HOESSEIN'S KLEINE KANS
Ruimtevaart eist nuchter
technisch overleg
Kleine
storing
ExöEïï!
-CHECHAQUCh
JACK LONDON
Chefa rine 4
Nederlands stem klinkt
duidelijk over wereld
-door-
Belangrijke vooruitgang
bij bestrijding van pijnen I
Briefwisseling
Parijs-Moskou
ook openbaar
Schipper over boord
SPROETJE SPARKS door FRANK GODWINS
AVONTUREN
VAN
KAPITEIN
Woensdag 24 april 1<JI>7
HET koninkrijk Jordanië is een vreemd (and. Toen het nog Trans-
jordanië heette leek het met een liniaal uit de woestijn te zijn
gesneden; een produkt van willekeur meer dan van geschied
kundige factoren en nationale tradities. In 1948 is er toen een
stuk Palestina bijgekomen, dat het fraaie geometrische geheel een wonder
lijke bult gaf naar bet westen. Deze bult is geen woestijn meer. maar een
stuk van de vruchtbare gordel, die bet land der Arabieren omgeeft vat» de
Middellandse Zee tot de Perzische Golf. Öe gevestigde bevolking van dit
gebied alsmede de vele vluchtelingen uit Israel hebben de toenmalige
Bedoeïenenstaat van de toenmalige koning Abdoellah geheel veranderd.
Er is indertijd veel geschreven over de slimme Abdoellah. die als enige
Arabische heerser voordeel wist te behalen uit de oorlog tegen Israël.
Abdoellah was ongetwijfeld niet onhandig, maar zijn succes berustte ge
heel op het feit, dat zijn onder Britse leiding staand Arabisch Legioen
de enige gevechtswaardige troep was onder alle tegen Israel vechtende
legers; en zijn slimheid heeft niet kunnen verhinderen, dat hij enige jaren
later door een aanhanger van de Groot-Moefti van Jeruzalem is xermoord.
De Lijden en omstandigheden waren hem uit de hand gelopen.
De jonge koning Hoessein, Brits-gezind als zijn vader, heeft zich moe
ten aanpassen in een wereld, waar de wind zozeer uit de anti-Britse hoek
waaide. De verkiezingen wezen uit, dat de bevolking meer naar Nasser
keek ginds in Cairo dan naar 's konings paleis in de oase van Amman;
een- bewijs te meer, hoezeer de nieuwe bevolking een einde had gemaakt
aan Abdoellah's pastorale Bedoeïenenmaatschappij. De koning kon niet
tegen de stroom inroeien. Kennelijk roet grote tegenzin heeft hij toege
stemd in de verbreking van de banden met Engeland, de financiële en de
militaire.
KONING Hoessein ging het niet voor de wind. Zijn jonge vrouw i
verliet hem, omdat zij te geëmancipeerd was om het te kunnen
harden in de streng orthodoxe Amraanse sfeer; en hijzelf moest
zijn voornemen, Jordanië te doen toetreden tot het Pact van Bag-
dad laten varen en zelfs zijn goedkeuring hechten aan een half en half
opgaan van het Jordaanse leger in dat van Egypte. Doch in de tegen
spoed heeft hij zijn krachten verzamelden met de recente nederlaag van
Egypte tegen Israël heeft hij zijn voordeel gedaan, zo goed hij dat kon.
Tegen do stroom inroeien is moeilijk, maar men kan proberen in de
stroom te blijven liggen; men kan de schijn voor het wezen doen door
gaan. Koning Hoessein heeft zich herinnerd, dat hij koning is en opper-
bevelhebber van het leger. Het handhaven van de integriteit van de staat
berust in zijn handen. Hij weet, hoezeer Syrië prijs zou stellen op inlijving
van zijn land; en in bet algemeen weet hij, hoe weinig de nieuwe bewo
ners van zija land geven om Jordanië en hoezeer zij zijn vervuld van het
ideaal (of de illusie) der Arabische eenheid. Tegen Israël, tegen het Wes
ten; en waar eigenlijk vóór'
Hoessein, juist omdat hij verder kijkt dan zijn neus lang is, trekt zich
thans op dit ene punt terug: de verdediging en de bescherming van zijn
land. Zijn de staatslieden trouw? Zijn de troepen trouw? Hij voelt de
politieke én militaire leiders aan de tand en stuurt weg, die hij niet ver
trouwt. Niet Syrië, niet Egypte, niet de Arabische eenheid: Jordanië! Het
is 's konings recht en 'e konings plicht, maar het druist in tegen het hele
complex van strevingen in de Arabische wereld. Vandaar het verzet in het
eigen land, vandaar de teleurstelling in Caïro en Damascus.
