EUROPA OP MARS
Spookdorpen in Frank
Onschuld op schoolschoenen
Vraagstuk
kou gevat
Grote acteurs
op televisie
Mes van de
sneed ook in
elektrificatie
eigen vlees
Als eens in
Engeland
WEK DE GAL
IN UW LEVER OP
Brandweerkazerne
met vuurwater
„West-coast" trio
naar Nederk d
SPROETJE- SPARI^^siif»
AVONTUREN
VAN
KAPITEIN
ROB
door
JOSEPHINE TEY
DE Europese integratie begint weer wat op gang te kotneo. Euratom
en gemeenschappelijke markt beide maken een goede kans. Groot.
Hnltannie overweegt deelneming aan de gemeenschappelijke
fj bet dan alleen voor industrieproduktcn. Voor wat be
treft de landbouwvoortbrcngselen wenst bet vast te houden aan de afspra-
«en.met. de preraeeM.-,gebiedsdelen: Australië, Kient» Zeeland en Canada.
tiet tett, dab de Britten belangstelling beginnen te koesteren voor
Jiuropa, K .op^ zichzelf al een beschouwing waard. De zaak is, dat het
imperiale handelssysteem, in vroeger tijd tnet zoveel overtuiging gepropa-
geerd en ao zorgvuldig uitgewerkt, Groot-Brittannië niet die economische
raggegraat heeft geschonken, die het er van had verwachte Natuurlijk lag
ean het systeem meer ten grondslag dan uitsluitend zakelijke overweging.
Uok de imperiale trots heeft zijn aandeel er in gehad. Ziehier een groot
JS 11 20u - bewijzen, geheel zelfstandig te kunnen reilen en zeilen.
riet klonk fraai en overtuigend genoeg, alhans voor de Britten; maar
riet systeem heeft de harde -praktijk niet bevredigend kunnen doorstaan,
liet is een stimulans gebleken vóór de Britse zelfgenoegzaamheid co heeft
«r het zijne toe bijgedragen, dat hetland economisch achterbleef. Na
Koeten de bakens worden verzet in dé, vorm. van .een aanpassing aan en
beu meedoen met West-Europa. Het is geen eenvoudige zaak- aangezien
consequentie is een modernisering op grote schaal. Doch de enige uit
ing is het waarschijnlijk weE Het oude-Engeland; dat niet-per se hoefde
te. kunnen concurreren om toch rijk te blijven, is al geruime tijd de
historié ingegaan.
IN Frankrijk heeft do idee, dat de Britten zich nn ook opmaken, in
ket. Europese schuitje te stappen, een stimulerende uitwerking. Men
herinnert, zich, dat Mendès France indertijd, alvorens in feite zich
_tegen de E.D.G. te.keren, nog in Londen heeft gesondeerd inhoererre
j?"jn wildsa meedoen aan het Europese leger. Als de ene grote mo-
gendheid het deed, dan kon de andere het zich ook wel veroorloven. Maar.
Harer Majesteits regering zei neen, hetgeen voor de kleine en trotse Pierre
de deur dicht deed.
De kleine en trotse. Pierre Beeft sindsdien niet veel; reden gehad, zich.
over het afwijzend standpunt van zijn land te verheugen. Het is nu een-
teaal de Fransen niet gegeven, Duitsland op een afstand achter zich te
pouden. Het Saargebied is verloren, West-Duitslandstelt zijn eigen leger
PP en in-economisch opzicht heeft Duitsland Frankrijk, veel minder nodig
andersom. Ook Mendèa-France heeft gedroomd en droomt waar
schijnlijk. nog van een In .vrijheid verenigd imperium, dat zijn éigen
boontjes dopt.,In koloniale zaken houdt Méndès-France er zonder twijfel
gedurfde en verstandige ideeën op na; zijn zwakheid is alleen, dat hem
de onlust Besluipt, zodra Iiij wordt geconfronteerd met een toekomstbeeld,
Jwaarln zijn land en in ruimere an de Franse -Unie-voorkomt als deel
genoot in., plaats van als zelfstandige en leidende macht.
