D' Franse hardleersheid ie maar weinig steun voor tegenregering BEGRIJPELIJKE MAATREGEL A- Directrice bejaarden huis bekent heling ffgAM ""I Autonomie: fraaie term ter camouflage van desintegratie Gnpa: KIEEDBAAB HOUT van Ceta Bever IY< BALANS VAN STRIJD IN INDONESIË (slot) Uitzichtloos MS f„ehI^S.dSifhdeeeT^ sas SfiSsr ïlet Rapport betreffende instorting in staatsmijn Maurits door FRANK GODWI AVONTUREN KAPITEIN Speelse Speurtocht Woensdag 16 april 195E - yal van liet. kaUmet-Caillard is te beschouwen ais een diepte*- punt van tie impasse, waarin de Vierde Republiek zich al sinds geruime lijd bevindt. Frankrijk, is al ecus gezegd. vecht niet tegen Algerijnse rebellen, het verhr tegen do gCM-hicdê'nis, die dit oude land nu een lirrsd leiden er rol heelt toegedeeld dan het eeuwenlang heeft gehad en"het nok nil nog zou willen spelen. De rtrijd in Nbord-Afrika kan men zien ais een uitvloeisel van de laatste oorlog, welke tegelijkertijd een deemoediging van Frankrijk en een aanmoediging van de koloniale volken is geweest. Los. van deze oorlog was er echter toch al een verschuiving van de zwaartepunten merkbaar. De snelle Franse nederlaag en het in aanraking komen van de Noord-Afrikaanse volken met andere mensen en andere opvattingen hebben de ontwikkeling echter een krachtige stoot er bij gegeven. Goede staatskunst vereist, dat een oplossing wordt gevonden voor het Woord-Afrikaanse probleem. Van Franse kant kan er.daarbij naar worden gestreefd, de emancipatie haar gang te laten gaan op een Wijze, welke niet een breuk met het voormalige moederland betekent. Ten opzichte van Tunis en Marokko is dar dan ook/wel bereikt,, zij hel niet veel moeite en zonder vcbl geestdrift. Maar voor Algerië. is dit niet mogelijk gebleken, omdat de Fransen lange tijd hebben geweigerd dit gebied anders te be schouwen dan als een integrerend deel van de republiek, zonder evenwel bereid .iezijn, de oorspronkelijke bevolking als volledige staatsburgers te beschouwen. En ook op dit. ogenblik, nu de bekende kaderwet iet ol wat uitgaat.'van een, eigen status ;vaii het Algerijnse territorium, willen de-Fransen toch, allés in handén houden, de politieke macht alsmede de bijzondere positie van de eigen mensen jn dit gebied. Z UIVER formeel beschouwd is'CaHIard niet gestruikeld over Algerië. Zijn kabinet is gevallen over een door de Nationale Vergadering als onvoldoende beschouwd ontwerp van een akkoord met Tunesië. De. Nationale Vergadering.wenst, dat Tunesië zich in alle opzichten buiten het Frans-Algerijnse, geschil houdt. En dat is nu juist datgene, wat Bourguiba zich. tégenover zijn volk onmogelijk kan veroorloven. Het lijdt geen twijfel of véle afgevaardigden hebben in hun hart wel geweten, dat ze onverstandig handelden. Om zich de staat van opwinding te geven, waarin bet in Frankrijkals vergeeflijk wordt beschouwd, een dwaasheid te begaan', kon men aanknopen aan de Amerikaanse „inmen ging". Het is bekend, dat wekenlang de Amerikaan Murphy en de Brit Beeley grote moeite hebben gedaan om Frankrijk en Tunesië weer bij elkaar te brengen, nadat het incident van Sakiet bijna tot een complete breuk had geleid. De resultaten van hun arbeid waren niet gering, en Gaillard heeft wel geweten, dat er niet meer uit te halen viel. Vooral de handhaving-van Bizerta als Franse oorlogshaven was een geduchte con cessie van Bourguiba. Maar toezicht aan zijn grenzen wenste de Tunesische' premier niet te aanvaarden. Het had waarschijnlijk ook zijn einde als premier betekent. Hoe dan ook, de Franse conservatieven hebben het zo