BERGMAN
Onschuld op schoolschoenen
i
SSfflS
AVONTUREN
VAN
- KAPITEIN
Uitstel eerste
oefening en
emigratie
Winst Shell in
'56 bijna 136
mil], dollar
Duitse coaster
had motor
storing
101©*$ slanker
BonKorets
Euromarkt op
televisie
Na 2 juni nieuwe
dienstregeling
-
hbs
door FRANK GODWI
door
JOSEPHINE TEY
WtïAfEL DlÊSLEPÈM
WÉ rtAAR HET V£f1£T£ft
r 1K20U
ER NET
DooRKurtritn.
2959. Wanneer Voisin zich verwijderd heeft,
gaat Tenvinde naar de plek. waar Omar' ligt.
Maar helaas, hij kan niets meer voor de ongeluk
kige doen.... Op zee.ziet hij nu de „Laura"
er is geen vergissing meer mogelijk kruisen.
op een te grote afstand nog om de aandacht te
J "V hoge uitgaven voor landsverdediging zijn onbetwistbaar een
|l voortdurende steen des aanstoots in ons on-inilitaire land. Er is
J cei1, veelal op een samenstel van emotionele gevoelens, berus
tende uitgesproken of ónuit gesproken mening, dat het goed
deels weggegooid geld is. En wat zou met» er veel werkelijk nuttige din-
gen mee kunnen doen! Nu j« het jongste verleden er wel om tc tonen wat
van die andere nuttige dingen terecht komt. wanneer ze niet in een sfeer
van vrijheid en veiligheid lot ontpluuiing kunnen worden gebracht. Wat
dit betreft, is de zaak heel wat duidelijker dan in een vroegere periode,
toen een vrede van meer dan een eeuw de .landsverdediging in veler ogen
toteen verouderd en overbodig instituut had gemaakt.
Ook nu echter neemt de neiging, er maar weinig in te zien, weer toe.
Niet waar, wat betekenen een leger en een vloot, gezien tegen de schrik
wekkende achtergrond van een atoomwolk! Voor wie even nadenkt is het
duidelijk, hoezeer op dit punt het sentiment het argument in de schaduw
stelt. Wie is bereid op de vraag, of dan maar geheel op atoomwapenen
•moet worden overgeschakeld, een bevestigend antwoord te geven? En als
dan heftig wordt geroepen: Alles afschaffen!, dan is dat niet meer dan
een. frase, zich ook'richtend tegen wie zc uitspreken. Tenslotte immers
mogen zij zich niet verbeelden, beter te zijn dan degenen, die dat ook
wel zouden willen, maar dan gezamenlijk. Met hun volledige veranlwoor-
Üeiijkheid maken zij deel uit van een wereld, die niet als schoner cn
beter mag worden beschouwd dan ze is.
Eenmaal erkennend, dat verdediging (in groot verband) nog onont
koombaar is, is geen ander standpunt mogelijk dan dat die goed is. Niets
eou dwazer en duurder zijn dan aarzelende halfheid. In redelijkheid kan
elechts de cis worden gesteld dat de geiden, die gevraagd worden, inder
daad nodig zijn cn dat ze, eenmaal toegestaan, doelmatig worden be
steed.
IT punt nu js deze weck aan de orde geweest in de Eerste Ka-
"X mer, waarbij de bestedingsbeperking de achtergrond was. Als
I B op alles bezuinigd moet worden, dan valt ook wel wat uit de
B r landsverdediging te halen! Op zichzelf was deze gedachte rede
lijk; alleen, de heer Drees was er al eerder op gekomen cn wel in de
eerste fase van de kabinetsformatie van vorig jaar. Men herinnert zich
dat hij toen met de heer Staf tot een vergelijk is gekomen op een bedrag,
dat als een compromis moest worden beschouwd en dat de heer Staf zag
ais een uiterst minimum.
Men moet een deskundige zijn of een twijfelaar op hel punt van het
nut der defensie-uitgaven in het algemeen om met enige moed cn over-
tuiging te kunnen zeggen, dat het nog wel minder kan. De minister van
zijn kant had echter het volste recht om te verklaren, dat het niet moge
lijk was. Niet waar: of goed, of helemaal niet! Jawel, zei de heer Sassen,
maar worden die vele honderden miljoenen nu wel doelmatig besteed? Hij
vertrouwde het kennelijk niet en beval de vorming aan van eer» parlemen
tair orgaan, dat zijn ogen op de2e uitgaven gericht zou houden.
