ZWARE HYPOTHEEK
room vaneen
Kip
Nieuwe constructies
Nieuwe vormen
KIKKERS
IN SLOOT GEVONDEN
Olifant opende slot met sleutel
Onderzoek naar
invloed radio
activiteit
door llgaio THarsh
SPROETJE: SPARKS door FRANKtGODWl^:
(W
AVONTURÖÓ
VAN -
KAPITEIN
R
Zaterdag 14 september 1957
TITO, iicr.fi 1 ijiiens het bezoek van de Poolse delegatie onder leiding
van (roimilks aan Joego-ülavië verklaard, dat handhaving van de
Pools-Uuitsr grens langs de Oder en dc Meisze onontkoombaar moet
worden geacht. Oczc uitspraak, die in wat andere bewoordingen
ook in het officiële blad Bui ha viel aan le treffen, ging vergezeld van de
aanbeveling, dat zoveel mogelijk landen zich voor de erkenning van de
nieuwe grens uitspreken. In West-Duitsland zijn de reacties niet uitge
bleven. Ie Hu tui is officieel verklaard, dat zulk* een stellingnamen door
een land, waarmee dc bondsrepubliek op voet van vriendschap verkeert,
niet te pas konii. De vaststelling van dc Pools-Dnitse grens is geen zaak
van regeringen van vreemde landen; ze is de taak van dc conferentie,
dje het vrcdcsvordiag tussen Duitsland en zijn voormalige vijanden vaststelt.
Hierop valt formeel niets af te dingen. De zaak is intussen wel, dat,
bne langer de vredesoortleicnlie op zich laat wachten, hoe moeilijker het
zal zijn om een einde ic maken aan de feitelijke inlijving van oorspron
kelijk Duits grondgebied door Polen en de Sow jet-Unie. Men moet er
rekening niet* houden. d3t in Oost-Pruisen, Oosi-Pommeren en Silezië
maar zeer weinig Duitsers zij» overgebleven. De vroegere bevolking is
bijna in haar geheel tordrevt»:. Polen (en-Russen! hebben haar plaats
ingenomen. Dc/e massale 'volk-verhuizing is een stuk Duitse tragedie;
maar wanneer Kusland en Polen er veeleer epische -wraan in zien. is dat
niet onbegrijpelijk. Er bestaat een oorzakelijk verband tussen de door. de
puiisers in dc Slavische landen begane wandaden en de massale verjaging
ia 1945 van miljoenen Duitsers van hun geboortegrond.
P de veroverde bodem installeert zich thans dc nieuwe bevolking,
meer en meer Het aantal inwoners is nog altijd geringer dan bet
vroeger was, en dr landbouw in Hommeren zowel als de mijn
bouw- en industrie in Silezic leveren bij lange na niet zoveel op ais
voorheen; maar de opbrengsten stijgen cn de bevolkingsdichtheid neemt toe.
Datgene, wat het gevolg is geweest cn ook alleen maar mogelijk was
onder extreme oorlogsomstandigheden, consolideert zich nu. Hoe zou vele
jaren nadien in vuile vredestijd een regeling denkbaar zijn. neerkomend
op.een vreedzaam herstel van de vroegere toestand?
Men moet dit in bet oog houden, wanneer Tito zo vlot een algemene
erkenning van de Oder-.Neisze-grens propageert. Het is Tito's bedoeling
stellig niet geweest, de Duitsers onaangenaam té.zijn; hij heeft aliceu
bij gelegenheid van het bezoek der mede-..vrijgemaHkten*\ uit Warschau
dezen ccn genoegen willen doen. er van uitgaande dat bet toch niet mo
gelijk zal zijn. de aardverschuiving naar het Westen, die de historische
reactie was op de volkomen immorele drang naar het Oosten, ongedaan
te maken.
De wetten der moraal zijn niet steeds die der geschiedenis. Er zou de
Polen en Russen kunnen worden toegevoegd, dat zij geen kwaad met
kwaad hadden mogen vergelden; cr kan ook worde» gesteld, dat veel
omechtvaardigtieid steekt in de Poolse verwerving van Duitse landen bij
wijze van compensatie van wat de Russen Polen afhandig hebben ge
maakt. Maar dc woorden onrechtvaardig en onrechtmatig stokken iemand
tocb in de keel. wanneer hij weet van alles,Wat cr aan is voorafgegaan.
