DE REIS VAN MIKOJAN
Hollywood is Hollywood
niet meer
S
Moord;
Oud zeer
Nikkel en kobalt in
Nw.-Guinea's bodem
UwKunsigebit
RADIO
111,1
doo^ IRANKAGQPW-IH
SPROETJE SPARKS
De ,37'zeker niet
naar Nederland
Verkiezingen
als experiment
Per man 1100
gulden schuld
Rassenwet in
Virginia is
onwettig
SIEMENS
qja te&eifisie.
ECHTE GEI DERSE
HflNPEB OWWftj
DIT IS fHIOVERMÜ
(MANTHV 3L£€K E&tPRfM\fiANMN&T\TB
ZYNEEN HARDE WERNER, EEN SCH/ET- £Tf
KOPORA GE 60AL6ETTER A
^^J^WJII^II^Il wyj.iag|H-a
i HANGT/J
...EN EEN GEDUCHTE
"DRfBBElAAfr D/f
STEEPS IG3R VERWARRING
ONDER. P€ TEGENSTANDERS
WIST TE STICHTEN.' ftiSSS
f PAARE^%
\M$IKNET*\
7ËIAAT BY.'A
DAT ZAL 'X ->
/VOG ES OVER
MOETEN AcrS
DOENT/1^%
SN Wk jii li i sSSxü'Gi* Êer/vNA ^(j
I os EN ©eviEftOÊ e>*tO£0gR kAT-gN i vöoa©
1 acwiuOEREN, caacx X ik snap Nirc/a«^aALT
watce «asnse* eezisutx agusop
stt SWN TOCM 6SNOS6 jfigraNiET ©AT O'S
SOS IE eoTOSUPPSM Jgv?W^piVi SSuO
wespje ai. oat z'n ^L'/jSfijgavEauegg.w
NONOQAOJUM
ijjjovM&cN
Jgi£r~&sMi ns*e N/wa S
AjBrHOSME K.UNT viNOEN.
JU—@1 HE» WW WAT MEESe-
&RACWT OM TE ETEN, G<U^AnT
...en vaTjuTg 5S5awwn^sêjvvnA n^n
I os en ©SViEftOÊ &tW£OER uatsn i vooao
1 acwiuOEREN, caaOk 2 IK snap NiETy&«raaLr
WAT ce KrtENSEN EEZieuT_»-r1fyN x aguSOP
stt SWN TCCM 6ENOSS jfigraNiET OAT O'S
SoSïE eoTOSUPPSN XjBTjWë^ro, S£uO
WESPJE Ai. OAT z'N «PV^^avEaveSEN
NONOQAOJUM ASTI^^PBfr^^^fcar.
ijjjQVM&CN ggsti J
,"afllr "^nMi ns*e N/wa N
AjBrHOSME K.UNT VINOEN.
JU—@1 HEÖ WW WAT MEESe-
&RACWT OM TE ETEN, G<U^AnT
HANDEN OMH00&!
Dit is een overval!
c"j'"-«A^o:r
HET is nog te vroeg om een antwoord te geven op de vraag, wat
de historische betekenis is geweest van het bezoek van Mikojan
aan de V,5. Afgaande naar het uiterlijk beloon zou er reden
tot tevredenheid voor Moskou kunnen zijn. Er waren af en toe
wel kleine onvriendelijke demonstraties, maar deze vielen -weg tegen de
grote mate van onbevangen belangstelling, die de Russische vice-premier
ten deel viel. Europeanen, die door de kranten of door de film kennis
namen van de haast uitbundige ontvangsten» die de2e vooraanstaande
communist alom genoot, schudden het hoofd en spraken wrevelig van
een zegetocht van iemand, die de vrije wereld maar het liefst de das zou
omdoen. Men moet zich echter op dit gedoe niet verkijken. Het is nu
eenmaal een Amerikaanse gewoonte om vooraanstaande lieden op hun
gangen te volgen en ze met voortvarendheid voor Tadio en televisie te
slapen, waarbij braafheid of populariteit nu juist geen strikte voorwaar
den zijn.
