ZWARE HYPOTHEEK room vaneen Kip Nieuwe constructies Nieuwe vormen KIKKERS IN SLOOT GEVONDEN Olifant opende slot met sleutel Onderzoek naar invloed radio activiteit door llgaio THarsh SPROETJE: SPARKS door FRANKtGODWl^: (W AVONTURÖÓ VAN - KAPITEIN R Zaterdag 14 september 1957 TITO, iicr.fi 1 ijiiens het bezoek van de Poolse delegatie onder leiding van (roimilks aan Joego-ülavië verklaard, dat handhaving van de Pools-Uuitsr grens langs de Oder en dc Meisze onontkoombaar moet worden geacht. Oczc uitspraak, die in wat andere bewoordingen ook in het officiële blad Bui ha viel aan le treffen, ging vergezeld van de aanbeveling, dat zoveel mogelijk landen zich voor de erkenning van de nieuwe grens uitspreken. In West-Duitsland zijn de reacties niet uitge bleven. Ie Hu tui is officieel verklaard, dat zulk* een stellingnamen door een land, waarmee dc bondsrepubliek op voet van vriendschap verkeert, niet te pas konii. De vaststelling van dc Pools-Dnitse grens is geen zaak van regeringen van vreemde landen; ze is de taak van dc conferentie, dje het vrcdcsvordiag tussen Duitsland en zijn voormalige vijanden vaststelt. Hierop valt formeel niets af te dingen. De zaak is intussen wel, dat, bne langer de vredesoortleicnlie op zich laat wachten, hoe moeilijker het zal zijn om een einde ic maken aan de feitelijke inlijving van oorspron kelijk Duits grondgebied door Polen en de Sow jet-Unie. Men moet er rekening niet* houden. d3t in Oost-Pruisen, Oosi-Pommeren en Silezië maar zeer weinig Duitsers zij» overgebleven. De vroegere bevolking is bijna in haar geheel tordrevt»:. Polen (en-Russen! hebben haar plaats ingenomen. Dc/e massale 'volk-verhuizing is een stuk Duitse tragedie; maar wanneer Kusland en Polen er veeleer epische -wraan in zien. is dat niet onbegrijpelijk. Er bestaat een oorzakelijk verband tussen de door. de puiisers in dc Slavische landen begane wandaden en de massale verjaging ia 1945 van miljoenen Duitsers van hun geboortegrond. P de veroverde bodem installeert zich thans dc nieuwe bevolking, meer en meer Het aantal inwoners is nog altijd geringer dan bet vroeger was, en dr landbouw in Hommeren zowel als de mijn bouw- en industrie in Silezic leveren bij lange na niet zoveel op ais voorheen; maar de opbrengsten stijgen cn de bevolkingsdichtheid neemt toe. Datgene, wat het gevolg is geweest cn ook alleen maar mogelijk was onder extreme oorlogsomstandigheden, consolideert zich nu. Hoe zou vele jaren nadien in vuile vredestijd een regeling denkbaar zijn. neerkomend op.een vreedzaam herstel van de vroegere toestand? Men moet dit in bet oog houden, wanneer Tito zo vlot een algemene erkenning van de Oder-.Neisze-grens propageert. Het is Tito's bedoeling stellig niet geweest, de Duitsers onaangenaam té.zijn; hij heeft aliceu bij gelegenheid van het bezoek der mede-..vrijgemaHkten*\ uit Warschau dezen ccn genoegen willen doen. er van uitgaande dat bet toch niet mo gelijk zal zijn. de aardverschuiving naar het Westen, die de historische reactie was op de volkomen immorele drang naar het Oosten, ongedaan te maken. De wetten der moraal zijn niet steeds die der geschiedenis. Er zou de Polen en Russen kunnen worden toegevoegd, dat zij geen kwaad met kwaad hadden mogen vergelden; cr kan ook worde» gesteld, dat veel omechtvaardigtieid steekt in de Poolse verwerving van Duitse landen bij wijze van compensatie van wat de Russen Polen afhandig hebben ge maakt. Maar