tril!
Onschuld op
Held
il
Anti-revolutionaire gespletenheid
Edgar Bonnet5'
wordt gelicht
Wegens politieke
moord 28 jaar
gevangenisstraf
,iANN GMrras&ij
Shawcross zegt
balie vaarwel
Rassenscheiding op
universiteiten in
Z.-Afrika uitgesteld
SPROETJE SPARKS V
1 door FRANK GODWIN S
AVONTUREN
VAN
f KAPITEIN
ROB
y- If
door
JOSEPHINE TEY
■n
Dinsdag 12 maart 1957,
EEN grootse indruk maaki de strijd tussen regering en Tweede Kamer
o\er de bestedingsbeperking niet. Te moeizaam is liet kabinet vorig
jaar geboren en te zeer is het huidige complex van voorstellen vrucht
van het compromis, dan dat de Karuer het op een crisis kan laten
aankomen. Het zou daarom al heel vreemd moeten lopen, wanneer er deze
v-eek ongelukken gebeurden. Het debat wekt herinneringen op aan de tijd
van Lieftinck, toen op een bepaald ogenblik ook een consumptiebeperking
nodig was en de regering ook wel bereid was, aan zekere verlangens van
tie Kamer tegemoet te komen, mits tege.'ljkcrtijd voor de gederfde inkom
sten andere middelen werden aangewezen. Maar nog een andere verge
lijking dringt zich op: die met de tijd van Colijn, de periode van de
^aanpassing".
De verschillen tussen toen en nu hebben wij indertijd weergegeven in
een artikel dat door zijn kritiek op Colijn de gramschap heeft opge-
tvekt van bet a.r. weekblad Nederlandse Gedachten. Wij hebben geen be
hoefte aan voortzetting van de polemiek doch willen wel een poging doen,
enige achtergronden bloot te leggen van de klaarblijkelijke behoefte in
a.r. kring, de aansluiting bij Colijn en zijn tijd enigermate te herstellen,
nadat oorlog en bezetting en de findsdien zozeer gewijzigde economische
koers een vrij algemeen als heilzaam erkende breuk tussen toen en nu
hadden doen ontstaan.
Nederlandse Gedachten heeft het voor Colijn opgenomen, en in de Ka
mer heeft de beer Hazenbosch nu hetzelfde gedaan. Niet blindelings en
piet in alle opzichten, maar toch wel op een wijze, die als een bestrijding
en. tot op zekere hoogte, als een ppging tot weerlegging moet worden be
schouwd van de kritiek, die ook prof. Zijlstra Colijn niet heelt bespaard.
Het verschijnsel getuigt, geloven wij, van onlust jegens de huidige maat
schappij en de. (mede daaruit voortkomende) neiging, gunstiger te denken
'over het verleden.
ZONDER te beweren, dat het de partij van de „kleine luyden" heeft
ontbroken aan sociale bewogenheid, kan toch worden gezegd, dat
de sfeer in de kring van deze kleine luyden een sterk geestelijk
weerstandsvermogen -meebracht tegen ongunstige maatschappelijke
omstandigheden. En hoewel gunst en ongunst der tijden ook vroeger nogal
wisselden, drukten niettemin armoede en tegenslag sterker hun stempel
op een' aanzienlijk deel van de bevolking dan maatschappelijke voorspoed
dat deed. Het weerstandsvermogen nu, waarvan wij gewaagden, zie men
als berusting in Godsvertrouwen.
De. crisisjaren met hun werkloosheid en ellende gaven geen teruggang
te zien van de and-revolutionaire partij. Het tegendeel is het geval. De
kleine luyden aanvaanH-ri; de leiding van Colijn en zij aanvaardden de
onvermijdelijkheid van de lasten en zorgen, die zij hadden te dragen. Na
tuurlijk hoopten zij wel op betere tijden, maar zij zagen die dan toch niet
méér als een deel van Gods ondoorgrondelijk bestel dan de moeilijkheden,
die zij nu meemaakten. Men moest maar geen poging doen, in dit bestel
in te grijpen.
