Het Poolse experiment
Triest tv spel
Onschuld op schoolschoenen
„Worstvellen kunnen
tankers vervangen
Alleen
RADIO
EN T.V.
wil
Sommigen noemen hem
Prins der speeltafels
SftSS sISSS-
SPROETJE SPARKS
door TRANK GODWIN
Olievervoer in
nylon-houders
JT Verlicht Baby's
KOU terwijl
hij slaapt!
A/ICKS
door
JOSEPHINE TEY
al a!gebra vo'w
DorjcTerdag 24 januari 1957
Na
rAAK Westeueopese maatstaf gemeten waren de Poolse verkie
zingen bepaald geen model \an democratische volksraadpleging;
maar het feit, dat er aanmerkelijk meer kandidaten waren dan
te vervullen plaatsen, verleende in het tot dusver zo troosteloos
eenvormige Oosten toch een vreemdö „groene", geur aan het gebeuren,
Poien is wat uit de pas getreden. Het handhaaft wel de oppermacht van
de communistische partij, doch niet fanatiek, niet genadeloos, zoals in het
-rieden. De grenzen van de leer zijn zichthaar geworden, en de geest
beeft daardoor enige speelruimte gekregen. Niet genoeg, natuurlijk niet,
ïnaar meer dan elders achter het ijzeren gordijn.
Dit experiment is merkwaardig genoeg. Tot nu toe heeft de wereld
maar al te duidelijk ervaren, dat een soort overgangsvorm tussen demo
cratie ïn Westelijke zin en marxisme in zijn Russische gestalte niet goed
mogelijk i$. De reden hiervan is ook wel duidelijk: een totalitair systeem
kan niet samengaan met krachten, die het totalitarisme principieel af
grijzen en bestrijden. Daarom is ook nu het ijzeren gordijn nog scherper
scheidingslijn, dan welke andere grens ter wereld ook.
In Polen komt echter weer iets aan het licht van het aanpassingsver
mogen van de menselijke geest. Ook daar gaan in theorie democratie en
totalitarisme niet samen; maar in de praktijk lijkt er toch een vorm voor te
rijn gevonden, waarhij strikt genomen beide enige veren laten. Daar echter
de democratie alles te winnen heeft, is het wel duidelijk dat zij het is die
de voordelen incasseert. Men leest in Polen nu Nacht in de Middag en
Orwell's 1984 en allerlei andere geschriften, die tot dusver op de commu
nistische index stonden; men praat vrij en kritiseert er lustig op los. En
Yrie goed luistert, kan zich verbeelden de zwaluwen te horen, die de zomer
aankondigen, al kan die dan ook nog verre zijn.
WAT Polen demonstreert, is bewuste terughoudendheid. Wie daar
behoefte aan heeft, kan opmerken, dat Hongarije ook beter was
gediend geweest met terughoudendheid dan met een opstand in
optima forma. Hij vergeet echter, dat een uitbarsting van een
veelgeplaagd volk tegen zijn overheersers een kettingreactie is, die zich
uïet op een zeker ogenblik laat onderbreken. De Polen hebben hier en
daar wel daden van weerstand gepleegd, maar de regeringsleiders hebben
de toestand "in de hand gehouden, door de schuld van de wantoestanden
op de Stalinisten af te wentelen en met onvergelijkelijke koelbloedigheid
de Russen een aantal concessies af te dwingen.
Dat, anders dan in Hongarije, op het kritieke ogenblik de regering de
teugels niet heeft hoeven prijs te geven, vindt mede een verklaring in het
besef bij de meeste Polen, dat een breuk met Rusland onmiddellijk de
nieuw verworven gebieden in het Westen in gevaar zou brengen. De Polen
baten Rusland, traditioneel en trouwens ook op grond van een hele reeks
van recente ervaringen, maar ze hebben toch ook niet de behoefte, hun
eigen territorium in de waagschaal te stellen. Zo zijn ze, noodgedwongen,
de middenweg ingeslagen.
De leiding heeft daarbij Gomoelka, een man die een strakke Moskoviet
ïs geweest en in de oorlogs- en na-oorlogsjaren zich achter Stalin en de
zijnen heeft geplaatst in hun streven, van Polen een afhankelijke en ge
kortwiekte staat te maken. Maar de meedogenloze politiek van Moskou
bracht hem in de gevangenis; en er is reden om aan te nemen, dat hij
nu een veelszins gelouterd man is, tacticus meer dan formalist, patriot
meer dan communist. Hij is bereid, enige vrijheid te bevorderen en te ris
keren: vrijheid van Moskou en ook vrijheid van geweten.
