Spanje zingt en zucht
Meer onlust dan strijdlust
Het KREMLIN van de zestiende eeuw
S
Huurdebat
begonnen
CHECHAQUO-
JACK LONDON
i
wm,
onder de
gouidzoekers
Vreemde zilverbons
in Ossendreeht in
beslag genomen
Ex-kampcomman-
dantkrijgt negen jaar
H-bom dreunt
lang na in
Lagerhuis
Acht landen werken
aan „atoomschepen"
Mevr. Schroder
Moeder van Berlijn)
overleden
Huidgenezing
PUROL
SPROETJE! SPARKS Tt, dabr FRANK GÖDWlhtï
AVONTUREN
VAN
- KAPITEIN
ROB
•door-
■Woensdag 5 juni lyS7
HET heeft de schijn, alsof gisteren een strijdlustige Tweede Kamer
zich op de huurwetten heeft geworpen. In werkelijkheid is de
achtergrond van dit debat meer onlust dan strijdlust. Deze onlust
is het gevolg van het feit, dat het vorig jaar niet mogelijk is
gebleken, een kabinet te vormen dat kan rekenen op de min of meer
geestdriftige steun van een duidelijke Kamermeerderheid. De indruk is
algemeen, dat een nieuwe politieke formule moet worden gevonden, die
de ene groep^ met overtuiging aanvaardt cn de andere groep roet niet
minder overtuiging afwijst. Doch deze formule is niet ontdekt; en tenslot
te is er een kabinet gekomen op een basis, welke eigenlijk niemand vol
doet. De ontevredenheid hierover krijgt een fraaie kans, zich te uiten
in de omstreden kwestie der li uurblokkering, doch men zie ze vooral
niet aan \>oor blakend strijdvuur.
De kwestie der blokkering is de laatste tijd op zoveel wijzen en in
20veel toonaarden alom aan de orde gesteld, dat het nauwelijks meer de
moeite waard lijkt, eens te meer een variatie op dit thema voort te
Brengen. Hoofdzaak is. vast te stellen, dat zekere groepen in Nederland
er een symbool van hebben gemaakt van de voortschrijding der socialisa
tie. Ziet, hoe de eigendom wordt aangetastl Nu kan wel worden aange
voerd. dat de socialisten aanvankelijk als belasting wensten wat nu feitelijk
voor.de huiseigenaren wordt gereserveerd, doch het is opmerkeUik om te
bespeuren, hoezeer dit feit eerder als een stoornis in de noodzakelijke
uiteenzetting dan als een tegemoetkoming wordt gezien. En het debat*
krijgt daardoor zeer sterk het karakter van een voortzetting van de strijd,
waar men vorig jaar niet is uitgekomen.
DE onlust, waarvan wij gewaagden, doet zich in het bijzonder
gelden in de K.V.P. Men erkent daar dat hetgeen het kabinet
voorstelt, in overeenstemming is met de vorig jaar hij de kabinets
vorming gemaakte afspraak, maar men doet tegelijkertijd alle
moeite, niet al te gouvernementeel te lijken.-De K.V.P. zou aan de ene
kant ongaarne zonder de P.v.d.A. regeren, maar aan de andere kant
schrikt ze er ook voor terug, de A.K. partij al te ostentatief voor het
hoofd to stoten. Haar positie is moeilijk. Ze is haast wel gedwongen, mee
te zingen in het anti-socialistische koor; ze weet echter zeer wel er ook
"weer voor te moeten waken, in dit opzicht de boog al te strak te spannen.
Het gevaar bestaat immers, dat ze door erg anti-socialistisch te doen, zich
een anti-sociaal stempel opdrukt.
Er komt bij, dat de kwestie der huurblokkering niet bijzonder tot de
verbeelding spreekt. Er wordt veel drukte over gemaakt, maar deze is in
genen dele een weerspiegeling van wat in het land leeft. Het grootste
deel van het Nederlandse volk bestaat uit huurders, en deze categorie kan
het onmogelijk erg vinden, dat een deel van de hogere huur wordt
gereserveerd voor woningverbetering.
Niet eenvoudig is de zaak ook voor de C.H.U., die immers rekening
moet houden met de mogelijkheid, dat haar vrijgevochtenheid ditmaal
brokken tengevolge heeft. De heer Tilanus persoonlijk schijnt de regering
te willen steunen, maar des te moeilijker wordt het voor hem, later mee
t® jwerken aan een andere regeringsbasis, waarvoor hij trouwens al eerder
blijk gaf, helemaal niets te voelen. Hij weet, dat niets gevaarlijker voor
de C.H.O. is, dan temidden van het strijdgewoel terecht te komen.