Zestien zetels verwierf de anti-revolutionaire partij in 1937: het grootste
aantal sinda de invoering van de evenredige vertegenwoordiging. Verge
lijkt men daarmee het droeve resultaat van de verkiezingen van 1956, dan
is het wel begrijpelijk dat bij velen in deze partij de neiging bestaat, de
dertiger jaren niet te zien als alleen maar slecht. Er waren honderddui
zenden werklozen, maar er was ook geestelijke weerbaarheid en er was
bovenal een overtuiging;, dat er belangrijker dingen bestonden dan mate
riële welstand. -
LDUS kan men het stellen; en zo stellen waarschijnlijk vele anti
revolutionairen hetin hun hart! Het is de bekende vlucht uit
^het laden in de vorm van een romantisering van het verleden.
Het 's echter duidelijk, dat daar de redding niet in kan liggen. De
werkelijke kwaal is dat de partij, die de economische crisis zo goed weer
stond, nu onvoldoende bestand is tegen de (betrekkelijke) wélvaart; Wat
Colijn kon doen voorkomen (in alle overtuiging) als een sluk van Gods
bestel, verklaart de heer ZijUtra overbodig of althans niet in die mate
nodig bij een goed gebruik van de economische wetenschap. Dan moeten
de gemoederen wel in verwarring komen!
De uitweg uit die verwarring is niet zo gemakkelijk te vinden. Het is.
ongetwijfeld, ook in onze dagen nog wel mogelijk om te zeggen, dat er
belangrijker dingen zijn dan materiële welstand; maar als leuze van een
politieke partij kan daar toch moeilijk veel van uitgaan. Er is ook in
a.r.-kring weinig bereidheid, de materiële verworvenheden te laten schieten
voor een sober Jeven in de geest. In het huidige Kamerdebat nemen ds
aj-.-sprekers het dan ook op voor degenen, die schade zullen lijden van
de consumptiebeperking. Laat dc staat maar meer bezuinigen!
Dit is de gespletenheid: Colijn aan de ene kant en zorg voor de mate
riële belangen van de kleine luyden aan de andere kant. In wezen is er
minder sprake van strijd tegen de regering, waarin immers eigen mensen
zitting hebben, dan, om het fraai te zeggen, strijd om de eigen ziel. En
deze, onze, beschouwing zie men ook minder als kritiek dan als een bij
drage tot begrip.
l) No. van 29 nov. 1956.
CAIRO. De Egyptische regering
heeft generaal Raymond Wheeler, die
het toezicht heeft op de bergings
werkzaamheden in het Suezkanaal,
toestemming gegeven voor het lich
ten van het wrak van de sleepboot
„Edgar Bonnet", het laatste obstakel
voor de scheepvaart in het kanaal.
Dit is maandagavond officieel in
Cairo bekendgemaakt.
Amerikaanse regeringsfunctionaris
gen schatten, dat de waarde van de
communistische wapenleveranties aan
Egypte en Syrië 200 miljoen dollar be
draagt. Deze schatting is aan de lage
kant, verklaarden zy. Waarschijnlijk
was drie kwart haar Egypte gegaan.
REGGIO EMILIA (Italië). De
45-jarige Italiaanse boer Querrino
Costi is maandag tot 28 jaar ge
vangenisstraf veroordeeld wegens
moord op twee politieke tegenstan
ders. In maart 1955 had Costi een
oud geweer leeggeschoten in een
café vol met christen-democraten
die een verkiezingsoverwinning
vierden. Twee feestvierders werden
gedood en nog twee werden ge
wond, Costi was lid van de com
munistische partij. De partij heeft
zich op generlei wijze met zijn zaak
bemoeid.
PARUS. De Franse president
René Coty zal van 9 tot 12 mei een
officieel bezoek aan Italië brengen,
zo heeft het Franse ministerie van
Buitenlandse Zaken medegedeeld.
Inspecteur van politie Jo-
seph Wolf vindt na de ont
voering van de baby Lind
bergh in de tuin van de villa
bij het licht van zijn zaklan
taarn een driedelige ladder.
Twee delen er van zijn nog
met elkaar verbonden door
een pen. Een paar meter ver
der ligt het derde deel van
deze ladder. Hier langs heeft
de ontvoerder zich toegang
verschaft tot de slaapkamer
van de kleine Charles.
