Waar dollars niet helpen I LIFTEN NI AAN HET EINDE van het HOOFDSTUK j Een vrolijke achtervolging in' negen Een opsporinkje van niets OPGEVANGEN Zet 'kM 1 Zeven Provinciën vlot Overleden5man komt familie troosten Paleis van gangster onder de hamer Quiz-' Belangrijke vooruitgang lij bestrijding van pijnen! Chefarme 4 Regenassurantie in Engeland dit jaar duur uit schap wielrennen waakt tegen slijtage SPROETJE SPAR Tom AVONTUREN VAN APITEIN HET Amerikaanse Congres was juist bezig met bet beknibbelen op Eisenhower's programma voor hulp aan het buitenland, toen de artillerie van dc Chinese communistische legering het vuur opende op het eiland Quemoy, een nationalistische voorpost, die dooi slechts weinige kilometers zee wordt gescheiden van het vasteland. Het Huis van Afgevaardigden had toen dc post. die dc president wilde gesteld zien op rond vier miljard, al met meer dan twintig procent verminderd; maar..in de Senaat miste de echo van de verre kanonschoten zijn uitwer king niet. Men wilde wel bezuinigen, doch veel minder rigoureus dan het Huis. Tenslotte hebben Senaat en Huis naar goed koepmansgebruik het verschil gedeeld en het bedrag op 5.3 miljard vastgesteld. De grotere royaliteit zie men als ëen erkenning van het feit, dat er in de wereld meer gevaren bestaan dan de gemiddelde Amerikaan op rustige dagen geneigd is om te erkennen. Een bijdrage lot oplossing van de Chi nese kwestie wordt er echter, niet. door geleverd. Het tegendeel is veeleer het geval. Want als Eisenhower meer geld krijgt dan het aanvankelijk leek, dan komt dat ook voort uit de vastbeslotenheid, communistisch China geen duimbreed tegemoet te treden. Het wordt ais beginselvastheid uitgelegd door de Amerikanen, maar in feite is het een houding, die veel meer door emotionele dan door redelijke overwegingen wordt bepaald. In de loop, die de dingen in het vastelandse China hebben genomen, zit een flink stuk Amerikaans falen. De Amerikanen pogen sindsdien zichzelf wijs te maken, dat het gebeurde in China zoiets is als een vergissing van de geschiedenis, een vergissing die zij uiteraard moeten helpen corrigeren, Woensdag 27 augustus 1958 rV de kanonnen polderen en het luchtruim van Quemoy vervuld is van het geronk der straaljagers kan het moeilijk anders of in de V.S. krijgt de reputatie van Eisenhower als vredespresident an dermaal een knauw. Wat gaat er gebeuren aan de verre Chinese kusten? Amerika heeft een garantie gegeven voor de onschendbaarheid van Formosa en de vlak ten westen daarvan gelegen eilandengroep der Pesca dores, maar het is duidelijk dat het verlies van een of meer niet gegaran deerde knsteilanden niet alleen een nationaal-Cbinese maar terdege ook een Amerikaanse nederlaag zou zijn. Vandaar Dulles' ietwat vage* waar schuwing aan Peking, ook van Quemoy cn omliggende eilanden af te blij ven. Let wei, Dulles zegt' niet: als ge die eilanden bezet, is het oorlog. De vrede zal in gevaar komen, verklaart hij. Maar vrede heeft er tussen Mao Tse Toeng en Tsjiang Kai Sjek nimmer bestaan. Dulles' bedoeling is natuurlijk allerminst, een oorlog uit te lokken. Dit maakt de communistische propaganda er wel van, maar de commu nistische propaganda poogt bij voortduring alle Westelijke landen voor te stellen als bezeten van de wens, zich op de communistische wereld te storten. De Amerikaanse bedoeling is slechts om communistisch China er van te weerhouden, nog meer nationalistisch grondgebied te bezetten. Toch is hier sprake van een hinken op twee gedachten. Wij zeiden reeds dat in Amerika de wens leeft, de fout in de geschiedenis, welke de communisten in China aan het bewind hééft gebracht, te