Baken achter ijzeren gordijn De boycot van de I.T.F. OPGEV.ANG Moord gsaBalMl Kamer over belastingen Eén knaak door, FR/^NK^iü! ZILVER VLOOT en.. ..doel so v< jemakïelijk. mogelijk: lij het POST- 'KANTOOR. Avondje van bonte allerhanden Turk betaalt bruid per kilo aan zijn schoonvader Engelandvaarder Harry Mooten Engelandvaarders Wam SomaeveM e,s. Nieuwjaar met nieuw geluid Vanavond H iWlïïMTlT^'lTriirji door GEORGE HARMON COXE 2 Dinsdag 9 december 1958 HET feit, dat de West-BerlijnerB zijn overgegaan op liet twee-par tijen-stelsel, is één van de aspecten van de verkiezingsuitslag, en niet het belangrijkste. Hel kan geen verbazing wekken, dat in deze bedreigde veste zich dezelfde tendenties openbaren als in de bondsrepubliek en dan in verscherpte vorm. Het ging de West-Berlijners er vooral -óm, uiting te geven aan hun vastberadenheid. Het lag voor de hand. dat dit geschiedde via het stemmen op een grote partij. De voor sprong van sociaal- op christen-democratenjzie men vooral als grotestads- verschijnsel. Het doet zieli ook voor itt b.v. Hamburg en Frankfort. Noch tans kan zich in de uitslag iets weerspiegelen van de ronde, die burge meester Willy Braadt vorige week van bondskanselier Adenauer heeft gewonnen door als Duitser op een Oostelijke buitenpost nogal fors afstand te neraen tot de strekkingen en strevingen uit de Rijngebieden en Beieren, Zonder twijfel is het de bedoeling van Brandt geweest, aandacht te - vragen voor de Oostelijke component in het DuitsevoHcsbeslel, die door de splitsing en de Russische politiek er op bet ogenblik maar weinig aan te pas komt. Het was een stem, over de republiek van Grotewohl en Ulbricht heen gericht naar het welvarende West-Duitsiand, waar het „Wirtschafts- wunder" en de rust na zovele jaren van politieke opwinding en geweld van wapenen er loe leiden, dat de bewoners maar liever niet te veel aan de broeders in het Oosten denken. En voorzover het wel geschiedt, is er een voortdurende neiging om met de communistische machthebbers on officieel contact te. zoeken, ook al wil men er officieel niets van weten. Brandt's verwijt richtte zich tegen Adenauer, doch billijk was dat aReen maar, in zoverre die de representant was van de Westduitse regering. Als het alleen om personen had gegaan, bad Brandt zicb beter kunnen beklagen over Ollenhauer en Carlo Schmidt, zijn eigen partijgenoten, wier onzekere houding in het Ooslduitse vraagstuk wij meer dan eens hebben gesignaleerd. BRANDT, het hoeft nauwelijks meer betoog, is gekozen niet omdat hij koehandel wiJ drijven met de vrijheid als inzet, maar juist om dat hij zulke methoden van de hand wijst. Hij ziet West-Berlijn als een voorpost van het democratische Westen, die haar taak als zodanig moet blijven vervullen zonder compromis. De kop er voor houden zonder een duimbreed toe te geven, dat is zijn standpunt, en op grond van dit standpunt hebben hij en de zijnen de meerderheid behaald in het West-Berlijnse stadsparlement. De onbevreesdheid van Brandt heeft indruk gemaakt; maar de hele bevolking heeft recht op een ere-saluut rvegens de moed, die ze aan de dag heeft gelegd. Ondanks de propagandistische druk, waaraan ze dag-aan dag is blootgesteld, en ondanks de dreigementen, die nu al weer wekenlang niet van de lucht zijn geweest, hebben nog geen 1 twee op de honderd kiezers hun stem op de communistische partij uitge bracht. Het is een getuigenis, zo duidelijk, dat alle pogingen om het te kleineren bij voorbaat tot mislukken zijn gedoemd. Voor de bondsregering en ook voor de