De kernproeven; enig uitzicht
am
LOPEN
LIFTEN
AAN HET EINDE
het
HOOFDSTUK
of
i Een vrolt
jke achtervolgii
ig
in negen
appes j
Peru
„Hugo de Groof'-wrak
haast niet te bergen
van
Bondgenoten tegen
wil en dank
Nieuw Russisch Noodweer treft
zevenjarenplan
Boerderij niet hele
inboedel verbrand
Engeland en
Frankrijk
ZALM IN BLIK
VERGIFTIGDE
VIJF MENSEN
Proehl handen
Tafrffia. Homea-Cetei
Oorzaak blijft
nog raadsel
STAATSEXAMEN (HBS Gymn.)
RESA-S-MLVERSUM
SPROETJE SPARK
door FRANK GODWIN
Zaterdag 23 augustus 1958
TERWIJL de wereld vol gerucht was over de gebeurtenissen in het
nabije Oosten en de kranten verhalen brachten over de prestaties
van de Amerikaanse atoomduikboot, vergaderden aan de oever van
het roeer van Genève in serene stilte de deskundigen van enige
grote mogendheden over de vraag» in hoeverre ontploffingen van kern
wapens controleerbaar- zijn. Dat deze eonleientie zo weinig belangstelling
genoot, was zonder twijfel mede het gevolg van het feit, dat haar bijeen
komsten plaats vonden in strikte beslotenheid. Maar een andere en
belangrijker reden 2oeke men in de hoedanigheid van de deelnemers en
In hun opdracht. Daar te Genève -waren bijeen geen staatkundige maar
wetenschappelijke figuren, en deze hadden van hun regeringen het uit
drukkelijke consigne meegekregen, zich te onthouden van overwegingen
van'politieke aard. Geen beslissingen maar een rapport, ziedaar wat van
deze conferentie was gevraagd. En dat rapport, een geheim stuk, zal
worden uitgebracht of is het al.
Wij zijn niet in staat uit eigen wetenschap iets uit dit rapport te ver-
klappen, Natuurfiik niet. Maar wij kunnen wel de aandacht vragen voor
datgene, wat op ongetwijfeld geoorloofde wijze wereldkundig is geworden,
namelijk dat de deskundigen een controle van kernontploffingen zeer wel
mogelijk achten en dat zij er reeds een systeem voor hehben ontworpen.
Dit is een resultaat dat bezien mag lijden en dat een bevestiging is van
de reeds meermalen bij vroegere gelegenheden opgedane ervaring, dat met
de Russische mensen van de wetenschap uitnemend .valt samen te werken
wanneer zij eenmaal zijn bevrijd van de doorgaans op hen rustende
politieke druk. Het rapport kan dienen ais basis voor een nieuw politiek
gesprek, nadat,vorige onderhandelingen zo teleurstellend weinig resultaat
hebben opgeleverd.
tl1 R zijn ditmaal goede redenen om tastbare resultaten te ver-
I—wachten. Niet, dat de velden wit zijn om te oogsten: zo gunstig
I a is het in onze verdeelde wereld waarlijk niet gesteld. Maar de
Russen hebben hun kernproeven reeds sedert enige tijd (voorlopig)
gestaakt, en nu zijn Amerika en Groot-Brittanje bereid, met ingang van
oktober hetzelfde te doen. De Britten, zullen tevoren nog een klein pro-
giamma van proeven afwerken, maar spelbreker zijn zij in elk geval
niet. Moeilijker is de zaak met frankrijk, waar de wind thans sterk
waait uit de richting van het glorierijk verleden en dat daarom meer dan
ooit zelf kernwapens wil kunnen aanmaken.
Of dit bezwaar -niet kan worden opgelost? Wij geloven het wel. Het
valt niet in te zien. waarom Frankrijk niet zou kunnen beschikken over
de ervaringen van zijn bondgenoten Groot-Brittanje en de V,S.» waardo»»r
het eigen proefnemingen achterwege kon laten. 1» elk geval is het nauwe
lijks aannemelijk, dat een overeenkomst tot het over de hele linie stopzetten
van kernproeven zou afstuiten op Franse tegenstand. Komt zo'n overeen
komst te eniger tijd tot stand, dan is dat een belangrijke stap voorwaarts.
