WAPENS EN VRIJHEID m RK m m LOPEN Lezen M 1 SB AAN HET EINDE van het HOOFDSTUK Babywijn en chocoladecake Een vrolijke achtervolging in negen etappes H-bom-raket deze week in Engeland ALTIJD Na ziekenbezoek Vrouw overleed na auto-ongeval Gewone mensen SPROETJE SPAR door FRANK GOOWI Waarom ween*hi AVONTUREN VAN- KM-.ïr;N DR. SOL Al SE zet hen af in „Geeft mets", zegt Danny flink. lel pin 7)1 nltilc ovpr viocg er zo maar eens om, Het n Kiein piaatsje, maic over 1S vecI fjjner dat d Frans de Franse grens. „Ik hoop, dat spreekt". u ze gauw te pukken hebt," „Heus?", vraagt Janine twijfelend. zegt hij, „Houdt u mij vooral nooit ™eer dom doen- op de hoogte. En geen ruzie Opgewekt lopen ze verder. Een maken, dat lijkt me het beste" eindje verderop hallen een paar km- Hij rijdt weg. Mike en Suzan- ^zï^ïg^^f^mSoen''. zegt ne gaan op zoek naar het poli- Janine, toen één van de jongetjes tiebureauDe commissaris be vestigt hun vermoe dens. Danny en Ja nine zijn zo goed als zeker op weg naar Parijs. Het armbandje is gevon- reuze in hun richting begon te ge baren. Even later rennen Danny en Janine achter de bal aan, een moei lijk Frans spelletje, dat Danny niet zo gauw door heeft Een grote tafel staat vol met lekkere broodjes en HEI verhaat van die hond ergens in Italië, die zijn baas neerschoot, ontbeert Ins van de nieuwswaarde terzake van deszeHs curiositeit, niet een diepe zin. De moderne *rb iet wapens zijn ware kunst stukjes van techniek, maar ze hebben de vervelende eigenschap, gemakkelijk 'al te gaan en zond et enige voorkeur voor degene die ze be dient. Er waf intussen geen Italiaanse hond vuór nodig om dit te bewijzen. De verdrijving van de legers van Isjang Kaj bjek uit het Chinese vaste land i? indertijd goeddeels geschied met de wapens, die Amerika de ge neralissimus zeil had geleverd. Trouwens, is de liquidatie van het Jraakse koningshuis cn de regering van Noeri es Said niet geschied met de wa pens, die op hun eigen dringend verzoek door Engeland en Amerika wa ren verschaft? Zonder wapens geen vrijheid; deze opvatting i9 tot een obsessie gewor den in de vroegere k< iuniale landen. Bourguiba moet zeer beslist wapens hebben; als Frankrijk ze hem niet levert, vraagt hij ze aan de Angel saksische landen, met op de achtergrond het dreigement, dat ze eventueel zonder moeite zijn los te krijgen van Tsjecho-Siowakije, Soekarno vraagt links en rechts om wapens, en heelt nu bij Amerika succes. Te Washing ton overweegt men alweer, dat Kusland en China maar al te graag be reid zijn, Djakarta met dit soort materiaal te bedienen. Wat moeten de Indonesiërs met wapens? Ja, inderdaad, er zijn nog opstandelingen; maar er is ook een Westelijk Nieuw Guinea, dat nog „bevrijd" moet worden. Te Washington verklaart men echter, dat de wapens daar niet geschikt voor zijn en dammen overigens her volste vertrouwen heeft, dat de Indonesische regering zo'n gevaarlijke onderneming niet in de zin heeft. "\^TJ AT de regering te Djakarta in de zin heeft, valt moeilijk te zeg- j gen, zoals bei ook moeilijk te zeggen is, hoe lang ze het nog uit- y houdt. De voortdurend slechter wordende economische omstan digheden hebben een radicaliserende invloed. Wij willen' maar zeggen, dat de gematigde koera de wind niet in de zeilen heeft. Misschien dat Soekarno en de zijnen nog wel oppassen, maar de communisten zijn schietgraag genoeg, en de wapens gaan wel af! Nu is, men weet het. ons standpunt in het algemeen niet dat Neder- armoanaie is aevon- T - and of enig ander Mktarf maar in