m
Uit Delfsliavense rietgorzen verrees
het Park in 1852
Wederom 100 jaar en het Park zal
aan invloed en effect winnen
Feilloze kunst van de piste in
Russische film ..Circus Arena55
Er
maar weinig
voor bustochten
animo
r
Voorlopig herbergt het R'dams
uitëénlopendste beelden
Oud koeien wed
Droge en natte banken
Digestie-ivandeloord
ROTTERDAMSE BIOSCOPEN
The blue veil": hulde aan „juf
Filmer Hans Richters loont
eigen experimenten
Ook toen was het
Pinksteren
V
Experimenteel proza
en Spanje
EXCURSIE LANGS STILLE REISBUREAUX
IS
„Het geld is op" of
men gaat brommen
ANWB heeft het
erg druk
Vergeet het nooit
OMO en zeep zijn doodsv ijanden
Zaterdag 31 Mei 1952
Z° zag tiet Park eruit omstreeks PeethoUGTlS JVegGTlcle
1910
'Zo bestaat dan het Park ook alweer honderd
jaar. Hoe en waaraan kennen wij, Rotterdam
mers, ons Park? Voor de een is het het plant
soen waar ,,dat modeshow- en verstrooiings-
dansgebouw" veilig ver van het rumoer ligt en
toch. nog dicht .genoeg bij de Maas, om niet
onfris te worden. Eens was dat de trotse offi-
cieren-societeit, waar de Apollo der Schutterij
Hutschenruyter de Eerste triomfen vierde:
niemand kwam binnen de luchtige omheining
der „muzikale pantoffelparade" ofhij werd
door snorrebaard-Schutters „op een lijst gede
poneerd en van een programma: voorzien".
Waar zijn de Schutters?, waar de Hutsriien-
ruyter's?, waar de crinolines der „van onder
haar kapotje lonkende dame.s"?, -.waar de
nieuwlichters die „dweepten vóór een drink
waterleiding en voor de onbestrijdbare roem Het gebouw van de Officieren-
van de nationale held Hendrik Tollens, verf- sociëteit kwam op 7 Juni 1857
koopman-en-dichter?.
Het Rotterdamsch Philharmo-
niscft Orkest zal op 21 Juni in de
AhbyJ~hal een uitvoering geven
van Beethoven's Negende sympho
nic, met. medewerking van Carry
Bijster, sopraan; Annie Hermes,
alt; John van Kesteren, tenor en
Leo Ketelaars, bas. Verder werkt
nog mee het Rotterdamsch. Phil-
harmonisch Koor. Eduard Flipse
zal de leiding hebben van dit bij
zondere Fromenadeconcert. Men
verwacht een groot aantal bezoe
kers; mede'daardoor is het moge
lijk geweest de toegangsprijs te
beperken tot ƒ0,75.
Wm. H. MULLER EN CO. II
In <le vergadering van de commissa
rissen van Wm H, Müller en Co. N.V. is
voorgesteld over het boelsjaar 1951 op
de gewone aandelen een dividend uit ta
keren van 11 betaalbaar, zuïks ter
keuze van aandeelhouders, geheel in
contanten, ol 5 in aandelen, ea 6%
in contanten. Op de S-% preferente
winstdelende aandelen zal. een dividend
van 6 worden voorgesteld,
Nurse Jane Wyman met haar
eerste beschermeling et je. Uit:
,JDe blauwe sluier(hUTUSCA)
Tollens- is er, in goedkoop Ca-
i rarisch uitgevoerd door Jan Strae-
kee; hij staat er als een manne
lijke Proserpina die 6 maanden
duisternis moet verduren om 6
maanden vrijheid te mogen genieten
en.'te peinzen hoe het komt dat hij
daar een kleine 90 jaar geleden
werd neergepoot op een Delisha-
vense rietgors, die- door de Am
sterdamse plantsoenenarchitect her
schapen werd in „een toekomstig
lommerrijk wandeloord".
Het .Park dat is de Orpheus
van John Raedecker: een beeldje,
dat. Tollens geweldig concurrentie
aandoet, want als de wereld niet
één vers van Tollens meer kent
(zelfs, rijn Nova Zembla niet) en
niet één noot muziek meer van de
degelijke, Rotterdamse muzikant- en
-componist Anton Verhey, zal de
wereld tóch nog weten van Or
pheus die niet alleen de dieren
temde met zijn muziek, maar zelfs
*de harten der goden zó vermurwde,
dat zij hem zijn Eurydice, zijn
,'eliefde jonge vrouw, teruggaven.