Arthur kgehler, houtexpert
bij uitnemendheid, verbonden
aan het ministerie van Landbouw
van de V.S., ontvangt opdracht rap
port uit te brengen over alle bijzon
derheden, die hij over deze ladder
kan verzamelen.
Dë feiten die hij achterhaalt via
een microscoop, via de studie van
jaarringen, nerfstructuur, met veel
combinatievermogen eri vasthou
dendheid, gemengd met een dosis
geluk, zijn meer dan een vindingrijk
romancier zou kunnen bedenken.
In februari 1933 gaat hij aan het
werk. De eerste ontdekking die hij
na een onderzoek van enkele weken
doet, is een zich op regelmatige af
standen in het oppervlak van het
hout herhalende kleine afwijking-
Deze moet het gevolg zijn' van een
eigenaardigheid van de schaafmachi
ne, die het hout op dikte heeft ge
maakt. Daaraan is een aantal mes
sen bevestigd,- Elk van deze messen
laat'een niet met het blote oog
waarneembare afdruk op het be
werkte hout achter.
In dit geval waren zeven afdruk
ken van de messen gaaf, De acht
ste vertoonde een verminking. Con
clusie: de machine waarmee dit hout
is bewerkt, is een schaafbank met
een snijkop met acht messen, waar
van er één een onregelmatigheid
moet vertonen.-
den toegezonden vallen door de
zeef. Eén blijft er over. Het is inge
stuurd door de firma Dorn in een
kleine plaats in South Carolina en
vertoont dezelfde onregelmatigheid
als de ladder die in de tuin van de
villa der Lindbergh's is gevonden.
Een onderzoek dat opnieuw
weken in beslag neemt, wijst
uit, dat het hout waarvan dc
ladder is gemaakt door de fir
ma Dorn is geleverd aan de Na
tionale Houthandel m New
York in de Bronx. De ladder
is gekocht in. dezelfde wijk,
waar eerst „John" de biljetten
van het losgeld in ontvangst
heeft genomen, waar later net
grootste deel van de door
„John" ontvangen biljetten is
achterhaald en waar Hauptmann
woonde.
Een van de sporten van de ladder
is stuk geweest. Voor de reparatie
heeft de eigenaar een stuk hout ge
bruikt. dat met de hand is bewerkt.
Koehler toont aan, dat de hand-
schaaf die hiervoor is gebruikt, de
zelfde is als die welke Hauptmann
heeft in zyn gereedschapskist.
Afgezien van de ladder is in de
buurt van Lindbergh's woning ook
een beitel van 3/4 inch breedte ge
vonden. Het is een vaste maat, die
voorkomt in de collectie van elke
goed geoutilleerde timmerman. Uit
de set van Hauptmann ontbreekt
echter juist deze 3/4 inch beitel.
De verklaring van Koehler neemt
uren in beslag en maakt het velen,
die aarzelen over de schuldvraag,
moeilijker te geloven in de onsehuid
van Hauptmann.
Hauptmann beweert nu dat het
kasboekje niet klopt met de werke-
j.r ir lijke stand van zaken, maar bij eer-
rvooatowg precies dere gelegenheden heeft hij verze
kerd dat de gegevens ervan, wel
juist zijn.
Nog een punt in het nadeel van
Hauptmann. In zijn aantekenboekje
komt een notitie voor over de „Nel
ly", het schip aan boord waarvan
zich de ontvoerders met de baby
1598 kansen
De tweede stap is op zoek te gaan
naar het houtbewerkingsbedrijf, dat
zo'n machine in bedrijf heeft of
had. Aan de oostkust van de V.S.
komen 1598 schaveryën voor' een na
der onderzoek in aanmerking.
Koehler schrijft ze alle aan. Als de
antwoorden binnen zijn. vallen er
onmiddellijk 1573 af, omdat die wer
ken met een machine die niet aan
de hoofdtrekken .van dit signale
ment beantwoordt. Van de reste
rende 25 kunnen er. nog eens twee
worden afgezonderd, omdat ze zijn
ingericht voor gespecialiseerd werk,
dat buitendit onderzoek valt.
- Van de 23 bedrijven'die nu nog
overblij ven vraagt. Koehler.. een hout
monster op, dat met zo'n schaafma
chine is bewerkt. Tw.ee en twintig
van de stukken hout die hem wor-
Blj de reconstructie van het drama-
Lindbergh kwam uiteraard ook een
ladder te pas.
