Christus
ut JÊbolt
9
I
Weinig kans op gesprek
Reden tot waakzaamheid
De moordenaar speelt klarinet
Sandrina rekent
de muilezel tot
haar kinderen
Efcj
Perspectief
Ouwe
PRAATGRAGE
STUDENT
Griekse kerk erkent
geen namen van
Grieken uit oudheid
- - - - -
•;;3
Walschap
Verkoudheid
A-GRIEP weer
in de aanval?
1V0R0L maakt Sneeuwwitjes tanden
500 platen
P
Sibajalz-TV
Dit weekend
j- aaie
SPROETJE SPARKS
door FRANK GODWIR
2Ü£ «8?
AVONTURE
VAN
KAPITEIN
ROB -
Zaterdag 18 januari 1958
gen". Ze noemt
ook, ze aftellend op
haar vingers: zijzelf
haar man, DL go, de
kinderen Donato en
Filomenahaar zoon Verino
N ten adres met aUetlei* namen er onder, die men Stercotyp onder
petities over actuele kwesties pleegt aan te treffen, wordt er bij de
regering op aangedrongen, het initiatief te nemen tot overleg tnet
Indonesië. Het overleg zal „open en radicaal" moeten zijn, en vooral
betrekking dienen te hebben op Nieuw Guinea. Nadat dit is vastgesteld,
is het adre? verder een pleidooi om van Nieuw Guinea af te komen. De
opstellers van het adre« denken aan opneming van het gebiedsdeel „in
een werkingssfeer van de internationale technische bijstand, waarbij wij
onze verantwoordelijkheid voor de Papoea onverminderd, maar langs nieu
we wegen met meer kans op succes tot gelding kunnen brengen."
Er is natuurlijk geen reden tot het negeren van suggesties, alleen om
dat te in hoofdzaak afkomstig zij"» van mensen, die er "t de gewone poli
tiek óf niet aan te pas komen, óf er zich te fijn be naard voor achten.
De pretentie in deze kring, dat men io zijn los staan van de waan van de
dag de dingen zoveel heter en helderder ziet dan de anderen, vindt echter
ook in dit adres g*en steun. Het is bekend genoeg, dat de Indonesische
regering volstrekt weigerachtig is, over Nieuw Guinea op andere wijze te
praten dan in termen van algehele overdracht, In het alternatief: Neder
lands bestuur of beheer door de Verenigde Naties, zal ze dan ook stellig
geen keuze willen doen. waarbij het overigens waarschijnlijk is. dat ze in
haar hart om propagandi3tT«rhe redenen aan het Nederlands bestuur nog
de voorkeur zou geven. Het gaat de regering te Djakarta niet om het lot
van de Papoea, het gaat haar om het nationaal prestige.
De Nederlandse regering heeft, naar uit het antwoord op de vragen
van mr. In 't Veld blijkt, tegen het plegen van overleg met Indonesië
geen principieel bezwaar. Over Nieuw Guinea is er onder de gegeven
omstandigheden echter weinig te overleggen, althans met Indonesië. Een
gesprek zou dan ook alleen kunnen gaan over de vraag, hoe wat regel en
orde te brengen in de afwikkeling van de maatregelen tegen de Neder
landers en de Nederlandse bedrijven. De kans op zo'n gesprek moet echter
zeer gering worden geacht. Het is het beangstigend zwakke punt van de
Indonesische Tegering. dat zij niets méér vreest dan de indruk te wekken,
een stap terug te doen. Na de nederlaag te New York heeft zij het noodlot
opgeroepen, en zij acht zich nu klaarblijkelijk aan haar eer verplicht, het
zijn gang te laten gaan; kome, wat er van komen wil. Het kan heel vreemd i
komendoch zoals wij bet vermogen te zien, is Nederland buiten staat,1
er ook maar iets aan te veranderen.