Sommigen zullen zelfs geneigd zijn om te zeggen: een definitieve stap.
Maar zover gaan wij niet.
Want men dient er zich rekenschap van te geven, dat de Sowjet-Unie,
tot haar houding is gekomen op grond van het feit, dat zij (voorlopig)
voldoende ervaring bezit met de tactische en strategische atoomwapens.
Eenzelfde overweging kan bij Eisenhower aanwezig worden geacht, al zal
hij ook nog wel andere motieven hebben. Als de proeven eindigen betekent
dat, dat er geen radio-actieve stoffen meer in de atmosfeer worden ge
bracht; maar de vervaardiging van kernwapens en andere wapens gaat
door.
MEN zal dan ook goed doen, oxn in een zeer partiële overeenkomst
niet zoiets als de redding van de wereld te zien. Die redding
ligt in werkelijkheid nog in een ver verschiet en hangt waarlijk
niet uitsluitend van de kernwapens af. Men heeft geen kern
wapens nodig om oorlog te voeren en de wereld te verwoesten. Hoe
ontzaglijk groot betekenis en dreiging er van ook mogen wezen, ze zijn
toch onderdeel van een groter probleem, n.l. dat van algehele uitbanning
van de oorlogen.
Zo gezien is de volgorde niet eerst stopzetting van kemproeven en dan
•uitbanning van de atoomwapens; op het eerste besluit moet volgen een
overeenkomst inzake vermindering van de bewapeningen, de kernwapens
ingesloten. Want men vergete nooit, dat in het huidige stadium de kern
wapens eerder een oorlog verhinderen dan één doen ontstaan. Hun des
tructieve kracht houdt sommige destructieve neigingen zeer degelijk in
toom. Het zou dwaas zijn, afspraken Le maken, die deze neigingen tamelijk
wel de vrije hand gaven.
Inderdaad, het ware onvergeeflijk om niet met kracht en voortvarendheid
gebruik te maken van de thans bestaande mogelijkheid om aan een der
oudste euvels en gesels van het mensdom een einde te bereiden.
LONDEN Rusland heeft het
ontwerp voor een. economisch zeven
jarenplan opgesteld, dat gericht is
op het inhalen en voorbij streven van
de meest ontwikkelde kapitalistische
landen wat betre£t_de industriële
produktiö per hoofd der bevolking,
meldt Radio-Moskou.
LEEUWARDEN Onder Sua-
•woude in Friesland is gistermiddag
de boerderij van de heer G. Bosma
door een brand nagenoeg geheel
verloren gegaan. De bewoners van
de boerderij hadden zelf het begin
van de brand niet gemerkt. Toen
zij door de buren werden gewaar
schuwd duurde het nog maar kort
voor de schuur, die geheel vol met
hooi was getast, en het woonhuis
als een fakkel brandden. Het hooi
en vrijwel ook de gehele inboedel
van het huis gingen verloren.
LONDEN Grote delen van En
geland z(jn vrijdag getroffen door
hevige stormen, die het verkeer ont
wrichtten en overstromingen veroor
zaakten,
Ër zijn twee mensen om het leven
gekomen. Te Colchester werd een
dominee door de bliksem gedood, te
Manchester sloeg een 17-jang meis
je door een rukwind over de leu
ning van een brug. Vooral Londen
en omstreken hadden het zwaar te
verduren, In Edmonton kwamen 200
huizen onder water te staan en m
Noord-Londen veroorzaakte een
zware hagelbui bijna nachtelijke
duisternis. Ten zuidoosten van Liver
pool stonden de spoorlijnen onder
water zodat enkele treinen moesten
worden omgeleid- Ook in Midden-
Frankrijk hebben stormen zware
schade aangericht.
MIKE ANDREWS loopt on- ..Het ««tag van ren kind is onbe-
,7. 7j;. grypelyk voor ons, volwassenen,
geduldig heen ett WCCT zegt dr. Solaise plechtig. „Vergeet
door de complete chaosdie met, dat Danny pas tien is. En dat
m fam«oor moet voorstellen, J»gg;
Het lukt hem maar heel zei- deren is..."
den om zijn stem boven het
rumoerdat de ijverige tim
merlieden, gasfitters en schil
ders, die de laatste
hand aan het ver
trek leggen, te ver
heffen. Helène,
zijn secretaresse,
wacht met enge
lengeduld op elk
verstaanbaar woord van haar
baas, die vergeefs probeert een
brief aan haar te dicteren. De
laatste zin, die ze opvangt,
luidt: Het spijt me heel erg,
maar het kantoor was nog lang
niet klaar, toen ik in Parijs ar
riveerde. Oorzaken die ik niet
in mijn- macht héb Op dit
punt wordt hij omvergelopen
door een schilder, die een zwa
re ladder probeert te verplaat
sen.
