w
DE NEDERLANDSE
BURGEMEESTER
1
op 64 Velde
Russen trainen naast juke box
iPff!
H
i
mhurn
LUYCKS EESaa
Waterman's
cr wmgmmgm^
Wijsgeer
asjsfss»za d,ep°-
«te*
i
MIDDELBARE AKTEN
RESA-HILVERSUM
Zonder hoela
hoepel in bed
i' A
Bloemlezing uit
„Propria Cures"'
verschenen
Waterman's
Zaterdag 8 november 1958
AT in de I wéede Kamer is gezegd over de burgemeestersbe
noemingen, vestigt opnieuw de aandacht op de eigenlijk won-
derliike toestand, dat in Nederland de gemeen ten a ren over de
benoeming van hun burgemeester tijets hebben te zeggen. Na
tuurlijk, daar is altijd het grondwettelijk recht van petitie: de burgerij eii
de raad kunnen schriftelijk bij de „bevoegde macht" van hun wensen
doen blijken; en het is heel go'd mogelijk, dar Commissaris der Koningin
en minister van Binnenlandse Zaken zelfs de bereidheid hebben, dele
gaties, uit de gemeenten hoogstpersoonlijk te woord te staan. Maar zij
hoeven zich van deze meningen (als ze worden geuit) niets aan te trekken,
en doen het ook heel vaak niet. Het is meer regel dan uitzondering, dat
bij zijn benoeming de burgemeester voor de gemeentenaren een totaal
onbekende is.
De toestand, zoals die in ons land bestaat, heeft enige aspecten, waar
toch wel eens_de aandacht op mag worden gevestigd. Er zit wel wat in
de. mening, die wij eens van een Belgische politicus hoorden, nJ. dat
Nederland Het met de democratie en de. autonomie toch niet geheel heeft
aangedurfd. De van hogerhand aangewezen burgemeester heeft ook tot taak.
de wilde jongens m de gemeenteraad een beetje in toom te houden. Hij
boort tot de gemeentelijke hiërarchie, maar maakt tegelijkertijd deel uit
van een 3(ïort_ toezichthoudend apparaat, waarin bij hoven zich ontwaart
de Commissaris der Koningin en de minister van Binnenlandse Zaken.
Binnen de sfeer van dit laatste behoort Het politiebeleid, waarover dc
burgemeester wordt^ geacht, geen verantwoording schuldig te zijn aan dc
raad. Kranenburg is bet met deze opvatting oneens, hetgeen niet ver-
hindert, dat ze tamelijk algemeen wordt gehuldigd. Men kan wel zeggen. J meesters Zijn net als de
dat de politie een der troeven is van het toezichthoudend apparaat, al is meeste schakers uit andere
de betekenis van dit feit sind? de dertiger jaren wel iets geringer gewor.
- den. Toen was de functie van de burgemeester als gezagsman wel zeer
toegespitst; zoals wij het zien door drieërlei oorzaak: de nawerking van
de opvattingen van Kuyper. de mening, dat het algemeen kiesrecht veel
onbevoegde lieden op het kussen had gebracht, en de onrustige tijden.
Russen zijn de beste schakers
ter wereld. Hun geestesge
steldheid leent zich uitstekend
voor een spel, u'aar-
bij zowel jantasie
als wiskundige aan
leg belangrijke fac
toren zijn om suc
cessen te bereiken. Maar ook
die grote Russische schaak-
delen van de wereld hyper
nerveuze Heden, die door een
kleinigheid uit hun concentra
tie kunnen worden gebracht
en dan een goede kans ntaken
NU het met dr gemeentelijke autonomie niet zo gunftig gebeld is, I het hoofd te verliezen en als
wreekt zich naar onze mening nok de tweeslachtigheid der figuur j een lam ter slachting te gaan.
van d° burgemeester. Het is than? wel hei ogenblik om vast te
stellen, dar de belangstelling en het gevoel van verantwoordelijk
heid
voot de gemeentelijke zaken allerminst is bevorderd door dc aan
wezigheid van een functionaris, die men niet zelf heeft aangewezen en
voor wie het in democratische systemen onmisbare correctief van heen
zenden dergenen die het niet naar de zin doen, geen geldigheid bezit. Men
mag inderdaad de gevolgen van de gedachte, toch geen voldoende zeggen
schap te hebben over de eigen zaken, niet onderschatten. Meer mensen
dan men wel vermoedt hebben er maar ai te grif en al te graag aanleiding
in gevonden om te zeggen, dat je we! naar de stembus kunt gaan, maar
dat achter de schermen de grote heren toch maar aan de touwtjes trekken.
