Het Algerijnse dilemma
Guadarrama:
van
^silSsis^sMgg
- CHECHAQUO~\
LONDON
hBm«L.7
De
geprikkeld
Motie over aanblijven
van oud-KNP-er
ingetrokken
Prins Bemharcl zes
dagen naar Frankrijk
SPROETJE SPARKS door FRANK GODWIN
fcn het kam ntrtifci sent.
Ltn OM &ELD W EOT t &EVEH,
MAAR mwitm&t BEDOT
W_ WORDEH O
TERWIJL in Pariis de regeringscrisis voortduurt, opereren in het
ongelukkige Algerië dood en duivel gruwelijker dan ooit tevoren.
Er staat een groot Frans leger in Algerië, veel talrijker dan de
op enige tienduizenden geschatte krachten der opstandelingen en in
alle opzichten veel beter uitgerust; en als een echte oorlog werd gevoerd,
was de uistlag dan ook niet twijfelachtig. Maar het is geen echte oorlog.
Het is een guerrilla, en wel één van de ergste soort, zich richten >als ze zich
doet met breidelloze terreurmethoden tegen Fransen, geboren Algerijnen
en buitenstaanders.
De terroristengroepen hebben wapens nodig, die de smokkel hun ver-
schaft, en voedsel,- waar de bevolking voor moet zorgen, en stilzwijgend
heid, welke naar zij menen slecht» door angst wordt gewaarborgd. De
schokkende -massamoord in het dorp Melousa was zowel wraak als vrees-
aanjaging. De dorpelingen hadden Franse steun gevraagd op grond van
de afpersing, waar zij aan blootstonden. De ruim driehonderd doden zijn
een waarschuwing voor andere dorpen, die zich de opstand niet welgezind
mochten betonen.
De woorden van verontwaardiging en meegevoel, die president Coty
voor de radio over deze wandaad heeft gesproken, waren zeer op hun
plaats, maar verloren misschien jet» van hun waarde door de twijfel, die
bestaat aan oorbaarheid van de methoden, die de Franse troepen hier en
daar hebben toegepast in hun strijd tegen de rebellen. Een on Beregelde
en ordeloze strijd leidt licht tot barbaarsheden; en er is reden genoeg om
man" te nemen, dat ook de Fransen zich daarvan niet onder alle omstandig
heden hebben onthouden.
DE positie van de Fransen in Algerië is op dit ogenblik moeilijker
dan ooit. Het is duidelijk, dat in de verzetsbeweging de destruc
tieve krachten de overhand hebben gekregen. De identiteit van
de terroristische leiders is veelal niet hekend, maar de Fransen
zouden toch.niet met ben willen praten, geheel afgezien er van dat.met
ben vermoedelijk ook niet te praten- valt. Het zijn de fanatici en de
desperado's, die geen pardon kennen en - elk compromis van de hand
wijzen. Zij en hun aanhangers plegen overvallen en nemen wraak waar zij
dat kunnen, en,houden in de grotere bevolkingscentra de schrik er in
door bommen te laten ontploffen, er "ich niet om bekommerend wie.de
slachtoffers zijn.
Tegen hen is het geregelde Franse leger tamelijk machteloos. Veld
tochten kunnen worden ondernomen en veldslagen kunnen worden gele
verd tegen in ordelijke eenheden verzamelde tegenstandera, maar tegen
partisanen, alomtegenwoordig en tegelijk onzichtbaar en onvindbaar,
valt met divisies en regimenten niet veel uit te richten. Vierhonderddui
zend Franse soldaten zijn in Algerië, maar deze moeten wel de indruk
krijgen, roet geweren op muskieten .te schieten. Eigenlijk is de toestand
zo, dat er niet valt te onderhandelen en niet valt te vechten.
Van Franse zijde wórdt er sterk.de nadruk op gelegd, dat de Algerijnse
opstandelingen de voorhoede zijn van de dictatuur merk Nasser en van
het communisme merk Moskou, en helemaal onwaar zal dat wel niet zijn.
