ëén
TRIO, 3 verhalen
Maugham in
van Somerset
film
PTT-man als ambassadeur
der vriendschap
Bemanning schikte wat in
voor Argentijnse ruiters
ROTTERDAMSE BIOSCOPEN
Douglas als maniakale
rechercheur
Gelukkig Man
Jan v. d. Graaf s papieren band
met Zuid-Afrika
Knutselruimte en -gereedschap
in een Crooswijks keldertje
Integratie in de poppenivereld
Heeft de Jeugdweek
reden van bestaan?
Beroemde ruiterploeg bijna gestrand
Prins Bernhard hielp: nu per m.s.
„Albireo" huiswaarts
In strijd tegen kinderverlamming
ook Rotterdam paraat
cv
Wie doet mij wat 1
Zaterdag 13 September 1952
5
W eer is een drietal korte verhalen van Somerset Maugham „gehan
deld" tot een film. Het is een wijze van „uitgeven", die als experi
ment haar verdiensten reeds heeft bewezen „Quartet"„Encore")*
in zekere zin ook iets anders brengt dan de normale, volledige speelfilm
kan doen en vooral van de regisseur een uitermate fijn ontwikkeld ge
voel voor sfeer, toon en combinatie eist.
Binnen het korte bestek der afzonderlijke verhalen is de regie aan
veel nauwer grenzen gebonden; de vrijheid om (met maximaal behoud
van de oorspronkelijke waarde) zijn eigen weg als cineast te gaan,
is voor de filmmaker bij één enkel hoofdgegeven uiteraard veel groter.
Zijn taak by een verzamel-film als
„Trio" is dan ook vooral een dienende
en om Maugham zo verantwoord moge
lijk te interpreteren, hebben Ken Anna-
kin en Harold French zich vooral toe
gelegd op een doorgaans zeer boeiende
karakteruitbeelding van de talrijke
sujetten, waarvoor zij met scherp inzicht
precies de juiste spelers kozen.
„Trio" biedt een schaj van typen en
Bituaties, die minstens even interessant
zijn als de loop en afloop van de 3 ge
schiedenissen Z«1I. Deze ontlopen elkaar
niet veel in kwaliteit. Alleen het derde:
„Sanatorium" (Jean Simmons-Mi
chael B.ennie> brengt met de tragische
romance van een tubelculeus paar, een
■wat sentimentele dissonant m het pun
tige geheel, waarin gevoel en menselijk
heid meestal schuil gaan achter het
veilige pantser der Engelse humor.
Fenomeen „Brit"
„TJl ijnheer Weetal" (Nigel Pa
trick) herinnert onmiddellijk aan de
lastige passagiere in „De zeereis" (onder
deel van die andere Maugham-film
„Encore"). In de kortst mogelijke tijd
weet dit verschrikkelijke typo alle op
varenden van Met schip tegen zich in
't harnas te jagen. Maar op het moment
dat zijn oordeel beslissen kan over het
levensgeluk van twee mensen, krijgt de
toeschouwer (en. geraffineerd genoeg
niet 2ijn „film-omgeving") een totaal
andere indruk van zijn karakter. Het
eerste verhaal „De koster" schetst
de verrassende carrière van de rijke
eigenaar (James Hsyter) van een wln-
kelconcera, die als koster na 17-jarige
trouwe dienst werd ontslagen,, toen bleek
dat hijanalphabeet was.
Als toeschouwer ziet men deze caval
cade van verschijningen passeren met
steeds groeiende bewondering voor de
knappe schetser van -mens en milieu:
Maugham. En „Trio" is ook als (meest
al) amusante bijdrage tot onze kennis
van het fenomeen „Brit" niet te ver
smaden! (*t VENSTER).
Arena
Detective Story is allesbehalve oen
(normale) detective story. Het is een
zeer gedurfde en doelbewuste poging
van William Wyler om de ethiek van de
politieman voor de veiligheid voegen
we er de beperking aan toe; van de
Amerikaanse politieman te benaderen.