Hoe verdienstelijk en aantrekkelijk het echter ook lijkt, er aan mee
te werken, dat rcgermgsgeld goed'wordt besteed, zodanige besteding is en
blijft een kwestie van uitvoering, die geheel onder de minister ressorteert.
Deze opvatting Jijkt formeel, maar is dat niet. Het zou fout zijn om
enige bewindsman te dwingen, de verantwoordelijkheid voor de besteding
van zijn budget te delen met het parlement of een commissie daaruit. Dit
betekende immers een tekort doen enerzijds aan de verantwoordelijkheid
van de regering en anderzijds aan het recht van kritiek van de Kamers.
HET feit, dat de heer Sassen nu zelf deel blijkt uit te maken van
een sinds bijna tien jaar bestaande parlementaire vaste com
missie voor de Defensie, die toch wel de minister een beetje op
de vingers kan zien, is een ietwat pikante bijzonderheid, die
symptomatisch kan worden geacht voor de typisch Nederlandse behoefte,
eerder publiekelijk dan anders van zijn hart geen moordkuil te maken
op defensiegebied.
Graag willen wij toegeven, dal er iets gezonds zit in deze behoefte,
'die misschien nog een extra prikkel heeft gekregen door het thans in
onderzoek zijnde beweerde corruptiegeval, door de veelvuldige ongeluk
ken met straaljagers en door de bestemming op grote schaal van natuur
schoon tot militair terrein. Het neemt niet weg dat de controle van het
parlement hier als in alle andere gevallen alleen maar globaal kan zijn.
Voor de regering als geheel moge het jongste Senaatsdebat echter een
aanleiding te meer zijn, intern tc zorgen voor de grootst mogelijke waar
borgen, dat de defensierailjocnen inderdaad eerlijk en efficiënt worden
besteed. Dat er bij het volk en waarschijnlijk ook bij het parlement altijd
twijfel zal blijven, is een psychologisch verschijnsel, maar de regering is
slechts verantwoord wanneer ze de overtuiging bezit, dat die twijfel in
feite ongerechtvaardigd is. -
DEN HAAG. Aan hen die In
1957 hun studie voor de tropische
landbouw beëindigen en die reeds
voorbereidingen voor emigratie heb
ben getroffen zullen van de .zijde
van de minister van Oorlog geen be
letselen in de weg worden gelegd om
hun plannen tot uitvoering te bren
gen.
Dit heeft de minister medegedeeld
In antwoord op vragen van het Eer
ste Kamerlid De Jong.
De minister deelt verder mede. dat
Sn de op 7 januari j.l. van kracht ge
worden nieuwe regeling, waarbij
vrijstelling van opkomst in militai
re di'.-nst wordt gegeven bij emigre
ren in gezinsverband, ook de richt
lijn .s opgenomen, dat aan hen, die
niet met het gezin van hun ouders
emigreren toch uitstel van eerste
oefening kan worden verleend indien
bijzondere omstandigheden daartoe
aanleiding geven.
DEN HAAG. De geconsolideer
de nettowinst van de Shell Oil Com
pany over 1958 (na aftrek van belas
tingen) beliep in 1956 135.848,000 dol
lar of 4.49 dollar per aandeel van de
30.286.384 aandelen, die aan het einde
van het jaar uitstonden. De netto
winst over" 1955 was 125.532.000 dol
lar of 4.14 dollar per aandeel, bere
kend over hetzelfde aantal aandelen.
De nettowinst, de afschrijvingen
en deamortisaties bedroegen geza
menlijk 344.020.000 dollar of 9
meer dan ia 1955.
De inkomsten, met inbegrip van
ontvangen dividenden en rente, be
droegen in totaal 1.544.417.000 dollar,
d-i. 10 meer dan in 1955.
Het netto bedrijfskapitaal het
bedrag waarmee de vlottende midde
len de vlottende schulden overtref
fen beliep "op 31 december 1956
287.253.000 dollar.
