DE UITSLAG IN DE V.S.
fe
ütftdmê
Aanpassen Papoea bepalend
voor tempo ontwikkeling
to* tmmN on VLue v
Minister Helders verdedigt beleid
Rapport parlementaire
Atoombeleid Karakters
i&smzssmm
KLM-gasten
toastten op
de noordpool
Russen bouwen
kleine atoomcentrale
Melkwoud
-quiz zonder
Theo JEerdmans
is
„mistig
door FRANK GODWI
m
2
Donderdag 6 november TOSH
DE Amerikaanse verkiezingen hebben de Democraten de verwachte
overwinning gebracht. De enige verrassing is, dat deze zege zo
::oot is geworden. Ook een andere verwachting is in vervulling
gegaan, n.L dat de staat New York in het algemene beeld een
uitzonderingspositie zou innemen. Inderdaad heeft de Republikeinse candt-
daat Nelson Rockefeller de Democraat uit de Roosevelt-school Avereil
Harriman gewipt- Harriman's positie is te vergelijken met die van de
Republikein Knowland, die gouverneur van Califomie had denken te
worden en niet werd gekozen. Reiden zijn op een leeftijd gekomen, dat
een onderbreking in hun politieke loopbaan onherstelbare schade kan
toebrengen aan bun invloed en betekenis. De uitschakeling van Knowland
doet diens kansen op een vice-presidcntschap} met Nixon in het Witte Huis,
tamelijk wel teniet.
Zoekt men naar een strekking in deze verkiezingsuitslag, dan moet worden
gezegd, dat de grote zakenwereld een nederlaag heeft geleden en de vakbon
den een overwinning hebben behaald. Nu is dit wel een te schematische
■weergave van dc feiten. Het zou onjuist zijn te zeggen, dat de vakbonden in
de V.5. buiten de kring van de eigen leden zeer populair zijn. Daarvoor is
hun optreden vaak te dwingerig en ie onscrupuleus. Maar de grote zakenwe
reld geniet ook allesbehalve alleen maar achting. Veel Amerikanen zien er
een groep in, die zonder het minste bezwaar bet gemeenschapsbelang opof
fert aan haar profijten en de overheid wil verhinderen, zich het lot van de
kleine man aan te trekken. Er is tussen het zich aantrekken van het lot
van de kleine man en het vrij laten opereren van de vakbeweging wel
meer dan een nuance verschil. Maar bij deze verkiezingen vielen de hier
op betrekking hebbende gevoelen? en wensen samen. De Democratische
partij oogstte de winst.
WIE dezE verkiezingen beschouwt als een uitspraak, die wel alle
Republikeinsehoop voor de presidentsverkiezingen van I960
moet vernietigen, ziet toch wel enkele dingen over bet boofd,
In de eerste plaats kan er tussen 1958 en 1960 veel veranderen.
De recessie, die een tijdlang zoveel ongerustheid heeft teweeggebracht, ver
flauwt op het ogenblik merkbaar. Een regelrechte depressie zou van de
Republikeinen in i960 zander twijfel weinig overlaten, maar de kans op
zo'n depressie lijkt (gelukkig) niet groot meer.
Dat is één belangrijk ding. Een tweede verschijnsel, waarmee rekening
moet worden gehouden, is de verschuiving naar links in de Republikeinse
partij. Knowland's nederlaag is symbolisch voor de rigoureuze uitschake
ling van het conservatieve element bij de Republikeinen. Deze man gold
als de geestelijke erfgenaam bij uitstek van Bob Ta ft, die verpersoon
lijking van het oude Amerika. Nu ligt hjj er uit en met hem een aantal
anderen van dezelfde opvattingen. De betekenis hiervan kan niemand ont
gaan. De Republikein Nelson Rockefeller, die New York veroverde, moge
honderdmaal miljonair zijn. bij is ook een voormalige medewerker van
Roosevelt en Truman in allerlei door Taft streng veroordeelde activiteiten.
