Kauwgom gaat, ook in Europa,
steeds meer over de tong
Een teleurstellend boekje
prof. mr C. W. de Vries
van
Amerika op zijn smalst in twee
zeer sterke films
I
Snoepje werd eerst
gevulcaniseerd
r
Het Woord'vanKajMunk
in gave opvoering
LANGDRADIG VERHAAL
Kauwgom pasmunt
Nu: productie
in Nederland
Volgens Amerikaans
„TERUG UIT DE SOW JET UNIE
Vakman zwijgt in alle talen
over zijn vak.
procédé
Grote zorg voor
klein artikel
A
Subtiel manipuleren
V.
HET PAROLA INSTITUUT
ROTTERDAMSE BIOSCOPEN
„De Bronen Het grote
carnaval
Stoornis
v_
Zaterdag 10 Mei 1952
S
Zó populair is chewing gutn
in de Verenigde Staten, dat de
tabletjes voor contante betaling,
btj gebrek aan normaal wissel-
geld, als pasmunt geaccepteerd
worden. Op de maniert zoals bij
ons de postzegel of gaspenning.
r Het eerste stuk kauwgomdat aan een Yankee werd aan
gebodenontmoette niet die belangstellingwelke millioenen
van zijn landgenoten sedertdien in toenemende heftigheid
voor deze plastische versnapering zijn gaan vertonen.
Het was in 1866, een Mexicaans ex-generaal bood z'n
goord-Amerikaanse bezoeker een donker uitziend stuk
gummi aan c kauwen. Dit was een historisch vriend
schapsgebaar, dal de zakelijke gast echter geheel anders
interpreteerde, dan verwacht mocht worden. Het taaie,
elastische kleef product, chiclegehetenhet ingedikte sap
uit de bast van de chicle- of sapodilboom, deed hem onmid
dellijk aan rubber denken en die nieuwe toverstof maakte in
die dagen een opgangdie vergelijkbaar is met de bliksem
carrières van Hollywood's grootste sterren uit deze eeuw.
Wat was dan ook *t eerste,
wat de versnapering-versmadende
Amerikaan deed? Hij voerde rnet
de chicle een groot aantal vulca-
niseei>pToeven uit, die natuurlijk
allemaal mislukten.
Daarmee was de toekomstige
plaats Man chicle voor altijd be
paald: niet als band om een auto-
wiel, niet als luchtkussen, speel-,
bal of vloerbedekking, maar als
vast herkenningsteken van het
type-Amerika an zou 't z'n eeuwi
ge bewegingsfunctie vervullen in
de mond van de bewoner van de
Verenigde Staten, en spoedig ook
z'n attractie uitoefenen op de
kauworganen der Europeanen,
Aziaten, ja heel de wereld.
Amerika is natuurlijk het land
van de chewing gum: vóór de
oorlog werden daar per jaar per
persoon 130 stuks kauwgom ge
consumeerd. Het product, dat
eerst ?ls cadeau-snoepje werd
meegegeven in de lekkers winkels
werd zó populair, dat het in de
2e weieldoorlog tot het vaste be
standdeel van. de (beruchte)
K-raüons voor de soldaten ging
behoren en thans van het versna-
peringepakket der bevolking één
van de allerbelangrijkste elemen
ten vormt.
Tets langzamer, maar toch in
steeds sterkere mate (vooral na
het contact met de Amerikaanse
troepen in de laatste 001 log) won
kauwgom de harten (en tongen)
van de Europeanen.
Sedert een jaar is nu ook in
Nederland, in Rotterdam, de pro
ductie ter hand genomen van
kauwgom volgens Amerikaans
procédé. De Erven de "Wed. J. van
NeUe N.V. en de American Chicle
Company te Long Island City
(N.Y.) richtten in Nov. 1950 een
chewing gum-fabriek op onder de
naam „"Van Nelle-Adams N.V.",
die in Juni 1951 begon te draaien.
Niet alleen breidde het Rotter
damse bedrijf zo zijn model-fa -
briekenpark uit met een geheel
nieuwe afdeling, maar tevens be
tekende dit een nieuwe stap in de
politiek van Nederlandse indu
strialisatie, schepping van nieuwe
werkgelegenheid en besparing
van dollars en andere valuta voor
Nederland. Niet alleen ons land,
maar ook verscheidene andere
dollar-arme lander worden thans
met chiciets in pepermunt-
tutti frutti-smaak bediend.
