H
i
m
rast
fCU LU N AN'V g roofstê diamant,
werd in Amsterdam geslepen
£v
Wraak
At»- tè*ei' is
M
Sg om
rrs r r1? uulng-vmn%b^ S&* X
SPROETJE SPARKS
door FRANK GODWIN
Poolse journalist
mag in Bonn
blijven
Serie jubileum-
postzegels
Rode Kruis
..Farewell to Arms
V eteranen tegen
verfilming boek
van Hemingway
Israel wil meer
economische
hulp van VS
Arrestatie gelast
wegens meineed
in Proces-Dongo
door Hgalo ÏÏlarsh
AVONTUREN
VAN -
- KAPITEIN
ROB
S JnK 25S,iteu aan Sof en
8
Zsfferdag 22 juni 195/
«J?— Va" ^e: V-N-c°mniissie van Vijf ovèr.fcet gebeurde ïh
Hongarije is tot stand gekomen op grond van verklaringen van uit
gewekenen. Dit argumeni is. geloven wij, bet enige dat met oen
- j c n l;m Van .re?nt leReTJ het zojuist verschenen schokkende en, voor
de bqvjet-Unic vernietigende, document kan worden aangevoerd. De tegen-
pa j is met gehoord. Uct feit. dat de tegenpartij er niets voor voelde om
gehoord te worden, is geen reden om deze leemte niet te betreuren. Overi
gens is het de vraag of de tegenpartij zich even openhartig had geuit ats
degenen, die voor de „furor Sowjetieus" uit het land Jjn gevlucht. Zij had
er belang b»j, de waarheid versluieren, niet haar aan het licht te brengen.
belangrijk is het rapport om haar documentatie. Hier is bet met een keur
van verklaringen gestaafde verbaal van de onderdrukking van de prille vrij.
heid m Hongarije door de Russische tanks en artillerie. Wie het lezen wil,
kan het bestellen. Het is een grimmig document, dat scherp de moeilijk
heden m het licht stelt van de ontwaperungs. en toenaderingspogingen tus
sen West en Oost. De zaak is, dat het Westen zich ónmogelijk kan neer
leggen bij de neigingen en opvattingen, die de Russen bij hun gewapende
acUe m Hongarije en hun optreden daarna zo duidelijk aan de dag heb
ben gelegd.
Het bezwaar is daarbij niet eens, dat Chroesjtsjew cn Boelgainn en
Zjoekow zijn zoals ze zijn Het bezwaar is dat zij vertegenwoordigers zijn
van een systeem, waarin daden als deze als goed en waardevol gelden en
niet vatbaar zijn voor bestrijding. De vrede en vbilighcid, die de Russen
verklaren, in Hongarije ie hebben teruggebracht, is van een totaal ander
gehalte dan die, welke de Westelijke landen nastreven. De Westelijke lan
den wensen niet hei slachtoffer te worden van een overeenkomst in termen
en over zaken, die ir.en aan weerszijden van het IJzeren Gordijn totaal
verschillend uitlegt.
ÉGENEN, die steeds weer de Westelijke staatslieden beschuldigen,1
de toenadering met het Oosten te Beboteren, en daarbij uitgaan
van. een Rusland, dat beter is dan men denkt, en van een Westen;
dat helemaal geen reden heeft zich over zijn braafheid op de borst
te slaan, zullen nu misschien de Griekse beschuldigingen over wreedheden
van de Britten op Cyprus aangrijpen om te bewijzen, dat cr helemaal niet
zoveel verschil bestaat tussen Westelijke democraten en Russische commu
nisten. Zij kunnen trouwens ook de aandac.it vestigen op datgene, wat som
mige Franse eenheden zich'in Aigerië hebben veroorloofd. Niet de Russen,
gij, gij. gij! kunnen zij zeggen met een variatie op een gevleugeld woord
uit de Nederlandse geschiedenis.