De kracht van deze partij ligt immers in de afkeer van strakke en felle
formules.
VOORZOVER bij de P.v.d.A. Strijdlust aanwezig is, berust die op
geprikkeldheid over de guerilla, waaraan ze nu al lange tijd
blootstaat. Zij is de voornaamste regeringspartij en kan er moei
lijk bezwaar tegen hebben, fris en vrolijk met de oppositie te
bakkeleien; maar bet wekt bij haar ergernis, zo ongeveer als wrijfpaal
te dienen van de partijen, waarmee ze %'orig jaar niet zonder aanzienlijke
offers tot-een. vergelijk kwam. En. het is begrijpelijk dat zij steeds on-
omwondener verklaart, liever volwaardige oppositiepartij dan op non-
actief gestelde regeringspartij te zijn.
De consequenties biervan zijn duidelijk genoeg, maar de V.V.D., de
enige echte oppositiepartij van het ogenblik, zal er (van haar standpunt
terecht) niet van schrikken. Ook de A.R. partij schijnt er niet van te
schrikken, maar haar dapperheid is toch in de eerste plaats die der
■wanhoop. Zij heeft vorig' jaar sterk gestreefd naar herstel der christelijke
coalitie, en poogt nu de situatie te forceren, die zij toentertijd langs de
weg van het overleg niet kon verkrijgen. En de ministers Zijlstra en
Algera zien dit gedoe ietwat mistroostig aan. Zij komen er minder op
aan dan de grote lijn. die de heer Bruins Slot zo vastberaden trekt.
Veej hangt af van Je houding der regering. Is die houding krachtig
en vasthoudend, Han staat de hele en halve oppositie al heel weinig
sterk en kan de ganse actie als een zeepbel uiteenspatten. Doch aan de
noodzaak, dat het toch te.epiigcr tijd tot een scheiding der geesten komt,
verandert het niets.'
(Van onze correspondent)
OSSENDRECHT Bij het uitbe
talen van gelden op de legerplaats
Ossendreeht kwam men tot de ont
dekking dat enkele zilverbons van
een rijksdaalder een ander beeld
vertoonden dan de normale.
Het cliché scheen verschoven te
rijn en had aan de ene kant een
bredere witte streep dan aan de
andere rijde. De Koninklijke Mare
chaussee heeft de rijksdaalders in
beslag genomen en opgestuurd naar
het bureau falsificaties-
PANJB kan men niet begrij
pen zonder het Eseoriaal en
Anilo bcsocltt te hebben, twee
tegenstellingen op nog geen
vijftig kilometer o/stand van.
elkaar. Het Eseoriaalhet pa
leis van Filips de Tweede en de
incarnatie van het Spaanse absolutis
me. Avila: de geboorteplaats van
een der grootste Spaanse vrouwen,
Teresia van Avila, een monument
van menselijkheid. En daartussen de
oergen van de Guadarrama, die,
kale, hete, granieten massa, waar de
eenzaamheid de mens naar de keel
vliegt.
Ik kwam van het noorden af,
zwart van het stof. Maar aLs met
de Spaanse gastvrijheid was het
landschap bij de nadering.van het
paleis wat vriendelijker geworden.
Er stonden dennebomen en men
rook er zelfs de thijm boven het
stof uit. Plotseling weken de den
nebomen eerbiedig uiteen Daar, in
de diepte, lag dan „El Monasten de
San Lorenzo el Heal de El Esca-
rial", zoals de zondagse naam luidt.
Een paleis had
men mij gezegd,
een klooster waar
de monniken na
zijn dood 30.000
missen voor de zie-
lerust van Filips
zouden opdragen.
Maar ik dacht aan
heel iets anders.
Dit was geen paleis, geen klooster,
dit was in de allereerste plaats een
versterking, een fort, een versteen
de infanteriedivisie, waarvan de
duizenden ramen, streng in het ge
lid, de soldaten voorstellen.