Er bestaat echter hoegenaamd geen kans, dat dit feit andere westelijke
staten tot «leun aan Frankrijk zal bewegen. Deze steun zou trouwens ook
alleen maar van financiële aard kunnen zijn, want het is niet te zien hoe
met b.v. nog honderdduizend soldaten meer de situatie gered zou kunnen
worden. De zaak is echter, dat geen ander westelijk land behoefte heeft,
Frankrijk» verantwoordelijkheid te delen.
WANT er wonen .wel anderhalf miljoen Fransen in Algerië en
het zal wel waar zijn, dat er vee] Frans-gezinde Algerijnen
zijn, maar dit neemt toch niet weg, dat de verhouding tussen
Frankrijk en Algerië er één is van koloniale aard. Er kan aan
worden toegevoegd, dat de in Algerië woonachtige Fransen zeer beslist
wensen, dat deze koloniale verhouding wordt bestendigd.
De beslistheid, waarmee van Franse zijde steeds is vastgehouden aan
de opvatting, dat Algerië een integrerend deel uitmaakt van de Franse
republiek, heeft'-de Algerijnse nationalisten eigenlijk altijd min of meer;
de status van rebellen gegeven, ook toen de strijd nog niet was ontbrand.
Nu ondervinden de Fransen de gevolgen van het feit, dat zij mede door
vervolging en verguizing van de zichtbare tegenstanders alleen nog maar'
te maken hebben met onzichtbare terroristen.
Een oplossing is niet in zicht. Lacoste, de resident-generaal, heeft her
haaldelijk verklaard, dat de opstandige beweging op het punt was ineen
te storten, doch de feiten hebben dit optimisme steeds gelogenstraft. De
wapensmokkel duurt voort, van over zee en van over land. uit Tunis en
Marokko, want de regeringen van deze landen zouden ongaarne een vol
slagen Franse zege zien. De Algerijnse kwestie, gezien in het totale beeld
der anti-koloniale beweging, biedt voot Frankrijk weinig perspectief.
^Eigenlijk vechten:.;de Franse legers siecht* voor het verkrijgen van een
^"toestand, die onderhandelen toelaat; en dit onderhandelen kan na korter
of langer tijd geen ander resultaat hebben dan dezelfde vrijwording, als
waartegen de Fransen zich steeds zo met band en tand hebben verzet.
LONDEN, Carol, de jongste
van de vierling,"die maandag ge
boren. is, ia gistermiddag in het
Queens Charlotte HospïtaL" overle
den. De drie andere meisjes maken
het wel. r" - --
TAIPEH. De vloot van natio
nalistisch China heeft opdracht, te
blijven verhinderen, dat buitenland-
schepen Strategische goederen naar
continentaal China brengen.
(Advertentie UW.)
Da maren van Avfla: een granieten
kroon in <ie Gnadaramma. Wie zich
bulten de poorten waagt, staat plot-
seling in de verlaten, eenzame vlakte
"'--'.'V Van CastUtü.
Enkele dagen tevoren had ik voor
het CastéUo de Cica in Segovia ge
staan. De zon stond op ondergaan en
de eerste sterren twinkelden aan 'de
hemel. Het .middeleeuwse - silhouet
tekende zich 'scherp tegen de donker
wordende lucht af. Het was van een
adembenemende schoonheid. H
Maar Avila is nog mooier. Dé stad
fligt nog volkomen binnen de gaaf
lis»*»*
tocht door de Guadarrama
I is een van de schoonste en
tegelijk ee-nvan de meest
uerseftrtkkelyke, die men
in Spanje kan maken. Ga
niet per trein, ook niet per auto.
Een motor is at een «tuk beter
maar eigenlijk zou men naar Spaan
se gewoonte ver' muilezel moeten
gaan.. Na afloop zal men Spanje,
zal men Castiliê beter begrijpen: de
sombere kerken met hun felrealis
tische Christusbeelden, de schilde
rijenvan Goya en dè uitgeteerde
figuren van El Greco zowel ah het
fatalisme van de Spanjaard en rijn
lief de,voor uitersten.