corrigeren. Dat kan niet an ders betekenen dan het verlenen van steun aan Tsjiang Kai Sjek en de zijnen ten behoeve van de herovering van het Chinese vasteland. Het ver schil tussen dit verlangen en het beschermen-van Formosa is nogal groot, te weten (naar alle waarschijnlijkheid) een wereldoorlog. ER komt hier iets aan het licht omtrent het onrealistische in de hou ding van de V.S. Hetzelfde Amerika, dat een terugverovering gaar ne zou zien, moet er voor zorgen, dat het er buiten blijft als een poging daartoe wordt gedaan; en wanneer het er buiten blijft, hoeft de oude generalissimus er niet aan te beginnen. Het komt er wel op neer, dat het nooit houdbaar is, de geschiedenis te negeren. Men kan in de V.S. de loop der dingen in China betreuren en de opvattingen der communisten verwerpelijk achten;, ma ar men kan niet voorbijgaan aan het feit, dat het communistisch China een stuk werkelijkheid is, ook voor anderen dan de twee op elke negen menselijke schepselen, die het grote land bewonen. Dit zou te meer een dwaasheid zijn, nu China op het gebied van de atoomenergie zich-kennelijk van steun uit Rusland heeft verzekerd, Hoe ver die steun gaat, is niet helemaal duidelijk; en met name is twijfel mogelijk aan het bericht van de New York Times, dat de Russen ook als leveran- ciers van atoomwapens aan China zullen gaan optreden. Maar in elk geval is de positie van Mao Tse Toeng en de zijnen al lang niet meer die van wankele heersers. Zij hebben hun woordje mee te spreken; ook en vooral als de kwestie der ontwapening (inclusief de beteugeling der kernwapens) aan de orde komt. In dit overleg gelden geen ficties, maar harde leiten. Het is niet ondenkbaar, dat de huidige militaire demonstraties van communistisch China bij Quemoy alleen maar de bedoeling hebben, dit duidelijk te maken. En met een paar honderd miljoen dollar meer Voor buitenlandse hulp laat de maning, die er uit spreekt, zich niet onschadelük maken. garagehouder stopt voor Suzanne, lacht sarcastisch. „Wat een aebóuw dat er uitziet ,3* eigenlijk doen, in dit ec,7i geuouw auc er uuziez auereiiendigSte land meneer Mike Oj net voorgoed verlaten is. Andrews? U bent vast en zeker een Het is het stadhuis. Iedereen s^jver en in uw serie boekjes j-■ verfoeilijkste landen van Euro- doet middagslaapje. Ook pa", komt nu zeker Frankrijk aan alle politieagentende beurt?". „Wn een land," zucht Mike. „fel? «S"*2. „Overal is iedereen kind probeert te zoeken, dat ergens net aan het tianen Frankrijk moet zijn. En die zo- nei aan tiet s tapen jang op een bankje moet gaan zitten of ze gaan juist wachten, totdat de heren politieman- eten. Je kinderen uitgeslapen zijn. Misschien moe- ten we ze nog wel wekken ook". spoorloos. Geen Een ronkende.motor overstemt de nood, de Franse rest vau rijn gefoeter. Een politie- ■nnli+ie <?n1 hot tnol man houdt stil voorhet bureau.. poLitie zat het wel -broedend stapt Mike op hem af en even opknappen. Maar tussen begint in het Amerikaans te brullen. twaalf en twee niet storen De aSe"' d0?' e?n «f,. achteruit -V -p, en antwoordt m rad, boosaardig alstublieft. Dan dutten we. Frans. Juist op tijd komt Suzanne Bah. die Fransen." tussenbeide. Ze vertelt het verhaal. en de agent zegt. dat de kinderen in een stadje, vlakbij, gesignaleerd z«0. „Maar helaas, Madamme, ik ben bang dat er hier geen auto's te huur zijn. Maar ik zal er u wel even, op de motor heenbrengen. Er, die meneer ook, als hij tenminste wil en ophoudt met schreeuwen". Ze stappen op de motor en rijden in een stofwolk weg. Mike zit bal sturig in dc zijspan. De politieagent verdeelt zijn aandacht tussen de weg cn de benen van