Christus ut JÊbolt 9 I Weinig kans op gesprek Reden tot waakzaamheid De moordenaar speelt klarinet Sandrina rekent de muilezel tot haar kinderen Efcj Perspectief Ouwe PRAATGRAGE STUDENT Griekse kerk erkent geen namen van Grieken uit oudheid - - - - - •;;3 Walschap Verkoudheid A-GRIEP weer in de aanval? 1V0R0L maakt Sneeuwwitjes tanden 500 platen P Sibajalz-TV Dit weekend j- aaie SPROETJE SPARKS door FRANK GODWIR 2Ü£ «8? AVONTURE VAN KAPITEIN ROB - Zaterdag 18 januari 1958 gen". Ze noemt ook, ze aftellend op haar vingers: zijzelf haar man, DL go, de kinderen Donato en Filomenahaar zoon Verino N ten adres met aUetlei* namen er onder, die men Stercotyp onder petities over actuele kwesties pleegt aan te treffen, wordt er bij de regering op aangedrongen, het initiatief te nemen tot overleg tnet Indonesië. Het overleg zal „open en radicaal" moeten zijn, en vooral betrekking dienen te hebben op Nieuw Guinea. Nadat dit is vastgesteld, is het adre? verder een pleidooi om van Nieuw Guinea af te komen. De opstellers van het adre« denken aan opneming van het gebiedsdeel „in een werkingssfeer van de internationale technische bijstand, waarbij wij onze verantwoordelijkheid voor de Papoea onverminderd, maar langs nieu we wegen met meer kans op succes tot gelding kunnen brengen." Er is natuurlijk geen reden tot het negeren van suggesties, alleen om dat te in hoofdzaak afkomstig zij"» van mensen, die er "t de gewone poli tiek óf niet aan te pas komen, óf er zich te fijn be naard voor achten. De pretentie in deze kring, dat men io zijn los staan van de waan van de dag de dingen zoveel heter en helderder ziet dan de anderen, vindt echter ook in dit adres g*en steun. Het is bekend genoeg, dat de Indonesische regering volstrekt weigerachtig is, over Nieuw Guinea op andere wijze te praten dan in termen van algehele overdracht, In het alternatief: Neder lands bestuur of beheer door de Verenigde Naties, zal ze dan ook stellig geen keuze willen doen. waarbij het overigens waarschijnlijk is. dat ze in haar hart om propagandi3tT«rhe redenen aan het Nederlands bestuur nog de voorkeur zou geven. Het gaat de regering te Djakarta niet om het lot van de Papoea, het gaat haar om het nationaal prestige. De Nederlandse regering heeft, naar uit het antwoord op de vragen van mr. In 't Veld blijkt, tegen het plegen van overleg met Indonesië geen principieel bezwaar. Over Nieuw Guinea is er onder de gegeven omstandigheden echter weinig te overleggen, althans met Indonesië. Een gesprek zou dan ook alleen kunnen gaan over de vraag, hoe wat regel en orde te brengen in de afwikkeling van de maatregelen tegen de Neder landers en de Nederlandse bedrijven. De kans op zo'n gesprek moet echter zeer gering worden geacht. Het is het beangstigend zwakke punt van de Indonesische Tegering. dat zij niets méér vreest dan de indruk te wekken, een stap terug te doen. Na de nederlaag te New York heeft zij het noodlot opgeroepen, en zij acht zich nu klaarblijkelijk aan haar eer verplicht, het zijn gang te laten gaan; kome, wat er van komen wil. Het kan heel vreemd i komendoch zoals wij bet vermogen te zien, is Nederland buiten staat,1 er ook maar iets aan te veranderen. DAT de toegenomen werkloosheid io ons land enige on genistheid wekt, ligt voor de hand. Er is niet zoveel