M
IJSLAND-VISSERS
■HBBl
m
m
Vooronderzoek in
Leeuwarder cel-
moord gesloten
AAN HET EINDE
van het
HOOFDSTUK
Eeir ^olijke achtervofging in negen etappes
Danny
Janine
komt op de proppen
New Yorkse kunsttempel
van 300 miljoen gulden
Elizabeth Taylor eist twintig
miljoen schadevergoeding
mi
HELM
f?E
a b
Doodstraf voor
twee Jordaniërs
Plakte dokter
O, bekentenis-
briefje dicht?
SPROETJE SPARKS
Spanje vinden
bijzonder soort vis
Voor vliegramp, die
liaar man. Mike Todd
het leven kostte
Vier jaren geëist
tegen inbreker
door FRANK GODWIN
AVONTUREN
VAN
Vrijdag 22 augustus 1958
DE eerste september, de dag waarop het XJsJandse besluit tot uit
breiding der territoriale wateren om het eiland tot twaalf mijl uit
de kust, ingaat, nadert nu snel. Het doel van dit besluit, men
weet bet, is om de buitenlandse vissersvloten te weren van wat
waarschijnlijk de btste visgronden zijn van de -Noordelijke Atlantische
Oceaan. De IJslander* willen deze visgronden geheel voor zich reserveren.
Zij vestigen de aandacht op het feit. dat zij eigenlijk geheel van de vis
afhankelijk zijn. De oppervlakte cultuurland op het eiland is gering, bos
groeit er niet. en het enige wat de bodem nog levert is vulkanische stoom,
die doe/ de centrale verwarmingen van het kille Reykjavik wordt geleid.
Gun ons onze enige welvaartsbron, zeggen de IJsIanders tót de. Europese
zeestatengij hebt er zoveel andere!
Het 4jn vooral de Britten, tegen wie de maatregel is gericht; en zoals
de zaken thans staan weigeren 'dje er zich bij neer te leggen. Op de
IJslandse argumenten gaan zij niet in. Hun standpunt is eenvoudig! dat de
IJsIanders'niet het recht hebben, eenzijdig verandering te bréngen in de
sinds mensenheugenis geldende regels omtrent de territoriale wateren. De
zee is altijd vrij geweest buiten de driemijlsgrens én moet dat blijven. Het
is een standpunt, dat in Nederland stellig begrip vindt, al voelt men er
hier misschien ook wel Jets in van de aanmatiging van de grote mogend
heid. Want achter de Britse opvattingen, dat het hier betreft een eenzijdige
en onrechtmatige daad, slaat ook het belang van de Britse visserij en staat
ook de onwil van het sterke Croot-Brittanje, dit van het zwakke IJsland te
aanvaarden.
Van de Bussen heeft Groot-Brittanje het wel aanvaard. In de Russische
kustwateren geldt al lang de twaalf mijlsgrens. en ofschoon Britse vissers
wel eens permissie krijgen, daar binnen Uuri beroep uit te oefenen, heeft
de regering in. Londen zich toch in feite bij de toestand neergelegd. Dit is
een zwak punt, juist in de uitsluitend juridische benadering van het
IJsland ,v geval.
EN raoet dingen als deze eerlijk bekijken. Het is duidelijk, dat er
een ruime vrije .zee dient te blijven, maar aan de driemijlsgrens
fs allang de historische rechtsgrond ontvallen. Er, men kan. zich
bovendien een zee voorstellen, waar alles vrij is behalve vissen.
Het is ook ntet juist, aan de IJslandse motivering geen aandacht te schen
ken. Anderzijds gaat het natuurlijk ook niet aan, de bepaling van de
grenzen der territoriale wateren geheel over te laten aan de oeverstaten,
Er zijn Zuidamerikaanse republieken, die rechten pretenderen op wateren
tot enige honderden mijlèn uit de kust. Zoiets is natuurlijk te dwaas om
los te lopen. Goed omschreven internationale regels op dit punt zijn dan
ook onmisbaar.
