E
Mobibil
Ondanks schijn van tegendeel,
VN met grote kracht
handelen
Tweeduizend kilometer voor de
boeg op een licht motortje
Vier Haagse jongens charteren
boten en een vliegtuig
Zaterdag 12 "Augustus 1950
IN HET HARTJE VAN DE CRISIS
de verdediging
Malik is in
en tracht tijd te winnen
Zelfs Zuid-SIavië
gelooft niet meer
in agressie der VS
- door
Lie naar Noorwegen
Premieregeling woningbouw
'50 1 September in wêrking
Vooruitzichten: niet méér, maai
voel snel
Mobiloil
MET DE EERSTE BLOEMBOLLEN NAAR ZWEDEN I
Als met een kano laveren we
tassen zware wegkruisers
Propaganda in Skandinavië met
Amerikaanse middelen
Schone Verwachtingen
Verfhandel met
Duitsland
geregeld
Prinses Wilhelmina
wi! stille jaardag
Malik strijdt een ondankbare strijd te Lake Success. Met
wilde gebaren loopt hij achter de gebeurtenissen aan, die hij
niet meer kan terughalen. Met zijn obstructie houdt hij de be
raadslagingen op. Het lijkt of de Veiligheidsraad, gelijk eens
de Raad van de Volkenbond, praat en praat zonder verder te
komen. Dit is maar schijn. Want intussen handelen de Verenig
de Naties met grote kracht en opmerkelijke solidariteit. Vele
landen hebben al dan niet symbolische hulp toegezegd. Het
aanbod van troepen van verschillende kanten is zo groot, dat
het zelfs voor het machtige Amerika betekenis krijgt Naar
mate het er meer naar gaat uitzien dat de Noord Koreanen er
niet in zullen slagen de Amerikanen in zee te werpen vóór de
aankomst van sterke Amerikaanse strijdkrachten, werkt de
tijd, die Malik tracht te winnen, ten nadele van de communis
ten. Wat kon er nog meer gebeuren aan hulpverlening dan nu
reeds onderweg is?
Malik, met dwaze beschuldigingen
aanvallende, is feitelijk alieen in de
verdediging. Hij tracht het besluit
od te houden, dat van Rusland, met
alle invloed achter zich van cle i»-
tenatonale gemeenschap vragen zou,
verdere hulp aan de aanvallende
Noord-Koreanen te onthouden.
Waarom eigenlijk? Het besluit kan
toch niet genomen worden, daar een
Russisch veto het in iéder geval
stuiten zou. En zelfs al zou dat.
door de afwezigheid van de Russen,
niet zijn geschied, dan oog zou
Moskou er zich niets van hebben
aangetrokken. Uit Malik's verwoede
vertragingstactiek blijkt dat Mos
kou er toch hiet op gestéld is, een
verzameling van alle stemmen op
één na tegen zich te krijgen. Daar
voor. is zijn geloof In propaganda te^
groot Het tracht een schijn te red-
den, die niet meer „'.te redden is.
Zelfs Wallace ia Amerika is nu van
het Russische ongeluk overtuigd ge
bleken. De algemene stemming is;
duidelijk, sn wordt iedere dag nog
duidelijker. Malik heeft allen tegen
zich. behalve de, zich. onthoudende
Zuid-Slaviërs. Hun vertegenwoordi
ger heeft te voren werkelijk ge
loofd. dat Amerika een oorlog tegen
het communisme trachtte uit te lok-
Dr. M. v. Blankenstein j
ken. Op merkwaardige wijze is hg
daarvan» in ieder geval tijdelijk, ge-
ezen. Hijverklaatcfe dat. zelf»ittr
de eerste dagen van- de Amerikaanse
actie, tegenover een Amerikaans,
diplomaat:. „Nu ik"' zte Söe ellendig
gij voorbereid waart opdit- con
flict, begin ik te geloven, dat gij
daar werkelijk geen oorlogzuchtige
bedoelingen had",
Malik moge grote woorden spre
ken .toch is hij voorzichtig. Maar
hij kan het niet altijd blijven. Want
Moskou kan niet hebben dat de we
reld te vast zou gaan geloven dat
geen gevaar verbonden is met haar
strijd tegen de Noord-Koreaan.se
aanvallers. Reeds heeft hij eens, als
voorzitter van de Veiligheidsraad,
het conflict een kwestie van oorlog
of vrede genoemd. Dat klonk drei
gend. Hater is hij op die „waar
schuwing" niet teruggekomen. Mos
kou vingert met zijn troeven. Zal
het communistisch China zich men
gen in het geval? Het heette eerst
dat Molotaf bij de Chinezen was.
