
digde zijn amendement op grond
van het feit,' dat Dieseltractie be
sparing van benzine geeft, hetgeen
met het oog op, de deviezenpositie
juist de wens is van de minister, en
xdat bovendien de exploitatie goed
koper is dan van benzinetractie.
De minister had tegen het araen
dement in hoofdzaak twee bezwa
ren. Als er door het uitblijven van
de. door hem voorgestelde verhoging
der wegenbelasting meer Diesel
materiaal op de weg zou komen,
ZOU dit in het algemeen zware
materiaal hoge eisen stellen aan de
wegen met als gevolg een sterk op
lopen van de kosten, van onderhoud,
hetgeen zelfs belastingverhoging
noodzakelijk zou kunnen maken!
Verder vergt de aanschaffing van
Dieselauto's meer. deviezen dan dia
van benzineauto's.
Hoezeer de meningen op dit punt
verdeeld waren bleek wel uit de
stemming.
Met enkele woorden nam na dit
abrupt einde der debatten de voor
zitter afscheid nainens de Kamer
van de zaal in zijn oude vorm. Van
daag begint de verhuizing naar de
Ridderzaal.
wjjl; ook enfge Nederlandse bladen,
het verslag dienaangaande opna
men. De „Nieiwe Rotterdamsche
Courant", vah 28 Juli 1883 b.v,
schreef het volgende:
/„Uit Armenië komt bericht
van een merkwaardige vondst.
In een gletscher op den Berg
Ararat - zou namelijk niets meer
of minder ontdekt zijn dan het.
wrak van de Arke Noach's, in
weliswaar niet meer zeewaardi
ger!, maar overigens zeer goed
geconserveerden staat. Het hout
is gopherhout, overeenkomstig
het bijbelsch verhaal."
Plannen voor een expeditie, die
de ark zou moeten uitgraven, kon
den niet tót uitvoering worden
gebracht, daar de destijds in. Ar-
Het basiskamp van de vorige expeditie die naar Noachs ark zocht, op 3
mijl van de'Ararat, die op de achtergrond zichtbaar is. Bij de uitrus
ting zitten van links naar rechts de fotograaf E. J. Newton, dr. Aaron
J.. Smith (de leider van de expeditie) een Turkse legerarts, Walter
Wood, Wendell Ogg en de A.P.-verslaggever Dogan Poyraz.
in de Turkse, en Engelse pers, ter- menie heersende guerilla-oorlogen
hiervoor een beletsel vormden.
Tenslotte zou de ark in 1948 nog
gezien zijn. door een Koerdische
boer,Resj it geheten, doch bij, der -
gelijke berichten speelt de 'fantasie
van de omwonenden dikwijls een
groterol, zodatwij min of meer
sceptisch tegenover deze „ontdek
king" staan. Wel en dit is zeer
belangrijk heeft de Amerikaan
se expeditie, die het vorig jaar
naar de Ararat trok, het bewijs ge
leverd, dat de bevolking van de
berg het vaste geloof heeft, dat de
resten van de ark hoog bij ,de top
te vinden zijn, terwijl er eveneens
versteende kalkdieren, kreeften
enz. gevonden werden, die over
duidelijk aangeven, dat duizenden
jaren geleden een- vloed, van ge
weldige afmetingen het Oosten van
Armenië geteisterd heeft.
Wij hopen echter, dat onze ex
peditie, die binnenkort zal ver
trekken, ook het tastbare bewijs;
zal kunnen leveren/dat het in Ge
nesis opgetekende zondvloedver-
haal niet is voortgesproten, uit de
fantasie, maar de historische weer
gave vormt van de grootste ramp,
die de mensheid ooit getroffen
heeft, dj-::
Hip van Rossum waartijk de be
kende klr.derichrijvCT W. G. van da
Hulst bij diens, zeventigste verjaardag
niet beter kunnen .eren dan door het
schrijven T»n haar fijne boekje „Da
tjongsn mét de toverfluit". De sfeer
van (eern deel vanzijn wérk benadert
zb al dadelijk met de aanhef; ,J2r waa
eens een kJofne jongen.Een ke-
relt je. dat in zorgen opgroeit, dat des.
ondanks dromend door de oude
Utrechtse straten en langs de bochtige
grachten gaat, dat. zich volzuigt met
herinneringen. Later zal hij boyen-
meester ïbp een armenschool ze
spuien, in Verhalen, voor zjjn jongens en
meisjes ijfc de klas. voor zijn oigen.
kJeutërs.-'i Met I grote, breeduitwaaiënde
lijnen -tekent "Hie van Rossum V.; d.
