tril! Onschuld op Held il Anti-revolutionaire gespletenheid Edgar Bonnet5' wordt gelicht Wegens politieke moord 28 jaar gevangenisstraf ,iANN GMrras&ij Shawcross zegt balie vaarwel Rassenscheiding op universiteiten in Z.-Afrika uitgesteld SPROETJE SPARKS V 1 door FRANK GODWIN S AVONTUREN VAN f KAPITEIN ROB y- If door JOSEPHINE TEY ■n Dinsdag 12 maart 1957, EEN grootse indruk maaki de strijd tussen regering en Tweede Kamer o\er de bestedingsbeperking niet. Te moeizaam is liet kabinet vorig jaar geboren en te zeer is het huidige complex van voorstellen vrucht van het compromis, dan dat de Karuer het op een crisis kan laten aankomen. Het zou daarom al heel vreemd moeten lopen, wanneer er deze v-eek ongelukken gebeurden. Het debat wekt herinneringen op aan de tijd van Lieftinck, toen op een bepaald ogenblik ook een consumptiebeperking nodig was en de regering ook wel bereid was, aan zekere verlangens van tie Kamer tegemoet te komen, mits tege.'ljkcrtijd voor de gederfde inkom sten andere middelen werden aangewezen. Maar nog een andere verge lijking dringt zich op: die met de tijd van Colijn, de periode van de ^aanpassing". De verschillen tussen toen en nu hebben wij indertijd weergegeven in een artikel dat door zijn kritiek op Colijn de gramschap heeft opge- tvekt van bet a.r. weekblad Nederlandse Gedachten. Wij hebben geen be hoefte aan voortzetting van de polemiek doch willen wel een poging doen, enige achtergronden bloot te leggen van de klaarblijkelijke behoefte in a.r. kring, de aansluiting bij Colijn en zijn tijd enigermate te herstellen, nadat oorlog en bezetting en de findsdien zozeer gewijzigde economische koers een vrij algemeen als heilzaam erkende breuk tussen toen en nu hadden doen ontstaan. Nederlandse Gedachten heeft het voor Colijn opgenomen, en in de Ka mer heeft de beer Hazenbosch nu hetzelfde gedaan. Niet blindelings en piet in alle opzichten, maar toch wel op een wijze, die als een bestrijding en. tot op zekere hoogte, als een ppging tot weerlegging moet worden be schouwd van de kritiek, die ook prof. Zijlstra Colijn niet heelt bespaard. Het verschijnsel getuigt, geloven wij, van onlust jegens de huidige maat schappij en de. (mede daaruit voortkomende) neiging, gunstiger te denken 'over het verleden. ZONDER te beweren, dat het de partij van de „kleine luyden" heeft ontbroken aan sociale bewogenheid, kan toch worden gezegd, dat de sfeer in de kring van deze kleine luyden een sterk geestelijk weerstandsvermogen -meebracht tegen ongunstige maatschappelijke omstandigheden. En hoewel gunst en ongunst der tijden ook vroeger nogal wisselden, drukten niettemin armoede en tegenslag sterker hun stempel op een' aanzienlijk deel van de bevolking dan maatschappelijke voorspoed dat deed. Het weerstandsvermogen nu, waarvan wij gewaagden, zie men als berusting in Godsvertrouwen. De. crisisjaren met hun werkloosheid en ellende gaven geen teruggang te zien van de and-revolutionaire partij. Het tegendeel is het geval. De kleine luyden aanvaanH-ri; de leiding van Colijn en zij aanvaardden de onvermijdelijkheid van de lasten en zorgen, die zij hadden te dragen. Na tuurlijk hoopten zij wel op betere tijden, maar zij zagen die dan toch niet méér als een deel van Gods ondoorgrondelijk bestel dan de moeilijkheden, die zij nu meemaakten. Men moest maar geen poging doen, in dit bestel in te grijpen. Zestien zetels verwierf de anti-revolutionaire partij in 