VOLKOMEN IN ORDE Wc 1" iJlllll mm Bevel de noodlottige cirkel [Hef klimaat voor de staatsgreep Weemoedig afscheid van A.N.D.B. Films van Toonder en Haanstra naar Berlijns festival I Kamerlid dringt aan op opheffing van de leningsbreidel kaas m Samenstelling van „Libanese brigade" Vlooi bruin worden zonder inwrijven NIVEA spray „SUEZ-KANAAL WAS VERSPERD |»SPRQETJE-SRAR door FRANK- GODWI Speelse' Speurtocht Donderdag 26 juni M,! (Van een onzer redacteuren) DE Algerijnse kwestie, het Algerijnse gezwel aan het t lichaam van de Vierde Franse j Republiek, wordt, na tien jaar r ON DER LIJK iopen de dingen soms door elkaar en over elkaar heen. Uaar zijn twee gelijktijdige ieiten: de terdoodbrenging van de Hongaarse verzetsstrijders, die heej de niet-cotnmunis- tische wereld van verontwaardiging doet srhokken en de be zegeling van de overeenkomst tussen de Nederlandse K.L.M. en de Rus sische Aerofiot tot bet instellen van een geregelde Iuchtverbinding AmsterdamAl oskou. Aan dit laatste feit -was een receptie verbonden in de Sowjet- ambassade te Wassenaar en een bezoek van een Russische delegatie aan Zaandam, om zoals alle Russen plegen te doen, liet Czaar Peter- huisje te bezichtigen. iNa afloop kreeg deze delegatie een lunch aan geboden op het gemeentebuis. Dit waren nu net twee feiten om in een schril beelden pendant naast elkaar te worden geplaatst; een kluif voor elke karikaturist. Solidair t afwachten, na tien jaar beslui- met de Rongaren. zij het dan machteloos en drinken op de gezond- j teloosheid, na tien jaar van ge heid van de Sowjet en handjes geven aan de vertegenwoordiger van j miste kansen, in het voorjaar het schrikbewind. De Zaanse afdeling van de K..V.P. heeft het ook zo j van J95B langzaam rijp. Alle gevoeld; daar hebben leden van de afdeling Zaandam een klacht 1 verschijnselen' in het Franse ingediend tegen hun wethouder Meulenkamp, die neer Wassenaar ge- opQobare lev6n'duiden er op, gaan is om de Russen handjes te geven. t 1 MEN KAN DE ONBEHAAGLIJKHEID van deze K.V.P/ers mee- Jda.^ m®n fen,kfltjek punt be voelen en toch zich afvragen of het nu wel op zijn plaats is een wet-freiKt heeft; dat de Zich lang- houder* voor dit feit tot de orde te roepen of althans zich ernstig over zaam voortslepende permanetl- hem te beklagen. Alen beeft de behoefte iets te doen, zich te uiten op Jte politieke crisis nieuwe - een of andere wijze allicht, Nog vers ligt in ons geheugen het gebaar f ernstiger aspecten krijgt,-in van de Nederlandse sportlieden, .die na het drama van Boedapest wei. Jéén woord; dat zij zich ver- gerden met de Hongaren te spelen. Zo'n gebaar doet ook wel even Jscherpt. Sets maar het eindigt in aarzelingen en kan niet worden volgehouden. J v^at wii beleven" zei mil De Hongaren spelen allang weer mee, hoewel er in het communisme J,tt. j;i ïiiets fundamenteels is veranderd. Ook zijn er geen diplomatieke be- 1 begin april een Fransman die trekkingen verbroken; de communistische landen zijn, in diplomatieke* politieke ontwikkeling stijl gesproken, „bevriende natiën". Dat klinkt natuurlijk wrang. Maar nauwlettend, had gevolgd, „is hadden die vrienden uit Zaandam gewild; dat hun wethouder zich Jdlt, dat Algerije niet langer alleen had gedistancieerd, of dat het hele gemeentebestuur gezegd had; {„Frans" is en dat Frankrijk be zoek jullie zelf het Czaar Peterhuisje maar op en wij halen een streep Jzigis „Algerijns" te worden, door die receptie? En dat zou nog onvoldoende geweest zijn, wanneer S Algerije