dc woorden onrechtvaardig en onrechtmatig stokken iemand tocb in de keel. wanneer hij weet van alles,Wat cr aan is voorafgegaan. En dc argumenten worden onwezenlijker, naarmate de tijd verstrijkt. Het wemelt van historische feiten en ontwikkelingen, die de toets der humane kritiek niet kuimeu doorstaan, maar waarbij men zich niettemin moet neerleggen. E vraag of de wegnemiug van Duits grondgebied in het Oosten rechtvaardig is geweest, is daarom veel minder aau dc orde dan een andere vraag, n.l. pf er nog iels aan tc 'veranderen valt. Wij zien niet boe dat zou kunnen, anders dan. door nieuw geweld. De kwestie vau dc terugkrijging der verloren gebieden staat op hel ogenblik achter bij die van de hereniging des lauds. Soms vraagt men zich at. ol er nog wel een groo; verlangen is om deze gebieden opnieuw te bevolken en op te bouwen. At en tuë hoort men uitspraken, volgens ■welke honderdduizenden bereid zonden zijn. elk ogenblik cr weer been te vertrekken. Maar wie niet intussen ..gevestigde" vluchtelingen spreekt, krijgt gewoonlijk een andere indj.uk. Men heeft zich aangepast en, wat belangrijker is. men weet. dat oude tijden niet terugkeren. Op de Duitse politiek rust deze zaak ai» een zware hypotheek. Want Eet zal alle politieke groeperingen moeilijk valleti. van de aanspraken op de verloren gebieden af te zien; en romantici zullen er altijd stof in vinden voor leedbeklag cn propaganda. Het lijdt geen twijfel of het gaat hier om een van de onzekerste punten in het doen en laten van het toe komstige Duitsland. (Advertentie 1<M.) Tot de „menselijke" trekken in een olifant behoren zijn grote aanhanke lijkheid en men zou haast mogen zeggen: zijn gevoel voor humor. 2o< bad een olifant van het circus Sar- rasani vriendschap gesloten met een pony, die in zijn onmiddellijke om- geving op stal stond. Toen nu het paardje op een kwade dag werd overgeplaatst, begon' onze dikhuid te kniezen. Nu staan olifanten op hun plateau als het ware verankerd, de ketting om hun poot is met eon slot aan de haak in dc bodem b»i- vcstigd. De olifant slaagde erin de sleutel te ontdekken. die zowaar binnen zijn bereik hing en hij mor relde net zo lang totdat hij zijn voor poot bevrijd had. Ook de achterpoot •wist hij te ontkluisteren. Netjes werd de sleutel weer op zijn plaats gehan gen en dikhuid op weg naar zijn' vriendje.Dat olifanten ook voor hun baas opkomen, bleek die keer in Rio de Janeiro, toen de heren stu denten meenden de voorstelling van Sarrasani in de war te kunnen stu ren. De jongelui omsingelden het circus en gingen tot de aanval over. Slechts op één punt braken de bekhoofden door het kordon van hetcircuspersoneei/eh; dat was bij de oüfamsstallen. Zo stonden zij joelend tegenóver deze - reuzen En toen gebeurde het... Lees deze geschiedenis en al die an dere opwindende; romantische, tra gische en ook' komische gebeurtenis sen uit het-circusleven uit alle lan den dóór alle tijden, U vindt een keur van enerverende literatuur in het prachtige circusalbum „De Bonte Droom van het Circus". Een boeiend en afwisselend verhaal met talloze pentekeningen en vele .prachtige kleurenplaten en plaatjes; geschre ven door de circuskenners bij uit stek J. v. Doveren en Fred'Thomas. Voor slechts f 2.50 kunt u dit boek werk kopen bij uw roomboterleve- rancier of rechtstreeks bestellen per brief of briefkaart bij Kantoor „Roomboteralbunv"',Postbus 47, 's-Gravénhage. U krijgt