IN „Théatre de Paris'* (Rue Blan
che) speelt Ingrid Bergman
maanden lang de leraarsvrouw in
-Thee en Sympathie". Over het stuk
van de Amerikaan Robert Anderson
is men over het algemeen niet bij
zonder enthousiast, maar Ingrid's
spel werd bijna in elke krant om
z'n menselijkheid, tact en zuiverheid
geprezen.
Ik ben er enkele dagen vóór de
officiële openingsavond heen gegaan
<in Parijs nodigt men de pers pas
uit als het stuk is ingespeeld) en
ook vlak daarna. Na dê eerste keer
ontmoette ik Ingrid Bergman in
haar kleedkamer. Ze droeg een bei
ge peignoir die haar langer en ma
gerder deed lijken dan ze is. (ze
is één meter 74). Ze had 't blonde
haar omhoog gespeld en leek opeen
nog wel knappe moeder van een
druk jong gezir.. die eigenlijk te
moe is om op tc staan. ma3r 's mor
gens vroeg het eerste uit bed moet.
Haar glimlach cn stem waren die
van de film.
Ze zei: „Ik ben erg moe. Ik ben
nog maar kort uit 't ziekenhuis."
2e was namelijk geopereerd aan
haar blindedarm, 't Was vrijdag. De
officiële opening was maandagavond
en ze gaf me een rendez-vous voor
dinsdagavond half acht. anderhalf
uur voer de voorstelling.
Toen ik weer kwam. leek het of
iemand haar en de omgeving had
betoverd. De kleedkamer was over
laden met bloemen: fantastische bou.
quetten witte seringen, rozen, anje
lieren. bougainvilles en orchideeën.
En Ingrid zat met glanzend blond
haar, los geborsteld tot op d'er
schouders, roze en jong. zonder
merkbare .make-up op een divan. En
toen haar partner Yves Vincent haar
zoende, bloosde ze .tot de rand van
haar twinset.
„Thee en Sympathie"' speelt zich af
in een. Amerikaans internaat. Eén
van de studenten, Tom, wordt door
z'n jaargenoten en leraren van homo-
sexualiteit verdacht Omdat hij an
ders is dan zij. Hij houdt van muziek
en cultuur, is gevoelig, artistiek, en
geeft niets om sport. Zijn leraar
Reynolds .overdreven sports- en He-
man, is Toms felste aanklager.» Zijn
vrouw echter, Laura, even eenzaam
en anders als hij, is de enige, die de
jongen begrijpt. Uit hun wederzijdse
sympathie groeit via het samen thee
drinken, een sterker gevoel. De con
sequenties hiervan redden Tom uit
z'n wanhoop niet een man te zijn
zoals de anderen. Laura breekt met
haar-echtgenoot en gaat haar eigen
weg. Maar niet nadat ze Reynolds
gezegd heeft dat ze zijn motieven
doorziet, dat hij met veel vertoon
van mannelijkheid de angst om zeif
verdacht te worden overschreeuwt.
Het stuk werd in ons land opge
voerd door het R.T.G. o.a. met Lya
Dorana.
Het is. vond ik, vreemd om Ingrid
Bergman op het toneel te zien. ze is
tegelijk wel en ook weer niet degeen
die men kent. Het beste, haar ge
zicht, door de uitdrukking au vorm
fascinerend materiaal voor de film,
mist men als men niet dichtbij zit.
En haar lengte, haar wat onhandige
manier van bewegen, wat in een film
gecamoufleerd kan. worden, vallen
pp. Ik heb het stuk twee keer gezien.
De eerste keer zat ik erg slecht en
Met de drte kinderen uit haar tweede
huwelijk Isabella, Robertino en ln-
srld kwam Ingrid Bergman in
Parijs aan waarheen zij haar werk
terrein verlegde. Jean Renoir be
groette haar op het station.
met uitzondering van het laatste be
drijf en het décor, vond ik alles, ook
Bergman, maar matig. De avond na
m*n gesprek met haar ging ik wéér.
Nu op een betere plaats, dichterbij
en recht voor 't toneel. De climax
lag nog op het laatste bedrijf na een
traag begin,, maar Ingrid was veel
overtuigender.