IS niet langer „Frans" de K.L.M. dan ook niet die hele Iuchtverbinding had afgeschreven. zjn j^et Franse be- "Want deze 'verkeereovereenkotnst was de kern van de zaak, waarvan het bezoek aan Zaandam en de receptie in Wassenaar bijbehorende formaliteiten waren. leid in dat gebied niet meer in Parijs, doch in Algiers bepaald wordt. Frankrijk wordt „Alge rijns", omdat men de atmos feer, die ginds in Algiers, in Or an en Constantine heerst, ook in Frankrijk begint te be- WAT DIE WETHOUDER gedaan heeft, laat ons het zonder omwegen erkennen, was volmaakt in orde. Het lijkt altijd flink om eigen verontwaardiging op onderen te projecteren, maar het klopt niet helemaal wanneer die* anderen zich be vinden in een verantwoordelijke positie waar men zelf buiten staat. - - Reden voor verontwaardiging zou er geweest zijn, wanneer de heer IsPeui"en., Omdat vandaar Uit Meulenkamp de bevolking had opgewekt om .de-vlaggen uit te steken j bepaalde leuzen, figuren, or- oi juichend langs de trottoirs te gaan staan. Maar dat is hier helemaal jganisaties, kranten en ziens- niet gebeurd. Terwijl men als mens zich op de lippen bijt van woede, Iwijzen binnendringen, in het kan men als overheidspersoon verplicht zijn tot bepaalde handelingen,dagelijks leven van Frankrijk die louter behoren tot de sfeer der goede vormen, maar die men niet jen de Franse politiek." zonder, schade kan nalaten. Het wag belangrijk en noodzakelijk, ook in deze tijd, dat die lucht lijn tot stand kwam, en daar horen nu eenmaal de nodige plichtple gingen bij. Als een wethouder daar aan deelneemt, doet hij dat niet omdat bij de dingen die er gebeurd zijn minder erg vindt dan degenen die klachten over hem indienen, maar uit eenvoudige plicht tegenover zijn land. Wij kunnen ook met die landen, wier politiek wij verfoeien en wier daden ons doen gruwen (dat is niet alleen Rusland) niet zonder meer de verbindingen op alle gebied verbreken. Dat is een koele en harde noodzaak van coëxistentie, samen leven in één ruimte, waarvan niemand zich kan onttrekken. Maar laat men dan ook deze mensen niet hard vallen en een ge richt zetten alsof men het zelf zoveel anders en zoveel beter zou hebben gedaau. Want het kon wel anders, maar het kon alleen maar slechter. F.S. De stem van de rede, de stem van óe gematigden, die voor een (Advertentie LM.) Een dagelijkse puzzle: wal eten lae vandaag? (Van onze correspondent) AMSTERDAM Voor velen is het woensdag een dag van weemoed ge weest. De Alg. Ned. Dlamantbewer- kersbond heeft afscheid genomen. I>e bijeenkomst van gistermiddag in de vermaarde vergaderzaal met de wandschilderingen van prof, R. N. Roland Holst was bezocht door een «root aantal vertegenwoordigers van de werkgevers, de vakbeweging en overheidsinstanties, alsmede 't ge meentebestuur van Amsterdam. De voorzitter van de A.NJ).B„ de heer I. Mug, heeft op deze bijeen komst een rede gehouden waarin hij nogeens uiteenzette waarom de A.N.D.B. zijn zelfstandig bestaan moet opgeven; Duitse bezetting heeft zowel de werkgevers als de werk nemers in de diamantnijverheid bij zonder zwaar getroffen. De heer C. W. van Wingerden, voorzitter van het N.V.V., memoreer de de grote betekenis die de A.N.D.B. in het verleden voor de beginnende vakbeweging heeft gehad. Voorts werd nog het woord ge voerd door de heren L. Asscher Jr., voorzitter van de Algemene Juwe liers vereniging, F. Schoeters, voorzit ter van de Alg. Diamantbewerkers- bond van België, S. Bonn, voorzitter van de Amsterdamse Bestuurders- bond