Waar dollars niet helpen
I
LIFTEN
NI
AAN HET EINDE
van het
HOOFDSTUK
j Een vrolijke achtervolging in' negen
Een opsporinkje
van niets
OPGEVANGEN Zet 'kM 1
Zeven Provinciën vlot
Overleden5man
komt familie
troosten
Paleis van gangster
onder de hamer
Quiz-'
Belangrijke vooruitgang
lij bestrijding van pijnen!
Chefarme 4
Regenassurantie
in Engeland dit
jaar duur uit
schap wielrennen
waakt tegen slijtage
SPROETJE SPAR
Tom
AVONTUREN
VAN
APITEIN
HET Amerikaanse Congres was juist bezig met bet beknibbelen op
Eisenhower's programma voor hulp aan het buitenland, toen de
artillerie van dc Chinese communistische legering het vuur opende
op het eiland Quemoy, een nationalistische voorpost, die dooi
slechts weinige kilometers zee wordt gescheiden van het vasteland. Het
Huis van Afgevaardigden had toen dc post. die dc president wilde gesteld
zien op rond vier miljard, al met meer dan twintig procent verminderd;
maar..in de Senaat miste de echo van de verre kanonschoten zijn uitwer
king niet. Men wilde wel bezuinigen, doch veel minder rigoureus dan het
Huis. Tenslotte hebben Senaat en Huis naar goed koepmansgebruik het
verschil gedeeld en het bedrag op 5.3 miljard vastgesteld.
De grotere royaliteit zie men als ëen erkenning van het feit, dat er in de
wereld meer gevaren bestaan dan de gemiddelde Amerikaan op rustige
dagen geneigd is om te erkennen. Een bijdrage lot oplossing van de Chi
nese kwestie wordt er echter, niet. door geleverd. Het tegendeel is veeleer
het geval. Want als Eisenhower meer geld krijgt dan het aanvankelijk leek,
dan komt dat ook voort uit de vastbeslotenheid, communistisch China geen
duimbreed tegemoet te treden. Het wordt ais beginselvastheid uitgelegd
door de Amerikanen, maar in feite is het een houding, die veel meer door
emotionele dan door redelijke overwegingen wordt bepaald. In de loop,
die de dingen in het vastelandse China hebben genomen, zit een flink
stuk Amerikaans falen. De Amerikanen pogen sindsdien zichzelf wijs te
maken, dat het gebeurde in China zoiets is als een vergissing van de
geschiedenis, een vergissing die zij uiteraard moeten helpen corrigeren,
Woensdag 27 augustus 1958
rV de kanonnen polderen en het luchtruim van Quemoy vervuld is
van het geronk der straaljagers kan het moeilijk anders of in de
V.S. krijgt de reputatie van Eisenhower als vredespresident an
dermaal een knauw. Wat gaat er gebeuren aan de verre Chinese
kusten? Amerika heeft een garantie gegeven voor de onschendbaarheid van
Formosa en de vlak ten westen daarvan gelegen eilandengroep der Pesca
dores, maar het is duidelijk dat het verlies van een of meer niet gegaran
deerde knsteilanden niet alleen een nationaal-Cbinese maar terdege ook
een Amerikaanse nederlaag zou zijn. Vandaar Dulles' ietwat vage* waar
schuwing aan Peking, ook van Quemoy cn omliggende eilanden af te blij
ven. Let wei, Dulles zegt' niet: als ge die eilanden bezet, is het oorlog.
De vrede zal in gevaar komen, verklaart hij. Maar vrede heeft er tussen
Mao Tse Toeng en Tsjiang Kai Sjek nimmer bestaan.
Dulles' bedoeling is natuurlijk allerminst, een oorlog uit te lokken.