Onze visite aan de kauwgom-
fabriek „Van Nelle-Adams" werd
een hoogst merkwaardige sensatie.
Niet door de penetrante peper
munt. en andere (fabrieks-gehei-
me) geuren, die deze afdeling be~
hèersen, noch door een industrieel
lawaai-concert, dat we eigenlijk
als bij-product van deze fabricatie
verwacht hadden. Nee, wat ons 't
sterkste trof, was de eindeloze, ge
detailleerde zorg, die aan de tot
standkoming van dit ogenschijn
lijk zo simpele, kleine artikel be
steed moet worden van het ogen-
Drie van de grote koperen
draaiende pannenwaarin de
gum-kernen hun suikeren jasje
krijgen; de „coating''. Via pij
pen wordt lucht van bepaalde
temperatuur en vochtigheids
graad ingeblazen, om het
droogproces te bevorderen.
blik af, dat de verschillende ruwe
gomsoorten in grote, met zware
kneedarmen uitgeruste, verwarm
de ketels, veredeld en gemengd
worden: de zgn. „base making",
tot het spannend eindstadium toe,
wanneer de individuele kauw
gompjes, keurig by tweeën in een
eigen doosje getoverd, de inge
nieuze verpakkingsmachine ver
laten.
De periode van verscheidene
dagen, waarin de kauwgum z'n.
definitieve vorm moet krijgen.
wordt verder besteed aan de
„gummaking"; met suiker en
„base" als hoofdbestanddelen,
waarbij een knap uitgedachte
machine nauwkeurig afgepaste
plakken van de gerilde en gesne
den kernen op bakjes aflevert.
Dit alles is niet een kwestie van
nonchalant massa-werk en dat is
ook weer zo'n typische trek van
deze fabriek. Met de rust (en de
witte linnen uitrusting) van re-
search-Iaboranten keuren en tes
ten kalme mannen de gomproduc-
tie zonder pauze. Het proces is
ook vooral een subtiel manipule
ren met vochtigheidsgehalte en
luchtbehandeling (m een bewaar-
kamer worden de bakjes, die in
„gummaking" klaar zijn gekomen,
enkele dagen geplaatst), met de
suikeroplossing, die in draaiende,
mooi koperen pannen om de ker
nen wordt gelegd (de zgn. „coa
ting"), met het polijsten van dat
Hier verschijnen de chiciets uit
de sorteer- en inspectiemachine.
Na deze controle-post komen de
tabletjes voor verpakking in
aan me rkingpaarsgewijze.
suikeren jasje in de speciale pan,
die van binnen met zeildoek be
kleed is.
Maar de sorteer- en inspectie-
machine staat daar dan weer als
de grimmige Cerberus, die de
chiciets op ieder klem oneffenheid-
je, barstje of ander foutje aftast
en de kleine zondaars onverbidde
lijk verwijdert.
Duits landbouwverbond
verzoekt minder invoer
BONN". Het landbouwverbond
in Westfalen en Lippe heeft een.
alarmkreet tot de regering gericht
en haar verzocht de invoer van
groenten en fruit te verminderen
en de voor invoer gesloten periode
uit te breiden. Oorzaak is het over
aanbod van groenten, dat deze
week op de Duitse veilingen be
stond, waardoor grote hoeveelheden
onverkoopbaar zijn geworden.
F EERTIEN dagen is de Rotterdamse hoogleraar prof. mr. CW.
de Vries in de Sowjetunie geweest als deelnemer aan de te Mos
kou gehouden economische conferentie. Van dat bezoek aan Rusland
heeft hij een aantal reisnotities dagboekbladen met een zéér per
soonlijke inslag, zouden wij ze willen noemen meegebracht, die de
zer dagen in druk zjjrt verschenen. Dit geschrift van zijn hand, dat
door Engelhard, Van Embden Co te Amsterdam is uitgegeven,
heetTerug uit de Sovjetunie". De auteur koos dus dezelfde titel als
wijlen André Gide jaren geleden deed toen hij in een nauwelijks om
vangrijker werkje zijn indrukken over de Soivjetstaat te boek stelde.