De radicale leider ziet zijn conceptie dagelijks door de feiten achter
haald; en mea kan zich nu eenmaal niet aan de feiten onttrekken. Moflet,
die een krachtig voorstander is van Europese integratie, zal daarom de
gemeenschappeb'jke markt en de Euratom er wel doorhalen. Er is te veel
geschied de laatste jaren om in de kortzichtigheid van 1954 te kunnen
;$K>lhardeiL ï-J-
NU zijn Euratom en gemeenschappelijke markt andere dingen dan
de Defensiegemeenschap van 1954; maar in het proces van
Europese samensmelting zou het toch: ook weer verkeerd zijn,
op de verschillenal te zeer de nadruk te leggen. Verdediging
én economie houden, nauw verband met elkaar. De. kolen- en staalgemeen
schap betekent vérgaand,, dat de Europese landen niet meer1 met stalen
.Wapens tegen elkaar kannen vechten. Euratom levert de aanvulling op
het tot na tóe nog vrije gebied van de atoom-energie; en de. gemeen-
Whappelijke markt is.een verdere doorkruising van de nationale econo
mieën, die voorwaarde zijn om tegen elkaar de wapens te kunnen voeren.
Europa beweegt zich toch; tegenstribbelend en bij velen wel eer met
de neiging,^ achterom te zien naar een'glorierijk verleden dan vooruit
te blikken in een ietivat ongewisse toekomst Doch. de tekenen, dat het
verleden. heeft afgedaan,'kunnen niet worden misverstaan, en de staats
lieden (die natuurlijk de exponenten zijn van de volken) bijten door de.
feure appel heen en begeven zich op mars, in het onvermijdelijke besef,
jjlat do oude lauden in West-Europa het alleen-als federale eenheid nog
ponnen klaren. \-.T>,-s
n E grote acteurs aart. het moderne
toneel geven bij herhaling blijk
ook 'grote televisie-acteurs te zijn.
Voor de allergrootsten van de oude
re generatie gaat dit niet'altijd op:
hun stijl is nog typisch- die van het
theaterwat tot uiting komt in de
nadruk' op mimiek en. dictie. Voor
tiet voetlicht is deze stijl alteszins
verantwoord (de rollen moeten „over
vat voetlicht heen" komen). Voor de
camera's wordt echter een. meer di
recte, natuurlijke speeltrant ge-
jtyrdagd. Ban Bentz aan den Berg en
Elisabeth Andersen,'- topfiguren uit
Jin» generatie, hebben gisterenavond
fyi „Berkeley Square" overtuigende
prestaties geleverd, die ook in de
huiskamer volkomen tót hun recht
kwamen. ''iV"?.'-;
Dit boeiende
i 'stuk :.over de
vervagende
tijdsgrenzen. in
een oud ion-,
dens herenhuis
heeft ónder re-
feië van N.C.R.V.-regis'seur Peter
Koen een.,;Jniet geheel gave,
Jnaar toch zeer t'e Atraardëren op
voering gekregen. De camera-in-
ptellingen. leken me hier en. daar iets
'Je SwxÖekeurig (halve gezichten.'og
het scherm een menuet, vraarbij
(Advertentie IJWj
r Pracht handen
I ennimmerruwolschraaï
HAMEA-GELEI
Het l« de Hamamelii die Het 'co doet
meii slechts <5e bovenlichamen van
de dansers zag), het geheel bleef ech-
ter, beslist niet beneden de "maat;
VANAVOND zal de' AVHO de 50-
V/jBrige Henk Badings in haar radio-
programma feliciteren. Eerst wordt
een klankbeeld uitgezonden, daarna
volgt een. uitvoering van de „Psalmen-
symfonie". De Nederlandse radio heeft
aan deze componist veel te danken. Hij
is een der pioniers op het gebied van
de elektronische muziek, waarover bij
een aantal bijzonder interessante voor
drachten. heeft gehouden. De combinatie
Ingenieur-toondichter heeft Badings als
het ware voorbeschikt, om de nieuwe
mogelijkheden, die de techniek voor de
muziek heeft geopend, te onderzoeken
en in toepassing te brengen! Hij deed
dit o.a, in. zijn met de Prix dltalia be-
VÓLGENDE week zullen de tv-kijkers