Deze zwenking kan belangrijke gevolgen hebben. Ais de Republikeinen
van de nieuwe garnituur er in slagen, zich op voor ieder zichtbare wijze
te emanciperen van de grote zakenwereld, dan zullen zij daarvan alleen
maar voordeel hebben. Met Nelson Rockefeller als de man der toekomst
hebben zij meteen een oplossing voor het probleem, ivie candïdaat moet
worden bij de komende presidentsverkiezingen. Knowland zal niet meer
meedoen en Nixon. hoe verdienstelijk bij zich de laatste jaren ook heeft
geweerd, is er nog nooit in geslaagd, werkelijk populair te worden. De
nood bij de Republikeinen is inderdaad hoog gestegen, maar een moge
lijkheid van redding ontbreekt o.i. geenszins.
VOOR de Democraten zijn er nog kwade kansen te over. Daar is
allereerst de niet denkbeeldige mogelijkheid, dat de vakbonden van
hun feitelijke zege een wat le vrijmoedig gebruik gaan maken.
Men kan de Amerikaanse vakorganisaties nog steeds niet helemaal
vergelijken met de Europese. Want al zijn er tekenen, dat de Amerikaanse
organisaties zich ontworstelen aan de weinig fraaie praktijken van de
leiders van de oude stempel, de macht van ..bosses'' is nog altijd aanzienlijk.
Dan mag men niet vergeten, dat de Democratische partij onveranderlijk
gebukt gaat onder het feit, dat zij ook het politieke tehuis is van die
Zuidelijken, die met zoveel hardnekkigheid de scheiding der rassen blijven
nastreven. Truraan heeft het indertijd geriskeerd, zich van deze lieden
niets aan te trekken, en desondanks gewonnen. Stevenson had het Zuiden
achter zich en verloor desondanks. En daarmee komt de vraag aan de orde:
wie wordt de Democratische candidaat? Men hoort niet veel meer van Ste
venson. Men boort ook niet veel meer van Kefauver. Men heeft bij deze ver
kiezingen wel veel gehoord van Kennedy uit Massachusetts.
Her gaat voor de Democraten er om, met een zo onbevlekt mogelijk
blazoen voor de kiezers te verschijnen; èn met een candidaat, die in zo
verre op Truman moet lijken, dat hij strijdlust bezit en vrij staat van de
Democraten in het Zuiden. Zien wij het goed. dan ligt hierin de enige
kans op een overwinning in 1960 na acht jaar Republikeins bestuur.
(Advertentie LM.)
zal moeten doen naar de urgentie
nea zal nog jaren van gestadige ar-
7 17 1 beid vergen en" men dient er voort-
IT) C Q J C/1 YYï /IT? tk 1 7 1 tC durend naar te streven, de kansen op
it tvOOvD Ol/lf l'O S V U v i/v Vi Fïi teleurstellingen zo klem mogelijk te
houden en niet iets op te bouwen
nt>v i r wat wellicht later weer zou moeten
Dbfl haag De kritiek welke j zou laatste factor toch nog steeds worden afgebroken,
to l verslag van de parlementaire j blijven gei<jen, betoogt de bewinds-De regering meent echter dat er
missie na baar bezoek aan Meuw-i mari| ^ie verder verklaart ermede j onder het thans gevoerde beleid in
Gumea in op deontwikkelingenbekend te zijn dat er in N.ieuw-Gui- Nieuw-Guinea op onderscheiden ter-
nea talrijke en velerlei verlangens le-rein een onmiskenbare vooruitgang
ven, waarvan echter vele wensen i kan worden geconstateerd. Voor het-
hoewel op zichzelf redelijk voor- j geen er m vyf jaren bon worden be-
eerst onvervuld moeten blijven omdat j reikt kan men naar haar oordeel ze
de regering uit die veelheid een keus ker waardering hebben.
i Kwaliteitsproduct tan
d. w,s.rt-r>ht«k<n. '0 SO rt. illisn bi) Apotheker, e» Orojl.te»
in dat gebied is uitgeoefend, heeft
niet overal de verzwarende omstan
digheden waaronder daar te lande
moet worden gewerkt voldoende doen
uitkomen eii brengt ook niet voldoen
de tot uiting, dat het tempo der ont
wikkeling onvermijdelijk afhanke
lijk moet zijn van 't beperkte aan
passingsvermogen der inheemse be
volking. Deze mening spreekt minis
ter Helders uit in zijn memorie van
antwoord aan de Tweede Kamer be
treffende de begroting 1957 en '58
van Nieuw-Guinea.