sociaal-democratische oppositie houdt dit stembusresultaat de duidelijke maning in, geen water in de wijn te doen, wanneer het gaat om de eenwording van Duitsland. Duitsland moge dan al deelbaar zijn, de vrijheid 19 dat niet West-Berlijn heeft de fakkel hoger geheven dan ooit; een ver en hoopvol baken in een geknecht gebied. De boodschap, die uitgaat van de West-B erlijnse verkiezingen, is dat de toekomst niet is aan de plooibaarheid, de handigheid en het oppor- j tunisrae, maar aan de onbesnoeide en integrale vrijheid, die echter alleen verkregen kan worden wanneer het Westen zijn eenheid en zijn doelstelling ongerept bewaart. (Advertentie I.MJ m DE boycot van de schepen onder goedkope vlag heeft meer resul taten opgeleverd, dau men misschien op het vasteland van Europa geneigd is om te denken. In West-Duitsland, de Benelnxlanden en "inzonderheid in Italië was de actie een mislukking, maar in Engeland en Amerika heeft ze toch wel doel getroffen. Costa Rica is opgehouden, een land met een fictieve vloot te zijn; en verschillende voor hun schepelingen af te sluiten. Het is misschien dienstig, de aandacht le vestigen op de twee bezwaren tegen de schepen onder goedkope vlaggen: de onbeschermdheid van het reders van de PanhonJibcovloot ziin er toe overgegaan, collectieve contracten personeel en de belastingontduiking. Eigenlijk kan een vakbond moeilijk verder gaan dan te eisen, dat voor de bemanningen van deze schepen dezelfde arbeidsvoorwaarden gelden die, 'welke toepassing vinden bij de belangrijke scheepyaartnaties. Gelukt dit, dan hebben rij hun taak in feite volbracht. In elk geval is de kwestie van de belastingontduiking meer een zaak van de regeringen van de landen, wier voorzieningen ten opzichte van dé scheepvaart een bijdrage van de rederijen in de kosten daarvan recht vaardigen. Het lijkt ons toe, dat internationaal overleg op dit punt zonder al te veel moeite kan leiden tot afdoende maatregelen. Wat kan er op tegen zijn, dat de zeevarende naties speciale rechten vragen van schepen onder goedkope vlag? Billijk ware het, en verstandig ook, omdat het de eigen scheepvaartmaatschappijen de gelegenheid zou ontnemen, bij hun wens naar lager belastingen de goedkope vlaggen uit te spelen tegen hun regeringen. OP pakkende wijze presenteerde gisteravond in zijn rubriek ..Attentie" (NCRV) Peter van Kam pen een discussie over bet pocket boek. Dat dit gesprek de kijker niet veei wijzer heeft gemaakt dan hij ai was, heeft niet aan hem ge legen. De heren Rinkema (namens de kruideniers)Bas (nament de boekhandelaren) en Von Eugen (namens de uitgevers) bewezen sa men en in vereniging alleen maar, hoe grondig oneens zij het zijn. Uit de aantrekkelijke rubriek „Pas geperst" van Pi Scheffer ro teren we ais nieuwtje dat u (mis schien) interesseert, dat de Selve- ra'i, Miek en Zus voor hur. plaat met „Zwarte ogen" voor het eerst samen hebben gezongen, met eer, zigeunerorkest en dat ze op dat nummer hebben gezwoegd van '3 avonds acht tot 's nachts vijf uur. En dat voor hun Duitse versie van de ..Postkoets" onder de titel „Die gclbe Kutsche" een markt wordt gezocht in de V.S. Jules de Corte bekende Pi Schef fer dat .hij de laatste tijd „lekker heeft, gewerkt". Hij was present met twee heel prettige liedjes „Jan sen' en „Carillon"; twee liedjes die we bij toeval nog geen vijf minuten eerder van hem hadden gehoord in AYR O's Radioseoop, gepresenteerd door Willy Vervoort, Óp de vraag (Advertentie l.M.) Echt smullen i ANKARA.'