h
■i#ir
ti'Sfii
1ÉII
I*!
Ronselen van arbeiders
breidt zich niet uit
Drama
'Mm™
iTïïsas ia,,gst °p
Minister Suurhoff meent:
Nieuwe wet zal
aan euvel paal
en perk stellen
RADIO
EN T V.
Reportage van
onder water
H\
Nederlanders in
België botsten
op tegenligger
Mijnramp in
Spanje: 5 doden;
Mahoniehout in kachel,
hoofdstad op bestelling
IM
5 -
ïdm
iSt v
SPROETJE SPARKS
doorFRANKJGODWIN
JL
■'M
uinsaag uu juri ivo7
DEN HAAG, Aan het probleem
van de ronselarij van arbeidskrach
ten zal het hoofd kunnen worden ge
boden door de nieuwe arbeldsbemid-
delinirswet, die thans wordt voorbe
reidt. Dc minister van Sociale Zaken
en Volksgezondheid heeft niet de in
druk, dat dit euvel zich de laatste tijd
uitbreidt. Dit deelt de bewindsman
mee In antwoord op schriftelijke vra
gen, die hem waren gesteld door het
Tweede Kamerlid Van Lier,
Voor de beantwoording van de
vraag, of de ronselarij gepaard gaat
met ontduiking en overtreding der
sociale wetgeving op grote schaal en
of zij leidt tot verstoring der arbeids-
rust, dient volgens de minister on
derscheid te worden gemaakt tussen
het bona fide en het mala fide uit-
DE jonge radio-reporter (en me
dewerker aan de VARA-jeugd-
uitzShdingen.) Kees Buurman,
is in z'n vrije tijd een geestdriftig
waterskier en (diep) duiker. De
technische dienst vam de Neder
landse Radio-
Unie, die al eer
der blijk heeft
gegeven voor
niets te staan,
heeft voor Kees
een microfoon
gebouwd In een
dulkmasker. Met dat ding voor zijn
gezicht en een persluchtapparaat op
z'n rug zal hti deze week de bo
dem van de Vinkevecnse Plassen
gaan verkennen. Z'n bevindingen
worden uitgezonden In het door
Kees Schoonenberg samengestelde
klankbeeld „Onder en boven de
waterspiegel" op vrijdagmiddag (4.'
5.05)
VOOR welk instrument schreef
Bach (de grote Johaim Sebas
tian) zijn „Wohltemperiertes Kla
vier"? Voor orgel, clavichord of
klavecimbel? De musicologen zijn
het er nog steeds niet over. eens.
De organist Bernard Bartelink
meent echter, dat er een goede
kans is dat Bach zijn meesterwerk
voor orgel heeft gecomponeerd. Hij
wil dit bewijzen door op het orgel
van de Amsterdamse Oude Kerk
enkele preludia's "en fuga's te spe
len. De AVRO maakt er twee uit
zendingen van. De eerste kunt u
vanavond (10.25—10.50) horen.
-ET NCRV televisie-programma,
begon gisteravond met een voor
treffelijk filmpje van 'de BBC over
weersvoorspellingen, 'n Schoolvoor
beeld van. een televisie-documentai
re. Daarna werden de kijkers mee
genome?!, naar het oude Maassluis,
waar het optreden van een Engelse
en 'n Schotse volksdansgroep in een
niét onaardig kader van historie en
actualiteit werd geplaatst. Jammer,
dat de gesprekjes met de_ zakken
dragers en de sleepbootkapitein wat
stijfjes blevenJammer ook, dat de
camera's ons geen blik op'een zee
sleper gunden. Maar dat zal tech
nisch wel onmogelijk zijn geweest.
Per slot van rekening vormden de
volksdansen het hoogtepunt van het
programma. In alle opzichten af
was de reportage niet kon zij
tuaarschynhjk door de omstandighe
den (een podium buiten, in het don
ker) ook niet zijn. Wat we te zien
kregen mocht niettemin een aardig
schouwspel heten. H. S.