weer zes dagen van hun toestel kun
nen profiteren. Alleen.'vrijdagavond
blijft het scherm donker. Zondagmiddag
geeft' een door de Zwitserse beeldradio
verzorgd Eurovisie-programma een in
druk .-van 'n reddingsdemonstratie in de
Alpen. De bekende piloot Herman. Gel-
ger werkt mee- 's Avonds is er. weer een
relais van dé'.Vlaamse tv. met o.a. de
quiz „Hebt ge ze-alle vijf?" Liefhebbers
van Franse films zullen zich"nu reeds
verheugen <»p de uitzending van. dins
dagavond:. Hené Clairs voortreffelijke
comedie „Les Belles de la Nuit".
v (Van een onzer, redacteuren)
(^lARsON, nog twee Bubon-
55V-J nets, alstublieft...!"
De man, die dat roept, is een
allerbeminnelijkst Frans ambte
naar, met wie ik In een Parijs café
over de Franse landbouwpolitiek
rit te praten; over de landbouw
politiek in het algemeen en over
die in de gebieden met de verlaten
dorpen in het bijzonder. Een uur
lang heeft htf my trachten te over
tuigen van de achterlijkheid der
betrokken streken. Als men hém
geloven wil, vertegenwoordigt Pa
rijs de vooruitgang en beginnen
de middeleeuwen zo ongeveer ach
ter de Loire. Dat schijnt opper
vlakkig beschouwd overeen le
stemmen met de werkelijkheid.
Maar mij zyn de ogen geopend
door de oude Michel en door de
familie. Peyrqsolle, allemaal men
sen, die eens In Aubignane hebben
gewoond. Hoe langer ik naar deze
ambtenaar luister, des te meer
krijg ik bet gevoel, dat er iets niet
klopt. Hij spreidt zijn smalle, blan
ke, welverzorgde handen of wei
breed uit op het glazen blad van
het cafétafeltje, of beft ze' met een
hulpeloos gebaar ten hemel. 'Hij
spreekt van de macht van het bij
geloof daarginds, van de afkeer
der bevolking van moderne land
bouwmethoden
„Weet u, dat het kóren daar
veelal nog met .de hand wordt ge
wand en. met'de .vlegel wordt ge
dorst? En hebt u hun werktuigen,
gezien? Nou dan! Voorlichting,
zegt u? Natuurlijk, natuurlijk,' daar
zien ook wij de betekenis van. in.
Maar indien u zich van de resul
taten daarvan een té overdreven,
voorstelling maakt, laat u mij wer
kelijk lachen. Erosiebestrijding,
zegt u, mijn waarde heer? Wat
waar is, is waar. Die hebben wij in
het verleden misschien wel wat "winkelier en de ambachtsman,
verwaarloosd. Wat wilt u? Dat een maatschappelijke functie te
kost geld. En dacht u, dat het vol- vervullen hadden. Elektrificatie
doende zou rijn geweest?..." wiL zeggen, dat zich hier nieuwe
Woorden, woorden woorden. Wat bedrijven kunnen vestigen. Nieu-
Frankrijk nodig heeft, denk ik, is "wé bedrijven, die behoefte hebben
een politiek. Waar het teveel van aan arbeidskrachten; welke op hun
heeft, dat is egoïsme; wat het ont- beurt weer behoefte hebben aan
breekt, is werkelijk begrip van de groenteboer en de bakker, de
hetgeen rich afspeelt aan rijn peri- schoenmaker en de kruidenier,
ferie. In de tweede plaats is de elek-
Ach, natuurlijk, de tendens tot "trihcatie een middel tot erosiebe-
decentralisatie, die zich in alle mo- strijding. Wanneer men gebruik
derne staten openbaart, bestaat gaat maken van.de tomeloze kracht
zij het dan op zeer kleine schaal der woeste bergstromen om ener-
ook in dit; land. Enkele verstrooi
de.. departementen ia ,4e désert
gie op te wekken, dan betekent dat
tevens, dat die kracht aan banden
francais" hebben er van geprofi- wordt gelegd- Betekent dat echter
rrs. A.-.,.,j__, - --" ook, .dat de door de'natuur, ver
dreven bevolking terugkeert naar
teerd. Zij trokken voordeel- uit
grote elektrificatie-werken, vxuch-
ten van de technische vooruitgang haar verlaten dorpen?