— Een rijke jonge Turk werd :rtgeleden verliefd op de dochter van een arme man. Hij ging by haar vader op visite en vroeg de hand van het' meisje. Die kon niet krijgen als hij niet voor elko kilo dat het meisje woog. 3,000 Turkse ponden in contanten be taalde. Zijn uitverkorene woog 60 kg. Op de avond voor de bruiloft overhandigde de jonge Turk zijn a.s. schoonvader 60.000 Turkse pon den (circa 60.000 gulden). die aan. de radio bij ons opkwam, n.l of hij voor die typische caril- i lot'klank gebruik maakt van trucs of bijmenging van geluid, leverde De Corte voor de tv, ongevraagd, het antwoord. Hij bereikt dit effect met niets meer of minder dan en kel zijn klavier. An deze Radioscoop was ,-H.M de Vrouw" ditmaal de omroepster Ilse Wessel. Z« maakte er, samen met Peter Kellenbach een aardig pro- programma-onderdeeï van. W.J.nn. T-T IJ is net te- x rug uit Man chester. Donder dag is Harry Moo ten, de Neder landse meester op het accordeon. er heen gegaan, hij heeft voor het BBC televisie-pro gramma van za terdagavond twee nummers gespeeld, is naar de kassa gegaan om zijn honorarium te in casseren eri heeft daarna de thuis reis weer aan-raki:'- -iooteN vaard. i»' De televisie heeft een Holle-Bol- le-Gijzerige 'honger naar talent en zo gebeurt het steeds vaker, dat buitenlanders ons land bezoeken in de hoop hier artiesten te vinden, aio die honger kunnen helpen be vredigen. De uitnodiging in Engeland te ko men werken dankt Mootèn (30 jaar) aan de BBC-producer John Ammonds, voor wie hij een auditie heeft gegeven in Hilversum. ..Dat hij mi] tvclt gecontracteerd, dank ik waarscUi."1"*- niet alleen aan mijn spel, mar. ook omdat ik ik ben tenslotte showman een techniek heb ontwikkeld om ook bij moeilijke passages te blijven glimlachen". Zo heeft hij dan samen met an dere buitenlanders. 0.8. een Frans acrobatenduo en de pianisten Ra- wicz en Landauer, gestaan in de grote zaterdagavondshow van Nor man Evans: „Make yourself at ho me". „Eerst heb ik mijn „Straaljager- polka'' gespeeld, die hier „Jetplane- polka" heette en daarna een eigen versie van ..Lover". Ik dacht dat het als geheel een goed programma was. Tienmaal beter dan hier. Maat goed, ze hebben daar dan ook veel meer geld en ervaring. En dan te bedenken dat de kranten die. er een regeltje aan wijdden het maar een matig geheel vonden!" Mootens volgende buitenlandse en gagement zal waarschijnlijk Duits land zijn; ook voor de tv. MAAR "niet alleen Harry Mooten, meer Nederlandse artiesten luisteren naar het liedje „Witte zwanen, zwarte zwanen, wie wil er mee naar Enge 'land varen." En zij merken, dat de sleutel niet gebroken is. Wim Sonne- veld' bij voor beeld. Zelf is hy al verschil lende malen in Albion aan het werk geweest, maar het is nu ook in kannen en kruiken dat hij op 25 febru ari met zijn complete „Wim Sonne veld Show" voor de Britse TV komt. WIM SON NKV ELI) Hij neemt met ---mee z'n tienen zich mee: Conny Stuart. Joon Do- derer. Johnny Joröaan, Albert Mol, Martin Schepers, Hans van, Manen, Marianne Hflarides, Ellen Vogel i en CPr de Groot. mr. Edelman over de toepassinp van nieuwe ontdekkingen in industrie en tccluiiek (9.35-10.O5), werken van Van Beethoven op gram. platen 18.05- 10.45}. Nieuwe lichte plaatjes worden besproken door Manus Willcmsen (11.35-12.00). Hilversum n <avro>, vera. Lynn en Cees de Lange met zijn school bank (7,05-8.00), Walden en Muy- seiaar met de rndioreviic ,.We zijn weer radioactief!" (8.05-9.20). in de reeks ..Beroemde Europese orgels" een bespeling van het orgel In de kapel te Great; packington in Enge land. Dit Is het Instrument dat des tijds bespeeld is door Handel (18.40- 11.00), Na het nlemvs van elf uur en na Max Tak met New York Calling nog negen minuten met het D«ve Brubeck trio (Il.2i-U.30). Televisie <n"th). xa het journaal een telerecording van gedanste moderne jnzz. In dit geval een bal let naar „Fontessa" een van de be langrijkste werken van het Moderne Jazz Quartet van John Lewis <8.20- 9.IW). Hierna de film „Blanke paria's" („The Beachcomber") naar een no velle van Somerset Maugham. Voor behouden voor boven 18-jarigen <9.00- 10.30). 