GEVAARLIJK MIDDEL In vrouw nooit meer LDTCKS Antwoord ONTUUR okt diep ondergronds SRROETJF, SPARKS door^ïiitSpli^^®! L a Doodstraf voor Starkweather Franse pastoor stal beelden voor zijn kerk r-f: Speelse Speurtocht 2 Zaterdag 24 mei (Advertentie t.fy NATUURAZIJN I J SINDS-!, 60/JAAR ONMISKENBAAR AAN DE TOP HET referendum, de volksstemming niet over personen maar over ontwerpen van wet, is wei eens beschouwd ais hét summum van democratie. Het volk spreekt zichzelf uit; kan het beter? Het lijkt mooier dan het is, en dat zijn de grote, partijen in de West* europe&e landen zich a! lang bewust. In Zwitserland met zijn zeer zelf standige kantons eri rijn stabiele politieke verhoudingen is het referendum in de grondwet verankerd; de ervaringjermee is, dat het meer schade doet dan nut ,en een zeer behoudende strekking heeft. Dit laatste kan b.v. blijken uit het feit, dat de kiezers van het kanton Zurich vorig jaar de uitbreiding van het internationale vliegveld Kloten hebben afgewezen, tegen de mening van de kantonsraad en tegen het advies vaa alle grote partijen. Het blijkt in de praktijk ook, dat in doorsnee nog niet de helft van de kiezers er aan pleegt deel te nemen. Veel schrijvers over staat.* recht' menen, dat het'referendum de democratie meer. belemmert dan bevordert. Het vertegenwoordigend stelsel, gelijk de Westelijke landen dat kennen, en het referendum verdragen elkaar ook niet. Voorzover er gestemd wordt, geschiedt dat ter aanwijzing van vertrouwensmensen, aan wie men voor een zekere tijd dé beslissingen overlaat en die men niet hóeft te her kiezen, wanneer zij het niet naar de zin doen. Dit systeem berust op bet inzicht, dat van de afzonderlijke burgers niet meer kan worden gevergd dan een globaal bekijken van de dingen. Het vragen van. een gedetailleerd oordeel veronderstelt een inzicht en een belangstelling, die onmogelijk in voldoende male aanwezig kunnen zijn. Natuurlijk kan deze belangstelling in bepaalde gevallen wel worden gewekt, maar hier rijst dan ook meteen het gevaar van ongezonde en ongewenste agitatie, die het inzicht eerder versmalt «m vertroebelt dan vergroot. Wie het waagt met de parlementaire democratie, doet tegelijkertijd afstand van. het referendum. Voorzover een gedeelte van het volk behoefte heeft, zich rechtstreeks uit te spreken, zal het gebruik moeten maken van het alom erkende recht van petitie. DEZE beschouwing houdt verhand met de pogingen van de Duitse sociaal-democraten om te komen tot een referendum over het bestuit van het parlement tot het uitrusten van het leger met kernwapens. De Westduhse grondwet kent het referendum niet, noch voor het gehele land, noch voor de deelstaten. Een „Volksbefragung" in een enkele staat zou dan ook slechts het karakter kunnen hebben van agitatiemiddel. Zoiets is ongewenst en volkomen tegen de spelregels. En degenen onder de lezers, die in verband met het onderwerp er toch wel voor mochten voelen, moeten maar eens overwegen, waar het heen zou gaan als van miuder bona fide zijde het volk op dit soort wijze weer in beweging werd gebracht. Duitsland heeft enige ervaring met wat wel eens het ,-gesundes Volksempfindcn*' is genoemd. Zo ergens, dan is het daar nodig, dat men zich houdt ran de regels der democratie. Ziet men de gebeurtenissen in hun verband, dan is er geen reden tot vreugde over het feit, dat dertien jaar na de grote oorlog er in Duitsland weer een leger moet rijn; een leger, uitgerust op de meest moderne wijze. Het was mooier geweest, wr meer dat achterwege had kunnen blijven. Doch dé Duitse sociaal-democraten hebben helaas geenalternatief kunnen bieden. Hun opvatting, dat het anders had gekund en nog andets kan, is door de feiten steeds op de