N OG eens het Holland-Festival:
vanavond van 8.45 tot 10.20
kunt u luisteren naar een orato
rium. van-de Nederlander Marius
Monnikendam op 'n Franse tekst
van Robert Morel, „Noè, ou la des
truction du premier monde" wordt
onder leiding van «Jan Out uitge
voerd door het Nijmeegse Toon
kunstkoor, het Gelders orkest en so
listen. De dirigent zal het werk bij
de. luisteraars inleiden. Hoofd
film in het televisie-programma is
Harald Brauns niet onaardige ver
filming van een der luehthartigste
romans, <jie de „grote wereldburger"
Thomas Marui heeft geschreven:
„Koninklijke Hoogheid".
lenen. Ten aanzien van het bona fide
ujtlenen kan de vraag ir het alge
meen ontkennend worden beant
woord. By de mala fide bedrijven is
veelal sprake van overtreding van de
Arbeidswet 1919, in mindere mate
van ontduiking der sociale verzeke
ringswetten. zij het. dat de premie-
inning in vele gevallen op grote
moeilijkheden stuit. Het weglokken
van arbeidskrachten en het aanbie
den van werk tegen ee.n hogere dan
de normale beloning, kunnen leiden
en hebben hier en daar geleid, tot
verstoring van de arbeidsrust.
Op verschillende manieren is met
wisselend resultaat getracht aan bet
euvel der ronselarij paal en perk te
stellen. De arbeidsinspectie tracht,
door overleg, de ondernemingen er
van te weerhouden van de diensten
van mala fide uitleenbedrijven ge
bruik te maken. De aandacht van de
belastingdienst wordt voortdurend op
deze mala fide uitleenbedrijven ge
vestigd. Ter beteugeling van het eu
vel der ronselarij kan voorts soms
worden opgetreden door het uitlok
ken van een strafvervolging op
grond van overtreding van de Ioon-
voorschriften. Overigens wordt het
probleem van de ronselarij, voor zo
ver betrekking hebbende op de so
ciale /erzekering. thans door de So
ciale Verzekeringsraad bezien.
Utrechts echtpaar gedood
VERVIERS. Maandagmiddag
zyn bij een auto-ongeluk bij Jnle-
mont in België twee Nederlanders
om het leven gekomen.
Dc bestuurder van een kleine Ne
derlandse "auto, die van Batisse naar
Mouland reed, wilde by Julemont
een jeep met aanhangwagen passe
ren, maar remde toen hij een tegen
ligger, een zware Belgische auto, zag
naderen. De Nederlandse auto slipte
en werd in de flank door de tegen
ligger gegrepen,
Twee inzittenden, de Utrechtse
steenhouwer Jacob Serpstra en diens
echtgenote, waren op slag dood.
Van een derde inzittende, mej. J.
E. de Waay uit Amsterdam, werd de
rechtervoet afgerukt. Zij is in zorg
wekkende toestand naar een zieken
huis te Heusy overgebracht. De be
stuurder van de Belgische auto, wel
ke tegen een boom opreed, schijnt;
slechts licht gewond te zijn.
BEON, (Spanje). Tengevolge'
van een myngasontploffing zijn
gister te Fabero, 64 km ten noorden'
van Leon, "vijf "mijnwerkers om het
leven gekomen en drie zwaar ge- -
wond. Ongeveer 20 anderen werden
in een schacht afgesloten maar kon-
den na twee uur -worden, gered.
lllliitiiliilili
op blote H?
MANAOS. Het was een hele ruk hoorlijk gekleed, n
om uit Caracas hierheen te komen, voeten. Dit laatste is dan ookf-meest-
„Je denkt maar aan de grote diago- al meer een kwestie van beschaving §=s
inaal," zei een Venczolaans'journa- dan,van armoede. Veel Zuid-Amen- s=
list tegen me. „Je stapt In een vlieg- kanen vinden 't nog altijd lekkerder
1 tuig en je bent er eer je het weet." om geen schoenen te dragen.
