De woorden van dr. Platteel
S^ttsiBgsizss-Hti
a
AAN HET EINDE
Ut fc
HOOFDSTUK
^en vrolijke 3chtër^s}ging in negen etappes
De kinderen van de
wielrenner
ues l!;
Kunstgebitten
Vroeger
van het
Booby-trap"
oorzaak?
door FRANK. GÖDVV!
aS^eCnW°éb^er8eWM,i eCn and" -n
d" Plat? TSTliiSC' i0°r Z° denSit„lHt
Klacht over rijksweg
R'dam-Den Haag
ZENDER HUIZEN
TE KOOP
Munitie ontploft
in Noors fort
Militair vliegtuig van
V.S. stort neer bij
Philippijnen
ie stapelloop
Grappig idee
SPROETJE SPARKS
ie®
EEr is enig rumoer over uitlatingen van de heer Platteel de kort-
geleden in functie getreden gouverneur van Nederlands Niéuw
Guinea, De heer Plal.ee! heef, <v„lg(!ns Reuter) veriTtud.
Nederlandse regeringeen verdraa of militair k t i
^ejuichenfIttradhayi^^'ya^ dele^mToordi^-Malu«%van^Ve^^jlc
W W 9 u aanvane ™s va" «B. derde wereldoorlog. En itet «lot van
og was, dat er m Nederland wel een actie is om Nietnv.Guinea or. te
CToencn ate uitsluitend wordt gevoerd tloor e.vtreem.Jinkse politieke
groepen en een ceel van de social is li sr he pers.
De plaats, waar de heer Platted dere dingen verklaarde, was niet Hol-
landia, maar Port Moresby in het Austraiisch gedeelte van het ellén,
■Se ]-Mi PetSCOn?rf"lif hjeld- 'H« Sosclïiedde kort voor do Auslra'
lische mrnrster van Buitenlandse Zaken, de heer Casey voet zette óu
Nederlandse bodem; en wij kunnen ons voorstellen, dat de te PortMore-bv
T ef fmenl,-''"S hebben vermoed en daardoor sterk
de indruk kregen, dat de heer Plotleed sprak namens de Nederlandse
vefkCrf' IS,""|usseD ,veJ duidelijk geworden, dat de heer Platteel zijn
heeft vemekerd dat 7°' heeft af^d' Minister Luns
een verzekerd, dat de. gouverneur noch opdracht noch vriiheid had nm
te spreken gelijk hij deed. Het i« zo zei hii aJ il - acl ?m
,£rWaarde d0' D^ta heeft oru ge-
Dïnsdag 2 september 1958
«■■li
„Hoe is die man, waarmee je gaat
HET ÏS duidelijk genoeg, dat de heer Platteel buiten zijn boekie is
gegaan. Zijn Tout is waarschijnlijk, geweest, dat hij bijzonderheden
beeft onthuld van een beleid, waarvan de mogelijkheden cn de
consequenties nog lang niet voldoende zijn onderzoeh Hii ic
moT S T °P he' r,eSUlUal onderhatidelingen, die g ote,L" uoa
moeten worden gevoerd. Niets uu is in het diplomatiek verkeer onaauuc
namer en trouwens gevaarlijker dan dit. Men brengt er verantwoord-,ua/é
staatslieden mee in verlegenheid, men trapt er mee op tenen en men stélt
er de doeleinden van het overleg mee in de weegschaal. Geen wonde/da!
r hier en daar al geruchten de ronde doen, dat de heer Pialteei ontsiac
wcrdT" "1 V T'ie' 'T™ hij enige maanden geléden
werd benoemd Van d,t punt heeft minister Luns zirh intussen afafniaak
niet de opmerk,ng, dat de heer Platteel geen functionaris isvan z in
departement maar van dat van Zaken Overzee 1
nootf,'Shee° tan!e|ijk ™"lijke Iaak: maar icn,arid 20 onbevangen
X éehuuTlT mt 7" ,dB dat he, onjuist zou zijn,]
dié hém i °P C sclloude" do heer Platteel. De regerit
Wast ^isrwelkt|Sc0UV—e''jSCthaP ,Vaü ^ederlands Nieuw-Guinea beeft! hen een Amerikaanse zakeo-
Vri»é'r rn j i m de ku'P had met deze harde anti-revolutionair I ïïf," m0et .e?," uitvoeren.