En dc argumenten worden onwezenlijker, naarmate de tijd verstrijkt. Het
wemelt van historische feiten en ontwikkelingen, die de toets der humane
kritiek niet kuimeu doorstaan, maar waarbij men zich niettemin moet
neerleggen.
E vraag of de wegnemiug van Duits grondgebied in het Oosten
rechtvaardig is geweest, is daarom veel minder aau dc orde dan
een andere vraag, n.l. pf er nog iels aan tc 'veranderen valt. Wij
zien niet boe dat zou kunnen, anders dan. door nieuw geweld.
De kwestie vau dc terugkrijging der verloren gebieden staat op hel
ogenblik achter bij die van de hereniging des lauds. Soms vraagt men
zich at. ol er nog wel een groo; verlangen is om deze gebieden opnieuw
te bevolken en op te bouwen. At en tuë hoort men uitspraken, volgens
■welke honderdduizenden bereid zonden zijn. elk ogenblik cr weer been
te vertrekken. Maar wie niet intussen ..gevestigde" vluchtelingen spreekt,
krijgt gewoonlijk een andere indj.uk. Men heeft zich aangepast en, wat
belangrijker is. men weet. dat oude tijden niet terugkeren.
Op de Duitse politiek rust deze zaak ai» een zware hypotheek. Want
Eet zal alle politieke groeperingen moeilijk valleti. van de aanspraken op
de verloren gebieden af te zien; en romantici zullen er altijd stof in
vinden voor leedbeklag cn propaganda. Het lijdt geen twijfel of het gaat
hier om een van de onzekerste punten in het doen en laten van het toe
komstige Duitsland.
(Advertentie 1<M.)
Tot de „menselijke" trekken in een
olifant behoren zijn grote aanhanke
lijkheid en men zou haast mogen
zeggen: zijn gevoel voor humor. 2o<
bad een olifant van het circus Sar-
rasani vriendschap gesloten met een
pony, die in zijn onmiddellijke om-
geving op stal stond. Toen nu het
paardje op een kwade dag werd
overgeplaatst, begon' onze dikhuid
te kniezen. Nu staan olifanten op
hun plateau als het ware verankerd,
de ketting om hun poot is met eon
slot aan de haak in dc bodem b»i-
vcstigd. De olifant slaagde erin de
sleutel te ontdekken. die zowaar
binnen zijn bereik hing en hij mor
relde net zo lang totdat hij zijn voor
poot bevrijd had. Ook de achterpoot
•wist hij te ontkluisteren. Netjes werd
de sleutel weer op zijn plaats gehan
gen en dikhuid op weg naar zijn'
vriendje.Dat olifanten ook voor
hun baas opkomen, bleek die keer
in Rio de Janeiro, toen de heren stu
denten meenden de voorstelling van
Sarrasani in de war te kunnen stu
ren. De jongelui omsingelden het
circus en gingen tot de aanval over.
Slechts op één punt braken de
bekhoofden door het kordon van
hetcircuspersoneei/eh; dat was bij
de oüfamsstallen. Zo stonden zij
joelend tegenóver deze - reuzen
En toen gebeurde het...
Lees deze geschiedenis en al die an
dere opwindende; romantische, tra
gische en ook' komische gebeurtenis
sen uit het-circusleven uit alle lan
den dóór alle tijden, U vindt een
keur van enerverende literatuur in
het prachtige circusalbum „De Bonte
Droom van het Circus". Een boeiend
en afwisselend verhaal met talloze
pentekeningen en vele .prachtige
kleurenplaten en plaatjes; geschre
ven door de circuskenners bij uit
stek J. v. Doveren en Fred'Thomas.
Voor slechts f 2.50 kunt u dit boek
werk kopen bij uw roomboterleve-
rancier of rechtstreeks bestellen per
brief of briefkaart bij Kantoor
„Roomboteralbunv"',Postbus 47,
's-Gravénhage. U krijgt dan het, al
bum" per omgaande toegezonden on
der. rembours. De bijbehorende
plaatjes ontvangt u gratis voor rijks-
botermerken. U vindt zo'n merk op
elk pakje roomboter.
Neem een pakje, extra voor de zon
dag!