I De grote diagonaal bleek een denk- Goiania is een stad met allure en SE
beeldige lyn te zyn, die Caracas door dat is ze binnen twintig jaar gewor-
de lucht net de Braziliaanse hoofd- den. Kort voor de oorlog was het nog =e=
stad Rio det Janeiro verbindt. Een een slaperig plaatsje van minder dan
afstand van bijna 5000 kilometer, 10.000 inwoners. Maar een handjevol =S
.waarvan ik het grootste deel In een doortastende mannen heeft dat in
militair vliegtuig af kon leggen. enkele jaren veranderd. Zy ontwier-
In een van de hotelletjes, waar ik Pen een model-plattegrond en kort |s
onderweg overnachtte, was bet daarop begon een enorm bouwpro- =5
's avonds frisjes. Daarom legde de gramma.Er kwamen ruime regerings-
waard In de open haard 'n blokken- gebouwen, scholen, warenhuizen, the-
vuur aan en daar gingen we met een aters, boulevards en parken en het
man of tien omheen zitten. nieuwe centrum werkte als een mag-
„Branden jullie weer al dat goede neet op de kolonisten,die nu bij meer =g
hout op?" klonk ineens de stem van danvijftigdui- end per jaar naar .«a-
een geoloog bij een oliemaatschappij, zoma trekken. Velen van hen sticht-
die juist binnen kwam en nu in de ten een ruime krans van boerderijen
kring plaats nam. om de nieuwe metropool, die al te-
„Jij hebt liever dat we olie stoken, gen de 100.000 Goiftnianen telt. En op :=r
hè?" zei de luitenant, die ons vlieg- de café-terrasjes of daar binnen, waar ==j
tuig bestuurde. zij neerstrijken om hun „cafézlnho" SEE
„Eerlijk gezegd wel," antwoordde (kleintje koffie) te drinken, kun je
de ingenieur, „maar niet omdat ik minstens een dozijn talen horen.
er voordeel van heb." En tot de hotel. Ja. Goiania is cosmopolitisch en
houder: „Wat zijn dat voor blok- met haar brede lanen, die uitwaaieren
kenMshnn,vhonti" ..Eerlijk gezegd groter," zei Araujo zien, verstikkende strook oerwoud,
ïn^r KKvtpn nf hin^ „fn eenvoudig. Een groot deel er van Maar ook hieraan kwam een eind
«n, cro«,r»tr S tflL £t lo°P* ^ngs de Amazone en de opper- en opnieuw zagen we een aantrekke-
Er ontspon zich toen %.*en gesprek se hoofdstad. Want het parlement vlaktp srbar ik ongeveer on dip van liik landschan onder ons
over het al of niet oordeelkundig heeft beslist dat die eens van Rio Frankriikmi (ïfm me mee naa? sSaSMl de officier
kappen van het oerwoud. Iemand ze, naar 't binnenland wordt verplaatst. eS kïart aarfde wandm d™ stond ,^ïer%nde helftvanBrazihi Ibe-
dat alles binnen vijftig jaar weer De stad zal waarschijnlijk Braziha
aangroeide, terwijl dat in noorüelij- heten.
.„Maar je weet hier niet, waar je
precies aan toe bent," zei mijn Bra
ziliaanse colleea, „Ik heb gehoord dat
IV>n mirn mpnwn, rile rio bovnlkij
ke streken minstens 400 jaar duurt.
„Maar hier moeten we de natuur een
beetje helpen" vond hij.
„Zoals wij zeker," zei de geoloog
daarop en hij voegde er bij dat hij
en zijn collega's weliswaar geen olie
maakten, maar dat zij er op uit wa
ren de bodemschatten zo voordelig
mdgelijk uit de grond te halen. Vol
gens hem dreef een groot deel van
Brazilië letterlijk op olie c*j in de
•toekomst kon het een land als Vene
zuela gemakkelijk overvleugelen.
's-Nachts sliep ik lekker onder een
wollen deken en de volgende dag,
na een matineuze start kwam ik aan
in Goiania, de hoofdstad van de staat
GoïaS- Nu moest ik kiezen: de volgen
de dag verder naar Rio of over twee
dagen weer met een ander transport
terug naar Manaos, aan de Amazone.