HET lijkt een halsbrekende toer; een manoeuvreren op het scherp
van een mes of een wandelen op het slappe koord met daaronder
niets dan de duistere diepten van de ondergang. Waar trekken
Gomoelka en de zijnen de grenzen, en wat gebeurt als de be
volking die grenzen toch overschrijdt? Men bedenke, dat de Russische
troepen in oktober weliswaar op het nippertje niet hebben ingegrepen,
maar nog steeds in het land vertoeven. En daarginds in Moskou kijken een
wantrouwig partij-apparaat en teen wantrouwige regering met argus-ogen
toe, hoe de dingen zich ontwikkelen.
Boeiend en veelszins dramatisch is het schouwspel voor het Westen.
Degenen echter, die geneigd zijn, zich te verdiepen in Gomoelka's kwade
kansen, mogen heseffen, dat deze man de dood wel heeft leren in de ogen
te zien. Veroordeeld eenmaal, maar na veel lijden weer vrijgekomen, kan
bij in staat worden geacht, het gevaar te trotseren, dat hem anders toch
ook bedreigde.
Het is verder goed om te bedenken, dat de ervaringen in Hongarije geen
aanmoediging zijn voor de Russen om elders al te vlot iets tegen een
„contra-revolutie" te ondernemen. Gomoelka kan zo ongeveer de ruimte
schatten, "die dit hem laat in zijn pogen, de mensen wat vrijer te laten
ademen en hun levensomstandigheden te verbeteren. Als de Polen, die zo
juist Gomoelka een zo duidelijk mandaat gaven, weten te volharden in
bun zelfbeheersing, dan liggen er wel kansen. Er ii reden genoeg, het
experiment met spanning te volgen.
TRIESTheel-triest was iaat zich
gisterauoTid, tussen 8 en 10 uur
cp het televisie-scherm afspeelde. Ik
bedoel nu niet de tragische gebeur
tenissen in Marcinelle, waarop het
spel van de heer Klaas Smelikblijk-
baar was geïnspireerd". Nee, ik be_
doel dat spel zelf. Welke program
maleider hezft dit duruen accepte
ren. Alleen al om het gegeven, dat
Zich misschien voor een speelfilm
met massa-scènes zou lenen, moest
dit „Bittere hart" schipbreuk lijden.
Wat de heer
Smelik van z'n
gegeven had ge
maakt was af
schuwelijkeen
naturalistisch
melodrama, vol
valse sociale ef
fecten, Onecht, en erger dan dat, een
affront voor de menselijke waardig
heid.
De - directeur en z'n dochter be
stierden hun mijn (waar dan toch
ten minste duizend mensen moesten
werken) als een buurt-kruideniers-
winkeltje. Ingenieur, opzichter en
mijnwerkers spraken ook op de
meest dramatische momenten, toen
er al tal van doden boven waren
gebracht, zeer eerbiedig tegen hun
patroon met om het andere woord
een „meneer de directeur". Die di
recteur zelf droeg na een dag en
'n nacht reddingswerk nog steeds de
zelfde hagelwitte boord en man
chetten.—
Over regie en uitvoering kan ik
kort zijn. Ze waren niet beter dan
de tekst verdiende. Ronduit slecht,
dus. Zonde van de knappe, hecht
vertimmerde en waarschijnlijk dure
decors.
Het extra-NTS-journaah waarop
we plichtsgetrouw tot kwart voor
elf hebben gewacht, was ook al te
leurstellend". Van de „Statendam"
zagen we minder dan we hadden
verwacht. Van de doopplechtigheid
twee misvormde tele-foto's. Wat
niet weg ieemt, dat de door de
journaal-redactie aan de dag geleg
de activiteit lofwaardig is. H. t
nZommige lieden noemen Rainier
>,de prins de speeltafels" maar
daaruit mag beslist met worden ge
concludeerd, dat er over hem en
zijn geslacht, dat der Gnmaldi's
geen zinniger dingen te zeggen
zouden zijn. Integendeel. De ge
schiedenis der familie is zeer op
merkelijk en dat nog met eens, om
dat een prins door zijn broeder,
een andere door zijn neef werd
vermoord en een derde door boze
onderdanen in zee werd gesmeten.