De "Guadarrama, een -van Spanjes
vele. bergruggen, loopt .dwars door
het midden van Spanje, buigt zich
ten noorden van Madrid:- naar het
zuiden om en. zet zich daar voort
in het Gredos-gebergte. Men ver-
gete niet: Spanje is na Zwitserland
het bergachtigste gebied van Europa.
■Maar .elke.vergelijking mét ..Zwit
serland is onmogelijk- De Zwitser-
v'-i -se bergen zijn in-
drukwekkend maar
vriendelijk met hun
halsketting van bos
sen en hun hoofd
deksels van sneeuw.
De bergen van de
Guadarrama zijn
hard en ongenaak
baar, trots en hoog
hartig, bergen, die geen -medelijden
en genade kennen.
In de burgeroorlog is hier ver
bitterd gevochten door Republikeinse
guerrilla's en Franco's keurtroepen.
En nu, na twintig jaar kan men
slechts met veel moeite de gedachte
van zich afzetten, dat achter de
volgende berg, achter de volgende
rots, weer een. scherpschutter loert.
Dit is een land, dat haast tot oorlog
uitnodigt.
Het is een leeg landschap. Er is
niets, dat bescherming biedt.Zo
moet de krater van een maan eruit
zien. De weinige bomen dreigen ver
pletterd te worden door de overal
aanwezige' rotsen. Een enkele; maal
hoort men de bellen van een ver
magerde koe maar dit geluid maakt
de eenzaamheid slechts scherper
voelbaar zoals het tikken van een
Friese klok de stilte hoorbaar maakt.
Dit is een land van uitersten.
Negen maanden is het er. een gloei
ende hel, drie maanden een ijskoude
Noordpool. Onbarmhartig schijnt- de-
zon op de mens. dat nietige insekt,
dat langs de flanken der bergen
omhoog kruipt, De droge wind
schijnt zijn keel rood te schuren.
De eeuwenlange marteling der
elementen heeft de bergen uitgerekt
en samengeperst tot dieren van
monsterachtige afmetingen. Zijn het
dieren? Of afzichtelijke demonen,
die. hiér- altijd zullen moeten -blijven
als straf voor hun boosheden? Of
zijn het tinnen vormen geschapen
door eén waanzinnige? Niets,-vloeit
ineen, alles is tastbaar: de berg, het
rotsblok maar ook dezon en de
hemel. De horizon is geen verge
zicht maar een felle streep.
Ook de menselijke geest droogt
hier uit. Dit is een. land zonder
illusies en.perspectief. Hier dient
men het leven .te aanvaarden zoals,
het is. Hier helpt geen verzet tegen
het menselijke lot. Hier tellen alleen
de laatste vragen van het menselijke
leven: God en mens. liefde en haat.
dood en leve», geboren worden en
kinderen krijgen, eten ert honger..
Hier kan men alleen een heilige
of een schoft zijn- Is de vrouw
daar. in die afbrokkelende ineenstor
tende woning, een heilige? Uitge
droogd door de hitte en de droge
wind vraag ik haar iets te drinken.
Hoe oud is ze? Ze heeft de scherp
getekende gelaatstrekken van de
figuren van El Greco. Men is snel
oud in dit land. Als ik ia de. don
kere maar koele kamer ben, zie
ik de bedden. Er is geen ledikant
voor.
Ze brengt in een aardewerken be
ker wat wijn, zonder te vragen, be
grijpend. Als ik haar iets vraag,
antwoordt ze gereserveerd maar zon
der 'schroom. Betaling weigert ze
met een beslist gebaar, dat geen te
genspraak duldt. Weer treft me de
waardigheid,de voorname stijl, die
zovele Spanjaarden in hun armoede
weten te bewaren: Spanje is eens
het land van de- miljoenen koningen
genoemd. Het-is - ook' het land van
de miljoenen .'koninginnen.:
Buiten grijpt dé hitte weer begerig
haar prooi. Weer de bergen, de rot
sen, de leegte. Maar daar opeen
uitgestrekt bergplateau, Is Avila,
Spanje's beroemde stad. De middel
eeuwse? muren, én torens. liggen als
Is de vroaw in de «brokkelende,
ineenstortende woning een heilige?
een granieten kroon tegen de ber
gen.