Maar als ik doorging zou ik mis
schien tien dagen of langer op trans
port moeten wachten. Dan kwam
mijn reisschema voor de westkust in
de war. Ik besloot dus tot het laatste.
Een telefoontje naar een relatie
van een vriend uit Caracas'bracht
vervolgens binnen een half uur de
auto van een jong journalist voor
het stationsgebouw en aan hem dank
meer'ran' Goiania"enomeevinï zal «H® hoogstad meer op Washington Het roj-a-nl .ingemeten
meer van Goiania D.C, moet lijken en er ,s best kans op
een aantal mij onbekende namen op. staat uit hoogvlakten. Er is hier nog
„Handelsposten," verduidelijkte hij. "el plaats voor een derde van de.
T-v t Zwereldbevolking. En ze kunnen ook
rRatJf>f aan de kost komen. De bodem is
meestal vruchtbaar en je kunt bijna
geen mineraal bedenken of het zit
er wel ergens in. Goud, zilver, dia
manten
„Ook olie en ijzer?"
„Zeker, genoeg.' En nog veel meer:
.bauxiet, mangaan, tungsten.Noem
maar op!"
„Waarom zitten de meeste men
sen dan nog in die betrekkelijk smal
le strook langs de kust?" vroeg ik.
„Traditie. De oude kolonisten kwa
men per schip en ze durfden niet te
ver het binnenland in. Bovendien
valt* het niet mee te reizen in een
land zonder wegen. Maar tegenweer-
dig wordt dit gelukkig beter, al valt
er nog een schep werk te doen. Het
vliegtuig heeft de sprong naar het
binnenland pas goed mogelijk ge
maakt en zijn machtigste trawant ia
misschien wel de bulldozer."
„Vliegtuig en bulldozer?"
Uit de lucht
JA zeker. Weet u niet dat langs
de grote diagonaal een hele
dan een ander in twee weken. .;V't GoifaTmSat'S,ëen'clrï« vfróluKt .rachutes naar beneden gelaten.Ze be-
Al dadelijk toerde hij me door een
paar ruime buitenwijken, waar prach
tige bungalows vaak in een. voor
uitstrevende stijl lagen. Even la
ter kwamen we een groepje jongens
tegen, zo
D« kolonisten in. Amazonia. Bouwen bun"
huis van zelfvervaardïgd materiaal.
lijken en er is best kans op
dat ze hem helemaal van voren af
aan willen bouwen!"
rij steden uit de lucht is aangelegd7
Eerst worden wat mannen met de
allernodïgste werktuigen o.a.
d we een groepje jongens ÜN zo eing ik dus een paar dagen en hout'
oppervlakkig gezien be- later weer terug naar" Manaos, 'n g^lTL
gouvcmeurspaiels op de achtergrond, ginnen een kleine open plek groter
te maken en dan volgt de bulldo-
j r aande nodige goederen helpen,meest- zer, soms in stukken. Zodra er meer
iyiQ.TW.OS Leeft op al tegén betaling van rubber, vrueh- plaats is ontstaat een vliegveld en
*°n en hout. Er wonen In dit gebied nu kan veel meer aangevoerd wor-
mlljoen mensen,"
weidse plaats aan de Amazone, die
Hoe is dat zo gegroeid?"
„Mijn familie had hier al land en
pl-rCB
den. Op die manier worden huize»,
winkels, een kerk, een ziekenhuis en
in dfTjaÏM rond 19Ï2 een geweldige «w-SfV SSLt" hdut"S«i'ii Bebouwd. Dan zwermt
srrnpï rinnrmaakTP tnpn pr voor Brt dat hebben we tijdens de „rubber- een deel van de nieuwe-kolonisten
SS? rnbber^hooÉconiunctuur we, boom" uitgebreid. Eigenlijk 13 dat uit om in de omgeving boerderijen te
Tot de SStaa® oo een Seluk geweest, want daardoor beginnen. En pas dan wordt begon-
werden we niet geruïneerd, toen de net een b.hooVliike vn-hindtne Sv«
Malakka daaraan de nekslag gaven.
