DE WERELD IN WORDING
.„ZUILEN'' 8500
HIER!
Amerikanen kopen oude Britse
speelfilms voor televisie
Bijdrage tot
Nederlands
welvaart
Kamer vrijdags
niet meer bijeen
fiew zuur venijn*.
RADIO
EN T.V.
beroemde
geneesmiddelen
zorgen, dat II
weer met plezier
Uw werk doet
EUROMARKET:
Jhvilda
„Apartheid is
godslasterlijk"
Karei de Grote prijs
voor ds, J. Wit
dS5i?fRANI€lGODWIN
SPROETJE SPAR
door Ugato ITlarsh
GfcEh fÓRHAUTEiTEn
Dt TIJD 15 KOSTBAAR
Hnnr\...Knn..,TURfiERJ
)t Htfïf ALLÊ6 5EPAAN Wftf
IK OOK OEOAAH10U KtBBÈK
tR ts MAARÊËn mw>.
tR&R!SrtArlT.{ÈPEJ?ÊErt 1
nOETWEO.iKWltnET.TüRntR
**-i
Dit is dokter Mi lier,Pt btbit
P0W5PÊC1AÜ&T VAR HET LAND.
DOKTERMilLER.DIT 15
5PR0ETJt5PARKS
KurirU
!£T6 DOEN?,
3D48. Maar Rob en Eddy hebben zich ten on- door tc gaan. Eddy ziet in. dat verder verzet r.let Rob en hij zullen zich in de nieuwe situatie moe-
rechte Goeerus: gemaakt over dc rol van de oude zal baten. Hy roept Rob toe, zijn vuurwapen op ten schikken en zich ols gevangenen van deze
Apoén en zijn zoon: de Indianep hebben het al- ie bergen en zich over te geven. Het stamhoofd Indianenstam moeten beschouwen. Wanneer ?.e
leen op de twee blanken gemunt en de twee van de Indianen spreekt hen daarna streng toe. echter merken, dat Apoén en zijn zoon zijn ge-
andere leden van de karavaan maken van de Voor zover Eddy de man kan volgen, begrijpt hij- vlucht, geven zij alle hoop op een spoedige ver-
verwarring gebruik om er zo 6nel mogelijk van dat ze te doen hebben met de „Condorvereerders", i lossing niet op.
DE levensstandaard van dc Westelijke wereld berust in hoofdzaak
op technisch vermogen; cn dit technisch vermogen op zijn beurt
is weer afhankelijk van energievoortbrenging. De energie wordt
verkregen uit kolen, olie cn water; grondstoffen, waarover niet
onbeperkt kan worden beschikt. Dit is de redea, waarom de levens:
daard als een kwetsbaar ding moet gelden; een feit, waarvan velen
onvoldoende rekenschap geven. De opvatting, dat er van alles oven'
is voor iedereen; stamt uit een vroeger tijdperk, toen de overvloed er hij
lange na niet was, maar toch met strijd, vlijt en vernuft bereikbaar leek.
Op het ogenblik, nu er althans in Amerika en Europa tot op zekere
hoogte sprake van overvloed is, is het optimisme aanmerkelijk minder
groot geworden. Men weet bij bcuadcring wat er is, en men weel ook,
hocvelen er aanspraak op maken.
t Veeleer dan het geloof in de overvloed is het de vrees voor de schaarste.
Üie da geesten in het Westen beheerst. Men wordt geconfronteerd met dc
grenzen der mogelijkheden. Er is nog wel voor enkele eeuwen steenkool, Wet merd genoteerd uit de mond
doch er blijkt een fysieke onmogelijkheid tc bestaan, deze in veel grotere v.roeO vergrijsde, maar
hoeveelheden aan de oppervlakte te brengen dan titans het geval is. De 2J1 f. sl??er Soest,
oliereserves zijn nog wel vrij groot, maar de schatting van een uitputting
er van in vijftig tot vijfenzeventig jaar lijkt niet onredelijk. Waterkracht
blijft er wel, doch ze kan bij verre na niet in alle de energiebehoeften
voorzien.
