FINANCIËN IN DE KNOEI
a-La
Poëzie
TELEVISIE OP HAAR BEST
Wolkenkrabbersanti-
lawaai en heldendom
mm
'jsjstssst-, „tï?"' grids'tSg tots£?y3
Britse hoogleraar
emigreert naar
India
Kernfysici in VS
doen beroep op
Eisenhower
G^rsA^^sssss, «sal».»
RADIO
EHT.V.
.SPROETJE SPARKS door FRANK GODWIN.
Jr
pst
AVONTUREN
VAN
KAPITEIN
DE moeilijkheden, die het gevolg zJjtt van het verschil tussen ie
bestedingen-en de verdiensten, tekenen zich geleidelijk duidelijker
af. Op het ogenblik is er sprake van een crisis5 in de financiering,
waarvan de woningbouw nu ook de nadelige gevolgen dreigt te
ondervinden. Het is een ontwikkeling, die geen verwondering wekt. Eerder
was verwondering op haar plaats geweest, indien ons* land zonder veel
bezwaren alle gevolgen van zijn bevolkingstoeneming en van het zich
voortdurend versterkend concurrentievermogen van de andere door de
oorlog getroffen landen het hoofd had kunnen bieden.
Men moet er zich rekenschap van geven dat de woningbouw behoort
tot de rubriek der socfèle investeringen. Het belang er van is natuurlijk
enorm, doch het ligt op bet terrein van het volkswelzijn, van de zedelijke
gezondheid; niet op dat van de economie in de zuiver materiële zin. Om
het andera te zeggen, een goede huisvesting komt het gemoedsleven, het 1
gezinsleven en het maatschappelijk leven ten goede, maar niet of slechts
in zeer zwakke mate de produktie.
Men boude ons de vaststelling ten goede. Zij richt zich waarlijk niet
tegen de woningbouw, waarvan wij de voortzetting op zo groot mogelijke
schaal gaarne willen bepleiten; zij heoogt slechts aan te duiden dat een 1
Stijging van het bevolkingscijfer betekent, dat een volk zekere lasten op
ach neemt. De voornaamste hiervan zijn die voor woningbouw en onder
wijs, maar het zijn ze bij lange na alle niet. Kortgeleden nog betoogden
wij de noodzakelijkheid van zalen en terreinen voor ontspanning, opdat
de jeugd niet de straat als enig toevluchtsoord vindt. Kort en goed, de
bevolkingstoeneming vraagt offers.
ER is een tijdlang getwijfeld of de arbeidsmarkt de vele jongeren
zou kunnen opnemen, die ieder jaar beschikbaar komen. Tot nu
toe is dit vrijwel geen probleem gebleken. De behoefte aan werk
krachten is ook op het .ogenblik nog aanmerkelijk groter dan het
aanbod, wanneer wordt afgezien van een zwakke siraktuurwerkloosheid
hier en daar. Deze zorg is er niet; maar de andere zorgen zijn onderschat,
nadat het leek le rijn gelukt, met soberheid en hard werken de boze ge
volgen van de oorlog af te schudden.
Sindsdien is al te zeer geloofd, dat de vette jaren waren aangebroken.
Er werden aanzienlijke belastingverlagingen en aanzienlijke loonsverho
gingen ingevoerd. Nu kan niemand in redelijkheid iets hebben tegen ver
antwoorde belastingverlagingen en verantwoorde loonsverhogingen. Doch
de huidige toestand bewijst, dat het alles tezamen te royaal is geweest.1
Nederland bouwt huizen en Nederland poldert in en Nederland sluit zijn
zeegaten af en Nederland verzekert zijn ouderen enigermate een bestaan.
Het is belangrijk, maar het kost geld, dat allen met elkaar moeten op
brengen. Op het ogenblik komt bet er op neer, dat deze taak niet wordt
volbracht. Het geld is krap geworden. De handelsbalans is zwaar passief,
en misschien de betalingsbalans 0ok wel. Nederland is geen goedkoopte-
eiland meer.
De regering heeft een aantal maatregelen deels getroffen, deels aan
het parlement voorgelegd, Enige voorstellen tot belastingverhoging komen
zeer binnenkort in do Eerste Kamer aan de orde, nadat de Tweede Kamer
ze heeft aanvaard. Maar er zijp aanwijzingen genoeg, dat er in het land
■weinig geneigdheid is, de ernst van de situatie te begrijpen. Stap voor
stap vooruit gaat niet zo moeilijk; maar een stap terug i3 geen populaire
beweging. Er zit echter weinig anders op, zal het niet uitlopen op een
inflatie, waar iedereen de nadelige gevolgen van ondervindt.
