HOESSEIN'S KLEINE KANS Ruimtevaart eist nuchter technisch overleg Kleine storing ExöEïï! -CHECHAQUCh JACK LONDON Chefa rine 4 Nederlands stem klinkt duidelijk over wereld -door- Belangrijke vooruitgang bij bestrijding van pijnen I Briefwisseling Parijs-Moskou ook openbaar Schipper over boord SPROETJE SPARKS door FRANK GODWINS AVONTUREN VAN KAPITEIN Woensdag 24 april 1<JI>7 HET koninkrijk Jordanië is een vreemd (and. Toen het nog Trans- jordanië heette leek het met een liniaal uit de woestijn te zijn gesneden; een produkt van willekeur meer dan van geschied kundige factoren en nationale tradities. In 1948 is er toen een stuk Palestina bijgekomen, dat het fraaie geometrische geheel een wonder lijke bult gaf naar bet westen. Deze bult is geen woestijn meer. maar een stuk van de vruchtbare gordel, die bet land der Arabieren omgeeft vat» de Middellandse Zee tot de Perzische Golf. Öe gevestigde bevolking van dit gebied alsmede de vele vluchtelingen uit Israel hebben de toenmalige Bedoeïenenstaat van de toenmalige koning Abdoellah geheel veranderd. Er is indertijd veel geschreven over de slimme Abdoellah. die als enige Arabische heerser voordeel wist te behalen uit de oorlog tegen Israël. Abdoellah was ongetwijfeld niet onhandig, maar zijn succes berustte ge heel op het feit, dat zijn onder Britse leiding staand Arabisch Legioen de enige gevechtswaardige troep was onder alle tegen Israel vechtende legers; en zijn slimheid heeft niet kunnen verhinderen, dat hij enige jaren later door een aanhanger van de Groot-Moefti van Jeruzalem is xermoord. De Lijden en omstandigheden waren hem uit de hand gelopen. De jonge koning Hoessein, Brits-gezind als zijn vader, heeft zich moe ten aanpassen in een wereld, waar de wind zozeer uit de anti-Britse hoek waaide. De verkiezingen wezen uit, dat de bevolking meer naar Nasser keek ginds in Cairo dan naar 's konings paleis in de oase van Amman; een- bewijs te meer, hoezeer de nieuwe bevolking een einde had gemaakt aan Abdoellah's pastorale Bedoeïenenmaatschappij. De koning kon niet tegen de stroom inroeien. Kennelijk roet grote tegenzin heeft hij toege stemd in de verbreking van de banden met Engeland, de financiële en de militaire. KONING Hoessein ging het niet voor de wind. Zijn jonge vrouw i verliet hem, omdat zij te geëmancipeerd was om het te kunnen harden in de streng orthodoxe Amraanse sfeer; en hijzelf moest zijn voornemen, Jordanië te doen toetreden tot het Pact van Bag- dad laten varen en zelfs zijn goedkeuring hechten aan een half en half opgaan van het Jordaanse leger in dat van Egypte. Doch in de tegen spoed heeft hij zijn krachten verzamelden met de recente nederlaag van Egypte tegen Israël heeft hij zijn voordeel gedaan, zo goed hij dat kon. Tegen do stroom inroeien is moeilijk, maar men kan proberen in de stroom te blijven liggen; men kan de schijn voor het wezen doen door gaan. Koning Hoessein heeft zich herinnerd, dat hij koning is en opper- bevelhebber van het leger. Het handhaven van de integriteit van de staat berust in zijn handen. Hij weet, hoezeer Syrië prijs zou stellen op inlijving van zijn land; en in bet algemeen weet hij, hoe weinig de nieuwe bewo ners van zija land geven om Jordanië en hoezeer zij zijn vervuld van het ideaal (of de illusie) der Arabische eenheid. Tegen Israël, tegen het Wes ten; en waar eigenlijk vóór' Hoessein, juist omdat hij verder kijkt dan zijn neus lang is, trekt zich thans op dit ene punt terug: de verdediging en de bescherming van zijn land. Zijn de staatslieden trouw? Zijn de troepen trouw? Hij voelt de politieke én militaire leiders aan de tand en stuurt weg, die hij niet ver trouwt. Niet Syrië, niet Egypte, niet de Arabische eenheid: Jordanië! Het is 's konings recht en 'e