Het Algerijnse dilemma Guadarrama: van ^silSsis^sMgg - CHECHAQUO~\ LONDON hBm«L.7 De geprikkeld Motie over aanblijven van oud-KNP-er ingetrokken Prins Bemharcl zes dagen naar Frankrijk SPROETJE SPARKS door FRANK GODWIN fcn het kam ntrtifci sent. Ltn OM &ELD W EOT t &EVEH, MAAR mwitm&t BEDOT W_ WORDEH O TERWIJL in Pariis de regeringscrisis voortduurt, opereren in het ongelukkige Algerië dood en duivel gruwelijker dan ooit tevoren. Er staat een groot Frans leger in Algerië, veel talrijker dan de op enige tienduizenden geschatte krachten der opstandelingen en in alle opzichten veel beter uitgerust; en als een echte oorlog werd gevoerd, was de uistlag dan ook niet twijfelachtig. Maar het is geen echte oorlog. Het is een guerrilla, en wel één van de ergste soort, zich richten >als ze zich doet met breidelloze terreurmethoden tegen Fransen, geboren Algerijnen en buitenstaanders. De terroristengroepen hebben wapens nodig, die de smokkel hun ver- schaft, en voedsel,- waar de bevolking voor moet zorgen, en stilzwijgend heid, welke naar zij menen slecht» door angst wordt gewaarborgd. De schokkende -massamoord in het dorp Melousa was zowel wraak als vrees- aanjaging. De dorpelingen hadden Franse steun gevraagd op grond van de afpersing, waar zij aan blootstonden. De ruim driehonderd doden zijn een waarschuwing voor andere dorpen, die zich de opstand niet welgezind mochten betonen. De woorden van verontwaardiging en meegevoel, die president Coty voor de radio over deze wandaad heeft gesproken, waren zeer op hun plaats, maar verloren misschien jet» van hun waarde door de twijfel, die bestaat aan oorbaarheid van de methoden, die de Franse troepen hier en daar hebben toegepast in hun strijd tegen de rebellen. Een on Beregelde en ordeloze strijd leidt licht tot barbaarsheden; en er is reden genoeg om man" te nemen, dat ook de Fransen zich daarvan niet onder alle omstandig heden hebben onthouden. DE positie van de Fransen in Algerië is op dit ogenblik moeilijker dan ooit. Het is duidelijk, dat in de verzetsbeweging de destruc tieve krachten de overhand hebben gekregen. De identiteit van de terroristische leiders is veelal niet hekend, maar de Fransen zouden toch.niet met ben willen praten, geheel afgezien er van dat.met ben vermoedelijk ook niet te praten- valt. Het zijn de fanatici en de desperado's, die geen pardon kennen en - elk compromis van de hand wijzen. Zij en hun aanhangers plegen overvallen en nemen wraak waar zij dat kunnen, en,houden in de grotere bevolkingscentra de schrik er in door bommen te laten ontploffen, er "ich niet om bekommerend wie.de slachtoffers zijn. Tegen hen is het geregelde Franse leger tamelijk machteloos. Veld tochten kunnen worden ondernomen en veldslagen kunnen worden gele verd tegen in ordelijke eenheden verzamelde tegenstandera, maar tegen partisanen, alomtegenwoordig en tegelijk onzichtbaar en onvindbaar, valt met divisies en regimenten niet veel uit te richten. Vierhonderddui zend Franse soldaten zijn in Algerië, maar deze moeten wel de indruk krijgen, roet geweren op muskieten .te schieten. Eigenlijk is de toestand zo, dat er niet valt te onderhandelen en niet valt te vechten. Van Franse zijde wórdt er sterk.de nadruk op gelegd, dat de Algerijnse opstandelingen de voorhoede zijn van de dictatuur merk Nasser en van het communisme merk Moskou, en helemaal onwaar zal dat wel niet zijn. Er bestaat echter hoegenaamd geen kans, dat dit feit andere westelijke staten tot «leun aan Frankrijk zal bewegen. Deze steun zou trouwens ook alleen maar van financiële aard kunnen zijn, want het is niet te zien hoe met b.v. nog honderdduizend soldaten meer