Natuurlijk hebben de Grimaldi's
politieke intrigues gesponnen, want
welke regerende familie heeft dat
niet gedaan?
Bij het bekijken van de stam
boom van Rainier kunnen we te
ruggaan tot zekere Otto Cavella,
die m 1070 geboren werd. Hij was
de eerste magistraat van Genua, in
die tijd 's werelds machtigste han
delsstad. Zijn zoon noemde hij Gri-
maldo en deze was het, die de
grondslagen legde voor het fortuin
van het geslacht. Een geslacht, dat
trots was, arrogant, oorlogszuchtig
en ambitieus. Genua werd spoedig
te klem voor de Gnmaldi's en hel
aantal hunner vijanden te groot.
In de laatste jaren van de dertien
de eeuw verloren zij de verbeten
strijd en werden verbannen. Zij
voeren naar het westen in hun
eigen schepen_met al hun dienaren,
hun rijkdommen en hun strijd
krachten.
Op hun toeht kwamen zij langs
een rots, waarvan werd gezegd, dat
hij niet te veroveren was. Hy heet
te Monachos en was een vooruit
geschoven post van Genua. De Gri
maldi's waagden het niet de sterk
te bfj daglicht te overvallen. Maar
in het holst van de nacht ver-
In Le Rosey, vlak bjj Genève, waar ken beleefde Monaco een wonder.
de vesting te mogen binnen treden.
reden hielden Hitler's generaals
n„ dEÏ* *e e ven eens dienst. Ze zïïn gé- Rainier was zestien jaar oud, halt op de weg van Nice naar de
j" leend van Frankrijk, want de bronzen toen Frankryk voor Hitler's hor- Italiaanse grens. daar. waarop een
den capituleerden. Later, toen de bord staat te lezen: „Frincipauté de
daarmee was de deur voor de stukken, die de rots van bet prins-
vrienden en verwanten eveneens dom sieren en die nog uit de zeero-
geopend. Nog heden toont de oor- verstya van de Gnmaldi's zouden da-
logsslag van Monaco twee monni- aJieen nog maar geschikt
ten, met het zwaard in de hand. W"'SK" "O1'""' ""'o""
Omstreeks 1307 hadden de Gri
maldi's hun macht voorgoed op de Charlotte en Pierre waren de
fvefouc*er5 van Rainier. Zijn eerste le-
- *- vensjaren bracht Rainier door in
het ouderlijk paleis.
Volgens de beschrijving van men
sen.' die hem in die tijd kenden,
was hy aanvankelijk een nogal wil-
de, weinig gezeggelïjke knaap. Met,
het groeien der jaren echter werd
hij rustiger en ernstiger. Het liefst
zwierf hij in die jaren door de
uitgestrekte paleistuin of hield zich
bezig in het door zijrf grootvader,
Duitsers naar de Rivièra optrok- Monaco".
pen zichzelf uit tot onafhankelijke
heersers en hebben van dit ver
overde recht nooit afstand willen
doen.
/N de daarop volgende eeuwen
wisten de Grimaldi's de aan
dacht steeds weer tot zich te trek
ken. Een van hen was admiraal
van Frankrijk, een ander leidde de
legers van de Franse koningeen
derde stond aan het hoofd van Albert I, van wie hij zijn liefde
de Fransen, die streden tegen de voor de zee heeft geërfd, gestichte
boogschutters van koning Hendrik maritieme museum.
V uan Engeland. Hun oudste zo- Maar moderne prinser moeten
7ien regeerden en hun. dochters slo- studeren en prins Louis II vond,
ten uitstekende huwelijken. Zij ver- dat Engelse scholen de beste waren.
overden nieuwe titels <en verloren Dus ging Rainier, elf jaar oud,
er ook enige, maar Monaco gaven naar Summerfields, een „college"
zij nooit utt handen. in. de buurt van Hastings. Twee en
Dat is de geschiedenis van het een hal1 jaar heeft hij daar door
voorgeslacht van prins Rainier III gebracht. Taley .swaren niet zijn
Wanneer hijvanuit het patets, dat sterkste punt, maar?op het terrein
zijn voorouders gebouwd hebben, der- exacte wetenschappen stond
naar beneden kijkt op de ruïnes hij zijn mannetje.!
