1892
Charlatan Sequah's
laatste glorie
Janus Papagaai is niet de nestor
van Blij-Dorp
Een Amerikaanse JVF, die ons Lang
Doornroosje benaderd in
geallieerd verband
De man die
geluk had
Zaterdag 29 Maart 1952
I
Reed rond als een weldoener,
stierf als vergetene...
„Show" bestond
toen ook al
„De liefde van vier kolonels" door 't ATG
Zelfs wethouders
Veelzijdige activiteit bij
pt Venster-Ons Huis
Toneel, film, muziek, exposities
Route bus K wordt
i gewijzigd
Paastocht voor Paroollezers
Per luxe touringcar naar de mooiste
streken van ons land
Maandag 14 April (tweede Paasdag).
7,50 per persoon
Bobby de krokodil wint het
van hem in jaren
Dieren worden niet
zo erg oud
ROTTERDAMSE BIOSCOPEN
rtlVf Iran rlnpn vproptpii -f*TOr-
Bonaventura nu ook als film spraak' op formele gronden voor de
't Venster
Rex
r
\ÏOG is de naam van Sequah niet voorgoed gestorv'ertj want toen
J- V onlangs iemand Sequah's wonder-wrijfolie noemde, wist een an
der directdat het 1 April 60 jaar geleden wasdat Sequah eerst in
Rotterdam en daarna in Den'Haag als een afgod gehuldigd werd.
Sequah was niet zijn werkelijke naam hij heette Charles Davenport
en was een Engelsman met een neus voor de effecten van Amerikaanse
reclamemethoden.
Wonderdokters schijnen allijd
een teer plekje achter te laten in
de harten hunner slachtoffers en
derzelver nakomelingen, want
toen in 1922 de Duitse wonder
dokter Otto-Otto optrad liep het
storm naar de zalen zijner „se
ance-genezingen", al waarschuw
den slle ouderen, die zich de da
gen van Sequah nog maar al te
goed herinnerden, dat iedereen,
na een korte tijd van schijngene-
zing, de oude kwalen zou terug
krijgen. Dan kon men zich beter
tot Jacob Hollander van 't Am-
stelveld wenden,- als men last van
eksterogen" had. want die bedien
de zijn klandizie, jaar-in jaar-uit,
open en bloot op de markt en die
was bestand tegen alle eritiek.
„Ja, maar", kon men in Otto-
Otto's dagen horen, evenals in
Sequah's tijd: „E? gaat toch iets
bovenmenselijks van hem uit, ter
wijl Jacob Hollander een doodge
wone marktschreeuwer is!"
Iets wat men niet direct „door"
heeft, 1 ij k t vaak „bovenmenselijk"
en veel wonderdokters zorgen er
wel voor alle zinnen hunner
slachtoffers te benevelen. Sequah
deed het met vertoon van rijtui
gen, paarden, gevolg en tr-rara-
boemdiejee-muziek, terwijl zijn
„geneeskrachtige wrijfolie" zó
aantrekkelijk geurde, dat iedereen
die het rook (en dat was al gauw
het geval!) onwillekeurig zei:
„Ha!, bij Sequah geweest?"
Al noemden de besten onder ons
Sequah een humbugridder, hun
werd de mond gesnoerd door de
tallozen, die hem een goed mens,
een weldoener achtten. Hij liet je
immers naar je vermogen .betalen
en als je dominee of je pastoor je
een briefje meegaf, dat je een ar
me drommel was, dan behandelde
Sequah je voor nix, als je maar
voor de verbreiding van zijn roem
bij hem kwam op het podium. Nu
waren de dominees en de pastoors
omtrent 1890 er niet zo fel op, om
dergelijke bewijzen van onvermo
gen al te geven, dus toen er een
kwam, die er gul mede werd,
moest de politie hem beschermen
tegen berennïng van zijn pastorie.
Sequah reed toeterend en schet
terend langs dezelfde pastorie,
stond op in zijn landauer en
maakte diepe buigingen en zwaai
de met zijn cowboy-hoed als met
een lasso en bedacht daarna met
milde hand enkele noodlijdende
liefdadige instellingen van de
geestelijke-medewerker.