DAT de toegenomen werkloosheid io ons land enige on genistheid
wekt, ligt voor de hand. Er is niet zoveel voor nodig om de ge
dachten te doen teruggaan naar de dei tiger jaren, toen de stem
pelaars zo'n bekend element waren in het beeld van stad en dorp,
en de gevolgen van armoede en geestelijke ontwrichting zich in to be- o
angstigende mate deden gevoelen. Een paar dingen moeten intussen ter- <f grootmoeder en de kleine Fausta mogen blijven slapen. Uit
- - 1 OAn nrtHtan V—pfr V.., Ik..!,1' L
(Advertentie l JW-J
Als men vrouw Sandrina Uit Seeft Diego het sein ermee op te Ze trouwde Dxego met wie ze al
TW 7%,un-r-r,«7nrt+«>;^ houden. Ditmaal moet vrouw San- als kind op de kleine steentjes van
net ZUiditahaanse plaatsje drma de hele weg lopen want de Grottole had gespeeld. Omdat er
Grottole vraagt Uit hoeveel muilezel is volgeladen met tarwe, geen ruimte was, ging ze by haar
personen haar gezin bestaatJ0™**» «ndere produkten van schoonouders _wwn. Daar waren
antwoordt ze: „Ne-
het land. Tegen acht uur komen de toen ook nog Luigi, die een jaar
vuilwitte huizen van het dorp in voor het uitbreken van de oorlog
zicht waar nu ook de muilezels van met Abessinië naar Amerika emi-
de andere families volbeladen terug- greerde en Tullio, die twee jaar later
keren. trouwde.
Gröotmoeder heeft het eten al Ze kreeg zes kinderen van wie er
klaar gemaakt. Het is een eenvoudig sen na twee dagen stierf en Anna op
maal zonder vlees. Na het eten rookt vierjarige leeftjjd van haar^ werd
Diego nog gen sigaret, buiten van
wege de kleine Fausta.
Sandrina maakt nog een praatje
weggenomen. ïn 1943 stierf haar
schoonvader, maar In 1950 trok haar
zoon met zijn vrouw weer by haar
dege in acht worden genomen. Het eerste is, dat de werkloosheidsverzeke
ring in meer dan één opzicht voor de betrokkenen het verschijnsel van
zijn scherpe kanten ontdoet. En het tweede is, dat kwantitatief de werk
loosheid in geen verhouding staat tot die van een kwart eeuw geleden.
Er "mag aan worden herinnerd, dat zelfs In 1,940 bij het uitbreken van de
oorlog, toen de grote crisis al lang voorbij was en de beroepsbevolking
veel kleiner was dan thans, er nog meer dan driehonderdduizend werk
lozen waren in Nederland. Op het ogenblik, midden In de winter, is het
werklozen cijfer nog lang niet de helft daarvan.
De huidige toestand wordt gekenmerkt door uitgenomen werkloosheid
op enige gevoelige plekken en in enige gevoelige bedrijven in ons land.
In het Noorden met zijn agrarisch karakter en zijn hier en daar nog wat
aarzelende overgang naar de industrie, is het percentage in verhouding
hoog. Waar elders do arbeidsreserve nogal is gestegen, is het verschijnsel
veelal van zeer plaatselijke aard. Voor alarm bestaat geen reden; wel
voor vermeerderde waakzaamheid. Ten opzichte van het bouwbedrijf heeft
de regering de banden sul wat geslaakt. En verder heeft zij een programma
van aanvullende werken achter de hand.
Minister Hofstra heeft er voor gewaarschuwd, een al te sterk verband
to leggen tussen de bestedingsbeperking en bet betrekkelijk hoge werk-
lozencijfer. Zuiver economisch bekeken zal het ook wel juister zijn om te
zeggen, dat de bestedingsbeperking en de toegenomen werkloosheid ge
volgen zijn van dezelfde ontwikkeling. Dat neemt intussen niet weg, dat in
meer directe zin hel verband hier en daar toch wel valt vast te stellen.
Belangrijker echter is om te weten, of hier tijdelijke factoren werken, dan
wel, dat er structureel ieta niet meer klopt. Op dit punt kan pas na enige
tijd met voldoende zekerheid een oordeel worden gegeven. Het lijkt ons
niet onwaarschijnlijk, dat uit het geval een krachtiger bemoeiing overblijft
met de tg. ontwikkelingsgebieden en meer in het aigemeen met die lands
delen, die door hun eenzijdige economische structuur een te hoge graad
van kwetsbaarheid bezitten, wanneer de conjunctuur eens aarzelt.