D E FABRIEK is een sieraad voor
-
het Brabantse land; tegelijk een
symbool voor de industrialisatie van
een van Nederlands onderontwikkel
de gebieden. Menig industrieel vorm
gever zal er van dromen, eens in een
dergelijke fabriek te werken. Func
tioneel en stijlvol, gebouwd door dc
Rotterdammer Van Tijen. Speels cn
kleurig van gevel de enige, deco
ratie: een plastiek van Ossip Zadkine
licht van interieur. In de fabriek
-Met Intérieur van de Tornado-fabriek: door Van Tijen ontworpen fabriek
machines, die ronder bezwaar op een is, dat er met een minimum aan ma-
aaidere manier cerrocpeerd kunnen
- - - jj. njiuslul— cnioes een maximum aan machine-
niet uitsluitend, zelfs niet in de eer
ste-plaats een artistieke aangelegen
heid is. De economische en techni-"
.sche aspecten zijn'nauwelijks minder
belangrijk dan het esthetische. Van
,groot;gewicht-as het, .dat aan. de op
leiding van industriële ontwerpers
•de aandacht',wordt besteed, waarop
zij recht heeft. Het strekt tot vol
doening dat op dit gebied al het een
en ander gebeurt: Eindhoven heeft
zijn Akademie voor Industriële
Vormgeving (met dag- en avondcur
sus). aan de Haagse Academie voor
Beeldende Kunsten is een weekend
cursus voor vormgeving verbonden.
De. eerste, taak van hen. die zich
met dc optciding bezig houden
en Walter Gropius begreep, toen hij
zijn Bauhaus concipieerde reeds, dat
de docenten te allen tijde de mo
gelijkheid om zelf praktisch werk
zaam te zijn moeten behouden is
het vinden van een bevredigende
synthese tussen techniek en. laat ik
het woord durven.gebruiken, kunst.
Het is een goed ding. dat de in
dustriële ontwerpers zo'n nuchtere
visie op hun taak hebben. Zij kun
nen er echter niet onderuit, dat zij
mede verantwoordelijk zijn voor het
scheppen van een nieuwe levensstijl
een stijl, karakteristiek voor deze.
ónze tijd. In dit opzicht kan de ..ont
nuchtering" van het beroep, het te
eenzijdig beklemtonen van de tech
nische kant er van. licht een zekere
steriliteit in de hand -werken. De
gróte functionalisten in de architec
tuur handhavenzich. ómdat ze te
vens ondanks zichzelf misschien
kunstenaars zijn.,.In het streven
om een gebouw, een voorwerp uit
sluitend. naar zijn functie en zijn
constructie te beoordelenkan men
gauw op 'n 'dobd punt. aanlanden:
Nuchterheid hoeft stijlbesef even
min in.de "weg .té staan, als functio
nalisme! goed- (en dat is toch vooral
prettig) -wonen" in de --weg staat.- -
j. ",vC -H. SCHAAFSMA
wordm. Duidelijk
tinken met, de
groeperingen tot stand gebracht,
ergo een maximum aan series .van
bepaalde.produkten vervaardigd, kan
worden.
