PORGY
BESS
ZUID-AFRIKA
EN WIJ
In Cannes gaan zaken nog
steeds voor 't (mooie) meisje
Groot aantal vreemdelingen
toeft binnen onze grenzen
Filmfestival begint op
gang ie komen
Kunstgebitten
Nationaalprogramma
gaf geen aanstoot
Man
RADIO
ERÏ.V.
Speeltuinunie telt
vijfhonderd leden
Overtollig vet
- DU BOSE fgft
HEYWARD
Adenauer blijft
CDU leiden
Bollen vormen
grote trek
pleister
„Mercurius" streeft
naar basisloon voor
handelsreiziger
„Viep" Barkley
overleden
Beroemd kikvors
man verdronken
Dinsdag 1 mei 1956
(Van een onzer redacteuren
CANNES. Langzaam, heel langzaam krijgt Cannes zijn Festival-
gezicht, het trekt het in elk geval. Waaraan het ligt dat het zo langzaam,
gaat dit jaar? Er zullen wel een paar aanwijsbare redenen zijn die ik. niet
van plan ben voor u op te sporen. Ze zijn toch niet de voornaamste. De
-voornaamste reden is altijd deze: zo'n Festival moet zichzelf waar maken,
moet in zichzelf gaan geloven. Een jaar lang zitten ijverige dames en
heren in de Parijse rue d'Astorg, waar het secretariaat is gevestigd, zaken
voor te bereiden waarvan ze tot heet kort voor het Festival het fijne niet
afweten. De films die gedraaid worden, de filmpersonages die men den
volke kan tonen, het ligt lang verborgen in de nevelen van een zeer on
zekere toekomst.
Men hoopt en vertrouwt dat het in
orde zal komen. Men. correspondeert
met landen en maatschappijen en
filmgrootheden.
En op een dag slaat men zijn ten
ten op aan de oevers van de Middel
landse Zee in het inruge vertrouwen,
dat het blauw zal Zijn aan de Azuren
Kust, en dat de lilmgoden het op
nieuw een jaar goed met 't Festival
zullen voorhebben.
Wat de films bet'eft, het is de
vraag welk land welke füms klaar
heeft en sturen wil. Het strenge re
glement vergt dat films die in Can
nes willen mededingen niet buiten
het land van herkomst vertoond mo
gen zijn. Dat klopt niet altijd.
Eigenlijk heeft alleen een klein
land, en een enkele producer uit een
groter, er belang bij zich ambitieus
óp een festival te roeren. Natuurlijk
is een Filmfestival als dit niet alleen
een feest om Cannes, het stadje met
de meeste palace-hotels van de
Rivièra, aan een opgewekt voorsei
zoen te helpen. Het is ook, misschien
wel in de eerste plaats, een oord van
zaken doen Wat dat betreft geen on
vriendelijk oord. Welgekozen. Men
kan er op vele maniereu uit de voe
ten.
In de grote zaal van het Festival
gebouw komen de films op het doek,
die een gooi doen naar de hoofd
prijs, de Gouden Palm. Maar in klei
ne holelzaaltjes, in plaatselijke
bioscopen worden tientallen andere
films gedraaid die met net eigen
lijke festival niets te maken hebben.
Ze maken deel uit van de filmjaar-
Advertentie l.M.)
Goed bericht voor de bezitters van
DENFOFIX een nieuw, aangenaam
en hygiënisch poeder Srenqt uit
komst voor alle loszittende of losra
kende kunstgebitten. Een wetmg DEN-
TOF1X, 'b morgens op de plaat ge
strooid, houdt Uw gebit de gehele dag,
onder alle omstandigheden, vast eft
zsker op zijn plaats. Tevredenheid ge
garandeerd. Koopt nog heden een
strooibu® in Uw apotheek ol drogisterij
voor sledits i 2,35.
markt die Cannes is. Kooplieden al
ler landen komen kijken of er iets
van hun gading is. Ze zien vermoe
delijk wel minder film dan de Festi
val-jury; een van de leden heeft uit
gerekend dat ruim 76 kilometer £üm
aan hem was voorbij gedraaid....
Zaken zijn zaken, en ze gaan voor
het meisje. Ook in Cannes waar
veel meisjes sterren zijn.
Ach, Cannes en zijn filmsterren.
Het is een hoofdstuk appart. En
een tamelijk amusant hoofdstuk.
In het perszaaltje van het Festi
valgebouw worden elk jaar op het
mededelingenbord lijsten geprikt
met de namen van sterren die ver
wacht worden. Men moet dat nooit
verwarren met sterren die komen.