EEN krachtproef is het, en Hoessein weet het. Men mag aannemen,
dat hij steun geniet van zijn, inmiddels uit Caïro teruggekeerde,
echtgenote. Degene die zegt, dat de jonge koning durft, heeft wel
gelijk; maar het is toch ook zo, dat Hoessein thans een kans heeft
om te winnen, terwijl hij anders een wisse nederlaag en ondergang was
tegemoet gegaan. Want het is geen vraag, wat in de complete opstand
der horden het iot zou rijn van de koning van Jordanië,
In de gistende Arabische massa zijn vaste punten nodig. Hoessein poogt
er thans één te maken. Hij zegt niet, dat Israël bestaansrecht heeft, en
hij zegt niet, dat een of andere vorm van Arabische eenheid onmogelijk
is. Hij zegt echter wel, dat Jordanië er is voor de Jordaniers en dat hij
koning is en dat hij van iedere inwoner trouw vraagt aan land. en vorst.!
Hij zegt verder, dat communisme en Islam onmogelijk kunnen samengaan
en hij zegt tenslotte, dat hij de Eisenhower-Ieer onderschrijft, die de in-
vloed van dat communisme beoogt tegen te gaan, maar overigens geen
politieke condities stelt.
Wij zeiden: de koning kijkt verder dan zijn neus lang is. In rijn pro-!
gramma ligt besloten de doorkruising der pro-Russische politiek van Syrië
en Egypte en in meer algemene zin de wens, de dingen in de hand te
houden en te zien in hun verhoudingen. Door het land Jordanië als doel
te stellen, is hij in staat het te gebruiken als middel om een moeizame,
maar zinvolle, evolutie in de plaats te stellen van een soort nihilistische
revolutie, die alleen maar onheil kan brengen. Hij grijpt de kleine kans
om veel te redden.
(Advertentie
Vier werkelijk b»t. oitwbër* mlddei«n
belptn ntk»»r damn won J«ron t
0« hennis van pijnbestrijding is in de loop
das jaren regel matig groter geworden. Ge-
leerden hebben vastgesteld waar en
ho0 pijn ontstaat en zij hebben geleerd
pijn te molen* Daarna hebban xlj kans
gezien de werking van Hn der oudste
pijnbestrijders belangrijk te versterken
door toevoeging van nieuw ontdekte mid
delen. Deze combinatie werkt bij pijnen
en ook bij griep beter dan «Ik middel
afzonderlijk.
Styni Mftifl GetdtiVt *Mf de
Jwwl ffll b*sA*f*d tisof Lel betUn&rel CfwW
MOSKOU Het Kremlin heeli
thans ook de brief wisseling gepubli
ceerd tussen de premiers Boelganm
en Mollet vóór de Brits-Franse actie
in Egypte. De inhoud daarvan komt
ongeveer OP hetzelfde neer als de
maandag openbaar gemaakte corres
pondentie tussen Boelganin en Eden.
De Franse regeringswoordvoerder
zei als enige commentaar: „Wij zijn
helemaal niet opgewonden over deze
publicatie van de Russen, die uit
sluitend voor propaganda-doeleinden
is gedaan". Hu achtte het verder'
onwaarschijnlijk:, dat de Franse,
regering de briefwisseling zal pu-,
bhceren. -
De Engelsen hebben de briefwis-'
zeling van- Eden roet Boelganm
openbaar gemaakt, 2odra Moskou
bekend maakte tot publicatie te
zullen, overgaan.
