DE FRANSE EER
EEN SLECHTE IDEE
OORDEND
OERAS
Saucijzen
./V-
of
M ELWMS0S.
Schept
I Levenslust!
SPROETJE SPARKS - door FRANK GODWIN
A
AVONTUREN
VAN -
KAPiTEN
door Andrew Garve
Dinsdag 19 november 1D57
IN Frankrijk, zogl men wei, komt alles altijd toch weer op zijn pootje»
terecht. Men beleeft er grote stakingen, opstanden van wijnboeren, ter
reur van -Poujadisten; men aanschouwt de voortdurende burgerlijke
ongehoorzaamheid van' de belastingbetalers en de onmachtige over-,
heid waarvan wordt verlangd dat ze de Eer en de Welvaart cn Franse Unie
in stand houdt, maar dan bepaaldelijk op een koopje. De munt devalueert,
en in dc parlementaire wandelgangen loert de politieke crisis om elke hoek.
Kn toch,-niet waar. gaat het leven zijn gang; cn het moet niet eens zo'n
slecht.leven zijn. Een taai land, een onverwoestbaar leven.
Is het waar? Natuurlijk is het vérgaand waar; maar de grenzen moet
men toch in bet oog houden. De Fransen doen wel net alsof er bij vroeger
niets is veranderd: feit is echter dat hun land nauwelijks meer een grote
mogendheid mag heten. Het mist daarvoor de gezindheid alsmede de poli
tieke cn economische macht. Merkwaardig is hoezeer de Fransen kans zien
de dingen om te draaien door bij voortduring van het hele Westen hulp
en steun te vragen omdat zij zulke belangrijke en onmisbare mensen zijn.
Alsof hun onmisbaarheid niet zou moeten blijken uit het bieden van hulp
en steun aan anderen!
Het huidige conflict over de symbolische zending wapens van Engeland
en de V.S. aan Tunesië is een typisch Frans conflict. Tunesië is een vrij
land en heeft het recht wapens te bestellen hij wie het wil: ook bij Egypte,
ook bij landen achter het ijzeren gordijn. Het zou natuurlijk te betreuren
zijn. wanneer het dit laatste deed. en Bourguiba voelt er ook niet voor.
Maar hij voelt er evenmin voor. afhankelijk te zijn van wat Frankrijk doet
of niet doet. En Frankrijk wil slechts leveren, wanneer het garanties krijgt,
die Tunesië zo ongeveer bondgenoot zouden maken in de strijd tegen de
Algerijnse opstandelingen.
HET is begrijpelijk dat Bourguiba dit odium niet op zich wil laden.
Hij is een vriend van het Westen, maar niet tot iedere prijs, en hij
is een tegenstander van Nasser, maar niet tot in de dood. Hij wil
zijn eigen politiek zelfstandig bepalen. Uit de geringe wapen
zending van de Angelsaksische landen heeft hij kennelijk veel morele
steun geput. Dc wapens betekenen niet veel maar het gebaar biect hem
gelegenheid tot zijn vrienden en tct zijn vijanden te zeggen dat niet alle
Westelijke landen zijn als Frankrijk. Het gaat minder om de machine
geweren dan om het recht.
Waar gaat het de Fransen om? Natuurlijk zou het voor hen wel buiten
gewoon onprettig zijn binnenkort de Algerijnse rebellen uitgerust te vinden
met wapens van Britse.of Amerikaanse makelij. Doch de kans dat dit zal
gebeuren, is zeer gering: en zij weten dat ook wel. Als puntje bij paaltje
komt. is het vecJ meer een zaak van Franse eer. Men weet het. eer is teer,
en de Franse eer is bet teerst van allemaal.-Tunesië mag dan wel onaf
hankelijk zijn, het is dat niet bij de gemene gt3tie van de vrije wereld
doch hij de zeer specifieke gratie van een grootmoedig Frankrijk. En als
Frankrijk geen wapens wil leveren en de Franse bondgenoten doen dat
wel, .dan is det een smadelijke bejegening van de grote en glorierijke
Franse natie.