Ginger Rogers, Danny Kaye, Gina
Lollobrigida, Sophia Loren parade
ren al dagen als „laatste nieuws" op
het bord. Maar dat garandeert niets,
zelfs niet dat ze niet komen! De
belangrijkheid van de sterren valt
een beetje af te leiden uit de hotels
waar ze verblijf houden. Hoog geno
teerd staat Carlton, het geheel uit
witte suiker opgetrokken vakantie
paleis. Dat is Susan Hayward,
Michèle Morgan, Kim Novak. Mar
tinez is een stapje lager, Majestic
nog een stapje. Enzovoort. Het
scheelt telkens maar een streepje.
Maar het scheelt. Men beweert dat
er sterren zijn die er zich heel kwaad
over maken. Anderen, die er boven
staan. Gina Lollobrigida staat voor
Martinez genoteerd. Maar ze is er
nog niet.
De vriendelijkste en onzekerste
sterretjes zijn de sterretjes die er
nog niet zijn. Ze zien de roem en het
succes wel schemeren, wel wenken.
Maar ze kunnen er nog niet bij. Een
aantal daarvan heeft zich in Can
nes neergelaten. Dat wil zeggen de
machten die het voor het zeggen
hebben, hebben goedgevonden dat ze
zich hierheen begaven om op voet
stukjes te worden getild. Ze hebben
lieve jurkjes, schoentjes, hoofddoek
jes, badpakjes, vooral badpakjes,
meegebracht. En héél vooral 'n Hart
Vol Hoop. Men ziet ze hier lope»
over de Boulevard de la Croisette
in die jurkjes van geraffineerde een
voud met die hoop die uit hun. ogen
straalt maar die ze weer gedempt
hebben met een gepast floers van
bescheidenheid. Het zijn fleurige we
zentjes. zoals men ze ook in de Am
sterdamse Kal verstraat of de Haagse
Spuistraat zou kunnen tegenkomen.
Daar echter lopen ze onbezorgd te
7V7ATIOWALE programma's zijn tn ons land geen programma's van het
kleinste gemene veelvoud maar van de grootste gemene deler. Ze
moeten voor iedereenaanvaardbaar zijn. Voor mr, Roosjen van de NCRV,
die swing niet als nationale lees: „door de ganse natie te waarderen"
muziek beschouwt, evengoed ais voor de heer Broeksz van de VARA, die
Johnny Jordaan geen nationale zanger vindt. Dit wetende, moeten we be
kennen dat we wel eens slechtere „nationale programma's" hebben gehoord
dan dat van gister.
Johan B idegravens wedstrijd „Met
vlag en wimpel" was heel aardig.
Goos Kamphuis heeft ons met zijn
geheimzinnige mededelingen over
een kasteel en een speciale vorm van
academisch onderwijs lang In het
ongewisse gelaten tussen Tilburg en
Bred.a (we hadden
beter moeten we
ten natuurlijk) en
Fons Disch bracht
ons, toen hij over
de Vecht begon,
aan 't prakizeren
over de onderwijs,
inrichtingen, die in WeeSp zouden
kunnen staan, maar die we in Coe-
vorden bleken (in de buurt van de
Overijselse Vecht dus) te moeten
Zoeken. Hulde aan de- technische
dienst van de NRU. die in samen
werking met PTT de goede ontvangst
van de uit alle delen van het land
komende kruisgesprekkcn mogelijk
maakte.
De kinderboekenwedstrijd, 's mid
dags in het jeugdprogramma uit Bra-
meloord, was een leuke vondst Het
programma van de uit het Utrechtse
„i ivoli uitgezonden feestavond was
zeker niet slecht. Als u het ons kwa-
v?y"eemh dat we op deze nationale
rvfJ i Jwel iets meer „serieuze"
ï!f£f-landse muziek hadden willen
3®'en' moogt u deze kritiek gerust
bureel chauvinisme wijten.
Daarvoor hebben ®e ons nooit ge-
VOorwaar, er zijn méér
K,iS4B composities van feeste-
i «arakter dan de aardige varia»
inriUfR* /laams volksliedje
r 2ev,en componisten in
TTrno n vfan de Nederlandse Radio
öl5?£breven waarvan bet Ra-
S8J5I?.arïï0niseh Orkest op een
hng gaf 6 zendtijd een uitvoe-
Jc
()p donderdagochtend 20 mei zal
ys net AVRO-programma „Kleu
tertje luister" voor de d'iizendste
maal worden uitgezonden. Sinds
AMSTERDAM. Het aantal ver
enigingen, aangesloten .bij de Neder
landse Unie van Speeltuin-Organi
saties, is sinds 1945 gestegen van on
geveer honderdvijftig tot ruim vijf
honderd. Volgs de NUSO bestaat er
in ons land behoefte aan piinstens
drie maal zoveel speeltuinen.