Er xnag aan worden herinnerd, dat zij voor hun. mening ook ten tijde
van bet gewelddadig Russisch optreden in Hongarije een schijnbaar krach
tig argument hadden: de Brits-Franse actie tegen het Suez-kanaal. Niet
waar. geen haar beter! Is het juist? Juist is alleen dat de mensen in het
"Westen van nature volstrekt niet beter rijn dan de mensen in het Oosten.
Het verschil zit hem alleen hierin, dat het Westen door zijn vrijheid van
meningsuiting en door zijn mogelijkheid en gewoonte, als regeerders
kiezen de mensen, die het wenst, en weg te zenden de mensen, die het niet
wenst, zichzelf bij voortduring corrigeert.
De Sue2-zaak is geëindigd en Antony Eden is naar lichaam cn geest
gebroken bet hos ingestuurd; maar in Hongarije regeren de overweldigers
nog steeds en Zjoekow en Chroesjtsjew zitten ook nu nog hoog te paard,
roepend dat het niet waar is wat in het V.*»..rapport staat. En wee de
Russen, die openlijk zouden blijk geven, met hen van tnening te verschillen.
HET vergeten van deze dingen biedt de mogelijkheid tot het geven
van de schuld aan mensen dicht bij buis, hetgeen altijd gemakke
lijker is dan ze op de schouders te laden van verre cn ongrijpbare
figuren; maar het staat wel zo dat degenen, die aldus handelen,
daarmee in zekere zin ook hun verantwoordelijkheid loochenen aan een
gemeenschap, waarvan zijzelf deel uitmaken.
Doch op dit punt gaan wij nu verder maar niet in. Ons lijkt het nuttig,
dat her Hongarije-rapport is uitgekomen op een moment, dat de ontwape
ningsbesprekingen te-Londen lijken iets te zullen opleveren. Het stuk doet
immers duidelijk iets voelen van de grens der huidige mogelijkheden. Een
ontwapeningsovereenkomst kan per se niet gebaseerd zijn op wederzijds
vertrouwen. De omstandigheden maken, dat ze slechts van technische aard
kan zijn. Een geringere legerstcrktc cn. wie weet, tijdelijke stopzetting van
de proeven met strategische atoomwapenen; maar niet zonder controle en
niet zonder handhaving van de-waakzaamheid cn weerbaarheid. Want de
geest, die in Hongarije woedde en, naar gebleken is, enk elders het mee
dogenloos geweld niet schuwt, leeft voort cn zal zich opnieuw uiten, waar
tij de kans schoon ziet. Het zal wel waar zijn. dat alle volken de vrede
wensen: maar ce vrede heeft geen kans, zolang er volken zijn die ge
dwongen kunnen worden, in de praktijk een totaal andere houding aan te
j (Van een onzer redacteinan)
DE 25-ste januari 1905 was een
historirche dag voor de dia-
mantindustrie. 's Morgens daalde
een der directeuren van de Pre
mier-diamantmijn bij Pretoria r af
voor zijn dagelijkse controle. Op
zijn tocht öócr een der -hoger ge
legen schachten zag hij. boven zijn
hoofd, een doorzichtig brok zo groot
als een mannevuist. „Een grap van
de jongens," dacht hij, „zal wel een
stuk gesmolten glas zijn of een
dikke scherf van een fles". Maar
omdat tnen in een diamantmijn
nooit zeker is niet eens iets ex-
ti-aas te vinden, peuterde de d'-ec-
teur het stuk los én nam het mee
naar «-oven. Daar bieek, dat hij de
grootste ooit gevonden diamant in
zijn handen hield. De steen woog
niet minder dan 3106 karaat, ofwel
6212 gram (één karaat is een-vijfde
gram).
Het onregelmatig gevormde kris
tal was 10.5 centimeter lang en zes
centimeter breed: één zijde toonde
een vrijwel geheel recht breukvlak.