Zelfs al zou men in Nïcuv-Guinea
met onbeperkte financiële en tech
nische hulpmiddelen en met onbe
perkt personeel kunnen werken, dan
Nu ook naar Biak
AMSTERDAM. -— Ongeveer drie
uur later dan het vastgestelde tijd
schema is het KLM-toestei PH-DSH
„Caraibisehe Zee" woensdag van de
eerste retourvlucht van de geregelde
dienst over de noordpool naar Tokio
op Schiphol teruggekeerd. De twee
de bestuurder van de DC-7C de heer
B. M. D, van der Broek verklaarde
dat men op het laatste stuk van dc
etappe van Anchorage naar Europa
met sterke tegenwind te kampen
heeft gehad, waardoor een tussenlan
ding In Stavanger nodig werd.
Om 4.45 uur Nederlandse tijd
woensdagmorgen vloog het toestel
boven de geografische noordpool. De
bemanning had de passagiers, een
aantal Japanse autoriteiten wakker
gemaakt; de speciale pool-cocktaiJ
werd geserveerd, het bleke maantje,
de sterrelucht en het witte poolijs
werden bewonderd en daarna her
vatte bet gezelschap de nachtrust.
De zuivere vliegtijd tussen Tokio
en Amsterdam, dus met aftrek van
liet oponthoud te Anchorage en Sta
vanger, bedroeg 28 uur 59 minuten.
Gisteravond is een zuster-machine,
de DC-7C „Koraalzee" van Schip-
bol vertrokken voor de eerste vlucht
naar Biak via de pooïroute en Tokio.
Gezagvoerder was de heer O. Koch.
In Anchorage 2ai gezagvoerder Snit-
selaar ,.op de bok" komen en te To
kio neemt de heer A. K, Bosman de
„Koraalzee" over.
LONDEN Het hoofd van de
Russische atoomenergie-commissie,
prof. Wasili Emeïjanow, heeft in een
artikel in „Prawda" medegedeeld dat
men bijna gereed is r«ct de construc
tie van een verplaatsbare kern
energiecentrale.
De centrale heeft de betrekkelijk
geringe capaciteit van 2000 Kw.
LI EL AAS hebben we de uitzending
-* non Dylan, Thomas' stemmeu-
spel op televisie niet in haar ge
heel kunnen volgenWat unj er van
hebben gezien, was goed en in en
kele scènes subliem. In die scènes
we denken bijvoorbeeld aan de mee
slepende verhalen van kapitein Kat
(prachtrol van Fiolet), waarin met
de koppen van de verdronkenen een
virtuoos beeld-spel werd gespeeld,
bewees Ton Lensink dat hy de prijs
van het Prins Bernhard Fonds niet
ten onrechte heeft verworven. Hij
deed dingendie op het toneel niet
mogelijk zijn, voegde daardoor aan
de toneelopvoering als het ware een
decors van Peter Zwart en de elek
tronische muziek van Jos Cleber en
Ar ie Brandon. H- S.
TONY SCHIFFERSTEIN, leider
\*an het KRO-amusementspro-
gramma „Tierelantijnen", heeft
voor de uitzending van de quiz „Ben-
maal andermaal" op zaterdag 15 no
vember enkele radio- en tv-quizmas-
ters met hun echtgenoten uitgeno
digd, zich als deelnemers te
onderwerpen aan de vragen van
Kees Schilperoort, johan Bodegra-
r - ven. Jan Boots en Cees de Lange
dimensie toeIn andere taferelen,hebben met hun dames de invitaties
tutmr de decors een overzicht van aanvaard. Maar het echtpaar Eerd-
mans heeft haar afgewezen. Ais re»
Llaregyb, half realistisch, half fan
tastisch kuststadje in Wales wilden
suggereren, moesten de mogelijkhe
den van de studio wel tekort schie
ten. Maar dit mag de regisseur niet
verweten ivorden. Terecht had hij
ook zoveel mogelijk rekening gehou
den met de grote lijnen van de
voortreffelijke toneelregie van Han
Bentz van den Bergde meesterlijke
verteller die de door Claus virtuoos
her-dichte tekst een- niet aflatende
spanning gaf.
