Tekenen van ontbinding
uin weet wat
aan Spanje schort
Rotterdamse bisschop in
Milaan beroofd van geld
en spoorkaartje
AVONTUREN
VAN
- KAPITEIN
ROB
m r_.?
Vrijdag 14 juni 1017
In Spanje andermaal
prijsverhogingen
mmfpa
Ontslag Goese arts
in hoger beroep
Opnieuw protesten
tegen huisarrest
Mochtar Loebis
Minister Staf zag
parade in Canberra
Jeugdig en fris als een meisje, wijs als een vrouw, zó is Margriet'.
SPROETJE SPARKS door, FRANK. GODWIN
ITlarsh
door
aio
IKMOETDAT
JOCHIE ER AP
v. HAlfcfl!-
£r IS ITO
«ET die Pony
SPBOtTJt!.
3026. Een beter bewijs, dat de krater de toe- want de hitte is hier vrij groot. Maar Eddy kijkt
gang moet zijn tot het hoofdkwartier van Lu- een beetje wantrouwend rond. Dun haalt hij een
pardi hebben beide vrienden niet nodig. Zij velletje papier uit zijn rugzak'en houdt dat in
laten een deel van hun uitrusting op de helling de rook van de vulkaan, Even later zegt hij: „Dit
achter en klimmen dan snel naar boven. Na een geen vulkanische rook. Anders zou het papier
uur zwoegen hebben zij de rand van de krater blauw moeten worden. De vulkaan Is al jaren-
bereïkt, De sneeuw is aan da rand gesmolten.
DE huurwetten zijn er door, tamelijk onbeschadigd. Schade is er
wel, fmaax op een andere plaats. Want nog nooit is de onmacht
eu het gebrek aan eensgezindheid in de beide grote protestantse
partijen duidelijker aan de dag getreden dan bij deze gelegen
heid. Het zijn deze partijen, die zich gaarne beroepen op hun beginselen,
en die bij deze gelegenheid duidelijker dan ooit hebben doen blijken, hoe
weinig ze met hun beginselen opschieten in belangrijke kwesties van
zociaahecODomische aard.
Wie opmerkt, dat de c.h.«fr3ctie zich tamelijk permanent onderscheidt
door gemis aan discipline, én haar in meerderheid stemmen tegen de
regering,dus niets bijzonders was, ziet enkele dingen over het hoofd. Het
eerste is. dat de eenzaamheid rondom de heer Tilanus ditmaal ongewoon
groot was, ep bet tweede, dat het met de politieke loopbaan vair,-de heer
Tilanus welhaast in gedaan.: Men laat deze verbindende figuur'al in de
steek en gaat-meer dan ooit zijn eigen weg. Ais pretendenten naar zijn
plaats golden tót dusverre de heren Schmal en Beeraink, maar intussen
schijnt zich generaal Calmeijer als derde gegadigde te hebben aangediend.
Hetgezag van alle drie is beperkt en in eik geval veel geringer dan. dat
van de beer Tilanus. Op groter eenstemmigheid wijst dit niet; en>al is het
wel juist, dat christelijk-historisch meer de omschrijving is van een geestes
houding dan van een politieke opvatting, een nog sterker particularisme
zal de partij moeilijk kunnen verdragen.
De vraag, wat men aan de C.H.U. heeft, werd met de heer Tilanus aan
het roer nog niet zo dringend gesteld. Maar ze zal zonder twijfel met
klimmende nadruk worden gesteld aan. een opvolger, die minder dan hij
de verpersoonlijking is van de vreedzaamheid en de huiselijke geborgen
heid, welke na de oorlog de sterkste punten waren van deze groepering.