in deze eeuw Het is mogelijk, met onwaai
Met die 'elektrificatie-werken schijnlyk-zelfs^ dat daar, waar het
streefde men een tweeledig v doel wild voortschietende water tot
na. Men. wilde in de eerste plaats stilstand^ is gekomenachter de
een goedkope energie-bron schep- reusachtige stuwdammen, ook bet
pen en daarmee een nieuwe econo- erosieproces geeh voortgang meer
vindt. Doch dé elektrificatie is met
heid van de hoogvlakte. De dood
kwam niet langzaam naderbij ge
slopen^ hij' overviel -het plaatsje
plotseling toen eenmaal een pen-
nestreek gezet was op het een of
andere planbureau.. Hier, evenals
elders, waren er enkelingen die
wilden blijven. En niet de meedo
genloze natuur, doch de 'gendar
merie dreef hen tenslotte uit hun
huizen. Nu zijrt: niet alleen die wo
ningen ,maar is ook al het spitse
kerktorentje voorgoed verdwenen,
onder het water, Tigne moest .ster
ven, opdat de streek zou leven!
Het leven van een aantal depar
tementen is echter niet slechts met
de dood van Tigne gekocht. Overal,,
waar mét de elektrificatie de mo
derne industrie haar intocht heeft
.Zd stierf Tignes. Het moest zijn.
leven offeren, opdat de streek zou
ktmnen léven. Reeds Is de ziel nlt het
dorp verdwenen. Het water, dat ener
gie moet opwekken, heeft hier alle
energie voorgoed gedood
gehouden in agrarischedistricten
en pittoreske valleien, heeft zij op
de dorpsbewoners een zekere zuig
kracht uitgeoefend. Door deze
zuigkracht raken de dorpen ont
volkt Reeds rijn er geheel verla
ten gehuchten.' in. stréken, waar
zich- géén erosie-verschijnselen,
voordoen.
MORGEN VOEGT.
mische basis verschaffen, inplaats
van de oude, die aan deze streken
is ontvallen, "Want mét het weg
trekken van de landbouwende be
volking kwam hier ook dé midden-
alleen een mes, dat aan twee kan
ten, snijdt; men sriydt .er zich te
vens mee in eigen vlees. Want zij
heeft, zowel in ,de Provence als in
stand in noodte verkeren.—- Als andere streken,1 'liet' aantal veria-
oorzaak van dis nood vheeft mén ten dorpen ook vermeerderd,
wel eens het „teveel aankleine Daar is in!de allereerste plaats
bedrijven"; aangewezen;, als. red- het eens .zo:.ljeflijke Tigne - aan een
middel "is. i,ordening van de top- zijriviertje-lyan de Durance. Het
zwaar geworden detailhandel" ge- was ten do^g- opgeschreven,omdat
propageerd. Maar de. kleinhandel ,op de plek waar 't zich heyphd ;^n
is^ih verarmde err ontvolkte ge- stuwnierer .-.;.tyas;^gep'rojerteem;'^Het
biédèn vooral daar,oni:v>,topzwaar" ging er^niët-méeVals :met ?Da'-Tri-
géwordën, omdat hh|j rich, zijn nïtêy dat' middem' op een plateau
klanten .zag. ontvallen, ómdat de een hopeloze strijd voerde tegen
bevolkingslaag verdween, waarin dc toenemende triestheid en kaal-
AltSJrt zUn eren-
kelingen, die tot
het laatste toe in
de ten dode ge
doemde dorpen!