Thomas' spel is wel eens een woor
den-orgie genoemd. Wij menen, dat
de kracht van „Onder hel Melk
woud" het sensuele taalgebruik is.
De zinnelijke geladenheid van de
taal hebben we bij de lezing van het
stuk overtuigender ondergaan dan
bij deuiteendmg van het luisterspel.
Het_ is niet verwonderlijk, dat de i ^elf als solist optreedt
„lezingen die Thomas zelf in zijn
laatste levensjaar met Amerikaanse
acteurs van dit werk, zijn zwanen
zang, heeft gegeven, méér indruk
hebben gemaakt dan de radio-uit-
zendmgen van de BBC- De televisie-
uitzending was vooral boeiend, in
drukwekkend wat ons betreft, omdat
Lensink in zijn camera-regie het
sensuele element, waar dit maar
even mogelijk was, accentueerde. In
zijn close-ups liet hij lippen, neuzen,
ogen zien. vulde hij het beeldscherm
met sentimenten. Ook dankzij het
prachtige spel van het ganse en
semble van de Nederlandse Comedie
werd het een televisie-avond om
dankbaar voor te zijn. Lof voor de
den geeft de VARA op. dat Theo
Eerdtnans als hij mee zou doen aan
het spel van - Schilperoort, op één
avond in twee amusementsprogram
ma's te horen zou zijn. De heer Eerd-
mans deelt dit bewaar.
Vaaavomd
Hilversum i: Happy Landings, met
als onderdeel het door Goos Kamp
huis geleide huiskamer spel „Wie,
wat, waar?" (8.00--9.3H); Concert voor
cello en orkest van Antonin Pworsjak.
Solist is Scnta Benesch; het Radio fil
harmonisch Orkest wordt geleid door
Gerd Albrecht, één van de deelnemers
aan de Dirigenlcncimm 1358 van de
Ned. Radio Unie (11.30middernacht).
HILVERSUM II: Radio Kamerorkest
o.l.v. Ander Foldes, geboren In Bocda-
de V.S., die
het Concert
piano en orkest nr. I op. 15 van
Beethoven (S.05—9.25); Het huis aan de
haven, luisterspel van Manuel van Log-
gem, met muziek van Else van Ëpen-
de Groot. Regisseur ia Kommer Kleljn
(3.25—10.30).
BBC Ucrde Programma (194 en 464
m): Boris Godoenow, opera van Moe-
sorgskij. De vier aktes beginnen resp.
om 8.00, 9.10, 10.0S en 11.05 uuf-
Televisie: KRO-programma, met o.a.
jongerenprogramma Testplaat (0-00 tl.);
Van paarden en ruiters, l»c/.oek aan
Haagse rijschool (9.25) cn Puccini-her-
denking man.v. Leo Rlemens (9.45).
9?
r\E man ging in de stoel zitten cn
sprak;
„Scheren. Uit-Schercn."
De kapper, een traag bciregende
mens berg, met grote, rode slagers-
handen en een onpeu?oon ztuarc ?u»Jc,
trok aan ecu handle en kantelde hem
horizontaal. Onmiddellijk sloot de
waarvan pas over oen jaar of tien man zijn ogen, of hij begon aan een
te beoordelen zal zijn of het wevke- (fat. mant hu teas moe cn •middelbaar
lijk zal leiden tot een tochnjsch ener- en vond, naar zijn gelaatsuitdrukking
gie-opwekkend apparaat, dot econo- f e oordelen, het leven wonderolie, die
VlTVUl«J vai» |Hld.
misch van betekenis is.