van een Moorse vestingzal hy wél Vervolgens ging hij naar Stowe,
eens peinzen over datgene wat hem een beroemde school, waar even
deze verheven positie bezorgd eens de exacte vakken zijn groot-
heeft. Nooit bogen de Grimaldt's ste aandacht kregen. Maar ook de
het hoofd, ook niet voor de sterk- geschiedenis boeide hem; in het
sten. De wapenspreuk van zijn fa- bijzonder de geschiedenis van. zyn
milie: „Deo Juvante" spreekt van voorouders in hun strijd tegen, de
vertrouwen in God. Maar zij zon 1 n
ook kunnen luiden „We doen nooit
afstand van hetgeen wij bezitten."
P de ochtend van de 31 mei
koningen van Spanje.
Toen kwam plotseling een om
mekeer in het tot op dat ogenblik
prettige leven van de prins. Juist
toen de jongeman op het punt
stond met vakantie te gaan naar
moeilijkheden gerezen in de boezem
der prinselijke familie.
MÖnïca werd hem verzocht m
Wétend te blijven. Er waren
naar van het prinselijk paleis re
sïdentie van prins Louis H de
grote poort en plakte een bulletin aj jaren lang was 't huwelijk van
aan, waarop geschreven stond; 2^n OU£jers ongelukkig geweest Nu
Rainier, Louis, Henri, Maxence, gingen zij voorgoed uit elkaar. Zijn
Bertrand, by de gratie Gods prins moeder verliet Monaco en trok zich
van Monaco is geboren... Vivat!" terug op haar kasteel m Noord-
Hoewel prins Louis niet ge- Frankrijk. Prins Pierre wilde zijn
trouwd was, was hij nu toch groot- zoon bij zich houden, maar Louis
vader geworden. Hij bevat alleen II, de grootvader, geloofde dat de
een. dochter, een natuurlijk kind juiste plaats voor de jongen de
van een meisje, dat hy lang gele- omgeving was van de troon, die hij
ren had liefgehad. Aan het einde eens zou moeten bestijgen,
van de eerste wereldoorlog trouw- Na vele onderhandelingen keer
de deze dochter, prinses Charlotte de Rainier eenzaam en gekwetst te-
een man, wiens naam eeuwen terug rug naar Monaco. Hij was niet lan-j
ging in de Franse geschiedenis: ger een schooljongen, maar eem
Hertog Pierre de Polïgnac, Hy troonopvolger. En weer veranderde1
kreeg de prinselijke titel en tevens zijn opvoeding, Louis II zond hem j
de familienaam GrïmaldL naar de beroemde Zwitserse school
HAAR HA ttiHtLt HtHtN..
JtBENT GEECI
LAFAARD
Wij ZULLErt j£ VArtJE
AM0S»T AFHELPEN-
Over Een poosje mm
JEWEER GEWOON
RIJPEN
IEDEREEN
iSWtlVAft
IET6
&ANG-
VooRutrjoM denoET er overheen
Dit beestje is zo veilig alü ttn
6CH0nntLSTOtL
WEL,v WILT HJER GEEN
lAfAARD HOUDEN,DENK
111. IM GA ERVANDOOR
...EH...
MORGEN
MISSCHIEN
LONDEN. Twee ingenieurs van
de Cambridge universiteit hebben
.meegedeeld, dat zij dryuende
„worstvellen" (sausage skins) heb
ben uitgevonden, waardoor moge
lijk het tekort aan oliebalen op de
wereld opgelost kan worden.
De „vellen", die 200 meter lang
zyn en leeg 20 ton wegen, zouden
1 door schepen gesleept worden en
9000 ton olie. per stuk kunnen ver
voeren. Zij bestaan uit een inwen
dige houder van nylon, die bedekt
is met een dunne maar taaie laag
plastic De kosten per „vel" worden
geschat op 600.000 tot een miljoen
gulden.
De uitvinders zijn professor Wil
liam Hawthorne (43) en John Shavv,
een el ektro. technisch ingenieur (42).
Zij hebben aan de pers meegedeeld,
dat zij de eerste experimenten ten
uitvoer brachten met echte worst-
vellen, die zij van een slager had
den gekocht.