Dit wordt het nuchtere besluit van contact met het ruimtestation, tankt kmgskrachten van de aarde en maan bocht om de aarde heen glipt, juist
een reeks artikelen, die vrtf veel van daar brandstoffen en moet zich ver- elkaar in evenwicht houden, waar door de hoogste luchtlagen. Deze zul-
onze verbeelding vergde. Nuchter, volgens Losmaken van de cirkelbaan, onze raket vermoedelijk tot stilstand len onze snelheid verkleinen maar
omdat wij de vraag niet uit de weg van de aarde dus. Op 500 km. hoogte zou komen als we niet b« die toch zal ze nog zo groot zijn, dat
willen gaan, die moet zijn opge- heeft hij al een snelheid van ruLn „zwaartekracht-barrière" onze moto- we een flink eind terugvliegen de
doemd nalezing van het artikel over 27.000 km. per uur. net zo snel als ren even aanzetten om ons „ochip" kosmische ruimte in. Maar...-onze
onze tocht naar de maan. Wij schre- het ruimtestation. Óm de 40.320 km. over het dode punt heen te helpen, vaart is geen 40.320 km. per uur meer,
ven „Wij maken in onze fantasie vol te maken is ait zal men ge- Daarna komen we hoe langer hoe we komen dus niet meer helemaal los
de sprong naar „Estella VII" in makkelijk inzien betrekkelijk wei- meer onder invloed van de „maanse" van de aardse aantrekkingskracht en
één seconde en In nóg een seconde mg energie nodig. aantrekkingskracht, die slechts één suizen na enige tijd weer terug naar
van het ruimteschip naar de maan". Nu vliegt de raket de kosmische zesde is van de aardse. Om op onze de aarde. Weer gaan we er in een
Die vraag moet wel Inlden: „Hóé ma- ruimte in, eindstation: de maan. satelliet niet te pletter te slaan moe- bocht omheen en duiken dan iets die
ken wij die sprong naar de maan en Maar we zullen zo zuinig mogelijk ten we onze snelheid afremmen door per in de atmosfeer. -Weer verliezen
op welke wijze komen we weer op moeten zijn met onze brandstof, en vóór aan de raket gassen met grote we snelheid, de ellipsen die wij zo
aarde terug?" daarom trachten we onze snelheid te snelheid weg te spuiten, of te zor- doorvliegen worden voortdurend
Als de ruimtevaart van fantasie behouden en onze motoren zoveel gen dat onze raket zich keert en, kleiner, onze vaart geringer. Op het
werkelijkheid is geworden en mogelijk uit te schakelen. Langzaam „staande op zijn gaskolom". omlaag laatst is ze maar 27.000 km. per uur,
wij verwachten dat zakt. net zo snel als die van het ruimte-
dit binnen twintig T"~* Maar dan moeten we terug. Om van station, waar we dan even zullen
jaar z^l geschiedende maan los te komen hebben we een aanloggen om brandstof te tanken,
dan hebben de kosmï- betrekkelijk geringe snelheid en dus We herhalen ons rem-elllps-kunstje
sche reizigers niets vrij weinig energie nodig: snelheid net zo lang, tot on2e raket met een
aan fantasie, dan moe- Jlf<b 11 3.5 km. per seconde, 12.600 km. per snelheid van rond 2000 km. per uur
ten bun betrouwbare uur. Weer naderen we het punt. waar in de troposfeer. de onderste
ruimteraketten ter be- de zwaartekrachten van maan en luchtlaag kan duiken en als ieder
schikking staan. Om-narde elkaar in evenwicht houden, gewoon vliegtuig daalt,
dat niemand nu JiX ,J< rl weer breken we door die nulbarnére Verder ingaan op de problemen,
nauwkeurig weet, hoe en dan gaat langzaam de aarde aan die zowel bij start als bij aankomst
deze toestellen er uit ons trekkèn. Sneller en sneller suizen kunnen opdoemen zou ons hier te