Wellicht hebt u nu begrepen; dat
deze dioomfabriek-evenmin als haar
produkt in- deze serie onbesproken
kon blijven. Het;zijn.mede de irives-
terihgsmoeilijkheden, die 'fc op gang
knoeien valt. Wat weer niet weg
neemt, dat talrijke produkten die uit
hun handen komen en daarna door
de voor meer dan tachtig procent ge
automatiseerde fabriek in Ettën -"in
serïe-próduktie worden genomen,
machines,die zo zijn opgesteld, dat knappe staaltjes vari efficiënt vér- komen van de industriële vormge-
ze gemakkelijk tot verschillend^ pro- zijn.; v - v ving in-ons land belemmeren. Daar-
duktié-groepen. als bet -ware afzon- Th EbT DHÓOMFABRIEK Ja, dat om zullen de ontwerpers met welge-
derlijke 'labriekjes"" vormend,- gefor- -V is hét Brabantse. „Tomado'ébe- vallen en misschien ook met heime-
meerd kunnen worden. Veel. van de drijf vooral, omdathet volledig, is' "Jke jalouzie huh oog op het fa-
prod.ukten, die dit bedrijf verlaten, 'aangepast bij de eisen vande mo- brieksgebouw in dit onderontwik-,
doen de industriële vormgever wa- derne serie-produktië. Alle machines heide gebied laten vallen. Met méér
tertanden; wekken de sympathie op in de gröte fabriekshal zijn los op van dergelijke, bedrijven zouden zij
van de man, die oog heeft voor no- rubberplaten opgesteld, zodat de zeker-zijn gediend. Hierbij dient op-
belc ..lijnen. Tóch heeft „Tornado" mogelijkhedenvoor hergroepering gemerkt te worden dat volgens des-
gécri 'ontwerpers in dienst Haar pró- legio zijn..Zij worden nog vergemak- kundigen de investering, die inscha-
dukten ontlenen hun bijzonder ka- kélijkt doordat allé leidingen onder Reeling van de industriële ontwerper
rakter: in dc eerste plaats aan bet de dakconstructie zijn aangebracht vergt, weliswaar absoluut beschouwd
materiaal, waarvan -ze zijn vervaar- en niet minder dan 2400 aarisluitings*; vriJ hoog is, maar het geheel van de
digd; blank getrokken draad. Ze punten "voor -stroom, perslucht' eri produktiefcosten niet buitensporig
worden door de kenners zo hoog koelwater bevatten. belast. Zeker niet als aanhet in
aangeslagen," dat enkele ervan ook 1 De hergroepering is niet alleen produktie brengen van. een bepaald
dit jaar .weer werdén gevoegd bij de belangrijk maar ook noodzakelijk, ontwerp een grondige analyse, die
collectie, die Nederland op de- Ieder in. serie vervaardigd produkt Tiet risico voor de fabrikant vef-
„Triënnale" representeert vraagt immers om zijn eigen „set" daagt, vooraf gaat.
representeert
Als je de mensen van „Tornado'
vraagt naar het geheim van hun ont
werpen, lachen óf-blozen ze. al naar
hun aard. Nee. met industriële vorm
geving houden ze zich niet bezig,
zeggen ze. Maar, hun materiaal Is
natuurlijk wel typisch van deze tijd.
Toen. de heer Van der Tocht („To
rnado" betekent ,,Van:-7 der Tocht*
Masssprodukten") 37 jaar'geledén
in 2 wijndrechtz'n kleine bedrijfje
begon, lag het .in zijn voornemen
zich vooral toe te leggen op'de pro
duktie van technische artikelen. Nog
altijd vormen gordijnrails en trans
portmanden voor aardappelen -en
bróód het belangrijkste" deel van de
omzet. Maar haar haam heeft ;de
fabriek tóch vooral te danken aan
de handige huishoudelijke artikelen.,
waarvan/ sommige „een behoefte
schiepen in .plaats vaii dat ze in eeuT
behoefte voorzagen. Wie had ;.er;,
vroeger bijvoorbeeld' aan gedacht,
dat er een markt te vinden zou zijn
voor een standaardje, .waarin je om
gekeerde yoghurtflessen kunt laten,
uitdruipen? Nu beweren duizenden -
huisvrouwen, nietmeer buiten dat
ding te kunnen.
Hieruit blijkt al, dat de technici
i vakarbeiders van deze „draadver-
erkende industrie", in hun vinger-1
toppen nog dat gevoel hebben, dat'
hun collega's in-andere takken vari
nijverheid, door de snel gekomen
mechanisatie hun taak te eenzijdig
op de techniek-zonder-meer toe
spitsend, zijn kwijt geraakt. Van die
anderen moest dit bijzondere gevóél
voor de eenheid van constructie cri
vorm door de industriële ontwerpers
worden overgenomen..Daarbij komt,,
natuurlijk, dat de mensen in de mo
delmakerij van „Tornado" materiaal
hanteren dat tilt zichzelf licht en
sierlyk is, waaraan \veinig te ver-
van machines. Het is" in de meeste XT IEUWE CONSTRUCTIES -
gevallen echter niet lonend voor elk NIEUWE VORMEN. Het motto
seric-produkt nieuwe machines te werd gekozen, omdat het duidelijk
laten bouwen. Het voordeel van de maakt dat de industriële vormgeving
K«»n rhceUchtje: er ktvam zeen v
zever aan ie pas. toch lijn d«
m*n verantwoord.