Er zit in het IJslandse geval verder een politiek element, dat tot twijfel
stemt Er. regeert in het land een coalitie, waar de communistische partij
deel van mtmaakt.. Aanvankelijk' leek het er dan ook op, dat het land
tiit .de NAYO zou treden en de Amerikanen zou verzoeken, de grote en
belangrijke luchtbasis Keflavik te ontruimen. Dat het er niet van is ge
komen, is mede het gevolg geweest van het Russisch optreden in Hongarije.
Thans' echter ziet de communistische partij op andere wijze haar kans
schoon. Zij is het vooral, die propageert, geen duimbreed toe te geven.
De minister van Visserij, Josef son, is een communist. De Sówjet-Unie heeft
riet verzuimd, zich achter het IJslandse besluit te scharén en daarenboven
ee». handelsovereenkomst en een krediet aan te bieden.
He, behendig spel van de Sowjet-Unie trekt de aandacht; en het zou
ook daaom wel zeer kortzichtig zijn, op het IJslandse besluit te reageren
enkel in termen van geweld. Men kan de souvereine rechten van de
IJsIanders op de wateren rondom hun eiland' buiten de drienujlszone
in twijfel-trekken; maar niet die op hun eigen land, dat nu een belang
rijke, ja, onmisbare, schakel is in de keten der NAVO-landen:
WANNEER ten opzichte van de landen van hel nabije Oosten zo
dikwijls wordt gezegd, dat. men er geen houding tegen mag aan
nemen, die de bevolking haast automatisch in Russische richting
drijft, dan geldt dat minstens even sterk voor een Noords land
als IJsland. Het is onverstandig en niet-meer in de geest van deze tijd
om alleen maar te zeggen: van 1 september af geven wij de IJsland-
vissers gewapend geleide mee. Dan hebben de goedwillende elementen op
IJsland nauwelijks meer een keus, al blijft theoretisch een beroep op de
V.S. mogelijk, zulks op grond van de overeenkomst over de Keflavik-basis.
die IJsland bij een aanval van buitenaf Amerikaanse steun garandeert.
Als.er.ooit reden tot overleg is, dan is het in dit geval; en volgens de!
jongste berichten is dit overleg (achter gesloten deuren 1 ook reeds gaande.]
Er waren eerder reeds aanwijzingen dat de regering van IJsland toch niet
zo eensgezind is over de zaak, als het tol dusver naar buiten de schijn]
had. Minister-president Jonassen had al gewaagd van de mogelijkheid'
van een compromis. Het is bekend, dat Nederland onlangs een verbreding)
van de territoriale wateren tot zes mijl in overweging heeft gegeven. De]
heer'Jonasson ziet het waarschijnlijk niet in die richting; maar in elk geval
is het moedgevend, dat er bereidheid bestaat de weg van liet verstand
te volgen, nu die kennelijk nog open is.
«illffilülii»
HET doet ons genoegen de lezeressen en lezers
in deze vakantietijd een luchtig film-feuilleton
te kunnen aanbieden. Het verhaal, naar de MGM-
fiim „Lopen of liften", vertelt over twee kinderen,
die uit een Zwitserse kostschool ontvluchten om
hun ouders in Parijs op tc zoeken.
In september zullen op deze plaats weer geregeld
de artikelenseries verschijnen, die actuele zaken,
die meer dan normale belangstelling \erdienen,
tot onderwerp hebben.
ü'IÜiil
O
De nacht is warrn en stil. Na een
poosje verbreekt Janine het stilzwij
gen.
„Onze ouders zullen wel opkijken,
hè Danny?"
..Ik denk het ook wel. Maar je weet
nooit hoe volwassenen zulke din-
een opnemen, ze zijn altijd zo wis
pelturig. Mijn vader reist door heel
Europa. Daarom heeft hij me op die
kostschool gedaan. Maar als ik uit
mezelf naar Parijs ga. zal hij wel in
zien. dat ik best voor mezelf kan
zorgen."
..Ik hoop. dat "riln moeder dat ook
7ai begrijpen," zucht Janine. al half
in ri«a;o. „Ik vind het niet goed voor
grote mensen, om teveel alleen te
zijn. Bonr.e nuit, Danny Fijn dat ik
nice mocht.''