Suzanne. Met de grootste moeite weet hij onge lukken te vermijden. Soms ziet hij het gevaar zelf, soms roept een kreet van Mike hem terug uit zijn be schouwingen. „We zullen er maar het beste van hopen", zegt bij op eens, zonder enige aanleiding. Gierend stoppen ze voor het po litiebureau. „Stadje nummer zoveel", zegt Mike. „Ik hoop maar dat ik niet stoor". De commissaris staat reeds breed lachend en trots op hen te wachten. „Mevrouw, meneer", zegt hij stra lend. „Het is in orde hoor. Ze zijn gearresteerd. Het kostte wel enige moeite, maar het is me gelukt. Gaat u maar even mee. Een opsporinkje van niets. En hij gaat hen voor alsof hij het Legioen van Eer in ontvangst moet nemen. Hij doet een deur open en beduidt hen binnen te gaan. „Alstublieft", zegt hij. ,.Uw kinderen". Mike en Suzanne hollen naar bin nen. „Dit is Danny niet", zegt Mike. „Dit is Janine niet", zegt Suzanne. „Niet?" schreeuwt de 'commissaris ontsteld. „Wie 2ijn dat dan?" „Dat kan ons niet scneïan". zegt Su zanne bedroefd. Als u een Amerikaans jongetje nog niet kunt onderscheiden van andere jonge tjes". De commissaris ondervraagt de kinderen. ..Ik heet Jean", zegt het jongetje. „Wecst u maar niet verbaasd. We heb ben ons verkleed. Danny heelt mijn kleren aan en ik de zi.ne. En dat zijn de kleren van Ja nine. „Ik heet Marian ne", zegt het meis je. „Maar ze zfjn me veel te klein". De commissaris loopt rood aan. „Waar zijn die an dere twee", 'vraagt hij woedend. ..Op weg naar Pa rijs", zegt Jean en •kijkt dc commissa ris onschuldig aan- „We hebben met ze gebald en ze te eten gegeven. Hun ouders hadden hen in de steek ge laten op een kostschool in Zwitser land." „Wat zegt ie", vraagt Mike, SSpKE-'Sft** Dc agent ,Js vol belangstelling „O", zegt zonders". Suzanne, „niets bij- zegt de vriendelijke garagehouder REIMS. Plechtig trok een be- grafenisstoet door de straten van het dorp Marest'Oampcourt, by Reims, om ac 65'jarige Victor Stevens naar zijn laatste rustplaats 'te brengen. ilfacir toen de stoet de kerk Oeretk'e anelde iemand opgewonden de kerk binnen en de familieleden kregen de schrik van hun leven: Victor Ste vens stond, als uit de dood herrezen, in' levendei-, lijve poor hen. Dat kwam zo: Verleden week. toen Stevens met vakantie was bulten zijn dorp; werd het lijk van een oudere man op de spoorbaan buiten het dorp aangetroffen. Na de lijk schouwing werd meegedeeld, dat het stoffelijk overschot dat van Victor Stevens was. De2e las in,zijn vakan tieverblijf in de krant, dat hij plot seling het tijdelijke met het eeuwige had verwisseld, hetgeen voor hem aanleiding was spoorslags haar Ma- rest-Dampcourt te vertrekken om zijn treurende nabestaanden te ver tellen, dat zfj hun tranen konden drogen, HACKENSACK (New Jersey). Het paleisachtige buitenhuis van Al- bert Anastasia, bijgenaamd „Harde Tony", die uorig jaar na een woord-- aanslag in een kappersstoel het le' ven liet, is onder de hamer geweest. Voor ruim 250.000 gulden werd het, op 380.000 gulden getaxeerde htds, aan een accountant 'verkocht. Anastasia was een der topfiguren uit de Amerikaanse onderwereld, die als een der leiders werd be schouwd van de „N.V. Moord", een onderwereldorganisatie, die zich be lastte met het tegen betaling uit de weg ruimen van mensen. ■SS (Advertentie LM. Vier werkelijk betrouwbare middelen he/pen «Ifcaar en doen wonderenlj De kennis van pijnbestrijding is In de loop «Ier jaren regelmatig groler geworden. Ge ileerden hebben vastgesteld waar «n hoo pijn ontslaat en zij hebben geleerd pijn te meten» Daarna hebben zij kans gezien de werking van één der oudste pijn bestrijders belangrijk te versterken- door toevoeging