De misdaden, waar we op die ene dag
in het arrestanlenlokaal van een New
Yorks districtsbureau oppervlakkig mee
kennis maken, dienen slechts als toe
vallige stoffering van hél werkelijke
drama, dat zich him: tussen deze kauw
gum lóiaiwende recherche-ambtenaren
in hemdsmouwen tussen de kale muren
van dit rommelige bureau afspeelt: de
ondergang van de rechercheur James
McLeod, die in zijn .onmenselijk optre
den tegen verdachten de incarnatie van
de wrekende gerechtigheid zelve is. Voor
deze rol koos "Wyler de keiharde speler
Kirk Douglas, .die reeds tn ,,The Big
Carnival" het prototype van de onscru
puleuze sensatie-journalist met beklem
mende wreedheid neerlegde. McLead
vat zijn ambt als een zuiver persoonlijke
zaak op. Misdadigers, kleine evengoed
als grote, haat hij als zijn persoonlijke
vijanden. Als enige verontschuldiging
voor deze maniakale houding kan de
herinnering aan zijn vader gelden, wiens
misdaden de dood van zijn moeder ver
oorzaakten
In het wit-zwart schema van McLeod's
moraal passen geen uitzonderingen, geen
verzachtende omstandigheden, geen gra
daties. Wil een arrestant niet spreken,
dan deinst hij overtuigd van de schuld
van de verdachte niet terug voor de
grofste methoden van morele of zelfs
lichamelijke pressie. Zijn extreme op
vattingen van recht en onrecht krijgen
een dodelijke klap, wanneer bü merkt
dat zijn eigen aanbeden vrouw voor
haar huwelijk eenzelfde misstap heeft
begaan, waarvoor hij de medeplichtige
dokter op de electrische stoel wfl bren
gen. Zijn vrouw verlaat hem, zijn col
lega's distaneiëren zich. Tenslotte wordt
hij neergeschoten door een arrestant, die
hïj wi! ontwapenen.
Men kan aanvoeren dat deze maniak
zich bulten de fatsoenscode van de Ame
rikaanse politieman stelt. Maar ook in
het zogenaamd „menselijker" gedrag van
McLeod's omgeving, die Wyler in vele
nuances tekent, treft men, rudimenten
van diezelfde hardvochtige mentaliteit
aan, al moet toegegeven worden, dat
sommige criminele „klanten" nu een
maal niet met fluwelen handschoentjes
aangepakt kunnen worden.
Ook in het verdachten„materlaal"
heeft Wyler met groot talent een. prach-
tlge verscheidenheid van types bijeen
gebracht. Als tegenwicht voor al deze
geladenheid fungeert een simpele win
keldievegge, die met hear naïeve opmer
kingen de emotionele gebeurtenissen op
eeh heel groteske manier doorkruist.
1,Detective Story" is een zeer sterke,
belangwekkende film, die een niet steeds
vleiend, maar wel eerlijk beeld geeft
van de Amerikaanse politie en haar
mentaliteit,
Luxor
De totale oorlog heeft als zoveel ook
j. ..spion" 0n josse schroeven,
gesteld. Is de man, die uit liefde voor
zijn vaderland zijn diensten aan de offi
ciële „vijand 1 aanbiedt, als spion te be
schouwen? Dat hangt af, zou men Kun
nen zeggen, van de zaak, waarvoor dat
vaderland strijdt, Is zij goed of slecht!
De Duitse zaak wès slecht. Maar de
namen van die schaarse enkelingen die
de moed hadden om het grote ongelijk
te bekennen en met de geallieerden
gingen meewerken om de vernietiging
van. het regiem te bespoedigen, moeten
uit overwegingen van persoonlijke vei
ligheid thans nóg voor het Duitse volk
geheim worden gehouden
Met deze interessante problematiek
houdt zich „Decision before dawn"
(Geen medailles voor spionnen) bezig.
Het is een Amerikaanse film, door Ana-
tole bit vak opgenomen tn Europa. De
nauwkeurigheid, waarmee men het beeld
van het omsingelde Duitsland in de
laatste maanden voor de catastrofe heeft
gereproduceerd, is fantastisch. De ont
reddering In de continu gebombardeer
de steden, de chaos van heen en weer
trekkende legere en de zwerftochten van
soldaten, die hun onderdeel kwijt ge
raakt zijn en dat alles toch weer over
heerst door de doffe discipline van door
gaan tot het bittere einde het lijkt
wel of men met een documentaire 1-P-v.
met een naoorlogse speelfilm te maken
heeft.