En het spijtige van het geval is, dat hun mening steun vond in het feit,
dat inderdaad een verantwoordingsplicht van de burgemeester nergens
is te vinden in de zaken waarvan wordt gezegd, dat de raad er niet mee
heeft te maken.
De Belgische politicus, van wie wij zoeven gewaagden, vestigde de aan-
dacht nog op een ander feit. De gemeentelijke verkiezingen, zo *zei hij,
verliezen veel aan waarde, wanneer de voornaamste figuur in de gemeente
ér buiten valt. De krachtmeting is niet volledig, en mist daardoor een
stuk betekenis en een stuk kleur. Er zit in deze opmerking veel waarheid.
Men boeft maar te zien naar de stimulerende werking op het kiezerskorps,
teweeggebracht door de keuze door middel van de stembus van tai van
belangrijke functionarissen in Zwitserland en de V.S.. om te beseffen, wat
ons land mist. Het is een middel ter voorkoming van de veramhtelijking.
zoals men geen beter zou kunnen denken. En is het niet juist die vex.
ambtelijking, die iedere geïnteresseerde in de publieke zaak zuike hoofd-1
brekens bezorgt? j
Mm
-J'.K.1
voor de jArïlr 'M
mogelijk fa ff-
trainings- "V 7 - 4 92w$&SgW JHSt
a wanier.ge
(Advertentie l.M.)
v V '*r tandpasta-
dan ontvangt U de feêsta, walfo er fa
In Moskou heeft men
gevonden, om dit gevaar
schaakkampioen zo klein
te maken. Men laat hem
wedstrijden spelen in 1
lokalen, waar de rook te snijden is.
een juke-box heme maakt en om
standers cp ruziecr.de toon gesprek
ken voeren over dc vraag, of een
zet. die dc grootmeester zojuist heeft
gedaan, al don niet juist was. Van
wereldkampioen Botwinnik is be- H
kend. dat hij het roken haat. Maar
met ijzeren zelfdiscipline heeft hij
zich aan het harde Russische trai
ningsprogramma onderworpen tegen het einde van dc achtste eeuw,
niet zonder vrucht, naar hij steeds f°en de infiltraties van mohamme-
weer bewijst. daanse volkeren over Spanje ook al
lerlei oosterse gebruiken en cultuur-
in schsskkrir.een later beroemd ge
worden componist Philidor werd net
toentertijd de eerste belangrijke
schaaktheórcticus van de wereld.
De ervaring had geleerd, dat be-
7.»lfs Jongetjes kunnen alch concen
treren voor een partij schaak. Ook
tijdens een simultaan wedstrijd, zoals
u er Wer een ziet, waar tal van af
leidende omstandigheden het voor de
speler moeilijk maken zich rustig
en alleen met zijn partijtje te
hemoeien.