konings plicht, maar het druist in tegen het hele complex van strevingen in de Arabische wereld. Vandaar het verzet in het eigen land, vandaar de teleurstelling in Caïro en Damascus. EEN krachtproef is het, en Hoessein weet het. Men mag aannemen, dat hij steun geniet van zijn, inmiddels uit Caïro teruggekeerde, echtgenote. Degene die zegt, dat de jonge koning durft, heeft wel gelijk; maar het is toch ook zo, dat Hoessein thans een kans heeft om te winnen, terwijl hij anders een wisse nederlaag en ondergang was tegemoet gegaan. Want het is geen vraag, wat in de complete opstand der horden het iot zou rijn van de koning van Jordanië, In de gistende Arabische massa zijn vaste punten nodig. Hoessein poogt er thans één te maken. Hij zegt niet, dat Israël bestaansrecht heeft, en hij zegt niet, dat een of andere vorm van Arabische eenheid onmogelijk is. Hij zegt echter wel, dat Jordanië er is voor de Jordaniers en dat hij koning is en dat hij van iedere inwoner trouw vraagt aan land. en vorst.! Hij zegt verder, dat communisme en Islam onmogelijk kunnen samengaan en hij zegt tenslotte, dat hij de Eisenhower-Ieer onderschrijft, die de in- vloed van dat communisme beoogt tegen te gaan, maar overigens geen politieke condities stelt. Wij zeiden: de koning kijkt verder dan zijn neus lang is. In rijn pro-! gramma ligt besloten de doorkruising der pro-Russische politiek van Syrië en Egypte en in meer algemene zin de wens, de dingen in de hand te houden en te zien in hun verhoudingen. Door het land Jordanië als doel te stellen, is hij in staat het te gebruiken als middel om een moeizame, maar zinvolle, evolutie in de plaats te stellen van een soort nihilistische revolutie, die alleen maar onheil kan brengen. Hij grijpt de kleine kans om veel te redden. (Advertentie Vier werkelijk b»t. oitwbër* mlddei«n belptn ntk»»r damn won J«ron t 0« hennis van pijnbestrijding is in de loop das jaren regel matig groter geworden. Ge- leerden hebben vastgesteld waar en ho0 pijn ontstaat en zij hebben geleerd pijn te molen* Daarna hebban xlj kans gezien de werking van Hn der oudste pijnbestrijders belangrijk te versterken door toevoeging van nieuw ontdekte mid delen. Deze combinatie werkt bij pijnen en ook bij griep beter dan «Ik middel afzonderlijk. Styni Mftifl GetdtiVt *Mf de Jwwl ffll b*sA*f*d tisof Lel betUn&rel CfwW MOSKOU Het Kremlin heeli thans ook de brief wisseling gepubli ceerd tussen de premiers Boelganm en Mollet vóór de Brits-Franse actie in Egypte. De inhoud daarvan komt ongeveer OP hetzelfde neer als de maandag openbaar gemaakte corres pondentie tussen Boelganin en Eden. De Franse regeringswoordvoerder zei als enige commentaar: „Wij zijn helemaal niet opgewonden over deze publicatie van de Russen, die uit sluitend voor propaganda-doeleinden is gedaan". Hu achtte het verder' onwaarschijnlijk:, dat de Franse, regering de briefwisseling zal pu-, bhceren. - De Engelsen hebben de briefwis-' zeling van- Eden roet Boelganm openbaar gemaakt, 2odra Moskou bekend maakte tot publicatie te zullen, overgaan. Dit wordt het nuchtere besluit van contact met het ruimtestation, tankt kmgskrachten van de aarde en maan bocht om de aarde heen glipt, juist een reeks artikelen, die vrtf veel van daar brandstoffen en moet zich ver- elkaar in evenwicht houden, waar door de hoogste luchtlagen. Deze zul- onze verbeelding vergde. Nuchter, volgens Losmaken van de cirkelbaan, onze raket vermoedelijk tot stilstand len onze snelheid verkleinen maar omdat wij de vraag niet uit de weg van de aarde dus. Op 500 km. hoogte zou komen als we niet b« die toch zal ze nog zo groot zijn, dat willen gaan, die moet zijn opge- heeft hij al een snelheid van ruLn „zwaartekracht-barrière" onze moto- we een flink eind terugvliegen de doemd nalezing van het artikel over 27.000 km. per uur. net zo snel als ren even aanzetten om ons „ochip" kosmische ruimte in. Maar...