meest krasse manier weersproken. Op het deze week .gehouden partijcongres te Stuttgart trok het hinken op twee gedachten weer sterk de aandacht. Er was aan de ene kant een afwijzen van communistische toenaderingspogingen, maar aan de andere kant een houding die zonder een toenadering tot uiterst links van alle zin ontbloot ia; er was afwijzing van de kernbewapening, maar geen afwijzing van de landsverdediging. Wie een verklaring zoekt komt tot twee punten: de wens tot een vreed* zaara aandoend en voordelig neutralisme, met op de achtergrond de zeker- heïd dat als er iets gebeurt, de Britten en Amerikanen toch te hulp ko men en klimmend misnoegen over het feit, zo duidelijk én voorlopig zo kansloos in de oppositie te zijn'gedrongen. Men wil de regenng-Adenauer met andere middelen re lijf, nu de parlementaire oppositie zo weinig reden I tot tevredenheid geeft. NU kan het voeren van oppositie worden beschouwd als een voor het welzijn van een land gezonde bezigheid. Het lijdt geen twijfel of de Duitse sociaal-democraten hebben reden genoeg, het op veel punten met het beleid van de regering-Adenaueriniet eens te zijn. Op economisch gebied rijn er b.v. allerlei tekenen, dat het gemeenschaps belang weer in het gedrang begint te komen ten koste van dat der grote ondernemers. Men kan rich ook afvragen, in hoeverre de vorming van het nieuwe leger wel zo democratisch in haar wek gaat als fs voorgespiegeld. En het zal ook wel juist ;ijn, dat in het Adenauer-bewind meer aarts vaderlijke onverdraagzaamheid schuilt, dan met goede parlementaire ver houdingen valt overeen te brengen. Doch het is vooral voor Duitsland noodzakelijk, dat deze oppositie, hoeveel recht van bestaan ze ook heeft, zich beweegt binnen de grond wettige grenzen. Daar zijn de vergaderzalen der openbare lichamen, waar ze rich kan ontplooien; daar zijn "de vrijheid van pers, het recht van ver eniging en vergadering en het recht van petitie, die aan de actie tegen de regering dienstbaar kunnen worden gemaakt. Maar het recht van referendum bestaat niet en moet ook niet opgeëist worden; op straffe van de gevaarlijke kans, dat ook anderen het later willen toepassen, dit èn andere middelen, die mogelijk zijn, wanneer eenmaal met de grond wet de hand is gelicht. fAduertentle IJii.j (Van een onzer redacteuren) Uik overschot van de verdwenen r^EN <iombprp mittiae mid- boerin heeft men nooit gevonden; jr vitv bomuere misuge mia- venT,oedelijk ligt het. op 85 m diepte, dag. In de dichte bossen van begraven onder de laag eeuwige het bergmassief van Ar bas tonden die de onderzoekers daar op de grens van de Zuidfranse V iD ^kiober 1940 wagen Marcel departementen Baute-Garonne Loubens en Josette Segouff in .zich als en Aripne rnpfet pph hnprin ee.l>'!ten i» d® ..Henne-Morte". Ze be en Ariege ^oetci een ooerin reikea het jjEgraf van de veronge- aarzeiend haar weg naar huislukte boerin, maar kunnen dan niet 2e loopt tastend van boom verder omdat zij geen betrouwbaar u materiaal genoeg hebben. Pas een naar uoom) ts kennelijk de weg jaar later wagen zich weer twee on- kwijt in deze streek, waar Zij derzoekers in de gapende muil: nu toch onorrxridp pn nis kind nl CaSteret en Loubens. Naast de lüc/ï vpgroeiae en ais tcina at sneeuwheuvel ontdekken zjj een ronddwaaldeMaat de Wist 0771- spleet, waardoor 't tocht. Zich wrin.