Dgang van zaken i» al meer dan eens gesteld. Naar onze mening
krijgen degenen, die in de jaren 1952 tot 1956 hebben gewaar
schuwd tegen het huns inziens al te zeer slaken van de koorden
der soberheid, meer gelijk dm hunzelf waarschijnlijk lief is. De belasting
verlaging met een half miljard en de gedifferentieerde loonsverhoging
hebben een grotere geldruimte geschapen, dan achteraf verantwoord is
gebleken. Bovendien i« de verfoeilijke gedachte in het leven geroepe' dat
alles mogelijk is.
Een illustratie van de toestand leveren twee berichten op één dag: dat
omtrent het teruglopen van de produktie der mijnen en dat over de loons
verhoging van het mijnpersoneeleen maatregel, waarmee de regering
overigens niet meteen heelt willen instemrc u. Het zou dus neerkomen op
meer loon voor minder werk. En nog een feit van heel andere aard: sedert
het doorwerken yan de bestedingsbeperking wordt plotseling op wegen
bouwwerken voor veel lager prijs ingeschreven. De materialen zijn niet
goedkoper geworden en de Ionen niet lager, en toch" zeggen de aannemers
dat ze er mee uitkomen. Ra ra, waar bleef vroeger het extra geld?
Da regering zal het moeilijk genoeg krijgen met het xechtbuigen van
8e toestand, en de vakbonden zullen ook hun zorgen hebben om begrip
te vinden, voor de deugd der bescheidenheid in een tijd van volledige
werkgelegenheid.Te veel echter staat op het spel,Twee dingen zijn van het'
grootste belang: het tegengaan van een verdere prijsstijging en het ver-!
hogen van de arbeidsproductiviteit. Als aan deze voorwaarden wordt vol-
d. tt* zijn do huidige moeilijkbeden niet onoverkomelijk en bestaat een
teaelijke kans dat, zo er nu „schade" wordt geleden, die later wordt in-
gehaald.
Donderdag 2 5* juli 1957
EUilüjji.illjiijüii.ü.iiii!
iriU.üüiiiti1;!;
den en dan het door eilandjes ge
markeerde water, dat zich in een
diepblauwe kleur aan de horizon ver
liest
Aan de andere kant liggen ginds
de valleien van de staten Aragua en.
Carabobo (Venezuela is een staten
bond), met hun grote plantages en
dichter bij strekt zich Caracas
over haar prachtig dal uit De laatste
acht ]aren is daar enorm veel ver
anderd en op een schaal, die doet
denken aan de dagen van het Ro
meinse keizerrijk. Napoleon begon
met het „stroomlijnen" van Parijs,
Mussolini verbreedde een paar Ro
meinse boulevards, maar dit alles
lijkt onbeduidend bij wat in Caracas
"redaan is. Ongeveer duizend oude,
vaak karakteristieke huizen werden
E t.„u j - r gesloopt en daarvoor in de plaats
vraag naar de schuld van de regering san de onbevredigende t kwam een grotendeels nieuwe stad
CARACAS. Nauwelijks was ik appelen). En. hoewel de levenskos-
glsteren in m'un geriefelijke vlieg- ten niet meer zo astronomisch stijgen
tulgstoel gezeten of onze snelheid zyn de meeste dingen nog duur, voor-
daalde aanzienlijk. We waren in Zuid al arbeidskracht. Daardoor heeft Cen-
Amerika's langste kabelspoorweg (3^ tro Bolivar, het meuwe hart van Ca-
km) op weg naar Venezuela's nieuw- racas, drie keer zoveel gekost air zijn
ste wolkenkrabber een hotel op New Yorks pendant Rockefeller Cett-
de top van Cerro Aviia toen de ter.
elektrische stroom uitviel. Gelukkig Er ,={- h5#,„ „v wolfcpnkrahK^-E
»a in vertraagd tempo verder klom. Ds beide centrale „toren," - in do Ég
wandeling „de tweeling" geheten
Een halt uurtje later (lnplaais van hebben 28 verdiepingen. Ze Muiten
binnen de gebruikelijke tien minu- aan bij een paar blokken "rpachtiga
ten) waren we toch op de berg. De gebouwen van acht verdiepingen. De
aankomst was origineel; uit de hal kantoren in dit hele complex geven
van het stationnetje kun je door een onderdak aan 4000 man personeel;
overdekte galerij meteen in de lobby er zijn ook verschillende regeringsbu-
van het hotel komen. De bouwers er reaus gevestigd.