Avila wordt 'de Stad der Bidders
genoemd en terecht: Hiervandaan
trokken de middeleeuwse ridders om
de Muzelmannen te bestrijden en
toen die overwonnen waren, om con
tinenten. te veroveren en het geloof-
te verspreiden. -L;.-"
Avila wordt de Stad der Koningen
genoemd eri terecht. Hiervandaan
kwam de vice-koning van Peru, hier'
was de lievelingsplaats van Filips II,
hier vond Alfonso XI een vlucht-
plaats, hier bracht Isabella haar
zoon om opgevoed te worden.
Maar Avila wordt bovenal ge
noemd de stad. die het dichtje bij
de hemel ligt. Het ligt op een hoogte
van140O m en de toren van de ka
thedraal trekt de stad nog verder
omhoog. Maar bovenal omdat hier
Teresia van Avila woonde, een van
Spanje's grootste heiligen, 'n vrouw,
eenvoudig, praktisch, poëtisch, een
psychologe voordat de psychologie,
was ontdekt.
gebleven muur met zijn torens .en
versterkingen.. Binnen gonst» het le
ven. Wie zich buiten de 'poorten
waagt, staat plotseling in- de lege,
eenzame vlakte van Castüië. Waar
om heeft men hier 'een stad ge
bouwd, een stad in een wildernis?.
Alleen een, Spanjaard met'zijn min
achting voor praktisch handelen, al
leen een v-olk dat een Don Quichotte
heeft voortgebracht, kan er ant
woord op geven.
Men wandelt door de smalle stra
ten met zijn kloosters en kerken.
Rijna alle huizen hebben nog tralies
voor het venster. Het wekt herin
neringen aan hartstochtelijke min
naars, die hun geliefde een serenade
brengen. Ik heb het ondanks de
vele, vele getraliede vensters in
Spanje geen enkele keer gezien. Ook
aan Spanje is de moderne tijd niet
voorbij gegaan. Wel zie ik de Spaan
se nachtwaker, de portero, met zijn
lamp en speer. Maar misschien loopt
hij er alleen als een. concessie "aan
het vreemdelingenverkeer
(Advertentie I.M.)
■door. voortdurende pijn
"AKKERTJES"
helpen direct
Nijmegense raad:
(Van onze correspondent)
NIJMEGEN. fin de gisteren ge
houden raadsvergadering van .Nij
megen deelde mr. Beets, fractie
voorzitter van de VVD,, mede, dat
besloten was de in de vorige verga
dering ingediende motie betreffende
het ter beschikking stellen van de
zetel van de oud-KNP-er Mulder
in te trekken onder voorbehoud
dat de raadsleden hun. mening over
het gedrag van de heer Mulder en
hun bezwaren tegen zijn aanblijven
handhaven, .LU... *.£■-
Zoalg gemald, werd. jn .del vorige.
raadsvergadéringTeën'. -.schérp.- debat
gehouden overVde mededeling'; van
de heer Mulder, die verklaarde, dat
hij .van. de KNP was overgegaan,
.naar de KVI* zpndér|;zijn zetel ter
beschikking té stellen.. Het'i. andere
lid van de KNP, drs. Troost, had
zich bij deze gedachtenwisseling zo
opgewonden, dat hij-op weg naar
huis in zijn auto overleed,
PARIJS, De permanente NA--
JvO-raad heeft woensdag in Parijs
l de kwestie van een eventuele ver-
mindering van de dienstplicht in
J België vap 18 tot 12 maanden
J gesproken, doch naar uit betrouw-
1 bare bron is vernomen, nog geen
l besluit'genomen.