1 Vcrvolj» van pag. I Dit betekent dat. zijn programma i ,r .waarmee hij-bp. .6 januari start in i minder definitief en de K.V.P.-er het Amsterdamse De la Mar theater Lucas liet merken, dat hij „zeer zeer voor één avond dicht gaat. I groot bezwaar" had. Maar het 20u Voor het Engelse optreden zal j dreigender hebben geklonken als 2ijn hier worden gerepeteerd. De Britse j fractiegenoot Weiter zich niet on- TV-ploeg komt daarvoor omstreeks j middellijk geroepen had gevoeld om 14 februari naar ons land. (R komt in het nieuwe jaar via Hilversum I en II iets totaal luide te verkondigen, dat hy het wel met dr, Lucas eens was doch, dat hij. .scherpere conclusies" wilde trekken. Dat klonk.alsof hij in de fractiekamer der K.V.P. gemerkt had, dat zijn party niet tot zó heel scherpe conclusies geneigd -was. De jonge socialistische afgevaar digde Peschar zei, dat zijn. fractie helemaal niet zo belust is op hoge nieuws in de vorm van het tijdsein. belastingen. Maar zij vindt, dat er, Een nieuwe radioklok. De „AVRO-i als belastingverlaging mogelijk is, Big Ben'' maakt plaats voor het in september jX.in .de Hilversumse raadhuxstoreu aangebrachte carillon. Via een directe lijn met de studio's zal men op vaste tijden in directe uitzendingen.het Hilversumse car- rillon een kort melodietje horen spe. gekozen moet kunnen worden. En hij liet er geen twijfel over bestaan, dat de F.v.d.A. dan liever het tarief van de ongebuwden-belasting om laag ziet gaan dan de bovengenoemr de tijdelijke verzwaringen wil laten verdwijnen. Met nadruk vroeg hij len cn de Hilversumse raadhuisklok minister i' a, die een verlaging horet\ slaan. van het o„ ,^huwdcnarief nog kort Er is echter één uitzondering. De geleden bij de indiening van de AVRq blijft „Big Ben" trouw. De- technische herziening van de inkom- ze is een geschenk dat op 3 mei 1 sten belastingriet voor ver wezen- 1926 is aangeboden aan de HDO, lijking vatbaar achtte, zijn oordeel voorganger van de AVRO. hierover uit te spreken; Beoogde de heer Peschar hiermee te herinneren Vr*r%v»<l-!B f aan een ancJer urgent punt uit de j VJLJiL loiMio verklaring-Burger of werd hier de basis voorbereid voor een compro- Vrijdagavond 19 dec. ~s'avonds mis? om 9-30 Uur neemt de N.T.S. een; Een tweede strijdpunt werd ge- operaeoneert uit Parijs over mei, vormd door het verlangen van mi- zoals aanvankelijk door de Franse i nister Hulstra naar bevoegdbeden televisie is aangekondigd, het op- l voor de regering om ter wille van treden van de zangeres Maria Me- 1 een slagvaardig conjunctuurbeleid neghini-Callas. Later is vanuit Pa- i de faciliteiten, verb-.