De mogelijkheid bestaat, dat sommige bewoners van het midden-Westen
zich de communisten hadden voorgesteld als minder nette lieden dan
deze Anastas Iwanowitsj, die toch wel iets had van een gentleman; maar
dit is eerder een rectificatie van een onjuist beeld dan een stuk propa
ganda. Zo de neiging tot ophef en luidheid in de Amerikaanse publiciteit
in dit geval de buitenwereld enigermate heeft verbijsterd, dan mag toch
wel worden vastgesteld» dat de leidende staatslieden in Washington er
zich volstrekt niet door hebben laten beïnvloeden. Eisenhower en Dulles
waren zeker niet ongeneigd, eens vertrouwelijk met een belangrijke Rus
allerlei moeilijke problemen te bespreken. Het is nocb hun taak, noch
hun^ wens, de spanningen te doen voortduren wanneer er mogelijkheden
zijn* om ze te verminderen. Maar het staat wel vast, dat zij Mikojan
niets hebben beloofd of ingefluisterd enkel omdat zij hem een gentleman
vonden en hem vriendelijk wilden bejegenen. Voor hen gold het, na te
gaan of er wellicht kansen waren, uit het slop te geraken.
IN dit licht moet men, geloven wij, ook de uitlating van Dulles zien.
dat misschien aan de hereniging van Duitsland geen vrije verkie- J
zingen hoeven vooraf te gaan. Wanneer ooit iets vruchteloos en dom 1
is, dao is het het uit prestige vastklampen aan formules en stellingen, i
die door andere kunnen worden vervangen, zonder dat het beginsel geweld
wordt aangedaan. Er zit geen voordeel in om de wegen, die mogelijkerwijs
tot elkaar leiden, met formaliteiten versperd te houden. De billijkheid
gebiedt om te zeggen, dat blijkens alles wat over de besprekingen bekend
is geworden, ten opzichte van Duitsland op essentiële punten te Washington
geen bakzeil is gehaaldnoch wat de toegang van West-Berlijn betreft, noch
wat de hereniging des lands in vrijheid en de zogenaamde neutralisatie
aangaat.
Veilig mag worden aangenomen, dat in de Duitse kwestie voorzichtig
is gezocht naar een nieuwe „opening". Gemakkelijk is dat niet omdat het
Westen Duitsland binnen de Westeuropese kring wil houden en de
Russen er moeilijk voor kunnen voelen, de Oostduitse machthebbers en
hun systeem in de steek te laten. Het lijkt een haast onbegonnen werk
voor dit dilemma een oplossing te vinden, ln hoeverre het onmogelijke
mogelijk moet worden geacht, zai wellicht spoedig blijken. De aangekon
digde ministersconferentie mag op korte termijn worden tegemoetgezien.
zulks mede in verband met de noodzaak iets re besluiten wat aan Chroesjt-
sjew's ultimatum over Berlijn zijn gevaar ontneemt.
Het is niet uitgesloten dat ook ten opzichte van de proeven met kern
wapens en de ontwapening enig nieuw perspectief is geopend. Als het zo
is. zal er in de loop van dit jaar wel iets van aan het licht komen. In
deze onderwerpen moet een. zij het voorshands beperkte, overeenstemming,
niet geheel uitgesloten worden geacht. Hier lopen de belangen tenminste
meer parallel dan in het moeilijke Duitse vraagstuk.
EEiN nieuwe opening": in hoeverre zou de mogelijkheid bestaan,
dat de Russen geleidelijk de neiging kriigen, zich in verband met
het toenemende „gele gevaar" meer op het Westen dan op China
te oriënteren? Wij raken daarmee een onderwerp aan, dat tc
groot en te ingewikkeld is om het op het huidige ogenblik reeds te kunnen I
overzien. Wij stellen het echter even aan de orde. omdat Bertrand Russell.
er aan het slot van het vraaggesprek, dat wij onlangs publiceerden, i
van gewaagde; en omdat, het ook wel een beetje in de lijn der geschiedenis
lijkt te liggen.