«"rTaf1,"a«ï'.°gaImmdnemneI°¥.' ï(g^
mctTde ho1d^bmetdriizlnVlndlfflmf Selagvn rijbanen. Dasr beneden kun-
Op de bovenste verdiept* - 6» me-
«n têfrL. wllr'Zfllrfbl/Zfr'i l'<*,Popu!airste vervoermiddel In dit g
ingericht.
land zonder spoorwegen, "Want de S
enkele lokale lijntjes hebben, in het
AR!0/5 Crt t
VENEZUELA
Het panorama is hier uniek. srote verkeer fiel'wetaïg betekend, het laatste woord op dit tabled. Nu tie en ook een groot minnaar. Zel-
Cerro Aviia ligt 2100 meter bo» Maar het volgend jaar ai zal dit an- el heeft Venezuela een aardig snulje: den ontbrak een schone vrou.v in
ven de zee. Die is aan de noordzijde ders zijn. Dan kunnen reizigers voor de eerste spoorweg ter wereld, die zijn gevolg„El Libertador" de
goed te zien. Eerst de lichte stran- het eerst met de trein van Maracaibo met micro-radiogolven gedirigeerd bevrijder, zoals hij in de volksmond
LONDEN. De vooraanstaande
Britse hoogleraar in de biologie prof.
J. Haldane is woensdag hit honden
vertrokken om rich In IndU te vesti
gen.
„Ik wil in een vrij land wonen,
waar niet overal buitenlandse troe
pen rijn gelegerd en wanneer ik bui
tenlandse troepen zég bedoel ik de
Amerikanen", verklaarde de hoog
leraar. Overigens zei hfj niets tegen
de Amerikanen in het bijzonder te
hebben.
De 64-jarige prof. Haldane trad
vorig jaar uit de communistische par
tij „wegens de Stalinistische inmen
ging. In de wetenschap". Van 1940 tot
3949 was hij hoofdredacteur van de
communistische „Daily Worker"-
WASHINGTON. Een vijftigtal
Amerikaanse kernfysici van het
atoomcentrum Los Alamos hebben
'n een schrijven aan president
Eisenhower verklaard, dat de poli
tiek y*n de Verenigde Staten tn de
een te plaats gericht moet *Un op
maatregelen die de oorlogskansen
kunnen verminderen.
De technische verbeteringen aan
de middelen tot oorlogvoering blij
ken bij dit doel onbetekenend te
rijn, aldus dg briefschrijvers Zij
zeggen verder nog, dat als de proe
ven met kernwapens werkelijk no
dig zijn om het gebruik van de
kernenergie voor vreedzame doelen
te bevorderen, deze proeven onder
controle moeten staan van een com
missie van de Verenigde Naties.
van staal, glas, beton en marmer.
Burgers uit het oude centrum kregen
geriefelijke nieuwe flats in de buiten
wijken. Het enorme verkeer en de
geweldige groei der bevolking zijn
hiermee keurig opgevangen. Want
op elke drie Inwoners rijdt bier een
auto en binnen achttien jaren nam
het aantal mensen toe van 200.000
tot bijna een miljoen!