1937: het grootste aantal sinda de invoering van de evenredige vertegenwoordiging. Verge lijkt men daarmee het droeve resultaat van de verkiezingen van 1956, dan is het wel begrijpelijk dat bij velen in deze partij de neiging bestaat, de dertiger jaren niet te zien als alleen maar slecht. Er waren honderddui zenden werklozen, maar er was ook geestelijke weerbaarheid en er was bovenal een overtuiging;, dat er belangrijker dingen bestonden dan mate riële welstand. - LDUS kan men het stellen; en zo stellen waarschijnlijk vele anti revolutionairen hetin hun hart! Het is de bekende vlucht uit ^het laden in de vorm van een romantisering van het verleden. Het 's echter duidelijk, dat daar de redding niet in kan liggen. De werkelijke kwaal is dat de partij, die de economische crisis zo goed weer stond, nu onvoldoende bestand is tegen de (betrekkelijke) wélvaart; Wat Colijn kon doen voorkomen (in alle overtuiging) als een sluk van Gods bestel, verklaart de heer ZijUtra overbodig of althans niet in die mate nodig bij een goed gebruik van de economische wetenschap. Dan moeten de gemoederen wel in verwarring komen! De uitweg uit die verwarring is niet zo gemakkelijk te vinden. Het is. ongetwijfeld, ook in onze dagen nog wel mogelijk om te zeggen, dat er belangrijker dingen zijn dan materiële welstand; maar als leuze van een politieke partij kan daar toch moeilijk veel van uitgaan. Er is ook in a.r.-kring weinig bereidheid, de materiële verworvenheden te laten schieten voor een sober Jeven in de geest. In het huidige Kamerdebat nemen ds aj-.-sprekers het dan ook op voor degenen, die schade zullen lijden van de consumptiebeperking. Laat dc staat maar meer bezuinigen! Dit is de gespletenheid: Colijn aan de ene kant en zorg voor de mate riële belangen van de kleine luyden aan de andere kant. In wezen is er minder sprake van strijd tegen de regering, waarin immers eigen mensen zitting hebben, dan, om het fraai te zeggen, strijd om de eigen ziel. En deze, onze, beschouwing zie men ook minder als kritiek dan als een bij drage tot begrip. l) No. van 29 nov. 1956. CAIRO. De Egyptische regering heeft generaal Raymond Wheeler, die het toezicht heeft op de bergings werkzaamheden in het Suezkanaal, toestemming gegeven voor het lich ten van het wrak van de sleepboot „Edgar Bonnet", het laatste obstakel voor de scheepvaart in het kanaal. Dit is maandagavond officieel in Cairo bekendgemaakt. Amerikaanse regeringsfunctionaris gen schatten, dat de waarde van de communistische wapenleveranties aan Egypte en Syrië 200 miljoen dollar be draagt. Deze schatting is aan de lage kant, verklaarden zy. Waarschijnlijk was drie kwart haar Egypte gegaan. REGGIO EMILIA (Italië). De 45-jarige Italiaanse boer Querrino Costi is maandag tot 28 jaar ge vangenisstraf veroordeeld wegens moord op twee politieke tegenstan ders. In maart 1955 had Costi een oud geweer leeggeschoten in een café vol met christen-democraten die een verkiezingsoverwinning vierden. Twee feestvierders werden gedood en nog twee werden ge wond, Costi was lid van de com munistische partij. De partij heeft zich op generlei wijze met zijn zaak bemoeid. PARUS. De Franse president René Coty zal van 9 tot 12 mei een officieel bezoek aan Italië brengen, zo heeft het Franse ministerie van Buitenlandse Zaken medegedeeld. Inspecteur van politie Jo- seph Wolf vindt na de ont voering van de baby Lind bergh in de tuin van de villa bij het