Het „dode" nationalisme
Uw Kunstgebit
GEEN DERDE WERELDOORLOG!
Hoorspelprijs voor Jos. Cóhen
1
Droom
AVONTUREN
-: - VAN
-KAPITEIN
kL
Zeeman dreef
negen dagen op
olievat rond
R'XDIO
EN T.V.
sw I SEKFSf&fexfj? ssariB
door tlgoio ÏÏlarsh
SPRÖETJEtSPARKS
oor FRANK GODWIN
iKMO&THETRfcCtPT
DooRGeven.,.vooftof
pOMYl y--j?
pATTV(tnft6!KöAUvT
EVW BELLE»
'Tb££lS5POÊP.
OÊVAL?
iKHAflG
OP,HtL£Nt
IK BEL ftOG>
WEL
3041. Ka een lastige klauterpartij bereiken
Eddy en Rob veilig en wel hun rubberboot, die
nog steeds op een verborgen plek aan de oever
van het meer ligt. Snel varen ze weg. opgelucht,
dat dit avontuur nog zo goed is afgelopen. „Eigen
lijk hebben we nog niet veel bereikt." zegt Rob,
„alleen weten we nu zeker, dat we met Lupardi
D E tijd van het nationalisme is voorbij, zei Guy Mollet op. bet
congres van de Franse socialistische partij te Tóulouse. De
wereld heeft geen behoefte aan nieuwe souvereihe staatjes, die
toch niet in staat zijn, zichzelf te redden en daardoor aangewezen
zijn op andere hulp. Zij worden op deze wijze licht speelbal of pion van
de grote machten en eert gevaar voor de vrede en veiligheid in de zvereld.
Guy JMollet heeft dit standpunt al vele raaien verdedigd, in zijn land en
huiten Stijn land. Het is geen dwaas standpunt, en een Fransman met zijn
zin voor logica en rechtlijnigheid kan er heel wat van maken, Mollet doet
dat dan ook wel, en hij heeft er te Toulouse het debat over Algerije mee
gewonnen, ditmaal nog.
Integratie is het devies van Guy Mollet, samensmelting. Er is vrijwel
geen land ter wereld meer, dat in staat is, uitsluitend op eigen krachten
te steunen. Daarom zijn middelpuntvliedende krachten in bestaande staat
kundige systemen in bet algemeen uit den boze. Vrijheid is en blijft een
schone'en begerenswaardige zaak, maar in de vorm van volkomen staat
kundige zelfstandigheid komt ze neer op een spannen van de paarden
achter de wagen. Algerije beefthet recht, opheffing te vragen van de
ondergeschiktheidhet behoort een rechtsgelijk deel te worden van de
Franse Unie. Maar het moet inzien, dat een afscheiding van de Franse
"Unie dwaas en onaanvaardbaar is, en dat het er vermoedelijk meer vrij
heid mëe verspeelt dan wint.
Men begrijpt, dat het nog altijd Guy Mollet is, die het woord voert.
Hij zegt ook nog, dat er geen Algerijnse nationaliteit bestaat. Het is vol
strekt onjuist om te menen, dat men de bevolking kan verdelen in tien
procent Fransen en negentig procent Arabieren. De inheemse bevolking
vertoond een grote verscheidenheid; ze bestaat uit Arabieren, negers en
Berbers, en de Berbers wijzen tveer grote onderlinge verschillen aan, zoals
er ook belangrijke verschillen bestaan tussen stadsbewoners en platte
landers. Mollet wil de opbouw van nieuwe bestuursvormen dan ook pogen
te bewerkstellingen via plaatselijke autonomie en kantonisering van het
land naar Zwitsers model.