zijnschulp „„ei kruipen „re,al. den op de ~rdeS Zt waar onverantwoordelijke lieden wel eens willen proberen wat zij met - -- -- 8 e wapen9 kunnen uitrichten; maar voor wat Nieuw Guinea betreft is er, vinden wij, voor ons land toch geen reden om ai afwachtend allerlei ge vaarlijke risico's op zich te nemen. Tc Washington weet men, dat de aan Indonesië te leveren wapens onder omstandigheden zeer wel tegen Neder land kunnen worden gebruikt. Js er reden om deswege boos over de Atlantische Oceaan te kijken? Laat men bedenken, dat Russische wapens, belast als ze zijn met de vloek van bun herkomst, nog veel gemakkelijker voor een strijd om JNieuw-Gninea zouden zijn aangewend. De Amerikaanse wapens versterken waarschijnlijk het revolutie-gevaar in en de expansie- zucht van Indonesië; ze versterken die alleen in mindere mate dan Rus sische wapens het zouden hebben gedaan. Te Washington heeft men uit twee kwade mogelijkheden de minst kwade gekozen. Nederland kritisere enerzijds het besluit niet* ai te zeer. en geve zich aan de andere kant duidelijk rekenschap van het toegenomen gevaar. HET kan, geloven wij, niet duidelijk genoeg worden gezegd, dat het Nederlandse volk in grote meerderheid niet bereid is, voor Nieuw-Guinea te vechten. Dit is geen défaitisme; het is alleen het gevolg van de opvatting dat, als het al tot vechten komt, het de moeite waard moet zijn. Het zou overdreven zijn, de Nederlanders in het algemeen als strijdlustig aan te merken, maar hun bond genootschap pelijke plichten zullen zij, als liet moet, zeer zeker vervullen. En al kan wel beredeneerd worden, dat voor ons land in Niemv-Guinea nog wat meer op het spel staat dan nationaal prestige, een kostbare en bloedige oorlog is'dit gebiedsdeel toch niet waard. Daarom is het de hoogste tijd, dal de kwestie Nieuw-Guinea uit' de ijskast wordt gehaald. Over enige dagen is de Australische minister Casey in Nederland; hem zou eens kunnen worden meegedeeld, dat het bezwaarlijk op de weg van Nederland kan liggen, de veiligheid van een groot gedeelte van de Noordelijke verdedigingsgordel van zijn land te ver. zekeren. Wij weten wel, dat de Australische regering en trouwens ook Dag Hammarskjöld niet graag worden lastig gevallen over Nieuw-Guinea. 1 Er zijn immers ai zoveel andere problemen. Maar als Nieuw-Guinea een voorpost is van de democratische wereld, is het onbillijk Nederland met de verdedigingslast er van te laten zitten. Nederland zelf moet naar moge- Üjkheden zoeken om van zijn eenzijdige verantwoordelijkheid te worden bevrijd. Wapens gaan gemakkelijk af; maar het risico vermindert, naar. mate de verzekering tegen molest en ongeval een breder front beslaat. Dinsdag 26 augustus Ï95S (Advertentie LM.) frisse adem kauw Hlekkerl gezond IrfsHH hoofstad. En er gaat geen cm- dikke vrouw staat met gekruiste ar- dere weg langs het dorpjemen in de sérre toe te kijken, alsof De enige garagehouder van het ze wil zeggen, „Slechts over mijn stadje moet hen teleurstelten. Hij lijk" heeft maar één auto, en die is al verhuurd. Suzanne, die ziet dat Eén van de jongetjes ziet hun ver- Mike geen woord verstaat, vertaalt langende blikken „Wacht maar", het treurige nieuws voor hem. Mike 2eSt hij- „"""a maar een eindje de wordt alweer zienderogen boos op we£ <>P* D .n breng ik jullie wel Frankrijk en alles wat daarbij hoort. wat". Maar als Suzanne de garagehouder Danny en Janine wachten op hem vertelt van de kinderen, biedt deze achter een paar struikjes. Even la- onmiddellijk aan hen m zijn eigen *er komt de jongen eraan. Hij is wagen naar het volgende plaatsje beladen met broodjes, in zijn zak te brengen Hotsend en botsend ken- zUn armen, m een tasje gaan ze op weg. „Jullie zijn zeker van huis weg- .Bijzonder aardig van die man, gelopen", zegt hij. „Maar ik zal jul- om ons weg te brengen", zegt Mike, lie niet verraden hoor". Hij kykt „Ja," zegt Janine „Voor kinderen heel ernstig als hij het hele verhaal hebben Fransen, alles over". gehoord heeft, „Het zal niet mee- „Ach", merkt Mike droog op. „In vallen". 