'.ertfegr/Uï
In Hoek van Holland is het
goed kamperen
Wij krijgen hartkloppingen
in Shell-jubileumrit
Vele wegen naar Rome,
maar vier naar Australië
FILMS VAN DEZE WEEK
Er komt tekening in het
Historisch Museum
Verharde wegen zijn
grote verbetering
Veel veranderd
In de cel
Juist de blijvende
werking is belangrijk
CHEFAROX
Ambassadeurs
op Ahoy'
Saterdag 24 juni 1950
3
(Van een onzer verslaggevers)
Vergeleken bij vorig jaar heeft het kampeer
terrein in Hoek van Holland aanzienlijke ver
beteringen ondergaan. De gezamenlijke toilet
ten, die voor iedere kampbewoner bron
van ergernis waren, zijn keurig „„jes van
binnen betegeld en de afvoer is nu aangesloten
op de riolering van het dorp, waardoor de
stank, die vooral op warme zomerse dagen het
verblijf op het kampeerterrein niet al te aan
genaam maakte, nu voor goed verdwenen is.
Ook de wegen zijn onderhanden genomen en
de stoffige koolaspaden zijn herschapen in een
met macadam verharde weg. Zoals op het
ogenblik dit recreatie-oord er bij ligt, kan men
nauwelijks van een kampeerterrein spreken,
doch is het meer een centrum van gerieflijke
buitenhuisjes, waarop menig jonggehuwd
paartje, dat naarstig loopt te zoeken naar een
woning, jaloers zou zijn.
„Sinds de bevrijding mijnheer, is
hier al weer heel wat verbeterd."
vertelt ons de heer K, van Oost. de
man die belast is met de leiding
van het kampeerterrein, doch die in
de winter hoofdagent van politie is.
„Ik ben hier in 1946 m samenwer
king met de R.A.Z., de vereniging
van kampeerders, begonnen met 30
kampeerders, waarvan het meren
deel in tenten, op een terrein dat
een grote wildernis was. Dank zij de
medewerking van het gemeentebe
stuur konden er toen ai spoedig
voorzieningen getroffen worden
met als resultaat, dat in 1947 het
terrein 400 tenten bevatte. In hel
jaar daarop, kwamen de huisjes
(een goede 200) en in 1949 bleek het
terrein te klein, zo groot was de
animo. Toen is er een nieuw stuk
grond over de dijk bijgekomen cn
daarop konden provisorisch wat
huisjes geplaatst worden. En nu
hebben we op het oude terrein 36fi
huisjes, terwijl op het nieuwe 223
huisjes staan. De mensen schijnen
het hier wel prettig te vinden, want
er komen hier zelfs kampeerders
uit Dordrecht, die vroeger naar
Oost voor ne gingen."
We kunnen het ons anders best
voorstellen, dat eeu ieder het hier
naar zijn zin heeft. Men noemt dit
nog kamperen, doch het is wel
een heel moderne manier. Keurig
staan de huisjes, die behalve heel
genome namen als Annie, Mina en
Beb ook wel „Groot genoeg"
,,'t Is altijd wat", „Ons Ideaal", of
„De Optimist" als opschrift dra
gen. in het gelid, waardoor de be
zoeker meer het gevoel krijgt in
een dorpje te komen, dan op een
kampeerterrein. Zelfs de straten
hebben namen en zo vindt men er
de Hoofdstraat, de eerste tot en
met de vijfde Zijstraat en vle Cein
tuurbaan.
Bijzonder in hun schik zijn de be
woners van dit tijdelijke dorp (net
de verbeteringen, die er dit jaar
aangebracht zijn. Dat merken we
wel, als we in „Huize Riet"'n praatje
maken met de vrouw des huizes.
,JDie weg, mijnheer, is stukken beter
dan. verleden jaar. Je behoeft nu
niet bang te zijn als de kinderen
voor het eten nog even naar buiten
wippen. Vorig jaar zagen 2e in een
ommezien door dat vuile koolas zo
zwart als een Turk. Maar dat is nu
voorbij. En die toiletten, dat is
prachtig. Alleen de mensen moeten
zelf ook meehelpen, deze op peil te
houden. Het komt nog wel eens
voor, dat er in de closetten een hele-
TER O VERD ENKING
Op de rand van het trottoir, om
spoeld door het drukke stads-ver-
keer, staat een telefoon-cel, rondom
glas. Daar binnen is iemand bezig, te
telefoneren. Een langdurig en geani
meerd gesprek. Hij gesticuleert, hij
lacht, hij betoogt. Inmiddels springen
de verkeerslichten op groen, fietsers
en auto's persen zich langs hem heen,
maar hij praat rustig door. Voetgan
gers stellen zich op naast de telefoon
cel, wachtend op gelegenheid om
over te steken. Hij praat verder. Het
ontgaat hem, wat daarbuiten gebeurt.
