OUDE HEER VIEJOU REIKT
VROUWE FORTUNA DE HAND
VOORAL VOOR VROUW
Vrouwen die trachten te schijnen
En toch komen ze niet de meisjes
ze
zijn
Anglo-Frans
compromis
KINDEREN
Geestelijk boven haar stand
on nooit gelukkig
Rustigste soort van gokken bij
de Nederlandse Staatsloterij
Ina Boudier-Bakker 75 jaar
.Vrijdag 14t April 1950
Beste behandeling - hoog loon - werkster aanwezig
Dringender dan een „dienstplicht"
voor meisjes" is de maatregel, die over-
belasting van kinderen voorkomt
Dienstmeisje is een anllek en afgedankt woord. Hulp in de huishouding
heet ae nu maar ondank* die verbeterde naam blijft het voor velen een
vak zonder glans. De goeden, en dat Zyn zy die niet werken om het geld
alleen, z^jn zo schaar* als een onderjurk van Nylon in ons land.
Ondank* de beloofde beste „behandeling" (zie de advertentie'*), ondanks
het hoge loon en het „werkster aanwezig" zijn ze niet te vangen. Ze
fietsen in ryen naar kantoor, fabriek, winkel, atelier. En als het de huis
houding wordt, wel dan liever elke dag een ander werkhuis en voor bijna
een gulden per nor.
..Misschien zouden we' tot een
dienstplicht voor meisje moeten ko
men," zei laatst.Iemand van de Na
tionale Vrouwenraad.
Voor de huisvrouw, die niet zon
der hulp kan, is dit stellig een plan
Verlegenheid
Wie zelf wel eens verlegen is ge
weest, kan zich herinneren, dat het
buitengewoon onprettig is, als men
daardoor, opvalt. Des te merkwaar
diger is, dat terwijl vrijwel iedereen
dit gevoel wel eens heeft gekend,
veel volwassenen, zich tegenover
kinderen zo ongevoelig gedragen op
dit punt. Ouders die een verlegen
kind hebben eisen'bij voorkeur van
het kind, dat Het zich in situaties
begeeft, waarin het in verwarring
raakt.
Er komt bijv. visite. Het kind
wordt gedwongen zich te presente
ren. Het wordt verlegen. Tot. over
maat van ramp wordt het in' de-
maling .genomen. 'Men vraagt ^bijna
met leedvermaak) of het tongetje
verloren is. -Dan ontwikkelt zich ia
bijzijn van het kind een gedétail-
leerd gesprek over. het euvel. Daar
na komt men tot de slotsom, dat het
kind zich er maar overbèen roiét
zetten. Om het; daarbij -een handje
te helpen gooit men nog een schepje
op de aanmoedigende grapjes.
Zo'n kind ig een kleine ontmoe
digde. Ergens .heeft zijn zelfver
trouwen een knak gekregen. Het
lijdt aan de verborgen, ,zij het niet
altijd even duidelijke voorstelling,
dat het niet anders kan dan neder
lagen lijden en dat het gebrand
merkt is met een voor iedereen .di-
reet opvallend teken van minder
waardigheid. Volwassenen die hét
kind op de bovenbeschreven wijze
bejegenen, dikwijls denkend het
kind er overheen te helpen, geven
het alleen' maar ëen. bevestiging
van het irreëele gevoel, dat het op
vallend minder waard zou- zijn dan
anderen. Het gedrag van' de óudet
ren bewijst het: immers. Daarbij
jaagt de angst vpor het contact met
vreemden met groter heftigheid door
het kind. e --
Door, onbegrip, van de oorzaken
drijft men. het verlegen "kind;"%tëêds*.
verder op de weg der uiteindelijke
en volkomen menF.enschuwheid. -De,
'enig Juiste handelwijze is:: het/op-r-,
zoeken; van-de-oorzaken -der-.'r.'og.tti
anoediginghet kind uit.. zicH zelf
een normaal, zelfvertrouwen latgn'
ontwikkelen (dat houdt in: dat men
het, wanneer het, bij welke gelegen
heid ook, moed/toont, niet remt) -,
het; vooral niet in publiek bespot-/
ten (zelfs niet ïpet de beste bedoe
lingen); -V
ora van te watertanden. Tc denken
dat er eeo dag komt dat ze tilt een
regiment afgerichte meisjes en juf
frouwen kiezen kan. Ook veeJ man
nen ztillen juichen. Nooit meer de
kans om het hart te verliezen aan
een joffer, die van koken .en wassen
het fijne niet weet. Ook al heet ze
boekhoudster, secretaresse; ballet
danseres. journaliste: ze heeft haar
dienstplicht achter de rug. Ze komt
beslagen op het -ijs. --.