Dit maakt de communistische propaganda er wel van, maar de commu
nistische propaganda poogt bij voortduring alle Westelijke landen voor
te stellen als bezeten van de wens, zich op de communistische wereld te
storten. De Amerikaanse bedoeling is slechts om communistisch China er
van te weerhouden, nog meer nationalistisch grondgebied te bezetten. Toch
is hier sprake van een hinken op twee gedachten. Wij zeiden reeds dat in
Amerika de wens leeft, de fout in de geschiedenis, welke de communisten
in China aan het bewind hééft gebracht, te corrigeren. Dat kan niet an
ders betekenen dan het verlenen van steun aan Tsjiang Kai Sjek en de
zijnen ten behoeve van de herovering van het Chinese vasteland. Het ver
schil tussen dit verlangen en het beschermen-van Formosa is nogal groot,
te weten (naar alle waarschijnlijkheid) een wereldoorlog.
ER komt hier iets aan het licht omtrent het onrealistische in de hou
ding van de V.S. Hetzelfde Amerika, dat een terugverovering gaar
ne zou zien, moet er voor zorgen, dat het er buiten blijft als een
poging daartoe wordt gedaan; en wanneer het er buiten blijft,
hoeft de oude generalissimus er niet aan te beginnen. Het komt er wel
op neer, dat het nooit houdbaar is, de geschiedenis te negeren. Men kan
in de V.S. de loop der dingen in China betreuren en de opvattingen der
communisten verwerpelijk achten;, ma ar men kan niet voorbijgaan aan het
feit, dat het communistisch China een stuk werkelijkheid is, ook voor
anderen dan de twee op elke negen menselijke schepselen, die het grote
land bewonen.
Dit zou te meer een dwaasheid zijn, nu China op het gebied van de
atoomenergie zich-kennelijk van steun uit Rusland heeft verzekerd, Hoe ver
die steun gaat, is niet helemaal duidelijk; en met name is twijfel mogelijk
aan het bericht van de New York Times, dat de Russen ook als leveran-
ciers van atoomwapens aan China zullen gaan optreden. Maar in elk geval
is de positie van Mao Tse Toeng en de zijnen al lang niet meer die van
wankele heersers. Zij hebben hun woordje mee te spreken; ook en vooral
als de kwestie der ontwapening (inclusief de beteugeling der kernwapens)
aan de orde komt. In dit overleg gelden geen ficties, maar harde leiten.
Het is niet ondenkbaar, dat de huidige militaire demonstraties van
communistisch China bij Quemoy alleen maar de bedoeling hebben, dit
duidelijk te maken. En met een paar honderd miljoen dollar meer Voor
buitenlandse hulp laat de maning, die er uit spreekt, zich niet onschadelük
maken.
garagehouder stopt voor Suzanne, lacht sarcastisch. „Wat
een aebóuw dat er uitziet ,3* eigenlijk doen, in dit
ec,7i geuouw auc er uuziez auereiiendigSte land meneer Mike
Oj net voorgoed verlaten is. Andrews? U bent vast en zeker een
Het is het stadhuis. Iedereen s^jver en in uw serie boekjes
j-■ verfoeilijkste landen van Euro-
doet middagslaapje. Ook pa", komt nu zeker Frankrijk aan
alle politieagentende beurt?".
„Wn een land," zucht Mike. „fel? «S"*2.
„Overal is iedereen kind probeert te zoeken, dat ergens
net aan het tianen Frankrijk moet zijn. En die zo-
nei aan tiet s tapen jang op een bankje moet gaan zitten
of ze gaan juist wachten, totdat de heren politieman-
eten. Je kinderen uitgeslapen zijn. Misschien moe-
ten we ze nog wel wekken ook".
spoorloos. Geen Een ronkende.motor overstemt de
nood, de Franse rest vau rijn gefoeter. Een politie-
■nnli+ie <?n1 hot tnol man houdt stil voorhet bureau..
poLitie zat het wel -broedend stapt Mike op hem af en
even opknappen. Maar tussen begint in het Amerikaans te brullen.
twaalf en twee niet storen De aSe"' d0?' e?n «f,. achteruit
-V -p, en antwoordt m rad, boosaardig
alstublieft. Dan dutten we. Frans. Juist op tijd komt Suzanne
Bah. die Fransen." tussenbeide. Ze vertelt het verhaal.
en de agent zegt. dat de kinderen
in een stadje, vlakbij, gesignaleerd
z«0.
