FINANCIËN IN DE KNOEI a-La Poëzie TELEVISIE OP HAAR BEST Wolkenkrabbersanti- lawaai en heldendom mm 'jsjstssst-, „tï?"' grids'tSg tots£?y3 Britse hoogleraar emigreert naar India Kernfysici in VS doen beroep op Eisenhower G^rsA^^sssss, «sal».» RADIO EHT.V. .SPROETJE SPARKS door FRANK GODWIN. Jr pst AVONTUREN VAN KAPITEIN DE moeilijkheden, die het gevolg zJjtt van het verschil tussen ie bestedingen-en de verdiensten, tekenen zich geleidelijk duidelijker af. Op het ogenblik is er sprake van een crisis5 in de financiering, waarvan de woningbouw nu ook de nadelige gevolgen dreigt te ondervinden. Het is een ontwikkeling, die geen verwondering wekt. Eerder was verwondering op haar plaats geweest, indien ons* land zonder veel bezwaren alle gevolgen van zijn bevolkingstoeneming en van het zich voortdurend versterkend concurrentievermogen van de andere door de oorlog getroffen landen het hoofd had kunnen bieden. Men moet er zich rekenschap van geven dat de woningbouw behoort tot de rubriek der socfèle investeringen. Het belang er van is natuurlijk enorm, doch het ligt op bet terrein van het volkswelzijn, van de zedelijke gezondheid; niet op dat van de economie in de zuiver materiële zin. Om het andera te zeggen, een goede huisvesting komt het gemoedsleven, het 1 gezinsleven en het maatschappelijk leven ten goede, maar niet of slechts in zeer zwakke mate de produktie. Men boude ons de vaststelling ten goede. Zij richt zich waarlijk niet tegen de woningbouw, waarvan wij de voortzetting op zo groot mogelijke schaal gaarne willen bepleiten; zij heoogt slechts aan te duiden dat een 1 Stijging van het bevolkingscijfer betekent, dat een volk zekere lasten op ach neemt. De voornaamste hiervan zijn die voor woningbouw en onder wijs, maar het zijn ze bij lange na alle niet. Kortgeleden nog betoogden wij de noodzakelijkheid van zalen en terreinen voor ontspanning, opdat de jeugd niet de straat als enig toevluchtsoord vindt. Kort en goed, de bevolkingstoeneming vraagt offers. ER is een tijdlang getwijfeld of de arbeidsmarkt de vele jongeren zou kunnen opnemen, die ieder jaar beschikbaar komen. Tot nu toe is dit vrijwel geen probleem gebleken. De behoefte aan werk krachten is ook op het .ogenblik nog aanmerkelijk groter dan het aanbod, wanneer wordt afgezien van een zwakke siraktuurwerkloosheid hier en daar. Deze zorg is er niet; maar de andere zorgen zijn onderschat, nadat het leek le rijn gelukt, met soberheid en hard werken de boze ge volgen van de oorlog af te schudden. Sindsdien is al te zeer geloofd, dat de vette jaren waren aangebroken. Er werden aanzienlijke belastingverlagingen en aanzienlijke loonsverho gingen ingevoerd. Nu kan niemand in redelijkheid iets hebben tegen ver antwoorde belastingverlagingen en verantwoorde loonsverhogingen. Doch de huidige toestand bewijst, dat het alles tezamen te royaal is geweest.1 Nederland bouwt huizen en Nederland poldert in en Nederland sluit zijn zeegaten af en Nederland verzekert zijn ouderen enigermate een bestaan. Het is belangrijk, maar het kost geld, dat allen met elkaar moeten op brengen. Op het ogenblik komt bet er op neer, dat deze taak niet wordt volbracht. Het geld is krap geworden. De handelsbalans is zwaar passief, en misschien de betalingsbalans 0ok wel. Nederland is geen goedkoopte- eiland meer. De regering heeft een aantal maatregelen deels getroffen, deels aan het parlement voorgelegd, Enige voorstellen tot belastingverhoging komen zeer binnenkort in do Eerste Kamer aan de orde, nadat de Tweede Kamer ze heeft aanvaard. Maar er zijp aanwijzingen genoeg, dat er in het land ■weinig