WIE tegenover de verdeeldheid yah dé fractie van de heer Tilanus
de eenheid van de fractie van de beer Bruins Slot stelt, mis
kent het fundamentele feit,jdat de a.r. Kamerleden anders dan
die van de C.H.U. het kahinet én daarmee de eigen ministers
unaniem in de steek hebben gelaten. Daarbij moet vastgesteld worden, dat
na het principieel en luidruchtig preludium van de heer. Bruins Slot in
Trouw de a.r.-fractie er droevig weinig van - heeft terecht gebracht. j
Daarmee willen wij niet beweren, dat de heer "Van Eibergen geen- be-
hartigenswaardige dingen heeft gezegd. Uit parlementair oogpunt was zijn i
redevoering alleszins verdienstelijk*. Doch bet was tegelijk ook een anti-
climax na alles.Wat er aan was voorafgegaan, In uitzicht gesteld was, om
zo te zeggen, een gevecht op blanke sabel, en het liep uit op een (niet
slecht) betoog in debatingclub-stijl. De beginselen, die zozeer in bet geding
heetten te zijn, ontbraken in dit betoog ten enenmale. i
Ontbraken ze in werkelijkheid? Trouw beeft de hoofdpunten van rs he-
ren Eibergen's speech nog eens samengevat, en wie ze overleest ontmoet1
er in veel bezwaren, tegen de huurverhoging met 25 en eigenlijk maar
weinig, bedenkingen tegen de blokkering van een deel van de hogere op-
brengst. Toch stemde de fractie voor de verhoging en tegen de blokkering. 1
Zo kan de^conclusie worden getrokken, dat de verzwegen dingen belang-
rijker waren, 'dan de publiekelijk aangevoerde argumenten, met andere
woorden, dat de.a.r.-fractie niet rond voor baar mening heeft -durven uit
komen. Vermoedelijk echter is deze lezing nog te gunstig.Het heeft er
veel van, dat deze fractie na yeel onenigheid de uitweg van de minste
weerstand beeft gekozen,
DEZE uitweg bestond hierin, dat noch de heer Bruins Slot, noch
de beide a.r. ministère werden verloochend. Het kan ook anders
worden omschreven, en wel als een poging, in het land deindruk
van principiële onwankelbaarheid te prolongeren en tegenover
het kabinet en inzonderheid de beide eigen bewindslieden te doen uit
komen, dat het hier enkel om een zakelijk geschil gaat,' dat niet als een
aanval op de kabinetspolatiek mag worden uitgelegd.
Wie er behoefte aan,beeft mag het handig noemen; wij-geloven, dat het
er veel te dik qp ligt om door het land serieus te worden genomen. De
1 A.R. partij i$ in dit geval al te duidelijk slachtoffer geworden van haar
behoefte, tegelijkertijd regeringspartij -en oppositie te'zijn;: en-in ruimere
aan heeft zij blijk gegeven in de lucht te zweven tussen beginselvastheid
in verouderde en onhoudbare stellingen en een moderner politieke stijl,
die het wel buiten de A.R. partij af kan. <-..•/=•' -
Hoe hiervan itog enige werfkracht zou kunnen uitgaan, is niet duideJijk-
De ontbinding valt te zeer .in hei oog. Van de heër Zijlstra, die de .nieuwe
richting vertegenwoordigt, kan men zich afvragen, waarom hijeigenlijk
nog antirevolutionair heet; en van de heer Bruins Slot. die op oude
voorbeelden teruggrijpt, kan alleen maar worden getuigd dat hij, volgens
de bekende zegswijze, een fraaie toekomst .achter zich heeft.
BOTTERDAM. De Bisschop van
Botterdam, mgr. M. A. Jansen, die
gisteravond met zijn secretaris, dr.
jftL J. de Jong van zijn bezoek aan
het Vaticaan en een vakantiereis uit
Italië terugkeerde, is waarschijnlijk
het slachtoffer geworden van een
handige zakkenroller.
Even. na zijn vertrek uit Milaan,
*s morgens tegen half zeven, merkte
mgr. Jansen, dat hij zijn portefeuille
kwijt was. met een flink bedrag aan
geld. het treinbiljet en. het paspoort.
Vermoedelijk heeft iemand, die zich
sis reiziger voordeed en. die zich bij
het instappen nogal opdringerig
toonde, de portefeuille gerold.
Gelukkig bad de secretaris nog
geld genoeg bij zich om voor een
nieuw spoorbiljet te zorgen. .Bij de
grensstations ondervond de bisschop
weinig moeilijkheden. Wel heeft men
rich er ook telefonisch" van willen,
overtuigen, dat men inderdaad met
de bisschop van Rotterdam te doen
had.
MADRID. De Spaanse regering
heeft een verhoging van de elektri
citeitstarieven voor huisverbruik met
20 procent goedgekeurd.
De verhoging voor industrieel ge
bruik nog meer.