- sluit haar aïs een ëend door die nauwe sleuf een j zgn. chatière bereiken zij een kLam, ondoorzichtig smalle „brievenbus", waardoor zij Qordyn, waaraan ze stenen gooien. Naar hun schatting rirh nipt knv nnct- is de Henne-Morte 170 meter diep. *icn mei Kan vast- Drie weken later komen casteret houden. Plotseling en Loubens terug, nu vergezeld van Struikelt de vrouw Espagne en Pellegrin. Voor het eerst »7„ gebruiken zij dan een elektronlad- en glijd* Uit. Le ver- der; gemaakt van dun staaldraad met liest haar klomp; in panische ais sporten holle staafjes van durai- nrirvtt'impht rii rirh non ruist elektron-magnesium. Als Loubens en angst tracht zij zien nog vast Casteret zich door de „brievenbus" te grijpen aan een overhangen- hebben gewurmd komen zij „in een de tak. Maar haar handen glib- ruimte zo groots, dat het me was ais- -L. t of ik via-een dakvenster een kathe- beren weg, haar omslagdoek draal binnenging", zegt Casteret. haakt vastVeertig meter ladder brengt hen op Dan valt ze gillend omlaag, niemand de vloer van deze immense hal. Van hoort haar laatste kreten. Als de vol- ^-Ue kanten stroomt water neer dat gende dag de mist wat doorzichtig is verdwijnt in een put met vrijwel trekken mannen uit het gehucht, loodrechte wanden, die naar schat- waar de vrouw woonde, ex op uit om ring 45 meter hoog zijn. Doorweekt baar te zoeken. Die klomp en om- e" doodmoe, maar voldaan door hun slagdoek-.aan.de rand van het ont- ontdekkingen stijgen Casteret en zaglijke gat in de grond vertellen Loubens weer naar het daglicht. BÜ de vierde expeditie in juli «bhmmmimm» 1942 laat Loubens zich in de ont dekte afgrond 2akken: deze blUkt inderdaad 45 meter diep te zijn. Half bevroren het neerstortende wa ter heeft een temperatuur van drie graden boven nul klimt hij moei zaam omhoog en vertelt Casteret, dat de Henne-Morte nog dieper is dan waar hij is geweest. De afgrond haalt 2eker de 230 meter. Een maand later staan Casteret en Loubens dan eindelijk op de bodem van de „Zaal van het Meer": 225 me ter onder de grond. Ze zien de water hun, wat er is gebeurd. Nooit zal die valletjes zich verenigen tot één grote, ïoest. neerstortende stroom Hoe Umbois in een ziekenhuis liggen: de si?f'ISSLf/ïï?1' diep de put is waarin deze verdwijnt verwondingen blijken gelukkig niet rcoken m de speleologie; de bewo- kunnen zij met by benadering zeg- levensgevaarlijk tiers van destreek nKMeni na» gen. Maar de twee moedige onder»»- De negende expeditie moet misluk- St kers weten: eens zullen wij ook m keQ omdat zoals een der tochtge- een afschuwelijke gdachte: het water IT d? z j -onpeilbare afgrond afdalen. noten Gaëtan Fouquet schreef, „de moet maar een paar centimeter stij- nV» ïw Jan Jil weten zy dan nog met. waterval is uitgegroeid tot een on- gen en hoe dikwijls gebeurt dit trf iiwJ? Hnnit ^octpret mei oir Op 21 september XÖ42 laat Casteret, dergrondse Niagara, die neerstort niet, in deze onderaardse stromen? linfin rffLcm wlr wis weer hangend aan die fragiele elek- jnet donderend geraas". De tiende om hen te doen verdrinken. Ze be- w rironl3ddersr zich zakken m het duis- tocht in de kerstvakantie van 1946 reiken een heel laag gewelf, waar sa* hol, dat.regeJrecht naar de on- heeft geen ander doel dan zoveel geen centimeter ruimte meer is voor deiTe.^e^ schVnt }e v?eren- N?oit mogelijk materiaal - staaldraad, inensen: slechts water, water, dat vevfi^, d® rieeft hij zowel water zien neerstor- elektrordadders, takels, lieren enz. zich met immense kracht door dat r^ fi ten Hï -Henne-Morte Het ver- neer laten opdat in augustus 1947 gat perst. Dan zegt Loubens nuchter: De loodrechte, onderste put van de „Henne-Morte" wordt gepeild; hl] "blijkt J02 meter diep te zljn. U net gei oereutei in verdween, ve. XhaaL Afgezien t vermoedelijk to- eindelijk de beslissende aanval op de „Het is elf uur in de avond". gedaan. „V* in de boerin gids het verhaak zou Casteret vermoedelijk toch plan- zamelt zich tot. een brullende vloed, «SoaIr!? die hem overspoelt ai bijna doet Hennë-Morte" kan worden gedaan. „We zyn op een diepte van 446 me- "ÏS Nli