en D. Smit namens het Kope- ren-Stelenfonds. NEW DELHI. Na een oproep van minister-president Nehroe is de staking van Indiase havenarbei ders, die tien dagen heeft geduurd, afgelast DEN HAAG. De film „Glas" van Bert Haanstra en. „Metrogra- phic" van Marten. Toonder zijn door het ministerie van Onderwijs, Kun. sten en Wetenschappen ingezonden naar de achtste internationale Film- festspiele in Berlijn, die gehouden worden van 27 juni tot 8 juli. „Glas", een korte experimentele film in kleuren, werd opgenomen bij de n.v. Kon. Ned. Glasfabrieken Leerdam en kwam tot stand met financiële steun van deze fabriek en het ministerie. „Metrographie" is een korte ex perimentele tekenfilm, gemaakt met subsidie van het ministerie. DEN HAAG Kan de regering de ..leningsbreidel'' niet weer opheffen en de gemeenten, de vrijheid tot het aangaan van geldleningen terugge ven? Deze vraag heeft het K.V.P. Tweede Kamerlid dr. M. A. M. v. Heivoort gesteld aan de minister van Binnenlandse Zaken. Hij meent dat de gewijzigde omstandigheden dit zouden wettigen en verzoekt de mi nister. indien deze dit niet met hem eens is, zijn motieven uitvoerig te willen mededelen. Natuurlijk Een kaasgerecht! (Een originele en zo lekkere oplossing van Uw probleem 50 gr. geraspte kaas, 4 eieren* 4 lepels melk* 40 gr. roomboter, 1 kg, spinazie,, peper* zout, paneermeel. Spinazierolletjes De spinazie wassen en kort met aanhangend- water en iets zout koken. - Wat paneermeel erdoor mengen, zodat de spinazie niet uitloopt. Van de eieren, melk, peper en iets zout 4 omeletjes bakken in de koekepan in heta roomboter. Iedere omelet be strooien met kaas, de spinazie in reepjes erop leggen, de omelet dichtvouwen en in een vuurvaste schotel leggen. De rest van de kaas erover strooien en in de even goudgeel laten worden. Doe nóg meer met oplossing van de Algerijnse pro bleem pleiten, gaat hoe langer hoe mee* teloor in het tumult van hen, die het, praten over een oplossing alJeen al als een aantasting hunner politieke macht beschouwen, ais een „verraad" aan Frankrijk, omdat de leuze „l'AIgérie framjaise" hun eev- sre en laatste, hun énige staatsmans- wi'sheid vormt. Het is deze laatste categorie, waarvan Francis Jeanson in 1950 schreef in „l'Esprit": „De zelfde lieden, die hun politieke te genstanders zo gemakkelijk van ver raad beschuldigen en die zich het recht aanmatigen hen te beoordelen naar gelang van hun verbondenheid niet Frankrijk, schijnen de band tusscn-zichzelf en hun eigen land bij andere gelegenheden maar zeer moeilijk te verdragen." Francis Jean- son is een voorspellende geest ge bleken. In mei van dit jaar hante ren de Algerijnse Franse 17, om Frankrijk onder druk te zetten, het dreigement zich definitief van Trankrijk te zullen losmaken, in dien dit Frankrijk niet bereid is. dm politieke weg te gaan, die zij voor de juiste houden, dat wil zeg gen: die strookt met hün wensen en belangen. Op datzelfde moment heeft de crisis haar diepste punt bereikt. Het Algerijnse gezwel barst einde lijk open. De ontwikkeling naar dat punt toe wordt gekenmerkt door diver se betekenisvolle episoden, ieiten en omstandigheden. Daar is in de eerste plaats het geval-Lacoste, Dezelfde Fransman, wiens visie ik zopas beö weergegeven, verklaarde mij; „Ro bert Lacosle, socialist, lid van de S.K.i.0., man van de Franse linker zijde. is met de beste bedoelingen als gouverneur-generaal naav Alge rije gekomen, in de hoop er iets te kunren veranderen. Het omgekeer de is gebeurd; niet