licht van zijn zaklan taarn een driedelige ladder. Twee delen er van zijn nog met elkaar verbonden door een pen. Een paar meter ver der ligt het derde deel van deze ladder. Hier langs heeft de ontvoerder zich toegang verschaft tot de slaapkamer van de kleine Charles. Arthur kgehler, houtexpert bij uitnemendheid, verbonden aan het ministerie van Landbouw van de V.S., ontvangt opdracht rap port uit te brengen over alle bijzon derheden, die hij over deze ladder kan verzamelen. Dë feiten die hij achterhaalt via een microscoop, via de studie van jaarringen, nerfstructuur, met veel combinatievermogen eri vasthou dendheid, gemengd met een dosis geluk, zijn meer dan een vindingrijk romancier zou kunnen bedenken. In februari 1933 gaat hij aan het werk. De eerste ontdekking die hij na een onderzoek van enkele weken doet, is een zich op regelmatige af standen in het oppervlak van het hout herhalende kleine afwijking- Deze moet het gevolg zijn' van een eigenaardigheid van de schaafmachi ne, die het hout op dikte heeft ge maakt. Daaraan is een aantal mes sen bevestigd,- Elk van deze messen laat'een niet met het blote oog waarneembare afdruk op het be werkte hout achter. In dit geval waren zeven afdruk ken van de messen gaaf, De acht ste vertoonde een verminking. Con clusie: de machine waarmee dit hout is bewerkt, is een schaafbank met een snijkop met acht messen, waar van er één een onregelmatigheid moet vertonen.- den toegezonden vallen door de zeef. Eén blijft er over. Het is inge stuurd door de firma Dorn in een kleine plaats in South Carolina en vertoont dezelfde onregelmatigheid als de ladder die in de tuin van de villa der Lindbergh's is gevonden. Een onderzoek dat opnieuw weken in beslag neemt, wijst uit, dat het hout waarvan dc ladder is gemaakt door de fir ma Dorn is geleverd aan de Na tionale Houthandel m New York in de Bronx. De ladder is gekocht in. dezelfde wijk, waar eerst „John" de biljetten van het losgeld in ontvangst heeft genomen, waar later net grootste deel van de door „John" ontvangen biljetten is achterhaald en waar Hauptmann woonde. Een van de sporten van de ladder is stuk geweest. Voor de reparatie heeft de eigenaar een stuk hout ge bruikt. dat met de hand is bewerkt. Koehler toont aan, dat de hand- schaaf die hiervoor is gebruikt, de zelfde is als die welke Hauptmann heeft in zyn gereedschapskist. Afgezien van de ladder is in de buurt van Lindbergh's woning ook een beitel van 3/4 inch breedte ge vonden. Het is een vaste maat, die voorkomt in de collectie van elke goed geoutilleerde timmerman. Uit de set van Hauptmann ontbreekt echter juist deze 3/4 inch beitel. De verklaring van Koehler neemt uren in beslag en maakt het velen, die aarzelen over de schuldvraag, moeilijker te geloven in de onsehuid van Hauptmann. Hauptmann beweert nu dat het kasboekje niet klopt met de werke- j.r ir lijke stand van zaken, maar bij eer- rvooatowg precies dere gelegenheden heeft hij verze kerd dat de gegevens ervan, wel juist zijn. Nog een punt in het nadeel van Hauptmann. In zijn aantekenboekje komt een notitie voor over de „Nel ly", het schip aan boord waarvan zich de ontvoerders met de baby 1598 kansen De tweede stap is op zoek te gaan naar het houtbewerkingsbedrijf, dat zo'n machine in bedrijf heeft of had. Aan de oostkust van de V.S. komen 1598 schaveryën voor' een na der onderzoek in aanmerking. Koehler schrijft ze alle aan. Als de antwoorden binnen