Het Park, dat is het prachtige
-eiengedekte, houten Noorse kerkje,
dat in de oorlogs- en bezettingstijd
roem won met gastvrijheid te ver
lenen aan velen die vervolgd wer
den om der wille van hun liefde
tot de besprongen stad en tot hun
verraderlijk overvallen vaderland.
Het Parkdat zijn de lighallen
voor hen die hun longen zoeken te
genezen met rust en met lucht. En
het is de opgeworpen Bult van De
Jongh, de langgerekte uitzichtsheu
vel langs de Maas, foutievelijk wel
De Heuvel genaamd in analogie
naar iets anders, dat 100 jaar gele
den daar ter plaatse De Heuvel
heette en dat aansloot bij de bui
tenplaats van de héér Nottebohm,
wiens Delfshavcnse koeien weieens
uitbraken om tot hun schoft in de
Maas te gaan staan voorbij de hel
lende weide, waar thans de Tun
nel traversen-Noord een enorm itr
drieën verdeeld verkeer met de
overkant' verwerken.
Het Park "da't is'Bellevuè,' waar
de echte Maas-minnaars komen uit
zien over het immer-v/oelige wa
ter, om schepen te zien meren, en
te zien vertrekken. En als dan de
honderden ramen van Bellevuetril
len- onder de dreunende stoomfluit
stoten maakt een vreemd heimwee,
die woordeloze Rotterdamse nostal
gie de l'horizon, hun de ogen voch
tig en het hart soms zo ziek van
de zee.
Want door zichzelf is het Park
nog steeds niet beroemd geworden.
Noch door zijn rechte difkjeslaan
Ook voor hen,, diegeenlange
wandeling meer kunnen maken,
is het mogelijk te genieten van
ons mooie park.
middenin, noch door zijn rhododen-
dronhoek bü de Zuidwestelijkste
vijver, noch door zijn rustieke brug
getjes of door zijn zwanem-ijvers.
Misschien dat veel moeders en kin-
weten van de Speelweide, en
zij die tot de vieillesse.en de jeunes-
se dorée behoren iets weten van
de banken: de droge banken in het
hoge gedeelte en de natte banken in
het lage gedeelte. Het Rode Kruis-
huis kent men veel beter. Dat Tol
lens het meest-conventionele beeld
van Rotterdam is, en de Orpheus
het onconventionele monument
vrijwel niemand maalt er om. En
ook niet, dat Rotterdam al zijn ge
sloop, gedemp en geplemp (waarbij
veel oud schoons verloren ging)
trachtte goed te makan door buiten
het Nieuwe Werk een Park-wandel
oord te scheppen uit Delfshavense
gorzen. Eerst kwam er een betere
drinkwatervoorziening, toen een
groot ziekenhuis „op de blekerijen
aan de Coolsingei" en een Park,
en daarna dacht men aan een
Rheyn spoor voor een betere ver
binding met Utrecht en Keulen
(het Maasstation) gepaard gaande
met een vandaalse opruiming van
de Oude Hoofdpoort uit 1598
maar honderd Parken konden het
gemis van die ene ranke poort aan
de kop van de Oude Haven niet
vergoeden. Masr ja, hoe was Rot
terdam even na het middenvan
de XJX-de eeuw? het ruimde
gewetenloos op om alles dienstbaar
te weten aan „geidverdienen en het
vette der aarde", en ter camouflage
daarvan kwam er een Park, want
ook de Hortus Botanicus (ter hoog
te van de tegenwoordige Kortenaer-
straat) moest er aan geloven.
Toch hebben vele geslachten iets
gehad aan het Park, en vergissen
wij ons niet, dan zal het ln de ko-
mende *-100 jaren beter dagen bele
ven dah: in:-dé>,afgelopen eeuw van
'Zijn bestaan. Het Rotterdam met
700.000 inwoners zal het beter we
ten te waarderen dan het Rotter
dam der 86.648. inwoners, „dat zijn
nek brak over de 'vaten teer en
hars, Waarmee de Parl^laan vol lag".