hij heeft Alge rije, maar Algerije heeft hém ver anderd; het was niet zo, dat Lacöste de macht uitoefende in Algerije, maar Algerije oefende een. onweer staanbare macht uit over hem. Van ddt moment af sprak Lacoste met alle gevolgen van dien voor de po sitie van zijn party de taal van de Algerijnse Fransen, de taal der kolonisten." Toen. er sprake van, was, dat er een commissie van Mendèsisten naar Algerije zou komen, kantte Lacoste zich daar tegen. Hy zei: „Er zullen demonstraties van komen, en die kan ik niet verhinderen. Om de commissie te beschermen 20U ik troepen aan het gevechtsterrein moe ten onttrekken. Voor elke dode, die tijdens de aanwezigheid der. com missie in Algerije zou vallen zou de morele verantwoordelijkheid op haar hoofd neerkomen." Het tijdschrift „La Nef" schreef over het geval-LacOste: „De Fran se politieke macht in. Algerije af hankelijk te stellen van de goede wil van de extremistische Algerijn se Fransen, schijnt het noodlot van alle pro-consuls te zyn. Wanneer de heer Lacoste zijn politiek ver bindt met diegenen, die slechts „Al gerije is Frankrijk" weten te roepen, ziet hij over het hoofd, dat men niet in Frankrijk, Algiers, doch juist in Algiers Frankrijk moet verde digen." Wat „La Nef" bedoelde was dit, dat men in Algiers moest opkomen voor de democratische tradities, die altijd het kenmerk van Frankrijk v/zren geweest. Maar Lacoste deed dat niet en „Le Monde" schreef: „V/at aan Lacoste te verwijten valt is niet, dat hij de Algerijnse Fran sen beschermd, heeft tegen Algerijn se terreur. Dat was zijn plicht. Hij is echter in gebreke gebleven aan de muzelmannen, een minimum van politieke rechten toe te staan." ROBERT LACOSTE was niet de enige wien men gebrek aan. eerbied voor Frankrijks democratische tra dities kon verwijten, 'Naarmate de Algerijnse crisis rijpt, meer en meer verlammend werkt op de gehele Franse politiek, ziet men hetzelfde op elk gebied en bij iedereen. Het leger in Algerije, ongeduldig, bezeten door het verlangen de mili taire oplossing te forceren, die maar met wil komen, past op Algerijnse gevangenen afschuwelijke verhoor methoden toe. Als generaal de la Bellardière, daartegen openlijk pro test aantekent, scharen de politici zich niet achter hem, maar achter de legerleiding als zodanig en de la Bollardière wordt gearresteerd. Ma in de Franse Kamer vragen worden gesteld over folteringen in Algerije, ontkent de regering de fei ten weliswaar niet, maar zij geelt ook niets toe. Als in Parijs een pro ces gevoerd wordt tegen het gemar telde Algerijnse meisje Djamila Bouhired, is het mogelijk, dat pa rachutisten en fanatieke aanhangers var., de kolonisten iedereen uit de rechtszaal weren, die zij als „dwars kijkers" beschouwen. Terwijl bla den, die voor democratische rechten en vrijheden opkomen worden ge breideld, kan een kolonisten-blaad je als ,,1'Unité" van de heer Jean- Marie Le Pen onbelemmerd ver schijnen. In juni 1958 schrijft het blad ,,3'Ecole émaneipée"; „In Frankrijk is het fascisme bezig te ontwaken. Vandaag houdt het alleen nog maar grote manoeuvres; morgen zal net zijn beslissende slag riaan." In maart 1957 meent het m«. .idblad „Argu ments" dat zich „in Frankrijk zoet jesaan een pre-fascistische situatie ontwikkelt". Op 27 maart 1958 schrijft „France-Observateur": „De aanvallen van kleine fascistische groepen op vergaderingen, van de linkerzijde nemen toe. In Metz heelt men een dergelijke bijeenkomst ver hinderd; in Grenoble is een bijeen- kemst van