voor nodig om de ge dachten te doen teruggaan naar de dei tiger jaren, toen de stem pelaars zo'n bekend element waren in het beeld van stad en dorp, en de gevolgen van armoede en geestelijke ontwrichting zich in to be- o angstigende mate deden gevoelen. Een paar dingen moeten intussen ter- <f grootmoeder en de kleine Fausta mogen blijven slapen. Uit - - 1 OAn nrtHtan V—pfr V.., Ik..!,1' L (Advertentie l JW-J Als men vrouw Sandrina Uit Seeft Diego het sein ermee op te Ze trouwde Dxego met wie ze al TW 7%,un-r-r,«7nrt+«>;^ houden. Ditmaal moet vrouw San- als kind op de kleine steentjes van net ZUiditahaanse plaatsje drma de hele weg lopen want de Grottole had gespeeld. Omdat er Grottole vraagt Uit hoeveel muilezel is volgeladen met tarwe, geen ruimte was, ging ze by haar personen haar gezin bestaatJ0™**» «ndere produkten van schoonouders _wwn. Daar waren antwoordt ze: „Ne- het land. Tegen acht uur komen de toen ook nog Luigi, die een jaar vuilwitte huizen van het dorp in voor het uitbreken van de oorlog zicht waar nu ook de muilezels van met Abessinië naar Amerika emi- de andere families volbeladen terug- greerde en Tullio, die twee jaar later keren. trouwde. Gröotmoeder heeft het eten al Ze kreeg zes kinderen van wie er klaar gemaakt. Het is een eenvoudig sen na twee dagen stierf en Anna op maal zonder vlees. Na het eten rookt vierjarige leeftjjd van haar^ werd Diego nog gen sigaret, buiten van wege de kleine Fausta. Sandrina maakt nog een praatje weggenomen. ïn 1943 stierf haar schoonvader, maar In 1950 trok haar zoon met zijn vrouw weer by haar dege in acht worden genomen. Het eerste is, dat de werkloosheidsverzeke ring in meer dan één opzicht voor de betrokkenen het verschijnsel van zijn scherpe kanten ontdoet. En het tweede is, dat kwantitatief de werk loosheid in geen verhouding staat tot die van een kwart eeuw geleden. Er "mag aan worden herinnerd, dat zelfs In 1,940 bij het uitbreken van de oorlog, toen de grote crisis al lang voorbij was en de beroepsbevolking veel kleiner was dan thans, er nog meer dan driehonderdduizend werk lozen waren in Nederland. Op het ogenblik, midden In de winter, is het werklozen cijfer nog lang niet de helft daarvan. De huidige toestand wordt gekenmerkt door uitgenomen werkloosheid op enige gevoelige plekken en in enige gevoelige bedrijven in ons land. In het Noorden met zijn agrarisch karakter en zijn hier en daar nog wat aarzelende overgang naar de industrie, is het percentage in verhouding hoog. Waar elders do arbeidsreserve nogal is gestegen, is het verschijnsel veelal van zeer plaatselijke aard. Voor alarm bestaat geen reden; wel voor vermeerderde waakzaamheid. Ten opzichte van het bouwbedrijf heeft de regering de banden sul wat geslaakt. En verder heeft zij een programma van aanvullende werken achter de hand. Minister Hofstra heeft er voor gewaarschuwd, een al te sterk verband to leggen tussen de bestedingsbeperking en bet betrekkelijk hoge werk- lozencijfer. Zuiver economisch bekeken zal het ook wel juister zijn om te zeggen, dat de bestedingsbeperking en de toegenomen werkloosheid ge volgen zijn van dezelfde ontwikkeling. Dat neemt intussen niet weg, dat in meer directe zin hel verband hier en daar toch wel valt vast te stellen. Belangrijker echter is om te weten, of