DE KLEINE PARTIJEN
Zakenman in nood moest
woekerrente betalen
CAROL
LOYCKS
Tom Manders beticht
van contractbreuk
ROTER5EPT
Moord
Verhaal
SPRPETJESRMKS:
Hee,
sproetje.!
PUaltijd Lel Lesle voorde Duid
Kort geding
over plaat
Prinses Margriet
zestien jaar
Trouwen met
muziek, ook
in stadhuis
„HEERTJE" VAN ZWIJNDEECHT VOOR DE RECHTER
Officier eist
vier jaar
hat gezonde gehoor:
STAATSEXAMEN (HBS Gymn.)
RESA-HILVERSUM
dooi GEORGE HARMON COXE
PAUL. £$AH kN NOKA ZfJN.MEr ELK.AAR SfrftOüWoJ I
ES &St£(VS£N HUN WTTSBfl&OC&WEKSN ^A/V 0£ 1 B
LU/B&JzN
%3FP JSrfMMif J#>03£Vai/k W0£ ZWV. 4UAjL|
-jWg* *%BPfVIÖET EÊÜÖT iVOG *AA« ftWUSX
,^*a VOM we rf«i,'3«cvMeN. hst A
ffftZ&Cf "Tp Kul ol« wet eew aaab wsekx
iaz^Sar ..---fr jflftsfss du&ên vooa we et-
SB<AAC Z,£'y- V££t U£PS)
£'n Baiep
*k OOM
MAfcCUS/
UEVE HELf? WAT1
VERVELENS.,»
MAAR. EB
NIETS ANDERS
voon ME )ri
OPriTTEN... J®
►seluksvosbT^x
ENFiN, IK HOOP DAT"
£E 6ÊLUK.KIS WN>
kftver Elkaar JF?i
WEKENLATtR..
KOM OP! W&6AAN EEN PARTIJ hjtf, DUCKY! MOOI,
HONKBAL ÖPatrt MET 0£ RtKfcH KMf
Mij 15 ütOPERURO..
MAARHtTliNO&Tt
VK0E6 DM TtZüjótN
aftitr mnGt- y
K HOLPEN
15 tR ALMiEUWi"
OVER DUCK)
VADER W/L6TRA ZAGVeZAKEN GELUK-
K<GNt€T20 SOMBER. IN'
mnjuRLyK waszyn
MOEDER WNDOZ £V-
THots&Asr, ap*"
WANT2Y
zatnerve w I
GEBAKKEN sm rj
"ZOLEN"/fBMfó
ÏÏÊtpAr/sAEpe^t\
Wêï^twsepe Ag&
AS25 W?
$?§sgpk ^iweefc/m
MAN, JE LOOPT
DfK BUfTENSPEL
NODiT PUNTEREN, 30NG!
PAA/KUNJEEEN SCHOT
MET R/CN7EN EN TRUST
Jif JE SCHOENEN .C^k
^HoeNKTCKmr x*bt,
4/ W£E£> AffittVlfc
HY ECHTER MEER VOOR
HETEPSjE voetbalspel
ie voelen, opoes/Nrets 4
VAN HET SQNOOEPLEIN
WERD&J De FUNDAMENTEN
VOOR ZYN CARRtERE GELEGD.
HET heeft er alle schijn van, dat op de dag van de kandidaatstelling
voor de nieuwe Tweede Kamer een heel wat groter aantal lijsten
za! worden ingediend dan Mederland gewend was sedert de be-
vrijding. Be landengroep je* toeren zich cn dc echt Nederlandse
apliitzuebt doet zich gelden; maar beide verschijnselen zijn zeer in de
hand gewerkt door het feit. dat door de vergroting van de Tweede Kamer
de kiesdeler veel kleiner is geworden. Men kan het er allicht eens op
wagenI liet is een gang van zaken, die geen toejuiching verdient. Nu
zou kunnen worden aangevoerd, dat in het verleden de kleine partijen
nooit veel succes hebben gehad en het veelal na korter of langer tijd ook
bij de kiezers hebben afgelegd. Maar het is een argument, dat niet over
tuigt. Afgezien van het feit, dat sommige volkomen overbodige kleine
groepen zich tamelijk lang hebben gehandhaafd, maakt het in verhouding
geringer aantal benodigde stemmen thans wel wat uit.