Bij elk zijner zogenaamde gene
zingen in het tot de nok gevulde
Rotterdamse Ver kooplokaal liet
Sequah een wettig-erkend doktoor
medieïnarum op het plankier er
bij zitten, om zich te dekken tegen
de grijparmen van de wet en om
de ware wetenschap ook een cen
tje te laten verdienen. Zodra
Iemand zich genezen waande en
vrolijk, huilend, of jubelend rond
huppelde, kreeg-ie een (bijna-
verplichtend!) formulier in de
handen gedrukt om zijn oprechte
dank nog oris, met naam en toe
naam per annonce te herhalen in
een der dagbladen; zelfs in de
zen. deftige NRC verschenen er,
alsof lezers van die krant soms
niet blij mochten zijn „van een
eeuwigdurende, rheumatische
kwelling en stoornissen in de stof
wisseling" bevrijd te zijn! Sequah,
Mexicaanse cowboyvederdos,
Hef Amsterdams Toneelgezelschap is 'ditmaal eens uit z'n (doorgaans)
serieuze slof geschoten met een speels en. geestig stuk van Peter Ustinov
,jDe liefde van vier kolonels". De vertoning Vrijdagavond in de Rotter
damse Schouwburg in. samenwerking met üe Volksuniversiteit was zeer
- onderhoudend, soms zelfs sprankelend, maar 't leek of het Maartse
poolklimaat ook in de zaal was doorgedrongen; de reacties waren lauw
beslist niet zo enthousiast als spet en spelers verdienden.
"Ustinov, toneelspeler, -schrijver
en filmacteur (men heeft hem hier
onlangs nog kunnen bewonderen
om" een zeer vermakelijke rol In de
„collaboratie"-film „Hotel Saha
ra") stelt het probleem van de
liefde in. een wel zeer originele en
actuele gedaante aan de orde. Vier
kolonels, die de bezettende macht
in Duitsland representeren, worden
door een intrige van een goede en
een boze fee geconfronteerd met
het lieftallige Doornroosje, dat nog
steeds niet aan het eiDd is, geko
men van haar honderdjarige slaap.
Elk der vier militairen wordt nu
in staat gesteld Doornroosje (voor
korte tijd tot leven gewekt) op zijn
manier het hof te maken. Dit doen
zij, middels een negentiende-eeuws
miniatuurtheatertje, in de vorm
van een vermakelijk soort gechar
geerde sketches. De Fransman
speelt een Molière-achtige min
naar van een vrouw, die tot z'n
grote teleurstelling niet gehuwd Is;
de Brit voert met een soort Lady
Macbeth-Ophelia een dol-erotisch
spektakel la Shakespeare op; de
Yank laat zich gaan in de ge
stroomlijnde ethiek van een Spen
cer .Tracy-achtige zieleherder en
de Rus tenslotte verrast iedereen
met de betekenisvolle onzin van
een Tsjechow-paar.
Maar tegen de afspraak in be
moeien de goede en de kwade fee
zich toch telkens weer met de ont
wikkeling van deze droomleven
scènes, zodat Doornroosje tenslotte
toch haar eeuwige rust hervindt.
In het derde bedrijf verschijnen de
echtgenoten van de vier kolonels
en hun 'verklaringen dragen er
eigenlijk alleen maar toe bij de
verwarring te vergroten. De En
gelsman en de Rus besluiten terug
te gaan naai- de praktijk van het
dagelijks leven, de Amerikaan en
de Fransman verkiezen de nabij-"
held van Doornroosje, als het
eeuwig onbenaderbare vrouwelijk
ideaal, in het sprookjespaleis. Maar
hun slot-bescheid is weinig posi
tief: het beste van alles is een
„droomloze slaap".
Met die vage oplossing moet de
toeschouwer het dan maar doen en
enigszins ontnuchterd vraagt hij
zich af of hij déórvoor nu al die
voortdurende schermutselingen tus
sen „Oost en West" (waarbij Usti
nov zich vrijwel alleen van cari-
caturen bedient), die fantastische
toneel-vondsten, en ingewikkelde
voorstellingen had te volgen. In
derdaad zijn schrijvers bedoelingen
niet altijd duidelijk, maar grote
bewondering moet men toch heb
ben voor dit met bijzonder vaardi
ge hand geschreven, gerafflneerd-
knappe en ongewoon levendige stuk.
In de voorstelling door het A.T»
Y'-trof Elise Hoomans ten zeerste
door haar viervoudige versie van
Doornroosje, Annie de Lange was
een aardige fee in sergeants-uni-
iorra en Louis Saalborn toonde z'n
ta'ent als de gemoedelijke kwade
genius. Van de vier kolonels was
ae Rus door Robert de Vries het
best getypeerd; Johan Schmitz,
Ben Groenier en Lo van Hensber-
gen zag men als zijn geallieerde col
lega's. Louis Saalborn voerde de
regie met de nodige speelsheid en
fantasie en de décors van Wira
Vesseur (vooral die in het kasteel)
waren uitstekend. Een goede voor
stelling, die meer waardering ver
diende. H. F. REEDIJK
kwam hij iedere dankbare voor
rijden, en clie bombarie weerhield
de „deftige dankbaarheid" er wel
eens van een erkentelijkheidsan
nonce te plaatsen.