In de daaropvolgende donkere jaren
raakte Manaos danig in verval, maar
nu leeft het weer op.
werden we niet geruïneerd, toen de nen een behoorlijke verbinding over
prijzen ineens kelderden." de weg met het punt van uitgang
Van Manaos vloog ik een eind te maken. Dat kan jaren duren. In-
het binnenland in, om iets meer van tussen komt het directe contact met
Daf irnmt rinnr 'do Kindt vüftion z^5. domein te kunnen zien. de buitenwereld draadloos tot stand.
iaSweer Seeenomen trek naarAmi- 0nder1 gleed met eentonigheid Een telefoonkabel is een van de din-
InniTnVenorme Amazone ihdul- grote hap wildernis voorby, die genj waar 2e hier in het binnenland
tiSTïïï? 5?' Bbwödige oerwoud, wam ditvolgt We gingen nu lager vliegen en be-
Tk zap riaar een naar trotse vaartuig en daar aUeen over enkele hen- neden zag ik wat verspreide akkers
2en lf?cen van de milmnair AeeS - taile? kilometers breedte de loop van en enkele gebouwen. Toen zowaar een
fa? A?*if?o miljonair AgeSi- de rJvieren. dorp, met enkele ruime, moderne ge-
J t. w Beneden ons lag een aantrekkelijk, bouwen in het centrum en daarom-
De commandant van het vliegveld golvend prairielandschap, met some heen een flinke partij aardige huizen,
had me by hem geïntroduceerd en wat bomen en soms de schaduw van meestal van hout. Even later schoof
als ik niets over zijn mdrukwekken- een wegvluchtend hert, een varkon- de startbaan van een. vliegveld onder
de achtergrond had gehoord zou ik tje of zelfs enkele wilde paarden. ons door en de bestuurder zette het
hem eerder voor een leraar of een „Het is daar een goed klimaat," vliegtuig aan de grond,
ambtenaar hebben gehouden. Zijn merkte een van de officieren m bet „Wilt u uitstappen?" riep hij naar
kantoor was in een statig, maar met vliegtuig tegen me op. „Niet te warm." binnen. „Voor vandaag gaan we niet!
ongewoon imponerend gebouwin Ma- verduidelijkte hij; „hier en daar aan verder!"
naos. In. een matig grote kamer zat de koele kant." Even later vlogen
de miljonair achter een ouderwets we weer een tijdlang over een, zo te HANS YKEMA.1
bureau, van het type, dat met een 1
soort rolgordijn van latjes wordt ge
sloten. Ik schatte hem een jaar of
vijftig, met grijzend haar, twinkelen
de bruine ogen en niet bijzonder
lang, maar stevig van* postuur.
„Er is mïj verteld, dat U een soort
privé-staatje bezit Is dat wel zo groot
als Nederland?" vroeg ik.
kinderen hadden een lange
•wandeling gemaakt cn keerden
i nu moe en hongerig terug v.aar het
1 grote huis in het bos, waar ze vier
vakantiedagen doorbrachten. Aan de
kop van de stoet gingen de lerares
i en de twee leraren die de leiding
van dit schooluitstapje hadden en
achteraan slenterden onajscheide-
i lijk als steeds Japie en Hans, al-
1 lebet dertien jaar oud, maar uiterlijk
hevig contrasterend. Want Hans, zo'n
beetje de held van de tweescheen
i dagelijks een paar centimeter te
groeien, terwijl Japie, zijn trouwe
vazal, zijn lengte al consolideerde
toen hy acht jdar toas.
„We zijn precies 'op tijd jongens/
1 riep de Franse leraar, voor het huis
„Allemaal handen'wassen ien met-
een eten!"
Op dat ogenblik kwam Japie op
een sukkeldrafje uit het bos -et* zei:
„Meneer, er is iets gebeurd! Twee
i mannen hebben Hans weggesleurd."
„Weggesleurd? Doe nou met zo gek,
Jaap."
Heus waar, meneer. Gemaskerde
mannen!"
Schiet maar op hoorGa je han-
1 den uinssen. Ons hou je toch niet
voor de gek."