gesteld, dat Amerika Frankrijk zijn politiek in Noord-Afrika wilde voorschrijven, en zij lieten zich uit op een wijze waaruit viel af te leiden, dat zij dan nog liever een ineengestort heelal hadden. Het feit, dat ook een Brit aan de voorlopige overeenkomst had meegewerkt, bleef onbesproken. Meer dan de overdrijving in de betogen verontrust de hardnekkigheid en de kortzichtig heid, die er zich achter verbergen. Merkwaardig was overigens de duit, die de communisten in dit zakje wierpen. Dnclos buitte de Russische •uitspraak, dat Noord-Afrika beter Frans dan Amerikaans kan zijn, len volle uit. Dat de communisten ook de volledige .onafhankelijkheid van, Algerië wensen, was een kleinigheid, die wijselijk buiten de discussie bleef. L met al is in Frankrijk de situatie verwarder dan ooit. Wie kan thans regeren? Een monsterverbond van conservatieven en commu- k nisten is onbestaanbaar; maar wordt een samenwerking van de democratische partijen zo zoetjesaan ook niet een monsterverbond? „v Er zal eerst wei wat afkoeling moeten geschieden, en daarna zit er voor president Coty weinig anders op, dan een beroep te doen op het gezonde verstand, dat zovele afgevaardigden weer eens zo ostentatief op non-actief hebben gezet. Ondertussen kan men in het land er alleen maar op hope», dat de dingen in Noord-Afrika geen ongunstiger wending nemen dan nu reeds het geval is. Er is maar al te veel aanleiding voor dc vices, dat een noodlottige ontwikkeling der omstandigheden eerder dan de rede de toe» #ta»d in Noord-Afrika zal bepalen. Dat kan alleen maar inhouden, dat vele kansen, die Frankrijk nu nog heeft, niet in vervulling zullen gaan. DE disciplinaire straf, welke minister Samkalden heeft toegepast tegen een Amsterdamse substituut-officier van justitie, die i» De Telegraaf in een artikel over de zaak tegen majoor K. beledigen» de termen heeft gebezigd aan het adres van de Haagse procu reur-generaal. kan de betrokkene moeilijk hebben verbaasd. Afgezien van bet feit, dat een lid van de staande magistratuur bij voorkeur niet in een dagblad moet schrijven over een ander lid van de staande magistratuur, is hei rondweg onbehoorlijk om dit te doen op een wijze, die een smet werpt op de aangevallene. Er is veel beroering over de aflairc-K., die vandaag dient voor het Hoog Militair Gerechtshof en er is gerechte kritiek mogelijk op de wijze, waarop het vooronderzoek is gevoerd; ro3ar dit is zo veelvuldig en uitvoerig van alle kanten betoogd, dat er geen Amsterdamse substituut-officier voor no dig was om liet er nog eens dik op te leggen in een krant van niet onver dachte reputatie. Voor een hartekreet kan men respect hebben; nietwaar, niemand zegt het. dan zal ik het in 's hemelsnaam maar doen, kome wat er van komen' will Maar voor zo'n martelaarsdaad was geen reden, want deze amateur-journalist hoefde het.de lieden van De Telegraaf al lang niet meer te verbeteren. Zo werd de verklaring omtrent de infectie van de procureur-generaal door vijf oorlogsjaren een even zin- als nodeloze grofheid, die o.i. een ministerieel ingrijpen volkomen rechtvaardigt. DE zwakheid van Djakarta is nog niet de sterkte van Padang. "üe tegenregering heeft wél algemene sympathie in alle buitengewesten en zelfs op Java, maar dat betekent nog niet, dat zij: de gebieden buiten Midden-Sumatra en Nocird-Celebes nu kan mobili seren voor baar strijd. Nega tief zijn alle leiders van pro vincies en districten buiten Djakarta eensgezind: zij pro béren allen de invloed van dc centrale regering zoveel moge lijk te beperken en zien in dc politiek