„Maar helaas, Madamme, ik ben
bang dat er hier geen auto's te huur
zijn. Maar ik zal er u wel even,
op de motor heenbrengen. Er, die
meneer ook, als hij tenminste wil
en ophoudt met schreeuwen".
Ze stappen op de motor en rijden
in een stofwolk weg. Mike zit bal
sturig in dc zijspan. De politieagent
verdeelt zijn aandacht tussen de
weg cn de benen van Suzanne. Met
de grootste moeite weet hij onge
lukken te vermijden. Soms ziet hij
het gevaar zelf, soms roept een kreet
van Mike hem terug uit zijn be
schouwingen. „We zullen er maar
het beste van hopen", zegt bij op
eens, zonder enige aanleiding.
Gierend stoppen ze voor het po
litiebureau. „Stadje nummer zoveel",
zegt Mike. „Ik hoop maar dat ik
niet stoor".
De commissaris staat reeds breed
lachend en trots op hen te wachten.
„Mevrouw, meneer", zegt hij stra
lend. „Het is in orde hoor. Ze zijn
gearresteerd. Het kostte wel enige
moeite, maar het is me gelukt. Gaat
u maar even mee. Een opsporinkje
van niets. En hij gaat hen voor
alsof hij het Legioen van Eer in
ontvangst moet nemen. Hij doet een
deur open en beduidt hen binnen
te gaan. „Alstublieft", zegt hij. ,.Uw
kinderen".
Mike en Suzanne hollen naar bin
nen.
„Dit is Danny niet", zegt Mike.
„Dit is Janine niet", zegt Suzanne.
„Niet?" schreeuwt
de 'commissaris
ontsteld. „Wie 2ijn
dat dan?"
„Dat kan ons niet
scneïan". zegt Su
zanne bedroefd. Als
u een Amerikaans
jongetje nog niet
kunt onderscheiden
van andere jonge
tjes".
De commissaris
ondervraagt de
kinderen.
..Ik heet Jean",
zegt het jongetje.
„Wecst u maar niet
verbaasd. We heb
ben ons verkleed.
Danny heelt mijn
kleren aan en ik de
zi.ne. En dat zijn
de kleren van Ja
nine.
„Ik heet Marian
ne", zegt het meis
je. „Maar ze zfjn
me veel te klein".
De commissaris
loopt rood aan.
„Waar zijn die an
dere twee", 'vraagt
hij woedend.
..Op weg naar Pa
rijs", zegt Jean en
•kijkt dc commissa
ris onschuldig aan-
„We hebben met ze
gebald en ze te
eten gegeven. Hun
ouders hadden hen in de steek ge
laten op een kostschool in Zwitser
land."
„Wat zegt ie", vraagt Mike,
SSpKE-'Sft**
Dc agent ,Js vol belangstelling
„O", zegt
zonders".
Suzanne, „niets bij-
zegt de vriendelijke
garagehouder
REIMS. Plechtig trok een be-
grafenisstoet door de straten van het
dorp Marest'Oampcourt, by Reims,
om ac 65'jarige Victor Stevens naar
zijn laatste rustplaats 'te brengen.
ilfacir toen de stoet de kerk Oeretk'e
anelde iemand opgewonden de kerk
binnen en de familieleden kregen de
schrik van hun leven: Victor Ste
vens stond, als uit de dood herrezen,
in' levendei-, lijve poor hen.