Hulsts levensgang, in zaclrtklinkende
woorden beklaagt zij dé „stiefmoeder
lijke^' waardering die hém in de litera,
tuur ten/deel: viel, een lot. dat: bijna
alle-kinderschrijvers met hem delen, cn
ze vertelt met vreugde van zijn over
winningen over de materie: het woord,
dat hij tót zijn soberste vormen, wist
tè benaderen. Een fijn boekje, .uitgege
ven door G. F. CaUenbach te Nijkerk.
Van Rein Brouwefs Groninger trilo
gie verscheen- de vierde druk van deel
twee „Maar de zon overwon" en de
tweede druk -var: deel drie ;,En groot
werd héfc levenV,
Bij A., Voorhoeve te Rotterdam ver
scheen de tweede druk van „Parzlvals
graaltocht", een vrije bewerking naar
hét .middeleeuwse epos van Wolfram
von Eschenbach door dr F. C. J. Los.
„'Sneeuwwitje" is een. van de beste
tekenfilms die Walt Disrey heeft ge„
maakt. Alle- facetten van zUn geestig;
fantastisch tnaar toch ook wel iets zoe
telijke talent schitteren er tn. De herin
neringen aar. films vertonen eerder de
neiging tot verbleken dan die aan to
neelstukken. Daarom ook al is be{ toe
te juichen, dat L. J, Veen In Amster
dam het boekje „Walt Disnoy's Sneeuw
witje en xcven dwergen" uitgaf en
zo de belangrijkste figuren uit dit tot
(getekend) leven gewekte sprookje voor
ons en onze kinderen Weer zicht
baar maakte: het wel wat Hie Cranier-
achtige Sneeuwwitje, de dwazej gees
tige dwergen. de monsterlijke heks-
konLngln, .de tere heitjes, konijntjes,
eekhoorntjes en andere bosbe&sten. Hét
boekje is uitstekend gedrukt.
„Colin Lowrie'' van de Amerikaanse
schrijfster Nor»h Letts is een van de
„boeken van formaat", die A. G.
Schoonderbeek te Laren uitgeeft. Wat
de dikte betreft ls dat te aanvaarden
(3(50 grote bladzrlden!) wat de inhoud
betreft, neen! Volgens de omslag Js het
ccn boek vol wijsheid. De deugd van
Pascal loeft cr in naast-de levensliefde
van Babelais. het bezit de eenvoud van
de Negerhut hrnst da trouwhartig
heid van Don Quichotte. de liefde erin
getekend is wild. en schoon als die in
Salomo's Hooglied. U ziet, dat is
volgens de uitgever nog al wat Mis
schien heeft hij gelijk en zJJn wij te bot
voor deze lawine van deugden, schoon
heden, religieuze diepten en liefde. Wij
hebben (n Colin Lowrie'' niet veel
meer kunnen zlon dan een meer min
dan meer geslaagd*. avonturenroman
met een kwa si-diepzinnige inslag.
(Die Colln op de omslag Hjkt waar-
chtlg op Kapitein Rob!).
Een zeer merkwaardig boekje „Der
mysteriën, bron" i-an de Zweedse
schrijfster Tcra Dahl, De sleutel tot het
verstaan vin de Oosdcrs gekleurde mys
tiek i- deze verhalen het eeuw'ge.
de mens ingeboren, zoeken naar het
wezen van zijn eigen ik. Een zoeken,
wnarby het volledig vinden uitgesloten
schtlnf. Ken trachten te ontdekken, wat
In dc wereldruimte ën In ons zelf ver
sluierd ligt: de bron van alte leven en
dood, van al het zijnde en wordende,
van verleden en toekomst: „Der myste
riën bron". Dat Tore Dahl niet preten
deert deze bron gevonden te hebben be
wijst o.i. wol het slot van haar grootste
verhaal „Op de maan". Wat zi} precies
gevonden heeft is ons (nog) niet dui
delijk; misschien dit; „Der mysteriën
bron vindt gU alleen in u' zolf". In dit
verband zouden wij haast van humanis
tische mystiek willen spreken. „Der
mysteriën bron" is intussen een mooi
boekje (niet de omslag!) dat veel te
overdenken, geeft. De Driehoek .te
's Graveland gaf het utt,