van de president een gevaar voor hun autonomie. De inhoud van het woord auto nomie is daarbij nogal rekbaar. In het Indonesisch heet het: kebebasan daerab (letterlijk: vrijheid van de provincies). In de praktijk betekent dit vaak hetzelfde als onafhankelijk heid. In hun reactie tegen Dja karta gaan de locale macht- hebbers zóver, dat zij een praktische onafhankelijkheid opeisen. Het meest sprekende voorbeeld is hier Atjeh. In Atjeh bestaat al sedert Jaren een onafhankelijkheidsbeweging on der leiding van Da'oed Beureuh. De regeringstroepen zijn machteloos te gen deze beweging, die het gehele gebied met uitzondering van dc ten op de plantages vele Javaanse boeren, die sympathiseren met' Soe karno. Ten slotte zijn ook de troepen, die Bariian onder zijn bevel heeft niet allemaal even betrouwbaar' en loyaal. Hij moet dus bijzonder voor zichtig manoeuvreren, omdat'hij zich in zijn eigen gebied niet geheel zeker voelt. Toch heeft zijn neutraliteit wel voordelen voor Padang. Die zijn hoofdzakelijk van economische aard. De haven van Palembang blijft open voor de buitenlandse handel. Daar profiteert ook Padang van. Verder, leveren ae oliemaatschappijen olie' zowel aan Djakarta als aan Padang. Zodra Bariian zich openlijk bij de opstand zou aansluiten wordt zowel dc olietoevoer naar Padang als dc buitenlandse handel afgebroken. Mi litair is de neutraliteit echter een voordeel voor Djakarta. Dc centrale regering kan thans de weinig be- schikbare troepen en militaire mid delen uitsluitend richten op Midden Sumatra. i HET is in de strijd tussen Djakar- ta en Padang geen kwestie van 1 overwinning of nederlaag. Het is van beide kanten een uitzichtloze strijd, i die lange tijd kan voortduren, vooral i als buitenlandse mogendheden aan1 beide kanten wapens en oorlogsma- terieel gaan leveren. Een snelle be- slissing is niet te verwachten. Het proces van desintegratie zal door gaan. Indonesië wordt zo verdeeld in een aantal min of meer zelfstandige gebieden, die proberen door buiten-1 landsc handel wat deviezen te ver- 1 dienen voor de noodzakelijke impor- ten. Plaatselijke militaire leiders zul-1 len proberen zich te handhaven en Indonesië kan dan veel overeen-1 komst gaan vertonen met het voor- oorlogse China, dat verdeeld was in 1 AA AAR de neutraliteit van Bariian elkaar onderling bevochtende provin* A is slechts .zeer ten dele een, cies, waar „warlords" 2ich trachten Een ander voorbeeld van deze on- Sja/roeddin. hoofd van. de tegen- aanvaardbare interpretatie van het regering, tnet zijn gezin. begrip autonomie geeft kolonel Bar iian. de commandant van Zuid Su- Tirtvlistn matra. Hij is officieel „neutraal" tus- DUf,Uu(t sen Djakarta en Padang. Dit al leen al is,, een belediging er een daad van opstand tegenover ~-v», *lliU uauiVBU Djakarta. De centrale regering voordeel voor Padang, In zijn hart te handhaven tegen de troepen van kan moeilijk neutraliteit aanvaarden sympathiseert Bariian met de rebel- de ..centrale regering in. De centrale van een officier, die onder haar beve- len. Maar hij wil primairheerser regering zelf. had weinig effectieve len staat. Maar om allerlei tactische blijven in zijn eigen gebied, en dat macht en de buitenlandse belangen redenen durft men zich nog niet maakt het hero praktisch onmogelijk tradenrechtstreeks in onderhands- hoofdstad Kota Radja beheerst. In tie een regering te zijn voor geheel rechtstreeks tegen hem te richten. om zich openlijk voor de rebellen te ung met de locale machthebbers, ora- deze stad ligt een militair garnizoen. Indonesië erkennen