zijn. vallen er onmiddellijk 1573 af, omdat die wer ken met een machine die niet aan de hoofdtrekken .van dit signale ment beantwoordt. Van de reste rende 25 kunnen er. nog eens twee worden afgezonderd, omdat ze zijn ingericht voor gespecialiseerd werk, dat buitendit onderzoek valt. - Van de 23 bedrijven'die nu nog overblij ven vraagt. Koehler.. een hout monster op, dat met zo'n schaafma chine is bewerkt. Tw.ee en twintig van de stukken hout die hem wor- Blj de reconstructie van het drama- Lindbergh kwam uiteraard ook een ladder te pas. Op de foto; een getrouwe kopie van de driedelige ladder, waarmee de baby op 1 maart 1932 werd ontvoerd, ge plaatst tegen de gevel bij het raam van de kinderkamer. HAUPTMANN's ladder en zijn zakboekje zijn de twee meest bezwarende getuigen tegen hem. Met voor hem noodlottige nauwkeurig heid heeft hij zijn inkomsten en uit gaven genoteerd. Het komt in het kort hierop neer: Op 2 april, de dag waarop „John" het losgeld in ontvangst nam, bezat Hauptman 4941AO Sedert dien, tot sep tember '34 toen hij werd gearresteerd heeft hij als inkomsten bijgeschreven 1167.81 Totaal der ontvangsten S 6109.81 Zijn uitgaven belopen over dezelfde termijn 15530.63 Er zouden ..dus schul den moeten zijn van. 9421.42 Bij de huiszoeking by Hauptmann is echter een bedrag van S 40.529.42 te voorschijn» gekomen. De voor de Jiand liggende verklaring is, dat Hauptmann niet als inkomsten heeft verantwoord een bedrag van S 9421.42 S 40529.02 =s S 49950.46. Dit is op S 49.44 na precies het be drag, dat „John" ontving als los geld. Hoe verantwoordt Hauptmann dit geld? Hij zegt het te hebben., ge wonnen by speculatie aan de beurs. Deze bewering kan aan de hand van koerstabelien worden ontzenuwd. Hauptmann heeft inderdaad gespe culeerd, maar dit. heeft hem geen winst maar verlies gebracht. Om precies te zijn 5728.63. - zij.* jedfe veï^chijul'Kts; strik"' ywVK jmr',,iWt -J. ffJïteQfiïfe -><;s>.aSM Ij Rechts op deze foto, de hoofd verdedi ger van Bruno Richard Hauptmann, Eduard J. Reilly, links van hem de vrouw van Hauptmann. De man In het midden is ongeïdentificeerd. zouden bevinden. De naam van dit schip kwam ook voor in de brief die „John" aan dr. Condon overhan digde. Over de inhoud van die brief iS' nimmer iets gepubliceerd. Alleen „John", Condon, Lindbergh en en kele politie-autoriteiten weten dat in die brief sprake is van.een schip dat „Nelly" heet. Hoe kan Haupt mann, die-volhardt in zijn bewe ring niets met de zaak van doen te hebben, deze naam kennen? Morgen: Tegenover het „Oordeelt niet, opdat ge niet geoordeeld wordt" van de verdediger stelt de openba re aanklager zijn „Al wie naar het zwaard grypt, zal door het zwaard vergaan". Mr. Proper opvolger van J. Brandenburg? DEN HAAG Voor benoemdver- klaring tot lid van de Eerste Kamer in de vacuture ontstaan door het overlijden van de heer J. Branden burg. die zitting had voor de C.P.N. komt in aanmerking mr. M. D. Pro per, lid van de Provinciale Staten van Noord-Holland, wonende te Haarlem. (Van onze correspondent) LONDEN. Sir Hartley Shaw cross, de vermaarde Britse advo caat (en van 1945 tot 1950 procu reur-generaal in Attlee's Labour- regerjng) die de balie vaarwel gaat zeggen, zal, naar gisteren werd meegedeeld, juridisch adviseur van |de Royal Dutch-Sheli-groep worden, als opvolger van wijlen Sir Valen tine Holmes. Deze bezigheden- zullen echter naar het heet, niet „zijn gehele tijd" in beslag