Het geestelijk conflict van de Duitse
spion, die voor de Amerikanen werkt,
door 2ijn landgenoten opgejaagd en door
zijn lastgevers half geminacht wordt,
concentreert zich in de gesloten jonge
ex-korporaal van de Luftwaffe, een
principiële anti-nazi, die achter de
Duitse linies geparachuteerd wordt om
de positie van een legerkorps te ont
dekken. De film toont ons ook andere
spion-typen: de opportunist, de avontu
rier, die door hege soldij aangelokt
wordt.
De probleemstelling is niet aitijd zul
ver, het toeval speelt wel eens een te
grote rol, maar als poging om het wezen
van spionnage van binnenuit en dus niet
via sensationele avonturen alléén te be
palen, verdient „Decision before dawn",
waarvan het slot een bittere nasmaak
achterlaat, alle aandacht.
Oskar Wemer speelt de rol van de
jonge Duitser voortreffelijk. Voorts ziet
men Richard Basehart als een koele ver
bindingsofficier en Hildegard Kneff, dl«
op haar AmertkaaitB H< Neff heet.
Capitol
De grote musketiers zijn te oud. jich
tig of reeds dood, om de koningin van
Frankrijk van dienst te kunnen zijn. als
zij ten teken van haar en
Musketierse (tioeede generatie)
Maureen O'Hara. In: „De zonen
van de musketiers" (CAPITOL)
ste nood een ring naar ieder van haar
trouwe helpers zendt. Maar „De zonen
van de musketiers" nemen die reddende
taak over en spceden zich spoorslags
naar 't paleis van de bedretgde vorstin.
Eén van die „zonen" ia een dochter en
dat klinkt biologisch wonderlijker dan
het in werkelijkheid Is: Maureen O'Hara
staat als Claire, de dochter van Athos,
haar mannetje(s), op de degen is ze een
artiste en als mannenmoed en veCht-
tatent de 4e musketlerse niet beten,
schakelt ze met gemak de bekwaam
heden van hear eigen sexe in. Zo. door
dapperheid en list weet het montere
kwartet de Franse kroon uit de greep
van de viiaine hertog en zijn bent te
redden. Lachend levert het een oneindig
De twee tuberculeuze gelieven uit
Sanatorium(Jean Simmons en
Michael Rennie). het derde ver-
haaal van „Trio" ('t Venster)
Eén van de meest bewogen scènes
uit „Detective Story". De keihar
de rechercheur (Kirk Douglas)
slingert z'n vrouw (Eleanor Par
ker) ae felste verwijten in het
gezicht na haar bekentenis van
een vroegere misstap. Door haar
onthulling stort zijn rechtzinnige
zwart-wit wereld inéén,
aantal duels en ook de liefde steekt de
kop (schuchter) op. Cornel Wilde kan
z'n geluk beproeven bij Maureen. Haar
rode lokken glanzen in uitdagend tech
nicolor
Lutusca
„Het tovertapijt" wil graag een span
nende, romantische en wat wilde Arabi
sche avonturenfilm zijn, maar bracht
het ondanks veel theaterbloed en figu-
rantenzweet niet verder dan een aardig
stukje knutselwerk met décorattrtbuten,
waartussen zich een vrij flauw en door
zichtig verhaaltje afspeelt, dat de goede
kallefszoon toch op de troon brengt en
de boze bedrieger in de kerker. Lucille
Ball en John Agar strooien royaal met
de romantische mogelijkheden van hun
filmkarakter, gul gesecondeerd door
twee-deüge haremdames. Regie: Lew
Landers. Arme Lew!
Cineac en Victoria
Hoewel „Broadway Rhythm" een we)
wat misleidende titel is voor deze zeer
tamme sbow-ftim, toont Fred Astaire
zeer duidelijk, det ondanks bet klemmen
der jaren zyn benen aan elasticiteit mets
verloren hebben, want ook op deze kilo
meters technicolor danst hij als ryke
erfgenaam er nog lustig op los. Het kost
hem overigens heel veel moeite een zeer
charmant, maar vroom Leger des Heils-
zustertje (Vera Ellen) van zijn amou
reuze gevoelens jegens haar te over
tuigen. Ofschoon hij het om de centen
niet behoeft te doen, loopt hij ter wille
van zijn droom achter een vuilnis-
wagentje en ment hij de paardentram.