De telefoon rinkelt. Helène luis
tert, „Dr. Solaise voor TJ meneer An
drews", zegt zs. Verbaasd neemt Mike
de hoorn aan.
„Uw zoon, Danny, ts weggelopen,"
deelt dr, Solaise hem onbewogen
mee. „Het is misschien beter, dat u
overkomt, meneer Andrews,"
Mike schrikt. Hij smijt de haak
neer en rent de deur uit. Even later
is hij weer terug om naar zijn over
jas te zoeken. „Ik moet naar Zwitser
land," roept hij tegen Helène. „Ik
denk niet dat ik gauw terug ben.
Danny is weg." De deur slaat achter
hem dicht. Met vliegende vaart
brengt de auto, die al klaar staat,
hem naar het vliegveld.
Zenuwachtig ijsbeert Mike An
drews door het kantoor van dr. So
laise, die bezig is met een. telefoon
gesprek. Tenslotte legt de dokter de
haak neer. „De politie" zegt hij,
.«Nog geen nieuws."
„Maar ik begrijp het niet," barst
Mike los. „Waarom is die jongen
weggelopen? Er was toch geen en
kele reden voor".
„Zijn gedrag op school liet niets te
w nsen over," antwoordt dr, Solaise.
„In zijn vorderingen waren ook be
hoorlijk. Maar ik heb de indruk, dat
hij IJ wel een beetje miste."
„Maar dat is toch niet meer dan
natuurlijk." zegt Mike. „En wat kon
ik meer voor hem doen, "de beste
school, mooie omgeving, meer dan
ik ooit gehad heb."
Waarom laat u dergelijke Ameri
kaanse jongetjes eigenlijk op uw
school toe, dokter?"
„Mevrouw Duval", zegt Mike drei
gend. „Nu moet u eens goed horen.
Mijn zoon is een fatsoenlijke jongen.
In ieder geval was hü het, totdat uw
Franse dochtertje het hem moeilijk
begon te maken. Het is altijd het ou
de liedje. De vrouwen van Frankrijk
zijn slangen
„Kalm, kalm" werpt dr, Solaise
zich dapper in het strijdperk. „Be
denkt u toch dat het om kinderen
gaat. Ik ben er zeker van, dat ze het
plan samen op touw hebben gezet."
Vinnig blijven Suzanne en Mike
Zijn college wordt ontijdig onder
broken door de gehaaste binnen
komst van mevrouw Duval, de moe
der van Janine. Ze is een aantrekke
lijke, jonge vrouw, maar haar ge
zicht is bedroefd, en ze ziet eruit,
alsof ze de hele nacht geen oog heeft
dichtgedaan. „U bent zeker meneer
Andrews," zegt ze tegen Mike, zon
der dat dr. Solaise tussenbeide kan
komen, „Mooi zoontje van U, om
Janine te ontvoeren. Ik wist wel,
dat het zijn slechte invloed was, die
Janine ertoe bracht om weg te lo
pen." 1
„Slechte invloed, wat denkt U
wel", ontploft Mike. Suzanne Duval
neemt hem koel op. „Wat voor een
soort jongen is dat zoontje van U,
meneer Andrews?"
„Het goede soort, mevrouw Duval,
En wat uw dochtertje betreft
„Myn dochtertje behoort niet tot
dat soort meisjes, die van school
weglopen, zonder dat ze daartoe op
gestookt worden, meneer Andrews."
„Wat!"' schreeuwt Mike woedend.
„Werkelijk, dokter", Zegt Suzanne
Duval onbewogen. „Ik'begrijp wer
kelijk niet dat u dezedat u dit
„Een gekkenhuis, met al flic
kerels", zegt Mike..
elkaar aanstaren. Dr. Solaise tele
foneert met de politie.