WIE de voormalige Franse premier zo boort spreken, zou de
indruk kunnen krijgen, alsof Frankrijk een pracbtoplossing
voor Algerije kant en klaar heeft liggen; alsof er alleen nog
maar enkele misverstanden opgelost moeten worden, voordat
'de Algerijnse bevolking zich met overtuiging schaart achter het „moeder
land" Eigenlijk is dit ook steeds de voorstelling van zaken van Lacoste,
de gouverneur-resident, geweest. Alles komt in goéde, banen, wanneer
eerst maar is afgerekend met een groep van dwarsdrijvers, die misschien
Egypte en misschien Sowjet-Rusland, maar in geen geval de A.gerijnse
bevolking vertegenwoordigen. Afrekenen met de door het buitenland op
gestookte en Van wapens voorziene rebellen, en hervormen!
In werkelijkheid echter is het Algerije-plan, dat Mollet verdedigde, van
tamelijke recente datum. Er waren ook andere concepties, en er is lang
genoeg over gestreden, welke oplossing de voorkeur verdiende. Het klinkt
natuurlijk uitstekend, via plaatselijke zelfstandigheid tenslotte te geraken
tot overkoepelende centrale organen, omdat de democratie immers altijd
vlak bij huis begint; doch de waarheid is, dat de keuze vooral op dit
stelsel is gevallen omdat een geleidelijke invoering niet hoeft te wachten
op de afloop van de strijd. En te gereder hebben de huidige i ranse
machthebbers er zich mee verenigd, omdat het de mogelijkheid Iaat van
een-tactiek van verdeel en heers.
Het vermogen om als het algemeen belang voor te stellen wat in
feite, het eigen belang is, is bij de Fransen hoog ontwikkeld. Mollet kan
t>ok zeer geestdriftig .pleiten voor Europese integratie, maar hij en zijn
medestanders zien er voorlopig toch allereerst een zaak in, waar Frank
rijk alleen maar voordeel en beslist geen nadeel van mag hebben. Met het
Verhinderen van de verkrijging der souvereiniteit door Algerije, in het zo
geheten belang van het land zelf en van de wereld staat het precies zo.
IS de tijd van nationalisme voorbij? Mollet zegt het, maar miljoenen
inwoners van Afrika en Azië denken er anders over. Natuurlijk hoeit
men het standpunt van Mollet niet geheel af te wijzen; en naar onze
mening kan het ook niet uitblijven, dat het streven naar de vrijheid
*an tal van tot nu toe van Europese landen afhankelijke volken geleidelijk
een andere inhoud krijgt. Tenslotte echter zijn het niet de Europese Jan
den,'die deze inhoud voorschrijven. Dat is de fout van Mollet. Zijn systeem
houdt in, dat de Algerijnen wordenovertuigd door de aanw^ugheid van
bijna een half miljoen Franse soldaten. Degenen die met horen willen,
raiUn maar voelen. Het zelfbeschikkingsrecht daarentegen eist een be-
slissing zonder pressie, een overtuiging zonder-risico. -
Het zou, geloven wijVeen goed ding zijn wanneer de Algerijnen zich
voor een blijven in een of andere vorm in de Franse Unie uitspraken.
Maar de voorwaarden daarvoor hadder» de Fransen al lang moeten schep
pen, en de huidige gang van zaken doet de vrees opkomen, dat het te
laat i». Te veel is er gebeurd in Algerije en te veel gebeurt er nog,%aj
de leidende groepen van Frankrijk heeft vervreemd. Daarom staan Hollet
en Looste met al ha» argumenten nie, sterk; ars
hun diepere gr™A >n het Franse nationalisme, dat ondanks alle
veranderingen, die Mollet ao goed beschrijft, nog springlevend is.
m.
KEÏ" WEST, Florida Een Cu
baan, die negen dagen zonder voed-
BBi of water heeft rondgedobberd
op een olievat, Is gisteren in Key
West aan land gebracht. Hij was
de enige overlevende van het mo
torschip „Tropical", dat de Golf
van Mexico is ondergegaan.
De man verklaarde, dat hij iedere
koop op redding had opgegeven,
totdat hij gisteren door de tanker
„Mobilgas" 4 gered werd Elf van
zijn. scheepsgenoten heeft hij op 21
juni rien wegdrijven, zien vast
klampend aan een kleine redding
boot
r Advertentie I M.J
voelt U de gehele dag niet!