geneigdheid is, de ernst van de situatie te begrijpen. Stap voor stap vooruit gaat niet zo moeilijk; maar een stap terug i3 geen populaire beweging. Er zit echter weinig anders op, zal het niet uitlopen op een inflatie, waar iedereen de nadelige gevolgen van ondervindt. Dgang van zaken i» al meer dan eens gesteld. Naar onze mening krijgen degenen, die in de jaren 1952 tot 1956 hebben gewaar schuwd tegen het huns inziens al te zeer slaken van de koorden der soberheid, meer gelijk dm hunzelf waarschijnlijk lief is. De belasting verlaging met een half miljard en de gedifferentieerde loonsverhoging hebben een grotere geldruimte geschapen, dan achteraf verantwoord is gebleken. Bovendien i« de verfoeilijke gedachte in het leven geroepe' dat alles mogelijk is. Een illustratie van de toestand leveren twee berichten op één dag: dat omtrent het teruglopen van de produktie der mijnen en dat over de loons verhoging van het mijnpersoneeleen maatregel, waarmee de regering overigens niet meteen heelt willen instemrc u. Het zou dus neerkomen op meer loon voor minder werk. En nog een feit van heel andere aard: sedert het doorwerken yan de bestedingsbeperking wordt plotseling op wegen bouwwerken voor veel lager prijs ingeschreven. De materialen zijn niet goedkoper geworden en de Ionen niet lager, en toch" zeggen de aannemers dat ze er mee uitkomen. Ra ra, waar bleef vroeger het extra geld? Da regering zal het moeilijk genoeg krijgen met het xechtbuigen van 8e toestand, en de vakbonden zullen ook hun zorgen hebben om begrip te vinden, voor de deugd der bescheidenheid in een tijd van volledige werkgelegenheid.Te veel echter staat op het spel,Twee dingen zijn van het' grootste belang: het tegengaan van een verdere prijsstijging en het ver-! hogen van de arbeidsproductiviteit. Als aan deze voorwaarden wordt vol- d. tt* zijn do huidige moeilijkbeden niet onoverkomelijk en bestaat een teaelijke kans dat, zo er nu „schade" wordt geleden, die later wordt in- gehaald. Donderdag 2 5* juli 1957 EUilüjji.illjiijüii.ü.iiii! iriU.üüiiiti1;!; den en dan het door eilandjes ge markeerde water, dat zich in een diepblauwe kleur aan de horizon ver liest Aan de andere kant liggen ginds de valleien van de staten Aragua en. Carabobo (Venezuela is een staten bond), met hun grote plantages en dichter bij strekt zich Caracas over haar prachtig dal uit De laatste acht ]aren is daar enorm veel ver anderd en op een schaal, die doet denken aan de dagen van het Ro meinse keizerrijk. Napoleon begon met het „stroomlijnen" van Parijs, Mussolini verbreedde een paar Ro meinse boulevards, maar dit alles lijkt onbeduidend bij wat in Caracas "redaan is. Ongeveer duizend oude, vaak karakteristieke huizen werden E t.„u j - r gesloopt en daarvoor in de plaats vraag naar de schuld van de regering san de onbevredigende t kwam een grotendeels nieuwe stad CARACAS. Nauwelijks was ik appelen). En. hoewel de levenskos- glsteren in m'un geriefelijke vlieg- ten niet meer zo astronomisch stijgen tulgstoel gezeten of onze snelheid zyn de meeste dingen nog duur, voor- daalde aanzienlijk. We waren in Zuid al arbeidskracht. Daardoor heeft Cen- Amerika's langste kabelspoorweg (3^ tro Bolivar, het meuwe hart van Ca- km) op weg naar Venezuela's nieuw- racas, drie keer zoveel gekost air zijn ste wolkenkrabber een hotel op New Yorks pendant Rockefeller Cett- de top van Cerro Aviia toen de ter. elektrische stroom uitviel. Gelukkig Er ,={- h5#,„ „v wolfcpnkrahK^-E »a in vertraagd tempo verder klom. Ds beide centrale „toren," - in do Ég wandeling „de tweeling" geheten Een halt uurtje later (lnplaais van hebben 28 verdiepingen. Ze Muiten binnen de gebruikelijke tien minu- aan bij een paar blokken "rpachtiga ten) waren we toch op de berg. De gebouwen van acht verdiepingen. De aankomst was origineel; uit de hal kantoren in dit hele complex geven van het stationnetje kun je door een onderdak aan 4000 man personeel; overdekte galerij meteen in de lobby er zijn ook verschillende regeringsbu- van het hotel komen. De bouwers er reaus gevestigd. «"rTaf1,"a«ï'.