SOEBANDRIO IN EUROPA
Dönitz's verweer
(k taiM tMdum
GRIEP!
CETAFLEI
(jsteila Actief Wit
Een overvolle
wereld zoekt
naar uitweg
Chefarii&e 4
Russen doen
water bij de
(riiimte)wijii
lijmt kond allo hout!
#dóoteFSANIC::GOlM
aankoop van 2
pakken (of één dubbel
Zwarte mens
bouwt aan
zijn wereld
Pocketboek hoort
in boekhandel
mynheer mistra T
AMERIKA
AFRIKA
AtAAR AL5 SPRDtXlt
ttlÉTRlJOrwiÊ-
JIJ, BRAVt MARC! jij £N
IK ZüUEW DAT ZAAKjt
PtRiODMUJK RfatLtn
w de Kieepxar-tË#.wep pat jenwfer
gelukkig paütêTwëbje weel üeyêr wer' bu
PAUL'S DOCHTERGE21EN ONS ZOUZ'JN... J
MET PIÉ DRAAK VAN
7USTER. CAROL? \^Wó!fL
IPAT BÈN IX AL! DE V
GIER GING EVEN NAAR
PAR£> EN TOEN BEN IX
ER VANDOOR GEGAAN, fö
ZE ZAL WEL RAZEND.^
ZUN, MAAR NOU
JA, OAT IS j
ZE ALTUD
[Ma.G ik ASJEBLIEFT
HIER BLüVEN; teggrf
GlLilAh}'
M.^tSSl/^VOORUIT DAN
Y MAAR, IK 2AU'J£f:
niet wegsturen;^
MAAR JE WEET WAT|
JE TC WACHTEN -
STAAT VAN TANTE
EDITH. JE VRAAGT
t gewoon om moei*
kV L'JKHEOeN
WAPttii?
jij votsrww ik je soma
Mak.../>wr OOID, IflDOe
Mtt ,1li IK 0£.lV/IPtM5
MAE KICZtK
De wereld wordt vol
en voller. Elke se
conde wordt er er
gens op onze aard
bol een kind gebo
ren. Misschien zal 't weldra
sterven, wellicht zal het leven-
Dagelijks ook worden er doden
ten grave gedragen, gebal
semd, bijgezet in holen in on
toegankelijke rotswanden, door
zuiverend vuur verteerd op
hoge brandstapels: al naar de
wijs der streek en naar de
riten hunner landgenoten...
Maar 't overschot der geboor
ten overheerst in stijgende
mate, sinds beschaving cn
techniek de invloed van kin
dersterfte, ziekten en rampen
hebben teruggedrongen. In 't
I jaar 2000 zal de aardbol vol-
gens deskundige berekeningen
4,9 miljard menselijke bewo
ners tellen. Dat betekent vijf
duizend miljoen monden die
voedsel zullen vragen. Voor al
die handen moet er arbeid zijn.
Steeds groter moeten de pro-
duktieve prestaties worden, wi]
dit stijgend tal van mensen
levens zichzelf in stand kun
nen houden.
Deze gaandeweg zicbzelve verstik
kende mensheid kan 2lch niet de
weelde veroorloven, leemten te laten
in 't nuttige gebruik van de natuur
lijke hulpbronnen welke de aarde;
hetzij aan haar oppervlak, hetzij in
dieper lagen van haar schors ver
zonken, vermag te bieden.
Dit is één zijde der verklaring voor
de snel groeiende belangstelling voor
't openleggen en bevorderen der ont
plooiing van sociaal-economisch on
derontwikkelde, cultureel en techno
logisch achtergebleven gebieden en
volken. De wereld heeft er belan,
bij dat ook de bewoners van eer
tijds onbetreden streken hun plaats
vinden in 't geheel van haar econo
misch bestel. En dit belang stemt
veelal samen met de hunkering naar
ontplooiing en verheffing, welke zich
in vele dier onderontwikkelde ge
bieden roert
Wat is voor de verwezenlijking
daarvan nodig? Ten eerste: uitbrei
ding van kennis, dus onderwijs; ont
plooiing van 't intellect. Introductie
van technische hulpmiddelen en doel
treffender arbeidsmethoden. Daar
naast; 't gewennen aan een geregel
der arbeidsdiscipline, het kweken van
't inzicht, dat het niet voldoende is,
alléén te werken als de knagende
maag daartoe cwingt en dan weer
in ledigheid te verteren wat die tij-
Advertentie Ï.M.)