Vraant men naar de reden van de benoeminc iui«t van j i enige wat ik wil, is dat de Fran-
mag twijfel zijn omtrent Nieuw-Guinea, le Holland", ,1"»,^!? J.a."d I «veler eA zo. E?,0 8* 551 T.L" l™*? 'S't&T
A/f IKE loopt driftig heen en tröuwm?
loeer door het kleine ver- „Hij is erg aantrekkelijk. Net 20
trekSuzanne leunt tegen de onseveer."
muur en kijkt hem spottend "Erg rijk Doet dat er iets toe?"
aan. „Wel", zégt ze. »^ee' ik wil zelf ook rijk worden."
„Het zijn dus niet kén - 2'et eruit °f <*at je wel alluk-
nlleen de FransenM'ke is geïrriteerd door de toon
die je het leven zuur ue-13?kl,een
- 7 P!®f ln hern- Hij staat op het punt
maken. En je kon uit te vallen, maar beheerst zich. Na-
met die generaal denkend zegt hij: „Ik ben geen man
nog wel zo aardig in je eigen X I?
taaltje babbelen. Misschien «ia bezig, e„ altijd alleen
heeft niet iedereen zoveel nuf „tl: weet wat dat is, alleen te zijn,"
rnn nnor TiZjj.L. ~0L 0nt Suzanne zacht „Ik heb het mei.
zag voor Amerikanen, als je gemaakt, de slaappoedersciga-
Wel denkt. En loopt niet ~0 petteneindeloos heen cn weer
heen en weer, wil je." Kt™." de ocWend' die raaar niet
Plotseling voelt Mike zich onweer-
1 £aat op de rand van zijn staan baar tot Suzanne aangetrokken.
nb zitten. „Let maar niet op mij," ■•^iaar Je bent een Franse," zegt hij
zegt hu. .Ik ben in de war." schor. „Ik heb altijd gedacht dat jul-
Ze zwijgen. Buiten klinkt de een- iie ,®Ues van echt leven afwisten,
mige stap van de sehildwnpht Parijszwier, vrolijkheid, ple-
tbhige stap van de schildwacht.
„Mike waarom leer je eigenlijk
geen Frans, als je van plan bent hier
te blijven Avonen?"
„Mijn secretaresse spreekt Frans,
ik heb er bovendien geen tijd voor.
niT zie.er 00k bet nut niet van in."
..Maar )e woont niet echt in Parijs,
Mike tenminste niet op deze ma-
Av^iKe lenminste niet op deze ma- ben bang van niet,'" zucht Mi-
nier. Je nebt alleen maar een paar e- Haar aanwezigheid overrompelt
kamers gehuurden een tpieifn^r. hem. „Het sniit mo waf ïir -ni mm.
Parijs
zier...
„Ik ben geen Franse. Ik ben een
zaam. Net zoals jij. Jij bent geen
Amerikaan. Je bent alleen maar
eenzaam. We zijn menselijke wezens
en eenzaam. Daar verandert nationa
liteit mets aan."
Ik ben bang van niet,'" zucht Mi
ét
..Je bent toch anders,
dan ik daclil
een kreet. Op de voorpagina staat
een foto. Het zijn Danny en Janine.
.Het onderschrift luid: Danny en Ja
nine, kinderen van de beroemde
wielrenner, 'Charles Villain.
Mike stormt naar buiten, gevolgd
door Suzanne. „Naar Parijs." roept
hy. „De generaal moet ons een auto
lenen. De finish van de wedstrijd is
in Parys.
_..De generaal is weer erg vriende
lijk. Het mislukken van super-pian.
„Operatie O", heeft* hem niet klein
kunnenkrijgen. Onmiddellijk be
veelt hij om een auto met een chauf
feur.