zij niet. Men beschikt overigens niet eens verklaren en hen actieve steun te ge- der. erkenning overigens van de no- De militaire commandant heeft on- over de machtsmiddelen dit te doen. ven. Immers, in zijn gebied leven ve- minale zeggenschap van de centrale langs trouw gezworen aan Djakarta. Aj, tnnOTï) lf> Het handjevol militairen, waarop le Javaanse arbeiders, die voor het regering. Dit is 'vrij zekér het beeld, Maar zijn maent reikt niet verder /itwuiwinDjakarta kan rekenen, jg te hard overgrote deel communisten z«n, dat Indonesië te zien zal geven. Hoe- dan een deel van de stad. Daarbuiten _v, _m v,n nodig voor de acties tegen Midden werkzaam bij de olie-industrie. Ver- lang dit duren kan, valt niet te voor- durft hij zich niet wagen. Da'oed J1^ extreem vompeem van Sumatra etl Noord Celebes. der werken in de Lampongse distric- spellen, Beureuh heeft, kort voor het uitroe- S,® toeAa"d' ïSJE BuPtcn een zekere overeenstemming geleid, gering slechts als een groep locale Atjeh stond sympathiek tegenover machthebbers die onafhankelijk van de opstand, maar men wiide zich Dlf.Ai Jn Llm wmna toch niet direct binden. Er waren f zijzelf ook en daarom sympa- twee moeilijkheden: de iegenrege-zij met Padang De tegenre- ring bleef toen nog vasthouden aan doet haar uiterste bes. zich- het presidentschap van Soekarno. zelf te doen erkennen als een rege- Eerst toen Sjafroeddin, enige weken ring voor geheel Indonesië. Die pre- geieden, officieel Soekamo afzwoer £e"*se moi,w? krees hii de toezeggint? van de Atje- haar zwakheid. Zeker, men zou bever hers, dat zij met Padang zouden mee- een centrale regering zien. die uit vechten. Als tegenprestatie moest geestverwanten van Sjafroeddin be- Padana echter beloven dat de Atje- stond, maar alleen omdat men van hers hun eigen zaken zouden blijven gevaren. ducht voor eigen behartigen. De tegenregering beloof- zelfstandigheid. „„.'j, 'de een grote mate van. autonomie, Daarom, is de opstand op Midden [aan Atjetn In feite-betekent dit, als Sumatra-en. de. reactie van Djakarta gezegd, onafhankelijkheid.. Padang daarop geen echte-burgeroorlog. In heeft dus nu een soort militair ver- wezen hebben we hier te maken met drag met Atjeh, alsof het een buiten- een locale opstand niet tegen de landsè mogendheid was. Van enige gedachte van een centrale leiding in interne bemoeiing yan de tegenrege- Djakarta maar tegen al te grote ring met het bestuur, in Atjeh kan bemoeizucht van president Soekarno geen sprake zijn. De Atjehers eisen en tegen alle krachten in Djakarta, de vrijheid op zichzelf te besturen die naar centrale eenheid streven, en hun eigen economische betrekkin- ook dus tegen de communisten. In de gen met de overwal (Malakka) te on- strijd tegen de communisten kan men derhouden. Zij zien in de tegenrege- dan bovendien een beroep doen op ring niet meer dan een groep lieden, de religie, die in het. dagelijks levers die evenals zijzelf door Djakarta wor- van de overgrote massa van het Ia den bedreigd, zij zijn zelfs bereid donesische volk nog een overheersen de tegenregering gastvrijheid te ver- dejrol speelt. DEN' HAAG Aan de Tweede Kamer Is overgelegd een rapport van de inspecteur-generaal der mijnen over de instorting in de staatsmijn Maurits op 3 maart van dit jaar. Minister Zijlstra heeft dit meege deeld in antwoord op vragen van het kamerlid Tans over het onderzoek naar deze ramp en over de omstan digheden, die wellicht tot deze ramp zouden hebben, geleid. De minister verwijst hiervoor naar het rapport. lenen als zij uit Midden Sumatra zou worden