Uit het jaarverslag van de Unie
over 1955 blijkt, dat er een verbete
ring is gekomen in de overigens nog
steeds nijpende financiële toestand.
Deze verbetering is volgens het be
stuur een gevolg van de contribu
tieverhoging en van de hoger ge
worden rijkssubsidie.
1946 hebben Oom Herman (Broek
huizen) en Tante Lily (Petersen) de
leiding van deze rubriek. De duizend
ste uitzending komt uit een studio-
zaal, waar ongeveer 450 kleuters bij
een zullen zijn.
v
IN het nationaal televisieprogram
ma, dat op de bevrijdingsdag uit
het Minervatheater te Heemstede zal
worden uitgezonden, zullen twaalf
Haarlemse bloemenmeisjes worden
ingeschakeld. Ze komen met 400
boeketten, die zowel aan de arties
ten als aan het publiek in de zaal
worden uitgereikt. By wijze van
symbolische bloemengroet aan gans
het volk.
Donderdagavond zal de
AVRO een herhaling uitzenden
van het in 1946 door dr. P. H. Schro
der geschreven hoorspel „Volk in
boeien".
(Advertentie IM.)
is ongezond cn ranakt U ona«ntrekfcelijk.
CAKIiUGAN, bet onschadelijke romige
Zweedse inelkdieCt, icrmindcrt Uw g«.
wicht zonder hongerlijden, en is verkrijg
baar bij apQthek.ec6 en drogisten.
winkelen, hier zijn ze al aangeraakt
door een broos toverstafje, dat een
in details vergulde filmwereld voor
hem moet openen.
In een zaaltje naast het h au entje
van Cannes zijn twee van die meis
jes zojuist aan het knokken geweest,
figuurlijk gesproken dan, om een
rolletje die Jacques Becker maakt
over Arsène Lupin, klassieke gentte-
man-inbreker. Propv Jl was liet er
met familie en vrienden, en vaders
en moeders van andere meisjes, die
zich ook een beetje geroepen voelden
en die allemaal het mooiste hadden
aangedaan. De beide finalistjes moes
ten uiteenlopende proeven van be
kwaamheid, aj leggen, slagvaardig
zijn in een geïmproviseerde dialoog,
een do, krantenbericht eerst drama
tisch en dan als een stukje pure
btijdschap voordragen. Om de vijf
minuten barstte applaus rond, leder
een begreep wat er op het spel stond
m deze eindstrijd van de competitie
„Une êtoile se léve" een ster meldt
zich aan. De zegepalm ging tenslotte
naar tïuguztte Rue (21). Robert La-
moureux, een mooie jongen met een
gerede glimlach, die Arsene Lupin
zal spelen, pakte de winnares bij de
hand. Iedereen riep „Bravo, Hu-
guette'" omdat men het haar gunde
en iedereen vond het ook een beetje
zuur voor haar tegenstandster. Toch
maar een beetje. Ze was pas I6i/2
en men redeneerde, dat ze nog wel
eens een kans zou krijgen.
Als Huguette een kilometer ver
derop langs het strand had kun
nen kijken, zou ze daar het vol
gende stadium van de sterrenstaat
hebben gezien. Op het strandje
voor Carlton, dat „Strandje van de
Sterren" heet, moest Yvonne Mont-
fort doen wat de fotografen zei
den. Een taf ere eitje volgens het
gebruikelijke recept: een sterretje-
in-badpak, twintig fotografen, twee
honderd toeschouwers. Strandpara-
sols, ligstoel, glaasje jus d'orange
enz, naar smaak toevoegen. Yvon
ne voorover in de stoel. Yvonne
achterover -n de stoel. Yvonne met
de ogen dicht, Yvonne met
de ogen wijdopen. Met een glaas
je, niet drinken. Met een glaasje
wel drinken. Met sandalen. Zonder
sandalen. Ze stoot met een teen
haar glaasje om een ongelukje,
maar wat voor een! Ze moet het
nog eens doen. Ze moet, ze moet,
ze moet, ze mag eindelijk ophou
den, De laatste fotograaf is verza
digd van Yvonne, een sterretje in
Cannes 1956.