Dat kwam zo: Verleden week. toen
Stevens met vakantie was bulten
zijn dorp; werd het lijk van een
oudere man op de spoorbaan buiten
het dorp aangetroffen. Na de lijk
schouwing werd meegedeeld, dat het
stoffelijk overschot dat van Victor
Stevens was. De2e las in,zijn vakan
tieverblijf in de krant, dat hij plot
seling het tijdelijke met het eeuwige
had verwisseld, hetgeen voor hem
aanleiding was spoorslags haar Ma-
rest-Dampcourt te vertrekken om
zijn treurende nabestaanden te ver
tellen, dat zfj hun tranen konden
drogen,
HACKENSACK (New Jersey).
Het paleisachtige buitenhuis van Al-
bert Anastasia, bijgenaamd „Harde
Tony", die uorig jaar na een woord--
aanslag in een kappersstoel het le'
ven liet, is onder de hamer geweest.
Voor ruim 250.000 gulden werd het,
op 380.000 gulden getaxeerde htds,
aan een accountant 'verkocht.
Anastasia was een der topfiguren
uit de Amerikaanse onderwereld,
die als een der leiders werd be
schouwd van de „N.V. Moord", een
onderwereldorganisatie, die zich be
lastte met het tegen betaling uit de
weg ruimen van mensen.
■SS
(Advertentie LM.
Vier werkelijk betrouwbare middelen
he/pen «Ifcaar en doen wonderenlj
De kennis van pijnbestrijding is In de loop
«Ier jaren regelmatig groler geworden. Ge
ileerden hebben vastgesteld waar «n
hoo pijn ontslaat en zij hebben geleerd
pijn te meten» Daarna hebben zij kans
gezien de werking van één der oudste
pijn bestrijders belangrijk te versterken-
door toevoeging van nieuw ontdekte mid
delen. Deze combinatie werkt bij pijnen
en ook bij giiep - beter dan elk middel
afzonderlijk. dB"
ïegrn pijnen sn griep. GeidiiMvso' dcgcothijftr
«jnl dit wordt bêichfred door het bestanddeel öiefaroi.
LONDEN Een grote Engel ver
zekeringsmaatschappij, die zich heeft
gespecialiseerd op re genv er zekerin
gen, heeft deze zomer vele honderd
duizenden guldens uitgekeerd. Het
hoogste bedrag, 40.000 gulden, ging
naar een cricketclubdie zich ver
zekerd had tegen het wegregenen
van een landelijk toernooi.
Dit jaar; Is 25 procent meer uitge
keerd dan vorig jaar. Een van de
boulevardbladen heeft een prijs uit
geloofd voor de lezer, die het opval
lendste verhaal inzendt over het on
derwerp „Hoe de regen myn vakan
tie bedierf",
SEATTLE Een maniak heeft
maandagavond voor de 36e maal in
twee weken tijds brand gesticht in
een hotel te Seattle. Bij deze laatste
brandstichting zijn twee mensen om
het leven gekomen en drie gewond:
Vervolg van pag 1
heeft onder andere munitie, clie en
water gelost. Ook andere zware op
standen zoals sloepen, het bakboord
anker, ankerkettingen, touwwerk en
ander zwaar materiaal werden over
geladen in landingsvaartuigen.
Het' geheel leverde een gigantische
aanblik op van kleurige lichtjes der
op het water dansende scheepje»
rond het lichtpaleis van de vastzit
tende kruiser.
Toen het schip eenmaal los kwam
lichtten de zeeslepers van Wijsmul
ler, de Zeeland en de Simsón, hun
ankers en keerden ha hun vergeefse
wacht naar hun bases in Den Helder
en ÏJmuiden terug.
De Zeven Provinciën maakte een
slagzij van. ongeveer 3 tot4 graden
over bakboord. Of dit wordt ver
oorzaakt door lekkage kan niet wor
den gezegd.
Over de omvang van de schade
valt niets met zekerheid te zeggen.