Dat Is uit Rusland tegengesproken.
Daarna hoorde men. dat Mho le
Moskou onderhandelde. Over wat?
Hij zou Formosa moeten aanvallen
om op die manier splitsing te bren
gen. In het kamp van de Verenigde
Naties. Want de verdediging van
Formosa is een aangelegenheid van
de Amerikanen alleen. Daarom be
staat geen. besluit van de Veilig
heidsraad en zou. ook geen besluit te
weeg te brengen zijn. Amerika
heeft er een eigen belang bij: Zijn
positie in Japan en in de Philippij-
nen te beveiligen. Formosa, in com
munistisch bezit, ware ook eén be
dreiging voor de actie in Korea.
Maar de andere deelnemers aan die
actie zullen niet geneigd zijn zich
buiten de Koreaanse Strafexpeditie
te la ten meeslepen.
Zal echter Mao bereid zijn, de gru-
welijke offers te brengen die dit.
bU voorbaat verloren avontuur eisen
zou? Een vergelijking ligt. voor de
hand. Het bestaan van de Engelss
vloot heeft Hitler in 1940 en 1941
van iedere landingspoging in. Enge-
MALIK,.
achter ds gebeurtenissen aan-,
land afgehouden. Toch waren zijn
kansen van slagen in ieder opzicht
beter dao die van Mao. De zee, die
overgestoken moest worden, was
zeer smal, een verrassing bij nacht
was mogelijk. De Britse vloot in die
wateren werd met ondergang be
dreigd. daar zij niet uit de voeten
kon er. Hitier buiten het Britse
grondgebied een sterke overmacht
in de lucht bezat. Duitsland kon
zijn enige-, overgebleven vijand; met
één slag dodelijk treffen/ Ondanks
dit alles heeft HHler het niet ge
waagd.
Mao fs op ieder punt In bet na
deel. Hij moet over wijde wateren,
van een verrassing met een vloot
van jonken kan, bij de goede bewa
king in de lucht en op zee, geen
sprake zijn. De Amerikanen hebben
'een zo verpletterende overmacht*ter
zee en in de lucht, dat 'zij ternau
wernood gevaar löpen bij de vernie
tiging van de invasievloot. De ac
tie zou hen wellicht een ogenb'ïk
van Korea aftrekken. Maar de prijs»
die Mao in mensen en materiaal
ervoor zou moeten betalen, lijkt niet
geëvenredigd aan dit voordeeL Dan
zou Mao doeltreffender, goedkoper
en veiliger rechtstreeks hulp kun
nen verlenen aan de Noqrd-Korea-
nen. Het Is ook mogelijk dat aan
afleldingsacties gedacht wordt, te
gen Honkong, Indochina, Tibet of
ergens elders.
Er is een. mogelijkheid, dat het
resultaat van de opwinding van
deze dagen het einde teweeg brengt
van de koude oorlog. Alle volken
van Europa zijn nu ten volle ent-
waakt. De regeringen vragen fan
tastische sommen voor bewapening,
als in oorlogstijd. Amerika, dat dit
moment beslissend oordeelt, is
blijkbaar tot iedere gevraagde mate
van hulp bereid. Moskou moet be
seffen dat het op deze manier wel
dra geen kans meer zal hebben, door
een bedreiging van een weerloos
West Europa terreur uit te oefenen.