De vraag of er stroom genoeg, water genoeg, gas genoeg, olie genoeg is,
is een overheersende geworden bij een mensheid, die in zo hoge mate van
centrale voorzieningen afhankelijk is geworden. De vraag klemt te meer
omdat de verre volken, die eeuwen laug een zelfgenoegzaam en armoedig
bestaan hebben geleid, zich opmaken om hun plaats in te nemen aan wat
tot dusver de dis der rijken was. Alle volken zijn buren geworden, zei
Nehroe bij zijn aankomst in ons land. En buurvolken kijken nu eenmaal
naar elkaar en stellen zich op elksar in.
Hiermee is een probleem aan de orde gesteld, die ónder ver
schillende benamingen cn benaderingen al een reeks van jaren
de aandacht vraagt. Hulp aan onontwikkelde gebieden is er één
van. Een andere is de tijdens de Suez-crisis in Engeland veel
vuldig vernomen uitroep; Laat ons het snel over de boeg van de atoom
energie gooien, en dan het Midden-Oosten laten stikken in zijn olie! Feit
is, dat op het ogenblik de verschillen tussen wat ruwweg West en Zuidoost
kan worden genoemd nog ontzaglijk zijn, waarbij Oost graag tot het peil
van West wil opklimmen, cn West onder geen beding tot het peil van
Zuidoost wil afdalen.
Er bestaat, geloven wij, veel verwarring over de houding die het tech
nisch zeer ontwikkelde cn daardoor welvarende deel van de wereld moet
innemen tegen het (grotere) deel, dat nu ook wil meedoen en zijn deel
van de rijkdommen der -wereld opeist. Er zijn mensen, die heel ver gaan
cn eigenlijk een soort van gelijk op deleu zouden willen toepassen. Ande
ren daarentegen vinden, dat, zoals de industriële landen hun eigen weg
hebben gevonden, de niet industriële het ook maar moeten doen. Een
derde categorie beveelt een middenweg aan, mede op grond van de over
wegingen, dat op deze wijze gevaarlijke spanningen kunnen worden ver
meden.
Het besef van de grootte en de ernst van het probleem dringt echter
«i3ar tot weinigen door. Het komt niet alleen aan op wat West wil doen.
Het komt ook terdege aan op de feiten, waarvoor Zuidoost de wereld
stelt. En het komt vooral aan op de oude waarheid dat wat de een eet,
de ander niet kan eten, en wat de een verbrandt, de ander niet kan ver
branden. De rijkdom en energie (in natuurkundige zin) van West zijn tot
dusver voor een deel door Zuidoost geleverd. En de atoombrandstof, waar
mee Engeland zich wil vrijmaken, komt ook al weer niet uit het Jand zelf-
ZIEHIER de moeilijkheden, waarvoor West zich ziet gesteld: op ern
tijdstip, dat het zelf met zekere scbaarstefactoren kennismaakt,
krijgt het ook te maken met de noodzaak, er toe bij te dragen dat
de beperkte rijkdommen der aarde over veel meer mensen worden
verdeeld. Misschien dat sommige Amerikanen, in hun rijke continent, nog
•wel de illusie hebben dat iedereen het zo goed kan krijgen als zij.'Dei
Europeanen zullen hier wel wat realistischer tegenover staan.
Het bestaan van reserves kan wel als vaststaand worden aangenomen.
Er rijn geleerden die waarschuwen, dat men zich van atoomenergie geen
gouden bergen moet dromen; maar de mogelijkheden hiervan 2ijn stellig
y-eer aanzienlijk. Ook andere onverbruikte energiebronnen zijn nog wel aan
te wijzen. Maar er moet ook in hoge mate worden gewaakt, dat de i
voedselvoorziening efl gezondheidstoestand niet in gevaar komt door ver
vuiling van bodem en atmosfeer.
De hulp aan onderontwikkelde landen dient onzes inziens te bestaan in
het bieden van gelegenheid, zichzelf op te werken hetgeen insluit, dat ze
de eigen moeilijkheden ook zelf moeten oplossen. Zal echter de hele ont
wikkeling er niet too leiden, dat later iedere men» afzonderlijk zich met
een magerder deel moet vergenoegen dan tban3 ter beschikking staat van
de bewoners der bevoorrechte lenden? Het hoeft geen ramp te zijn wan
neer men intussen weer leert beseffen, dat welzijn en welvaart dingen zijn,
die elkaar maar gedeeltelijk dekken.