In heel Rusland kan geen voet
bailer of bokser het tegen de scha- verschijnselen meebrachten. De Ara- 0
kers opnemen wat populariteit be- bleien bebben hel spel verfijnd en paalde beginzotten ongunstig waren:
treft: ook elders in de wereld wordt ee regels veranderd, in 1400 of 1500 ze stonden de bewegingsvrijheid
althans de Russische schaker met Kreeg het zijn tegenwoordige, on- van de eigen stukken in de weg of
respect behandeld. Hij is een der wrikbare vorm, zoals die werd vast- ze zetten het belangrijkste stuk. de een aardige hoeveelheid theorie van
paradepaard]es voor de Sowjet-pro- Selegd in het vroegste sehnakdocu- koning, aan een moordende aanval de openingen. De kennis ervan be-
paganda. wordt politiek veel min- ment het „Göttinger Handschrift." van de tegenstander bloot. Philidor tekende voordcel: men behoefde niet
der op zijn vingers gekeken dan aan het einde van de vijftiende ontwikkelde zijn regels van goede reeds bij de eerste zet zich moe te
menige andere Rus en sleept alom eeuw. en slechte beginzetten en leverde er denken en., verloor ook minder
m de wereld de bekers en lauwer- commentaar bij: kant en klaar voor tijdi Want sinds sommige spelers
kransen weg op toernooien. Het is bekend, dat Napoleon, de zijn lezers, die verbaasd merkten, een andere strijdwijze gevonden
„Steeds moeten ze de. wereld la- veldheer, ook schaakte, ech- hoe zij plotseling twee of drie keer hadden zij „zaten hun tegen-
ten zien, dat ze zo goed kunnen n j fh'Oot. Nee, hij speelde be- zoveel partijen konden winnen, stander gewoon dood" door een par-
schaken." schreef een Amerikaanse lapberd: de grote generaal ging met Jammer alleen, dat er door Jan en tij over zeven, tien ja zelfs vijftien
krant niet helemaal zonder afgunst. Z1J" stukken op öe 64 velden al even Alleman toen zo weinig gelezen uur te rekken was de schaakklok
..Ofschoon het schaakspel één van roe'kcloos om als met_ zijn troepen werd. Het koninklijke spel bleef nu ingevoerd. Nu kreeg elk maar een
de twee of drie dingen is, die ze tijdens de tocht naar Rusland, waar nog een hele tijd voor de élite ge- voor schakersbegriopen korte be
niet hebben uitgevonden." mj onverrichter zake, zelfs zonder reserveerd., denktijd toegemeten. Overschreed
feit, dat hij volstrekt niet alleen maar dienaar der gemeenschap 5 .iL%t™?de£de Russen het goed géjeerd te hebben de Inhet midden van de vorige eeuw hij zijn tijd, dan had hij verloren.
1 r. 1 t 1 J schaakspel met, wel is hun spel het *9."® °P co Kop Kreeg, Joch had werden de eerste internationale toer- onverschillig of hu goed of slecht
is, neeft wel eens de neiging naar een ander uiterste te gaan. n.l. dat {schitterende eindprodukt van dc U Ket in die tyd. m Parijs kunnen nooien gehouden het eerste in stond. De gouden eeuw van het
eeuwenlang ontwikkelde techniek ieren- u'an* niemand minder.'dan de Londen.in het jaar 1851en er was toernooischaak brak aan.
van het schaken. De theorie dat het
ETT is wel duidelijk, dat juist door deze verambtelijking de figuur
van de burgemeester ..zwaarder" en onaantastbaarder wordt. Het
de gemeenschap er een beetje is voor hem. Samenvoeging van gemeenten
houdt meer dan eens mede verband met de overweging, dat de burge
meester toch een goed bestaan moet hebben. En aan het voorstel, van de
Noordoosipolder vier gemeenten te maken, schijnt ook ten grondslag te
liggen de wens van de K.V.P., tenminste één burgemeestersfunctie te
krijgen.
De Belgische politicus zei ook nog lachend, dat Nederland allemaal
zulke gewichtige mensen heeft als burgemeesters, zelfs in de kleinste pi aal-
«en. "Hij vond dat helemaal niet nodig, ja zelfs een bezwaar tegen een goed
functioneren van het gemeentelijk bestel, Hoe men er hier ook over
denkt, op dit ogenblik mag de vraag wel eens worden gesteld of het
verval van de gemeentelijke autonomie, waartegen zovele burgemeesters zo
welgemeende bezwaren doen horen, niet mede het gevolg is van een
systeem, waarmee zij zelf onscheidbaar zijn verbonden. Of om het anders
te zeggen: zijn de burgemeesters zelf niet re weinig pnlitiek parlementaire
figuren om geschikt te zijn voor een toestand, waarbij de volksvertegen
woordiger weer de overhand krijgt op de ambtenaar?