Op de foto; een getrouwe kopie van
de driedelige ladder, waarmee de baby
op 1 maart 1932 werd ontvoerd, ge
plaatst tegen de gevel bij het raam
van de kinderkamer.
HAUPTMANN's ladder en zijn
zakboekje zijn de twee meest
bezwarende getuigen tegen hem. Met
voor hem noodlottige nauwkeurig
heid heeft hij zijn inkomsten en uit
gaven genoteerd. Het komt in het
kort hierop neer:
Op 2 april, de dag waarop „John"
het losgeld in ontvangst nam, bezat
Hauptman 4941AO
Sedert dien, tot sep
tember '34 toen hij werd
gearresteerd heeft hij als
inkomsten bijgeschreven 1167.81
Totaal der ontvangsten S 6109.81
Zijn uitgaven belopen
over dezelfde termijn 15530.63
Er zouden ..dus schul
den moeten zijn van. 9421.42
Bij de huiszoeking by Hauptmann
is echter een bedrag van S 40.529.42
te voorschijn» gekomen. De voor de
Jiand liggende verklaring is, dat
Hauptmann niet als inkomsten heeft
verantwoord een bedrag van
S 9421.42 S 40529.02 =s S 49950.46.
Dit is op S 49.44 na precies het be
drag, dat „John" ontving als los
geld.
Hoe verantwoordt Hauptmann dit
geld? Hij zegt het te hebben., ge
wonnen by speculatie aan de beurs.
Deze bewering kan aan de hand van
koerstabelien worden ontzenuwd.
Hauptmann heeft inderdaad gespe
culeerd, maar dit. heeft hem geen
winst maar verlies gebracht. Om
precies te zijn 5728.63.
- zij.*
jedfe veï^chijul'Kts; strik"' ywVK
jmr',,iWt -J.
ffJïteQfiïfe -><;s>.aSM Ij
Rechts op deze foto, de hoofd verdedi
ger van Bruno Richard Hauptmann,
Eduard J. Reilly, links van hem de
vrouw van Hauptmann. De man In
het midden is ongeïdentificeerd.
zouden bevinden. De naam van dit
schip kwam ook voor in de brief
die „John" aan dr. Condon overhan
digde. Over de inhoud van die brief
iS' nimmer iets gepubliceerd. Alleen
„John", Condon, Lindbergh en en
kele politie-autoriteiten weten dat
in die brief sprake is van.een schip
dat „Nelly" heet. Hoe kan Haupt
mann, die-volhardt in zijn bewe
ring niets met de zaak van doen
te hebben, deze naam kennen?
Morgen: Tegenover het
„Oordeelt niet, opdat ge niet
geoordeeld wordt" van de
verdediger stelt de openba
re aanklager zijn „Al wie
naar het zwaard grypt, zal
door het zwaard vergaan".
Mr. Proper opvolger
van J. Brandenburg?
DEN HAAG Voor benoemdver-
klaring tot lid van de Eerste Kamer
in de vacuture ontstaan door het
overlijden van de heer J. Branden
burg. die zitting had voor de C.P.N.
komt in aanmerking mr. M. D. Pro
per, lid van de Provinciale Staten
van Noord-Holland, wonende te
Haarlem.
(Van onze correspondent)
LONDEN. Sir Hartley Shaw
cross, de vermaarde Britse advo
caat (en van 1945 tot 1950 procu
reur-generaal in Attlee's Labour-
regerjng) die de balie vaarwel gaat
zeggen, zal, naar gisteren werd
meegedeeld, juridisch adviseur van
|de Royal Dutch-Sheli-groep worden,
als opvolger van wijlen Sir Valen
tine Holmes.
Deze bezigheden- zullen echter
naar het heet, niet „zijn gehele tijd"
in beslag nemen en kenners spit
sen reeds de oren om de eerste
tekenen op te vangen van wat Sir.
Hartley dan met de „Test" van
zijn tijd zal gaan doen (hij zelf zei
meer tijd voor de „publieke zaak"
te willen hebben).