Wie het redelijk vindt, dot dc zogenaamde veelkleurigheid van ons land
en de gespletenheid in het parlement een overeenkomstige weerspiegeling
vinden, vergeef dat het parlement niet een plaats is, waar zoveel mogelijk
verschillende stemmen dienen te worden geuit, maar veeleer, een lichaam,
dat in staat is tot het geven van een oordeel in hoofdlijnen over wetten,
die voor ieder gelden. Politiek is nimmer een zaak van details; ze is altijd
een zaak van brede'visie en ruime gTenzen. Een stelsel met veel partijen
en vooral met veel splinterpartijen slaat op de behoeften van een laad als
een tang op een varken.
Misschien dat een beroep op Groot-Brittannië en de V.S. met bun twee
partijen niet helemaal opgaat voor continentaal.Europese landen met hun
ander verleden; maar reden om daar het euvel van de veelheid der par
tijen als een deugd te beschouwen en behandelen, is er toch ook weer
niet. In Nederland is het op het ogenblik zo, dat het kiesstelsel haast
een uitnodiging inhoudt voor mensen met ietwat afwijkende ideeën om
het ook eens te proberen.
I N Duitsland geldt de regel, dat partijen, die minder dan vijf procent
van de stemmen krijgen, niet voor vertegenwoordiging in de Bondsdag
of de land «pa riem en ten in aanmerking komen. Misschien is deze be
paling wel wat erg rigoureus en alleen maar. verdedigbaar uit hoofde
van de noodzaak, splinterpartijtjes niet-de kans te geven om de moeizame
groei naar een houdbaar parlementair stelsel te doorkruisen. Maar dat
betekent niet, dat Nederland er verstandig aan doet, helemaal geen limiet
naar beneden te stellen; een limiet dan, die. heel wat hoger ligt dan de
kiesdeler. Indertijd heeft minister De Wilde eens voorgesteld, deze limiet
op tweemaal de kiesdeler te bepalen; maar de Tweede Kamer heeft dit
om onbegrijpelijke redenen niet gewild. Een voorstel dat min stens het-
zelfde inhoudt, zou onzes Inziens thans wel zeer op zijn plaats zijn.
Van de kant der kleine partijen kunnen; hier. natuurlijk allerlei argu-
inenten tegen worden aangevoerd: b.v. dat het niet democratisch is en
dat men de opkomst van nieuwe groeperingen op deze wijze in de kiem
zou kunnen smoren. Het zijn redeneringen, die geen hout snijden. Want
een bepaling, zoals wij die voorstaan, heeft uiteraard geldigheid voor alle
pertijen zonder onderscheid. Ondemocratisch zou alleen zijn het hinderen
van partijen in hun propaganda; maar daarvan ware in dat geval geen
6prake. En nieuwe partijen, die in een behoefte voorzien, kunnen onmo
gelijk vee) moeite hebben om boven de limiet uit te stijgen.
In de politiek is het noodzakelijk, in brede beddingen tc opereren.
Standpunten en meningen moeten altijd worden gecoördineerd. Het zich
vastklampen aan één punt en daar een gewetenszaak van maken, 19 wel
typisch Nederlands-Calvinistisch, maar is er niet minder onvruchtbaar en
onwenselijk om. De enuring heeft ruimschoots bewezen, dat politiek
sektarisme vrijwel steeds leidt tot de grootste strijd tussen de meest ver
wante geesten.
DIT feit is bet, dat het optreden van eenlingen vaak zijn destructief
karakter geeft. Meningsverschillen moeten er blijven, en dé grote
dienen zich af te tekenen in het part ij-politiek patroon, maar de
kleinere horen thuis in het verband van één partij cn daar aan
de orde tc worden gesteld. Wie aan politiek doet moet enig gevoel hebben
voor de betrekkelijkheid eer dingen. Het is onmogelijk en het zou ook
niet goed zijn altijd het volle pond te krijgen. In veel gevallen is het on-
entkoombaar, al tevreden te zijn met de overtuiging, begrepen te worden.
Overigens blijkt de mogelijkheid om met sftvijkende gedachten succes te
hebben, binnen de partijen vaak groter dan daarbuiten.