hef veronnken. „Slechts" dertig meter is Dan gelukt het in de „Zaal van het ter", laat Casteret er op. volgen, „La wSrhij gevorderd in die put als hy wordt Meer" 225 meter onder de grond Henne-Morte is de diepste verticale .Aw iL! c gedwongen omhoog te klimmen. zetten da onderzoekers zo goed en zo afgrond van Frankrijk". Plotseling rfo aLwn^i! Op^ven.,. Geen denken aan. Op 18 kwaad als het gaat een kamp op*, grijpt hy Loubens bij zijn schouders t g!e juh 1^3 staat Casteret's speleoplMg tenten, primussen... Trombe. leider en zegt ontroerd: „Weet je, dat ik verscholen ook ligt, dat de put te uitgedund door de Duitsers, die van de „Spèléoclub Paris", heeft een vandaag jarig ben, dat ik vandaag °in« 20? ®r enkele van de besten in gevangen- kooi met een stalen hoed geconstru- juist vijftig jaar ben geworden? La L* schap wegvoerden opnieuw bij de eerd, waarin/de mannen van de kop- Henne-Morte zet de kroom op mijn tSl4. Si Zi* "8°affre Ween schijnt die ouder- ploeg in de 1D2 meter diepe put zul- carrière ÏÏST ac^ aardse waterval iedere poging, tot ien afdalen. Dan blijkt dat de lier. Als ze weer omhoog willen blijkt zich in ,JLa Henne-Morte zoals onder aan de „Henne-Morte door te waaraan het hele zaakje moet han- de takelgroep zo uitgeput te zijn, dat me" de, spr„,nu noemt dringen, bij voorbaat onmogelijk te gen> siecht functioneert Weer afzien zij. rust moet houden. Kankerend J, e" 5n ar z^n zev^n maken. Maar Casteret weet van geen van de afdaling? Niemand, die daar- blijft de kopgroep urenlang half in, eJn«&* WJJken:_ ondanks zijn slechte kleren aan denkt. Achtereenvolgens gaan half naast de waterval staan. Dan be- lijk de bodem te bereiken. Het stoffe- —-ook m Frankrijk is in 1943 tex^ie. oni3aag Casteret, Loubens, Ertaud, merkt Casteret, dat zij allen het troe- uitérst schaars laat hij zich aan jleudon, dx. Clamagirand en Baylac. bele water ongekookt drüiken. „Kan zn gammele laddertjes in de helse Als ze benéden zijn lijkt het vol- dat geen kwaad?" vraagt hij dr. Cla- put zakken. De zwakke elektrische siagen gekke werk verder te gaan: magirand. Deze spreekt dan de histo- lampi op zyn nelmbegeeft het: hij het water wordt opgezogen in een rische woorden: „Nee. De waterval is hangt onder een by tend koude wa- nauwe slurf, die vrijwel geheel vol is. zo hoog dat alle microben hun nek terval in het eeuwige duister in een Maar Loubens en Casteret hebben breken by die val", afgrond, waarvan hij de diepte waar- 2jch nu eenmaal voorgenomen alle Waarmee weer is bewezen, dat de schynlijk heeft onderschat. Even geheimen van de „Henne-Morte" te mens zelfs in de meest penibele om- denkt hy^radeloos: „terugmaar dan ontsluieren, dus waden zij tot aan standigheden zijn gevoel voor humor dwingt zyn wil hem verder te gaan. jjUtl kin jQ het water verder.. Het is kan bewaren Honderd-en-twee meter diep blijkt Ei ka fan J een Sneeuwwitje Schema van de aïrrona. „L* Henne Morte" die put te zijn: als Casteret eindelijk beneden is Staand in een ijskoud meer, terwijl het water onafgebro ken op hem neerplenst realiseert hij zich, dat hij zich 355 meter onder de grond bevindt, dat hij een der' diepste afgronden onder de aarde is afgedaald. Maar nög is het diepste punt van de „Henne-Morte" niet be reikt. De achtste expeditie brengt niets dan ellende: eerst stort Claude Mau- rel neer en breekt een arm. Als men tracht de gewonde langzaam de paar honderd meter omhoog te trek ken valt een rotsblok op het achter-' hoofd en de linkerschouder van Lou- bens. Deze is zo zwaar gekwetst dat' zijn makkers aanvankelijk vrezen: hij sterft. Die tocht omhoog met de, twee gewonden is onbeschrijfelijk, i maar de zwoegende mannen halen' het. Ze rusten niet voordat Maurel en K