Want de nog pas 55-jarige is de
belichaming van moderne efficiente
veelzijdigheid van de gave om drie
dingen tegelijk en ze alle drie goed
te doen.
Het lijkt niet uitgesloten, dat als
Labour weer aan de macht zou .ko
men, Sir Hartley's rol nog niet uit
gespeeld zal blijken te zijn.
DlJ het woord held denk je aan
l-*cen 7ueneer ven dc jiïiR, bedre-
j ren in het 'trekken van stoere ge-
richten de halsbrekende toeren
I'die stuntmannen uoor Jiewiucrrich-
ten. ln het nuchtere leren, van de
dag kom je ze niet zo vaak tegen,
de helden. Een heel enkel keertje
maar.
ik had gisteren jhet genoegen.
plaats van handeling; eeri station
ergens in Nederland. Tijd van han
deling: het spitsuur. Van ~de vijf lo
ketten zijn er tiveè. geopend, waar
voor zich dan ook 'enorme rijen heb-
i_ert gevormd. We schieten langzaam
op.
Nu weet u net zo goed als ik. dat
in' zo'n rij ."altijd één ?nön staat die
de gevoelens van de meerderheid
vertolkt door het op.luide loon spre
ken van de volgende tekst:
„Nou, dat gaat.'hier óók mooi. Die
trein van me', kan ik loei afschrij
ven; Als het een beetje wil, haal tk
'de volgende 'niet eens. Begrijp je
dat nou? Dat zé gewoon te beroerd
zijn om' dié andere loketten open te
doen? Dat is toch pestennietwaar?
Drukste uur ran de dag, 'maar nee
hoor, alles moet gedaan worden door
twee mensen. Dat zijn onze mooie
spoorwegen. Waar we al die belas
ting' voor betalen."
Dat laatste slaat natuurlyk_ op niets
maar voldoet als pointe uitstekend.
U ken het type.
IJ weet hoe hij er uit ziet.
V hoort hoe zijn stem klinkt;
Hij 'is de opstandige, grimmige
criticus, voortdurend op kruistocht
tegen het leven om hem heen.
Nu zorgt de- voorzienigheid tn élke
rij ook voor een andere man, een
'kleiner karakter, die'het compro
mis aanhangt en'het lauw-zoete lied
'der redelijkheid zingt. De tekst
daarvan komt hierop heer:
„Ja meneermaar als u zo'n haast
hebt, dan moet u vroeger komen. U
kuntniet eisèn,: dat ze speciaal om
dat u verkiest op hét laatste mo
ment binnen te komen, alle loket
ten open gooien. Dat is niet rede
lijk. De mensen hier hebben ook
met personeelstekort'te kampen, net
als overal elders: Daar moet tt ook
eens aan denken..."
Het klinkt allemaal teel mooi, maar
veel succes heeft hij er niet mee. De
kankeraar krijgt trouwens krachtige
steun vart de feiten, 'want', wat ge
beurt? 'Achter het middelste loket
gaai vlak onder 't bordje „gestolen"
een vadsige jongeman'zitten.
„Ha.1" denken de vrolijke types.
En. ze rennen" uit de rijen om zich
voor hem te verdringen.
De jongen kruist, de armen over
elkaar en kijkt de mensen aan met
een koel dédain.
,Döe nou open/" roept de' criti
cus, die, zo tobde o ver zijn trein.
Langzaam haalt de jongeman een
horloge te voorschijn, bekijkt, het,
steekt het weer. weg en schudt dan
bijna melancholiek van neen.
't Is zijn tüd nog niet.
Terwijl hij tie armen opnieuw
over elkaar kruist, bloeit aan onze
kant van de toonbank een eensge
zinde manifestatie van haat op,want
dit alleen jorméél ie verantwoorden
gedrag vindt iedereen beyieden alles
Met een vermaakte blik, zoels je
naar de apen kijkt, trotseert het
jongmens onze massale opwinding,
ziet glimlachend hoe wij morrend
terugkeren i?t de rijen, geeuwt lang
en uitvoerig en neemt dan bliksem
snel „gesloten" weg,
„Hier kunt U ook terecht," roept
hij.
De verontwaardiging heeft ons van
elk commentaar beroofdals'- wij an
dermaal uit onze rijtjes stappen,
maar in de blikken die wij hemrdbor
het ruitje toezenden -staat .veel- le
lijks.