lyceïsten verstoord. Anti, Semitische relletjes worden gemeld uit diverse plaatsen.". Of men het streven van Poujadis- ten, koloniale groepen en reactionai ren van de uiterste rechtervleugel inderdaad met het woord „fascisme" aan mag duiden, is een vraag. Maar het is aan geen enkele twijfel onder hevig, dat de feiten, waarover de drie laatstgenoemde bladen spreken in Frankrijk langzamerhand een kli maat scheppen, dat het land rijp maakt voor een „coup d'état". DE STAATSGREEP, klassiek mid del in de Franse politiek sedert de dagen van generaal Bonaparte, wordt inderdaad achter de schéririen voor; bereid- Maar toch ook weer niet zó achter de, schermen, of de techniek ervan Iek't uit. „TEcole émaneipée" onthult in 1958 reeds alle details. Hetzelfde doet „F^ance-Gbservateur" nog geen jaar later, in maart van '57. Het blad beschrijft alle bijzon derheden van het komplot. Een machtsgroep in Algiers, een soort gelijke operatie in Parijs, een rege ring van „openbaar welzijn", die op het leger steunt, zich verzekeren van de medewerking van generaal de Gaulle om het- nodige prestige te verkrijgen: dat 'is het aldus „France-Observateur" wat de samenzweerders voor ogen zweeft. Volgens dit schema wordt inder daad in mei van dit jaar gehandeld- Achter het rookgordijn van de Al gerijnse strijd is een tijdbom gecon strueerd, Ais die tot ontploffing komt zakt de Vierde Republiek als een ^Kaartenhuis ineen. De Algerijnse Fransen zijn de straat opgetrokken om hun „oplossing" van „de Algerijnse kwestie" te forceren. Enorme menigten bestormen het gou vernementsgebouw In Algiers en trachten, door een rebellie tegen Parijs de politieke ontwikkeling in Frankrijk te bepalen ROOSENDAAL Het Nederland se detachement militairen, dat even tueel op verzoek van de secretaris generaal van de V.N. naar de Liba non zal gaan voor de bewaking van de grenzen van dat land met Syrië, is samengesteld uit vier officieren, veertien onderofficieren en 66 korpo- i raals en manschappen van het korps I commandotroepen te Roosendaal. Commandant van de „Libanese i brigade" is eerste-luitenant L. van Oyen, een oud Korea-strijder. Rfglifl TE 's-Gravenhage wandelend in een zonnige zijstraat, zag ik een bijzonder fraaie limousine aankomen, die nog geen meter van rm^ aj stopte voor een kantoorgebouw.' In de auto zat een generaal zeer ■stit generaal te mezen. Hij had zijn arm in het daartoe bestemde hangertje en hij verroer de zich nietmaar de militaire chauffeur fetonm er uit en ging, met een staatsstvkkerig stuk onder de arm het gebouw binnen. Toen ik net verder wilde lopen, omdat je nu eenmaal niet eindeloos kun.t blijven gapen, kwam er een klein, bedrijvig jongetje van een jaar of uier aan, fceefc naar de auto en bonsde met zijn vuistje te gen het raam. Nu zy» generaals tegenwoordig uaak mensen, die in de Werkplaats ran Kees Boeke werden gevormd. Ik bedoel daarmee dat zij karakter ologisch helemaal niet meer klop pen met de barse plaatjes, die vroe ger in ,£>e Notenkraker" stonden. Déze keek naar het jongetje, glim lachte als een civiel iemand en draaide het raampje neer. „Wat is er ventje?" vroeg hij so noor. „Wilt 11 hier weggaan?" zei het j on get je. De glimlach van c£e generaal kreeg een verbaasd accent. „Waarom?" vroeg Jt(j, .Waarop het jongetje zei: „V staat op me hinkelebaan", KRONKEL (Advertentie t.M Die elegante spuitbus is zo handig! Eéa druk op de knop en... pssst, de huid is be schermd door een b- zo -dun laagje weldadige olie. Nu kunt U zelf Uw,rug