nemen en kenners spit sen reeds de oren om de eerste tekenen op te vangen van wat Sir. Hartley dan met de „Test" van zijn tijd zal gaan doen (hij zelf zei meer tijd voor de „publieke zaak" te willen hebben). Want de nog pas 55-jarige is de belichaming van moderne efficiente veelzijdigheid van de gave om drie dingen tegelijk en ze alle drie goed te doen. Het lijkt niet uitgesloten, dat als Labour weer aan de macht zou .ko men, Sir Hartley's rol nog niet uit gespeeld zal blijken te zijn. DlJ het woord held denk je aan l-*cen 7ueneer ven dc jiïiR, bedre- j ren in het 'trekken van stoere ge- richten de halsbrekende toeren I'die stuntmannen uoor Jiewiucrrich- ten. ln het nuchtere leren, van de dag kom je ze niet zo vaak tegen, de helden. Een heel enkel keertje maar. ik had gisteren jhet genoegen. plaats van handeling; eeri station ergens in Nederland. Tijd van han deling: het spitsuur. Van ~de vijf lo ketten zijn er tiveè. geopend, waar voor zich dan ook 'enorme rijen heb- i_ert gevormd. We schieten langzaam op. Nu weet u net zo goed als ik. dat in' zo'n rij ."altijd één ?nön staat die de gevoelens van de meerderheid vertolkt door het op.luide loon spre ken van de volgende tekst: „Nou, dat gaat.'hier óók mooi. Die trein van me', kan ik loei afschrij ven; Als het een beetje wil, haal tk 'de volgende 'niet eens. Begrijp je dat nou? Dat zé gewoon te beroerd zijn om' dié andere loketten open te doen? Dat is toch pestennietwaar? Drukste uur ran de dag, 'maar nee hoor, alles moet gedaan worden door twee mensen. Dat zijn onze mooie spoorwegen. Waar we al die belas ting' voor betalen." Dat laatste slaat natuurlyk_ op niets maar voldoet als pointe uitstekend. U ken het type. IJ weet hoe hij er uit ziet. V hoort hoe zijn stem klinkt; Hij 'is de opstandige, grimmige criticus, voortdurend op kruistocht tegen het leven om hem heen. Nu zorgt de- voorzienigheid tn élke rij ook voor een andere man, een 'kleiner karakter, die'het compro mis aanhangt en'het lauw-zoete lied 'der redelijkheid zingt. De tekst daarvan komt hierop heer: „Ja meneermaar als u zo'n haast hebt, dan moet u vroeger komen. U kuntniet eisèn,: dat ze speciaal om dat u verkiest op hét laatste mo ment binnen te komen, alle loket ten open gooien. Dat is niet rede lijk. De mensen hier hebben ook met personeelstekort'te kampen, net als overal elders: Daar moet tt ook eens aan denken..." Het klinkt allemaal teel mooi, maar veel succes heeft hij er niet mee. De kankeraar krijgt trouwens krachtige steun vart de feiten, 'want', wat ge beurt? 'Achter het middelste loket gaai vlak onder 't bordje „gestolen" een vadsige jongeman'zitten. „Ha.1" denken de vrolijke types. En. ze rennen" uit de rijen om zich voor hem te verdringen. De jongen kruist, de armen over elkaar en kijkt de mensen aan met een koel dédain. ,Döe nou open/" roept de' criti cus, die, zo tobde o ver zijn trein. Langzaam haalt de jongeman een horloge te voorschijn, bekijkt, het, steekt het weer. weg en schudt dan bijna melancholiek van neen. 't Is zijn tüd nog niet. Terwijl hij tie armen opnieuw over elkaar kruist, bloeit aan onze kant van de toonbank een eensge zinde manifestatie van haat op,want dit alleen jorméél ie verantwoorden gedrag vindt iedereen beyieden alles Met een vermaakte blik, zoels je naar de apen kijkt, trotseert het jongmens onze massale opwinding, ziet glimlachend hoe wij morrend terugkeren i?t de rijen, geeuwt lang en uitvoerig en neemt dan bliksem snel „gesloten" weg, „Hier kunt U ook terecht," roept hij. De verontwaardiging heeft ons van elk commentaar beroofdals'- wij an dermaal uit onze rijtjes stappen, maar in de blikken die wij hemrdbor het ruitje toezenden -staat .veel- le lijks. Hij kijkt rustig terug. Ik zei het u al een held.