DELAWARE fOhio) Een 20-
jarige Amerikaanse student heeft het
sprcekrecord turn de Amertkcanse
Senaat gebroken. Met zijn elpen
leven als onderwerp sprak hij 24
■uur en drfe kiparrier oatt «en stuk
Hij „verbeterde" daardoor het se-
naatxrecord met een half uur. y
Op drie minuten na bleef hij' de
v.c'- tijd staan. Ofschoon hij aan het
tlnc'e zeer zenuwachtig was, ging hij
na r tloop van zijn rede onmiddellijk
naar .'■en basketball wedstrijd.
ATHENE In de toekomst mogen
Griekse baby's niet langer worden
genoemd naar beroemde Grieken uit
de oudheid als Plato. Homerus, Arls-
totelea of Socrates. De synode van
de Grieks-Orthodoxe kerk heeft de
priesters in bet gehele land opdracht
gegeven, alleen kinderen te dopen
met namen van heiligen, die ia de
orthodoxe kalender voorkomen.
Een kind vindt altijd wel Iets om
zich te vermaken, al is het mair een
stoet.
ZoJiaer hem zou f*
vrouw Sandrina 's avonds niet eens haar eenvou- t
dige maal van spaghetti en tuinbonen op tafel
kunnen brengen. De muilezel wordt dan ook be-
handeld aJs een dierbaar familielid. Hij staat achter f
een gordijn in de enige kamer waarin het leven
ban urottiy Sandrina zich afspeelt.
Vrouw Sandrina heeft niets van Gina Lollobridgida of van
Sophta Lor en aan wie de meeste mannen denken wanneer
men over Italiaanse vrouwen spreekt. Haar gezicht is geel
achtig en gegroefd en toen ik haar voor de eerste keer zag,
moest ik denken aan de bruine kop van een Goudse pijp.
Aan die kleur herkent men de malaria, die haar twintig jaar
geleden heeft uitgeput. Ze draagt een slordig gemaakte jurk
en oude schoenen, die m niets aan de elegante Italiaanse
mode herinneren.
Sandrina is een mooie naam maar u mag haar ook gerust
„vrouw van de mispeleter" noemen want by na alle mannen
in Grottole hebben een bijnaam. Diego schijnt in zijn jon
gensjaren wel eens stiekem mispel-s geplukt te hebben en die
jeugdzonde heeft hem voor het hele leven getekend. In de
loop der jaren is die naam echter even gewoon geworden
als by ons Jansen. Niemand bedoelt er iets kwaad mee,
wanneer hij Diego met „Hallo, die mispeleter" begroet
Wanneer het zomer is. springt ze elke morgen om half
zes op de ruwe, stenen vloer om het gezin te wekken. Alleen
grootmoeder en de kleine Fausta mogen blijven slape.
een bouten kast want het „huis" bestaat uit niet meer
dan vier afbrokkelende muren en een dak haalt ze een
rond, grauw brood en snijdt er enkele sneden af. Haastig
smeert ze er een paar tomaten over heen. Wassen doet men
alleen 'savonds wanneer men vuil is. Na het'ontbijt wordt
de muilezel vanachter het gordijn gehaald en gaat men
op weg.
In de brandend hete ochtendzon wandelt men bijna ander
half uur alvorens men het stuk land heeft bereikt. De eerste
helft hobbelt vrouw Sandrina mee op de ezel maar daarna,
als men het weggetje verlaten
heeft en er alleen nog een bergachtig
pad overblüft, moet ze eraf. San
i spreekt
met zijn vrouw, het kleinkind ra gg SS SS £lS?'SLjfljn. S"ÏS
- zonder raam en met achter in de ka
mer de muilezel.
Ach, hei js eigenlijk allemaal het
vermelden niet waard. Want eenzelf
de verhaal zou men kunnen schrij
ven van de Sandrina's, die honderd
of tweehonderd jaar geleden leefden-
Is er dan helemaal niets veran
derd?
