Geestelijke kracht nodig jABRAHAM YARON.
vond een vaderland
■Hl
■l
i
CHECHAQUO
JACK LONDON
- een uit duizenden Israeli's -
Zwervende vluchteling
werd trouwe burger
van nieuwe staat
onder de
goudzoekers
door-
Beroemd als filmsterren
maar jaloers als feeksen!
Gevangenschap
Wel kleuren -
géén kleuren
SPROETJE SPARKS
dooi FRANK GODWI
Eén mislukking
UTÊMWtHOPEnDST
leofiinitriieti!
WaaromFZeKunnEn
0H5T0CM nAARotKftnr
s BtenciEn?! jf,
Met zijn RIVIER.
P1RATEM
OEEfl 6ELUIP,
;onoEni!!
2025. De volgende daa is er echter geen vogel
meer te bekennen. Eddy bestudeert de kaart en
ziet. dat de ..Ranger" in de buurt van het eiiand
Chiloë is. ..Als we daar nou eens een kijkje gin een
nemenzest hij. ..Venvacht je daar dc oplos-
•ing van het condorraadsel?" vraagt Rob. Hij kan
E Russische emigranten, die thans in Den Haagcongresseren,
vragen het Westen niet, een legermacht te vèrzamelen en daarmee
iet regiem in Moskou ten vai te brengen. Zij geloven niet in de
kans van slagen en het nut van een interventie van buiten af.
Zij geloven slechts in een revolutie in het eigen Jand. Do voorwaarden
daarvoor, zeggen zij, zijn ten dele al aanwezig.- Wat van buiten af" wel
kan gebeuren.'is het leveren van een bijdrage tot het rijpen van de
revolutionaire situatie. De-nadruk valt daarbij nog niet eens op het voeren
van een intensieve propaganda. De nadruk valt meer op het ongerept
handhaven van. de geestelijke vrijheid en hei bij voortduring leveren van
het bewijs,, dat de mensen het communisme niet nodig hebben voor het
bereiken van een behoorlijk levenspeil.
Veertig jaren zijn verstreken sedert de (eerste). Russische revolutie;
een tijd, die lang kan heten in verhouding tot de duur van een menselijk
1 ieven, maar die met de maatstaven der geschiedenis gemeten als tamelijk
.kort mag worden aangemerkt. Wel moet worden toegegeven, dat in deze
veertig jaar veel is gebeurd. Geweldige veranderingen hebben zich vooral
in Europa voltrokken, politieke en geestelijke.
Het feit, dat het vorstelijk absolutisme geen factor meer is en dat de
vorst zelf als middelpunt van het staatkundig leven goeddeels is uitge
schakeld, betekent voor de Russische emigranten in zoverre een vereen*
voudiging., dat de idee van herstel der monarchie niet meer.in aanmerking
komt. Het verleden heeft ook voor hen afgedaan. Met overeenstemming
over datgene, wat men niet wil, is het probleem echter niet opgelost.
Het komt aan op de positieve ideeën omtrent de inrichting van de nieuwe
staat en maatschappij.
DEZE idcecn kunnen slechts door het Westen worden geleverd.
Hier komt de grote taak van de democratische landen uit uiting.
Natuurlijk is het bijzonder belangwekkend, zich te verdiepen in
de loop der dingen in Rusland zelL De aandacht kan er op wor
den gevestigd, dat het het leger is geworden, op welks schouders groten
deels de verantwoordelijkheid rust voor liet instandhouden van het Rus
sische staatswezen. Dit leger is sterk, talrijker en veel beter uitgerust
ais het is dan.de geheime staatspolitie. Maar het is ook veel gevoeliger
voor de stemming onder het volk..
Verder redenerend is- het mogelijk om vast te stellen, dat de kracht
van het (Marxistisch) geloof in niet geringe mate is vervangen door de
kracht der wapenen. De gebeurtenissen in Hongarije hebben daarvan een
duidelijk bewijs geleverd, zoals trouwens de hele ontwikkeling in* Honga
rije (en Polen) slechts mogelijk is geweest door de verzwakking van het
ideologisch élan. Het systeem klopt niet meer, omdat liet de centrale
leiding heeft prijsgegevencn de centrale leiding is prijsgegeven, omdat
de eenhoofdige leiding niet meer werd aanvaard door het geëmancipeerde
kader. Zo valt de schets wel te maken van de verwording van de gedach-
tenwereld en de instrumenten der revolutie van 1917, met als conclusie,
dat er eens een eind aan moei komen.