de situatie gered zou kunnen worden. De zaak is echter, dat geen ander westelijk land behoefte heeft, Frankrijk» verantwoordelijkheid te delen. WANT er wonen .wel anderhalf miljoen Fransen in Algerië en het zal wel waar zijn, dat er vee] Frans-gezinde Algerijnen zijn, maar dit neemt toch niet weg, dat de verhouding tussen Frankrijk en Algerië er één is van koloniale aard. Er kan aan worden toegevoegd, dat de in Algerië woonachtige Fransen zeer beslist wensen, dat deze koloniale verhouding wordt bestendigd. De beslistheid, waarmee van Franse zijde steeds is vastgehouden aan de opvatting, dat Algerië een integrerend deel uitmaakt van de Franse republiek, heeft'-de Algerijnse nationalisten eigenlijk altijd min of meer; de status van rebellen gegeven, ook toen de strijd nog niet was ontbrand. Nu ondervinden de Fransen de gevolgen van het feit, dat zij mede door vervolging en verguizing van de zichtbare tegenstanders alleen nog maar' te maken hebben met onzichtbare terroristen. Een oplossing is niet in zicht. Lacoste, de resident-generaal, heeft her haaldelijk verklaard, dat de opstandige beweging op het punt was ineen te storten, doch de feiten hebben dit optimisme steeds gelogenstraft. De wapensmokkel duurt voort, van over zee en van over land. uit Tunis en Marokko, want de regeringen van deze landen zouden ongaarne een vol slagen Franse zege zien. De Algerijnse kwestie, gezien in het totale beeld der anti-koloniale beweging, biedt voot Frankrijk weinig perspectief. ^Eigenlijk vechten:.;de Franse legers siecht* voor het verkrijgen van een ^"toestand, die onderhandelen toelaat; en dit onderhandelen kan na korter of langer tijd geen ander resultaat hebben dan dezelfde vrijwording, als waartegen de Fransen zich steeds zo met band en tand hebben verzet. LONDEN, Carol, de jongste van de vierling,"die maandag ge boren. is, ia gistermiddag in het Queens Charlotte HospïtaL" overle den. De drie andere meisjes maken het wel. r" - -- TAIPEH. De vloot van natio nalistisch China heeft opdracht, te blijven verhinderen, dat buitenland- schepen Strategische goederen naar continentaal China brengen. (Advertentie UW.) Da maren van Avfla: een granieten kroon in <ie Gnadaramma. Wie zich bulten de poorten waagt, staat plot- seling in de verlaten, eenzame vlakte "'--'.'V Van CastUtü. Enkele dagen tevoren had ik voor het CastéUo de Cica in Segovia ge staan. De zon stond op ondergaan en de eerste sterren twinkelden aan 'de hemel. Het .middeleeuwse - silhouet tekende zich 'scherp tegen de donker wordende lucht af. Het was van een adembenemende schoonheid. H Maar Avila is nog mooier. Dé stad fligt nog volkomen binnen de gaaf lis»*»* tocht door de Guadarrama I is een van de schoonste en tegelijk ee-nvan de meest uerseftrtkkelyke, die men in Spanje kan maken. Ga niet per trein, ook niet per auto. Een motor is at een «tuk beter maar eigenlijk zou men naar Spaan se gewoonte ver' muilezel moeten gaan.. Na afloop zal men Spanje, zal men Castiliê beter begrijpen: de sombere kerken met hun felrealis tische Christusbeelden, de schilde rijenvan Goya en dè uitgeteerde figuren van El Greco zowel ah het fatalisme van de Spanjaard en rijn lief de,voor uitersten. De "Guadarrama, een -van Spanjes vele. bergruggen, loopt .dwars door het midden van Spanje, buigt zich ten noorden van Madrid:- naar het zuiden om en. zet zich daar voort in het Gredos-gebergte. Men ver- gete niet: Spanje is na Zwitserland het bergachtigste gebied van Europa. ■Maar .elke.vergelijking mét ..Zwit serland is onmogelijk- De Zwitser- v'-i -se bergen zijn in- drukwekkend maar vriendelijk met hun halsketting van bos sen en hun hoofd