Een model van ruim een meter,
gevuld met benzine, wordt nu in
een watertank blootgesteld aan gol
vend water, om te verzekeren dat
de „vellen" bestand zijn tegen zwa
re zeeën.
Shaw deelde mee, dat de „vellen"
niet alleen veel sneller geprodu
ceerd kunnen worden en op veel
goedkopere wyze dan de gewone
tankschepen, maar dat zij om trom
mels gerold kunnen worden als zij
leeg zijn en per vliegtuig terugge
bracht naar de mondingen van oÜe-
pypleidingen voor een nieuwe la
ding, waarmee weken uitgespaard
worden.
De uitvinding heet „NOB", de
eerste lettes van „Nylon Oil Barge".
Shaw zei, dat als de vellen ge
vuld zijn, zij voor viervijfde onaer
water liggen. Zij kunnen volgens
hem gemakkelijk gesleept worden
door een geladen tankboot by nor
maal weer met een snelheid van 10
tot 15 knopen.
(Advertentie I.M.)
V VapoRub
- DEN HAAG. Binnenkort is
de benoeming te verwachten van de
heer H. Goemans tot gezant in Ra
bat. Met de heer Goemans zal Ne
derland de eerste diplomatieke ver
tegenwoordiger krijgen in het onaf
hankelijke Marokko. De heer Goe
mans was laatstelijk, tijdelijk zaak
gelastigde in Beiroet
IN de koffieteut, waar de fcau my
btnnengedreuen had, cat ik noasr
een oude man met een gebroken
neus, die tegen mij zei; „Zevenen
zeventig ben ik nou, een hele teej-
£yd, maar mijn vader is «iezenne
gentig geworden ert mijn moeder
zesennegentig en mijn dochters zeg
gen altijd„vader, jy haait de hon
derd." Niet dat ik er nou zo naar
snak, maar als je blij bent van hart,
achbeste man, waarom zou je dan
op je - kist' rooruitsneUen? 0 Mijn
vrouw is achttien jaar geleden ge
gaan en toen .zeiden mijn dochter*
wel; „Vader,- neem er toch weer
een, je hebt zo'n rotleven." vMaar
nee, ik heb doorgezet/"
Dit laatste zei hij met plechtige
ogen, die opeens een jolige twinke
ling kregen, toe»r hij er aan toe-
'uoegde:
„Want kijk eens kier, zo'n oude,
daar had ik geen lust in en met iets
jongs word-je toch zwaard»'de boot
genomen. Nee, ik dacht „Kees"
want ik heet Kees „Kees, jy
blijft alleen, dat stuk is af." En dat
heb ik gedaan, Nou ben je «Atuur-
lijk wel altyd alleen. Maar ik lees
veel. Ik lees boeken. Ik ben' Ud van
de bibliotheek. Ja.,Ik heb een katte-
logus. Ik heb een supplement. Ik
beb alles thuisstaan- Ja. Em dan lees
ik, hè." i
„Wat?" vroeg ik. -1J
.Nou, van die boeken," sprak hij
achteloos. Verschillende boeken.
Vroegertoe»,heb iki veel gelezen
van, eh van Multatvli. Die had
gelijk hoor. Daarr?was tïk het mee
eens, met Multatuli. Ik ben in de
kerk getrouwd, ^want 'mjjtt,, u?ouw,
nou ja, die was een-beetje 'christe
lijk, dus ik denk: alldMaar Mul
tatuli had gelijk.- De' grote bang-
maker
Hij boorde een dorre vinger in
het zwerk. c 1
„De mensen hebben de grote bang-
maker nodig, omdat ze -anders te
losbandig zouden worden," Zei hjj.
„De mensen. Maar ik niet. Ik ben
nooit geen snoodaardgeweest.- Altyd
goed en rechtvaardig. En zonder
kerkgebouwen te betreden- Maar ik
heb het mijn vrouw nooit verboden.
Ik had een maat vroeger Ak zat
in de bouw, hè en die maat, die
was iets. Nee, wacht eens, 't heeft
een nddmDie maat was vrij
denker. Ja. Maar die verbood zyn
vrouw en zijn kinderen om kerk
gebouwen te betredenNou, toen
heb ik tegen hem gezegd: „Jij? Jy
bent geen vrijdenker. Jij bent een.
bord snert." want je moet iemand
nooit dwarsbomen in het geestelijke.
