Nerveus?
Ba
Bedenkelijk verschijnsel
Chroesjtsjews daden minder
„diep" dan Westen denkt
Lusteloos?
Vaarwel
Si
NEUTRALITEIT, VEROUDERD BEGRIP
Eerzuchtige heldentenor is
vooral opportunist
Vierling geboren
in Amerika
Gerben Wagenaar
aanvaardt zetel
in Prov. Staten
WANHOPIGE STARTER.
Zelfoverschatting
ALTIJD
Na tien jaar
&cJbl<L
PLEEGZUSTER
BLQEDWUN
Aangenaam
Bollencorso is
uitgesteld
tot 10 mei
SPROETJEfSPAR
r-^;Speelse Speurtocht
AVONTUREN
VAN
KAPITEIN
Donderdag 17 april 1958
DE na-oorlogse jaren hebben een, bij de tijd van vóór 1940 ver»
geleken, vereenvoudigd beeld der politieke partijen opgeleverd.
De liberalen werden één, de socialisten werden één, de katho-
lieke partij slaagde er tenslotte ook in, zich in hoofdzaak van
concurrerende groepen te bevrijden. Üwergparlijtjes handhaafden zich al
leen in de protestants-christelijke sector; maar als politiek verschijnsel
was dit niet zo belangrijk, omdat de meningsverschillen in hoofdzaak van
theologische aard waren.
Bij de kandidaatstelling voor de gemeenteraden treft hier en daar de
tendens lot terugkeer naar posities en opvattingen van het verleden, vooral
in de socialistische boek. Daarnaast ziel men echter ook een toegenomen
neiging van weinig politiek geschoolde lieden om onder een of ander etiket
eens te proberen, welke kansen de evenredige vertegenwoordiging biedt.
Het is niet overal zo, maar het verschijnsel valt toch niet te loochenen.
Het is belde: onzekerheid cn een poging, van deze onzekerheid gebruik te
maken. Wij zeggen er alleen dit van, dat blijkens langjarige ervaring het
politieke leven en de democratie niet zijn gediend met versnippering \an
krachten, daar dit onnodig een deel van de energie afLeidt van hel al
gemeen welzijn naar de onderlinge strijd.
GROOT-BRITTANNIE is in 1914 in de oorlog gegaan niet omdat
het tussen Duitsland en Frankrijk was misgelopen, maai omdat
de Duitsers de neutraliteit van België achonden. De vage „entente
cordiale* verplichtte de Britten niet tot ingrijpen; de overval op
België echter was de duidelijke breuk van een verdrag, waar ook de
Britse ondertekening op voorkwam, België, een klein land, had door dit
verdrag een sterke positie; maar toch, naar bleek, niet sterk genoeg. Wel
verloor Duitsland de oorlog, maar de neutraliteit van de Lage Landen was
er niet minder een twijfelachtige zaak om geworden. In 1940 is dat wel
gebleken, toen niet alleen België maar ook Nederland onder de voet werd
gelopen.
De neutraliteit als redmiddel staat sindsdien zeer laag genoteerd. Zwit
serland heeft er in kunnen volharden en ook Zweden is dit gelukt, maar
tijdens de oorlog niet zonder concessies aan wat men wist dat de gevaar
lijkste partij was, £n op het ogenblik is de toestand zo, dat deze beide
landen zich alleen maar kunnen veroorloven, neutraal te zijn, omdat zij
weten, tot het Westen te behoren en de overtuiging bezitten, dat in geval
van nood het Westen hen niet in de steek zal laten.
Ondanks het verval van zin en opportuniteit van de neutraliteit ontwaart
reen toch in vele landen een haast desperate neiging in die richting, in
Nederland vallen uitspraken te horen en stukken te lezen, die er op neer
komen, dat we het ruziemaken maar aan anderen moeten overlaten. Wat
hebben we er eigenlijk mee te maken? Het wordt gepresenteerd als paci
fisme of als onafhankelijkheid; maar het is de wens naar onzijdigheid en
afzijdigheid op een tijdstip, dat de grondslag er voor al lang verdwenen is.
Kan hier de neutraliteit echter nog teruggaan op een {inmiddels stukge-
schoten) traditie, geheel anders is de toestand in Engeland, dat als grote
mogendheid nooit neutraal is geweest. Daar echter fungeert als historisch
aanknopingspunt de oude „splendid isolation".
