B'
EUROPESE ZORGEN
Hoe raakt men ze kwijt
■■WILMA
MQNTESÏ (Slot)
oniEP?
San Marino vraagt
om VN-troepen
Adenauer in conflict
mijneigenaars
sprak: over:
Professor
LA PIRA
Dag pa
CETAFLEX
lijmt kond alle hout!
OORDEND
OERAS
r ts DAT NlT
AZIATISCHE
AKKERTJES"
LEGER BLUFT AFZIJDIG
rveie rc"sehad?" beet)'e «*-
9 april
11 april
SPROETJE SPARKS
door FRANK GODWI
door Andrew
AVONTUREN
'VAN
y KAPITEIN
ROB
2
Donderdag 3 oktober 1957
k INXENKORT komt de Algerijnse kwestie in behandeling in de
algemene vergadering der V.N., maar Pineati 2al er niet zijn om
het Franse standpunt uiteen te zetten. Deze bexvindsman ia demis
sionair met bet hele kabinet-Boitrgès-Mannoury. Hij kan zich
inderdaad maar beter op de achtergrond houden. Niet, dat een Fransman
een zeker gezichtsverlies niet beter 20U verdragen dan een Oosterling, en
niét, dat Pineaii kans zou lopen bij gebrek aan argumenten in zijn woorden
te blijven steken, maar het verschijnen met lege handen na alles, wat is
gesproken en beloofd, werd toch wel wat al te pijnlijk voor een ah voor
uitstrevend geldend minister van de vierde republiek. De permanente
Franse vertegenwoordiger moet nu het geval 'opknappen. Hij kan moeilijk
▼cel anders verklaren dan dat de heren afgevaardigden misschien interes
sante dingen zeggen, maar dat dit niets verandert aan het feit, dat de
Algerijnse zaak hen niet aangaat.
Niet waar, een binnenlandse Franse aangelegenheid.... Het moet gezegd
worden, dat de Fransen het standpunt de laatste tijd er niet geloofwaar
diger op hebben gemaakt. Daarginds in New York kan intussen niet veel
voor Frankrijk verontrustend» geschieden. Het Franse falen kan zich niet
wreken in enigerlei sanctie. Moeilijker liggen de dingen in West-Europa.
In zoverre willen de verbonden landen de Algerijnse kwestie gaarne als
■itsluitend Frans zien, dat zij geen behoefte hebben om enige veram woor
delijkheid te dragen voor de gang van zaken. Het vervelende punt is
•chter, dat zij bijzonder veel met Frankrijk hebben te maken, en nu opnieuw
•eer duidelijk worden geconfronteerd met de vraag, wat zij van Frankrijk
kunnen verwachten. Het ia met een verbond niet andera dan met een
ketting, die even sterk is als de zwakste schakel. Wat komt er terecht
de Europese integratie, wanneer die goeddeel» steunt op de tnede-
>r»rking Tan een 90 ongewisse bondgenoot al» de Franse?
^■AT bij het kennisnemen ran de debatten in de Nationale Ver
gadering pijnlijk treft, is de onovertroffen enghartigheid der
standpunten. Men kapselt de geest in, men beperkt de blik tot
de dingen vlakbij. Er staat een Euromarkt op stapel, een grote
Koropese belangengemeenschap, maar de heren afgevaardigden zien alleen
maar Frankrijk en dan nog meer zoals bet waa dan zoals het moet
worden. Geen brede visie op de toekomst, geen historisch perspectief
hoegenaamd: slechts de emotionele vaststelling, dat Algerie Frans, Frans,
Frans, Frans is. Natuurlijk willen wij de goeden niet te na komen, maar
het kan bezwaarlijk worden ontkend, dat de hele behandeling van de
Algerijnse zaak zich heeft afgespeeld in een sfeer van nationalistische
kortzichtigheid.
Als symptoom voorspelt de Franse Algerië-politiek voor de Europese
integratie heel weinig goeds. Wij zeggen niet, dat Frankrijk ten onder,
gaat aan het Algerijnse probleem, zomin als wij één ogenblik voorspellen,
dat de ach in het land voordoende tekenen van sociale onrust tot ontbin
ding en anarchie zullen leiden. Het hereteWermogen van Frankrijk is
aanzienlijk; een verschijnsel dat samenhangt met de wens van haast ieder,
bestaande verhoudingen te laten bestaan. Maar het zijn juist deze bestaan
de verhoudingen, die zo dringend dienen te worden veranderd en die zo'n
krachtige rem vormen voor het integratiestreven.
