Vrijheid moet verdiend worden avonturen zijn niet zonder nuf LDTGES EEgEBffl .w m Rondgang Wie ^1 opent ,de kluis AVONTUREN VAN KAPITEIN ROB h Zie^%beschikbareraimte AVONTU lokt die ondergronds Anne Frank-prijzen re or Remco Camperl en N. Scheepmaker PRAKTIJ KEXA1V1EM RESA-HILVERSUM SPROETJE SPARKS Speurtocht Ontdek vla AVRO radio en v%;;> televisie op maandag 2 juni om 21.20 uur in de spannen- pjp.-. de slotwedstrijd „Wie ope ^"lippÉk. de kluis?" of Uw favoriet 5 '4*° m de gouden kluis-; speld winc? 'jij J ja, iK-Hta PRECIES ÓÉDAAM WATJE ZB. J IrtSPECTEUR DEZt JoriüEn is A&souiur be trouwbaar, ik srA voor hem ia j HARVty BARTOtt. En IK KAM BETER MAAR METEEJ1 Ztü&EM DAT IK in DE GEVAÏT&ErtlS HE& ÜEZETEa Dus JE BEirr eem paar KEER BUITETI GEWEEST HOE HEET JE? v öe.'rfikter-itjr.- Borjtv&ctfiVig^en c"jjrm'[ MOLENAAR'S KINDERMEEL {het Wolenaar'j Kindermeel pal: met de rode bind). Het meel wordt rechtstreeks uit het pak in de melk op het bord gestrooid en met een vork op geklopt. Het kindermeel «erd reeds in de fabriek gaar gekookt. (Advertentie LM SINDS^JiOj/JAAR ONMISKENBAAR AAN DE TOP EEN geschenk des hemels is de vrijheid niet; ze moet verdiend worden. Ziehier, geloven wij, de belangrijkste leer, die kan worden getrokken uit de gebeurtenissen in Frankrijk. Nadat het land de overwinning in de eerste wereldoorlog niet heeft kttnnen waarmaken en in de tweede in enkele weken onder de voet is gelopen, heeft de bevrijding door vreemde troepen niet dat herstel van het geschokte moreel gebracht, dat onmisbaar is voor een gezond staatkundig teven. De fransen moeten zichzelf herstellen. Anderen kunnen dat niet voor hen doen. De Gaulle kan de natie niet redden, ais de natie zichzelf niet vermant. Bij alles, wat zich thans afspeelt in Frankrijk, is het meest onheilspel- lend misschien de onverschillige houding van de doorsnee-burger. Deze pleegt datgene, wat zich te Parijs afspeelt, al zeer lang met een wan trouwend oog te volgen, zeggend dat ze daar hun gang maar moeten gaan, doch dat ze van hem en het zijne moeten afblijven. De gewone Fransman is slechts matig staatkundig geïnteresseerd en onderlegd. Buitenlanders verbazen zich vaak over het vele, wat de Fransen weten over literatuur, en het weinige, dat zij weten van politiek. Vele Fransen koesteren een intense minachting voor wat zich in en rondom het parlement afspeelt. Het mopje dat, als je iemand wilt beledigen, je hem „député" moet naroepen, is hekend. Nu is de Franse Nationale Vergadering ook niet bepaald bet voorbeeld van een snel en effectief werkend en onbaatzuchtig orgaan; maar tenslotte hebben de Fransen hun parlement zelf gekozen. In zoverre is dit dan ook wel een afspiegeling van de politieke malaise in het hele land. En hoe kan uit zo'n weifelend en voor -grote beslissingen terugschrikkend lichaam een krachtige en vastberaden regering voortkomen? De Fransen zijn goede acteurs en goede sprekers, en soms worden wel eens fraaie heldenrollen vertoond in het Palais Bourbon. Maar een man als Pflimlir, heeft weer eens duidelijk gedemonstreerd, hoezeer het uiterlijk vertoon slechts dient voor het verbergen van radeloosheid. DE generaals in Algerië zijn muiters. Misschien geen doodgewone muiters, want generaals zijn nooit doodgewone mensen; en Franse generaals gaan nog gebukt onder een zware last van traditionele ideeën omtrent roem en eer en macht. Maar militairen, die tegen het