4 2egt hij. „Ze zitten jullie Amerika houden ze ook wel van natuurlijk al achter de vodden. Maar kinderen". ik heb een plannetje". „Zonder twijfel", zegt Suzanne. Ze steken, de hoofden bij elkaar. .,Ze krijgen er van alles. Bevroren De weg glinstert als water in de voedsel - televisie slechte brandende zon. humeuren. En na een tijdje mogen ze allemaal naar de psychiater". achterin het oude autootje 1 ■->ƒ>%-i" het ballen rusten ze even uit. LONDEN, De eerste Ameri kaanse raket, in staat een waterstof bom te vervoeren-, zal, naar ver wacht wordt, deze week in Enge land worden geplaatst om de „af schrikkende kracht" van het Westen te versterken. Verwacht wordt, dat de Ameri kaanse luchtmacht deze week de eer ste 31 meter lange Thor-raket per vliegtuig naar Engeland zal over brengen. De eerste raketbasis in En- geland zal gevestigd worden bij Feltwell in bet eenzame Norfolk aan de Noordzee. De Amerikaanse lucht macht beeft een basis in Lakenheath, Suffolk, ongeveer 16 kilometer ten zuidwesten van Feltwell en 8 kilo-1 meter ten zuidwesten van Brandon,1 Andere raketten en atoomkoppen 1 2ullen waarschijnlijk van Amerika in een gestadige stroom aankomen, totdat een verdedigingslinie van raketbases gevormd is. De waterstofbommen zullen in handen blijven van de Amerikanen zamerhand zin in te krijgen", maar de bases zullen uiteindelijk be- f „O", roept Janine. „Ik heb hem mand worden door personeel van f laten liggen. O, wat erg". Tranen de RAF. J rollen over haar wangen. „In Frankrijk krijgen de baby's wijn. inplaats van melk", antwoordt Mike. Zwijgend zitten ze naast elkaar. Het autootje zwoegt voort langs de stoffige weg, waarop geen kip te zien is. De chauffeur van een vrachtauto zet Janine en Danny af en. zegt wat tegen Jamne. „Hij gaat niet verder", vertaalt ze aan Danny. „Hij zegt, dat het niet zijn zaak is, maar hij vindt dat we maar beter weer naar school kunnen teruggaan". „Ja," 2egt Danny, „maar dan in Parijs. Kom". Op hun dooie gemak kuieren ze de weg af. „Chocoladecake", zegt Danny plot seling. „Ik begin er nu wel lang- BERGEN OP ZOOM- Het echt paar Van der Zanden uit Thoten dat zondagavond van een ziekenbezoek te Breda per auto huiswaarts keer de, is op de Halsterseweg te Bergen op Zoom slachtoffer van een auto-on gevat geworden. Mevrouw Van der Zanden is later in het ziekenhuis overleden. De auto van de familie werd aan gereden door een bestelauto bestuurd door H. uit Bergen op Zoom, die een voorrijder wilde passeren en te laat de tegenligger opmerkte. De aanrij ding was hevig en veroorzaakte een grote ravage. ÏA7 AT kunnen gewone mensen toch, boeiend zijn, wanneer ze door de televisie in de huiskamer worden gebracht. Gisteravond was er in de actualiteitenrubriek „Meridiaan" een 78jarige heer, vader van een zoon die met zijn gezin al jaren geleden in Australië woont. De oude heer, ge ïnviteerd om kennis te maken met de jonge vrouw, die binnenkort cis hon derdduizendste Nederlandse emigrant naar Australië zal vertrekken, kreeg als