deksels van sneeuw. De bergen van de Guadarrama zijn hard en ongenaak baar, trots en hoog hartig, bergen, die geen -medelijden en genade kennen. In de burgeroorlog is hier ver bitterd gevochten door Republikeinse guerrilla's en Franco's keurtroepen. En nu, na twintig jaar kan men slechts met veel moeite de gedachte van zich afzetten, dat achter de volgende berg, achter de volgende rots, weer een. scherpschutter loert. Dit is een land, dat haast tot oorlog uitnodigt. Het is een leeg landschap. Er is niets, dat bescherming biedt.Zo moet de krater van een maan eruit zien. De weinige bomen dreigen ver pletterd te worden door de overal aanwezige' rotsen. Een enkele; maal hoort men de bellen van een ver magerde koe maar dit geluid maakt de eenzaamheid slechts scherper voelbaar zoals het tikken van een Friese klok de stilte hoorbaar maakt. Dit is een land van uitersten. Negen maanden is het er. een gloei ende hel, drie maanden een ijskoude Noordpool. Onbarmhartig schijnt- de- zon op de mens. dat nietige insekt, dat langs de flanken der bergen omhoog kruipt, De droge wind schijnt zijn keel rood te schuren. De eeuwenlange marteling der elementen heeft de bergen uitgerekt en samengeperst tot dieren van monsterachtige afmetingen. Zijn het dieren? Of afzichtelijke demonen, die. hiér- altijd zullen moeten -blijven als straf voor hun boosheden? Of zijn het tinnen vormen geschapen door eén waanzinnige? Niets,-vloeit ineen, alles is tastbaar: de berg, het rotsblok maar ook dezon en de hemel. De horizon is geen verge zicht maar een felle streep. Ook de menselijke geest droogt hier uit. Dit is een. land zonder illusies en.perspectief. Hier dient men het leven .te aanvaarden zoals, het is. Hier helpt geen verzet tegen het menselijke lot. Hier tellen alleen de laatste vragen van het menselijke leven: God en mens. liefde en haat. dood en leve», geboren worden en kinderen krijgen, eten ert honger.. Hier kan men alleen een heilige of een schoft zijn- Is de vrouw daar. in die afbrokkelende ineenstor tende woning, een heilige? Uitge droogd door de hitte en de droge wind vraag ik haar iets te drinken. Hoe oud is ze? Ze heeft de scherp getekende gelaatstrekken van de figuren van El Greco. Men is snel oud in dit land. Als ik ia de. don kere maar koele kamer ben, zie ik de bedden. Er is geen ledikant voor. Ze brengt in een aardewerken be ker wat wijn, zonder te vragen, be grijpend. Als ik haar iets vraag, antwoordt ze gereserveerd maar zon der 'schroom. Betaling weigert ze met een beslist gebaar, dat geen te genspraak duldt. Weer treft me de waardigheid,de voorname stijl, die zovele Spanjaarden in hun armoede weten te bewaren: Spanje is eens het land van de- miljoenen koningen genoemd. Het-is - ook' het land van de miljoenen .'koninginnen.: Buiten grijpt dé hitte weer begerig haar prooi. Weer de bergen, de rot sen, de leegte. Maar daar opeen uitgestrekt bergplateau, Is Avila, Spanje's beroemde stad. De middel eeuwse? muren, én torens. liggen als Is de vroaw in de «brokkelende, ineenstortende woning een heilige? een granieten kroon tegen de ber gen. Avila wordt 'de Stad der Bidders genoemd en terecht: Hiervandaan trokken de middeleeuwse ridders om de Muzelmannen te bestrijden en toen die overwonnen waren, om con tinenten. te veroveren en het geloof- te verspreiden. -L;.