,spel enige duizenden jaren oud zou
-zijn, is weliswaar naar sprookjesland
verwezen maar een ontstaan ervan
in de zesde eeuw na Christus ia toch'
wel waarschijnlijk.
Het zou zich ontwikkeld hebben
in India en via Perzen en Arabie
ren naar Europa gekomen zijn, zo
t Art 'ftenttt l.M f
Fr«»w. Duit». Enfl»l* «r» N«d. M.O. A
Om kon«l* v0ord*'<9*t« OpUlding;
(Bekmndm SchriftelijkCursus)
VENLO Dat er grenzen zijn aan
de menselijke hoela-hoepelcapacitei
ten heeft hier hot achtjarige doch
tertje van de familie W, Jansen er
varen. Het kind heeft zich onder
doktersbehandeling moeten stellen
en zal nu een tijdje rust moeten
houden, nadat zij kampioene was ge
worden in een onderlinge competi
tie met vriendinnetjes, wie het langst
de hoela-hoepel in beweging kon
houden.
S
(Advertentie LM.)
SINDS\ 60/JAAR ONMISKENBAAR AAN OE TOP
8 'WEZUN ER.PAPS. ZIT 'SGOEP.MAAR
DENK IK AL TE WACHTEN/DEH* EROM
OMMENAAR HUIS»TE
BRENGEN...EN IK WH /NOU NIET
ZO GRAAG IN lONDEN/neSttYANDtë
BL-VEN.ZUL 4E N1ET> MAUlöWElPJ
VERTELLEN DAT MET DAT WEG
IK QNDÊUGÊND
TANTE EDJTN 2.0U STANDJES.
GEMAAKT HESBEN AL5 )K
&U NAAR 6EDAAN ZOU
HEBBEN OF IK WEGLIEP
GA JU GEEN STANDJES
MAKEN. CAROL
VOHD
CAROL UIT
GAAN
SCHAT!
WAT 'N
Lichten
ALLEMAAL
PAPS.JX WOU
DAT IK GROOT
"WAS EN OOK
HIER WOONDE
NET ALS CAROL
Dat 20U
ZÜN
LOPEN!
GEWEEST BEN
MAAR IK
ViNO JE NIET LIEF
WE2UUENN0GEYEN
T&3EN OE OPPASSER
ZEGGEN DAT Jt TERECHT
(BENT.EN DAN NEMEN WE 'N TAXI
HtnotfftN stflpttf.op es.fi m
HIJ SLUIPT tififlRHtT S£D UP ff DUCKY
fffiCHT.iff Hsr Wtsroti
WUSHUÖ Jó AUtt óm
345T, Tegcrs dc grijze nevel tekenen zich de
slangachtige koppen af van tientallen afschuwe
lijke monsters, die zeker een lengte moeten heb
ben van dertig tot vijftig meter. Verlajnd van
schrik staren ae opvarenden van de „Waterjuf
fer" naar die verschrikkelijke reptielen. De le
gende bcrual dus tüeh óp waatlK-itBDe ujeum t zo gauw mogelijk luer vandaan te komen. Deze
bewegen zich rustig door het water en dat ver- j dieren zijn in staat de glijboot te verpletteren
klaart ook waarom de rivier voortdurend in be- j Maar misschien kunnen ze toch door de ver
weging is. Rob krijgt hri eerst zijn zinnen terug sperrirg heenkomen door langzaam verder te
én stopt de motor, waarna hij de boot langzaam varen. Nu terugkeren zou betekenen, dat ce cx-
laat uitdrijven en het roer wendt. 2e moeten zien peditic totaal is mislukt,
AMSTERDAM. Nu er om het
Amsterdamse studentenweekblad
..Propria Cures" CP.Cj opnieuw pro
testerend rumoer is ontstaan, komt
het boekje „P.C.. een bloemlezing uit
de laatste vier jaargangen van „Pro
pria Cures", Amsterdams Studenten
blad sinds 1890" precies op tijd. Het
maakt deel uit van dc reeks „De
Boekvink" en is een uitgave van „De
Arbeiderspers".