openbaar gezag in opstand komen, zijn muiters, hoe dan ook. Het kabïnet-Pfiimlm beeft niet de mqed gehad om dat te erkennen. Het beeft de leiders van de opstand niet meteen ontslagen, het heeft de nieuwe minister voor Algerië niet op stel en sprong naar zijn standplaats daarginds gestuurd. Het heeft wel de uitleg van generaal Salan aanvaard, dat hij handelde om erger te voorkomen, en het heeft juist daardoor de dingen op die wijze van kwaad tot erger laten groeien. Vraagt men achteraf, wat het kabinet-Pflimlin heeft gedaan, dan kan het antwoord niet anders luiden, dat het angstig heeft getracht, de generaals in Algerië niet nog bozer te maken. En verder heeft het, inderdaad, wat aan de grondwet gedokterd. Wat de Franse'grondwet betreft, die heeft stellig vele gebreken. Maar een gebrekkige grondwet hoeft nog niet een slecht bestuur tengevolge te hebben. De grootste fout van Frankrijk is dan ook stellig _niet de over machtige positie van het parlement. De grootste fout is, dat de doorsnee burger zich niet mede verantwoordelijk acht voor de gang van zaken. Hier wreekt zich het Franse centralisme: het samentrekken van alle macht en 1 alle invloed en alle cultuur in Parijs. De staatsinrichting van Frankrijk is die van een imperiaal en militair land. Doch de imperiale en militaire 1 aspiraties hebben hun tijd gehad. En thans komt de verschraling van het leven in „de provincie" duidelijk aan de dag. Doordat de hele sUftt's- apparatunr te Parijs is samengebald- heeft het staatsburgerschap een groot deel van zijn betekenis verloren. Wat kan er ook voor interesse bij de Fransen overblijven, wanneer toch alles in een verre stad wel wordt ge regeld? De redding van de Franse democratie, hoorden wij eens een Breton zegge*:, ligt in het wekken van de landsdeien Tot-nieuw leven. (Van een onzer redacteuren) mensheid. Al eeuwen geleden ont dekte men in grotten beenderen van vl t? uitgestorven diersoorten. Aanvanke- tiLiii. nut neejt die he- ujk dacht men, dat deze waren om- 33 rr le speleolögie, al dat gekomen tijdens de zondvloed, die OSlCTttiD 13Q7Ï die zonderlirta-be- all^on Noach, diens gezin en van ie» geh.ru.ip van a,ie zonaernng oe dere diersoort 2 exemplaren spaar- zeten mannen onder de grondde. Deze theorie is vrijwel algemeen dat waaqhalzeriqe hangen aan verlaten; men weet nu, dat de aarde rit,-jj'T T.».-—niet zo'n ruim 6000 jaar bestaat, maar dunne staaldradendie klim- rond vijf miijard jaar. Men is er nu men) over ondergrondse toé- ooV van overtuigd, dat niet enkele sen en steenhoven?" Het zou sleden «n water- vloed vrywel alle toen levende we- VTeema. zijnals zens overspoelde. Geen twijfel is er dergelijke vragen meer dat bet eerste leven op aarde honderden miljoenen jaren geleden is met *Ouden rijden ontstaan en langzaam moet zijn ge in 0712e door nuttig- evolueerd (ontwikkeld) tot 2ijn te- heidsoverweqvilen BCDwsmrdige vormen. Van de dier- j soorten, die zich door verschillende doordrenkte maat- oorzaken niet hebben kunnen hand- schappij. Aan een haven, vindt men over de gehele aar- uitvoerige bespreking van de a£> veel ouder resultaten der speleologie kun- dan 6000 jaar. Een vrij veilige schat- Tien Tcij ons Tuer niet «lagen 'i"«schiiintt02iin. - J t dieren die onze echte, verre voorou- omdat in de eerste plaats dcrs Zijn rond 500 000 jaar geleden getuigenissen in. Hoe was het moge- Later vond men dit subliem get«- te gering tS. ze zich toen onderscheidend van an- bestaan en zekert hoe was het,moge- Tosgegeven, er zijn vele speleolo- dere dieren. Langzaam hebben die ltfk dat mensen toen zulke prachtige virtuositeit en sterk indringings- gen die zich aan deze uitzonderlijke eerste rechtoplopende wezens zich schilderijen en tekeningen hadden vermógen vooral, dieren hebben uit- i^u er teil 5®n xi ontwikkeld tot wat wij nu „mensen" gemaakt? geheeld..