WIJ hebben het al eens gepoogd uiteen te zetten: de Britse macht
is, althans verhoudingsgewijs, sterk verminderd, maar gebleven
is bij velen toch wel de idee, dat de Britten eigenlijk veel ver
standiger zijn dan de mensen op het vasteland en de Amerika
nen. Daarvan uitgaande is het niet zo moeilijk om te komen tot de stel
ling, dat Amerika en Rusland door onverstand elkaar naar het leven staan
en dat Groot-Brittannïë, dat door een misverstand van de geschiedenis te
weinig invloed heeft, er maar beter huiten kan blijven. De kring, waarin
deze zienswijze heerst, is deels dezelfde als die, welke er van uitgaat, dat
Engeland veel te goed is voor het communisme, maar dat het voor een aan
tal andere landen, Europese niet uitgesloten, helemaal zo verkeerd niet
zou zijn.
De aandacht moet er intussen op worden gevestigd, dat natuurlijk in
hun hart vrijwel alle Britten erg blij zijn, dat ex een Amerika is. in staat
om het evenwicht met Rusland in stand te houden. Met Duitsland is de
zaak ïn zoverre anders, dat daar degenen, die het in het belang van de
hereniging des lands wel op neutraliteit zouden willen laten aankomen,
toch weer in de eerste plaats op Engeland rekenen, wanneer de Russen
kwade bedoelingen mochten btijken te hebben. Tweemaal hebben de Brit-
ten hen dwarsgezetenïs het niet redelijk om aan te nemen, dat dezelfde
Britten, die in 3939 voor Polen de oorlog ingingen, ditmaal hun land te
hulp zullen komen in geval van nood, oók al is het officieel neutraal? En
als de Britten ingrijpen, zullen de Amerikanen" niet achterblijven.
De conclusie uit dit alles is het bestaan van een flink stuk geestelijke
verwarring. Het gevoel, dat het prettig zou zijn, neutraal te kunnen we
zen, berust in wezen geheel op de verwachting dat. wanneer die neutrali
teit niet baat, de anderen toch wel te hulp zullen komen. Daarom is deze
denkwijze niet behoorlijk. Met struisvogelpolitiek is niemand geholpen. Het
enige wat het Westen enig succes belooft, is de eendracht te bewaren en
door deze eendracht voor allen dreigende gevaren te bezweren. Strijdmid
delen en geestesgesteldheid hebben de neutraliteit achter zich gelaten. Een
halve vrede is een ondenkbaar ding; er valt alleen maar een hele vrede
te winnen.
Advertentie LM.)
Aan Stalin wisten we, wat wij hadden. We kenden zijn Rus
sisch imperialisme, zijn persoonlijke honger naar macht, zijn
moordzucht, maar ook zijn vastheid van Ujn. Nodeloos zou hij
zijn regime niet op het spel zetten in een grote oorlog.
Met Chroesjtsjew weten we niet waar wij staan, ook al om
dat hij het zelf niet kan weten. Hij heeft het toppunt van zijn
macht bereikt, soms op het randje aan een val .ontsnappend.
De gevaren die hij overwonnen heeft, kunnen iedere dag weer
opduiken. Tussen hem en Stalin is er 't grote verschil, dat een
opkomende argwaan bij de grote despoot voor de betrokkene
onmiddellijk dodelijk was, terwijl de open tegenstanders, die
Chroesjtsjew overwonnen heeft, allen nog leven.
OAKLAND (Califoroië) Een 38-
jarige moeder van drie dochters
heeft in Oakland het leven geschon
ken aan een vierling. Aangezien de
kinderen een maand voor tijd ge-
horen zijn, zijn zij in een couveuse
geplaatst. De moeder en do kinde
ren maken het weL
HAARLEM. Bij het centraal
stembureau voor de Provinciale Sta
ten voor Noord-Holland, is bericht
binnengekomen, dat de heer Gerben
Wagenaar zijn benoeming als lid
heeft aanvaard.
heb al vier keer geschoten, maarzo gódn niet..se lézen maart"
(Zó boeiend is nu PANORAMA!)