„Er is een spoor gevonden," zegt hij
kalmerend. „Een armbandje van Ja
nine. We zullen ze wel gauw te pak
ken hebben. Maar ze zijn al in
Frankrijk."
„O," roept Suzanne Duval, „de arme
kinderen. Ze hebben natuurlijk geen
eten en niets bij zich."
„Dat valt misschien nogal mee,"
stelt dr. Solaise haar gerust. „De kin
deren uit hun klas schijnen eten
voor hen te hebben opgespaard."
Hij belt. Een triomfantelijk kijkend
jongetje komt binnen en geeft zon
der blikken of blozen toe, dat hij de
hulp aan Danny heeft georganiseerd.
Korzelig stuurt Dr. Solaise hem weer
weg, „We moeten ze zo gauw moge
lijk zien op te sporen," zegt hij
„Ik ga ze achterna," roept Mike.
„Ze kunnen nog niet ver weg zijn,"
„Dan ga ik mee", zegt Suzanne
Duval bedaard. „Of u het leuk vindt
of niet, meneer Mike Andrews."
(Van ome correspondent)
WINTERSWIJK In Winterswijk
zün vijf leden van één gezin met
vergiftigingsverschijnselen opgeno
men in het ziekenhuis. De toestand
van vader en moeder en drie van
hun dochters was aanvankelijk zeer
ernstig maar geeft nu geen reden
meer tot ongerustheid.
De vergiftiging is naar alle waar
schijnlijkheid het gevolg van het
eten van zalm in blik, dat een fami
lielid had meegebracht.
(Advertentie 1M
Het Is de Hamameli» die 't 'm doet
(Van een onzer verslaggevers)
AMSTERDAM, vrijdag „Er Is
nog geen enkele aanwijzing in de
richting van een oorzaak van de
ramp fflet de Hugo de Groot." Dat
zei gisteren de heer W. A. Fournier,
adjunct-inspecteur van de rijkslucht
vaartdienst, nadat hU uit Shannon
op Schiphol was teruggekeerd. Hij is
belast met de vooronderzoek naar
de oorzaak van de ramp en heeft
daartoe in Ierland een eerste onder
zoek ingesteld.
Wrakstukken van het verongelukte
vliegtuig heeft hij er heen latsn bren
gen, medici hepft hij ingeschakeld
voor het onderzoeken van de stoffe
lijke' overschotten van de slachtof
fers en hij heeft een aantal mensen
verhoord. Zijn bevindingen zijn op
geschreven en ter beschikking van
de rijksluchtvaartdienst gesteld.
Alles wat tot nu toe van de Hugo
de Groot is gevonden heeft de heer
Fournier naar Schiphol laten bren
gen: stukken van de romp .vier
dinghies, het neuswiel. stoelzittin
gen en het logboek van de beman
ning. De heer Fournier wilde met
zeggen of hij het waarschijnlijk dan
wel onwaarschijnlijk acht, dat de
oorzaak van de ramp zal worden ge
vonden.
Het grootste deel van de Hugo de
Groot ligt in zee, op tweehonderd
meter diepte. De gemiddelde golf
hoogte is daar drie meter, zodat ber
ging van het wrak zeer moeilijk zal
zijn. Over mogelijk gebruik van on
der-water-televisie was de heer
Fournier nog niets bekend,
„De Ierse vissersvloot en strand
vonderij hebben opdracht op het
strand naar wrakstukken van: de Hu-
go de Groot uit te kijken", zei bij.
„De vraag waarom het vliegveld
Gander ten onrechte heeft gemeend
contact met de Hugo de Groot te
hebben gehad, waardoor het red
dingswerk enige uren is vertraagd,
zal worden onderzocht door Cana
dese en Ierse autoriteiten. De rijks
luchtvaartdienst ziet nu ais een van
zijn eerste taken het onderzoek van
de technische voorgeschiedenis van
de Hugo de Groot",
ROME Italiaanse alpinisten zijn
er in geslaagd de top Gasjerboem-
IV in het Karakorumgebergte, die-
7.378 meter hoog is, te beklimmen.
(Advertentie I.M.)
De kortste en voordeligste opleiding;
(Beleende Schriftelijk» Cursus)
fj ET verbaasde mij nietdat mi-
f lister Luns speciaal naar Am
sterdam gekomen was, om mij de
Junctie van Nederlands ambassadeur
in Peru aan te bieden.