En wie daarbuiten hem gadeslaat,
ontgaat de zin van wat hij doet. Ze
zien hem. gebaren, lachen en ernstig
kijken, maar door de dikke glaswan
den dringt geen geluid door. Een één
ling temidden van de velen.
Het is geen wondei, dat temidden
van het drukke jagende verkeer in
deze wereld, waar mensen ogen en
oren tekort komen, om niet onder de
wielen te geraken, een Christen een
wat „afwezige" indruk maakt. Die
staat daar op zti eentje in een glazen
huisje, geïsoleerd van het leven zelf,
en voert een vreemd en ver gesprek,
wordt in beslag genomen door een
werkelijkheid, die hij zelf niet ziet,
en schijnt onverschillig voor het ge
drang rondom zijn glazen cel.
Zulk een christen is dan ook geen
werkelijkheid. Reeds daarom alleen,
omdat hjj in „rcm-cultuur" met voor
komt, Hij is tegelijkertijd een levend
mens, mee gegrepen in het gedrang
en de worsteling. Tenzij dat hij wer
kelijk niet „leeft". Maar dan behoe
ven we er ook niet over te praten.
De werkelijkheid, die u en mij irri
teert, is: dat we ieder voor zich in
die man in de telefoon-cel onszelf
herkennen. Misschien met dit ver
schil, dat we óf de aansluiting niet
te pakken kunnen krijgen, óf dat het
gesprek zelf ons ternauwernood in
teresseert of dat we wanhopige po
gingen doen. het nummer op te bel
len van het toestel, waaraan we zelf
telefoneren, en dus steeds de bezet-
toon krijgen. Vooral dat laatste intri
geert me: dat we alles en iedereen
kunnen hellen, maar dat het een on
mogelijkheid is, onszelf te spreken te
krijgen. Het gedrang en gejaag zelf
is een stuk van ons isolement. Zo
zijn we eenzaam temidden van de
velen. Het isolement is niet christe
lijk, maar menselijk. En daar, waar
een. mens Christus Jezus ontmoet, die
in de godverlatenheid ging om god
verlaten mensen nabij te zijn, wordt
deze eenzaamheid juist opgeheven en
gaat men door Hem ook de ander
weer zien. God en de naaste, die
heeft Hij altijd in één adem genoemd.
En Johannes zegt: wie zegt, dat hjj
Goq liefheeft en tegelijkertijd niet
zijn broeder liefheeft, die is een leu
genaar. V. E.
boel kranten zitten. Het zullen wel
kinderen zijn die dit doen, maar
daar moeten de ouders toch op let
ten. Zodoende raakt de zaak ver
stopt en zitten we weer net als
voorheen m die ellendige stank.
Overigens is het bier heerlijk.
Het is alleen jammer, dat eik jaar
de buisjes afgebroken moeten wor
den^ zou er met iets aan te doen
zyn, dat de woningen, die daarvoor
geschikt zijn in de wintermaanden
kunnen blijven stai.»*
En deze vraag, die wij van talloze
andere bewoners hoorden, hebben
we voorgelegd aan de chef van de
gemeente-secretarie, de heer A. N
M. de Bruyn. „Persoonlijk zou ik
dit geen bezwaar vinden." zegt de
heer de Bruyn, „maar dan dienen
de huisjes toch aan bepaalde voor
schriften te voldoen. In ieder geval
zullen ze toch een goede fundering
moeten hebben, zodat ze vast aan
de grond staan, Ik geloof ook wel.
dat het in de bedoeling van het ge
meentebestuur ligt, deze zaak ern
stig onder ogen te zien. Wellicht dat
men het volgende seizoen de huis
jes kan laten slaan, doch dit jaar
2al er wel niets van komen. Ja en
dat tweede kampeerterrein, dat
wordt precies eender als het oude,
met closets met stromend water
eveneens aangesloten op de riole
ring en verharde wegen. Nu staan
de huisjes nog maar m het gras,
omdat er dit jaar nog geen voorzie
ningen getroffen kunnen worden.
Dat komt ook, omdat de helft van
het nieuwe terrein dit seizoen maar
„Vandaag maar twee broden bak
ker", zegt de bewoner van ,,'t Is
altijd wat". Kamperen. Het lijkt
wel een buttenuerblyf. Toch
woont hier een heel getooon ge
zin, waarvan de vader met hard
werken de kost moet verdienen.