Het is vrijwel uitgesloten dat denkers
of kikvorsmannen in dc ondiepe ha
ven de kiel van het schip kunnen
onderzoeken. Een betrouwbaar over
zicht van de eventuele schade zal
men waarschijnlijk eerst kunnen
krijgen wanneer de oorlogsbodem in
dok gaat.
Nadat de slepers op de rede de
trossen hadden binnengehaald, werd
de kruiser later in de morgen de
haven van Den Helder binnenge
sleept en daar tegen acht uur aan
de kade gemeerd.
"Waarschijnlijk gaat de kruiser nog
I deze week naar Rotterdam om te
1 dokken.
Dinsdag had het ministerie van
Marine uitvoerige onderhandelingen
met de bergingsfirma Wijsmuller in
TJmuiden gevoerd. Wijsmuller was
bereid te bergen onder de voorwaar
de ..no cure no pay". Was het werk
gedaan ,dan wilde men het bedrag
vaststellen. Het was bekend dat dit
hoog zou zijn: waarschijnlijk boven
de honderdduizend gulden. De mari
ne ging niet op dit voorstel in en
besloot de berging met eigen krach
ten te beproeven.
De Zeven Provinciën die op 17
december 1953 in dienst is gesteld
heeft 88 miljoen gulden gekost Het
schip is ruim 185 meter lang en
ruim 17 meter breed. Het heeft een
diepgang van 6,40 meter. Het is één
van de twee kruisers die na I960
uitgerust zouden worden met geleide
projectielen van het terrier-type,
Door de zeer snelle ontwikkeling
van de vliegtechniek, kunnen de
luchtafweer-kanons van de kruisers
niet meer in staat worden geacht
alle luchtgevaar het hoofd te bieden,
Nederland onderhandelt zoals men
weet met de Ver. Staten over de
beschikbaarstelling van de lan-
eerings-installaties voor geleide pro
jectielen, en de financiering. Vol
gens mededelingen van minister Staf
zou het de bedoeling zijn, dat Ne
derland aan de verbouwing 20 mil
joen per kruiser bijdraagt terwijl
de V.S. voor ongeveer 60 miljoen
per kruiser aan de verbouwing zou
beschikbaar stellen.
/^E Amerikaanse televisie-wereld
is in opschudding gebracht door
een schandaal met aïs inzet de po-
pulairs te iv-programma's.de quizzes.
Frank Hogen, de officier van justi
tie te New York, heeft een breed
opgezet onderzoek geopend «aar
misstandendie bij enkele quizshows
zouden heersen. De topfiguren van
de grote tv „networks" zijn al in
geheime conferenties bijeen geweest,
omdat zij een grote terugslag in de
opbrengst van de quizzes verwach
ten. In deze programma's is voor
het nieuwe seizoen aan 2e«diijd en
talent een bedrag van ruim tachtig
miljoen gulden geïnvesteerd. Hoe
veel quizzes uit de televisie zullen
moeten verdwijnen, ten koste van
zeer grote verliezen, hangt af oan
de resultaten van Hogans onderzoek.
Anderhalve week geleden is de
zaak aan het rollen gebracht, toen
de quiz „Dotto" waarin de deel
nemers beroemdheden moesten her
kennen van ruw geschetste karika
turen werd geannuleerd. Een van
de deelnemers had zich erover be
klaagd, dat een concurrent tevoren
op de hoogte was gesteld van de
antwoorden. Ten minste vier deel
nemers aan andere quizzes hebben
sindsdien laten weten, dat zij zich
hadden moeten verplichten een deel
van hun winst af te staan aan de
organisatoren. Volgens de geruchten
is een van de populairste winnaars
van een quiz met fantastisch hoge
geldprijzen bij de onregelmatigheden
betrokken.
Enkele t.v.-producers hebben ver
klaard, dat bij vrijwel alle quizzes te
voren vast stond, wie zou winnen.