Inderdaad ben ik een van de wei
nigen in ik mag wel zeggen
heel Europa, die de zeden en ge-
bruiken daar op zijn duimpje kent,
De 26 Peruaanse dialecten, spreek ik
als mijn moedertaal en mijn drie de-
lip standaardwerk „Contemporain
Peru en wat het ons te zeggen
'heeft," zou mij de Nobeljrrija heb-
ben doen toevallen, als ik intrigeren
niet beneden mijn peil had geacht,
„U kunt zelf ttto jaarwedde beva
llen," zei de heer Luns„Frt wat uw
i verbbjfstoelage betreft u krijgt
iruim voldoende om urn particulier
'zwembad daar dagelijks met cham-
[pagne te laten vullen"
„Met Pommery?" vroeg ik, mant
'ik ben een gewiekst onderhandelaar
en laat me niet flessen.
„Met Pom.mery," sprak de minister.
liet was een aardig aanbod, maar
[ik moest weigeren, want wij heb
ben pas de huiskamer laten behan
gen, zodat aan weggaan natuurlijk
met te denken valt.
„Doe het!" smeekte de heer Luns,
„Doe het voor het vaderland."
Hij begon ons mooie volkslied te
zingengreep mij bij de schouders
en schudde mij op de maat heen en
weer.
„Niet doen, Excellentie," riep ik.
„Ja, wél doen, want je moet wak
ker," zei mijn vrouw, die naast mij
in bed zat.
„Is het dan al ochtend?" vroeg tk,
vol walging
„Nee, 't is nacht," antwoordde ze,
„Maar ik hoor enge geluiden. Er
zijn vast kerels tn huis. Je moet
gaan kijken."
Ik stapte uit bed, deed een kamer
jas aan en ging de trap af.
Inderdaad, ze had gelijk.
Er klonken, verdachte geluiden. Ce-
dempte stemmen. Vreemd gekraak.
Ik aarzelde niet lang en smeet de
deur van de huiskamer open.
Bj de kast zag ik drie mannen.
Da een was bezig het slot te for
ceren, bygelicht door de tweede. Ik
moest even .glimlachen, want meer
dan een ton hebben we nooit in huis,
omdat we het grootste deel van ons
vermogen'in de kelders van de Ne
derlandse bank opslaan. De derde
man, een grotezware, kwam met
een breekijzer in de hand op my
af. Ook dat werkte op mijn lach
spieren, want al ben ik dan ook niet
meer in training de Vuist die Beb
van Klaveren tot drie maal toe de
titel kostte verliest zijn stootkracht
nooit. Myu gevreesde linkse directe,
waarover in de bladen zoveel ge-
schreven ts, velde hem dan ook zon-
j der moeite. De man met de lan
taarn, die klein en gedrongen was
had een sterke buikstoot nodig, om
als een lampion in elkaar te zakken.
Nu maakte ik mij gereed voor de
derde, maar hij viel op de knieen
en smeekte
„Sla me niet meneer. Spaar me. Ik
ben een huisvader met grote belas
tingschulden."
Vooral die laatste mededeling gaf
zijn geval een sociaal aspect. Het
gaat niet aan de staat te beroven van
eön schuldenaar.
„Goed," zei ik, „Als je maar je ge
mak houdt. Geen monkey business,
he?"
Want ik lees veel pocketboekjes.
Rustig liep ik naar de telefoon,
draaide het nummer van de politie
en wachtte. Ik had dehtnan de rug
toegekeerd, want vreemde ruggen
dwingen.
„Hallo? Ja, wilt u even een paar
mannetjes sturen, want
Op dat ogenblik kreeg ik een
enorm harde stomp tegen mtfn schou
der,
Smerige rati", riep ik woedend,
dat mijn dank, omdeu ik je ge
nade geschonken heb?"
„Schreeuw met zo, slaapzak," zei
mijn vrouw, „Ik zou alleen maar
even zeggen, dat ik zelf ben wezen
kijken, 't Was een raam, dat stond
te kleppen."
Ze deed het licht uit. Ik sloot mijn
ogen en probeerde de heer Luns te
rug te vindenMaar toen ik hem na
lang zoeken gevonden had, bleek hij
al een ander te hebben benoemd.