verjaagd. Maar haar preten- BARLIAN neutram Zou nl. de tegenregering er ooit in slagen haar einddoel, Djakarta, te bereiken dan zou zij onmiddellijk voor hetzelfde probleem staan waar voor alle regeringen in Djakarta tot nu toe hebben gestaan*, dat der staat kundige desintegratie, die na 1950 is ingezet. Dan zal zij zich geplaatst zien voor de noodzaak de interpreta tie, die men in. de provincies geeft aan het woord autonomie, te bestrij den. Want als Indonesië een moderne staat wjl zijn dan zal men die auto nomie niet zover kunnen uitstrekken, dat bv, de afzonderlijke eilanden hun eigen buitenlandse handel orga niseren, dat men weigert de bestuura- ieiding van Djakarta te aanvaarden en dat men aanspraken maakt op een eigen monetair regime in die zin dat de deviezen, die men verdient ook in de provincie zelf besteed moé ten worden. Autonomie is geworden tot een fraai woord, dat de desinte gratie van de staat moet camoufleren (Advertentie l.M.) (Van onze correspondent) HAARLEM. De 45 -jarige direc trice van het Haarlemse bejaarden tehuis „De Zonnebloem", mevrouw H. E. B.-H., is gisteren voor* de of ficier van justitie te Haarlem ge leid: Zïj wordt-beschuldigd van'he- Iing van vierhonderd ampullen mor fine, die enige jaren geleden uiteen der Haarlemse ziekenhuizen zijn ge stolen. Bovendien is haar overtreding van de opiumwet ten laste gelegd. De vierhonderd ampullen morfine zijn gestolen door een thans 43-jarige verpleegster van het desbetreffende ziekenhuis; Deze is vier dagen in ar rest geweest, maar thans weer op vrije voeten. Zowel de directrice als de verpleegster hebben bekend.' Tegen de-directrice zijn nog ande re ernstige beschuldigingen inge-i bracht. De. politie heeft het onder hoek nog niet geheel afgesloten. De recherche heeft in deze omvangrijke zaak enige tientallen getuigen ge hoord. Intussen, zijn ook de beide ex-ver pleegsters van het bejaardentehuis, die begin april zijn gearresteerd op beschuldiging van diefstal ten nadele van verpleegden, vrijgelaten. Ook zij hebben een bekentenis afgelegd.' Het bejaardentehuis „De J Zonne bloem"' wórdt/mi geleid' dóór éémfèè-- diplomeerd kraaróvér"pïefe'gster:lvan de twaalf verpleeghulpen! rijn er nog acht'over, van de 38 patiënten," die er bij dc arrestatie van de directrice werden verpleegd, zijn er nog twin tig, merendeels particuliere patiën ten. De diensten voor sociale zaken van verscheidene gemeenten hebben hun patiënten naar elders laten brén gen. Donderdag moest de directrice van. de inrichting.voor B. en W.vamHaar- lam verschijnen om zich uit?;te spreken, naar aanleiding, van de voorgenomen Wéigérnig /vijii Bi'; 'en W, om haar de vereiste vergunning te verstrekken voor het houden van een verpleeghuis. De directrice had een daartoe strekkend verzoek daags voor haar arrestatie ingediend. Dit was enige weken, nadat dé daartoe roken ge makkelijk ZUÏGTABLETTEN gestelde termijn was verlopen. Intussen beeft haar raadsman, mr. A. D. P. V. van Löben Seis zich met verscheidene - artsen in verbinding gesteld, wier patiënten in „De Zon nebloem" werden verpleegd. Hij heeft hun verzocht hem hun meniing te zeggen over de verzorging in het huis. Nadat zij was voorgeleid bij de of ficier van justitie, is de directrice op .last vande rechtercommissaris op vrije voeten gesteld. ZWOLLE'—- Mejuffrouw J, W. van Leeuwen té Zwolle vierde dinsdag haar honderste verjaardag. Zij is op een na de ou'dste ingezetene van Zwolle. Advertentie l.M.) DAGELIJKS FEUILLETON DOOR ANN BRIDGE tri DATbtrt rn OOK ..nAAR VROt. Otn WA5 DATAnDfcRh...Toert WOOhDt ik irt ttn PRACHTIG tlüiS tri Hat 15 £R MUILT, GPROtTJt Tofnijii „BESTÉ VRIEND ni] BEDROOG. ARttÈflAfl vertel ott£> alles n A Aft ALS U DAT OPLUCHT Och m ets. .Jullie DEim&n ttATUURUjrt DATmttHSnERlGE zwerver &tn.