^ 'KRONKEL. KAAPSTAD,Hoewel In de nieuwe Zd.-afrik. onderwijswet voor zieningen.zijn getroffen voor rassen- schelding op de universiteiten te Kaapstad en Witwalersrand, waar tot dusverre alle rassen toegang hadden, is de uitvoering van deze wet voor vijf jaar opgeschort. In deze tijd. zullen niet alleen de reeds ingeschreven niet-blanke stu denten hun studie kunnen voltooien, maar 'er kunnen ook nieuwe stu denten worden ingeschreven. Maarm zoumtRwet T In elk geval GRAAG '6NACHT5 lijft l I5'TNU AlbDt GEEST VANDit W MIDDAG VERMOORDE HAM HIER ROrlD&POOKT Wat zoujedrvan ZEGGEN, ALS W£ DAT SPOOHHASTEELEEHS GINGEN 111 EEnöOcD HIER Eijll HÉT PLEKIE QNZ950#- 2950, Voisin kijkt zijn tegenstander grijnzend san. „Kijk. eens hier, Terwinde", zegt hy, „laten we de zaak niet mooier voorstellen dan zij is. U bent verdwenen. Niemand' zal u zoeken. Iedereen Js die kwestie met de „Hudson" al lang vergeten. ÏJ VHt precies waar het wrak ligt. Help mij de boel te bergen en ik bied u een derde van de waarde van de lading als beloning. Maar ik heb haast en u moet nog vandaag beslissen. En als u weigertTerwinde voelt het bloed naar zijn. niet te vangen!" „Die vent is In staat alles te .bederven", mompelt Omar ben Abas, nog steeds met. het geweer in de aanslag. „Ga opzij, Voisin", roept hij dan, „laat mij met die kerel afrekenen hoofd stijgen. „Nooit!" roept hij met hese stern,-. ..Niet schieten. Omar!" schreeuwt Voisin, „wij „nooit.... Voor zulke smerige zaakjes ben ik 'hebben hem toch nodig!" De man die gezien had dat ze door een auto wefa opgepikt, bleek een post-beambte te zijn, genaamd Pipér. Hij werkte op een postkantoor op de route'Larborough-Londen en hij was door. de: bus oij het Mainshill station afgezet, omdathet vlak bij zijn huis was, Het was toen dat hij het jonge meisje opmerkte, dat in de vertebij de bushalte naar Londen stond te wachten. Het' viel hem op, i doordat de bus naar Londen hem net i gepasseerd was,- zodat hij begreep dat ze. hem gemist moesthebben. ,Toen hij haar, wilde gaan waarschu wen, zag hjj een autovaart>- minde ren en het meisje praten met de be stuurder. Daarna stapte ze in en reed de wagen weg. Intussen was hjj dicht genoeg gena- [derd om de auto té kunnen beschrij- ven, maar niet om het nummer op te i nemen, Daar zou hij trouwens toch miet aangedacht hebben- Hy was alleen blij dat het kind een lift had. gekregen." Hij wilde niet onder ede verklaren dat dit meisje hetzelfde was dat hij gezien had. maar voor 'zichzelf was hij ervan overtuigd. Ze. !had èen lichte hoed en een lichte- .mantel gedragen, Hij dacht dat het 1 grijs was. - En zwarte pantoffeltjes. Pantoffeltjes?. „Nou, die dingen zonder veters". Loafers. - „Goed. loafers". Maar hij noemde 't pantoffeltjes en dat zou hy blyven doen,, zei z'n gezicht. „Wilt U onder vragen, meneer Blair." „Nee, dank TJ". Toen kwam Rose Glyn. Het eerste wat aan haar opviel, waren haar tanden. Ze deden Robert denken aan een kunstgebit van een slechte tandarts. Het was onmoge lijk dat de natuur dergelijke tanden verschafte. De rechter sdxeen het gebit ook niet te bewonderen. Rose hield ten minste