«den aan de rijs die aankondiging ingetrokken vervroegde afschijvingen en investe- met de toevoeging dat het optreden ringsaftrek te kunnen opschorten, te van ue beroemde Italiaanse du-, bleus was. De -N.T.S. hult zich in /OOP kén ik uit het artistencafé Ik oedoel niet dat van de radio tndnr een echte, 'Uitgewoonde kroea waar, de zwerm al of niet baardiae vertrouwelingen der Muzen zowat eeiv jaar ge leden is neergestreken. Artisten verplaatsen zich van hei ene etablissement naar hot andere voIgens mystcrieuze'wetten, dié ver want schijnen aan de vogeltrek. Plot- seltng besluiten een paar pioniers dat een zaak, waar ze maandenlang avond aa n avond hebben rondgehan gen, niet meer de ware is. Ze breken uit, vestigen zich -ergens anders en na een poosje komt de hele stoet er achter aart. De bohème is een on gewisse klandiziedie veel poji, maar over het algemeen 'royaler besteedt dan de gewone burgers, die hun ver stand erbij houden. Wat artiste?! in artistencafê's doet fcomctt, is mij al jaren een peilloos raadsel. Vrijwel ieder zit er met een nauw verholen verachting voor de bedoe lingen van de ander, dte bijna altijd wederzijds is. Er ligt een vlies dun laagje gezelligdoenerigheid overheen die altijd een wat landerig bijsmaak- je heeft. Er wordt veel gepraat in artistenca/é's, maar over kunst gaan de gesprekken zelden, leant men komt hier voor zijn genoegen. Joop niet Hij is een schilder. Vrome, kind en een atelier vol on verkochte doeken. Want hij verft wel non-figuratief, maar hoort niet tot het groepje, dat door de muséa en aankoopcommissies is aanvaard. Hoe bestaat Joop dus? Van de steun. Hij heeft te uieintg om te leven en te veel om te sterven, ma ar dat slaat hem niet uit het veld, want hij gelooft oprecht in alles wat hij bij- elkcar kwast en heeft de verkwik kende instelling van de echte kun stenaar, die naar beste weten zijn rot. op dit ondermaanse speelt «n zich verder niet druk maakt over de maatschappelijke resultaten van zyn bedryoiglieid. Maar de vrouw van Joop zit er maar mee. Vaak komt het voor, dat ze geert dubbeltje meer in huis heeft. Dan zegt ze tegen hem: „Ga naar 't café en probeer non iemand ee?t Hjksdaalder te lenen." Telkens weer zie ik Joop binnen komen. lang. ernstig en zich diep be wust van zijn missie. Na een paar minuten klampt hij iemand, bij de bar aan: „Zeg, heb jij soms een knaak voor me te leen?" Maar in eert artistencafé luidt het antwoord nooit: „O ja, alsjeblieft." Daar zeggen ze: ,JVee, nianr je kunt wél een borrel van me krijgen." Dat is Joops telkens weerkerend probleem. Hij komt' oprecht, in het belang van vrouw en kind, naar binnen maar die knaak lukt hem nooit. Als hij alle denkbare mogelijkhe den heeft beproefd en de kelners hoogste tijd heren" beginnen te roe pen, wankelt hij terug naar zijn ate lier zonder geid, maar met minstens zes gulden aangeboden drank in zijn lange lichaam. Thuis zegt hij dan moeizaam: ,.'t Is niet geluktLies." En ze ruikt en ziet aan hem, dat ze een dag uit de zorg zou zijn ge weest. als ze maar niet in--"nature hadden betaald, doch in klinkende muntKRONKEL. verminderen en weder in te voeren. Vorig jaar heeft dit voorstel ook al meegespeeld, doch toen werd het met een kleine meerderheid verwor pen. Het feit, dat de regering op deze beslissing terug kwam, viel niet in goede aarde: het parlementaire budgetrecht is in het geding. Al werd men het ook op dit punt nog niet eens. een nadering der standpunten lag hier toch meer in het zicht dan ten aanzien, van het bovengenoemde strijdpunt over de termijn. deze officieel in stilzwijgen. ILVERSUM I (KRO), met mede werking: a.m. van Marilyn Taylor voert het Radio Filharmonisch Orkest o.Lv. Bernard Haitink uit de komische opera van Donizetti „Rita" (8.35-9.35). Na de achtste lezing van (Advertentie t.M.l JieS- /re/e^aa*. Sttecuo IWAT HEB JE ZOAL GEPAAN JM}], NOG NIET VERLIEFD OP IEMAND ANDEW& DAT BETEKENT DAT )K TUPENS DVT VERLOF WEER DE