Het begin van dit verhaal móét ik
wel aanbevelen in de spéciale aan
dacht van de vele dragers van de
verzuilingsgedachte in Nederland,
die in 1951 de achtereenvolge ns m
Maarn en Driebergen gekoesterde
hoop om het: nog eens van slagers
knecht tot slagertebrengen had
opgegeven
„Ga mee, dan zal Ik je brengen
bij een van jullie best geslaafde
immigranten", zei me het hoofd van
de Canadese immigratie-dienst in
de provincie Alberta, in Edmonton.
Hy bracht mij naar Van Soest, die
ora zeven uur 's avonds nog in zijn
eigen slagerij aan 101 Avenue te
Jasper Place klanten stond te hel
pen. Geen winkelsluiting? Jawel,
om negen. uur.
Geen hulp? Jawel,
m'n vrouw. Je
kunt;: haar twee
huizen verder vin
den, bydie blau
we auto; je kunt
ookwachtentot
ze me. straks komt
aflossen als ik wat ga' eten. Ja, m'n
eigen, huis, m'n .eigeu winkel, m'n.
eigen auto.
Toen ik later bij hem binnen zat
te kijken naarzijn eigen televisie
bij een glas, gekoeld in zijn eigen
koelkast, vroeg ik voorzichtig of hij
niet wat al té veel hooi op zijn vork
had genomen. Dat immers blijkt een
fout van vele 'pas gearriveerde im
migranten. Ze raken zozeer in de
ban van dedoor allerlei financie
ringsmaatschappijen gestimuleerde
honger naar eigen, bezit, dat-ze ko
pen zonder de betalingsmogelijkhe-.
den meer te kunnen overzien.
Volledige werkgelegenheid wordt
in Canada evenals in. de V.S. door
voortdurende productieverhoging
nagestreefd. De daarvoor nodige
vergrote afzet wordt onder meer
mogelijk gemaakt door.aanmoedi
ging van dc afbetaling.
■Neen, van Soest, „Van", zoals de tion", zegt Van Soest. „Hij ving.de
Canadezen hem noemen, heeft zich Nederlanders op, die. uit de trein
niet overeten. Het meeste is zijn kwamen. Ikwist niet wie hij was
eigendom. Huis en winkel zijn met toen hij mij aansprak. Mijn naam
een zeer dragelijke 6% hypotheek stond niet op zijn lijst Toerj bleek,
belast' én de zaak loopt gesmeerd, dat ik hervormd was, werd het hem.
Drie jaar. geleden heeft hij in Jasper duidelijk. Hij was gereformeerd.
Place deze winkel- geopend.Toen Het speet hem, maar hij kon niets
was 101 Ave nog niet meer dan voor mij doen. Ik stelde hem gerust:
een eerste voorzichtige bebouwing We zijn alleen van Nederland naar
Van Highway No 16, net- buiten de Edmonton gekomen dominee, we
kom van het snel uit zijn jasje groei- komen ook wel alleen van Edmon-
ende oliecentrum Edmonton. Nü -is ton naar een baas en een paar ka-
Jasper Place een gemeente met mers."