Zijn economische avonturen, d;e
nog geen jaar geleden haast oor
zaak waren van zijn ondergang, kun
nen nog steeds mislukte speculaties
blijken. Zo zou een herhaling van
de catastrofale droogte in Kazakstan,
die daar niet ongewoon is, ook nu
nog zijn positie kunnen schokken.
Het vorig jaar heeft Zjoekow hem,
door zijn gezag over het leger, juist
nog gered. Zjoekow bewees zich
zelf daardoor als te machtig. En
reet een plompe manoeuvre liet hij
zich door Chroesjtsjew ten val bren
gen. Maar ook Zjoekow leeft nog.
Het is of er een fluïdum van
Chroesjtsjew uitgaat over talloze
Russen, zoals dat bij Hitler was over
talloze Duitsers. Alleen is dat
fluïdum van Chroesjtsjew onmis
kenbaar „breed" Russisch, en min
der demonisch. Chroesjtsjew oefent
zijn macht niet uit als Stalin, in
duistere afgeslotenheid. Hij praat
veel en verpraat zich vaak en zijn
onbedwongenheid van temperament
ïs voor ieder duidelijk. Anders dan
Slatin is hij er ook. zelf ïn de bui
tenwereld op uit getrokken. Hij
heeft zich daarbij, door zijn gebrek
aan kennis van andere werelden
dan de zijne, soms bar vergist. Maar
stcotte hij het hoofd, dan wekte dit
by hem geen wrok. Hij scheen het
zich zelfs weinig aan te trekken.
Hij is ook nu nog niet voorzichti
ger geworden. Menige fout die hij i
heeft gemaakt, is in de buitenwe
reld op zijn overmaat aan list ge
schoven. Maar hij kan zich eigenlijk
iedere flater veroorloven, omdat men
die thuis toch niet verneemt of ge
looft, en de buitenwereld er vaak
juist iets heel dieps achter zoekt.
Hiervan bestaat Chroesjtsjew als in
ternationaal diplomaat.
Natuurlijk is hij listig en heeft
hij grote gaven. Hoe zou hij anders
zijn macht hebben bereikt Maar
de aard van zijn. loopbaan in de
Sov.-j ei gemeen schap waarborgt nog
niet de kenius en gaven, die een
groot internationaal staatsman moet
bezitten. Hij is in zijn optreden naar
buiten de opportunist bij uitne
mendheid. En daarbij tast hij, van
Moskou uit bezien, vaak reis. Kort
geleden sprak hij in Hongarije van
het terugtrekken der Russische sol
daten uit de satellietstaten ook
uit Oost-Duitsland en hun demo
bilisatie daarna. Dit kon" niet be
doeld zijn om de satellietregeringen
aangenaam te zijn, maar leek een
aantrekkelijke voorspiegeling aan 't
adres van het Westen, Welke waar
de kon men daaraan echter hech
ten, uit de mond van een man. die
vandaag hartelijk en morgen agres
sie! kan spreken? Veel merkwaar
diger nog, nog onmiskenbaarder als
een belofte aan het Westen en een
buiging voor de Verenigde Naties
bedoeld, was zijn volgende verkla
ring: Dat de Hongaren een. nieuwe
tegenrevolutie zelf moesten opknap
pen Rusland zou niet meer ingrij
pen. Dit moet een schok zijn ge
weest voor zijn ga stoere ti. Met deze
zekerheid was op korte termijn een
nieuwe opstand te verwachten. Men
heeft hem blijkbaar daarop gewezen
en hij heeft deze verklaring niet
anders dan kunnen verloochenen.
Te veel goede getuigen, hebben haar
echter gehoord. Maar wat kon hij
anders dan terugkrabbelen? Het ziet
er naar uit, alsof die Hongaarse reis
van Chroesjtsjew inderdaad „een
eenzaam avontuur" is geweest dat
hij, vol goede bedoeling voor het
overige, niet overzien kon.
Chroesjtsjew, in zijn. zelfover
schatting van autodidact-diplomaat,
toont soms sn zijn methoden een ver
wonderlijke naïviteit en onvastheid.
Was er ook met de overschatting van
door
Dr M. v. Biaakenstein
deze methode. Ook i-s denkbaar dat
de Westelijke landen, zelfs ais het zo
liep,-niet helemaal gerust zouden
zijn op de kracht van de Hercu
les, wiens schouders het overeen-
gekomene moeten schragen.