OUDE VRAAG 7ALSTEU-EN.0P>/5?M NOOfT WETEN N GOEDE DAG TREE )K JT I, TEkWOL ik weg 3c WEL IN'NZWAK QGEN&UK. CAROL HOOP DAT JE STRAKS JE HOTEL NOG haalt.charus.de HIST wordt steeds ERGER.)K &EKLAA& DE MENSEN DIE VANAVOND 6') DE WEG Z'jN DE GEVOELENS Vf)N CMnffLED L06W VOOR CftfOL l'JNNIET VERANDERD.. Hij ging naar het kastje en trok de la vercfer open. Merkwaardig ge noeg bleek er niets in te zitten. Na denkend keek hij naar de omge keerde la op de grond, maar hij raakte hem niet aan „Waarschijnlijk hierin," zei hij, op het kastje wijzend. „Als *t de maat was tenminste... en als ze ven mij waren. WACHT CVfcfl... m wou ztSGtrv. DBT is zthfcR. vRteroo 6CN0E6 0M ItDhRS btlAtt&MLtUrtL TtWtttKE.fi i tri wit» ic. tf AN. DPROÊfJÊ.? MAvttPWM tri JC riotw DC&tWUnCRDt RUirtR DAT-15 ZtKtR vattwD.. ]I£ BCMT ttfl óttMMt riGtn. jouw iDtt MAAltr ot RACt for ctn succts Z\U U. IK 0PCUT AArt CCN DtRDtf1UMMtR...££rt &£- HfclMllhNi6t RUlftR ...ltD£R Ctn VRAAGT Z.ICH DAM AF Wit hctü tnitDtRpmr to. OVtRl t cntrtKR IK— nctMtnttR.. IK NltT... Irt KAN HLT Nltr VCR S-, Sï4?- TtiÈtiÈ.' DAAR. KNAPT WAf&VS EN KICK 7WNOU, REKEN BEN JE Al 1 TTMR. WN noci ZO. DAN ZULLEN j(//sr.' A EEN STLVI OEftNPARTyTjE I k J VINDT TOM LAWDON -HBT VvjeLLeTOeS STUURT NV 2yN JONGENS NAAR DE DOUCHES WAAR DG gebruikelvke sa-aenzang WE AANSTAANDE NAAZNU VN DAG EENS Z/EN) EERST NOG HEER DE. WIT/ tKVOELNY ZQ FlTALS 'N HOENTJE. weer wat WAT JE ERVAN EVEN SN GEACCL/NA STUKJE THEORIE-. HS-20 „Wat zegt u daar?" Hij haalde zijn schouders op. „Laten we naar de zitkamer gaan," stelde hij voor, „er is iets, dat u be hoort te weten." Hij liep rustig naar de deur en ze volgde hem. Haar ogen waren on zeker toen hij zich omdraaide in de andere kamer en haar aankeek. Hij zag. dat haar voorhoofd voch tig was en iat haar hand trilde, maar ze bedrcigce hem niet meer met de revolver. Zonder zijn blik van haar af te wenden, greep hij in z'n binnen zak naar z'n portefeuille. Toen schoot hem te binnen wat Spencer had ge zegd die middag. Klein, donker en pittig „Was u vanmiddag bij de Koerier?" „Ja." „Heeft u naar Ralph Stacy ge vraagd?" „Ja." „Heeft u hem gevonden?" „Nee." „U kent hem niet van gezicht?" Ze schudde haar hoofd. „Stop die revolver dan maar in uw zak." Hij glimlachte. ..Daar kunt u hem zuinig bewaren voor meneer Stacy." Hij legde 2ijn geopende portefeuil le op tafel, maar het duurde even eer het meisje ertoe kwam het identi teitsbewijs te bekijken. Eén blik was genoeg. Ze hield haar adem in. „U bent 't niet," zei ze toen hulpeloos. Hij schud de zijn hoofd. „Stacy is even wegge gaan. HU zou in een paar minuten terug zijn -Waarom wacht u niet op hém," voegde hij eraan toe, „Dan drinken we iets samen en kunt u me vertellen waarom die film zo belangrijk is." Maar ze stond al bij de deur voor hij uitgesproken was. Al haar vast beradenheid was verdwenen, ze was alleen maar jong en bang. Toen Murdock een stap in haar richting deed. verdween ze zonder de deur achter zich dicht te doen. Wat Murdock ertoe bewoog z'n ca mera te pïikken, is hem ook later nooit helemaal duidelijk geworden. Hij handelde impulsief, niet meer omdat hij nieuwsgierig was. Perplex en in de war benaderden zijn emo ties dichter. Een feit was in ieder geval, dat hij een sekonde later met zijn fototoestel en een nieuwe blitz- lamp in z'n hand het meisje achter na ging, terwijl hij in die tijd ook nog de pal van het lipsslot had vastgezet, zodat hij er weer in zou kunnen. Beneden hoorde hij de deur van de vestibule en hij rende of z'n le ven ervan afhing. Het