-Dat-hun kunst een magisch fHuVÓOr noemen en het is zeker, dat de men- Jarenlang heeft DonMarcelinokarakter had is vrijwel zeker; zij wy nen verooraeien, er stun storen selljke ontwikkelingsgang nog steeds en later* ook zijn dochter Maria moest-dienen beesten onder invloed naar "order e»at. «et alle Rraclit .gestreden voir htm oi getag van mensen te brengen at De speleologie-nu heeft het be- overtuiging dat in hun grot van Al- de:jacht m gunstige zin. te beinvloe- wijsmateriaal hoog opgestapeld, dat tamira duizenden jaren geleden gro- den. Of deze opzet van de schilderijen onze vooroudërs van twintig-, dertig- te kunstenaars, hadden' gewerkt. Zij dit resultaat heeft gehad? Zeker is, duizend jaar geleden in de talloze hebben het zeker aan de speleologie dat die magie ons wonderlijk-schone grotten in Duitsland, België, Frank- ook te danken, dat hun opvattingen kunst, heeft nagelaten, welker in- rijk, Italië en andere landen hebben hebben gezegevierd. Het is waar, dat vloed op hedendaagse kunstenaars geleefd. Dat er onder deze mensen „primitieve" mensen met opmerkelij- onmiskenbaar is. van vóèr het laatste ystijdperk ook Nobelprijswinnaar Sir George Thom son, die in zijn opmerkelijke boek „De voorspelbare toekomst" o.ra, zegt: „De belangrijkste vraag, waaraan de HET oude systeem in Frankrijk Is naar de ge<At ondergegaan. De vierde "republiek was geen vernieuwing, vergeleken bij de derde; ze was geheel opgetrokken op de grondslagen van vóór 1940, Het imperiale en milital-e Frankrijk, gedirigeerd van Parijs uit, vond geen steun meer in de wensen en gevoelens van de bevolking. Voortzetter van de verbleekte tradities was alleen bet leger. Wat zich thans heeft afge speeld, is de botsing tussen schijn en wezen, tussen het Frankrijk uit het nationalistisch schoolboekje en het Frankrijk van de gedesillusioneerde en althans in de staal ongeïnteresseerde burgers. Men zou na kunnen vaststellen, dat de generaalsclub en daarmee het traditionele Frankrijk heeft overwonnen; maar hoe zou het anders dan een Pyrrhusoverwinning kunnen zijn? Wij onderschrijven wel, dat de democratie in Frankrijk groot gevaar loopt; alleen, bet was toch al niet zo'n goede democratie. Overal, waar de burgers rich niet of onvoldoende verantwoordelij'k achten voor de gang van zaken, kwijnt de democratie. De generaals hebben (schijnbaar) gewonnen bij gebrek aan democratische onverzettelijkheid; naar zij zullen vanzelf merken, dat daarmee hun op vattingen het volst. ekt niet hëbben gewonnen. De klok der geschiedenis laat zich nu*- eenma '1 niet terugzetten. In generaal De Gaud" met zijn overspannen nationale en onklare politieke ideeën hebben wij geen apoor van vertrouwen. Maar misschien heeft zijn - bewind, dat nu wel onvermijdelijk lijkt, de verdienste, dat het de Fransen doet gevoelen, dat de vrijheid geen ding is. dat rij cadeau krijgen. Mis-1 echien maken zij uit de afbraak van de vierde republiek wat goeds, door- dat zij weer leren strijden voor een