-" Avila wordt de Stad der Koningen genoemd eri terecht. Hiervandaan kwam de vice-koning van Peru, hier' was de lievelingsplaats van Filips II, hier vond Alfonso XI een vlucht- plaats, hier bracht Isabella haar zoon om opgevoed te worden. Maar Avila wordt bovenal ge noemd de stad. die het dichtje bij de hemel ligt. Het ligt op een hoogte van140O m en de toren van de ka thedraal trekt de stad nog verder omhoog. Maar bovenal omdat hier Teresia van Avila woonde, een van Spanje's grootste heiligen, 'n vrouw, eenvoudig, praktisch, poëtisch, een psychologe voordat de psychologie, was ontdekt. gebleven muur met zijn torens .en versterkingen.. Binnen gonst» het le ven. Wie zich buiten de 'poorten waagt, staat plotseling in- de lege, eenzame vlakte van Castüië. Waar om heeft men hier 'een stad ge bouwd, een stad in een wildernis?. Alleen een, Spanjaard met'zijn min achting voor praktisch handelen, al leen een v-olk dat een Don Quichotte heeft voortgebracht, kan er ant woord op geven. Men wandelt door de smalle stra ten met zijn kloosters en kerken. Rijna alle huizen hebben nog tralies voor het venster. Het wekt herin neringen aan hartstochtelijke min naars, die hun geliefde een serenade brengen. Ik heb het ondanks de vele, vele getraliede vensters in Spanje geen enkele keer gezien. Ook aan Spanje is de moderne tijd niet voorbij gegaan. Wel zie ik de Spaan se nachtwaker, de portero, met zijn lamp en speer. Maar misschien loopt hij er alleen als een. concessie "aan het vreemdelingenverkeer (Advertentie I.M.) ■door. voortdurende pijn "AKKERTJES" helpen direct Nijmegense raad: (Van onze correspondent) NIJMEGEN. fin de gisteren ge houden raadsvergadering van .Nij megen deelde mr. Beets, fractie voorzitter van de VVD,, mede, dat besloten was de in de vorige verga dering ingediende motie betreffende het ter beschikking stellen van de zetel van de oud-KNP-er Mulder in te trekken onder voorbehoud dat de raadsleden hun. mening over het gedrag van de heer Mulder en hun bezwaren tegen zijn aanblijven handhaven, .LU... *.£■- Zoalg gemald, werd. jn .del vorige. raadsvergadéringTeën'. -.schérp.- debat gehouden overVde mededeling'; van de heer Mulder, die verklaarde, dat hij .van. de KNP was overgegaan, .naar de KVI* zpndér|;zijn zetel ter beschikking té stellen.. Het'i. andere lid van de KNP, drs. Troost, had zich bij deze gedachtenwisseling zo opgewonden, dat hij-op weg naar huis in zijn auto overleed, PARIJS, De permanente NA-- JvO-raad heeft woensdag in Parijs l de kwestie van een eventuele ver- mindering van de dienstplicht in J België vap 18 tot 12 maanden J gesproken, doch naar uit betrouw- 1 bare bron is vernomen, nog geen l besluit'genomen. JA/ENEN is een iheaterstad, waar r' acteurs en «ooral zangers een roziger leven leiden dan bij ons. Bij elke artiestenuitgang verdringen' zich tientallen meisjes op de aan- valligste leeftijd en bedelen dm de Handtekeningen 'uan ieder, die pas seert. En ze houden dè albiimpjes heus niet by vergissing aan een toneelknecht voor, want ze zijn per-'1 feet op de hoogte, niet alleèn vtm' alles wat speelt, maar ook van alles; wat gespeeld wordt. De gemiddelde Wener kent ruimelijk zijn klassieken, van het theater. De gemiddelde Hol lander niet. Dat is by ons geen ge brek aan intelligentie, doch een ge brek aan klassieken. Busken Buet' zei al, dat wijpech toneel kunnen schrijven, daar onze schrijftaal voort- durend in. onjnin leeft met onze spreektaal, ten gevolge van het feit', dat onze voorouders te 'ijverig iri de Statenbijbel hebben gelezen Waar de LWeners; woeger in gelezen hebben, .meèt'.'ifcLntet; maarLze zijn iri elk geval in hoge mate ^theater- minded" en leveren ware veldslagen om een" peperdure plaats in de ope ra, waar de capricietize Heer Mario del Monaco wél zo vriendelijk is, de Othello te zingen voor de mens waardige vergoeding-• ua» uier en een half duizend gulden per avond... Een der aanzienlijkste acleursdy- nastieën, is die van de Thimigs, Ik had de gebroeders Hermann- en. Hans het laatst voor de oorlog zien spelen in Holland, toen ze met de legendarische regisseur Max Rein- hardt, de echtgenoot van hun be roemde Czuster Keténe,-.vóör Hitier waren uitgeweken. Heel'wltr gewor den staan ze nu, in het Akademie- theaUr, weer broederlijk naast el kaar in Giraudovx* ,Jntermezzo", eén mooie .voorstelling va/t een dief' al weer wat verouder_d. stuk, dat toont waar.Anoullh school gingHet is dubbel interessant-dezeopvoering te zien nadas je een. bezoek hebt gebracht aan de .