Men zal de verwekkers van dit ru
moer er niet van mogen verdenken
een reclamecampagne voor deze
bloemlezing te hebben willen begin
nen: het is toeval, dat de anti-P.C.-
actie' en. het verschijnen van dit
uiteraard maanden geleden voorbe
reide boekje samenvallen. In ieder
geval kan de belangstellende toe
schouwer en toehoorder zich nu ori
ënteren over wat er de laatste vier
jaar in P.C. aan beschouwend kri
tisch proza verscheen. Voor velen
van hen zal dit een genoegen zijn.
/edere ochtend, als ik naar mijn
betrekking slof-passeer tic dezeij.
de man van de stadsreiniging die
op dezelfde plaats, bezig is de pracht
te vegen.Onze levens lopen blijkbaar
synchroon en dd£r, voor een hoog
oud pand dat stellig op de mofcu
mentenlust staat, raken ze elkaar
even. Jarenlang behoorde hij tot die
kennissen; die tnen ntefc kent. Hö
Jeek m<j een ijverige veger, maar
de uitdrukking van zijn oud, door-
graefd gezicht, paste op de een of
andere manier niet by zijn 'arbeid
Het was alsof zijn vermaakte glim
lach hoogmoedig spotte met het
straatvuil dat hij zo welgemoed bij-
een bezemde. Veel begreep ik er niet
van, maar een poosje geleden ver
nam ik zijrt geheim.
Het toeval 'wilde ,d«t ik, op e»n
morgen, bij iemand moest zijn die
vlak bij zijn veegplaats gevestigd
was. Ik belde een keer of wat, maar
er werd niet open gedaan. Vervol
gens';-tikte, ik tange tijd op het raam
■naast de deur,#met even weinig re
sultaat. Toen ik net stond te bepein
zen wat tfc nog meer zou. kunnen.
ondernemen, zet de 'reinigingsman:
„Men gelijkt op iemand die om
een slot wandeltvergeefs naar de
ingang zoekend
De plechtige zinsbouw was in fla
grante strftd met het plat Amster
dams van zijn spreekranL Afwach
tend keek hij mij aan, of hij mij de
beurt gaf. Ik glimlachte onzeker.
„Je weel toch wel wie dat gezegd
heeft1" vroeg hij.
i,Ik niet," bekende 'ik.
„Schopenhauer," sprak hij. „Dat
1 heeft Schopenhauer gezegd. Ja 't is
een beeldspraak natuurlijk, dat is
t nogal- wiedus. Hij bedoelt geen echt
slot. Hij bedoelt gewoon dat het we
zen van bepcalde dingen nooit uan
buiten af te benaderen valt. Dat be
doelt hijNeem de mechanica. Wat
veronderstelt de mechanica? Dat de
materie, de zwaarte, de ondoordring
baarheid der beweging, als het ware
door stoot af starheid niet verder te
doorgronden zijn. Voel je wel
„O ja," ni ik maar.
't Was Bulgaars kerlciatyn voor
me. Hij glimlachte gelukkig. Er liep
20'rc afgetrapte hond voorbij, zonder
geloof op weg naar een zinloos doel.
„Hét verstand is bij alle dieren en
mensen, het zelfde," sprak hfj tri-
om/anrelyfc en hij -wees met zijn be
zem naar de hond, die angstig te
rugweek. „Kennis van de overgang
van gevolg op oorzaak en van oor
zaak op gevolgDat is het hele eie
ren eren. Heb je ,.De wereld als tril
en voorst el li nsr wei eens gelezen?"
Ik schudde va» neen en hij zei dat
ik mijn schade gauw moest inhalen.
Van die dag af praten we by na
elke morgen even. Dat uJiï zeggen
hij Schopenhauert een poosje te
gen me aan. goochelt met „het Ding
aan zich" of „de Platonische idee"
en ik knik meelevend, zonder er iets
van te snappen.
