SOEBANDRIO IN EUROPA Dönitz's verweer (k taiM tMdum GRIEP! CETAFLEI (jsteila Actief Wit Een overvolle wereld zoekt naar uitweg Chefarii&e 4 Russen doen water bij de (riiimte)wijii lijmt kond allo hout! #dóoteFSANIC::GOlM aankoop van 2 pakken (of één dubbel Zwarte mens bouwt aan zijn wereld Pocketboek hoort in boekhandel mynheer mistra T AMERIKA AFRIKA AtAAR AL5 SPRDtXlt ttlÉTRlJOrwiÊ- JIJ, BRAVt MARC! jij £N IK ZüUEW DAT ZAAKjt PtRiODMUJK RfatLtn w de Kieepxar-tË#.wep pat jenwfer gelukkig paütêTwëbje weel üeyêr wer' bu PAUL'S DOCHTERGE21EN ONS ZOUZ'JN... J MET PIÉ DRAAK VAN 7USTER. CAROL? \^Wó!fL IPAT BÈN IX AL! DE V GIER GING EVEN NAAR PAR£> EN TOEN BEN IX ER VANDOOR GEGAAN, fö ZE ZAL WEL RAZEND.^ ZUN, MAAR NOU JA, OAT IS j ZE ALTUD [Ma.G ik ASJEBLIEFT HIER BLüVEN; teggrf GlLilAh}' M.^tSSl/^VOORUIT DAN Y MAAR, IK 2AU'J£f: niet wegsturen;^ MAAR JE WEET WAT| JE TC WACHTEN - STAAT VAN TANTE EDITH. JE VRAAGT t gewoon om moei* kV L'JKHEOeN WAPttii? jij votsrww ik je soma Mak.../>wr OOID, IflDOe Mtt ,1li IK 0£.lV/IPtM5 MAE KICZtK De wereld wordt vol en voller. Elke se conde wordt er er gens op onze aard bol een kind gebo ren. Misschien zal 't weldra sterven, wellicht zal het leven- Dagelijks ook worden er doden ten grave gedragen, gebal semd, bijgezet in holen in on toegankelijke rotswanden, door zuiverend vuur verteerd op hoge brandstapels: al naar de wijs der streek en naar de riten hunner landgenoten... Maar 't overschot der geboor ten overheerst in stijgende mate, sinds beschaving cn techniek de invloed van kin dersterfte, ziekten en rampen hebben teruggedrongen. In 't I jaar 2000 zal de aardbol vol- gens deskundige berekeningen 4,9 miljard menselijke bewo ners tellen. Dat betekent vijf duizend miljoen monden die voedsel zullen vragen. Voor al die handen moet er arbeid zijn. Steeds groter moeten de pro- duktieve prestaties worden, wi] dit stijgend tal van mensen levens zichzelf in stand kun nen houden. Deze gaandeweg zicbzelve verstik kende mensheid kan 2lch niet de weelde veroorloven, leemten te laten in 't nuttige gebruik van de natuur lijke hulpbronnen welke de aarde; hetzij aan haar oppervlak, hetzij in dieper lagen van haar schors ver zonken, vermag te bieden. Dit is één zijde der verklaring voor de snel groeiende belangstelling voor 't openleggen en bevorderen der ont plooiing van sociaal-economisch on derontwikkelde, cultureel en techno logisch achtergebleven gebieden en volken. De wereld heeft er belan, bij dat ook de bewoners van eer tijds onbetreden streken hun plaats vinden in 't geheel van haar econo misch bestel. En dit belang stemt veelal samen met de hunkering naar ontplooiing en verheffing, welke zich in vele dier onderontwikkelde ge bieden roert Wat is voor de verwezenlijking daarvan nodig? Ten eerste: uitbrei ding van kennis, dus onderwijs; ont plooiing van 't intellect. Introductie van technische hulpmiddelen en doel treffender arbeidsmethoden. Daar naast; 't gewennen aan een geregel der arbeidsdiscipline, het kweken van 't inzicht, dat het niet voldoende is, alléén te werken als de knagende maag daartoe cwingt en dan weer in ledigheid te verteren wat die tij- Advertentie Ï.M.) Viet werkelijk betrouwbare middelen helper»elkaar en.L. doen wonderen! 