Faustagrootmoeder en ...de de bedden van grootmoeder en. Da-
muilpzrl Ja nnk dp muilezel is Pato "iteengeklapt. Net als de andere
muuezet. ja, ook ae muitezei is bewoners van Gfottole moet Sandri-
een persooneen zeer belang- na wel opklapbare bedden hebben,
rijk persoon zelfs.
- rJt
DINSDAG: DDT: <3e
bevrijder van Zuid-
Italië.
J-JET relais van de Vlaamse tele-
visie van gisteravond heeft ge
leerd. dat de uitwisseling wan pro
gramma's tussen Nederland en Belgiè
ook op dramatisch gebied niet zon
der perspectief is. Meer dan de Ne
derlandse betrekt de Belgische om
roep de scheppende kunstenaars,
componisten
letterkundigen,
uit het eigen land
rechtstreeks in.
zijn acttuitetfe».
Auteurs van naam j 4
beschouwen het SïïSi-.ÏPSlftl
met als hun on-
Vrouw Sandrina over wie het neven
staande artikel Ka>t, «untn met h*»r
onmisbare mullesel. Een gericht,
Brina spreekt weinig. Ze weet, dat reeiaehtie en gegroeid «is de kop v*n
ze nog een lange dag voor de boeg e**n Goudse pup.
heeften dat ze haar energie nog dub-
tel en dwars nodie heelt. ShkhnSsS
Het is maar een klein stukje grond En net als in de andere huizen
dat Diego zijn eigendom kan noe- hangt boven het bed van de ouders
men en vier of vijf maanden in het het wiegje, dat met een touw aan het
jaar scharrelt hij maar wat rond. plafond is bevestigd. Dat spaart niet
Maar in juni en juli komt alle werk alleen ruimte, het is bovendien prak-
ineens en moet het hele gezin ia- tisch, Ale de kleine huilt, behoeven
springen. De tarwe moet gemaald de ouders niet Uit bed te komen. Ze
worden, er moet kaas gemaakt wor- geven de wieg een klein duwtje en
den, de wijnstokken moet bygehou- de wieg schommelt een paar minu-
den worden en het ongedierte vergt ten door.
alle aandacht. Genoeg werk voor Sandrina slaapt snel in. Morgen is
vele handen. er weer een zware dag. Zo xs het
pas tegen half zeven 'savonds leven. Zeker in Zuid-Italië.
van neus. keel of borst,
snuift en wrijft U wee mei
(Van een onzer verslaggevers)
DEN HAAG. In verscheidene
delen vat» het land Is de laatste
weken een verhoogde griep-actlvi-
teit geconstateerd. In een aantal ge
vallen heeft men kunnen vaststel
len dat hier sprake was van A.-
grtep.
Of deze toeneming van het aan
tal griepgevallen een herhaling ksn
betekenen van de A-griep in een
omvang, zoals die vorig jaar in ons
land heerste, kon men op het de
partement van Sociale Zaken en
Volksgezondheid geen. antwoord ge
ven De ontwikkeling wordt met
grote aandacht gevolgd, zei men
ons. De hoofdinspectie voor de
Volksgezondheid kon geen medede
lingen doen. „Verklaringen over
griep," luidde het antwoord, „mogen
alleen door het ministerie worden
afgelegd.''
Aduanentte tM)
Advertentie l M J
waardig, voor de massa-media
werken
Hieraan is het te danken, dat we
gisteren een oorspronkelijk tv-spel
te zien kregen van een der belang
rijkste schrijvers uit het Nederlandse
taalgebied. Een meesterwerk is „De
kermis van Potosi" niet, maar het
blijft toch zeker niet beneden "Wal-
schaps maat, is in thema en uitwer
king kenmerkend voor zijn (huma
nistische) levensinstelling. Een in
opzc* beschouwelijk stuk, dat niet
temin behalve een goede dialoog vol
doende mogelijkheid tot handeling
bezit. Op uiterst sobere wijze wordt
uit de ontwikkeling van het verbaal
de daad van de moeder, die de moor
denaar van haar zoon vergiffenis
schenkt, aannemelijk gemaakt. Een
prettige eigenschap is ook de lengte,
die zonder de eigenlijk overbodige
filminlas - te verklaren uit de
„jeugd" van Gerard "Walschap als tv-
auteur? - nog geen vijf kwartier zou
bedragen.