Geen vrees meer, dat de gebitspisat van
het gehetnelte loslaat DENTOFIX, het
nieuwe, verbeterde, antiseptische poe
der 's morgens een weinig op de
plaat gestrooid houdt het gebit da
gehele dag onwrikbaar op zijn plaats.
Geen onaangename smaak, DENTOPIX
verschaft U een gevoel van zekerheid
bij het eten, lachen, spreken en niezen.
II vergeet, dat U een kunstgebit heelt.
Koopt nog heden een strooihui voor
sledits 2.35; verkrijgbaar bij apotheken
en drogisterijen.
NEW YORK. Op het hoofd
kwartier van de VN wordt officieel
bet bericht tegengesproken, dat ge
neraal Burns, opperbevelhebber van
het VN-leger in Egypte, van plan
zou zijn ontslag aan te vragen.
GEFLANKEERD door twee, in.
scharlaken tunieken geklede le
den, van de beroemde Royal Cana-
dian Mounted Police, rijst uit 't hart
van Canada's monumentale parle-
mentsgebouw in Ottawa de Peace
Tower omhoogDe Vredestoren,
symbool van het streven van zestien
miljoen oude en nieuwe Canadezen.
Vlak boven de hoge poort in de to
ren, die toegang geeft tot de beide
huizen van het -parlement, bevindt
zich'een kleine marmeren kapel. In
de wanden daarvan zijn de hamen
van slagvelden en zeeën gebeiteld,
waar in de eerste en tweede wereld
oorlog Canadezen het leven hebben
gelaten.
In een glazen schrijn ligt een
boek met 730 bladzijden, waarop
meer dan zestigduizend namen zijn
geschreven. Dat zijn de gesneu
velde Canadezen uit de periode '14-
'18. In de nis van de Vredestoren
is nog ruimte voor één boek. Dat
zal meer dan veertigduizend namen
bevatten: de gesneuvelden uit we
reldoorlog II. Op de wand ontdek
ik bekende plaatsnamen: Arnhem,
Nijmegen. Breda
Voor een derde wereldoorlog is er
geen plaats meer,
zégt de grijze gids,
die me heeft rond
geleid. Datzegt
niet alleen de gids
maar nagenoeg ie*
dere Canadees. 't
Belangrijkste stre
ven van Canada is
die eventuele oorlog te voorkomen.
En ze hebben er wat voor over!
Ruim 38 procent van. de Cana
dese overheidsuitgaven staat ter be
schikking van de Minister van De
fensie, Ralph Osborne Campney.
„Een niet onbelangrijk deel daarvan,
gaat naar U in Nederland en naar
andere landen,"' bracht premier St.
Laurent me in herinnering, „En
desondanks zult u zien, dat wij
middelen vinden om onze welvaart
te
Toen ik vorige uieefc op een mid
dag thuis zat, belde een vriend bij
mij aan. Hij stond met zijn autootje
voor mijn deur en zei met een ge
zicht, dat grote verrassingen voor
spelde.
,JStap eens in."
„Waar gaan we dan heen?" uroeg
ik... -V-
„Zal je wel zien", antwoordde hij,
,,'t is vlak bjj/' -
We reden mfjn straat uit en kwa
men op de Prinsengracht.
irAls je maar weet dat ik nog wer
ken moet, vandaag...' begon ik.
Maar hij stopte al jen sprak:
„Hier".
Aan het water stond een caravan en-
t«t het venster van dit eivormig voer
tuigje hing zijn vrouw en wuifde
mij toe.
„Gewoon, gekocht op een adverten
tie", sprak mijn vriend, „maar ja,
ik heb 'm helemaal vernieuwd, van
binnen".
Toen ik in het knusse interieur
op de banJc tegenover hem. zat sloeg
zijn geesdnft spontaan op mij over.