Welk een verschil echter bestaat er, afgezien van de titel, tussen beide
publicaties
Gide was een romancier,
een essayist, ee., filosoof, zo men
wil, maar dan een, die zich on
danks 2ijn protest tegen koloniale
onderdrukking weinig met maat
schappelijke vraagstukken had be
zig gehouden- Van hem kon en
mócht men niet verwachten, dat
hij een verklaring zou zoeken,
laat staan zou pogen te geven van
de maatschappelijke werkelijkheid,
die hij in Rusland aantrof. Voorop
gesteld dan altijd, dat buitenland
se bezoekers in de Sowjetunie de
kans krijgen, de maatschappe
lijke werkelijkheid te bestuderen.
Wat dubieus is. Maar dit terzijde.
Een historische visie, begrip voor
de sociale ontwikkeling en de te
genstellingen, waarbinnen zij zich
voltrekt, zoekt men bij Gide tever
geefs. Daarvoor ontbrak hem dan
ook de hiervoor vereiste economi
sche en politieke scholing. Hij was
voor alles aestheticus. En als hij
teleurgesteld huiswaarts keerde uit
de USSR, dan sproot dit bovenal
hieruit voort, dat hij gekwetst
werd in zijn aenthetische gevoe
lens.
Een totaal andere maatstaf mag
men de Nederlandse professor in
het staatsrecht aanleggen, die even
als Gide een „Terug uit de Sov
jetunie" heeft doen verschijnen,
Met een totaal andere
ook, wenst deze zelf te worden
gemeten. Op blz. 83 van zijn boek
je schrijft hij:
,Jk heb zes Jaar de staatkundige
pen gevoerd, toms van dag tot dag.
soms met grot 're tussental cL ever de
staatkundige o tWikkeling in de we
reld. Ik heb een staatkundig ge-
onenteerd verleden
Dat had André Gide niet!
Advertentie (t M
Mauri tew eg 29
HET INSTITUUT
voor Moderne Talen
Handelswetenschappen.
Mlddenstanösopleldlng
Engels voor Emigranten
Erkend door de Inspectie voor
schriftelijk Onderwijs Met mede
werking v. h. Min. v. Onderwijs
CHRISTENEN zeggen te geloven
in de opstanding vit de dood
maar nooit heeft iemand by een
(Advertentie I.M.)
De sheriff Kellog (Richard So
ber) en de eigenaar van de con-
■structiemactschappy Packard
(Barry Kelly) b(j de hulp
schacht, die in de grond geboord
is om het meisje op de bodem
van de pui te kunnen redden.
Uit; The Welt (ARENA)
Een onpartijdige trisie op het Amerikaanse rassengeuoeZ, dat latent
aanwezig, b\j een betrekkelijk geringe aanleiding, in de wreedste wor
men van massa-hysterie en moordlust kan uitbarsten, hebben Leo
Popkin en Russell Rouse in de werkelijk beklemmende film „De Bron"
(The Well) gegeven met ccn permanente spanningwaarbij vergeleken
de sterkste thriller licht amusement lijkt.
Die spamung wordt gedoseerd in twee ook de waarde van de film, dat zti laat
fragmenten, die ieder op zichzelf reeds zien hoe de domheid van het -wantrou-
genoeg adembenemende episoden be- wen keurige burgers In een pak woe-
„Teil the Truth", „Zeg de waar
heid", de geborduurde wand-
spreuk, waar de stunt-journalist
in „The Big Carnival(Kirfc
Douglasprecies het tegendeel
van m toepassing brengt.
In: VICTORIA.
vatten, om een gehele film te vullen:
de op rassenoorlog uitlopende weder
zijdse aanvallen van blanken en negers,
die kort tevoren nog brave buren in een
rustig stadje waren, en de redding van
het meisje, dat in een oude put is ge
vallen, waarby men In beeld en geluid
een zo suggestieve indruk krijgt van
het werk van de boormachines en de
zwoegende mensen, aJs niet vaak door
film is verwezenlijkt.
Temeer grijpt deze geschiedenis de
toeschouwers naar de keel. omdat hy
ln het begin zag, wat voor ieder ver
borgen bleef: de val van het neger
meisje ln een vergeten put. De troe
belen. die ontstaan, doordat men een
blanke verdenkt van aanranding van
het kind, komen 20 ln een licht van
absolute zinledigheid en alleen maar
brute hartstocht te staan en dit-is dan
A®
dende wolven kan veranderen.