Men vraagt zich overigens a£ of
bet RCN de werkzaamheden bij de
KEMA wel voldoende kan beoorde
len; of men 2ich er mee kan be
moeien. De rapporteurs hebben be
paald met de indruk, dat het sinds
1955 bestaande RCN een leidende
functie heeft gehad bij de opbouw
van een samenhangend Nederlands
atoombeleid. Het is de vraag of de
regering dit centrum bij belangrijke
plannen en voor te bereiden beslis
singen heeft geraadpleegd Betwijfeld
mag byv. worden of het RCN is in
geschakeld bij de opstelling van het
plan der elektriciteitsproducenten I
voor de bouw van kernencrgiecentra-
uu eenmaal dagelijks moei tuorderc
ingenomen. De kapper legde een gro
tetuitte lap over hem heen waar
door hij, met zijn dichte ogen, iets
opgebaards kreeg. Vervolpens liep
hij op moeilijke voeten naar zijn
kwast. Inzepend, keek hij over de
man heen naar de drukke straat
traar veel verkeer voorbysuisde.
„Daar staat er weer een," zei hij
opeens. Zo'n krimmeneeltje."
Het tempo van zijn kwastende
hand, werd opeens driftiger Met een
stem rol Jiant, vervolgde hij.
„Mooie jeugd hebben we tegen
woordig. Mot je die knul sfn broek
zien. Het lijkt wel een onderbroek.
En dat kort gemaaide haar. Iets voor
een gevangenisboef. Nou, dat zal hij
les, dat in een regeringsnota over de; wel gauw worden ook,' meneer de
kernenergie werd aangekondigd.
Evenmin kan worden aangenomen
dat het RCN een dynamisch beleid
heeft kunnen voeren bij de bouw
van het Reactorinstituut in Petten.
„De hele zaak ligt nog in de mist",
slaat er op bladzijde 43 van het rap
port „Van een grootse en doortasten
de aanpak krijgt men niet de in
druk".
j
AI jaren wordt er gewerkt aan I
een atoomwet: „De vertraging, die i
hier kennelijk gesignaleerd moet
worden, schijnt het gevolg te zijn
van diepgaande meningsverschillen,
controversiële gezichtspunten en be
langen tussen de betrokken departe
menten. Zo langzamerhand knjgt
men de indruk, dat dc lijdensgeschie
denis van deze wet kenmerkend is
voor het aarzelende en versplinter-
*de overhei(J °P <7p en Jcfom uit de stoel. Met de witte
gebied \ran de toepassing der kern- ^oefc begon hij de zeep van zijn ge-
processen voert." zicht fe vegen.
„Het is noodzakelijk, dat er een- „Wat gaan we nou doen?'' vroeg
beid en overzicht komt. opdat de de kapper.
beperkte middelen maximaal uttge- j „Ik zal je eens wat zeggen," sprak
nozem.'
Hij liep weer naar de wastafel,
om nieuwe zeep op de kwast te doen.
De man in de stoel keerde zijn
hoofd naar het raam, opende zijn
ogen en keek naar buiten,
„Bedoel je die jongen met die rode
trui?'' vroeg hij.
„Ja."
„Die met dat meisje staat te pra
ten?'
,Jat die."
„Da's me zoon," zp4 de man droog
Hij hief zich, steunend op zijn elle
bogen, een eindje in de stoel omhoog
en keek, half ingezeept, naar de kap
per die, met het kwastje opgeheven
in de mollige hand, een ogenblik na
denkend bleef sfefln.
„Toch neem ik er geen woord van
terug," besloot hij eindelijk.
Een karakter U merkt het.
Moeizaam hief de man zich verder
buit worden. Vastgesteld moet
den, welke taken Nederland op zich
moet nemen m het kader van
internationale atoomsamenwerking.
Maar ook welke taken men beter
aan het buitenland kan overlaten.
de man. Die jongen dtiar, dat is een
beste jongen, weet ie dat? Goed, die
broek en dat haar, het is mijn
smaak met, maar dat moet hij weten.
Maar jij hebt 'm beledigd. En daar
om laat ik jou niet meer aan me li-
Over de Nederlandse kernenergie-- \aÉLm: JU maarmet je scheer-
centrales van de nabije toekomst
wordt gezegd, dat ook hier be- t H17 smeet de doek m de stoel.