Het is voor Moskou „nu of nooit",
en de verleiding tot handelen moet
dienovereenkomstig zijn. Maar Was
hington. vreest blijkbaar niet dat
Moskou voor die verleiding bezwij
ken zal. Het ontziet zich niet duide
lijk te maken dat de atoombom, die
in Korea niet zal worden gebruikt,
Rusland in geval van oorlog niet
bespaard zou blijven. En daarop
heeft Rusland nog steeds, ondanks
alle gepraat, geen gelijk waardig ant
woord.
Men kan nog zo vast geleven dat
Rusland zich niet aan een oorlogs-
avontuur wagen zal, toch zijn. dit
onloochenbaar dagen van spanning.
Maar wij moeten door een derge
lijke periode heen, willen wij rus
tiger tijden tegemoet gaan. Europa
is. door de actie van Noord-Ko-
reanen, onverwacht spoedig in. de
krisis geraakt die in zekere ziekten
onvermydelyk aan de genezing
vooraf gaat. Wij zullen er nog wel
wat in blijven. Vaak reeds hebben
wij uiteengezet, waarom wij ons niet
al te ongerust maken over het be
loop van deze kritieke faze. Mslik'S
verwoed, kwaad gehumeurd defen
sief lijkt ons daarvan een bevesti
gd-
LAKE SUCCESS. Tiygve
Lie, algemeen secretaris der V. N.,
gaat een bezoek van ongeveer een
week aan zijn vaderland Noorwe
gen brengen.
Deze reis van Lie heeft niets
„dramatisch", aldus een woord
voerder der VN. Lie hoopt een on
derhoud te hebben met de minis
ters van Buitenlandse Zaken der
drie Scandinavische landen. „Zou
den zich in de veiligheidsraad on
voorziene ontwikkelingen voor
doen", aldus deze woordvoerder,
dan zou Lie onmiddellijk per
vliegtuig terugkeren.
B er oepsvervoereqngres
AMSTERDAM. L-Op 23 Attg.
zal alhier -het".derde beroepsver
voer congres, georganiseerd door
de Nationale Organisatie, voor het
Beroepsgoederenvervoer Weg
transport, worden, gehouden.
Adurrtenlte fl.M.)
„Kunt U het
tempo nog
steeds volgen?*'
„Ik u/el... mijn
jaren doen
mij niets!"
Wagens, van de eerste dag af gesmeerd fcj I-*|A?I
met Mobiloil, hiijven in conditie. De lYlODIlOlI
nieuwe Moblloil. speciaal ook samenge
steld voor de moderne sneldraaicnde cfe Smeefolte
motoren, heeft nog altijd het hoogste
smeervermogeni en bezit bovendien alle mei het hoge
eigenschappen, die een moderne smeer
olie zoveel waarden verlenen. 'meervermogen
s werelds meest verkochte auto-olie
VACUUM OLIE MAATSCHAPPIJ N.V. ROTTERDAM
(Van een onzer redacteuren)
DEN' HAAG. De Premieregeling Woningbouw 195# zal per 1 Sep
tember a.s. in werking treden, zo heeft de directeur-generaal van d»
woningbouw en volkshuisvesting, dr Z, IJ. v. d. fileer, medegedeeld. N»
die datum zulten dus de goedkeuringen worden verstrekt. Intussen zullen
echter degemn, die na 1 Juli een aanvraag ingediend hebben onder de»
nieawe financieringsregeluig vallen, terwfjl zfl» die na 8 Juni j.l, dit
deden» de keus hebben tussen de oude en de nieuwe flnaneleringsregelin^
voor zoverre hun geval niet al reeds is afgewikkeld.
De vraag of er tengevolge van de
premieregeling nu meer gebouwd
zal worden, beantwoordde dr Van
der Meer voorlopig, ontkennend..De
woningbouw is al aardig op gang.
Ket is zelfs de vraag ot men. niet
voorzichtig moet zijn met verdere
uitbreiding, wil men niet de krap
heid op de arbeidsmarkt vergroten,
waardoor de bouwduur 20U worden
verlengd.