„Ze speelt nauwelijks, ze woont
in 'tde<jor", schreef een van de
critici. En 't is waar dat er tus
sen de Laura op het toneel en de
Ingrid Bergman in de kleedkamer,
nauwelijks verschil was. De gerem
de tederheid waarmee ze de jonge
man naar zich toé probeert te trek
ken in haar eenzaamheid, is die
van, haar zelf. Evenals de slaapwan
delaarachtige. zekerheid waarmee
ze tenslotte tot het eind gaat.
Dat is werkelijk goed. Ik voel
nog de rilling van toen. terwijl ik
dit schrijf. En het redt het stuk.
Hier merkt men ook dat die be
schroomde innigheid, gekruid met
melancholie en wanhoop, Ingrid
Bergmans sterkste troef is. Haar
belangrijkste tegenspeler is de jonge
Tom, Jean-Loup Philippe, wie.
merkte ik'na afloop, deze rol'op de
huid geschreven was. Hij was ziek
geweest van "angst vddr.: dit debuut
naast- Bergman; maar .terwijl er-en
kele waren die van Ingrid vonden
da^ze zeker niet beter was dan andere
actrices, was zijn triomf volkomen.
DE avond tevoren had heel ac
terend Parijs de actrice succes
gewenst. Er was een ster op elke
vierkante meter.... Zizi Jeanmaire
met Roland Petit, Franeoise Ar*
noul, Michèle Morgan, Simone Si
mon, Eddie Constantine, Anita Page,
om maar enkelen te noemen.
Toen Ik er^ was zag ik alleen
Edwige Feuillère: weergaloos chic,
in een zilvergrijze cape met lange
grijze handschoenen en een kozak-
kenhoed van zwart langharig bont.
Ze ging net als ik na afloop naar
Ingrids kleedkamer. Zij om geluk
te wensen, ik om afscheid te ne
men. En net als die eerste keer
liep de actrice in haar beige peig
noir, 't haar omhoog. Ook nu was
ze moe, maar er was triomf om
haar heen. Doch tegenover de veel
kleinere,, intens elegante Edwige
Feuillère had ze iets verlegens. Het
bewees, dat wat ze me verteld had
vóór de voorstelling, waar was.
Ze zat op de divan te breien, om
haar heen de enorme hoeveelheid
kostbare bloemen. Ik was tien
minuten te laat. Maar voordat ik;
met excuses begon, riep ze: „Geluk
kig, ik dacht dat u buiten stond te
wachten", kwam naar me ;toe en
lachte. Ik dacht: „Tochis ze mooi
en d'er mond is mooi ook zonder
lippenstift".
(wordt vervolgd)
Dit was de ingriö Bergman «he voer
het eerst kennis maakte met Rober
to Rosselllnl om wie zU van haar
Zweedse echtgenoot ging schelden.
Op een muilezel maakte zij een tocht
Dver het Italiaanse vulkaan-eiland
StromboU waar de opnamen van haar
eerste film onder regisseur RossellinI
werden gemaakt.
Ingrid Bergman's scheidingen tweede
huwelijk stootten haar uit de "gratie
van het puriteinse Amerikaanse film
publiek. D«t Is de IngTid van vóór
die tijd met Spencer Tracy in doc
tor 3ekyll en mister Hyde.
ROTTERDAM. Gistermiddag
J kreeg de ongeveer 600 tori metende
I Duitse kustvaarder „Sabine" veertien
t mijl ten westen van Hoek van Hol-
land motorstoring. Een ander Duits
schip, de „Hanna Dreier". nam de
I „Sabine" op sleeptouw en zette koers
naar de Nieuwe Waterweg. Juist
(voordat de sleep de ingang van de
Waterweg zou bereiken, brak de
I tros. De „Sabine" kwam daarop mid-
den in het vaarwater even buiten de
I pieren ten anker. De „Hanna Dreier"
zocht een ankerplaats ten noorden
van de Waterweg. De sleepboot
„Witte Zee" van L. Smit en Go. ver-
leende assistentie, nadat de „Hanna
Dreier" een paar vergeefse pogingen
had gedaan om vast te maken. Laatst-
j genoemd schip heeft daarop de reis
vervolgd.