Dit is ook voor Nederlanders een
historische plek. Hier gaf Filips on
danks de waarschuwingen van Ro
me, aan Alva bevel geen genade
te gebruiken tegen de ketters in
Nederland en Vlaanderen, hier be
lastte hjj Medina Sidonia met de
m m fA 15 Si li 81 ï>4r Ma c
tesÉs- ~v
aar^zfrh te'^nSJwerolnde Üzcren discipline van de glad- een fles wijn aangeboden. Als te- dermijad voordat het klaar was
ontvine hii de nDodlartdlriJne- *At de WBnden, Het Eseoriaal is een genprestatie mocht ik raden, waar ook al houdt Franco er graag of-
de onoverivinJeSSS Armada «ebouw, dat een eenheid van ge- hij vandaan kwam- Ik moest hem fidele plechtigheden,
verslagen dachten uitdrukt, misschien kan teleurstellen. Vijf keer raadde ik Als ik weer in het felle Spaanse
Als ik naar de ronde torens en
arbeider? Of een van Cortes' dap
peren?
In het gebouw aangekomen,
mengt zich een gevoel van ontzag
met dat van. vrees. Ontzag voor de
trotse zelfverzekerdheid van het
prachtige binnenplein, vrees voor
Engeland en Nederland S„
Hec Ejcorijw.1 wwr de Spaanse ko
ningen zetelden. Een paleis7 Een
klooster? Nee, een versteende Infan
teriedivisie. Het -werd gebouwd door
Philips de Tweede, die van hieruit ook
de strijd tegen de opstandige Neder
landers leidde.
iramadura en boven, dit weer de
bewoner van zijn streek, zijn stad
of dorp. eik met hun eigen ge
woonten en. gebruiken. Het Eseo
riaal was een poging dit individua
lisme door absolutisme te bedwin
gen maar het gebouw was al on-
men beter zeggen: opdringt.
mis. Vijf keer kwam er een trek zonlicht sta, kan een Engels arehi-
V- 7 Maar het gebouw verliest olot- v*an wrevel op zijn gericht. Toen tect, die de rondleiding heeft ge-
de hoekige afgeslotenheid van het sedn-r veej VJL zjjn anure wanneer de zesde keer Granada" zei, volgd, zijn enthousiasme niet langer
gebouw kijk, dringt zich een ande- m het van beneden af ziet liggen juichte hij bijna. „Ik ben een gra- bedwingen, .Fantastisch", zegt hij.
re vergelijking op. Bit was het telïn de a^tergrond van de be£ nadino" zei hij trots. „Wat een efficiency. Dit is het
Kremlin van de zestiende eeuw, „en van de Guadarrama Is dit toe- Van Granada was hij die avond eerste moderne bouwwerk in de
menselijker in zijn zwakheden, eer- *Eï UT r» JF® "iet meer af te brengen. Want de geschiedenis. Dit is ook voor ons
inker in zyn, bedoelingen, maar de bccfoelingvan Filips met het Spanjaard is voor alles een Cata- nog een voorbeeld." „Een lekker
- - S r Mr, ïlaclr mm CaciiMdr war, voorli «fright1. t«m* I1r Maar hii v*r.
Iijker
even absoluut in zijn aanspraken,
BOCHUM. D« voormalige com
mandant van het Duitss concentratie
kamp Stmtthoff bij Danzig, de S.S.,
kolonel Paul Werner Hoppe, is dins- 1
dag te Bochum op beschuldiging van
medeplichtigheid aan moord op hon- i
derden gevangenen tot negen 3*a.f|
dwangarbeid veroordeeld.
In december 1955 was hij tot vijf)
jaar veroordeeld, maar de openbare
aanklager, die Hoppe moord ten laste
had gelegd en daarvoor levenslang]
had geëist, was in hoger beroep ge-]
gaan.
(Advertentie l-M.)
Dit was het centeum" van"eenTük; S"*!? 1fe"
groter dan de wereld sinds de Ro^ gg[ tlle^verGods^SS tfdï-"
meinen gezien hadden. Columbus ZrfZn,
ontdekt Amerika, Pizarro verovert monstreren?
Zuid-Amerika, Cortes vernietigt met „Het Esconaai mist de speelse
300 ruiters het reusachtige rijk der Moorse ornamentiek, die zovele
Inca's oude Spaanse gebouwen tot «en
Als* ik langzaam naar beneden lu?fc voor het oog maakt. Toen het
rijd, komt mij een man tegemoet, gebouwd werd, waren de Moren,
rijdend op een van de klejne verstegen en uitgewezen. Spanje,.