zullen zien hoewel—-- we naar onze kosmische geboorte- ver voeren, We hebben bijvoorbeeld
het principe vrijwel grond. Nu hebben we weinig stuw- niets gezegd over de lichamelijke
vaststaat - zullen wij slechts beschrij- maar zeker zullen we toch vaart ver- klacht, maar des te meer stuurmans- eisen, die aan toekomstige ruimte
ven de wijze, waarop zij de aarde liezen, omdat de aantrekkingskracht kunst nodig om veilig te landen. We vaarders moeten worden gesteld,
zullen verlaten en weer terug kunnen van de aarde zich theoretisch tot in dalen in „rem-ellipsen". Als we uit de niets over de ontzaglijke krachten,
komen. het oneindige uitstrekt (hoewel ze ruimte komen zullen we, vlak bij de die vooral bij vertrek en aankomst
Vrij algemeen bekend al is, dat ons daar „oneindig klein" is geworden), aarde, uiteindelijk weer een snelheid op het bouwmateriaal van onze ra-
„ruimteschip7', wil het rich uit de Er is „ergens" tussen aarde en hebben van 40.320 km. per uur. We ket zullen inwerken, niets over de ge-
greep van de aardse aantrekkings- maan een grens, waar de aantrek- sturen onze raket zo, dat hij in een varen, die in de yorm van^meteoren
Oberth's schematische voor-
steUing van de synerglsche
baan. De raKet stijgt eerst
tamelijk steil omhoog, daar
na buigt zijn baan zich
onder invloed van de zwaar
tekracht om totdat de
raket evenwijdig aan het
aardoppervlak rondzweeft
(boven).
Eerst blijft de maanrakrt
nog invloed ondervinden
van de aantrekkingskracht
der aarde, maar „ergens"
tussen aarde en maan hef
fen de aantrekkingskrach
ten van maan en aarde ei
kaar op. dair moet dc raket
zich. boren door de „nul-
barrière" (rechts).
De „rem-ellipsen" welke de
maanraket, die huiswaarts
keert, moet doorlopen om
zonder hrandstofgebruik
veilig: op aarde te kun
nen landen (onder).
kracht (zwaartekracht) bevrijden,
een snelheid moet krijgen van 11.2
ikm. per seconde, 40-320 km. per uur.
'Zeker is al, dat raketten die recht
streeks haar de maan willen vliegen,
,zo ontzaglijk groot en bij vertrek
zo geweldig zwaar moeten zijn,
1 dat er doodgewoon niet aan te den-
ken is zo'n onderneming op touw te
zetten- Die raketten moeten ui. fabel-
i achtige hoeveelheden brandstof mee-
1 slepen. Dit alles is uiteraard geba
seerd op de huidige inzichten om-
,trent voortstuwing van ruimteraket
ten. Omdat het menselijke vernuft
(schijnbaar) voor niets staat is het
niet uitgesloten, dat, over tien, twin
tig jaar volkomen nieuwe methoden
van voortbeweging zijn ontwik
keld: atdomkernkrachten, magne
tische krachten en misschien ook
gebruik van enorme hoeveelheden
energie, die de zon in de vorm van
licht en andere straling tot ons zendt.
Maar goed: nü denken we nog aan
raketten, die het moeten hebben van
ketting-explosies van met elkaar ge-
combineeerde „brandstoffen": vloei
bare waterstof zuuxstot zinkdiethyl
(een verbinding van zink en een
koolwaterstof) en zuurstof, hydrazine
(verbinding van stikstof en water
stof, en salpeterzuur, ammoniak-
nitraat, kaliumnitraat (alle nitraten
zijn verbindingen met stikstof), ge
mengd met koolpoeder enz. enz. Die
raketten moeten een tussenlanding
maken op een ruimtestation, dat met g,
veel inspanning en kosten op rond
500 km- boven de aarde is gebouwd
en daar met een snelheid van on
geveer 28.000 km. per uur blijft
rondzweven. Vanaf de aarde vult
men. de brandstoftanks van dat sta
tion, zodat onze ruimteschepen er
nieuwe voorraden kunnen opdoen.