„Het werd steeds moeilijker," zo ver
telde een van hen, „voor de wed
strijden intelligente deelnemers met
goede kansen* te vinden. De quiz
shows liepen het gevaar aan popula
riteit in te boeten. De organisatoren
moesten daaraan wel iets doen. Ze
gingen zoeken naar geschikte men
sen, en ze namen hun maatregelen
om te waarborgen, dat die zo lang
mogelijk door het geven van juiste
antwoorden onder de kampioenen
(en dus „in het nieuws" en, „in de
reclame") zouden blijven. De voor de
hand liggende methode was het, de
potentieel populaire deelnemers van
te voren de antwoorden te geven."
Het is een trieste affaire. Ook en
vooral voor de (commerciële) televi
sie zelf, die in de quiz-shows ver
houdingsgewijs veel meer kapitaal
had geïnvesteerd dan in andere pro
gramma's.
ZONDAG 31 augustus zal verslag
gever Leo Pagano van 12.35 tot
12,40 uur voor de AVRO-microfoon
in. samenwerking met KRO, VARA
en Wereldomroep een reportage ver
zorgen van de wereldkampioenschap
pen wielrennen te Reims. Op het
programma staan de kampioenschap
pen op de weg voor professionals. In
de AVRO-televisie-rubriek „Sportpa-
norama" zullen donderdagavond 4
september enkele rechtstreekse re
portages van de wedstrijden om het
wereldkampioenschap, die worden
gehouden in het Parijse Pare des
Princes worden opgenomen. Men
mag aannemen dat ook de als „sport-
reportages uit Frankrijk" geannon
ceerde Eurovisie-uitzendingen van
zondag 31 augustus (56) en zater
dag 6 september (4.305.30) de we
reldkampioenschappen tot onderwerp
hebben.
VENLO Gistermiddag is in Te-
gelen de 13-jarige Margriet Neiissen
bij het oversteken van de weg door
een militaire jeep gegrepen en op
slag gedood. Het meisje was op be
zoek familie in Tegelen.
(Advertentie LM.)
Gebruik daarom uitsluitend
NIEUWE ESS0 BENZINE
verrijkt met alle
eigenschappen van bovensmoring
NIEUWE GOUDEN
ESSO EXTRA MOTOR OIL
IN het programma van Hilversum n
van 8.20 tot 9,30 opnamen van een
recital, dat de sopraan Irmgard See-
fried, begeleid door pianist Eric Werba,
op 7 augustus In het Mozarteum te
Salzburg heeft gegeven: liederen van
Mozart, Mocssorgsky, Schubert en Ri
chard Strauss.
Via de andere zender van 8.30 tofc
9.35 „Deze tijd heeft geen tijd" een
door Herbert Schalt geschreven en door
de Vries Jr. geregisseerd luisterspel,
met o.a. Jan van Ees en Eva Janssen.
Om 10.50 spreekt de arts H. L. Heljer-
mans in zijn medische kroniek over
radioactiviteit.
In het daar de VARA verzorgde tele
visie-programma een telerecording van
„Mijn zusje en Ik", een muzikaal bij
spel van Ralph Benatzky en Robert
BJuro. Het geldt hier een opgenomen
stiidlo-vooratelllngr van dc Duitse tele
visie met In de hoofdrollen Anrreliese
Kothenberger en Johannes Heesters-
PLATErt]
iTDOtfl
/ff ot scwjfi&flflR $rmc>£ num gaat gcruisloos
t£N GLHtlMtDtUR OPtn
1/ MAAKJE HEM
*1 OrtiCHftDfcÜjh?
ttn OGtn&UK LAT LR WttR DICHT.
AlSWtDfc
HEBBED WW
WE DAM MÉT DIt
JOflGtn
Dit JOftGEfi
KOMT LATER WEL
EERST DE. DRUK
PLATtN
Daar moet
IK MOü OVER
Dtrwtn
IK WÉÉT T
M0& ni£r...Z0£K
OCH DOOR!