-Algerie is Frans, Frans, Frans, maar is Frankrijk Europees? Het i9
waar, dat tal van bekwame en vooraanstaande Fransen deze vraag met veel
overtuiging bevestigend hebben beantwoord, doch het moet ieder» aandacht
trekken, hoe droevig gering de neiging is, dit met daden te bewijzen. Wat
de Nationale Vergadering deze week beeft gedaan, is-al heel weinig
geschikt voor bet wekken van toekorastvertrouwen.
•OE: raken die van San Marino bun communistische capitani kwijt?
SanrMarmo is een kleme republiek, die geen vervaarlijke bijdrage
kan leveren tot de historie; maar hoe weinig ze ook betekent, ze
levert toch een schoolvoorbeeld 'op van het totalitarisme in de
praktijk. Hoe raakt het landje zijn communistische capitani kwijt? Hoe
raakt een communistisch land in het algemeen zijn machthebbers kwijt?
In Hongarije hebben de Russen een opstand tegen de communistische
regering onderdrukt. Aangezien Italië een democratisch land is, kan het
niet ingrijpen in San Marino. Het kan hoogstens verhinderen, dat wapens
voor en liefhebbers van een burgeroorlog het landje binnenkomen.
Misschien is bet geval wel een beetje grappig ook, maar dan niet
omdat de communistische grimmigheid bier zou ontbreken. Ais die echter
geen kans heeft, in gewelddadigheid te ontaarden, is het niet onmogelijk
dat in de verdere loop der dingen de luim de ernst overtreft. Totalitaire
machthebbers zonder wapens en politie worden liebt tot lachwekkende
lieden. In een operette kan bet niet zo moeilijk zijn, hun hun congé te
geven.
haar richting „Zusjes van Sylvana
Mangano."
Ze kijken* onze kant uit.. De ene.
heeft rood baar en'zwart omrande
ogen. De ander is dónker en lijkt op
Sylvana. We eten de vreemdste dm-
j i gen, o. a. een bord vol miniatuur-
e dag daarop meiden de kranten gevonden. Twintig kilometer verder- schelpjes, die opengeplukt en leegge-
mel.4-^rmeJ koppen d0 vrij- op." De weg wordt snel smaller en zogen moeten worden. M'n gastheer
spraak, t Volgende proces gaat te- we rijden evenwijdig met en niet doet dit met enorme snelheid. Ik
gen Giuseppe^Montesi. ver van de zee. Links strekken zich pruts en proef niets. Maar de wijn
Als ik Menghini bel en vraag wan- verre bossen. Uit, \vl3kten en bergen, maakt me feestelijk. Montesi kan
neer hij t laatste deel. van zn ver* begroeid met dichte struiken: Capo- me weinig meer schelen; Terug in
haal vertelt, hoor ik: „Morgen op cotta. de auto echter zegt Menghini: „Wa
weg naar lor vaiamca." „Men jaagt er wilde varkens," nemen nu de weg die Giuseppe met
t Is een donkere dag, met regen, praat m'n begeleider. „En men or- Wilma reed."
«ttó net zulk weer als toen." ganiseert er obscure feestjes." Hij Deze doet denken aan de Zeeweg
We rijden langs uitgestrekte heu- glimlacht. Maar Wilma heeft er nooit by Zandvoort, alleen zijn de duinen
veis en vlakten. De huizen, de koe- aan mee gedaan. Die kwam niet in wilder en hoger. Terwijl Ae regen te
pels en kerken liggen achter, ons. die kringen." gen de ruitjes slaat, hoor ik 't laatste
Dit is de weg naai Ostia, de bad- Na een volkomen verlatenheid hoofdstuk. Nu echter last Menghini
plaats van Rome. staan er opeens weer-huisjes. Lelijk; het juridisch juiste „misschien" in.