Hoezeer frankrijk van alle kanten in moeilijkheden verkeert, het hand
haaft onveranderd de. opvatting, dat alles op het spel mag worden gezet,
alleen niet ,de ter. De Franse delegatie heeft zich gekrenkt terug
getrokken uit de parlementaire NAVO-confereotie, en de regering laat het
voorkomen alsof ze geneigd is. zelfs de grote bijeenkomst half december
te Parijs, waarvoor Eiscnhowci en Macmillan zullen overkomen, in de
•waagschaal te stellen. Dit zal echter zo'n vaart niet lopen. Want intussen
is Pineau naar Washington gereisd om de eer terug te halen. Dat zat wel
lukken. De eer heeft dit voor. dat ze zich fraai laat uitdrukken in weinig
zeggende frases. In de praktijk komt het vermoedelijk neer op een toe
zegging, voortaan in gevallen als dit elkaar beter te consulteren. En daar
is ook wel wat voor.
KOERLAND heeft dus een ambtenarenpartij. Of is liet nog niet
zo ver? Laat ons bopén. dat de initiatiefnemers verstandiger wor-
denof dat; hét aantal aan meld ingenzogerin gis, dat het niets kan
worden. Ambtenaren zijn in dienst van de overheid en het zou al
te maJ zijn, wanneer ze door middel van een partij zelf deel van die over
heid zouden willen uitmaken.
De ontevredenheid onder de lagere en middelbare ambtenaren kunnen
wij ons wel voo:stellen.-Want men hoeft waarlijk geen miniraumlijder te
wezen om gekrenkt te zijn over het feit, dat de salarissen van de hogere
ambtenaren zijn opgetrokken op gronden, die voor de mindere categorieën
geacht worden niet te gelden. Regering en Kamer, die op deze wijze
tweeërlei wecgstecn. hebben gebezigd, krijgen nu dat gene te voelen, wat
de vloek van de boze daad kan worden genoemd.
Maar dit rechtvaardigt in genen dele de oprichting van een ambtenaren-
partij. Afgezien van bet boven reeds geformuleerde principiële bezwaar is
er dat, verbonden aan belangenpanijtjes in het algemeen. Tegen een strijd
alleen voor de eigen zaak verzet zich de goede parlementaire zede en stellig
ook het belang van de betrokkenen, dat men er door compromitteert. Of
om het anders te zeggen: men kan de ambtenaren geen groter ondienet be
wijzen dan met een eigen partij.
Sabre-ongeluk (l)
IJ OEWEL ik mij heel goed bewust
ben dat men tegenwoordig bij
bet lezen van een dagblad zijn eisen
niet te hoog moet stellen, is het mij
by het lezen van uw blad van vrij
dagavond toch te kras geworden. In
het artikel, waarin uw correspondent
het ongeluk met de, straaljager be
schrijft, heeft .hij de treurige moed
om temidden van de ellende, die dit
ongeval over een aantal gezinnen
heeft gebracht, een gesprek met
mevrouw Mohamed <18 jaar) weer
te geven over het aanschaffen van
een auto van 34.000,— en het ge
noegen. dat zij zal smaken, wanneer
ze ook eens in dit monster, dat wel
220 km kan rijden, mag chaufferen.
Al had dan deze dame niet het min
ste besef van hetgeen-er .gebeurd is,
dan had toch uw, verslaggever 'de
tact moeten hebbén Om tenminste dit
gedeelte uit zynverslag te laten en
mevrouw M. eerder woorden van
deelneming met de getroffenen In de
mond te geven.
y-.'-A. GO VERS.
Sabre-ongeluk (2)
V/ OOR uw interview met deAme-
rikaanse piloot en Zijn echtge
note heb ik-maar. één woord: „walge
lijk en belust op sensatie". Waar
leest, men iéts ;van deernis met de
slachtoffers of ouders van deze sol
daten; Nergens! Ik: vraag pril. af, als
de journalist, die deze mensen inter
viewde zelf een zoon in dienst-had,
of hij hetzelfde zou hebben geschre
ven. uw blad wordt op deze manier
een sensatieblad óp .Amerikaanse
stijl. Eending hoop ik, dat als die
showwagen van 34.000,— wordt ge
probeerd door het echtpaar Moha
med. dat dit géén noodlottige gevol
gen zal hebben voor anderen. Men
senlevens zijn .altijd nog meer waard
dan een: snélheid van 220. km pér
uur. De auto kan beter zwart gespo
ten worden.
A. GROENEWOUD.
Sabre-ongeluk f3)
V?7AS het, naar aanleiding van het
V* zo tragische ongeluk in de
Kolonel v. d. Palmkazerne te Bus-
sufti, waarby vijf militairen zijn om
gekomen, niet wenselijk geweest, dat
het programma van de AVRO;, „tip
top-taptoe" "gewijzigd werd in. een
ander programma? Als er een popu-
lair persoon overlijdt dan wordt wel
een héél avondprogramma gewij
zigd. Of is een soldaat geen mens?