Het Westen wil beginnen met het
vaststellen van de problemen; daarna
de uitwerking van een schikking, en
tenslotte de spectaculaire, en nog
slechts formele, bezegeling. Zij wil
met het hele avontuur naar het era- 1
de verleggen.
Men ziet Dulles en Chroesjtsjew
hier als temperamentvolle tegenvoe
ters. Dulles gaat stelselmatig te werk.
Als een ridder met gevelde en strak
gerichte lans rijdt hij het strijdperk
binnen. Ieder kan zien waar deze
diepernstige man treffen wil.
A.ndeis Chroesjtsjew. Joyeus zwaait
hij met grote bewegelijkheid zijn
rapier. Er is geen peil op te trekken
waar hij hoopt te raken. Dat de be
slissing op het allerlaatst komt. on
verwacht is en hem ra de gelegen
heid stelt met een buigmg de toe
juichingen van een verrast en be-
wondeiend publiek in ontvangst te
nemen. lij kt hem het kenmerk van
een echt succes. En welk een thuis
komst daarna!
de diepte van zijn woorden bij de
tegenstander, maar zou aan zyn
woorden een maatstaf van logica
worden aangelegd, dan zouden zijn
zwakheden eer ontdekt en ge-1
bruikt kunnen worden.
Opportunisme en de ambities vaij1
een heldentenor, een lust om te be
hagen en opgewektheid om zich
heen te scheppen, vormen zijn typi
sche kenmerken in de internationa
le politiek. Vermakelijk demonstreert
zich dat in de kwestie van de top
conferentie. Deze moet voor Chroesjt
sjew persoonlijk aantrekkelijk zijn.
Nu kan hij. tot officieel spreken, ge
rechtigd. president Eisenhower als
gelijke tegemoettreden. Omarmen
misschien. In Genève in 1355voerde
Boelganm het woord, nadat Tito, met
een tik op Chroesjtsjews onderteke-
ningsgrage vingers, hem beduid had
dat hij geen staatsfunctie maar
slechts een partijfunctie bekleedde.
Nu is hij dan „de Russische staat."
De tegenpartij echter wil een ern
stige. zakelijke conferentie, die geen
kwaad sticht door te mislukken of
slechte hol effect op te leveren, zoals
m 1955. Eerst moet langs ambassa
dorial® weg worden vastgesteld over
welke geschilpunten men met vrucht
zal kunnen spreken. Als deze agenda
er is, moet een ministerconferentie
de overeenkomsten gereed maken.
De topconferentie kan die dan in een
paar dagen met de nodige ophef be
zegelen, Dit is een gezonde schik
king.
Het Russische plan, dat het Westen
is voorgelegd, zou precies omgekeerd
werken. De ambassadeurs zouden -- -- --- -
alleen de uitschrijving van een mi- korte, feitelijke gegevens en cijfers
msterconferentie regelen, zonder 3wen door verschillende radio-
besprekmg van kwesties. Daarover I stemmen;' gepersonifieerd* burgers
moeten de ministers van Buitenland-®arl Israel beknopte .^el/portretten
se Zaken onderhandelen. Worden die *?.eze, ,T,ecl* vorm (pk ben die en.
het niet eens, dan is juist de tijd rijp lfc en
voor een topconferentie. De grote S^Ozen voorbeelden leverden een
frisse
adem
kauw
lekker
OP VLEUGELEN VAN DE
ADELAAR", zegt de Bijbel-
voorspelling, zullen de kinderen Is
raels teruggevoerd worden naar het
Beloofde LandVoordeJcmenitische
Joden, die in 1948 voor het eerst
van hun leven vliegtuigen zagen,
zilveren vogels die hen naar de -pas.
gevormde staat Israël zouden over
brengen, moet die Bijbelvoorspelling
■een bijna letterlijke betekenis heb
ben gehad. Naar dat Bijbelwoord
hadden VAR A-verslaggever Jan de
Troye en regisseur S. de Vries jr.