-onze onze tocht naar de maan. Wij schre- het ruimtestation. Óm de 40.320 km. over het dode punt heen te helpen, vaart is geen 40.320 km. per uur meer, ven „Wij maken in onze fantasie vol te maken is ait zal men ge- Daarna komen we hoe langer hoe we komen dus niet meer helemaal los de sprong naar „Estella VII" in makkelijk inzien betrekkelijk wei- meer onder invloed van de „maanse" van de aardse aantrekkingskracht en één seconde en In nóg een seconde mg energie nodig. aantrekkingskracht, die slechts één suizen na enige tijd weer terug naar van het ruimteschip naar de maan". Nu vliegt de raket de kosmische zesde is van de aardse. Om op onze de aarde. Weer gaan we er in een Die vraag moet wel Inlden: „Hóé ma- ruimte in, eindstation: de maan. satelliet niet te pletter te slaan moe- bocht omheen en duiken dan iets die ken wij die sprong naar de maan en Maar we zullen zo zuinig mogelijk ten we onze snelheid afremmen door per in de atmosfeer. -Weer verliezen op welke wijze komen we weer op moeten zijn met onze brandstof, en vóór aan de raket gassen met grote we snelheid, de ellipsen die wij zo aarde terug?" daarom trachten we onze snelheid te snelheid weg te spuiten, of te zor- doorvliegen worden voortdurend Als de ruimtevaart van fantasie behouden en onze motoren zoveel gen dat onze raket zich keert en, kleiner, onze vaart geringer. Op het werkelijkheid is geworden en mogelijk uit te schakelen. Langzaam „staande op zijn gaskolom". omlaag laatst is ze maar 27.000 km. per uur, wij verwachten dat zakt. net zo snel als die van het ruimte- dit binnen twintig T"~* Maar dan moeten we terug. Om van station, waar we dan even zullen jaar z^l geschiedende maan los te komen hebben we een aanloggen om brandstof te tanken, dan hebben de kosmï- betrekkelijk geringe snelheid en dus We herhalen ons rem-elllps-kunstje sche reizigers niets vrij weinig energie nodig: snelheid net zo lang, tot on2e raket met een aan fantasie, dan moe- Jlf<b 11 3.5 km. per seconde, 12.600 km. per snelheid van rond 2000 km. per uur ten bun betrouwbare uur. Weer naderen we het punt. waar in de troposfeer. de onderste ruimteraketten ter be- de zwaartekrachten van maan en luchtlaag kan duiken en als ieder schikking staan. Om-narde elkaar in evenwicht houden, gewoon vliegtuig daalt, dat niemand nu JiX ,J< rl weer breken we door die nulbarnére Verder ingaan op de problemen, nauwkeurig weet, hoe en dan gaat langzaam de aarde aan die zowel bij start als bij aankomst deze toestellen er uit ons trekkèn. Sneller en sneller suizen kunnen opdoemen zou ons hier te zullen zien hoewel—-- we naar onze kosmische geboorte- ver voeren, We hebben bijvoorbeeld het principe vrijwel grond. Nu hebben we weinig stuw- niets gezegd over de lichamelijke vaststaat - zullen wij slechts beschrij- maar zeker zullen we toch vaart ver- klacht, maar des te meer stuurmans- eisen, die aan toekomstige ruimte ven de wijze, waarop zij de aarde liezen, omdat de aantrekkingskracht kunst nodig om veilig te landen. We vaarders moeten worden gesteld, zullen verlaten en weer terug kunnen van de aarde zich theoretisch tot in dalen in „rem-ellipsen". Als we uit de niets over de ontzaglijke krachten, komen. het oneindige uitstrekt (hoewel ze ruimte komen zullen we, vlak bij de die vooral bij vertrek en aankomst Vrij algemeen bekend al is, dat ons daar „oneindig klein" is geworden), aarde, uiteindelijk weer een snelheid op het bouwmateriaal van onze ra- „ruimteschip7', wil het rich uit de Er is „ergens" tussen aarde en hebben van 40.320 km. per uur. We ket zullen inwerken, niets over de ge- greep van de aardse