Het leek alsof de fortuinlijke di
recteur slechts de ene nelft van
een veel grotere' diamant' had ge
vonden, Maar de tweede helft is
nooit opgedolven. Vermoedelijk is
die (hypotetische?) reuzendiamani
miljoenen jaren geleden al, gesple
ten en is slechts het ene deel tij-
De beroemde dlamantklo-
ver Joseph Asscher, even
voordat hij de ..Cullinan"
in twee delen spleet en
van emotie flauw viel.
dens
een
diamant, die ooit aan het daglicht nen, die het uiteindelijke resultaat
omhoog gewerkt.
vulkanische uitbarsting werd gebracht, bewonderen.
waren van. haar kundige slijpers.
{Advertentie tM.j
Spanning wèg
Nerveus, onzeker,, ge
jaagd. Kauw en word
kalm. Kauw en geniet
van de lekkere smaak.
w en wees zeker
van een .frisse mond.
Kauw Wrlglev F»-K
fris
In Nederland overal en
altijd sportief verkeer
Een sportief gebaar op de weg Is
welkom als een tintelende lente
dag, Sportieve gebaren wórden
steeds meer gemaakt. Auto's
stoppen voor voetgangers, prima!
Fietsers geven voorrang aan een
oude dame. Gelukgewenst! Een
brommer gaat hoffelijk voor een
fiets op zij. Goed zo! Het Verbond
voor Veilig Verkeer vraagt nog
meer sportieve ménsen voor een
veilig verkeer.
Sir Thomas Cullinan, president
van de Premier Company, fungeer
de als „peetvader" voor de bijzon
der fraaie steen, die wereldver
maardheid heeft gekregen als de
„OiUinan".Nauwelijks was de
vondst bekend gemaakt of de fan
tasie van „deskundigen"' sloeg op
hol: zij schatten de waarde op acht
tien miljoen pond sterling: ruim
200 miljoen gulden. Een. dwaas be
drag: wie zou dit voor de „Cul-
linan" kunnen of willen betalen?
In 1907 werd de Transvaalse 'rege
ring voor 150.000 pond (bijna twee
miljoen gulden') eigenares van.'de
diamant. Zij schonk hein. aan de.
Engelse koning Edward VU, op
diens 66-ste verjaardag. Toen de
vorst het dure geschenk voor zich
zag moet hebben gezegd: Als
ik de Cullinan op straat had zien
liggen, zou ik hem als een waar
deloos stukglas hebben wegge
schopt", Hij hoefde zich voor zijn
(aanvankelijke) teleurstelling niet
te schamen: had niet een voortref
felijke diamantkenner als die Pre-;
mierdirecteur de steen, eerst voor 'yeroên
een brok glas gehouden? -
MAAR de mening van de ko
ning zou spoedig veranderen.
Nauwkeurig onderzoek toonde aan,
dat er slechts één zeepbelkleurige
barst(gleis)1 in dé „Cullinan" zat,
Niet iedere edelsteenkenncr is ge-'in bergkristal laten nabootsen. De
iukkig geweest met het besluit, dat imitaties zijn in de vrijdag geopen
de „Cullinan" zon worden gekloofd de diamanttentoonstelling: te bewon
en geslepen. Prof. Terpstra merkt deren,
in zijn boek „Edelstenen" uitga-
ve •Servire op dat onder de T TlTERAARD is er veel méér te
raadslieden die koning Edward ad- G zien: de New Yorkse juwelier
viseerden over de toekomst van de Henry Winston stuurt de beroemde
„Cullinan", klaarblijkelijk de ,.Kee- (beruchte) -Hope-diamant. Gewicht:
per of minerals" van het Britse 44.5 karaat. De „Diamond Trading
museum heeft ontbroken. Of - de Company" exposeert een grote col-
kqning heeft niet naar zijn raad iectie ruwe stenen, waarbij enkele
willen luisteren. „Men had de Ciil- 2jjn van zeldzame kleur en zuiver-
linan moeten plaatsen waar hij heid. Zij stuurde ook brokken
hoort to zijn. namelijk »o *w»n mi- „blauwe aarde", waarin de ruwe
diamanten nog zitten. Verder een
-grote verzameling industrie-diaman-
ten. Verscheidene grote juweliers en
diamanthandelaars uit alle delen
van de wereld zonden de mooiste
stenen, die zij in hun bezit hebben,
naar Amsterdam.