een van die verrassingen, waar aan de kijkers langzamerhand ge wend raken maar die het toch altijd nog leuk doen, een in het verre we relddeel gemaakte filmpje pan zijn kinderen en kleinkinderen te zien. Even werd hem meegedeeld, dat er nu een rechtstreekse telefoonverbin ding met Sidney tot stand gebracht zou worden. Hij reageerde, zoals een Meppelse archeoloog, op zondagmid dag verdiept in een moeilijk schaak probleem, het gedaan zou hebben op de mededeling dat de Harlem Globe Trotters alweer hadden gewonnen. Met een nuchter „zo, zo". Het duurde even voor de telefoonverbinding er werkelijk was. Het gesprek beloon de fuimschoots de -moeite van het wachten. Na een wat mat en te huis bakken praatje was dit een goed be gin van een ,Jderidiaan" die ook ver der enkele aantrekkelijke elementen bevatte. Het nuchtere en eerlijke verslag, dat de nerveus sympathieke jazz-ac- cordeonist „echte jazz kunnen wfj Europeanen toch nooit maken gaf van zijn ervaringen en zijn suc cessen in Amerika, De goede com mentaar van mr, G. B. J. Hiltermann op de toestand in de Arabische we reld. Het praatje over de Delftsc An tiekbeurs en de intelligente, maar wat geforceerde toelichting van de Haag se schilderes Sedje Hcmon op haar eigon werk: „Iets wat mensen niet kunnen zien, kunnen ze ook niet ver werken Jammer, dat men de burgemeester van lersoke niet von cori gesprekspartner had. vooizien, nu stond hij, in baggerlaaizen in een oesterput, wat verloren voor zich uit TN SU te praten. Ook voor andere onderde len had de presentatie iets meer zorg verdiend. De cartoons waren op zich zelf aardig, maar bleven als overgan gen min o* meer in de lucht hangen. Aan het slot van de rubriek werd toch de Ruimtevaart nog even ter sprake gebracht. Wij hadden er al die tijd op zitten te wachten. En we vinden het een tekort, dat hier met ccri vraaggesprek (dat dr. Wem her von Braun er met aan deel kou ne men was louter pech) werd volstaan. Een goed voorbereide korte documen taire wai zeker op haar plaats ge weest, De datum van het RuJmte- vaartcongres was per slot van reke ning lang genoeg van te voren be kend. H. S. Vanavond het programma van Hilver sum I van 8.45 tot 9*45 uur het dooi Rob Geraerds geschreven luisterspel „Tussenlanding in Ma nilla", dat ook de vorige herfst al eens is uitgezonden in de regie van Kommer Kleijn. In de hoofdrol Lily Bouwmeester. Via de andere zendei' van 8.45 tot 9.25 uur „Vespro detla Beata Vergine en Magnificat" van Clau- dio Monteverdi, uitgevoerd door de sopranen Corry Bijster en Annette de la Bije, de alt Elsa Hernady- van Bueren, de tenor Lode Devos, de tenor Jan Waayer, de banton Leo Ketelaars, de clavecimbalist- Anton Dresden; Carel van Leeu wen Boomkamp, viola da gamba, Piet Hórmann, orgel; het Haags Toonkunstkoor en het Brabants Orlcest onder leiding van Hem Jor- dans. Monteverdi, die leefde van 1567 tot 1643 was van 1613 tot zijn dood kapelmeester van. de San Mafco in Venetië. Voordien was hij zanger en viobst aan het hof van Mantua. Hij was een meester van het contrapunt en heeft met zijn opera's een belangrijke rol gespeeld in de ontwikkeling van de muziek dramatische kunst Ï-TET is een troostrijke verkwik- XJt king om, in dit vakantieoord elke dag een uurtje te lezen tn Oscar Wilde, wiens verzameld werk ik, tn een tielder ogenblik, in myn offer stopte. Natuurlijk representeert hij een Engeland dat allang met meer bestaat en slaat fty een toontje aan, dat op hei moment, aanmericelyk rlage-, gezongen wordt. „Examens zijn humbug," laat hij