aantrekkings- maan een grens, waar de aantrek- sturen onze raket zo, dat hij in een varen, die in de yorm van^meteoren Oberth's schematische voor- steUing van de synerglsche baan. De raKet stijgt eerst tamelijk steil omhoog, daar na buigt zijn baan zich onder invloed van de zwaar tekracht om totdat de raket evenwijdig aan het aardoppervlak rondzweeft (boven). Eerst blijft de maanrakrt nog invloed ondervinden van de aantrekkingskracht der aarde, maar „ergens" tussen aarde en maan hef fen de aantrekkingskrach ten van maan en aarde ei kaar op. dair moet dc raket zich. boren door de „nul- barrière" (rechts). De „rem-ellipsen" welke de maanraket, die huiswaarts keert, moet doorlopen om zonder hrandstofgebruik veilig: op aarde te kun nen landen (onder). kracht (zwaartekracht) bevrijden, een snelheid moet krijgen van 11.2 ikm. per seconde, 40-320 km. per uur. 'Zeker is al, dat raketten die recht streeks haar de maan willen vliegen, ,zo ontzaglijk groot en bij vertrek zo geweldig zwaar moeten zijn, 1 dat er doodgewoon niet aan te den- ken is zo'n onderneming op touw te zetten- Die raketten moeten ui. fabel- i achtige hoeveelheden brandstof mee- 1 slepen. Dit alles is uiteraard geba seerd op de huidige inzichten om- ,trent voortstuwing van ruimteraket ten. Omdat het menselijke vernuft (schijnbaar) voor niets staat is het niet uitgesloten, dat, over tien, twin tig jaar volkomen nieuwe methoden van voortbeweging zijn ontwik keld: atdomkernkrachten, magne tische krachten en misschien ook gebruik van enorme hoeveelheden energie, die de zon in de vorm van licht en andere straling tot ons zendt. Maar goed: nü denken we nog aan raketten, die het moeten hebben van ketting-explosies van met elkaar ge- combineeerde „brandstoffen": vloei bare waterstof zuuxstot zinkdiethyl (een verbinding van zink en een koolwaterstof) en zuurstof, hydrazine (verbinding van stikstof en water stof, en salpeterzuur, ammoniak- nitraat, kaliumnitraat (alle nitraten zijn verbindingen met stikstof), ge mengd met koolpoeder enz. enz. Die raketten moeten een tussenlanding maken op een ruimtestation, dat met g, veel inspanning en kosten op rond 500 km- boven de aarde is gebouwd en daar met een snelheid van on geveer 28.000 km. per uur blijft rondzweven. Vanaf de aarde vult men. de brandstoftanks van dat sta tion, zodat onze ruimteschepen er nieuwe voorraden kunnen opdoen. Nu komt de start1- Daarbij moeten we goed in het oog houden, dat de aarde draaiend van west naar oost ten opzichte van de wereldruimte (als men dit zó mag zeggen) aan de evenaar een snelheid heeft van 1666 km. per uur. Stijgen we nu m dezelf de richting op als de aarde draait, dan winnen we dadelijk die 1666 km. We moeten onze raket dus nog „maar" een extra snelheid geven van 38.654 km. Nu zal iedere kritische lezer dade lijk uitroepen: „Dót kan niet. want willen we het volle profijt hebben van de draaisnelheid van de aarde, dan moeten we zo vlak mogelijk langs haar oppervlak vertrekken. En dan werkt de weerstand van de dampkring te zeer tegen en houdt de zwaartekracht de raket te vast in haar greep!" Om deze moeilijkheden te onder vangen heeft prof. dr. Hermann Oberth een der grootste ruimte vaartdeskundigen het volgende be dacht: de raket moet eerst tamelijk steil opstijgen om zo spoedig moge lijk op de grootst mogelijke afstand van de aarde te komen en dus de te genstand van de dampkring tg over winnen. Vervolgens laat hü de 'raket reizigers voordeel trekken van de aardse aantrekkingskracht, het toe stel buigt mee in de richting van de aarde omwenteling, tot het opi AMSTERDAM Door de harde 500 km. hoogte in de z.g. „cirkel- J wind is de 50-jarige schipper A G. haan" is gekomen, waar ook het I dinsdagmorgen, terwijl zijn schip