Kijk eens, ik had het niet nodig te
gaan. Ik was altijd een goed mens.
Van natureWant, na de eerste
wereldoorlog, in de bouw nou
beste man, die stukadoors, die lieten
's ochtends om tien uur. al een halve
kan halen. Of een hele. Maar ik heb
er nóóit aan. meegedaan!"
Htj keek me fier aan.
,Ja, 't was wel eens, dat ze je
gereedschap wegstopten," vervolgde
hij en zyn oogjes kregen'die twin
keling weer. ,JJari kón je niet wer
ken. Dat was overmacht. Maar dan
nog maakte ik een bescheiden ge
bruik. En zo ben ik gebleven. Recht
door zee. Kijk, je bent een man
alleen dus je tracht de verveling
te verdrijven. Ik lees veel, ik heb
een kattelogus, ik heb een supple
ment Maar ik ga ook«oei eens op
bezoek. Eergisteren was me klein
dochter jarig. Lekkere meid. Ik Heb
voor twee gulden bloemen meege
bracht en we hebben daar geruime
tijd gezellig gezeten en' wat ge
bruikt ook. Nou, en gisteren, toen
hèb_ ik een neef van •rne_ begraven,
Eenennegentigdüs- hy had' niks
te reclamerenDe vrouwen bleven
in het sterfhuis omheen ^beetje op
mekaar te letten, want fe-weet, ais
zo'n stoet weg is, dav. heb je wel
eens famielje, die houden d'r han
den niet thuis in zo'n boedel en dan
zxjn de beste stukken er uit, als je
van de dodenakker weerkeert. Du*
daarom hebben we gezegd, laten
alle vrouwen nou -in' net huis
achterblijvendan brengen wy,
mannen, Gerrit wel even weg. Nou,
we hebben hem weggebracht. Even
hef hoofd ontbloten, natuurlijk. En
toen terug. Hebben we gezellig nog
wat gezeten. Wat gebruikt ook. Ach
beste man, als mens alleen, je moet
er wat van maken, van je leven-.
KRONKEL
BANDOENG. - De politie heeft
de Nederlander H. S. gearresteerd
wegens verduistering en het mis
bruik maken van zijn vroegere posi
tie als employé van een bank.
lend en kijkend naar hun gezichten,
die opeens zo welopgevoed gingen
staan. Het genas me In recordtijd
van haar. Ik ben je er altijd dank
baar voor gebleven. Dus laat me
maar zien wat je in die tas hebt."
Niets ontging Kevin, dacht Robert
zijn eigen doorslag van de verkla
ring van Betty Kane nan .de politie
pakkend.
„Dit is een erg korte verklaring.
Ik zou willen, dat je het las en me
vertelde wat je er van. vindt"
Hij keek wat voor invloed het op
Kevin had, vóór hy er met hem
over gesproken had.
Macdermott nam het aan, las in
een oogopslag de eerste alinea en
zei: „Dat is dat meisje uit de Ack-
Emma, neem ik aan".
Beste jongen, dat is eten en drin-
vendien daar zal Nevil wel voor ken voor me. Zonder misdaad geen
zorgen". grote rechtzaken. Geen rechtzaken,
Kevin ging zitten, met zijn glas in geen Kevin Macdermott. Of alleen
de hand. „Ik hoef niet te vragen of maar een stukje van hem. Hij werd
je voor zaken in de stad bent. Je helemaal stil, Gedurende vier mi-
moest toch echt de stad eens komen nuten was hij zo verdiept in het
bekijken. Ik wed dat je morgen- stuk, dat Robert zich alleen in de
ochtend met de trein van tien uur kamer voelde, alsof zijn gastheer
weer vertrekt, na een gesprek met weggegaan was.
Het was een prettig huls. warm de een af andere advocaat". .^Ahem'', zei hij tenslotte.'
Jen vriendelijk, en vredig nu de „Neen," zei Robert, „met Scotland „Wel?"
drukte van het verkeer wat geluwd Yard"._ „Ik neetn aan dat deze twee vrou-
was. Hij ging zitten en kwam voor Kevin zat stil met zijn glas hal- wen jou cliënten zijn en niet Betty
het eerst .sinas 's ochtends vroeg tot verwege zyn mond.
rust Hij was zelf half in slaap toen „Robert, je doet vreemde dingen,
hij Kevins sleutel in het slot hoor- Wat heeft Scotland Yard met jouw
de en zijn gastheer was al in de rustige Mïlford te maken?"
kamer voor hij op kon staan. „Dat is het juist", zei Robert „Ik
31
Kane?"