meisje wou net in de wachten de taxi stappen, toen Murdock de buitendeur uit kwam. Hij richtte z'n camera en riep: „O juffrouw Ze draaide zich om en het blitz- licht maakte haar nog bleker dan ze al was. Toen stapte ze in de auto die onmiddellijk wegreed. Murdock herkende bet merk en op het groezelige nummerbord kon hij toch nog de laatste drie cijfers onderschei den. Het getal was gcmakkeljjk te onthouden: 311. Boven deed hij de deur van het flatje achter zich dicht dronk z'n glas leeg en ging voor het raam staan. Hij begreep van de hele zaak geen steek. „De zuster van Bob Hargrove," zei hij hardop. De naam kwam hem vaag bekend voor, maar hij kon hem niet thuisbrengen. Waarom liep zo'n meisje in 's he melsnaam met een revolver rond, vroeg hij zich af en wat voor foto moest ze hebben en waarom moest ze hem hebben. Hij wist er geen ant woord op. Stacy zou 't hem uit moe ien leggen straks. Maar hij kon het niet uit z'n hoofd zetten en hij bleef bewegingloos in de lege straat staren, een rechte stille figuur met een slank, gespierd lichaam en een hoekig gezicht, dat nogal somber keek op 't ogenblik. Er reed een auto de straat in en stopte vlak bij het huis van Stacy. Het was een kleine, buitenlandse wagen, een Hillman, dacht hij. Een vrouw stapte uit, maar hij verloor haar uit rt gezicht toen ze oyer het trottoir naar de huizenkant liep. Hij kon niet zien waar ze naar bin-, nen ging en z'n aandacht werd af geleid door een tweede auto. die langzaam aan kwam rijden en voor de wagen van Stacy parkeerde.De koplampen werden gedoofd maar verder gebeurde er niets. Murdock had er ineens schoon genoeg van. Hij ging naar het bureau en schreef op.de kleine blocnote: Stacy... Ver der kwam hij niet, want opnieuw ging de zoemer. De vrouw-, die voor de deur stond, was dezelfde die hij uit de auto had zienstappen. Zc droeg een mantel van kameelhaar met een sjaal om de kraag. Haar haar zag er een beetje verwaaid uit. Ze had een enveloppe in haar ene, ge- handsehoende hand. de andere hield ze in haar mantelzak. Haar stem was laag en wat hees toen ze .zei: „Ik was is meneer Stacy er niet?" „Wilt u niet binnenkomen?" vroeg Murdock. Ze aarzelde en nam hem van top tot teen op. Omgekeerd eigenlijk, want ze begon bij z'n schoenen en Het toen haar blik langs zijn goedzit tende. grijsflanellen pak en z'n wit te overhemd glijden. Zelfs z'n glad de, donkere haar met het grijs bij de slapen was bij de inspectie inbe grepen. 't Geheel scheen haar goed^ keuring weg te dragen. „Graag," zei ze. „dank u." Ze liep langs hem heen, een lange vrouw die zich gracieus bewoog. Op de enveloppe in haar hand was in lichtblauwe inkt een naam ge schreven, zag Murdock, voor ze de brief in haar zak stopte. Hij bood haar een stoel aan en nu hij haar goed kon bekijken, kwam hij ondef de indruk van haar verschijning. ..Stacy kan ieder ogenblik terug komen," zei hij. „Wilt u iets drin ken?" „Nee, dank u." „Een sigaret?" Ze schudde haar hoofd en hoewel ze tegen hem glimlachte, voelde hij, dat ze even gespannen was als de zuster van Bob Hargrove. Hij vroeg zich af of de hand in haar zak ook om een revolver geklemd was, maat" hij verwierp 't als 'n absurde gedach te voorat omdat deze vrouw hem best ir4 staat leek te krijgen v.-::t re wilde hebben door haar persoe. hexd. Hij schatte haar een j=: drrtig, Haar gezidht was fijne den met een kleine, rechte ncv: -11 eer. verleidelijke, goedgevormd»: moi.d (wordt vervoiüd)

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Parool / De Schiedammer | 1958 | | pagina 1