Wagens, boten of automobielen maar-
in gewoond kan worden bezitten na
melijk een geheimzinnige charme om
dat ze een stuk haast onwerkelijke
vrijheid suggererenVroeger, toen ik
mijn kinderen nog - Kapitein Rob
moest voorlezen, werd ik altijd weer
diep en oprecht bekoord door het be-
?'m van zo'n boekje. Je zag de wak-
ere held lekker, met een pijpje in',
de mond en de trouwe hond aan de
voeten, zitten lezen in het roefje van
zijn. vaartuig, dat over de vogelvrije
Oceaan glijdt, „op weg naar nieuwe
avonturen".
Dezelfde, van .de beschaving einde
lijk los geraakte mobiliteit staat de
caravanisten voor ogen.
„Wat wil je eens hebben?" vroep
mijn vriend, zo maar op de Prinsen
gracht, „Koffie, thee, bier, wijn,.,?"
„Ik kan ook wel even een ei voor
je bakken", sprak zijn vrouw. Maar
ik hield het op een glaasje moezel.
Terwijl de radio zorgde voor liefe
lijke muziek zaten wij uiterst ge
riefelijk aan het open raam hieven
de kelken naar verbaasde passanten,
stelden eensgezind vast dat dit ,,'t
was", waren kortom hartje Am
sterdam het hele C.B.H. met zijn
paperassen te slim a.f,
„En. verveelt het me hier, nou dan
rij ik gewoon naar een anderr mooi
punt", sprak mijn vriend, „Ik ga bij
voorbeeld naar..."
Voor ons raam verschenen twee
particulieren, die naar de vijftig lie-
ipen, doch besloten hadden dat lang
zaam aan te doen.
„Zeg meester", sprak de voorste,
moet hier wegwezen met die kar.
------over elkaar ten beste plegen je ge- hoge tariefmuren langs de Ameri- Hst centrum Ottawa, de federale hoofd
beelden en daar ook nog ven Dat ook rie waarderine over keans-Canadev* srrona wilde qteJ- stad van Canada, gezien van de Cana------- ----- <*- -- - --
tienduizenden immigranten ruim- en w^r van de Texan en de Yan- leï Ze SaflS tSïrtdurende strfM tZ^^SSSSSASSSS^ -*"* Wd'
schoots in te doen delen. kee in doorsnee een paar plaatsen gewikkeld rhet een even machtige da£ confederation square beheerst is
Die woorden stemmen de Euro- lager genoteerd staat, en dat er nu groep, die er niets voor voelde een van de luxueuze hotels, öie Ca'na-
peaar» tot nadenken. Miljarden geeft en dan meer genegenheid tussen de handjeklap in Commomvealth-ver- dian pacific Railways volgens hetzelfde
dit grote, rijke ^land uit voor de Amerikaan en de Canadees over en band te spelen. Die tegenstelling patroon van de Atlantische toti
eigen defensie, 240 mihoen, gulden weer schijnt te bestaan dan bij de vormde lange tijd de sleutel op Oceaan heeft gebouwd,
besteedt het aan opleiding van pi- Frans-Canadees voor zijn van Brit- de binnenlandse politiek.
loten uit de Europese NAVO-lan- se oorsprong zijnde landgenoot. Het is niet tot die hoge tarief- subsidieerde Amerikaanse landbouw
den, grote hoeveelheden materiaal Er is over de relaties van Canada muren gekomen. Maar vooral in de Canada moordende concurrentie
zendt Canada naar Europa en do- tok de V.S. en met name de eco-landbouwstatea van het midden- aandoet op wat de. Canadezen be-
J:~~ 1 nomie in Canada veel gestreden. Er westen blijft men zich. er zeer schouwen als hun traditionele af
was de jaren door een -groep, die goed van bewust, dat de sterk ge- zetmarkten.