Hij kijkt rustig terug.
Ik zei het u al een held.^
'KRONKEL.
KAAPSTAD,Hoewel In de
nieuwe Zd.-afrik. onderwijswet voor
zieningen.zijn getroffen voor rassen-
schelding op de universiteiten te
Kaapstad en Witwalersrand, waar
tot dusverre alle rassen toegang
hadden, is de uitvoering van deze
wet voor vijf jaar opgeschort.
In deze tijd. zullen niet alleen de
reeds ingeschreven niet-blanke stu
denten hun studie kunnen voltooien,
maar 'er kunnen ook nieuwe stu
denten worden ingeschreven.
Maarm zoumtRwet T In elk geval
GRAAG '6NACHT5 lijft l I5'TNU
AlbDt GEEST VANDit W MIDDAG
VERMOORDE HAM HIER
ROrlD&POOKT
Wat zoujedrvan
ZEGGEN, ALS W£ DAT
SPOOHHASTEELEEHS
GINGEN 111
EEnöOcD
HIER Eijll
HÉT
PLEKIE
QNZ950#-
2950, Voisin kijkt zijn tegenstander grijnzend
san. „Kijk. eens hier, Terwinde", zegt hy, „laten
we de zaak niet mooier voorstellen dan zij is. U
bent verdwenen. Niemand' zal u zoeken. Iedereen
Js die kwestie met de „Hudson" al lang vergeten.
ÏJ VHt precies waar het wrak ligt. Help mij de
boel te bergen en ik bied u een derde van de
waarde van de lading als beloning. Maar ik heb
haast en u moet nog vandaag beslissen. En als u
weigertTerwinde voelt het bloed naar zijn.
niet te vangen!" „Die vent is In staat alles te
.bederven", mompelt Omar ben Abas, nog steeds
met. het geweer in de aanslag. „Ga opzij, Voisin",
roept hij dan, „laat mij met die kerel afrekenen
hoofd stijgen. „Nooit!" roept hij met hese stern,-. ..Niet schieten. Omar!" schreeuwt Voisin, „wij
„nooit.... Voor zulke smerige zaakjes ben ik 'hebben hem toch nodig!"
De man die gezien had dat ze door
een auto wefa opgepikt, bleek een
post-beambte te zijn, genaamd Pipér.
Hij werkte op een postkantoor op
de route'Larborough-Londen en hij
was door. de: bus oij het Mainshill
station afgezet, omdathet vlak bij
zijn huis was, Het was toen dat hij
het jonge meisje opmerkte, dat in de
vertebij de bushalte naar Londen
stond te wachten. Het' viel hem op,
i doordat de bus naar Londen hem net
i gepasseerd was,- zodat hij begreep
dat ze. hem gemist moesthebben.
,Toen hij haar, wilde gaan waarschu
wen, zag hjj een autovaart>- minde
ren en het meisje praten met de be
stuurder. Daarna stapte ze in en
reed de wagen weg.
Intussen was hjj dicht genoeg gena-
[derd om de auto té kunnen beschrij-
ven, maar niet om het nummer op te
i nemen, Daar zou hij trouwens toch
miet aangedacht hebben- Hy was
alleen blij dat het kind een lift had.
gekregen." Hij wilde niet onder ede
verklaren dat dit meisje hetzelfde
was dat hij gezien had. maar voor
'zichzelf was hij ervan overtuigd. Ze.
!had èen lichte hoed en een lichte-
.mantel gedragen, Hij dacht dat het
1 grijs was. - En zwarte pantoffeltjes.
Pantoffeltjes?.
„Nou, die dingen zonder veters".
Loafers. -
„Goed. loafers". Maar hij noemde 't
pantoffeltjes en dat zou hy blyven
doen,, zei z'n gezicht. „Wilt U onder
vragen, meneer Blair."
„Nee, dank TJ".
Toen kwam Rose Glyn.
Het eerste wat aan haar opviel,
waren haar tanden. Ze deden Robert
denken aan een kunstgebit van een
slechte tandarts. Het was onmoge
lijk dat de natuur dergelijke tanden
verschafte.