Een ignorant, ais u het mij vraagt.
„Het vaderland kon niet langer
wachten," zei hij.
Nou ja, wat moet ik ook in Peru?
KRONKEL
0KC.5LICK. IK HOOR DE
Kirt DEREN WEGRijDE.fi.
HE, Wit 15 OAT?,.
HAAR IK WIL EERST CEDS W£-
Tfcrt Wit 0»£ KOÓELS HtÊFf GE
GOOI 0...HET KALI WtLMtT DEZt
STOK ZIJD GEBEURD...
PATTy 15 ÖAflG
IKBtM BLIJ DAT
&UCK HAAR VAST
HEtfTMtEÓÊ-
flOMETl...
3391 De „Baltic" -betrekt zijn verse lucht via
een'dikke, buigzame slang van ruim een meter
doorsnee, die uitkomt aan boord van een Mem
model vissersboot, dat met sterke kabels aan de
„Baltic" is verbonden. Die slang is ruim genoeg
lm ook als verbïndiugsgang dienst te doen. Uit
de verte gezien lijkt het net of hier een vissets
boot ligt te dobberen.... Lodde kruipt via de
ladder, die door de luchtslang leidt, naar.boven,
nadat hij zijn plannen eerst nauwkeurig met
Bartsick heeft besproken. Aan boord van de vis
sersboot bevindt zich een kleme rubberboot met
een buitenboordmoter. Kort voor het aanbreken
van de dag stapt Lodde in deze boot en een ma
troos brengt hem naar de kust. Ergens op een
eenzame plek langs de uitgestrekte kust van
Terschelling Iaat Lodde zich aan wal zetten.
42
„Ja. De pagina die rij geschreven
heeft eindigt met „De man die ik
koos is verschenenDe vol
gende pagina begint met 'in mijn
dromen". Waarom zou de moordenaar
die laatste pagina hebben willen ver
vangen? Waarschijnlijk omdat de
bladzij waarvoor die in de plaats
kwam ons een aanwijzing gaf over
zijn identiteit, zijn motief misschien
zelfs".
„Ja, dat ligt er bovenop."
„Misschien had ze wel geschreven
,De man die ik koos is verser ~nen
In het begin van dit hoofdstuk'. Dat
zou de zaak -veel eenvoudiger maken.
Het zou zelfs regelrecht wijzen op
.Rockingham'!"
„Wie ia in 'a hemelsnaam .Rocking
ham'?"
„Oh, natuurlijk, je moet dit eerst
lezen." Nigel gaf haar de pagina uit
het midden van het hoofdstuk en
vertelde haar over de hoofdletter G.
die uitgevlakt was in de marge.
Clare bestudeerde de pagina en het
die dan tussen vinger en duim uit
glijden op de divan naast haar.
„Ik heb nooit geweten dat er men
sen waren die zo konden schrijven
in ernst, bedoel ik."
„Maar lieve Clare, lees je dan
nooit die mooie tijdschriften?"
„Nee, gelukkig niet. Je bedoelt
die confidentieblaadjes hè?"
„Kijk nu nog eens naar die laatste
pagina. Veronderstel nu eens, dat de
moordenaar dit niet alleen geschre
ven heeft om zijn identiteit te ver
bergen. Veronderstel, dat het er
expres op gericht is ons van een be
paald spoor af te leiden. Van welk
spoor zou het ons dan afleiden?"
Clare las de pagina opnieuw, broe
dend als een heks, het zwarte haar
als een waterval van haar slapen
vallend.
„Nu," zei ze tenslotte, „daar is
die zin over dat kind dat ze niet ge
kregen hebben, Ja, en dat wordt
later nog eens zo'n beetje herhaald
i ,met niets om me aan hem te her
inneren'. Bedoel je dat?"
„Flinke meid. 'Basil Ryle vertelde
me, dat ze op haar negentiende jaar
verleid was door de man werd ver
laten en een dood kindje kreeg,"
„Ik zie niet in dat een doodgebo
ren kindje, al bijna dertig jaar ge
leden, een motief voor moord zou
opleveren".
„Maar als ze dat'nu eens gero
mantiseerd heeft? Alg ze nu eens 'n
levend kfnd gekregen had?"
