ALGERIENIEUWE FASE
Arbeiders pralen (een
r
Jeugd
m
AAN HET EINDE
HOOFDSTUK
Peek&Cloppenburg
M
van het
IN EUROPA
SMiS s
Haargroeimiddel
uit A f rika voor
prins Philip
Duitsers komen
vergeefs af op
boter-koopje
Elke woertsda0
V
'w.
"mSeSW
PROETJE SPARKS
door FRANK GODW
AVONTUREN
VAN
KAPITEIN
E oprichiiBg van de Algerijnse regeling in ballingschap zig men
als de completering van de acties die beogen, het volksstemming^
plan van de Gaulle te doorkruisen. Het is een daad van verre
strekking, en dat is dari ook de reden dat ze zo lang is uitge
bleven. Wanneer zo'n regering er kwam, mocht ste niet in de lucht hangen;
en dat zou het geval zijn, wanneer Tunesië en Marokko haar in verband
met hun relaties met Frankrijk niet wilden erkennen. Daar is de totstand
koming can ook lange tijd op afgestuit. De verscherping van het Alge
rijnse terrorisme in Frankrijk gedurende de laatste weken had ook wel
degelijk ten doel, de. regeringen in Tunis en Rabat te overtuigen van de
Yoor niets terugdeinzende vastberadenheid van de opstandige beweging
der Algerijnen. Deze beweging heeft haar doel bereikt. Onder de staten,
die de nieuwe regering meteen hebben erkend, zijn ook de béide buurlan
den. De zetel van de regering is Caïro, wat er uiteraard op neerkomt, dat
de invloed van Nasser weer is toegenomen.
In Frankrijk kan .de gang van zaken onmogelijk veel voldoening heb
ben gewekt. AUe voornemens en alle vooruitzichten verliezen er door goed
deels de glans, die de Gaulie er aan had weten te geven. De Gaulle gold
alp dc deus ex machina, de haast bovennatuurlijke redder, in een'volledig
vastgelopen staatsbestel. De Gaulle werd verondersteld, datgene te kunnen,
wat anderen niet meer vermochten. Herstel van het gezag was het eerste:
maar even belangrijk was de oplossing van de Algerijnse kwestie. Er
moest eer» einde komen aan de feitelijke oorlogstoestand daar, maar dan
een einde.dat overeenkwam met dé wens, dat Algerië op de een of andere
wijze Frans bleef,'Wat de opeenvolgende regeringen.cn een half miljoen
soldaten in een reeks van jaren niet hadden kunnen bewerkstelligen, moest
de Gaulle in korte tijd bereiken: Frankrijk met nieuwe kracht bezielen en
Algerië maken tot een vredig en veilig deel van het Franse rijk:
ER is veelvuldig de nadruk op gelegd, dat de wilde Algerijnse ter
reurdaden van de laatste tijd in feite voortkomen uit wahhoop-
Het Algerijnse Bevrijdingsfront, het F.L.N.. zo werd gezegd, ziet
dat liet zijn vat op de bevolking verliest, en probeert nu met de
middelen der desperado's het vuur te onderhouden;, dut anders dreigt te-
doven in de door de Gaulle gewekte geestdrift. Ons lijkt dit een te op-
timistiscbe beoordeling van de toestand. Ze zou bestaansrecht hebben in-
dien in Algerië zelf het verzet* was geëindigd sedert bet optreden van de
Gaulle. Er is echter alleen maar sprake geweest van een kleine stagnatie!
in de gevechtshandelingen. Op het ogenblik is de guerilla weer in volle;
gang. Er sneuvelen elke week zo'a vijfhonderd rebellen, zonder dat er i
tekenen zijn van ineenstorting van het verzet. En het Franse leger valt;
meer en meer terug in de bloedige en demoraliserende routine van einde- 1
loze 'en vruchteloze strijd tegen een alomtegenwoordige vijand.'