van nieuw ontdekte mid delen. Deze combinatie werkt bij pijnen en ook bij giiep - beter dan elk middel afzonderlijk. dB" ïegrn pijnen sn griep. GeidiiMvso' dcgcothijftr «jnl dit wordt bêichfred door het bestanddeel öiefaroi. LONDEN Een grote Engel ver zekeringsmaatschappij, die zich heeft gespecialiseerd op re genv er zekerin gen, heeft deze zomer vele honderd duizenden guldens uitgekeerd. Het hoogste bedrag, 40.000 gulden, ging naar een cricketclubdie zich ver zekerd had tegen het wegregenen van een landelijk toernooi. Dit jaar; Is 25 procent meer uitge keerd dan vorig jaar. Een van de boulevardbladen heeft een prijs uit geloofd voor de lezer, die het opval lendste verhaal inzendt over het on derwerp „Hoe de regen myn vakan tie bedierf", SEATTLE Een maniak heeft maandagavond voor de 36e maal in twee weken tijds brand gesticht in een hotel te Seattle. Bij deze laatste brandstichting zijn twee mensen om het leven gekomen en drie gewond: Vervolg van pag 1 heeft onder andere munitie, clie en water gelost. Ook andere zware op standen zoals sloepen, het bakboord anker, ankerkettingen, touwwerk en ander zwaar materiaal werden over geladen in landingsvaartuigen. Het' geheel leverde een gigantische aanblik op van kleurige lichtjes der op het water dansende scheepje» rond het lichtpaleis van de vastzit tende kruiser. Toen het schip eenmaal los kwam lichtten de zeeslepers van Wijsmul ler, de Zeeland en de Simsón, hun ankers en keerden ha hun vergeefse wacht naar hun bases in Den Helder en ÏJmuiden terug. De Zeven Provinciën maakte een slagzij van. ongeveer 3 tot4 graden over bakboord. Of dit wordt ver oorzaakt door lekkage kan niet wor den gezegd. Over de omvang van de schade valt niets met zekerheid te zeggen. Het is vrijwel uitgesloten dat denkers of kikvorsmannen in dc ondiepe ha ven de kiel van het schip kunnen onderzoeken. Een betrouwbaar over zicht van de eventuele schade zal men waarschijnlijk eerst kunnen krijgen wanneer de oorlogsbodem in dok gaat. Nadat de slepers op de rede de trossen hadden binnengehaald, werd de kruiser later in de morgen de haven van Den Helder binnenge sleept en daar tegen acht uur aan de kade gemeerd. "Waarschijnlijk gaat de kruiser nog I deze week naar Rotterdam om te 1 dokken. Dinsdag had het ministerie van Marine uitvoerige onderhandelingen met de bergingsfirma Wijsmuller in TJmuiden gevoerd. Wijsmuller was bereid te bergen onder de voorwaar de ..no cure no pay". Was het werk gedaan ,dan wilde men het bedrag vaststellen. Het was bekend dat dit hoog zou zijn: waarschijnlijk boven de honderdduizend gulden. De mari ne ging niet op dit voorstel in en besloot de berging met eigen krach ten te beproeven. De Zeven Provinciën die op 17 december 1953 in dienst is gesteld heeft 88 miljoen gulden gekost Het schip is ruim 185 meter lang en ruim 17 meter breed. Het heeft een diepgang van 6,40 meter. Het is één van de twee kruisers die na I960 uitgerust zouden worden met geleide projectielen van het terrier-type, Door de zeer snelle ontwikkeling van de vliegtechniek, kunnen de luchtafweer-kanons van de kruisers niet meer in staat worden geacht alle luchtgevaar het hoofd te bieden, Nederland onderhandelt zoals men weet met de Ver. Staten over de beschikbaarstelling van de lan- eerings-installaties voor geleide pro jectielen, en de financiering. Vol gens mededelingen van minister Staf zou het de bedoeling zijn, dat Ne derland aan de verbouwing 20 mil joen per kruiser bijdraagt terwijl de V.S. voor ongeveer 60 miljoen per kruiser aan de verbouwing zou beschikbaar stellen. /^E Amerikaanse televisie-wereld is in opschudding gebracht door een