dan het, al bum" per omgaande toegezonden on der. rembours. De bijbehorende plaatjes ontvangt u gratis voor rijks- botermerken. U vindt zo'n merk op elk pakje roomboter. Neem een pakje, extra voor de zon dag! D E FABRIEK is een sieraad voor - het Brabantse land; tegelijk een symbool voor de industrialisatie van een van Nederlands onderontwikkel de gebieden. Menig industrieel vorm gever zal er van dromen, eens in een dergelijke fabriek te werken. Func tioneel en stijlvol, gebouwd door dc Rotterdammer Van Tijen. Speels cn kleurig van gevel de enige, deco ratie: een plastiek van Ossip Zadkine licht van interieur. In de fabriek -Met Intérieur van de Tornado-fabriek: door Van Tijen ontworpen fabriek machines, die ronder bezwaar op een is, dat er met een minimum aan ma- aaidere manier cerrocpeerd kunnen - - - jj. njiuslul— cnioes een maximum aan machine- niet uitsluitend, zelfs niet in de eer ste-plaats een artistieke aangelegen heid is. De economische en techni-" .sche aspecten zijn'nauwelijks minder belangrijk dan het esthetische. Van ,groot;gewicht-as het, .dat aan. de op leiding van industriële ontwerpers •de aandacht',wordt besteed, waarop zij recht heeft. Het strekt tot vol doening dat op dit gebied al het een en ander gebeurt: Eindhoven heeft zijn Akademie voor Industriële Vormgeving (met dag- en avondcur sus). aan de Haagse Academie voor Beeldende Kunsten is een weekend cursus voor vormgeving verbonden. De. eerste, taak van hen. die zich met dc optciding bezig houden en Walter Gropius begreep, toen hij zijn Bauhaus concipieerde reeds, dat de docenten te allen tijde de mo gelijkheid om zelf praktisch werk zaam te zijn moeten behouden is het vinden van een bevredigende synthese tussen techniek en. laat ik het woord durven.gebruiken, kunst. Het is een goed ding. dat de in dustriële ontwerpers zo'n nuchtere visie op hun taak hebben. Zij kun nen er echter niet onderuit, dat zij mede verantwoordelijk zijn voor het scheppen van een nieuwe levensstijl een stijl, karakteristiek voor deze. ónze tijd. In dit opzicht kan de ..ont nuchtering" van het beroep, het te eenzijdig beklemtonen van de tech nische kant er van. licht een zekere steriliteit in de hand -werken. De gróte functionalisten in de architec tuur handhavenzich. ómdat ze te vens ondanks zichzelf misschien kunstenaars zijn.,.In het streven om een gebouw, een voorwerp uit sluitend. naar zijn functie en zijn constructie te beoordelenkan men gauw op 'n 'dobd punt. aanlanden: Nuchterheid hoeft stijlbesef even min in.de "weg .té staan, als functio nalisme! goed- (en dat is toch vooral prettig) -wonen" in de --weg staat.- - j. ",vC -H. SCHAAFSMA wordm. Duidelijk tinken met, de groeperingen tot stand gebracht, ergo een maximum aan series .van bepaalde.produkten vervaardigd, kan worden. Wellicht hebt u nu begrepen; dat deze dioomfabriek-evenmin als haar produkt in- deze serie onbesproken kon blijven. Het;zijn.mede de irives- terihgsmoeilijkheden, die 'fc op gang knoeien valt. Wat weer niet weg neemt, dat talrijke produkten die uit hun handen komen en daarna door de voor meer dan tachtig procent ge automatiseerde fabriek in Ettën -"in serïe-próduktie worden genomen, machines,die zo zijn opgesteld, dat knappe staaltjes vari efficiënt vér- komen van de industriële vormge- ze gemakkelijk tot verschillend^ pro- zijn.; v - v ving in-ons land belemmeren. Daar- duktié-groepen. als bet -ware afzon- Th EbT