Het zal wel juist zijn, dat een groot deel van de Algerijnse bevolking
snakt naar rust en-veiligheid én uit dien hoofde bereid is. zich komende
zondag voor de Gaulle uit te spreken. Er bestaat geen reden om niet te
geloven, dat tal van Algerijnen de wraak en chantage en doodslag harte
lijk moe zijn. Het spijtige voor de Fransenis echter, dat zij van deze
mensen misschien de stemmen kunnen krijgen, maar. niet de vastberaden
heid en de daadkracht, die vóór alles nodig zijn. In de strijd, die thans
gaande is, beslissen in Algerië. zomin als indertijd in Indonesië, de stillen
en bescheidenen; de'beslissing berust bij de leiders, de vooraanstaanden,
dc actieven. Het heeft er even op geleken alsof de Gaulle althans een
deei van hen voor zich zou weten te winnen. Lang niet allen staan geeft-'
driftig achter het niets ontziende F.L.N. Maar schrik, teleurstelling en
verloren vertrouwen hebben al weer veel „goodwill" teniet gedaan. De ban
".Ja ir* grote delèn des lands gebroken. De vorming van een Algerijnse re
gering in. ballingschap kan de afval alléén maar vergroten.
WAT dc Gaulle in Algerië wil, is in feite handelen tegen de tijd.
Het is gemakkelijk genoeg om te zeggen, dat in de hele Ara
bische politiek de hand van Moskou merkbaar is, maar daar
mee js het geval zeer beslist niet afgedaan. Want al blazen 3e
Russen zonder twijfel het-Arabische vuurtje met graagte aan, de brand
stof wordt toch grotendeels door andere gevoelens geleverd dan die ten
grondslag lageri aan het Communistisch Manifest. De'ontwaking van Afrika
ia geen communistifth verschijnsel. Ze kan worden, omschreven als de-
emancipatie van miljoenen. d«e eeuwen lang als slaven en dienstbaren zijn
beschouwd en behandeld. De Gaulle wil wel aan de emancipatie meewer
ken; maar ook hij ontkomt er niét aan om te léren, dat de klrfers van de
emancipatie Afrikanen zijn en geen Fransen.
Onder dé aanhangers van de Gaulle bestaat verschil van mening over
de vraag, of de Algerijnen vèrsraeJteinmoeten met de Fransen dan, wel
een eigen volksbestaan zullen, dienen te voeren in het verband van het
Franse rijk. De Gaulle wil de laatste oplossing; maar men is-geneigd
om te vragen, wat het er nog toé doet? Want het lijkt toch wel onont
koombaar dat, hoe het ook verder gaat met Algerië, het de Algerijnen
en niet de Fransen zijn, die het beslissende Jyoord spreken. Er zal eenmaal
gepraat moeten worden met het F.L.N. (als bet ook daan-oor tenminste
niet al te laat is), en wie weet doet de Gaulle bet zelf, ofschoon hij als
redder van Frankrijk is binnengehaald jiiist om een zodanige gang van
zaken te voorkomen.
IN de koele voorhof met de
eeuwig stromende fontein
van Serajewo's beroemde Gazi
Iiusmfb eg-moskee hing een
man rond, die nadat hij mij tot
zijn tevredenheid als vreemde
ling had gerubriceerd, omzich
tig om zich heen keek en na
een paar inleidende zinnen
vroeg: „Hebt u nylon-Jdedirig
te koop?"
Dat had ik niet. Maar wel
was ik nieuwsgierig naar dit
bijzonder soort particulier ini
tiatief, dat in een land, waar
eèn groot deel van het leven
gereglementeerd is, naar men
mag aannemen, zeker niet door
de staat wordt aangemoedigd.
De man was openhartig ge
noeg- Bij een kopje, sterke,
zoete, pikzwarte Turkse koffie
bevestigde hij even later mijn
indruk, dat er vooral in de
zomermaanden een tamelijk
opgewekte handel bestaat in
„weeldegoederen" tussen koop
lustige Joegoslaven en toeris
ten. Vooral nylon is de laatste
jaren een tovermiddel, waar
mee heel wat buitenlanders
hun vakantie in Joego-Slavië.
proberen te verlengen of goed
koper te maken.