ideaal. Misschim komt aldus uit het dood gecentraliseerde land een nieuwe, evenwichtiger en door burgerzin 1 gedragen vijfde republiek voort. grote kunstenaars waren is eveneens onomstotelijk aangetoond. De eerste ontdekking in 1879 van voor historische schilderijen hebben wij te danken aan een vijfjarig Spaans meisje; Maria de Sautuoïa. Haar va der Don Marcel ino de Sautuola was een rijke grootgrondbezitter In Altamira, wiens jager eens een grot op het landgoed ontdekte. Hij waar schuwde zijn meester en deze ging cp „markt" niet kan voldoen, is die naar onderzoek uit. Aanvankelijk vond hij avontuur... Dit is een deel van de niet veel byzondesrs in de vrij lage prijs, die we betalen voor het onder- spelonken, later groef hij er stenen houden van een dichte bevolking pijlpunten op: hèt bewijs dat er in want avontuur heeft ruimte nodig, die grotten vele eeuwen geleden men. Het is gevaarlijk dit verlangen te on- sen hadden gewoond, derdrukken of de vervuiling ervan Toen hij weer eens naar ..zijn" grot ernstig te bemoeilijken. Meer dan ging nam hij de kleine Maria mee, men wel wil toegeven, zijn oorlogen die zich daar in het donker verveel- ontstaan uit verveling, uit het verlan- de. Zij nam een der kaarsen van haar gen uit de ban van de dagelijkse rou- vader en wandelde verder de grot in tine te ontsnappen en de opwinding tot daar, waar haar vader slechts van het avontuur te beleven". Sir kruipend kon komen. Toen zag het George spreekt dan als zijn méning kind plotseling dieren boven haar Uit dat veel drang tot avontuur zijn hoofd; „Toros, Torosi". riep zij. Va- vervulling zal kunnen krijgen in de der De Sautuola liep naar haar toe, ruimtevaart. De verwezenlijking maar hoe hij ook keek, hij kon geen daarvan zal niet lang meèr op zich stieren ontdekken. „Daar", wees het laten wachten. Voor hen, die het met meisje toen, vlak boven, haar hoofd, de speleologie grote mogelijkheden Don Marcel ino ging op zijn rug lig- tot avontuur. gen en toen, toén zag hij ze ook: geen Laten wij ook dit niet vergeten: al- stieren, wel sublieme schilderijen op le wetenschap is uiteindelijk geboren het plafond van de spelonk van bi- üit de drang der mensen, het onbe- sons, die... in Spanje al sinds dui kende bekend te maken. Onze samen- zenden jaren uitgestorven zijn. leving is ondenkbaar zonder de re- Maria's ontdekking gaf een enorme sultaten- van die oermenselijke, on- schok aan de toenmalige wetenschap- vernietigbare drang tot zoeken en pelijke wereld. De Spaanse hoogle- onderzoeken. Hoewel de speleologie, raar prof. Vilanova was er aanvsm- tot nil toe, slechts weinig „nut" op- keliik ook van overtuigd, dat de leverde profiteren tóch al verschei- schilderijen authentiek waren; maar dene takken van wetenschap van onder de druk van zyn onbillijk-kri- wat minder „ruimte" af kunnen biedt tiserende collega's trok. hij later zijn haar naspeuringen. Bijzonder sprekend zijn de resulta- V hl.*- j.