Nu komt de start1- Daarbij moeten
we goed in het oog houden, dat de
aarde draaiend van west naar oost
ten opzichte van de wereldruimte
(als men dit zó mag zeggen) aan de
evenaar een snelheid heeft van 1666
km. per uur. Stijgen we nu m dezelf
de richting op als de aarde draait,
dan winnen we dadelijk die 1666 km.
We moeten onze raket dus nog
„maar" een extra snelheid geven van
38.654 km.
Nu zal iedere kritische lezer dade
lijk uitroepen: „Dót kan niet. want
willen we het volle profijt hebben
van de draaisnelheid van de aarde,
dan moeten we zo vlak mogelijk
langs haar oppervlak vertrekken. En
dan werkt de weerstand van de
dampkring te zeer tegen en houdt de
zwaartekracht de raket te vast in
haar greep!"
Om deze moeilijkheden te onder
vangen heeft prof. dr. Hermann
Oberth een der grootste ruimte
vaartdeskundigen het volgende be
dacht: de raket moet eerst tamelijk
steil opstijgen om zo spoedig moge
lijk op de grootst mogelijke afstand
van de aarde te komen en dus de te
genstand van de dampkring tg over
winnen. Vervolgens laat hü de 'raket
reizigers voordeel trekken van de
aardse aantrekkingskracht, het toe
stel buigt mee in de richting
van de aarde omwenteling, tot het opi AMSTERDAM Door de harde
500 km. hoogte in de z.g. „cirkel- J wind is de 50-jarige schipper A G.
haan" is gekomen, waar ook het I dinsdagmorgen, terwijl zijn schip
ruimtestation zweeft Hij heeft de al-1 over de Nieuwe Meer yoer, van
dus doorlopen baan de „synergische J boord geslagen en vermoedelijk ver"
baan" gedoopt. f dronken. De politie heeft de gehele
We zijn zover, onze raket maaktdag gedregd maar zonder resultaat.
in de ruimte kunnen opdoemen, mets
over de problemen van dê „gewicht
loosheid" waaronder zonder twijfel
de ruimtevaarders zullen lijden
niets over de bescherming tegen de
dodende kosmische-, ultraviolette- en
röntgenstraling, die ons iu de ruimte
zal bedreigen, niets over h<-t zuur
stof. en voedingsvraagstuk, niets
over... Enfin, Iaat ons eindigen, U
weet zó al dat vooral de eerste expe
rimentele ruimtevluchten uiterst
hachelijke ondernemingen zullen zijn.
Maarwaren de eeigte tochtjes
door het luchtruim dat niet ook?
DE man had een lange, «uurrode
baard en bewoog zich soort
!als...
Toen mijn pen tot nier gekomen
was, zei een stemmetje:
„Dag",
lïc keek op.
Voor mij in het plantsoen waar ik,
vanwege de zon, op een bankje zat
te schrijven, stond een meisje van
een jaar of drie. Ze hoorde bij een
moeder die, een bonkje verder, een
kinderwagen beheerde en was klaar,
biijkelyfc een beetje aan het buur
ten.
„Dag", zei ik.
Ze keek mij aan met een uitdruk
king van milde sympathie. Ik lachte
nog eens een keer tegen ha ar en
begon toen weer verder te bouwen
aan de man met de rode baard
Hoe wou ik ook weer dat hij zich
voort bewoog? Als een...
,JDag", klonk het.
Hetzelfde kind, net zo beminne
lijk als de eers*e keer, Ifc gooide
er opnieuw een dagje en een lachje
tegen aan en keerde terug tot mijn
papier. Hu bewoog zich vaan als
een staande klok die bij een ver
huizing
Ze stond er wéér.
Of nog.
„Zeg liefjen, zei ik. ,jNu moet je
echt even gaan spelen hoor".
„Waarom?" vroeg ze.