Toch is dit slechts een deel van de feiten. Want liet is duidelijk, dat
verkeerdheid van doelstellingen en daden slechts in het oog valt, wanneer
daar hetere tegenover staan. Een nieuwe revolutie ïn Rusland heeft slechts
zin en •waarschijnlijk ook slechts kans van slagen, als het. voorbeeld.'van
een andere en schonere wereld zeer klaar en zichtbaar aanwezig is.
NU is .het natuurlijk mogelijk om te verklaren, dat in de westelijke
landen immers vrijheid en democratie heersen en dat men er
geenarmoede meer hoeft te lijden en dat alles'heerlijk en goed
is, wanneer Rusland maar wordt zoals Frankrijk-of Engeland.
Het lijdt echter geen twijfel, dat vooral in Frankrijk men van de eigen
staat en maatschappij "nu juist geen hoge dunk heeft. In Engeland is dit
verschijnsel minder uitgesproken.'maar de onderlinge onenigheid is bij de
jongste stakingen toch. wel zeer duidelijk tot uiting gekomen.
Wij noemden deze beide landen, omdat ze nog altijd de belangrijkste;
tïjn vin West-Europa; wij kunnen echter in het-algemeen vaststellen,,
dat er in oas werelddeel sprake is van een onzekerheid, die moeilijk kan;
gelden als een invitatie nan de Russen, het volledig óver de boeg van het
Westen te gooien.-Ter voorkoming van. misverstand willen wij natuurlijk
graag verklaren, de vrijheid van het Westen met al haar zwakke punten
duizendmaal liever te hebben dan bet Russische totalitarisme; maar waar
het op aan komt is, dat de geestelijke kracht, die de Russen zozeer tot
steun zou kunnen zijn, belaas nogal te wensen overlaat,.
Militaire zwakheid'in verhouding tot Rusland is gevaarlijk, doch een
zeker evenwicht op dit -punt, betékent nog, W.einig, wanneer er niet een
sterke -overtuiging achter staat.- Hier kamt de 'betekenis van een verenigd
Europa nog op andere wijze tot uiting, dan in het economisch belang;
nJ. als middel tot terugwinning en versterking van bet westelijk zelf*;
vertrouwen.
(Advertentie I-Af.)
TOEN Abraham Yaron 35 jaar geleden in
Pinsk werd geboren, behoorde die Wit-
Russische stad .tot Polen. Nog voor hij volwas
sen was trokken de Russische troepen er bin-
nen, op hetzelfde ogenblik, dat Hitiers horden
Ide Westelijke helft van het ongelukkige land
'bezetten. Geen twee jaar later vielen de nazi's
de Sowjet-Unie binnen en toen zij de" Russen
voor zich uitdreven, ging ook Yaron met het
terugwijkende Russische leger mee.
Hjj had een klaar besef van wat
hem als Jood te wachten stond als
hij eenmaal in de macht van de na
zi's zou zijn geraakt. Niet iedereen
zag dat zo goed in. Yarons vader
zijn familie woonde, zoals zo veel
Joodse families, al generaties lang in
het land wou niet mee uitwijken.
..Ik heb de Duitsers al onder de eers
te wereldoorlog leren kennen; toen
hebben ze óók het land bezet en ze
waren goed voor ons Joden. Het zal
nu ook best loslopen." Ondanks het
aandringen van zijn zoon besloot hij
daarom te blijven, óók toen Abra
ham zelf desondanks weg trok.
..Ik ben nu de enige van heel mijn
familie, die over is gebleven." Hor-
vaak zullen we dat afschuwelijke zin
netje tijdens ons verblijf in Israel
nog horen.
Abraham Yaron kwam in Moskou
terecht. Hij had maar één wens:
zich aan te sluiten bij de poolse
strijdkrachten, die in het Westen
gereorganiseerd waren en de strijd
voortzetten voor de bevrijding van
hun vaderland. Het is hem gelukt
zijn plan te-volvoer en. Op de een of
andere manier kwam hij aan de
Russisch-Afghaanse grens terecht en
wist via Afghanistan „de Afgha-
nen waren wel vriendelijk" ten
slotte Perzie te bereiken.
Daar werd hij om te beginnen
prompt in de gevangenis gegooid,
omdat de Perzen, hem er van ver
dachten een Russische spion te zijn.