Dure affaire
zijn die stadsplannen
wordt. Deze draadloos bestuurde trei- heet zat bij voorkeur op een wit
nen brengen in het Orinoco-gebied 't paard en zo heeft hij ook in veel
ijzererts over een afstand van 140 km steden een standbeeld gekregen. Dat
naar de rivier-haven Puerto Ordaz. in Caracas is een pracht-exeroplaar
Een eigenaardig argument pleitte en het staat midden op Plaza Boli-
voor de aanleg van spoorwegen: var. Daar werd het in 1874 opgericht
door het enorme verkeer slijten de onder de regering van Guzman Blan-
wegen te hard. waardoor hun rende- co, de uitvinder van de Antilliaanse
ment steeds kleine'- wordt. Het inten- rechten en daardoor de grote inspi-
se verkeer had ook tot gevolg dat de rator van de smokkelhandel Bolivar's
eisen voor een rijbewijs steeds ruiterstandbeeld werd ontworpen
strenger werden. Wie er een wil ha- door de Italiaan Adama Tadolini en
len moet een waarborgsom van 10.000 daarna in Mfinchen uit brons gegoten,
bolivares rond 11.000 gulden Plaza Bolivar met te verwarren
achter de hand hebben. Voorzichtig- met Centro Bolivar is een geliefd
heid blijft daarna nog de grote schuta- centrum voor dagelijkse pantoffel
patroon, want wie een verkeersonge- parades, soms opgeluisterd met blaas-
luk veroorzaakt schiet er zijn rijbe- muziek. Maar bijna niemand weet
wijs voor kortere of langere tijd bij dat het granieten voetstuk van El
in. De Venezolaanse automobilist Libertador's standbeeld een metalen
moet zich. dus beheersen, vooral ook safe bevat. Daar zit heel wat in: het
in bet toeteren, dat hij altijd zo decreet van president Blanco, tot op-
graag deed. Tegenwoordig kan het richting van het monument, een par-
hem een flinke boete kosten en hij tü munten, een afbeelding van Ro-
beeft naar iets anders moeten omzien, livar op een medaille, medailles van
Lastige voetgangers en collega-weg- *t kapitool, standaardwerken en web
gebruikers jaagt hij nu opzij door met ten betreffende Venezuela, de grond
de vlakke hand tegen de buitenkant wet en de uitslag van de eerste volks
van zijn wagen te kletsen. Dat helpt, telling, de onafhankelgkbeidsverkla-
Ar ring (geïnspireerd, door El Liberta-
iSatlonale held dor) 'n exemplaar van elke belang-
j v" i,«r 7 ruke krant uit die tijd en2 portret-
Sinds 1948 het Venezolaanse keft in kan- \7 oor het verkeer mag er dan al tea van Guzman Blanco, waaronder
veel weggebroken rijn, een hand- 2DWaay aj een foto. De Venezolanen
o«tïnk Sr% dl n^SS?afracAfed,'S5: 'mlr toch V"S
Megebieden in het oosten. Er is al ks„it„0i het paIné<jn. 2JE
Kolonel Marco j Perez Jiménez houdt al
Kr«ÏÏSa ZSTS STSJSShS^JSSZ.^V£ van de ui, S
prijzen oen veelvoud Wn van'Öve7- len voorlopig rond 500 mttjoen wl- Unta v£
ai elders. De olie zoog sinds de ja- den bedragen. Daar staat dan tegen- Spanje vrijvocht en daartoe drie keer ÏJ_ÏJgS.SS SSL SOnSl
ren twintig de meeste werkkrachten over dat de exploitatie goedkoop kan 'h ontoegankelijk Andes ge- SnttS, hiS
op en alles moest ingevoerd worden. bergte trok. Bolivar zo zegt de ge- -
De invoerrechten waren bovendien °^e- treinen, wprdert natuurlijk
h' Geleidelijk gaat het nu een beetje H -"SWe si®°" P
gemakkelijker: er wordt meer gepro. °P «e r.«t h™ -
duceerd, vooral ook eten. (Toch zijn PUxa. op zijn stelgerenae «chlmmpl. De
er ook nu nauwelijks genoeg aard- sokkel herbe*Rt een schat aan curlosta. f
r-1 tr uue. 1WUVU'kt «05, „n
|K schiedenis was een man.van erudi-
HAN§ YKEMA.
*7 ON DAGMORGEN, ten huize van
1 mijn vrieitci Henry.
Hij is dichter en pas getrouwdIk
geef toe, dat dti onsamenhangende
mededelingen zijn, maar u moet ze
allebei weten en daarom breng ik ze
v biaar dadelijk aan het bepin toe,
dan hebben we dat tenminste achter
de rag.
De dichterlijkheid van mtjn vriend
blykt uit een bundel verzen, die be
ter is besproken dan verkocht en vit
zijn -levensgedrag, dat men met het
woordje schemerig aardig kenschetst.
Hij gebruikt zijn mond meer om te
glimlachen, dan om, te praten en is
zielsgelukkig als men hem zo veel
mogelijk alleen laat met zijn boeken
kast. Zijn vrouw is uiteraard bedrij-
viger, anders kreeg die jongen nooit
een hap eten. Zij heeft de onvoorstel
bare wanorde van zijn vrijgezellen-
staat in een paar weken geredderd
en doet nu geruisloos het huishouden
rond de leunstoel waarin hij, als be
roepsbezigheden hem niet elders doen.
vertoeven, glimlacht en leest.