Een betoog als dit baseert zich natuurlijk op de overweging, dat bet
stelsel der evenredige vertegenwoordiging bij de Kamerverkiezingen
voorshands wel niet zal veranderen. Wij stellen het echter op prijs te
verklaren, dat wij nog niet olie hoop op een veranderde houding in Ne-
derlanj hebben laten varen. Er zijn vooraanstaande politici, die zeer veel
voelen voor althans een gemengd systeem van districtenverkiczing en even
redige vertegenwoordiging. Zo dit te eniger tijd nog eens mogelijk mocht
zijn, dan is waarschijnlijk een stemmenlimiet voor de toelating van partijen
overbodig, omdat de kiesdeler in dat geval toch veel hoger werd. Wij
vermelden dit volledigheidshalve; en ten bewijze, dat wij voor wat de
verandering van het kiesstelsel betreft, de moed nog niet hebben laten
zinken.
i.alértlag 17 januari 1959
Advertentie LM.)
FRITES SAUS
VOOR SLA, SLAATJESVLEES- EN VISGERECHTEN
Advertentie I.M.)
Maandag wordt prinses
Margriet zestien jaar. Ter
gelegenheid van deze dag
werd deze foto door foto
graaf M. C.' Meyboom
vervaardigd.
(Advertentie LM.)
Voor het tere
Baby-huidje
H3ABYDERM-POEDER
VLISSINGEN. In.de trouw-
zaal van hetMiddelburgse stad- i
huis klonk deze week voor bet i
eerst stemmige muziek .toen een j
bruidspaar binnentrad. Het is de
bedoeling van de ambtenaar van
de burgerlijke; stand, de heer A. 1
J. Kal and. om van deze opluiste- j
ring een gewoonte te 'maken.
Middelburg 'is. thans de enige ge-
meente'in Zeelaftd' en misschien.
.ook wel in- Nederland' waar de
huwelijksvoltrekking op het stad-
huis met muzikale klanken wordt
opgeluisterd. Men vult op deze 1
wijze wat de heer Kaland de
„dode ogenblikken" tijdens de
plechtigheid noemt, bijv. wan- i
neer men op het binnenkomen
van de ambtenaar wacht, wan-
neer het bruidspaar tekent en
wannéér aan. het einde van de1
trouwplechtigheid de -..ambtenaar j
de zaal verlaat. Op voorstel van
.de heer Kaland heeft de gemeente i
Middelburg een grammofoonin
stallatie en vijf 45-toerenplaatjes
aangeschaft: Deze bescheiden dis
cotheek, waarin men beschikt
over muziek van Bach, Beetho
ven. Handel, Mozart, Schumann
en .F; Kreisler; 2al men in de toe-
komst nog uitbreiden.
AMSTERDAM. Op vrtfdag 23
januari zal voor de president van dc
rechtbank te Amsterdam een kort
geding dienen, dat door de N.V. Pho.
nogram, verkoop-maatschappij van
grammofoonplaten, aanhangig Is ge
maakt tegen de cabaret-artist Tom
Manders en de hem begeleidende or
ganist Oor Steyn. De eisende party
meent, dat beide gedaagden contract
breuk hebben gepleegd.
Begin januari heeft dit tweetal,
dat tot de komende zomer contrac
tueel aan de N.V. Phonogram ver
bonden is. uit gramschap met opzet
eer. plaat laten opnemen en in de
handel laten brengen door His Mas
ter's Voice, aldus wordt ons beves
tigd door Tom Manders zelf. Op de
gewraakte plaat is een nieuw liedje
van Tom Manders. getiteld „Dorus",
opgenomen. Het wordt gezongen door
Manders zelf samen met ..Tame
Leen''. Cor Steyn begeleidt hen aan
het orgel.
«Mijn vrijheid is mijn kapitaal",
zegt Manders, „dat 2ing ik niet al
leen. maar dat is ook mijn levens
overtuiging, Ik ben zeer ontevreden
over.' de N.V. Phonogram over de
lakse en halfslachtige wijze waarop
.zij mijn vorige plaat met ernstige
vertraging in de handel hebben ge
bracht. Om nu te bewijzen, dat an
dere grammofoonplatenfirma's het
sneller kunnen, heb ik in vijf-dagen
tij da het volgende voor elkaar ge
bracht: een nieuw liedje schrijven,
laten opnemen, de platen laten pro
duceren en distribueren in de han-,
del."