Dat de studio-opvoering in alle op.
zichten ideaal was, zou Ik niet dur
ven beweren. Terecht had regisseur
Bob Storm naar rust fn tempo en
actie gestreefd - door een gebrek aan
rolkennis bij enkele acteurs werd
deze rust zo nu en dan helaas traag
heid. Een zwak punt bleek, zoals ik
meer heb geconstateerd in program
ma's van de Vlaamse tv. de belich
ting. Over 't algemeen werd er vrij
vertolking maakte echter veel, zo niet
alles, goed: de moeder, door Cara van
Wersch ontroerend zuiver getypeerd.
En wanneer gaat nu een noord
nederlandse schrijver het voorbeeld
van Walschap, die al meer tv-speleu
in de pen heeft, volgen? H.S.
Eén uitnemende i Na de bevrijding ze3 jaar violist in
AN CORDUWENER. dirigent-
musicus-arrangeur, is houder
van een nieuw Nederlands record:
hij heeft vijfhonderd verschillen
de opnamen, voor gramofoonpia-
ten gemaakt. De maatschappij,
waarvoor hij dit deed, gaat Cor-
duwengrs jubileum vieren met 'n
coektaïl-party in het Hilversuxnse
Hof van Holland op donderdagmid
dag 30 januari. Ontdekt is Jan
Corduwener in de buurt van de
Amsterdamse Bustenburgerdwars-
straat. Een buurman, musicus in
het Concertgebouworkest, hoorde
hem eens op z'n mondorgel spe
len. Het klonk zo mooi dat-ie zei:
..Die jongen moet in de muziek".
Zo geschiedde het: Jan kreeg les,
eerst van Sepha Jansen (mevrouw
Eduard van Beinum). later op het
conservatorium. Omdat er geld ver
diend moest worden stapte hij het
amusementsleven in: bars, restau
rants, bioscopen 3 jaar Tuschïfl-
sky. bij Max Tak. Vóór en gedeel
telijk in de oorlog deed hjj in ta
bak- Tot er geen tabak, meer was,
Dolf van der Lindens Metropole
orkest. Daarna in vaste dienst van
de VARA; leider van "n kwartet
'n kwintet, het Theater Orkest,
Ballroom-Orkest. Musette-ensem-
ble enzovoorts. Eigsn. instrumenten:
viool, piano, accordeon, orgel. Ham
mond-orgel, vibrafoon en Hawaiian,
gitaar. Hoogtepunt van de 500
gramofoonopnamen: die met Leslie
Scott.
DE Nederlandse Televisie Stich
ting wil morgenavond een,
rechtstreekse reportage geven van
de aankomst van de ..Sibajak", die
morgenavond met een groot tran
sport evacuees uit Indoneuié wordt
verwacht. Komt het schip op de
vastgestelde tijd aan, dan begint de
uitzending om kwart over zeven.
Indien er vertraging is, zal dit mor
gen na de radio-nieuwsberichten
van één uur worden meegedeeld.
TN t programma van Hilversum
1 I begint om 10 25 een. meuw
vervolghoorspel: „Labyrint in
Lsn-Fang", naar de roman van "Ro
bert van Gulik bewerkt door regis
seur S, de Vriea Jr.
En via de zelfde 2cnd«r kunt u
morgenavond om 0.35 luisteren naar
het eerste deel van „Paul Vlaande
ren en het Spencer-mysterie"
Hilversum 31 brengt morgenmid
dag van 2 tot 2.45 de Tweede Sym
fonie vau Joh. Brahms, uitgevoerd
door het Concertgebouworkest «an
der leiding van Bernard Haitink,
dejonge dirigent van het Radio
Philharmonisch Orkest, die laatst
zo'n opmerkelijk succes had in Los
Angeles.