EEN HUISMOEDER.
Sabre-ongeluk (4)
MET stijgende ergernis las ik in
uw blad het interview, dat uw
reporter, mocht hebben met „mevr.;
Mohamed!'. Welk weldenkend.mens
schrijft vlak bij de lijst van doden
en zwaargewonden door het noodlot
tig ongeval, van piloot Mohamed,
over een nieuwe racewagen, cïie ge
kocht is en vol verlangen wordt
tegemoetgezien. Het hele relaas vind
ik ongelukkig en zeer smakeloos
samengesteld, om verdere krachtter
men niet te gebruiken.
A. HOFMAN-VINK-
Sabre-ongeluk 5)
ALS trouw lezer van uwblad
moet ik een ernstig woord aan
uw adres laten horen, naar aanlei
ding- van het bericht over het neer
storten van de Sabre straaljager.
Eerst heb ik het verslag over de ver
woesting van mensenlevens en ka-
zemege-ouwen gelezen, waarbij vijf -
mensenlevens werden weggevaagd.
tVjj kunnen ons levendig voorstellen, dat zovelen van onze lezers
cn lezeressen zich hebben gestoten aan de uitlatingen van bet jonge
mevrouwtje Mohamed,. zoals... ook wit ons er aan geërgerd heb
ben. Over de vraag, of men dcrgelUke ondoordachte babbeltjes In de
krant moet zetten kan men lang en diepgaand met elkaar van ge
dachten wisselen. Wfj meenden, het interview van onze correspondent
wèl te moeten plaatsen, juist om te laten uitkomen welke „merk
waardige" en nu drukken wy ons zacht uitmentaliteit dit
kindvrouwtje bezit. Dat verscheidene abonnees van hun verontwaar
diging blijk gaven doel ons alleen maar deugd: sfl blijken onze be-
doeHrtg te hebben begrepen. Achteraf spijt hel ons toch ietwat, dat
wy het interview hebben geplaatst, omdat het kennelijk bjj enkele
lezers en lezeressen misverstanden heeft gewekt. Wij hebben geen
ogenblik de bedoeling gehad extra sensatie te wekken noch de ge
voelens van lezers te kwetsen. Hopelijk zal al onze lezers dit nu üul-
delfjkerzijn geworden dan na lezing varéhet Interview alleen.
- v Redaotla.
(Advertentie LM.)
voor een goed
geschenk
Vraag deskundig advies aan de juwehei-horloger.
Bij het lezen daarvan wordt men
koud en stil. Deze gevoelens laten
je niet meer los, ook niet bij het
verder lezen, totdat je opeens de
krant .terzijde legt en. niet verder
kan lezen: vanwege de mentaliteit,
die een zo nauw betrokkene bij dit
ongeluk, nl. de vrouw van de piloot,
aan verslaggevers laat blijken. Na
melijk het.„gezellige babbeltje" van.
haar met uw correspondent over de
nieuwe racewagen, die baar man ge
kocht beeft, en die zelfs 220 km kan
rijden!!! (en op de weg misschien
nog meer doden kan maken). Dit
alles staat in vette letters in uw
blad op dezelfde pagina, waar de
slachtoffers staan vermeld. Als me
delevende, en er niet direct-bij be
trokken, walg ik van zulke -gevoel
loze sensatieberichten. Hoe moeten
dan de nabestaanden hier wel over
denken? Ik kan me niet indenken,
dat, de vrouw van déze piloot wèl
over die mooie spierwitte, racewagen
kan praten, terwijlheel Nederland
op zo'n ogenblik verslagen .is, "Maar
mijnbittere, teleurstelling gaat toch
in de eerste plaats uit naar u. Al
hééft mevrouw deze kinderlijke uit-/,
latingen gedaan; dan kan ik. niet
begrijpen,dat u. dit onsmakelijk be
richt op dezelfde avond op één
pagina kunt plaatsen, vlak naast de
lijst der slachtoffers. Van uw redac
tie mochten we toch meer begrip in
deze droeve situatiè verwachten.
H. DE VOS.
Van redactiewege bekort.