Dan zóu er-iets zijn, dat zijn erger
nis had opgewekt Zijn broer Kees
Manders had geruime tijd geleden
een lied over de „Dorus-figuur" ge
maakt en wilde dit, gezongen, door
de Jordaan-2angeres „Zwarte Riek",
op een grammofoonplaat uit laten
brengen.' Daarmee ging Tom echter
niet zonder meer akkoord. Op 6 ja
nuari. bemerkte Toni dat „achter
mijn rug dat lied van Kees toch door
de Phonogram was opgenomen".. Om
twee vliegen in 'één klap te - slaan
besloot hij toen bliksemsnel zelf ook
een ,;Dorufi-lied" te componeren en
dit bij een andere maatschappij snel
in de handel te laten brengen.
„Ik heb echter van alle'rechten af
gezien en verdien aan dié plaat geen
cent,", aldus Tom Manders,"
(Van een onzer verslaggevers)
DORDRECHT. Onder overwel
digende publieke belangstelling is
gisteren het „beertje" van Zwijn-
drecht de Dordtse rechtszaal binnen
geleid, Hy is de man wiens portret
In maart van het vorig jaar In alle
kranten stond afgedrukt: de 31-
jarlge meubelhandelaar J. M B, K.
uit Zwijndrecht spoorloos over onze
oostgrens verdwenen met achterla
ting van tonnen schuld bij tientallen
mensen. Weliswaar heeft hij rich
korte tijd later zelf by de Zwiin-
drechtse politie vervoegd, maar toen
bestond _zün bezit aan geld uit
slechts één gulden. De politie nam
de munt tn beslag en sloot de han
delaar op. Wegens oplichting en
valsheid in geschrifte is gistermid
dag vier jaar gevangenisstraf tegen
hem geëist met aftrek van de tien
maanden voorarrest.
In 1357, h^rjyar van geldschaarste,
had- K. voeft- rijn meubelzaak geld
nodig. Hij leende heten betaalde
er een rente voor, die ook toen ge
rust woeker kón worden genoemd:
veertig pet. per jaar voor zesduizend
gulden. Natuurlijk kon hij die veer
tig pet. niet opbrengen. Er moest
worden geleend voor de terugbeta
ling, weer tegen woekerrente.
Zo groeide K.'s schuld met spron
gen. De officier van justitie mr, J, p.
van der Meulen maakte de eind-
balans op: 750.000 schuld tegen ruim
S 400.000 aan betaalde rentes. De
84 geldgevers zijn dus niet allen hun
geld kwijtgeraakt.
„Waarom heeft u die eerste lening
niet meteen geweigerd?" vroeg dè
president, jhr. mr. D. J. P. Hoeufft.
„Waarom heeft u er niet meteen een
eind aan gemaakt?"
„Ik heb me om uitkomst en hulp
tot een zeer bekend advokaat ge
wend."
1 „En geld van hem geleend?" in
terrumpeerde de president.
„Ja, drie ton."
„En waarom hebt tl er toen geen
eind aan gemaakt?"
„Omdat ik met mijn ene been in
het gekkehuis en met mijn andere
in de gevangenis stond. Daar wilde
ik uit blijven. En als dan een halve
gere advokaat je iets leent, probeer
je 't weer een of twee weken uit te
zingen. De tnens is zwak."
„Heeft u allerlei uitspattingen ge
daan?" vroeg de president.
„Nee, ik leefde goed. Wat wilt"u.
soms liep ik met 150.000 of 200.000
gulden op 2ak. Denkt u dat ik dan
honger leed?"
1K. was vol bitterheid over 2ijn
schuldeisers. De procuratiehouder
van een miljoenenbedrijf leende me
ƒ27,000 voor 730 pet. per jaar. Ik
deed al geruime tijd zaken met hem
en met nog iemand op dezelfde
basis. Het waren goeie jongens. Ze
hebben in tien maanden 93.000 gul
den rente uit mijn lendenen getrok
ken," riep hij trillend van woede uit.
Volgens de korpschef van de
Zwijndrechtse politie, inspecteur D,
J. ten Hope, hebben deze heren op
een' gegeven moment naar de' om
vang van K.'s transacties - die hij
als zeer groot voorstelde geïnfor
meerd. Het was vóór hen aanleiding
hun geldgevers te laten'weten dat
zij- „voor eigen rekening en risico's"
met .K.'s zaken meededen, maar zy
hielden niet op met uitlenen.