Q, JAWEL. ttAAR )t WiU ZEKER LlEVhR M£7 Dit D6TEC nvt praten dan MET MIJ DAHSErt DTRAfO MiSSEri ZE ME NAruuR- UJK .MAAR »K DENK DAT Di& PAtfy SPRO&TjE NOA WEL ££ji HELE TijD BÊZliS ZAL HOUDEN N£t HOOR^PATTY' als Jt HET NIET £R6 VINDT DAT IK Af EN TOE OP )t TtNEtl TRAP. WIL IK DtHELf AVOND WEL MET Jt DANSEN Dat vind ik walsen kan IK NIÉT PATTY NIET ÊR6 3314. Margot -n Dick merken niet, dat zij wor den bespied. Trouwens, zij zijn veel te druk in gesprek om er op te letten, wat er om hen heen gebeurt. „Je móet hier weg. Margot", zegt Dick nogmaals, „en als je nu niet gaat js het voor ons beiden ce Iaat. Ik weet wel. dat je oom cn je tante je gehele opvoeding hebban betaald, maar dat houdt toch niet in, dat je nU ook hun slavin moet blijven, je leven lang,.,." „Je vergeet, Dtck," zegt Margot, „dat ik ook moet boeten voor wat mijn vader heeft gedaan." „Onzin" zegt Dick heftig, „hij is veroordeeld wegens zijn knoeierijen met de „Rose of Hellwick", maar ik ben er nog lang niet van overtuigd, dat je oom. Abel Brian, in die 23ak zo erg onschuldig is Voorzichtig nadert 'Abel Brian het tweetal, maar dan blijft hij opeens verwonderd staan. Wat wordt het opeens licht over zee.,.. Wat kan dat zijn? Elf moorden in VS: LINCOLN Een jury heeft Char les Starkweather Schuldig bevonden aan moord in de eerste graad. Bty is tot de dood op de elektrische stoel veroordeeld. De jury verwierp een bewering van de verdediging. dat de 19-jarige moordenaar krankzinnig was, toen hy in januari van dit jaar een aan tal gruwelijke moorden beging. Aan - Starkweather worden èlf moorden toegeschreven, waarvan tien in een periode van acht dagen. In enige van zeven elkaar tegen sprekende bekentenissen tijdens zijn proces, heeft Starkweather de schuld voor enkele moorden geschoven op zijn - vriendinnetje en reisgenote, Caril -Ann Fugate. Dl JON De pastoor van de pa rochie van Beaux, en Moselle by Dijon ia vrijdag veroordeeld tot 10.000 jrank boete en een voorwaar delijke gevangenisstrai van drie maanden, omdat hij beeldjes en kruisbeelden, uit andere kerken had gestolen om er zijn eigen kerk mee te u er ster en. Het was de politie opgevallen, dat de 42-jarige paatoor steeds als er ergens een beeld was gestolen, op een motorfiets in de buurt was ge zien, met een verdachte bult onder rijn jas. Toen de pastoor aangehou den werd, viel hij prompt .poor de mand en bekende bij al zijn dief stallen. fp EN paar dagen geleden ging ik hier in op een,artikel uan do- minee Buskes. Ik stelde hem de vraag of hei door sommige pécttis- i ten ingenomen standpunt „liever i slaaf dan dood", aïs men onze pro- blematiek verlegt naar de jaren voor de tweede wereldoorlog, niet de uer- i antwoorflelijkheid inhoudt, voor -de i zekere dood van een paar miliiéen Joden, ff et ontvangen antwoord van t de heer Buskes druk ik hieronder t af; „Net als de krankzinnige juffrouw, die elke middag by Krofticeï komt bellen, en net. a Is Kronkel zelf. besta ik voor een groot deel wit onoeanr. teoorde vragen." Kronkel schreef een ontroerend stukje, dat in de groede zin van itet tcoord een uielhaast Ij/rtsch fcernk- ter draagt. Ik zou 'iet ook kunnen vergelijken met een sonnet, tvat de compositie betreft. Maar op een son net geef je geen antwoord. Je lu«t het alleen zyn werk doen. Kronkel stelt mi) echter een vraag. Vooruv dan maar. Kronkel heeft, geloof tk, gelijk: de mensen, die de atoombewapening aanvaarden, droge:: een geweldige verantwoordelijkheid moer de men sen, die haar afwijzen dragen een niet minder getceldigre veranttooor- delijkheid. De verantwoordcUit-.neid van dc eersten is. dat zij zo nodig een massavernietiping moeten uit voeren, millioenen medemensen moe. ten doden en zichzelf moeten te gronde