Houden wij het dus daar op,
want wat betekent verder „het
Park als zodanig" in veler leven?.
Voor de een is het de Kermis-
Xovertuin uit da gloriedagen van
Ahoy* 1950, voor de* ander is het
een vlugge doorsteek van de V.U.
en de Unilever naar de Tunnel,
voor een derde is het het rendez
vous bij uitstek, voor een vierde
„het wandelt je in het lunch-uur".
Een vierde?
Talloze vierden. Want nog deze
week verheugden wij ons erover,
dat de twaalfurende kantoor jeugd
de digestie-wandelwaarden van het
Park hogelijk wist te waarderen en
dat zij er méér opdeed dan gezond
heid en kennis der natuur; het
was bemoedigend! Mogen toekom
stige stormen het Park sparen!
„Den eenigentijd geleden door.
de gemeente van den heer Val
kenier aangekochte fraaljewan
deldreven ten Westen dezer stad.
temidden waarvan zich de nieuw
opgefigteofficierensociëteit, wel
ke reeds verscheiden honderden
leden telt, beuindt, zijn gisteren
en heden door de'zorg van het
Ed. Achtbaar bestuur der ge
meente voor. het eerst voor het
publiek open gesteld waarvan op
de beide Pinksterdagen in weer
wil van hét min gunstige weder
dan ook druk gebruik is ge
maakt. Onze stad heeft door deze
wandeling Gene schaone aan
winst gedaan.
Het korps muziekanten der
schutterij: deed nch gisterenmid
dag weaer aan de officieren?-$o-
cïè'teit hooreTi; .ook 'aanstaanden
Woensdagavond zal dat korps
daarmuziekstukken uitvoeren
hetwelk daar gedurende den zo-r
mer des Woensdapaubnds - om de
veertien dagen herhaald zal wor
den."
Uit 'de Rotter damsche Courant
van Dinsdag 1 Juni 1852.
Onmoetingen met Auteurs ln de win
kel van Voorhoeve en Dietrich bracht
Donderdag een dubbele kennismaking.
John Vandenbergh fungeerde als "ad
vocaat van het experimenteel, proza-en
leidde tevens Bert Schierbeek, <Ie
schrijver van „Het Boete Ik", In. Ver
volgens las de heer Schierbeek frag
menten uit 'zijn binnenkort te ver
schijnen roman. De andere Namen en
de pauze fragmenten uit zijn boek
op Reis door Spanje,
John Vandenbergh js een groot ken
ner van de Amerikaanse en Engelse"
avant-garde literatuur. Uitstekend was
spr. ln zijn vertaling van Schier-
heek's proza in het Engels Uit deze.
vertaling van een fragment over Jo
hanna de Waanzinnige bleek de ver-
wantschap met. het werk van Pound,
Eliot en Fatchen.
Ook de fragmenten, die de heer
Schierbeek voorlas, fascineerden de:
hoorders, in een levéndige discussie
belichtte .spr. op' simpele wijze detaiJs
uit de' causerie van de heer Vanden
bergh en combineerde" op een alleraar
digste manier de normale volzin uit
zijn boek over Spanje met het experi
menteel karakter van zijn "romans.
In het VU-gebauw Heeft Hans
Richter, cineast van Duitse origine,
momenteel lector in- de kunst van
bet filmen aan een New .Yorkse
universiteit,, een. uitgebreide lezing
gehouden ter omlijsting .van .de
film „Hans Richter, thirty years of
avant garde".
Na een kort exposé van de heer
W. J. de Vogel over de avant gar
de in het algemeen, waaruit bleek
dat de avant garde de enige onaf
hankelijke stroming in de filmkunst
tvas en is, kreeg Richter zelf het
woord.
Volgens hem is de avant garde
de poëzie der film, naast de ge
wone speelfilm als de roman en de
documentaire als de reportage. De
industrie verzet zieh tegen de avant
garde door te zeggend dat film een
massakunst is. Maar waren dé grote
kathedralen dat dan niet, zo vroeg
Richter. De schoonheid van zo'n
kathedraal wordt door heel wat
meer mensen genoten, nu en in de
toekomst, dan de kwaliteiten van
„Quo Vadis". Richter verklaarde
dat financiële belemmeringen om
met film teexperimenteren goed
deels zijn weggevallen.