Viet werkelijk betrouwbare middelen
helper»elkaar en.L. doen wonderen!
4 geneesmiddelen, elk afzonderlijk" al
wereldberoemd. Tezamen in één tabïel
verenigd, ondersteunen zij bovendien ei
kaars werking, waardoor deze rig kuch.
iiger is dan kon worden verwacht. D*
combinatie Cbefarïne „4" doel Werkelijk
wonderen en brengt vaak baat waar an.
dere middelen falen I m rt
legen pijnen en griep. Geschild *00, de gt»o(ligrie m,,s
went die «ordl beschermd dose hel beslaiiddeel CM«b*.'
delijke arbeid opbracht, maar dat
economische weerbaarheid en wel
vaart slechts kunnen berusten op een
regelmatige arbeidzaamheid, rvaar-
door men reserves kweekt voor kwa
de dagen en overschotten aanlegt
welke men (rechtstreeks of via een
in geld uitgedrukte tegenwaarde)
kan omzetten in zaken welker bezit
voor de koper verhoging van wei
star,dpeil en verrijking van het le
venspatroon zijner gemeenschap be
tekent.
TessloUe'en dit is misschien het
tegelijk belangrijkste én moeilijkste
van alles is vereist een losv/eken
van nog primitieve geesten uit de
voorstelling, dat die voor hen ver
wonderlijke middelen en mogelijk
heden van de moderne cultuur waar
mede 't lot hen. in aanraking bracht,
de resultaten zouden zijn van een of
andere magische bezwering.
Bij schier* alle primitievere volke
ren immers, die de confrontatie be
leven met de westerse beschaving.'
vindt men aan de wortel van hun
ongeduldige begeerte om de rijk
dommen van de blanke ook zelf te
verwerven een naïef geloof, dat dit
alles eenvoudig door een. (geheiligd)
foefje óók voor hen bereikbaar kan
worden, indien men aan de wester
ling maar de geheime bezweringsfor
mule daarvoor kan ontfutselen.
Zeker niet ten onrechte hebben wij
dan ook een gouverneur van Neder
lands Nïeuw-Guinea eens horen op
merken, dat een der primaire taken
■voor de ontwikkelings- en bescha
vingsarbeid ten. opzichte van de nog
primitieve Papoea daarin ligt, hem
by te brengen dat welvaart en voor
uitgang in eigen inspanning moeten
worden bijeen gearbeid en niet een-,
voudigweg, in lijdelijke overgave'
aan de macht der voorouderlijke
geesten, kunnen worden.' afgebeden.
Onderwijs: de basis van. alle ontwik
keling en vooruitgang, óók hx Afrika.
Dat beseft dc bevolking ook heel
goed en ïSJ toont inch veelal zeer
leergierig. Flier een school voor
reeds volwassen negervrouwen, van
wie velen gemakshalve haar kinderen
maar hebben meegenomen.
Mensen uit het vak
AMSTERDAM. Dc dagelijkss
besturen van de Koninklijke Neder
landsche Uitgeversbond en de Ne
derlandse Boekverkopersbond zijn
de reeds eerder aangekondigde be
sprekingen over het pocketboek be
gonnen. Volledige overeenstemming
bleek erover te bestaan, dat de
boekhandel bet meest aangewezen
intermediair is voor de verkoop
van het pocketboek;
Niettemin zal gezamenlijk gedocht
worden. naar wegen en middelen
om de verkoop van verantwoorde
lectuur in pocketboekvorm nog
krachtiger te stimuleren.
I Ariiie>rl.r>7>.tie> I M.i
'ft Kwaliteitsproduct van d« Wybert-Fabrlekun. 70 en 80 et alléén bij Apotheker*'»n Dragisfce
AMSTERDAM. De president van j
het gerechtsho-' Ams^-rdain, jbT.
mr. P. J. H. M. van der Does de "Wil-
iebois, heeft om gezondheidsredenen
raefc ingang van 1 januari a.s. ontslag
gevraagd.