vrij snel op met glimlachen. Maar haar verhaal was duidelijk ge noeg. Ze was werkster geweest bij de Sharpe's. Eén keer per week, op maandag ging ze erheen. Op een maandag in april, toen ze er ook was en op het punt stond te ver trekken, had- ze eengegil gehoord. Het kwam boven. uit. het huis van daan. Ze dacht dat er iets .gebeurd was met een van de dames en wil de de trap op rennen, net toen me vrouw Sharpe uit de zitkamer kwam. Ze zei dat ze boven iemand had horen schreeuwen, maar mevrouw Sharpe zei, dat ze het zich verbeeld de en dat het haar tijd was om naar huis te gaan. Het schreeuwen was opgehouden en even later kwam juf frouw Sharpe naar beneden. 2e ging met haar moeder de zitkamer bin-- nen en Rose had mevrouw-Sharpe horen zeggen', dat ze voorzichtiger moesten zijn. Ze was bang geworden, had haar geld uit de keuken gehaald en was weggegaan. Het was de vijf tiende april geweest. Ze herinnerde zich de datum, want ze was van plan de week daarop op te zeggen. Ja, dat bad ze inderdaad gedaan. De laatste keer dat ze voor de Sharpe's gewerkt had, was maandag, 29 april geweest. Het enige dat Robert goed deed was de slechte indruk die ze maakte.. Het viel iedereen op hoe ze van haar eigen verhaal genoot en dat ze het zeker opsmukte. Een heel verschil met haar voorgangster. Vertrouwen .wekte ze bij niemand, maar niette min was de geschiedenis die ze on der ede verteld had, niet uit té vlak- ken. •Hij vroeg zich af, of hij geen kans had alsnog bewijzen te vinden, dat ze Marion's horloge had gestolen. Verkocht had ze' het zeker niet én als ze het nog in haar bezit had. moest er toch een mogelijkheid ber staan erachter te komen. Na haar, kwam de vriendin Gladys Rees. Gladys was klein,'onopvallend en mager, haar accent zo boers, dat iedereen moeite had. haar te verstaan, maar haar bedoeling was niet mis te verstaan. Maandagavond,; 15 april, had ze met haar vriendin Rose Glyn. gewandeld. Nee nergens heen, zomaar een om metje. En toen had Rose haar ver teld. dat 2e bang was om weer naar de Franchise te gaan, want dat ze op de vliering had horen gilleti. Ze wist zeker dat het de vijftiende april was geweest, want Rose had haar ge zegd, dat ze de volgende week op zou zeggenen dat ze er. 29 april voor 't laatst naar toe zou gaan. „rk ben benieuwd waarmce die lek. kere Rose haar chanteert", zei Carley toen.ze de getuigenbank verliet. - „Waarom denk je dat dat het geval is?" „Mensen plegen geen meineed uit vriendschap, zelfs halve idioten als die Gladys Rees doen dat niet Het arme schaap was doodsbang. Ze zou uit vrije wil nooit zijn verschenen. Het zou de- moeite waard kunnen zijn. het eens nader te onderzoeken." „Weet je het nummer van je hor loge?" vroeg Robert aan Marion toen hij ze naar de Franchise terug reed, „Ik wist niet. eens dat horloges num mers hadden," antwoordde vze. Een goed horloge wel". „O, 't was een goed,, maar van een nummer weet ik niets af. Het is wel gemakkelijk te herkennen. Het had een lichtblauw, porseleinen wijzer plaat je met gouden cijfertjes." .Romeinse cijfers?" „Ja, Waarom vraag je dat? Zelfs als ik het terugkreeg,- zou ik'het nu niet meer willen dragen." - - „Het gaat niet om het terugkrijgen, maar om te bewyzen dat ze het ge- stolen heeft." „Dat zou heerlijk zijn" „Je moet Ben Carley over haar ho ren". .-•• - <Wordt vervolgd)

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Parool / De Schiedammer | 1957 | | pagina 1