JA/ENEN is een iheaterstad, waar
r' acteurs en «ooral zangers een
roziger leven leiden dan bij ons.
Bij elke artiestenuitgang verdringen'
zich tientallen meisjes op de aan-
valligste leeftijd en bedelen dm de
Handtekeningen 'uan ieder, die pas
seert. En ze houden dè albiimpjes
heus niet by vergissing aan een
toneelknecht voor, want ze zijn per-'1
feet op de hoogte, niet alleèn vtm'
alles wat speelt, maar ook van alles;
wat gespeeld wordt. De gemiddelde
Wener kent ruimelijk zijn klassieken,
van het theater. De gemiddelde Hol
lander niet. Dat is by ons geen ge
brek aan intelligentie, doch een ge
brek aan klassieken. Busken Buet'
zei al, dat wijpech toneel kunnen
schrijven, daar onze schrijftaal voort-
durend in. onjnin leeft met onze
spreektaal, ten gevolge van het feit',
dat onze voorouders te 'ijverig iri
de Statenbijbel hebben gelezen
Waar de LWeners; woeger in gelezen
hebben, .meèt'.'ifcLntet; maarLze zijn
iri elk geval in hoge mate ^theater-
minded" en leveren ware veldslagen
om een" peperdure plaats in de ope
ra, waar de capricietize Heer Mario
del Monaco wél zo vriendelijk is,
de Othello te zingen voor de mens
waardige vergoeding-• ua» uier en
een half duizend gulden per avond...
Een der aanzienlijkste acleursdy-
nastieën, is die van de Thimigs, Ik
had de gebroeders Hermann- en.
Hans het laatst voor de oorlog zien
spelen in Holland, toen ze met de
legendarische regisseur Max Rein-
hardt, de echtgenoot van hun be
roemde Czuster Keténe,-.vóör Hitier
waren uitgeweken. Heel'wltr gewor
den staan ze nu, in het Akademie-
theaUr, weer broederlijk naast el
kaar in Giraudovx* ,Jntermezzo",
eén mooie .voorstelling va/t een dief'
al weer wat verouder_d. stuk, dat
toont waar.Anoullh school gingHet
is dubbel interessant-dezeopvoering
te zien nadas je een. bezoek hebt
gebracht aan de .„hérdenkingska-
-mers'', 'die dë nationale bibliotheek
inrichtte, texf ere. van Rein Hardt en
Hugo THimtg, (mijlen) de vader van
dit geslacht, een bijzonder 'geliefde
acteurf- udens beeltenis je in vele
theaters aankijkt...
Een: toneelspeler laat niet riieer rui
dan plaatjes; knipselsprogramma's
en .een reputatie., Hugo ThUnig
heeft van zichzelf een reeks tnic-
foto's laten .makeni waarop. hij tel
kens in vier, 'polkomen verschillen
de typen 'voorkomt. 'Het is 'curieus
om te zién- hoe deze man zijn all
round talgnt als het war.e: onder zijn
zoons verdeelde. In deze herden-
kingskarrierstaart zowel de sterk
aangezette, komische -filister, die
Hermann in Giraudoux .speelt je
aanals de ijdele, geparfumeerde
dromerdie Hans in hetzelfde stuk
ten beste geeft. Het'aan Maar Bern
hardt gètoijde- vertrek-bèvat zfjh re
gieboeken links de tekst en
rechts barok"- proza- van- - hem" zelf,
dat de visuele fantasieën onder
woorden brengt, die bij het lezen
van dit stukje Shakespeare of Schil
ler in hem opkwamen. Véél pro
gramma's van zijn „Fledé-hnavs"
bijvoorbeeldmet r Otto Wallburg,
Oscar Karhveas<. Hetmann-Thimigën
Hans Moser-in-één-bezetting! en
een serie, veel van zyn „magie"
vertellende foto'sdie.ioerd gemaakt
in Amerika waar zijn leven vol
theaferpiorie eenzaam eindigde in
eenhotelkamer.