(Van een onzer verslaggevers)
AMSTERDAM. In een slootje
in Amsterdam-Oost zijn kikkers ge
vonden die. abnormale afwijkingen
vertonen: sommige dieren hebben
acht of negen poten, b(j enkelen an
deren groeien pootjes uit gewrichten,
terwUI weer anderen op de. plaats
waar het scheenbeen behoort té zit
ten, op eens vijftien tot twintig heel
lange en dunne tenen hebben.
In het slootje, waaruit de. dieren
tevóorschij'n kwamen, .worden afval
stoffen geloosd 'van het Instituut
voor. Kern physisch Onderzoek aan
de Oosterringdijk.
Het zou kunnen zijn dat de mis
vormde. kikkers - slachtoffers zijn
van ongecontroleerde radioaktieve
straling. Maar zeker is dat op dit
moment niet. Gisteren is drs. D.
Hillenius, bioloog van bet Zoölogisch
Museum begonnen met het verza
melen van kikkers en'andere dieren
die in het slootje rondom het insti
tuut léven. Op verzoek .van de af
deling Volksgezondheid' van de
GGD zal hij een onderzoek naar dé
misvormingen-.-- instegen. Op 'het
ogenblik beschikt de heer Hilienius
over ongeveer 'vijftien mismaakte
jonge kikkers. Tiei^ dieren hebben
meer tenen dan normaal. Hoewel dit
een zeer zeldzame erfelijke afwij
king is, is de bioloog deze misvor
ming eerder iri zijn werk tegengeko
men. De andere - kikkers vertonen
echter monstrueuse x'ergroeiingcn,
die de heer Hillenius nog nooit eer
der heeft-gezien.
De heer HilleniuB zei ons dat de
vergroeiingen ook te maken kunnen
hebben met andere dan radio-ak-
tieve, verontreinigingen; van., z. de
sloot: chemicaliën, afvalstoffeiv: van
de omliggende volkstuintjes enz.
Kikkers zijn zeer gevoelig, omdat
zij eenUiterst dunne huid heb
ben. Welke oorzaak er ook gevon
den zal worden, deze zal te maken
moeten hebben met een beïnvloe
ding van de kiemcellen. Het is vol
gens de héér Hillenius opvallend dat
in het slootje -bijna geen volgroeide
kikkers gevonden worden.. Waar
schijnlijk trekken deze.dieren eruit
weg omdat het water er. voor hen.
niet zq geschikt is.
DEN HAAG Het ministerie van
Financiën deelt mede, dat vrijdag
is ingeschreven op éénmaandspro
messen een bedrag van 20.7 mil
joen en óp driemaands promessen
een bedrag: van 17.3 miljoen, wolke
bedragen ten volle worden toege
wezen.-
DE gryze signora, wier voorka
mers ik in mijn Italiaans oa-
kantiedorp. bewoon, regeert despo-
tiseïï: over een magere dóchter uan
vijf en twintig jaar, die zij met
kletsende oorvijgen afhoudt van
'.loytV: sigaretten» te lage jurfchnÏ2en,
onregelmatig kerkbezoek en jonge
mannen, -Zelf is zij pas getrouwd
toen zij -tegen de veertig liep, taant
in haar ouderlijk huis kon :zij- eten
wat zij wilde, terwijl het:huwelijk,
zoals ze ons met neergetrokken
mondhoeken verzekert,; gelijk staat
aan soepeten. De dochter ziet er uit
of ze langzamerhand wel trek
krijgt in een bordje, maar moeders
harde hand drijft haar telkens terug
naar haar éigen bestwil.