Terwijl Japie het huis binnenging,
vroeg de lerares:
„Maar waar is Hans dan?"
„Ach, die heeft zich natuurlijk er
gens verstoptzei haar collega.
„Hij is een practicaljoker, dat
weet je toch?"
Men at zonder Hans. Maar toen, om
half negen de thee kwam, werd. de
grap vervélend.
„Nou Jaap, vooruitZeg het maar,"
riep de leraar„Waar zit hy?"
„Hij is het bos ingesleurd, meneer.
Door twee mannen."
„En hoe zagen die mannen er uit?"
„Ze hadden maskers op, meneer."
Meer kwam er niet uit.
„Ik begin het eng te vinden," zei
de lerares. „We moeten tets doen,"
„Wat dan?"
„De politie er bij halen.'
Na veel heen en weer gepraat werd
het bureau van een naburig stadje
opgebeldDe kinderen vormden een
geboeid publiek toen vier agenten op
motorfietsen arriveerden,
„Ik weet niet wat voor mannen.
Ze hadden maskers voor," riep Japie
huilend. Zeer Jcïein en zeer bang
stond hy tussen de zware, geünifor
meerde kerels.
„We gaan zoeken," besloot de in
specteur.
De oudste jongens mochten mee
helpen, gewapend met zaklantaarns
die nodig en de stokken die roman
tisch waren. Tegen middernacht er
teas nog steeds geen bericht belde
de lerares de ouders op en vertelde
hakkelend wat er aan de hand was.
Dodelijk verschrikt stapten die men
sen in hun autotoen ze om 3 uur
arriveerden, was de zoekploeg net
onverrichterzake teruggekomen. De
vader, die niet berusten to tide en de
leraren, die kun verantwoordelijk
heid loodzwaar voelden wegen.'trok-
ken opnieuw het bos in.
De volgende ochtend om acht uur
werd er hard gebeld. Toen de lera
res open deed zag ze Hans voor de
deur liggen, aan handen ert voeten
gebonden, met Indianenveren op zyn
hoofd en een brede grijns op zijn
gezicht dat met rode en blauwe verf
beschilderd raas.
„Maar jongen, waar ben je ge
weest?" stamelde ze.
Op dat ogenblik, zag zy wel vijftig
kinderen uit het bos komen, joelend
en schreeuwend van plezier. Ze had
den allemaal Indianenveren oj?__het
jioofd en waren in gezelschap van
een paar heren, die zij onmiddellijk
herkende als leraren van een andere
i Amsterdamse school.
„Goeie bak hè?" zei een van hen.
,J\Iaar jnan, we hebben in doods
angst gezeten!"
WaaromJapie wist toch dat toy
hier in de buurt kamperen? We heb
ben afgesproken dat hij jullie gister
avond om negen uur vertellen zou
dat we Hans voor de grap hadden
geroofd en dat hij bij ons zou sla-
penf
Toen de ouders waren uitgekust,
moest Japie zich verantwoorden. Hij
bleek niet in huis, maar na een
nieuwe klopjacht wonden ze hem
snikkend in het bos. Daar kwam het
er met. horten en stoten uit: aan
vankelijk had hij braaf meegedaan
aan de grap en, precies zoals hem ge
zegd was, het fabeltje van de ge
maskerde mannen verteld. Maar toen
de tijd voor de ontknoping naderde
was die politie er opeens en dorst
hij niet meer. Een vreselijke nacht
lang zag hij de grap groeien tot een
drama, dat hij tiiet meer baas kon.
Want ik zei het al: hij is zo klein
en een' practical joker wordt hij
nooitKRONKEL
en ik nu maar waren doorgegaan
met ons experiment".
„Wat was dat dan?"
„We hadden er jouw medewer
king voor nodig gehad", zei Troy,
hem uit de hoeken van haar ogen
aankijkend.
„Dat zal wel!"