blijven wonen;
onderen steeds,
die herinneringen
hebben en die
zich niet gemak
kelijk laten over-
planten.
f Advertentie l M l
I0NDER SCHADELIJKE LAXEERMIDDELEN
- en u zult morgens
kiplekker uit bed springen
Elke dag moet uw lever een liter gal
In uw Ingewanden doen stromen, anders
verteert uw voedsel niet. Het bederft.
U voelt u opgeblazen, u raakt verstopt.
Uw lichaam wordt vergiftigd, u bent
humeurig, voelt u nióx en loom.
De meeste laxeermiddelen zijn slechts
lapmiddelen. Neérn CARTERS LEVER-
PILLETJES -onschadelijk, plantaardig
en zacht - om de liter gal op te wekken,
die uw lichaam dagelijks nodig heeft.
U zult zich weer een ander men3 voelen.
Vraag Car ters LeVerpille tj ea;f.1.20 p. 8ac.
EINDHOVEN Gistermiddag
hebben ambtenaren van de dienst
van invoerrechten en accijnzen, te
Eindhoven een inval gedaan in de
brandweerkazerne en daar beslag
gelegd op een hoeveelheid van hon
derd liter jenever. Hiervan was
geen aangifte gedaan voor de ac
cijns-navordering. De jenever zou
het gezamenlijke eigendom zijn van
de brandweerlieden.
(Van onze correspondent)
HILVERSUM In maart a.s. zul
len drie van Amerika's meest be
faamde „West Coast" jazz-musici
haar Nederland komen, te weten:
Bud Shank, altsaxofoon en fluit,
Jimmy Giuffre, tenor-saxofoon en
klarinet en BobCooper, .tenorsaxo
foon en hobo. Het drietal zal in de
week van 1016 maart optreden in
't Amsterdamse Concertgebouw, 'het
Gebouw voor Kunsten en Weten
schappen in'Den Haag, de Rivièra-
hal in Rotterdam en voor de Swing
Society in deZaanstreek. Voorts
zullen nog onderhandelingen wor
den gevoerd over een of meermalen
optreden voor radio en televisie.
(Advertentie f-M.)
Straks hebt U griep
AKKERTJES"
helpen direct
iïL.4,\*GS heb tk weer eens oe-
luisfcrd vaar Schijvempenrder
die zoels, u weet, stokoude grammo
foonplaten verzamelt en ze eeng in
de veertien dagen voor de micro,
joon afdraait. Het 'is een mooie, zij
-hét'? enigszins Lugubere tuitzending
ióani .wc. -worden telkens geconfronl
tèerd mét ■oudé liefdes, die 'ddn^ wil
niet roesten, inaar die al té "uaofc
hun glans lelijk verloren hébben
De tijd heeft 'geoordeeld "en bón een
hoop -populaire ddrnes "én" 'heren ;utt
onze 3éugd: blijkt als je -ze'ynu
hoort —in /het geheel niets/te zUn
ovêrgeMevén: De hennnering ichrapt
ze,zander weemoed.
1 -Maar er zijn ook^figiireh^die ^oU
komen onbeschadigdoverblij.-
v en. De misschiendertig i'jadr. gélé.
den gemaakte opnamen van 'ivlau.
rice Chevalier, die '„Valentine"-. tn
.Vrospère" zingt, hebben bijvoor.
beeld niets vanihün charme verlb.
ren. En wat voor kwaads^meti- ook
uan commerciële Richard Tauber
zeggen kon, hij rijst, ook.mi noa
hoog uit bonen de zoete kost waar
aan hij zijn talent verkocht.