vendien handhaaft het hier een
landmachtbrigade en een lucht
machtdivisie. En wij in Europa
trachten, de een na de ander, op
onze verdedigingsmiddelen te bezui
nigen, Generaal Foulkes, voorzitter
van het Canadese comité van chefs
van staven, legde daar nog eena
de nadruk op met de opmerking:
„De Canadese belastingbetaler komt
dat nogal onlogisch voor. Wij moe
ten land- en luchtstrijdkrachten in
Europa voor de verdediging van de
vrije wereld stationeren.. Maar te
gelijkertijd beschikken we "niet
JOZEF COHEN, de bekende Gro
ningse literator, is
winnaar ge
worden van de door de Nederland
se Radio Unlfc cn het Belgisch Na-
tionaal Instituut voor Radio Om-
over voldoende strijdkrachten voor I roep uitgeschreven lulsterspehved-
de Nooröarnerikaanse defense en stryd. Zijn spel Het staat op de
moeten Amerikaanse eenheden hier t muren" is met de prijs van vijftien-
gelegerd worden, U begrijpt, dat
zeer zorgvuldige en zeer gedetail
leerde voorlichting'nodig is om de
blijvende steun van Canada, aan de
NAVO te verzekeren."
Dat is Amerikaans denken. En de
Canadees is Amerikaans al iszijn
land nog steeds een toegewijri..;-3id
van het Gemenebest. Men behoeft
rnaar de eerste de beste winkel
binnen te stappen om tè constate
ren, dat de grote goederenstroom op
het Noordamerikaarise continent van
zuid naar noord en omgekeerd gaat
honderd gulden bekroond.
De in de Congo woonachtige Vla
ming Albert van Hoeck heeft de
tweede prijs van
750.— gekregen
voor zijn luister
spel „De recht:
de
gouver
neur".
In totaal heeft
de jüry, bestaan
de uit Herman Teirlinck, Emmy
van Lokhorst. Jan Boon. Raymond
Brulez, Marcel Koole, Louis Littz
deDCanidLSWvïn1Ud| .«c» iS
sehynt te nemen, als hij_zijn Sweet,
Caporal en Export-virginia, die eens
een goede standaard van onze zwar-
(169 uit Nederland en 154 uit Bel
gië) te beoordelen gekregen.
Josef Cohen, wiens literaire werk
te handel vormden, prefereert bo- t ae iaatste jaren reeds toerd bekroond
ver, de Luckies en. Chesterfields en X door de steden Amsterdam en Gro-
zijn Canadian Rye (whiskey) boven j ningen, heeft aan zijn luisterspel
de Amerikaanse Bourbon.
Er is echter meer. Als het om
twee maanden gewerkt. Vijftien
honderd gulden is »oor 'n goed
zijn persoonlijke, zijn nationale re- hoorspel een behoorlijk honorarium,
latie tot de grote buur gaat, blijkt Nederland wordt het echter
de Canadees er prijs op te stellen {slechts toegekend voor een be
de scheidslijn aanzienlijk meer in
houd te geven. Meer dan de bijna
kroond stuJc. De tuieede prijsuun-
nQGr die wellicht niet korter be-
uitsluitend administratieve^ deze lijn f 2ig is geuieest ontvangt met T50
die hjj de Europeaan bij de eer
ste kennismaking suggereert.
Als men van zekere animositeit
moet spreken, dan moet men toch
bedenken, dat die gematigder is.
dan die zich .zou kunnen laten af-
gulden nog cïtyd meer dan de au
teur, die buiten wedstrijdverband
een luisterspel schrijft, in handen
krijgt. Waarmee we maar ujillen
vaststellen., dat de omvang van de
pryze» duidelijk de onderbetaling
leiden uit appreciaties, welke Bet- J van onze luisterspelacteurs accen
ten en Nederlanders nog wel eens f tueert.