Zonderafscheid te nemen rijden
Suzanne en. Mike haastig weg.
ka mei-s gehuurd eti" een "teïefoon*
iviaar is Kees. En dat noem je wo-
nen. Maar wonen is meer dan ergens Langzaam wordt het donker,
zyn Mike. schildwacht loopt geduldig heen
..Ik ben een Amerikaanse zaken ww>r
"......Vitjjiitttj uvcjiwiifiüH
hem. „Het spijt me wat ik zei over
het geld/'
Langzaam wordt het donker. De
De volgende morgen vroeg, wor-
mag twijfel ,iin omtrent NiéX-Gémér'te SS ZSLÏÏZjg
die z° beivust een honderd-procent-figuur naar het verre eiland zrndr
aLehngen wan«^ eens over haar scrums en
_Ly veel in Nieuw-Guinea te zien. De opvoeding en ontwïkkeiine van
^de primitieve bevolking is natuurlijk een goede zaak rmnr f»r
heel weinig reden, daarvoor aanzienlijke politieke rhico's te ]nnpn 18
afgescheiden van de vraag of de miljoenen dïe^ dit^Nederland E
Wij delen de mening van ben, die overdracht van Ntaw-Gtiim- nn r.
f voorT als'hW
al, het ware jegens de Papoea's.' Maar datUffi b^di^XTT°-d
is voor bet merendeel van de Nederlanders „el duid-h* Nedêrlénd m
DB verantwoordelijkheid, kosten en risico's ™..l r ,a
..Wat en zo?"
rr." tV". 7 0 vllJ i1- tctieij, zcgi
hy Hij heeft een krant bij zich. die
hy bij hen achterlaat. Mike geeft
van
•K-oopnandel en Fabrieken voor Rot
terdam zal zich tot de regering wen
nen met het verzoek verbetering te
brengen in de slechte toestand,
daarin de rijksweg Rotterdam—Den
Stajïnicï bevindt, met name "het
gedeelte tussen Overschie en Delft
S?m£htwe* °Ver dit traject
r mGt normale snelheid be
rijdbaar en men vreest, dat dit de
I wJnt^r tDl ^gelukken aal
a s b plannen, zo werd
betoogd deze weg te vernieuwen in
een zesbaans rij weg met verlichting,
doch de verwezenlijking zal nog wei
geruime tijd op zich laten Avachten.
BUSSUM Vrijdagmiddag zijn
er koopjes te halen in Bussum. Dan
>'eiK de Staat der Nederlanden in
i\otelTPp Rozenboom het radio-sta
tion Huizen eu de opstallen van het
zenderpark. Dat is dan het defini
tieve einde van een der beroemdste
zenders ter wereld, die vele pri
meurs in de geschiedenis der draad
loze verbindingen op zijn naam heeft
staan.
HAKSTAD (Noorwegen). Een
hevige ontploffing heeft gistermid
dag een kettingreactie veroorzaakt
op het fort Trondenes.
De eerste ontploffing vond plaats
m een bunker, die door de Duitsers
achtergelaten was. Hij werd gebruikt
als opslagplaats voor munitie. Een
hel van vlammen en nieuwe ontplof
fingen maakte het de brandweer en
de ambulances vier uur na de eer
ste ontploffing nog onmogelijk iets
uit te richten.
Vijf personen worden vermist Het
zijn burgers die aan het werk waren
in de nabijheid van de plaats des on-
heils..
Het programma van de 'Noorse,
radio werd onderbroken om alle
vliegtuigen te waarschuwen uit het
gebied te blijven wegens het gevaar
van nieuwe ontploffingen. De men
sen die dicht bij het fort wonen, zijn
tijdelijk geëvacueerd.
Voor 1001. pfakwérkjes
Advertentie "LM.)
kleelband
kieelband
Vmolji van png I
naar de plaats van de explosie te
ruggekeerd. Op de plek waar dè
e;ektricicns gewerkt hadden, was
een trechter ontstaan met een mid-
ij van 0n§cveer vier meter,
gevuld met water, als gevolg van
het springen van de waterleiding.
Ook de heer C. van As van de
Beuk els weg te Rotterdam mocht
zich gelukkig prijzen. De gehele
morgen had hij opde plaats van
het ongeval gewerkt, maar 's miri-
cags was hij naar een ander ge
deelte van het kamp overgeplaatst.
Toen het ongeluk gebeurde was
een tiental arbeiders onder leiding
van uitvoerder H. G. Dickhoff uit
vlaardingen werkzaam bij de ba
rakken, waarvan enkele verbouwd
ert andere verplaatst moesten wor
den. De barakken warén derhalve
onnewoond.
De explosie was tot ver in de
omtrek te horen. Tal van ruiten
sneuvelden. Brokstukken van de
barakken werden later in een om-
trok_ van driehonderd meter ge-
vormen.