Produktiecijfers van de
„Willem Barendsz"
AMSTERDAM De vangst op
baleinwalvissen is zaterdag 16 maart-
j.l, te middernacht geëindigd. Door
de „Willem Barendsz" werden in
totaal geproduceerd: 87643 barrels
(14607 tons) traan, 4846 barrels
307'5 tons) spernolie, 12483 kg
leverolie en 2359 tons vleesmeel.
Over het seizoen 1955/56 waren
deze cijfers: 35193 barrels (14199
tons) traan, 12973 barrels (2162 tons)
spermolie, 13185 kg leverolie en
1692 tons vleesmeel.
De vloot van de „Willem Barendsz"
zet thans de Jacht op potvissen nog
voort.
Akkoord over neutrale
waarnemers aan boord
van walvisvaarders
OSLO. De conferentie van des
kundigen voor de walvisvaart uit
Engeland, Nederlandj Japan en Noor
wegen is gisteren geëindigd, nadat de
afgevaardigden tot overeenstemming
waren gekomen over een ontwerp
overeenkomst betreffende het plaat
sen van neutrale waarnemers aan
boord van de expedities in het Zuid
poolgebied.
In een communiqué van het Noorse
ministerdie van Buitenlandse Zaken,
wordt medegedeeld, dat de ontwerp
overeenkomst aan de regeringen zal
worden toegezonden voor het nemen
van een uiteindelijke beslissing.
(A'tiucrtêntie T.M.T
Waarom de last van ongezonde (en
vaak lelijke) dikte nog langer met u
meedragen? BonKorets geven n Ja
enkele weken weer uw jeugdig stank
figuur. Na de maaltijd een dragee
met een slokje water - en u verliest
ponden per week. BonKorets werken
volgens het principe van dehydratie -
eenvoudig en snel. Opgehoopt vet
smelt weg, geen loomheid en verstop
ping meer. Veroverende charme straalt
van u af.'U voelt u weer opgewekt en
monter - een ander mens! Begin een
nieuw leven - begin nog vandaag met
BonKorets, ƒ3.30 per flacon.
VERMAGERINGSDRAGEES
DE. plechtige ondertekening van
het verdrag inzake de Euro-
markt op maandag 25 maart zal
door de Italiaanse televisie op het
Eurovisie-netwerk worden gebracht.
Ook de Nederlandse Televisie Stich
ting relayeert de reportage nit het
Kapriool te Rome: van 18 tot 19 uur.
A. D. (Bolke de Beer) Hildebrand
volgt Henk van. Stipriaan, die in
dienst van de
VARA is getre
den, op als lei
der van de NC
RV-televisie-
rubriek „Dit is
nu mijn hobby".
Volgende week
zaterdag maakt hij zijn debuut. De
VARA zendt vrijdagavond 29 maart
het eerste grote klankbeeld van Van,
Stipriaan uit. Het heet „We gaan er
onder door"; het onderwerp is de
totstandkoming van de Velser, Tun
nel.
IN het Nederlands programma van
de BBC wordt zondagavond weer
een discussie gehouden over vragen,
door een Engels gehoor in de ru
briek „Any questions?" gesteld
aan een Nederlands forum, bestaande
uit Ellen Hulbert, F. H. Winand en
de dagbladcorrespondenten Richard
Jokel en Theo Joekes. 1 De vragen
worden ingeleid door Ton de Vlet
ter. (17.45, op 224 en. 40,96 meter).
LJ OOFDSCHOTEL van het door de
f J NCRV verzorgde televisie-pro
gramma was gisteravond een recla
me-uitzending: wedstrijd in thee
zetten onder auspiciën van het Ne
derlands Theebureau, dat ook de
prijzen beschikbaar had pesteid.
Boeiend was de match beslist niet,
al kwam er dan- ook 'n halfwas
clown aan te pas... Jaap ter Haar
7T'"ef nog -wennen aan z'n rol van
gastheer in de c7iUurele rubriek
„Studio B". Hij wist met z'n handen
kennelijk geen raad, ?naar dat is' te
verbeteren. De onderdelen van het
rubriekje waren niet slecht gekozen.