Spaanse paarden. Men ziet hen bij y-et katholicisme hadden getnom-'
duizenden op de Spaanse wegen, 'eertL Nu de wereld nog
landarbeiders, op weg naar werk of S«wonnen worden. Het Esconaai
huis. Hij kijkt recht voor lich. neef' oaardoor het karakter van
trots, waardig, hoogmoedig-, -Onder *rn oyerwinmngsboog en een. op-
op ons te letten. Is hij Sn land- SS?-1" strfd e" aeUo™£femi|.
Het Spaanse imperium onderscheid
de ritdi van vroegere rijken, door
dat het niet alleen het lichaam
maar ook de geest van de mens
wilde onderwerpen omdat het ge
loofde in zijn boodschap. Het is
Spanjes triomf en ondergang waar-
In het de beste en slechtste zijden
van zijn karakter toont.
Ook het interieur is van*> die
boodschap de uitdrukking. Geen
versieringen, die de blik onder
breken, geen details, die de aan-;
dacht afleiden. De prachtige kerk'
is daarvan een voorbeeld. Geen zij-
kapellen of koren. .De aandacht'
wordt onmiddellijk gericht op het
feestelijke maar tegelijk rustige bI-
taar, het altaar, dat Filips door een
speciaal raam in zijn werkkamer
V$£ ook tijdens zijn riekte kon zien,
De gids laat alles zien. De praeh-
tige en zelfs sierlijke kloostergang, -
het hospitaal, het seminarium, oe
fraaie bibliotheek, de eenvoudige,
bijna armoedige werkkamer, pas-
sen bij de eenvoudige mens, die
Filips in diepste wezen was.
In de grafkelders liggen de
Spaanse koningen, die de realiteit
offerden aan de idee en Spanje in
hun ondergang meesleepten. Zij
worden nu door het volk vervloekt
als de veroorzakers van hun ach
terlijkheid. Maar deed niet het hele
volk mee. dit volk van avonturiers
met hun minachting voor handel
en economie?
Al dwalend denk ik aan d« man,
die ik de avond tevoren in La
Granja had ontmoet Hij was aan
het tafeltje komen zitten en had
laan» een Bask,. e«n Castilièr. een vooruitricht', zeg ik. Maar hii ver-
Andaludër, een bewoner van Es- stond gelukkig geen Nederlands,
De ezel Is nog steeds een belangrijk
vervoersmiddel in Spanje. Op alle
wegen komt men dc in het zwart ge
klede oude vrouwen op een ezeltje
tegen. Waarvandaan komen ze? Waar
heen gaan ze?
Vervolg van pag. 1
ring begrijpt, hoe het land over
deze dingen denkt?"
Toen was het rumoer algemeen.
Premier Macmillan-verklaarde on
der luide toejuichingen van zijn
eigen aanhangers. Bevans opmer
king ten zeerste kwalijk te nemen
en verklaarde, dat de regering de
taak had te zorgen, dat er een
voldoende verdediging tegen agres
sie bestond, om te vermijden, dat er
„opnieuw twee wereldoorlogen"
zouden komen.
Bevan vond dat zijn vraag niet
beantwoord was en drong opnieuw
op antwoord aan. Zou de regerin*
stopzetten van „tests" aanvaarden
als dit door andere landen werd
voorgesteld? „Dat hangt grotendeels
van de voorwaarden af", zei de
premier, waarop Bevan hem ervan
beschuldigde ,.weg te lopen" het
welk het rumoer vergrootte. Heeft
de regering zelf niet de vrees geuit
voor deze serie proefontploffingen
begon, dat andere landen ermee
zouden kunnen gaan beginnen?
Macmillan vond dit een „zeer on
waarschijnlijke hypothese" waarvoor schepen.
Bevang weerwoord: „Nonsens" was.
„De heer Bevan beschuldigt mij
van weglopen", zei toen Macmillan,
die nu ook wit van verontwaardi
ging was, „maar 5k zal niet weg
lopen van mijn plicht, noch ben
ik„..." De rest van zijn woorden
was niet te verstaan. Terwijl de
oppositie de kreet: „Je loopt weg"
doorspekt met geroep van „Suez"
herhaalde, werd het tumult zo
groot, dat speaker Morrison tussen
beide moest komen on om kalmte
moest verzoeken, waai op de pre
mier eindelijk zyn zin kon afmaken:
Noch ben ik van plan r-rs
land in een positie van inferioriteit
te brengen, op hetzelfde ogenblik
waarop wij op het punt staan een
serie proefontploffingen af te ma
ken, die ons een zeer goede positie
geven,"
HAMBURG- De Hamburgse
minister voor havenaangelegenhe
den, Ernst Plate, heeft dinsdag op
een congres voor de toepassing van
stoomkracht op schepen, dat in.