„hérdenkingska- -mers'', 'die dë nationale bibliotheek inrichtte, texf ere. van Rein Hardt en Hugo THimtg, (mijlen) de vader van dit geslacht, een bijzonder 'geliefde acteurf- udens beeltenis je in vele theaters aankijkt... Een: toneelspeler laat niet riieer rui dan plaatjes; knipselsprogramma's en .een reputatie., Hugo ThUnig heeft van zichzelf een reeks tnic- foto's laten .makeni waarop. hij tel kens in vier, 'polkomen verschillen de typen 'voorkomt. 'Het is 'curieus om te zién- hoe deze man zijn all round talgnt als het war.e: onder zijn zoons verdeelde. In deze herden- kingskarrierstaart zowel de sterk aangezette, komische -filister, die Hermann in Giraudoux .speelt je aanals de ijdele, geparfumeerde dromerdie Hans in hetzelfde stuk ten beste geeft. Het'aan Maar Bern hardt gètoijde- vertrek-bèvat zfjh re gieboeken links de tekst en rechts barok"- proza- van- - hem" zelf, dat de visuele fantasieën onder woorden brengt, die bij het lezen van dit stukje Shakespeare of Schil ler in hem opkwamen. Véél pro gramma's van zijn „Fledé-hnavs" bijvoorbeeldmet r Otto Wallburg, Oscar Karhveas<. Hetmann-Thimigën Hans Moser-in-één-bezetting! en een serie, veel van zyn „magie" vertellende foto'sdie.ioerd gemaakt in Amerika waar zijn leven vol theaferpiorie eenzaam eindigde in eenhotelkamer. In .Jntermzzo", doetoak Rosa Albach Betty -mee, ".een stokoude dame, die als jongmeisje pp tone len in deze zelfde stad jn de armen lag van Kalnz, een- wereldreputatie, die voor mij net .zp'n historische klank heeft alsbijvoorbeeld 'Napo leon, Het moet [verschrikkelijk lang geleden, getoeesi izijn, maar ze ac teert nog. fris.:.en.. monter, met de geheimzinnige onvèrwoestbaarheid, waarvan toneelkunstenaars het ge heimi kennen,.."". Na' afloop begeef ik 'mij,' in hét gedrang 'bij de artiestenuitgang en zie'en passant, op de lijst; dttt er ge repeteerd. wordt aan Marrits Dék- kers' \,.De werèldrhëeft geeVi wacht kamer", waarvan de Weensè. pre- mifre dezer dagen gaat. De meisjes met de hflndtekeningenboeïcjes Heb ben 7iet vooral gemunt, op de jonge rol. Als hij eindelijk verschijnt wordt, hij praktisch bedolven onder vroutoelijk schoon. De eerste geluk kigen,-- die zich' uit de kluwen los- '.p.i'iQBr heuf* \Ahén<"L* I^Ett.'v.eenv-W.ëtnéL;zfaaï-p^ xég& met '-Stralende bgerir-- - „Weetje, wat,hij zei?.-Hij zei, nou, vpoTuit dan rtiaa.r^:m\jn vulpen is net gevuld!" L Enze:: schatert of -zo Shaw- citeert. Nee, zo- vet '^refyaengivtéf, het ftter nóóit, bij .jhet;.toztéeV.^Z-. - kronkel DEN HAAG. Prins. Bemhard ,zsl vandaag het opleidingscentrum 'voor de Franse luchtmacht jn Salon provedce) bezoeken, Ook zal de irins in Cannes hét Congresvan Juropees-AmerikaanseVereniging gen, waarvan hjj erevoorzitter is, bijwonen. •••-. ^Na-het congres-zal de prins een tweedaagse vergadering- van de In ternationale Ruitersportfederatie in Parijs presideren. Woensdag 12 juni keert hij ia Nederland terug. lK B&nmCOöMSÏO-KELLY &RACHT n£'6nACHT& MlfcR OnoAT IK H£T tllAttDWlLDE: LZttn voor m het kocht. >>■5 Wfc btLOVÊh uMEM 71 ET ER Ü?T n V SrilTH.UBEHTRIjrt,:AL& AL& MAAA— VI'iVh B&11H ET flü GEKOCHT. nAARAlibttlOWAARi HADDEJlGEWETEnDAT Efft RIJKAARD AL51K UtTWlDtKOPÉndlAD. DEMZ&Dt P0lJJ> verhoogd 3020.' Geruime tijd.' ondervraagt Apoén de jongen. Dan gaat hij naar buiten en-vertelt Eddy, wat hij te weten is gekomen. De indianenstammen van de Sierra des Mortes zijn al een paar jaar geheel onder de ban van een God, die in de vul- ka«a Arana zou huizen.