I N Enschedé kwam, tic Hendrik
tegen. Sinds de hongertcinter had
ik hem niet meer gezien «n ril»
omvang u?as verdrieuoudtpd.
zei dan ook;
„Man, iaat ben jij uet getuorden,*
„Och ja,' antwoordde ik. „Wat
doe je tegenwoordig?"
Jiog oltöd in de brossies"t sprak
h\j. „Maar 't gaat ntet 'meer zo pri
mitief als toen."
„Toen" was december vier en
veertig in een zieltogend Amster
dam. Ik stond by hem in dieren en
dat hield in dat Ik, eifce dag, ««or
een onderstukje in de Jordaan
moest, waar h\j een oventje had
staan. In dat oventje bakte hij
uan modder, vrees ik stenen bro
ches. Want de behoefte aan opschik
zit heel diep, bij vrouwen. Zelfs
toen de honger de heerlijkste gestal
ten uitmergelde, wilden zij zich nóg
mooi maken, daarom gingen Hen
driks stenen broches grif weg. Hij
leverde maar één soort, namelyic
Ouwe Taaie». Het toenmaals zo be
kende lied ook zingen zit diep
„Ouipe Taaie, jippie jippie jee", had
hem geïnspireerd tot zijn oubollige
schepping. Iedere ochtend kwamen
er honderd kleine, stenen manne
tjes uit zijn oven. Als te draag wa
ren, moest ik ze verven, tegen een
stukïotm van een dubbeltje.
Eerst honderd hoedjes - rood.
Dan honderd gezichtjes - vlees
kleurig.
Vervolgens honderd pakjes - groen.
En tenslotte tweehonderd schoen
tjes - zwart.
Het lijkt een hele taak, maar ifc
zweer u dat ik nooit meer zoveel ar
beidsvreugd e heb gekend als toen,
In dat donkere onderstufcje. IVont
toy weten allen, lezerstcaarmee
de paradijsvloek ons heeft opgeza
deld. Wij moeten ons brood verdie
nen In het r *f des aanschijnt.
Daaraan onsi. j**£n sterveling.
Laat niet oorschotelen door
lustige bonvivint, die uiterlijk het
dandyisme aanhangen en coquet
luierend, langs de straten zwerven
met een gezicht of ze de wereld te
slim af zfjn. Ook zij vinden vroeg
of laat hun Waterloo.
Want die wroeging zit heel diep.
Ga de kroegen binnen en praat
met de dronkaards zij zullen u,
reeds na het tweede glas, uitleggen
op toelke onvervangbare deugd hun
leren is gebouwd.
Niemand zegt harmonisch: ik ben
luï en volkomen waardeloos, maar
ik vind het wel prettig
Een kennis van my, die in de
directie Van een groot bedrijf zit,
is in de klassieke strijd om het
baasspelen, waaraan op hoog niveau
alle tijd uiordt vermorst, zodanig
uitgerangeerd, dat hy in het geheel
niets meer hoeft te doen.
Zijn leven lang!
En hij krijgt tack een riant salaris.
Is dat geen verrukkelijke toestand?
Wat kun je nu mooier hebben? Maar
wat dacht u dat Mj kreeg?
Een zenuwcrisis.
Daar hebt u Het: je moet iets doen
in dit leven. Zelfs multimillionairs
sloven in baantjes, uit vrees voor
hun zaligheid. Het heerlijke van de
Outoe Taaies was. dat zij de wroe
ging stilden en toch niet aan je vra
ten. Schryven is mei je pen kras
sen in graniet, maar wie broche»
schildert streeft een bereikbaar
lueaat na. Je werkte. Honderd hoed
jes. Honderd buisje». Tweehonderd
schoentjes. Het kind in je hanteer
de het penseel en de volwassene
dacht ongeordend aan andere din
gen, zonder dat iemand zeggen kon
„Hé. jij luiert!"
Ik verlang er xo vaak naar terug.