(Advertentie LM.)
I BRUSSEL In Zandvliet hebben i bestuurder, die de benen bad ge-
tolbeambten van Brasschaat een auto nomen, kon worden ingerekend. Het
1 doen stoppen waarmee 550 kg Ne- is de gewezen beroepsrenner Eugene
derlandse boter vervoerd werd. De I Jacobs uit Schilde.
(Van onze correspondent)
NEW YORK. Het begint er naar
uit te zien dat er toch een compro-
mis gevonden zal worden tussen het
Russische en het Westerse standpunt
over de ruimte, standpunten, die
maandag nog hemelsbreed van el
kaar verschilden. Blijkbaar onder de
indruk van de grote meerderheid
voor het ook door Nederland ge
steunde 7..g. tvrintïglandenvoorstel,
dienden dc Russen gisteren een aan
zienlijk positiever voorstel,in.
Terwijl zij aanvankelijk, de voor
waarde hadden gesteld, dat interna
tionale samenwerking in de: ruimte
gekoppeld dlendè té' worden aan een
verbod voor Amerikaanse bases
overzee,'wordt hierover in het nieu
we voorstel, met geen woord meer
gesproken. In de onlwerp-resolutie
werd slechts de wenselijkheid be
toogd van. de instelling .van een in
ternationale :VN-commi8sie.- De hoop
dat de partyen op basis van' dit voor
stel nader tot elkaar zullen komen
en een unaniem besluit mogelijk zal
worden, is sterk toegenomen. Een be
langrijk wrijvingspunt schijnt echter
nog te zijn, dat Rusland meer in
vloed in de commissie wenst Door
uitbreiding van het ledental zal men
echter wel trachten deze moeilijk
heid te ondervangen.
PÜRMEREND De 15-jarige Eie
Groot uit Middelie kwam dinsdag
middag bij het passeren van een
zware vrachtauto uit Duitsland op
het Edammerdijkje te Middelie met
haar fiets onder de aanhangwagen'
van de vrachtauto terecht. Zij werd
met een schedelbasisfractuur naar
het Stadsziekenhuis te Purmerend
vervoerd, waar zij in de loop van
de avond is overleden.
(Advertentie I.M.)
feansthsrslijitt
Ceta-Bever
ILCUI/IC l.l'l.J
^WKST - ._7V ,,r. 1 „„„rt At/r v/XTAJ FCMV J
wSw/LTUOrtö9MATUURLYR.'WEWEL
r££A'KLSNW- m^!K L/EVER/A/EEN
7ERV/ELV TOESTAAN/^ VOETBALMATCH
VOOR DE TV
VERSCHYN-
UWOUDECLU3
'VICTOR/A' GAAT
\.SP£LESJ
J OGRi/r.'
./DAAR BEGWT
f- M/GHB/K '4Wz7ÈNZëÏÏY Y^ar/ghe/d
r CONTRACTj,
r GPG£-
\maakt.
mf/G'mhÈF*/ZCKER iVEER
STAD/OH/ jff /CDERE EOMpAG
2
DK Indonesische .minister van Buitenlandse Zaken Soebandrio komt
in Londen om met zijn Britse ambtgenoot Sejvryn Lloyd te praten;
én .minister Selwyn Lloyd heeft het nuttig gevonden, tevoren de
'Nederlandse ambassadeur te ontvangen. \Vat tussen de bewinds
man en onze vertegenwoordiger is verhandeld, is onbekend- 'Maar gezien
de bondgenootschappelijke betrekkingen tussen Nederland en Groot-Brit-
t&nnië lag deze raadpleging in ieder geval in de lijn. Want waar minister
Soebandrio ook over spreekt: wapenleveranties, economische banden of
staatkundige .betrekkingen, op de een of andere manier heelt Nederland
er altijd wel mee. te maken. Het is helaas maar al te duidelijk, dat een
detnonsl ra lieve en consequente an li-Nederlandse gezindheid een van de
voornaamste grondslagen ts van de huidige Indonesische regering.