°gaImmdnemneI°¥.' ï(g^ mctTde ho1d^bmetdriizlnVlndlfflmf Selagvn rijbanen. Dasr beneden kun- Op de bovenste verdiept* - 6» me- «n têfrL. wllr'Zfllrfbl/Zfr'i l'<*,Popu!airste vervoermiddel In dit g ingericht. land zonder spoorwegen, "Want de S enkele lokale lijntjes hebben, in het AR!0/5 Crt t VENEZUELA Het panorama is hier uniek. srote verkeer fiel'wetaïg betekend, het laatste woord op dit tabled. Nu tie en ook een groot minnaar. Zel- Cerro Aviia ligt 2100 meter bo» Maar het volgend jaar ai zal dit an- el heeft Venezuela een aardig snulje: den ontbrak een schone vrou.v in ven de zee. Die is aan de noordzijde ders zijn. Dan kunnen reizigers voor de eerste spoorweg ter wereld, die zijn gevolg„El Libertador" de goed te zien. Eerst de lichte stran- het eerst met de trein van Maracaibo met micro-radiogolven gedirigeerd bevrijder, zoals hij in de volksmond LONDEN. De vooraanstaande Britse hoogleraar in de biologie prof. J. Haldane is woensdag hit honden vertrokken om rich In IndU te vesti gen. „Ik wil in een vrij land wonen, waar niet overal buitenlandse troe pen rijn gelegerd en wanneer ik bui tenlandse troepen zég bedoel ik de Amerikanen", verklaarde de hoog leraar. Overigens zei hfj niets tegen de Amerikanen in het bijzonder te hebben. De 64-jarige prof. Haldane trad vorig jaar uit de communistische par tij „wegens de Stalinistische inmen ging. In de wetenschap". Van 1940 tot 3949 was hij hoofdredacteur van de communistische „Daily Worker"- WASHINGTON. Een vijftigtal Amerikaanse kernfysici van het atoomcentrum Los Alamos hebben 'n een schrijven aan president Eisenhower verklaard, dat de poli tiek y*n de Verenigde Staten tn de een te plaats gericht moet *Un op maatregelen die de oorlogskansen kunnen verminderen. De technische verbeteringen aan de middelen tot oorlogvoering blij ken bij dit doel onbetekenend te rijn, aldus dg briefschrijvers Zij zeggen verder nog, dat als de proe ven met kernwapens werkelijk no dig zijn om het gebruik van de kernenergie voor vreedzame doelen te bevorderen, deze proeven onder controle moeten staan van een com missie van de Verenigde Naties. van staal, glas, beton en marmer. Burgers uit het oude centrum kregen geriefelijke nieuwe flats in de buiten wijken. Het enorme verkeer en de geweldige groei der bevolking zijn hiermee keurig opgevangen. Want op elke drie Inwoners rijdt bier een auto en binnen achttien jaren nam het aantal mensen toe van 200.000 tot bijna een miljoen! Dure affaire zijn die stadsplannen wordt. Deze draadloos bestuurde trei- heet zat bij voorkeur op een wit nen brengen in het Orinoco-gebied 't paard en zo heeft hij ook in veel ijzererts over een afstand van 140 km steden een standbeeld gekregen. Dat naar de rivier-haven Puerto Ordaz. in Caracas is een pracht-exeroplaar Een eigenaardig argument pleitte en het staat midden op Plaza Boli- voor de aanleg van spoorwegen: var. Daar werd het in 1874 opgericht door het enorme verkeer slijten de onder de regering van Guzman Blan- wegen te hard. waardoor hun rende- co, de uitvinder van de Antilliaanse ment steeds kleine'- wordt. Het inten- rechten en daardoor de grote inspi- se verkeer had