„Ik moet nadenken, zie je. En dat
moet ik alléén doen."
'Ze zond mij nog een glimlach.
Toen zei se, by wijze van «/ron
ding:
„Dag. En de groeten aan jezelf
KRONKEL
(Advertentie LM,}
MAAN
Lijd *«n
S«lljfc
«nlraUtlngi-
lcraehl«n
AARDE
I
Rustig cf«n!t«n
M Ij n h a r d t'i
nuwt abiettan
f-fET jaarverslag 1956 van de
J-J. Stichting Wereldomroep Neder
land kenmerkt zich door een opti
mistische toon. Dit laat zich begrij
pen: de stichting van een eigen stit-
dtogebouw, waarop men zo lang
heeft gewacht, heeft in het verslag
jaar beslissende vorderingen ge
maakt. Met de bouwwerkzaamheden
is de afgelopen weken begonnen.
Over de zenders wordt in het jaar
verslag, onder het motto ,_JDe toe
komst krijgt gestalte", o.a. het vol
gende opgemerkt: „De zenderbouw
is nog niet voltooid en ook moeten
nog een aantal nieuwe antennes
worden opgericht, maar reeds klinkt
de stem van Nederland duidelijker
over zeeën en continenten dan se
dert de oorlog ooit het geval is ge
weest.,.," De wejis wordt uitge
sproken, dat de iiutdige chaos en de
„overschreeuwingstactiek" in de in
ternationale ether spoedig plaats
maken voor een behoorlijke golf-
lengteverdeling, waaraan men zich
dan ook houdt."
De twee 100 kW-zenders, die in
1956 kort na elkaar in de ether
kwamen, voldoen aan de verwach
tingen. Voor 'n
groot aantal
luisteraars
vooral in Indo
nesië en andere
gebieden in het
Verre Oosten
betekende hun
inwerkingstelling een bijna revolu
tionaire verandering in de ont-
vangstrhogelijkheden.
Enkele cijfers: de Wereldomroep
is in 1958 in totaal 6139 uur en 27
minuten in de ether geweest. Iedere
werkdag werden vijftien uitzendin
gen verzorgd (5 Nederlandse. 4 En
gelse, 3 Spaanse, 1 Arabische, 1 In
donesische, 1 Afrikaanse), tedere
zondag werden negen programma's
uitgezonden, waaronder viermaal
Edward Startz' „Happy Station''.
Niet minder dan 29.104 brieven met
reacties van luisteraars werden uit
alle delen van de wereld ontvangen.
DE interlandwedstrijd Nederland-
Belgie wordt met medewer
king van de Belgische Voetbalbond...
alleen in de klankradio uitge
vonden. De reportage wordt ver
zorgd door de KRO. Verslaggever
je Leo Pagaao. Jan de Cler zorgt
weer voor 'n berijmde nabeschou
wing. Zaterdag 4 mei gaat Pagano
naar Londen, om een directe repor
tage te geven van het laatste half
uur van de Cup-Final („Manchester
United"„Aston Villa").
VOOR de Noorse radio heeft dr.
Albert Schweitzer gisteravond
cm rede gehouden over de gevaren
van de proeven met kernwapens. Op
Schweit/ers verzoek zal ook de Are-
derlandse 7 omroep deze toespraak
uitzenden. Het gebeurt In het VPRO-
progranraia van vrijdag 3 mei»
's avonds om half negen.
OP Koninginnedag sol de televi
sie het traditionele défilé langs
Paleis Soestdijh weer uitzenden
(11.05—12.15). Op de avond ran de
vierde mei brengt NTS een re
portage van de dodenherdenking by
het Nationaal Monument op de
Dam. Op S mei zullen de kijkers
's avonds het Concertgebouworkest
kunnen zien en horen, dat onder
leiding van Eduard van Beinum
Beethovens Derde Symfonie, de
„Eroica", zal uitvoeren.