„Dat is wel goed." zegt Danny.
.Om de waarheid te zeggen, val je
me erg moe. Je bent niet zo lastig
als ik gedacht had."
Janine glimlacht gelukkig. Dan
vallen ze in een diepe slaap. Op de
krekels na. is het overal doodstil.
AMMAN Een Jordaanse krijgs
raad heeft twee jonge Arabieren we
gens het plegen van bomaanslagen
in Amman ter dood en drie andere
tot gevangenisstraffen veroordeeld.
Een. van de laatste drie is het 19-
i jarige meisje Nadia SaJti. Zij werd
i tot zeven en een half jaar gevange-
1 nisstraf veroordeeld, maar dit werd
onmiddellijk gewijzigd in drie jaar
i dwangarbeid. Haar verloofde, de 22-
i jarige Stepho Theodore Stephan,
Jkreeg.de doodstraf.
Alle veroordeelden zijn Palestijnse
vluchtelingen. Een van de verdach-
ten, de 25-jarige Basil Hamati, die
,i:i dienst van de Verenigde Naties
k was, werd ervan beschuldigd in
vliegtuigen der V.N. explosieven
'Jordanië te hebben binnengesmok
keld. Hij werd tot vijftien jaar. ge
vangenisstraf veroordeeld.
De 22-jarige Ahmed Mahmoud
'Ibrahim, die ambtenaar was op het
[Jordaanse ministerie van Gezondheid
i en voor de leider van het groep ju
werd gehouden, is ter uóod veroor»
deeld.
i De vijfde verdachte, de 22-jarige
istoffeerder Hamad Tewfiq Sammour
I uit Amman, werd tot tien jaar ge»
I vangenisstraf veroordeeld.
if,N learme zomeravond. Dan roept een hoog meisjesstem-
ttj. v„7 metje zachtjes: „Danny. Dannyl
riet maanlicht glijdt over Janine Duval komt te voorschijn.
het arote, Zwitserse chalet. Lange blonde haren slieren om haar
Voorzichtig wordt een **JMr
opengeschoven. Danny An- „Janine. "Wat kom jij hier doen?"
drews, een guitig Amerikaans nMt
jongetje, iaat ztch muisstil tn parijs.'?
de tuin zakkem Op zijn rug wS* iH£VA"£
bungelt een pakje m een knal- pen< xoe, Danny, neem me mee. Jk
rode zakdoek. Behoedzaam zü'niet testig ziin;' 4 n*kr het ra&m.
SÏuipt hij naar de hoge muur,. Meisjes"" kunnenmiels. Ze'worden gens. die in lange rijen staan te
die de kostschool van dr. Só- moe en- gaan huilen en willen naar wachten, te. controleren. Ze hebben
InitP «jchpirir i:nrt rif huifevwe- huis.helemaal geen erg in de twee'kleine
lazse sctieiat van ae ovueuwe panny draait zich om„ en loopt schimmen, die vliegensvlug achter
relet, riVf Olijjt. staan en tUXS- weg, Janine begint te snikken. Het hun rug de grens over sluipen. Op
tert Er Is alleen maar stilte, geluid maakt hem onzeker. Hij'staat veilige afstand maakt Danny eer,
j 7 i «+n* stil en kJjkt naar haar. vreugdesprong en roept: „Vive la
Q.a,n de hemel schitteren ster- „Luister. Janine. Ik moet iets doen France!"
ren. De jongen klautert behen- in-Parijs. Mijn vader is daar." Onder een paar grote bomen ma-
riin iw een hnnm <tnrinat oo de .-iMijn. moeder ook,1' hakkelt Ja- ken ze hun kamp, „Hier gaan we
aig in een ooom, springt op ae mne ge is me ai een jaar met ko- slapen. zegt Danny. ,,geen mens die
muur en laat zich er aan de men opzoeken. Hier." jZe haalt uit ons hier ziet.''
op zijn tenen sluipt - Danny
(Van onze correspondent)
NEW YORK. Een
nieuw cultureel project
is in New York opgezet
om binnen vijf-jaar een
kunsttempel te bouwen
voor schilderkunst, ope
ra, toneel, ballet en mu
ziek. Als plaats in Lin
coln Square gekozen,
een kwartier gaans van
de tegenwoordige thea-
terwijk gelegen.