:dheden m handen van een een- Lr zat alleen nop een beef je zeep
zijn oor.
De kapper
voegt
traal orgaan gelegd moeten worden.
Men noemt het moeilijk aanvaard
baar, dat de samenwerkende elek-
triciteits-producenten (de SEP), t
waarin de Nederlandse elektrische
centrales verenigd zijn. straks de 1
beslissende instantie wordt met be
trekking tot de vraag óf, hoeveel, I
waar en van welke grootte er atoom- j
centrales geslicht moeten worden.
etre het kwastje hard
neer.
„Das dan vijftig cent," zei hij tar
tend.
„Waarvoor?''
„Voor scheren."
„Maar ik ben niet geschoren."
„Ik was in uw opdracht begonnen,
maar w wenst met dat ik de scheer-
Nodig is verder, dat er institute» I s"rak dc kopper
™o™h°SnSS°ekECnh|aalt1ór- j «*r
Sf HetSmS nó°rdede V£ OcTan i,e% cijn aan, maa- tie
volgen van bestraHng villi liet men- gapper stelde z.ch versperrend op
selijk weefsel dient eigenlijk het
onderzoek naar do toepassing van
kernenergie vooraf tc gaan.
De instellingen van hoger onder
wijs zullen eraan moeten meewer
ken, bijv. door opleidingsinstituten
voor materiaalonderzoek op te rich
ten. Men kan met alles aan het
buitenland overlaten. Ons technisch
onderwijs zou ook op andere ge-
bieden niet meer bij kunnen blijven j
en onze industrie zou hierdoor in
haar positie ernstig worden ge- _j>ak weg cen dnbbelije."
schaad I Er werd geknikt.
Conclusie van het rapport: „Het De man aarzelde even. Toen trok
is gewenst, dat men m regenngs- hij zu'n porfemonnnie, legde eerst
kringen tot de erkenning komt, dat een dubbeltje op dc wasta/el en toe»
de huidige gang van zaken beslist nop eert cent.
met bevredigend is cn dat een han- 1 „Haat maar zittenzei hij.
dclmgsbekwame centrale instantie i Met die cent had hij het gewonnen.
noodzakelijk as." I KRONKEL
bij de deur. Er zatnaar mijn gevoel,
1 knokken in, maar dat ging niet door.
Want een agent, die zo onfortuinlijk
was, juist op dit moment voorbij fe
wandelen, werd binnen geroepen om
dc affaire te beslechten. Hij was een
praciische jongen, die na net horen
van partijen zei:
„Nou meneer, betaalt u dan alleen
de zeep. Dat kan u de kop niet kos
ten." -
Hij keek naar de kapper en schat-
Advertentie f.M.J
4EUS tDVTMIK ZAT TOT OVER M'N OREN
\H HET wenk, EN DAAROM K0N1K NIET
ZELF MET HAAR NAAR
DE DIERENTUIN «-5—
HAAR PASSEN- fT t fijf-A
ZE KUNNEN ELK JMmÈÉÉ
OGENBU
iüN Al (L
NTUSSEH-m
IK WIST WEL ÜAT DIE CAROL
OP »N KAtfe LOERDE ZE LAAT
£R GEEN GRAb OVER GROEb
StEN OM fill PAUL
M DE GUNST
TE KOMEN.
&POOR 1 ZE MOET HAAST WEL
DIERENTUIN VERLATEN HEB
BEN.., afschuwelijk! hoe
MOET IK PAT AAN
Paul vertellen -
jj* y
IvAT IlêS Jt.