Langzaam is Cannes op toeren
gekomen. Het is nog altijd een
Cannes waar de journalisten van
de boulevardkranten geen brood in
zien. Geen relletjes, geen schan
daaltjes, zelfs geen pittige bek-
vechterijtjes met regisseurs die zich
toch merkwaardig afzijdig hebben
gehouden. Het is in elk geval tot
nu toe het festival van de kalmte
en de keurigheid en van redelijke,
niet opvallende films.
In de holle, hoge concertzaal van
het Casino, berekend op duizend
man zit des middags een handje
vol bezoekers te luisteren naar «en
m.ddeLmatig chansonnier die hun
vanaf een kolossaal toneel een
liedje toezingt door een microfoon.
Aan de rand van die woestijn met
zijn ene roepende, houden een lan
derige croupier en twee landerige,
bejaarde heertjes een speeltafel in
bedrijf. Een gebogen toeristenecht
paar hij met het netje waarin
een stokbrood in de hand offert
geduldig zijn paar honderd francs
om die landerigheid te mogen ga
deslaan. Er moet ook een soort Ca
sino-spion zitten, die alles noteert
voor zijn krant en wel degelijk op
merkt wie de stoelen bezetten. In
„Nice-Matm" kan men het lezen:
prins Michel de Bourbon-Parma,
gravin d'Aleantara, de markies en
de markies n La Cour Bellaroy,
meneer King...
Voor het Casino staat een Engels
aandoend dametje stijl 1915 en
drinkt met voorzichtige teugjes uit
een plastic bekertje dat ze onder
de pomp gevuld heeft. Voor haar
houdt Cannes geen Festival. Maar
haar tegenpool is er ook aL Een
juffrouw met een goudomrande
zonnebril en een houding of ze
zich uit louter edele delen weet
opgetrokken. Stelli.'g een frequent
bezoekster van het Festival.
Haar muiltjes hebben torenhoge,
glazen hakjes, die met bloemetjes
beschilderd zijn. En haar zwarte
poedel heeft roodgelakte nagels.
Heus, het Festival is aan de gang.
dgor
VROEG in de middag van de
dag der begrafenis zat Por-
gy in zijn deur wat te pra
ten met Peter. De oude
man zat een poosje zwij
gend voor zich uit te kijken, het
grijzende hoofd gebogen en met
een uitdrukking van peinzende
zachtheid op zijn gegroefd gelaat.
„Robbïns was 'n goed mens,"
was zijn overweging tenslotte,
„en de nikker Crown, was d'r een
die g'maklijk moordt en eeuwig
en altijd in de rotzooi zit. En
toch, daar ligt nou Robbing, met
z'n vrouw en vaderloze kinders;
on Crown is d'r vantusse en ie
zal altijd weer 't zelfde doen, er-
reges anders".
„Da's maar al te waar. Ik wed.
dat ie nou z'n eige schuil 'oudt
op 't eildnd, in de dwergpalmbos-
jes; en ze kryge 'm nie te pakke
en an de galg komp ie nooit".
Porgy zweeg plotseling en maak
te met zijn hoofd een beweging
in de richting van iemand die
juist de binnenplaats op kwam.
De nieuw aangekomene was een
blanke man. van gezet postuur,
hij droeg een breedgerande hoed
en een sikje. Hij zwaaide met een
zware wandelstok en stak doel
bewust de binnenplaats over en
bleef voor het tweetal staan. Een
ogenblik stond hy op hen neer te
kijken met krampachtig saamge
trokken wenkbrauwen. Toen trok
hij zijn jas wat opzij, en toonde
een politie-insigne en een zware
revolver in een borstholster.
„Jij hebt Bobbins vermoord,"
viel hij plotseling uit tegen Peter.
„En daar zal ik je voor laten
hangen. Vooruit, mee!" en hij
stak een hand uit en greep daar
mee de oude man stevig bij de
schouder.
Peter sidderde hevig en zijn
ogen rolden in zijn hoofd heen
en weer. Hij deed een vruchte
loze poging om iets te zeggen,
probeerde het nogmaals, en zei
tenslotte, „Bij God, baas, 'k 'eb
't nooit gedaan".
Bliksemsnel was de revolver uit
de holster en tussen zijn ogen ge
richt. „Wie heeft 't dan gedaan?"
beet de man hem toe.
„Crown, baas, 'k 'eb 't zelf ge
zien," riep Peter in panische angst.
De man lachte kort. „Dat dacht
ik wel," zei hij. Toen wendde hij
zich tot Porgy.
..Jij hebt het ook gezien, niet?"