We stoppen bij een zijweg. „Hier maar duidelijk nieuw. Strand is er
ging Giuseppe met Wilma linksaf. nauwelijks, oloemen en gras groeien Wilma heeft die negende april met
In de richting Van Tor Vaianica. tot enkele meters van de zee. Bij oom Giuseppe getelefoneerd. Mis-
heeft hij aang
Maar wij zullen eerst naar Östia een groot restaurant houden we stikschien heeft" hij" aangeboden haar.
gaan." „Vóór Wilma'a dood," zegt Menghini, naar Ostia te rijden, en'durfde Wil
li ij zet de radio aan. Er begint „zouden we hier nergens kunnen ma dit thuis niet te vertellen. Vol-
m vrouw te zingen. Ostia heeft een eten. Er was hier niets. Nu kunnen gens getuigen heeft ze wel eens ge-
boulevard en vrij hoge, oude ver* we .tussen de eethuizen kiezen. "Wil- zegd: „De wereld weet niet, dat jij
diepingen-huizen. In de motregen lo- ma heeft Tor Vaianica tot bloei ge* m'n oom bent." Wilma was verloofd,
pen we óver de pier. De Middelland* bracht Misschien vertelde ze daarom dat
se Zee is grijs en troosteloos. Op 't. En terloops wijzend naar links: ze voor. haar voeten naar Ostia
grauwe verlaten strand liggen roei- „Daêr op dat strandje is ze gevon- ging. Misschien, is Giuseppe op die.
bóten. „Hier," praat de langste Ko- den." 0 stille weg gestopt éh heeft hij gepro-
mein, naast me stappend in een olie- 'tRestaurant blijkt stampvol. Geen beerd haar te omhelzen: Waarop zë
;iast ,4s 't dus dat Wilma haar voe* toeristen, veel decoratief geklede ja- schrok en ,'t bewustzijn verloor. Ze
';en zou hebben gebaad." gers en badgasten uit Rome. Aan een was heel nerveus. Een-maand voor
Terug In de auto kam ik m'n nat* tafeltje, naast 't onze, zitten twee haar dood had zc (vertélde; me haar
te haren. „Waar gaan we nu heen?" opvallende meisjes. Menghini zegt moeder) ruzie. Die gaf haar een klap
.Naar de plek waar Wilma werd na een lange waarderende blik In en Wilma viel flauw. Ze bleef vier
§7-30 pur: VtömnMontesï vedadhear huis
19 ttffö&n vrouw verklaart mé Wïtoam
éedWe tón naar Osbc gereisd ts rijn
VlATAGUAntnnï
woning ven Wil ma)
ROME
Station Romer .Oobense
Voters de doWer.die het slathl-
offitr het eerst onderzocht,stierf
het meisje door verdrinking maar
riet voor lOaprif,;
vijf uw'smiddag»
OSTIA
IJSKASTEEL PORZIANÖ
7-ïO uur: De zee spoelt
hel lichaam van Wilma Mon
tesi op hel strand aan
Sinner) deze twintig hikmeter tigt
het racdsei bestoten van 24 uur,
die verkepen tussen de verdwijning
en de dood van Wilma
uur bewusteloos. Na. vijf minuten
was 'taldus die moeder alsof ze
niet "meer. leefde.
Misschien heeft oom Giuseppe dat
ook gedacht. En heeft hij haar. toen
al z'n pogingen niet hielpen, op 't
strand gelegd. Met de voeten in;, "t
water. Zo heeft de zee haar 24 uur
later een eindje verder aangespoeld."
Menghini's toon is kort en zakelijk.
„Hebt je dat zo aan Giuseppe ver
teld?"
Hij knikt; „En 't was alsof hij 't
zelf vertelde." .V-V
Dan: „Ik heb niet uitgewijd over
dat omhelzen, maar hij weet wat ik
weet. Hij wofdt naar me toe 'getrok-
ken als naar een magneet"
Hij zet de radio aan. Eeri. vrouw
begint te zingen,.We naderen,de koe
pels, de kerken, dehuizen en de
krotten van Rome.
BO XX. Bondskanselier Ade
nauer heelt gisteravond in de strijd
om de kolenpryzen Ingegrepen door
de staatsmijnen te verbieden de
prijsverhoging door te voeren. De
kolenproducenten hebben gisteren
ondanks scherp verzet van de West-
duUse regering de kolenprijzen met
ongeveer negen procent verhoogd.