;,Nee," zei K., „ze zeiden me wel:
„Je flest de boel" en eisten wel hun
130.000 gulden terug. Maar toen ik
negentigduizend gulden, betaalde
mocht ikhet meteen weerlenen
tegen 8,5 pet. per twee weken. Me
neer de president, dat is 221 pet.
per jaar."
Het proces-verbaal van de politie
van 212 bladzijden onthult dat K.
zo hij toegeeft zijn carrière be
sloot met het plegen van oplichting
en valsheid in geschrifte om steeds
meer te kunnen lenen. „Een knap
oplichter is hij," zei de officier, „ik
zie de toekomst donker in.Of hij
geld in veiligheid heeft gebracht is
een open vraag gebleven.
Mr, H. van den Heuvel, K.'s advo
caat uit Dordrecht, hield voorname
lijk een formeel juridisch pleidooi en
zei verder o.m.: „Het hééft mij Ver
baasd dat zoveel vooraanstaande lie
den zich met hem hebben ingelaten.
De leningen waren in strijd met de
goede zeden. Wie zich met open
ogen laat bedriegen kan zich niet
over oplichting beklagen."
Tot slot sprak K. zelf: „Ik ben in
handen gevallen van een jürist-
miljonair van 75 jaar, die mé
samen met zijn zoon. ook jurist in
zijn greep had. Intellectueel uitvaag
sel," riep hij uit. „Ze hebben de be
lastingen bezwendeld, maar de justi
tie beeft niets tegen hen onderno
men. Eén hunner heeft zich zelfs
kandidaat voor.de Tweede Kamer
laten stellen. Wat zal er dan met
ons land gebeuren." y".
De president bepBalde de uitspraak
op vandaag over veertien dagen.
NIJMEGEN. Van 14 tot emmet
23 juni zal op initiatief van dé Post-
harmonie een federatief internatio
naal muziekconcours in Nijmegen
worden gehouden.
(Advertentie LM.)
voor mond- en keeloritstriertmg
f)ES avonds waren er u?at oude
t-E vrienden op bezoekWy dron
ken wijn, 't lieve compromis voor
mensen, die op dc leeftijd zijn ge
komen, dat ze een beetje gaan uit-
kijken. En we vertelden elkaar de
verhalen, die we allemaal al ken
den, doch best nog eens een keertje
urilden .horen,
„En weet je nog,.dat je op dat jeest
in slaap uiel en hoe we je toen in de
vloermat hebben gerold
„Natuurlijk weet ik, dat en..."
Toen ik net met details tuilde ko
men, ging de telefoon. Een joviale
mannenstem zei:
„Neem me niet kwalijk dat ik nog
zo laat bel, maar ik heb net zo'n ver
schrikkelijk leuk verhaal gehoord,
echt tets voor u, dus ik dacht
,Hpuit maar op," riep ik vrolijk.
„Nou, nee", anttooordde hy, „Zo
door de telefoon gaat de fleur er af.
Maar loop morgenochtend-even aan.
Ik woon vlak in de buurt".
En hij noemde naam en adres:
„Afgesproken", zei ik, ïvant de u>yn
had mij in inschikkelijk gemaakt,
zoals wijn zo leuk kan doen.
„Maar dan om negen uur precies,
hoor" sprak hij nog en belde af, „Ja,
ik tueet nog hoe tic .toakker werd in
die mat", zei :ik, de: hoorn neerleg
gend. -••••••
„Wat heb. je beloofd?" vroeg mijn
vrouw, op het toestel wijzend. Ik 'gaf
haar de jeitert en vergat ze terstond
weer. Maar zy houdt.'n kantooragen
da bij, zodat ik de volgende morgen
uit een loodzware slaap werd ge
schud met de mededeling:
„Je moet om negen uur bij 'n me
neer zijn. Voor een leuk verhaal".
„Laterprobeerde ik:
Maar ze is vatt beton met 2utke
dingen gelukkig maar, anders zat
ik allang in een rijkswerkinrichting.
Om tien voor negen 'glibberde ik
door modder en sneeuw naar dat
adres, mijn ik van gisteren levendig
vervloekend. Want wie is in vredes
naam vatbaar voor eert leuk verhaal
om negen uur in de ochtendIk niet.
Toeg. ik gebeld had gingen er mi
nuten voorby eer de deurop een
kier werd geopend door een vrouw
in een kamerjas die nog niet aan de
make up doos was 'toegekomen en
mij desperaat haar ware gelaat toon
de.