Radeloosheid stond op Porgy's
gezicht en in zijn schoot klemde
hij de handen ineen. Maar zijn
ogen bleven op het plaveisel ge
vestigd. Hij haalde diep adem en
wachtte.
if'Toorn vlopg over het gelaat,
dat over hem heen stond gebo
gen. „Kom. Voor de dag ermee.
Laat het niet nodig zijn dat je
met het gerecht in aanraking
komt".
Porgy's enig antwoord was een
lichte siddering die de handen in
zijn schoot deed beven. Het ge
zicht van de rechercheur betrok,
en de zweetdroppels werden zicht
baar onder de rand van zijn hoed.
Plotseling werd hij driftig.
„Kijk me aan, verdomde nik
ker!" schreeuwde hij.
Heel langzaam ontspande zich
de voor hem 2ittende gestalte,
spier voor spier, zo leek het bij
na. Tenslotte vielen de handen
uiteen en bleven slap en als uit
geschakeld liggen. Ten lange kiste
sloeg Porgy zyn ogen op die hard
en ondoorgrondelijk waren gewor
den, als onyx. Zij ontmoetten de
woeste blik, die zonder ook maar
een ogenbiik terug te deinzen op
hen neer brandde. Dit duurde zo
enkele ogenblikken, toen sprak hij,
langzaam en heel rustig.
„Ik weet niets van 'm af. 'k
Was binne, lag op bed te slape,
met de deur dicht".
„Je bent een verdorade «Suge-
naar," heet de man hem toe.
Hij floot schel op een fluitje
en twee agenten kwamen binnen.
„Hij heeft de moord gezien,"
zei de rechercheur, op Peter wij
zend. „Neem hem mee en sluit
hem op als kroongetuige".
„Wat moet er met die invalide
gebeuren?" vroeg een der agen
ten.
„Hij had het tegen wil cn dank
moeten zien," zei de man nors.
„Dat is zijn kamer, precies daar.
Maar hij valt nog met door de
mand. Doch dat doet er niet toe.
Een is genoeg om Crown aan de
galg te brengen, als we hem ooit
te pakken krijgen. Vooruit, breng
die oude man in de wagen".
De agent hielp de sidderende
oude neger op de been. „Vooruit,
Ome. 't Zal voor jou in ieder ge
komen en had 't spannetje mee
genomen. In antwoord op de pro
testen van <3e negers had hij een
contract laten zien. dat dateerde
van drie jaar geleden, volgens
welk Peter twee dollar per week
moest betalefi gedurende een on
bepaalde periode, tegen, een bui
tensporige koopprijs. Bij staking
van de termijnbetaling zou het
eigendom terugvallen aan de. ver
koper. Het zag er allemaal door
en door -wettig uit. En zo ratelde
het vervallen, oude gerij over de
keic en verdween.
Toen kwam de man van de zaak
voor meubilering op afbetaling.
Hij was een vuilbekkende Teu-
toon met een baard en hij vloek
te er zo ongezouten op los dat
niemand een woord van protest
durfde laten horen toen hij Pe
ter's meubeltjes op zijn vracht
wagen laadde en er,mee wegreed.
Nu lagen er alleen nog maar in
een hoek van Porgy's kamer, waar
hij ze In bewaring genomen had,
een verfomfaaide leren koffer,
een kleurreproductie van „De
Grote Sla venbevrijder" en een
bundeltje oude kleren; stomme
gedachtenissen aan hun vriende
lijke en zachtmoedige eigenaar.
TWEEDE DEEL
De zwoelheid van een zuidelijke
mei zat in de lucht. Het was een
jaargetij dat de neger dierbaar is.
Het werk op de kaden nam nu ge
leidelijk af en de mannen waren
nog maar twee of drie dagen in cle
week aan de arbeid. Er waren er
nu altijd wel een paar die lui op
de binnenplaats in de zon lagen
De zwoelhefd van ccn zuidelijke mei
in de lucht. In Catfish Row heerste
een opgewekte stemming. Op de bin
nenplaats werd gelachen cn vertelden
de mannen verhalen. In alle venster
banken vlamde het vuurrood van de
geraniums op.
val niet zo beroerd zijn als voor
Crown," sprak een van hen hem
moed in. ,Toen verdween, het klei
ne gezelschap door de poort en
liet Porgy alleen achter.
Van de straat klonk het schelle
signaal van de politieauto, ge
volgd door de aanslag van zich
snel verwijderende paardehoeven
op de keien.