In een weelderige bar ontdekt het in
middels tot een vamp bekeerde zustertje
in Fred tenslotte haar „one anti only".
Alleen de truc-montage van Fred en
Vera „In de wolken" tilt „Broadway
Rhythm" boven het normale uit, want
dit nieuwe dans-team haalt het niet bij
de vooroorlogse fameuze combinatie met
Ginger Rogers.
Prinses
Jean Peters speelt in „De piraten-
koningin" de rol van Anne Providence,
een beruchte vrouwelyke piraat uit de
17e eeuw wier naam 'n gevreesde klank
had op de wereldzeeën. Uiteindelijk
loopt zc echter tegen een vrijbuiter op,
die zich als een sjieke Fransman ont
popt en haar het minnekozen leert. Voor
een piraten-koningjn schuilen er in deze
bezigheid, blijkens de film, nogal wat
gevaren, gepaard gaande met schiet
partijen en duels op de degen. Lief
hebbers van piraten-romantiek kunnen
terecht.
Jan van de Graaf ontmoette op
een avond een Nederlandse emi
grant die bijzonder enthousiast
was over zijn nieuwe vaderland.
En usat vindt V hier nu. het
mooist? vroeg hij aan de emi
grant. Het antwoord luidde: Het
mooist vind ik het, dat ik hier
nu al dertien maanden woon, en
dat ik al die tijd nog geen enke
le ambtenaar op bezoek heb ge
had!.
Vertrek strikt geheim
Moeder en zuster van
Sjah naar Amerika
ROTTERDAM. Pahlavi Tadjol
-Molouk, de moeder van de Sjah
van Perzië, prinses Nostalian, een
zuster van de Sjah, en haar gevolg,
totaal 9 personen, zijn gisteren met
het ss Nieuw Amsterdam naar
Amerika vertrokken. Met dezelfde
geheimhouding als waarmee zij in
Amsterdam enige tijd geleden, aan
kwamen, vertrokken zij ook. Hun
naam stond niet in de passagiers
lijst en het personeel van de H.A.L.
was opgedragen, er met niemand
over te spreken. Onder het toezicht
van scherp naar journalisten en
persfotografen uitkijkende hovelin
gen scheepten de vorstelijke per
sonen zich om kwart voor 12 on
gemerkt in. Zij gingen de Nieuw
Amsterdam in door een kleine
achterdeur. Onder de passagiers
liep weldra het gerucht dat er een
Perzische prinses aan boord was,
maar men. wist er niet het ware
van.
SLIEDRECHT. Na een rondreis van enkele maanden, waarbij hy de
verste uithoeken van de Unie van Zuid-Afrlka bezocht, is dezer dagen Jan
van der Graaf, de eenvoudige I'TT-man uit Sliedrecht, die de oprichter Is
van een enorme correspondentie-club tussen Nederlanders en Zuidafrika
ners in zijn ouderlijke woning teruggekeerd. Drie koffers boordevol sou
venirs bracht deze „Ambassadeur der Vriendschap" mee uit het zuidelijk
ste puntje van het zwarte werelddeel, waar lijj op uitnodiging van zijn
talrijke „pen-friends" de Van Riebeeck-feesten meemaakte.
(Advertentie I- M.)
Alleen het goede blijft
en overleeft de tijden- Purol geniet
reeds een ruim 40-jarige wereld
reputatie, Houdt de huid gezond,
zuiver, zacht, mooi en rimpel vrij.
- Volgens een opgave In de Staats
courant zijn in de week van 31 Augus
tus tot en met 6 September vier gevallen
van kinderverlamming geconstateerd.
Sinds zijn jeugd koesterde Jan al
grote belangstelling voor deze oor
spronkelijke Nederlandse kolonie.