ook tot gevolg dat de rator van de smokkelhandel Bolivar's eisen voor een rijbewijs steeds ruiterstandbeeld werd ontworpen strenger werden. Wie er een wil ha- door de Italiaan Adama Tadolini en len moet een waarborgsom van 10.000 daarna in Mfinchen uit brons gegoten, bolivares rond 11.000 gulden Plaza Bolivar met te verwarren achter de hand hebben. Voorzichtig- met Centro Bolivar is een geliefd heid blijft daarna nog de grote schuta- centrum voor dagelijkse pantoffel patroon, want wie een verkeersonge- parades, soms opgeluisterd met blaas- luk veroorzaakt schiet er zijn rijbe- muziek. Maar bijna niemand weet wijs voor kortere of langere tijd bij dat het granieten voetstuk van El in. De Venezolaanse automobilist Libertador's standbeeld een metalen moet zich. dus beheersen, vooral ook safe bevat. Daar zit heel wat in: het in bet toeteren, dat hij altijd zo decreet van president Blanco, tot op- graag deed. Tegenwoordig kan het richting van het monument, een par- hem een flinke boete kosten en hij tü munten, een afbeelding van Ro- beeft naar iets anders moeten omzien, livar op een medaille, medailles van Lastige voetgangers en collega-weg- *t kapitool, standaardwerken en web gebruikers jaagt hij nu opzij door met ten betreffende Venezuela, de grond de vlakke hand tegen de buitenkant wet en de uitslag van de eerste volks van zijn wagen te kletsen. Dat helpt, telling, de onafhankelgkbeidsverkla- Ar ring (geïnspireerd, door El Liberta- iSatlonale held dor) 'n exemplaar van elke belang- j v" i,«r 7 ruke krant uit die tijd en2 portret- Sinds 1948 het Venezolaanse keft in kan- \7 oor het verkeer mag er dan al tea van Guzman Blanco, waaronder veel weggebroken rijn, een hand- 2DWaay aj een foto. De Venezolanen o«tïnk Sr% dl n^SS?afracAfed,'S5: 'mlr toch V"S Megebieden in het oosten. Er is al ks„it„0i het paIné<jn. 2JE Kolonel Marco j Perez Jiménez houdt al Kr«ÏÏSa ZSTS STSJSShS^JSSZ.^V£ van de ui, S prijzen oen veelvoud Wn van'Öve7- len voorlopig rond 500 mttjoen wl- Unta v£ ai elders. De olie zoog sinds de ja- den bedragen. Daar staat dan tegen- Spanje vrijvocht en daartoe drie keer ÏJ_ÏJgS.SS SSL SOnSl ren twintig de meeste werkkrachten over dat de exploitatie goedkoop kan 'h ontoegankelijk Andes ge- SnttS, hiS op en alles moest ingevoerd worden. bergte trok. Bolivar zo zegt de ge- - De invoerrechten waren bovendien °^e- treinen, wprdert natuurlijk h' Geleidelijk gaat het nu een beetje H -"SWe si®°" P gemakkelijker: er wordt meer gepro. °P «e r.«t h™ - duceerd, vooral ook eten. (Toch zijn PUxa. op zijn stelgerenae «chlmmpl. De er ook nu nauwelijks genoeg aard- sokkel herbe*Rt een schat aan curlosta. f r-1 tr uue. 1WUVU'kt «05, „n |K schiedenis was een man.van erudi- HAN§ YKEMA. *7 ON DAGMORGEN, ten huize van 1 mijn vrieitci Henry. Hij is dichter en pas getrouwdIk geef toe, dat dti onsamenhangende mededelingen zijn, maar u moet ze allebei weten en daarom breng ik ze v biaar dadelijk aan het bepin toe, dan hebben we dat tenminste achter de rag. De dichterlijkheid van mtjn vriend blykt uit een bundel verzen, die be ter is besproken dan verkocht en vit zijn -levensgedrag, dat men met het woordje schemerig aardig kenschetst. Hij gebruikt zijn mond meer om te glimlachen, dan om, te praten en is zielsgelukkig als men hem zo veel mogelijk alleen laat met zijn boeken kast. Zijn vrouw is uiteraard bedrij- viger, anders kreeg die jongen nooit een hap eten. Zij heeft de onvoorstel bare wanorde van zijn vrijgezellen- staat in een paar weken geredderd en doet nu geruisloos het huishouden rond de leunstoel waarin hij, als be roepsbezigheden hem niet