In .Jntermzzo", doetoak Rosa
Albach Betty -mee, ".een stokoude
dame, die als jongmeisje pp tone
len in deze zelfde stad jn de armen
lag van Kalnz, een- wereldreputatie,
die voor mij net .zp'n historische
klank heeft alsbijvoorbeeld 'Napo
leon, Het moet [verschrikkelijk lang
geleden, getoeesi izijn, maar ze ac
teert nog. fris.:.en.. monter, met de
geheimzinnige onvèrwoestbaarheid,
waarvan toneelkunstenaars het ge
heimi kennen,.."".
Na' afloop begeef ik 'mij,' in hét
gedrang 'bij de artiestenuitgang en
zie'en passant, op de lijst; dttt er ge
repeteerd. wordt aan Marrits Dék-
kers' \,.De werèldrhëeft geeVi wacht
kamer", waarvan de Weensè. pre-
mifre dezer dagen gaat. De meisjes
met de hflndtekeningenboeïcjes Heb
ben 7iet vooral gemunt, op de jonge
rol. Als hij eindelijk verschijnt
wordt, hij praktisch bedolven onder
vroutoelijk schoon. De eerste geluk
kigen,-- die zich' uit de kluwen los-
'.p.i'iQBr heuf*
\Ahén<"L*
I^Ett.'v.eenv-W.ëtnéL;zfaaï-p^ xég& met
'-Stralende bgerir-- -
„Weetje, wat,hij zei?.-Hij zei, nou,
vpoTuit dan rtiaa.r^:m\jn vulpen is
net gevuld!" L
Enze:: schatert of -zo Shaw- citeert.
Nee, zo- vet '^refyaengivtéf, het ftter
nóóit, bij .jhet;.toztéeV.^Z-.
- kronkel
DEN HAAG. Prins. Bemhard
,zsl vandaag het opleidingscentrum
'voor de Franse luchtmacht jn Salon
provedce) bezoeken, Ook zal de
irins in Cannes hét Congresvan
Juropees-AmerikaanseVereniging
gen, waarvan hjj erevoorzitter is,
bijwonen. •••-.
^Na-het congres-zal de prins een
tweedaagse vergadering- van de In
ternationale Ruitersportfederatie in
Parijs presideren. Woensdag 12 juni
keert hij ia Nederland terug.
lK B&nmCOöMSÏO-KELLY
&RACHT n£'6nACHT& MlfcR
OnoAT IK H£T tllAttDWlLDE:
LZttn voor m het kocht.
>>■5
Wfc btLOVÊh uMEM 71 ET ER Ü?T n V
SrilTH.UBEHTRIjrt,:AL& AL&
MAAA— VI'iVh
B&11H ET flü GEKOCHT.
nAARAlibttlOWAARi
HADDEJlGEWETEnDAT
Efft RIJKAARD AL51K
UtTWlDtKOPÉndlAD.
DEMZ&Dt P0lJJ>
verhoogd
3020.' Geruime tijd.' ondervraagt Apoén de
jongen. Dan gaat hij naar buiten en-vertelt Eddy,
wat hij te weten is gekomen. De indianenstammen
van de Sierra des Mortes zijn al een paar jaar
geheel onder de ban van een God, die in de vul-
ka«a Arana zou huizen.„Het mij gelukt deze
jonge Punyasindiaan te overtuigen, dat hij
dwaalt," zegt Apoén, „en hij bereid u te helpen."
Een uur later vertrekken Eddy, Rob en Huinin
met een rubberboot, die zij in hun "helikopter
hadden meegenomen en die gelukkig al was uit
geladen vóór de brand het toestel verwoestte,
naar de plek aan de voet van de vulkaan, waar
deze vreemde God zich volgens de jonge indiaan,
telkens zou manifesteren. De kano van de in
dianen wordt op sleeptouw genomen, want Eddy
en Rob hebben dit bootje ook nodig voor hun.
plannen.
De grijze morgenschemering brak
reeds "aan, toen hij zijn vermoeide
honden voor_ de acht frisse Male-
moeten verwisselde.