„Hans Richter, thirty years of
avant garde" is een samenvoeging
van door Richter sinds 1921 vervaar
digde films, waarin tevens is op
genomen Vicking Eggeling's „Dia-
gonal-symphonie". „Inflation", een
van de eerste films waarin Rich
ter naast zijn abstracte figuren ook
normale filmbeelden toepaste, toont
de weeënvan de financiële we
reldcrisis op voortreffelijke wij2e.
Uit een van Richter's nieuwste
films, „Not for sale", werd een
stukje gedraaid, waarin levende
schaakfiguren gespeeld worden door
de schrijver Cocteau, de schilder
Marcel Duchamp en een kleindoch
ter van de schilder Matisse.
Uit „Dreams that money can
buy", Richters anderhalf uur du
rende wérk uit 1947, toonde hij het
Narcissus-gedeelte, Zeer speciaal
bij dit werk blijkt in hoge mate
sprake te zijn van een vergaande
symboliek.
Oude man onder motor
geraakt en gedood
IpAARLEM. De bijna tachtig
jarige heer D. van D. stak Vrij
dagavond zonder uit te kijken het
Soendaplein over, toen vlak ach
ter elkaar twee motorrijders na
derden. De eerste week voor de
oude man uit; doch belemmerde
daarbij het uitzicht voor de twee
de motorrijder, die pardoes op
Van D. inreed. Deze werd op slag
gedood. De motorrijder sloeg tegen
de grond doeh kwam er met enke
le schaafwonden af.
Heeft u weieens een leeuw zien paardrijden, beren in de nok van-
het circus met hun tanden aan een zweefmolen zien hangen, een lucht-
torpedo met acrobaten aan trapezen zien vliegen? Het zijn slechts en
kele fantastische staaltjes van circuskunst aie men tn de grote, in
kleuren opgenomen Russische film „Circus Arena" kan bewonderen.
of vergissingen zijn ej niet bij. Het is
een werveling van- watervlugge, buite
lende en zwevende mensen, wier be
wegingen sierlijk en lenig zijn en wier
prestaties een toppunt hebben bereikt
waarvan men inderdaad kan zeggen dat
bét „kunst" Is.
Deze kunst leeft verder door oude
tradities, maar ook door sterke bin
dingen met het volte. Het Sowjet-regime
heelt de rok ven de spreekstalrneester
niet kunnen wegvagen; hij is een „Wes
terse" heer gebleven. En. het publiek,
wat stijfjes gekleed naar onze begrip
pen, geniet op dezelfde onbezorgde
manier van al deze adembenemende
toeren, als wij dit doen (ARENA).
Het merkwaardige van deze film is,
dat men een uur en een kwartier lang
onafgebroken wordt geboeid door jong
leurs en acrobaten, paardendressuur en
kozakkenruiters, dompteurs en trapeze
werkers, ladderacrobaten en equilibris
ten en tot slot de „spoorweg" van Dce-
row, een miniatuurtrefn mét apen, hon
den, konijnen, pinguïns, marmotten enz.,
die de wonderlijkste opdrachten uit
voeren. De meeste artisten behoren zon
der uitzondering tot circusgealachten:
hun vader, moeder zijn circusarttsten,
hun grootouders ook. Men ziet het hun
trouwens aan, dat zij geboren art Ie ten
zijn. Zij voeren hun nummers feilloos
uit en verrichten de halsbrekendste
toeren met een benijdenswaardig gemak
en een grote mate van rust. Elk num
mer is haarfijn uitgerekend; misgrepen
Met deze gebaarde heren voert
Betty Grable een wervelwind-
japdance wit in „Alles voor de
show", (PRINSES)
Lutusca
Een droevige rol is de sentiment
specialiste Jane "Wyman beschoren ln de
film „De blauwe sluier" (The blue veil)
van Wald-Krasna, geregisseerd door
Curtis Bernhardt. Als jonge oorlogs
weduwe verliest ze haar baby al spoedig
na de geboorte. Maar het natuurlijks
moederhart verloochent such evenmin
als de tederheid, rechtschapenheid en al
die andere voortreffelijke eigenschap
pen, die mrs Louise Mason aangeboren
zijn.