IN het NCRV-programma „Uit en
Thuis" zullen zaterdagavond
drie jonge Israëlische zangers op
treden, die zich zelf het Trio Ara-
vah noemen. Arie Lavi, Simon Is
raeli en Zvi Borodovski, die alle
drie tijdens de jongste Sinaï-cam-
pagne in het Israëlische leger dien
den, zullen Israëlische volksliederen
zuigen. Nog nieuwe liederen, die in
de jonge staat echter reeds door alle
burgers worden gekend.
On,m HArtDtUfi
ouwtnEuetLtrt.
IK KE.EK EÈti
BfcETie ROriD.
tERST yf A5-IÊ L00D6 tW ItOU
WEER H AH DELAAR. WAT DEUK
]|J ERvah
LATEfl WE
T efcME HAAR
ttOPEfl.
Devérbor&em
SCHATZOEKER
WATGEVOH
REMDEM WEöTOtJI
&AflC> WERDtH
cn WAT
DEED U DAAR,
rtEntER?
■wCt' I, -Vv^,
2685. Aan boord van de „Hanger" bewondert
Rob dé prachtige instrumenten, waarover Eddy
Clinton beschikt. Nou, die knaap, heeft niet op
•en paar centen hoeven te kijken bij de inrich-
ttóg van zijn boot,,., Clinton spreidt een paar
••«taarten uit en aan de hand daarvan bespre
ken zij samen de te varen route. „We hebben die
geheimzinnige trek van de condors waargenomen
tussen 38ste en de 40ste breedtegraad zuider-
lengte. Ze gaan in zuidwestelijke richting over
zee. maar hun verde^J koers is onbekend. Mis
schien zwenken ze 1 A weer landinwaarts," ver
telt Eddy Clinton; „de bedoeling is, dat wij die
route precies vaststellen en dat kunnen we al
leen, wanneer we de vogels volgen." Vier dagen
later is de „Hanger" zeilklaar en met Rob en
Eddy aan boord verlaat het schip de haven van
Valparaiso.
hebben volstrekt niets uitgevoerd. En
Drieduizend pond op de schouders B^rlijk hebt U niets te eten gehad,
honderd meter ver te dragen was geen Dat^was zeker onbedachtzaam van
gemakkelijke taak, en dat te doen
in een halve storm, in zware rubber
mij.
„Ja, ja," zei Stïne haastig. „Wij heb-
ecu uaivc at.uj.-jii, ut iware ruyoer t "»v ,r
laarzen door sneeuwwater plassend .n ln der tenten,
f vripnrlian tton nn«"
was zeer vermoeiend. Bovendien
moesten ze de tent afbreken en alle
karopbonodigdheden inpakken en
ovei ngen. En toen kwam bet la
den ifii de boot gereed was, moest
hy steeds weer verder worden gescho
ven, zodat de afstand, die wadend
moest worden afgelegd, steeds groter
werd. Tegen twee uur was alles in
orde en Kit. niettegenstaande hij
tweemaal ontbeten had, voelde zich
klaarde een vuur nodig te hebben.
„Om zülk een kleine onderdompe
ling," lachte Sprague spijtig. „Wij
zullen voortgaan."
„Shorty, haal mijn koffer met kle
ren uit de boot en leg een vuur aan,"
beval de ander.
„Je doet dat niet," riep Sprague.
Shorty keek vragend van de een
naar de ander, maar bewoog zich
niet.
„Hij is in mijn dienst en ik ver
onderstel, dat hij mijn bevelen ge
hoorzaamt," antwoordde Stine. Shor
ty, breng die koffer aan land."
Shorty gehoorzaamde, en Sprague
verbeet zich van woede in de boot.
Kit, die geen bevelen had ontvangen,
bleef werkeloos en genoot van zun
rust.
.Een boot, welker bemanning ver
deeld is, komt niet vlot," mompel
hij voor zich heen.
„Wat zeg je?" snauwde Sprague
hem toe.
„Ik praat met mij zelf een ge
woonte van mij," antwoordde hij.
Zijn meester wierp hem een strenge
blik toe, en bleef nog enige minuten
pruilen. Toen gaf hij toe.