DHÓOMFABRIEK Ja, dat om zullen de ontwerpers met welge- derlijke 'labriekjes"" vormend,- gefor- -V is hét Brabantse. „Tomado'ébe- vallen en misschien ook met heime- meerd kunnen worden. Veel. van de drijf vooral, omdathet volledig, is' "Jke jalouzie huh oog op het fa- prod.ukten, die dit bedrijf verlaten, 'aangepast bij de eisen vande mo- brieksgebouw in dit onderontwik-, doen de industriële vormgever wa- derne serie-produktië. Alle machines heide gebied laten vallen. Met méér tertanden; wekken de sympathie op in de gröte fabriekshal zijn los op van dergelijke, bedrijven zouden zij van de man, die oog heeft voor no- rubberplaten opgesteld, zodat de zeker-zijn gediend. Hierbij dient op- belc ..lijnen. Tóch heeft „Tornado" mogelijkhedenvoor hergroepering gemerkt te worden dat volgens des- gécri 'ontwerpers in dienst Haar pró- legio zijn..Zij worden nog vergemak- kundigen de investering, die inscha- dukten ontlenen hun bijzonder ka- kélijkt doordat allé leidingen onder Reeling van de industriële ontwerper rakter: in dc eerste plaats aan bet de dakconstructie zijn aangebracht vergt, weliswaar absoluut beschouwd materiaal, waarvan -ze zijn vervaar- en niet minder dan 2400 aarisluitings*; vriJ hoog is, maar het geheel van de digd; blank getrokken draad. Ze punten "voor -stroom, perslucht' eri produktiefcosten niet buitensporig worden door de kenners zo hoog koelwater bevatten. belast. Zeker niet als aanhet in aangeslagen," dat enkele ervan ook 1 De hergroepering is niet alleen produktie brengen van. een bepaald dit jaar .weer werdén gevoegd bij de belangrijk maar ook noodzakelijk, ontwerp een grondige analyse, die collectie, die Nederland op de- Ieder in. serie vervaardigd produkt Tiet risico voor de fabrikant vef- „Triënnale" representeert vraagt immers om zijn eigen „set" daagt, vooraf gaat. representeert Als je de mensen van „Tornado' vraagt naar het geheim van hun ont werpen, lachen óf-blozen ze. al naar hun aard. Nee. met industriële vorm geving houden ze zich niet bezig, zeggen ze. Maar, hun materiaal Is natuurlijk wel typisch van deze tijd. Toen. de heer Van der Tocht („To rnado" betekent ,,Van:-7 der Tocht* Masssprodukten") 37 jaar'geledén in 2 wijndrechtz'n kleine bedrijfje begon, lag het .in zijn voornemen zich vooral toe te leggen op'de pro duktie van technische artikelen. Nog altijd vormen gordijnrails en trans portmanden voor aardappelen -en bróód het belangrijkste" deel van de omzet. Maar haar haam heeft ;de fabriek tóch vooral te danken aan de handige huishoudelijke artikelen., waarvan/ sommige „een behoefte schiepen in .plaats vaii dat ze in eeuT behoefte voorzagen. Wie had ;.er;, vroeger bijvoorbeeld' aan gedacht, dat er een markt te vinden zou zijn voor een standaardje, .waarin je om gekeerde yoghurtflessen kunt laten, uitdruipen? Nu beweren duizenden - huisvrouwen, nietmeer buiten dat ding te kunnen. Hieruit blijkt al, dat de technici i vakarbeiders van deze „draadver- erkende industrie", in hun vinger-1 toppen nog dat gevoel hebben, dat' hun collega's in-andere takken vari nijverheid, door de snel gekomen mechanisatie hun taak te eenzijdig op de techniek-zonder-meer toe spitsend, zijn kwijt geraakt. Van die anderen moest dit bijzondere gevóél voor de eenheid van constructie cri vorm door de industriële ontwerpers worden overgenomen..Daarbij komt,, natuurlijk, dat de mensen in de mo delmakerij van „Tornado" materiaal hanteren dat