Wij zullen er niet te diep op ingaan. In het algemeen gesproken ge-
loven wij. dat dc wereld meer geïnteresseerd is in het verdwijnen van
machtsconcentraties, dan in hel vormen van nieuwe blokken. Maar jui^t
daarom zouden wij ons kunnen .voorstellen, dat in de komende tijden een
beleid wordt gevolgd, dat ,niet Rusland en China- haast automatisch in
hetzelfdeschuitje brengt. Het is niet oneerbaar om gebruik te maken
van het feit, dat ér tussen Moskou en Peking grote meningsverschillen en
belangentegenstellingen bestaan.
Het inzicht, dat door toelating van communistisch China tot de V.IS.
de gevaren, welke van de kant van dit land dreigen, eerder worden be
zworen dan toegespitst, schijnt de laatste tijd wel veld te winnen. Hier is
echter sprake van een onderdeel van een beleid op lange termijn en van
een ontwikkeling, die bij Mikojan's bezoek aan Washington hoogstens in
vage termen kan zijn aangeduid. Als zich iets aftekent, dan is dat voors
hands meer in de gedachten dan ia de feiten.
Hollywood is Hollywood niet
[meer. De naam van die plaats
herinnert aan rijkdom en gla
mour, studio's en filmsterren,
badend in een zee van. schitte
ring. Dat is voorbij. Eens was
Hollywood de hoofdstad van
;cïe glamourde bakermat van
de filmhet tehuis van de film
sterren. Nu is Hollywood een
versleten term.
De koningen en koninginnen van
die fümnederzetting in het Westen
van de Verenigde Staten waren
vroeger: Spencer Tracy, Ginger Ro
gers, Clark Gable, Bette Davis,
MickeyRooney, Myrna Loy, James
Stewart en Gary Cooper-
Nü zijn de vorsten van Hollywood
de agenten, de mannen van de grote
maatschappijen, die alle filmtalent
van de Verenigde Staten in de ba
lans van hun boekhouding schrijven.
Het zyn agenten als Dew Wasser
man van de Music Corporation of
America, Abe Lastvogeï van de fir
ma Will) am Morris, en Charles Feid-
man van „Famous Artists". Meer
dan wie ook in de Amerikaanse
filmwereld hebben zij het tot van
de Amerikaanse film in handen.
GfNGfJR ROGERS;
tn de vroegere konit
van Hollywood...
Er is een eind geko
men aan de glans die de
naam Hollywood vroe
ger aan rijkdom kon
ontlenen. Rock Hudson,
eens bioscoopattractie
nummer één. woont te-
genwooidig in een be
scheiden huisje op een
klein stukje grond in
een doodgewone buürt.
Shelly "Winters doet
haar boodschappen w
een alledaags jurkje,
met krulspelden in het
haar. Joanne Woodward
ging onlangs haar Oscar
in ontvangst nemen in
een eigengemaakt toi
letje.
Ouderen herinneren
zich met heimwee de
verschijning! van Tom
Mi» in een ictt, cou>boy-
vak, met een diamanten
koppelriem gouden
knopen, door Holly
wood rijdend in een
witte Cadillac, met ban
ken er van pony-hui-
den Rudy Valenti
no sliep in een gouden
bed in de vorm van een
schip, bekleed i«et leer
en scharlaken sfltyn.
Harold Lloyd hod een
golfbaan, vele water
vallen en drie zwemba
den in zijn tuin.
Dat alles is voorbij, dank zij de
enorme bedragen, die Washington
via inkomstenbelasting vergt, dank
zij de hoge kosten van levensonder
houd, die niet meer met die van de
dertiger jaren de gouden tijd van
de glamour kunnen worden ver
geleken. Bovendien, de komst van
de persoonlijke managers voor de
filmsterren, betekende ook een aan
merkelijke verhoging van de on-
kostencijfers.