De rest van haar bescheiden, dienend
leven wijdt ze al dan niet in de blauwe
uniform van nurse gehuld, aan een
menigte kinderen van rijke, onverant
woordelijke of voor het ouderschap
ongeschikte mensen, aan halve of hele
wezen. Haar goedertierenheid bindt al
die jonge hartjes zo snel en innig aan
haar persoon, dat zij de hele „Blauw®
sluier" door maar steeds weer bIscheid,
moet nemen om de (nog bestaande)
moeders niet geheel van hun plaats te
verdringen. Ook dat is weer zo'n op
offerend trekje van deze lieve, lieve
kinderloze moeder.
gouvernante op te treden, ziet het er
heel somber voor haar uit. Maar geluk
kig, ze ontmoet één van haar vele lieve
lingetjes, nu een knappe dokter gewor
den, en die arrangeert dan een bijeen
komst van alle „kinderen" met „moeder"
Louise en een onbezorgde oude dag
voor haar bij zijn gezin.-
Andere spelers in deze tamelijk frag
mentarische, tranenkOier-prikkelende
film zijn Charles Laughton, Joan Blon
den en de merkwaardige Agnes Moore-
head.
Colosseum en Victoria
Erg gezellig ss het begin van. de film
„Tot ziens in Orleans". Fel schitteren
de kleuren van de vele vlaggen, die de
vissersvloot van Bayou Minou tooien.
Warm en spontaan klinkt het lied. Uit
bundig is de dans. Men heelt ook daar
zijn vlaggetjes-dag en de nieuwe vangst
moet met een vrolijk feest worden inge
luid. Die vrolijkheid verandert wel eens
in wildheid. Het allerliefst sopraantje
Suzette (Kathryn Grayson) ervaart dat,
wanneer zij doende is met het zingen
van een zeer serieuze opera-solo. Plots
springt daar een mooie vissergjongen op
het toneel en degradeert de solo, althans
dat is de mening van Suzette, tot een.
verschrikkelijk", duet. Haar impresario
komt meerouder de Indruk van. Fepe
(Mario Lanza) en sleept hem naar de
opera. Dan wordt de.film, die tot.op dat
moment.nog wel. origineel was, een echt
cliché van zovele andere films, waarin
opera-sterren optreden. Ook nu is men
kwistig met brokstukken van opera's en
met geweldige roem. De liefde heeft
men niet vergeten. Suzette en Pepe
trouwen met elkaar. Natuurlijk:
Luxor
Met de vervaardiging van „Sensatie
ln San nemo" zal het regisseur Georg
Jacoby wel duidelijk zijn geworden, dat
h(j nog het. een en ander kan leren van
Hollywood, waar de producers kans zien
een geforceerd verhaaltje althans zoveel
tierelantijnen te geven, dat het de
publiekelijke moeite van het zitten
waard is. Jacoby -slaagde zelfs daarin
niet. De geschiedenis, waarin alies draait
om Marika Rökk als professorsdochter,,
die diep in 't geheim nachtclubzangeres
is (om de familie-financiën wat te ver
stevigen), is vrij flauw, ietwat klef en
bijzonder slecht gekleurd met Agfacolor.
Tien'dagen Oostenrijk, Vijf dagen Parijs. Bezoekt Tyrol.
Spanje dit jaar goedkoper'dan ooit.
Dat zijn de lokkende aanbiedingen, die op fraai gekleurde
platen in smaakvolle etalages of stands van de reis'oureaux
de vacantiegangers-in-spé ervan moeten overtuigen, cat juist
op die plekjes ln Europa men het beste kan uitrusten van
een jaar vermoeiende arbeid.
En die vacanticganger(ster), die blij is, dat de datum,
waarnaar zij of Jiij het hele jaar verlangt over „zoveel nacht
jes slapen" eindelijk is aangebroken, voelt er wel wat voor.
Wie niet?
De practijk (i.e. de relsbureaux) leert echter anders. Er
worden weliswaar tochten naar deze verrukkelijke norden
geboekt, maar toch.zoals het vorige jaren liep. zo druk
is het dit seizoen zeker niet.
Op het bijkantoor van de A.N.