,Ja?" vroeg ze, me schattend op
schuurpapier.
Gisteravond ben ik opgebeld," zei
ik. En ik noemde mijn naam en mijn
aardse bedoelingen
„O ja...," sprak ze, haar ogen
even sluitend. Ik, mocht nu in de hal
en zag haar een deur open doen,
„Daar is die man van die krant,"
meldde ze'.
Binnen steunde iemand:
„Mijn God
2e kwam weer op de. gang en zei:
„Ontbijt heeft—ie nog niet gehad."
,;Ik kan nog wel een uurtje om
lopen," stelde ik voor:.
„Nee, dan moet hij zulke dingen
maar niet doen," vond ze, „Gaat u
maar in de, huiskamer. Maar hou uw
jas aan, want de kachel is uit."
In. een ijskoud vertrek zat ik een
minuut of vijf met mijn kraag op in
een leunstoel, toen een lange, door
slaap verkreukelde man binnen-
druilde, die een winterjas over zijn
pyama aan had. Hy groette native
ly ks- merkbaar, nam tegenover my
plaats en geeuwde aanstekelijk.
„Roken?" vroeg hij.
Ik maak 'm net uit," antwoordde
ik.
„Gelukkig," zei hy, „Ik heb geen
sigaret in huis. Ze hebben alles op
gerookt, vannacht."
Hij stak zijn handen kouwelijk in
zijn jaszakken^;.
„Pepermuntjvroeg hij. -
„Nou-, vooruit," zei ik.
Hy narri er zelf ook een. Een poosjt
zaten we sabbelend tegenover-elkaar.
„Dat verhaalbegon ik einde
iyk.
„Ach, 't is. niks," zei hij, „Gis
terenik had hier vrienden. Wé
dronken een glaasje wijn. Affijn, je
weet hoe dat gaat, alles lijkt zo leuk.
Maar als 'ik r-'t nou bekijk Nee
't is niks."
Toen hij mij. uitliet zei hy huive
rend:
„Dat is geen weer om met de wa
gen weg te gaan. Ik waag mijn le
ven niet-voor een hap eten. Ik ga
lekker terug naar bed.
Dat heb ik toen ook maar gedaan.
KRONKEL.
(Advertentie I.M.)
Da kortst* an voordajlgifo oplsldings
(Bekende ScLrhfe/jjko Cursus)
Hij bad haast om
„Wees braafen-blijf stil liggen...
Heb je whisky of cognac in huis?"
„Whisky," fluisterde ze. „in het
kastje boven de gootsteen.'
Murdock trok zijn jas uit. en ging
op zoek in het keukentje. Hij vond
de fles en een paar glazen, schonk
whisky in en deed er water bij. -Zijn
eigen glas dronk hij ter plaatse leeg
en het andere glas bracht hij naar
het meisje.
Ze was een beetje rechterop gaan
zitten. De lippenstift op haar beweeg
lijke mond vormde een scherp con
trast met haar bleke gezichtje, maar
haar donkerblauwe ogen waren hei
geluid, zwak maar onmiskenbaar. Hy der toen ze hem aankeek en het glas
■werd koud van onbehagen en was van hem overnam,
j -te komen in twee stappen bij de kastdeur, waar Ze kuchte toen ze de eerste slok
en de lift gmg hem veel te lang- het vandaan leek te komen. Hij ruk- nam en hij lachte haar toe.
zaam. Eenmaal op straat moest hy te de deur open en zag een mantel* „Langzaam aan," zei hij. „Neem
zich beheersen om niet te rennen. en een paar jurken hangen. Daaron- maar 'n paar heel kleine slokjes, dan
Hy maakte zich zo bezorgd, dat de oer, half verborgen, lag iets dat er zal ik je hoofd even bekijken. Doet
hele omgevrng hem ontging. De wo- niet hoorde. Het zag eruit aLs een het pijn?"
ning van Stacy was doorzocht. De grote, witte vlek, maar het was zo „Een beetje. Het steekt."
woning van. z'n vrouw was door- donker, dat hij niet uit kon maken „Je weet niet wie je die opstopper
zocht. Het lag voor de hand, dat Nan- -wat hot was tot hij erbij neerkniel- heeft gegeven?"
cy Larkin aan de beürt was als de de. Toen zag hij, dat 't een dijbeen „Nee."
inbrekers van haar verhouding met was. Die eerste afgrijselijke se- „Wat is er dan gebeurd? Vertel
P15wazeP- konde, realiseerde hij zich niets an- eens."