Dc mijnopruimingsdienst stelt "n
verder onderzoek in op grond
waarvan men de oorzaak der ont
ploffing definitief hoopt te kunnen
vaststellen.
18 doden
GOEAM. - Een Amerikaans mili
tair vliegtuig dat een geregelde
dienst tussen Goeam en de Philip
pijnen onderhield, is kort nadat het
van Goeam was opgestegen, in zee
gestort. De twaalf passagiers en de
zes leden der bemanning zijn allen
om het leven gekomen.
A RY VAN NlEROP, hoofd van de
t*« a 'nfr HesProke" woord van de
VARA, is gistermiddag in hotel „Hof
van Holland" In Hilversum gehuldigd
naar aanleiding van zijn 25-jarig
dienstverband hij deze omroepvere
niging. De jubilaris kreeg het insig
ne van verdienste van de VARA;
De omroep-secretaris van de
VARA, de heer J. Broeksz, sprak dc
huldigingsrede uit, waarin hij ge
waagde van de uitzonderlijke ver
diensten van de heer Van Nicrop
voor de radio in het algemeen in
Nederland en voor de VARA in het
byzonder.
De loc o-burgemeester van Hilver
sum. mr. F. Vorstman, belichtte de
kwaliteiten van de heer Van Nierop
als raadslid. Jan de Troye sprak uit
naam van het personeel en de heer
G. Hoek van de NCRV als collega.
In zijn dankwoord legde de heer
Van Nierop de nadruk op de beteke
nis van de radio, ook in deze tijd,
nu de televisie opgang maakt:
Het. bijna geheel vernieuwde maan.'
aagavond programma van de KRO-
i tv Md in de nieuwe rubriek „Van
onze sportredacteur" een bijzonder
vlotte stapelloop dank zij de grote
vaart en de kundigheid waarmee
de nog steeds onovertroffen sport-
commentator Jan Cottaar zijn vraag-
gesprekken met diverse sportpromi-
n ent en voerde. Misschien teas bet
peheet iets téveel in de sfeer van de
nabeschouioing. Heel wat minder
vlot was de première van Voet
jicht en Camera" en deed ons eigen-
hjkhoe behoudend het ook moge
klinken, verlangen naar ,;Gpen
Doekjes, de oude vorm. waarin Jan
vviitei? 1 Hofstra zijn culturele niéuws
gewend was te verpakken. Een uit
zondering vormde het onderdeel
•film; de filmkenner bij uitstek had
een zeer instructief praatje met de
cineast Bert Haanstra.
■A. 1.
JACK PAAR, leider van een be
roemde Amerikaanse show, die er
prat opgaat, dat hij zijn tv-program-
ma's steeds zonder, voorafgaande
repetities \'oor de camera's brengt,
heeft weer iets nieuws verzonnen om
de kijkers te amuseren. Moppen, zo
redeneerde hij, veranderen van in
houd en vorm, wanneer zij worden
naverteld.
Hoeveel te meer moet dit het
geval zijn, indien zij van dc ene taal
in dc andere worden overgebracht.
Een grappig denkbeeld, dat door
Paar met medewerking van zes lera
ren van een Berlitzschool werd ge
realiseerd, En volgens alle commen
tatoren was het komisch effect A-er- j
bluffend. Hetgeen wij gaarne willen i
geloven, na te hebben gelezen, dat
tijdens dc vertaling een nudisten-1
kamp iri een orkest en een jukebox
in een piano veranderde
WILLEMSTAD (Curacao). Hii
de verkiezingen voor dc Staten van
de Nederlandse Antillen heeft de
reg firings -coalitie ccn overwinning
behaald. De door haar behaalde
meerderheid is samengesteld uit
vijf zeiels van de Democratische
Partij op Curasao, vijf van de
Arubaanse Volkspartij en twee ze
tels van Bonaire en de Boven
winden,
(Advertentie l.M
DENTOFIX houdt ze stevig
op hun plaatst
Uw gebit raakt niet meer los, wanneer
U 's morgen» een weinig DENTOFIX
op de plaat strooit. U heeft dan de ge-
hete dag een heerlijk gevoel van ze
kerheid en welbehagen, want DENTO-
FiX doet zijn plicht! Dit moderne, anti-
septische poeder werkt als een be
schermend kussen en houdt bovendien
de adem fris. Verkrijgbaar in discrete
neutrale plastic flacons, prij» f. 2,35'
bij apotheken en drogisterijen.