Sedert 26 februari heeft de Spaan
se regering de volgende tariefsver
hogingen goedgekeurd:
Spoorwegen 35 procent, .1;
Vliegtuig- én vrachttarieven 20
procent... ?V
Telefoon 35 procent,
Taxi's in Madrid en Barcelona
ruim 50 procent
Tarwe 2 procent
Gas 32 procent
Amerikaanse sigaretten 40 procent
ON Joaquin ontmoette ik
tijdens .de paseo in een Ca
talaanse provinciestad. De
paseo, de dvondparade is
een van de .merkwaardigste,
gebruiken, die men in Spanje te
genkomt. Tegen een uur oj acht
stroomt het plein oj de voornaamste
straat plotseling vol met mensen,
kinderen, mannen, urouruenen voor
al natuurlijk jongens en meisjes.
Men praat, roept, schreeuwt, juicht,
lacht sodat men de eerste keer denkt,
dat er iets bijzonders is gebeurd.
Dat duurt tot de comida, het avond
eten, om negen tien uur. Even
plotseling als de storm is opgesto
kengaat nü weer liggen. In enke
le minuten is het plain leeg, de
meisjes zijn naar huis en de jonge
mannen pochen achter de toonbank
op de veroveringen, die ze gemaakt
hebben.
Elke vreemdeling bekijkt het met
een glimlach. Het is een werveling
van leven en kleur. De meisjes
nooit samen met de jongensslin
geren gearmd en lachend óver de
straat, ledereen-, is opgeruimd, goed
gekleed niet overmatig modieus
maar met de goede smaak die de
Spanjaard kenmerkt.
Don-Joaquin.— ik vind die naam
goéd bij hem passend: hoe hij irt
werkelijkheid heet, weet ik niet
had waarschijnlijk
de schittering in
mijn ogen gezien. Hij
kwam bij me zitten
'met de vrijmoedig
heid, dat bij een
volk van ridders
past En hij begon te
praten, recht voor
zich uit, alsof hy
zich niet tegen mij richtte, in half
Frans, half Spaans,
„U ziet de schijn signor,Tn werke
lijkheid zijn wij een tragisch volk.
De rijken leven er goed van, de
middelklassen minder goed en voor
de rest is er slechts armoede en
misère. We zijn eèn dor land, Signor
D« Spaanse vrouw lacht, maar op de
achtergrond kijkt de Guardia civil
waakzaam toe. Nergens ia Spanje
vindt men zoveel politic als In het
onrustige cataJonië.
.en wé weten, niet hoe we het móeten
bevruchten",
Hij ging verder op een zachte,
bijna weemoedige toon, zonder me
aan. te kijken. „We hebben brood
nodig, brood en iets meer om te
eten. Maar we hebben ook opvoeding
nodig. Spanje is een groot land,
signor. Maar we zouden nog groter
kunnen zijn.. We blijven staan en
daardoor raken.we achterop."
Buiten riep een jongen een
piroppa, een compliment, naar een
meisje. Alleen de glans in haar don
kere ogen toonde, dat ze het gehoord
had. „We zijn. een groot volk, signor.
Maar we blijven Don Quichotte. Wij
weten beter dan ieder ander wat,
vrijheid betekent, we weten alleen
niet hoe ze te verwerkelijken."
De paseo raakte afgelopen. Er
kwamen enkele jongemannen op bet
terras zitten. De man stond op en
betaalde zijn consumptie. Hij deed
geen moeite het gesprek, de mono
loog elders voort te zetten. „Adios,
Signor en wandel in vrede."
Zulk soort mensen leven niet al
leen in Catalonië, maar in elke
Spaanse stad. Zij weten wat er aan
Spanje schort. Maar het was niet
toevallig, dat ik hem hier ontmoette.
Catalonië is het meest hervormings
gezinde, naast het Baskenland het
meest Europese deel van Spanje.
Het had Spanje misschien met Euro
pa kunnen verenigen als de schei
ding er niet was geweest.
Al eeuwenlang vecht- Catalonië
voor" zijn recht op eigen- bestuur. De
burgeroorlog hééft dé hartstochten
geblust maar in de. harten van de
mensen woelt het verder. Nergens
ziet men zoveel Guardia Civil, zoveel
staatspolitie, als in Catalonië. Het
vurige temperament der Catalanen
kan zich maat moeilijk bij de huidige
situatie aanpassen.
Rijdend van Castilië naar Catalo
nië ziet men de verandering. Het
landschap wordt vriendelijker; er
verschijnen meer bomen en zelfs
groene en frisse wijnranken. Maar
ook de mensen veranderen. De lan
ge. tanige Caatiliër, het. prototype
van de Spaanse hidalgo, maakt
plaats voor dc meer gezette, van
•activiteit bruisende Catalaan. De
middeleeuwen, verdwijnen: de mo
derne tijd komt aangestormd.