Ergens geloof ik, dat hij het ook
niet snapt.
Maar het houdt hem in levert.
Hi? is een eenzame man, weet ik
nu, die op een kamertje u?aont tvaar
hy. avond aan avond, met zo'n ou
derwets gemeentebrilletje op in een
paar u-erken van Schopenhauer zit te
neuzen, tot de slaap hem overvalt.
Zijn voorkeur voor deze ongemakke
lijke Duitser heeft een uiterst toe
vallige oorzaak: hij vond de boeken
op een zolder die hij, jaren geleden,
eens moest schoonmaken.
De meeste vakfilosofen zijn, naar
mate ze meer weten, sterker geneigd
de boeken lAaarin z\j zich, net als
Faust, zo „leider" begroeven te slui
ten en een mals meisje te trouwen
of een café te beginnen. Maar hij,
wiens weten bestaat uit één grote,
onbegrepen woordensoep ontleent
meer aan de wijsbegeerte dan Scho
penhauer zelf ooit gelukt is.
De wonderlijke kracht namelijk,
om blijmoedig en trots de paarden
vijgen bij elkaar te vegenonfctvets-
baar tipor de onwelriekende werke
lijkheid. omdat het ware, schone le-
ven elke avond opnieuw begint bij
het licht van de lamp. KRONKEL
(Advertentie l.M.)
koffer en er bovenop lagen hand
schoenen, een mantel en een zwarte
tas. Een bijna onmerkbaar geluid
waarschuwde hem. Annebellc Btnir
stond in de deuropening en bekeek
hem zwijgend. Zonder haar ogen van
hem af te wenden, kwam ze een stap
naar voren en duwde de deur achter
haar dicht. Er was zoiets hooghartigs
in het gebaar, dat 't al zijn haren
overeind zette. Luider dan hij van
plan was, vroeg hij: „Wilde u een
28 gevallen is. Er moest ook een afras- -
x tering om die vijver zijn. Het is er
Plotseling ging de deur open en hij gevaarlijk."
bekeek Annebeile Blair in het licht Daar was Torrant het roerend mee
door URSULA CURTISS
reisje maken, juffrouw Blair?"
Een ader in haar witte hals begon
zichtbaar te kloppen. „Wat heeft u
een scherpe ogen, meneej Torrant,'
antwoordde ze met het eerste open
lijke venijn in haar stem, dat hij tot
nog toe gehoord had. „Maar u bent
toch mis. Ik heb wat dingen uitge
zocht die opgeslagen moeten wor
den."
Ha, ze ging opruimen. Dat was de
u- l. w minste. dat"'t ïo gegaan*. Niemand het^veriifd^n vin
Ze vroeg niet wat hij kwam doen, zal het 00it zeker weten, veronderstel «Lii? k«K5 had ze dï
ze scheen hem te aanvaarden als iir de Mallows. Beide keren nad ze ae
iets onvermijdelijks Het gaf hem een indruk gevestigd een rustige, ».erug-
,i«s prmioiijoeiijiv.. nei mi nei tra Torrant het de uitdaging voorbij getrokken vrouw te zijn. Haar ver
gaan. Hij bedacht, dat ze de enige nor- trek zou ook nu geen opzien baren,
male vraag niet gc-steld had. En als
of ze zijn gedachten raadde, zei ze
plotseling: „Maar had u niet gezegd,
dat ze vandaag zou komen meneer
Torrant?"