Te Dordrecht kreeg Sequah een
wethouder zo ver, dat deze open
lijk klanten ging werven voor de
Amerikaans - Mexicaans - Engelse
weldoener der lijdende mensheid,
en zijn gevolg mee-reed. En ieder
een zei; „Hoe is 't mogelijk?!"
Toch schijnt het Nederlandse kli
maat fnuikend geweest te zijn
voor des wondergenezers eigen ge
zondheid, want na zijn rondreis
door onze poldergebieden en na
de daverende huldiging in Den
Haag, overleed hy ergens in het
buitenland, en nog wel liefst als
een bijna vergeten mens- Hij
kreeg een gewoon begrafenisje,
zonder Mexicaanse hoornblszers-
muziek, Sequah de Aangebedene
was Sequah de Vergetend gewor
den. En zijn patiënten liepen weer
op (nieuwe) krukken, of hadden
vrijwel allen hun oude kwaal te
rug. Ach, ja -
Jaarvergadering Haven-
vereniging Rotterdam
De Haven vereniging „Rotterdam"
hield gisteravond in de Blauwe Zaal
van het Beursgebouw haar Jaarlijkse
Algemene Vergadering, gepresideerd
door Mr H. Willemse, voorzitter, die
op deze avond als zodanig afscheid
nam van de groene tafel. De vice-
voorzitter, de heer S. Zuijderboudt
sprak de scheidende voorzitter har
telijk toe en prees zijn opoffering,
energie en kundige leiding. In naam
van alle leden bracht de heer Zuij-
derhoudt zijn erkentelijkheid aan
hem over. Mr J. Dutilh Jr. die het
afgelopen jaar als secretaris zijn
plaats m het bestuur had, zal hem
opvolgen.
Het tweede bestuurslid, dat 'gister
avond afscheid nam van de vereni
ging, is de heer B. P. Wiliebeek Le
Mair. commissaris. De beide nieuwe
bestuursleden, aangewezen door dc
Stichting Havenbelangen, zijn de he
ren "Udo de Haes en H. J. E. van Beu-
ningen, welke laatste de functie van
secretaris zal bekleden. Het jaarver
slag geeft te kennen dat het Bestuur
met vertrouwen de toekomst tege
moet kan zien. Zich baserend op de
belangstelling en het enthousiasme
der leden, hoopt zij dat de Haven-
vereenigmg ook m de toekomst weer
het hare zal kunnen bijdragen tot
het welzijn van Rotterdam en tot de
versteviging van de banden, welke
allen onderling binden. De rekening
van verantwoording wees een batig
saldo aan van 1.573,46.
(Advertentie LM.)
r lijli» MEUBELEN KARPETTEN .BEDDEN
iGe"*1- a u 3 SLA A:PB A.N KEN.SLAAPFAUTEUILS «iz.
ne'Pil OVT Wilt, de Wilhstr. 17 tel. 22399 i-
De directeur van de Rotterdamse Elec-
trische Tram maakt bekend, dat de
route van autobuslijn "K met ingang van
Dinsdag 1 April 1952 een wijziging zal
ondergaan, waarna deze l'jn het karak
ter van een z g. nnglijn zal hebben ver
kregen met de volgende route.
Station NS Schiedam Stationsplein,
Professor Kamerlingh Or.neslaan. Van
Swlndenstraat, Van Swindenstngel, Mar-
comweg. Korte Singelstraat, Broersvest,
Koemarkt, Gemt Verboomstr., Oranje
straat, Nieuwe Haven, Burgemeester
Knappertlaan, Alctdastraat, West Fran-
kenlandsestrEembrandtiaan, Rubens
plein, Burgemeester Knappertlaan. Nieu
we Haven, Oranjestr,. Gemt Verboon-
straat. Koemarkt, Broersvest, Korte Sin
gelstraat, Marconi weg, Van Swmden-
smgel, Van. Swlndenstraat Professor
Kamerlingh. Onneslaan, Stationsplein.
Station NS Schiedam.
Op deze nnglijn geldt het stadstarlef
(voor volwassenen 12 cents, voor kin
deren van 4 tot en met 32 jaar 7 cents).
Alle bijzondere tarieven zijn geldig.
Ten gerieve van onze lezers organiseren wy een mooie dagtocht
vol Faas-verrassingen en wel op
De tocht wordt gemaakt met zeer comfortabele touringcars.-W*
vertrekken 's morgens 9 uur van ons gebouw Schiedamsevest 42.