Burgos, de hoofdstad van Castilië,
en Barcelona, de hoofdstad van. Cata
lonië, manifesteren het verschil.
Burgos; de hoofdstad van Franco
tijdens de burgeroorlog; Barcelona:
het centrum van de Republikeinen.
Burgos: conservatief, aristocratisch,
sceptisch. Barcelona: kapitalistisch,
liberaal, optimistisch.
Wandel eens door de arbeiderswijk
Barrio Chine. Een gore. troosteloze
arbeiderswijk uit de begintijd van
het kapitalisme, die in niets verschilt
van soortgelijke wijken in Genua of
Marseille. Dit is niet de tot bittere
armoede vervallen soberheid van de
Middeleeuwen maar het „resultaat
van de tomeloze expansiedrift van
de negentiende eeuw.
Men ziet het ook aan.de arbeiders
op de smerige terrasjes. Net als alle
Spanjaarden drinken zij de wijn een
bijota. een. soort platte fles met een
brede tuit om de wijn erin te gooien
en een smal tuitje om de wijn. in zijn
keel te laten lopen. Een zeer econo
misch instrument, omdat men de
bijota niet met de mond aanraakt én
dus geen aparte glazen nodig heeft
Maar toch verschillen deze arbei
ders van de Spanjaarden, die ik in
Madrid en Burgos en Avila gezien
heb. Ze zijn heftiger in hun bewe
gingen, ze praten luidruchtiger en
sneller en hun taal heeft ook als ze
Spaans en niet hun eigen taal, het
Catalaans spreken, een melodieuze
klank.
Het is een populair misverstand,
dat het Spaan een melodieuze taal
zou zijn. Integendeel, het heeft een
harde, granieten klank. Elk 'woord
komt eruit als een geslepen steen.
Het is een mannelijke taal die heel
slecht bij de knappe Spaanse vrou
wen past.
Barcelona zelf is weids, een stad
van grootse planning. Er zijn parken
en tuinen met veel bloemen, er zijn
brede boulevards als in Parijs en
pleinen als uit het Berlijn van keizer
Wilhelm. Als een halve maan ligt de
binnenstad gebouwd om de haven,
het gezicht van Spanje op de we-
Een typisch Spaans straattafereeltje:
een man op de trap, genietend van
1 bet zonnetje
reld. Barcelona zelf is een smelt
kroes van Spanjaarden. Er zijn dui
zenden. arbeiders uit Malaga, Gra
nada, Murcia en uitAndalusië, die
in. de textielfabrieken van de stad
werk proberen te. vinden. Er werken
hier mannen, ver van de in Spanje
zo geliefde eigen streek. Zij vormen
samen met; de vurige Catalanen een.
zeer explosief materiaal. Barcelona
heeft de naam de meest gewelddadi
ge stad van Spanje te zijn.
Aan de Costa Brava, de Middel
landse Zeekust, merkt men er wei
nig van. Nooit valt er 's zomers
regen, bijna altijd schijnt de zon.
Nergens zijn er meer toeristen, voor
op natuurlijk de Duitsers. Het is er
dan ook aanzienlijk duurder dan el
ders in Spanje.
Het zand is zo warm, dat men
goed doet zijn schoenen, aan te trek
ken en vlak voor het in zee gaan uit
te doen. De golven zijn er. echt
Spaans: kort. scherp, heftig, brui-
send van energie.
Verspilde energie. j
Voorstel B. en W
GOES B. en W. stellen de raad
voor in beroep te gaan bij de Cen
trale R?ad van Beroep te Utrecht
tegen de uitspraak van het Ambte
narengerecht te Den Bosch, dat het
ontslag van dr, G. J. Scherphuis als
directeur-geneesheer van het Goese
gasthuis nietig,verklaarde.
Aangezien dé raad in grote meer
derheid tot het ontslagbesluit is ge
komen, zo schrijft het college, wil
het ons voorkomen, dat in de uit
spraak niet zonder meer kan worden
berust.
PARIJS. Het Internationale
Culturele Congres - heeft een tele
gram gezonden aan de voorzitter
van de Indonesische grondwetgeven
de vergadering, waarin krachtig
wordt geprotesteerd tegen de ver
lenging van het huisarrest van
Mochtar Loebis, de hoofdredacteur
van het blad „Indonesia Raya".