4 geneesmiddelen, elk afzonderlijk" al wereldberoemd. Tezamen in één tabïel verenigd, ondersteunen zij bovendien ei kaars werking, waardoor deze rig kuch. iiger is dan kon worden verwacht. D* combinatie Cbefarïne „4" doel Werkelijk wonderen en brengt vaak baat waar an. dere middelen falen I m rt legen pijnen en griep. Geschild *00, de gt»o(ligrie m,,s went die «ordl beschermd dose hel beslaiiddeel CM«b*.' delijke arbeid opbracht, maar dat economische weerbaarheid en wel vaart slechts kunnen berusten op een regelmatige arbeidzaamheid, rvaar- door men reserves kweekt voor kwa de dagen en overschotten aanlegt welke men (rechtstreeks of via een in geld uitgedrukte tegenwaarde) kan omzetten in zaken welker bezit voor de koper verhoging van wei star,dpeil en verrijking van het le venspatroon zijner gemeenschap be tekent. TessloUe'en dit is misschien het tegelijk belangrijkste én moeilijkste van alles is vereist een losv/eken van nog primitieve geesten uit de voorstelling, dat die voor hen ver wonderlijke middelen en mogelijk heden van de moderne cultuur waar mede 't lot hen. in aanraking bracht, de resultaten zouden zijn van een of andere magische bezwering. Bij schier* alle primitievere volke ren immers, die de confrontatie be leven met de westerse beschaving.' vindt men aan de wortel van hun ongeduldige begeerte om de rijk dommen van de blanke ook zelf te verwerven een naïef geloof, dat dit alles eenvoudig door een. (geheiligd) foefje óók voor hen bereikbaar kan worden, indien men aan de wester ling maar de geheime bezweringsfor mule daarvoor kan ontfutselen. Zeker niet ten onrechte hebben wij dan ook een gouverneur van Neder lands Nïeuw-Guinea eens horen op merken, dat een der primaire taken ■voor de ontwikkelings- en bescha vingsarbeid ten. opzichte van de nog primitieve Papoea daarin ligt, hem by te brengen dat welvaart en voor uitgang in eigen inspanning moeten worden bijeen gearbeid en niet een-, voudigweg, in lijdelijke overgave' aan de macht der voorouderlijke geesten, kunnen worden.' afgebeden. Onderwijs: de basis van. alle ontwik keling en vooruitgang, óók hx Afrika. Dat beseft dc bevolking ook heel goed en ïSJ toont inch veelal zeer leergierig. Flier een school voor reeds volwassen negervrouwen, van wie velen gemakshalve haar kinderen maar hebben meegenomen. Mensen uit het vak AMSTERDAM. Dc dagelijkss besturen van de Koninklijke Neder landsche Uitgeversbond en de Ne derlandse Boekverkopersbond zijn de reeds eerder aangekondigde be sprekingen over het pocketboek be gonnen. Volledige overeenstemming bleek erover te bestaan, dat de boekhandel bet meest aangewezen intermediair is voor de verkoop van het pocketboek; Niettemin zal gezamenlijk gedocht worden. naar wegen en middelen om de verkoop van verantwoorde lectuur in pocketboekvorm nog krachtiger te stimuleren. I Ariiie>rl.r>7>.tie> I M.i 'ft Kwaliteitsproduct van d« Wybert-Fabrlekun. 