Een van de weinige recente film-
sterrenfeesten die herinneringen op
roepen aan de fuiven uit de derti
gerjaren, zoals bijvoorbeeld die van
Mary Pickford en Douglas Fair-
A/Iet zijn nieuwe pak aan stond
LV1 Bram voor de hoge spiegel. De
kleermaker, meneer Cohen, glunder-
i de trots op de achtergrond en zei:
„Kijk an moeders mooiste!"
Hij had er meteen een beetje spijt
i uan. Want Bram had geen moeder
meer en geen vader en geen broers
en geen zusters. Die waren allemaal
vergast. Alleen luj had de oorlog
i oneriee/d, als kleine jongen goed on-
deryedoken bij een boer in Fries-
land.
„Hou je 't aan?" vroeg de Lieer-
maker,
1 „Natuurlijk," zei Bram. ,/K ga.
dansen vanavond."
„Jongen, de vrouwen zullen om je
tvechtpn," beloofde meneer Cohen
1 Voor Bram hoefde dat niet. Want
de laatste weken danste hij, elke
zaterdag, de hele avond met hetzelf-
i de meisje. Arcsje heette ze. Hij had
haar in de dancing ontmoet en
r' nou ja, verliefd was een groot
i woord, maar tóch...
„Ik hoop dat ze er is vanavond,"
1 dacht hfj, in de tram naar de stad.
't Was zo. De band speelde „What
is this thing, called love" en in zijn
armen, zei ze dat ze 't een mooi
pak vond.
„Ja, die man heeft een goeie cou-
pe," zei Bram.
(Advertentie J.M.)
Echt smullen I
banks, werd vier jaar geleden ge
geven door Maria» Davies ter ere
van de zanger Johnny Ray. Aan
vankelijk werd gepubliceerd, dat de
fuif 25,000 dollar kostte- Later toen
een leverancier uit de school klapte
bleek het echter maar 12.000 dollar
te zijn. Ook in de feesten is de klad
gekomen
Televisie
redding voor studio's
Advertentie I.M.j
Spierpijn j
of rheumatiek? Flink urrijvesi j
met Klooster balsem, die J
ditp in bet weefsel dringt. f<
Kloosterbalsem
rnrtjft de ptjn wegJ
LAUSANNE De Zwitserse ge
leerde Augutse Piccard is eredoctor
in de technische wetenschappen van
de polytechnische school van de uni
versiteit van Lausanne geworden.
UTRECHT De BBB-tentoonStel-
ling in Valkenburg, waar de bezoe
kers van de produkten van de Fran
se keuken zullen kunnen genieten,
wordt niet van 17 tot 26 januari
gehouden, zoals we abusievelijk ver
melden, maar van 17 tot 26 februari.
DEN HAAG. ,JHct is heslist
niet de bedoeling van de regering
voor de 37 Ambonese verstekelingen,
die thans in Nederlands Nieuv-
Gulnea verblijven, de mogelijkheid
te openen naar Nederland te komen".
Dit zei minister Helders maandag
in antwoord op vragen op een pers
conferentie in Den Haag. Gouver
neur Platteei deelde mede; dat de
verstekelingen aanvankelijk het
standpunt innamen, dat zij slechts
tijdelijk in Nieuw-Guinca waren.
Thans'echter zijn zij aan het werk
gegaan en laten zij zich inschakelen
'in het leven m Merauke.
(Van een onzer verslaggevers)
DEN HAAG - Het onderzoek naar
de 'aanwezigheid van nikkel en
kobalt in de bodem van Nederlands-
Nieuw Guinea heeft zeer positieve
resultaten opgeleverd. De voorraad
wordt geschat op Ï00 en 200 miljoen
ton. Van buitenlandse zijde bestaat
hiervoor grow belangstelling, het
geen van belang is, aangezien de
exploitatie grote bedragen aait in
vesteringen zal vereisen. Dit deelde
minister van Zaken Overzee, mr. G.