EEN probleem voor de televisie
regisseurs blijkt nog altijd de
opstelling van de deelnemers aan een.
discussie. Gisteravond, in het YPRO-
programma, zaten de parlementariërs
die onder voorzitterschap van de
heer Brijnen van Houten debatteer-
den over de KSG keurig op een rij -
tje naast elkaar. Met ieder een eigen
tafeltje voor zich. Zo moest hèt ge
sprek wel ontaardenin een. langs
elkaar heen praten,
't Beste onderdeelvan het pro
gramma was de pittig-kolderieke
Britse filmfantasie /.Pleasure garden"
Ten aanzien van de. rubriek „Roton
de" geldt het- bezwaar, dat we al
eerder tegen dergelijke „magazines"
hebben gemaakt: voor de onderwer
pen afzonderlijk was zo weinig tijd
beschikbaar, dat ze nauwelijks aan
gesneden konden worden. De ge
sprekjes bleven aan <le oppervlakte
en konden daardoor niet boeien. Jam
mer, dat Jaap Molenaar die het pro
gramma met enkele pretentieloos-
gevoelige liedjes inleidde zo ner
veus was. Sfeer had het optreden
van ,Los Trovadores", waarmee de
avond werd besloten. H. S.
DE beeldhouwer 3. G. Werthelm,
secretaris van de stichting „Open
baar Kunstbezit", heeft gisteravond
kraan".
„Wie zegt dat?" vroeg mijn vriend.
,J)at zeggen wij", antwoordde de
'stille 177ian geduldig, „Omdat wij_ daar ven
T zijn. En u kunt het Ook zien op dat
bordje, daar op de muur".
Wij schonken de mannen glazen
i wijn in, die zij buiten, in bar-houding
concurrentie J tegen de wagen geleund, met smaak
nuttigden. Daarna verwijderden zij
zich, -niet dt» belofte vooreerst niet
fe zullen terugkeren. Maar dat wa
ren dan ook Amsterdammers, moet
ii rekenen.
„Dat bordje, daar op de wttur",
werd al gauw een symbool.
Want zo'n wagen is een verrukke
lijk bezit als Nederland maar mat
meer Sicilië leek.
Een gewone voorbijganger, zoals
ïk, siet het leven namelijk veel té
in een radio-praatje waarmee 't eer
ste half jaar van tie cursus werd: -
afgesloten, nog eens gewezen op het eenyoudig. Zolang je je
onverwachte succes dat werd \beweegt heb je nog wel speelruimte,
\[niaar..,zodra je zon caravan hebt oj
iaat nog'erger is een onduide-
boekt; 77.000 deelnemers. OoR de'VVe.
reldomroep overweegt in september,
als de cursus
ïuwirtS'hSS? «S l«ke helemaal
1 nerval, ub „e ,„aj mnn
ambtenaren, de koddebeiers, de tra-
West bestemde programma's uit te
zenden.
IN het KRO-programma (H. II; «---• -
vanavond vaa 8.50 tot 9.25 een t grasveldbeschenners, de bos-
terinspecteurs, de wallekantgeweldi-
gen, de ankerptaatsbeheerders, dc
recital door de Engelse pianist Co
lin Hoi'sley, die o.a. werken van
Beethoven en Ravel zal uitvoeren;
daarna, van 9.45 tot 10.45. een opname
van de op 'n Holland Festival-con
cert uitgevoerde „Carmina Burana''
tooud-koningert k^ndom, dat hele,
efficiënte, op de nuttigste verorde
ningen steunende leger van mannen,
die je beleefd doch vastberaden in
peperen, dat iin Nederland iedere
vierkante millimeter, te land en te
van Carl Orlf. De Marini«skapel
ot 8 50 voor de [.iémand die altijd maar een ding
concerteert van 8.05 tot 8.50 voor de
AVRQ-microfoon. Het 'orkest wordt
geleid door Gijsbert Nieuwland, die
per l augustus in dienst van de Avro
zal treden. I dr°-°m-
zegt.
„V mot hier toègwezen".
Èn daaraan breekt de prijheicw-
Er valt niet aan te wrikken; in
Dresanië is de tijd van sprookjes
DEN BOSCH In het Casino is voorgoed ooorby.
maandagmiddag voor het eerst in
het zuiden van het land.een textiel
beurs geopend, waar 45 fabrikanten,
importeurs, groothandelaren en gros
siers in velerlei textielartikelen, eer.,..——--
collectie bijeen hebben gebracht. de NAVO-strydkrachten ingedeeld.