Het ministerie van Economische
Zaken overweegt bovendien scherpe
maatregelen om de Duitse koter, on
der concurrentiedruk te zetten. Men
wil o.a. dc vrachttarieven van de
spoorwegen voor Duitse en ingevoer
de kolen gelijk maken, een kolen-
verkoopmaatschappij van de rege
ring oprichten en de invoerbeiasting
op ingevoerde kolen afschaffen.
Dc regering zal daarmee echter
Ook de Duitse raijnwerkersbond te
gen 'zich krijgen, die. bevreesd voor
de eventuele gevolgen, een front
maakt met dc werkgevers. In een
schuwt de voorzitter van de bond
tegen de afschaffing van de invoer
beiasting op buitenlandse kolen en
het bevorderen van de invoer van
Amerikaanse kolen, omdat dit een
terugslag op de Duitse kolenxndu-
strie zou hebben.
Minister Erhard, die klaarblijke
lijk woedend was omdat hij er niet
in is geslaagd althans uitstel van de
prijsverhoging te bewerkstelligen,
heeft op een persconferentie mede
gedeeld. dat de regering tegen elke
poging om de algemene stabiliteit
van de prijsniveaus te verstoren,
krachtig verzet zal bieden.
Hij beloofde tegenmaatregelen van
de regering, zonder die te omschrij
ven. ..Zouden zulke maatregelen no
dig zijn", zo zei hij, „dan zou de
verantwoordelijkheid rusten op hen.
die een kinderlijke poging doen om
meer uit de volkshuishouding te ha-
brief aan minister Erhard waar- len dan deze kan dragen".
- (Advertentie IJHL)
Dat gloeiende, bonzende J
hoofd, die koude rillingen
kan niemand misverstaan.
Het Griepduïveltje heeft
U stevig te pakken. Kruip
vlug onder de wol met
een warme drank en één
of twee "AKKERTJES"*
Die bevorderen het tran
spireren, bestrijden de
infectie en verdrijven de
koorts- Tien tegen één
dat U Zich morgen beter
1 zult voelen, ja. waarlijk, 1
SAN MARINO. De door com
munisten beheerste regering van de
dwergrepu bliek San Marino heeft
woensdagavond de Verenigde Naties
tclegrafiseR^-w^rzocht, een Interna
tionale politiemacht te zenden...In
het telegram aan secretaris-generaal
Hammarskjóld heet het verder, dat
«en ernstige toestand is geschapen
door het gedrag van de Italiaanse
regering-, „die onze. grenzen heeft ge
blokkeerd". -•
De onddr communistische leiding
staande militie, die thans honderd
man zou'tellen, is woensdag de ber
gen afgedaald in de richting van de
zetel der anti-communistische tegen;
regering, -
Deze tegenregering heet intussen
verklaard, dat het grootstedeel van
San Marino thans in handen is van
benden gewapende fanatici, die de
bevolking terroriseren.
De tegenregering, die dinsdag door
Italië is erkend, is druk bezig met
het organiseren vari een vrijwilligers
leger van 40 man om de communis
ten te verdrijven. Het 50 man tel
lende geregelde leger van San Mari
no beidt zijn'tijd 1° de kazerne. De
bevelhebber,kapitein Ettore Sózzi,
markies van Saint Irene, verklaarde
woensdag: „Ik moet de orde hand
haven. Welnu de orde is nog niet
verstoord en er is geen reden o>m'in
te grijpen". -
De markies i* een Italiaan, die
door de Italiahnse regering aan San
Marino is uitgeleend- Hij heeft zich
bij de tegenregering gevoegd.
De minister van buitenlandse za
ken van de commun istische regering
heeft verklaard, dat er geen bevel
is gegeven om de leden van de te
genregering te arresteren, „Wij wil
len de kansen op een:vergelijk niet
bederven",'zei'Jöj.'
Men zorgt er daarom voor, dat de
twee vrijwilligerslegers niet te dicht
bij elkaar kotnen.
Het: zal nog wel een paar dagen
duren ivoor de toestand rijp is voor
onderhandelingen. Eerst zullen ge
heime tussenpersonen omzichtig con
tact moeten leggen.