hier tijdelijke factoren werken, dan wel, dat er structureel ieta niet meer klopt. Op dit punt kan pas na enige tijd met voldoende zekerheid een oordeel worden gegeven. Het lijkt ons niet onwaarschijnlijk, dat uit het geval een krachtiger bemoeiing overblijft met de tg. ontwikkelingsgebieden en meer in het aigemeen met die lands delen, die door hun eenzijdige economische structuur een te hoge graad van kwetsbaarheid bezitten, wanneer de conjunctuur eens aarzelt. DELAWARE fOhio) Een 20- jarige Amerikaanse student heeft het sprcekrecord turn de Amertkcanse Senaat gebroken. Met zijn elpen leven als onderwerp sprak hij 24 ■uur en drfe kiparrier oatt «en stuk Hij „verbeterde" daardoor het se- naatxrecord met een half uur. y Op drie minuten na bleef hij' de v.c'- tijd staan. Ofschoon hij aan het tlnc'e zeer zenuwachtig was, ging hij na r tloop van zijn rede onmiddellijk naar .'■en basketball wedstrijd. ATHENE In de toekomst mogen Griekse baby's niet langer worden genoemd naar beroemde Grieken uit de oudheid als Plato. Homerus, Arls- totelea of Socrates. De synode van de Grieks-Orthodoxe kerk heeft de priesters in bet gehele land opdracht gegeven, alleen kinderen te dopen met namen van heiligen, die ia de orthodoxe kalender voorkomen. Een kind vindt altijd wel Iets om zich te vermaken, al is het mair een stoet. ZoJiaer hem zou f* vrouw Sandrina 's avonds niet eens haar eenvou- t dige maal van spaghetti en tuinbonen op tafel kunnen brengen. De muilezel wordt dan ook be- handeld aJs een dierbaar familielid. Hij staat achter f een gordijn in de enige kamer waarin het leven ban urottiy Sandrina zich afspeelt. Vrouw Sandrina heeft niets van Gina Lollobridgida of van Sophta Lor en aan wie de meeste mannen denken wanneer men over Italiaanse vrouwen spreekt. Haar gezicht is geel achtig en gegroefd en toen ik haar voor de eerste keer zag, moest ik denken aan de bruine kop van een Goudse pijp. Aan die kleur herkent men de malaria, die haar twintig jaar geleden heeft uitgeput. Ze draagt een slordig gemaakte jurk en oude schoenen, die m niets aan de elegante Italiaanse mode herinneren. Sandrina is een mooie naam maar u mag haar ook gerust „vrouw van de mispeleter" noemen want by na alle mannen in Grottole hebben een bijnaam. Diego schijnt in zijn jon gensjaren wel eens stiekem mispel-s geplukt te hebben en die jeugdzonde heeft hem voor het hele leven getekend. In de loop der jaren is die naam echter even gewoon geworden als by ons Jansen. Niemand bedoelt er iets kwaad mee, wanneer hij Diego met „Hallo, die mispeleter" begroet Wanneer het zomer is. springt ze elke morgen om half zes op de ruwe, stenen vloer om het gezin te wekken. Alleen grootmoeder en de kleine Fausta mogen blijven slape. een bouten kast want het „huis" bestaat uit niet meer dan vier afbrokkelende muren en een dak haalt ze een rond, grauw brood en snijdt er enkele sneden af. Haastig smeert ze er een paar tomaten over heen. Wassen doet men alleen 'savonds wanneer men vuil is. Na het'ontbijt wordt de muilezel vanachter het gordijn gehaald en gaat men op weg. In de brandend hete ochtendzon wandelt men bijna ander half uur alvorens men het stuk land heeft bereikt. De eerste helft hobbelt vrouw Sandrina mee op de ezel maar daarna, als men het weggetje verlaten heeft en