Ma.r die meisjes zelf zullen wel
een rel maken. Niet omdat zeeen
afkeer van het huishouden hebben.
Bijna elk meisje heeft in een hoek
je van haar hart wel Lets dat daar
pleizier in zou kunnen hebben,
maar waar -blijft dat als zè met'
dwang beginnen?
zend op a (Ie mevrouwen) over naar
een fabriek, winkel of atelier.
Dit is stellig waar, er komt alleen
.•mg bij dat zulke kinderen ondanks
os betrekking, ook nog thuis ter-,
dege worden ingeschakeld. Vaak
hebben ze voor negenen a] werk
verzet en ook na vijven is lezen,
zitten of wat buiten zijn- er niet by,-
Dan is er ëen jonger zusje of broer
tje, of de afwas of een mand met
kousen. Van allerlei waartoe de
moeder, voor wie de dag te weinig
uren telt,; niet komen kan.
't Meisje dat de Arbeidsbeurs me
laatste stuurde wilde .verdienen
omdat de. vader ontslag gekregen
had. 't Was een. glashard kind, van
veertien mét een pluk haar tot op
d'cr wenkbrauwen. Op de vraag of
ze •'wel van werken: hield, liet ze
d'er handen' zien. Kleine, droge
handen, groezelig van dé groeven.
„Ik werk vanaf m'n negende jaar"
zei ze. „We zijn met z'n zessen. Tk
ben de oudste."
Zè wist inderdaad wat, aanpak
ken- was. ;Op gymnastiekschoentj es
holde ze door het huis alsof het een
wedstrijd /gold. Klokslag vijf stopte
ze ermee en ging er vandoor. Want
om half zes begon de tweede bij-
verdiensté van dat gezin. Dan kwa
men de kisten aardappelen én uien
die geschildmoesten worden aan
de beurt. Twee gulden per kist kre
gen ze ervoor en dat bracht, als ze
Op deArbeidsbeurszfet men er
meer in1 ais de huisvrouw 1 zelf
tracht het vak wat aanlokkelijker
te maken. De kans daartoe heeft
;o zegt men. als ze .een jong dag
hulpje bij .zich in dienst- neemt
Zo'n kind,, dat op eenleeftijd waar-:
op andere meisjes nog scbool-bak-
yissen zijn, dapper een - weekgeld
voooc.,thuis-verdient/Komt ze in een
.gezin;.terécht 'waar. ze met- wat tact
ged'jld-gelekif^ordt,--dan /kan-er
een goéde kracht uit groeien. In
elk geval eéh,' die pleizier heeft 'in
'hét werk. Té veel standjes echter
maken haar koppig, - brutaal en voi
verzet. Kan ze tenslotte schrijven
op een advertentie „zelfstandige
hulp gevraagd" dan blijkt'ze een
lastige huisgenoot of ze zwaait (ra-
poot-aan speelden, meer dan acht
gulden per avond, op.: De vader, de
broertjes, de moeder die de zevende
verwachtte, en dat kind met de
cymr.astiekschoentjes zaten tot een
bar -laat utir te schillen.
„We moeten toch' eten." zei ze
toen ik aanmerking maakte op dat
korte slapen.
„We moeten toch.eten, 't is alle-,
'maal duur genoeg."
En hop-bop-hop daar gin| 7.0 op
d'cr zachte zooltjes. Niet slecht ge
humeurd, maar glashard.
Dringender nog dan een „dienst-
plicht voor meisjes", is. de, maatre
gel die zulk een' overbelasting van
kinderen voorkomt.
Maar wie krijgt /zoiets voor el
kaar? BIBEB.
Twee neuzen
Brams moeder is een tekenares.
Op haar verjaardag kreeg zé van
iemand een boek over Picasso.
Zooritje, die een taartje mocht ko-
mert éten,heeft dat cadeau gezien.
„Een heel groot boek/' vertelt hij.
eri op de kaft een vrouw met twee
neuzen en twee monden. Bestaan
zulke mensen echt, Mam?''
„Nee,", zeg ik, „die bestaan niet
Watdenk. je wel."