meer dan 16.000 zielen. Veertig tot Van Soest' heeft een baas gevorv-
vijfenveertig procent van die zie- den. bij de meatpackers en lang-
len komt vrijwel regelrecht uit ,Ne- zaarnaan de v/eg naar zijn zaak. Een
der land. hardwerkend, rustig, niet snel van
Toch heeft Van Soest! vrijwel geen baas wisselend immigrant. Daardoor
Nederlandse klanten. De Nederlan- kredietwaardig. Nu baas in eigen,
ders hier zijn voornamelijk gerefor- zaak temidden van een bijna domi-
meerd. „Toen ik hier vijf jaar. gele- nerend Nederlandse gemeente in het
den aankwam, stond de dominéé met hart van een der- meest belovende
een lange lijst namen aaii het sta- provincies, van Capada. Maar zijn
op het uitgestrekte spoorwegemplace
ment van Winnipeg hehben tientallen
Nederlandse emigranten hun eerste
werk in Canada, gevonden. Journalis
ten, klompenmakers en kantoorbedien
den. Hard en zwaar werk. waarbij hun
niets cadeau werd gegeven. Maar al
lengs hebben ze hun greep op de Ca
nadese samenleving gekregen, en dé
lueesteu kunnen veel ruimer teven, dan
hun ooit thuIS. in het vaderland moge
lijk zou zRn geweest
klanten zijn in hoofdzaak Canadees,
want slechts weinige Nederlanders
kopen bij hun hervormde landge
noot! Bijna 8500 kilometer van de
boorden van de Zuiderzee..
De klacht omtrent dij, volgehou
den sectarisme is algemeen. Een Ca
nadese immigratie-ambtenaar ver
telde me, dat geconstateerd 5s. dat
vertegenwoordigers van de (Neder
landse) Christelijke Emigratie Cen
trale. die zich in Canada persdonlijk
op dg hoogte hadden kunnen stel
len van debehoefte aan landbou-"
wers in-een bepaald gebied, terug in
Nederland niettemin, verklaarden,
dat er op die plaats geen behoefte
aan landbouwers was. De enige ver
klaring was waarschijnlijk, dat er
geen Nederlandse kerk stond.
In Vancouver, die unieke stacl aan
de Canadese westkust centrum
van handel, industrie, landbouw en
scheepvaart, temidden van een soort
Noors fjordengebied, waar zich meer
dan 10.000 Nederlanders hebben ge
vestigd, hebben de niet tot een daar
gevestigd Nederlands kerkgenoot
schap behorende Nederlanders de
koppen bijeengestoken om door mid
del van oen toegewijd sociaal wer-r
ker in zijn schaarse vrije tijd
die landgenoten te helpen die op
dood spoor zijn geraakt en die "an
dere deuren voor zich gesloten vin
den", Want de Liefde kent ook daar
zijn Nederlandse sectie-grenzen.
(Van een onzer redacteuren)
DEN HAAG In het komende
najaar zal de Tweede Kamer niet
meer op vrijdag vergaderen. Dit
gebéurt op verzoek van het kabi
net. Op die dag zullen namelijk
kabinetsvergaderingen, worden ge
houden. De maandag, tot nu toe de
gebruikelijke dag voor kabinets
vergaderingen, zal worden vrijge
houden voor ministersbesprekingen
in internationaal verband, speciaal
in Benelux verband.' De tijd, die
verloren gaat door het wegvallen
van de vrijdag zal door het houden
van meer avondvergaderingen wor
den gecompenseerd. Slechts in zeer
dringende gevallenis Kamerpresi
dent Korfenhorst van plan op
maandag te vergaderen.
(Advertentie IM.)
EEN van de grote Amerikaanse
tv-net%vorks, ABC, heeft in Enge
land de recht.i gekocht van 25 door
wyien sir Alexander Korda geprodu
ceerde films. D$ prya; -£ 50.000
(ruim 'n half miljoen gulden). Op 25
achtereenvolgende zaterdagavonden
zuilen dè film» in het beeldradio-
programma worden vertoond. Enkele
titels; „The private life of Henry
VIII", „The Ghost goes West", „Lady
Hamilton".
'In de Britse filmwereld is om deze
transactie nogal iets te doen geweest.
"Volgens Tom Drib erg, de tv-criticus
van de „New Statesman", blijkt er
duidelijk uit, dat de Amerikanen
hebben te kampen met 'n gebrek aan
oorspronkelijke televisie-spelen en.
speciaal voor de tv gemaakte films.
De eigenaars1 van de rechten van de
oude Korda-films zyn uiteraard .in
hun nopjes met het voor hen
zeer - voordelige contract. Maar.