Advertentie I.M.)
Het is heef eenvoudig om
bij overtollig maagzuur het
branderige gevoel tijdelijk
kwijt te raken. Maar het mag
niet in verdubbelde mate
terugkeren! Heem voortaan
Chefarox.wantdit beschermt
bovendien de maagwand met
'ngeleiachtiggenezend laagje
Café's sluiten om
twee uur
In verband met de tentoonstelling
Rotterdam-Ahoy, heeft de burge
meester bepaald, dat het sluitings
uur van de café's en restaurants te
Rotterdam, in afwijking met de be
staande regeling, wordt vastgesteld
op 2 uur 's nachts. Dit sluitingsuur
geldt dus met alteen voor de on
dernemingen op de tentoonstelling
maar voor het gehele Rotterdamse
grondgebied en voor alle dagen. De
Het interieur van een wel zeer uitzonderingsbepalingen voor be-
moderne kampeertent Het is een Paa^e dancings die tot 4 uur open
van de vele huisjes 'die op het mog2,n z£n' bU,ven onveranderd
kampeerterrein in Hoek van Hol- van kracht-
land staan. Baby merkt van de
andere omgeving niets en ligt
evenals thuis rustig in zijn wieg,
terwijl Kees zijn auto maar heeft
meegenomendte goed te pas
komt als het. weer eens minder
gunstig mocht zijn.
voor de kampeerders beschikbaar is.
Op het andere deel komt een zomer
kamp van de K.N.V.B. Ik ben erg
optimistisch en volgend jaar zal ook
dit deel van het kampeercentrum er
piekfijn uitzien."
Als al deze plannen verwezenlijkt
zijn <en waarom niet?), waardoor
dit centrum een dorado is voor
kampeerders, dan zal een ieder, die
eenmaal daar zijn vacantie heeft
doorgebracht, zeggen: „Van de
zomer, dan ga ik weer naar Hoek i terdamse bevolking doordringt, lid
van Holland." 1 van deze sociale instelling te zijn.
Mohammed Roem
vond het .enorm'
(Van een onzer verslaggevers)
Op uitnodiging van het gemeen
tebestuur heeft vrijwel het voltal
lige Corps Diplomatique een be
zoek gebracht aan de tentoonstel
ling „Rotterdam-Ahoy". 's Mid
dags werden de gasten m het Ma
ritiem-museum door burgemeester
mr. P. J, Oud ontvangen, waarna
een bezoek aan het tentoonstel
lingsterrein volgde. Na een rond
vaart per „Regen tesseplaat" door
het Rotterdamse havenbekken, was
er nog een party in de Tuinzaal
van museum Boymans. Daar was
het, dat wij in de gelegenheid wa
ren de Hoge Commissaris voor In
donesië, Z.E. Mohammed Roem
naar zijn oordeel over de tentoon
stelling te vragen. „Ik vond het
enorm. Speciaal de haven-maquet
tes vond ik bijzonder interessant,
omdat men hierop nu ai kan zien,
hoe het in de toekomst worden zal.
Voorts heb ik bewondering voor
de buitengewone snelle wijze,
waarop Rotterdam zich herstelt."
Namens het Corps sprak de Ca
nadese ambassadeur Z.E. M. P.
Dupuy woorden van dank voor de
prettige ontvangst, „Het was een
zeer interessante tentoonstelling en
ik feliciteer u met het werk, dat
zulk een prachtig resultaat heeft
gehad."
„Het Groene Kruis"
Op 22 Juni hield de afdeling Rot
terdam van de ZHV „Het Groene
Kruis" haar jaarlijkse algemene
vergadering. De jaarstukken over
1949 werden goedgekeurd. De aftre
dende bestuursleden de heren mr
A. C. de Kanter en mr. H. H. Nauta
werden herkozen.
De voorzitter de heer F. J. Kra
nenburg deelde mede, dat de zusters
in 1949 1D57 patiënten hebben ver
pleegd, waarvoor niet minder dan
190.000 bezoeken moesten worden
afgelegd. Het ledental bedraagt mo
menteel ca. 12.000 waaruit blijkt dat
de noodzaak steeds meer tot de Rot-
..Als ooit Uw vlotter weigert, tik
dan, luchtig en elegant
(Van een onzer verslaggevers)
VLIEGVELD WELSCHAP (bij Eindhoven), Vrijdagmiddag. Weet U
wat een vlotter is? Een vlotter is een instrument, dat iets te maken heeft
met de benzineleiding van een automobiel. Het is een ding dat ons, leden
van équipe no. 83 in de Shell-jtibiïcumrit een paar hartkloppingen bezorgd
heeft, TJ weet waarschijnlijk al, dat deze 24-uurs-rit Vrijdagmorgen in ge
heel Nederland startte. Vierhonderd wagens rijden mee Hoe? Wij weten het
niet. Wij kennen alleen onze eigen route waar onze kaartlezer dagenlang
aan heeft gepuzzeld.