En hij rustte niet eerder, voordat
Voor jongens, huisvaders en iverklozen
Jan van de Graaf toont reisher
inneringen aan zijn ouders.
hij enkele vrienden had gevonden
met wie hij regelmatig kon cor
responderen. Deze correspondentie
werkte in Zuid-Afrika als een
soort sneeuwbal, want steeds meer
Zuidafrikaners wilden met die
verre vriend in. Holland schrijven.
Jan kon djt onmogelijk zelf alle
maal bijhouden en distribueerde op
zijn beurt de adressen over zijn
Hollandse vrienden. En dit nam
zo'il omvang aan, dat hij de stich
ter is geworden van de grootste
correspondentie-club tussen beide
landen.
Op hun beurt wilden de mensen
uit net gebied van Kaap de Goede
Hoop hun grote vriend, die zij
alleen uit brieven kenden ook wel
eens zien en de van. Riebeeckfees-
ten in Kaapstad vormden een wel
kome gelegenheid de Sliedrechtse
PTT-man uit te nodigen de verre
trip naar het zuiden te maken.
van, dat ik ben gegaan," vertelde
Jan ons, toen we hem thuis aan
troffen, terwijl hij druk bezig was
zijn. souvenirs te ordenen, „Vanaf
het moment, dat ik in Kaapstad
voet aan wal zette, heb ik me er
geen ogenblik bezorgd over behoe
ven. te maken, bij wie ik zou kun
nen logeren. Overal waar ik kwam,
in Stellenbosch, Johannesburg,
Pretoria, de plaatsen langs de Nijl-
stroom. Bloemfontein, Grahamstad,
Port Elisabeth, Mosselbaai en Kaap
stad heb ik bij correspondentie
vrienden gelogeerd. Zo ben ik te
gast geweest bij boeren, kunste
naars, schrijvers, journalisten, hoog
leraren, dominé's, staatsambtenaren,
winkeliers en kersverse emigran
ten."
Jan van der Graaf was een zeer
geziene gast. want tijdens de krans-
legging, die hij namens mevrouw
1 Coster deed bij het borstbeeld van
dr Herman Coster (die in de Boe-
ren-oorlog sneuvelde) bij het Ge
rechtsgebouw in Pretoria, behoorde
o.a. de Zuid-Afrikaanse munster
van Justitie, mr C. K. Swart, tot de
belangstellenden. Op scholen hield
hij lezingen over de lage landen
aan de Noordzee en -hij heeft da
leerlingen eens precies kunnen uit
leggen, wat een dijk was; de school
gaande jeugd veronderstelde dat dit
een grote dikke gemetselde muur
was.
Behalve dat Sliedrechtse Jan
heeft aangezeten aan te zijner ere
aangerichte „braaivleisaande" (ge
zellige avonden, waarbij in de open
lucht vlees geroosterd wordt), da
ossenwagen heeft gemend en op
springbokken heeft gejaagd, heeft
hij veel gepraat met Nederlandse
emigranten. Deze mensen, waren,
stuk voor stuk best tevreden, maar
zjj hebben hard moeten werken,
voordat zij het tot hun tegenwoor
dige welstand hadden gebracht. Ook
Jan is een baantje in Zuid-Afrika
aangeboden. „Nee, ik voelde er niet
voor. Ik ging liever terug naar Slie
drecht, want ik geloof, dat ik hier
veel beter werk kan doen om de
band tussen. Nederland en Zuid-
Afrika nog inniger te maken.
F ai 11 issementen
■Uitgesproken 12 September:
H. Schools, Nieuwe Crooswijkseweg
85 b Rotterdam. Curator: mr. F. W". IL
Nuboer, Eendrachtsweg 61, Rotterdam.
„Geen moment heb ik er spijt vestigd
Ook te Overschie zullen vttamtn en-
verstrekkingen plaats hebben. Deze zijn.
bepaald op Dinsdag van 1030—12 uur
m het Groene Kruis gebouw en des Za
terdags van 1011 uur in het pand Van
Noortwijckstraat 201 waar het Wit Gele
Kruis en het Oranje Groene Krms ge-
zytt.
Een. klein keldertje aan de Ru-
broekstraat, vroege^ een opslag
plaats, is in de afgelopen twee
maanden herschapen in een keurige
werkplaats met stevige en ruime
werktafels, terwijl over de hele
lengte kastjes z(}n bevestigd aan de
muur. Er staan een lintzaagmachi
ne en een grote kast vol gereed
schap.