O lieve Ouwe Taaie, jippie jippie
jee, je komt nooit weerom
kronkel
DE SUPÏKIEURE ONAFBRANDBARfc t_AK WORDT
TIJOENS Dfi GÊHElt LEVENSDUUR VAN UW HAARQ
VOORTAAN TEN VOUS GEGARANDEERD
fouillclon door C>ril Hare-
Dtrm}£Dftt
WILDE
DtnfsrtET
ttAARrifc
MtBBtFlCiferitRtn
m MAAK tfcrt MtRKTtKtn
weoewêö
"JÈRuovmDtfi
Komnou f
WATDOhJt
TO CM
29
zei bij een hele tijd niets en bleef
hy met zyn handen in zijn zakken
achterover in zijn stoel zitten,
zijn een heleboel eigenaardige din-
gen in d*2e zaak," vervolgde hij toen
nadenkend. „Laat eens kijken of Ik
za kan sorteren. Ja, dat hebt u na
tuurlijk al gedaan. Trimble." ZJjn
zaken", die sinds mensenheugenis vfne Van heiïiée ernst Trimble ver-
hei bureau had varsierd. Zün sys- jun?» »l
teem was iedere zaak onmiddellijlt «rouwde net maar nan. ,.»h)E, ,_ze
te behandelen als hij binnenkwam
en dan over te gaan t
bekend, met een» zichzelf, was de. Heel simpel. Hij
HOOFDSTUK II
Een conferentie met de chef te behandelen als hij bmnenKwam ro"aT«Satrtwrittto
Hoewel hij 't nooitiemand had en dan over te f,<m »t vo'dg- ?ct ZjartorowW. .Ate, gevol* «at
anaaUa 171 «dl Z.UtJr«OrüW3Ra. K
nvt"!.n Hw het orkest zonder klarinettist. Ten
naar het
I «was ox uuermaxe streng, nee in- v..c 6u-v.k station om hem te halen, maar die
i tegendeel, hy was een rustige man "Tanjer van doen niet deed verwoe- 0Uto t op de veterde tijd en
il zonder pretenties en hij stond op de oen. ueTn njet i>en derde: de auto
beste voet met a] zyn ondergeschik- -Ja JIT' S SP-.]waar Jetikmsón in stapt, is het
ten. Persoonlijk had Trimble zeker vond aat ik met u en Tate maar e;geivJorrt vac. Ventry en de chauf-
niets te klagen over de heer Mac- ef«s een Paatje moest maken over wie dat dan ook is geweest,
William, die hem vertrouwd, gepro- di* Carlessgeschiedenia. Ik heb de >,ren(,t j,em DHar de verkeerde
t moveerd en geholpen had 'op alle papleren bekeken die u me van- ^fopgeruimdls tot
denkbare manieren. Toch was er ^fv ij T v, e zi na de moord Ten vierde; Ventry
J iets, bijna onmerkbaars, in de chef, Ai! erg inge- veracjjunt njet" op tijd zodat het pro-
dat hem steeds opnieuw nerveus wlkkeid. U hebt er zeker al een gramma omgezet moet worden. Ten
{maakte. Het kwam, realiseerde hoop werk mee gehad?'' 5S-ie^d in het orkest speelt
Trimble zich tenslotte rnet tegenzin, „Inderdaad meneer, zei Trimble. kj-rinet. e spoorloos verdwenen
t doordat hij zijn detective-inspecteur „Morgen komt het voor. Ik neem als de moar« WOrdt ontdekt. Dit zi|n
nooit helemaal .«leus m pt aan dat om het gebruikeHjke °^fh^A
werk wel Niemand kon MacWilliaro «tel zei vragen? zijn van wel^ verklaring ook. Is
in de schoenen schuiven, dat hij ,.Ja meneer. We 2Ullen morgen het tot dusver juist?"
d.aAr, n,l2_ se5ie?9 Je,noeK tJe«€nover no« .^?tTyeel verder Zijn."Jawel meneer>,. zei Trimble,
„Die feiten zijn misschien ni«l
stuk voor stuk even belangrijk en
stond. Maar toch, tijdens iedere con- „Juist. Hoe ver zijn we eigenlijk?