tilt zichzelf licht en sierlyk is, waaraan \veinig te ver- van machines. Het is" in de meeste XT IEUWE CONSTRUCTIES - gevallen echter niet lonend voor elk NIEUWE VORMEN. Het motto seric-produkt nieuwe machines te werd gekozen, omdat het duidelijk laten bouwen. Het voordeel van de maakt dat de industriële vormgeving K«»n rhceUchtje: er ktvam zeen v zever aan ie pas. toch lijn d« m*n verantwoord. (Van een onzer verslaggevers) AMSTERDAM. In een slootje in Amsterdam-Oost zijn kikkers ge vonden die. abnormale afwijkingen vertonen: sommige dieren hebben acht of negen poten, b(j enkelen an deren groeien pootjes uit gewrichten, terwUI weer anderen op de. plaats waar het scheenbeen behoort té zit ten, op eens vijftien tot twintig heel lange en dunne tenen hebben. In het slootje, waaruit de. dieren tevóorschij'n kwamen, .worden afval stoffen geloosd 'van het Instituut voor. Kern physisch Onderzoek aan de Oosterringdijk. Het zou kunnen zijn dat de mis vormde. kikkers - slachtoffers zijn van ongecontroleerde radioaktieve straling. Maar zeker is dat op dit moment niet. Gisteren is drs. D. Hillenius, bioloog van bet Zoölogisch Museum begonnen met het verza melen van kikkers en'andere dieren die in het slootje rondom het insti tuut léven. Op verzoek .van de af deling Volksgezondheid' van de GGD zal hij een onderzoek naar dé misvormingen-.-- instegen. Op 'het ogenblik beschikt de heer Hilienius over ongeveer 'vijftien mismaakte jonge kikkers. Tiei^ dieren hebben meer tenen dan normaal. Hoewel dit een zeer zeldzame erfelijke afwij king is, is de bioloog deze misvor ming eerder iri zijn werk tegengeko men. De andere - kikkers vertonen echter monstrueuse x'ergroeiingcn, die de heer Hillenius nog nooit eer der heeft-gezien. De heer HilleniuB zei ons dat de vergroeiingen ook te maken kunnen hebben met andere dan radio-ak- tieve, verontreinigingen; van., z. de sloot: chemicaliën, afvalstoffeiv: van de omliggende volkstuintjes enz. Kikkers zijn zeer gevoelig, omdat zij eenUiterst dunne huid heb ben. Welke oorzaak er ook gevon den zal worden, deze zal te maken moeten hebben met een beïnvloe ding van de kiemcellen. Het is vol gens de héér Hillenius opvallend dat in het slootje -bijna geen volgroeide kikkers gevonden worden.. Waar schijnlijk trekken deze.dieren eruit weg omdat het water er. voor hen. niet zq geschikt is. DEN HAAG Het ministerie van Financiën deelt mede, dat vrijdag is ingeschreven op éénmaandspro messen een bedrag van 20.7 mil joen en óp driemaands promessen een bedrag: van 17.3 miljoen, wolke bedragen ten volle worden toege wezen.- DE gryze signora, wier voorka mers ik in mijn Italiaans oa- kantiedorp. bewoon, regeert despo- tiseïï: over een magere dóchter uan vijf en twintig jaar, die zij met kletsende oorvijgen afhoudt van '.loytV: sigaretten» te lage jurfchnÏ2en, onregelmatig kerkbezoek en jonge mannen, -Zelf is zij pas getrouwd toen zij -tegen de veertig liep, taant in haar ouderlijk huis kon :zij- eten wat zij wilde, terwijl het:huwelijk, zoals ze ons met neergetrokken mondhoeken verzekert,; gelijk staat aan soepeten. De dochter ziet er uit of ze langzamerhand wel trek krijgt in een bordje, maar moeders harde hand drijft haar telkens terug naar haar éigen bestwil. Dat het meisje'een broer heeft, léer - ik, als ik op een - ochtend de deur van mijri kamer open doe en een kip gepresseerd zie binnenstap pen, gevolgd door de signora,die mij uitlegtdat: dit: het uit de keuken, ontsnapte feestmaal tmor haar zoon is die de wereldzeeën bevaart, doch zojuist met zijn-schip in Genua-bin nenliep. Er bestaat - goéde kans, dal hij everi thuiskomt, maar aangezien 7iiei\ precies b edjferü kan tuorden, wanneer, ivordt de hoofdschotel le vend gereed gehouden- Daar de zoon blijkbaar eerst de havenkroegen afhandelt, loopt de kip, enige dagen lang, door alle dok ters opgegeven in het pand rond, probeert tot een modus vivendi te komen met de kat en krijgt at de vertrouwde tred van een ingebur gerd huisdier, als de zeeman-plot seling binnenvalt. Hij is echter niet alleen doch heeft een maat meege bracht, een grote, enigszins bestof te neger. Het eëtuermogen uan het ttoeetal is -zó in het oog springend, dat één kip een druppel op. een gloeiende plaat ware. Aangezien twee van die diertjes te veel in de papieren zouden, lopen wordthet gerecht van het menu afgevoerd en de kip begenadigd: zij zal morgen in de ren worden teruggeplaatst, een sterk geval ban storri geluk. De zoon begint,als ik hem. ritt de ■maaltijd'niet zijn makker in.dé-keu ken-tref; zonder de geringste .fijnge voeligheid de lof te zingen van .Rot terdam, .waarmee ■- :hfj - meen t my een genoegen té'doen. Ook voor de neger, -die. een. beetje Italiaans eri veel 'Engels spreekt, komt het - Ko ninkrijk .der Nederlanden neer «op Katendr.echt- waarnaarhij gul ver zekert/ uitsluitendgoedhartige, th" eerlijkheid:uitmuntende lieden wo- „ffc ben Amerikaan, zegt hij, ;Jn de oorlóg was ik soldaat in. het: Ame rikaanse leger. Yes Sir,' Boem, boem, boem, boem bóevï... de hele dag ging dat door. Daar werd je doof van! 's Avonds, als ze wat tegen me zeiden, ik moest gewoon vragen: >Jiê?" >,Yes Sir!" Hij kijkt mij bezorgd aan. Dan laat hij een enormlach op zijn ge zicht lós, spreidt zijn-rose gevoerde handeh wijd .uitee'n en zegt,-:op zo n tóón' van .eeri-kihcl-k'aii-de-was-daen: pi deserted!" Hij' nam dit radicale besluit; in- X944 en zwierf - sindsdien,, buiten Amerika, op allerlei schepen over de; wgreid.' '- "-"f- „IriParamaribo .ben ik oofc ge weest," vertelt hy. in een rosipe na tafel" stemming achterover leunend, .Xipcdharlige mensen.' Ik wou er tróuwen Hij kijkt .iri\) aan, ziet blukbaar ongeloof in mijn blik en stipuleert: „l had a girl. Named. Cecilia. Maar er was niéts van gekomen. Met gouyemement rei:. Nee," ver- vólst A - ?}Th IQOO. dollars, maar-hef; gouvernement "hü haalt 'zijn schouders óp. Dan maar geen Cecilia Ik geloof niet da* hij enig verband legt tussen zijn de sertie en dat standvastige „nee van -rjn gouvernement,' maar liet et en heeft hem :in elk geval goed ge smaakt en morgen gaat hij weer naar zee. De kip, vadsig op de mar meren aanrechtgezeten, kijkt met volmaakte stupiditeit naar de. leeg gegeten'schalen en snapt evenmin irfs van het. ingewikkelde leven. Want als u het viif vraagt, gaat tn «Kinf» om^ K-HOWKKL LONDEN Een Bristol Brittannia Tubo-prop passagiersvliegtuig, dat aan de Israëlische» luchtvaartmaat- schappv El Al werd afgeleverd, heeft de vlucht van Bristol naar Tel Aviv in dé tijd van ójjf uur-en 43 minuten volbracht met een gemiddelde snel heid van 600 km per uur. |f lK ftRtMG Ot GI70£Tfcf1 JOhGEMfln. VAK DtölAn DtBilrttRVERA'JK WIL DRaag E.