Hoe ontzaggelijk belangrijk in' dit
metier de .persoonlijkheid is, kunt
u niet alleen leren van deze mee
dogenloos recht doende oude platen,
maar oók? van; één ipas verschenen
lang speler, die - EllaFifzgferald'-:ién
Louis ;Armstrong byelkaar f; zongen
Ik' litisteïimijn bes taan .er: al-dagen
lang mee op! Ella and Loüis''-héét
de plaat. Er staat een prachtige foto
buiten op: Ella komt,, met een iro
nisch grvnsje voor haar leeftijd en
voor haar omvanguit en Louis zit
er jolig naast, maar toch een beetje
of hij de situatie niet helemaal
meester is. Dit kostelijke duo zingt
op deze plaatheel oude, al jaren
lang door iedereen af gelebberde
liedjes 'van- Gershiinrl en Berlin
maar weet dit aan de piano be
geleid door niemand minder dan
Oscar Petersonzo muzikaal en
met zulk een pseudo peïmprouiseer.
de perfectie te doen. dat al die over.
bekende refreintjes weer een volko.
men nieuwe glans krijgen.
Als ik nu van Ella even naar
Ellen stap, is dat om mijn welge
meend applaus te voegen hij de or
chidee n, die Ellen r Vogel van „De
Telegraafkreeg,., omdat .de lese?a
van dat dagblad in een enquête uit
maakten, dat zij pp hét televisie
scherm, de beste persoonlijke pres
tatie van de maand december le
verde in „Klokslag 9".
De totale uitslag van dit opinie-
onderzoekje levert boeiende lectuur.
Want er is 'niet alleen gevraagd:
„Wat vond u dé beste prestatie in
december?", maar ook (bijvoor
beeld): „Aan wie of wat op het
scherm, hebt u zich in december
het vieest geërgerd".
De heer Goos Kamphuis van de
NCRV is zo onfortuinlijk, met twin
tig procent, aan de kop der erger-
niswekkers te liggen.
Ik heb niet het genoegen de heer
Kamphuis persoonlijk te kennen,
maar ik, zou hem willen uitnodigen,
het eigen kopje niet te laten hanr
gen. Want wat blijkt uit de cijfers?
Dat bijna ale_ dames en heren vaii
de ergernis-lijst, óók'voorkomenpp
de -lijst van hen, dié volgens
deelnemers aan deze enquête, 'dé
beste TV-spreeksters en spréken
van december'waren.
Met andere woorden: mat de «eu
savoureert, spuwt de ander uit. Ook
mrjn naam komt op beide lijsten
voor. ik heb twee procenp reden tot
vreugd en' een half proCent reden
tot droefenis.
Tenminste- dat 2 0iï'ifc hebben,
als deze beide gevoelens niet wer
den overspoeld door mijn verbazing
De enquête beperkt zich immers
met nadruk tot de maand december
en in de maand december ben ik in
het geheel niet voor de televisie
geweest.
Hoe moet ik deze uitslag nu dui
den?
Bedoelt de twee procent dié mij
prijstdat ik op mijn best ben als
ik ontbreek? Dat zou mij vullen
met een teleurstelling, die slechts
ten dele wordt goedgemaakt door
het'halve procentje, dat zich in de
cember blijkbaar aan mij heeft ge
er gerd, omdat ik er niet was..,.
De oplossing zal ik wel nooit we
ten
Zelfs - enquêttes verlossen een
mens niet uit de marteling der on
zekerheid.