De bouwtijd loopt thans terug,
vooral bij grote complexen: de voor
oorlogse periode van 11 maanden
voor «en complex van K) woningen
is bijna weer bereikt n.L 12 tot 13
maanden. Ook de bouwkosten zijn
o-ar tengevolge van de voorrangs-
regeUng voor het goedkope bouwen
gedaald van ruim 10.000 gulden per
woning in het derde kwartaal van
1948 tot 3200 gulden in Juni jd.
Gelijk bekend, zal de premie
regeling ook betrekking hebben op
de woongedeelten van woningen
met bedrijfsruimten (voornamelijk
winkels) indien de inhoud van het
woongedeelte ten hoogste 375 m* of
indien het gezin van de aanvra
ger meer dan zes inwonende kinde
ren telt 450 ruJ bedraagt en mits
de aanvrager zich verbindt de wo
ning door zijn gezin te doen be
wonen. Drt geldt dus niet voor de
beroepsruimten van, artsen e.a. Wel
is men bereid jonge artsen met be
hulp van de premie-regeling tege
moet te komen by, de bouw van
een bescheiden woning.
(Van een onzer verslaggevers)
Chris, de chauffeur, hekeek ons niet be
paald welwillend. „Ik heb geen plaats voor
de pers," zei hij. „Als je m'n wagen ziet kun
je het zelf bekijken. We rijden met z'n tweeën
en voor een klein stukje kan er wel een derde
bij, maar. voor meer dan tweeduizend kilome
ter garandeer ik je, dat je er als een wrak
uitkomt De doe het niet" Dit was punt. Dit
was uit. Het kantoor zweeg, Chris keek een
rookwolkje na en Cok staarde peinzend naar
Zijn camera's. Op dat moment dachten we
allebei hetzelfde. We waren op de Husq ge
komen en we zouden er op verder gaan ook.
)tKun je onze bagage bergen?" Dat ging. „Hoe
rijden jullie?" „Over Denekamp", zei Chris.
„Hoe ïaat ben je daar?"„Vanavond elf uur,
misschien later".
We gaven hem onze spullen en keken ver
wijtend naar de lui op het expeditiekantoor,
die ons lelijk de mist in hadden gestuurd.
Toen zeiden we gedag en klommen op het
motortje. „Tot vanavond in Denekamp" zei
den we.
"Hoewel we enigermate op motor
rijden waren gekleed, was onze
uitrusting toch verre van voldoen
de. Toen het na Deventer begon te
donkeren dacht ik aan lekkere
warthe truien en een regenbui
bracht ons het bezit van,, een paar
motorlaarzen ih herinnering» die
enige honderden kilometers ver in
een kast lagen. Ondanks het groei
end besef, dat we iets gingen doen
a invaliden
BORDEN WASSEN, VOOR GIDS SPELEN, GEÏNTERVIEWD WORDEN...
Krijgsraad, ergens op de weg
van Gotenborg naar Oslo, te
midden van de ruïnes. Van een
uit 1604 daterend kasteel be
kijken (v.l.rur.) J. Brand, N. J.
Keuning en P. Braakensiek de
kaart om zekerheid te krijgen
over hun positie. De vierde man,
B. Berkelo, trad hie9 als foto
graaf op.
(Van een onzer verslaggevers)
Borden wassen In restaurant?, voor gids spelen in het Oslose raadhuis,
spreken voor de radio. Enfin, je kunt het zo gek niet verzinnen of die vier
Haagse avonturiers hebben zich er schuldig aan gemaakt. Boy Betkelo
Paul Braken stek, NIek Keuning en Jan Brand wel te verstaan. Allen
studenten, technische en economische, die er 3 Juni met hun toegetakelde
autootje op uit trokken om wat van het Noorden te zien. Heel Skandinavië
tuften ze door. Overal opzien barend, omdat de carrosserie van" hun wagen
was beschilderd als woonhuis. Omdat een roestige kachelpijp oit het dak
stak. En een echt regentonnetje lustig achteraan een bumper bungelde-
Een doodgewone vacantlc-mop van studenten, zult u zeggen? Toch niet.