een oude edelman zeggen, „Als ie mand een gentleman is dan weet hij genoeg en is nij geen gentleman, dan alles wat hy weet slecht voor hem." Wat Wilde klassiek maakt is zijn humor, de humor van een briljante geest diespeels en verkwistend, het bon mot zo feilloos hanteert dat 'men er al zxjn weefc gedweep met de „good Looks" van zijn nïtuerfcoren jongelui voor op de koop toe neemt. intellect verstoort de harmonie van liet uiterfyfc," zegt hy ergens, „Van het ogenblik af, dat men be gint te denken wordt men een en al neus of voorhoofd. Kijk maar naar de succesvolle mannen tn de geleerde beroepen. Ze zijn afstotend. Uitgezonderd natuurlijk de dienaars van de kerk. Maar in de kerk den ken ze niet. Een bisschop van tach tig zegt non altijd wat hem geleerd is, toen hij een jongen van achttien was en dat heeft de natuurlijke con- sequentie, dat h^j er nog steeds voor treffelijk uitziet. Dit glimlachend spelen met hela en halve waarheden, is nog steeds Wüde[s grote kracht. Hij is ernstig als hij de kritiek „een vorm van autobiografie" noemt. Maar hij rail leert als hij zijn Lord. Henry op de vraag of de critici te koop zyn, laat antwoordenBest mogelijk. Maar naar hun verschijning te oordelen kunnen ze noott duur zijn." Jk ken geen schrijver die de hu mor zo trefzeker hanteert om men sen te kenschetsen, als Wilde. Hij beschrijft bijvoorbeeld 'n oude heer die vervallen is tot de slechte ge woonte der zwijgzaamheid „omdat hij alles wat hij te zeggen had reeds uoor zijn dertigste had opge merkt." Een deftige oude damemet belangstelling voor artiesten handelt hij achteloos af met dit zinnetje „Ze milde een salon stichten maar slaagde er alleen in een restaurant te openen." Jonge vrouwen zijn zel den veilig voor zijn venijnige spot: „Zij was meestal op iemand verliefd en aangezien haar passies nooit be antwoord werden, had zij al haar illusies behouden." Een Amerikaans meisje in Londen krijgt deze veeg: ,JZe gedraagt zich of ze mooi is. Dat doen de meeste Amerikaanse vrou wen.. 't Is het geheim van hun char me." Als iemand zich afvraagt, waar om het kind niet in Amerika is ge bleven, dat toch bekend staat als het paradijs der vrouwen, antwoordt Wilde: „Dat is 't ook. Daarom wil len ze er, net als Eva, zo graag uit." Wilde's verfijnde cyniek. heeft nog niets van zijn werking verloren. Zijn geestige sofismen hebben bijna al tijd. een kern van waarheid, daarom zijn ze zo raak. Heerlijk is zijn theo rie over de omgang met kunstenaars. Hy stelt, dat alleen de slechte ar tiesten als mens de moeite waard zijn. „Een echt grote dichter is de meest onpoëtische figuur, die men zich den ken kan," zegt hij, „Maar de infe rieure dichters zijn fascinerend. Hoe slechter hun rijmen, hoe schilder achtiger hun uiterlijk. Het naakte feu dat een man een bundeltje twee de rangs verzen heeft gepubliceerd, maakt hem volstrekt onweerstaan baar. Hij leeft de poezle, die hij niet schrijven kan. En de groten schrij ven de poezie, die zij niet durven leven." Voor Wilde ging deze theorie overi gens niet op. Hij 'was, in zijn grote tijd, een fa meus café-causeur. ,,'t Leven is als een Japanse tuaater 't is me op het moment ontschoten, waarom," zei hij eens. Liefdadigheid kenschetste hp als „het probleem van de slavernij, dat we willen oplossen door de slaven te amuseren". Maar als iemand vraagt „Maar v>at moeten we dan doen?" volgt dit antwoord: „Ik toil in Engeland niets veran deren, uitgezonderd het weer." De tijd van dit subliem dédain is lang voorbij. Maar de vorm die Wil de