doen. Ideaal, ook voor'de kinde ren - ze houdeo nier van inwrijven. Nivea spray, reuze zuinig! «orm tv norma'e bus f JO grete but f 830 PORT SAID, De Noorse tank boot „Braconda" (12.296 ton) is in het zuidelijke deel van het Suez- kanaal aan de grond gelopen, waar door het verkeer in het kanaal vol ledig tot stilstand is gekomen. Het schip is onderweg van de Perzische Golf naar de Verenigde Staten. Later is het weer vlot ge sleept. Zauk hem ÜRIJPEH? ntEiPROÊTit is kans op E' Schietpartij LRTLf! SWOrtDS zor&e'rver DER VOOR, insPECTEUR IK HEB BLIP OnTDEKT. HIJ KOOPT ££/i KRAfirop DE. HOEK' MA6 IKMEEHaPtn ZOtKÊKflAftRÊLIP EHHAMIU? SS41. Brian wil,, dat de „Bella" de „Hanger volgt in de nauwe spleet, maar Smith maakt be zwaren. „Dat redden we nooit, meneer/ zegt hij. di» Schuit van ons ia veel groter dan dat jacht. JSoor eens hier, Smith," zegt Brian, „je schijnt te vergeten wie bier de baas is. Als je weigert begrijp je zeker wel, dat er voor jou en je fa milie ia Hellwick geen plaats meer is." Smith begrijpt die woorden maar al te goed: Brian heeft net in Hellwick nu eenmaal voor het zeg gen. Intussen is de „Ranger" door de spleet ge varen en nu komt het schip weer in open water. Kijk, het is een ruime baai, geheel door hoge ber gen afgesloten. Het water is spiegelglad en fel blikkert de zon tegen de witte rotsen. En daar, tegen die steile rotswand ligt een bark. Het is de „Rose of Hellwick"! DAGELIJKS FEUILLETON DOOR ANN BRIDGE 103 „Angus, zijn de krammetjes er al uit?" vroeg Julia, die terecht van mening was..dat' de Hertog de laatste vraag van kapitein MacNeill vol doende had beantwoord. „Ja, m'n beste kind; vanmorgen, is het gebeurd. Er is een hevige ziels strijd aan voorafgegaan, maar het is godzijdank nu achter de rug. Kijk, daar is Hugh ook met het een of ander ook daarvoor zij God ge dankt!" Hij nam een glas van het blad dat'door majoor Torrens vast gehouden werd, overhandigde het aan Julia en nam een ander. „MacNeill, hoe staat het roet Jou? Hugh, zeg me eens, ik meende laatst een glimp van je opgevangen te heb ben in Marrakesh, met een onmoge lijke snor op je bovenlip, het was één moment voordat juffrouw Pro- byn en -ik gebombardeerd weraen. Of had ik het mis?" „Myn beste Hertog, kan het zijn dat zelfs jij je wel eens vergist?" vroeg Torrens zijn woorden waren handig genoeg geformuleerd, maar zijn voorhoofd stond geïrriteerd. Maar zowel zijn handigheid als zijn geïrriteerdheid gingen aan An gus Ross-shire voorbij; deze liet zijn blik in het rond gaan tot hij de twee jonge Monro's ontdekte die, m een geprikkeld stilzwijgen gehuld, op hun glas stonden te wachten, zoals hun gevraagd was door hun gastvrouw. ..Mijn God! Is dat Colin niet?" riep hij uit. „Torrens, stiekemerd dat je bent, om hem de hele tijd verborgen te houden en onze liefelijke Julia die naar hem op zoek was in de kaken des doods te drijven - en dat, mag ik er wel aan toevoegen, terwijl je zelf als de bliksem bij diezelfde ka ken vandaan probeerde te komen! Ik ga hem even goeiendag zeggen" en hij beende naar hem toe met het glas in de hand. Julia gunde zichzelf weer een klein pleziertje door naar kapitein Mac Neill te kijken; zijn gelaatsuitdruk king stelde haar niet teleur. „Ik vina au «neuraal erg amusant," zei ze. niet?" „Het heeft tenminste de verdienste van het onverwachte, als dat een ver dienste is," zei hij langzaam, maar nu iets minder stijfjes. Op dit moment kwam majoor Tor rens op Julia toe met een ander glas in zijn hand. „Ah, dank