„Eo waarom zijn erdan foto's
vaii?"
„Dat zyn geen foto's'; job, dat zyn
platen van schilderijen."
Hij kan 't niet vatten. „Maar die
meneer van die schilderijen moet ze
toch gezien hebben Mam, Waar
wonen zulke vrouwen dan?"
Dan wordt er gebeld, 't is een
vriendje niet een voetbal. Picasso
kén, daar niet tegenop.
iDagen later zitten we in de trein-
We zijn. bij .Oma in'Amsterdam ge
weest én rijden nu terug, naar-huis.
Zooutje' wil wel graag bij een,
raampje;//maar geen kans. Moe en
ëen beetje somber om die tegenval
ler zit/hij tussen mij; en; een brede
mevrouw met een tas.;
Tegenover ons een moderne,
schoonheid met wit-blonde poney,
omlijnde .herten-ogen etl een. lila
mond. Ze heeft een zwart truitje,
'vyf snoeren patels; strak om de-hals
en een 'hoofddoek van zwart
velours. Ze kijkt haar zoontje of
iets in z'n sombere snoet haar boeit.
Ze kijkt en zé kijkt en dat joch bijt
op z'n nagels. Tenslotte pakt ze uit
de z=k van haar wijde zwarte jas
een blinkend doosje. Er zit niets in,
't is .zomaar om -het /doosje alleen.
Maar dat jong anders-.wild. op zulke
zaken, bijt op .z'n nagels -en gluurt'
langs haar heen/
„Toe nou," dring ik. Hjj schudt
heftig van nee.
Zusje is niet zo halstarrig. Ze redt
rr.et haar gretigheid de situatie een
beetje.
„Waarom deed je zo harkerig,"
praat :k als we tenslotte veilig op
het station 'belandden. ..'t Was best
een vriendelijke mevrouw/'
En da' joch zwaar van achter
docht: „7e was uit dat'book van de
moeder van Bram. Als je lang naar
d'r keek bad ze twee neuzen en
twee menden. Ze was van die
plaat, dat zag ik zo!"
Winnetou
MODE-NOVELLETTE
't Zijn twee zusters, uit een heel eenvoudig maar alleraardigst arbeiders
gezin. De vader heeft getobd cn gespaard en allerellendigst zuinig geleefd
om zc allebei iets te laten leren, 't Waren knappe jonge mejsjes. de een
werd verpleegster, de andere analiste en allebei 2ija ze met een dokter
getrouwd.
Nu zijn ze dus beide in een iets ander milieu gekomen en het is wel
opmerkelijk, hoe ze daar op reageren: Lena, de jongste, is volkomen
zichzelf gebleven, zoals het bij haar thuis toeging, zo gaat het in haar
huishouden ook, ze praat met een accent, soms een beetje ruw zelfs, ze
is een volkskind gebleven. Ze weet best, dat sommige mer.ser. van haar
zeggen: Zij is toch eigenlijk niets geen doktersvrouw, dat accent
en als ze ontvangt is het helemaal niet zoals het hoort Lena weet,
dat dit van haar gezegd wordt, door sommigen, maar ze grinnikt er zelf
ora. En de meeste mensen vinden haar zo hartelijk, zo natuurlijk, zo ge
zond en sprankelend, -dat ze helemaal niet stilstaan bij het „accent".
het dan. Ze heeft het. soort behang
dat- bij baar „stand" hoort en het
bankzLtje en de cactus op de .boe
kenkast en ze weet :'dat je je vork
links moet houden en je mes'rechts,
als;-je eet. En ze heeft haar 'stem
verbogen tot een algemeen be
schaafd Nederlands. Alles, zoals
het/hoort, maar 'alleenhet kost
haar'Léèn enorme moeite want het
is'voor haar nog altijd, egn rol, die
ze spéélt. Ze heeft in haar hoofd
Maar met Betty is het anders. Ze.
heette oorspronkelijk Bets, ma3r
dat vond ze te burgerlijk, *t moest
Betty worden. Van haar verlovings
tijd af heeft ze angstvallig om zich
heen gekeken om te weten te ko
men hoe het hoordé.: Nu. weet ze
In Engelse verhalen komt vaak
eën vrouw voor; van wie gezegd-
wordt „she was always in tweeds"
(ze droeg altijd tweed). Dan weet
de lezer dat ze sporliri is. op le
ren molières .uit wandelen gaat
met baar spaniel of setter en dat
ze in geen duizend jaar kralen,
velours en rose" consages zou wil
len combineren met haar geliefde
tailleur.