Dat de Joegoslaven tegenwoordig
juist graag nylon willen hebben is op
zichzelf al een aanwijzing, dat hun
„welvaart" de laatste jaren is toege
nomen. Want er is een tijd geweest,
nog niet eens zo erg lang geleden,
dat een pakje scheermesjes gelijk
stond met het halve maandloon van
een Joegoslavische arbeider en dat
een paar stalen stopnaalden voor een
kamermeisje een vorstelijke beloning
betekenden. Dat was in een periode,
dat Joego-Slavië zich metvolle
kracht toelegde op het herstellen
van de oorlogsschade en. tegelijk een
hele reeks industrieën uit de grond
probeerde te stampen en tot bloei
wilde brengen. De nijpende schaar
ste aan verbruiksgoederen uit die
jaren is nu vrijwel verdwenen. Het
tempo van de industrialisatie is ver
traagd en "de levensstandaard geste
gen. Buitenlandse reizigers, die het
land van-vroeger kenden, zeiden, dat
het verschil met 1952 opmerkelijk is:
de mensen zien 'er op het ogenblik
veel welvarender uit, vooral 'in de
steden.
Een uitgebreide speurtocht langs
vele winkels in "Steden en dorpen
toonde inderdaad aan, dat de Joego
slaven weer een overvloedige keus
hebben. Wel laten dekwaliteiten
naar onze maatstaven vaak te wen
sen over. De kleding bijvoorbeeld
heelt wat' afwerking, kwaliteit en
uitvoering betreft veel weg van de
•textiel, waarmee wij ons hier in Ne
derland de eerste jaren na de oorlog
jnoesten behelpen,
Maar de nieuwe Joegoslavische
plastic-industrie („Jugoplastic")
maakt van harde en zachte plastics
dezelfde huishoudelijke en andere
voorwerpen, die hier te koop zijn,
tegen prijzen die niet eens zo ver
boven de onze liggen.
Het is onjuist te zeggen, dal luxe
in Joego-Slavië volkomen ontbreekt.
Voor de etalage van een groot wa
renhuis in Zagreb verdrongenzich
drommen mensen, die allemaal
nieuwsgierig waren naar de „luxe"
verbruiksgoederen, die daar waren
uitgestald: Duitse wasmachines,
Oosteuropese camera's, radio's, gram
mofoons, Italiaanse schrijfmachines,
elektrische apparaten en zelfs een
(Philips) televisietoestel.
Maar uit de prijzen van die arti-
kelen werd wel duidelijk, dat slechts
LONDEN. Mrs. Jeanne Highate
in Salisbury in Rhodesia heeft een
wondèrhaargroeimiddel, dat ze prins
Philip heeft aangeboden, omdat zij
heeft gemerktdatzijn :haar zich
steeds verder naar achteren terug
trekt.
Ze schreef Buckingham Palace, dat
zij er met haar geheime olie in was
geslaagd weer haar te laten groeien
op de troosteloze vlakte, die de sche
del van haar echtgenoot was.
Charles Topper, de 74-jarige kap
per van de prins,heeft -gezegd in
het aanbod geen vertrouwen te heb
ben, „Het is onmogelijk haar te laten
groeien. Je kunt alleen maar probe
ren het uitvallen tegen te gaan. De
hertog weet zeer goéd, dat hij kaal
begint te worden en hij legt zich er
bij neer".
NORDHORN. Geruchten over
een nieutoè prijsverlaging voor Ne
derlandse roomboter veroorzaakten
maandagochtend in het Duits-Neder
landse grensgebied een grotere druk
te bij de douanekantoren. De grens-
gangers keken op hun neus toen zij
nog steeds 2 mark moesten betalen
voor een pond Nederlandse boter.
Volgens de geruchten -zouden de
Nederlandse zuivelbedrijven besloten
hebben als strijdmiddel tegen een
margarineconcem de. boterprijs tot
1,10 pér pond té verlagen.
(Advertentie LM.)
heel weinig mensen,
die daar stonden te
kijken; ooit in staat
zouden zijn zich iets
uit de etalage aan te
schaffen.
Prijzen vergelijken
is" in Joego-Slavië een
tamelijk ingewikkelde
bezigheid, want de
Joegoslavische ainaar
is een eigenaardige
munt met vele waar
den. Volgens de offi
ciële Joegoslavische
koers is hij 1.3 cent
waard. Maar buiten
landse toeristen krij
gen een toeslag van
eenderde van de waar
de als ze geld komen
wisselen, zodat de di-
naar daarmee voor hen
op büria een cer.t
komt. Als.we.de laat
ste koers als uitgangs
punt hemen (on bui
ten beschouwing laten,
dat Nederlandse wis
selkantoren voor elke
ingeleverde dinaarnog
geen halve cent terug
betalen). dan kost ecn
stofzuiger ongeveer
350.een Philishave
80.het televisie
toestel 2.000.en 'n
schrijfmachine tussen
dc 2.000.. en 5.500.-.