Het congres dringt er bij mr. Wi-
lipo op aan zijn invloed, aan te wen
den voor de vrijlating van de jour
nalist of tenminste het proces tegen
hem te bespoedigen.
Loebis werd zes maanden geleden
aangehouden. Een beschuldiging te
gen hem is tot dusverre nogniet
uitgebracht.
Een soortgelijk telegram als uit
Parijs is ontvangen van de voorzit
ter van een Pakistaanse bijeenkomst
voor culturele vrijheid.
CANBERRA -Minister Staf, die
op bet ogenblik een beleefdheidsbe
zoek aan Australië brengt, heeft
donderdag een militaire parade bij
gewoond door de cadetten van de
militaire academie van Duntroon ter
gelegenheid van de verjaardag van
koningin Elizabeth.
Minister Staf is woensdag in Can
berra aangekomen. Tijdens zijn ver
blijf van 5 dagen, in Australië zal hij
besprekingen voeren met de Austra
lische minister van Buitenlandse
Zaken, Richard Casey, premier Sir
Arthur Fadden en andere ministers.
STOCKHOLM Het Amsterdam
se Concertgebouworkest heeft don
derdagavond een zeer geslaagde uit
voering gegeven die onder meer
werd bijgewoond door de Neder
landse ambassadeur, mr. J. Visser.
(Advertentie IM.)
Niet voor niets is «Margriet* reeds jarenlang het gróótste bbd w*o Nededeodl
H£ JOH! n££M)t PAARDE/I
Eft ÓM EER 'M! -
want de hitte is hier vrij groot; Maar Eddy;kijkt 1 lang .dood en-waar die rook .dan wel vandaan
komt begrijp ik niet.,,. „De enige conclusie moet
zijn. dat de rook dan kunstmatig wordt veroor
zaakt." zegt Rob, „en dBn hoeven we niet meer
te raden wie de man is, die dit kunststukje .uit
haalt."-
„Hij is af en aan ziek geweest",
zei Thomas, „en soms is hij erg
gedeprimeerd. Maar het idee van
het portret heeft hem enorm opge
kikkerd en hij heeft er.z'n zinnen
op gezet, dat u het zou schilderen.
Weet u, u heeft ook zijn gehate ri
vaal geschilderd".
„Sxr Benjamin Corporal?" vroeg
Troy terwijl ze Katti aankeek.
„Ja. En de oude Ben heeft er een
heel verhaal van gemaakt, dat u
alleen maar onderwerpen schildert,
waar u op gesteld bent professio
neel bedoel ik. Hij zei dat u profes
sioneel erg op hem gesteld was. Hij
vertelde, dat hij de enige acteur
.was, die u ooit wilde schilderen".
..Integendeel", zei Troy boos.
..Het was een opdracht van zijn
geboorteplaats Huddersfield. Die
ouwe windbuil!"
„Hij vertelde Papa, dat hij afge
snauwd zou worden als hij u bena
derde. Papa was, toen uw telegram
kwam, als Macbeth gekleed. Hij
zei: „Ha! Dat is gunstig. Denk. je,
dat juffrouw Troy of had hij me
vrouw AUeyn moeten zeggen
deze pose zou aanstaan? Hij zag er
jeugdig uit toen hij het vroeg. En
toen maakte hij uw telegpam open.
Hij nam het tamelijk goed op. Hij
gaf het aan Mill en zei: „Ik had
dit kostuum niet moeten aantrek
ken, Het is altijd een ongelukkig
stuk geweest. Ik ben een ydele,
oude gek". En hij ging weg, ver
kleedde zich en kreeg een aanval
van zijn darmen, de arme kerel.
Het is, geloof ik, tijd om naar het
station terug te wandelen, niet-:
waar?"
,Jk breng u er heen met de auto",
zei Troy.
Thomas protesteerde zachtjes,
maar Troy onderbrak hem atreng
toen het tijd wa* geworden en ging
naar huiten om de wagen te star
ten. Thomas zei Katti Bostock be
leefd goedenavond.
„U bent een handige vent, me
neer Ancred", zei Katti grimmig.
„Vindt u?" vroeg Thomas, be
scheiden met de ogen knipperend.
„Onee! Handig? Dc? lieve help,
nee hoor. Goedenavond, Prettig u
ontmoet te. hebben".