BONN.' Drie "Westduitse gemofco-
,,riseerdé divisies infanterie zijn
velerlei textielartikelen een maandag zonder officieel vertoon, bij
•- - 1.1. T XT A f?A ,TT rfzXrtö*! ri
T)£t,f10LIKAMinHEr HArtD
5CHRjf-ritl6TL£i£rt.
Moet ik héér j*
T6RUG- i-n I
iKHOOPMAAfl
OftTlhOAUW U&RBR1.
D!fl6KRlj(jt
te doen hebben." „Je vergeet mijn;notities, over
de ligging van de eilanden, waar htj t Lutonium
heeft opgeslagen." zegt Eddy, „we moeten zien
dat in handen te Krijgen. Want zoals Lupardi er
in is geslaagd het erts te winnen, kunnen \vy net
toch niet Wij beschikken t»U eenmaal met over
robot* en onderaardse fabrieken. Ik geloof aan
,.Het achterdoek moet. er beschei
den uitkomen," riep hij. „Laten wa
het voetlicht eens proberen.
Even later floepte een warme gloed
aan,
„Maar hoe kunt u nu zien?riep
Cedric. „O hemeltje, hóe kunt u
zien?"
„Ik kan een staande schijnwerper
aanbrengen," bood Paul aan, ,,of
we kunnen een raam vrijmaken."
Cedric keek in verwarring naar
21 kwijt te raken, beste_ "Withers. Het Troy. „Maar het buitenlicht zou een
is veel beter om mij wel te be- valse schijn geven", zei hij. „Of
Troy klom energiek naar boven handelen en niet zo op te vliegen niet?"
en hoopte, dat er nog vuur in de bij een beetje goed bedoelde kri- We kunnen het proberen"
haard m haar witte kamer zou zijn. tiek." „Dit is belachelijk," zei de Ten slotte was Troy, via een in-
Toen ze door de bocht klom pakte bezoeker met iets van wanhoop in genieus arrangement van een paar
ze met haar rechterhand haar lange 2jjn 8tem. „Ik leg deze zaak for- schermen, in'staat daglicht op haar
rok op en zocht met de Imkerhand nieel uit handen. Dat is mijn laat- boek en een redelijke kijk op het
de leuning. ste woord." Er was een pauze waar- toneel te krijgen.
De leuning was kleverig. in Paul, zonder succes, probeerde pc hij stond, natuurlijk,
Ze trok haar hand snel terug en Cedric voort te duwen. „Dat accep- bekend als de Grote Klok in de
bekeek haar. De palm was donker, teer ik niet," zei Sir Henry ten middentoren sloeg elf. Een deur, er-
Troy stond m de scaaduw van de sj0tte. „Kom nou, Wither, bedaar. Eens achter het toneel, ging open en
muur. maar ze liep naar het licht. wat. Begrijp me' toch, ik heb al zo- djchk en precies op tijd kwam Sir
Onder de lamp zag ze, dat de vlek veei moeilijkheden. Heel veel. Ver- jjenry gekleed als Macbeth op het
op naar hand rood was. draag de onhebbelijkheidjes van een verlichte toneel
Er verliepen zeker vijf seconden oude man. Het zal je niet spijten. .Hemeltje" fluisterde Troy. „Oh
eer ze zich realiseerde, dat het verf Luister es. Sluit die deur en luister hemeltje".
was' naar me." Zonder zich om te Een verwoestend opvallend kos-
HOOFDSTUs. v draaien sloot de bezoeker langzaam tuum", zei Cedric in haar oor,
de deur. „maar'op zijn eigen belachelijke
;lEn:nü," fluisterde Cedric. „ver- ^anier toch wel opwindend. Of
om half ell de veWMde echtend 'f «iett, Tè opvallehd?"