Het is het resultaat van een nieu
we aanpak van ds. G. van Veldhui
zen Azn en Wika (Werker In Ker
kelijke Aangelegenheden) W. Sim-
melïnk van het werk in hun Croos-
wjjkse wijkgemeente van de Ned.
OOK het poppentheater wil niet
achterblijven bij de grote Euro
pese mode en zo maakten de leden
van de V.U. Vrijdagavond by de
opening van bet seizoen Inde
Aula kennis met „een. poging tot
integratie op poppengebled'", gedaan
door Jan Kesler en Felkc Bosehma,
resp. met „De lachende spinnekop"
en „Prlnce Foucet".
Men kon zich nog moeilijk voor
stellen hoe deze „poppen gem een
schap" er uiteindelijk zal uitzien»
de componenten hebben immers
een zeer verschillend karakter en
zonder een „Hoge Autoriteit" zal
deze samenwerking vooralsnog van
zeer losse aard moeten Zijn, Toch
verdient dit experiment van ge
combineerde voorstellingen de aan
dacht, omdat zij de verschillende
mogelijkheden van het poppen
theater op zo'n duidelijke en aar
dige mamer demonstreren,
„De lachende sptnnekop" zou men
een poppencabaret kunnen noemen.
Kesler's bandpoppen houden zich.
met actuele problemen en pro
bleempjes bezig. Hun teksten zijn
vaak gebaseerd op een bericht m
de courant Kesler noemt z'n
theatertje dan ook graag een „jour
nal parlé" en de directie legt
zich toe op de vervaardiging van
dikwijls goed gelijkende earicatuur-
koppen van belangrijke figuren van
het ogenblik: Mossadeq. Truman,
Schuman e.tq. Het scenario is niet
altijd even sterk, de humor wat
gezocht maar het goedlachse V.U.
publiek toonde zich zeer ingeno
men met deze poppenkast voor
grote mensen.
Prince Paucetis een echt mario
nettentheater, veel meer afgestemd
op de sfeer van sprookje en poëzie.
Zo zag men een guitige kikvorsen
romance naar een gegeven van
Godfried Bomans, aardig van
regie, opvallend door beweeglijk
heid. Boschman weet z'n marionet
ten te manipuleren als dansers en
danseressen in een miniatuurballet.
De irreële décortjes. de belichting,
de vrijheid in de figuratie dragen
daartoe sterk bij. Ook deze hydra-
ge aan de voorstelling oogstte har
telijk applaus.
H. F, REEDIJK.
De belde jaarverslagen (samen in één
band) van het Centraal Overleg Van
van Rotterdamse Jeugdorganisaties
„Nederlandse Jeugdgemeenschap te Rot
terdam" en de Hotterdamse Stichting
Ongeorganiseerde Jeugd spreken niet
deselfde taal. Het Centraal Overleg wil
1951 kenmerken als „een jaar met toe
nemende werkzaamheden en afnemende
ipiddelen". De geest van samenwerking
blijkt tot dusver alleen te werken in het
dagelijks en algemeen bestuur. In de
eigenlijke jeugdbeweging ts van de sa
menwerking nog weinig te bespeuren.
De speurtocht door de havens op Ko
ninginnedag 1951 werd een succes, en
het jeugdvervocr per vrachtauto, met
speciale toestemming van het rijk. ver
liep bevredigend. Maar men stelt de
vraag of de Jeugdweek, die verhep zon
der vermeldenswaardige evenementen,
wel reden van bestaan heeft.
De toneelvoorstellingen voor de jeugd
zijn geslaagd en men bezint ztch of men
in deze richting meer kan doen.