3384. Even later treedt Rob de eetzaal binnen
en Lodde, die sebijnbaar verdiept is m zijn krant,
hoort nu nog veel belangrijker nieuws. „Morgen
gaat een duikersploeg van de marine een onder-
zoek instellen naar de gezonkentanker, vertelt
Rob. gfin ik zou u dus willen adviseren uw ver
trek tenminste nog één dag uit te stellen. Morgen- na enkele minuten. Hij moet snel handelen, want
avond weten we meer." Rob vertelt ook, dat hij het .nieuws, dat morgen de marine zal gaan dui-
een kaart heeft getekend, waarop de plek zeer j ken moet hij zo snel mogelijk aan Bartsiek door-
nauwkeurig is aangegeven waar de raketneus is geven. En de kapitein zal ook wel belangstel-
tereehtgekomen Even later staan Eva Prudon ling hebben voor die kaart, waarover het drietal
en Rob op en verlaten bet hotel. Lodde volgt hen l zoeven heeft gesproken.
45
Even over achten belde Nigel aan
de zijingang van Wenham Gcral-
dine, Arthur Geraldine deed zelf
open ennam hem mee in de lift
naar de bovenste verdieping. Nigel
werd voorgesteld aan mrs. Geraldi
ne, een slanke grote goed geconser
veerde vrouw, met een bijzonder
gracieuze houding, een. jaar of tien
jonger dan haar echtgenoot. Liz Wen-
ham, Ryle en Protheroe waren er aL
Er heerste de intieme atmosfeer, ge
mengd met een zeker gebrek aan
oriëntering en een zekere ongedwon
genheid, die men zo vaak vindt
waar mensen die samen werken in
hun vrije tijd bijeenkomen. Nigel
was echter minder gefascineerd door
de atmosfeer dan door de omgeving.
De salon was een showroom, een
museum. Op de schoorsteenmantel,
op planken langs drie der muren en
in geraffineerd verlichte hoekkasten
stond 'n prachtige verzameling por
selein. Nigel was geen expert op het
gebied van de pottenbakkerskunst,
maar hij zag wel dat hier louter
kwaliteit vertegenwoordigd was.
„Ik had er geen idee van dat u
verzamelaar was. Wat een schitteren
de stukken heeft u."
Arthur Geraldine's ogen lichtten
op, zijn haaiemond kreeg een zachte
trek.„Ik ben blij dat u ze mooi
vindt. Ja, ik geloof wel dat ik een
beetje connoisseur ben" hij sprak
het woord op zijn Iers uit, „connos-
soor".
„Met dat allemaal af te stoffen
heb je dagwerk,*' zei Liz Wenham
grof tegen haar gastvrouw.
„O, mijn man staat niemand toe
ze aan te raken. Arthur vraag mr.
Strangeways eens wat hij drinken
wil."
Geraldine stond al met een stuk
in zijn handen en liet het aan Nigel
zien, zijn vingers krulden eromheen,
streelden het porselein,; alsof dat
hem van zijn eigen teerheid mee
deelde.
„NatuuHijk. Het spijt me. Breng
me op mijn stokpaardje en ik ver
veel u urenlang."
Basil Ryle stond met smeulende
vijandigheid naar de schoorsteen
mantel te staren; „een van die stuk
ken", dacht hij misschien wel, ,zou
mijn vader gered hebben in de cri
sis'; Het gezicht onder zijn rode haar
stond wit en scherp, met donkere
kringen onder de ogen. Hij zag er
uit alsof hij nog steeds leed onder
de schok, de schok van donderdag-
avond, vroeg Nigel zich af, of van
maandagmorgen? Of was hij het,
die op vrijdagavond het scheermes
gebruikt had? Vreemd, te denken
dat hier misschien een moordenaar
zat, tussen deze gekleurde rijen por
selein, die gloeiden als bloemperken.