Die zondagmorgen had fty Rilke
uit de kast genomen-
Terwijl zijn jonge vrouw in de
keuken bezig wasverzonk hij in
het Stundenbuch en toen xij in de
kamer kwam en de koffietafsl be
gon te dekken, sloeg hij net ,JDie
Weise von Liebe und Tod des Cor
nets Christoph Rilke" weer eens
open. In lange tijd had hij het niet
meer gelezen, maar net als vroeger
voerde het hem mee
„Reilen, reiten, reilen, durch den
Tag, durch die Nacht, durch den
Tag. Reiten, reiten, reite»..."
De koffietafel was gereed.
Maar toen zij zag hoe geabsor
beerd hij las, stoorde ze hem niet en
ging in haar stoel zitten wachten, tot
hij uit zyn lectuur opkijken zou. Jïe
zei u al dat ze pas getrouwd zijn.
Lang duurde het niet, want de Cor
net ie maar kort.
,Jm n&chsten Frühjdhr (es kam
traurig und kalt) ritt exn Kwrier de*
Freiherm von Pirovc.no langsom in
Langenau ein. Dart hat er eine altc
Fr au tuetnen ««hen".
Einde.
Hij legde het boek neer.
„Kom je aan tafel?" vroeg ze nu
H(j kxoam tegenover haar zitten
met afwezige ogen, nam op de tast
een boterham, deed er op wat het
dichtst by de hand stond en zei, on
der de indruk nog:
„Mooi vers, die Cornet
„Ja he?" zei ze. „Hou je er van?"
1 ,Jk ben er dol op," sjwak hij.
„Gunst, dan zal ik het méér ne
men," zei ze. „Ik wist niet dat je er
zo van hield."
Hij keek haar verbijsterd aan.
„En *t ts goedkoop ook," sprak ze.
Met haar vork wees ze naar een
blikje, waarop h-y las:
Corned Beef'.
Toen kij het mij verteld had, be
sloot hij met deze woorden:
,Jk weet niet hoe jij bent, maar
i k kan op zo'n ogenblik niet tegen
een vrouw zeggen: „Ben je mal, ik
bedoel die rommel niet, ik bedoel een
vers van Rilke." Dat zou een klap
met een bijl zyn. Ik heb het dus
maar zo gelaten,"
Misschien vertel je het haar eens,
als jullie mat langer getrouwd zi)n,"
veronderstelde ik.
,Jk hoop het wel," zei hij. „Want
ze geeft het me nu elke dag. En ik
lust het helem&dl niet..."
KRONKEL
TELEVISIE op ha&r best was het
programma „The restless sphe
re". door de BBC gemaakt ter ge
legenheid van de opening van het
geofysisch jaar en gisteravond, in
de vorm van
een tele-recor-
ding door de
NTS overgeno
men. Alle moge
lijkheden om 'n
e, alles om-
nde indruk te geven van het
otse werk dat wetenschaps
mensen over de gehele wereld een
drachtig hebben aangevat, zijn door
produktieleider Aubrey E, Singer
uitgebuit. Het programma zelf was,
evenals het onderwerp dat het be
handelde een hartverkwikkende de
monstratie van internationale sa
menwerking, die toch nog opge
bracht blijkt te kunnen worden in
deze verscheurde wereld.
De uitzendingen van gisteravond
°gonnen met een honkbalreporta-
iets
doening zijn geweest, dat een ge- genuanceerder hadden willen zien,
Voor de NTS moet het een vol
leerde van internationale vermaard
heid, prof. dr. ir. F. A. Vening
Meinesx bereid was „The restless
sphere" van 'n inleiding te voorzien.
De bijna 70-jarige hoogleraar deed
het kennelijk met plezier en ver
trouwen in de goede zaak. Te wei-
rug nog zien we figuren van dit
fojrmaat op de Nederlandse televi
sie-schermen. Dat het .in Engeland
anders is, wisten we de uitzen
ding van gisteren heeft het nog
eens duidelijk gedemonstreerd. De
upper ten van de internationale we-
.enschap werkte eraan mee. Prins
Philip bleek meer te zijn dan. al
leen maar 'n magneet voor het pu
bliek. Hij toonde zich een intelli
gent en levendig commentator, die
op de momenten dat hij in het
beeld kwam, niet op spiekbriefjes
was aangewezen.
begonnen
waarvan we de beelden
maar die als kennismaking met deze
tak van sport zeker interessant was.