Juist op het toppunt van de crisis
ontdekt een jongetje de ware oorzaak
van de verdwijning van het meisje en
als by toverslag stroomt de gehele
menigte, waaraan nu elke grond tot
strijd ontvallen is. eendrachtig naar het
terrein, waar met inspanning van alle
krachten de dramatische redding van
het kind tot een gelukkig einde wordt
gebracht. Hoewel enige sentimentaliteit
niet gemeden wordt, is het bijzonder
knap (naar een ware gebeurtenis ge
reconstrueerde) gegeven uitgewerkt tot
een van de sterkste films van de laatste
Jaren, die met bet ..Maandelijks praedi-
ca at" terecht bekroond is (ARENA)
Victoria
Billy Wilder** ,.Het grote carnaval"
vormt een bittere beschuldiging aan het
adres van de Amerikaanse sensatie-
journalistiek, die hier in Kirk Douglas
wel een van haar meest ongure ver
tegenwoordigers getroffen heeft.
Douglas, die het met de journalistieke
moraal nimmer nauw genomen heeft en
van het ene redactiebureau na het
andere weggetrapt Is, ziet de stunt van
zijn leven in de op doortrapte wijze
opge-pep-te show, die hij om de redding
van een man. die tn een ingestorte gang
bedolven, maar niet gewond is. heen
bouwt, In plaats van de eenvoudigste en
aangewezen weg te kiezen waardoor de
ongelukkige binnen 24 uur t(jds in
veiligheid zou kunnen worden gebracht,
weet de journalist de hulpactie zo te
vertragen, dat er voor hem minstens een
week front-page news „in zit".
Zijn cynisme wordt geëvenaard door
dat van de regisseur Wilder zelf, die op
wel zeer onbarmhartige manier de sen-
satielust van het publiek aan de kaak
stelt: binnen een dag na bet bekend
worden van het tragisch ongeval en de
„heldhaftige" (kunstmatig geprolon
geerde) reddingsactie, is het anders vol
komen verlaten terrein van de ramp in
bezit genomen door gezellig pic-nlccende
kampeerders, dagjesmensen die per
speciaal ingelegde ramp-autobussen en
-treinen aangevoerd worden, door zin
gende cowboys, die „On the spur of the
moment" een fraaie schlager op het
slachtoffer Leo gecomponeerd hebben
De toegangsprijzen \oor dit „Vermaaks
centrum" stygen met de dag. zo ook de
omzetten lan de schamele chauffeurs-
cafetaria, waar de vrouw van Leo schit
terende zaken doet in Hamburgers en
broodjes- halfo m
Vooral m de weergave van dit dégou
tante kermistoneel, dat nog verder
wordt opgeluisterd door een inderhaast
toegesneld lunapark, geluidsinstallaties
cn brallende radio- en tete\ isiemensen.
heeft Wilder z'n hoogste troeven uitge
speeld.
Ongewoon voor een Amerikaanse film
(misschien niet voor Wilder) is het eind
tragisch, het bedolven slachtoffer sterft
voordat de ..redders" on wie bh overi
gens 't grootste -vertrouwen heeft) hem
kunnen bereiken, de journalist vindt de
dood door ccn steek die de vrouw van
het slachtoffer hem met een schaar
heeft toegebracht.
Alles bil elkaar: een weinig verhef
fende zijde van de Amerikaanse stunt
jour nalistfek. getoond door een cineast,
die de beginselen der stunt-film in een
ongemeen boeiende en grootse trant
bijzonder kundig weet te hanteren.
Lutusca
„Geen wereldvrede zonder gezïns-
vrede" is de diepere zin van de aller
gezelligste Engelse filmcamedle „Met
gebruik vat) keuken". Hot is de ver
filming an het toneelstuk „Voung
wives' tale'.' van Ronald Jeans, in Neder
land goed bekend als „Bakersprookje",
met Mary- Dressglhuys. dat het ook in
Engeland bijzonder precaire huisves
tingsprobleem tot grondslag heeft. Twee
gezinnetjes wonen hij elkaar ln en zün
zo gelukkig een juffrouw voor het ver
zorgen van de kinderen ter beschikking
te krijgen Zij doen al hun best de vrede
te bewaren, vooral om de kinderjuf
frouw niet uit huls te verjagen, doch in
overvolle kamera met gillende thee
ketels en -uitgebreide droogrekken lukt
dit allerminst. Wanneer de Juf dan nog
een der mannen in 'n compromitterende
situatie met de echtgenote van zyn huis
vriend verrast, is de basis gelegd voor
een mm of meer bizarre ontwikkeling.