W.B. in, Rotterdam staat men
de vacantieganger met raad en-
daad ten dienste voor het geven
van de juiste inlichtingen,
In tegenstelling tot de reisbu
reaus: wordt het hoofdkantoor
van de A.N.W.B. in. Den Haag
overstelpt met vooral schrif
telijke aanvragen om reis-in-
üchtingen. Hieruit blijkt, dat er.
meer dan ooit een tehdenz is
naar individuele reizen. Automo
bilisten, fietsers en wandelaars la
ten hun tochten, die zij in het
binnen- of buitenland wensen te
maken, door de reisspeciaiisten
van de AJI.W.B. uitstippelen. Het
is zelfs- zo druk, dat men de le
den, wie men met deze adviezen
ten dienste staat, heeft moeten
adviseren hun aanvraag minstens
drie weken voor hun reisdatum
in te willen zenden.
haardstee ook veel genieten, de
eigen omgeving, die velen wellicht
niet eens eced kennen, in tegen
stelling tot het kopje van Bloe-
mendaal, Montferland, het Vierlan-
denpunt o£ Parijs. Tyrol, Oostenrijk
en misschien Spanje wel....
Capitol
Ook opf h.et gebied vari i&mpe-
ren "kak men -bij dè A.N.W.B:
in Rotterdam van alles dan der
weet komeni <>•••'-.
„Er zit geen géld meer onder de En de grotere tochten r.aar het
mensen", Dat was het eerste,_ wat buitenland? Ze zijn werkelijk niet
-wij hoorden op onze telefonische duur, Naar we onshebben laten
speurtocht langs Rotterdamse reis- vertellen is Spanje dit jaar het
instellingen. Zelfs de dagtochtjes goedkoopste land van Europa. In
zijn niet meer zo in trek. Direct de betere hotels voor f 10.tot
na de oorlog ging men in grote f -12.pension per persoon is geen
bus-karavanen naar Montferland, zeldzaamheid. Oostenrijk, dat sinds
het kopje van Bloemendaal, Volen- vorig jaar zo in de belangstelling
dam of het Vierlandenpunt. Maar stond, kan daar niet tegen op. Het
dit jaar. Ho maar. Geen interesse, enige bezwaar tegen Spanje is het
De mensen hebben geen centen ianSe reizen: twee dagen en nach-
meer en.... zij zijn uitgekeken in m ,een trein. Wel een grote
eigen land; Bovendien is de drang inspanning om ontspanning te
om te reizen, die iedereen na de zoeken.
„opgesloten oorlogsjaren" bezielde. Door de goedkope treinen, die
niet meer aanwezig. Na 1945 had één. of wellicht twee maal per week
men het gevoel, dat „men er op uit gaan rijden komt ook Zwitserland
wilde". Elk jaar werd dit minder „in de running". De Franse spoor-
en nu, zeven jaar na de bevrijding, wegen doen eveneens al het m'oge-
bemcrkt men-het in'hevige mate. lijke de bezoekers naar „la douce
„Zo slap. als het nu voor de France" te trekken; dertig procent
Finksterdagen is, is het noe ncoit tortinB op treinreizen van iange
geweest,", verzuchten de reisbureau- afstanden zoals 1000 km of meer.
exploitanten. Voor hun fraai be- Maar de Franse hoteliers hebben
timmerde balies kan men de men- hun prijzen hoger dan ooli opge-
sgn op de vingers van één hand voerd. Vandaar dat het aan de
tellen. Dit in tegenstelling nog tot Rivièra op het ogenblik zo stil is.
vorig, jaar, toen de mensen, die. Vorige jaren krioelde het daar van
reis-inlichtingen wilden hebben of de Engelsen, maar wat moeten de
passages wilden bespreken, in de Britten beginnen met hun deviezen-
rij stonden. Dit jaar trekt men. er toewijzing van 25 pond? Zij ver-
op de-fiets op uit. Of met de zoenen zich. met hun eigen zuid
bromfiets. Deze gemotoriseerde kust en de .Highlands", evenals w*ij
tweewieler is mèt het geldgebrek er eventueel per brommer eri de
wel de voornaamste oorzaak, dat kampeertent op uittrekken. Want
de - dag-iouringcartochten hun met weinig geld kan men in de-
deukte wel aan kunnen. naaste omgeving van de eigen
Faillissementen
Uitgesproken 30 Mei: L. C. de Bruin.