Voor de buitenstaander vooral is
het bijzonder interessant, dat zij
de gehele diamantbewerking, van
ruwe steen tot stralende briljant,
tijdens de expositie kunnen zien.
Klovers, zagers, snijders en slijpers
tonen hun kunde sommigen zeg
gen: kunst. Ontwerpers van ju
welen demonstreren hoe men dia-
manten kan monteren, hoe vrouwen -
bet best juwelen kunnen dragen. En
er is .ook de kleinste briljant ter we-
reld: zo „groot" als een speldeknop,
maar toch. met alle 58 facetten, die'
aan een briljant geslepen moeten
zijn.
En het doel 1 van" de tentoonstel-1
Üng: belangstelling wekken voorde
tanende diamantindustrie in Am-1
sterdam..-Er is een tijd geweest dat]
het diamantvak de economische 1
„hm- I-».,.kurk -was, .-. waarop de hoofdstad
del). 5iff.s Karaat _ar. Deze „Cullinan dreef. Buitenlandse, concurrentie, de J
bevindt zich in de Engelse konings- economische crisis na 1929, maar'
scepter. vooral de wereldoorlog II hebben 1
De grootste geslepen, diamant, <jje Am
sterdamse slijpers uit de.ruwe steen to-
een „pendeloque" (brlljanttno-
vérder binnenin nog enkele" andere; ^en dóór"een nroef^ne^en met Amsterdamse diamantbewerkers
kleinere onzuiverheden. De reuzen- een ruwe reuzenöiamant. dan zou j^ben wpnuoord. Zy, die _de oor
diamant werd tér -bewetklng gege- men ^5 diSï^etaSu ren dat de |°S overleefden, willende diamant-
ven aan de 'firma Asscher in Am- sSdcn is versie- Jnd"st"e tot; .nieuwe bloei traditen
sterdam. Maandenlang hebben .Mo- S" meent DroY ^rmtra Hii ^.brengen, daarom maken zij de
Joseph Asschar de „Cullinan sieehts één voorbeeld van het veel- ?T A ai lJü. diamantstad is.
bestudeerd om te kunnen vaststel- Daarom ook noemden zy hun ten
ten, hoe de 'steen, op z^voordeügst natuS-
sesnleten kon worden. Toen - on lüisier wordt beroofd".
Hoe de „Cullinan" er ooispro»
gespleten kon worden. Toen
10 februari 1908 letteriijk.de be-
sussende slag .was geslagen werden t6lijt heef t'uitseden ,-5 „0E te
de emoties Joseph Asscher te sterk:
i hij viel flauw.
i In totaal zijn uit de ruwe „Cul-
[linan" 105 stenen ec steentjes ge-
r slepen: de grootste woegt 51S.5 ka- o
raat (ruim honderd gram) en wordt den diamant tn ruwe staat. Gewicht:
de Amsterdamse diarnantsiypersfir-
ma Asscher bewaart een fraai af
gietsel ervan. Ook heeft zij de ste-
De „Cullinan" grootste ooit gevon-
„Cullinan I" of „Ster van
[Afrika" genoemd. Die
daarop volgt, de „Cul-
L linan II" weegt ruim
1209 karaat, rond 60
gram. Dan zijn er nog
I zeven andere grote
diamanten. De rest, 96
l kleinere stenen, we-
f gen tezamen bijna ze
en een half ka-
De „Cullinan' I"
l is in de scepter van
f de Britse kroonjuwe-
tlen gevat, de „Culli-
nan II" in de kroon,
Zij worden bewaard,
T èn streng bewaakt, in
i de Londense Tower.
Bezoekers kunnen de
resten van de grootste
Zuid-
3106 karaat, ruim zes onsi
itx,HÉ.T iittf roten un DM-1&
ttb 5L£CHT£ 2AAK .fcCrl 2l£rt
DI6R KOPE/1
^-0
hE£H H'J 'n OEhOCrT
HÊET'T.