Wij gingen weg van
dionplen m Amsterdam
voor de start luisterden wij in on
ze wagen even naar de woorden
van de directeur van het Shellbe-
dtijf aldaar, de heer Slotboom.
Van zijn woorden is in ons iets blij
ven hangen over het verleden van
de „Koninklijke". „Dat is niet al
tijd zo gemakkelijk geweest," zei
de heer Slotboom. „Dat moet u
maar bedenken als u in deze rit
ook moeilijkheden krijgt". Maar
wij vragen u: Heeft de Koninklij
ke immer iets te maken gehad met
controleplaatsen, die op heel nare
tijden dichtgaan en die het uitzet
ten van een route door ons lieve
land tot een ingewikkelde winstbe
rekening verheffen? Heeft de Ko
ninklijke in al die jaren punten
gekend, die u op controleplaatsen
het Sta- moet vergaren? Want het_ gaat om
en vlak de punten in deze Shell-rit, Iedere
(Van een onzer verslaggevers)
„Naar ik uit goede bron heb ver
nomen, zullen dit jaar nog drie
Nederlandse speciale emigranten
schepen naar Australië vertrek
ken", deelde de heer H, F, Willems
Vrijdagavond in „Ons Huis" mee,
waar ziin firma, de Passage
agenten Ruys Co., een nagenoeg
geheel gevulde zaal trok met een
instructieve bijeenkomst over emi
gratie naar Australië en Nieuw-
Zeeland. Voor een Nederlandse
emigrant staan thans vier wegen
open om als emigrant aan de an
dere kant van de wereldbol terecht
te komen. Met het m.s. Sibajak
(waarvoor de prijs varieert van
1000 tot plm. 1300, al naar ge
lang de accommodatie), per KLM
emigratie-Skymaster 1700, duur
van de reis plm. vijf dagen, dus
zeker vier weken sneller dan per
boot), aan boord van de Willem
Ruys tot Sngapore en dan per
vliegtuig naar Sydney (kosten
eveneens f 1700) en. ten vierde
met een buitenlands, een Brits,
schip vanaf Londen. De kosten van
dit laatste transport zijn opmerke
lijk laag, ongeveer 700 voor de
reis van Hoek van Holland, Lon
den, Australië. Het is echter niet
mogelijk voor een passage-bureau
voor deze wijze van emigreren
maar onbeperkt emigranten op te
geven. Om en nabij de dertig kun
nen er uit Nederland voor iedere
afvaart worden geboekt en naar
zich begrijpen laat loopt bet be
hoorlijk storm. Ook betreffende de
manier waarop de emigrant zijn
bagage kan verzenden gaf spr. zijn
gehoor talloze goede raadgevingen,
ja, zelfs ried hij de vrouwelijke emi
granten met 'n baby aan deze piep
jonge reizigers vooraf aan duurzaam
voedsel te wennen in verband met
het rantsoen dat de kleintjes aan
boord wordt voorgezet!
v
Technicolor-park op regenachtige
avond is niet minder indrukwekkend
dan op droge avond. De effecten met
fosfonserende lampen verbluffend.
Voetje voor Voetje zo druk was
het 2ijn we door dat allerwonder
lijkste prieeltje geschuifeld met de
emeraïd-kleuren van het loof en de
als uitgesneden bloemen tegen het
zwarte fond van de avond. Het rui
sen van de regen vermengde zich
met het spetteren der fonteinen.
Maar Oudt-Rotterdam is voor iede
re Ahoy'-bezceker, al of niet druip
nat, een troost en een toeverlaat.