er alleen nog een bergachtig pad overblüft, moet ze eraf. San i spreekt met zijn vrouw, het kleinkind ra gg SS SS £lS?'SLjfljn. S"ÏS - zonder raam en met achter in de ka mer de muilezel. Ach, hei js eigenlijk allemaal het vermelden niet waard. Want eenzelf de verhaal zou men kunnen schrij ven van de Sandrina's, die honderd of tweehonderd jaar geleden leefden- Is er dan helemaal niets veran derd? Faustagrootmoeder en ...de de bedden van grootmoeder en. Da- muilpzrl Ja nnk dp muilezel is Pato "iteengeklapt. Net als de andere muuezet. ja, ook ae muitezei is bewoners van Gfottole moet Sandri- een persooneen zeer belang- na wel opklapbare bedden hebben, rijk persoon zelfs. - rJt DINSDAG: DDT: <3e bevrijder van Zuid- Italië. J-JET relais van de Vlaamse tele- visie van gisteravond heeft ge leerd. dat de uitwisseling wan pro gramma's tussen Nederland en Belgiè ook op dramatisch gebied niet zon der perspectief is. Meer dan de Ne derlandse betrekt de Belgische om roep de scheppende kunstenaars, componisten letterkundigen, uit het eigen land rechtstreeks in. zijn acttuitetfe». Auteurs van naam j 4 beschouwen het SïïSi-.ÏPSlftl met als hun on- Vrouw Sandrina over wie het neven staande artikel Ka>t, «untn met h*»r onmisbare mullesel. Een gericht, Brina spreekt weinig. Ze weet, dat reeiaehtie en gegroeid «is de kop v*n ze nog een lange dag voor de boeg e**n Goudse pup. heeften dat ze haar energie nog dub- tel en dwars nodie heelt. ShkhnSsS Het is maar een klein stukje grond En net als in de andere huizen dat Diego zijn eigendom kan noe- hangt boven het bed van de ouders men en vier of vijf maanden in het het wiegje, dat met een touw aan het jaar scharrelt hij maar wat rond. plafond is bevestigd. Dat spaart niet Maar in juni en juli komt alle werk alleen ruimte, het is bovendien prak- ineens en moet het hele gezin ia- tisch, Ale de kleine huilt, behoeven springen. De tarwe moet gemaald de ouders niet Uit bed te komen. Ze worden, er moet kaas gemaakt wor- geven de wieg een klein duwtje en den, de wijnstokken moet bygehou- de wieg schommelt een paar minu- den worden en het ongedierte vergt ten door. alle aandacht. Genoeg werk voor Sandrina slaapt snel in. Morgen is vele handen. er weer een zware dag. Zo xs het pas tegen half zeven 'savonds leven. Zeker in Zuid-Italië. van neus. keel of borst, snuift en wrijft U wee mei (Van een onzer verslaggevers) DEN HAAG. In verscheidene delen vat» het land Is de laatste weken een verhoogde griep-actlvi- teit geconstateerd. In een aantal ge vallen heeft men kunnen vaststel len dat hier sprake was van A.- grtep. Of deze toeneming van het aan tal griepgevallen een herhaling ksn betekenen van de A-griep in een omvang, zoals die vorig jaar in ons land heerste, kon men op het de partement van Sociale Zaken en Volksgezondheid geen. antwoord ge ven De ontwikkeling wordt met grote aandacht gevolgd, zei men ons. De hoofdinspectie voor de Volksgezondheid kon geen medede lingen doen. „Verklaringen over griep," luidde het antwoord, „mogen alleen door het ministerie worden afgelegd.'' Aduanentte tM) Advertentie l M J waardig, voor de massa-media werken Hieraan is het te danken, dat we gisteren een oorspronkelijk tv-spel te zien kregen van een der belang rijkste schrijvers uit het Nederlandse taalgebied. Een