Wet slecht gespeeid werd het één-
aktertje, dat .het programma afsloot.
Aan. de tekstkennis haperde héél
veel, het tempo tvas zoek, de regie
liet te wensen over. Het beste onder
deel was Dicfc van Bommels nieuwe
„Teledisco-parade", waarmee de-
avond begon. 'Originele filmische
humor op 'n zeer behoorlijk niveau.
H. S.
Trans Europa-Express
AMSTERDAM. Als bij de nieu
we dienstregeling van de spoorwegen
welke op 2 juli ingaat de Trans
Europa-express treinen gaan rijden,
zal men per spoor van Amsterdam
naar Parijs rijden in 5 uur en 33 mi
nuten, naar Frankfurt in 3 uur 59
minuten en naar Zurich in 10 uur en
15 minuten.
Tussen Amsterdam en Parijs zullen
er per dag in. iedere richting twee
treinen lopen. Door het inleggen van
deze en nog een aantal nieuwe Euro
pese snelle verbindingen zullen in de
dienstregeling verschillende veran
deringen worden aangebracht.
In enkele landen zoals Nederland,
Zwitserland en West-Duitsland zijn
geheel nieuwe trqmen voor deze ver
bindingen gebauivd. 'Nederland en
Zwitserland hebben vijf nieuwe die-
seltreinen, ieder bestaande uit drie
wagens besteld. Zij bieden 114 zit
plaatsen en bovendien nog 32 plaat
sen in het restauratie-rijtuig.
ïsr
7S"
r B' tuautMMjfi
NIET
OP bh
ZlTTtrt TpALIEb
trekken. De „Caprice" ligt aan de andere kantalles inladen, want het is zaak zo gauw mogelijk
van het eiland en de opvarenden van beide sche- 1 te vertrekken." „Ja maar...." stottert Chris
pen kunnen elkaar dus niet zien. Voisin keert in j Boonsma, „Mond houden," snauwt Voisin. „ik heb
het kamp terug. „Waar is mijn man?" vraagt geentijd om vragen te beantwoorden. Alles in-
Omars vrouw angstig. „Wees gerust," antwoordt i pakken en meegaan. Geen praatjes'nou, want ik
Voisin, vriendelijk glimlachend, „hij is al aan ben hier de baas."
boord van mijn schip gegaan. Wij moeten nu snel j
80
Het was het beroemde vrijdagnum
mer van 10 'mei, met de foto van
Betty Kane op de frontpagina.
„Ik kijk naar deze toto. Daarna
lees ik het eigenaardige verhaal.
Dan zég. ik tegen mezelf dat dit
merkwaardig is. buitengewoon zon
derling zelfs. In die krant staat
dat dit de foto is van Betty Kann.
Kann?"
„Kane."
„Juist, Kane. Maar het is ook de
foto van mevrouw Chadwick, die
met haar man in mijn hotel ge
logeerd heeft.'"
„Wat!"
Meneer Lange keek verheugd. „U
bent geïnteresseerd? Dat hoopte ik
al. Dat hoopte ik vurig."
„Gaat u alstublieft verder."
„Ze hebben -veertien dagen bij me
gelogeerd, meneer Blair. En terwijl
dit arme meisje dus mishandeld werd
en half verhongerde op een vliering,
at mevrouw Chadwich als een jonge
wolf in mijn hotel en amuseerde zich
kostelijk. De room, die dat meisje
kon eten, meneer Blair, zelfs ik, een
Deen, stond er versteld van."
„En verder?"
„Kijk, ik zeg tegen mezelf: het is
tenslotte maar een foto. En hoewel
het sprekend mevrouw Chadwick is
zoals ze was toen ze haar haar liet
hangen voor het bal
„Liet hangen?"
„Ja, ze droeg het altijd opgesto
ken, ziet Maar we hadden een bal
met costuumsnoemt u het cos-
tuums?"
„Gecostumeerd bal."