JV/flT ijzeren regelmaat verzamelt
4 i de Wereldomroep een aantal
vróuwen, mannen en kinderen in het
Hihjersumse Gooiland, waar „Het
schip can de week" op de band
wordt vastgelegd. Het is, zoals u
weet, een zeer populaire uitzending,
dte de opvarenden van »_n verre stre
ken'zwervende boten, in staat stelt
de stemmen van hun dierbaren te
horen.A.vf r -
De heer Kal, die dexe emotionele
onderneming leidt,' i» een vriende
lijke reus, tegen toie «ten met ge
noegen opziet. Hij komt zelf van de
koopvaardij. Zijn echip vloog irt dt
oorlogstijd de lucht in, zodat hij te
Londen moest worden opgelapt
Toen dat was gelukt, wierp hij zich
met grote energie op d* radio. Deze
uitzending is al vele jaren zijn dier
baar kind, dat hij met vaste hond
door het leven loodst.
,,'t Moet vrolijk zijn," zegt
„Geen gesnotter. Ook geen pehuiehel.
Daar koop ik nik* voor. Er moet
pind», op het schip, een blijde sfeer
uit de luidspreker komen."
Om dit doel te bereiken, onder-
gaan de vaders, moedersvroutoen,
verloofden en kinderen een zorgvul
dig gefime'de voorbehandeling, die
begint met koffie plu» gebak en via
een aangename lunch voert naar
het optreden van een vrolijk orkest,
waarbij de lieve Setty Pearl een paar
liedjes zingt. Als de stemming daar
door op het peil van. een' familie
feest £s gekomen, worden de teksten
rondgedeeld- Alle deelnemers moe
ten namelijk op schrift meebrengen,
wat se van plan zijn voor de micro
foon ie. zeggen. Tijdens de maaltijd
gaan al die manuscripten even door
de zeef van de rede^ zodat ongepas
te opmerkingen, die.de aether zou
den kunnen beztoadderen, of avond
vullende referaten van breedspra-
kigen, worden voorkomen.
JVv gaan toe 't eerst eens probe
ren," zegt de heer Kal. V mevrouw,
leest u maar eens even..."
De moeder in kwestie, door pa-
n|«k overmand, zoekt lang naar haar
bril en lang naar haar tekst en heft
eindelijk aan;
„Dag Jan. Dat is leuk hé, dat je mij
nou hoort. We hebben «en fijne va
kantie gehad. De foto's van ae brui
loft 2\jn fijn geworden. Heb je het
fijn, daar m Bombay, Jan? Ben je
nog de wal opgeweest? Nou, dag
jan."-;/
'Een- tikje vrolijker straks en dan
is liét prima," zept de heer Kal, „En
nou u even..."
Eindelijk uiordt het menens. De
omroeper geeft de laatste instruc
ties: „K\jk, ik heb hier een bordje
en daar staat op: Dagl Geen ap
plaus alstublieft"-Als ik dat tn de
hoogte steek, roept u allemaal dus:
„Dag.1" Maar niet: „Dag, geen ap
plaus alstublieft," taant dat. komt
ook wel eens voor en dat is natuur
lijk niet de bedoeling..."
„Nog geen ramp als ze zich -ver
gissen," zegt de heer Kal. \Jk knip
het er gewoon uit. Huilen knip »e
ook."
Hij moet kilometers smart hebben
liggen,. Want als de microfoons een
maal open staan en het contact met
dat schip ih Bombay er - echt is,
komt by sommigen d« ontroering
toch opzetten. Een dikke moeder
laat het bij: ,fDag Freek, hqeen
moet dan tn tranen worden wegge
voerd; maar haar man is sterker en
roept, over al die oceanen heen:
„Freek, jongen, met het voe-bdl-
len is 't. niet veel geweest. Zondag
verloren met 3—0 en vorige maand
u?a«, hetook nurnr du»
Ev; zijn jolige vroutoen die belo-
vert; -„Als je thuis komt, gaan toe 'tn
opzettenT* en moedeloze, vaders, die
zeggen: ,J)ot je beat maar. Kees. Je
broer Piet is nou eindelek ook «en*
gaan werken, maar om - half elf
's ochtends had ik 'm al -weer thuis
in-.de ongevallenwet."; De kleine kin
deren toeigeren eensgezind: „Dag
pappie", te zeggen tegen dat ijzeren
ding, maar een wat groot jochie
leest braaf:
Jk heb goed voor me knijiten
gezorgd pa. Ik heb er nou 35.Dag
pa/V
En zijn broertje meldt:
„Ik ben met tante Ans naar Brus
sel geweest, pa. Ik heb'Manneke
Hij stokt, kijkt angstig om zich
heen, vindt dat het .niet kan be
sluit;
Jk heb daar 'n mannetje gezien.