__ LoUi,;«.iA- j;. Sautuola boven baar hoofd ten 1 ten vpor de prehistorie, die tak x<m praChtlge teüeiüiiR. „Toros", riep «ij, geschiedenis welke zich bezighoudt tnaar het Tvas geen afbeelding van met de voorgeschiedenis der huidige een stier, wel van een bison. Advertentie I M f ZELF KOKEN BORDKLAAR (het AWwiair r Kindermeel m de vanouds bekenrfe vcrpikking). De oude. beproefde methode. De pap wordt in een' pannetje aanje maakt en door U aetf £ur gekookt. DEN HAAG Daartoe in staat gesteld door een schenking door be middeling van de „Netherland-Ame- rica-Foundation" New York, heeft de staatssecretaris van O-, K. en Wde Anne Frank-prijzen-1953 toegekend aan de letterkundigen Remco Cam- pert en Nico Scheepmaker. De staats secretaris werd geadviseerd door dr. IV. E. van Vriesland, voorzitter, P. Th. B. Rodenko en B'. Voeten, leden, en HL J. Michael, secretaris. (Advertentte LM.) CAïRO De Egyptische minister van Staat, Ali 'Sabri, een der nauw ste medewerkers van Nasser, zal de president der Verenigde Egyptisch- Syrisehe republiek te Damascus ver tegenwoordigen. Adt>erientie t.M.) 'Boekh, Ned. Frans, Duits en Engsl» De kortste en voordeligste opleiding (Bekende Schriftelijke Cursus) f/ET eerste kroegje dat ik met de rechercheur van de dranktuet binnen ging was geheel leeg. „Ik zie het al" zei de patrones, „U staat er goed op, weneer. Een beetje dikker in het gezicht, zou ik zeggen. Maar 't misstaat niet." „Hoe gaan de zaken?" vroeg de rew chercheur, „Ach meneer, geen hond", riep de tiToutr, „Ik loop me op te ureten van de zenuwen, 't Is allemaal die rot be~ stedlngsbeperking. 's Middags om 3 uur kom ik kier en dan loop ik maar heen en meer en heen en weer en heen en weer. Zat ik maar op de dijk of in de Warmoesstraat. Daar heb je nog wel eens eert uitzwemmer. Maar hier, in dit hok Geen- hond, heren. Ik wou dat een vent me er uithaalde. Ja, niet zo'n vent, zoals ze hier ko men. Dank u. Ik word misselijk'van dat geklets uan ze. Ach, als je jong bent, dan gaat het nog wel. Maar ik ben over de. veertig en als die kerels dan zo zitten te zwetsen, dan kan ik v>el kotsen't Is nte brood, heren, maar ik 'kan er niet meer tegen". De rechercheur, had de vergunnin gen bekeken. „Nou, terkte dan maar," loenste hij. - „Dat heb ik nodig ook", zei de pronto. In de volgende kroeg zaten wél mensen. Een. man, die al vaak had laten inschenken., keek-zne aan en riep: „Daar hebbie hem. Van de televi sie." „Politie", zei de rechercheur. Maar onze entree was •stuk. Achter de bar stond een vrouw, die ons befv"-telde met onbewijsbare ironie. „Willen de heren iets gebt m,.'" vroeg ze. De rechercheur sc-udde ijzig van neen. „Die andere meneer misschien?", zei ze, „ftom, een glaasje. V staat 20 te stralen". Ik begreep, dat mijn mimiek hele maal fout was en joeg mijn glimlach weg. „Hier zyn de papiertjes", uerrolg- de de vrouw, „Als 't er niet genoeg zijn, zegt u het maar. Dan zal ik wel eens kijken, misschien ligt er hier of daar nog een". De rechercheur gaf mij 'n muziek- vergunning om eens te bekijken. Ik wierp er een ernstige blik in. „Wanneer kom je weer eens voor de telemsie?" vroeg de man aan de bar. „Die meneer is nier van de televi sie. Die meneer is van de poli zie", zei de vrouw. Ik keek strak in de vergunning, zo als een politieman in een vergunning kijkt. Maar aangezien ik nooit op de toneelschool ben geweest, ging het mij slecht af. „Echt geen drupje, heren?" vroeg de vrouw. „Geen drupje", antwoordde de re chercheur. „Wat jammer",-zei de vrouw, heren van de politie onthaal ik altijd graag. Waar zouden, we zijn zonder de politie?" De rechercheur vouwde de vergun ningen op en legde ze op de tapkast. Goedenavondzei hij. ,Js het in orde? Wat heerlijk!", riep de vrouw achter de bar met een sus pect soort geestdrift. En nog wel be dankt voor uw komst, heren. Ik zal u in mijn gebeden opnamen". „En toch ken tk jou