70 en 80 et alléén bij Apotheker*'»n Dragisfce AMSTERDAM. De president van j het gerechtsho-' Ams^-rdain, jbT. mr. P. J. H. M. van der Does de "Wil- iebois, heeft om gezondheidsredenen raefc ingang van 1 januari a.s. ontslag gevraagd. (Advertentie LM.) I BRUSSEL In Zandvliet hebben i bestuurder, die de benen bad ge- tolbeambten van Brasschaat een auto nomen, kon worden ingerekend. Het 1 doen stoppen waarmee 550 kg Ne- is de gewezen beroepsrenner Eugene derlandse boter vervoerd werd. De I Jacobs uit Schilde. (Van onze correspondent) NEW YORK. Het begint er naar uit te zien dat er toch een compro- mis gevonden zal worden tussen het Russische en het Westerse standpunt over de ruimte, standpunten, die maandag nog hemelsbreed van el kaar verschilden. Blijkbaar onder de indruk van de grote meerderheid voor het ook door Nederland ge steunde 7..g. tvrintïglandenvoorstel, dienden dc Russen gisteren een aan zienlijk positiever voorstel,in. Terwijl zij aanvankelijk, de voor waarde hadden gesteld, dat interna tionale samenwerking in de: ruimte gekoppeld dlendè té' worden aan een verbod voor Amerikaanse bases overzee,'wordt hierover in het nieu we voorstel, met geen woord meer gesproken. In de onlwerp-resolutie werd slechts de wenselijkheid be toogd van. de instelling .van een in ternationale :VN-commi8sie.- De hoop dat de partyen op basis van' dit voor stel nader tot elkaar zullen komen en een unaniem besluit mogelijk zal worden, is sterk toegenomen. Een be langrijk wrijvingspunt schijnt echter nog te zijn, dat Rusland meer in vloed in de commissie wenst Door uitbreiding van het ledental zal men echter wel trachten deze moeilijk heid te ondervangen. PÜRMEREND De 15-jarige Eie Groot uit Middelie kwam dinsdag middag bij het passeren van een zware vrachtauto uit Duitsland op het Edammerdijkje te Middelie met haar fiets onder de aanhangwagen' van de vrachtauto terecht. Zij werd met een schedelbasisfractuur naar het Stadsziekenhuis te Purmerend vervoerd, waar zij in de loop van de avond is overleden. (Advertentie I.M.) feansthsrslijitt Ceta-Bever ILCUI/IC l.l'l.J ^WKST - ._7V ,,r. 1 „„„rt At/r v/XTAJ FCMV J wSw/LTUOrtö9MATUURLYR.'WEWEL r££A'KLSNW- m^!K L/EVER/A/EEN 7ERV/ELV TOESTAAN/^ VOETBALMATCH VOOR DE TV VERSCHYN- UWOUDECLU3 'VICTOR/A' GAAT \.SP£LESJ J OGRi/r.' ./DAAR BEGWT f- M/GHB/K '4Wz7ÈNZëÏÏY Y^ar/ghe/d r CONTRACTj, r GPG£- \maakt. mf/G'mhÈF*/ZCKER iVEER STAD/OH/ jff /CDERE EOMpAG 2 DK Indonesische .minister van Buitenlandse Zaken Soebandrio komt in Londen om met zijn Britse ambtgenoot Sejvryn Lloyd te praten; én .minister Selwyn Lloyd heeft het nuttig gevonden, tevoren de 'Nederlandse ambassadeur te ontvangen. \Vat tussen de bewinds man en onze vertegenwoordiger is verhandeld, is onbekend- 'Maar gezien de bondgenootschappelijke betrekkingen tussen Nederland en Groot-Brit- t&nnië lag deze raadpleging in ieder geval in de lijn. Want waar minister Soebandrio ook over spreekt: wapenleveranties, economische banden of staatkundige .betrekkingen, op de een of andere manier heelt Nederland er altijd wel mee. te maken. Het is helaas maar al te duidelijk, dat een detnonsl ra lieve en consequente an li-Nederlandse gezindheid een van de voornaamste grondslagen ts van de huidige Indonesische regering. De hem ^oebandrio is één van die vele vooraanstaande Indonesiërs, die niet verheugd zijn over de gong van zaken in de laatste jaren. Hij heeft ook nimmer bekend gestaan als een extremist. Des te meer moet hij ei onder de huidige ohistandigheden voor waken, ook maar iets te doen wat als een gebaar van vriendschap of toenadering in de richting van Neder land zou kunnen worden uitgelegd. Voor de Indonesische republiek is het echter toch ook onontkoombaar, de vensters op het Westen open te houden. De Nederlanders zijn verdreven, doch