Katti wachtte een half uur eer ze
de wagen hoorde terug komen. Even
later ging de deur open en Troy
kwam binnen. Ze droeg een witte
mantel. Een lok van haar korte,
donkere, haar hing over haar voor
hoofd, Haar handen waren in haar
zakken gestoken. Ze liep verlegen
door de kamer en keek uit de hoe
ken van haar ogen naar Katti.
„Je 'vriend kwijtgeraakt?" vroeg
juffrouw Bostock.
Troy schraapte haar keel. „Ja,
Hij heeft zichzelf weggepraat".
„Mooi zo*', zei juffrouw Bostock
na een lange stilte. „Wanneer ver
trek je naar Ancreton?"
„Morgen", zei Troy kortaf.
HOOFDSTUK 1
Troy wenste dat Thomas Ancred
afscheid zou nemen en haar het ple
zier van het vertrek zou laten bele
ven. Ze hield enorm van treinreizen
en in deze tijd wilde ze geen' seconde
van het kostbare discomfort onge
bruikt laten. Maar Thomas stond
daar op het perron, had niets te
zeggen en was zonder twijfel ver
vuld van de verveling die altijd aan
deze gelegenheden kleeft. Waarom
neëmt hij zijn hoed niet af en wan
delt weg, dacht Troy gemelijk. Maar
toen zij zijn blik opving zond hy
haar zo'n bezorgde glimlach toe, dat
ze zich onmiddellijk verplicht voelde
hem gerust te stellen.
„Ik heb me afgevraagd", zei
Thomas, „of u niet, ten slotte, mijn
familie zult haten".
„Ik zal er in elk geval werken".
„Ja", stemde hij immens opge
lucht. toe, „dat wel. Ik kan u niet
zeggen hoe afschuwelijk ik vele ac
teurs vaak vind, maar toch, als ik
met ze begin te werken, ben ik
soms erg op ze gesteld. Als ze doen
wat ik zeg, tenminste".
„Moet u vanochtend niet wer
ken?" vroeg Troy. En ze dacht:
wat lijken de besognes van mensen
die je in stations achterlaat toch
altijd onwezenlijk.
„Ja", antwoordde Thomas, „een
eerste repetitie".
„Wacht dan alstublieft niet", ze!
ze voor de vierde keer en voor dj
vierde keer antwoordde hij: .Jk
wacht wel tot de trein weggaat",
en keek op zijn horloge. "Verderop
werden de deuren dichtgesmeten,
Troy leunde uit het raam. Ten slotte
vertrokken ze. Een man in uniform,
die als een waanzinnige wagon na
wagon, binnenkeek, kwam in haar
buurt. „Nigel!" riep Troy, „Nigel!'
„Oh, fijn, daar ben je", riep Nigel
Bathgate. „Hallo, Thomas; Hier
Troy, Ik had geen tijd om met je
te praten, daarom heb ik het maar
geschreven". Hij wierp haar een
dikke enveloppe toe. Een fluit gilde.
De trein schokte en Thomas zei:
„Tot ziens; ze zullen het "enorm
prettig vinden"; nam zijn hoed af
en gleed uit haar gezichtsveld.
Nigel Dep snel mee langs bet raam-
„Wat een toestand! Oh, je zult je
doodlachen", zei hij. „Is dit een
roman?" vroeg Troy, terwyl- ze de
enveloppe ophield. „Bijna! Je zult
wel zien". Nigel begon te rennen.
„Ik heb altijd al je ziet 't wel
wanneer komt Roderick.
„Heel gauw", Troy, „over drie
weken" „Daag, tol ziens. Ik hou het
niet meer bij!" Hij was verdwenen.
Troy ging zitten. Een jongeman
verscheen in de gang. Hij keek naar
binnen en kwam ten slotte het reeds
volle'compartiment binnen. Met een
zacht, kwetterend geluid ging hij op
een koffer zitten, met zijn rug naar
de deur en opende een geïllustreerd
blad. Troy zag, dat hij een jade
ring aan de wijsvinger droeg, een
bijzondere groene hoed en suède
schoenen. De andere passagiers za
gen er verveeld uit en hielden zich
eveneens met kranten en bladen be
zig. In de wereld buiten het venster
gleden rijen achterbuurthuizen en
een enkele maal een berg rommel
voorbij. 2e zuchtte uitgebreid, be
dacht, dat het makkelijker zou zijn
op haar man te moeten wachten
nu ze ging schilderen, verviel in een
korte dagdroom en opende ten slotte
de brief van NigeL
Wordt vervolgd)