van. de televi sie", hield de man vol Het was prettig,- weer op straat te zyn, KRONKED (Advertentie IJd.) frt HAMLETS HOTEL MILPWID BESCHULDIGT- HEM...N0& nier TBiMirm... H£6 JE noo GE ZORGD DAT HARVÊy BARTON iri DL VAL LOOPT 3319. Rob en. Ted Williamshebben samen een wandeling langs de haven gemaakt. Er rijn meer mensen -uit hun bed gekomen en de spookver schijning. op zee wordt druk besproken. In een klein kroegje, waar Rob en Ted even binnenlo pen, zegt iemand tegen Ted. „Nou, dat was een mooie stunt van jou. Die krant van jou heeft er een flinke bom duiten tegen aan gegooid om dat zo móói te versieren. En je hebt ons allemaal le lijk laten schrikken." Ted behoeft niet eens te probéren te ontkennen, dat hij «met die ..stunt" iets te maken heeft: de mannen lachen hem uit en geloven hem niet. En Rob? Hij weet helemaal niet meer, wat hij er van moet denken! Onder tussen staan nog aïtiid Dick en Margrit bij het lichaam van de oude Brian te beraadslagen, wat zij nu moeten doen. „We zullen de politie moeten, waarschuwen. Margot." zeg; Dick, „er zit niets anders op." Maar dan horen zij opeens 4de stem van Brian! DAGELIJKS FEUILLETON DOOR ANN BRIDGE „Eigenlijk is het nogal vervelend naar een plaats als deze te komen en dan je tijd door te brengen met dit Scotland Yard-gedoe," zei Lynch, zich bukkend om een anjer te pluk ken die hij in zijn knoopsgat stak. „Maar als je klaar bent kunnen we toch maar beter direkt naar de Ad ministratie gaan en informeren naar Herr Nussbaumer," „Daar zat ik net aan te denken. Moet lüj beslist Marrakesh passeren als hij van Fez naar het zuiden reist?" „Het hoeft niet, wanneer hij direkt wijs!" zei Lynch die ondanks zich- van Fez naar Tagounite of Ouar- T zelf in de lach schoot, terwijl hij zazate of Z&gora gaat hij snijdt In een oogwenk was Julia uit de het stuk steen uit haar hand nam. dan de Atlas via een pas van Az- aut£- „Goh! Het is inderdaad zwaar," zei rou tot Boua Sidi; de weg is niet erg „Paoay. Dit is net! riep ze, ter- hij, terwijl hij bof teruggaf. „Maar goed. maar er is een busverbinding, wyl ze op ae heksenketel toeliep, stop het in hemelsnaam weg waar Maar hij moet toch over Casa gaan .„Fas op maak ze met kwaad,niemand het kan zien." om van wagen te verwisselen?" nep Lynch haar achterna. Maar Ju- „Natuurlijk maar wanneer? lia deed of ze niets hoorde hier „In mön handtasje," zei Julia. „Ik Pakt hij al die bruidskoffers in een lag Astridite vlak onder haar neus heb zo'n idee dat die zending op luxe-auto? Dat zóu een verdachte en ze pakte een stuk of twee, drie weg is naar de jonge meester Bat- indruk maken, lijkt mij, van de steenbrokken op. De man hyadis." i Ligt het niet meer voor de hand van wie de kameel was was te druk „Daar twijfel ik ook niet aan." dat hij van Tanger regelrecht naar bezig met het kalmeren van het Er zijn op zijn minst twee wegen Casablanca gaat, van auto wisselt en beest om er op te letten, maar de waarlangs men Marrakesh kan bin- 'dan naar Fez gaat om de koffers op Arabier dié de leiding had over ds nen komen. De hooldverkeersweg të pikken, waarna hij van die. stad karavaan kwam kwaad gesticule- vanuit Casablanca voert regelrecht uit naar het zuiden reist?" - ?p naar toe, om zyn stenen de stad binnen en laat niets zien „Ja, daar kon je wel eens gelijk in terug te eisen. Lynch naastte zich ook van de verbazingwekkende oase met hebben. In welk geval we dus niet naar naar