Hamburg wordt gehouden en door
400 geleerden wordt bijgewoond,
verklaard, dat acht landen werken
aan plannen voor de bouw van 2S
door atoomkracht aangedreven
BERLIJN. In de leeftijd van
jaar te gisteren te Berlijn mevrouw
Louise Schroder overleden die in
1947 als burgemeester van Berlijn be
kendheid verwierf door haar felle
verzet tegen de communisten tijdens
de Russische blokkade van "West-Ber-
lijm
Door de Berlijners werd zij de
„moeder van Berlijn" genoemd. Zij
nam het burgermeesterschap van
Berlijn op rich nadat Ernst Reuter
door de Russen ala burgemeester ge
weigerd was. In 1948 toen Ernst Reu
ter toch zijn burgemeesterszetel kon
bezetten, werd Louise Schroder zijn
plaatsvervangster.
De huidige burgemeester van
West-Berlijn, Otto Suhr, heeft bevo
len dat mevrouw Schroder- een
staatsbegrafenis krijgen zal. Jaren
lang was mevrouw Schröder lid van
de socialistische partij.
Vcrvolii van pag. I
dinsdag bijzonder weinig ingenomen
met het ongedifferentieerde karakter
van de verhoging.
De heer Van Eibergen wees er op,
det door het uniforme karakter van
de huurverhoging het verschil tussen
huren in de verschillende gemeente
klassen. dat nu reeds te groot was.
nominaal nog groter zou worden,
omdat 25 procent van 6 gulden nu
eenmaal meer is dan van 3 gulden.
Op deze wijze komt de regering al
leen niet nader tot de vervulling van
haar toezegging de verschillen in de
gemeenteklassen op te heffen, zij
raakt er zelfs verder af. Daarin lag
voor hem dan ook het bezwaar in hei
christelij k-historlsch amendement,
dat de huurverhoging van 25 procent
naar 12# procent wil terugbrengen.
Op die grond overweegt hij dan ook
om het C.H.U.-amendement door een
ander te vervangen, dat wél een ge
differentieerde huurverhoging be
oogt,
De bezwaren van de antirevolu
tionair Eibergen laten rich het best
als volgt samenvatten: Wordt het re
geringsvoorstel goedgekeurd, dan.
worden de huurders voor een hogere
last geplaatst, zonder dat zij de ga
rantie hebben een groter woongerief
te krijgen, want de blokkeringsrege
ling houdt voor de eigenaars geen
plicht in om deblokkering voor wo
ningverbetering aan "te vragen. De*
eigenaars kunnen er na afloop van
de blokkerxngsregeJing zelfs auto's
voor kopen, zo hielp hem de heer
Weiter. Eer, tweede A.R.-bezwaar
is. dat *dc> verhuurders door de blok
kering niet ontvangen waarop zij
rechtens aanspraak hebben. Zijn der
de bezwaar is dat de regering, oproe
pend tot bestedingsbeperking, voor
de administratie van het geblokkeer
de geld en voor de deblokkering een
groot apparaat nodig heelt dat geld
verslindt en deskundigen aan het
bouwbedrijf onttrekt. Bovendien krij
gen de woningexploitanten van de
regering geen enkele principiële toe-1
zegging omtrent het verder te volgen
huurbeleid. Door de naar zijn oordeel
veel te hoge compensatie, dreigt ook
minister Zijlstra's prijsbeleid, dat
prijsverhogingen poogt te voorkomen
zich op losse schroeven te plaatsen,
en tenslotte keerde hij zich tegen 't
feit, dat ook velen huurverhoging
krijgen die in woningen wonen
welke geen enkele huurverhoging
rechtvaardigen.
(Advertentie IJd.)