„Het heeft heel wat tijd en nioeïle
gekost om ze duidelijk te maken,
dat ik een Pool was en waar ik
heen wilde." Hij vertelt het aan de
lunch, zo tussen neus én lippen door,
alsof het allemaal de gewoonste
zaak van de Wereld is. En hier, in
Israel, is het dat in zekere,zin ook.
Er wonen en wérken hier nu hon
derdduizenden voor wie zulke on
voorstelbare moeilijkheden en cle
hachelijkst-denkbare avonturen dage-',
lijkse belevenissen zijn geweest.
Maar goed, Abraham YarOn kwam
ten slotte waar hij wezen wilde: bij
het Poolse leger van generaal An
ders.- En dan begint een nieuwe
zwerftocht, naar Frankrijk, naar Ita
lië, maar ditmaal temidden van land- y
genoten. Landgenoten? 1 - -
Omstreeks 1852 wékte ,eén zekere
Miss Ella grote sensatie. Zij .was
hoge-schoolrijdster en presteerde het,
balancerend op de rug van het paard,
achtereenvolgens door 50 hoepels, te
springen. Ook in het maken van
salto-mor tales deed zij niet onder
voor de meest ervaren ruiteracro-
baat Kaetchen Renz, Kaetchen Carré
en alle andere vrouwelijke beroemd
heden, die het nooit verder dan 20
hoepels hadden gebracht, verbleek
ten op dit bericht. En zie: de afgunst
deed wonderen, Na korte tijd pres
teerden alle dames hetgeen tot dus
ver onmogelijk werd geacht; zij
sprongen, door meer dan 50 hoepels
en draaiden, licht als 'n veertje, sal
to's alsof het niets meer was. Toen
echter deed .Miss Ella van zich.spre
ken - op een manier die niémand
ooït vermoed kon hebben
U leest erover in. bet enige Neder
landse Circusboek )rDe Bonte Droom
van het Circus", dat u méévoert ach
ter de schermen. De cireuskenners
J. van Doveren en Fred Thomas
schreven het: een. féést van verha
len 'en leuke pentekeningen en
prachtige kleurenplaten. Voor slechts
2.50 kunt u dit boekwerk kopen
bij Uw roomboter-leverancier, of
per brief(kaart) bestellen bij het
Kantoor „Roomboteralbura", Post
bus 47, Den Haag.
Vermeld vooral duidelijk uw naam
en volledig adres. U krijgt het al
bum dan per omgaand toegezonden,
onder rembours. De bijbehorende
plaatjes ontvangt u GRATIS voor
rijksbotermerken. IX vindt zo'n merk
op elk pakje roomboter. Neem een
pakje extra voor dc zondag!
Een kleine]
groep jour
nalisten maakte onlangs een reis door
Israël. Tot hen behoorde de hoofdredac
teur van Het (Amsterdamse) Parool, de
lieer dr. P. J. Koets. In een serie artikelen
in ons blad zal hij iets vertellen over de
ervaringen en indrukken, die hü daar
ginds heeft opgedaan.
De immigrant die in Israel bin
nenkomt, vindt daar .in vele ge
vallen geen gespreid bedjeInte
gendeel: het puin dat zij eens
ontvluchtten, zien zij in': hun nieu-
we vaderland terug.' Doch, bu zfjti
zij bereid uit dit puin hun nieuwe
toekomst op te bouwen.
en heeft een zoontje,
~'Tt- w -■ een hef, blond kereltje van een jaar
iiiding Vad daaïom" bAht
het tot sergeant. Dat was voor-een v, A ff? f L?