* 32S3. Kunnen Hank, Rob, Donald en Lcu nog voorkomen, dat mrs, Robinson het slachtoffer wordt van de spitsvondige machinaties van Char les Baker7 De „Golondrina" heeft direct na het laatste gesprek tussen Pablo en Lou het anker gelicht en is weggevaren. Vermoedelijk naar Gardenas, waar de „Neptune" nog wel in de ha- en. zal liggen. „Dan gaan wij daar ook heen!" zegt Rob, en hjj geeft onmiddellijk opdracht .de „Sea serpent" zeilklaar te maken. Pablo heeft welis waar een behoorlijke voorsprong, maar misschien kunnen ze hem nog vóór zijn. Donald Power leeft cy in Tanger overeind hield; za vond het onweerstaanbaar en vestig de er de aandacht van St>Jobn op. „Zóu dat erg duur zijn?" vroeg ze. /.Ik zou het dolgraag hebben, al moest ik er een week honger voor lijden." „Die kleine bruidskoffer bedoelt u?" O nee. die zijn helemaal niet duur twee pond of twee pond tien op zijn-allerhoogst. De markt wordt er mee overstroomd." Hij sprak met Batliyadis en het. voorwerp werd bü haar gebracht, door de jongen die 47 klinkende naam qua uiterlijke ver- ook de thee gehaald had en geopend sehijning wel degelijk een Arabier, zodat .lulia hem goed kon bekijken; ••■la. blaar waar kojnen ze allemaal was, ging gekleed in een lange wol- van binnen was de koffer bekleed in uit. vroeg Julia, „als ze al ergens )ea robe en had een fez op rijn hoofd met de een of andere gebloemde stof. in uitkomen? Ze moeten er allesbe- natuurlijk, daarom noemen ze en er was ook een klein slot bij en halve aanlokkelijk uitzien met al dat zo'n ding een fez, dacht Julia bij een fijn zilveren sleuteltje, afval énn; ze zouden er. beter aan zichzelf nu ze eindelijk in de stad doen zich maar bij grotten te houden was die het woord zijn betekenis »H,J 1S schattig, zes Julia, „ik zaï waar de mens niet kan doordringen, heeft gegeven- hii had een luister- erovernadenken,' zei ze tegen Ha- vindt u ook niet?" ryk voorkomen én een grijze golven- thyadis in het Frans, terwijl ze een St.-John begon te lachen, een droge de baard en hoffelijke manieren. Hij Kebffr, maakte dat het ding wegge- gearticuieerde lach zoals een schild- groette St.-Jobn. die hij bij naam haald kon worden. ^5uU'jj20Ui kunnen stoten, als kende, In redelijk Frans en met „Heel verstandig van u," zei St *1- u linten. zichtbaar genoegen; daarna nodigde John goedkeurend. „Je moet altijd „Myn beste jongedame hoe prak- hij hen uit om plaats te nemen en tegen een Arabier zeggen dat je over nsch en nuchter bent ui weet u, ik een glas muntthee te gebruiken; St.- een koop zult nadenken; hoe lan- neb1 ze nooit gezien nadat ze tevoor- John keek Julia vragend aan. ger ie nadenkt, des te lager wordt de schijn zyn gekomen wat 2e uttein- - ™tU" delijk zeker doen." «Ja, laten we dat doen lk zbI „O, u zult wel gelijk hebben," zei blij zijn als ik even zit," zei het „Waarom noemt u ze brmdskoffer- Julia die het eigenlijk niet kon sche- meisje in het Engeis. St.