elders doen. vertoeven, glimlacht en leest. Die zondagmorgen had fty Rilke uit de kast genomen- Terwijl zijn jonge vrouw in de keuken bezig wasverzonk hij in het Stundenbuch en toen xij in de kamer kwam en de koffietafsl be gon te dekken, sloeg hij net ,JDie Weise von Liebe und Tod des Cor nets Christoph Rilke" weer eens open. In lange tijd had hij het niet meer gelezen, maar net als vroeger voerde het hem mee „Reilen, reiten, reilen, durch den Tag, durch die Nacht, durch den Tag. Reiten, reiten, reite»..." De koffietafel was gereed. Maar toen zij zag hoe geabsor beerd hij las, stoorde ze hem niet en ging in haar stoel zitten wachten, tot hij uit zyn lectuur opkijken zou. Jïe zei u al dat ze pas getrouwd zijn. Lang duurde het niet, want de Cor net ie maar kort. ,Jm n&chsten Frühjdhr (es kam traurig und kalt) ritt exn Kwrier de* Freiherm von Pirovc.no langsom in Langenau ein. Dart hat er eine altc Fr au tuetnen ««hen". Einde. Hij legde het boek neer. „Kom je aan tafel?" vroeg ze nu H(j kxoam tegenover haar zitten met afwezige ogen, nam op de tast een boterham, deed er op wat het dichtst by de hand stond en zei, on der de indruk nog: „Mooi vers, die Cornet „Ja he?" zei ze. „Hou je er van?" 1 ,Jk ben er dol op," sjwak hij. „Gunst, dan zal ik het méér ne men," zei ze. „Ik wist niet dat je er zo van hield." Hij keek haar verbijsterd aan. „En *t ts goedkoop ook," sprak ze. Met haar vork wees ze naar een blikje, waarop h-y las: Corned Beef'. Toen kij het mij verteld had, be sloot hij met deze woorden: ,Jk weet niet hoe jij bent, maar i k kan op zo'n ogenblik niet tegen een vrouw zeggen: „Ben je mal, ik bedoel die rommel niet, ik bedoel een vers van Rilke." Dat zou een klap met een bijl zyn. Ik heb het dus maar zo gelaten," Misschien vertel je het haar eens, als jullie mat langer getrouwd zi)n," veronderstelde ik. ,Jk hoop het wel," zei hij. „Want ze geeft het me nu elke dag. En ik lust het helem&dl niet..." KRONKEL TELEVISIE op ha&r best was het programma „The restless sphe re". door de BBC gemaakt ter ge legenheid van de opening van het geofysisch jaar en gisteravond, in de vorm van een tele-recor- ding door de NTS overgeno men. Alle moge lijkheden om 'n e, alles om- nde indruk te geven van het otse werk dat wetenschaps mensen over de gehele wereld een drachtig hebben aangevat, zijn door produktieleider Aubrey E, Singer uitgebuit. Het programma zelf was, evenals het onderwerp dat het be handelde een hartverkwikkende de monstratie van internationale sa menwerking, die toch nog opge bracht blijkt te kunnen worden in deze verscheurde wereld. De uitzendingen van gisteravond °gonnen met een honkbalreporta- iets doening zijn geweest, dat een ge- genuanceerder hadden willen zien, Voor de NTS moet het een vol leerde van internationale vermaard heid, prof. dr. ir. F. A. Vening Meinesx bereid was „The restless sphere" van 'n inleiding te voorzien. De bijna 70-jarige hoogleraar deed het kennelijk met plezier en ver trouwen in de goede zaak. Te wei- rug nog zien we figuren van dit fojrmaat op de Nederlandse televi sie-schermen. Dat het .in Engeland anders is, wisten we de uitzen ding van gisteren heeft het nog eens duidelijk gedemonstreerd. De upper ten van de internationale we- .enschap werkte eraan mee. Prins Philip bleek meer te zijn dan. al leen maar 'n magneet voor het pu bliek. Hij toonde zich een intelli gent en levendig commentator, die op de momenten dat hij in het beeld kwam, niet op spiekbriefjes was aangewezen. begonnen waarvan we de beelden maar die als kennismaking met deze tak van sport zeker interessant was. HoeweL de