'Mronder^GaPhete2oleheel e™ «f S ïfettet, tot W te ?ldedi-'
wonderSl dat hü teen zUn onïeS €5?®$"b« don weten raMV0OT
deel in Palestina belandde, daar ach-
ter hleel? „Ik deserteerde," legt hii Hij weet, dat waar is, wat later een elische verdediging speelt ook
heel eerlijk- hooggeplaatst Israeli ons zegt, o, haar onmisbare rol -
n-, ic' dood-rustig en zonder enige drama- Daarom is het echter ook hunin-
L WO dit laar 1. "3nr Furopakan een bezet- njgSte wens,'dat het niet nodig 2al
J tmg iets afschuwelijks zijn, U weet dat het mogelijk, zal blijken
Nu woont hjj al weer meer dan «at. U1A- ■e,r^ar1?^' inaarer -?s- j met hun Arabische buren in vrede
twaalf jaar in Israël. In het Israëli- sltrjd _de hoop op de mtemüe- je jeven q-q laatste dag -van ons
sche leger is hij kapitein en tijdens Fjke bevrijding. By ons ligt dat heel verblijf zal David Ben Goerion, de'
de Sinaï-veldtocht trok hij mee op. anders. Als wij zouden worden, ver- minister-president nog eens kernach-
„Natuurlijk," zegt hij, op een toon slagen door de Arabische staten en tig het Israëlische beleid op dit punt
waarin iets van verbazing doorklinkt ons land wordt bezet, dan is er voor samenvatten: „Wij staan voórtdu-
over het feit, dat ik zo iets vragen ons êeen uitredding meer. Het be-
kan. „Ik heb het Suezkanaal in de tekent voor ons het einde van ons
verte zien liggen." Yaron heeft zijn bestaan, de vernietiging,
vaderland ook in andere functies ge
diend. Hy is ambtenaar geweest bij R/oï-m rl tn alorUtDn
dc buitenlandse dienst, maar nu is DCfoWl l>& l/oCfXMi/6
hij journalist en vooral persfoto
graaf. Abraham Yaron weet dal Al; zijn
In die functie begeleidt hij de Ne- landgenoten weten dat Daarom' zul-'
derlandse socialisten, die zijn land len ze, als het nodig mocht zijn,
bezoeken. Hij is getrouwd „Komt vechten tot de laatste man en
uw. vrouw ook uit Polen?" „Nee, uit de laatste vrouw, want in de Isra-
Israël tril de urede, maar is als
dat nodig is, bereid voor de onaf
hankelijkheid te vechten. Dat be
wees de actie tegen Egypte, dat
bewijst ook nu de gezindheid die
in Israël heerst. De;burgers zijn
waakzaam en die waakzaamheid
wordt tot uitdrukking gebracht in
dit beeld van deze jonge Israëli.
rend klaar om vrede té' sluiten, maar
ook. om als wij worden aangevallen
oorlog te voeren :en die oorlog tei
winnen." Daarmee" sprak „de oude
man", zoals hjj met.- genegen - fami
liariteit wordt genoemd door zijn
aanhangers, ongetwijfeld uit wat
leeft in het hart van de honderddui-
zenden, zoals Abraham Yaron, dieJ
iyi Israel voor het eerst een vader
land vonden.
TA/EL kleuren, geen kleuren in
1 Brussel? We weten het eerlijk
gezegd niet meer. Zo tegenstrijdig
zijn de berichten. De (machtige)
Radio Corporation, of America heeft-
ons doen wetenwij ^taliën-'demon-
straties met kleur en-televisie ge
ven op de ÈXPO-1958. De Belgische
regering, bij monde van haar com
missaris-generaal voor de: Algemene
Wereldtentoonstelling, Heeft ver-
klaard: .daar komt niets van in. Het
zou uitsluitend een reklame-object
voor de RCA zijn. VerplichttT^eh
«oor de toekomst zouden er het ge
volg van zijn wie eenmaal ge
proefd heeft....) Bovendien acht rrten
m Brussel de Belgische radio- en
televisie-industrie in economisch op
zicht tè belang
rijk. Men vreest
dat aan haar be
langen afbreuk
zal worden ge
daan, als het
publiek de in
druk krijgt, dat het met de zwart-
wit-tvweldra gedaan zal zijn.
Enfin, de RCA zit niet stil. Zij
uül nu in het Amerikaanse pavil
joen op de EXPO de. kleurentele-
visie demonstreren
MOCHT u geen belangstelling
hebben voor de reportage van
de voetbalwedstrijd Nederland
België, -dan kunt u morgenmiddag
dm 2.20 op de zendér Hilversum II
afstemmen en luisteren naar een
concert door het Omroeporkest on
der leiding van de Rotterdammer
Eduard Flipse.Solist (in Falla's
„Nachten ih de tuinen van Span
je") is Eduards Broer Marinus. -
De discussierubriek „Op - de keper
beschouwd" (zelfde zender, 7.00—
7.30) zal zijn gewijd- aan Suriname,
deel van het Koninkrijk.