ruimtestation zweeft Hij heeft de al-1 over de Nieuwe Meer yoer, van dus doorlopen baan de „synergische J boord geslagen en vermoedelijk ver" baan" gedoopt. f dronken. De politie heeft de gehele We zijn zover, onze raket maaktdag gedregd maar zonder resultaat. in de ruimte kunnen opdoemen, mets over de problemen van dê „gewicht loosheid" waaronder zonder twijfel de ruimtevaarders zullen lijden niets over de bescherming tegen de dodende kosmische-, ultraviolette- en röntgenstraling, die ons iu de ruimte zal bedreigen, niets over h<-t zuur stof. en voedingsvraagstuk, niets over... Enfin, Iaat ons eindigen, U weet zó al dat vooral de eerste expe rimentele ruimtevluchten uiterst hachelijke ondernemingen zullen zijn. Maarwaren de eeigte tochtjes door het luchtruim dat niet ook? DE man had een lange, «uurrode baard en bewoog zich soort !als... Toen mijn pen tot nier gekomen was, zei een stemmetje: „Dag", lïc keek op. Voor mij in het plantsoen waar ik, vanwege de zon, op een bankje zat te schrijven, stond een meisje van een jaar of drie. Ze hoorde bij een moeder die, een bonkje verder, een kinderwagen beheerde en was klaar, biijkelyfc een beetje aan het buur ten. „Dag", zei ik. Ze keek mij aan met een uitdruk king van milde sympathie. Ik lachte nog eens een keer tegen ha ar en begon toen weer verder te bouwen aan de man met de rode baard Hoe wou ik ook weer dat hij zich voort bewoog? Als een... ,JDag", klonk het. Hetzelfde kind, net zo beminne lijk als de eers*e keer, Ifc gooide er opnieuw een dagje en een lachje tegen aan en keerde terug tot mijn papier. Hu bewoog zich vaan als een staande klok die bij een ver huizing Ze stond er wéér. Of nog. „Zeg liefjen, zei ik. ,jNu moet je echt even gaan spelen hoor". „Waarom?" vroeg ze. „Ik moet nadenken, zie je. En dat moet ik alléén doen." 'Ze zond mij nog een glimlach. Toen zei se, by wijze van «/ron ding: „Dag. En de groeten aan jezelf KRONKEL (Advertentie LM,} MAAN Lijd *«n S«lljfc «nlraUtlngi- lcraehl«n AARDE I Rustig cf«n!t«n M Ij n h a r d t'i nuwt abiettan f-fET jaarverslag 1956 van de J-J. Stichting Wereldomroep Neder land kenmerkt zich door een opti mistische toon. Dit laat zich begrij pen: de stichting van een eigen stit- dtogebouw, waarop men zo lang heeft gewacht, heeft in het verslag jaar beslissende vorderingen ge maakt. Met de bouwwerkzaamheden is de afgelopen weken begonnen. Over de zenders wordt in het jaar verslag, onder het motto ,_JDe toe komst krijgt gestalte", o.a. het vol gende opgemerkt: „De zenderbouw is nog niet voltooid en ook moeten nog een aantal nieuwe antennes worden opgericht, maar reeds klinkt de stem van Nederland duidelijker over zeeën en continenten dan se dert de oorlog ooit het geval is ge weest.,.," De wejis wordt uitge sproken, dat de iiutdige chaos en de „overschreeuwingstactiek" in de in ternationale ether spoedig plaats maken voor een behoorlijke golf- lengteverdeling, waaraan men zich dan ook houdt." De twee 100 kW-zenders, die in 1956 kort na elkaar in de ether kwamen, voldoen aan de verwach tingen. Voor 'n groot aantal luisteraars vooral in Indo nesië en andere gebieden in het Verre Oosten betekende hun inwerkingstelling een bijna revolu tionaire verandering in de ont- vangstrhogelijkheden. Enkele cijfers: de Wereldomroep is in 1958 in totaal 6139 uur en 27 minuten in de ether geweest. Iedere werkdag werden vijftien uitzendin gen verzorgd (5 Nederlandse. 