£n 0HDERM0UD ntr nt fltERMORTon. MfcHEERMORron .ER i& ttnnAn tenvREtuDE run HELP S105. Het kitsjacht „Havik" is eigendom van een Amerikaanse miljonair. Herbert Sandeman, eer. hartstóchtelijk zeiler, dié aan boord van dit jacht met zijü vrouw Doris de overtocht van .Amerika naar Engeland heelt gemaakt en nu een nieuwe bemanning van vier man heeft gechar terd, want zyn bedoeling Is een zwerftocht van ongeveer twee maanden te maken door de Mid dellandse Zee. En als schipper heeft hij een Ne derlandse zeeman aangetrokken, die in deze stre ken goed bekend is: kapitein Rob van "West-Ter schelling! Rob neemt in de Engelse haven Cowes het commando over de „Havik" op zich en op de reis naar Gibraltar heeft hij alle tijd het jacht te leren kénnen. Het is een uitstekénd schip metéén prima bemanning,- die van aanpakken, weet. Het belooft dan ook een mooie reis te worden. 84 Fenella keek van haar moeder naar ,PauI en schudde hulpeloos haar i hoofd. „Het was zo gek," zei ze, '„ik gaf me er zo maar aan over. |Het was verschrikkelijk én het was .grappig, maar het was vooral echt ipathetisch." Zé wendde zich weer |tot Aileyn: „Ik vraag me af of u 'zoiets kunt begrijpen." „Heel makkelijk," antwoordde Ai leyn, „Ze was in het defensief en boos, toen ik haar sprak maar ik merkte iets van dezelfde kwaliteit 'bij haar op. Hardheid naïeveteit en openhartigheid in-één mengelmoes je. Altijd .heel ontwapenend.' Bij zakkenrollers kom je het soms ook tegen." „Maar op een gekke manier", zei Fenella, „voelde ik dat ze eerlijk was en bepaalde oprechte ideeën had. En al had ik een afkeer van het idee dat ze met groootvader zou trouwen, ik was er van over tuigd dat ze het, op haar. manier, fair zou spelen. En het belangrijkste is, dat ik voelde, dat de titel voor haar meer betekende dan hetgeld. Ze was dankbaar en aanhankelijk omdat hij haar een titel zou geven en ze zou nooit iets hebben gedaan om dat in de weg te staan. Terwijl ik haar nog stond nan te gapen, nam ze me bij de arm en of. u.het ge looft of niet, we gingen samen de trap op als een paar schoolmeisjes. Ze vroeg me in haai* afschuwelijke kamers en ik zat op haar bed-,ter wijl ze zich volspoot met vooroor logse- parfums,. haar gezicht weer opmaakte en zich voor het diner kleedde. Toen kwam.ze met mij mee en zat op^ mijn bed terwijl ik me verkleedde. Ze hield maar niet op met pTaten en ik doorstond het alle maal in een soort trance. Het was echt heel vreemd; We gingen weer samen naar beneden en daar zagen we tante Milly,' die om de kinde renriep en om de." medicijn van grootvader. We hadden .diein; 'de bloemenkamers achtergelaten en 'het gekke is", besloot Fenella langzaam, .„dat ik. niet in staatwas 'haar te blijven haten,al bleef ik mijn bezwaren houden tegen haar huwe lijk met grootvader. En ik zweer u, meneer Aileyn, dat ze hem nooit iets heeft aangedaan. Gelooft u mé? Is dit zo belangrijk als Paul en ik denken?" Aileyn die had opgelet hoe Jenet- ta Ancreds handen zich' weer ont spanden en dé kleur in haar wan gen terugkeerde, richtte het hoofd op en zei: „Het kan enorm be langrijk, zijn, Ik geloof dat u waar schijnlijk een. heel vies hoekje hebt opgeruimd." „Een heel vies hoekje", herhaal de ze. „Bedoelt u ;,Is er nog/ iets?" „Dat. slaat op PauL Ga je gang, Paul." „Liefste", .zei Jenetta Ancred en die twee lettergrepen leken, gezegd in haar diepe stem, een "herhaalde waarschuwing te - zijn. „Vind je niet. dat er du wel genoeg is gezegd?" i,Mammie, we.móeten, .doorgaan. Kom;Paul." :K O 5 ï- -7 Paul begon wat 'stijfjes én met een verontschuldigend gebaar: „Ik ben bang,meneer, dat dit heel