meesterwerk is „De kermis van Potosi" niet, maar het blijft toch zeker niet beneden "Wal- schaps maat, is in thema en uitwer king kenmerkend voor zijn (huma nistische) levensinstelling. Een in opzc* beschouwelijk stuk, dat niet temin behalve een goede dialoog vol doende mogelijkheid tot handeling bezit. Op uiterst sobere wijze wordt uit de ontwikkeling van het verbaal de daad van de moeder, die de moor denaar van haar zoon vergiffenis schenkt, aannemelijk gemaakt. Een prettige eigenschap is ook de lengte, die zonder de eigenlijk overbodige filminlas - te verklaren uit de „jeugd" van Gerard "Walschap als tv- auteur? - nog geen vijf kwartier zou bedragen. Dat de studio-opvoering in alle op. zichten ideaal was, zou Ik niet dur ven beweren. Terecht had regisseur Bob Storm naar rust fn tempo en actie gestreefd - door een gebrek aan rolkennis bij enkele acteurs werd deze rust zo nu en dan helaas traag heid. Een zwak punt bleek, zoals ik meer heb geconstateerd in program ma's van de Vlaamse tv. de belich ting. Over 't algemeen werd er vrij vertolking maakte echter veel, zo niet alles, goed: de moeder, door Cara van Wersch ontroerend zuiver getypeerd. En wanneer gaat nu een noord nederlandse schrijver het voorbeeld van Walschap, die al meer tv-speleu in de pen heeft, volgen? H.S. Eén uitnemende i Na de bevrijding ze3 jaar violist in AN CORDUWENER. dirigent- musicus-arrangeur, is houder van een nieuw Nederlands record: hij heeft vijfhonderd verschillen de opnamen, voor gramofoonpia- ten gemaakt. De maatschappij, waarvoor hij dit deed, gaat Cor- duwengrs jubileum vieren met 'n coektaïl-party in het Hilversuxnse Hof van Holland op donderdagmid dag 30 januari. Ontdekt is Jan Corduwener in de buurt van de Amsterdamse Bustenburgerdwars- straat. Een buurman, musicus in het Concertgebouworkest, hoorde hem eens op z'n mondorgel spe len. Het klonk zo mooi dat-ie zei: ..Die jongen moet in de muziek". Zo geschiedde het: Jan kreeg les, eerst van Sepha Jansen (mevrouw Eduard van Beinum). later op het conservatorium. Omdat er geld ver diend moest worden stapte hij het amusementsleven in: bars, restau rants, bioscopen 3 jaar Tuschïfl- sky. bij Max Tak. Vóór en gedeel telijk in de oorlog deed hjj in ta bak- Tot er geen tabak, meer was, Dolf van der Lindens Metropole orkest. Daarna in vaste dienst van de VARA; leider van "n kwartet 'n kwintet, het Theater Orkest, Ballroom-Orkest. Musette-ensem- ble enzovoorts. Eigsn. instrumenten: viool, piano, accordeon, orgel. Ham mond-orgel, vibrafoon en Hawaiian, gitaar. Hoogtepunt van de 500 gramofoonopnamen: die met Leslie Scott. DE Nederlandse Televisie Stich ting wil morgenavond een, rechtstreekse reportage geven van de aankomst van de ..Sibajak", die morgenavond met een groot tran sport evacuees uit Indoneuié wordt verwacht. Komt het schip op de vastgestelde tijd aan, dan begint de uitzending om kwart over zeven. Indien er vertraging is, zal dit mor gen na de radio-nieuwsberichten van één uur worden meegedeeld. TN t programma van Hilversum 1 I begint om 10 25 een. meuw vervolghoorspel: „Labyrint in Lsn-Fang", naar de roman van "Ro bert van Gulik bewerkt door regis seur S, de Vriea Jr. En via de zelfde 2cnd«r kunt u morgenavond om 0.35 luisteren naar het eerste deel van „Paul Vlaande ren en het