Huidzuiverheid Huldgezondheid
Puistjes verdrogen door Purol-poeder
IfcDEREED DACHT DAT HIJ 1 Dfc «ItUWE ClOfcliAARS KOM. IriTUSSfcrt WAS IKtÊfl ARtt£
ff Zl£ Jt,ZÉ DfcflKEfl PAT nt)ti
OVCR6ROOT'VAPtRhEr),i>POOtt''l&
IK VOnD DE£>LfcUitLÏU55Efl
OUDfc PAPItRtn
Rijn WA5..nAAR HA Z«jn
POOD WERD £R GEEfl &ELD
6tV0nDEt1 ErtHEfMASTEEl
WÉRD VERKOCHT
DEHnitnAflOvinPert die
hiér WILDtWOMÊfl...DAT
KWAM DOOR DIE SPOOK.
VERHALEfl
JOflöEflIK WtRKTft ME OP
VAh LOOPjOH&EllrOTPlREC
rtuR...&n mmntttnitT
HEER MODIOHEB.OftrOErt IK
DE5CJ1AT
3015. Terwijl Eddy de gewonde Tsibe verbindt,
ondervraagt Rob de gevangen indiaan, aie echter
geen woord "zegt Verstaat hij werkelijk geen En
gels of doet hij maar alsof? Dan verzoekt Apoen
Rob en Eddv de tent te veriaten. „Ik wel kans
rica tertge indiaan, aan,-het praten te krijgen,
zegt hij, „maar dan beter, dat blanke mannen
daar niet bij zijn." Eddy en Rob gaan naar buiten.
Zij rien nog, dat Apoén een dikke stok neemt
met een vreemd gesneden kop als handVat „Zou
hij die .jongen een pak slaag geven'" vraagt Eddy.
„Nee," zegt Rob, uit de verte het schouwspel gade
slaande, „die oude laat hem naar die kop kijken.
De jongen is blijkbaar -diep onder de indruk,"
Wat - Apoén zegt kunnen, ze niet verstaan. De
oude indiaan spreekt snel in een vreemd dialekt.
Hij lag in zijn volle lengte op de
i slee met het hoofd voorover en zich
|met beide handen vasthoudend. Tel-
;kens als de honden, hun. snelle vaart
enigszins verminderden, richtte hii
zich- op zijn knieën op en sloeg hen
met de zweep, gillend en aanmoe
digend, terwijl hij zich zo goed mo
gelijk met één hand vasthield. Hoe
wel het maar een middelmatige span
was, reed hij twee sleden voorbij,
eer de Witte Rivier bereikt was.
Hier hadden bij het dichtvriezen de
Üsschotsen een dam opgeworpen, zo
dat het open water tot een halve
mijl verder in een effen, ijsvlakte
kon overgaan. Zo'n effen vlakte stel
de de de.lnemers aan de wedstrijd
in staat snel van slee te verwisselen,
de hele weg langs hadden ze de
pleisterplaatsen dan ook achter zul
ke üsschuivingen gekozen.
Over de dam en op de gladde
vlakte vloog Stoom voort, luid roe
pend: „BUIy! Billy!"
Billy hoorde het en antwoordde,
en bij het licht van vele vuren op
het ijs zag Stoom een slee van de
kant naderen en hem opzij komen.
De honden waren vers en haalden
de zijne in. Toen de sleden dicht ge
noeg bij elkaar waren, sprong hij
over en Billy liet zich er terstond
afrollen.
„Waar is Grote Olaf?" schreeuw
de Stoom.
„Helemaal vooraan''1 antwoordde
Billy; de vuren bleven achter en
Stoom vloog weer door de dichte
duisternis voort
In de ijsverschuivingen van deze
afstand, waar de weg door een cha
os van overeind staande ijsschotser)
leidde cn Stoom zich van voren van
zijn sle liet glijden en aan een trek-
touw achter de hond bij het wiel ren
de. ging hij drie sleden voorbij. Er
waren ongelukken gebeurd en hij kon
de mannen de honden horen uitspan
nen en de tuigen herstellen.
Tussen de ijsverschuivingen van de
volgende korte afstand tot Zestig
Mijlen reed hij nog twee spannen
voorbij. En opdat hij toch goed zou
kunnen weten, wat hun was overko
men, verstuikte een van zijn eigen
honden een schouder, was niet in
staat verder te trekken en werd in
het tuig medegesleept De anderen
vielen met htm slagtanden nijdig op
hem aan en Stoom was genoodzaakt
hen met het achtereind van zijn
zweep te slaan, om hen van hem af
te houden. Toen hij het gewonde
dier losmaakte hoorde hij achter
zich bet gehuil van honden en een
stem, die hem bekend was. Het was
Von Schroeder. Stoom riep hem een
waarschuwing toe, om een botsing
te voorkomen, en de baron ging, rijn
dieren* inhoudend en aan de dissel
boom rukkend een dozijn voeten
opzij. Zo ondoordringbaar was de
duisternis dat Stoom hem hóórde
voorbijgaan, maar hem niet zag.