„Ja, We hadden het penseel dat
gebruikt was om de vliegende 'koe
te schilderen, ingepakt en wilden
allemaal vragen bun vingeraf-
MEE.Mljfl fRtDDVli BETER,MAAR
hPROETjt HEEK fcfcrt PONY DIE
«Ufl6TjC6 DOET Ert DIE
e. 5ErtTlrtCnTELE ME«6Ert
tn M^T.DAT A KLAPPtrt UOOR ZO'H BEE6T
DIE ÖPROETJE SPARKS AL7IJP VEEL
cn daar gaat
HET0MHIEDE5E5TE:
VOORSTELUriG
GEEET.,
Dusalsw
BEGREPEH
til rt DEREEEST
Ja&ersclub
BETER tSDArtJE
tl&Ert UEVt
zoonrjfc.
HARDER
^0e2, i™»™ te geven, zodat jij ze had
duigen, die er steeds gebeurden-
Ze kwam naar haar oude plaats. Zoals dat boek over balsemen tus-
leunde tegen zijn stoel en hij «teek sen die curiosa en dat verdwenen
rustig op haar neer, maar toco me*, blikje rattenvergift."
zó veel plezier, dat het begin van „Waarom noem je die in één
-haar verhaal hem ontsnapie. Maar adem?"
hij was er op getraind naar vtakia- „ik weet het niet. "Waarschijnlijk
ringen te luisteren en de oude ge- omdat er in beiden arsenicum sit". i»" u-rp[7pn riatc_
woonte hernam zijn rechten Het ver- „Engeltje, je probeert toch niet ken De Dood Ks jij <m meneer
onthuld. toevallig om me bij mijn 'erugltoer S 1* J £S
me' vargiftigings- lTr° Henry" O
kunnen vergelijken. Had het je kun
nen schelen?"
„Liefste van mijn hart, als het
jou plezier had gedaan, zou ik ze
met de afdrukken van Ali Baba en
de veertig rovers hebben vergele-
haal van Ancreton werd onthuld.
Troy's verhaal was
{weifelend, maar zijn en-.housiasme eeval?" - - -
stimuleerde haar. Ze kreeg er zelf „Nou ja", zei Troy na eon poos- ^hifdlrife liet^inSJfdrukËn^ch-
plezier in en tenslotte pakte ze hot je, „daar zou jy toch ook aan oen- tilnlm.q
schetsboek met de tekeningen, die kén, niet?" Ze draaide zich om en
(ze in de torenkamer had tcmaakt. keek hem aan. „En hij 's gooal- 20U ,na ^ea P°°sje een
ATleyn grinnikte om de kleine, le- semd, weet je. Door de heren Mor- rian Inn -Ptf JS» knïmX
- ----- timer en t-oame. Tk nntmoefe *e peuteren en dan zou jy mee kunnen
komen met je poedertjes en zwarte
inkt en zo. Maar het is toch wel
echt een gekke geschiedenis, met-
waar?"
„Ja", gaf hy toe terwijl hij langs
zijn. neus wreef, „heel merkwaar-
vendige figuurtjes raet Hun enorme timer en Loarae. Ik ontmoette ze
hoofden. Na de excentriciteiten van
de Ancreds te hebben aangestipt,
werden de practical jokes de do
minerende factor in haar relaas.
Alleyn luisterde er met groeiende
bezorgdheid naar. „Zeg", Oviderbrak
hij, „heeft dat verduivelde kind je
in de hal met hun zwarte tassen.
Het enige vervelende is, dat Ik gr en
enkele Ancred er op zou '•anzien
een gifmenger of gifmengster te
zijn. Maar het zou wél kloppen."