De hem ^oebandrio is één van die vele vooraanstaande Indonesiërs, die
niet verheugd zijn over de gong van zaken in de laatste jaren. Hij heeft
ook nimmer bekend gestaan als een extremist. Des te meer moet hij ei
onder de huidige ohistandigheden voor waken, ook maar iets te doen wat
als een gebaar van vriendschap of toenadering in de richting van Neder
land zou kunnen worden uitgelegd. Voor de Indonesische republiek is het
echter toch ook onontkoombaar, de vensters op het Westen open te houden.
De Nederlanders zijn verdreven, doch de noodzaak van een intensief eco
nomisch verkeer inet vooral Europa is er niet door verminderd. Het gaat
er nu om,, hoe- dit te verbeteren, zonder dat Nederland er nog op enige
manier hij is betrokken.
Wij zeggen niet, dat Soebandrio daarvoor of daarvoor alleen naar Lon
den komt. Maar zijn reis naar Bonn naderhand heeft er stellig wel iets,
raee te maken. Nu Nederland ais voornaamste tussenschakel moet uitvallen,
is het nodig, een andere te vinden. Er is wel eens gesuggereerd, dat Ham-
burg de plaats van Amsterdam zou gaan innemen. Zoiets is echter helemaal
niet zo eenvoudig, omdat de Nederlandse deskundigheid niet valt over te1
dragen. Bovendien is in geen Westeuropees land lust aanwezig, mede-
plichtige te worden in een anti-Nederlandse activiteit.
MISSCHIEN beslaat' hier en daar de hoop, dat minister Selwyn
Ltoyd een poging tot bemiddeling zal wagen. Wij vermoeden niet.
dat Kij dit zal dom, omdat het hem zonder twijfel bekend is, dat
Soebandrio niet bij machte is om maar iets aan de huidige
Indonesische politieke lijn te wijzigen. Wat wel het sterkst frappeert in
het tegenwoordig Indonesië, dat is de volkomen onmogelijkheid om niet
mee te varen in de door Soekamo uitgezette koers. Sommigen zeggen
trouwens, dat de dingen relfs Soekamo wel eens te ver gaan, maar dat
ook hij niet anders kan. Er is een op emotionele gronden berustende on
mogelijkheid, ook maar één stap terug te doen. Het is waar, dat de com
munisten en- communisti5ch-gezinden deze negatieve instelling naar ver
mogen cultiveren. Maar de grondoorzaak ligt toch bij het geestelijk
onvermogen, eigen fouten in te zien en daarnaar te handelen.
Soebandrio weet heel veel. Het is hem stellig niet onbekend, dat de
neiging in Nederland om over Nieuw-Guinea te praten, vermoedelijk haast
onweerstaanbaar zou wórden, wanneer in Djakarta een gematigde en van
goede wil bezielde regering aan het bewind was. Hij weet ook, dat langs
allerlei omwegen in de buitenlandse handel van Indonesië nog altijd de
Nederlanders een belangrijk en trouwens onmisbaar aandeel hebben. Maar
hij is nu eenmaal in de positie van de man, die zich maar langs één weg
fen dtiidelijVerwijze niet de goede) kan voortbewegen, omdat alle andere
wegen onbegaanbaar zijn gemaakt.
Dat ondanks alles de dingen in Indonesië nog lopen, is zonder twijfel
voor een groot deel het gevolg van bet enorme aanpassingsvermogen der
bewoners, die in geval van nood altijd kunnen terugvallen op de gemeen-
schap, waaruit zij stammen, en in dat geval in staat zijn, van zeer weinig
rond te komen. Maar gevaarlijk is de huidige situatie toch wel, gezien
ook; de moeilijkheid om met normale middelen te strijden tegen het
huidige bewind. Dat de. dingen vanzelf weer in orde komen, geloven maar
weinigen meer. Dan blijven er twee mogelijkheden: of Soekarno grijpt
met hulp van de communisten de hele macht, óf het leger onder leiding
van Nasoetion stelt een militair bestuur in. op dezelfde wijze als het
onlangs in Pakistan is geschied.