„Natuurlijk".
„Vertel me dan de hele geschiede
nis eens".
Macdermott kneep hem m zijn zit ermee en ik weet niet goed hoe lS.5?^Hn kleiend,? ka-
nek, toen hij langs hem heenging, ik het moet aanpakken. Ik wil t„' SS .Sfaémk werd
„Het begint al, jongen," zei hij. iemand horen die er intelligente 71, Sn Betty
„herbegint al".$tapn_ov« kan zeggen. Bc weet èïne^Te twee vrouwen-'detï
„Wat begint?" vroeg Robert.
niet waarom ik ermee bij jouw
;;j? nek." H(j begint dik te wor- kom, ^wantJU zuR«ei zijn hffe'Sj'"mhe? roo™
den'
„Ja.
291Q. Aan-boord van de sloep zijn De Vilder
en Born het niet eens over de te volgen tactiek.
Laten we nou liever terugkeren, stuur," zegt
Bom. „en vanavond terugkomen als het donker
is. Dan komen we gemakkelijk aan boord„De
denk er niet aan," antwoordt De Vilder, „dit is
i een veel te mooie kans om een goed schip in
handen te krijgen. Als die schipper kans ziet
om er van door te gaan khnnen we nog jaren
wachten voor we in staat zijn de rest van de goud-
I schat te lichten. Nee. ik ga nu niet terug." Onder-
tussen is Kimi er in geslaagd de sloep van ach
teren te naderen. De bemanning heeft niets in de
gaten. Zo geruisloos mogelijk zwemt de neger
met een paar krachtige slagen naar de sloep,
pakt de spiegel vast en hyst zich op. Een snelle
greep en dan
van de nroblemen maar ie maakte verv°lBi»g te stellen op I..
waar Kevin hem geknepen had. En jij rekende altijd mijn som- >rEn dus op 't ogenblik zei Mac-
„Goeie genade Robert. Is er dan men over aandelen uit. Ik ben al- dermott, „beweegt de Yard hemel «n
niets wat jou in de war kan bren- tijd dol op aandelen geweest. Ik aarde om bewijzen te vinden die net
gen?" ben je altijd nog iets schuldig voor verhaal van het meisje kunnen steu-
„Ik ben op het ogenblik een het feit dat je me van twee ver- nen"
'beetje in de war, "maar dat komt keerde beleggingen behoed hebt." irDat denk ik ook wel"," zei Ro
ti aar met van".- „Twee?" bert terneergeslagen. „Maar wat ik
„Wel, voor zover ik Blair. Hay- „Tamara en Topeka Tin wji weten is: geloof je ja of nee het
ward en Bennet ken, kan het geen „Topeka Tin herinner ik me, verhaal van het meisje?" ,Jk geloof
bankroet zijn. Ik veronderstel dus maar ik had niets te maken -met nooit wat iemand me vertelt", zei
dat het een vrouw is". het verbreken van jouw verloving Kevin cynisch, „Wat je wil weten
„Inderdaad, maar niet op de met Tamara". is: vind ik het verhaal van het meis-
manier waarop jij het bedoelt". „Dat dacht je maar. Beste Robert je geloofwaardig? En dat vind ik
„Ga je trouwen? Dat moest je als je je eigen gezicht eens had kun- Wel!"
eigenlijk doen". nen zien. toen ik haar aan je voor- w-pT»»
„Dat heb je al eens eerder ge- stelde. Nee, niet op die manier.
zegd". Integendeel. De onmiddellijke vrien- „Natuurlyk. daarom met?
„Je hebt toch een erfgenaam delykheid van je gezicht. Dat En- „Maar het is een absurde geschie-
nodig voor Biair, Hayward en gelse masker van hoffelijkheid en denis", zei Robert feller dan hij b«-
Bennet?" goede opvoeding. Dat zei alles. Ik doeld had.
„Er Is geen enkele garantie dat zag mezelf het leven doorgaan, Ta-
het niet een meisje zou zijn. Bo- mara aan allerlei mensen voorstel- (Wordt vervolgd)