De plaats die het to
neel er'ga at innemen 2al
verschillen van het ge
wone theater, waarbij
eerder gelet wordt op
goede recettes dan Op de
culturele waarde. Het
wordt een toneelcen
trum met „oorspronke
lijkheid en stoutmoedig
heid". Robert "Whitehead
die de leiding heeft van
de toneelplannen wil
een traditie vestigen.
De kerr zal zijn een
vast gezelschap dat
nieuwe moderne stuk
ken en soms - ook klas
sieken zal Spelen. Ame
rikaanse stukken heb
ben de voorkeur, maar
ook buitenlandse wer
ken komen in aanmer-
king.
Van een vergelijking
met beroemde Europese
gezelschappen, zoals de
Old Vic of de Comédie
franeaise wil Whitehead
niet horen. Hij wil niet
inplanten op iets anders.
Het moet iets worden
wat typisch is voor
Amerika en de tradities
van dit land.
De bedoeling is dat
het toneelcentrum al be
gint te werken voordat,
het nieuwe gebouw
klaar is.
De stichting voor het
kunstgebouw op Lincoln
Square wordt geleid
door John D. Rockefel
ler de derde. Voor' de
bouw is 300 miljoen
gulden nodig. Huisves
ting in het gebouw zul
len vinden de Metropo
litan Opera en het New
Yorkse Philharmoniseh
Orkest.
Van mevr. V. Beau
mont Allen is een gift
van 12 miljoen gulden
ontvangen voor de bouw
van een theater met 1200
plaatsen. Dit zal het
centrum worden van de
toneelsectie in het pro-
ject.
andere kant weer vanaf rollen. ecn pakJe- Daw rar,aktf
Met een zachte plof valt hij in de „Chocoiadeeake," zegt hij likke-
berm van de zilverachtige weg, die baardend. Dan. plotseling heel bars.
zich verliest in de heuvels bij de „Maar als je soms denkt, dat je nu
Franse, grens. Hij staat op, en slaat mee mag
zijn kieren af Dan loopt hij de weg Janine zegt niets. Vertrouwelijk
op. Luid klinken zijn voetstappen in geeft ze Danny- een warm handje,
de stille nacht. Te iuid denkt hij. voordat hij' het weet. lopen ze samen j
Dan opeens hóc/rt hij achter zich de weg op; in de richting van de,
gekraak en geritsel. Als een haas heuvels.
schiet hij het struikgewas in. De „Vooruit dan maar," zegt Danny
takken striemen zijn gezicht.-Af en .zuchtend. Maar ik zie er niets in J
toe blijft hij staan en luistert. Hét laat ik je dat vertellen. Janine."
geluid komt dichterbij. Hu rent weg. Laat in de donkere nacht, berei-
Buiten adem verbergt - hij zich ten' ken ze de Franse grens. De douanes
slotte achter een boom. Na een paar zijn druk bezig met grote vrachtwa-
minutcn beginnen de struiken heen
en weer te zwiepen. Zijn adem stokt „Voorzichtig"., zect nanny,
in paniek „Eerst even verkennen
LEEUWARDEN Het voorberei-
S -i deiide onderzoek in de geruchtma-
1 YrAfmif]pr7nf>kfir<ï irt kende vergiftigingszaak in de Leeu-
VJ^iUlUllUCIAUt-JVCIÖ lil warder strafgevangenis is thans af
gelopen. De officier van Justitie mr.
M. H. Gelinck heeft de zaak nu ver
wezen. naar de rechter-cormmssarls.
Deze in de annalen van de Neder
landse criminele historie hoogst
merkwaardige zaak is zoals men
weet ontstaan door de dood van de
34-jarige tot levenslang veroordeelde
gedetineerde A, L., die In februari
van dit jaar in dft gevangenis stierf
door cyaankali vergiftiging.
MADRID De internationale
groep van grotonderzoekers, die de
grotten van het „Oog van Guarenas"
onderzoekt, fn de Spaanse provin
cie Burgos, heeft een doorzichtige vis
ontdekt.