VAN de gedenkschriften van admiraal Dönit2 weten wij nog niet
meer dan wat er over ir, enkele bladen heeft gestaan."Het is' be-i
kend, dat deze man nog enige dagen als opvolger van Hitier heeft
gefungeerd, en dat. hij deze ietwat twijfelachtige eer mede te
danken heeft gehad aan het feit, dat hij de zogenaamde Führer bij de
aanslag in auguslu^ 1944 niet ontrouw is geworden. Volgens de kranten
berichten zegt Donitz, dat Iiitler toentertijd nog het grootste deel van het
Duitse volk achter zich had en een stelling nemen van het leger tegen
hem alleen maar rampspoed zou hebben gebracht. Het ongelijk van Hitier
was op dit ogenblik nog onvoldoende aangetoond.
Dönitz heeft natuurlijk wel een excuus nodig; maar het lijkt ons on
denkbaar, dat hij zich indertijd beeft laten leiden door het geschiedkundig
znotief, dv hij opgeeft. Trouwens, hij erkent ook, herhaaldelijk zeer onder
'de bekoring van Hitier te zijn gekomen. De man heeft een flinke straf
uitgezeten en tot de categorie van de echte oorlogsmisdadigers mag men
hem eigenlijk niet rekenen; maar het is duidelijk genoeg, dat hij de fout
heeft gemaakt^ in Hitier te blijven geloven tot het bittere einde; hetzelfde
bittere einde dat bij ongewijfeld mede heeft teweeggebracht. Als men de
rampspoed ziet, die tenslotte over bet land is gekomen, dan vraagt men
zich af, wat de nog ergere dingen zijn, die hij door zijn houding in 1944
hééft helpen verhinderen. I
Woensdag 19 november 1953
v c* v v v-:- c- o v -w
door URSULA CURTISS
Maria schoof het raam een eindje
open. De koude lucht deed haar goed
on er moest iets gebeuren in deze
kamer, die ineens tot vijandig gebied
was geworden. Ze keerde zich .om en
keek het vertrek rond. Alles was
anders, de kleuren die ze zo leuk
had gevonden en de by elkaar ge
raapte meubelen die zo'n gezellige
indruk hadden gemaakt,. Ze zou. niet
lang meer blijven. Maar de echo's
zouden niet verdwijnen, of ze weg
ging of niet, „Haal je niets in je
hoofd, liefje, hoe afgezonderd we
hier ook zitten." Waarom was ze er
zo van overtuigd, dat Gerald inder
daad zo tegen Louise had gespro
ken? Omdat Annebelle Blair, als ze
de zin zelf had' bedacht 'geen „lief
je" zou hebben gezegd? Of omdat de,
arrogante formulering klopte met het
beeld dat ze. zich van Gerald ge
vormd had?
Maria was er zich van bewust, dat
zè stukjes van eejj patroon zat te
bekijken, omdat ze het. geheel niet
wilde zieri. Maar die stukjes moést
ze dan onder de loep nemen. Een ge
weerkogel vlak langs Gerald's rode
pèteen vreemde smaak aan een
bekend slaapmiddelvergiftigings
verschijnselen na een diner met
zijn vrouw.
Was het dan toch mogelijk, dat
Louise
Maria hield haar adem in. Af
wezig streek ze met haax vingers
door haar haren, terwijl ze hetzelfde
zinnetje zei, dat Gerald gedacht
moest hebben. Is het mogelijk, dat
Louise
Annebelle Blair had haar al deze
incidenten verteld. Ze had dezelf
de suggesties tegenover Gerald kun
nen maken. Volgens Torrant had ze
Martin Fennister in een dood doen
geloven die niet bestond. Even sub
tiel had ze Gerald kunnen overtuigen,
van de moordplannen van zijn
vrouw.
Dat klopte. Hier moest ze zich
aan vast houden. En aan het' ene
andere feit dat zeker was: ais Louise
had geprobeerd haar man te ver
moorden en ze was op een of an
dere manier in haar eigen val gelo
pen, waarom wilde Annebelle Blair
haar nicht dan zo graag kwijt?
Niet om Maria' te sparen. Haar
laatste woorden waren koud en. opzet
telijk wreed geweest en ze had bij
na nieuwsgierig staan kijken hoe
Maria zou reageren- Waarom dan.