George Single-
ton, president
van de Cinema
tograph Exhibi
tors' Associa
tion. heeft op
gemerkt dat de
films ten minste twintig jaar oud 2ijn
en hun amusementswaardeverloren
hebben. „Misschien zal het publiek,
als het vijfentwintig avonden naar
deze oude beestjes heeft moeten
kijken, de goede moderne films
waarderen," meende Singleton opti
mistisch.
UIT alles blijkt, hoe moeilyk het
is een televisie-programma dat
de; ganse dag duurt te vullen. Hoe
wel de Britse producenten er weinig
voor voelen recente speelfilms voor
de tv beschikbaar te stellen, ver
wacht men toch dat ook de Engelse
beeldradio, zodra haar zendtijd ver
der wordt uitgebreid, het niet zon
der lange filmprogramma's kan stel
len.
Een m erktnaardig by verschijnsel
Is het overigens, dat de. belangrijk
ste jonge Amerikaanse filmregis
seurs, die Hollywood een nieuwe
impuls hebben gegeven, hun ervaring
hebben opgedaan in de televisie
studio.
LEX VERVUURT, de Hilversum-
se ensembleleider, heeft 'n Calyp
so gecomponeerd, waarmee hij te
gen de over de Ati. Oceaan komen
de calypso-stroom wil oproeien.
Vervuurts compositie, „Mies Hele
na", is namelijk al naar. de Ver
enigde Staten en Zuid-Am er ika ver-,
kocht Tot dusverre zijn bijna alle
calypso's uit. die landen geko
men. Dit is niet de eerste calypso
van Lex Vervuurt. Hij maakte er al
een over een konijnenhu wèlij k, die
ook op de plaat Is vastgelegd, en
een andere, die is opgedragen aan
prinses Margaret van Engeland. De
gramofoonplaat, waarop Ednrundo
Ros dit nummer speelt, is inmid
dels al aan de prinses aangeboden.
OP de zender Hilversum-U van
avond van 9.10 tot 10.45 een uit
zending van de internationale im
provisatiewedstrijd op het orgel in
de Grote of St. Bavokerk te Haar
lem. Via de andere zender wordt
van 9.05 tot 10.25 „Het geheim van
lord Cammarleigh uitgezonden, een
bewerking dooi' Basil Dawson van
de roman van Roy Horniman, In de
rolbezetting o.a. Wam Heskes en
Peronne Hosang. De regie voert S.
de. Vries Jr. Hierna komt u luis
teren naar de 47-jarige Franse hot-
violist Stephane Grappelly, die een
programma van improvisaties (o.a.
op „Pen oies from heaven" en. „My
funny Valentine") uitvoert. Grappel
ly wordt begeleid door zijn eigen
pianist Raymond Pol en door de
Nederlandse musici Ger Daalhuizen
(bas) en Cör v. d. Berg (drums).
Woensdag 10 .juli 195 i
Advertentie IM
Bij pijnen, griep of „landerig" gevoel tioti
en «nkel tablet werkelijk .wonderenI
Vervolg van pag. 1
verzwakking van onze Internationale
concurrentiepositie.. Gezien echter
het,, beleid derwerknemersorganisa
ties en hét .overleg tussen werkne
mers en. werkgevers ;in de afgelopen
jaren, vindt de regeringgeen aan
leiding juist op dit punt bijzonder
pessimistisch te. zijn.
,'Men moet zich. volgens de rege
ring hoeden. voor overdrijvingen
voor wat betreft de gevolgen van
de Euromarkt voor ons prijsniveau,
'Het aantal verplichtingen, met prijs
verhogend effect is namelijk be-'
perkt. HiertoeMjehoren de verplich
ting tot gelijktrekking van mannen-
en vrouwenionen en de verplichting
de toeslag voor ovéruren (boven de 40
u.) gelyk te maken aan de toeslag, die
thans in. Frankrijk bestaat. Zij heb
ben tezamen een loonverhogend eï-'
fect van 6 a 7 pet. waarvan 2 Vé A 3
pet. voor rekening komt van de
harmonisatie van mannen- en vrou-
wenlonen. yoïgens de regering zui
len,'indien de sociale eisen van het
verdrag tot een maximum worden,
uitgevoerd, de hieruit voortvloeien
de kosten ruimschoots worden gefi
nancierd,' zonder dat van. prijsstijgin
gen sprake behoeft' te zijn.