„Haal mijn koffer ook, Stoom, be
val hij, en help een handje met dat
vuur. Wij kunnen, nu toch niet ver
trekken voot morgen."
vrienden van ons."
„Maar nu je klaar bent, laat ons
nu toch vertrekken," drong Sprangue
aan.
„Daar is de boot," zei Shorty. „Hij
is geladen. Nu, hoe bent-u van plan
het aan. te leggen om te vertrekken?"
„Door aan boord te klimmen en .af jj
te stoten. Kom mee."
De volgende dag stormde het nog
wii ^!den nair d®, k°ot' -f,n steeds. Het meer Lraderroan was niet
-/■tterwijl Kit ,-neer dan een smalle bergspleet. roet
flauw van de honger. Zijn kmeen en Shorty de boot voortduwden. Toen. water eevöld De wind joeg met on-
kmkten onder hem. Shorty die in de golven tegen de toppen van hun regelmatiee slaken, over de bergen
hetzelfde geval verkeerde, scharrelde laarzen sloegen, klommen zij er in. er^0or heen nu eens in hevige woe-
rond tussen potten en pannen, en De andere twee mannen waren niet pu dan wpw afnemende tot een
bracht een grote pot koude gekookte klaar met de riemen en de boot vloog bries amenie»ae
bonen voor de dag. waarin grote stuk terug en raakte op het strand vast ak ik hf+ pent mac omberen, ge-
ken spek lagen. Er was slechts één Een half dozijn keer, met grote dat de boof ^vei vi0t aal
lepel mef een lange steel, en zij doop- krachtsverspilling, werd dit herhaald, kriicen zei Kit toen alles klaar was
ten die -beurtelings in de pot. Kit was Shorty ging op het doftoord bitten, vertrèÊ
er in zijn. binnenste vast van over- nam 'n pruim tabak en keek om zich v/st- woot id er van'M snauwde
tuigd, dat hij nog nooit zo iets lekkers heen, terwijl Kit de boot uithoosde stine hem toe
had geproefd. en de andere twee onaangename op- „O, niets," antwoordde Kit en hield
„God, man, mompelde hy onder merkingen maakten. 'L verder stiL
het kauwen, „ik heb nooit geweten, „Indien jullie mijn plaats wilt In- Wa„ pM.«;tp keer in 2Ün le-
wat eetlust was. tot ik begon vrach- nemen, zal ik hem wel vlot krijgen," VPn dat hü vnnr innn werkte, maar
ten te sjouwen." zei Sprague eindelijk. beleerde «<2dte rich teSSkkX in
Sprague en Stine kwamen midden De poging was goed bedoeld, maar HiVv«h^
in die aangename bezigheden bij hen. eer hij aan boord kon klimmen, was JJJrverschil-
„Waarvoor dient dat oponthoud?" hij nat tot het middel toe. ÏS' 51 SSn om de bo»t
beklaagde Sprague aich. „Zullen vrij „Wij moeten een vuur aanleggen," '4anash™r«;®t^ ae
dan nooit vertrekken?" rei hij. toen de boot weer vastest, „Ik s Hoe rad ie het .in wiilan aanleg-
Shorty, wiens beurt het was. stak ben door en door koud." „yfiÏÏ"ÏJSj sJÏÏL!! rind*-
de lepel in de pot, en reikte hem toen „Wees toch niet bang voor een nat i1fi?"in* met klf
aan Kit. Geen van beiden spraken een pak." hoonde Stine. „Andere mensen hijgend en
woord, tot de pot leeg en de bodem zijn vandaag vertrokken, die nog Pn rusten tot de wind
schoongeschraapt was. veel natter waren dan jij. Nu ia het efl„ o^nhi k met
„Natuurlijk hebben wij niets ge- mijn beurt hem vlot te maken." en mïrht knakken
daan," zei Shorty, zün mond afve- Ditmaal was hij het, die doorweekt man ea macnt aanPaKKen'
gend niet de rug van zyn hand. „Wij werd en die klappertandend ver- (Wordt vervolgd)