Sabre-ongeluk (6)
TOT mijn spijt acht ik uw relaas
over het ongeluk met de „Sabre" -
voor een deel zeer misplaatst. Tegen
de achtergrond van vijf doden, is het
babbeltje van het vrouwtje van de,
vliegenier over de nieuwe racewagen
a 34.000,—, waar ze zó benieuwd
naar,is; journalistiek onsmakelijk en
onaanvaardbaar. Een ontsporing van
uw overigens gewaardeerd blad!
-VT'V A, -*• J.'A.-A.
Sabre-ongeluk (7
MET ontzetting heb ik het vrese
lijke .ongeluk in de Kolonel y.
d. Palmkazerne te Bussum gelezen,
dat aan: vijf militairen het leven
kostte. En- tot mijn verbazing-inhet
zelfde artikel de uitlating van mevr,
Mohamed: „Een paar dagen geleden
heeft hij een race-wagen - .gekocht,
een achtcylihder ■•'■•150 p.k. wagen,
twee persoons -„spierwit". Binnen
kort krijgen wij hem, ik ben zo be
nieuwd. Het ding kan 220 kan per
uur rijden en kost .34.000,—j. Het is
een hele mooie1 wagen, ik wil er zelf
ook wel eens mee rijden", Deze uit
lating van mevrouw Mohamed (18 j.)
kan ik begrijpen;: dat4 aw blad dit
plaatst echter-niét. Mijn gedachten
gaan uit- naar de ouders van de
slachtoffers, die een auto voor de
deur krijgen, maar dan een., „pik
zwarte".
J C. y. d. MARK.
Sabre-ongeluk (8)
Donderdagmiddag om tien
minuten over één boorde een on
bemande straaljager zich in het ter
rein van de Kolonel' van. der Palm
kazerne te Bussum, Vijf Nederlandse
militairen werden op slag gedood.
Pas om even voor zeven uur, inder
daad vóór de namen van de slacht
offers via de radio bekend werden
gemaakt, werden dë ouders van één
der omgekomen militairen van het
feit in kennis gesteld, dat hun zoon
bij* het ongeval om het leven was ge
komen. Het bericht werd. hun over
gebracht door de postcommandant
van de" rijkspolitie ter plaatse, die
daartoe opdracht had gekregen van
de militaire autoriteitenin Bussum,
De agent heeft zich correct van zijn
opdracht'gekweten, maar ik vraag
me toch af of in het algemeen agen
ten wel de aangewezen mensen zijn
om dergelijke berichten over te
brengen, Waarom de burgemeester
niet gewaarschuwd, die dan b.v. een
geestelijke kan inschakelen? Nu
moest de burgemeester van de be
trokken gemeente later pas horen,
dat er een ingezetene uit zijn ge
meente-bij de ramp was omgekomen.
Voorts vraag ik me af of de militaire
autoriteiten in dev. d. Palmkazerne
inderdaad pas zo Iaat wisten wie er-
waren omgekomen. Volgens het ver
slag in uw. krant verklaarde de com
mandant, dat zo kort mogelijk na het
ongeval 'appèl was gehouden. Voorts
was bekend, dat mag toch worden
aangenomen; welke soldaten dè af
lossing van dé wacht de slacht
offers—vórmden.
VAN VULPEN.
Sabre-ongeluk (9)
DAT:de vrouw.;van*de betreffende
vlieger, haar leeftijd van 18 jaar
in aanmerking nemende, jegens uw-
journalist met veronachtzaming van
het vreselijke gebeuren over de aan
koop van een witte sportwagen heeft
staan praten, getuigt van haar jeugd.
Ik kan haar dit.niet kwalijk -nemen.
Maar wel neem ik het uw verslag-
gever zeer kwalijk, dat hy dit in zyn
verslag vermeldt. Is uw blad nu zo
naïef of is elk gevoel van piëteit bij
uw blad spoorloos?
W/VAN GIGCH.
Ongeluk Sabre (10)
SINDS Wij in Rotterdam wonen
heb ik uit de diverse bladen
uw blad gekozen als „lijfblad", als
naar mijn mening zijnde het meest
betrouwbare en objectieve dagblad.