Terugkomst 's avonds omstreeks half negen.
Waar gaan we heen? Dat verklappen, we niet. Alleen dit: we rijden
naar de mooiste plekjes van het Zuiden en Gelderland. Tijdens
de tocht enige verrassingen!
De prijs van deze dagtocht, waaraan de deelnemers een prettige
herinnering zullen bewaren, bedraagt slechts
Reisbiljetten van Maandag 9 uur af verkrijgbaar aan ons kantoor,
Schiedamsevest 42, telefoon 25430 <7 lijnen).
Vijf en twintig jaar lang zit Janus Papagaai al op zijn beugel in
diergaarde Blij-Dorp. Vijf en twintig jaar lang zegt hij Koppiekrauw
tegen de mensendie hem eerst in de oude en daarna in de nieuwe
tuin kwamen bekijken. Hij verstaat
De periodieke folder van 't Venster
Is ditmaal wel in record-formaat uit
gekomen, Aan dit programma, dat
een indrukwekkend beeld geeft van
de veelzijdigheid der activiteiten
door 't Venster en Ons Huis ont
plooid, ontlenen wij dat:
De Rotterdamse Comedle (het
nieuwe toneelgezelschap) zich ln
haar eerste seizoen voorstelt onge
veer 8 premières uit te brengen en
hiervoor oen keuze zal doen o.a, uit
de volgende stukken: Bal des "Vo-
leurs. Anouilh; The Emperor Jones,
O'Neill; Les Mooches, Sartre; Eind
goed, al goed, Shakespeare; Man is
man, Rrecht; De Leugenaar, Goldo-
ni; Jephta, Vondel; Am-Stram-Gram.
Roussln; La grande et la petite ma
noeuvre, Adaxnov.
De kern van de troep zal nu be
staan uit Elly van Stekelenburg,
Mieke Verstraete, Mariette Flink,
Kees Brusse, Frlts Butselaar, Hans
Culeman, Richard Flink, Wim Hod-
des. Jan van der Linden, Bob van
Delft, terwijl met enkele anderen
nog wordt onderhandeld. Voor stuk
ken met grote bezetting worden, gas
ten geëngageerd. Anna Blaman is als
dramaturge aan 't gezelschap ver
bonden. Voor enkele stukken zal Al-
bert Mol de choreografie verzorgen.
De medewerking van moderne schil
ders wordt aangezocht voor décors.
Voorts is men van plan door le
zingen, experimenten, voordrachten
en tentoonstellingen op theaterge-
bled de schouwburg tot een cultureel
centrum te maken. Ook jeugdvoor
stellingen zijn in 't werkprogramma
opgenomen. Om een zo groot moge
lijke vaste kern van toneelpubliek,
te vormen, wordt een serie coupon
boekjes uitgegeven.
De vaste speeldagen in Ons Huis
zijn Dinsdag, Woensdag cn. Donder
dag; m de schouwburgzaal van de
H.B.S. aan het Afnkaanderplein: Za
terdag en Zondag.
Shakespeare's „Cywbelin"
Het Avantgarde Toneel onder ar
tistieke leiding van W. A. Wagener
geeft op Zondag 6 en Dinsdag 8 April
(7.30 uur) in Ons Huis voorstellin
gen van Shakespeare's romantisch
toneelspel „Cymbelln".
Z. Amerikaanse volksmuziek
De Argentijnse pianist-componist
zanger Ariel Ramirez brengt Zater
dagmiddag 5 April (3 uur) in thea
ter h Venster in samenwerking met
de Asociación Hispano-americana
een programma van Zuid-Ameri
kaanse voIksmuzfeK-
Binnenh uls-a rchi tec tuur
De tentoonstelling van de "in Parijs
werkende schilder Reginald Weston
duurt tot 12 April; daarna (tot 3 Mei)
exposeert een werkgroep binnen
huis-architectuur,
Da Roverssymphonle
Tenslotte waagt 't Venster het ex
periment van de eerste openbare
vertoning in het gewone weekpro-
gramma van de bekende filra-opera
De Koverssymphonie van Fxiedrich,
cl zo goed Rotterdamsdot hij op
het verzoek fleem een overstap-
pie" van de ene hand op de andere
wipt. En hieruit blijkt al direct,
dat Janus niet mensenschuw is. Hij
ziet in de bezoekersdie hem. be-
kijken zyn vrienden en stapt zon
der enige reserve van zijn beugel op iemands schouderJanus heeft één
zwak: hij kan geen glimmende knoopjes zien en het is meer dan eens
voorgekomen, dat hij bliksemsnel naar de knoopjes van de blouses van
zijn bekijksters hapte.