HoeweL de herdenking van Sacha
Guitry door Fons Rademakers de
kenmerken der improvisatie droeg,
was zij zeker de moeite waard, en
bovendien een te waarderen dienst
aan de actualiteit.
H. S,
DOOR de bestedingsbeperking is,
een verder uitstel veroorzaakt
tn de bouw van de televisie-zender
te Smilde, Dit heeft minister Alge-
ra medegedeeld in antwoord op
schriftelijke vragen van het Kamer
lid. Boekhoven. Een deel van de
noordelijke provincies profiteert
reeds van de hulpzender te Irosum;
de zender te Markelo zal einde
1958 in gebruik kunnen worden ge
nomen. Ter uitvoering van het vol
ledigs televisieplan zal ook het ver
mogen van de bestaande tv-zender
te Lopik vergroot moeten worden
De hiermee same~hangende vraag
stukken zyn nog in studie.
7" Wsarom maan jt jfcoan
druk Aibtrt zee» dat hu met zyn
pony ctn succk> wordt op hct
T££M VAn Dt lAbER&CLUB?,»
poe m&rzQQnno_
£él' Ik wil dat OrtZC
CLABA,WATiJ>tR
*tT)t? Wan heb je
Tt&tfl 6Pft0tT)t?
zoonetnauccEi
wordt:
35 i
3061 Hoe moeten zij nu verder? De kustweg
begint aa» de overzijde van de rivier, maar die
kunnen zij zo toch niet oversteken. ,.We kunnen
bet befte een paar uur wachten," zegt Eddy: „die
ontploffingen zullen toch wel eens ophouden en
dan moet het water ook zakken-" Wanneer zij
drie uur later hun muilezels weer bestijgen, ne
men Eddy en Rob afscheid van Apoén en Tsibe.
De oude fndiaan wil graag zijn efgen stam weer
opzoeken om te zien wat daarvan is geworden.
Na een hartelijk afscheid vervolgen Eddy en Rob
hun weg langs de rivier. De stroom wordt gelei
delijk asn minder woest on enkele kilometers
ten westen van het dorp besluiten zy het er op te
wagen en door de stroom te waden om aan de
overkant de kustweg op te zoeken.
anders wilde bet. Ze zijn allemaal
door het dolle heen. Paul kan niet
bij zijn moeder weg en 'mammie
probeert tante Dessy onder controle
te houden. Ik voel me zo akelig
ik moest met iemand spreken,"
„Maar waarom? Wat ia er dan?
Wat is er gebeurd?"
„Grootvader. Toen Barker hem
zijn thee bracht. Hg vond hem daar
liggen. Dood."
40 hebben? Het scheen toch, dat hÜ
haar mocht; waarom zou hy haar
De verf op de trapleuning. De werk bekladden? Somber ohderwierp gr j, njet|, goeiige ra dan om als
bril op het portret. Da belediging Troy de rest aan een onderzoek betrekkelijk vreemde In een huts
in schmink op Sir Henry's spiegel, en za moest hen stuk voor stuk los- van te verblijven. Het ge-
De opgeblazen ballon. De vliegen- laten, tot'ze bij juffrouw Orrmgcouri voet van eenzaamheid, het gevoel,
de koe. terecht kwam. dat men voortdurend op het leed
Als Broekje niet de daderes was, De uitgesproken vulgariteit van van anderen trapt, dat men de be-
wie dan wel? Als slechts èen per- al deze grollen, lag niet buiten het zoeker gaarne kwijt zou willen; al
soon verantwoordelijk was voor al karakter van juffrouw Orrincourh deze omstandigheden reduceren de
deze dingen, was Broekje uitgeslo- Was het, vroeg Troy zich met een ongewilde indringer tot e^n toestand
ten. Maar het kon ook. dat Broek- pijnlijke grimas af, omdat juffrouw van voortdurende verontschuldiging,
je was begonnen met het verfsme- Orrincourt, de wat welsprekende at- ^ie onuitgesproken moet blijven. Als
ren op de leuning en dat vandaar tenties die Sir Henry zijn gast had meQ njeta £an ^oen is dit dien-
af iemand anders de grappen had bewezen, kwalijk nam? Had ze mis- gevoel nog groter en Troy vond"
voortgezet. Zonder twijfel bevatte schien gedacht dat de zittingen ge- bet daarom niet erg, dat Fenella er
het verleden van Broekje een aan- legenheden waren geworden voor enige troost in scheen te vinden bij