De film, geregisseerd door Henry Cass,
wordt gedragen door het spel van de
charmante Engelse actrice Joan Green
wood, die met haar expressief gezicht en
typische slem we! een bijzondere ver
schijning op het filmdoek is.
Capitol
„Het gevloekte zeilschip" is één der
Duitse blokkadebrekers dat. onder valse
vlag i arend, boordevol afgeladen is met
torpedo's \oor de U-boten, die langs de
kustei. van de V.S. patrouilleren. In dit
verhaal komt er evenwel een kink in
de kabel voor de Knegsmanne. daar
flinke visser sim de truc doorkregen en
tot slot kans zien de Duitsers te ver
nietigen en de schoener 00 te blazen.
Alfred Werker regisseerde deze vrij pit
tige en spannende film. die goed ge
speelde rollen iaat zien van Claude
Rams. Philip Dom (Frits van Dongen)
ert Dana Andrews. Jammer, dat aan de
factor „love" de concessie werd gedaan
door een volslagen onbeduidende juf
frouw veie scenes te laten meewandelen,
met als enig doel. haar aan het slot in
de geüniformeerde armen van de stoere
trawlerkapitein te laten vallen.
Prinses
In het begin van ,,D*ar zul Je voor
boeten" is het met erg duidelijk, wie
aan de goede kant staat en wie op de
nominatie om aan het eind van de ge
schiedenis het loodje te leggen, zoals
goede fümmorael 2ulks wil. Na enkele,
ietwat trage scènes, davert de gorilla
echter nit de mouw en ontplooit de
serie intriges zich als een enorm valse-
munterscotnplot, dat vergeefs probeert
de gokktr Nick Cain ten onrechte voor
een moord te laten opdraaien. De affaire
speelt zich af in de liefelijke omgeving
Europa's Middellandse Zeekust,
christelijke begrafenis de moed, het
deksel van de feut te lichten en in
de Naam van de Heer, die de dood
overwonnen zou hebben, de gestor
vene tot het leven te roepen. Is God
dan veranderd en gebeuren er geen
wonderen meer of is het allemaal
niet waar?
Dit probleem heeft de jonge Deen
se predikant-toneelschrijver Kaj
Munk in „Het Woord" aan de orde
gesteld. Een oplossing geeft tuj be
slist met; hij waagt het met de
spanning ven. de onopgeloste vra
gen- Hij durfde te leven in de we
tenschap, dat eigens om het gebied
van zijn verstand een grens liep, die
alleen kon worden overschreden
door blind oeloof, dat zich niet door
daden laat bewijzen: het geloof van
een kind.
Dit druist in tegen het verstand
(van dokter Houenf, tegen het dog-
ma (van dominee Bandbul) tegen
het traditionele geloof (van de oude
Mikkel Borgen) en tegen de ver
menselijkte godsdienst (van Peter
de kleermaker) in Niemand be
grijpt het, Kaj Munk waarschijnlijk
zelf ook niet. Maar wie het zou
aandurven met dit kinderlijke blin
de geloof van het meisje Maren,
moet ook wel iets van Munks be
doeling begrypen.
Van dit toneelspel heeft het Ne
derlands Volkstoneel gisteravond in
de Rotterdamse Schouwburg een
zeer gave opvoering gegeven. Ben
Groeneveld, die zelf de oude Mik
kel Borgen zuiver en overtuigend
gestalte gaf. heeft de opvoering tus
sen een aantal penibele klippen
heen moeten regisseren, maar is daar
lofwaardig in geslaagd- Hans van
Meerten maakte van de „oefenaar"
Peter een rake creatie en Jack
Dixon verdient extra waardering
voor de zeer delicate wijze, waar
op hij de moeilyke rol van Johan
nes. tot het einde toe gespannen,
speelde-
,Tan Hundling was een geloofwaar
dige jonge Mikkel, Emmy Lopes
Diaz een fiere Inger. Ferd. Sterae-
berg een nuchter-cynische dokter en
Tonny Foletta een zeer zalvende
dominee. De overige rollen waren
bij Cor Witschge. Greetje Foletta,
Bé Schenk en Anita Menist in goe
de handen.