SPR0£rj£l6lf1
DE SCHUUR By D!t
PDhy,ttè
JA,HIJ
riflCHTOPOe
DOttTÈR.
BONN De Poolse journalist
Marian Podkowinski van de Trybu-
na Ludu kan in West-Duitsland blij
ver,. Vorige week werd bekendge
maakt, dat de Bondsregering hem
niet als buitenlands correspondent
erkende Hij moest dus 't land ver
laten, maar na bemiddeling van de
buitenlandse persvereniging in Bonn
is de'regering van het besluit te-
DEN HAAG. Ter gelegenheid
van het 90—jarig bestaan van het
Nederlandse Rode Kruis zal de PTT
een serie Rode kruispostzegels uit
geven, die van 29 augustus tot 19 ok
tober op alle postkantoren in Neder
land verkrijgbaar zyn,
1 "De serie bestaat uit een zegel van
1 vier - cent met een toeslag van drie
cent, waarop een afbeelding voor
komt van een pelikaan met jengen
(het symbool van de bloedtransfusie
dienst), een zegel: van zes eetit met
een toeslag van vier cent met een
afbeelding van het vakantieschip
voor chronische zieken en invaliden,
een zegel van 2even cent met een
toeslag van vyf cent mét 't-embleem
van het Rode Kruiskorps, een zegel
van tien cent met een toeslag van
acht cent met een rood kruis en de
jaartallen 1867 en 1957 (de eigenlijke
jubileumpostzegel), en tenslotte een
zegel van dertig cent met een toeslag
van acht cent, waarop voorkomt een
wereldbol met een rood kruis om
het internationale karakter van het
Rode Kruis te symboliseren. De op-
bren gst van de toeslag zal ter be
schikking van het Rode Kruis wor
den gesteld.
GENUA. Een bond van Italiaan
se oudstrijders heeft de gouverneur
van Genua verzocht de verdere ver
filming, van Hemingway's bek^jide
„Farewell to arms" in Italic door de
Amerikaanse maatschappij van Da
vid O. Selznick te verbieden.
De oud-strijders vrezen, dat de
Italiaanse troepen in de eerste we
reldoorlog er in de film niet zo goed
af zullen komen, en wensen, dat de
film, indien zij toch wordt voltooid.'
in ieder geval niet ir. Italië zal wor
den vertoond.
De vervaardiging van de film is
voortdurend op moeilijkheden ge
stuit. Twee maanden geleden Liep
regisseur John Huston kwaad weg
en onlangs gingen drie van de voor
naamste technici er vandoor, omdat
zij niet met Selznick konden opschie
ten, Vittorio de Sica is een van de
hoofdrolspelers in de film.
WASHINGTON. De Israëlische
minister van Financiën, Levi Eshkol,
beeft de Verenigde Staten om meer;
economische hulp verzocht als een;
bijdrage tot het oplossen van de
vraagstukken welke de toegenomen
immigratie stelt.
Een miade van de Export-Import:
Bank van de Amerikaanse regering,
zal in juli een- bezoek :aanIsraël,
brengen voor het onderzoeken van
projecten die de regering vart-Israël
van planus te financieren met- een
Amerikaanse lening van 75 miljoen
dollar.
PADUA De rechtbank, die pro
beert vast te stellen wat Is gebeurd
met de fabelachtige schat van Mus
solini, heeft de afgelopen nacht het
proces verdaagd en de arrestatie
•van een voormalig communistisch
leider. Ceruttl wegens meineed ge-
Sast,
De voormalige administrateur van
de communistische partisanenstrijd-
krachten in het district Como had
verklaard, dat hij de schat van de,
ex-dictator „nooit gezien" had en
dat het hem- „volkomen onbekend"
FROEGER woonde ifc tegenover
een man die rcieï op de klok
kon küken- omdat hij, als kind, een
idealistische schoot had bezocht
u'aar s.e -zulke dingen niet onder
wezen.,
„Dat komt uunsetf wei", zeiden ze.