Het waren lichtere dieren dan die
van de Hudsonbaai en in staat tot
grotere spoed, zij liepen met de le
nige onvermoeidheid van echte wol
ven, Sitka Charley riep hem de volg
orde van de spannen voor hem toe.
Grote Olaf voorop, dan Arizona Bill
en Von Schroeder als de derde. In
derdaad. eer Stoom Dawson had ver
laten, was er in die rangorde op hen
gewed. Terwijl zij een westrijd hiel
den om een miljoen hadden anderen
minstens een half miljoen verwed op
het resultaat van die wedstrijd. Nie
mand had gewed op Stoom, die,
ondanks zijn bekende heldendaden,
,toch nog beschouwd werd als een
checfcaquój die- nog veel moest leren.
I Toen het lichter werd, kreeg Stoom
een slede in het oog, "een eind voor
hemden een half uur: later had hij
hém ingehaald. Niet vóór de man zijn
hoofd omwendde teneinde een groet
te wisselen, herkende Stoom hem als
Arizona Bill." Von Schroeder was
hem blijkbaar voorbijgegaan. Het
plat gelopen harde ^pad liep te smal
door de zachte sneeuw, zodat Stoom
nog een half uur lang gedwongen
was achter té blijv.en. Toen gingen zij
over een .opeenhoping van ijsschot-
sen-en bereikten een vlak', gedeelte,
waar een.'aantal pleisterplaatsen wa
ren en de sneeuw minder hoog lag.
Op zijn knieën gehurkt, met de
zweep zwaaiend en gillend, schobt
Stoom de andere slee op zijde. Hij
merkte, dat Arizona Bill's rechter
arm machteloos langs zijn zijde hing
en dat hij genoodzaakt was de zweep
in dé linkerhand te houden. Hij had
dus, hóe lastig het ook was, geen
hand vrij om zich vast té houden
en moest dikwijls de zweep laten
-vallen,-om door een plotselinge greep
te voorkomen, dat hij uit de slee viel
Stoom dacht terug aan de schermut
seling in de kreekbedding, en be
greep het Shorty's raad wa» uitste
kend geweest
„Wat is er gebeurd?" vroeg Stoom,
terwijl hij voorbij reed.
„Ik weet 't niet," antwoordde Ari
zona Bill. iTk geloof, dat ik mijn
schouder ontwricht heb met vechten.
Hij bleef langzaam achter, of
schoon £ij, toen de .laatste pleister
plaats in 't gezicht was, eën goede
halve mül achter was. yóór zich,
dicht'bij elkaar, kon Stoom-Grdtè
Olaf en Von Schroeder zieni jWeer
hurkte hij neeren zette^zijn afge-
jakkerde honden aan tot^ko'n vaart
als alleen mannen kunnen, die be
hoorlijk met honden kunnen omgaan.-
Hij kwam. dicht achter Von Sehroe-
der's slee en in deze volgorde vlo
gen de drie sleden voort over de
gladde baan naar een opboping.:van
ijsblokken, waarachter vele- mannen
en honden wachten. Dawson .was.hog
vijftien mijl ver.- -i'--'
Von Schroeder, met zijn. pleister-'1
plaatsen elke tien mijl,";,had vijl mijl
terug van honden verwissëld'en zou.
dat vijf mijl verder weer 'doen. Hij-
reed dus door in volle draf. Gróte
Olaf en Stoom verwisselden hun
honden in haast, en hun verse span
nen haalden onmiddellijk weer in,-
wat zij op de baron verloren hadden.