„Het mij gelukt deze jonge Punyasindiaan te overtuigen, dat hij dwaalt," zegt Apoén, „en hij bereid u te helpen." Een uur later vertrekken Eddy, Rob en Huinin met een rubberboot, die zij in hun "helikopter hadden meegenomen en die gelukkig al was uit geladen vóór de brand het toestel verwoestte, naar de plek aan de voet van de vulkaan, waar deze vreemde God zich volgens de jonge indiaan, telkens zou manifesteren. De kano van de in dianen wordt op sleeptouw genomen, want Eddy en Rob hebben dit bootje ook nodig voor hun. plannen. De grijze morgenschemering brak reeds "aan, toen hij zijn vermoeide honden voor_ de acht frisse Male- moeten verwisselde. Het waren lichtere dieren dan die van de Hudsonbaai en in staat tot grotere spoed, zij liepen met de le nige onvermoeidheid van echte wol ven, Sitka Charley riep hem de volg orde van de spannen voor hem toe. Grote Olaf voorop, dan Arizona Bill en Von Schroeder als de derde. In derdaad. eer Stoom Dawson had ver laten, was er in die rangorde op hen gewed. Terwijl zij een westrijd hiel den om een miljoen hadden anderen minstens een half miljoen verwed op het resultaat van die wedstrijd. Nie mand had gewed op Stoom, die, ondanks zijn bekende heldendaden, ,toch nog beschouwd werd als een checfcaquój die- nog veel moest leren. I Toen het lichter werd, kreeg Stoom een slede in het oog, "een eind voor hemden een half uur: later had hij hém ingehaald. Niet vóór de man zijn hoofd omwendde teneinde een groet te wisselen, herkende Stoom hem als Arizona Bill." Von Schroeder was hem blijkbaar voorbijgegaan. Het plat gelopen harde ^pad liep te smal door de zachte sneeuw, zodat Stoom nog een half uur lang gedwongen was achter té blijv.en. Toen gingen zij over een .opeenhoping van ijsschot- sen-en bereikten een vlak', gedeelte, waar een.'aantal pleisterplaatsen wa ren en de sneeuw minder hoog lag. Op zijn knieën gehurkt, met de zweep zwaaiend en gillend, schobt Stoom de andere slee op zijde. Hij merkte, dat Arizona Bill's rechter arm machteloos langs zijn zijde hing en dat hij genoodzaakt was de zweep in dé linkerhand te houden. Hij had dus, hóe lastig het ook was, geen hand vrij om zich vast té houden en moest dikwijls de zweep laten -vallen,-om door een plotselinge greep te voorkomen, dat hij uit de slee viel Stoom dacht terug aan de schermut seling in de kreekbedding, en be greep het Shorty's raad wa» uitste kend geweest „Wat is er gebeurd?" vroeg Stoom, terwijl hij voorbij reed. „Ik weet 't niet," antwoordde Ari zona Bill. iTk geloof, dat ik mijn schouder ontwricht heb met vechten. Hij bleef langzaam achter, of schoon £ij, toen de .laatste pleister plaats in 't gezicht was, eën goede halve mül achter was. yóór zich, dicht'bij elkaar, kon Stoom-Grdtè Olaf en Von Schroeder zieni jWeer hurkte hij neeren zette^zijn afge- jakkerde honden aan tot^ko'n vaart als alleen mannen kunnen, die be hoorlijk met honden kunnen omgaan.- Hij kwam. dicht achter Von Sehroe- der's slee en in deze volgorde vlo gen de drie sleden voort over de gladde baan naar een opboping.:van ijsblokken, waarachter vele- mannen en honden wachten. Dawson .was.hog vijftien mijl ver.