Het is maar een kleine vis. De ont
dekking is van biologisch belang.
Deze merkwaardige vis, die zijn
hele leven in ondergrondse rivieren,
meren of waterplassen doovbven .ft,
wordt thans door de laboratorit-m-
afdelh j van de gtoep onderzc.::ht.
Het resultaat van dit onderzoek zal
binnen enkele dagen bekend worden
gemaakt.
De Berkelse arts O. wordt er sinds
dien van verdacht, hierin de hand te
hebben gehad. Het voorbereidend
onderzoek heeft aangetoond dat de
Berkelse arts, die nauw contact had
met de overledene en na diens dood
een schrijven óverlegde waarin L.
bekende schuldig te zijn aan de dood
van mevrouw 0„ beschikte over cy
aankali. Tevens he^ft een chemisch
onderzoek in het gerechtelijke la
boratorium in Den Haag interessan-
NEW YORK. Elizabeth Taylor
eist b'ljna - twintig miljoen gulden
i schadevergoeding van degenen die
de zorg hadden voor het vliegtuig,
waarin haar man, de filmproducent
Mike Todd, verongelukte.
Zij cn d,e eveneens Mike geheten
zoon van de verongelukte showman
hébben drie maatschappijen voor dit
bedrag aangesproken: de Michael
Todd Maatschappij N.V.. die de za-
kelijke belangen van Mike Todd be-
hartigde als beheerder van het toe
stel, en de ondernemingen die het
vliegtuig verhuurden en in onder-
houd hadden. Zij worden beschul-
i digd van grote nalatigheid bij be*
heer. onderhoud en inspectie van het
i vliegtuig.
1 Bij de vliegramp met de „Liz"
werden nóg drie mensen gedood: de
i vlieger, de tweede piloot en seena-
rioschrijver Art. Cohn. De weduwe
van de laatste eist een schadevergoe^
i ding van ongeveer zés miljoen gul
den.
te feiten aan het licht gebracht. De
bekentenis van L. bleek dichtge
plakt met plakband, dat was bevoch
tigd door iemand die niet dezelfde
bloedgroep had als L., doch een
bloedgroep overeenkomend met die
van dr. O. Over dit. feit is O. die
nog steeds geïsoleerd zit in het Leeu
warder huis van bewaring, nog niet
gehoord.
De rechter-commissaris zal nü be
ginnen met de verhoren van O, en. al
degenen die op enigerlei wijze bij
deze zaak betrokken zijn- Dit onder
zoek zal naar men hoopt definitief
antwoord kunnen geven op de nog
altijd duistere vraag, hoe de cyaan
kali in de gevangenis kwam en hoe
L. het toegediend heeft gekregen.
HAARLEM De officier van jus
titie heeft vier' jaar geëist tegen de
28-jarige Haarlemse schilder J. S.
die in maart uit de kantine van een
machinefabriek een bedrag van
105.— had gestolen, en op 1 april
245.— uit een woning aan het Ken-
nemerpleio;
Tijdens de behandeling bléëk'dat
de verdachte zich ook schuldig had
gemaakt aan diefstallen in het tele
foonkantoor en de kantine van de
spoorwegen te Haarlem en;verder in
Utrecht, Egmond aan Zee.' Rhenen,
Amsterdam, Veenendaal, Muider-
berg, Voorschoten en Weesperkarr
spel.
KAAP CANAVERAL Het Ame
rikaanse leger is bezig, een. Jupiter
C-raket gereed te maken voor het
lanceren van een nieuwe satelliet.
Het is niet bekend wanneer de lan
cering zal plaats vinden.
(Advmeniie i.Af.J
Door Nicholas Blake
b.uN v we KufiMÊN HieRriier 5
E£UWl6 8llJV£nittGAKyT?
KErtOFDÉKUSTVtllIG tVOORZKH-
15. -*-/\ Tia.HOOfc!
Nl£T3TÊZItflÖA jij VASTM£T
PATry MAAR HÜ1S,BUCK,.IK
HAALJULUC ZO l/i/tUD...