Spencer-mysterie" Hilversum 31 brengt morgenmid dag van 2 tot 2.45 de Tweede Sym fonie vau Joh. Brahms, uitgevoerd door het Concertgebouworkest «an der leiding van Bernard Haitink, dejonge dirigent van het Radio Philharmonisch Orkest, die laatst zo'n opmerkelijk succes had in Los Angeles. I N Enschedé kwam, tic Hendrik tegen. Sinds de hongertcinter had ik hem niet meer gezien «n ril» omvang u?as verdrieuoudtpd. zei dan ook; „Man, iaat ben jij uet getuorden,* „Och ja,' antwoordde ik. „Wat doe je tegenwoordig?" Jiog oltöd in de brossies"t sprak h\j. „Maar 't gaat ntet 'meer zo pri mitief als toen." „Toen" was december vier en veertig in een zieltogend Amster dam. Ik stond by hem in dieren en dat hield in dat Ik, eifce dag, ««or een onderstukje in de Jordaan moest, waar h\j een oventje had staan. In dat oventje bakte hij uan modder, vrees ik stenen bro ches. Want de behoefte aan opschik zit heel diep, bij vrouwen. Zelfs toen de honger de heerlijkste gestal ten uitmergelde, wilden zij zich nóg mooi maken, daarom gingen Hen driks stenen broches grif weg. Hij leverde maar één soort, namelyic Ouwe Taaie». Het toenmaals zo be kende lied ook zingen zit diep „Ouipe Taaie, jippie jippie jee", had hem geïnspireerd tot zijn oubollige schepping. Iedere ochtend kwamen er honderd kleine, stenen manne tjes uit zijn oven. Als te draag wa ren, moest ik ze verven, tegen een stukïotm van een dubbeltje. Eerst honderd hoedjes - rood. Dan honderd gezichtjes - vlees kleurig. Vervolgens honderd pakjes - groen. En tenslotte tweehonderd schoen tjes - zwart. Het lijkt een hele taak, maar ifc zweer u dat ik nooit meer zoveel ar beidsvreugd e heb gekend als toen, In dat donkere onderstufcje. IVont toy weten allen, lezerstcaarmee de paradijsvloek ons heeft opgeza deld. Wij moeten ons brood verdie nen In het r *f des aanschijnt. Daaraan onsi. j**£n sterveling. Laat niet oorschotelen door lustige bonvivint, die uiterlijk het dandyisme aanhangen en coquet luierend, langs de straten zwerven met een gezicht of ze de wereld te slim af zfjn. Ook zij vinden vroeg of laat hun Waterloo. Want die wroeging zit heel diep. Ga de kroegen binnen en praat met de dronkaards zij zullen u, reeds na het tweede glas, uitleggen op toelke onvervangbare deugd hun leren is gebouwd. Niemand zegt harmonisch: ik ben luï en volkomen waardeloos, maar ik vind het wel prettig Een kennis van my, die in de directie Van een groot bedrijf zit, is in de klassieke strijd om het baasspelen, waaraan op hoog niveau alle tijd uiordt vermorst, zodanig uitgerangeerd, dat hy in het geheel niets meer hoeft te doen. Zijn leven lang! En hij krijgt tack een riant salaris. Is dat geen verrukkelijke toestand? Wat kun je nu mooier hebben? Maar wat dacht u dat Mj kreeg? Een zenuwcrisis. Daar hebt u Het: je moet iets doen in dit leven. Zelfs multimillionairs sloven in baantjes, uit vrees voor hun zaligheid. Het heerlijke van de Outoe Taaies was. dat zij de wroe ging stilden en toch niet aan je vra ten. Schryven is mei je pen kras sen in graniet, maar wie broche» schildert streeft een bereikbaar lueaat na. Je werkte. Honderd hoed jes. Honderd buisje». Tweehonderd schoentjes. Het kind in je hanteer de het penseel en de volwassene dacht ongeordend aan andere din gen, zonder dat iemand zeggen kon „Hé. jij