Toch is Janus
de nestor niet van
de diergaarde.
Deze eer moet hij
laten aan Bobby
Krokodil, een ali-
gator uit het Mis-
sissippï-gebied.
Deze drie en een
halve meter lange
dromer ligt al
ruim 30 jaar in
zijn bassin. Bobby
is ook een over
blijver uit de oude
tuin en toen hij
daar kwam was
hij al een volwas
sen dier. De leef
tijd van Bobby
wordt geschat op een jaar of vijf
tig. Bij voorkeur eet hij vis en van.
deskundige zijde venvees men alle
verhalen, als zou een krokodil in
één hap een half mens kunnen
verzwelgen naar het rijk der fabe
len. Want de krokodil heeft in
vergelijking met zyn grote kop een
betrekkelijk klein keelgat. Als een
krokodil, die heel stil langs de ri
vier-oever ligt, een dier, dat zich
daar komt drenken of een Inlan
der, die er komt baden, grijpt,
dan trekt hij zijn prooi onder wa
ter en verdrinkt het. Vervolgens
neemt de krokodil een grote hap
en draait dan heel snel om zijn
lengte-as. Op die manier rukt hij
De zangki&ssen van het dameskoor
„Het Noorden" hebben dezer dagen in
de aula van het Dooistommemnstituut
O.I.V. dirigente Jeanne Verboom een zeer
gealaagde uitvoering gegeven. Beb van
Loenhout begeleidde aan de vleugel.
Bloemen en bonbons benevens 'n geest
driftig applaus waren, aan het einde van
-de voorstelling de dank. van het publiek.
Feher (1936), die wel reeds meerma
len. in liga- en soortgelijke speciale
voorstellingen te zien is geweest. Na
de oorlog Is het een traditie gewor
den in Amsterdam, dat deze film
ieder jaaar minstens een week in
„De Uitkijk" terugkomt. De keuze-
commissie van 't Venster was echter
van mening, dat Rotterdam niet on
der mocht doen voor Amsterdam.
JLXXV_> L IVClll vlV/vylX cl Vy LV/il Dit lijkt allemaal buitengewoon inte-
ressant, maar de wijze waarop deze
kwestie gesteld en uitgewerkt wordt, is
allesbehalve 'bevredigend. Het verhaal
y* g 55 j T neemt aan 't slot een wel zeer onver-
J J J rechter, die echter wel moreel schuldig
Ruim twintig jaar is 't nu geleden dat Fritz Lang de filmwereld ^De hoofdzaak, die deze film inderdaad
verraste met zijn huiveringwekkende 'M eine Stadt sucht einen belangwekkend had kunnen maken,
MÖrder', een werk dat wel als proto-type van de thriller beschouwd wordt voorts verdoezeld door de toe
kan worden en bovendien de ontdekking bracht van Peter Lorre, wiens 2?e enro "gerich"is°de re^ter^aaus"ot
angstaanjagende optreden als de griezelige kindermoordenaar zijn ver- Van de film af te leveren ais een zwaar
dere film-carrière a.h.tU. uitstippelde. beproefd en humaan dienaar van Justi-
Sedertdien zijn regisseur en hoofdacteur van ,M' door Hollywood tia, die thans opk met omstandigheden
ingepalmd, maar het heeft toch tot na de dood van Lang geduurd, voor rvasfgellgd°
de Amerikanen zich aan een nieuwe verfilming van deze klassieke jammer, dat *n 26 ingrijpende proble-
crime story waagdenJoseph. Losey maakte de tweede ,M', David matiek zó on-intelhgent en ciiché-achtig
Wayne nam de plaats van Lorre in. is behandeld, nü rest er mets dan een
nogal neerslachtige, heel middelmatige
Vergelijkt men het Duitse origineel murder) van Michael Gordon. ZIJ be- fdm onder Venster-niveau waarin FTe-
met de Amerikaanse versie, dan blijkt handelt nl. 't probleem van de eutha- deric Maren, Florence Eldrldge. Geral-
dat de laatste althars naar het uiter- nas ie (ln 't Amerikaans) „mercy- dme Brooks en Edmond Brlen Zich
HJk
de ontwikkeling
de eerste killing", waarvan
„M" vrij trouw gevolgd heelt. lent voorlopig slechts bij vertaling te
Ook hier een psycFiopaath, die een benaderen Is: doden uit mededogen.
't Nederlands equiva- kennelijk niet op hun gemak voelen.