hun hoorspelreportage genoemd, die
in vijf kwartier een radiobeeld gaf
van Tien jaar pionierswerk in de
nieuwe staat Israël. De scherpte
nan het beeld was tot stand ge
bracht met even eenvoudige als doel
treffende middelen: afgewisseld door
heren zouden dan de kloven, waar
over de ministers niet konden heen
komen, moeten overbruggen, met
een groot gebaar, dat de wereld met
gejubel en dankbaarheid zou vervul
len.. Men ban zich voorstellen dat
Choèsjtsjew zich reeds m deze rol
ziet als een goede Boeddha, en met
de armen geslagen om Eisenhowers
overrompelende dirorsdoorsnede o-p
can een volk dat tegen de perdruk-
king van de omstandigheden, in groot
wordtBijzonder overtuigend wtw
het getuigenis van een Duitse intel
lectueel, die weet dat hij zich ïn
Israël nooit helemaal thuis zal voe
lenmaar die tot zijn verbazing en
verrassing zijn zoons ziet opgroeien
(Advertentie l.M.)
geeft
nieuwe kracht
Bij opoth«ak drogis*
Hoewel decors en kostuums het tijds.
bestek waarin deze grote Franse
auteur leefde, bijna realiteit maak
ten, was men aan de andere kant
geneigd t.e denken dat deze komedie
geschreven werd voor de televisie,
althans alle mogelijkheden voor een
juiste combinatie toneel-tv bood.
Een compliment dus voor Fokke
Due te, de man van het aangepaste
decor, voor Leontien van Beurden
wat jammer dat we nog niet
konden genieten van de kleuren van
de door haar ontworpen kostuums
voor de spelleider Erik Vos en
regisseur Max Douwes.
Maar, hun werk zou stellig niet
zo tot z'n recht zijn gekomen wan
neer de acteurs en actrices zouden
hebben gefaald in het zeggen wan
spitse dialogen-op-rijm. De leden van
de nog jonge toneelgroep „Arena"
faalden nietMet groot gemakzon
der een keer te haperen, zonder mier.
dreven te acterenspeelden zij „School
der Vrouwen". Vooral met Paul
Meijer als Arnolphe zich noemende
De la Souche en Horace Jan Staal)
de minnaar van Agnès (Nanni Ver
meer) maakten zij met veel zwier, in
de trant van Molière, hun tv-debuut.
Bert Voeten zorgde voor een „glad
de" vertaling van deze komedie, die
vele kijkers een aangename avond
heeft bezorgd.
D. S.
schouders. Maar het Westen heeft1 een c e*8en va~
kennelijk niet veel verwachting van aeTtana-
Een prachtig voorbeeld van vuur-
vaste humor was het volgende ("his
torische) grapje. Twee Israëliërs
werken aan een huis. Bij elke steen
die dg een de ander aangeeft mom- i
pelt hij beleefd: Bitte sehr. Herr
Professor", waarop de ander steeds
minzaam antwoord: Danke schim,
Herr Doktor". De speciaal gecompo
neerde muziek wan Hans Krieg -was
zeer suggestief.
B. v. R.
/N 16GJ schreef Jan-Baptiste Po-
quelin, onder de schuilnaam
Molière zijn eerste grote komedie
I „L'Ecole des femmes". Gisteravond,
dus bijna driehonderd jaar later,
I ging deze eersteling ais televisiespel.
LISSE, De organisatiecommis
sie van. het jaarlijkse bloemencorso
in de bollenstreek heeft besloten,
het córso uit te stellen van 26 april
tot 10 mei. Men heeft dit ten einde
raad gedaan omdat het weer zo bij
zonder koud en slecht is gebleven,
dat de bollenvelden nog niet tol
ontwikkeling zijn gekomen.
SAN FRANCISCO. In San Fran
cisco is een middel ontdekt, dat vol
gens de samenstellers radio-actiei
strontium uit het lichaam kan ver
wijderen en zelf onschadelijk is.
*7 ATEROAG wordt de populairste
familie van Nederland in het
openbaar uitgeroeid.
De familie Doorsneebedoel ik.
Hun laatste avontuur komt 's mid
dags in het Concertgebouw op de
band en dan is het gedaan met va
der, met moeder, met Sjaan, met
Willem, met tante Door en alle an
dere figuren die in de zes jaar welke
achter ons liggen voor millioenen
luisteraars zulke goed kennissen wer
den
Voor Annie Schmidt zélf ook.