TIEN dagen waren voorbij
gegaan sinds de rechercheur
Peter had meegenomen. Een
week lang had de wagen
staan wachten onder het
gammele afdak en het mismoedige
oude paard was in het leven ge
houden met het nogal wisselende
menu dat de vrienden van zijn af
wezige meester hem. hadden ge
bracht. Toen was er een man ge-
(Van onze correspondent te Bonn)
STUTTGART Dr. Adenauer Is
met algemene stemmen minus één
Adenauers eigen onthouding her
kozen tot voorzitter van de Christen
Democratische Unie (CDU). Tevoren
had Adenauer duidelijk te verstaan
gegeven dat hij er nog niet aan
denkt de leiding in de CDU of in de
bondsregering aan anderen over te
laten.
Hoewel de deelnemers aan het
partijcongres unaniem het respect
en bewondering voor de 80-jarige
bondskanselier ui deze herverkiezing
tot uitdrukking brachten, bleek bij
de verkiezing van de plaatsvervan
gende partijvoorzitters dat jongere
krachten in de CDU naar de partij
top "wensen door te dringen.
De vier gekozen plaatsvervangen
de voorzitters hebben zonder uitzon
dering een redelijke soms zelfs goe
de verstandhouding met de sociaal
democraten. Het is niet ondenkbaar
dat zich in de toekomst een ver
sterkte tendens ra de CDU zal open
baren om na de verkiezingen van
'57 te zoeken naar de mogelijkheden
van een coalitie met de SPD.
(Yan onte correspondent)
DEN HAAG. Nederland heeft
terdege gemerkt, dat het afgelopen
weekend eigenlijk nog niet afge
lopen is, in die zin, dat heel wat
Fransen, Belgen en Duitsers de 30-
ste april vrijaf hebben genomen
te bakken, en lachten en elkander
hele verhalen deden terwijl zij
wachtten tot hun vrouwen weer
thuis kwamen uit de keukens van
„de blanken" met hun emmers vol
etensresten.
Dicht bij de ingang bivakkeerden
meestal de stouwers, die men door
hun stoere gestalten gemakkelijk
kon onderscheiden van de meeste
andere mannen. Zij droegen fel
gekleurde halsdoeken om hun
zware nek en onder hun blauw-
katoenen kielen bewogen zich
brede, platte ruggen die balen ka
toen van vierhonderd pond konden
tillen. Omdat zy meer geld ver
dienden dan de anderen en over
grote lichaamskracht beschikten in
een wereld van bruut geweld, had
den zij veel eigendunk en moest
heel die binnenplaats naar hun
pijpen, dansen; zy namen de vrou
wen die zij maar wilden cn dosten
haar uit in de met elkaar vloeken
de karmozijnen en purperen tin
ten waar zij zo dol op waren.
De'smart over het verlies van
Robbms was uitgeraasd tijdens de
begrafenis. Het onfortuinlijk lot
van Peter was nog wel aanleiding
tot de nodige kritiek in het alge
meen doch wekte ternauwernood
enig persoonlijk medelijden. Er
heerste een opgewekte stemming.
Het vuurrood van de geraniums
begon als een door de wind aan
gewakkerde vlammenreeks op te
flikkeren in alle vensterbanken:
en de zilte lucht van de baai
woei aan over het jonge gras van.
het drasland.
(Wordt vervolgd)
(Vart een onzer verslaggevers)
DEN HAAG. De algemene bond
„Mercurius" zal actie voeren voor
een algemeen aanvaard basisloon
voor handelsreizigers. Dit is eender
belangrijkste onderdelen van het
program van actie, dat werd aan
genomen op het zaterdag gehouden
congres van de Vakgroep Handels
reizigers van deze bond.
Andere belangrijke punten waren:
het streven naar afsluiting van be-
diijfstaksgewijze collectieve arbeids
overeenkomsten met garantie-sala
rissen op basis van hoog geschoolde
verantwoordelijke arbeid, verplich
te ongevallenverzekering, vaststel
ling van drie weken vakantie, in
voering van pensioenregelingen en
het vastleggen van een onafgebro
ken rusttijd tydens het weekeinde
van tenminste 40 uur.
om zo met de eerste mei mee een
reeks van drie en een halve vrye
dag te kweken. Hoewel het weer
niet erg aanlokkelijk was, was het
aan de grenzen héél erg druk in
de richting Nederland.
Van Nieuwe Schans tot Wem hout
kwamen ze met auto's en bussen
Nederland ui. Als men ze vroeg,
waarheen de reis ging, was het
antwoord bijna onveranderlijk: naar
de bollen. En passant werd dan
een bezoek aan Amsterdam, Den
Haag. Rotterdam en tussengelegen
attracties gebracht.