'i. Mantelpak van de tekening »s
echter wel degelijk Engels. Dc
Amerikanen hebben het daar ge
kocht en gecombineerd met aller
lei Franse bijkomstigheden., De
stof Is zo zacht, soepel en licht, als
het beste breiwerk ter wereld. On
ze textielfabrikanten m*ken het
ook: je kunt er een enorme hoeveelheid var. in je armen nemen
zonder enige, moeite. Want dat tweed weegt haast nietf
De /ontwerpster van dit: mantelpak/verwerkte de manlijke stof:
zo'.vrouwelijk' mogelijk, vandaar dat de Franss versieringen er niet
bij/.misstaan. Kralen, oorknoppen,, een kapje van velours en stro,
eert rose roos én witte handschoenen; ze maken de draagster zoet
en /bekoorlijk.Dl® ErigeJse-verhnlen-vrouw zal ér stellig verachting
vobir; hebben. Maar -ja, in - zulke" kleren wandel je ook niet alleen
met-,een hond. B. S-
Evelien spreekt
VAN VROUW,
TOT VROUW
een bèeld van: De Beschaafde Dok-
tersvrouw, en aan dat ..beeld, toetst
zij: zichzelf voortdurend, hijgend en.
steunend probeert ze die rol vast
te houden. Het lukt, maar het re
sultaat is afschuwelijk geworden.
Men,: heeft het gevoel, of zij voort
durend zit te repeteren uit het
boek:; „Hoe hoort héteigenlijk?"
Voor;;, iets anders blijft er .geen-
tijd méér over.o, je, ze. heeft het
druk/met het huishouden en de
kinderen en de praktijk van- haar
man, welke, doktersvroirw. heeft dat
niét? Maarde tijd om gewoon te
leven en-zichzelf te zijnontbreekt
haar ten enenmale en datis toch
wel ongeveer de bedoeling van
ieders leven. Zij mist ietsessen-1
tieels: ze glanst niet, zè straalt niét,
ze: geniet nooit echt, haar 'ogen
staan .wantrouwend, en uitdagend,
of ze zeggen wil;,.En7Accepteer je'
me, of niet? Soms zijn alle twee dé
zusters jbij ;de ouders in de Derde
Oranjedwarsstraat. De moeder ;is
trots/op Betty en een beetje gege
neerd over haar eigen stijl van.: Ie-,
ven/ maar de vader knipoogt tegen
Lena, die zich trouwens weer hele-
maal thuis voelt, duizend en 1 een
1 dingen vertelt en ronduit giit van
het lachen.
Er zijn zo verschrikkelijk veel
vrouwtje^, zoals Betty. Kon iemand
ze toch maar eens aan 't verstand
brengen, dat ze eigenlijk mislukt
zijn. Want iemand, die boven ziin
stand leeft, niet financieel, maar
geestelijk is in zekere zin mislukt,
want hij leeft gewrongen en. on
eerlijk. Wc hebben ze allemaal in
onze omgeving, vrouwen die zich
een air aanmeten er. die proberen
iets te schijnen wat ze niet zijn. Rn
ze begrijpen niet dat za do kaap
toch niet gehaald hebben en dat
hun krampachtigheid blijkt uit
ieder gebaar en ieder woord. Al
die moeite en die inspanning is
voor niets en ,'t ergste is, dat- ze
nooit-; gelukkigkunnen zijn, want
zo'n strijdis fnuikend' .voor de ge
moedstoestand, die we-Geluk ple
gen te noemen.
Shakespeare zei het ook al; Dit
béven él, wees trouw aan Uzelf. Hij
ze!'het in het Engels,' maar we mo
gen -het best in het-Hollands na
zeggen.
(Van een onzer verslaggevers)
X-Tet gokken is al een heel oude ond,etigd. Men kan bet op
■*- vele manieren doen. Maar voor het simpelste, rustigste
gokken moet u bij de Nederlandse Staatsloterij zijn. Het' is een
aantrekkelijke rendabele instelling, die gevestigd is in. de
Kazernestraat in Den. Haag en onder supervisie staat van de
minister van Financiën. Hij wordt bijgestaan door de directeur,
die öp een trekkingsdag aan een met een groen kleed bedekt
tafeltje zit en. de hoge prijzen noteert. Als u er Pyttersen's
Staatsalmanak.op naslaat merkt u, dat bij de Staatsloterij
voorts nog één ambtenaar le klasse en drie ambtenaren Ilde
klasse in diénst zijn. In Nederlai.d vindt men dan verder 375
collecteurs én coiléctrices.