C. J. OVERBEEKE.
,Ifc ging beslist bevooroordeeld op
reis",
zegt prof. De Vries (blz. 83). Dat
deed Gtde ook. Hij was een „gelo
vige", die - om zijn eigen woor
den te citeren meende, dat in
de Sowjetunie een weergaloos ex
periment werd ondernomen, waar
aan het denken alleen al zijn hart
van verwachting deed brand exl-
<Us daarentegen prof. De Vries
zegt, dat hij „bevooroordeeld" was,
dan bedoelt hij die zichzelf
„Links-liberaal" noemt met deze
woorden, dat hij een bepaalde op
vatting over do maatschappij en
het maatschappelijk gebeuren be
zat, die maakte, dat hij niet naar
Moskou ging
„als een argeloze of als een onbe
schreven blad" (bids. 83)
En toch. staan de notities van
de Nederlandse beoefenaar van het
staatsrecht, van de Nederlandse
econoom, op een niveau, dat zeker
niet boven dat van Gide's boekje
ligt wat betreft de inhoud en die
zich, wat betreft de stijl ieder
zijn vak tenslotte daarmee niet
maatstaf kunnen meten. En als prof. De
J— Vries m zijn boekje de verzuchting
slaakt, dat de Europeaan helemaal
niet weet hoe het m Rusland toe
gaat (blz. 8), dan zou men hem,
zo men dit wil beamen, kunnen
antwoorden, dat dit o.a. hierdoor
komt, dat er helaas maar al te
I veel publicaties over Rusland ver
schijnen gebjk de zyne, die tot een
vermeerdering van onze kennis op
dit punt zo bitter weinig bijdra
gen.
Wat men verwachten mocht
Ieder zijn vak, inderdaad! Wat
men van een hoogleraar aan de
Economische Hogeschool 2ou heb
ben mogen verwachten is dit, dat
hij, van zijn maatschappelijke ken
nis uit gepoogd had althans enig
begrip te wekken voor de maat
schappelijke krachten, die in Rus
land werkzaam zijn; dat hy iets
verteld zou hebben van de econo
mische ontwikkeling van Rusland
en dat hij de huidige economische
situatie m de Sowjetstaat belicht
zou hebben tegen de achtergrond
van de economische situatie in de
wereld. En bovenal had men mo
gen verwachten, dat hij zijn
economische of staatkundige con
clusies zou hebben toegelicht, dat
hij ons iets 20U hebben verklaard-
Van dit alles echter is niet de
minste sprake!
Toegeven, er staan in de bro
chure van prof. De Vries een aan
tal interessante opmerkingen. Wat
hy vertelt over de verburgerlijking
van het Russische leven, over de
Rotterdam
doch de manier waarop Nick zijn on
schuld bewijst, is verre van zachtaardig.
Een stevig genre filxr., waarin met op
een schot meer of imnder wordt ge
keken. met knap spel van George Raft.
Rex
toenemende rijkdom en weelde bij
de heersende laag, over het stre
ven „even welgesteld als Amerika"
te worden, over studenten, die een
eigen auto bezitten en „op kosten
van pa" college lopen (10% der
studerenden) dat alles verdient
stellig onze aandacht. Maar het is
daar anderen. scherper waarne
mers soms dan deze hoogleraar
uitvoeriger ên beter beschreven.
Wat die anderen nalieten name-
Ljk: de verschijnselen, die zij za
gen in verband te brengen met
Ruslands sociale en economische
problemen dat zou prof. De
Vnes wellicht beter hebben kun
nen doen dan zij. Maar wie zijn
boekje leest bemerkt, dat hij hier
hopeloos tekort schiet.