Echter de „krant" van 15 nov. '57
heeft mij éven geschokt. Wat is n.I.
het geval? Smakeloos vind ik het
relaas op de voorpagina inzake het.
ontzettend ongeluk met 't „Sabre"-
vliegtuig. Het -staat ons allerminst
.een oordeel te vormen of de piloot
inderdaad zekerheid had of hij al
boven ,,'t ÏJsselmeer zal", maar in
het interview bij de piloot thuis,
waarbij ook het kina-vrouwtje van
18 jaar werd betrokken, ml» ik alle
gevoel voor; medeleven met'de ont
zetten de ramp. Erger, men zit -rus
tig te praten over een nieuw aan
te schaffen, race-wagen van f 34.000
en 220 km snelheid per uur. Ik weet,
deze misschien wel heel bekwame
piloot (ook een geluksvogel met
zijn: 5 6 maal uitspringen) moet
in een eventuele oorlog onze vrij
heid verdedigen en.'hij kan uit psy
chologisch oogpunt niet te veel gaan
piekeren, dén zou hij „bang" wor
den. Echter vraag ik mij afwat
moeten de nabestaanden vande
omgekomenen pijnlijk worden ge
troffen, bij het lezen.van dit „in
terview", dat ieder gevoei van deer
nis mist. Dit alles werpt weer een
schel licht op de „vervlakking" in
deze'tijd. Ik geloof, dat het beter
zou zijn enkele dagen te wachten
met dergelijke interviews; U. zult
mij tegenwerpen dit is een „ob-
jectieve" kijk hoe gereageerd wordt
Indien dit .de bedoeling is. dan. kan.
ik het alleen maar betreuren dat
de bewuste piloot en echtgenote een
dergelijke .mentaliteit bezitten en
hoop ik, dat het- „witte gevaar", dat
zij zich willen, aanschaffen, niet in
Nederland gebruikt wordt
J. C. BORMAN
Ongeluk Sabre (11)
MET droefheid en ergernis las ik
in uw blad op welks eerste
pagina twee foto's pry ken.-die ml"
wel een zeer schrille tegenstelling
met elkaar vormen.: Enerzijds de ver
woeste Kolonel Van der Falm-kaznr-
ne, anderzijds het dolgelukkige echt
paar Mohamed, Het accent van het
aan het ongeluk gewijde artikel valt
niet op de zeer droevige gebeurtenis
in de Hilversums kazerne, maar
wordt met nadruk gelegd op de ge
redde luitenant met zijn ingelukkige
vrouwtje. Tk vind dit op zijn zachtst
uit gedrukt zeer onkies. Zou het niet
op zijn plaats zijn nu ook eens een
foto te publiceren van de familie
leden van de slachtoffers op het mo
ment dat zij de rampzalige tijding
thuis ontvingen? Over enkele dagen
krijgen we zeker de race-v/agen. te
zien, waarnaar mevrouw Mohamed
zo vol verlangen uitkijkt Natuurlijk
ben ik met de beide mensen blij dat
vlieger Mohameds leven gespaard
bleef, maar mj. past er toch een
grote mate van bescheidenheid als
dit ten kóste van vijf andere mensen
levens moet gaan. Dat een 18-jarige
dit niet aanvoelt kan men haar mis
schien niet kwalijk -nemen,- maar
van medewerkers van een veelgele
zen dagblad, verwacht ik toch beslist
meer gevoeligheid. 7
"L. X M. ANCEAUX.
(Advertentie IM.)
(Advertentie IM.)'
Speciale correspondentie
Reeds .van verre zagen wij, dat Sint
Nicolaas een geletterd man Was. Van
onder zijn sneeuwwitte tabberd,
links en rechts van onder zyn vuur
rode mantel staken heel verleidelijk
puntjes van boterletters.' Hoe hij hst
allemaal kón torsen, was ons een
raadsel. Overigens hing rond de
goedheilig-man een weldadige geur
die kenmerkend is voor de fijnere
banketbakkeryen. „Sinterklaas," be
gonnen wij heel timide, „slechts een
paar woorden, wij zijn van de pers!"
„Natuurlijk." gaf de eeuwenoude
bisschop grootmoedig toe. En in het
daarop volgende gesprek bleek de
goede. Sint een geletterd man in de
meest letterlijke zin van het woord,
maar vooral een kwaliteitskenner.
Hij vertrouwde ons onder meer toe,
dat hij alleen maar ROOMBOTER-
letters wilde hebben, zoals al zijn
duizenden voorgangers trouwens.
Maar de studies in de letteren van
de goed-heilig-man strekten zich
verder uit, Enthousiast vertelde htf
ons. dat hij letter voor letter het
hele prachtige roomboteralbum „De
Bonte Droom van het Circus" had
uitgespeld. „Fantastisch boeiend,
zelfs zo spannend, dat ik het in één
adem heb uitgelezen!'';,was hei..lite
rair bescheid van de goede Sint.