herdenking van Sacha Guitry door Fons Rademakers de kenmerken der improvisatie droeg, was zij zeker de moeite waard, en bovendien een te waarderen dienst aan de actualiteit. H. S, DOOR de bestedingsbeperking is, een verder uitstel veroorzaakt tn de bouw van de televisie-zender te Smilde, Dit heeft minister Alge- ra medegedeeld in antwoord op schriftelijke vragen van het Kamer lid. Boekhoven. Een deel van de noordelijke provincies profiteert reeds van de hulpzender te Irosum; de zender te Markelo zal einde 1958 in gebruik kunnen worden ge nomen. Ter uitvoering van het vol ledigs televisieplan zal ook het ver mogen van de bestaande tv-zender te Lopik vergroot moeten worden De hiermee same~hangende vraag stukken zyn nog in studie. 7" Wsarom maan jt jfcoan druk Aibtrt zee» dat hu met zyn pony ctn succk> wordt op hct T££M VAn Dt lAbER&CLUB?,» poe m&rzQQnno_ £él' Ik wil dat OrtZC CLABA,WATiJ>tR *tT)t? Wan heb je Tt&tfl 6Pft0tT)t? zoonetnauccEi wordt: 35 i 3061 Hoe moeten zij nu verder? De kustweg begint aa» de overzijde van de rivier, maar die kunnen zij zo toch niet oversteken. ,.We kunnen bet befte een paar uur wachten," zegt Eddy: „die ontploffingen zullen toch wel eens ophouden en dan moet het water ook zakken-" Wanneer zij drie uur later hun muilezels weer bestijgen, ne men Eddy en Rob afscheid van Apoén en Tsibe. De oude fndiaan wil graag zijn efgen stam weer opzoeken om te zien wat daarvan is geworden. Na een hartelijk afscheid vervolgen Eddy en Rob hun weg langs de rivier. De stroom wordt gelei delijk asn minder woest on enkele kilometers ten westen van het dorp besluiten zy het er op te wagen en door de stroom te waden om aan de overkant de kustweg op te zoeken. anders wilde bet. Ze zijn allemaal door het dolle heen. Paul kan niet bij zijn moeder weg en 'mammie probeert tante Dessy onder controle te houden. Ik voel me zo akelig ik moest met iemand spreken," „Maar waarom? Wat ia er dan? Wat is er gebeurd?" „Grootvader. Toen Barker hem zijn thee bracht. Hg vond hem daar liggen. Dood." 40 hebben? Het scheen toch, dat hÜ haar mocht; waarom zou hy haar De verf op de trapleuning. De werk bekladden? Somber ohderwierp gr j, njet|, goeiige ra dan om als bril op het portret. Da belediging Troy de rest aan een onderzoek betrekkelijk vreemde In een huts in schmink op Sir Henry's spiegel, en za moest hen stuk voor stuk los- van te verblijven. Het ge- De opgeblazen ballon. De vliegen- laten, tot'ze bij juffrouw Orrmgcouri voet van eenzaamheid, het gevoel, de koe. terecht kwam. dat men voortdurend op het leed Als Broekje niet de daderes was, De uitgesproken vulgariteit van van anderen trapt, dat men de be- wie dan wel? Als slechts èen per- al deze grollen, lag niet buiten het zoeker gaarne kwijt zou willen; al soon verantwoordelijk was voor al karakter van juffrouw Orrincourh deze omstandigheden reduceren de deze dingen, was Broekje uitgeslo- Was het, vroeg Troy zich met een ongewilde indringer tot e^n toestand ten. Maar het kon ook. dat Broek- pijnlijke grimas af, omdat juffrouw van voortdurende verontschuldiging, je was begonnen met het verfsme- Orrincourt, de wat welsprekende at- ^ie onuitgesproken moet blijven. Als ren op de leuning en dat vandaar tenties die Sir Henry zijn gast had meQ njeta £an ^oen is dit dien- af iemand anders de grappen had bewezen, kwalijk nam? Had ze mis- gevoel nog groter en Troy vond" voortgezet. Zonder twijfel bevatte schien gedacht dat de zittingen ge- bet daarom niet erg, dat Fenella er het verleden van Broekje een aan- legenheden waren geworden voor enige troost in scheen te vinden bij tal van dergelijke