Het verslag van de tweede organisa
tie ten nauwste verwant aan het
Centraal overleg: zelfde gebouw en
zelfde secretaris is optimistischer. De
Stichting ontving de Staten-commissie
voor de Sociale Aangelegenheden. Op
grond van een rapport van dere com
missie hebben Provinciale Staten een
subsidie van BO.DOÖ gegeven aan de
Zuidhollandse clubhuizen. Het Centraal
Sociaal Werkgevers Verbond heeft haar
leden verzocht van het totaal-be
drag aan Ionen af te staan voor de
clubhuizen. Dit geld komt tn 1853. De
collecte voor de bedreigde jeugd heeft
echter teleurgesteld. De datum was niet
gunstig, midden in de vacantletyd»
De Stichting Volksmuziekschool te
Rotterdam heeft besloten voor de per
1 October aanvangende cursus een limiet
te stellen van ten hoogste 3000 leertin-
gen. Aangezien de thans afgelopen cur
sus reeds 2300 leerlingen telt zal de aan
was ten hoogste 700 kunnen bedragen.
De werkplaats aan de Rubroek-
straat. Er zijn nog een paar klei
ne karweitjesen daarom steekt
dit drietal nog even de handen
utt de mouwen. Het zijn (van l.
naar r.) Wika W. Simmeïinfe
(voor deze keer met een electri
se he boor), de heer J. M, van
Kamperdijk en zijn zoon Aad.
Herv. Kerk. In de kelder zullen
allerlei groepen jongens in hun
vrye tijd onder bekwame leiding
kunnen arbeiden. Maar ook jonge
werklozen en groepen huisvaders
worden er na de opening, volgende
week Zaterdag ontvangen.
De bedoeling is de jongens t<
wennen aan het samen en met qver-
leg werken, en om ambitie te wek
ken tot bezoek van een technische
school. Zestien meter werktafel en
een grote werkbank bieden plaats
voor vijftien man tegelijk. Techni
sche leiding geeft de heer J. M.
van Kamperdijk, die momenteel
zelf zonder werk is maar niet stil
kan zitten. Leiding en gebruik van
gereedschap zijn geheel gratis. De
gemeente stond voor de werkplaats
honderddertig stuks gereedschap af.
Knutselaars uit Crooswijk kun
nen er altijd terecht om daar thuis
onuitvoerbare werkjes op te knap
pen, en om advies te krijgen.
Philatelistische expositie
De jury van de door de Vereni
ging van Postzegelverzamelaars
„Hollandia" in Bellevue te Amster
dam georganiseerde Philatelisti
sche tentoonstelling heeft oa. de
volgende prijzen toegekend: aan de
heer R. M. Feenstra te Capelle a.
d. ÏJssel voor zijn verzameling
Turkije de zilveren plaquette en
de zilveren Hollandia-medaille; aan
de heer H. Zwynenburg te Rotter
dam voor zijn verzameling zegels
in bijzondere samenhang de ver
guld zilveren medaille en de zil
veren Hollandia-medaille.
Het Rotterdamse Wes
terziekenhuis heeft
onlangs van Philips-
Eindhoven een ijzeren
long betrokken om tc
worden gebruikt bij
de bestrijding van de
heersende kinderver
lamming. Zodra men
in Eindhoven de aan
vraag ontving, ver
trok een auto met een
ijzeren long naar Rot
terdam. Dag en nacht
staat in de Philips-
garage een wagen ge
reed, Bij elke nood
kreet van een zieken
huis in Nederland rukt
de wagen uit en be
zorgt een niern e
ijzeren long.
Het Westerzieketih'.ïö
bestelde de long els
voorzorg. Regelmatig
is het apparaat in ge
bruik geweest. Even
tueel kunnen in de
long twee kinderen,
worden verpleegd en in de ergste j Niet alleen bij kinderverlamming
noodgevallen twee volwassenen. De is de long dienstig, maar bij alle
long is zelfs toegankelijk voor dok- patiënten, wie het niet mogelijk is
toren en verpleegsters, die zich via volgens de natuurlijke methode te
een deur naar binnen kunnen be- ademen. Dus ook drenkelingen kun-
geven voor operatief ingrijpen ennen met de long van verstikking
de nodige verzorging. I worden gered.
Ze zijn blij, dat er nog wat plaats
voor hen was, die heren van de
Argentijnse Olympische ruiterploeg.
Maandenlang zwierven ze door
Europa met hun tien schitterende
paarden. Helsinki leverde successen
en na afloop dr Spelen trokken ze
nog door West-Europa, overal deel
nemend aan wedstrijden. Ze be
sloten hun tournee met het winnen
van de landenwedstrijd bij het In
ternationale Concours Hippique in
Kralingen.