Maar hij telde at twee en dertip
jaren en wist nog steeds niet hoe
laat het was. letterlijk en figuurlijk.
Wei kende hij hele stukken uit
„Hamleff- van buiten,
Als u 'die nian uitlac'tt, doe ik
■niet mee, taant ik voel me met hent
verwant. Ik ben ■namelijk drie en
veertig en kan nog altijd niet in
een spoorboekje kijken. O, ik heb
het 'vaak geprobeerd. Maar ik yer-
trouui niet, wat ik waarneem. Dat
is niet alleen een gebrek aan in-
teZZtpentie, Er zit ook een psychisch
tijden achter: treinen hebben voor
mij iets verraderlijks. Ze lijden on
der je handen weg en dan loopt
alles mis. Daarom verplaats ik mij
uitsluitend en alleen, na dé afdeling
inlichtingen van het station te heb
ben gecoTxulteerd. Daar zitten ver
standige meisjes die je, bij wijze
van spreken, moederlijk de coupe in
dragen.
„Juffrouw, ik -moet om kuxzrt
voor zes in Rotterdam zijn, welke
trein zal ik dan nemen?"
En ze zegt:
„U neemt 1G.24 meneer".
Ofschoon geschraagd door deze in
formatie, verlaat ik reeds om 15.24
mijn pered, want ik behoor tot het
stuurloze mensentype, dat liever
drie kwartter in koninklijke zeker
heid op een perron zit, dan tn ner-
.veuze spanning thuis. Mijn vrouw
is meer een maar we hebben toch
nog een zee van tijd" roepstertje.
fJtj lijdt er niet aan. Toen ik haar
vroeger vreè woonde zij in Utrecht
zodat ik, door mijn rase gevoelens
gedreven, herhaaluvüjk naar die lie
ve plaats toe reizen noest. Mijn
treinpsychose v;as ta m nog veel
Virulenter; ik begaf mij blanco naar
het station en wachtte daar uren
soms tot ik er een zag, waar
„Utrecht" op stond. Dat je ook ge
rust plaats kunt nemen «en stel
'üa^-ndar Arnhemtoil," heb - ik veel
later pas geleerd.
Ik venei u dit alles niet alleen
om neurosen uit te wisselen macr
ook om u duidelijk te .maken, hoe
ik meeleefde met die man.'-
Hij zat t» de trein waarmee ik
gisteren, om minder fleurige rede
nen dan vroeger, weer eens «acr
Utrecht ging een picmsche, boer
se persoonlijkheid, rood van wangen
en nogal ruim, in het vest. Toen ik
tegenover hem had plaats geno
men, .vroeg hij dadelijk:
.Meneer, deze gaat toch wel naar
Nijmegen, hé?"
Een broeder in de twijfel. Maar
ik moest antwoorden:
„JVou, dat xoeet ik..niet. Ife toeet
wel dat hij naar Utrecht gaat".
Hij liet me dadelijk vallen.
,,'t Is in cïfc geval die kant op",
zei ik. -
Op dat ogenblik kwam er een.
heer-achtige gestatte binnen, die'n
aanmerkelijke feestsigaar rookte.
„Meneer, deze gaat toch wel naar
Niimegen, hé?" vroeg de dikke on
middellijk.
De ander ging zitten, deed eert
flinke paf aan zijn roker en sprak
met een accent waarop drie jaren-
studie in Leiden een zware hypo
theek genomen hadden:
'„Béste .man, .alsjij in een trein
gaat,, zitten, dan mot je je vooraf
oriënterenwaar die 'trein heen
.gaat";
'Zónder'dé geringste/aarzeling zei
viijn- twijfelbroeder:'
.jBeste man, als jjj een coupé bin
nenkomt met een sigaar in je mond,
dart mot jé je vooraf oriënteren oj
jeidaar wel roken mag",
't Was een'zweepslag.