BüKKtN, DUMAAy! Wé.
WACHTÉM TOTDé KinOER^n J /r0f<E.
wtGziin! 15uck
41
3390. Het weer is nog steeds slecht en wanneer i makkelijk moet zijn om het wrak ^nden. want
Rob boven op de Brandaris staat, ziet hij uit over het is daar ter. plaatse niet diep. l,.Dan fa ik^er
een zee, waarvan de golven worden voortge
stuwd door een harde wind. Hij laat zich de
plaats, waar de „Baltic" moet zijn gezonken zo
nauwkeurig mogelijk aanwijzen. De man, die de
ramu heeft gadegeslagen, meent, dat het vrij ge-
I eens "op af. zodra het weer een beetje is opge-
klaard." zegt Rob. Hij bedankt de man en gaat
terug naar de haven. Aan boord van de op ae
2eebodem liggende „Baltic" )s men allesbehalve
I tevreden over de tot nog toe bereikte resultaten,
want die zijn nihil! Bartsick cn Lodde overleg
gen. wat hun nu te doeia staat. ,.Ik geloof," zegt
Lodde, „dat wc aan de wal meer gegevens kunnen
krijgen. Zal ik op het eiland eens een kijkje
gaan nemen? Aldus wordt besloten; y
Nigel las door, in de hoop een
verklaring te- vinden voor „Rock-
inghams" lemen voeten. Zijn naam
kwam echter niet opnieuw in het
hoofdstuk voor. Halverwege -de blad
zijde, maar nog in hetzelfde hoofd
stuk begon een nieuwe alinea:
Zo sioep ik uoor het eerst cis
schrijfster de vleugels uit. Maar. nog
iets anders was in my acn het ont
luiken, klaar om tot volle bloei te
koinen bij de eerste aanrakmg van
de zon. Ik teas negentien, een vurig
onenmreh meisje, en mijn -rrpume-
lijkheid worstelde haar boven'te ko
men als een vlinder uit zijn cocon.
"Wat kü» man zel/s de meest ge
voelige en oprechte ma« en daarvan
zijn er nog enkeleGoddankwat
kan een man weten van de zoete
verwarring, de stralende Verwach
ting, de trillende kloppende -extase
die bezit neemt van een meisjeshart
als het zich voor het eerst naar de
liefde wendt, als een heliotroop naar
de zon? O, die betoverende dagen
toen we verliefd waren op de liejde.'
IVanneer olies beroerd wordt door
f het „licht dat nooit op land of zee
- te zien Was"!
Als ik'.terugblik op die tijd. nu dat
de wond geheeld is en de bitterheid
reeds lang vergeten, kan ik zeggen
mét de dichter: ,.Zo droej. zo vreemd
die dagen zijn niet meer."
Ja. ik werd verliefd. En met mijn
tiejde kreeg- ik al die opgekropte
vurigheid, hetverlangen om te ge
ven, tc geven zonder op de prijs
te letten, waarvoor myn leven thuis,
helaas, nooit een uitweg geboden
had. De man die ik koos is versche-
tien.
Nigel draaide de bladzijde om.
Hij had de notitie die inspecteur
Wright aan de volgende pagina ge
hecht bad niet no Jig om hem te ver
tellen dat dit de bladzij was die
de moordenaar had ingelast. Het vel
was net iets witter dan de vooraf
gaande en de volgende pagina's, die
al maan ^n in die stoffige kamer
bij Wenham Geraidine hadden ge
legen. Tenzij miss Miles zelf onlangs
de laatste pagina van dit hoofdstuk
had weggehaald en opnieuw geschre
ven, kon er niemand anders dan de
moordenaar verantwoordelijk zijn;
en miss Miles manier van schrijven,
snel en onkritisch, maakte het uiterst
onwaarschijnlijk dat ze-nu juist de
ze pagina overgeschreven zou heb
ben.^ Bovendien was er nog de aan
wijzing van het vel dat na de moord
in de typemachine gevonden was
en waarvan de regelafstand niet meer
klopte omdat het er uitgehaald was,
om als bewijs te dienen dat de moor
denaar had zitten typen nadat hij
zijn daad gepleegd had. Nigel las de
laatste pagina van hoofdstuk vier:
i« mijn dromen, nog vaak na de
dag dat het lot dat ons samenbracht
ons weer van elkaar scheurde. Maar
ik. heb hem nooit meer in levenden
lijve gezien. Hem na al deze jaren
te ontmoeten is iets ondenkbaars.