„Avonden achtereen heb ik genoten
van die komische, maar ook diep
tragische mensenlevens, de wondere
circussensaties v an alle. eeuwen!'.' De
goede Sint werd al sprekende hoe
langer hoe geestdriftiger en vertelde
ons in vertrouwen, dat hij zélf dui
zenden exemplaren van deze unieke
albums had besteld. Volgt u dit ex
cellente voorbeeld in het kiezen, van
het leukste Sinterklaascadeau. Het is
een boeiend en afwisselend verhaal,
verlucht met talloze pentekeningen,
vele kleurenplaten en -plaatjes; ge
schreven dcor de- circuskenner bij
uitstek J. v, Do veren en Fred Tho
mas. Koop het bij uw roombóterleve-
rancier voer slechts 2.50, of bestel
het rechtstreeks bij Kantoor „Room
boteralbum", Postbus 47, Den Haag,
U krijgt dan het album per omgaan
de toegezonden onder rembours. De
bijbehorende plaatjes ontvangt u
GRATIS voor rijksbotermerken. U
vindt zo'n merk op elk pakje room
boter. Neem niet alleen voor de zon
dag, maar ook voor Sinterklaas een
pakje extra
f-ÏZT was waensdapatJond half
A J - ven precies.
Minister Hofstra ping aan tafel;
tilde het deksel van de schaal
riep ontsteld:
„Wat zie ik nou? Kip?"
Hij dreunde met zijn excellent*
buist naast zijn bord.
„Heb ik doorboor nu de hele mid.
dag op de overbesteding staan ho
meren.?", riep hij op smartelijke toon.
Tezelfdertijd dit een sfrmit-
taanverhaafï 'stapte'ik in de fret»
naar Utrecht. Aangezien ik wilde le
zen, ging tk op het balcon zitten,
■want die broeikashitte binnen veran
dert mij altijd binnen vijf vünuten
van een ambitieuze lezer in een te
vreden slaper en dat is beledigend
voor de auteur van het boek, vind
ik. Er wordt in onze 'treinen heel
wat af gedut boven parelen van de
Nederlandse geest. En wat doet Cals?
Niksv-
Vlak naast het balcon was de
restauratie. Toen de trein ging ry-
vden zag ik de kelner een dienblad
pakken en. daarop tien saucijzebrood-
jes met soepele duimvoering rang
schikken. Toen hij gereed was kwarn:
hfj er mee tht zijn hokje, trok zijn
witte buis wat recht, deed de deur
naar dé coupé's open en ging met
zwierige treintred óp als een operette
tenor, onder het sonoor zingen nan:
jSaucijzebroodjeswarmesau-
cijzebroodjes.
Ik deed wijn tas 'open en. haalde er
een paar kranten uit. De eerste dit
ik openvouwde, was er een uit het
hoge noorden. Of er Groninger hu
mor bestaat? Vraag dat maar' aan
mijn collega -die de rubriek „Deze
stad" schrijf t. Deze keer noteerde htj
in een café dit hoog fijne staaltje:,
een paar boeren zitten geanimeerd
genever te drinken en .een .e-rnstïjjê
man, die met koffie aan een belen
dend tafeltje zit, roept uit.- „Maar
mensen, weet je wél dat dit een lan^
zaam werkend vergif is?" Waarop
een der boeren zegt: „We heb' ook
niks geen, haast".
„Waarom' lacht O? Omdat ik fcip
eet?" vroeg de heer Hofstra,. „Btt
dier is hu toch dood en ik eet onder
protest";.,.
En hij 'schepte zijn bordje nog eent
VOÏ. -
Het saucijzeliedj dat langzaam was
weggeëbdwerd weer sterker. Al
gauw ging de deur opnieuwopen
en daar stond de kelner, met een ver
bitterd - kopje. Hij keek mij streng
aan en hield het blad ostentatief, on
der mijn neus.
De saucijzebraodjes lagen er nog
alle tien als zoete broertjes naast el
kaar, te eerloos, doch aan de dooi
ontsnapt.
,-Da's toch verschrikkelijk", zei de
kelner. -
En nijdig schuddend met het blad
„Geen één! Helemaal geen één!"
Hij wees in de broodjes.
,Jjat is die zemuuje bestedingsbe
perking", besloot hij.
Op dat ogenblikschoof de heer
Hofstra zijn Tege. bordje pan zich en
veegde nadenkend zijn mond af.
,,'t Was heel lekker", sprak hy.