Ze keek hem recht aan en Torrant's
van de laatste gebeurtenissen, of hij eens. Kij zei heel zacht: „Je zou al-
haar voor t eerst zag Een bleek, jeCfï verwachten, dat mevrouw Par-
passief gezicht, lege ogen. een zwarte tridge dat ook wist. Ze heeft hier zo
japon, die iets te ruim was. Dat had jang gewoond."
ze uitstekend gedaan Het was bijna „Mensen raken gewend aan geva-
onmogelijk een werkelijke indruk ren en na een poosje vergeten ze
van haar type te krijgen. Wat zou Ze sWeeg. Had ze zelf gehoord hoe
de weduwe van Martin popelen om overredend haar stem- had geklon-
weg te kamen uit haar donkere bol- ken? ze besloot effen: „Ik denk ten-
ster.
koud gevoel van voldoening toen hij
haar ïüs vanzelfsprekend naar dc zit
kamer volgde. Hij had het vertrek,
ook in gedachten, nu al zo vaak ge
zien. dat hij onmiddellijk wist, dat er
iets veranderd was. Stond er een ta
fel verkeerd? Was er een stoel weg?
Hij kon er niet de vinger op leggen.
„Natuurlijk," zei Torrant, bijna
vrolijk, ..zoiets moet gebeuren. U
krijgt wel uw deel van dat soort din
gen, juffrouw Blair."
Ze haalde haar schouders op. Ze
1 m-'u ka «c t«iSv. .vts,".. was weer volkomen beheerst en trok
Z'n stem was hard toen hu zonder haat kwam gevaarlijk dicht aan de e n p]ooi van het gort3ijn recht of ze
A..«Jï..»„5? «dach4 g§ crgeils an-
„ik heb
't dan ook heel druk op 't ogenblik,
'niets. Torrant Ata vrto»W8k wil «te..."
Hjj ging. Toen hij langs haar liep,
zag hij dat haar voorhoofd vochtig
was. Het deed hem onaangenaam
sterk denken aan een rob
reus was en ademhaalde.
Twintig minuten later zei Maria
laatste nieuws over mevrouw Par- hij heel rustig: „Ze veranderde haar ders was fjTja." zei ze vaag,
iridge wel zou willen horen.Tenzij plannen, juffrouw Blair. Ongelukkig
u het al weet natuurlijk." Vo?r haar vindt U met.
Annebeile draaide zich iets te vlug Annebeile Slair zei 1
om „Mevrouw... o ja, wat dom... realiseerde zich, dat ze naar iets
hoezo het laatste nieuws?" luisterde en even later hoorde hij
Haar aeen en haar stem waren eeh auto voor het huis stoppen. Ze - ---- --
niet wat ze ermee doen moest. Hij exT^V.se^en'. >un
zei: „Ik vertelde u gisteren, dat ze Hij dramde ach om zodra ze de Rowan~"U*wëet toch'nlêt zeker, dat
naar Chauncy zou komen. Ongeluk- kamer uit was «n ving een glimp op geeri' ongeluk was?'' Ze Jag er
kigerwijs is ze niet verder gekomen van een glanzende bumper Een taxi? Sfet meer zo ongenaakbaaf uit Haar
dan de WUlet's Vijver. Ze hebben 5\«eder geval iemand, die Anne- Jèzichtk was bleek en haar" ogen
haar lichaam eon paar uur geleden belle weg wilde hebben, omdat hxj er Sn hem haast Imckïnd aan. T-Er
opgehaald." H?J zou het beter kunnen be- m'
Precies de juiste stilte, een ge- kijken in de andere kamer. Hij wilde sfin jn een vnver'" „Kinderen," zei
schrokken blik, een uitdrukking yan erheen lopen toen iets hem terug- Torrant koi:t „€n dronkaards. Of
medelijden... het lukte haar bijna, hield. Eindelijk zag hij wat de ver- j^gefjes die stöe? w.iicn doen. Het
Pas toen ze zich afwendde, zag hij andenng was Een grote stoel was gebeurt zelden met vrouwen van
iets in haar ogen dat alles bedierf, verschoven. Het was zichtbaar aan mjddelbare leeftijd, die ook nog iede-
En wat was er nou toch anders in de strepen op het kleed en de kras- rc sta_ van weg op nun duim ken
de kamer? sen op de eikenhouten vloer. neö
„Het was glad gisteravond," zei Snel en geruisloos liep hij de *a-
Annebelle langzaam, ik denk dat ze mer door. Achter de stoei stond een (wordt vervolgd)