„Staar je ze weemoedig na?" vroeg
ifc haar.
„Nou ja, een beetje wel", rei ze,
„Want ze leefden écht voor me".
„Maar toch breng je ze om?"
„Ja, het moet nu maar eens ophou
den", antwoordde ze, „Je kunt na
tuurlijk wel vijf en zeventig jaar
blijven doormeyeren, maar voor mij
zit het er niet meer in".
Voor de meeste luisteraars wél, ge.
loof ik. Maar toch zullen zij zich
waarschijnlijk wat gedweeër bij het
besluit van Annie Schmidt en Wim
lbo neerleggen dan jaren geleden
toen, zouls u zich herinneren zult, de
serie ook al eens werd besloten. Veel
te vroeg! Het publiek nam het met
en het regende verontwaardigde bric.
wen, dte «an Annie en Wtm leerden
dat een echt succes een eigen leven
gaat leiden, waaraan je niet zo maar,
op een willekeurig moment, een eind
mafcen kunt. Toen Conan Doyle in
zijn tijd genoeg kreeg van Sherlock
Holmes en hem onder liet gaan, er
voer hij iets soortgelijks. De nog lang
niet verzadigde lezers waren woe
dend op hem {„You beast.'" begon
een brief van een dame) en haastig
liet de schrijver zijn weergaloze
speurder herleven.
De familie Doorsnee herleefde ook
en bleef zes jaar in de aether.
Aanvankelijk eau Cor Rugs de wa
der spelen, maar toen de eerste tek
sten klaar waren, was h{j al te ziek
om zijn belofte te houden. Laseur
nam de rol op zich. Toen Annie
Schmidt hem op de repetitie bezig
hoorde met de tioor Rups geschreven
clausen zag zij een heel andere fi
guur verrijzen dan haar voor ogen
had gestaan. Zij trok er lering uit en
begon de rol op zijn lijf te schrijven.
Aangezien zij er al spoedig in slaagde
alle figuren aan te passen aan de ty
pische kwaliteiten van de actrices en
acteurs die ze spelen moesten, kre
gen de leden van de familie Doorsnee
de authenticiteit, die stellig veel tot
het succes heeft bijgedragen.
Maar ja, nu zijn de kinderen opge-
groeid, de een is getrouwdde ander
verloofd dus ze moeten maar eens
de deur uitwant aan de kleinkinde
ren begin ik niet", vertelde Annie
Schmidt. „De enige mogelijkheid om
de reeks voort te zetten zou zijn, als
ik ze weer uit elkaar joeg en liet
scheiden, want ik moet het hebben
van conflicten
„Nou, dat slaat je toch. vrij..." zei
ik.
Dat denk je maar", antwoordde
ze, „Wij zijn een volk met strenge
beginselen. Dat scheiden zouden een
hoop mensen niet nemen. Denk eens
aan tante Door en meneer van Ha-
melen. Die heb ik laatst in concubi
naat bij elkaar gestopt. Ik dacht
och't zijn oude mensen, wat steekt
daar nu in. Maar onmiddellijk greep
de Maasbode me in myn lurven en
schreef gebelgd: „We toachten met
belangstelling hoe mevrouw Schmidt
dit oplost". In de volgende uitzen
ding heb ik toen een muur tussen
hun kamers gezet. En in de daarop
volgende een ijskast aan zijn kant
van de muur. Toen heb ik die ijskast
weer weggesleept en een deur gehakt
in die muur. Maar geen woord van
de Maasbode, Ach, ik zal het wel
nooit horen
Zaterdagmiddag zal ook Annie
Schmidt, na de laatste opname, in
het Concertgebouw worden gehul
digd uoor een prestatie, die op z'n
zachtst gezegd ongewoon mag heten.
Dan is de familie Doorsnee dood-
Maar Hommeles leeft en ziet er
nog best uit!
KRONKEL
Wnd .-gemeentesecretaris
Woudenberg burgemeester
van Bergsclienhoek
DEN HAAG. Bij Kon. besluit is
met ingang van 1 mei benoemd tot
burgemeester van de gemeente Berg-
schenhoek de heer A. van Gent. De
heer Van. Gent, is hoofdcommies, te
vens waarnemend gemeentesecreta-
is te Woudenberg.