Arena
stad" terroriseert met een" reeks geheim- Een zeer orthodoxe rechter in Para.
zinnige kindermoorden. Ook hier het sylvania, voor wie bij de beoordeling Rotterdams Toneel zal wel even staan
plaatselijke misdadigers-syndicate, dat van een misdrijf slechts de feiten en i5ijken nu van Charlotte Hastings' kloos-
zich hevig opgelaten voelt doordat de met de motieven of begeleidende om- ter-thriller „Bonaventura", die onlangs
mysterieuze ,.M" het hele (overigens stanóigheden tellen (men vraagt zich jj, première ging, een filmversie wordt
weinig efficiënte) pohtle-apparaat op de overigens af in hoeverre zo'n rechter gepresenteerd onder de amoureus-veel-
been houdt. De Amerikanen voelden zich dan nog voor zijn taak berekent, is>, belovende titel „Triomf der liefde",
hier uiteraard op hekend terrein en die geraakt m een fel gewetens-conflict, als ciaudette Colbert vervult hierin de
ongewilde medewerking van de beroeps- hij het verschrikkelijk hl den, dat zijn roJ die charlotte Kohier speelt van de
boeven aan de jacht op „M" heeft de
regisseur uitvoerig en zeer boeiend
weergegeven en naar 'n. climax gevoerd
met de lugubere klopjacht fn het weer
galmende pakhuis-kantoorgebouw.
Men ontkomt echter niet aan de ge
dachte, dat de geestelijke abnormaliteit
van de dader en zijn manoeuvres met
de kleine meisjes wel vooral door de
vervaardigers van „M" ztJn gebruikt ter
versterking van de spanning.,die inder
daad ongekende hoogtepunten bereikt,
Zohder hun motieven nu als morbide of
onsmakelijk te willen doodverven, kan
men toch wel opmerken, dat de kracht
van het verhaal,wel hij uitstek in de
uiterlijke vorm ls gezocht. De rljko
atmosfeer en zelfs de lichte ironie, die
Lang's „M" verhieven boven het niveau
van de pure thriller, ontbreken hier
vrijwel. Een bijzonder stuk iüm ls de
slot-episode, waarin de als een stuk wild
opgejaagde „M", bijgestaan door een aan
lager wal geraakte advocaat, verant
woording van zijn daden aflegt ten
overstaan van een geïmproviseerde Jury,
bestaande Uit .misdadigers en wraak-
lustige burgers.
Een sterke film voor sterke zenuwen
met een voortreffelijke bezetting cn
David Wayne, die de zieke, zielige moor
denaar beklemmend speelt. Lorre hoeft
zich over déze opvolger niet te scho
men 'LUTUSCAL
Een actuele kwestie, die enige tijd
geleden in Amerika de gemoederen ten
zeerste in beweging heeft gebracht en
nog onlangs (in het geval van de Eind-
hqvense arts) de Nederlandse openbare
mening evenzeer heeft bezig gehouden
ligt ten grondslag aan de film
„Moord uit genade" (An act of
goede zuster Mary, wier geloof in de
onschuld van een terdoodveroordoelde
kunstenares (hier is zij pianiste) onver
moede detective-Instincten aan. de dag
brengt. Wel komt zuster Bonaventura
bij haar clever speurwerk ln ernstig
conflict met het kloosterlijk gezag, maar
tenslotte smaakt ze toch 't genoegen de
onschuld van de jonge vrouw .aan te
tonen. 1 J
De film kon uiteraard gebruik maken
van allerlei hulpmiddelen, die 't toneel
nu eenmaal niet ten dienste staan zo
ziet men iets van de overstroming, die
al deze VTeemde mensen naar het hoog
en droog gelegen klooster samendrijft,
maar-een wezenlijke versterking van
het verhaal betekende dit toch niet. Er
zijn ook nog enkele bij-intriges aau toe
gevoegd <o,a, de ontmoeting tussen? de
terdoodveroordeelde en haar, verloofde),'!
Ann Blyth' vertolking van dit meisje is
bepaald minder sterk dan Fiemje Berg.
hegge's gespannen creatie bq R.T. Een,
boeiende film met een oorspronkelijk*
gegeven is „Thunder on the hill" echter
wel.
biedt zozeer de mogelijkheid om van de
eerste tot de laatste minuut spanning te
realiseren, die voelbaar blijft tot de ver
rassende ontknoping. Dat is te danken,
aan het sublieme spel van John Gar
field, de misdadiger die een heel gezin
dagenlang terroriseert, aan dat van
Wallace Ford en Shelley Winters, maar
vooral ook aan de zeer knappe montage,
waardoor de suggestieve beelden elkaar
in emotioneel tempo opvolgen.
In deze thnller vullen literatuur en
film elkaar op gelukkige wijze aan: het
is plezierig te ervaren, dat men het ge
heim daarvan ook bent in Hollywood.