Dat het meisje'een broer heeft,
léer - ik, als ik op een - ochtend de
deur van mijri kamer open doe en
een kip gepresseerd zie binnenstap
pen, gevolgd door de signora,die mij
uitlegtdat: dit: het uit de keuken,
ontsnapte feestmaal tmor haar zoon
is die de wereldzeeën bevaart, doch
zojuist met zijn-schip in Genua-bin
nenliep. Er bestaat - goéde kans, dal
hij everi thuiskomt, maar aangezien
7iiei\ precies b edjferü kan tuorden,
wanneer, ivordt de hoofdschotel le
vend gereed gehouden-
Daar de zoon blijkbaar eerst de
havenkroegen afhandelt, loopt de
kip, enige dagen lang, door alle dok
ters opgegeven in het pand rond,
probeert tot een modus vivendi te
komen met de kat en krijgt at de
vertrouwde tred van een ingebur
gerd huisdier, als de zeeman-plot
seling binnenvalt. Hij is echter niet
alleen doch heeft een maat meege
bracht, een grote, enigszins bestof
te neger. Het eëtuermogen uan het
ttoeetal is -zó in het oog springend,
dat één kip een druppel op. een
gloeiende plaat ware. Aangezien
twee van die diertjes te veel in de
papieren zouden, lopen wordthet
gerecht van het menu afgevoerd en
de kip begenadigd: zij zal morgen
in de ren worden teruggeplaatst, een
sterk geval ban storri geluk.
De zoon begint,als ik hem. ritt de
■maaltijd'niet zijn makker in.dé-keu
ken-tref; zonder de geringste .fijnge
voeligheid de lof te zingen van .Rot
terdam, .waarmee ■- :hfj - meen t my
een genoegen té'doen. Ook voor de
neger, -die. een. beetje Italiaans eri
veel 'Engels spreekt, komt het - Ko
ninkrijk .der Nederlanden neer «op
Katendr.echt- waarnaarhij gul ver
zekert/ uitsluitendgoedhartige, th"
eerlijkheid:uitmuntende lieden wo-
„ffc ben Amerikaan, zegt hij, ;Jn
de oorlóg was ik soldaat in. het: Ame
rikaanse leger. Yes Sir,' Boem, boem,
boem, boem bóevï... de hele dag
ging dat door. Daar werd je doof
van! 's Avonds, als ze wat tegen me
zeiden, ik moest gewoon vragen:
>Jiê?" >,Yes Sir!"
Hij kijkt mij bezorgd aan. Dan
laat hij een enormlach op zijn ge
zicht lós, spreidt zijn-rose gevoerde
handeh wijd .uitee'n en zegt,-:op zo n
tóón' van .eeri-kihcl-k'aii-de-was-daen:
pi deserted!"
Hij' nam dit radicale besluit; in-
X944 en zwierf - sindsdien,, buiten
Amerika, op allerlei schepen over de;
wgreid.' '- "-"f-
„IriParamaribo .ben ik oofc ge
weest," vertelt hy. in een rosipe na
tafel" stemming achterover leunend,
.Xipcdharlige mensen.' Ik wou er
tróuwen
Hij kijkt .iri\) aan, ziet blukbaar
ongeloof in mijn blik en stipuleert:
„l had a girl. Named. Cecilia.
Maar er was niéts van gekomen.
Met gouyemement rei:. Nee," ver-
vólst A - ?}Th
IQOO. dollars, maar-hef; gouvernement
"hü haalt 'zijn schouders óp. Dan
maar geen Cecilia Ik geloof niet da*
hij enig verband legt tussen zijn de
sertie en dat standvastige „nee van
-rjn gouvernement,' maar liet et en
heeft hem :in elk geval goed ge
smaakt en morgen gaat hij weer
naar zee. De kip, vadsig op de mar
meren aanrechtgezeten, kijkt met
volmaakte stupiditeit naar de. leeg
gegeten'schalen en snapt evenmin
irfs van het. ingewikkelde leven.
Want als u het viif vraagt, gaat tn
«Kinf» om^ K-HOWKKL
LONDEN Een Bristol Brittannia
Tubo-prop passagiersvliegtuig, dat
aan de Israëlische» luchtvaartmaat-
schappv El Al werd afgeleverd, heeft
de vlucht van Bristol naar Tel Aviv
in dé tijd van ójjf uur-en 43 minuten
volbracht met een gemiddelde snel
heid van 600 km per uur.
|f lK ftRtMG Ot GI70£Tfcf1 JOhGEMfln.
VAK DtölAn DtBilrttRVERA'JK WIL
DRaag E.£n 0HDERM0UD ntr nt
fltERMORTon.