richten. De verantwoordelijkheid van de faatsten is, dat zij zo noriig zullen moeten aanvaarde» Kronkel her innert aan het uitgeroeid worden van millioenen Joden dat millioe nen medemensen gedood worder., let terlijk of geestelijk. Dat Is voor ons kleine mensen een welhaast ondragelijk alternatief. Kronkel behoort bij de eersten, ik bij de laatst en. Dcarom wees -k het ..liever dood dan slaaf" af, omdat het in iveze» betekentliever massa at doden en zelfmoord plegen, dan slaa/ worden. Kronkel veronderstelt, dat ik het „liever slaaf dan dood" huldig. Daar in vergist hij zich. Op hel „liever dood dan slaaf' antwoordik met „liever slaaf dan massamoordenaar'. Ik verwerp het m.i. noodlottig al ternatief: Russische overheersing af wereldoorlog. Ik geloof, dat er nog andere mogelijkheden zyn. Ik erken intussen, dat op een kwaad ogenblik het alternatief kan. zijn: Russische overheersing of wereldoorlog.. Dan kiest Kronkel voo - de wereldoorlog, die de wereldondergang zal beteke nen, ómdat mét- de atoomwapens geen enkel politiek doel kan worden bereikt en deze ivapens de oorlog tot waanzinmaken. ïk wijs de we reldoorlog af en zal dus de Rucsische overheersing hebben te aanvaarden met .al de konsektoenties, die daaraan verbonden zyn, hoe vreselijk ik die vind. Waarom doe ik een andere keuze dan Kronkel? i Omdat de Russische overheersing i ons lot, maar de wereldoorlog onze 1 daad zal zijn. Die daad kan ik voor God niet - verantwoorden.' Dat lot dit is mijn geloof, dat ik nie mand kan aanpraten/ maar dat ik 1 wel mag belijden toeet iic in Gods hand. Mijn verzet tegen de atoombewapening betekent-, niet. dat ik een politieke oplossing weet in de wereldsituatie van 195S[ Het bete kent, dat mij van Godswege niet ivordt toegestaan massamoord en zelfmoord voor te bereiden en zo nodig te ple gen. Dus niet:.liever slaaf dan dood, maarliever slaaf en misschien nog veel erger dan massamoorde naar. Ik zeg dit met vrees en beven, te gelijkertijd met beslistheid. Het is nu eenmaal mijn overtuiging dat wij, juist omdat wij tot het Westen beho ren, bepaalde dingen, die de com munisten zonder enige reserve kun nen doen, niet kunnen doen, zelfs niet met reserve, omdat toe ze niet mogen doen. Dat is in zekere zin-on ze zioakheid tegenover Sotojet Rus land. Wanneer toy die ztvafchetd prijsgeven, om sterk te staan tegen over Sowjet-Ru-iland op de wijze, waarop dit sterk staat tegenover ons, zijn wij bezig de wezenlijke kracht van het Westen onze geestelijke waarden, het er/goed van christen dom en humanismeprys te. ge ven en dat om die geestelijke waar den te verdedigen. Een van de gees telijke waarden is, dat het beter is onrecht tc lijden dan onrecht te doen, onmenselijkheid te ondergaan dan onmenselijkheid te bedreven. Het is voor mij de vraag of die juffrouw, die met opgejaagde stem vier motieven aan oru geweten legt: kernwapens. God. de wereldonder gang en de zondvloed, wel zo krank zinnig is als Kronkel veronderstelt. In elk geval: er zijn vele onbeant woorde vragen, nochtans zijn wij al len verantwoordelijk voor het leven op aarde en is hetniet eenvoudig om in de wereld van 1958 mens 4e zijn en mens te blijven". Aldus het antwoord- van dominee Buskes. Ik heb er mei grote belang stelling kennis van genomen en breng het gaarne onder uw aan dacht. KRONKEL DAGELIJKS FEUILLETON DOOR ANN BRIDGE Ze moest niet vergeten Paddy over dit alles te vragen maar ook, be sloot ze tenslotte, moest ze hem haar hele geschiedenis vertellen. En ter wijl ze daar zaten langs de rand van het trottoir in de open ruimte voor de nieuw j kathedraal een verras sende combinatie van een gothische vorm en bewerkte open vensters in Moorse stijl, waardoor een geheel nieuw soort