Die vier Hagenaars gingen naar het Noorden met serieuze bedoelingen!
Zjij wilden het contact tussen Skandinavische en Nederlandse studenten
verbeteren. Nu drie van de vier gisteren In de Residentie terugkeerden,
bljjkt dat zij hun doel hebben bereikt. Volgend Jaar zomer kan een groot
aantal Nederlandse studenten dank rij htm zij het merkwaardige
arbeid, naar een werkkamp in Denemarken. En een gelijk aantal Skandi
navische collega's komt dan naar ons land.
Wilhelminadorp te maken. En te
vens uit te kijken naar de mogelijk
heid om iets dergelijks ook voor
Nederlandse studenten te organi
seren in Skandinavië.
Dat kwam zo. Boy, Paul, Niek en
Jan haddén dit. jaar vacantiëplan-
nen, zoals iedereen. Maar nader
hand kwamen zij op het lumineuze
Idee om het toch anders dan anders
te doen. En om zich tijdens htm va-
cantletrip meteen verdienstelijk te
maken voor hun medestudenten, die
over weinig geld beschikken.
Nu, het Nederlands Bureau voor
Buitenlandse Studenten betrekkin
gen (NBBS) voelde daar wel wat
voor. Het bestuur verzocht het vier
tal In Skandinavië propaganda voor
de studentenwerkkampen op Wal
cheren, in. Arnhem, Brakkeveen en
<r?t
Welnu, propaganda maken echt
op zijn. Amerikaans konden de
jongens wel. Alles is gefikst op een
degelijke manier. Het viertal heeft
voor rekening, van het NBBS een
prefabricated houten huis in Zwe
den gekocht. Voor een schappelijk
prijsje zal dithuis binnenkort per
boot naar Aaibaek in Noord-Dene
mark en worden gebracht. Neder
landse studenten kunnen het dan
volgend jaar zomer onder toezicht
van twee Deense architecten nabij
deze plaats :n elkaar zetten. En
daarna gaan de regelmatige vacan-
tie-transporten beginnen.
Ook dio transporten regdden de
jongens alvast. Zij hebben voor het
NBBS drie coasters gecharterd cn
een KLM-viiegtuig. Dat klinkt lang
niet mis. Maar volgens zorgvuldige
berekeningen kan men het met de
financiën bolwerken. Eens in de
drie weken vaart met Ingang van
Mei 1951 tot September van dat
jaar een coaster met Skandinavische
studenten naar Nederland. Op het
zelfdemoment vervoert het vlieg
tuig Nederlandse collega's naar De
nemarken. Bij de terugreis worden
de bordjes verhangen, zodat Iedere
Skandinavische en iedere Neder
landse student, die aan de kampen
deelneemt, aan de beurt komt voor
vlieg- zowel als boottocht.
Zoals het voor buitenlandse stu
denten thans mogelijk is e*n groot
deel. van hun vaeantiekosten in een
van de Nederlandse werkkampen te
verdienen, zo ook zal 't voor de Ne
derlanders in Denemarken worden.
Tijdens hun verblijf in het nieuwe
kamphuis te Aalbaek kunnen zy na
der te bepalen werk verrichten» dat
een aanzienlijk deel van reis- en
verblijfkosten oplevert.
Meerdere kampen
Het is de bedoeling, dat ook ih
Zweden en Noorwegen dergelijke
vacantieverblijven voor minder
draagkrachtige Nederlandse studen
ten komen. Omdat de vier Hage
naars nog niet alles hebben kunnen
voorbereiden, is één van ben, -Tan
Brand, in Skandinavië achtergeble
ven. Men rekent erop, dat hij bij
zijn terugkomst alles in kannen en
kruiken heeft.
Er is heel wat hyper-Amerikaan
se propaganda voor nodig geweest
om interesse voor het streven der
vier jongelui te wekken.