MfcHEERMORron .ER i&
ttnnAn tenvREtuDE run
HELP
S105. Het kitsjacht „Havik" is eigendom van
een Amerikaanse miljonair. Herbert Sandeman,
eer. hartstóchtelijk zeiler, dié aan boord van dit
jacht met zijü vrouw Doris de overtocht van
.Amerika naar Engeland heelt gemaakt en nu een
nieuwe bemanning van vier man heeft gechar
terd, want zyn bedoeling Is een zwerftocht van
ongeveer twee maanden te maken door de Mid
dellandse Zee. En als schipper heeft hij een Ne
derlandse zeeman aangetrokken, die in deze stre
ken goed bekend is: kapitein Rob van "West-Ter
schelling! Rob neemt in de Engelse haven Cowes
het commando over de „Havik" op zich en op de
reis naar Gibraltar heeft hij alle tijd het jacht te
leren kénnen. Het is een uitstekénd schip metéén
prima bemanning,- die van aanpakken, weet. Het
belooft dan ook een mooie reis te worden.
84
Fenella keek van haar moeder naar
,PauI en schudde hulpeloos haar
i hoofd. „Het was zo gek," zei ze,
'„ik gaf me er zo maar aan over.
|Het was verschrikkelijk én het was
.grappig, maar het was vooral echt
ipathetisch." Zé wendde zich weer
|tot Aileyn: „Ik vraag me af of u
'zoiets kunt begrijpen."
„Heel makkelijk," antwoordde Ai
leyn, „Ze was in het defensief en
boos, toen ik haar sprak maar ik
merkte iets van dezelfde kwaliteit
'bij haar op. Hardheid naïeveteit en
openhartigheid in-één mengelmoes
je. Altijd .heel ontwapenend.' Bij
zakkenrollers kom je het soms ook
tegen."
„Maar op een gekke manier", zei
Fenella, „voelde ik dat ze eerlijk
was en bepaalde oprechte ideeën
had. En al had ik een afkeer van
het idee dat ze met groootvader
zou trouwen, ik was er van over
tuigd dat ze het, op haar. manier,
fair zou spelen. En het belangrijkste
is, dat ik voelde, dat de titel voor
haar meer betekende dan hetgeld.
Ze was dankbaar en aanhankelijk
omdat hij haar een titel zou geven
en ze zou nooit iets hebben gedaan
om dat in de weg te staan. Terwijl
ik haar nog stond nan te gapen, nam
ze me bij de arm en of. u.het ge
looft of niet, we gingen samen de
trap op als een paar schoolmeisjes.
Ze vroeg me in haai* afschuwelijke
kamers en ik zat op haar bed-,ter
wijl ze zich volspoot met vooroor
logse- parfums,. haar gezicht weer
opmaakte en zich voor het diner
kleedde. Toen kwam.ze met mij mee
en zat op^ mijn bed terwijl ik me
verkleedde. Ze hield maar niet op
met pTaten en ik doorstond het alle
maal in een soort trance. Het was
echt heel vreemd; We gingen weer
samen naar beneden en daar zagen
we tante Milly,' die om de kinde
renriep en om de." medicijn van
grootvader. We hadden .diein; 'de
bloemenkamers achtergelaten en 'het
gekke is", besloot Fenella langzaam,
.„dat ik. niet in staatwas 'haar
te blijven haten,al bleef ik mijn
bezwaren houden tegen haar huwe
lijk met grootvader. En ik zweer
u, meneer Aileyn, dat ze hem nooit
iets heeft aangedaan. Gelooft u mé?
Is dit zo belangrijk als Paul en ik
denken?"
Aileyn die had opgelet hoe Jenet-
ta Ancreds handen zich' weer ont
spanden en dé kleur in haar wan
gen terugkeerde, richtte het hoofd
op en zei: „Het kan enorm be
langrijk, zijn, Ik geloof dat u waar
schijnlijk een. heel vies hoekje hebt
opgeruimd."
„Een heel vies hoekje", herhaal
de ze. „Bedoelt u
;,Is er nog/ iets?"
„Dat. slaat op PauL Ga je gang,
Paul."
„Liefste", .zei Jenetta Ancred en
die twee lettergrepen leken, gezegd
in haar diepe stem, een "herhaalde
waarschuwing te - zijn. „Vind je niet.
dat er du wel genoeg is gezegd?"
i,Mammie, we.móeten, .doorgaan.