De heer had geen - tekst meer.
Hij zei alleen:
V.O".
En wierp zijn sigaar'UÜ-'t raam
pje. Toen-ie met bandje en al op
het perron lag, zei de boer:
„Maar je mag hier «rel roken".
KRONKEL.
EMMEN Gistermiddag is aan
het Scholtenskanaal Oostzijde te
Klazienaveen-Noord een woning be
woond door twee gezinnen tot de
grond toe afgebrand, doordat een
der huisvrouwen een handdoek bij
een brandende petroleumvergasser
had laten hangen toen zij even een
boodschap ging-doen. Toen zij en
kele honderden meters van haar
buis aan de opgehangen handdoek
J"Li - is bet ai te laat.
13
kwam de bal binnen met een blad
glazen. „Barker," zei Cedric, „je
bent welkom als de bloemen in de
lente,"
„Dank u. meneer Cedric," zei de
oude man. „Metde complimenten
van Sir Henry, juffrouw Fenella,
en hij hoopt dat u aan het diner zult
komen. Sir Henry hoopt, dat me
vrouw Alley» een prettige reis heeft
gehad"
Troy zei, dat ze die had gehad
Fenella uitlegde; het portret komen
te hangen. Overdag, merkte Troy en. vroeg zich af of zo een formeel
'.•jj T?M«n allemaaj! za* Fe; op, zou het geheel bedekt worden antweord moest laten overbrengen,
«f v '-uun hele generatie, bedoel met de gereflecteerde kleuren van Cedr.begon, met een nog niet
ik. vacter zwelgt in emotie en tante een glas-in-lood raam en op een.ieg- vertoond air van energie, cocktails
?p^h^r>1Sh^tr m' I puzzel lijken, 's Avonds, 2oals Paul fe mixen. „Er is èèn afdeling fan
geloof ik, van groot- vertelde. 20U het worden beschenen k^teel Kattengejammer waar
rru door vier lampen, die speciaal on- men'Been' bezwaar tegen kan heb-
.Behalve Thomas. der de galerij waren aangebracht. bei? en dat £s de kelder." zei hij.
niet'" wendde S^Tmv Sr hing reeds een aantal portret- "Ult bet dleppt van mijn hart.
met. wendde ze rich tot Troy, ten in de hal en -Troy's aandacht dank> Barker."
ïX4motioXe"ieSn?l fienï1 Ï'eï door eek enorm „Zeg. Cedric,"' mompelde Paul
Stil ffirTndersom W pïu! ek' doek bov™ lle opSn haara' de oude butler was verdwenen.
Paul?"
----- .—v. Barker erg leuk
zwaard richtte op een gevorkte vind."-
Troy draaideizich om en keek naar bliksemschicht: alsof hij die zelf „Nee, lieve Paul? Ik ben hoogst
de jongeman. Hij keek gefixeerd naar had veroorzaakt. Onder dit werk, aangedaan
zijn nicht. Zijn donkere wenkbrau- dicht bij de h.aard, zat Cedric in „Nou ja, hi} is een oude man,"
wen waren gefronst en zijn lippen op een grote armstoel, zei Fenella snel. „en een goeie
elkaar geperst. Hy keek ongewoon „Ze zxjn met de bagage bezig,'" vriend."
ernstig cn'.gaf Fenella geen. art- JUS overeind kwam, Cedric wierp bijOT„der
„No-
"JÉ!Sfeerder «a n-Min,
vraagt Lupardi:
latie niet in te schakelen, want die twee'indrin
gers moeten niet gewaarschuwd worden;zodat
eij .de kans zouden krijgen de benen'te •nemen.