De rechter sdxeen het gebit ook
niet te bewonderen. Rose hield ten
minste vrij snel op met glimlachen.
Maar haar verhaal was duidelijk ge
noeg. Ze was werkster geweest bij de
Sharpe's. Eén keer per week, op
maandag ging ze erheen. Op een
maandag in april, toen ze er ook
was en op het punt stond te ver
trekken, had- ze eengegil gehoord.
Het kwam boven. uit. het huis van
daan. Ze dacht dat er iets .gebeurd
was met een van de dames en wil
de de trap op rennen, net toen me
vrouw Sharpe uit de zitkamer kwam.
Ze zei dat ze boven iemand had
horen schreeuwen, maar mevrouw
Sharpe zei, dat ze het zich verbeeld
de en dat het haar tijd was om naar
huis te gaan. Het schreeuwen was
opgehouden en even later kwam juf
frouw Sharpe naar beneden. 2e ging
met haar moeder de zitkamer bin--
nen en Rose had mevrouw-Sharpe
horen zeggen', dat ze voorzichtiger
moesten zijn. Ze was bang geworden,
had haar geld uit de keuken gehaald
en was weggegaan. Het was de vijf
tiende april geweest. Ze herinnerde
zich de datum, want ze was van
plan de week daarop op te zeggen.
Ja, dat bad ze inderdaad gedaan. De
laatste keer dat ze voor de Sharpe's
gewerkt had, was maandag, 29 april
geweest.
Het enige dat Robert goed deed was
de slechte indruk die ze maakte..
Het viel iedereen op hoe ze van haar
eigen verhaal genoot en dat ze het
zeker opsmukte. Een heel verschil
met haar voorgangster. Vertrouwen
.wekte ze bij niemand, maar niette
min was de geschiedenis die ze on
der ede verteld had, niet uit té vlak-
ken.
•Hij vroeg zich af, of hij geen kans
had alsnog bewijzen te vinden, dat
ze Marion's horloge had gestolen.
Verkocht had ze' het zeker niet én
als ze het nog in haar bezit had.
moest er toch een mogelijkheid ber
staan erachter te komen.
Na haar, kwam de vriendin Gladys
Rees. Gladys was klein,'onopvallend
en mager, haar accent zo boers, dat
iedereen moeite had. haar te verstaan,
maar haar bedoeling was niet mis te
verstaan.
Maandagavond,; 15 april, had ze met
haar vriendin Rose Glyn. gewandeld.
Nee nergens heen, zomaar een om
metje. En toen had Rose haar ver
teld. dat 2e bang was om weer naar
de Franchise te gaan, want dat ze
op de vliering had horen gilleti. Ze
wist zeker dat het de vijftiende april
was geweest, want Rose had haar ge
zegd, dat ze de volgende week op zou
zeggenen dat ze er. 29 april voor 't
laatst naar toe zou gaan.
„rk ben benieuwd waarmce die lek.
kere Rose haar chanteert", zei Carley
toen.ze de getuigenbank verliet. -
„Waarom denk je dat dat het geval
is?"
„Mensen plegen geen meineed uit
vriendschap, zelfs halve idioten als
die Gladys Rees doen dat niet Het
arme schaap was doodsbang. Ze zou
uit vrije wil nooit zijn verschenen.
Het zou de- moeite waard kunnen
zijn. het eens nader te onderzoeken."
„Weet je het nummer van je hor
loge?" vroeg Robert aan Marion
toen hij ze naar de Franchise terug
reed,
„Ik wist niet. eens dat horloges num
mers hadden," antwoordde vze.
Een goed horloge wel".
„O, 't was een goed,, maar van een
nummer weet ik niets af. Het is wel
gemakkelijk te herkennen. Het had
een lichtblauw, porseleinen wijzer
plaat je met gouden cijfertjes."
.Romeinse cijfers?"
„Ja, Waarom vraag je dat? Zelfs als
ik het terugkreeg,- zou ik'het nu niet
meer willen dragen." - -
„Het gaat niet om het terugkrijgen,
maar om te bewyzen dat ze het ge-
stolen heeft."
„Dat zou heerlijk zijn"
„Je moet Ben Carley over haar ho
ren". .-•• -
<Wordt vervolgd)