De Staatsloterij is een gerenom
meerde bijverdienste van de Staat
der Nederlanden. In 1726 begon zij,
en zij heeft geen jaar overgeslagen
Destijds, vroeg de regering haar on
derdanen om plannen om zo'n lote
rij op touw te zetten. Hit de vijftig
ontwerpen diebinnenkwamen,' 'is
dat van de heer. Adolf Huyske.ge-,
kozen. Dat was dus een erg goed
plan, zult u misschien denken; en
meneer Huyske .wa? een vernuftig,
man. Maar de deskundigen zeggen:
„Nee, zo slim was- meneer Huyske
niet, maar met zyn-systeem heeft de
Staatsloterij (toén nog Genera Liteits-
loterij geheten) zich het eerste jaar
beholpen," Daarnahebben, pientere
mensen er aan 'geknutseld, tot het
een prima eersterangs systeemwas
geworden. Men is er.-dan ook nooit,
meer van afgestapt. - Andere landen
(o.a. Duitsland) hebben, het ovei-ge- -
nomen. Er was overigens in I709.een
andere loterij aan voorafgegaan,
waarbij de prijzen-uit lijfrenten be
stonden, Maar daar is nien mee op
gehouden, Het werd té "duur. Want
de Staat" is niet gek. Hij vindt het
best ,als u wilt gokken, maarrhü
doet-,zelf niet mee. U .-
De hoofdprijs bedroeg bijna steeds
f 300.000. In de Franse tijd is dat
eens f 200.000 geweest, en het was
ook een keer f 50.000. Denaam is
veranderd van jGeneraliteitsioterij in
Bataafse loterij, Hollandse/ loterij
onder Lodewijk Napoleon,. Konink
lijke, Staatsloterij. - En nu; dan Ne
derlandse Staatsloterij.:., -Indertijd
werden de trekkingen in/dé Eidder-
zaal' gehouden.
De trekkingszaal op nr. 64 is een
kaal vertrek met een planken vloer,
maar de ouderwetse hoge; kachel is
wel indrukwekkend. :n het voorste
deel staan twee bar.kcn. Daar mag
bet publiek op zitten, want de trek
kingen zijn openbaar. Soms -; vindt
men er. een vrouw met een bood
schappentas/of een Hagenaar, die
/niets anders te doen Had,/én er,'s
binnep. is gelopen. Ze gaan meestal
weer gauw; weg. Op.het/podium zit
de directeur ten overstaan, van wie
de trekking volgens de Loterij wet
moet plaats, hebben, m gezelschap
van zijn personeel. Zé: hebben het
uitzicht op een blinde' muur met
^r. .voor een schonkig, zwart boom
pje, .dat op het; ogenblik-al wat jong
groenloslaat uit de oude botten.
Maar ze hebben daar geen oog voor.
Alle nummers; dje worden Opge
somd, moeten, zij namelijk invullen'
op„springlijsten". Dit vergt alle
aandacht en behendigheid.
De ze ven ..mannen
Vooraan op het podium zit het
College van Assistenten, als .wjj hen
zo noemen mogen. Het xyn zeven
oudere heren. Tegen dé linkerwand
bevindt zich een grote, ronde trom
mel waarin men achter glas de
loten.ziet-liggen. Daar gaan.voor.de
eerste trekking plaats heeft de num
mers van alle 21.000 loten in. Tegen
de rechterwand staat een- soortge
lijke trommel, maar van kleiner:
model. Het is óe prijzen-trommel
die per klasse wordt gevuld.
De zeven andere heren zijn niét
vast in 's Büks dienst. Ze zijn ook
niet zo van de straat binnengeroe
pen.. Hun ambt is semi-vast en hun.
titel luidt „assistent bjj de Neder
landse Staatsloterij". Ze komen bjg
elke loterij 25 dagen in actie. Elke
dag werken Ui anderhalf uur.' Ze
verdienen per dag f 2.50 a f i—De
meesten doen het al jaren. -Meneer
De Graaf, die de nummers roept
met een belegen, maar kraakhelde
re, stem is gepensionneerdf Zijn
pendant/méneer Van Enkhulzen dié
vertelt wat er op de nummers is
gevallen,' drijft een siganenzaakje.