tal van dergelijke practical jokes, nog duidelijker avances, voor meer haar te blijven. Ze maakte *nel een
Troy wenste, dat ze Iets meer wist nadrukkelijke klopjes 'op de hand, vuur aan op .de as van de vorige
van de moderne opvattingen van vastere drukjes aan de elleboog? avond, gaf Fenella, die bibberde als
kinderpsychologie. Was een derge- „Boehl" dacht Troy, „wat een ge- een hondje, opdracht het aan te bla-
lijk gedrag karakteristiek voor een dacht* zo midden in de nacht." Nee, terwijl zij zich baadde' en aan-
kind, dat een dominerende figuur dat whs te ver gezocht. Misschien k.eedde en luisterde, toen het kind
wilde worden en zichzelf tegenge- had ièn van de oudere meiden haar tenslotte afknapte, naar een ver
houden en onderdrukt voelde? Maar veratand verloren en deze onzin ge- ward verhaat dat «teeds weer t«-
Troy wa« er van overtuigd dat pleegd. „Of Barker", dacht de nu rugkeerde tot "de breuk tussen haar
Broekje de waarhefd had gespro- slaperige Troy. In het getrommel en baar grootvader. „Bet is zo ver
ken toen ze ontkende iets met de van de regen en de wind rond haar schrikkelijk dat Paul en ik hem zo'n
grapjes met de verf te maken te kamer begon Troy fantastische din- verdriet hebben bezorgd. "We zullen
hebben. En tenzij juffrouw Able een gen te horen. Wat later droomde ze onszelf nooit kunnen vergeven
leugen had verteld, was Broekje van vliegende bommen, die aan de nooit," snikte Fenella.
heel zeker niet de schilderes van nachthemel verschenen, op weg No rei
de Vliegende kae geweest, hoewel naar haar toren. Als ze bijna boven- Tu 'it 001
ze een duidelijke heft), had voor op haar «aren, veranderden ze in SP*
koeien en bommen draaide vliegende koeien, die breed grijns- JL'? uLa «edaan waar je
zich ongemakkelijk i bpd en den en met een Cedric-achtige be- f"
meende dat ze door het geluid van weging zachte bommen lieten val- „Maar wehebben het zo ruw
de regen heen de stem van de len, waarbij ze zeiden: „Plop, plop, kunt u njet ontkennen.
Grote Klok hoorde. Schuilde er eni- plop, lieve mevrouw Alleyn." hebben hem heel erg verdriet
ge betekenis in het feit, dat de toe- „Mevrouw Alleyn. Lieve mevrouw gedaan, dat heeft hij zelf gezegd,
voegingen aan haar schilderij opge- Alleyn, word alstublieft wakker." Sir Henry had het zêer vaak en
zet waren op een droge plaats, zo- Troy opende haar ogen. Fenella, tnet grote nadruk gezegd. Het was
dat ze weinig onheil konden aan- geheel gekleed, stond naast haar onmogelijk haar te vertellen, dat
richten? Wie van de volwassenen bed. In het dunne licht van de vroe- het meer woeda dan verdriet Was
in het huis zou dat kunnen weten? ge ochtend zag haar gericht er koud geweest, die hem zo bewoog. TVoy"
Cedric. Odric schilderde, hoewel en zeer wit mt Ze opende en sloot zocht een ander* wég, „Het leek
waarschijnlijk met waterverf. Ze haar handen onophoudelijk. De hoe- mij, dat hij er overheen was."
meende, dat zijn artistieke koorts, ken van haar mond waren naar be- Gisteravond" huilde Fenella,
op zijn manier, authentiek was. Hij neden getrokken als van een kind „aj's jfc er aan'denk wat we gister-
zou. dacht ze, instinctief terugdein- dat op het punt stond in huilen uit avond over hem zelden. In de salon.
ïtn van jo'n vandalisme. Maar te barsten, bada, naar boven w„ ge8aan.
veronderstel dat hu wist dat er „Wat ia er?" vroeg Troy. Iedereen behalve mammie «n Paul.
geen onherstelbare schade werd aan- „Het leek me beter naar U toe te
gericht? En welk motief kon Cedric komen om het te vertellen. Niemand (Wordt vervolgd!