Kom;Paul." :K O 5 ï- -7
Paul begon wat 'stijfjes én met
een verontschuldigend gebaar: „Ik
ben bang,meneer, dat dit heel twij
felachtig én hoogdravend zal klin
ken', maar Fen en ik hebben 'het er
lang en breed over gehad en we
zijn tot een conclusie gekomen. Het
stond natuurlijk van het begin af
vast, dat iri de brieven Soriia Orrtn-
cburt'werd bedoeld. Ze was de eni
ge, die geen brief kreeg en ze was
degene, die hét meeste profiteerde
van grootvaders ^testament. Maar
die brieven waren geschreven vóór
ze het blikje rattenkruid in haar
koffer vonden .en al vóór er ook
maar een spoor van bewijs tegen
haar was. Dat* betekent dus, dat als
ze onschuldig is, en ik ben het met
Fenella eens, dat ze het is, dat er
twee mogelijkheden zijn. Of de.
briefschrijver wist iets dat hij of
zij echt verdacht vond (maar nie
mand van ons wist iets dergelijks)
óf de brief werd uit pure .wraak
zucht geschreven, met de bedoeling
haar aan. de galg te krijgen. Als
dat zo is, lijkt het mij dat het blikje
rattenkruid met opzet in die Koffer
werd gestopt. En het schijnt mij
toe'Fen en mij dat dezelfde
figuur dat boek' over'balsemen' in"
de kaasstolp, heeft gelegd, omdat .hij
bang was, aat niemand er ooit meer
aan zou denken. Zodat hij het dus
op de meest schokkende; manier die
hij bedenken, kon onder onze neu
zen schoof."
Hij stopte even en keek nerveus
naar Aileyn, die zei: „Dat .klinkt;
heel redelijk en verstandig."
„Nou:dan, meneer", zei Paul snel,"
„Ik vermoed dat u het volgende punt
ook wél belangrijk zult vinden. Het
gaat over diezelfde rotgeschiederu's
met het boek in de kaasstolp eri
ik mag er wel meteen aan toevoe
gen, dat het een duister licht op mijn
neef Cedric werpt. Het komt. er
op neer, dat we, als we. gelijk heb
ben, de verantwoordelijkheid op ons
moeten nemen Cedric te beschul
digen van een poging tot moord."
„Paul!"
„Het spijt me, tante Jen, maar
dat hebben we besloten".
„Als je gelijk hebt, maar ik weet
zeker, dat je je vergist, heb je dan
al aan de gevolgen gedacht? De
kranten? De smerigheid. Heb je aan
die arme Milly gedacht, die dol is
op die kleine schurk?"
„Het spijt ons", herhaalde Paul
koppig. 1
„Je bent onmenselijk riep zijn
tante en sloeg haar handen in de
lucht.
„Nou", zei Aileyn sussend, „late»
we het nog eens over die lunch heb
ben. Wat was iedereen aan het doen
voor het boek over. balsemen ter
tafel verscheen?"
Dit scheen hen uit het veld te
slaan. Fenella zei ongeduldig: „We
zaten. We wachtten tot iemand het
zou opbreken. Tante Milly is gast
vrouw op Ancreton, maar tante Pau
line (de moeder van Paul) vindt
eigenlijk, dat zij dat moet zijn al»
ze daar is. Ze maakt zich er
vind je het niet erg als ik het:zeg,
Paul?..— nogal druk om en wacht
altijd heel nadrukkelijk af tot tante
Mill het sein geeft om op te staan.
Ik dacht eigenlijk, dat tante Milly
ons liet zitten om ons te pesten.
Nou, daar zaten we dus."
„Sonia draaide maar en gromde
wat", zei Paul.
„Tante Dessy zei, dat ze het leuk
zou vinden als we die lunchbordjes
kwijt konden raken, die eruit zien
als de drooggelegde- dorps vijver.
Tante MiUy werd boos. Ze zei, dat
Dessy niet verplicht was op Ancre-,
ton te blijven."
„En Dessy", vervolgde Paul, „zei
dat. voorzover zij wist, Milly en
Pauline een paar blikjes witvis ach
ter hadden gehouden."
.Iedereen begon opeens te praten
en Sonia zei: „Neem me niet kwa
lijk, maar waar gaat de herrie
over?" Cedris kakelde, „stónd; op en
liep naar bet buffet."
(Wordt vervolgd)