De opgejaagde ,M" (David Way
ne); 'n achtervolger heeft de her-
fcenrtingsletter op z'n schouder ge
kalkt. (In LUTUSCA)
iheeldschone vrouw, vermomd als „de
zwarte rutter" zeer nauw betrokken is.
in de hoofdrollen Paula Corday en
George Montgomery,
Colosseum
f.Victoria
Het ls inderdaad vs$I het toppunt van
„Dubbel spel" 'wanneer een gangster
carrière maakt bij 't politiecorps, alleen
maar om zijn bende efficiënter te kun
nen laten opereren. Aldo Duturin (Raf
Vallone) haalt dit stoute stukje uit, doch
loopt op de duur vast tussen zijn heb
zucht en zijn geweten, een val, die h(J
niet had voorzien en waaruit hj slechts
kan ontsnappen met opoffering van zijn
leven. Dus toch de overwinning van het
Goede over het Kwade, Een vrij lang
dradige (Italiaanse) - film met goed
camerawerk en gaaf spel, maar toen te
onlogisch ra zijn onderdelen om accep
tabel té zijn voor hen. die er een rol
prent over criminaliteit in willen zien.
"te hard voor romantiek-zoekers en te
tam voor liefhebbers van spanning.
Prinses
Capitol
Ann Blyth als de (onschuldig)
terdoodveroordeéUe kunstenares-
se in 'Triomf der liefde".
(ARENA).
„Een der daders ontkwam", een per
fecte thriller van John Berry, schijnt
zun uitstekende kwaliteiten in.-hoofd
zaak te ontlenen aan het boek van Sam
Ross. Niet een moord, een sensationele
ontvluchtingspoging, een revolver.-staan
hier in het middelpunt van de',belang--
stelling, al ontbreken die niet. Het ztjn
de mensen, weliswaar getrokken in de
sfeer van de misdaad, maar niettemin
gevoelswezena met min of meer normale
reacties, die deze film zo uitermate
boeiend maken.
Toch doet het boek niet alles: geen
enkel ander uitdrukkingsmiddel dan film
Zo'n goede honderd jaar geleden had
men in Frankrijk al dezelfde ambitie om
de regering'beentje te lichten. Alleen
gebeurde dat toen "een beetje geraffi-
neerder en zag men er niet tegenop
elgèn familieleden in kerkers te werpen!
Dit overkwam. Dodewtjk Napoleon, die
door zijn broer, minister La Roche, zon
der, meen.werd verraden. Beiden hadden
zeer?veèl interesse in de juwelen-erfenis
van- dè -markies- van-Monte Chrlsto/Het
kt ten slotte itoch Lodewljk, die het van
zijn sadistische broertje wint, nadat deze
tijdens *n fikse vechtpartij onschadelUk
iagemaakt. Alvorens „De Schat van
Monte Chri5to" in goede handen terecht
kóhit, zijn er veel klopjachten nodig'ge-
weest cn hebben er tal van degen-
gevechten plaats gehad, waarbij een
Schilderachtige artisten, verleidelijk
uitziende meisjes en griezelig lijkende
Zuid-Amerikanen spelen de belangrijk
ste rollen in de film Export ln blond".
Het behelst de geschiedenis van een
soort handelaarster in blanke slavinnen,
die de meisjes bij uitstek blond
betrekt op artistenmarkten. Zij werkt
samen met een mode-koning, wiens
grootste hobby het js de fraaiste tojlet-
ten voor zijn dochter te creëren. Het
ongeluk wil echter, dat hij ruzie krijgt
met een gangster. Deze wreekt zich dan
door de dochter hetzelfde lot te laten
ondergaan, wat de mode-koning en de
handelaarster zoveel meisjes bereidden.
De dochter komt in een berucht huis in
Rio terecht, doch een variètè-artist vat
sympathie voor haar op.--Hoe de ge
schiedenis zich verder ontwikkelt kunt
u het beste zelf gaan zien. Een fikse
brand en een spectaculaire vechtpartij
in het verdachte huls houden er in elk
geval voor de .liefhebber de spanning in.