er aan gaf lijkt mij klassiek ge noeg om de jaren te trotseren en hem, zelfs in deze dagen, overeind te houden als een bijzonder meesle pend auteur. KRONKEL OVtRAl.lM HET X ka no ronder steden, in 5CHEURÊN.. Jou VERTELD WAA It WAREN? IK HEB HEM BELOOFD MO ÉG VA 15 ÓELD Tt DRUK KEN OM ZJJfl VERDEDIGING Tt BETALEfi! Alp de. artiest moet ze ergems HEBBEM VERBOR&EM WAAR ZE Ml ET ZICHTBAAR WAREM, MAAR, VAAR HIJ 2£ SDEI KOM GRIJPEN. Maar waar moet jt zoeken 3393. Lodde betrekt in hetzelfde hotel, waar zelfde avond heeft hij geluk, want wanneer hij in Prudon en zijn dochter Eva logeren, een kamer, de eetzaal zit, hoort hij een man en een jonge Hij bedient zich van de Duitse taal en draagt vrouw aan een ander tafeltje praten over de een oortelefoon voorgevende, dat bü hardhorend „'Chasseur"; „Het heeft geen enkele zin om nog is. Met die gevoelige microfoon in zijn oor is hij langer te wachten, vader", hoort hij het meisje echter in staat gesprekken, die op meters afstand zeggen „Peter is verdwenen en wat iedereen ook worden gevoerd, nauwkeurig te volgen. Hog die- beweert, ik neem aan, dat hii is verdronken. Trouwens de „Chausseur" moet toch als verloren worden beschouwd...." Lodde luistert scherp. Wie is dat meisje? En wie is die man, die er uit ziet als een geleerde? Ze spreken Frans, Zou dat de man zijn, die de „Chasseur" heeft gelanceerd? leden begraven misschien." Als daar een mogelijkheid inzat, maakte Protheroe er geen gebruik van: en Nigel voelde er op dat ogen blik weinig voor hem te dwingen. dat te doen trouwens hij had niets om hem te dwingen. Stephen was een ongrijpbare persoonlijkheid, warm en stimulerend soms, maar in staat op ontstellende wijze plotse ling zijn aandacht af te wenden. Nu trok hij zich weer terug in het ma nuscript dat hij aan het lezen was, als oen vis die weer terugduikt in de grot van zijn aquarium. eerste minister uit het eind van de l0"endr.'>Nigfir'mdertte8dS0BssTfni5S Toen hii zich die woensdagavond deSotaSSte van miss £fmle,etir"lct4en "iSf aan het kleden was, dacht Htgel te- Mües dan met gelezen?" S,dS'tei™üOT es de mrs rug aan een aag die uiterst onbe- >iMijn beste kerel! Ik geloot met „ira S ctm hem vredigend was verlopen. jn het halverwege tegemoet komen had aanEeraden als nieuwsbron voor Eerst had hij een onderhoud ge- Van de verschrikking." de i?uJd vti M?Uicent MUes- maar had met Jean, het meisje voor wie de Nu deze shocktactiek gefaald had, de eKchter en^nïer, levenslustige Susan was ingeval en prDbeerde Nigel 't anders. Ja, Ste- moelbaarcomftélidkS in de naslagbibliotheek. Jean kon «hen dacht dat hij zich de ruzie die geen üjd v?ijmïken om hem Te ont- maar wemig toevoegen aan het ver- Jean gehoord had nog wel herinner. vangen r,aat ïn rie middaa had hii 'n slag uit de tweede hand door haar de Het ging over zijn verzet tegen 't met SisoecTeur^\rfzht op vriendin van de woordentwist tus- herdrukken van enkele van Milli- fcotlÏÏd Yard De ploS van Wright sen Stephen Protheroe en miss Miles: cents romans. Ja, ze begon met hem had hefc Qnderzoek in de laatste ze was er zeker van dat .stofbril stofbril' te noemen, bynamen geven VIerentwintie uur uitgebreid van het in de vocatief was gebezigd; en ook Was een van de kenmerken van haar had ze één shockerende opmerking beklagenswaardige schoolmeisjes- dl woonSuk^arde compagno^; gehoord die gemaakt was door miss mentaliteit; ze had generaal Thoresby vai. c ten hen P-otheroe en van Cy- Miles - „Jij bent gewoon impotent!" immers ook ,Tbor' genoemd? Ze was Sn giS Reen