Maar het lukte en het kwam
zelfg zover, dat de Noorse radio
zich voor de Nederlandse gids
ging interesseren en een intervie
wer stuurde. In verschillende gro
te plaatsen van Skandinavië be
gon bet publiek het Haagse viertal
te kennen. Politie-agenten op straat
groetten beleefd wanneer het eigen
aardige Nederlandse vehikel kwam
langssnorren. Op een goede dag
werden de Hagenaars zelfs uitge
nodigd op een officieel feest van het
Noorse ministerie van Buitenlandse
Zaken.
Op de terugrefs kwamen de Ha
genaars voor de laatste maal in
moeilijkheden te verkeren aan de
Nederlands-Duitse grens. De wagen
werd in Denekamp aangehouden
door douanebeambten, die vertelden
dat de bij de auto behorende belas-
tingkaart was verlopen. De jongens
moesten daarom direct een nieuwe
betalen. Da was echter niet moge
lijk, daar zij geen van allen meer
Nederlands geld bij zich hadden.
De beambten maakten hen erop
attent, dat ze een bedrag konden
lenen bij een klein bankkantoor iri
de buurt. Maar daar voelden de jon
gens niets voor. ..Studenten maken
nooit schulden" zelden zij. „"Wat ge
beurt er» wanneer we toch door
rijden?"
„Dan. moeten we proces-verbaal
opmaken" antwoordden de douane
beambten.
„Okay", zelden de jongens. Zij
startten de motor en reden zonder
meer dooi;. De beambten keken hen
verbaasd na. En zo arriveerden drie
van de vier in Den Haag. Wanneer
er eerstdaags, een oproep komt, van
de Kantonrechter, gaan zy zonder
meer naar de Prinsegracht. Maart
zo vertelden zij ons m een. karos
met; een aapjeskoetsier, misschien
een draaiorgel, en. een aanhang van
tientallen collega's. Of dit nu wel de
meest juiste manier is? Tja, zulke
dingen ga je krijgen, wanneer je
voor een bepaald doel propaganda
gaat voeren met hyper-Amerikaanse
middelen.
"bonden voortspruiten, kwamen we
betrekkelijk dapper in het pikdon
kere Deaekamp aan. Twee uur
wachtten we in een grenscafé en
aten grote stukken. Twents witte
brood. Tegen middernacht daverde
er plotseling êenhels kabaal over
de* wég eü sisten er luehtdrufcrern-
fflen: de Alack met aanhanger plus
lading, een combinatie, die veertig
ton woog. was gearriveerd!
Het viel de chauffeurs kennelijk
mee, dat we Denebamp hadden ge
haald. al zat er nog veel meer voor
ons in 't.yet, „We draaien nog hon
derd kilometer en dan gaan we er
gens een stukje eten. Kunnen jul
lie dat nog aan jongens?"
Liften
Bij de Nederlandse douane ontdek
ten we de lifters. Ze kampeerden
in tentjes op een kaal veldje, vlak
bü de slagboom en een groepje lag
en zat in dekens gehuld tegen een
muur. Het waren er misschien tien.
Een jongen was in een hoekje
apart gekropen, maar toen Cok
een foto van hem wilde maken,
stond hij plotseling op en liep naar
de overkant'van. de straat. Bs ging
naar hem toe. „Ga daar nog even
zitten" vroeg ik „kunnen we even
een moordkïek van je nemen"
Maar hij had goede reden om niet
op de plaat te komen. w'k Zal me
daar even gek zijn" zei hij „M'n
ouwelui vreten niet eens dat ik aan
het liften ben en als ze die krant
van je zien dan ben ik er gloeiend
Hef was allemaal 20 mooi
afgesproken. Ik, zou met een
truck meerijden, die het eerste
transport bloembollen van dit
jaar naar Zweden bracht en
de fotograaf, wiens liefde uoor
het motorrijden omgekeerd
Evenredig is met zijn ervaring
als grpot-tourist, had in een
optimistische- bui gezegd, dar
hij die zes dagen er wel voor
over had en 'n brokje vacan-
tie ging besteden om 't trans
port op zijn nietig 12$ cc Hus-
qvarna motortje te nolgen.