de noodzaak van een intensief eco nomisch verkeer inet vooral Europa is er niet door verminderd. Het gaat er nu om,, hoe- dit te verbeteren, zonder dat Nederland er nog op enige manier hij is betrokken. Wij zeggen niet, dat Soebandrio daarvoor of daarvoor alleen naar Lon den komt. Maar zijn reis naar Bonn naderhand heeft er stellig wel iets, raee te maken. Nu Nederland ais voornaamste tussenschakel moet uitvallen, is het nodig, een andere te vinden. Er is wel eens gesuggereerd, dat Ham- burg de plaats van Amsterdam zou gaan innemen. Zoiets is echter helemaal niet zo eenvoudig, omdat de Nederlandse deskundigheid niet valt over te1 dragen. Bovendien is in geen Westeuropees land lust aanwezig, mede- plichtige te worden in een anti-Nederlandse activiteit. MISSCHIEN beslaat' hier en daar de hoop, dat minister Selwyn Ltoyd een poging tot bemiddeling zal wagen. Wij vermoeden niet. dat Kij dit zal dom, omdat het hem zonder twijfel bekend is, dat Soebandrio niet bij machte is om maar iets aan de huidige Indonesische politieke lijn te wijzigen. Wat wel het sterkst frappeert in het tegenwoordig Indonesië, dat is de volkomen onmogelijkheid om niet mee te varen in de door Soekamo uitgezette koers. Sommigen zeggen trouwens, dat de dingen relfs Soekamo wel eens te ver gaan, maar dat ook hij niet anders kan. Er is een op emotionele gronden berustende on mogelijkheid, ook maar één stap terug te doen. Het is waar, dat de com munisten en- communisti5ch-gezinden deze negatieve instelling naar ver mogen cultiveren. Maar de grondoorzaak ligt toch bij het geestelijk onvermogen, eigen fouten in te zien en daarnaar te handelen. Soebandrio weet heel veel. Het is hem stellig niet onbekend, dat de neiging in Nederland om over Nieuw-Guinea te praten, vermoedelijk haast onweerstaanbaar zou wórden, wanneer in Djakarta een gematigde en van goede wil bezielde regering aan het bewind was. Hij weet ook, dat langs allerlei omwegen in de buitenlandse handel van Indonesië nog altijd de Nederlanders een belangrijk en trouwens onmisbaar aandeel hebben. Maar hij is nu eenmaal in de positie van de man, die zich maar langs één weg fen dtiidelijVerwijze niet de goede) kan voortbewegen, omdat alle andere wegen onbegaanbaar zijn gemaakt. Dat ondanks alles de dingen in Indonesië nog lopen, is zonder twijfel voor een groot deel het gevolg van bet enorme aanpassingsvermogen der bewoners, die in geval van nood altijd kunnen terugvallen op de gemeen- schap, waaruit zij stammen, en in dat geval in staat zijn, van zeer weinig rond te komen. Maar gevaarlijk is de huidige situatie toch wel, gezien ook; de moeilijkheid om met normale middelen te strijden tegen het huidige bewind. Dat de. dingen vanzelf weer in orde komen, geloven maar weinigen meer. Dan blijven er twee mogelijkheden: of Soekarno grijpt met hulp van de communisten de hele macht, óf het leger onder leiding van Nasoetion stelt een militair bestuur in. op dezelfde wijze als het onlangs in Pakistan is geschied. VAN de gedenkschriften van admiraal Dönit2 weten wij nog niet meer dan wat er over ir, enkele bladen heeft gestaan."Het is' be-i kend, dat deze man nog enige dagen als opvolger van Hitier heeft gefungeerd, en dat. hij deze ietwat twijfelachtige eer mede te danken heeft gehad aan het feit, dat hij de zogenaamde Führer bij de