1 IN een boek las ik gisteren dat
f ccn mens zijn hele leven nodig
heeft om bepaalde normen uit ziin
jeugd kwijt te raken.
Daar zit wel iets waars in,
Ik voor mijbetrap mezelf telkens
weer op kleine vooroordelen die als
ik er over nadenk, uit mijn kinder
jaren blijken.te stammen.
In ons huiselijk leven speelden drie
begrippen een grote ról
De Maatschappij.
De Firma.
En de Zaak.
De Maatschappij was een interna
tionaal befaamd merk naaimachines
bij welks Nederlandse nederzetting
rnijn moeder in haar meisjesjaren de
junctie van les juffrouw had vervuld
Toen ik nog klein ivas vertelde zij
mij vaak haar avonturen en zij ver
zuimde nooit, mij de onverbeterlijke
kwaliteit van het merk in te scher
pen. Toen mijn vrouw laatst een Jicel
ander fabrikaat kocht, voelde ik mij
persoonlijk gekwetst zo zat dat
begrip in mijn ziel geëtst.
De Firma waseen fabriek van fij
ne vleeswaren en conserven, waar
voor mijn vader reisde. Mijn hele
jeugd lang heb ik myn moeder die
celejonisc/r orders opnam, horen 'pra
ten over blaashammen, hoofdkaas en
Gelderse rookworst.
„De leverartikelen van de firma
zijn de beste,rite er bestaan," zei
ze u-ci eens, „Het is fijn voor vader,
dat hij zulke prima kwaliteit ver
koopt. Oom Aat heeft het veel moei-
ivfcer
Want oom Aat reisde ook in fijne
vleeswaren, maar voor een erg minne
fabriek
„Hun- grove worst is smeerboel
zei mijn vader eens met een scham
per lachje, „Ik zou niet graag in Aat
z'n schoenen staan."
Tot heden op deze dag weiger ik
rookworst te nuttigendie niet van
de r irma is.
Ik zal daar wel nooit meer over
heen komen.
Maar de Zaak ben ik te boven,
want die bestaat niet meer.
Terwijl mijn vader in morst reisde,
drecj mijn moeder het Nieuwe Hoe
den en Petten Magazijn een lang
werpige winkel, waaraan ik veel
mooie herinneringen bewapr.
Want op zaterdagavond of tijdens
de opruimingsdrukte mocht ik wel
helpen en ik ontving dan een, dubbel
tje voor elke pet, die ifc iemand tuist
toe te brengen.
Daar onze winkel aan de rcxd van
«e stad lap, hadden we veel klanten
onder de tuinders, stille mannen, die
weinig last hadden van de 2071de der
ydelhefd.
Van de spiegel maakten zij nooit
gebrttife,
Zo'n man nam een pet van de toon
bank, plaatste deze op zijn schedel
en keek zijn vrouw vragend aan.
Schudde zij van neen, dar nam hij
het hoofddeksel weer af en obeer-
ae een volgende.
Op deze manier ging hij voort, tot
2e einde Juk knikte.
Dan werd er ingepakt, en betaald,
Neede Zaak was wel gezellig.
Alleen op zondagen gingen mijn
en er Pn^er gebukt, want op
middagwandeling deden mijn ouders
de voornaamste concurrentenaan,
|0ut de etalages te. bekijken.
«Zie je dat?" riep mijn moeder,
•■Die hoedjes van Groen geeft hij voor
3.95. Dat is toch de prijzen be
derven?"
„Een klatser," zei mijn vader som
ber.
„He, laten we nou doorlopen," rie
pen wij,
Want we wilden naar het café met
muziek, waar ze wafels met slag
room haddenMaar die zaligheid
bereikten we alleen via twintig hoe
den- en pettenetalages.
„Jullie eten er ook van," zei mijn
moeder.
KRONKEL
'Tuurlijk waa r-^
OMr1IÊÏ?ZtHtBS£M
JE TOCH VAMÖEBOM
U HEEFT GEUJK.
MAAR IM DEZ.t6EHtl
ME KAMER Kimrtto
ZE OHO niET
VINDEN HÈ?