twij felachtig én hoogdravend zal klin ken', maar Fen en ik hebben 'het er lang en breed over gehad en we zijn tot een conclusie gekomen. Het stond natuurlijk van het begin af vast, dat iri de brieven Soriia Orrtn- cburt'werd bedoeld. Ze was de eni ge, die geen brief kreeg en ze was degene, die hét meeste profiteerde van grootvaders ^testament. Maar die brieven waren geschreven vóór ze het blikje rattenkruid in haar koffer vonden .en al vóór er ook maar een spoor van bewijs tegen haar was. Dat* betekent dus, dat als ze onschuldig is, en ik ben het met Fenella eens, dat ze het is, dat er twee mogelijkheden zijn. Of de. briefschrijver wist iets dat hij of zij echt verdacht vond (maar nie mand van ons wist iets dergelijks) óf de brief werd uit pure .wraak zucht geschreven, met de bedoeling haar aan. de galg te krijgen. Als dat zo is, lijkt het mij dat het blikje rattenkruid met opzet in die Koffer werd gestopt. En het schijnt mij toe'Fen en mij dat dezelfde figuur dat boek' over'balsemen' in" de kaasstolp, heeft gelegd, omdat .hij bang was, aat niemand er ooit meer aan zou denken. Zodat hij het dus op de meest schokkende; manier die hij bedenken, kon onder onze neu zen schoof." Hij stopte even en keek nerveus naar Aileyn, die zei: „Dat .klinkt; heel redelijk en verstandig." „Nou:dan, meneer", zei Paul snel," „Ik vermoed dat u het volgende punt ook wél belangrijk zult vinden. Het gaat over diezelfde rotgeschiederu's met het boek in de kaasstolp eri ik mag er wel meteen aan toevoe gen, dat het een duister licht op mijn neef Cedric werpt. Het komt. er op neer, dat we, als we. gelijk heb ben, de verantwoordelijkheid op ons moeten nemen Cedric te beschul digen van een poging tot moord." „Paul!" „Het spijt me, tante Jen, maar dat hebben we besloten". „Als je gelijk hebt, maar ik weet zeker, dat je je vergist, heb je dan al aan de gevolgen gedacht? De kranten? De smerigheid. Heb je aan die arme Milly gedacht, die dol is op die kleine schurk?" „Het spijt ons", herhaalde Paul koppig. 1 „Je bent onmenselijk riep zijn tante en sloeg haar handen in de lucht. „Nou", zei Aileyn sussend, „late» we het nog eens over die lunch heb ben. Wat was iedereen aan het doen voor het boek over. balsemen ter tafel verscheen?" Dit scheen hen uit het veld te slaan. Fenella zei ongeduldig: „We zaten. We wachtten tot iemand het zou opbreken. Tante Milly is gast vrouw op Ancreton, maar tante Pau line (de moeder van Paul) vindt eigenlijk, dat zij dat moet zijn al» ze daar is. Ze maakt zich er vind je het niet erg als ik het:zeg, Paul?..— nogal druk om en wacht altijd heel nadrukkelijk af tot tante Mill het sein geeft om op te staan. Ik dacht eigenlijk, dat tante Milly ons liet zitten om ons te pesten. Nou, daar zaten we dus." „Sonia draaide maar en gromde wat", zei Paul. „Tante Dessy zei, dat ze het leuk zou vinden als we die lunchbordjes kwijt konden raken, die eruit zien als de drooggelegde- dorps vijver. Tante MiUy werd boos. Ze zei, dat Dessy niet verplicht was op Ancre-, ton te blijven." „En Dessy", vervolgde Paul, „zei dat. voorzover zij wist, Milly en Pauline een paar blikjes witvis ach ter hadden gehouden." .Iedereen begon opeens te praten en Sonia zei: „Neem me niet kwa lijk, maar waar gaat de herrie over?" Cedris kakelde, „stónd; op en liep naar bet buffet." (Wordt vervolgd)

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Parool / De Schiedammer | 1957 | | pagina 1