Op de gladde ijsbaan naast het han
delskantoor in Zestig Mijlen haalde
hij nog twee sleden in. Allen hadden
juist van span verwisseld, en vijf mi
nuten lang renden zij naast elkaar,
elke man op op zijn knieën, de ra
zende honden met stem en zweep
aansporend. Maar Stoom had dat ge
deelte van de weg bestudeerd en
zag nu bij het licht van vele vuren
de grote spar op de oever. Achter
die spar was niet alleen duisternis,
maar eindigde de gladde ijsvlakte
plotseling. Daar vernauwde de weg
zich tot de breedte van een enkele
slee, Voorover bukkend pakte Stoom
het trektouw en trok de springende
slee tegen de hond bij het wfei Hij
pakte het dier bij de achterpoten en
wierp het op zij. Met een woedend
gebrom trachtte het z'n slagtanden
in rijn hand te zetten, maar werd
medegesleurd door de overige van
het span, Zijn lichaam bleek een vol
doende rem te zijn, en de beide
andere sleden, nog altijd naast el
kaar. vlogen vooruit in de duister
nis op de smalle weg.
Stoom hoorde het kraken, en het
lawaai van hun botsing, bevrijdde
rijn hond, sprong van de disselboom,
en dreef zijn span naar rechts in de
zachte sneeuw, die de arme dieren
tot aan de- -nek toe moesten door-
waden. Het was vermoeiend werk,
maar hij kwam langs de veropgeluk-
te sleden en reed weer op het smalle
pad verder,
VI
Op de pleisterplaats voorbij Zestig
Mijlen kreeg Stoom zijn op één na
slechtste span, en hoewel de weg
goed was, had hij maar een afstand
van vijftien mijl genomen. Twee an-
»deren spannen zoudenrhem tot Daw
son brengen en naar het kantoor van
de registratieontvanger, en Stoom
had zijn beste dieren uitgezocht voor
de laatste twee afstanden. Sitka
Charley zelf wachtte met de acht
Malemoeten, die Stoom twintig mij
len voort zouden trekken, en voor
het laatste gedeelte, een afstand van
vijftien mijl, had hij rijn eigen span
gekozen het span, dat hij de hele
winter had gehad en dat hem had
vergezeld bij het zoeken van Verras-
smgsmeer.
De twee mannen, die hij in Zestig
Mijlen bij hun omvergeworpen sle
den had achtergelaten, haalden hem
niet weer in, maar het lukte hem ook
niet een van de drie in te halen, die
hem nog vóór waren. Zijn dieren
waren gewillig, ofschoon zij aan ener
gie en snelheid Je kort schoten, en
hij behoefde weinig moeite.te doen,
om hen te laten draven, zo hard ze
konden. Stoom had niets anders te
doen dan voorover op de slede te
liggen en zich vast te houden. Nu en
dan kwam hij uit de duisternis in ae
lichtkring om.een vlammend yuur,
zag met een vluchtige blik in pels
gehulde mannen naast getuigde en
wachtende honden, en reed dan weer
in duisternis verder. Zo legde hij de
ene mijl na de andere af, onder het
eentonig geknars der sleekielen. Bij
na werktuiglijk hield hij .zich vast,
terwijl de slee vooruitsprong, half
werd opgelicht, of helde bij de scher
pe bochten en wendingen. Achtereen
volgens, zonder enige zichtbaar ver
band of reden, verschenen drie ge-
richten voor hem: dat van Joy Gas-
tell, lachend en vermetel; dat van
Shorty, gekwetst en uitgeput door de
worsteling bij Mono-kreek; en dat
van John Bellew, gerimpeld en nor»,
als in ijzer gegoten, zo onver
biddelijk streng. En soms bad
Stoom lust luid te schreeuwen, een
zegelied van woeste triomf aan te
heffen, als hij dacht aan het bureau
van „De Goljf" en de roman in af
leveringen over San Francisco, die
hij onvoltooid had gelaten, en andere
dwaasheden van die lege dagen,
(Wordt vervolgd)