luiert!" Ik verlang er xo vaak naar terug. O lieve Ouwe Taaie, jippie jippie jee, je komt nooit weerom kronkel DE SUPÏKIEURE ONAFBRANDBARfc t_AK WORDT TIJOENS Dfi GÊHElt LEVENSDUUR VAN UW HAARQ VOORTAAN TEN VOUS GEGARANDEERD fouillclon door C>ril Hare- Dtrm}£Dftt WILDE DtnfsrtET ttAARrifc MtBBtFlCiferitRtn m MAAK tfcrt MtRKTtKtn weoewêö "JÈRuovmDtfi Komnou f WATDOhJt TO CM 29 zei bij een hele tijd niets en bleef hy met zyn handen in zijn zakken achterover in zijn stoel zitten, zijn een heleboel eigenaardige din- gen in d*2e zaak," vervolgde hij toen nadenkend. „Laat eens kijken of Ik za kan sorteren. Ja, dat hebt u na tuurlijk al gedaan. Trimble." ZJjn zaken", die sinds mensenheugenis vfne Van heiïiée ernst Trimble ver- hei bureau had varsierd. Zün sys- jun?» »l teem was iedere zaak onmiddellijlt «rouwde net maar nan. ,.»h)E, ,_ze te behandelen als hij binnenkwam en dan over te gaan t bekend, met een» zichzelf, was de. Heel simpel. Hij HOOFDSTUK II Een conferentie met de chef te behandelen als hij bmnenKwam ro"aT«Satrtwrittto Hoewel hij 't nooitiemand had en dan over te f,<m »t vo'dg- ?ct ZjartorowW. .Ate, gevol* «at anaaUa 171 «dl Z.UtJr«OrüW3Ra. K nvt"!.n Hw het orkest zonder klarinettist. Ten naar het I «was ox uuermaxe streng, nee in- v..c 6u-v.k station om hem te halen, maar die i tegendeel, hy was een rustige man "Tanjer van doen niet deed verwoe- 0Uto t op de veterde tijd en il zonder pretenties en hij stond op de oen. ueTn njet i>en derde: de auto beste voet met a] zyn ondergeschik- -Ja JIT' S SP-.]waar Jetikmsón in stapt, is het ten. Persoonlijk had Trimble zeker vond aat ik met u en Tate maar e;geivJorrt vac. Ventry en de chauf- niets te klagen over de heer Mac- ef«s een Paatje moest maken over wie dat dan ook is geweest, William, die hem vertrouwd, gepro- di* Carlessgeschiedenia. Ik heb de >,ren(,t j,em DHar de verkeerde t moveerd en geholpen had 'op alle papleren bekeken die u me van- ^fopgeruimdls tot denkbare manieren. Toch was er ^fv ij T v, e zi na de moord Ten vierde; Ventry J iets, bijna onmerkbaars, in de chef, Ai! erg inge- veracjjunt njet" op tijd zodat het pro- dat hem steeds opnieuw nerveus wlkkeid. U hebt er zeker al een gramma omgezet moet worden. Ten {maakte. Het kwam, realiseerde hoop werk mee gehad?'' 5S-ie^d in het orkest speelt Trimble zich tenslotte rnet tegenzin, „Inderdaad meneer, zei Trimble. kj-rinet. e spoorloos verdwenen t doordat hij zijn detective-inspecteur „Morgen komt het voor. Ik neem als de moar« WOrdt ontdekt. Dit zi|n nooit helemaal .«leus m pt aan dat om het gebruikeHjke °^fh^A werk wel Niemand kon MacWilliaro «tel zei vragen? zijn van wel^ verklaring ook. Is in de schoenen schuiven, dat hij ,.Ja meneer. We 2Ullen morgen het tot dusver juist?" d.aAr, n,l2_ se5ie?9 Je,noeK tJe«€nover no« .