Als de oei luidt, steekt het pontje
dc spiegelende vijver over. Onaer de
bomen is beschutting. Lang blijf je
er nooit staan, want daar komen
reeds de muzikanten met hun
vreemd allegaartje instrumenten. Die
muzikanten leiden de feestgangers
door de nauwe straatjes, over de
hobbelkeien naar hun domein terug,
de Kaasmarkt. Heisa! Het geluid van
de muziek slaat trillend 'tegen de
triplex-geveltjes. Een nieuwe plens
bui dnjft ons regelrecht in de ar
men van haarsnijder Verwey. In zijn
winkeltje suist het gaslicht. Een an
tiek hangklokje (erfenis van 'n over
grootvader) Likt in een vertrouwd
rhythme. Niet te koop, zegt de haar
snijder in modern costuum. Niet te
koop is die ouderwetse bank met
eerbekleding, een intiem kabinetje
voor een-intiem zitje.-waarboven het
oude zeilschip staat te pronken. Niet
te koop is de speeldoos, een glazen
stolp, waarin zich een arcadisch mi
niatuurlandschapje bevindt, dat uit
een bewogen zee oprijst. Aileen al
om die oude dmgeu zou je je haar
laten snijden en je baard. Zo moet
het immers in een barbierswinkel
geweest zyn. heel vroeger, toen jo
nog kon zitten luisteren naar het
carillon
We hebben het die avond niet ver
gebracht. Dat is de schuld geweest
van Yuen Wah en Chong Kok Low,
Een juweel van een Chinees land
huis hebben ze er neergezet. China
in Oudt-Rotterdam en niemand
vindt het vreemd. Toen we nat en
melancholiek gestemd binnentraden,
zaten feestgangers zich te goed te
doen aan loempia en sateh en bami
en kroepoek en hoe ai die exotische
lekkernijen mogen heten. Warm in
de mond en heet op de tong. maar
om op te knappen na de sensaties
Luxor
Achter elke deur
Knock on any door (dat is de Engelse
titel van de film) en ge zult in aanleg de
misdaad vinden, die deze jongen hier
concreet heeft gepleegd. Met deze woor
den besluit Humphrey Bogart het ver
geefse pleidooi voor een jonge moorde
naar, die het slachtoffer is geworden van
zyn ongunstig milieu: de slums van New
York. Hu heeft de politieagent m feite
neergeschoten, maar wy geachte en
honeste burgers, wij allen, zo fulmineert
advocaat Bogart, zijn m de diepste grond
verantwoordelijk voor zijn sociale mis
lukking. Wij hebben toegestaan, dat lui
opgroeide voor galg en rad. wij hebben
hem de weg naar een betere toekomst ge
blokkeerd.
Nicholas Ray heeft deze tragische ge
schiedenis, die met de gang naar de elec-
trische stoel eindigt, een zeer grote span
ning gegeven door welberekende concen
tratie van sterke effecten op de juiste
ogenblikken. Het is een uiterst vitale film
geworden, die a£ en toe de plank misslaat,
zich soms te buiten gaat aan sentimentele
boekenpraat, maar beheerst wordt door
een bijzonder sterk rhythme en door een
ernstig en loffelijk pogen tot eerlijkheid
en breedheid van visie. John Derek speelt
de jonge moordenaar," gespannen en ge
voelig.
Cineac Colosseum
V ictorm
Het jolige weeuwtje
Het weerzien van The Merry "Widow
van Ernst Lubitsch levert de merkwaar
dige conclusie op, dat men toen nog dat
wil zeggen zestien jaar geleden de
kunst om een operettefilm te maken voor
treffelijk verstond. Want het foiiiken mei
alleen de vlotte, charmante muziekjes van
Lébar te zijn, die de film ook nu nog
acceptabel maken. Lubitsch heeft in. Het
vrolijke weeuwtje alle troeven van zijn
fantasie en humor geworpen en de dia
loog alleen ai is onsterfelijk gek en ver
makelijk. Jeanette MacDonald en Mau
rice Chevalier, pittig en pikant, maken
het feest volkomen en het publiek komt
tot de verrassende ontdekking, dat zo'n
„ouderwetse" film heerlijk ontspannend
kan werken.
Capitol
Dwaasheid des Harten
Wie niet voldaan Is als er in een film
te weinig wordt bemind, moet vooral niet
verzuimen Dwaasheid des harten te gaan
zien. want daarin Is de liefde geen ogen
blik van de lucht.
Een kostschoolmeisje wordt op een bai
geplaagd met haar jurk, die wat afwijkt
van de gebruikelijke bal-toiletten en a's
een vlotte jongeman de plaaggeest op
haar nummer zet (dat het een meisje was
hebt u natuurlijk ai begrepen» ontluikt er
een liefde op het eerste gezicht, welker
opbloei dc film u in bijzonderheden ver
telt.