DAGELIJKS FEUILLETON DOOR ANN BRIDGE
twrrm -tttn r~~~" rr.
ILTÖ VOOHU
VRAGEN,HAAR MET ZOU rifc GO£D_
DO tH ALS IK ttn BttTJt ROrtO
HOOIT KijKÊfl Ift DIT
HÊÊRUJKtHUIb.
GELD GtBtURD^X^AKÏfcneSTRAAW/y
'~Xi
of-mfcEnAARinetn
schatrijk OfcWtfcGT.
tri nunoETirtBEDELtn
on EU1KORSTBROOD
DOtri
m
3284. Alles gaat goed, totdat zij in het zicht
van de haven komen. Zij hebben de „Golondri-
na" bijna ingehaald, maar nu valt opeens de
wind helemaal weg. En tot overmaat van. ramp
komt even later de motordrijver aan dek met de
mededeling, dat de brandstoftanks tot de laatste
druppel leeg zijn. Het is zeer vroeg ra de ochtend.
De zon komt nog niet boven de bergen uit en i drina" in de gaten. Pabio staat aan dek. Hij heeft
het kan nog wel twee uur duren, voor er weer
een zeewind begint te waaien. Rob beseft, dat hij
niets kan doen en alleen maar moet afwachten
of er misschien nog een briesje zal opsteken
Donald Power houdt met zijn kijker de „Golon-
de ,,Sea serpent" nauwkeurig in de gaten gehou
den en begrijpt, dat hij achtervolgd wordt. Maar
waarom ligt het schip nu gestopt? Zouden ze
machinepech hebben? Ha, dót komt hem dan
goed van pas!
„Daar hebt u gelijk in. De god-
heid mag met recht aangeroepen
i worden om deze praktijken te ver-
1 oordelen. Edoch, het zet zich hos
langer hoe meer door; en dat is de
i reden waarom je deze lieflijke
i kunstvoorwerpen want dat zijn
I ze nu tegen spotprijzen kunt aan-
kopen.
„Wel, ik zal er de volgende keer
'als ik hier kom éen kopen. Als ik
wacht, zou ik het dan voor vijfen-
i dertig shilling kunnen krijgen?"
vroeg Julia.
„Oh, u bent bewonderenswaardig!
Ik wed dat u dat wel gedaan, krijgt.
[Ik zal er met hem over praten." zei
[St. John en dit deed hij. „Mijn
i vriend. Mademoiselle wenst een kof-
fer die u $an haar moet verkopen
II tegen de juiste prijs met de prix
de touristes, begrijpt u." Het on
middellijk gevolg hiervan was dat
Bathyadis de halve inhoud van zijn
overladen winkel aan de kant het
[slepen om Julia een andere koffer
ivan dezelfde soort te laten zien, die
[alleen maar vijfmaal groter was en
waarvan het fluweel een iets donker-
ider karmozijnen tint bezat. „Non,
inon." zei Julia lachend en haar hoofd
[schuddend om de een of andere
[heimelijke reden moest de Engels-
iman hier breeduit om glimlachen.
Maar nu vroeg St. John, nog steeds
[in het Frans, aan Bathyadis iets dat
i Julia rechtop deed zitten en reet ge-
spitste oren toeluisteren. Hoe maak-
j te zijn zoon in Casablanca het?"
Oh, prima hij was zijn fortuin
[aan het maken. Er was zoveel geld
(te verdienen in Casablanca. „Maar
(toevallig is hij hier voor een week
i— zou u hem willen ontmoeten?"
[St. John zei dat hij hem graag zou
(ontmoeten en de Arabische jongen,
idle in alle stilte de van hun plaats
[gehaalde voorwerpen weer voor de
grote fluwelen koffer had gezet,
I werd weggestuurd om dc jonge Ba-
1 Ihyadis te halen. Julia kneep haarzelf
in stilte in de arm dat het zo ge
makkelijk gingl
De jongeman die even later op
kwam dagen bleek veel minder pi-
toresk dan zijn vader, daar hij on
berispelijk Europees gekleed ging,
maar zün manieren waren even hof
felijk. Hij groette St. John met grote
hartelijkheid, hom dankzeggend met
heel zijn hart dit tot niet geringe
verrassing van Julia dat hij hem
dat prachtige voorstel gedaan had.