^?tTyeel verder Zijn."Jawel meneer>,. zei Trimble, „Die feiten zijn misschien ni«l stuk voor stuk even belangrijk en stond. Maar toch, tijdens iedere con- „Juist. Hoe ver zijn we eigenlijk? ferentie, hoe ernstig ook, kon Trim- Ik zou graag een overzicht van de ble zich nooit aan het gevoel ont- hele zaak willen hebben, als u zo t-ri -r-rv - "i. ~jat' Aivén oo «kteB. dat hijzelf, zijn nerzeon, goed w„ „in." S Je ze naast elkaar legt, maken ze toch 32X0. Ziezo, Billy is onschadelijk gemaakt on de rest van de bemanning heeft niets gemerkt, zo dronken zfjn ze allemaal. Wat nu? „Haal jij het juwelenkoffertje," zegt Lucia tegen Mano, „dan springen we in de boot en we gaan er van door." Mano beeft zich reeds meester gemaakt werd. Net als iedereen, had ook de ke kant van Trimble. Op papier "JT,lUir=aD?1„3r«t,iAXnw" en vra- mspecteur zijn eigenaardigheden ge- was zün stül helder en direct er "S?JS ver kregen xn de loop van de tijc*. Ze vermeed hy bijna opvallend alle ver- van Büly's machinepistool, dat hem misschien nog goed te pa» kan komen. Hij haalt het koffer tje en dan klimmen ze snel in de sloep. Het weer is rustig en de zee is kalm. Mano wil naar het eiland roeien, waar ze zich gemakkelijk kunnen verbergen, maar Lucia is van mening, dat dit met verstandig zou zijn. Als de mannen aan boord van de „Servidora" ontwaken, zullen zij zeker naar hen gaan zoeken. Nee, ze kunnen beter naar een ander eilandje, dat dicht bij ligt, roeien en daar aan land gaan. :en zeitwel degelijk om een ver waren" al" lang eerTdeel van hem ge- wrongen, officiële* frasenT "die dt KlaT,i"g,'I' öan_ maneer, worden en je kon er niet èèn van meeste politierapporten kenmerken, uri) u, .V aantasten zonder gevaar te lopen Maar als hij hetzelfde mondeling verKiarm^ s»... het geheel te beschadigen. De chef moest doen, betrapte hij er zich- ..Je hebt dus een verkiarmg» echter tastte twee eigenaardigheden zelf doorlopend op, dat hij terugviel Tumble. Dat is buitengewoon. t*en van hem tegelijk aan. De ene was in de versleten clichê's uit zijn. ver' 'ring, die al die punten dekt. de waarde en. de belangrijkheid van jeugd, waar men sindsdien terdege Trimble had het onaangename ge- detective-inspecteer Trimble en de van terug was gekomen. Zijn pogin- voel dat hij in een val was gelopen- andeie was zijn zekerheid, dat hij gen die uitdrukkingen te omzeilen en Nij dacht een ogenblik na. een kostelijk gevoel voor humor be- er normale zinnen voor in de plaats „Nee meneer, niet alle punten, zat, vaar iemand met een Schotse te vinden, brachten hem aan t stot- gaf hij toe, „Maar u zei zelf «b d« naam niet aan kon tippen. teren en droegen er niet toe bij het «lat alle feiten op de moord oetrCK- Niettemin spreidde hij het grootst geheel te verduidelijken. Dit werd kine hoefden te hebben," mogelijke zelfvertrouwen ten toon nog erger door de vriendelijke hulp „Het is beter om aan te nomen» toen hll, met sergeant Tate np rijn van sergeant Tate, die aitild klaai' als hypothese desnoods, dat feiten w«i hielen, de kamer van de chef bin- stond hem tijdens een moeilijk mo- met elkaar verband houden dan om nenstapte na het onderhoud met ment van dienst te zijp met uitge- een paar ervan als toevallige oy- n...+-"# uii -.ub-j komstigheden te beschouwen, zei Seftoa Zoals gewoonlijk trof hij rekend de aftandse "zin, die hU - - hem, ep z'n dooie gemak, achter een trachtte te vermijden. Tegen de tijd de chef en zijn woorden hadden - volkomen leeg bureau aan. Het eer- dat hij klaar was, liep het zweet in het eerst een sterk Schots accent, ste wat MacWnllam gedaan had toen zijn nek. hij zijn huidige functie kreeg, waa „Zo zo," zei MacWilIIam. Verder (wordt vervolgd)

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Parool / De Schiedammer | 1958 | | pagina 1