De ridderelijke jongeman moet echter
weldra dienst nemen in het leger en reeds
bij oen der eerste oefenvluchten vindt hy
de dood. De verhouding is eebter niet
zonder gevolgen gebleven, vandaar dat
de aanvankelijk zeer geschokte jonge
dame ten spoedigste de verloofde van een
vriendin, die vroeger op haar verliefd
geweest is, aan de haak slaat, ijlings huwt
met hem en de man doet geloven dat hij
de vader is van haar dochtertje. Het
huwelijk wordt echter niet je dat, het
geen wel geen verwondering 2al wekken,
en de onenigheid loopt zelfs zo hoog, dat
de vrouw op het punt staat haar geheim
prys te geven, tot kwetsing van haar ge
hate man, die het inmiddels weer qiet zijn
vroegere verloofde eens is geworden en
bij de scheiding edelmoedig „zijn" doch
tertje aan de moeder toewijst.
Mark Robson regisseerde dit verhaal,
dat de liefhebbers van damesromans
goede uren bezorgen zal.
Arena
De helfhaftigé stormloop
De heldhaftige stormloop (she wore a
yellow ribbon), een Western In techni
color, brengt de voortdurende strijd,
welke het ieger van -de nog jonge V.S. in
de tweede hcift van de vorige eeuw tegen
de Indianen heeft moéten voeren, in
beeld. De afdeling, waarom het in de film
gaat, heeft haar basis in een van de vele
versterkingen van het leger in de prairie
en de kapitein van de groep krygt vlak
voor zijn pensioen opdracht om een be
dreigde nederzetting te ontzetten en
tevens handel m vuurwapens van enige
weimg scrupuleuze blanken met de India
nen te beletter. De kapitein moet op deze
patrouilletocht de vrouw en de lieftallige
dochter van de commandant meenemen,
die wegens de onrust onder de Indianen
naar veiliger oorden vertrekken. Mede
daardoor raait hij in zyn opdracht, maar
laat twee secties achter om een oog in het
zeil te houden. Terug in het fort -draagt
hij het commando over op een jongere en
treedt uit dc dienst. Hij tracht daarna op
zqn eentje de oorlogszuchtige Indianen
tot andere gedachten te brengen, echter
zonder succes. Dankjdj zijn strategie weet
de troep evemvel een geslaagde overval
op het Indianenkamp te ondernemen en
dan keert -de rust weer. De kapitein wordt
bevorderd tot luitenant-kolonel en de
jonge officier krijgt als beloning de doch
ter van de commandant tot vrouw. Victor
Mc.Lsglen geeft in zijn rol van soldaat
oppasser een vlot nummertje vuistvech
ter! weg, dat in hoge mate op de lach
spieren werkt, De regie had John Ford.
Lutusca
Salto elortale
Van hét motief; de vanété-artlst, die
z(3n nummer elke keer weer met de dood
in het hart uitvoert, omdat hij nu een
maal geen man is voor heroïek, van dat
karakter had de regisseur Bernard Roland
veel meer kunnen maken dan thans in
„Salto mortals" met de 6teile-wandrycer
Jean Fabius (Pierre Brassettr) is geschied.
De man kreeg trouwens veel te veel
hooi op z'n vork geschoven: hy moet zijn
vrouw doden (waarom?!, hetgeen Indirect
pas later lukt en een sadistische impre-
sana. de schone, vnaar slecht spelende
Maria Montez, killen, die hij by vergis
sing reeds eenmaal aangeschoten heeft.
Dat is dan omdat zij hem ertoe dry ft
een zeer riskante -dubbele looping t.e vol
voeren in een auto. een typisch pervers
trekje van deze vrouw, die er blijkbaar
een bijzondere sport van maakt zich te
verheven in mannen, die even later na
het mislukken van het nummer als een
zielloos hoopje vlees en botten in de arena
ternederliggen,
Brasseur echter is haar in zijn geval
juist even te ving af. Hij doorzeeft de
parelen boezem van Maria met pistool-
kogels, maakt daarna het dodennum-
mer en komt er, kennelijk ook tot zyn
eigen verrassing, levend af. Tragisch,
want hy had juist alle schepen achter zich
verbrand.
Dit zeer onsamenhangende en zich via
lange dialogen voortslepend verhaal had
ook nog talenten als Arletty en Von Stro-
heim nodig tot meerdere luister. Nu, ook
zij zijn zo misplaatst m deze bezetting,
dat de film er niet door gered kon
worden.
Rex
Ridders van het zwaard
Toen in het oude Schotland de clans
nog in volle luister en macht waren,
kwam het met 2elden voor, dat door een
moord of een gnef veten ontstonden, die
jarenlang de families met hun geweldige
aanhang voortdurend op de meest bittere
manier in»staat van vyandschap hielden.
In Rex kan men zien hoe ruig het dan
tussen de heren kon toegaan en met welk
een minimum aan scrupules men de
andere clan het ieven zuur trachtte te
maken. Evenwel kunt u ook bekijken hoe
twee jonge mensen eindelijk vrede stich
ten, al kost het voldoende actie met slag-,
steek- en schietwapens voor dit resultaat
bereikt is. Een prettig, spannend verhaal
in technicolor.