van hen maakte Het was vreemd zoals de zaak steeds een vrouw die^ last had van teveel bezwaar en pr^varen geen met bloed temgkwam op dit anderwerp ftuniliuriteit. Skte k&eT of"eSchpen'u Had ze toen ze negentien was een hébben een notitie ge- gevonden, en evenmin scheen er iets kind gedegen. Leefde dat nog. Van vonden jn haar bureau-agenda bij verbrand te zijn. De moordenaar had wie was het. Maar-die wraakzuchtige haar thuis," zei Nigel, „voor vrijdag in ieder geval het hele weekend ge- opmerking van miss Mües doelde jongstleden. Heel cryptisch, 't Woord had om zich van de sporen van de waarschijnlijk op Stephens impoten- /Thursday', met een vraagteken en misdaad te ontdoen, In zover de tie als schrijver; bugel nad haar bij daarachter een uitroepteken. Wat alibi's van die vijf konden worden een andere gelegenheid noren zeg- denh; jE dat dat zou kunnen beteke- gecontroleerd, hadden ze het strenge gen, „Ik schrijf tenminste nog. Vlak nen?» onderzoek doorstaan; de mannen van voordat hij wegging zei Jean- „bu- Stephens lippen maakten weer die Wright moesten nu hun bewegingen ifH if?}, I knagende bewegingen. over het hele weckend controleren; Ze heeft er me mets van verteld, maar „Een afspraak met de generaal? en natuurlijk hadden ze zoals altijd ik kan t zien. aat ik wist Maar ze was er met zeker van dat wasserijen, stomerijen en handelaars Op dat ogenblik tinkelde haar te- hij z0U komen?" in gedragen kleding op de hoogte lefoon. Mr. Byle wilde dat ze twee „Generaal Thoresby heeft aan de gesteld. Op dat ogenblik leek het boeken voor hem opzocht en ze naar p0mie verteld dat een dergelijke alsof de moordenaar brandschoon uit zyn 55f nïSS afspraak niet bestond. Hij was vrü- zijn bloedbad was weggelopen. De was beëindigd. Wat het ook mocht dag niet in Londen." scheermessen van Arthur Geraidïne zyn dat het mooie kopje van 5u ,an dan!" Stephen Protheroe stak hij was de enige die nog ouderwet- hinderde, Nigel had belangrijker za- zjjn banden omhoog. se halsafsnijders gebruikte waren ken eerst te behartigen tenmmste „Mijn eigen gissing is," zei Nigel, in 't laboratorium getest en onschul- van die betreurenswaardige ver on- jda(. dje notitie betrekking had op dig bevonden. De autopsie op de do- derstelimg ging nij uit. b0ek van de generaal. Een ont- de vrouw had uitgewezen dat het Stephen Protheroe was een van moeting met iemand anders in ver- tijdstip van overlijden gelegen moest die belangrijke zaken. Hij keek op .band met dat boek. Een ontmoeting hebben tussen vier uur 's middaga van een manuscript met de verhijs- waar de kaarten op tafel gelegd zou- en middernacht die vrijdag, eerder ierde uitdrukking van een boeken- den worden misschien. Ik ben ervan aan het begin dan aan het eind van wurm, die zich een weg geknaagd overtuigd dat de moord en Time to die periode —een uitslag die naar heeft door alwéér 'n paar centimeter Fight ergens verband houden. De Wrights oordeel overeenkwam met papier, toen Nigel binnenkwam, politie schijnt weinig voor die theo- het dichtspijkeren van 't schuif raam. „Wat heeft „Rockingham' jou te rie te voelen," voegde hij er leu- Er was nog maar weinig bewezen, zeggen?" vroeg Nigel zonder Mei- genachtig aan toe „maar dat is het behalve dat de moordenaar een stout- ding, schema dat ik ga uitwerken. Een moedig en vastbesloten individu „Porselein, En ook een Engelse ontbrekende schakel. Diep in het ver- moest zijn. (Wordt vervolgd)

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Parool / De Schiedammer | 1958 | | pagina 1