Tenslotte geeft. de.regering, (in de
aanvang van haar Toelichting) toe,
dat de verdragen er op vele punten
anders uitzien dan zij graag had ge
wild en dat het „Europese karakter"
ervan zwakker is uitgevallen dan zij
zich had voorgesteld.
(Advertentie IJW.)
Kaih. bisschoppen:
PRETORIA. De rooms-Ratho-
lïeke bisschoppen van Zuid-Alrika
hebben dinsdagavond unaniem be
sloten om hun Btandpunt tegen de
apartheid te handhaven. In een door
2a bisschoppen getekende verkla
ring wordt de apartheid als „gods
lasterlijk" gedoodverfd.
De bisschoppen besloten een appel
te richten aan alle blanke Zuid-
Afrikanèn om te streven paar een
onmiddellijke wijziging in de poli
tiek der regering voordat het land
een „algemene slachting" tegemoet
gaat.
In de verklaring wordt aange
drongen op volledige burgerrech
ten voor alle rassen.
NIJMEGEN De prijs der stad
Nijmegen, de „Karei de Groteprijs",
is dit jaar voor literatuur toege
kend aan ds, J. Wit, predikant van
de Waalse gemeente. De officiële
uitreiking zal vermoedelijk in sep
tember geschieden.
„Aha!" riep Sir Henry triomfan
telijk. „De winnende worp, denk ik.'
De winnende worp!"
Hij wierp zichzelf achteruit.in zijn
stoel, keek om zich heen en lachte,
verrukt. Op dit ogenblik sloeg Paul,
die met Fenella op het haardkleed
stond, zijn arm om haar heen, kuste
haar hartstochtelijk en zei hardop:
„Fenella en ik gaan trouwen."
Er volgde een met elektriciteit ge
laden stilte, die misschien tien se
conden duurde.
Toen. nam Sir Henry het triktrak-
bord op en wierp het verrassend ver
door de salon.
„En. met opwinding," voegde
Paul er bleker wordend aan toe, „is
nog nooit iemand ver gekomen."
Juffrouw Orrincourt floot Milia-
mant liet zich op de knieën zakken
en begon de stukken van het spél
te zoeken.
Pauline Kentish,die. met iets
van schrik; naar haar zoon keek
murmelde 'geagiteerd: „Nee, lieve
ling". Nee, alsjeblieft^ Nee Paul, dpe
niet zo ondeugend. Neef Fenella!"
Cedric wreef zich. in de -handen
met: zijn mond open, glinsterende
ogen. en een opgekrulde neus. "Maar
ook hij keek verschrikt.
En alle Ancreds keken uit de hoe
ken'van hun ogen. naar Sir Henry.
Hij was de eerste man, die .Troy
zich aoit geheel aan zijn woede had
zien overgeven. Ze vond het een lor-.-
midabeie voorstelling. Als hij niet
zo'n oude man was. geweest, zou zijn
furie minder verontrustend, wat
minder medelij wekkend zijn ge
weest. .Oude lippen, bevend van
woede; oude ogen, wier felheid ver
doezeld werd door reuma; - oude
handen, die inongecoördineerde
rage schokten het waren onver-
draaglijke uitingen van emotie.
Troy stond op en probeerde on
gemerkt de deur te bereiken.
„Kom terug," 'zei, haar gastheer
luid. Troy ging terug. „En hoor hos
deze mensen me vernederen. Kom
terug, zegik." Troy ging op de
dichtstbijzijnde stoel zitten.
„Papa," fluisterde Pauline, die
haar vingers in elkaar vlocht, en
,,Papa", echode Millamant, die met
de dobbelstenen manipuleerde. „Als
tublieft. "t Is zo slecht voor u.