Aan de ronde tafel in de eetka
mer zat hij tussen mrs. Geraldine
en Liz Wenham. Aan de muur te
genover hem hingen olieverfschilde
rijen van twee personages met ge
heimzinnige baarden de stichter
van de firma, James Wer.ham, en
John Geraldine, zijn eerste compag
non. Met een prettig aandoende men
geling van ceremonieel en onge
dwongenheid hief Arthur zijn glas en
zet: „Op dc zaak en de stichter,"
Li2 Wenham mompelde die woorden
devoot na terwijl ze haar glas leeg
dronk; het betekende kennelijk heel
wat meer voor haaf dan voor Ryle,
die maar oppervlakkig reageerde.
NigeL keek naar het eetservies en
merkte de tere abrikooskleur op.
t,U hebt uw kostbaarheden voor
gebruik zowel als voor versiering
zie ik, mrs. Geraldine."
„Ja. Maar we gebruiken het Roc-
kingham-servies illeen bij deze spe
ciale gelegenheden.'
Nigel hoopte dat hij er. niet uitzag
als een man die juist een hevige
maagstoot in ontvangst genomen
had.
„Is *t een nieuwe aanwinst?" vroeg
hij, zich bewust van Stephens spot
tende blik die op hem rustte.
„O, nee. Mijn echtgenoot heeft
zich al vroeg op Rockingham toe
gelegd vóórdat we trouwden," Ze
slaakte een gemaakt lachgeluldje.
„Het leek wel of ik met een parse-
ieinhandelaar trouwde."
„Ja, die heb ik goedkoop kunnen
oppikken in de jaren, twintig," zei
Geraldine. „In die dagen kon je nog
eens een- koopje halen."
„De mensen kenden doorgaans niet
eens de waarde van hun eigen be
zittingen," kwam Stephen ertussen
een opmerking die een sfeer van
onbehaaglijkheid spon rond de ta
fel. Het leek Nigel 'een geschikt
ogenblik voor de aanval.
„Ik heb gisteren eens een blik in
de autobiografie van miss Miles ge
slagen," zei hij.
Arthur Geraldine verbrak de enigs
zins onthutste stilte met de vraag;
„En wat voor opinie heeft u zich
erover gevormd?"
„Als literatuur is het waardeloos.
Als een onbewuste karakterstudie is
het fascinerend."
„Onbewust"? zei Stephen. «Ik
dacht dat haar hele leven een serie
geposeerde zelfportretten was,"
„Het fascinerende ervan was net
vergelijken van het .zelfportret dat
zij liet zien met dat wat ze dacht
dat zij toonde."
„Dat is mij te subtiel," zei Liz
Wenham.
„En moeten we nu per se over .die
arme vrouw spreken?" zei mrs. Ge
raldine.
„Waarom niet?" mompelde Basil
Ryle. „We denken er immers alle
maal aan."
Er viel weer een pijnlijke stilte.
Mrs, Geraldine had het nerveuze
uiterlijk van een ervaren gastvrouw
die voor het eerst de controle over
haar gezelschap verliest. Ryle barst
te weer los:
„Waarom doen we allemaal net
als of er niets gebeurd is?"
„Omdat v/e zo verdomd beschaafd
zijn," zei Stephen, met een vriende
lijk gegrinnik.
„Waar ik vandaan «om noemen
we het kind bij de naam. En we za
gen politiemensen niet bepaald als
onze beschermengelen," Basil Rym
had alweer iets te veel gedronken,
zijn woorden en de. blikken die hu
rond de tafel wiep waren niet duide
lijk en scherp meer. „Gisteravond
hebben ze me op m'n nek gezeten.
Waarom hebt u donderdag de overle
dene bezocht? Hit ontvangen inlich
tingen hebben we begrepen dat u
heftige onenigheid met haar hebt ge
had. Wat was het onderwerp van .aie
onenigheid? Heeft u haar na de scene
in haar huis nog ontmoet? Met a°-
dere woorden, ben ik haar kamer
hier binnengelopen om haar de keel
af te snijden? Lieve Godi"
(Wordt vervolgd)