- -i'--' Von Schroeder, met zijn. pleister-'1 plaatsen elke tien mijl,";,had vijl mijl terug van honden verwissëld'en zou. dat vijf mijl verder weer 'doen. Hij- reed dus door in volle draf. Gróte Olaf en Stoom verwisselden hun honden in haast, en hun verse span nen haalden onmiddellijk weer in,- wat zij op de baron verloren hadden. Grote Olaf vloog hem voorbij - en Stoom volgde in het smalle spoor. - „Wel goed, maar niet;heel goeid;".* citeerde Stoom Spencer bij: zich, zelf.'- Voor Von Schroeder, die; hu achter- was,, was hij niet, bevreesdwaar vóór hem was de grootste honden- drijver van het land., Hem voorbij te komen, scheen onmogelijk. Tel- kens en telkens weer dreef Stoom; zijn honden tegen?4 net sledespoor. van de ahder en telkens maakte- Grote Olaf een wending en bleef Uit- de weg. Stoom stelde zich tevreden met zijn snelheid, te behoudenen hleef schérp uitzien. De wedstrijd was niet verloren. e.eh een .van; bei- den hem ge wonnen - had - én in Ivijf-*- tien mijl kon er veel gebeuren;: - Drie -mijlen van - Dawson gebéur^- de er iets. Tot Stoom's .verwondering rees Grote Olaf op en trachtte door vloeken en met de zweep het laatste beetje kracht uit zijn dieren te halen. Het was een. spurt, die hij had moe ten bewaren voor de. laatste honderd meter, in plaatsvan er mee. te be- - ginnendrie mijl voor 'hét 'einddoel, 't Was alleen dieren kjrellen; Stoom volgde. Zij eigen span hield zich prachtig. Geen honden op de Yukon hadden harder-gewerkt of waren m bétere toestand. Bovendien had Stoom met hen gezwoegd, en met lien gege ten en geslapen, en hij,kende elke hond op -zich zelf en wist, hoe bij het dier moest behandelen en er het meeste voordeel-? van trekken-. Zij gingen ovet een kleine ijsdam en kwamen op jde gladde baan daar achter. Grote- Olaf -was--nauwelijks vijftig voet voor,.Een slee schoot van de kant op hém toé'en nu begreep Stoom zijn vreselijke spurt. Hij had tijd willen winnen .voor de verwis seling.. Dat versespan, dat aaar wachtte, om hem naar huis te bren- gen. was een bijzondere verrassing van - hejn-Zelfs dé mannen, die op hem gewedhadden. wisten niets daarvan.' Stoom deed wanhopige pogingen bm voorbij Jé gaan gedurende me verwisseling'van sledfen. Hij spoorde ..zijn honden krachtig aan en "t geluk- te hem dé vijftig voet tussen, Ken m te halen. Met aanmoedigende woor- de en zweepslagen kwam hij zover dat zijn voorste hond naast de achter ste van GroteOlaf liep. Aan de andere kant was de slede, waarin deze moest overspringen. Bij de grote snelheid, waarmee zij gingen, durfde Olaf de sprong niet wagen. Als hij miste en viel, zou Stoom vóór komen en de wedstrijd winnen. Grote Olaf trachtte door spurten Weer vóór te komen en, zijn honden liepen werkelijkprachtig, mpar toch bleven, dé" sleden naast elkaar. Een halvemijFlang vlogen zij zo voort. De-gladde baan was haaptjen einde, toen- Olaf zij kans waagde! Toen de voortvliegende sleden :diehtl bq el kaar waren, sprong hij over en was terstond, daarna weer op zgn knieen m£b; zweep en- stem hetverte-span aansporend. De. weg ging; hlfSover ifri'èeh smal padLen-het gelukte;.hem •piebzijn;honden ongeveer een meter .voöf '.te, komen en het pad hep;eerst •m-teslaaoK';; -- Maar "een man was niet verslagen zolang erjnog een kansje overbleef, méénde Stoom? en -hoe hij ook reed, hef gelukte Oïafc niét hernat té schud den. (yeeh;ïdör^Spannen, dieStoom die nacht.'had^geredenj had zulk een snelheid Kuirnen -.uithouden etyverse hondenV'-bijblijven behalve; dit. ..Niettemin; werd h/et hun.^e.-véél, «n- tóen zb' onv de.rieüe .oevóri«ht van TQondikè«City5 vlogeniv.kbh -'hijt„.mer- ken)>dafcvde kracht«i>h.ën begonnea te begeven, j'; - V-1 Donderdag 6 jutii 1957

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Parool / De Schiedammer | 1957 | | pagina 1