Eerste Tochtweg 36, Nieuwerkerk aan
de IJssel. Curator: mr H Lambert,
Wijnhaven 11, Botterdam. H. Beehtum,
detaillist in naaimachines. Voorstraat
254, Middelhamis. Curator: mr L. J.
den Hollander. Oost-Achterweg 10, Mld-
delharnis.
„Van je familie moét je 't maar heb
ben" denkt Bud Abbott als bij in de zo
genoemde film na een mislukt optreden
als boelenkaning in contact komt met
de liefelijke.zangeres Dorothy Shay, die
in 't heel verre aan hem verwant blijkt
te zijn en hem meesleurt naar de Rocky
Mountains, hun beider stamland. Bud
sleept naar die streken ook z'n impre
sario mee <Lou Costello).
Maar als hij eenmaal in de Rockies
beland is, denkt hij anders over de
„filmtitel". Een uitgebreide familiekring
wacht hem; zo van dat slag met pijp
rokende omaatjes en met bebaarde half
zachte neefs, die hem begroeten als
„Squeezer-MacCo5 het nieuwe stam
hoofd. Bud dreigt tn stevigs trammelant
verzeild te raken, vooral als hij via
liefdesdranken aan een veertienjarig
nichtje wordt gekoppeld. Enfin..de ver
rassende ontknoping van deze klucht
kunt u beter zelf gaan zien.
Prinses
Een man, die zijn vrouw bedriegt, kan
uiteraard weinig waardering van zijn -
echtgenote verwachten. Zo vergaat het
ook Macdonald Carey, die in „Alles voor
de show" zijn charmante ega Betty
Grable danig links Iaat liggen en zijn
amoureuze uitingen voor een vriendin
netje bewaart. Dat de vitale Betty, dié
in de show van haar man de,hoofdrol
vervult, hiermede geen genoegen kan.
nemen, Is recht duidelijk. Zij suggereert
daarom een geheugenstoornis, waardoor
de show ln elkaar zakt. Bovendien ver
trekt zij naar een nachtclub in Miami
en 't is daar, dat Macdonald alle moge
lijke moeite moet doen zijn Betty van
de waarde van hun wettige echtverbin
tenis te overtuigen. Natuurlijk komt
alles op beide voetjes terecht, maar
voordat de laatste centimeter celluloid
dit onthult, heeft Betty kwistig haar
zang- en dansprestatïes gedemonstreerd
in groots opgezette shows van deze ge
zellige technicolor.
(Advertentie l. M.J
(O MO-Nieuwsdienst)
ROTTERDAM. 31 Mei. Een om
wenteling van historische betekenis
ondervindt dóór haar bijzondere,
haar sensationele verrassingen
dikwijls nog zoveel tegenstand van
het oude, hetweggeworpene, dat
het overigens onweerstaanbaar
ontwikkelingsproces de eerste tijd
storend beïnvloed kan worden.
Hieraan dachten we, toen dezer
dagen enkele huisvrouwen de op
merking maakten, datOMO's roem
en faam, culminerende in. de. ber
gen sneeuwwit schuim en.een sop,
waarin al het vuil van het wasgoed
zou vloeien, voor haar wel altijd
een illusie zou.blijven.
Wat bleek? Deze huisvrouwen
hadden in haar overigens respec
tabele zin en ijver voor „de schoon
ste was van haar leven" behalve
OMO ook nog zeep of zeeppoeder
in het waswater gedaan of hadden
uit gewoonte een paar erg vuile
plekken met zeep aangesmeerd.
Het resultaat? Minder schuim
dan zij verwacht hadden en een-
akelig sop,' een wanhoop én 'een.
ergernis voor- ieder rechtgeaarde
huisvrouw op wasdag..
De' les? Nooit zeep of zeeppoeder
bij OMO voegen, want dat heeft
hetzelfde, effect als een waterstraal,
die. op vuur. wordt Bericht OMO en
zeep zijn DOODSVIJANDEN!
Nu-is ook voor deze huisvrouwen.
wasdag> een feestdag. Want nu is
ook hair was verzwolgen.; in OMO-
schuim en schoner dan ooit,- A-'
-f- ~.X **-Vi *Av O;. 23 -.