4 En gelse, 3 Spaanse, 1 Arabische, 1 In donesische, 1 Afrikaanse), tedere zondag werden negen programma's uitgezonden, waaronder viermaal Edward Startz' „Happy Station''. Niet minder dan 29.104 brieven met reacties van luisteraars werden uit alle delen van de wereld ontvangen. DE interlandwedstrijd Nederland- Belgie wordt met medewer king van de Belgische Voetbalbond... alleen in de klankradio uitge vonden. De reportage wordt ver zorgd door de KRO. Verslaggever je Leo Pagaao. Jan de Cler zorgt weer voor 'n berijmde nabeschou wing. Zaterdag 4 mei gaat Pagano naar Londen, om een directe repor tage te geven van het laatste half uur van de Cup-Final („Manchester United"„Aston Villa"). VOOR de Noorse radio heeft dr. Albert Schweitzer gisteravond cm rede gehouden over de gevaren van de proeven met kernwapens. Op Schweit/ers verzoek zal ook de Are- derlandse 7 omroep deze toespraak uitzenden. Het gebeurt In het VPRO- progranraia van vrijdag 3 mei» 's avonds om half negen. OP Koninginnedag sol de televi sie het traditionele défilé langs Paleis Soestdijh weer uitzenden (11.05—12.15). Op de avond ran de vierde mei brengt NTS een re portage van de dodenherdenking by het Nationaal Monument op de Dam. Op S mei zullen de kijkers 's avonds het Concertgebouworkest kunnen zien en horen, dat onder leiding van Eduard van Beinum Beethovens Derde Symfonie, de „Eroica", zal uitvoeren. IN het NCRV-programma „Uit en Thuis" zullen zaterdagavond drie jonge Israëlische zangers op treden, die zich zelf het Trio Ara- vah noemen. Arie Lavi, Simon Is raeli en Zvi Borodovski, die alle drie tijdens de jongste Sinaï-cam- pagne in het Israëlische leger dien den, zullen Israëlische volksliederen zuigen. Nog nieuwe liederen, die in de jonge staat echter reeds door alle burgers worden gekend. On,m HArtDtUfi ouwtnEuetLtrt. IK KE.EK EÈti BfcETie ROriD. tERST yf A5-IÊ L00D6 tW ItOU WEER H AH DELAAR. WAT DEUK ]|J ERvah LATEfl WE T efcME HAAR ttOPEfl. Devérbor&em SCHATZOEKER WATGEVOH REMDEM WEöTOtJI &AflC> WERDtH cn WAT DEED U DAAR, rtEntER? ■wCt' I, -Vv^, 2685. Aan boord van de „Hanger" bewondert Rob dé prachtige instrumenten, waarover Eddy Clinton beschikt. Nou, die knaap, heeft niet op •en paar centen hoeven te kijken bij de inrich- ttóg van zijn boot,,., Clinton spreidt een paar ••«taarten uit en aan de hand daarvan bespre ken zij samen de te varen route. „We hebben die geheimzinnige trek van de condors waargenomen tussen 38ste en de 40ste breedtegraad zuider- lengte. Ze gaan in zuidwestelijke richting over zee. maar hun verde^J koers is onbekend. Mis schien zwenken ze 1 A weer landinwaarts," ver telt Eddy Clinton; „de bedoeling is, dat wij die route precies vaststellen en dat kunnen we al leen, wanneer we de vogels volgen." Vier dagen later is de „Hanger" zeilklaar en met Rob en Eddy aan boord verlaat het schip de haven van Valparaiso. hebben volstrekt niets uitgevoerd. En Drieduizend pond op de schouders B^rlijk hebt U niets te eten gehad, honderd meter ver te dragen was geen Dat^was zeker onbedachtzaam van gemakkelijke taak, en dat te doen in een halve storm, in zware rubber mij. „Ja, ja," zei Stïne haastig. „Wij heb- ecu uaivc at.uj.-jii, ut iware ruyoer t "»v ,r laarzen door sneeuwwater plassend .n ln der tenten, f vripnrlian tton nn«" was zeer vermoeiend. Bovendien moesten ze de tent afbreken en alle karopbonodigdheden inpakken en ovei ngen. En toen kwam bet la den ifii de boot gereed was, moest hy steeds weer verder worden gescho ven, zodat de afstand, die wadend moest worden afgelegd, steeds groter werd. Tegen twee uur was alles in orde en Kit. niettegenstaande hij tweemaal ontbeten had, voelde zich klaarde een vuur nodig te hebben. „Om zülk een kleine onderdompe ling," lachte Sprague spijtig. „Wij zullen voortgaan." „Shorty, haal mijn koffer met kle ren uit de boot en leg een vuur aan," beval de ander. „Je doet dat niet," riep Sprague. Shorty keek vragend van de een naar de ander, maar bewoog zich niet. „Hij is in mijn dienst en ik ver onderstel, dat hij mijn bevelen ge hoorzaamt," antwoordde Stine. Shor