Meneer Viejou- zit 'bij de' Ioten-
trommeL Hij is de man, die oók'het
lot grypt .waarop de 100.000 vailt:
Jawel,, hijen niemand, anders. Me
neer Vicjou zit ietsje onderuitge
zakt,dé benen tussen de poten van
zijn stoel/ .en de rechtervoet een
beetje opgetild. Hij heeft'in /de'44
jaar dat --hij er zit uitgevonden,dat
die houding de gemakkelijkste:/,is.
Hij is 89 jaar,, tnenéér Viëjou,; maar
dat zó'U: ö.inlètzeggen/ Vroeger was
hij in zaken, verzekert hij. Nu reikt
hij alleen nog vrouwe Fortuns de
het ^circus draait
Advertentie 1.M
MELK
en PUUR
Kwatta-soldaatjes
blijven altijd geldig
KWA ÏTA BKE04
Onverminderd groot
en fris talent
Wij zijn een praatje met haar
»aao maken.
Hoe-is zij begonnen? zij heeft al-
Advprteniï? (f,M
(Van een onzer redacteuren)
TJTEECHT. Ina BoudierBakker, de gevierde rojaancière, die een zo
groot en warm talent beeft voor de uitbeelding van het Nederlandse gezins
leven wordt Zaterdag 15 April 75 jaar. Zij onttrekt zich aan iedere
offiefële huldiging, maar viert haar verjaardag huiselijk; zoals men dat van
haar verwachten mocht. Zaterdagmiddag is zij thuis op de Oudegraeht
333 In Utrecht oin de gelukwensen van vrienden en bewonderaars in
ontvangst te nemen.
tijd geschreven. Op haar tiende jaar
had zij.-al een schrift vol met be-,
dachte verhalen over „verschrikke
lijke branden en andere ongeluk
ken". Toen beeft zij zang gestudeerd,
examen voor zang gedaan en veel
gezongen; intussen heeft zij veel ge
weifeld of zij zou blijven zingen of-
scbrijvèn. Men kent baar-keuze. Het'
jaar 1903 besliste, want in Mei 1902
verscheen haar eerste bundel verha
len; in Augustus 1902 is zij getrouwd
met de heer Boudier, en in. Decem
ber 1902 .verscheen haar éérste 'to
neelstuk dat dadelijk veel; bijval-
oogstte en meer dan honderd opvoe
ringen bij de Nederlandse Toneel
vereniging zou beleven. Zij heeft
zich sterk tot hét toneel aangetrok
ken gevoeld, maar de roman werd
al -spoedig haar. grota kunstliefde.
Men kan haar toneeltalent eir in te
rugvinden; in de dialogen raurit zij
uit,
Wat vindt zij haar beste boek?
„Dé Klop op de Deur". Ik heb dat
boek indertij dvoor mijneigen ple-
zier geschreven.'.Niemand zal het. le
zen. zei ik tégen ipijn triari. „Dat
doet er niet'toe", zei hij. Het' werd'
wèl gelezen. Er zijn nu 14 drukken
van en er komt weer een ..nieuwe".
Mevrouw Boudier heeft onlangs
weer een boek voltooid, een gezins
roman spelende in, 18301831, geti
teld, „Goud vit SiróVOver de oorlog
N. V. G LI M F A B R i.SK O V E R S C HJ E
eri al dé latere .verschrikkelijkheden
kon zy niet goed schrijven; zij is, als
alle 'kuhstenaars, er door „ontzet".
In de oorlog kon'zy alleen verzen
schrijven, (gebundeld onder de titel
„Geeft Acht!") maar zodra het
krijgsrumoer verstomd was, begon
het proza weer te vloeien;
Wij praten nog over, allerlei.: Over
haar mdoie tuin en. oven de eerbied
waardige pereboom, die.:tweemaal zo
oud ;is .als de schrijfster.- Over;'•haar.
essay „De moderne vrouw en haar/
tekort", dat haar iriv feministische
kringen indertijd zo kwalijk/is geno
men. Zij hecht eraan, duidelijk .--te
zeggen dat zij de. vrouwenbeweging
altijd een rechtvaardige zaak heeft
beschouwd. Evenals trouwens het
socialisme.
de man die de prijzen afroept
.meneer Viejou, 39 jaar, bü dc
iotentrommel
riijj die alles op dc pen prikt
hand. Hij verricht die handeling
zonder ren spoor van aandoening.