„Maar ik toil -'t in het vervolg niet
meer hebben. Laten we iets eenvou
diger» eten. .iets van déze tijd. 'n Ge
woon saucijsje, bijvoorbeeld...".
KRONKEL.
iPROfTjtKAflnitTJ^ ruiscHien
vtRDRonnenztjMïHiji nttfiHijKRAMP
fWtnTALbOtBEiTtï/V GEKR&Cj&H
|K OcLOOP
LA T£R. TtRYitJL P£ POLITIE OR£GT
WfcVOnDCHZlJtl
HLtRbtt B"J «tl
WAT tR... tri Hl}
mer
niETS Dt&TROOn I6HIÊR5TÊRK
lEIlfcrt. A MiS5CH!£hl£T5VtRD£R
DEVE HELP, BUCtv: WAT 1J> £R
«tTÖPRO&TJE 6tBtU*0 T
£siff-
3161. Lucia brengt .uitvoerig verslag uit van
haar bezoek aan Rob aan haar man. „Je weet
du» niet zeker of.hu zich heeft geprikt?", vraagt
Mario. „Ik ben er haast zeker van. Hij was ner
gens op bedacht en pakte de broche zo maar op.
O, ik kan baast .riet wachten tot het ochtend
wordt," zegt Lucia. Beiden zijn te opgewonden
om te gaan slapen. En de volgende morgen horen
zij opgewonden stemmen aan dek. Een der ma
trozen heeft kapitein Rob gevonden, liggend in
zijn hut en schijnbaar levenloos. Sandernan.wordt
onmiddellijk gewaarschuwd. Samen met Doris
gaat hij naar de kapiteinshut. Is. Rob alleen be
wusteloos of.„Ik vrees, dat er weinig aan
te doen i,s", zegt Sandeman. „Maar hoe kan dat?",
vraagt Doris zich wanhopig af; „hij was toch
goed gezond.„Kijk eens naar zijn hand",
antwoordt Sandernan, „die is helemaal opgezet.
Het lijktWe! bloedvergiftiging."
v; ;v 40- -'?
„Kende Vulliamy ja vader?"
„Zover ik weet niet Hij had na
tuurlijk-.wel. van hem gehoord, maar
dat is dan ook alles."
„Dc snap er ook niets meer van,"
zei Cynthia. „Was die Vulliamy niet
een oudere mant? Ik bedoel, is zo ie
mand in staat al dat gedoe met die
jol vqor elkaar te krijgen? En ook
nog met een lijk te slepen?"
„Een. flinke vent van een. jaar of
zestig zou dat zeker kunnen, maar ik
weet het verder ook niet. Het moeten
wel uitputtende dagen voor hem ge
weest zijn." -
„Hij kan zijn boot natuurlijk ook.
aan iemand uitgeleend hebben," op
perde Cynthia,
„Het Is mogelijk. In ieder geval
was hij ook in de trein, du» hU moet
bij deze zaak betrokken zijn. Hé, had
Helen Fairlie in de winkel niet met
een oudere man kennis gemaakt?"
maar ook met een -knappe,
jonge man en wie weet hoeveel an
dere.'? V'.
i,Laten we ons maar bij Vulliamy
houden. Neem even aan, dat hU een
relatie mei haar had. Een respectabe
le figuur in Essex, zijn eigen omge
ving en in de stad het suikeroompje.
Daar kan chantage uit voortkomen
Het meisje windt hem om haar vin
ger;.."
Hij brak af en grinnikte. „Ik ben
weer aan't fantaseren."
„Het is helemaal niet zo gek," zei
Cynthia, „we hebben in het begin al
gedacht, dat de oplossing.fantastisch
moest zijn."
Hugh knikte. „Vulliamy kan in le
der- geval niet ontkennen, dat het:
zyn boot is. En in. een heleboel op-
zichten komt hij ervoor in aanmer
king onze X te zijn. Bovendien-
woont hij In de omgeving, dus.,
is het. logisch dat hij zoveel van eb
en vloed en alle kreken weet. Ook
net de man om een ontmoeting in de
moerassen voor. te stellen... Zee,
weet je wat in dit licht gezien, ook
bejjt zou kunnen? Dat Helen Fairlie
dat gedoe met die woonschepen al
leen gebruikte als dekmantel om
die Vulliamy te ontmoeten. Misschien
had ze wel een alibi nodig voor een
vriendje in de stad als ze hierheen
kwam om hem op te zoeken. We
zijn er gelukkig, nu zullen we wel
gauw iets meer weten."