schandaal met aïs inzet de po- pulairs te iv-programma's.de quizzes. Frank Hogen, de officier van justi tie te New York, heeft een breed opgezet onderzoek geopend «aar misstandendie bij enkele quizshows zouden heersen. De topfiguren van de grote tv „networks" zijn al in geheime conferenties bijeen geweest, omdat zij een grote terugslag in de opbrengst van de quizzes verwach ten. In deze programma's is voor het nieuwe seizoen aan 2e«diijd en talent een bedrag van ruim tachtig miljoen gulden geïnvesteerd. Hoe veel quizzes uit de televisie zullen moeten verdwijnen, ten koste van zeer grote verliezen, hangt af oan de resultaten van Hogans onderzoek. Anderhalve week geleden is de zaak aan het rollen gebracht, toen de quiz „Dotto" waarin de deel nemers beroemdheden moesten her kennen van ruw geschetste karika turen werd geannuleerd. Een van de deelnemers had zich erover be klaagd, dat een concurrent tevoren op de hoogte was gesteld van de antwoorden. Ten minste vier deel nemers aan andere quizzes hebben sindsdien laten weten, dat zij zich hadden moeten verplichten een deel van hun winst af te staan aan de organisatoren. Volgens de geruchten is een van de populairste winnaars van een quiz met fantastisch hoge geldprijzen bij de onregelmatigheden betrokken. Enkele t.v.-producers hebben ver klaard, dat bij vrijwel alle quizzes te voren vast stond, wie zou winnen. „Het werd steeds moeilijker," zo ver telde een van hen, „voor de wed strijden intelligente deelnemers met goede kansen* te vinden. De quiz shows liepen het gevaar aan popula riteit in te boeten. De organisatoren moesten daaraan wel iets doen. Ze gingen zoeken naar geschikte men sen, en ze namen hun maatregelen om te waarborgen, dat die zo lang mogelijk door het geven van juiste antwoorden onder de kampioenen (en dus „in het nieuws" en, „in de reclame") zouden blijven. De voor de hand liggende methode was het, de potentieel populaire deelnemers van te voren de antwoorden te geven." Het is een trieste affaire. Ook en vooral voor de (commerciële) televi sie zelf, die in de quiz-shows ver houdingsgewijs veel meer kapitaal had geïnvesteerd dan in andere pro gramma's. ZONDAG 31 augustus zal verslag gever Leo Pagano van 12.35 tot 12,40 uur voor de AVRO-microfoon in. samenwerking met KRO, VARA en Wereldomroep een reportage ver zorgen van de wereldkampioenschap pen wielrennen te Reims. Op het programma staan de kampioenschap pen op de weg voor professionals. In de AVRO-televisie-rubriek „Sportpa- norama" zullen donderdagavond 4 september enkele rechtstreekse re portages van de wedstrijden om het wereldkampioenschap, die worden gehouden in het Parijse Pare des Princes worden opgenomen. Men mag aannemen dat ook de als „sport- reportages uit Frankrijk" geannon ceerde Eurovisie-uitzendingen van zondag 31 augustus (56) en zater dag 6 september (4.305.30) de we reldkampioenschappen tot onderwerp hebben. VENLO Gistermiddag is in Te- gelen de 13-jarige Margriet Neiissen bij het oversteken van de weg door een militaire jeep gegrepen en op slag gedood. Het meisje was op be zoek familie in Tegelen. (Advertentie LM.) Gebruik daarom uitsluitend NIEUWE ESS0 BENZINE verrijkt met alle eigenschappen van bovensmoring NIEUWE GOUDEN ESSO EXTRA MOTOR OIL IN het programma van Hilversum n van 8.20 tot 9,30 opnamen van een recital, dat de sopraan Irmgard See- fried, begeleid door pianist Eric Werba, op 7 augustus In het Mozarteum te Salzburg heeft gegeven: liederen van Mozart, Mocssorgsky, Schubert en Ri chard Strauss. Via de andere zender van 8.30 tofc 9.35 „Deze tijd heeft geen tijd" een door Herbert Schalt geschreven en door de Vries