't Venster
Hinderlaag
Ook als regisseur blijkt Robert Mon1-
gommery lang niet van talent ontbloot.
Dat kunt ge constateren bij het zien van
de film Ride the PinkRorse (Hinderlaag),
een verfilming van de sensatieroman van
Dorothy B. Hughes, naar welke bestseller
Ben Hecht het scenario samenstelde,
Dp lang niet alledaagse manier vertelt
Robert Montgomery in „Ride the
Pink Horse".
Mbnlgomtnery deze geschiedenis vol drei
ging. het verhaal van een verbitterde
oorlogsveteraan uit Chicago, die m een
Mexicaans stadje zjjn vermoorde vriend
komt wreken, voor welke moeite hij zich
denkt te belonen met het chanteren van
een gangster, de moordenaar van zijn
vriend.
Meer gehoOrd, zo'n verhaal, zult ge
denken. Inderdaad de story is met be
paald oorspronkelijk, maar ge moet eens
opletten, hoe knap Montgommery haar
vertelt, tegen een achtergrond van een
Mexicaanse fiesta, een carnaval, dat met
zijn luidé en primitieve feestelijkheid de
dreiging van het varhaal doorkruist. 1 en
belangrijke rol op dit feest speelt de oude
draaimolen van Rancho. een prachtige
beer van een kerel (Thomas Gomez), die
de belaagde wreker het leven redt. Een
zeer Jiefelyke noot vormt de idylle met
het primitieve Indiaanse meisje, dat als
een hondje de in gevaar zynde vreemde
ling bewaakt en dan loopt er in deze
aardige film nog een pracht van een
rechercheur rond. een bijzonder goed rol
letje van Art Smith.
Robert Montgommery speelt zelf de
hoofdrol zeer goed en de jeugdige Wanda
Hendnx lijkt veelbelovend door liair ge
voelige spel in de rol van Pila, het In
diaanse meisje. Een knap gemaakte film,
die uitstekend de romantische sfeer van.
Nieuw Mexico verbeeldt.
van technicolor-park. Dc heer King
toonde ons het terrasje, dat uitzicht
geeft op de vijver en de molen. De
lampions bewogen zachtjes in dc
wind. En omdat het donker was,
konden wij ons evengoed in China
wanen. Dat zijn zo van die verras
singen in Oudt-Rotterdam.
Chinese taveerne op Oudt-Rot
terdamM
controleplaats geeft er een paar en
hoe meer punten wij bij de finish
in Den Haag bezitten Zaterdagmid
dag. hoe beter onze kans op de
klassementsproef. Ach» Koninklij
ke, U w punten draaiden misschien
om de aandelen, maar controle
plaatsen hadden daarmee niets
uitstaande.
Wij startten dan in Amsterdam.
Eerste verplichte controle in de
Gerrit van der Veenstraat. In.
Delft nog eens verplichte sontróle.
Wij tuurden op moyennemeters en.
schema's en spraken over een ge
middelde van zestig, iets wat de
man achter het stuur maar rijke
lijk hoog vond in de neergudsende
regen. Maar ons gemiddelde was
beter. Delft vertelde van een winst
van een kwartier, Schiedam ook.
En nu die vlotter.
Tussen Breda en Roosendaal ge
beurde dat. Breda was een ver
plichte controle, „Die nemen wij
straks" zei de kaartlezer vol op
timistisme. „Wij pikken eerst nog
even die vrije controle ïn Roosen
daal. Dat is al weer vijf punten."
Nog tweemaal remise
UTRECHT Te Utrecht wer
den de twee afgebroken partijen
van de schaakwedstrijd Nederland
Joegoslavië gespeeld. De uitsla
gen luiden:
Prins (Ned.)—Pirc (J.S.) V2—H
Kramer (Ned.)Fiomar (J.S.)
V2—X
De stand is thans 73 in het
voordeel van. de gasten.
Schielandshuis krijgt aanvullende
opknapbeurt voor de ontvangst
Het Schielandshuis nadert zijn bestemming als kunstcentrum
thans wel heel dicht, nu na de sociëteit der artisten, het Rotter
dams Toneel en de exposerende beeldende kunstenaars ook het
Historisch Museum van Rotterdam onder het dak van het
oude Boymans gebracht wordt.
Maar boven bleef het
stil en stoffig.
Zonder van een lijdensweg te wil
len spreken, kan men de wederge
boorte van het vroegere museum
van Oudheden, dat nog eerder „an-
tiquiteitenkamer" was geheten, toch
wel een zeer langdurige, moeizame
geschiedenis noemen.