Bij daglicht zag het. huts er nog af- ders. Pas toen hij met z'n handen 't Ze dronk haar glas leeg en zette
schuwelijker uit dan hij zich herin- duister aftastte, kwam hij tot de ont- het weg.
nerde. De kinderwagen stond nog op dekking, dat er een mantel over het Tu w_. I)it Toen Ik terug-
dezeifde plaats en dfe etensgeuren hoofd en de schouders van Nancy kwam stoSte ST dfsïeutk in het
tw1eget?ed\TtegIlTde gS op^gS? *etrokk<f -?en hugelSos
itii zae de sleutel in het slot rit- u En tegelijk met die ontdekking gebaar met -haar handen. „Meer
tpnonfiet moment dathiiwilde hoordf hy. opnieuw het zachte, be- herinner ik me niet. Ik "weet met
kloppen cn ertrok een golf van angsl ^wde gekreun dat zijn keel dicht- eens of ik nog naar binnen ben ge-
door hem heen. Boos op zichzelf, gaan.
schudde hjj het gevoel van zich af tiAnrncTTir ie Murdock geloofde haar. Als ie-
en bonsde, met zijn vuist op de deur. WUUi US) A UK 15 mand bewusteloos wordt geslagen,
Er kwam geen antwoord. Hij pro-- tv minuut rtnt hm ppt, ra^nd* weet hij zich gewoonlijk niets meer
beerde de knop en de deur ging ^eXnkere^kast^bezie was bfeef te herinneren van wat er vlak daar-
open zonder dat hü de sleutel nodig fokdeladte? totaal onwerkehg VooJ ™or gebeurd is.
un nn Ac j,omnoi Murdock. Hij bewoog zich automa- „Waar was ak eigenlijk, vroeg ze.
Hallo! W 1)1 op de drempel, tiseh en er gine eeeo eoMe bewuste haar h. dere ogen noe steeds op hem
Sü otiHn Aia v,om gedachte door zijn hoofd toen hij het gevestigd. „Waar heb je me gevon-
J ff Steisje naar zich toe trok en In zijn den?»
'1 v>T oxmen nam. De mantel, die over haar Hij vertelde het haar. Hij zei. dat
zonder druk had eetTad Alles laï heen had gelegen zat nog aan haar degeen die haar geslagen had haar
mflar hPi-mppé overstuur vastgeknoopt cn sleepte achter haar blijkbaar in de kast had gestopt met
=wi HfH a£m' terwijl hy haar snel naar de die mantel over haar hoofd. Ze zag
ta rif ipnr tnf Trifi baxïk droeg. Hij legde een kussen nu pas de mantel half over de bank
hem onder baar blonde hoofd, trok haar liggen. Hij maakte hem los en nam
hu ia rioiÏÏ rok goed en voelde haar handen. Ze toen haar hoofd zacht tussen zijn
nh» 12S kr™ntie nlrt "«r JwWten- 1 ™nr"
woog ze zich en sloeg haar ogen op.
achter zich dicht deed. Door een half
open deur aan de andere kant van
de kamer, zag hij een keukentje. De „Hallo, zei ze zacht, als een «md
andere deur die bij opende, gaf toe- dat net wakker word,, „wat is er ge-
gang tot een kleine hal. Recht voor beurd. h d
hem was de slaapkamer en aan zijn Murdock blies hoorbaar zyn adem haar kni'éën Vnorrichtie streek
linkerhand was de deur naar de uit. Hij hield nog steeds haar hand "y
{badkamer, die wijd open stond. Maar vast. maar liet haar los toen hij haar kruin ern aeschaalde plek met
J Murdock ging_ noch de. slaapkamer, merkte, dat hijzelf van top tot teen g™old blüed ges=haalae P'clt
vroeg
hy. „Laat eens kijken?'
Ze zei dat haar achterhoofd het
meeste pijn deed en ze boog ge
hoorzaam voorover, haar voorhoofd
J noch de badkamer binnen, want trilde.
dat ogenblik hoorde hij het „Rustig maar, Nancy," zei hy hees.
{wordt vervolgd)