Jr. geregisseerd luisterspel, met o.a. Jan van Ees en Eva Janssen. Om 10.50 spreekt de arts H. L. Heljer- mans in zijn medische kroniek over radioactiviteit. In het daar de VARA verzorgde tele visie-programma een telerecording van „Mijn zusje en Ik", een muzikaal bij spel van Ralph Benatzky en Robert BJuro. Het geldt hier een opgenomen stiidlo-vooratelllngr van dc Duitse tele visie met In de hoofdrollen Anrreliese Kothenberger en Johannes Heesters- PLATErt] iTDOtfl /ff ot scwjfi&flflR $rmc>£ num gaat gcruisloos t£N GLHtlMtDtUR OPtn 1/ MAAKJE HEM *1 OrtiCHftDfcÜjh? ttn OGtn&UK LAT LR WttR DICHT. AlSWtDfc HEBBED WW WE DAM MÉT DIt JOflGtn Dit JOftGEfi KOMT LATER WEL EERST DE. DRUK PLATtN Daar moet IK MOü OVER Dtrwtn IK WÉÉT T M0& ni£r...Z0£K OCH DOOR! 3384. Even later treedt Rob de eetzaal binnen en Lodde, die sebijnbaar verdiept is m zijn krant, hoort nu nog veel belangrijker nieuws. „Morgen gaat een duikersploeg van de marine een onder- zoek instellen naar de gezonkentanker, vertelt Rob. gfin ik zou u dus willen adviseren uw ver trek tenminste nog één dag uit te stellen. Morgen- na enkele minuten. Hij moet snel handelen, want avond weten we meer." Rob vertelt ook, dat hij het .nieuws, dat morgen de marine zal gaan dui- een kaart heeft getekend, waarop de plek zeer j ken moet hij zo snel mogelijk aan Bartsiek door- nauwkeurig is aangegeven waar de raketneus is geven. En de kapitein zal ook wel belangstel- tereehtgekomen Even later staan Eva Prudon ling hebben voor die kaart, waarover het drietal en Rob op en verlaten bet hotel. Lodde volgt hen l zoeven heeft gesproken. 45 Even over achten belde Nigel aan de zijingang van Wenham Gcral- dine, Arthur Geraldine deed zelf open ennam hem mee in de lift naar de bovenste verdieping. Nigel werd voorgesteld aan mrs. Geraldi ne, een slanke grote goed geconser veerde vrouw, met een bijzonder gracieuze houding, een. jaar of tien jonger dan haar echtgenoot. Liz Wen- ham, Ryle en Protheroe waren er aL Er heerste de intieme atmosfeer, ge mengd met een zeker gebrek aan oriëntering en een zekere ongedwon genheid, die men zo vaak vindt waar mensen die samen werken in hun vrije tijd bijeenkomen. Nigel was echter minder gefascineerd door de atmosfeer dan door de omgeving. De salon was een showroom, een museum. Op de schoorsteenmantel, op planken langs drie der muren en in geraffineerd verlichte hoekkasten stond 'n prachtige verzameling por selein. Nigel was geen expert op het gebied van de pottenbakkerskunst, maar hij zag wel dat hier louter kwaliteit vertegenwoordigd was. „Ik had er geen idee van dat u verzamelaar was. Wat een schitteren de stukken heeft u." Arthur Geraldine's ogen lichtten op, zijn haaiemond kreeg een zachte trek.„Ik ben blij dat u ze mooi vindt. Ja, ik geloof wel dat ik een beetje connoisseur ben" hij sprak het woord op zijn Iers uit, „connos- soor". „Met dat allemaal af te stoffen heb je dagwerk,*' zei Liz Wenham grof tegen haar gastvrouw. „O, mijn man staat niemand toe ze aan te raken. Arthur vraag mr. Strangeways eens wat hij drinken wil." Geraldine stond al met een stuk in zijn handen en liet het aan Nigel zien, zijn vingers krulden eromheen, streelden het porselein,; alsof dat hem van zijn eigen teerheid mee deelde. „NatuuHijk. Het spijt me. Breng me op mijn stokpaardje en ik ver veel u urenlang." Basil Ryle stond met smeulende vijandigheid naar de schoorsteen mantel te staren; „een van die stuk ken", dacht hij misschien wel, ,zou mijn vader gered hebben in de cri sis'; Het gezicht onder zijn rode haar stond wit en scherp, met donkere kringen onder de ogen. Hij zag er uit alsof hij nog steeds leed onder de