ferentie, hoe ernstig ook, kon Trim- Ik zou graag een overzicht van de
ble zich nooit aan het gevoel ont- hele zaak willen hebben, als u zo t-ri -r-rv - "i. ~jat' Aivén oo
«kteB. dat hijzelf, zijn nerzeon, goed w„ „in." S Je
ze naast elkaar legt, maken ze toch
32X0. Ziezo, Billy is onschadelijk gemaakt on
de rest van de bemanning heeft niets gemerkt,
zo dronken zfjn ze allemaal. Wat nu? „Haal jij
het juwelenkoffertje," zegt Lucia tegen Mano,
„dan springen we in de boot en we gaan er van
door." Mano beeft zich reeds meester gemaakt
werd. Net als iedereen, had ook de ke kant van Trimble. Op papier "JT,lUir=aD?1„3r«t,iAXnw" en vra-
mspecteur zijn eigenaardigheden ge- was zün stül helder en direct er "S?JS ver
kregen xn de loop van de tijc*. Ze vermeed hy bijna opvallend alle ver-
van Büly's machinepistool, dat hem misschien
nog goed te pa» kan komen. Hij haalt het koffer
tje en dan klimmen ze snel in de sloep. Het weer
is rustig en de zee is kalm. Mano wil naar het
eiland roeien, waar ze zich gemakkelijk kunnen
verbergen, maar Lucia is van mening, dat dit met
verstandig zou zijn. Als de mannen aan boord
van de „Servidora" ontwaken, zullen zij zeker
naar hen gaan zoeken. Nee, ze kunnen beter naar
een ander eilandje, dat dicht bij ligt, roeien en
daar aan land gaan.
:en zeitwel degelijk om een ver
waren" al" lang eerTdeel van hem ge- wrongen, officiële* frasenT "die dt KlaT,i"g,'I' öan_ maneer,
worden en je kon er niet èèn van meeste politierapporten kenmerken, uri) u, .V
aantasten zonder gevaar te lopen Maar als hij hetzelfde mondeling verKiarm^ s»...
het geheel te beschadigen. De chef moest doen, betrapte hij er zich- ..Je hebt dus een verkiarmg»
echter tastte twee eigenaardigheden zelf doorlopend op, dat hij terugviel Tumble. Dat is buitengewoon. t*en
van hem tegelijk aan. De ene was in de versleten clichê's uit zijn. ver' 'ring, die al die punten dekt.
de waarde en. de belangrijkheid van jeugd, waar men sindsdien terdege Trimble had het onaangename ge-
detective-inspecteer Trimble en de van terug was gekomen. Zijn pogin- voel dat hij in een val was gelopen-
andeie was zijn zekerheid, dat hij gen die uitdrukkingen te omzeilen en Nij dacht een ogenblik na.
een kostelijk gevoel voor humor be- er normale zinnen voor in de plaats „Nee meneer, niet alle punten,
zat, vaar iemand met een Schotse te vinden, brachten hem aan t stot- gaf hij toe, „Maar u zei zelf «b d«
naam niet aan kon tippen. teren en droegen er niet toe bij het «lat alle feiten op de moord oetrCK-
Niettemin spreidde hij het grootst geheel te verduidelijken. Dit werd kine hoefden te hebben,"
mogelijke zelfvertrouwen ten toon nog erger door de vriendelijke hulp „Het is beter om aan te nomen»
toen hll, met sergeant Tate np rijn van sergeant Tate, die aitild klaai' als hypothese desnoods, dat feiten w«i
hielen, de kamer van de chef bin- stond hem tijdens een moeilijk mo- met elkaar verband houden dan om
nenstapte na het onderhoud met ment van dienst te zijp met uitge- een paar ervan als toevallige oy-
n...+-"# uii -.ub-j komstigheden te beschouwen, zei
Seftoa Zoals gewoonlijk trof hij rekend de aftandse "zin, die hU - -
hem, ep z'n dooie gemak, achter een trachtte te vermijden. Tegen de tijd de chef en zijn woorden hadden -
volkomen leeg bureau aan. Het eer- dat hij klaar was, liep het zweet in het eerst een sterk Schots accent,
ste wat MacWnllam gedaan had toen zijn nek.
hij zijn huidige functie kreeg, waa „Zo zo," zei MacWilIIam. Verder (wordt vervolgd)