PEN opvoering van Ib'sens „Peer
Gynt" kost de toneelregisseurs
altijd veel hoofdbrekens. We-heb
ben ons wel - eens afgevraagd, of
hei stuk tn deze fücf die hoo/dbre-
kens nog waard ts. In ieder geval
heeft regisseur (oftewel „realisa-
tor") Ben Roy aards er gisteravond
in dc Antwerpse Koninklijke Ne
derlandse Schouwburgniet zonder
succes zijn best op gedaan. Waar
schijnlijk is het schouwspel «oor- de
theaterbezoekers boeiender en kleur
rijker geweest dan voor de televi-
sie-kijkërs, die uiteraard in de close-
ups de entourage 'en.in de' totaal
beelden de Scherpte misten; Toch
was'de uitzending zeker Interesèant.
Vooral ook óm 'hef voortreffelijke
spel van'Ward dc Ravët' in de ti
telrol. - s.
het best met Eddy Clinton vinden. Hij is een ge- tegd, boeit hem in het bijzonder... Nog een
zellige prater, die heel wat avonturen heeft, be- i paar dagen blijven ze hier kruisen, maar zij zien
leefd- Op zijn beurt informeert Eddy naar alle tengevolge van de dichte nevel en de zware be-
.gekke belevenissen, die Rob heeft meegemaakt, j. woiking geen enkele vogel meer. Tot de zon weer
Vooral het verhaal over het oliemysterié met het doorbreekt en Eddy Clinton opeens .weer een
onderzeese reservoir, dat Lupardi had aange- I hele troep, condors ontdekt.
:.JAdvertentie JM.)
maar toen
wérd zè wijzer A
Moeder en moeders moeder
gebruikten al MAÏZENA
DURYEAdus bestelde 't
jonge vrouwtje 't ook.
M#ar zij verzuimde te
doen, wat die ervaren moe
ders deden en nbg doen
toezien dat ze ookMAJZENA
DURYEA krijgenDe naam
op 't pak,, daarop moet U
letten, om zeker te zijn dat
ge inderdaad MAÏZENA
DURYEA. kooptdie ver
maarde maïzena voor Jt
binden pöx groenten, eoepen
en sausen.
kolk trachtte de stuurman met snel
Terwijl zij stonden te kijken, waag-
de een boot zich in de watervallen il tf'
boven hen. Het was een grote boot, 8°2f
ruim dertig voet lang, beladen met ven raakte de boot de Manen met
verscheidene tonnen bagage en be- JV?® ,eR Y meegesleurd naar
mand met zes koppen. Voor hij de
Manen bereikte, dook en aprong hij
door schuim cn damp.
Shorty wierp een lange zijdelingse
blik op Kit, en zei;
„Hij loopt nu nog flink en heeft het
ergste nog niet bereikt. Zij hebben
de riemen ingehaald. Nu is hij er
midden in. Hij is weg! "Neen; daar is-
ie!"
Hoe groot de boot ook was, hij werd
voor het gezicht verborgen door het
rondvliegende schuim tussen de top-
de rotsachtige oever aan de over
kant van de rivier. Honderd voet ver
der kwamen de kisten en balen boven
drijven. Toen verscheen de bodem
van de boot en de hoofden van de
zes mannen ver van elkaar. Twee
er van gelukte het, door de branding
meegesleurd, de oever te bereiken.
De anderen zonken, en de overblijf
selen van boot en lading verdwenen
uit het gezicht, door de snelle stroom
meegesleept ora de bocht.
Er heerste een lang stilzwijgen.
pen. Het volgende ogenblik, midden Shorty was de eerste, die sprak,
in de Manen, sprong de boot op een „Kom mee," zei hij. „Wij zouden
hoge golf en werd zichtbaar. Tot Kit's het ook kunnen proberen. Mijn voe-
verbazing zag hij de hele lange ten worden koud, als ik hier langer
bodem duidelijk. De boot bevond blijf staan."
zich voor een ondeelbaar ogenblik „Wij zullen er wel stoom achter
in de lucht, de mannen zaten allen zetten," grinnikte Kit hem toe.