schok, de schok van donderdag- avond, vroeg Nigel zich af, of van maandagmorgen? Of was hij het, die op vrijdagavond het scheermes gebruikt had? Vreemd, te denken dat hier misschien een moordenaar zat, tussen deze gekleurde rijen por selein, die gloeiden als bloemperken. Aan de ronde tafel in de eetka mer zat hij tussen mrs. Geraldine en Liz Wenham. Aan de muur te genover hem hingen olieverfschilde rijen van twee personages met ge heimzinnige baarden de stichter van de firma, James Wer.ham, en John Geraldine, zijn eerste compag non. Met een prettig aandoende men geling van ceremonieel en onge dwongenheid hief Arthur zijn glas en zet: „Op dc zaak en de stichter," Li2 Wenham mompelde die woorden devoot na terwijl ze haar glas leeg dronk; het betekende kennelijk heel wat meer voor haaf dan voor Ryle, die maar oppervlakkig reageerde. NigeL keek naar het eetservies en merkte de tere abrikooskleur op. t,U hebt uw kostbaarheden voor gebruik zowel als voor versiering zie ik, mrs. Geraldine." „Ja. Maar we gebruiken het Roc- kingham-servies illeen bij deze spe ciale gelegenheden.' Nigel hoopte dat hij er. niet uitzag als een man die juist een hevige maagstoot in ontvangst genomen had. „Is *t een nieuwe aanwinst?" vroeg hij, zich bewust van Stephens spot tende blik die op hem rustte. „O, nee. Mijn echtgenoot heeft zich al vroeg op Rockingham toe gelegd vóórdat we trouwden," Ze slaakte een gemaakt lachgeluldje. „Het leek wel of ik met een parse- ieinhandelaar trouwde." „Ja, die heb ik goedkoop kunnen oppikken in de jaren, twintig," zei Geraldine. „In die dagen kon je nog eens een- koopje halen." „De mensen kenden doorgaans niet eens de waarde van hun eigen be zittingen," kwam Stephen ertussen een opmerking die een sfeer van onbehaaglijkheid spon rond de ta fel. Het leek Nigel 'een geschikt ogenblik voor de aanval. „Ik heb gisteren eens een blik in de autobiografie van miss Miles ge slagen," zei hij. Arthur Geraldine verbrak de enigs zins onthutste stilte met de vraag; „En wat voor opinie heeft u zich erover gevormd?" „Als literatuur is het waardeloos. Als een onbewuste karakterstudie is het fascinerend." „Onbewust"? zei Stephen. «Ik dacht dat haar hele leven een serie geposeerde zelfportretten was," „Het fascinerende ervan was net vergelijken van het .zelfportret dat zij liet zien met dat wat ze dacht dat zij toonde." „Dat is mij te subtiel," zei Liz Wenham. „En moeten we nu per se over .die arme vrouw spreken?" zei mrs. Ge raldine. „Waarom niet?" mompelde Basil Ryle. „We denken er immers alle maal aan." Er viel weer een pijnlijke stilte. Mrs, Geraldine had het nerveuze uiterlijk van een ervaren gastvrouw die voor het eerst de controle over haar gezelschap verliest. Ryle barst te weer los: „Waarom doen we allemaal net als of er niets gebeurd is?" „Omdat v/e zo verdomd beschaafd zijn," zei Stephen, met een vriende lijk gegrinnik. „Waar ik vandaan «om noemen we het kind bij de naam. En we za gen politiemensen niet bepaald als onze beschermengelen," Basil Rym had alweer iets te veel gedronken, zijn woorden en de. blikken die hu rond de tafel wiep waren niet duide lijk en scherp meer. „Gisteravond hebben ze me op m'n nek gezeten. Waarom hebt u donderdag de overle dene bezocht? Hit ontvangen inlich tingen hebben we begrepen dat u heftige onenigheid met haar hebt ge had. Wat was het onderwerp van .aie onenigheid? Heeft u haar na de scene in haar huis nog ontmoet? Met a°- dere woorden, ben ik haar kamer hier binnengelopen om haar de keel af te snijden? Lieve Godi" (Wordt vervolgd)

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Parool / De Schiedammer | 1958 | | pagina 1