Misschien toch wél
Au Zt niÉT VINDEN
WAT Zt ZOEKEN KUN
NEN ZE HtT HUE
fORT WEL AföRE
KEN
mwsstry
NOU, HIER 6UITÊN
U ZEI DAT WE GEVAAR
hepen denkt u dat
ZE 0N5 IETS WILIEN
DOEN'
,H,PS6£N WE ALLES GEHAD.LATEN
WE TERUGGAAN NAAR Dt TUN
DEN OOK? HET ZIJN,
rU
NELWAAR WE 0l£ JONGEN
HEBBEN ACHrtROEUTEN
5CHURKE
r
Door Nicholas Rlake
50
3399. De jongens zijn in de verté verdwenen j
en Lodde kan zonder gevaar zijn koffertje weer
open maken. Weer roept hij de „Baltick" op en
nu wordt het een lang telegram. Over enkele
uren. hoopt hij de kaart in handen te hebben,
waarop de plaats precies staat aangegeven, waar
ne neuskegel van de „Chasseur" is neergekomen
cn in verband daarmee doet hij .Bartsick een
voorstel.... Na korte tijd komt het antwoord:
„Akkoord". Even later komt in de verte het vis-
kottertje weer aan de oppervlakte. De rubber
boot wordt te water gelaten en nu verschijnt er
aan dek nog een man: het is Peter, die bevolen
wordt m de rubberboot plaats te nemen. Hij zal
aan land worden gebracht. Lodde heeft inmiddels
het. duin verlaten en is op Aveg naar zijn hotel,
verheugd, dat hij zo'n goede ingeving heeft ge
kregen Als dit plannetje lukt heeft hij nog van-1
avond die kaart in handen!
...P^af.e vroeg: „Had ze het werke
lijk allemaal verzonnen?"
„Daar zal ik wel nooit achter
komen. Ze was er zeker toe in slaat;
ze deed alles om zichzelf maar te
dramatiseren. Aan de andere kant"
mrs. Blayne maakte een'grimas
«was ze op die leeftyd lichame
lijk rijp."
„Vertelde ze u de naam van die
man? vroeg Nigel,
„Nee. Ze vertelde dat hij bij haar
thuis kwam als haar- ouders er niet
waren. Hy was handelsreiziger
nee, nu herinner ik me vertegen-.
1 tvoordiger van de Daily Sun; u kent
|die omzetcampagnes wel die de dag
bladen in de jaren twintig voerden;
neem een jaarabonnement op de
Daily Sun en wij geven u volkomen
gratis een serie romans van Charles
Dickens."
„Heeft ze zijn uiterlijk ook be
schreven?"
„Ik geloof het niet. Maar dén ding
is mc bijgebleven dat Millie te
gen me zei. met ingehouden adem
en overweldigende seksuele voorlijk
heid: „Julia, vertrouw nooit een
man die dunne lippen heeft."
„Werkelijk?" zei Nigei met een
stalen gezicht. „V/el, wel. Wat is de
wereld klein. Maar toch niet zó klein
dat er geen duizenden mannen, met
dunne lippen rondlopen."
„Trek je niets van hem aan Ju
lia. Hij heeft de slechte gewoonte
hardop tegen zichzelf te praten. En
laat je eten niet koud worden."
Terwijl mrs. Blayne haar schade
inhaalde zat Nigel te peinzen over
de onderwerpen in Who's Who die
•hij, met de vrijpostige, Susan over-
zijn schouder leunend, had geraad
pleegd. Het hoofdje „Arthur Geral-
dine" had geen inlichtingen gegeven
over de tijd tussen „Opleiding..." en
„Verbonden aan staf van Wenham
Geraldine, 1925".
„In welk jaar is dat gebeurd
dat die agent van de Daily Sun
avances maakte tegenover Millicent
Miles?" vroeg hij even later.
„Het was ons laatste schooljaar;
het. zomersemester van 1924."
„Ja; dat zou uitkomen."
„Wat ben je toch een geheimzin
nige ouwe sok," zei .Clare liefderijk,
„Kwam u vaak bij de Miles
thuis?"