Kon 'ie tochfijn prentjes
schieten onderweg? En zo hard
reed de geweldige vrachtwa
gen met aanhanger toch niet.
Het dergelijke vacantiegevoe-
lens kwamen we aan in Hille-
gomi. Och, als alles eens ging
zoals je zou wensen... Maar
het ging even anders'.
dersehen" riepen ze nog. Toen be
gon de. Mack te rijden en pruttel
den we er slaperig en koud ach
teraan.
Vlagen mist woeien over de
straat en de kou kroop door onze
kleren heen. In het begin waren
we alleen op de weg, de Mack en
de Husqvaxna. maar na een kwar
tier maakten we al kennis met het
enorme nachtelijke wegtransport
van Duitsland.. Om de haverklap
gloeien er felle koplampen in de
verte en dreunde een complete
trein ons tegemoet Een hoge, stin
kende Dieseltruck met twee, soms
drie, lange bijwagens op sleeptouw.
De Duitse douane bij Denekamp
neemt een steekproef, maar at-
les klopte als een bus. Ze waren
trouwens erg schappelijk en
hielpen hard mee om hef op
onthoud zo kort mogelyk te doen.
zij n. i
Ik zal nooït meer verbrande diesel
olie kunnen ruiken zonder aan
Duitsland te denken Cok hield
angstvallig de rechterkant van de
weg om geen klap van een van ttfe
slingerende bijwagens te krijgen.
Voor ons glommen de twee rode
achterlichten van de Mack met
aanhanger. Slingerend ging het door
slapende Duitse dorpjes.-en stadjes,
soms reden. we. rijf kilometer per
uur. op de rechte stukken klom de
snelheid vaak tot vijftig. Waar we
heen gingen wisten we niet en hoe
lang we zó zouden rijden evenmin.
Het .enige, waarvoor..ik ontzettend
in de penarie zat, was-, een, manke-
ment aan "de motor, want boven
het gegrom van de tweehonderd
p.k. diesel zouden Chris noch Henk
ons pieperig toetertje horen én met
twee volslagen Brandarissen op de
neus van him truck, konden ze
geen enkel lichtsein van de Husq
onderscheiden op de weg.
Vafl!
Tegen vier uur werd het een
beetje licht en om half'vijf konden,
we de bossen onderscheiden waar
we steeds doorheen hadden gere
den By een» zogenaamd „Femfah-
rersbeim".een café speciaal voor
de bemanningen van de nachttrans,
porttrucks, draalde Chris naar 11 aki
en stopte. We reden naast de ca
bine en staarden omhoog, te koud
en te gammel om - veel te zeggen.
Henk en Chris begonnen breed-uit
te grijnzen.
„Wat is er?" vroegen we. „Moet
je maar eens in de spiegel, kijken!"
riepen ze. We gingen naar binnen
en gingen voor een spigel staan.
Twee onbetrouwbare sujetten met:
bruin-zwarte facies, besmeurd: door
opspattend vuil en mist vermengd
met dieselgas. keken ons aan.
We hebben ons hevig en berouw-
vol gewassen en gingen eten: ge
bakken aardappelen met een reus
achtige bomp carbonade, spekvet.
En dat om vyf uur 's morgens!
In «Het krnla langs de weg" brengt
Rob Sterkenburgh een verfiaaJ van de
emotionele strijd tussen Koninklijke
Marechaussee en smokkelaars langs de
Belgische grens. Zijn hoofdpersoon laat
Bil een gewetensconflict uitvechten,
want deze komt voor de vraag te staan;
wat geldt sterker, de dienst of mijn
liefde. W>ar Starkenburgh zich houdt
aan de feiten weet hij een boeiend, rij
het soms wat" proces-verhaal-ach Ujg re
laas te geven; als hij gaat filosoferen
en moraliseren Is hö vaak moeilijk te
volgen. Tal van figuren weet hij levens
echt te tekenen, sommige laat bö te
veel in nevelen. Als geheel komt het
P°gk, datjjoor Jan van Tuyl. Amers-
En dit zijn die lifters aan de Ne
derlands-Duitse grens. Ze heb
ben er heel wat voor over om
een stukje van het buitenland te
zien en hun moed was bewonde
renswaardig. (Eigen foto's)
bij". Een Deen met een prachtige
bontkraag op rijn windjack was
gewilliger. Zijn nummer was twin
tig of zoiets. Iedereen had een
nummer en als er een wagen kwam,
die lifters mee aam gingen 4e
laagste nummers eerst. Sommigen
zaten er al twee dagen. Ze verveel
den zich dood. „Zo gaat het hier
altijd" vertelde een douanier.