Zeker 35000 mensen zijn het af
gelopen weekend de grens bij Ei ten
gepasseerd van Duitsland af: zon
dagmorgen om half negen had de
douane daar al meer dan dei tig
bussen vol „verwerkt". Men kwam
van diep uit Duitsland, tot uit Ber
lijn toe.
Opmerkelijk is, dat men daar
twee stromen zag: terwijl de Duit
sers zich in het algemeen aan het
kalendenveefcend hielden begon de
stroom Amerikanen al donderdag
en in de nacht van donderdag op
vrijdag. Terwijl zondagavond nog
steeds bussen vpl Duitsers ons land
in reden keerden de Amerikanen al
terug: die hadden het toen allemaal
al gezien.
Er zyn opvallend veel Fransen
in ons land geweest (of nog aan
wezig), Men merkt het in de stra
ten en in de hotels, restaurants en
café's. Ook de exploitanten van
zaken als „Keukenhof". Linnaeus-
hof" en Avifauna vertellen het.
Keukenhof had zondag 39.000 be
zoekers. Het kreeg vier extra-
treinen; een uit Wuppertal, een uit
Luxemburg en twee uit Frankrijk.
Ook de groep Russische toeristen
die ons land bezoekt is er geweest
Ook de Linnaeushof te Benne-
broek was zeer tevreden. Men telde
dit weekend 15.000 mensen.
Avifauna noteerde by na mets
anders dan buitenlanders. Zondag
kwamen er circa vijf a zesduizend
mensen, wat zo vroeg in het sei
zoen een ongekende drukte bete
kende; Ook hier alweer: opmerke
lijk veel Franse toeristen.
Madurodam blijkt ook aantrek
kingskracht uit te oefenen. Er'kwa
men zaterdag 2000 mensen, zondag
Ö000.
(Advertentie' LM.)
(Van onze correspondent)
NEW YORK Alben W. Barkley,
voormalig vice-president van de
Verenigde Staten is maandag over
leden. De 78-jarige Barkley zakte
in elkaar terwijl hjj een rede uit
sprak op een democratische byeen-
komst te Lexington, Virginia.
Barkley werd hier „Viep" ge
noemd. een woord gevormd dooi
de uitspraak van. de letters VP.
(afkorting van vice-
president). Niets kan
beter de enorme po.
pulariteit uitdruk-
ken, die deze man
genoot by jong en
oud. bij voor- en
tegenstander.
Barkley werd in.
194 8 vice-president
onder Truman en
keerde in 1954 naar
de Senaat terug.
Barkley was een
prachtig redenaar, die zijn gehoor
fascineerde door zijn gevatheid en
zyn gave, anekdotes In te vlechten
in zijn betoog. Het land verliest m
hem een ztjner briljantste politieke
figuren, de democratische partij een
gezien, leider en een gevreesd woord,
voerder. De democratische meerder,
beid in de Senaat zal door Barkleys
overlijden niet verzwakken.
BRUSSEL Volgens een rapport
van de internationale commissie ter
bestrijding van concentratiekampen
bevinden zich in China twintig mil
joen mensen, onder wie vijf miljoen
intellectuelen, in concentratiekam
pen.
TOEN ik voor een etalage naar
de nieuwe ooeken stond te
kijkenging de deur van de mon
kel open en trad een oude man,
gekleed ir een lange, zwarte regen
jas. enigszins statig «por buiten- hij
had maar enige passen gedaan, of
de deur week opnieuw, nu voor een
jonge vrouw, in 'n blauw
japonnetje. Op een"sukkeldraf}9liep
zij achter hem aan en legde naar
hand op zijn schouder. De msn draai
de zich om. Hij droeg zon ouder"
wetse. blikken bril, waarachter zyn
ogen op een loense manier droevig
„Wilde u iets kopen?" vroeg de
juffrouw onzeker.
De man schudde van neen. viafc
naasi me, bleven ze geruime
zwijgend tegenover elkaar slaan.
Eindelijk hernam de juffrouw:
Hebt u niet bij vergissing iets
bij u gestoken?"
Nu opende de oude zijn tas. mm
er een splinternieuw deel turn Tsje-
chows verzamelde werken uit en
zei:
Jk vind die boeken zo moou
Maar ik kan ze niet kopen."
De juffrouw nam het van nem
aan en drukte het tegen haar borst
als een weergevonden kind.- Gela
ten zei de man: -
„Meer heb ik niet. Kijkt u maar.''
Hij deed zijn tas wijd open, haal
de er een klein pakje uit en ex
pliceerde: „Mijn brood."