Via een omweg begeeft.hy" zich vlug naar pro-,
fessor-Lupardi: om hem de tijding te brengen dat
twee mannen;de vulkaan zijn binnengedrongen.
hebben moeten krijgen? Ik zal zelf nog eens
kiiken.'V Hij schakelt zijn eigen controlepaneel
In, maar er is niets te zien. Eddy en Rob bevin
den zich ri.l. juist op een punt, waar de controle-
camera's niet kunnen doordringen. „Weet jij wat
dit allemaal moet betekenen?" vraagt Rob, wij-J
zend naar een hoge muur, waaruit allerlei buiz
te voorschijn komen. „Dit moet de pompkarr
zijn," antwoordt Eddy; „ze verspoelen het e
j en brengen het dan door buizen naar de pla;
I waar het dan een eerste zuiveringsproces ondt
1 gaat"
woord. „Hela," dacht Troy, „hij is »en eèn van de oude getrouwen x-ricndelnk^ bhk nn z in nerf
op haar verliefd,". heeft het paard weggebracht. Ie-, nïdrt So5 Kr^tavi» wf -
Het interieur van Ancretön sloot mand heeft de schildersboel van de uiEte
volmaakt aan op de belofte van zijn iieve mevrouw Alleyn naar haar on- oblige, «leve help,
monstrueuze uiterlijk, Troy zou 2e- bereikbare vesting gebracht. Gaat dit moment kwam, tot Troy's
r.en, dat „groot" het meest voor- u toch zitten, mevrouw Alleyn U opluchting, een forse, glimlachende
komende adjectief op Ancreton was. zult wel moe zijn. Moeder is' op vrouw door een deur binnen. Achter
Daar was het Grote Westelijke weg hierheen. De entree van de ha*F vin*'"Troy een glimp van
Bosje, de Grote Galerij en de' Grote Oude Persoon is vastgesteld op een statig gemeubileerde salon.
Toren. Nadat ze de Grote Ophaal- halfnëgen, We hebben dus tijd ge- 's mijn Mama." zei Cedric
brug over de nu droge en beplante noeg om tot rust te komen. De tervvijl hij vaag met de hand wuif-
slolgracht waren overgegaan, wan- oude getrouwe is, op mijn voorst°l de'
delden Troy,Fenella en Paul de bezig drankjes in te schenken. Uit Mevrouw Henry Ancred was een
Grote-tal binnen. naam van mijn belachelijke familie, forsgebouwde, bleke vrouw. Haar
Hier had de onvermoeibare fan- toe dan maar, welkom op Kasteel verschoten haar waszorgvuldig in
tasie van de architect opvallend ge- Kattengejammer." een soort pruik-coiffure gekapt. Zr
speeïd met - een aantal Eliza- „wilt u eerst uw kamer zlèn?" zag er. zoals Troy dacht, irit alsof
bcthaanse grapjes Er was een vroeg Fenella. - - - ze een rustig maar bijzonder duu-
overvloed aan houtsnijwerk, een „Laat ik u waarschuwen," voeg- pensionleidde of misachten een
aantal glas-m-lood-ramen met het de Cedric hier aan toe. „dat dat kostschool Haar stem was onse
wapen van ae Ancreds en enkele bezoek weer een klim en een'lanse woon diep en haar handen en voe-
stalbomen. Hiertussen bevond voettocht inhoudt Wear hebben ze ten onja-woon groot In tegenstelling
mythologische die- haar gestopt. Fenella?" tot haar zoon had ze een brede
met mythologie „De Siddons Kamer." mond, maar wat ogen en km betrof
tgeput, had men „Ik voel warm met u mee, maar leek. ze op Cedric. Ze droeg een
kerk gezocht, de keuze is natuurlijk wel toepasse- eenvoudige blouse een vestie en een
gingen onge- lijk. Een staalgravure van deze ge- donkere rok en 'ze schudde Troy
met. cle sleutels spierde actrice m de rol van Lady hartelijk de hand. Eer, efficiënte
kruis van Sint Macbeth hangt boven de wasbak, vrouw.
Ie van de hal GMric"taiS'die^nóglriev'sndlg te" Snm-d*itU ÏJ"' U'°n
XaXSUn -boonvojy- v'a'
ir moest, zoals Een bijzonder oude bediende (Wordt vervolgd1