aanslag in auguslu^ 1944 niet ontrouw is geworden. Volgens de kranten berichten zegt Donitz, dat Iiitler toentertijd nog het grootste deel van het Duitse volk achter zich had en een stelling nemen van het leger tegen hem alleen maar rampspoed zou hebben gebracht. Het ongelijk van Hitier was op dit ogenblik nog onvoldoende aangetoond. Dönitz heeft natuurlijk wel een excuus nodig; maar het lijkt ons on denkbaar, dat hij zich indertijd beeft laten leiden door het geschiedkundig znotief, dv hij opgeeft. Trouwens, hij erkent ook, herhaaldelijk zeer onder 'de bekoring van Hitier te zijn gekomen. De man heeft een flinke straf uitgezeten en tot de categorie van de echte oorlogsmisdadigers mag men hem eigenlijk niet rekenen; maar het is duidelijk genoeg, dat hij de fout heeft gemaakt^ in Hitier te blijven geloven tot het bittere einde; hetzelfde bittere einde dat bij ongewijfeld mede heeft teweeggebracht. Als men de rampspoed ziet, die tenslotte over bet land is gekomen, dan vraagt men zich af, wat de nog ergere dingen zijn, die hij door zijn houding in 1944 hééft helpen verhinderen. I Woensdag 19 november 1953 v c* v v v-:- c- o v -w door URSULA CURTISS Maria schoof het raam een eindje open. De koude lucht deed haar goed on er moest iets gebeuren in deze kamer, die ineens tot vijandig gebied was geworden. Ze keerde zich .om en keek het vertrek rond. Alles was anders, de kleuren die ze zo leuk had gevonden en de by elkaar ge raapte meubelen die zo'n gezellige indruk hadden gemaakt,. Ze zou. niet lang meer blijven. Maar de echo's zouden niet verdwijnen, of ze weg ging of niet, „Haal je niets in je hoofd, liefje, hoe afgezonderd we hier ook zitten." Waarom was ze er zo van overtuigd, dat Gerald inder daad zo tegen Louise had gespro ken? Omdat Annebelle Blair, als ze de zin zelf had' bedacht 'geen „lief je" zou hebben gezegd? Of omdat de, arrogante formulering klopte met het beeld dat ze. zich van Gerald ge vormd had? Maria was er zich van bewust, dat zè stukjes van eejj patroon zat te bekijken, omdat ze het. geheel niet wilde zieri. Maar die stukjes moést ze dan onder de loep nemen. Een ge weerkogel vlak langs Gerald's rode pèteen vreemde smaak aan een bekend slaapmiddelvergiftigings verschijnselen na een diner met zijn vrouw. Was het dan toch mogelijk, dat Louise Maria hield haar adem in. Af wezig streek ze met haax vingers door haar haren, terwijl ze hetzelfde zinnetje zei, dat Gerald gedacht moest hebben. Is het mogelijk, dat Louise Annebelle Blair had haar al deze incidenten verteld. Ze had dezelf de suggesties tegenover Gerald kun nen maken. Volgens Torrant had ze Martin Fennister in een dood doen geloven die niet bestond. Even sub tiel had ze Gerald kunnen overtuigen, van de moordplannen van zijn vrouw. Dat klopte. Hier moest ze zich aan vast houden. En aan het' ene andere feit dat zeker was: ais Louise had geprobeerd haar man te ver moorden en ze was op een of an dere manier in haar eigen val gelo pen, waarom wilde Annebelle Blair haar nicht dan zo graag kwijt? Niet om Maria' te sparen. Haar laatste woorden waren koud en. opzet telijk wreed geweest en ze had bij na nieuwsgierig staan kijken hoe Maria zou reageren- Waarom dan. Had ze iets te doen, dat niet gezien mocht worden? Was er iets in het Mallow huis aanwezig dat haar vroeg" of laat kon