En dan zijn deze prij-
7.en eigenlijk nog ge
flatteerd. dat vil zeg
gen aan de lage kant
berekend, want dc
koopkracht van dc di-
naar uitgedrukt in het
loon is nog geringer
dan uit de wisselkoers
Een geschoolde ar
beider moet voor een
paar schoenen var»
normale (dat is: niet
zulke goede) kwaliteit
45 uur werken, een
ongeschoolde bijna 70
uur. Ket begrip wel
vaart is dus wel iets
om hier tussen aanhalingstekens te
zetten. Daar staat tegenover dat de
levensmiddelen goedkop en de huren
vrij laag zijn.
De meeste arbeiders, met wie ik
heb gesproken, bleken lang niet on-
Tussen het croen van de loofbomen
priemt dc witte, slanke minaret van
het Mohammedaanse bedehuis ver
manend omhoog.
tevreden te zijn. Zij vonden, dat ze
f ha* rln lo-atcfa i-in>n Viof-At" T"inrl(tf»ri olal!!»
eigen weg naar het socialisme",
aar Joego-Slavië na dé breuk met
{het de laatste jaren beter'hadden
ppirrpfcn De arTiturïfff» werkdas te- Het uitgangspunt was, dat de arboi-
fph1? t ï-ps uur Er s-iin allerlei waft» de staat alles regelt, zelf in-
(St imïï e^tra eeld te ko- vloeÉI moest kunnen uitoefenen op
Wrv.' makéA Artswi en inse- acht jaar experimenteren ziet de
nieu "gij S jiaSXriï met de bericht
i ÖfM&ven van. een «noot
aantal beperkende federale wetten,
Vlot, royaal mode!, zeer
sterke en warme kwaliteit
keperflanel, leuke uitvoering
in twee (wasechte) kleuren...
pantalon met elastische band;
d&t Jongensmarktkoopje
kunt U niet voorbij laten
gaan 1
Een. pyjama van klasse
voor slechts
leeftijd ||j^
5 jaar
kleine stijging per maat pj
(ambtenaren worden gerekend kun- -vaarmee dc besluiten van de afbei-
t nen vaak -in afgelegen gebieden, die npvsraden niet in striid mogen zijn
J tot ontwikkeling worden gebracht, decadennietm^suijo_mogen z jn
salarissen; verdi-.en die zei^ „aar
J onze begrippen ;-.er aanzienlijk zyn. oav+jiiecjen die zitting"--heb-
En omdat «Jd ge:en-«"'e opbrengt d.
Jen nietbetegd. arbeidersraden worden samengesteld,
{communistische Joego-Slavie, wordt is dan ook geen Wonder,-dat
Jhet uitgegeven aan goederen en is aan .o w geen^^anae^ oöï
IvHniiwn n^titfpr mabn68 16 dersraden, dat in juni 1957 in Belgra-
iDie winstdeling gaat namelijk in voor de staat.
verhouding tot het loon, zodat de Joego-Slavie is nog lang geen ar-
laagst betaalde arbeiders er het beidersparadijs en het is de vraag.of
1 slechtst afkomen. Ook de medezeg- hef dat ooit zal worden, maar het
genschap, die de arbeiders via de zo- experiment met de arbeidersraden
genaamde „arbeidersraden." in de steekt- toch wel bijzonder gunstig af
bedrijven hebben heeft in de prak- tegen de staat van volkomen onmon-
J tijk niet veel om het lijf, Tito is nog- digheid, waann.de arbeiders in de
5 al trots op die arbeidersraden, omdat andere communistische landen wor-
zi5 eeri. uiting zouden zijn van de den gehouden.
Dinsdag 23 september 1958
persbijeenkomst -uterd gehou-
/LS den in de pronkerige lounge van
een groot Jtotei. Het teas .i« de och
tend en de verslaggevers zaten een
beetje-katterig en zonder geloof aan
de -.koffie. Zé kekeri' indolent scep
tisch, eeri houding die volstrekt on
misbaar" is, als men zich in de jour
nalistiek tail staande houden.