Met de rechterhand, die. ei omlaag
hangt in het. trommelreservoir pakt
racsecr Vicjou een rolletje papier
beet. Daarna laat hij zijn rechter
hand het aan zyn linkerhand geven.
Do linkerhand houdt bet tussen
duim en wijsvinger omhoog. De
oudere hoer op de stoel naast hem
grijpt het rolletje. Hij ontdoet bet
van een ringetje, dat hij in eeri
schaal gooit, die voor hem óp .een
bakje staat. Het rolletje vouwt hij
vervolgens open en houct. het op
voor zijn buurman. Zijn-buurman is
meneer 'Van EnkHuizen. Van de.an
dere kant is op dezelfde wijze;1 en
in hetzelfde tempo céri papiertjetoij
meneer De Graaf.beland.-.
„Zestien duizend én zevénhon-
derdzevenenvéertig", roept me
neer' Van Enkhuizen de lege
zaal in, mét ëed\constante klem-
toon op de: „eri" -.»•
- - /„Niet," zegt deheer De Graal
„Elf duizend èn vierhonderd-
negenenzestig" roept 'meneer
"Van Enkhuizen, a
-' „Niet," zegt trierieer De Graaf.
Soms .is-het'natuurlijk géén niet.
Dan verheft meneer De Graaf zijn -
stem. „Tach. .tig gulden," spreekt
hij. Of „Hèn.jderd gulden": 'Hy
geeft die eerste lettergreep de volle
mep enlaat de rest wegritselen,
want ze '.weten daar allemaal wel
dat het geen dubbeltjes zijn rriaer
onvervalste Nederlandse guldens.
AJs meneer* Van': Enkhufzen- het
nummer heeft genoemd, geeft /hij -
het afgewerkte papiertje aan Ade
Zevende Man. Dte-zit in een oud
zwart jasje met zjjri rug naar/hie
zaal. Meneer De Graaf doet-hetzelf-
de met zijn. papiertje; Dé Zevende
Man pakt beide papiertjes. Hij'légt
ze op elkaar en steekt: ze: samen 0p
de lias-pen* die voor hem staat, 2kt-
ten alle afgewerkte loten er op dan
worden ze- er af gehaald; Er komt-
een ambtenaar. De ambtenaar dóet
er een ijzer draad -door en. verzegelt
het .hele geval met een loodje. Deze
dingen kunt u aan de Staat der Ne
derlanden overlaten.
.N/.7' beldtnt
Op dé dag, dat wij er waren, war
den 975 nummersafgewerkt in an
derhalf uur. Het geschiedde secuur,
en regelmatig als klokwerk. Lede
maten die bewogen cn stemmen die
klonken in een' prachtig rhythme.
Maar plotseling stond de mooie ma
chinerie stil.Er viel een doodse
stilte. De'stemmen: zwegén. De han
den vielen stil. Wat was ér hier ge
beurd? Ieder keek; Jawel! De open
vouw er van rechts bad gefaald. Het
rolletje, dathu" in .de hand hield,
wilce niet uit hét/ringetje.- Hij 'wor
stelde er mee/ Hij ging verzitten.
Wrikte en wrikte/ Tja, hij had'het'.
Hij hièld het weerspannige lot orp-
hoog. Meneer De Graaf vatte het
aan. Hij las. „Niét," zei hij 'onver
stoorbaar.. Want hetgeen zich daar
in de Kazernestraat 64 - afspeelt,
lezers, is een onverstoorbare bezig-
hfiiÉt/* -,'t'
Het was een -magere prijzenda'g,
die wij beleefden. Drierauxzendjes.
en dan nog wat kleiner gruU Daths
natuurlijk niks. De dikke karpers cn
die hele grote snoekbaars zwommen
toen nog rond. Als ér een-prijsop
éen nummer valt, roept meneer Van
Rnk'.iuizen dat nummer, tweemaal.
Misschien heeft hij het bij de'hom
derdduizend wel driemaal, geroepen.
Maar daarna paat alles gewoon ver
der. Meneer Viejou zal zelfs niet
met zijn ogen knippen. -Want hij Is
bijster kras. maar wel heel doof. -