Daarop sloot hij de tas weer. De
juffrouw stond zwijgend te wappe
ren in de wind, een nors trekje om
haar mond. Ze zag er uit of ze niet
precies tuist wie ze meer verachtte
de man af zichzelf.
„Moet u nog iets met me?" vroeg
hij, een soort tot uw dienst gebaar
makend. Ze schudde snel haar
hoofd. Hij wam zijn hoed af, mom
pelde iets van „spijt me...." en ging
statig verder, met de stijve rug van
iemand die vreest nog te zullen
worden teruggeroepen.
Toen hij net de hoek om was,
kwam een jongeman naar buiten en
vroeg:
„Had hij wat?"
Zij gaf hem het boek. -
„Zie je wel", riep hij triomfante
lijk, „heb je zijn naam?"
Ze schudde weer zo trots en
weerbarstig met haar hoofd en liep
terug naar de winkel, achtervolgd
door de jongeman die sprak: ,Maar
anders doet hij het toch weer. En
•wie weet wat kij nog allemaal thuis
heeft...."
Toen ik doorgelopen was, zag ik
de oude man een cafetaria binnen
gaan. Ik liep maar mee en hoorde
hem aan de juffrouw van het buf
fet vragen:
„En mat hebben we vandaag
voor lekkers bij de koffie?"
„Een soes, meneer"
„Geef mij dan maar eens ten
soes", besliste hij voldaan.
In het boek dat hij had uiiilen
jatten staat een losse notitie, die
luidt: „ons heelal bevindt zich mis
schien in de kies van het een of
ander monster."
KRONKEL.
Middenstaiidspartij neemt
aan verkiezingen deel
DEN HAAG. Het bestuur van
de Middenstandspartij heeft beslo
ten aan de verkiezingen deel te
nemen door samen te gaan met an
dere oppositionele groepen in. de
Nederlandse Oppositie-unie.
Namens de Middenstandspartij
zullen o.m. kandidaat worden ge
steld de heren J. A. A. Toussaint
uit Den Haag, P. van der Hijden.
uit Utrecht en G. van Welzenïs uit
Rotterdam.
LONDEN Engelands beroemd
ste kikvorsrnan Crabb is omgeko
men bij geheime proeven onderwa
ter. De Britse Marine heeft zyn.
dood ruim een week geheim ge
houden.
Crabb die een slecht zwemmer
•was en aanvankelijk voor de ma
rine was afgekeurd, verkreeg grote
bekendheid door dc wijze waarop
hij de haven van Gibraltar en later
Italiaanse havens van mijnen zui
verde.
(Advertentie Udj
jeuk en *ncf+r* hufctkïaefiTëri
midda! c(An PÉBR0LU1E
Vervolg van pag. 1
WIJ willen het niet over de
apartheid hebben, maar
wel over de apartheids-
geest. Deze geest, hoezeer hij mis
schien historisch uit de calvinistische
teer der uitverkiezing valt te ver
klaren. vertoont de on-huroanitaire
en heidense trekken, die geheel West-
Europa in de nationaal-socialisjen.
heeft Ieren verafschuwen. Dit wil na
tuurlijk in genen dele zeggen, dat
wij de heersende groep in Zuid-
Afrika op één lijn stellen met de
n alien aal-socialisten. Er kunnen
daarginds contra-meningen verkon
digd worden; er is strijd mogelijk,
in en buiten het parlement; en de
wet pleegt te worden geëerbiedigd.
Dit alles is ontwij'felbaar juist. Maar
het neemt niet weg, dat de moderne
Europeaan zich in deze sfeer niet
thuisvoelt.
Ziehier de reden, waarom tal van
in de latere jaren.naar de Unie van
Ziüd-Afrika geëmigreerde Nederlan
ders weinig contact hebben met de
kring der mensen, die naajr taal en
afkomst hun toch het naast zouden
moeten staan. Zij zien-de moeilijk
heden wel van het blanke volksdeel,
maar zij zijn eenvoudig buiten staat,
zich in de sfeer van het„Herren
volk" te verplaatsen. Vandaar dat'zij
ach meer aangetrokken voelen tot
de Britten, die weliswaar ook alles
behalve geneigd zijn, zich met de ge-
kleurden te verbroederen, znaar'aan
de andere kant ze evenmin als
minderwaardig uit de beschaafde go-
meenscbap wensen te stoten.
En a) zijn er belangrijker dingen
dan de strijd van de vroegere Neder
landse voor „onderwijsvrijheid", haar
gevoelens kunnen wy ons zeer goed
verklaren.