-John knik- Ues? waarom is de markt er mee len. Ze begon vermoeid le raken, naar Bathyadis en stelde hem aan overstroomd? vroeg Julia, jong en sterk als ze was, na de reis Julia voor, die, zoals ze zich_ nader- „Ora een 'droevige reden, wanneer van gisteren en de korte nacht; bo- hand herinnerde in de introductie jk de tweede vraag het eerst beant- vendien is Fez gebouwd op twee hel- figureerde ais „een vriendin van woord. Eeuwenlang is hier de uitzet lingen die tamelijk steil naar boven wij". van de Arabische bruid altijd in de lopen, zodat het bij hetrondwan.de- Ze zaten op een soort bank die rij'"- bruidsstoet meegedragen meestal len door de oude stad lijkt alsof men kelijk bedekt was met tapijten. op het hoofd van iemand en wei de helft van de tijd doorbrengt met Een- Arabische jongen diende de in een van die fluwelen koffers,_ die het beklimmen van de Mount Eve- muntthee - op in glazen;deze was vanzelfsprekend in grootte variëren vest of iets af te dalen dat even steil, zoet en gloeiend heet en. had 'h heel naar gelang de welgesteldheid en so- is. Ze was opgelucht toen :St. John, sterke muntsmaak Jplia vond het ciale status van de familie; de mees- nadat ze'een binnenplaats op waren niet lekker, maar dronk er met klei- te zijn lussen de twee- en drie hon- gegaan met een fontein en winkels ne teugen van, terwijl Bathyadis en derd jaar oud en 2ijn met liefde en er aan alle zijden omheen gebouwd, haar begeleider samen praatten. Zij eerbied van moeder op dochter en ten slotte zei: spraken Frans met elkaar. Ze.luister- van generatie op generatie overge- „Hier is de winkel van Bathyadis." de afwezig toe, blij dat ze erbij kon gaan, Maar de laatstetijd," zei St. De winkel bestond eigenlijk uit gaan zitten; Bathyadis vroeg of Mon-John, terwijl hij een hoge zucht uit- twee gedeelten en leek in het minst sleur St.-John weer naar het dien- stiet die Julia- opnieuw herinnerde niet op een Europese winkel. Beide blad wilde kijken. Nee, vandaag niet, aan een schildpad uit haar jeugd, ruimten stonden met vrijwel hun ge- zei de oude heer bïettegenstaan- »»wordt het als ouderwets beschouwd, hele voorkant open naar het plein, de dat liet de koopman het dienblad arrière,om deze prachtige dingen wat Julia deed afvragen hoe de zaak toch tevoorschijn halen; het was een voor. dit doel te gebruiken; het is 's nachts gesloten kon worden. De prachtig antiek werkstuk van gesla- nu veel chiquer, veel moderner om ene helft bevatte uitsluitend tapij- geh koper en getuigde - van een de een of andere afgrijselijke koffer ten. de andere stond vol met curiosi- grote vakmanschap; maar-St.-Jóhnvan geperst papier uit Casablanca teiten en de meest uiteenlopende hield voet bij'stuk en bleef nee zég- of de Nieuwe. Stad te laten komen snuisterijen zilverwerk, antieke gen. Ondertussen werd Julia's aan- -r zo mogelijk van imitatie hagedis- juwelen in dozen, lampen, koperen dacht getroffen door een kleine kof- sen of krokodillenleer waarin de dienbladen, rijkgeborduurde kleden, fer of Kist, overdekt met een pruiin-. uitzet van de bruid naar haar nieuwe geweven zadeltassen en djellaba's, kleurigfluweel en sierlijk beslagen huis gedragen wordt." en-mooi oud lederwerk; de hele win- met zilveren kopspijkers, die als „Mijn god'wat'walgelijk"'zei Ju- els water leek op het 'iia' hartstochtelijk. koffertje dat de gebroken Chippen- Bathyadis, die ondanks zijn Grieks dale stoel in het huis van Lady Tra- (wordt vervolgd)' helemaal op in het vooruitzicht,.dat hij nu binnéi- kort wellicht de kans krijgt om met Charles Sa lter af te rekenen. Het weer is uitstekend en He „Sea serpent" stuift over de golven. Als de .whd Jkel glansde en fonkelde van kleur als twee druppels water leek op ook maar even afflauwt, wordt de motor bijgeJet, I als een grot van Aladjn. koffertje dat de gebroken Chippen- want ze willen geen minuut verliezen, "l* J - -

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Parool / De Schiedammer | 1958 | | pagina 1