„Ik ben er nog maar anderhalf jaar
en nu al zulke winsten! Het' is ge
weldig!" Nog meer muntthee werd
binnengebracht om de gelegenheid
te vieren; de jongeman werd aan
Julia voorgesteld, die zei dat ze ze
ker van plan was nog eens naar
Casablanca te gaan en dat ze dan
graag zijn winkel wilde bezoeken
en haar vrienden er mee naar toene
men de jonge Bathyadis toverde
een kaartje te voorschijn en over
handigde het haar; ze stopte het met
grote voldoening weg in haar tasje.
Het tweede artikel over de financië
le nevensaspecten van Marokko was
praktisch verzekerd, als ze alleen
maar door kon dringen tot die han
del in zeldzame mineralen. Toen ze
uitgelaten werden door de buigende
Bathyadis en zijn rijke zoon kreeg
Julia plotseling een schok. Leunend
tegen de muur van het open binnen
plein, in gesprek met de Arabische
jongen die de thee gehaald had,
stond en dit keer kon ze zich niet
vergissen het sjofele mannetje
met de loensende blik, die Julia
meende herkend te hebben toen ze
de nacht tevoren in Petit Jean tegen
hem opbotste. Ze liep vlug naar de
overkant, vastbesloten hem onder
handen te nemen; maar met zijn
tor-achtige loop schoot hij onder de
poort door die van het binnenplein
naar de straat leidde en was ver
dwenen,
„Wat is er aan de hand?" vroeg
St. John, toen ze verslagen weer
naast hem kwam lopen
„Dat afschuwelijke mannetje! Ik
geloof vast dat hij me volgt," zei
Julia hevig verontwaardigd. 1
.Jongedame, het zal u toch nu met
langer verbazen dat er mannen zyn
die u volgen?" zei St. John op ge
moedelijke en lichtelijk ironiserende
toon. „Oh, wel," zei Julia; ze was van
nature tot kalmte en toegevendheid
geneigd en gaf het voor het ogenblik
op.
Dit was op een dinsdag. Julia zou
graag nog wat langer gewacht heb
ben alvorens Bathyadis opnieuw op
te zoeken, maar Steve Keller had
gezegd dat hij donderdag over zou
komen, en als hij bijtijds arriveerde
bedacht ze, zouden ze mooi naar
Volubilis kunnen gaan om voor Ma
dame La Besse de huilerie op
te meten; dan zou zc nog een dag
over hebben am St. John over Coun
te polsen verondersteld dus dat
ze met voldoende van Bathyadis
los kreeg. En tenzij een van haar
beiden haar een methode aad dc
band deed om haar neef te vinden,
20U ze onverrichter zake weer jtaar
Tanger moeten terugkeren. Wan
neer een van beiden haar vertelde
waar ze hem kon bereiken, dan zou
ze natuurlijk alles aan de kant zet
ten en op pad gaan; maar-Julia be
gon een beetje te twijfelen aan ai
die aanwijzingen en contacten die
nergens toe schenen te leiden en
haar kleine hotel in Fez, hoe een
voudig het ook was, was een stuK
duurder dan de Espagnola -j- boven
dien verdiende ze in Fez niets.
Overeenkomstig dit plan jiulur^e
ze de volgende morgen Abdul, _ae
knappe woordenrijke Arabische gtas
die St. John de dag tevoren zo once
remonieel weggewuifd had en zei
hem haar naar Bathyadis te bren
gen, Evenals alle Arabische gidsen
hield Abdul er zijn eigen opvattin
gen op na en begon met haar auc
mogelijke onbelangrijke dingen
laten zien; Julia zei hem op »aar
meest sarcastische toon dat Mon
sieur Saint Jonne haar al meege
nomen had door de straat van 9e
zijde en de straat van de specerij
en en zou hij haar alsjeblieft di-
rekt naar het ma gas in van
Monsieur Bathyadis willen brengöi-
Toch snoof ze met intens plezier
de verschillende zware doordringen
de geuren die de iucht var» ae
s o u k der specerijen vervulden op;
ze had heel graag willen weten wat
al die korrels en poeders waren tne
daar op ondiepe ovale mandjes "uit
gespreid lagen en snoof hun uiteen
lopende aroma's nog eens diep op.
(wordt vervolgd)