„Een beetje él te vlot, lijkt me.'*
3065. In Valparaiso brengt Eddy onmiddellijk
verslag uit van rijn bevindingen. „Ik heb sterk
de indruk," zegt hij, „dat zich op één der eilan
den van de Chonos-archipel een grote voorraad
Lutonium moet bevinden," Hij wijst de vermoe
delijke plaats aan op een grote kaart van de ar
chipel- Twee hoge regeringsambtenaren, die b«
het gesprek aanwezig zijn, horen het hele verhaal
nogal wantrouwend aan. Een onderaardse fabriek
in een vulkaan en een rare geleerde, die daar met
behulp van een Japans assistent en robot-vogels
allerlei vreemde proeven neemt? Het klinkt ta
melijk fantastisch.... „We moeten eerst meer
zekerheid hebben," zegt één hunner tenslotte;
.Met een "sïooï vL onWü voegde Via de scheepsraaio hebben we
schilderij, nou geruïneerd of niet?" hij er aan toe: „Wat gebeurden er gehoord van het overlijden van Sir
„Nee. nee. En het was dat ver- nog meer voor vreemde, kleine din- Ilc *Lad nooit kunnen denken,
duivelde kind helemaal niet. Luister gen'*" dat jij er by betrokken was^
maar". mocht hem graag", zei Troy
Hij luisterde en grinnikte weer om „Ik zou wel eens willen welen na een pauze, „hij was een enor-
baar deducties. ,.Ze had natuurlijk waar Cedric en Orrincourt over me exhibitionist en ny maakte j?
met opzet het ene moment ..groot- giechelden, op die sofa en of Orrin- soms enorm verlegen met jezelf,
vaader" hebben kunnen schrijven en court hoestte of lachte op die wa~ maar ik mocht hern. En hij was
de volgende keer gewoon „grbotva- gen. Ik zou zelfs wel willen weten Prachtig om te schilderen".-
der", maar er zit natuurlijk iets wat ze in die apotheek heeft ge- P_0rj,ret ëoed?"
in." kocht. En ook zou ik wat meer over »lk geloof het wel".
„Ik werd meer door haar reacties Millamant willen weten. Jt vist „Ik zou het wel willen zien',
overtuigd dan door iets anders. Ik nooit waar Millamant aan dacht, be- „Dat zul je binnenkort ook wel.
ben er vrijwel zeker van, dat ze halve dat ze het voortdurend over Hij zei, dat- hij het aan het vader-
het niet heeft gedaan. Ze heeft ir.- haar afschuwelijke Cedric had. Het land zou laten. V/at doet het vader-
derdaad een aantal practical jokes zou natuurlijk in het voordeel van land onder zulke omstandigheden?
uitgehaald maar wacht maar tot haar Cedric zijn geweest om Sir wordt het m een donkere hoek van
ik aan het slot kom. Breng de getui- Henry een afkeer van die aime "Je Tate's Gallery opgehangen? Eèp
ge niet in de war". Broekje te doen krijgen.' Overigens of ander blad, ik denk dat van Ni-
„Waarom niet?" vroeg Alleyn, ter- heeft het kind een goed alibi voor gel Bathgate, gaat het fotografe-
wijl hij zijn hoofd-voorover boog. de vliegende koe. Haar alibi is ren. Misschien kunnen we een af-
„Om dan weer verder te gaan", een gevaarlijk medicijn. Tegen druk krijgen",
zei Troy na een poosje en ditmaal dauwworm. Laat me het uitleg- Maar Alleyn hoefde niet lang op
„wij zouden u wel een vaartuig ter beschikking niet hij haar doorgaan tot het slot gen". een afdruk ie wachten. De foto ver-
kunnen stellen en een paar vliegtuigen en de ma- Het was een vreemd verhaal. Hij „Ja", stemde Alleyn toe, toen ze scheen .die avond in het blad van Ni-
rine zal wel een oogje in het zeil willen houden, I vroeg zich af of ze zich realiseer- klaar was, „dat bewijst haar on- gel boven een verslag van de begra-
maar verder kunnen wij op dit moment toch niet de hoe vreemd. schuld aan de vliegende koe". Eenis van Sir Henry. Hij was in. het
gaan. Als u zelf het onderzoek wilt instellen, dan „Ik weet niet of ik alle gekke „Ze heeft trouwens geen van die familiegraf op Ancreton begraven
kunt u uw gang gaan. Maar het risico is voor J toestanden in dat monsterachtige grappen uitgehaald", zei Troy over- met zoveel luister als in deze tijd
uw rekening." i huis wei goed heb verteld," zei tuigd. „Ik wou dat Paul, Fenella mogelijk was, (Wordt vervolgd)