„Johnny Allegro" is een man die voor
niets en niemand bang is, dat-blijkt wel
uit de koelbloedige staaltjes die ons
bijna vijf kwartier ademloos naar hem
1 doen kijken, terwijl hij in opdracht van
de .politiede plaats ontdekt, vanwaar
voor milllcenen vale bankpapier de
wereld wordt ingestuurd. Johnny (Geor-
ga Haft) kwfjt zich wèl van zijn taak
en op een geslepen, uitgerekende manier
.bereikt hij zijn doei. 'Dit ls voor hem
ook belangrijk, want hü is vroeger zelf
bij "n gangsterbende betrokken geweest
en kan op deze wijze boete doen. Een
en ander neemt niet weg, dat hij ver
liefd wordt op Glenda (Nina Fach), de
vrouw van ?n valse munter. De politie
vindt echter als beloning alles goed en
laat ook héór vrijuit gaan. En dus leef
den ze nog lang en gelukkig.
het vlees aan stukken. En zo kan
het wel voorkomen, dat de kroko
dil een arm of een been van een.
mens te pakken krijgt. Maar Bob
by van diergaarde Blij-Dorp heeft
het niet erg begrepen op mensen,
want als de oppasser in rijn terri
torium stapt, dan loopt hij weg en
kruipt angstig in een hoekje,
.De verhalen, dat dieren zo ont
zettend oud kunnen worden, moe
ten eveneens met een heel grote
zoutkorrel worden genomen. De
dieren, die de hoogste leeftïj'd kun
nen bereiken rijn reptielen en vis
sen. Schildpadden kunnen b.v. 150
tot 200 jaar en misschien wél
ouder worden. Vissen, zoals meer
vallen. snoeken, en steuren worden
ook zo'n xuu a 200 jaar, maar een
krokodil zeker met ouder dan 100
jaar. Het is in ietjtf geval zeker,
dat dieren in een dierentuin langer
leven, dan in de vrije natuur. De
leeftijd van zoogdieren b.v. wordt
bepaald door het gebit. Valt dit uit
dan is zo'n dier niet meer in staat
voldoende voedsel tot zich te ne
men, het verzwakt en wordt een
prooi voor anderen, In een dier
gaarde kan men een dier, dat met
zijn gebit gaat sukkelen lange tijd
in leven houden, door het ander
voedsel te verstrekken, terwijl het
bovendien tegen eventuele aanval
lers wordt beschermd. Een voor
beeld hiervan is de olifant. In de
vrije natuur wordt de dikhuid, ze
ker niet ouder dan 30 tot 35 jaar.
In dierentuinen haalt hij" de zestig.
Verhalen van honderd jaar en
ouder zijn na nauwkeurige onder
zoekingen kletspraatjes gebleken.
Over het algemeen is het echter
moeilijk de leeftijd precies vast te
stellen, omdat de dierenwereld nog
niet 70 geciviliseerd, is, dat elkeen
een geboorte-acte bij rich draagt....
K. Molkenboer ontvangt
„Focus" plaquette
De eerste nieuwe plaquette, be
schikbaar gesteld door het veer
tiendaagse foto-tijdschrift Focus"
voor de beste foto-inzending is,
nsar wij' vernemen, uitgereikt aan
Kees Molkenboer voor zijn uitste
kende foto's in het boek „De stad
van Erasmus" welk boek verder
met ere wordt genoemd. De pla
quette is vervaardigd door de fir
ma Gerritsen en Kemper te Zeist
IJfU is nu allang dood# maar
LI nog kan iedereen het weten
hoe hij bofte. Hp tctst zyn non-
nis; de doodstraf. Hij vrist ook,
met de begrippen van zyn tyd:
uerdtend dat oordeel. Hoe is
hét "gegaan?Als verzetsman in
de toenmalige'Israëlitische ille
galiteit was hij populair. Zijn
■naam kan een schuilnaam zyn;
Barrttb t> as, Vaders-zoan"
Maar ze Ij "-wist hij dat de
strijd tegen de gehate Romein
se bezetter 'hem een welkome
dekking bood voor zijn op eigen
voordeel bedachte daden. Als
hij eropuitging wensten zijn
kameraden hem op z'n he
breeuws (enfyzou jtugoed-Rot-
tcrdariïs, kunnen - heten); de
mazzel. Dat is to at losser dan
vaarwel: winstgelukeen bui
tenkansje. En hy had de maz
zel. Totdat hy gegrepen werd.
Toen was het gedaan. De dood-
straf. Daar rekende hij ook op.
En wéér 1 had hy geluk.- Hy
Jeu?am vry; omdat het polk' met
Pasen poor één mens het1 recht
van gratie bezatRedde zyn
populariteit hem? Of omdat zyn
tegencandidaat, een zekere Je
zus, geen kans had? Par Lager-
kvist, de Zweedse Nobelprijs-
winnaar, schrijft '-zijn boek Bar-
abbas over deze man. Had h#
geluk, omdat Jezus in zyn
plaats sfctèrj? Zplang hy lèe/de
twijfelde hy eraan; maar het
liet hem niet meer los. Lees dit
boefc en verneem de vraag: Hoe
is dat met ons?
F. O.