„Ik ben erg blijherendat tt in 20
groten getale bent opgekomen, want
de steunpyan de koningin der: aarde#
de pérs, is dringend nodig wil' ons
mooie doel slagen/' zei de voorzit
ster van het liefdadig:comité; dat. de
bijeenkomst had -uitgeschreven. Zij
u?as een; middelbare damè'met een
duur acc.ent en een mechanische par
tij-glimlach, die zij- telkens .weer ver
geefs op het moedeloze gezelschap
losliet. Naast haar \zat. haar zwarte
poedel, naar de eisen, cier mode ge
knipt, waardoor "hij-':een beetje Zeek
op een. heester, 'waaraan de schaar
van;een originele tuinman.de vorm
vart een hond gegeven heeft'.
„Et is heel veel geld nodig," ver
volgde de. dame. „U weedat het
doel van. ons comité is de moeilykb,
de ongrijpbare jeugd té helpen.' En
nu; heb ik: het oog op- jongeren, die
geen ouders hebben of wat nog
erger is —-'-moeten leven in milieus,
maar. de volwassenen zich nauwelijks
of in het geheel met voor huh pro
blemen interesseren, ja, vaak héle
maal niet_ weten-'wat hun kinderen
'eigenlijk- doen, ho'e ze hun «wonden
doorbrengen, wat hun moeilijkheden
zijn.:.
Een van de verslaggevers geeuwde
van binnen uit. een "hoorbare' ont
spanning.' die hij te laat'achter zijn
hand: probeerde te verbergen.
„Onze grote collecte moet een suc
ces worden," riep de voorzitster, niet
merkbaar geschokt. „Er zullen over
al in de stad kraampjes komen waar
onze dames eigen gebakken koek
gaan -verkopen. En wat het ramme
ien met de bussen betreft kan ik u
mededelen, dat de medewerking der
studenten verzekerd is.'Mijn eigen
zoon s£ddy is tweede jaars medicij
nen dus u begrijpt, heren, dat ik voor
ons goede doel van deze nauwe rela
tie een gepast misbruik heb ge
maakt..."
Zij zond ons weer haar glimlach,
die „onbestelbaar" werd geretour
neerd. De poedel produceerde plot
seling een onwelvoeglijk hik-géluid
en' braaktetoen een klein, groen
plasje op het tapijt, als een soort sa
menvatting van zijw oordeel over de
bijeenkomst.'
.Maar Jacky/viat doe je nou?" riep
de dame gechoqueerd.
De 'gerant, dié ap de achtergrond
stond te wachten, tot de. tijd voor de
sherry zon .aanbreken, greep, onmid
dellijk in. Hij knorde wat in de huis
telefoon en even later verscheen een
jongeman inéén ie ft jasje met een
emmer en een diéeil.
Zijn komst viel'als een bom in d«
vergadering.
Wanf de voorzitster keek hem aan,
werd op slag een jaar' of' tien ouder
en kreet:
„Eddy!"
„Moeder," zei de jongen.
„Eddy, wat doe je hier met- dat
malle jasje aan?" riep ze.
i.Ik werk hier, moeder,'^antwoord
de hij/„in de keuken."
„Maar
Alleen voor de vacantieweken,
moeder,";zei hij, ,/ifwassen en zo...
Zij keek hem verbijsterd aan.
„Maar v:aarom. in vredesnaam?"
„Ik spaar voor 'n bromfiets," zei de
jongen.
Hij brak op zijn knieën en begon
de plas op te ruimen
Met hoofden, die gonsden van ge
dachten. keken de verslaggevers op
■hem neer.
Toen hij-weg vuis met zijn emmer
x zijn clteeil, hervatte de vroitio
moedig
„Heren, u weet, de ongrijpbare
jeugd..."
De rest van haar rede klonk mat
en zij glimlachte er niet meer bij. De
poedel zat roerloos naast haar,- be
schaamd en verknipt. KRONKEL
Nieuwe samenstelling
jury toneelprijzen
AMSTERDAM. Door het be
danken van de heren Pos en Den
Hertog in de jury voor de toneel
prijzen, die jaarlijks door de vereni
ging van schouwburg- én concert
gebouwdirecties in Nederland uitge
loofd worden, is deze jury nu als
volgt samengesteld: mevrouw Fie
Careisen, C. v. d. Lugt Melsert en
dr. P. H. Schroder.