Want dat Ellen Vogelgoed is
■nou ja, dat mist ik allang,
KRONKEL.
nAWL WAAROM YOU^t.W. OMDAT
JE MF HG Mil VNEtiDEH
PApiRO STAPT
5UHA OP HEtV^ NET
IM MUN
DROMEN
GEBEURDE ck-
WORP
jonoEh
t£RP LETTERT)
HELP
2904. De sloep .wordt te watergelaten en cent.
jpaah buitengaats hijsen De Vilder en Piet- Born
Jièf zeii In dé verte zien zij de -,^,aura": liggen.;
Wa't zijr» dat toch'Voor kerels?" bromt De Vilder:
'als Kind';het schip heeft: overmeesterd was bij
él lang terug geweest en als hij pech heeft gehad
waarom varen dievlui dan niet weg?" „Alfi'-je^'hefc
mij vraagt," zegt Piet, „zit dié schuit vast op het
wrak cn kunnen ze niet wegkomen. Het i's laag
water." Ja, dat zóu «n verklaring kunnen zijn.
Maar De Vilder zegt: „Ik vertrouw die Kimi ook
voor geen cent. Je weet nooit, wat die zwartjes
in hun schuld voeren. Als hij met die lui heeft
aangepapt, kunnen we nog rare dingen beleven."
Wanneer zij de „Laura" dicht zijn genaderd, zien
zij door'hun kijkers twee mannen aan boord. Het
zijn waarschijnlijk sport zeilers, Veronderstelt De
Vilder. Ha, daar loopt Kimi ook aan dek. Nou,
I voorlopig-begrijpt hij er nog weinig-van.
25
„Ik neem aan dat de vraag reto
risch is," zei NevLL V
„Wel, kijk die van vanochtend
maar eens in. Hallo, tante Lin."
„Wil iemand schadevergoeding van
ze eisen?. Daar zit goed geld.in, .want
ze proberen meestal buiten de recht
bank om tot een schikking te. komen.
Nevil had nu. de voorpagina ge
zien. en staarde Robert aan.
Robert keek hem aan van over
de telefoon en merkte met voldoe
ning de barre schok op Nevils.jonge
gezicht. De jeugd van tegenwoordig
houdt zichzelf voor schokvrij, over
woog hij; het deed hém goed te zien,
dat, iri het gezicht van een stukje
gewoon leven, ze net zo reageerden
als elk ander mens.
„Wees lief, tante Lin en pak een
koffertje voor me. wilt u? Alleen
imaaT voor één nacht
1 Nevil had de krant opengeslagen
|en las nu het verhaal.
I „Ik ga voor één nacht naar Lon
den, denk ik. In elk geval het kleine
koffertje en zo min mogelijk. Niet
'alle dingen die ik misschien wel no-
.dig'rzou kunnen hebben, als u me
■een - plezier wilt doen'. Vorige keer
was er een fles maagtabletten bij,
die zowat een kilo woog en wan
neer in vredesnaam heb ik ooit last
van mijn maag? Goed, misschien
krijg ik wel eens een maagzweer
Ja, ik ben over tien minuten thuis
om te lunchen."
„Het vervloekte, zwijn!'! zei de
dichter en intellectueel, in zijn nood
terugvallend op. zijn landstaal
„Wel, wat zeg je ervan?"
„Zeg je ervan? Waarvan?"
„Van het verhaal van bet meisje?"
„Moet ik daar iets van zeggen?
Een duidelijk staaltje sensatiezucht
van een onevenwichtige puber."
.En als ik je nu eens vertelde dat
die onevenwichtige puber, een heel
gewoon, kalm, goed bekend staand
schoolmeisje is, dat alles behalve
sensationeel is?"
„Heb* jij haar gezien?"
„Ja. Dat was waarom ik de eerste
keer naar de Franchise ging ora
erbij te zijn toen Scotland Yard
haar daar ter confrontatie bracht
Denk daar maar eens goed over na,
Nevil; Ze mag dan met jou praten
over kippen en over De Maupassant,
maar ze komt bij mij als ze In
moeilijkheden zit." „Was je daar om
hen van advies te dienen?"
„Zeker."