Zta JIJ PATDlt KRÊUPa£| jA.HIj VALTBEbTAItt
JOrtóÉfl Dit JOUW 6CSI A- j HOOR.. HIJ HfcEff AlLÉtfï
Gtn HttfT WEL AAR- /ttfl VRtÊMDt H£K£LAAM
DJ6 JS HOMKBAlLÉftt
AH, ALUMAAt fcERÖtMDt
TOP6PtltRS«
N1K51 HtT 6MT
f V JOUNIfcTAAM! /v v;
Neem een Vicks Hoesthonbon. Ze zijn werkelijk
medicinaal toebereid (met keciverzachtcnde
ingrediënten van Vicks Va po Rub) om U vlug
van Uw hoest af te helpen. Uw keel te verzachten
en.ze smaken heerlijk! Haal Vicks Hoest-
bonbons vandaag nog en voel het verschil
VICKS.... IN DIENST VAN UW GEZONDHEID!
NORMAAL
KERSEN
door URSULA CURTISS
3455. John stuurt de „Waterjuffer" zo snel mo
gelijk door deze geheimzinnige vallei des doods.
AÜe' ramen en deuren zijn goed gesloten, zodat
de oevèi niel nasi binnen kan dringen. Bas mee*
de buitentemperatuur; 53 graden. Celsius, \ocht-
gehalte 39 procent. Commissaris Barbosa volgt
met belangstelling het verloop van de reis; hu
heeft zich geheel met de situatie verzoend,
Nu komt een traject, dat ook John Gilbert niet
kent. Opnieuw doemen zware nevelbanken op
cn Rob stuurt op de radar. John vertelt, dat vol
gens de Indianen, die hier en daar langs dc
oevers levens, nu een gebied zou volgen waar
vreemde monsters zich ophouden. Met Leon
Fiver en Manuel is hij zelf de laatste keer om
dit gebied heen getrokken- Zonder een snel vaar
tuig als de „Waterjuffer" is zo'n expeditie nu
eenmaal onmogelijk. „Wij zullen vast en zeker
de eerste mensen zijn, die dit gebied verkennen,"
meent John.
26 huis ademde de sfeer van 'n pas ont
vangen ongelukstijding.
To?rant ging zacht de kamer bin
nen. Ergens tussen tafeltjes, stoelen,
planten in grote potten en een on
mogelijke hoeveelheid beeldjes en
vazen, zat mevrouw Watts met een
agent te praten. Ze namen blijkbaar
aan dat do jongen het bezoek had
weggestuurd, want ze keken, geen
van beiden op.
De agent zei op een manier of het
z'n laatste vraag was: „Uw zuster
woonde hier toch niet meer, hè me
vrouw Watts."
„Nee. sinds een maand niet. Een
zuster van ons in Connecticut heeft
haar man verloren. Sarah is haar toen
gaan helpen en besloot er te blijven."
Op dat moment trok iets haar
aandacht. Se draaide haar hoofd om
en zag Torrant staan. Het ergerde
hem, zo onredelijk mogelijk, dat ze
er net zo uitzag als de vorige keer:
die waskleurige huid. donkere, dof
fe ogen, smalle lippen en haar han
den zo stijf in haar schoot gevouwen
alsof ze model zat.
Hij verwachtte een hysterische aan
val, op z'n minst een beschuldi
ging of een woedende uitroep, maar
ze zei, hoogstens met iets van te
genzin: „O. meneer Torrant," en toen
de agent 'opstond: „Dit is sergeant
Hilary."
Er volgde een formele begroeting.
De sergeant ging weer zitten en
Torrant nam, ongevraagd, ook een
stoel. Hij moest maar afwachten wan
neer het mevr. Watts beliefde haar
wraakscene uit te leven.
Sergeant Hilary zei met een stem
vol medeleven: „Dan zal 't zo wel
gebeurd zijn, vrees ik, mevr. Watts.
Het is stikdonker bi] die vijver en
ze heeft er natuurlijk geen erg in ge
had. dat 't zo glad was. Als zé niet zo
lelijk met 4 haar hoofd terecht was
gekomen toen ze viel. Hij schudde
zijn hoofd en zweeg.
Een grote, staande klok in de hoek
achter mevrouw Watts hield op met
Torrant bedacht, dat hij eigenlijk
geen enkel detail wist van het on
geluk. Hij wist niet eens of haar
tas was gevonden. Er was geen tijd
geweest om haar geld te sturen
voor de reis, maar ze had gezegd,
dat ze geld kon lenen van haar zus
ter in Lynnfieid, Stel je voor. dat
ze toch geen geld genoeg voor eer»
taxi had gehad. Z'n hart stond stil
bij de gedachte.