Grote Olaf vloog hem voorbij - en
Stoom volgde in het smalle spoor. -
„Wel goed, maar niet;heel goeid;".*
citeerde Stoom Spencer bij: zich, zelf.'-
Voor Von Schroeder, die; hu achter-
was,, was hij niet, bevreesdwaar
vóór hem was de grootste honden-
drijver van het land., Hem voorbij
te komen, scheen onmogelijk. Tel-
kens en telkens weer dreef Stoom;
zijn honden tegen?4 net sledespoor.
van de ahder en telkens maakte-
Grote Olaf een wending en bleef Uit-
de weg. Stoom stelde zich tevreden
met zijn snelheid, te behoudenen
hleef schérp uitzien. De wedstrijd
was niet verloren. e.eh een .van; bei-
den hem ge wonnen - had - én in Ivijf-*-
tien mijl kon er veel gebeuren;: -
Drie -mijlen van - Dawson gebéur^-
de er iets. Tot Stoom's .verwondering
rees Grote Olaf op en trachtte door
vloeken en met de zweep het laatste
beetje kracht uit zijn dieren te halen.
Het was een. spurt, die hij had moe
ten bewaren voor de. laatste honderd
meter, in plaatsvan er mee. te be- -
ginnendrie mijl voor 'hét 'einddoel,
't Was alleen dieren kjrellen; Stoom
volgde. Zij eigen span hield zich
prachtig. Geen honden op de Yukon
hadden harder-gewerkt of waren m
bétere toestand. Bovendien had Stoom
met hen gezwoegd, en met lien gege
ten en geslapen, en hij,kende elke
hond op -zich zelf en wist, hoe bij
het dier moest behandelen en er het
meeste voordeel-? van trekken-.
Zij gingen ovet een kleine ijsdam
en kwamen op jde gladde baan daar
achter. Grote- Olaf -was--nauwelijks
vijftig voet voor,.Een slee schoot van
de kant op hém toé'en nu begreep
Stoom zijn vreselijke spurt. Hij had
tijd willen winnen .voor de verwis
seling.. Dat versespan, dat aaar
wachtte, om hem naar huis te bren-
gen. was een bijzondere verrassing
van - hejn-Zelfs dé mannen, die op
hem gewedhadden. wisten niets
daarvan.'
Stoom deed wanhopige pogingen
bm voorbij Jé gaan gedurende me
verwisseling'van sledfen. Hij spoorde
..zijn honden krachtig aan en "t geluk-
te hem dé vijftig voet tussen, Ken m
te halen. Met aanmoedigende woor-
de en zweepslagen kwam hij zover
dat zijn voorste hond naast de achter
ste van GroteOlaf liep. Aan de
andere kant was de slede, waarin
deze moest overspringen. Bij de grote
snelheid, waarmee zij gingen, durfde
Olaf de sprong niet wagen. Als hij
miste en viel, zou Stoom vóór komen
en de wedstrijd winnen.
Grote Olaf trachtte door spurten
Weer vóór te komen en, zijn honden
liepen werkelijkprachtig, mpar toch
bleven, dé" sleden naast elkaar. Een
halvemijFlang vlogen zij zo voort.
De-gladde baan was haaptjen einde,
toen- Olaf zij kans waagde! Toen de
voortvliegende sleden :diehtl bq el
kaar waren, sprong hij over en was
terstond, daarna weer op zgn knieen
m£b; zweep en- stem hetverte-span
aansporend. De. weg ging; hlfSover
ifri'èeh smal padLen-het gelukte;.hem
•piebzijn;honden ongeveer een meter
.voöf '.te, komen en het pad hep;eerst
•m-teslaaoK';; --
Maar "een man was niet verslagen
zolang erjnog een kansje overbleef,
méénde Stoom? en -hoe hij ook reed,
hef gelukte Oïafc niét hernat té schud
den. (yeeh;ïdör^Spannen, dieStoom
die nacht.'had^geredenj had zulk een
snelheid Kuirnen -.uithouden etyverse
hondenV'-bijblijven behalve; dit.
..Niettemin; werd h/et hun.^e.-véél, «n-
tóen zb' onv de.rieüe .oevóri«ht van
TQondikè«City5 vlogeniv.kbh -'hijt„.mer-
ken)>dafcvde kracht«i>h.ën begonnea
te begeven, j'; - V-1
Donderdag 6 jutii 1957