Rh. Helders, mee tijdens een pers
conferentie, waarop hij samen met
de thans in Nederland vertoevende
goeverneur dr. P. J. Platteei, een
aantal vragen over het gebiedsdeel
beantwoordde.
De bewindsman kon nog niet me
dedelen van welke buitenlandse zijde
die belangstelling afkomstig is.
Gedacht is echter aan een. exploi
tatie door een gecombineerd Neder
lands-buitenlands bedrijf.
Over de aanplant van cacao in het
gebied van Seroei, zei mr. Helders
dat thans een partij van dit produkt
onderweg is naar Nederland. Des
kundigen zyn van mening dat de
kwaliteit ervan 2eer behoorlijk is en
dat het in dit opzicht op de wereld
markt kan concurreren.
Wat betreft de politieke ontwik
keling van het gebiedsdeel, zei mr.
Helders, dat tijdens het werkbezoek
van dr. Platteei aan Nederland in
beginsel geheel en al overeenstem
ming was bereikt over een nieuwe
bewmdsregeling. Indiening van het
betreffende wetsontwerp zal echter
moeten wachten op de totstandko
ming van. een nieuwe regering na de
verkiezingen van 12 maart.
De gouverneur heeft in Nederland
een schama besproken voor het on
der benuur brengen van het gehele
gebiedsdeel in een periode van onge
veer tien jaar, Dr. Platteei zei over
de democratisering van het bestuur
nog, dat vooruitlopende op de nieuwe
hewindsrëgelïng, als experiment en
als voorbeeld van propagandistische
•waarde zal worden begonnen, met de
verkiezing van streekraden. De eer
ste taak van deze raden zal bestaan
uit de vorming van dorpen, een soort
politieke herverkaveling dus. Over
enkele maanden zal op de Schouten
eilanden de eerste van deze verkie
zingen worden gehouden,.
NIET BANG ZIJN PATTÏ...
Poe. maar wat it zéggen... jkzaijê
WÉL B£5CBÈJ?M£.N - 7-
lltVÊ HtlP!
&ANDftrtN MET
PlórOlENMf
Moeten we
nnpN
(Advertentie IJl,)
voelt U de gehele dag niet!
Geen vr»es neer. dat de gebitsplnat ven
bet gehemelte loslaat, DENTOFIX, bet
nieuwe, verbeterde, antiseptische poe
der - 'a morgens een weinig op de
p'a« gestrooid houdt het gebit de
gehele dag onwrikbaar op zijn plaats
Geen onaangename smaak, DENTOFIX
verschaft U een gevoel van zekerheid
bij liet eten, Indien, spreken en niezen-
vergeet, dat U een kunstgebit beeft
Verkrijgbaar in discrete, neutrale plas
tic ilacons. prijs 1. 2,35, bij apotheken
en drogisterijen.
DEN HAAG. Het ministerie van
Financiën deelt mede dat per 31 de
cember 1958 de gevestigde schuld en
langlopende kredieten van Neder
land 12.763.949.663,67 bedragen.
Daarvan was aan binnenlandse ge
vestigde schuld 11.042.529.014,25
en aan buitenlandse gevestigde
schuld en langlopende kredieten
1.721.420.649,42.
Bij een inwonertal van pïm. elf
miljoen is dat dus 1100 per hoofd
der bevolking!
NORFOLK (Virginia). De fede
rale rechtbank van Norfolk heeft de
wet van de staat Virginia, die slui
ting beveelt van scholen waar tege
lijk blanke en negerleerlingen zijn
ingeschreven, in stryd met de grond
wet verklaard. Op grond van deze
wet zijn in de herfst van het vorige
jaar negen scholen gesloten.
De gouverneur van Alabama, Pat
terson, heeft na zijn beëdiging de
negers van Alabama er voor ge
waarschuwd dat ai3 zij blijven aan
dringen op integratie dit de sluiting
van hun scholen zal betekenen.