Fn toch schenen we gelijkgestem
de zielen! Ik beminde hem
ja, ik beken het zoals ik
sindsdien nooit 7neer heb liefgehad.
Ik gaf hemalles. Vrij en fier, met
alle hartstocht van.een .hart dat naar
liefde hunkerde, heb ik gegeven.
We waren beiden arm en moesten
vechten om in leven te blijven. Van
ecn huwelijk kon geen sprake zijn.
Misschien toie zal het zeggen?
als ik een kind van hem gehad-had,
zouden we de armoede hebben kun
nen doorstaan, de desillusies waar
van het vlees de erfgenaam, is, heb
ben kunnen overleven, en hand in
hand door het leven hebben kunnen
gaan. Maar de onnaspeurlijke Voor
zienigheid besliste anders,
Tegen het eind van dot jaar werd
ik ernstig ziek. Goede vrienden
leenden mij geld om naar het bui
tenland te gaan en enkele maanden-
in een sanatorium door te brengen.
Toen ik terugkwamu?cs mijn ge
liefde verdwenen. Ik zal een sluier
trekken over mijn lüden. Ik kan
daar nu dankbaar voor zijn, want
dat lijden gaf mij de diepe sympathie,
het begrip voor menselijke: pijn en
menselijke moed, die roy an staat ge
steld hebben anderen door mijn boe
ken te helpen. Maar destijdsmet
niets om tne oan hem te herinneren
heb ik geleefd in ëen eeuwigheid
van eenzaamheid, leegheid een
ijstijd, een steenwoestijnVandaag
nog aarzelt mijn pen als ik deze her
inneringen wil nagaan
„Deep as first love, and wild with
all regret;
O Death in Life, the days that are
no more."
Nigel las door tot het eind van het
manuscript. Het behande'1 -j het
leven van miss Miles tot aan haar
derde echtgenoot. Er werd niet ge
sproken over de vriendschap die de
ze echtgenoot aanknoopte met de
jonge Basil Ryle, evenmin als over
de episode toen de schrijfster ge
treiterd werd in de mess van gene
raal Thoresby, De geboorte van Cy
prian Qjeed werd beschreven tot in
alle klinische en .emotionele details:
daarna vervulde hij voornamelijk
de functie van. een knop waaraan ze
haar theorieën over het opvoeden
van kinderen en haar weelderige sen-
timentaliteiten over het moederschap
kon ophangen. Het. resultaat van
zo'n 70.000 woorden van Millicent
Miles was dat Nigel hevig verlangde
naar het gezelschap van een echte
vrouw. Hij belde Clare Massinger
en nodigde zichzelf voor het diner.
Nadat ze gegeten hadden overhan
digde hij haar de laatste twee pa
gina's van hoofdstuk vier; Zij 183
ze met zichtbaar groeiende afschuw,
„Wat betekent dit van ,nog aarzelt
mijn pen als ik deze herinneringen
wil nagaan'?" .was haar eerste com
mentaar. „Ik had gedacht dat. ze die
rommel op eeri typemachine afra
telen,"
„Dat deed ze ook. Het is een dich
terlijke vrijheid. Je kan moeilijk
verwachten dat ze zou zeggen ,myn
typemachine trilt.' In ieder geval,
die laatste pagina heeft ze niet zelf
geschréven,".
Nigel legde hetuit. Clares stem
klonk schel toen ze zei:
„Maar dat is afschuwelijk! Wil
je daarmee zeggen dat hij rustig asn
de typemachine ging zitten cn ter
wijl zij daar in haar bloed lag te
baden?"
„Het lijkt waarschijnlijk. De aan
knoping is een. knap staaltje, vind
je niet?"
„De aanknoping?"
(wordt vervolgd)