Dag pa." KRONKEL.
(Advertentie LM.)
kasithirsUim
Oeta-Eejsr
Daar «omt
nimhzitT
Oef'DAThaó
c-éch RÜBBERnEö
ÈrlHIjKAnÈRME
OVERWtG OOK
iKHOOPDAtHIj
MErtlfcT HOORT!
3121.-— Ook Rob heeft de verandering van het
weer opgemerkt en seint naar dc wat dat de „Ha
vik" het anker op moet halen en dat het gezel
schap gauw moet terugkeren. De matroos meldt
dit aan Sandcman, die onmiddellijk wil vertrek
ken. Maar nu protesteert Mario Tarcia. Nood
weer op komst? Storm misschien? En dan aan
boord van dit kleine scheepje? Ach, de zanger
heeft, al veertien dagen last gehad van zeeziekte
en voor dit avontuur voelt hij niets. „We kunnen
toch hier blijven," stelt hij voor, ,',hier zijn we
toch veilig...Ik weet zeker, dat ik zwaar ziek
word, wanneer ik by stormweer op zee zou zit
ten." Sandeman wil het zijn gasten zo aangenaam
„Welnee, waarom. Hij Is heel «4»
gineel."
„Hij droeg er eerst een lint om
heen," deed Hugh weer een duit in
het zakje, „maar die moest hij eraf
doen van., de schooljuffrouwHé
vader, Iét op?"
Ze reden in het dorp en op de hoek
stond een vreemde figuur met een
korte broek aan. en een baret
op dwars over de weg. met een fiets
aan zijn hand. Edward remde uit al
le macht: en wilde toeteren maar d»
claxon weigerde. Hij stak zijn hoofd
2 zijn dikke, bruine haar tamelijk lang naar buiten en riep vermanend: „G»
en zag er jong uit voor zijn zevenen- eens uit de weg, m'n zoon," De
Verbaasd keek hij naar 2ijn kleren, twintig jaar. Zijn ogen waren spre- vreemde figuur draaide zich om en
„Waarom niet? Ik zie er heel be- kend die van Edward, maar met een bleek een oude heer met een baard
hoorlsjk uit." ondeugende uitdrukking. „Laat me je te zijn. Hugh stikte van het lachen..
Dié hóed is geen gezicht. Hugh's aan Cynthia voorstellen." „O vader," snikte hij, „je bent m'n
verloofde zal een rare indruk van je Edward schudde het meisje de dood nog eens."
krijgen zó'n eerste keer." hand en keek haar glimlachend aan. Onbewogen reed Edward .door, en
„Ze trouwt niet met mij." zei Ed- Ze was donker en slank en maakte een paar minuten later waren ze vei-
ward, „Zet maar vast water, op. We een prettige,rustige indruk, Ze zag lig en wel bij huis. Trudie begroet-
zijn er zo" er koel en fris uit in het lichte, lln- te hen uitbundig Ze sloeg haar,ar-,
Voorzichtiff reed hii de auto het nen Jurkje. Een aanmerkelijke ver- men om Hugh heen en omhelsd»
hfk uit He* Tm cm L vehikeL betering vergeleken met de meeste daarna Cynthia ook. Sinds de ene on-
verreweg oudste^ de hele 'S1?'rt
fv»»k pr» ■p'rtwBrri Hip hpipmaai nïpt meegebracht had, jaren geleden had gehad, was ze al-
gUTiSSrhsï .oWm**»*, denh u. Hugh 'A.» VSSSMü^:
handrem aanzetteais hij een heuvel heeft ettelijke keren voorspeld dat de. ^i Hugh en hij keek daohend zijn
op moest, maar verder was hij niet trein uit elkaar zou vallen, maar er dikke zuster na, die Cynthia haar
erg zeker. Hij wist niet eens zeker is niets gebeurd. Ik vind het een aar- kamer gmg wy.zen. Zodra.hij met-Ed*
wie de baas was. de auto of hij. Wat dig spoortje. Het heeft iets persoon- w;ard aueen ^wa«, vroeg hij nieuws-