De werf van Figgis was groot en
zag er welvarend: uit. In de rivier
lag een behoorlijk aantal mooie, kost
bare boten en er werd nét een prach
tig jacht binnengehaald. Heel iets an
ders dan de bescheiden werkplaats
..van Frank.
Hugh parkeerde deauto op oen
behoorlijke afstand van het gebouw
en vroeg aan een paar mensen: „Weet
u ook wie hier de baas is? Ia dat
een zekere meneer Figgis?"
„Ja meneer, commandant Figgis is
op zijn kantoor." -
„Dank u." -
Ze volgden de aanwijzingen en
kwamen bij een deur waar op stond:
Figgis. Werf en Sleephelling, Ze gin
gen naar binnen en kwamen in een
kleine kamer waar een aardig meis-
je zat te typen.
„Is commandant Figgis aanwezig?"
Vroeg .Hugh.
Het meisje keek glimlachend op.
„Hebt u een afspraak, meneer?"
„Nee," zej Hugh uit het veld. ge
slagen „heeft hij dan een bespre
king?'
„Hij is met een cliënt bezig, maar
u kunt wel wachten. Ik denk niet
dat het lang zal duren."
Ze gingen braaf op de smalle, hou
ten bank zitten wachten en luister
den naar de zware stern die door de
dunne wand tot hen doordrong. Te
oordelen naar het" hartelijke gelach,
had commandant Figgis een erg leu
ke cliënt bij zich. Hugh begon net
een beetje onrustig te worden toen
de deur open ging en:-er. een kleine
man tevoorschijn kwam, smetteloos:
gekleed in een zeilcostuum.. Achter
hem aan liep een bootn .van. een
man In een gewoon pak van kost
baar tweed.
„Dat is dan afgesproken, Sir Wil
liam," zei de reus, „zaterdag is ze
klaar. Daar kunt'u op rekenen. Tot
ziens." Hij liet zijn bezoeker uit en
wendde zich tot de tweé oprie bank-
.."Wacht uop mij?" Zijn blik gleed
langs Hugh enrustte een ogenbux
met zichtbaar genoegen op Cyndua.
„Komt u binnen en neem plaats.xiij
trok een stoel bij voor Cynthia' en
ging zelfachter een enorm maho
niehouten bureau zitten. Alles aan
de man was overweldigend groot
Zijn handen, zijn polsen; zijn oren cn
zijn sterke kin. .Rat was Sir Wi
llam Ënóicatt. Mooi schip, die Ba-
la n dra van hem. Tweemaal de Fast-
net prijs gewonnenMaar wat kan
ik voor u dóen?" a,
Hugh had het gevoel dat hij nu
minstens, een jacht rop^st bestellen
en voelde zich niet-al te prettig met
het verzoek; dat hij had. Hy baalde
dien sdem. „Mijn naam is Latimer,
zei'hij toen, „en dit is mijn verloot-
de, juffrouw Howland. Ze heeft pas
telefonisch bij u geïnformeerd naar
de eigenaar van De Zwaluw."
De innemende glimlach van oe
- commandant verdween als. by tover
slag. Hij keek. op zijn horloge cn
zei kort: „Ja?":
„Wij kennen een zeker Vulliamy,
Hugh, „en we willen weten of
dezelfde is als de eigenaar van ae
boot. We dachten dat U ons mis-
Echïén kon helpen."
„Is VulÜamy een vriend van u-
vrcee Figgis, bijna onvriendelijk, uu*
zijn toon sprak duidelijk dat een
bevestigend antwoord het uind van
het onderhoud zou zijn. v
„Welnee," -zei Hugh, „imegenaeci
mag ik wel zeggen."
De commandant ontdooide p-?a
beetje. „Zo. Dat verandert." w
„De Vulliamy die wij zoeken,.
Hugh, ,Js een kale, oudere man van
een jaar of zestig: Klopt dat? -
„Onee, dat klopt totaal niet. iw
eigenaar van de Zwaluw is jong, on
geveer uw leeftijd. Het spijt me voor
u." Hij maakte een beweging om op
te staan.
De teleurstelling was niet te %er
dragen, Hugh slikte moeilijk.
een toevallige samenloop van omstan
digheden dus..ta_
Figgis ging plotseling weerziuem
„Het is een ongewone naam. -rioe
de voornaam van de man die u oe"
doelt?" -:
„Walter," zei Hugh, zonder veei
koop.
(.Wordt vervolgd'