werkeloos op hun plaatsen, behalve „En jij zult zeker je naam eer aan
één aan de voorsteven, die het voer doen," was het antwoord. Shorty
hanteerde. Toen kwam de onder- wendde zich tot hun meesters.Gaat
dompeling in de diepte en de twee- u ook mee?" vroeg hij. Misschien be
de verdwijning. Drie keer sprong de lette het geraas van het water hun de
boot op en werd bedolven, toen zagen uitnodiging te horen,
de toeschouwers op de oever z'n Shorty en Kit baggerden terug door
heus. in de draaikolk, hij was van de sneeuw van een voet hoog-tot boven
Manen gegleden. Tevergeefs legde de watervallen en maakten de boot
de stuurman zijn voile gewicht- op de los. Kit weifelde tussen twee gedach-
roerpen, de boot werd door. de draai- ten: de een, van het kaliber van zijn
kolk gepakt en rond geslingerd.kameraad, die als een prikkel op hem
Drie keer draaide hij rond,; teK werkte; de andere, eveneens een prik-
kens zó dicht bij de rotsen, waarop kal, was de overtuiging, dat de oude
Kit en Shorty stonden, dat zij aan Izaak Belïew en alle andere Bellews
boord hadden kunnen, springen. De gelijksoortige dingen hadden gedaan
stuurman, een man met een rossig op hun tocht westwaartsAoor het rijk.
baardje, wuifde hen 'toe. De. enige Wat zij gedaan hadden, kon hij'ook
weg uit de draaikolk was door de doen. Het was vlees, berénvlees; en
Manen; en ha te zijn rondgedraaid, hij voelde, als nooit te voren, dat er
kwam de: boot. schuin op het boven- sterke mannen nodig waren, om zulk
gedeeltevan de Manen te liggen.- vléés te eten,
Misschien uit vrees voor de draai- „Je moet altijd maar boven op de
golfheuvel blijven," riep Shorty hem
toe, weer een pruim tabak naar zijnt
mond brengend, toen de boot sneller
vaart kreeg in de toenemende stroom
en de watervallen bereikte.
Kit knikte, beproefde zijn kracht
en gewicht op het roer, en zette de
boot met de kop naar voren voor de
indompeling.
Enige minuten later, half door
weekt en tegen de oever liggend m
de branding onder het Witte Paard
spuwde Shorty een 'mondvol tabaks
sap uit en drukte Kit de hand.
„Vlees! Vlees!" zong Shorty. „Wy
eten het rauw! Wij eten het levend!
Boven op de oever ontmoetten ZJJ
Breek. Zijn vroüw stond op enige af
stand. Kit drukte haar de hand.
„Ik ben bang dat uw boot het niet
kan houden," zei, hy. „Hij is kleiner
dan de onze en een beetje rank*
De man haalde een rolletje bank
biljetten voor de dag. „Ik zal u elk
honderd geven, als u mijn boot er
doorbrengt."
Kit wierp een onderzoekende blik
op de woedende Manen van het Wit
te Paard, De schemering begon te
vallen, het werd kouder, en het land
schap nam eeh sombere tint aan.
„Dat is het niet," zei Shorty, „Wy
hebben uw geld niet nodig. Wij zou
den het in geen geval willen hebben-
Maar mijn kameraad Is zo flink met
boten, en als hij zegt, „dat uw boot
niet veiiig is, denk ik. dat hij weet,
..wat'hij zegt,"
Kit knikte toestemmend, en. toe
vallig viel zijn blik op Mrs, Breek.
Haai- ogen waren op hem-gevestigd,
en hij wist, dat als hij ooit een bed®
had gelezen .in een vrouweoog, die
in het hare te lezen was. Shorty en
hij keken elkaar verlegen aan en spra
ken niet. Door een zeLfde aandrift
bewogen, knikten zij elkaar toe en
keerden terug op hun weg, die naar
het begin van de watervallen leidde*
Zij waren nog geen honderd meter
gegaan, toen zij Stine en Spragu®
zagen aankomen*
„Waar gaan jullie heen?" vroeg a«
laatste.
„Wij gaan die andere boot over
brengen," antwoordde Shorty.
Nee, dat .'zal je niet doen,. Het
wordt donker. Jullie moeten de ten
ten opslaan."
Zo groot was Kit's verachting, dat
hij niet eens antwoordde. it
„Hij heeft zijn vrouw hjj zich, zei
Shorty. i.
„Dat is zijn zaak," mérkte Stine op-
„En'die van Stoom en brij." was
.Shorty's antwoord. -
„Ik verbied het. .jullie." zei Spra-
gue bars. „Stoom; als je nog een stap
verder gaat, ontsla ik ie
iWordt vervolgd)
Zaterdag 27 april 1957