Veertien jaar geleden, in 1936,
werd het museum gesloten en de
verzameling „begraven" in de kel
ders" van net museum Boymans.
Eerst in November 1947, toen vast
was gekomen te staan, dat het
Schielandshuis als monument kon
worden bewaard, kwam mede door
de geïntensiveerde historische be
langstelling onder de burgerij het
Historisch museum op het tapijt, dat
wel in de eerste plaats in aanmer
king scheen te komen voor huis
vesting in deze oude omgeving.
Hiertoe moest de sociale afdeling
van volkshuisvesting vertrekken
naar een schoolgebouw aan de Ged.
Slaak, De Raad voteerde een bedrag
van 87.000 voor inrichting van de
ze beide gebouwen. Maar het Schie
landshuis bood bij de eenvoudige en
herinrichting tal van onaangename
verrassingen. De toestand van het
gebouw was zorgelijker dan men
had verwach--, het herstel eiste om
vangrijke werkzaamheden en de be
grote som was dan ook niet toerei
kend om de apartementcn voor het
museum op passende wijze in te
richten.
Terwijl in het souterrain, de
sociëteit, een levendig bohomerdom
tierde, in de zaal daarboven de
werkplaats van het Rotterdams To
neel van repetitie-activiteit ziedde,
terwijl de ene exposit.e na de an
dere in de belendende ruimten met
grote voortvarendheid werd georga
niseerd, tenslotte de danseressen
van Corrie Hartong en de musici
van het R. Fh. O. hun bijdragen in
de algemene artistieke bowl kwa
men leveren met voetgestamp en
hoorngeschal, bleef het daarboven
op de rest van de verdieping stil als
het kerkhof en stoffig, verveloos als
een eeuwenlang verlaten slot.
Er is veel te doen
Daar komt nu verandering in.
Twee weken geleden stond de Ge
meenteraad een aanvullend ere diet
toe van 44.991 voor voorzieningen
in bet Historisch Museum. De een
voudige restauratic zal, mar wet
houder J. U. Schijthuis, die ons door
het gebouw rondleidde, meedeelde!
ongeveer drie maanden vergen. Be
halve de zalen en andere ruimten
wordt ook de gevel cn het platform
buiten het gebouw wat opgeknapt.
Dat laatste in dier voege, dat het
gebouw de tand des tijds in de ko
mende tien jar periode waarin "t
plan tot algehele grondige restaura
tie van het historische gebouw
waarschijnlijk gereed zal komen
met enige kans op succes zal kun
nen weerstaan.
Nu, er is voor Gemeentewerken
genoeg te doen. De entrée op de
tweede verdieping, de wandbekïe-
dmg, de plafonds, alles schreeuwt
om reparatie, vernieuwing, verf.
De verdieping zal na voltooiing
van de herstelwerkzaamheden ge
heel aan het Historisch Museum ko
men; het R.Fh.O,, dat hier op het
ogenblik een zaal in gebruik beeft
voor repetitie en nogal wat ruimte
annexeerd heeft voor het stallen van
partituren en instrumenten, zal dus
binnenkort naar een andere plaats
moeten omzien. Het museum omvat
enkele expositiezalen, een kamer
voor de conservatrice, mej. Btfdals,
die verantwoordelijk zal zijn. voor
de herinrichting van het museum,
een lees- en studiezaal.
Spinola en sabels
Via een geheimzinnig trapje zijn
we nog naar de opslagzolder ge
klommen, waar een deel van de col
lectie niet het beste, want dit is
naar Boymans overgebracht op
geslagen ligt. Een Duits weermachts
bordje: Fuszfahre nach Vlaardingen,
ligt er met ver van het (in de Mei
dagen van '40) aangebrande houten
beeld van de Spaanse veldheer
Spinola, dat eens boven de ingangs
deur van de bekende bakkerij aan
de Spaanse kade prijkte. Een gipsen
Ei;asmus(je) werpt een afwezige
blik in de fonteinbak van de maagd
van Holland, verkleind model, er is
een grote verzameling oude deur
kloppers, sabels, trommen en achter-
aders hangen en staan in dichte ge
lederen langg de wanden.
In het souterrain naast de sociëteit
zijn de ruimten voor depot en res
tauratiewerkplaats, eveneens ten be
hoeve van het museum, reeds vrij
wel gesaneerd.
Ook na de restauratie zal het heus
nog wel aanlopen, vóór het musurn
werkelijk kant dn klaar voor de be
zoeker gereed staat