toe. -zijn kilometers en nog eens kilome- met zekerheid kunnen zeggen of hij z®, *eru8J and^'s hnjgen we ;ers aan palmen, die met hun donke- hier doorkomt of niet," moeinjKneaen, zei hy. re kruinen zachtjes èn rusteloos heen ,3éhalve wanneer we het vragen, „Och toch!" en Julia haalde ge- en weer wiegen op de luchtstromen „Julia schonk zich-op haar gemak hoorzaam een paar van de brokken die ononderbroken van de Grote At- nog een kop koffie in." Ik hoop dat 1 ui de zak van haar,oranje suède jas- las komen; er is evenwel een omweg Je vriend mee wil werken, je en gaf ze aan Lynch, die ze weer die om deze lieflijke en zonderlinge En daarna op,naar de blonde Hor- aan de Arabier overhandigde met plaats heenleidt om de stad vanuit tense." (Julia had Lynch van Hor een paar sussende woorden in het het zuiden te naderen deze sloeg tense verteld..» „Het 2al me wel een Arabisch. Lynch H. Julia keek opgetogen naar zót gevoel f iven over Modemoiselle „Ziedaar het bewijs," zei Julia al die bomen met hun vreemde, ge- Astrid te p. aten, terwijl we weten toen ze wegreden. „Wat een ge- vederde kruinen die uit het crème- wat we nu weten." lukkige samenloop van omstandighe- kleurige zand oprezen; dit was hele- „Ik zou haar toch maar eens opzoe- den!" maai Afrika en even Afrikaans ken. Ze zou je een hint kunnen ge- „Daar ben ik niet zo zeker van. waren de lange, lage vestingmuren, ven wanneer hij terug wordt ver- Ik vermoed dat hij nu ons nummer roze in het licht van de ondergaande wacht of zelfs w ze precies zijn. heeft. zon, waar ze langsreden om via een „da vooral wanneer ik haar dit Dat was niet erg snugger van je, torenpoort de stad binnen te komen. laat zien, „zei Julia, terwijl ze de Julia." Daarna reden ze door eea betrek- oranje-kleurige steen uit haar tas- „Ik moest toch een stuk hebben, kelijk moderne wijk naar hun hotel, je haalde en er liefkozend naar keek. Paddyllef. En hoe kon.ik weten dat De Mamounia heeft niets Afrikaans, „Kijk eens de kleur past precies hij zo'n knorrepot zou .zijn?" Ze ondanks de pogingen die aangewend bij mijn tasje!" stak haar hand weer in haar zak en worden ora het met behulp van ta- „Stop het ding weg! „zei Lynch, haalde er een klomp uit ongeveer ter pijten en meubels erop te'doen lij- bijna geïrriteerd. „Ik wou dat je het grootte van een stuk badzeep. dat op- ken; het biedt een. cosmopolitisch helemaal niet had." gebruikt is tot op een dikte van on- comfort, plus een voortreffelijk-uit- Op de Administratie leidde een geveer 2 cm en keek ernaar. „Hij zicht, terwijl het verder in het bezit lange, hoffelijke beambte, die ergens is heel zwaar." zei ze^ de steen tn is van een heerlijke t«in waarin de een beetje Op Generaal De Gaulle haar hand wegend Als lood. En wijzen plegen te ontbijten. Julia en leek. hen met Paddy's kaart in de aan de ene kant zijn gekke inkepin- Lynch rekenden zich onder die wij- hand naar 'n typisch Frans kantoon gen, bijna als bij de schors van een zen de volgende morgen; ze aten Het rook er naar Gauloises en het boom. Kijk maar." en ze hield knappende broodjes en dronken kof- kantoor was niet erg helder hij hem voor zich uit. fie in een met de geur van bloeiende excuseerde zich en las het briefje „Julia, je bent werkelijk niet goed stokrozen bezwangerde lucht. dat hem uit Casablanca gebracht was.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Parool / De Schiedammer | 1958 | | pagina 1