0AT klopt! piabk
SPOOK". E>l££K. Ettl
VRlEJlDTE 21JM
EED )0F16êD MET
ROOD HAAR Eh 5PR0E-
Wll HEBBED HEM DUO GEDAAN
HET 5POOK HEEFT HEM TE fAKKEIt»
WIE o
TEM. WE WETED DAT H1}
Sproetje]
HIER 15.' EH ABJUU.lt..
*di7 Aan boord van de Antïilas" zijn Bsa en 1 nambuco", komt nog een passagier aan boord,
wtih HA pniee nassaeiers Voorlopig behoeven zij 'miss Jcannette Peaboay var» nationali.en Cana-
i^5nJf-S,ilaf^^ wf ?V^eriuffcr" staat I dese. Zij is ondervoeg naar een grote maotschap-
Rob de enige passagiers. Voorlopig behoeven zij miss jcannetiu -r^D^Ll-y_v"''
van het werk. dat hij doet. welke methoden
daarbij gebruikt worden, op welke bijzonderhe
den bij moet letten, enz. enz. En uit de vragen,
die Jeannette stelt blijkt-wei, dat zij heel intel
ligent.is.
Ze zal dus intestaat sterven. Nu
heeft hij altijd in en uit gelopen by
haar in haar kamer bij Wenham
Geraldine; Hij heeft gelegenheid ge
noeg gehad haar boek te lezen. Daar
in komt een pagina_ voor waarin
2ij beweert of er op zinspeelt dat zij
een kind heeft gehad van een
andere man vóór haar huwelijk met
Gleeds -vader. Misschien heeft die
pagina niet duidelijk kenbaar ge
maakt dat zij die man nooit gehuwd
heeft. Dat heeft niet zoveel te bete
kenen, want ln dat laatste gesprek
met u heeft Gleed wel laten zien
dat hij niets wist over de erfopvol
ging bij versterf- dat hij niet wist
dat een bastaard geen enkel recht
heeft als er een wettig kind is. De
pagina die hij getypt heeft als er
een wettig kind is. De pagina die
hij getypt, heeft nadat hij zijn moe
der de keel had afgesneden heeft
hij ingelast om er zeker van te zyn
dat de autoriteiten nooit verder, zou
den zoeken dan hem naar een naas
te bloedverwant."
„Ja," zei Nigel langzaam," dat
lijkt heel plausibel. Maar vergeet
je nu niet iels anders wat- de moor
denaar met het manuscript gedaan
heeft?" -
„Ik vergeet niets," antwoordde
Wright energiek. „Je dacht zeker
aan de uitgevlakte G een eind terug?
Kijk eens stel je voor dat je
Cyprian Gleed bent. Je hebt je moe
der vermoord, je hebt het verrader
lijke vel er tussenuit genomen en
vervangen door de-vervalsing die je
net getypt hebt. Je bladert snel te
rug door het manuscript en plotse
ling zie je daar je eigen initiaal."
„Maar
„In zijn gemoedstoestand zou hij
gemakkelijk een G voor een C kun
nen ann zien. Cyprian. Hij heeft vre
selijke haast om .weg te komen
geen tijd om het verband waarin
die letter voorkomt na te lezen. Die
letter staat daar en wijst beschxüdi-
gend naar hem als een vinger van
zijn dode moeder. Daarom vlakt bij
hem haastig-uit."
„U hebt een afschuwelijke fantasie,
inspecteur," zei Clare huiverend.
„ja," zei Nigel. „Aar» die mogelijk
heid had ik niet gedacht."
Vervolgens gaf inspecteur Wright
een exposé van de maatregelen die
hij dacht te treffen. Cyprian werd
voortdurend in het oog gehouden.
Wright had hem die middag- op
nieuw verhoord, maar zonder mel
ding té maken van de verklaring
van Susan Jones. Gleed bad ontkend
onlangs een mónty-coat of een week
endtas. gekocht té hebben. Gewapend
met foto's van de jongeman zouden
Wrights mannen hun uiterste best
doen die aankopen en die van een,
ouderwets scheermes op te sporen.