nij aan zelfvertrouwen miste, maak- lijks." gjeng:
te hij goed met zijn voorzichtigheid. „We noemen het De Koekoek." zei m»
Verkeersongelukken vond hy iets Edward, „maar ik ben bang, dat het «ih ijji acM ',G^
verschrikkelijks en bovendien wilde meer persoonlijkheid dan passagiers y AJ 4"*,; h___ naBr
b?cldSC?vcntiCreChter 660 g0Cd V0°r" hpf/pn "6 Zlj" er°Ver bCZig het °P te ben ik zekï? van zï ls etSSf"
Het station- nn StMrteford was ..Dat doen ze toch niet," zei Hugh, vin hfJIm^Lïwoem"3'5"
nog geen twee kilometer van het La- „Er mogen dan met veel passagiers 3eslist niet We gaan zo cauw mo-
.vcndtlhais verwijderd als je de wee *80. maar de weinige zijn dan ook re 20 8auw m°
Jdoor het dorp nam. Halverwege werd van prima kwaliteit. In ieder dorp R-S knikte. Over 'i geheel ge-
1 Edward opgehouden door de dorps- zit een grootheid, Een directeur van nomen eeloof ïk 'dat ie Éelük hebt
agent, die net ep de fiets naar hem de Engelse Bank. een- beroemd ehi-
5toe wilde gaan om papieren te laten rurg een .gJMtór in huis en een ogenblik later ver-
tekenen. Ondanks dal was hij bij het Ki liet Cynt.no voorin stappen !cilee„ Cynthia, met Trudie vlak ach-
station Vlak voor de trein binnenliep, en klom zelf op de achterbank. ter ha c aa„ Ze Scheneu het aroot-
Hij ging naar het kantoortje om te £,iezo vader, waar waiditen we op? pfaier te hebben, maar zoSra ze
kijken of er een pakje voor hem ge: M'Wtik ,e helpen met de versnel- üu[tRn ware„. bleef Cvnthia verrast
'komen was en hoorde, terwijl hij "na. -i staan. „Wat een prachtig uitzicht,"
tussen de pakketjes snuffelde,, de „Ik red me wel, zei Edward waar- zei ze bewonderend, terwijl ze uit-
mensen uitstappen en praten., dlS- keek over de grasbegroeide heuvel.
4 „Het is onzin, zei een. meisjesstem, „Xoen. vader *pas leeicie rijden, Aan de voet la'cen de moprassen met
Lom te zeggen: zo wit als de buik zei Hugh voorovergebogen om zich de wïn hS'
'van een vis. Ik heb vissen gekend verstaanbaar te water. Js dat'de, rivier waar, Hugh;
'met zwarte buiken.' ,gmg Quentm altyd met hem _meehet'altijd.Óver heeft?''.;-
En toen de stem van Hugh, plage- om voor hem om te schakelen. Mooi (ja, dat is hei, Broadwater/', zei
mogelijk maken en ja, de tenor ziet er ellendig frig als altijd; „Nou. Jij hebt rare vis- samenspel wa« dat Maa^nu jsvader Edward. „Het isnuniëtveel bizon-
i 'sen -onder je kennissen. een hele. Fieti Ze noemen hem m er g^rs, maar als het getij goed. is,"zal je
Edward grinnikte en ging hen te- in de buurt de vlieger van Steeple- het beslist de moeite, waard-vindéti
gernoet. fo™. Heb je zin om de tuin te bekijken?"
„Ha vader, ben je daar!' Edwards Edward glimiacnte tegen Cynthia. dolcraaa"
'jongste zoon was net zo lang als hij, „Ik hoop dat myn'hoed je niet irri-
'maar steviger gebouwd. Hy droeg teert" (Wordt vervolgd).
uit. Misschien zaJ een verblijf op het eiland hem
juist goed doen. Hij neemt dan ook zijn lamp en
seint naar Rob terug, dat hij met'de „Havik" maar
open water moet opzoeken, doch dat het gezel
schap aan ae wal blijft, in afwachting van beter
weer.