GodNeo, eerst afwachten
Mevrouw Watts zou nu alles weten
wat er te weten viel. Mevrouw Watts
die hem met zoveel tegenzin het
adres van haar zuster had gegeven
en die hij toch vroeg of laat onder
ogen moest komen.
Torrant nam een borrel voor hij
wegging, maar dc drank smahkte
hem niet. Hij besefte dat mevrouw
Partridge, ondanks al haar twijfel
door de telefoon, iets geweten had,
dat het einde van Annebelle Blair
betekend zou hebben, dat ze de
sleutel moest hebben bezeten tot dat
bizarre testament en de dood van
Louise en Gerald Mallow.
Het was, op deze grauwe ochtend,
nu haar lichaam weggehaald was
uit de vijver, een merkwaardige
triomf.
Voor het kleine, gele huis van
mevrouw Watts stond .een politie
auto. Torrant haalde zijn schouders
op. Beter hier dan bij mevr. Judd,
dacht hij. De deur werd opengedaan
door een lange jongen met een lok
op zijn voorhoofd.De neef, herin
nerde hij zich. De jongen ging zwij
gend opzij en Torrant mompelde
een verontschuldiging terwijl hij
langs hem heen naar binnen liep.
Bi) zijn vorige bezoek had hij niet
om zich heen gekeken. Nu zag hij
de met zeil bedekte treden van de
trap. de bruine keukendeur die de
jongen achter zich dicht trok en
links van hem de zitkamer, waar ge
dempte stemmen klonken. Het hele
tikken, kreunde even en begon toen
te slaan. Sergeant Hilary wachtte
tot hij klaar was, met bet beleefde ge
zicht van iemand die een ander uit
laat spreken. Daarna zei hij: „Er
zat een retour Lynnfieid en dertig
dollar in haar tasje. Ze was zeker op
weg naar u toe?"
Torrant hield zijn onaangestoken
sigaret doodstil tussen zijn vingers.
Hij was niet meer verbaasd over de
goedgelovigheid van de sergeant.
Als je het ongeluk in da' licht
bekeek, klopte het inderdaad.Al
leen wanneer de echte reden van haar
bezoek bekend werd, zouden pre
cies dezelfde omstandigheden op
moord wijzenen mevrouw Watts
boo® zich wat voorover in haar
stoel
Ze keek niet in de richting van
Torrant. Ze zei: „Inderdaad sergeant
Sarah zou in Lynnfieid gaan wer
ken, maar ik had haar gei'raagd
eerst nog een paar dagen bij niy te
komen."
Achter haar tikte de staande klok
alsof er niets gebeurd was in de
kamer.
HOOFDSTUK 11
Torrant volgde met zijn ogen het
patroon van het vloerkleed. De ser
geant vertrok. Mevrouw Watls liet
hem vut en Torrant vang een paar
zinnetjes op over lijkschouwing en
dat het bij een ongeluk de gewone
gang van zaken was.
Toen mevrouw Watts in de kamer
terugkwam, stond hij op. Nu zou
het komen. Zijn gezicht was koud en
strak van spanning, Maar het masker
dat ze gedragen had tijdens het ge
sprek met de sergeant, zat nog net-
jes op z'n plaats en ze liep langs
Torrant heen of hij helemaal niet
aanwezig was. Hij zag haar het kus
sen opschudden van de stoel waar
in de sergeant had gezeten en hoe
ze de vaas op het tafeltje een halve
centimeter verplaatste. Toen zei hu
terloops: „Waarom hebt u de ser
geant. niet over mij ingelicht, me
vrouw Watts?"
Ze plukte een onzichbaar stofje
weg. „Sarah zou toch gekomen zijn-'
„Dat vertelde u gisteren niet."
„Als u haar op wilde bellen." ant
woordde mevrouw Watts onverschil
lig, „moest u dat zelf weten."
Cwordt vervolgd)