Daar stonden ze: met roem be
laden. maar nergens was er scheeps
ruim te te krijgen. Maanden tevoren
al waren de scheepvaartmaatschap
pijen volgeboekt. Doch Prins Bern
hard verleende welwillend bemidde
ling. Van Nievelt, Goudriaan en Co.
werd door hem in de arm genomen
en enkele heren van deze maat
schappij zijn er met veel moeite in
geslaagd accommodatie te vinden
voor de tien paarden en de veer
tien personen.
Vannacht vertrok het motorschip
„Albireo" naar Argentinië, Aan dek
staan in houten optrekjes de tien
ras rijpaarden. Zes soldaten (in
slobberige operetteuniformen) tre
den op als verzorgers van de die-
l ren en zijn met hun commandant
J (een onderofficier) ondergebracht
bij de bemanning. Voor de Argen
tijnse veearts en voor de ruiter, ka
pitein Canavas. en zijn echtgenote
is er eerste klas accommodatie,
die met kunst- en vliegwerk werd
geschapen. Want de „Albireo" was
al volgeboekt.
Een Argentijnse kolonel, zijn echt
genote en twee andere officieren
gaan per m.s. ..Alnati" op 20 Sep
tember. Ijlings werden hutten ge-
-childerd en vertimmerd, maar het
Argentijnse oordeel luidde niet gun-
"tig. Prompt bracht de Nigoco ver
beteringen aan. Prins Bernhard
heeft nu juist een week geledon
de ruimte In ogenschouw genomen.
Enkele weken varen en dan is de
Argentijnse Olympische ploeg weer
thuis van de Europese tournee, die
op staatskosten en in. militair ver
band werd gemaakt.
Om het voor de Nigoco nog wat
moeilijker te maken kwam gister
middag een Argentijnse zeiler rich
melden, ook uit Helsinki komend.
Een paar uur moest hij gaan wan
delen om daarna te vernemen, dat
Een der Argentijnse soldaten voert
een paard, waarvan hem de ver
zorging is toevertrouwd. Behalve
paarden en ruiters vervoert de
Albireo" ook twee spoorwagons
naar Argentinië. De wagons ho
ren bü de miilioenenorder ran
Werkspoor. Prins Bernhard merk
te mee aan het tot stand komen
van deze order en bij het vervoer
van paarden en ruiters.
ook voor hem een plaatsje vrij was
gekomen. In de kantoorruimte van,
de le stuurman is een bed ge
plaatst en daar bivakkeert hij nu.
fïEZE uitdagende vraag stelle»
iotj meestal alléén als toy
zeker zijn van onszelf. Wij den
ken erbtj: niemand doet my wat.
Maar toen it?ü deze toeeïc Maan-
cicg met rmm S00 oudjes van
Croosicijk by Hare Majesteit de
Koningin tsaren, werd het op
eens diiidelyk. dat deze uraag ook
héél anders gesteld kan toorden.
Niet uitdagend, maar oenoonderd
en verheugd De SS-iarige oma
Groeten boer gaf Jiacr Koningin
de hand. Dat zij dat op haar leef
tijd nog mocht doen, maaktehaar
verbaasd en M(j. Zij zei het ook
Het dééd haar wat.
De 84-jarige vertegenwoordiger
van de mannen. Van Lankeren,
sprak het uit een u?oord ran.
Jezus, icaarin hy zyn erkente
lijkheid voor deze ontnangsf tril
de uirdrukken: „voor zoveel eÖ
dif een van deze mijn minste
broeders gedaan hebt, zo hebtgfj
dat My gedaan" En hy poegde
eraan toe: God zegene TJ en Uw
rotk." Daarmee raakte fty het
eipenlyke Want de vraag is ten
slotte niet: Wie van de mensen,
zelfs at is het de hoopstgejdact-
sfe» öns tets doet De vraag komt
van Gods kant. U kunt dat leren
in het 25ste hoofdstuk, van Mot-
fheus. Het ia de urcög aan ons
allen, hoog Of toag oud o.f nog
niet zo oud: Wat doet gij. o
mens. My'?
En die vraag maakt het le«e»
leoenstucard.
F. OBERMAN.