u wel. Wat denkt u, zou den wij niet eens een keer een klein gesprekje met elkaar kunnen heb ben?" „Ja, dat zou misschien wel wense lijk zijn. Alleen, met al deze mensen hier Hij keek om zich heen. „Is er niet ergens een hoekje vrij? Wat vindt u van het dak?" Hij stootte een kort lachje uit. „U schijnt al evengoed op de hoog te te zijn van dit huis als van alle andere dingen. Ja, het dak lijkt me wel het beste." Julia ging hem voor. De lucht woei' koel en geurig in haar gezicht toen ze de deur opende; de hemel was overdekt met sterren en de zee con verseerde zachtjes met de rotsen in de diepte. Aan de ene zijde straalde Tanger een zachte gouden gloed uit, hier en daar versierd met kralenket tingen van helder glinsterende licht jes; aan de andere zijde zag ze, toen ze op het dakmuurtje ging zitten, één enkel lichtje schijnen tegen de donkere helling beneden. „Dat moet het huis van Nulifer zijn," zei ze, er met haar sigaret naar wijzend. „Ja. „Er klonk nog steeds een zekere vij andigheid door in 's mans toon; lang zaam draaide ze zich helemaal naar hem om, „Kijkt u eens, majoor Torrens, ik geloof niet dat een van beiden er iets bij wint wanneer we ruzie ma ken of er zelfs maar omheen draai en. Ik weet dat u iets tegen mij hebt maar om eerlijk te zijn, ik' heb ook iets tegen u." „O ja? Hoezo?" „Wel, ik mag aannemen dat u' de moeite genomen hebt te informeren naar Colins familie voor u hem aan de haak sloeg voor een dergelijk soort werk of niet?" Ja, natuurlijk/' „Wel als u dan wist dat hij de eni- ge zoon van zijn moeder en dat zij weduwe is, vindt u dan niet dat het onverantwoordelijk om niet te zeggen meedogenloos, van u was hem te verhinderen de brieven te beant woorden waarin hem dringend ge vraagd werd naar huis te komen of de advertenties?" „Heeft hij u gezegd dat ik het verhinderd heb?" vroeg Torreus. „Nee, natuurlijk niet. Maar ik ken hem, en nu ik u ontmoet heb ben ik er volmaakt van overtuigd dat hij het met u besproken heeft en dat hij op uw aanraden niet geantwoord heeft. Durft u te zweren dat het niet zo is?" „Nee, dat hoef -ik niet te zweren •ik voel me meer m de stemming voor iets anders. Maar goed, ik heb hem datgene aangeraden wat mij in de gegeven omstandigheden het beste toescheen. Toen hy voor mij begon te werken heeft hij tegelijkertijd be paalde verplichtingen op zich geno men waaronder de zeer besliste plicht tot geheimhouding." Hij zweeg even, „En ik heb ter wil le van hem heel wat onaangename publiciteit in de doofpoL laten stop pen." „O, dat weet ik. Dat jaja, en dat u hem in dienst genomen hebt was niet anders dan liefdadigheid van uw kant en ik ben u er erg dankbaar voor. Tussen twee haakjes, u was het toch die zijn laatste brief in Ceuta op de post hebt gedaan, is het niet? Bij wijze van afleidende manoeuvre? Torrens begon te lachen maar deze keer klonk zijn lach echter, bij na vriendelijk zelfs. „U hebt een goed gevoel voor de tails! Ja. inderdaad." „Mooi. Dat was één ding dat ik wilde weten." „Zijn er ook nog andere?" „Zeker, Als de zaak in kannen en kruiken is in Parijs, waarom haalt u dat Astriaite-goedje hier dan in 't geheim vandaan, met alle risico's eraan verbonden?" „Ik merk dat Colin uit de school heeft geklapt," zei Torrens. „Niet wat betreft de r-i m die wist ik allan'g," zei Jul'3 „Wel verduiveld." „Ja, maar het doet cr met toe van wie. Maar gaat u -verder." tWordt veivolgd)

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Parool / De Schiedammer | 1958 | | pagina 1