„Maar in dat geval zou zij een goede
reden hebben om die man te ver
moorden en niet andersom".
„Niet noodzakelijk. Als die man
onlangs weer is komen opdagen In
haar leven als het een man was die
geen schandaal kon hebben, dan
zou ze chantage op hem gepleegd
kunnen hebben met het kind als in
zet, En chanteurs wórden vermoord."
„Ja-a, dat geloof ik ook wel. Maar
zou de lieveling van de uftleenbiblio-
theken zich wel een schandaal ver
oorloofd kunnen hebben? Als ik die
man was zou ik haar rustig de kaar
ten op tafel laten leggen. Zeg eens.
je denkt toch. niet dat Basil Ryle
haar zoon is?"
„Mijn lieve Clare, wat een bespot
telijk idee!"
„Dat zeg je nu alleen omdat je er
zelf niet op bent gekomen," ant
woordde Clare zedig.
„Maar 2e moedigde hem aan, als
minnaar werkelijk of toekomstig
minnaar."
„Hij ontdekt dat ze eigenlijk z'n
mammie is en in een aanval van af
schuw vermoordt hij haar. Precies
een Griekse tragedie."
„Wees nu ernstig, Clara", pro
testeerde Nigel, die zich toch een
beetje onbehaaglijk voelde. „Ryle
kent zijn ouders van haver tot gort"
„Het is een wijs kind Wel,
wie is jóuw' eandidaat voor Rock
ingham?"
Nigel stond op en slenterde heen
en weer door het atelier, pakte hier
en daar iets van een plank, keek
ernaar zonder het te zien en zette 't
weer neer op een verkeerde plek
als men een plek in Clares omge
ving verkeerd kan noemen voor een
voorwerp tenminste.
„Protheroe of Geraldme," zei hij
tenslotte. „Het móet eigenlijk Pro
theroe zijn zie je. Ik voel het in
mijn botten dat die moord te ma
ken heeft met die lasterkwestie."
„Nigel, liefje, je doet vreselijk on
samenhangend."
„Aangenomen, dat Stephen Pro
theroe degene is, die met de proe
ven geknoeid heeft
„Stephen? Maar de vorige keer
dat we het erover hadden zei je
„Begin nu met over wat ik de
vorige keer zei," antwoordde Nigel
prikkelbaar. „Kan ik niet eens van
gedachten veranderen? Stephen had
veruit de beste gelegenheid om met
de proeven te knoeien. En dan heb
ben we dat getuigenis van Bates
nog."
„Zal Ik de kamer uitgaan zodat
je met jezelf privé kunt praten?'.
Sorry, lieverd. Bates was de pro-
duktiechef van de zaak. Stephen
kan zeurneuzen niet uitstaan, en
Bates was volgens hem een
eerste klas zeurneus. £n toch, wan
neer hij klaar is met het lezen van
de proeven gaat Stephen, inplaats
van ze door een secretaresse te la
ten brengen, zelf met de proeven
naar Bates eh blijft gezellig met hem
praten terwijl de proeven ingepakt
worden om naar de drukker gestuurd
te worden. Dat lijkt me heel ver
dacht."
„Waarom?"
„Waarom zou hij zich blootstel
len aan vijf minuten zeumeuzery,
anders dan om zich ervau te overtui
gen dat Bates niet de proeven door
keek alvorens ze te verzenden? Die
séance met Bates was de laatste ma
noeuvre in een listige campagne om
het boek uitgegeven te krijgen met
de lasterpassages in ongeremde kwet
sing."
„Nu goed dan," zei Clare na een
ogenblik weifelen. „Dus Protheroe
is de moordenaar?"
„Dat is nu juist de moeilijkheid.
Het zou Stephen geen lor kunnen
schelen of Millioent Miles hem dreig
de de wereld te vertellen dat ze een
kind van hem gehad heeft. Maar
het zou Arthur Geraldine, aan de
andere kant wèl Kunnen schelen.
Maar je kunt je eenvoudig niet voor
stellen, dat Geraldme zijn zaak m
een lasterprocedure zou storten.
Clare Massinger stond van de divan
op met een snelle, golvende beweging
die het zwarte haar liet wervelen
als rook op een winderige dag, en
trok Nigel naast zich neer.
(wordt vervolgd)