Had ze iets te doen, dat niet gezien
mocht worden? Was er iets in het
Mallow huis aanwezig dat haar vroeg"
of laat kon verraden?
Of was er iets in de garage bene
den. waar de auto van de Mallows
had gestaan?
Nee, dat zou ze heus al lang weg
gehaald hebben.
Toch liet het denkbeeld haar niet
met rust. Ze rookte nog een'sigaret,
liep doelloos de kamer rond en be
kende zichzelf, dat ze bang was naar
beneden te gaan. Maar 't hielp haar
allemaal niets, ze moest en zou naar
de garage. Tenslotte ging ze. Op het
laatste nippertje had ze tegen Anne
belle gezegd, dat 2e haar aanbod zou
overwegen. Ze had net gedaan of
haar %rertrouwen in Louise geschokt
was, dus juffrouw Blair zou voor
lopig wel rustig afwachten. Boven
dien kende ze langzamerhand de
smalle streep licht op de tweede eta
ge van het Mallow huis: Annebelle
was naar bed. Ondanks dat bleef ze
aandachtig staan luisteren voor ze de
trap af ging en sloop toen zo zacht
alsof ieder geluid dat ze maakte aan
de overkant gehoord kon worden.
De lamp in de garage verlichtte
de stoffige, cementen vloer en de
olievlekken, de grasmaaier in de
hoek. een hark en een tuinslang. In
de ruimte onder de trap stonden
verfblikken en 'n oliekacheltje naast
hot kleine raampje.
Na een korte aarzeling' concen
treerde Mifria zich op de gereed
schapskist onder het raam aan de
andere kant van de garage. Loiuse
had een paar uur voor ze stierf te
gen Gerald gezegd: „Iedere keer als
we wegrijden, vraag ik me al...
Als er met de auto geknoeid was,
leek de gereedschapskist haar de
aangewezen plaats om een kijkje w
te nemen.
Ze ging er op haar tenen heen.
Belachelijk gewoon. Ze had de bui
tendeur zelf afgesloten, maar ze
had het nerveuze, bijna panische ge
voel van iemand, aie op een verbo
den plaats is en klaar wil zijn voor
de gevaarlijke bewaker terugkomt.
Ze knielde bij de kist/., en ergens
in de garage klonk een oorverdoven
de slag.
Na een sekonde van pure doods
angst kwam ze overeind en_ renae.
Ze wou niet kijken, ze wou met we
ten wat het was. De trap en de
veiligheid boven. Voor niets anders
was er plaats in haar gedachten.
Blindelings holde ze de garage «oor,
zodat ze bijna struikelde over hei
ding, dat 't lawaai veroorzaakt naa.
Het was de zaag, de zware zaag,
die aan. een spijker naast de trap
had gehangen. Door het getnl van
langsrijdende auto's was hij natuur
lijk steeds een klein eindje verscho
ven tot hij van de spijker gleed. Mee
trillende knieën leunde ze tegen de
Jeuning van de trap en wachtte tot
haar ademhaling weer normaal was.
Toen ging ze langzaam en met tegen
zin naar de gereedschapskist terug.
Het was of. ze een opdracht moest
vervullen. De gereedschapskist was
buiten verhouding belangrijk gewor
den en de gesloten deksel had een
magnetische aantrekkingskracht An
nebelle Blair wilde haar zo graag
weg hebben, dat ze eerst een poging
had gedaan haar om te kopen, en
daarna min. of meer had gedrei»o
de rol van Louise publiek te maken.
Maria vergat, dat na twee pogin
gen een derde kon volgen. Ze was
te verdiept iri haar onderzoek om
iets op te merken. Of misschien
dacht zc wel, dat je,dat altijd hcor
bij cementen vloeren, ioen een k°«"
de luchtstroom langs haar enkcis
trok.
(wordt vervolgd)
TA.. TE HCBT ALTIJD ttt/MÊN WINNüT^
OMDAT ÓPROtTJE. VOOR JLREED- IKHtfJ
VOOR MIJN PAARDEN NOOIT ZO'N 60EIE
JOCKEy alo:hij KUNNEN VINDEN. a