Nevil ontspande plotseling. „Oh,
dan is het goed. Ik was een. ogen
blik bang, dat je tegen haar, tegen
hen, was. Maar dan is het goed, We
zullen onze krachten samenbundelen
om een spaak te steken in het wiel
van deze hij smeet de krant neer
deze lappepop." Robert lachte om
deze typisch Neviï-achtige bena
ming. „Wat ga je eraan doen Ro
bert?"
Robert vertelde het hem. „En jij
moet het fort verdedigen zolang ik
er niet ben." Hij ging naast Nevil
staan en samen keken ze naar het
jonge gezicht, dat hen zo kalm aan
keek.
„Eigenlijk wel een* aantrekkelijk
gezichtje," zei Robert. „Wat maak jij
ervan?"
„Wat ik ervan zou willen maken,"
zei die esteticus, „is een bont en
blauwe puinhoop."
Robert bereikte een tuindorp van
het soort, waar rijen half-vrijstaande
huizen tegen de nog onbedorven vel
den aanleunen; zelfbewust en we
tend, dat ze indringers zijn of bru
taal en er niets om gevend, al naar
gelang het karakter dat him bou
wer ze meegaf.. De Wynn's woonden
in een van da verontschuldigende
rijen een rood-bakstenen ketting
van schamele woningen die Robert"
deden huiveren, zo rauw waren ze»
zo arme-zondaars-achtïg. Maar toen
hij langzaam de straat doorreed, op
zoek naar het goede nummer, werd
hij getroffen door de lief de. die uit
gegaan was naar de decoratie van
deze betreurenswaardige objecten.
Naar hun bouw was geen liefde uit
gegaan; alleen berekening.. Maar
voor elke eigenaar had het voldoen
de schoonheid vertegenwoordigd om
er zijn liefde aan te geven. De tui-
nen. waren kleine wonders van liefe
lijkheid, elke volgende een nieuwe
herleving van het hart van een on
vermoede dichter.
Eigenlijk zou Nevil dit eens moe
ten zien, dacht Robert: hier was
meer poëzie te vinden dan in een
hele jaargang van zijn geliefde
Wachter. -
Al rijn cliché's waren er: vorm
ritme, kleur, beweging, patroon, in
vloed.'.
Of zou Nevil alleen maar een-rij
voorstad-tuintjes zien alleen
maar Meadowsïde Lane, Aylesbury,-
met wat kasplanten in de tuinen?
Waarschijnlijk wel
Nummer 39 was het huis met het
grasgazon, omzoomd door rotspar
tijtjes. Het onderscheidde zich'ook
door het feit dat er geen gordijnen
te zien waren. Er was geen fijn ga
zen net gespannen langs de kozijnen,
geen crème-kleurige tule hing er
voor. De ramen stonden geheel bloot
aan de zon. de lucht en de mense
lijke inkijk. Dit verraste Robert
evenzeer ais het waarschijnb'jk de
buren verraste. Het hield een-zelf
standigheid in, die hij niet verwacht
had.
Hij belde, en wenste dat hij/rich
niet voelde als een reiziger. Hij was
een smekeling, en dat was een nieu
we rol voor Robert Blair. Mevrouw
Wynn verraste hem nog meer dan
haar ramen gedaan hadden. Pas toen
hij haar ontmoette, realiseerde hb
2ich, hoe een volledig beeld hij zich
gevormd had van dezë vrouw,, die
het kind Betty Kane had aangeno
men en bemoederd: het- grijzende
haar, het stevige, matrone-achtige,
gezette figuur, het effen, brede, ver
standige gezicht; zelfs misschien een
schort of een van die gebloemde
jassen die huisvrouwen dragen. Maar
mevrouw Wynn was tenger en netjes
en jong en modernen donker, met
roze wangen en nog heel aardig om
te zien,'en ze had een paar van .de.
meest intelligente ogen die Robert,
ooit gezien had.
(Wordt vervolgd)