kerkelijke bouwkunst geschapen werd vertelde ze het hem. Julia had geen groot talent om iets helder uiteen te netten; ze begon by het eind en maakte een veelvul dig gebruik van flash-backs en onno dige uitweidingen. Maar vanaf het moment dat ze 2ei „Ik weet nu wat Colin uitspookt: ze delven de 'een of andere zeldzame mineraal ergens in het zuiden en vervoeren die in flu welen bruidskoffers, die ze kopen bij een oude Arabier in Fez" hield ze de aandacht van Lynch gevangen. Hij maakte nu geen grapjes meer; zo nu en dan stelde hij een vraag, maar over 't geheel genomen nam hij toch wel allot aan, toen ze hem de verschillende feiten die ze uit zoveel verschillende oronnen had opge daan, verteld had, inclusief de Infor matie van zijn vriend Bingham. „Die ouwe schurk", zei nij iachend, „Hij heeft jou veel meer verteld dan hij ooit tegenover mij losgelaten heeft! Van chroom en molybdenum wist ik natuurlijk af en ik had ook wel eens vage pnuujes gehoord dat ze nog zeldzamer dingen aan het op sporen waren, maar ik had geen idee dat de Oostduitiers ermes bezig wa ren. Ik zal toch eens kijken of ik er niet wat meer over kan uitvinden. Er zijn anderen die ook wel eens. wat weten behalve Bingham". „Moeten we de jonge Bathyadis niet eens een bezoek brengen? vroeg Julia. „Jazeker, in ieder geval ik had trouwens gedacht een mooi koperen dienblad voor Nita te, kopen. Maar denk maar niet dat we iets van een Arabier loskrijgen." „Het Is me wel gelukt bij zijn va der," merkte Julia op. „Ja dat Is het vreemde van het hele geval. Ik sta verbaasd dat hij dachtdat jij op de hoogte was, je hebt een enorm geluk gehad, Al het ande re is daaruit voortgekomen waar mee ik niet wil zeggen dat je niet buitengewoon handig bent geweest, mijn beste Julia- Je zou het anders niet denken als je naar je keek. Je gezicht i3 met recht een fortuin waard!" „Ja, vind je niet?" zei Julia kalm pjes. Lynch dacht hardop verder*. „Ik vraag me af of het zin zou hebben bij de Affaires Indigenès om inlichtin gen te vragen." „Hoe dat zo?" „Ze houden contact aan met alle reizigers; iedereen moest een fiche hebben, een soort permis de circula tion met hun naam en zo. erop, die bij iedere admlnistratiepost gecon troleerd en afgestempeld wordt Aan chauffeurs wordt zelfs gevraagd wat de volgende post is waar ze naartoe gaan en de Fransen gaan dan telefo nisch na of ze er wel binnengekomen zijn.** „Mijn hemel, doen ze dat? Dan moeten ze gemakkelijk op te sporen zijn, Faddy." „Niet als ze valse namen en valse paspoorten gebruiken. De een kan het goedje opgraven en een ander kan het vervoeren; waarschijnlijk komt er een groot aantal stroman nen aan te pas voor bet by de man komt die het verscheept in dit ge val, nemen we aan, de jonge Bathy adis.'' Hy dacht na, „Ik zal erover nadenken. Maar laten we nu naar huis gaan en een hartversterker ne- men." „Daar Is hij!" riep Julia uit, terwijl Lynsch snel het stuur van zyn wa gen omwierp. „Wie?" „Het mannetje dat mij schaduwt daar roet die verschoten boed op, op die bank. Oh, hij gaat'er vandoor." Met een scherpe bocht reed Lynch de wagen terug naar de verkeerde kant van de weg en haalde Moshe in; vlug sprong hy nu naar buiten 'en greep de'kleine Jood by dé schouder, terwijl hy hem meedogenloos in het gezicht keek. „Nu ken ik je tenminste wanneer Ik je weer zie,zei hij In het Frans, „en als ik je weer zie haal ik de politie .erbijl Waarom rit ie achter Mademoiselle aan?" „Dit doen Ik niet, dat doen ik niet! Ik alleen maar luchtje scheppen." „Wel, schep dan ergens anders een luchtje! Ga terug'naar Tanger! Waar is je notitieboekje?" (wordt vervolgd

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Parool / De Schiedammer | 1958 | | pagina 1