De Duitse douane was zeer vrien
delijk; zeer beleefd, en accepteerde
dankbaar sigaretten.
Ze hadden vermoeide, bleke ge
zichten en controleerden de papje-
ren vlot en gaven ze roet een vrien
delijk buiginkje terug. Pas tegen
half twee was alles voorelkaar. We
In de tweede wereldoorlog begon Up-
toa Sinclair aan een serie vso tien hoe
ken. waarin hti de wereldgeschiedeme
vart 1913 tot 1946 rond de figuur van
Eajany Budd plaatst. In „Geheim Agent
MO. 103", dat liet woelige jaar 1938 be-
schrijft. Iaat Sinclair rijn hoofdpersoon aan het emd \a.3 1950 voor te
maar ook van de zeden en gewoonten
der Eskimo'» in Alaska, bet Tand. waar
kapitein Dexter zich als Invalide bad
teruggetrokken otu rustig zdn ouda dag
te leven. Macfle romantiseerde niet,
doch schreef kennelijk de werkelijkheid,
sober en zonder opsmuk, wat bet boèk
bfjaonder geschikt maakt voor Tong»
mensen. Hét verscheen bij de Uitgeverij
La Blvière en VoOThoeve te Zwolle,
DEN HAAG. Op de gisteren,
gehouden besprekingen tussen
vertegenwoordigers der Neder
landse en Duitse verfindustrieën
werd overeengekomen aan de we
derzijdse regeringen een im- en
export van zestig ton lakken, ver
ven en vernissen per maand tot
»*«?«- sover,dien wm bMtot«
bij 5ervire„ Den Haag.
"■j"- «.iiiunueio pdRmamaar ook
niet, omdat Sinclair op royale wijze de
achtergronden van de talrijke politieke
moeilijkheden- van die periode belicht,
wat van de lezer e«n uitentte concen
tratie vereist. Wij hebben de Indruk,
dat Sinclair- zich zij het dan met eni
ge vrijheid tot de feiten bepaalt. En
a)e zyn op zichzelf zo boeiend vooral
waar het betreft de beschrijving der
karakters van de hooidfiguren in het
noiitieke spel als Hitler. Coerlng,
chuschnig. Chamberlain en de hoofd
personen-wapenfabrikanten achter de
schermen dat elke opsmuk uit de
boze zou rijn, Wie deze op de andere
boeken aansluitende, doch tevens op
zichzelf staande roman leest, wordt veel
duidelijker van wat zich destljda af
speelde en zich wellicht thans weer af
speelt.
.Zeearend, het heldenlied van de
Grote Zeiler" is de titel van een bMzon-
..e» a.,. s?' ,fUriy
mochten doorreizen. De boom sing SigrtSS
omhoog. „Cute Rei» und sul wie- aU™ vm m^XSSevS;
aan de regeringen voor te stellen
aan het eind van dit jaar een ex
tra hoeveelheid van honderd ton
in en uit te voeren.
DEN HAAG. Met het oog op
ver^aardag van Prinses
Wilhelmina brengt de particuliere
secretaresse van de Prinses In
herinnering dat de Prinses van
wege haar leeftüd en de vele ver
moeienissen, die; een feestviering
voor haar zon medebrengen, haar
verjaardag, evenals het vorige
jaar het geval was, enkel fat de
familiekring wil gedenken en deze
verder in alle stilte wil laten
voorbijgaan,