ty, breng die koffer aan land." Shorty gehoorzaamde, en Sprague verbeet zich van woede in de boot. Kit, die geen bevelen had ontvangen, bleef werkeloos en genoot van zun rust. .Een boot, welker bemanning ver deeld is, komt niet vlot," mompel hij voor zich heen. „Wat zeg je?" snauwde Sprague hem toe. „Ik praat met mij zelf een ge woonte van mij," antwoordde hij. Zijn meester wierp hem een strenge blik toe, en bleef nog enige minuten pruilen. Toen gaf hij toe. „Haal mijn koffer ook, Stoom, be val hij, en help een handje met dat vuur. Wij kunnen, nu toch niet ver trekken voot morgen." vrienden van ons." „Maar nu je klaar bent, laat ons nu toch vertrekken," drong Sprangue aan. „Daar is de boot," zei Shorty. „Hij is geladen. Nu, hoe bent-u van plan het aan. te leggen om te vertrekken?" „Door aan boord te klimmen en .af jj te stoten. Kom mee." De volgende dag stormde het nog wii ^!den nair d®, k°ot' -f,n steeds. Het meer Lraderroan was niet -/■tterwijl Kit ,-neer dan een smalle bergspleet. roet flauw van de honger. Zijn kmeen en Shorty de boot voortduwden. Toen. water eevöld De wind joeg met on- kmkten onder hem. Shorty die in de golven tegen de toppen van hun regelmatiee slaken, over de bergen hetzelfde geval verkeerde, scharrelde laarzen sloegen, klommen zij er in. er^0or heen nu eens in hevige woe- rond tussen potten en pannen, en De andere twee mannen waren niet pu dan wpw afnemende tot een bracht een grote pot koude gekookte klaar met de riemen en de boot vloog bries amenie»ae bonen voor de dag. waarin grote stuk terug en raakte op het strand vast ak ik hf+ pent mac omberen, ge- ken spek lagen. Er was slechts één Een half dozijn keer, met grote dat de boof ^vei vi0t aal lepel mef een lange steel, en zij doop- krachtsverspilling, werd dit herhaald, kriicen zei Kit toen alles klaar was ten die -beurtelings in de pot. Kit was Shorty ging op het doftoord bitten, vertrèÊ er in zijn. binnenste vast van over- nam 'n pruim tabak en keek om zich v/st- woot id er van'M snauwde tuigd, dat hij nog nooit zo iets lekkers heen, terwijl Kit de boot uithoosde stine hem toe had geproefd. en de andere twee onaangename op- „O, niets," antwoordde Kit en hield „God, man, mompelde hy onder merkingen maakten. 'L verder stiL het kauwen, „ik heb nooit geweten, „Indien jullie mijn plaats wilt In- Wa„ pM.«;tp keer in 2Ün le- wat eetlust was. tot ik begon vrach- nemen, zal ik hem wel vlot krijgen," VPn dat hü vnnr innn werkte, maar ten te sjouwen." zei Sprague eindelijk. beleerde «<2dte rich teSSkkX in Sprague en Stine kwamen midden De poging was goed bedoeld, maar HiVv«h^ in die aangename bezigheden bij hen. eer hij aan boord kon klimmen, was JJJrverschil- „Waarvoor dient dat oponthoud?" hij nat tot het middel toe. ÏS' 51 SSn om de bo»t beklaagde Sprague aich. „Zullen vrij „Wij moeten een vuur aanleggen," '4anash™r«;®t^ ae dan nooit vertrekken?" rei hij. toen de boot weer vastest, „Ik s Hoe rad ie het .in wiilan aanleg- Shorty, wiens beurt het was. stak ben door en door koud." „yfiÏÏ"ÏJSj sJÏÏL!! rind*- de lepel in de pot, en reikte hem toen „Wees toch niet bang voor een nat i1fi?"in* met klf aan Kit. Geen van beiden spraken een pak." hoonde Stine. „Andere mensen hijgend en woord, tot de pot leeg en de bodem zijn vandaag vertrokken, die nog Pn rusten tot de wind schoongeschraapt was. veel natter waren dan jij. Nu ia het efl„ o^nhi k met „Natuurlijk hebben wij niets ge- mijn beurt hem vlot te maken." en mïrht knakken daan," zei Shorty, zün mond afve- Ditmaal was hij het, die doorweekt man ea macnt aanPaKKen' gend niet de rug van zyn hand. „Wij werd en die klappertandend ver- (Wordt vervolgd)

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Parool / De Schiedammer | 1957 | | pagina 1