Het beroep op hét publiek bad tot
dusver niets bruikbaars opgeleverd;
maar nu de verklaring van Susan
Jones het tijdstip nader bepaald had,
zou er nog een oproep verschijnen
in de bladen van morgen, gebaseerd
op de waarsch ij nli j kheid dat de mo or-
denaar zijn tas om ongeveer kwart
voor zes. vijf minuten na het ver
laten van het-uitgeversgebouw, van
Hungerford Bridge af in het water
geworpen had. Het stond reeds vast
dat de figuur in.de monty-coat geen
bonafide bezoeker was geweest.
„Wat. ik niet begrijp." zei Nigel op
dat moment, „is, dat de moordenaar
nog altijd die jasaanhad toen Su
san hem zag. Hij moet onder het
bloed gezeten hebben. Toegegeven
dat al het pertoneel op vrijdag om
tien over halfzes al weg was; maar
hij lie£ toch nog altijd het risico
een van de compagnons tegen bet
lijf te lopen. Waarom heeft hij die
jas niet uitgedaan en in zijn tas
gestopt alvorens de kamer van miss
MUes te verlaten?"
„Dat heeft hij waarschijnlijk ge
woon vergeten. Zijn, zenuwen zul
len het uiteindelijk begeven heb
ben en bij vergat alles om maar zo
vlug. mogelijk uit die kamer te kun
nen verdwijnen."
„Wou je beweren datzij zomaar
onder het bloed .de straat opgegaan
is?"
„Hij kan de jas uitgedaan heb
ben en in zijn tas gestopt nadat hij
door de tochtdeur is gegaan en
voordat bij de buitendeur opendeed."
Zijn scherpe ogen zagen Nigel aan.
„Nooit tevreden, hè," voor je alle
puntjes" op de i's gezet hebt'
Nigel haalde zijn schouders op.
„Je zult wel gelijk hebben. Maar ik
zit nog steeds een beetje met dia
monty-coat. Hij heeft de rest zo
planmatig uitgevoerd. En dan is er
nog iets wat Susan tegen me zei, p£
liever de manier waarop ze zich uit
drukte. Daar was jij zelf een soort
onbewuste echo van, een paar mi
nuten geleden." Hij hield ,°P.
verstrooide' blik in zijn ogen.
„De meester heeft een aanval van
mystificatie," merkte Clare op.
„Er zijn gelegenheden waarom een
uniform de beste vermomming kan
zijn. Herinner je je'dat verhaal van
Chesterton over de postbode? Maar
dit zou precies andersom werken
een moordenaar die gezien wilde
worden. Nou ja." Niger wendde zich
plotseling naar de inspectexir. „Heb
je al gedacht aan Arthur Geraldine
in de rol van hét zwarte schaap?"
„Wat wil je nu beweren?"
Nigel beschreef zijn onderhoud
met de 'oudste firmant na de lunch.
Veronderstel dat Millicent Miles' oor-
spronkelijke verhaal, zoals ze het
aan mrs. Blayne verteld heeft, wèl
waar is geweest. Veronderstel dat
Geraldine inderdaad getracht heeft
dat buitengewoon rijpe schoolmeisje
aan te i'anden. De helse ruzie, die,
zoals Geraldine gezegd had, plaats
vond over de verkoop van het
Rockingham-servies, zou wel eens
het gevolg geweest kunnen zijn van
zijn aanranding van Millicent. Haar
vader zou wel eens toegestemd kun
nen hebben er verder geen werk van
te zullen maken voor een zeker be
drag aan geld. Een jaar later scheen
hij, volgens Stephen ér goed bij te
zitten hoewel hij nog geen ander
werk. had. Mrs. JVüles zou geen macht
gehad kunnen hebben over de jonge
Geraldine zonder een geschreven be
kentenis van de laatste. Hij beloofde
de zaak ln de doofpot te stoppen
in ruil voor een jaarlijks bedrag aan
"geld cn hield de bekentenis als on
derpand. Toen Mr. Miles een paar
jaar hé zijrivrouw gestorven was
ging de bekentenis over in handen
van Zijn dochter. In die tijd had ze
geld genoeg. Maar zou het niet kun
nen' .zijn dat ze onlangs, toen haar
boeken een beetje uit de mode be-,
gonnen te raken, dat document weer
in circulatie gebracht had?"