„Niet erg veel. Tk denk. dat Millie
zich een beetje schaamde voor haar
ouders. Veel te ruwe naturen vóór
de gevoelige- ziel die zij voorgaf te
rijn och heden, datis onaardig
van me. Ze hadden zo'n gewoon
twee-onder-éèn-kap huis. Maar mrs.
Miles was toch erg trots op haar
huis. Het schuur-en-boen-type. En zo
vreselijk „keurig". De „tea" werd
altijd in de voorkamer gebruikt,
herinner ik me zo.koud als een
lijkenhuis on je viel er over de af
schuwelijke snuisterijen. De helft van
de kamer werd ingenomen door een
geweldig groot kabinet met glazen
deuren, vol met serviesgoed, dat on
getwijfeld nooit gebruikt werd."
„Zou dat misschien," vroeg Nigel,
langs zijn neus weg, „serviesgoed
geweest kunnen zijn dat een heel
tere abrikooskleur had?"
Mrs. Blayne was enorm geschrok
ken. „Ja, inderdaad. Maar hoe ter
Wereld
„Ik had je moeten waarschuwen,"
zei Clare. „Nigei bezit vreemde
krachten. Hij is- een soort tove
naar."
„In gedachten zk« u het servies,
nietwaar mrs. Blayne? Buitenzin
tuiglijke gewaarwording is veel
minder zeldzaam dan men denkt,"
merkte Nigel gelijkmoedig op. „Het-
werd waarschijnlijk geveild ctoen mr
.Mile's failliet ging.'.'
„Dat kan ik u niet zeggen. Ik ben
eigenlijk nooit meer daar in huis ge
weest sinds die scène met de direc
trice-Ik was er flink nijdig over op
Millie en heb haar een poosje laten
schieten."
„Maar later ontmoette u elkaar
weer."
„Ja, ik had medelijden met haar
vanwege dat faillissement. Niet dat
dat nu nodig was ze maakte cr'n
meeslepend drama van voor zich*
zelf."
„Hoe lang heeft ze in die boek
winkel gewérkt?"
„Een jaar of twee. denk tk. Daar
na is ze ziek geworden ja, dat
moet in 1926 geweest zijn, mijn
tweede jaar in Oxford. Ze vertelde
me dat ze t.b. had en naar een
sanatorium zou gaan was het niet
in Zwitserland? het staat me alle
maal erg vaag bij. Spoedig daarna
verhuisden mijn eigen ouders uit
Wimbiesham en toen ben ik het con
tact met haar helemaal verloren."
„Had ze ook nog vrienden in die
boek wink el per 2 0 de
Julia Blayne dacht -niet dat ze
daaromtrent opheldering"kon geven.
Zij vermoedde dat Millicent even
gesloten zou zijn over een echte af
faire als ze openhartig was over ge
fantaseerde amourettes. Bovendien,
in de kringen waarin -Millicent zich
in die lijd bewoog was bankroet
een "schande; en de plaatselijke
jeugd liet zich een tijdlang niel met
haar in mrs. Blayne kon zich
nog herinneren dat haar vriendin
daar boos om was.
„Heeft ze ooit met u over haar
literaire ambities gesproken?"
„O, ja. Ze heeft zelfs heel wat van
haar scheppingen aan me opgedron
gen", antwoordde mrs, Blayne droog.
„Heeft ze er nooit over gesproken
dat ze bevriend was geraakt met een
jong schrijver, een man die haar
hielp met haar literaire werk?"
„Nee. Maar zoals ïk zei, ze kon erg
gesloten zijn."
Clare, die in een zabaglione zat
te wroeten, keek dromerig op. „2r
was geen sociale verzekering in de
jaren twintig, wel?"
„Heel juist, liefste. Het doet me
plezier te horen dat je sociale ge-
schiedenis bestudeert,"-
„Hoe kan ze zich dan een sanato
rium veroorloven?"
„Er ligt me zoiets bij dat ze me
verteld heeft dat een familielid dat
betaalde," zei mrs. Blayne. „Ze zei,
dat ze mij het adres van het sana
torium zou sturen, maar dat heeft
ze nooit gedaan."
„Ik vrees dat dit een suggestieve
vraag is," zei Nigel langzaam, „maar
is het ooit bij of bij iemand
anders die haar in die tyd kende
opgekomen dat ze in werkeiijkheid
wegging om een kind te krijgen of
kwijt te raken?"
(Wordt vervolgd)