verraden? Of was er iets in de garage bene den. waar de auto van de Mallows had gestaan? Nee, dat zou ze heus al lang weg gehaald hebben. Toch liet het denkbeeld haar niet met rust. Ze rookte nog een'sigaret, liep doelloos de kamer rond en be kende zichzelf, dat ze bang was naar beneden te gaan. Maar 't hielp haar allemaal niets, ze moest en zou naar de garage. Tenslotte ging ze. Op het laatste nippertje had ze tegen Anne belle gezegd, dat 2e haar aanbod zou overwegen. Ze had net gedaan of haar %rertrouwen in Louise geschokt was, dus juffrouw Blair zou voor lopig wel rustig afwachten. Boven dien kende ze langzamerhand de smalle streep licht op de tweede eta ge van het Mallow huis: Annebelle was naar bed. Ondanks dat bleef ze aandachtig staan luisteren voor ze de trap af ging en sloop toen zo zacht alsof ieder geluid dat ze maakte aan de overkant gehoord kon worden. De lamp in de garage verlichtte de stoffige, cementen vloer en de olievlekken, de grasmaaier in de hoek. een hark en een tuinslang. In de ruimte onder de trap stonden verfblikken en 'n oliekacheltje naast hot kleine raampje. Na een korte aarzeling' concen treerde Mifria zich op de gereed schapskist onder het raam aan de andere kant van de garage. Loiuse had een paar uur voor ze stierf te gen Gerald gezegd: „Iedere keer als we wegrijden, vraag ik me al... Als er met de auto geknoeid was, leek de gereedschapskist haar de aangewezen plaats om een kijkje w te nemen. Ze ging er op haar tenen heen. Belachelijk gewoon. Ze had de bui tendeur zelf afgesloten, maar ze had het nerveuze, bijna panische ge voel van iemand, aie op een verbo den plaats is en klaar wil zijn voor de gevaarlijke bewaker terugkomt. Ze knielde bij de kist/., en ergens in de garage klonk een oorverdoven de slag. Na een sekonde van pure doods angst kwam ze overeind en_ renae. Ze wou niet kijken, ze wou met we ten wat het was. De trap en de veiligheid boven. Voor niets anders was er plaats in haar gedachten. Blindelings holde ze de garage «oor, zodat ze bijna struikelde over hei ding, dat 't lawaai veroorzaakt naa. Het was de zaag, de zware zaag, die aan. een spijker naast de trap had gehangen. Door het getnl van langsrijdende auto's was hij natuur lijk steeds een klein eindje verscho ven tot hij van de spijker gleed. Mee trillende knieën leunde ze tegen de Jeuning van de trap en wachtte tot haar ademhaling weer normaal was. Toen ging ze langzaam en met tegen zin naar de gereedschapskist terug. Het was of. ze een opdracht moest vervullen. De gereedschapskist was buiten verhouding belangrijk gewor den en de gesloten deksel had een magnetische aantrekkingskracht An nebelle Blair wilde haar zo graag weg hebben, dat ze eerst een poging had gedaan haar om te kopen, en daarna min. of meer had gedrei»o de rol van Louise publiek te maken. Maria vergat, dat na twee pogin gen een derde kon volgen. Ze was te verdiept iri haar onderzoek om iets op te merken. Of misschien dacht zc wel, dat je,dat altijd hcor bij cementen vloeren, ioen een k°«" de luchtstroom langs haar enkcis trok. (wordt vervolgd) TA.. TE HCBT ALTIJD ttt/MÊN WINNüT^ OMDAT ÓPROtTJE. VOOR JLREED- IKHtfJ VOOR MIJN PAARDEN NOOIT ZO'N 60EIE JOCKEy alo:hij KUNNEN VINDEN. a

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Parool / De Schiedammer | 1958 | | pagina 1