Wat prof. De Vries geeft
Wij zyn ons ervan bewust, na
tuurlijk, dat een brochure van 80
bladzijden geen wetenschappelijk
werk kan zijn en dat prof. De
Vries het zeker ook niet als zoda
nig zal hebben bedoeld. Maar hoe
hij het klaarspeelt als man met
een zekere economische eruditie
en als deelnemer aan een economi
sche conferentie, daarvan terug te
keren met een boekje, waarin ook
over de eigenlijke vraagstukken
die hier een rol speelden zó wei
nig wordt gezegd, is ons een raad
sel. Dat de Moskouse politie de
„gedelegeerden" vriendelijk beje
gende, is aardig. Maar liever had
den wij iets vernomen over de
vraag, wat het verhand is tussen
Rusland economische problemen en
de wereldhandel of over het .pro
bleem of een econcmische-gesïoten
Atlantische Unie mogelijk is. De
laatste vraag wordt door prof. De
Vries terloops gesteld. Dat is
alles. Hy gaat er niet op ïn.
En dus. zo kunnen we samen
vatten, zijn de reisnotities van.
deze professor niets anders dan
wat oppervlakkige praatjes over
het Russische cabaret, over de
scnoonheid van Praag, over zijn
hotel aan. de Moskwa en meer van
dergelijke zaken-praatjes, die niet
uitmunten door oorspronkelijkheid,
noch brillaib zijn.
Een raadselachtige vrouw en een
ongenaakbare, sombere man vervuilen
de hoofdrollen m ,.Hoo^ spel", een
thriller van uitstekend gehalte. Gedu
rende de eerste paar honderd meters
van de rolprent wordt de toeschouwer
in het onzekere gelaten, waar het nu
eigenlijk om gaat, doch dan worden
langzamerhand de contouren duidelijker
van bet geheimzinnige complot, waar de
hoofd vertolker van de geschiedenis in
verzeild is geraakt. De intrige ts knap
geconstrueerd en het spel van de hoofd
personen draagt er het zijne toe by deze
thriller aantrekkelijk te maken Een
film, die boven het peil van de gemid
delde thriller uitkomt.
Cineac
Vier weken Verenigde Staten en
Canada, vier weken officiële handen
schudden en elimlachen, vier weken in
grote auto's rijden en alsmaar politie
mannen en detectives in de buurt: dat
betekende de goodwill-trip naar de
nieuwe wereld voor ons Koninklijk
paar. Polygoon-Profilö heeft deze vier
weken samen weten te vatten in een
film reportage van drie kwartter, en zé.
dat de toeschouwer de sterren en de
streven ziet dansen voor z'n ogen. Onge
twijfeld is het verdienstelijk werk van
de te Washington overleden luitenant
ter zee Frits Wassenburg en van Piet
Buis. de twee Polygoon-mensen, waar
van alleen de laatste bij de terugkeer
np Schiphol door H.M. de hand gedrukt
kon worden.
Het nageslacht ral de ftlm apprédëren
als waardevol document, maar na de
wekelijkse filmpjes nu nog deze mara
thon Iets te veel van het goede.
TT zit te luisteren eindelijk
eens een rustige auond
thuis naar de radio. De mu
ziek, die v bei liefst hoort, icordfi
uttgeconden V gaat er in op. Het
is misschien b»j uitzondering
eens stil in huis, de buren zijn
uit ce hinderen naar bed, en rfe
straat -is voor luttele uren do-
metn van de nachtkalmte. Heer
lijkdie murtefc.'
Plotseling ,'t lijkt ceel schril
le? dan gewoonlijk, snerpt disso-
ncrend de telefoon rdoorheen.
Af radio, u-eg muziek Eerst de
dunngelcnd gehoorzamen. Dat is
stoornis, en nog maar tijdelijk
maar het -is een. aanslag op dat
innerlijk teefbehagen. Wy zyn
rersfoord Eraer wordt het als
de stoornis frUjmmd is, omdat er
een stoorzender begint vrese
lijke ui rein ding' Of omdat cr
iemand Jcomr, die her verder
luisteren^ onmogelijk, tnaafcf.
Soms iüfcr 't teel of alles in ons
Ieren in deze tijd erop wtf is. om
de uitzending te storen, die onze
crede ..innerlyfc en maatschappe
lijk. persoon! yk en eolfcenrech-
teliik beoogt. Alles, ook by ons
zelf. En dan te u-eten dat de
Zender het 71 iet opgeeft. Hij
zendt bovendien nog de Repara
teur, die om ons te trooster dc
gestoorde verbinding herstellen
toil. Dat doet God.
F. O.