„O ja, een gecostumeerd bal. Goed,
daarvoor liet ze haar haar dus han
gen. Net ais op deze foto. Dus ik zeg
tegen mezelf: het is tenslotte maar
een foto. Hoe dikwijls ziet een mens
geen foto die niets meer met de wer
kelijkheid gemeen heeft. En wat kan.
dit meisje met de jonge mevrouw
Chadwick. te maken hebben, die met
haar man bij me gelogeerd heeft.
Dus ik gebruik mijn verstand. Maar
de krant gooi ik niet weg. Nee, ik
bewaar hem. En nu en dan bekijk
ik hem nog eens. En iedere keer als
ik de foto zie, denk ik: maar het is
wel mevrouw Chadwick. Het laat
me geen ,rust. Ik denk er zelfs des
avonds over als ik eigenlijk met de
inkopen van de volgende dag bezig
moet zijn. ïk probeer verklaringen
te zoeken. Ik denk aan tweelingen.
Maar nee. Die Betty is een enige
dochter. Nichten? Toeval? Dubbel
gangers? Ik denk aan alles, 's Nachts
ben ik er tevreden mee en ga slapen.
Maar 's morgens als ik naar de foto
kijk," begin ik weer van voren af
aan. Begrijpt u mijn moeilijkheid?"
„Tot in de puntjes," zei Robert.
„Nu ik dus voor zaken in Engeland
moet zijn, heb ik de krant met die
Arabische naam
„Arabisch? O ja, ik snap 't."
„Ik stop, dié krant in mijn zak en
op een avond na het diner, laat ik
hem aan de vriend zien, bij wie ik
logeer. Ik logeer namelijk bij een
landgenoot van aas in Bavswater,
Londen. En mijn vriend wordt heel
opgewonden en zegt, dat het nu een
rechtzaak is en dat die twee vrou
wen volhouden, dat ze dit meisje
nooit gezien hebben. Ze moesten
voorkomen voor wat ze het meisje
hebben aangedaan en staan op het
punt veroordeeld te worden. En hij
roept zijn vrouw: .Rita, Rita, waar
is de krant van vorige week woens
dag?" Het is het soort huishouden
waar de krant die hij vraagt er altijd
is, begrijpt u. Zijn vrouw komt er
mee aan en hij laat me het verslag
lezen vanvan
„Van de verschijning van de twee
vrouwen."
„Ja, van hun verschijning voor het
gerecht. En ik lees wanneer hun
straf zal worden uitgesproken en ik
reken uit dat er nog maar een paar
dagen over zijn. En mijn vriend zegt:
Hoe zeker ben je ervan, Einar, dat
dit meisje en jouw mevrouw Chad
wick dezeltde zijn. En ik zeg: Daar
ben ik inderdaad heel zeker van.
Dus hij zegt: Hier in de krant staat
de naam van hun advocaat, de ad
vocaat van die twee vrouwen. Er
staat geen adres bij, maar Milford
is een klein plaatsje, zodat hij ge
makkelijk te vinden zal zijn. Wij
zullen morgen vroeg koffie hebben
(hij bedoelt: ontbijt) en jij gaat naar
dat Milford en je vertelt alles aan
meneer Blair. Hier ben ik dan, me
neer Blair, Bent u geïnteresseerd in
mijn verhaal?"
Robert leunde achterover in zijn
stoel, veegde met zijn zakdoek zijn
voorhoofd af en zei: „Gelooft u in
wonderen, meneer Lange?"
„Maar natuurlijk. Ik ben een chris
ten. En, al ben ik nog niet zo oud,
ik heb er toch al twee meegemaakt."
„Dan neemt u nu deel aan het
derde."
„Zo?" straalde meneer Lange, „dat
maakt mij heel verheugd."
„U hebt ons hachje gered."
„Hachje?"
„Ja, dat is idioom. U hebt onze
levens gered."
„U denkt dus, net als ik, dat het
één persoon is?"
„Ik twijfel er geen moment aan.
Hebt u de data van haar verblijf
bij u?"
„Ja zeker. Hier zijn ze. Zij en haar
man arriveerden vrijdag, 29 maart
en ze vertrokken maandag, 15 april.
Beide keren reisden ze per vlieg
tuig."
„Dank u. En haar „man", hoe zag
die eruit?"
("Wordt vervolgd).
Vrijdag 22 maart 1957