practical jokes, nog duidelijker avances, voor meer haar te blijven. Ze maakte *nel een Troy wenste, dat ze Iets meer wist nadrukkelijke klopjes 'op de hand, vuur aan op .de as van de vorige van de moderne opvattingen van vastere drukjes aan de elleboog? avond, gaf Fenella, die bibberde als kinderpsychologie. Was een derge- „Boehl" dacht Troy, „wat een ge- een hondje, opdracht het aan te bla- lijk gedrag karakteristiek voor een dacht* zo midden in de nacht." Nee, terwijl zij zich baadde' en aan- kind, dat een dominerende figuur dat whs te ver gezocht. Misschien k.eedde en luisterde, toen het kind wilde worden en zichzelf tegenge- had ièn van de oudere meiden haar tenslotte afknapte, naar een ver houden en onderdrukt voelde? Maar veratand verloren en deze onzin ge- ward verhaat dat «teeds weer t«- Troy wa« er van overtuigd dat pleegd. „Of Barker", dacht de nu rugkeerde tot "de breuk tussen haar Broekje de waarhefd had gespro- slaperige Troy. In het getrommel en baar grootvader. „Bet is zo ver ken toen ze ontkende iets met de van de regen en de wind rond haar schrikkelijk dat Paul en ik hem zo'n grapjes met de verf te maken te kamer begon Troy fantastische din- verdriet hebben bezorgd. "We zullen hebben. En tenzij juffrouw Able een gen te horen. Wat later droomde ze onszelf nooit kunnen vergeven leugen had verteld, was Broekje van vliegende bommen, die aan de nooit," snikte Fenella. heel zeker niet de schilderes van nachthemel verschenen, op weg No rei de Vliegende kae geweest, hoewel naar haar toren. Als ze bijna boven- Tu 'it 001 ze een duidelijke heft), had voor op haar «aren, veranderden ze in SP* koeien en bommen draaide vliegende koeien, die breed grijns- JL'? uLa «edaan waar je zich ongemakkelijk i bpd en den en met een Cedric-achtige be- f" meende dat ze door het geluid van weging zachte bommen lieten val- „Maar wehebben het zo ruw de regen heen de stem van de len, waarbij ze zeiden: „Plop, plop, kunt u njet ontkennen. Grote Klok hoorde. Schuilde er eni- plop, lieve mevrouw Alleyn." hebben hem heel erg verdriet ge betekenis in het feit, dat de toe- „Mevrouw Alleyn. Lieve mevrouw gedaan, dat heeft hij zelf gezegd, voegingen aan haar schilderij opge- Alleyn, word alstublieft wakker." Sir Henry had het zêer vaak en zet waren op een droge plaats, zo- Troy opende haar ogen. Fenella, tnet grote nadruk gezegd. Het was dat ze weinig onheil konden aan- geheel gekleed, stond naast haar onmogelijk haar te vertellen, dat richten? Wie van de volwassenen bed. In het dunne licht van de vroe- het meer woeda dan verdriet Was in het huis zou dat kunnen weten? ge ochtend zag haar gericht er koud geweest, die hem zo bewoog. TVoy" Cedric. Odric schilderde, hoewel en zeer wit mt Ze opende en sloot zocht een ander* wég, „Het leek waarschijnlijk met waterverf. Ze haar handen onophoudelijk. De hoe- mij, dat hij er overheen was." meende, dat zijn artistieke koorts, ken van haar mond waren naar be- Gisteravond" huilde Fenella, op zijn manier, authentiek was. Hij neden getrokken als van een kind „aj's jfc er aan'denk wat we gister- zou. dacht ze, instinctief terugdein- dat op het punt stond in huilen uit avond over hem zelden. In de salon. ïtn van jo'n vandalisme. Maar te barsten, bada, naar boven w„ ge8aan. veronderstel dat hu wist dat er „Wat ia er?" vroeg Troy. Iedereen behalve mammie «n Paul. geen onherstelbare schade werd aan- „Het leek me beter naar U toe te gericht? En welk motief kon Cedric komen om het te vertellen. Niemand (Wordt vervolgd!

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Parool / De Schiedammer | 1957 | | pagina 1