zocht Troy, beiaden met verfdozen. JïJ.frgetel' ïal wo"ien 'h het
«en rol linnen en nageltjes, haar Kom in Codsi
lelI door Paul^n^CeSie^die^aar ^ha"A ten sïotte bereikten ze het *"Hjj "iiep'Tüssen de decorstukken
ezel'tussen zich in droegen,, ging ze ineaxerxje. naar de deur achter het toneel. De
door een lange gang, die vanuit- de Een. half uur later had Troy haar deur sloeg dicht en Troy wa3 alleen.
bal leidde, sloeg rechtsaf bij een ezel opgesteld, baar canvas gespan- Ze had het plan haar onderwerp
groene, gazen deur. „waarachter", nen en papier klaar gelegd voor de meteen op het doek op te zetten,
zoals Cedric hijgde, i.de Moeilijke voorstudies. Het theater was hele- Er waren geen voorstudies meer
Kinderen naar hartelust hun gang maal echt met een vrij diep to- nodig. Er - was weinig tijd en ze
gaan" en liep door naar de achter- neel. Het achterdoek van- Macbeth wist wat-ze wilde. Hier valt, dacht
kant van het immense huis. Er ge- was simpel maar voortreffelijk uit- Ze, niets mee te vergelijken; het mo-
schiedde tijdens deze tocht een in- gevoerd. De schilder had Troy's out- ment waarop je het strakgespannen
cident, want toen ze de deur pas- werp uitstekend uitgevoerd. Ze zag doek aankijkt en je hand uitstrekt
seerde van wat, naar Troy later ver- al waar ze haar figuur zou plaatsen. om er de eerste streek op te. zetten,
nam. een kleine zitkamer was, werd Het had geen; zin de achtergrond Terwijl zé. haar adem inhield be
de deur opengerukt en een korte, nis werkelijkheid voor te stellen. Het woog ze haar houtskool over het
plompe man verscheen met zijn rug zou gewoon een toneeldoek worden.linnen. Het gaf antwoord met een
naar hun toe en riep: „Als u geen „Een afhangend koord zou het best zacht getrommel. „Daar gaan we"
vertrouwen in mijn behandeling hebt, doen.' dacht ze, „maar daar zullen dacht Troy,
Sir Henry, is er een gemakkelijke ze wel bezwaar tegen hebben. gingen vijftig minuien voorbij
oplossing. Ik zal blij zijn verlost te Cedric en Paul Heten haar nu zien én lijnen groeiden onder haar
worden van de ondankbare taak een wat er met het .licht kon worden [lanö Ze voor- en achteruit, ac-
verdomd lastige patiënt en zijn klein- gedaan. Troy had er plezier jn. Zij Centueerde met dc scherpe kant van
dochter voorschriften te geven, hield van de geur van canvas en- v0v,+sv00i 0f veegde het vlak
Troy trachtte door te lopen, maar het gevoeL dathier een plaats was over net doek. Alles wat Troy bezat
Cedric blokkeerde haar weg. Hij waar mensen werkten. In het klei- vl0eide nu naafh^7kleine; zwart
hield de ezel schuin in de gang en ne theater gmg zelfs Ceduc er op geWOrdeQ hand. Ten slotte stond ze
-1K"« vooruit. Hij Wist waar het over gmg l^eweïglük, op tien pas afstand
„Niet te opvallend voor mij', zei
Troy kortaf en liep door het midden-
ook. dat wij nu moeten proberen die bases op te luisterde met grote belangrieping. h ,g - - onoeweegiyK, op wen y««>
sporen. Ik neem aan. dat jij weer van de partü !„Kalm nou któn noa rommeldo van haar werk. Na een poosje stak
- n°5de on2,cht are Sr H J'
dat in 'wolken loskwam, van het doek.
(Wordt vervolgd?
Kenfio^"e^af Bob wïet hS nog niet De 5 dë onzichtbare "Sir Henry. „Ik trek haar suggesties
blij, dal dit onderdeel van de expeditie zonder
ongelukken is geëindigd.
Hou je gemak, Withers. Je kunt op het toneel staan, terwijl hü zelf
het je niet veroorloven je patiënten een enkele schijnwerper richtte.
Dinsdag 2 juli 1957