Maakt u zich niet zo van streek,
alstublieft,"
Hij legde hun met een handge
baar het zwijgen op en kwam moei
lijk overeind. Péftil, die Fenella's
arm vasthield, wachtte tot zijn
grootvader voor hém stond en zei
toen snel: „Het spijt ons er zo'n
scène van te maken. Ik heb Fen
er van overtuigd, dat dit de enige
manier was om deze zaak te behan
delen. We hebben dit persoonlijk
met u besproken, grootvader, en u
heeft ons gezegd wat u er van denkt.
Daar zijn we het niet mee 'eens.
Dit is tenslotte iets van ons. We
hadden weg kunnen, 'gaan om te
trouwen zonder er iemand iets van
te zeggen, maar dat wilden we niet'
doen. Daarom dachten we M
„We dachten", zei Fenella adem
loos, „dat- we het in de familie
kring moesten aankondigen",
„Omdat", voegde Paul er aan toe,
„ik al een advertentie naar de
kranten heb gestuurd en we het n
wilde vertellen voor u het zou
lezen."
„Maar Paul, lieveling be
gon zijn moeder. -
„Jij verdomde jonge snotaap",
barstte Sir Henry los, „hoe haal je
hetA in je hoofd om zó'n verwaand
gezicht te trekken en zo tegen MIJ
te spreken?"
„Tante Pauline", zei Fenella,
„het spijt me als u het naar vindt,
maar
„Shh", zei Pauline.
„Moeder is er wél blij om,** zei
Paul,- „nietwaar moeder?'
„Shh", herhaalde Pauline ver
ward.
„Stilte!" 'schreeuwde Sir Henry.
Hij stond nu midden op het haard,
kleed. Het leek Troy, dat zijn aan
vankelijke woede nu snel aan het
veranderen was in iets dat meer
theatraal en minder verontrustend
was. Hij leunde met een elleboog
op de schoorsteenmantel. Hij druk
te twee vingers en een duim tegen
zijn oogleden, trok zyn hand lang
zaam vreg. hield de ogen gesloten,
fronste alsof hij pijn had. zuchtte
tenslotte diep en opende zijn-ogen
zeer wijd.
„Ik ben een oude man", zei hij
'met gebroken, stem. .Ken oude
mam Het is makkelijk om mij te
kwetsen;^ Heel gemakkelijk. Je hebt
een sluwe slag geslagen. Goed.
Doet er niet toé. Ik zal er wei
onder lijden. Waarom niet? Het zal
toch niet lang meer duren. Nu niet
lang meer, nee."
„Papa, lieve papa", riep Pauline,
terwijl ze op hem afstevende en
haar handen samenvouwde. .Maak
ons nu niet zo verdrietig. Je moet
niet zo praten. Mijn jongen zou u
voor niets ter wereld ongelukkig wil
len maken. Papa, ik smeek u,
laat my rustig met de kinderen
praten."
„Dit", fluisterde een stem in
Troy's oor, „is gelièèl en al theater."
Ze schrok heftig. Cedric was ach
ter zijn opgewonden familieleden,
langs geslipt en leunde nu over de
rug van haar .stoeL
„Het heeft geen zin, Pauline. Laat
ze gaan. Ze kennen mijnwensen.
Ze hebben de wreedste weg gekozen.
Laat ze hun eigen weg roaar gaan."
„Dank u grootvader", zei Fenella
opgewekt, maar met bevende stem,
„Het is onze weg en we zullen
blij zijn hem te kunnen gaan."
Sir Henry's gezicht kleurde diep
rood. „Dit is onduldbaar", brulde
hij, en zijn tanden, niet in staat met
de furie van zijn dictie mee te
gaan, sprongen hachelijk los, maar
werden woedend weef teruggekiapfc.
Fenella giechelde nerveus. „Jullie
zynminderjarig," zei Sir Henry
plotseling. „Jullie zijh beiden min
derjarig. Pauline, als je ook maar
een greintje respect hebt voor d«
verlangens van je oude vader, zul je
deze waanzin verbieden. Ik zal met
je moeder spreken, juffrouw. En
ik zal je vader een telegram stu-
ren."
„Het kan moeder niet schelen
zei Fenella.-
„Jullie weten, jullie weten by zon
der goed,waarom ik deze nonsens
niet wil hebben."
(Wordt vervolgd)
•"A