ADEN Tengevolge van een al
gemene staking, die door de haven
arbeiders is uitgeroepen, ligt het
werk in de haven van Aden geheei
stil. De havenarbeiders protesteren
tegen de arbeidsvoorwaarden, die het
havenbestuur heeft vastgesteld.
Het werd een leuke avond. 2e
dansten veel, maar ze sloegen er ook
wel eens eentje oyer, om te praten
zij over de typekamer, waar ze
werkte onder „een spook van 'n
•mens" en hij over de fijne trekjes
van het verzekenngsvak, waarmee
hij zijn brood verdiende. Toen de
danstent sloot bracht hij haar thuis,
voor het eerst, maar de ste mining
was zo gaaf, dat 't vanzelfsprekend
was.
„Hier is zei ze. .Als je nog zin
hebt „n een kopje koffie, mag je best
even boven konten in alle eer en
deugd, hoor. Maar zachtjes op de
trap, anders wordt die mevrouw
wakker."
Ze gingen op hun tenen naar bo-
ven, onderdrukt giebelend.
„Zo, nu kunnen we weer gewoon
doen," zei ze, toen ze in de kamer
waren.
„Je hebt t leuk ingericht," vond
hij.
„Allemaal spulletjes van thuis,
vroeger," antwoordde ze. „Ga zitten
Ik moet even koffie malen."
Ze verdween in bet keukentje.
Goedgeluimd drentelde Bram door
de kamer, 't Was een echt lief kind.
Leuk om te zien. En helemaal geen
aapsonus.
„Zeg," zei hij. „Zo'n piano hadden
mijn ouders vroeger ook. Precies
eender. Ook met van die gekke pi-
taartjes opzij."
„Speel je er nog wel eens op?"
riep ze, uit de keuken
„Nee, die is toch weg," antwoord-
de hij. „Ons huis is natuurlijk leeg-
gepulst."
„Wat is dat?" vroeg ze, met haar
hoofd om de boek.
„Leeggepulst. Zo noemden ze dat
in de oorlog."
„O ja?" zei ze. „Ach, ik weet er
zo weinig van. Ik ben in '38 gebo
ren, moet je rekenen..."
Ze verdween weer in het keuken
tje en hij hoorde het geluid van de
koffiemolen.
„Ik weet nog goed," zei Bram.
„Toen ik een jaar of zes was, kocht
mijn vader die piano. En in mij zag
by de musicus ban de familie de
hemel mag weten waarom. Ik kreeg
les van 'n hele enge ventje weet
wel, van die vingeroefeningen. Vre
selijk vond ik het. Maar vader zei
„Je zult 't een jaar volhouden," Nou,
weet je wat ik deed? Elke maand,
gaf ik met mijn zakmes een kerf in
de piano. Dan kon ik tenminste zien
odat vreselijke jaar een beetje op
schoot. Maar yenier dan aebt ker
ven ben ik niet gekomen."
„Vond je vader dat goed?" vroeg
Ze. „Dat je kraste in de piano?"
„Hjj zag 't niet. Ik deed het aan
de binnenkant," zei hij. „Hier."
ff ij sloeg de klep open.
„O jee, ik heb geen melk meer,"
zei ze. Lust je de koffie zwart?"
Hij antwoordde niet.
„Wat is er?" vroeg ze.
Met grote ogen keek hij naar de
binnenkant uan de klep. Netjes naast
elkaar waren er acht strepen in ge
kerfd.
„Dat is onze piano." zei hij, met
zijn vinger over de kerfjes strijkend.
Hoe kom j(j er aan?"
„Hij was ran mijn vader," ant
woordde ze. „Die heeft 'm eens ge
kregen van iemand
„Zeker in de oorlog," zei Bram.
„Dan moet hij knap jfoiit geweest
zijn." Hij ging naar de gang en trok
zijn jas aan.
,Je koffie," riep ze.
Langzaam liep hij naar beneden.
Toen hij in het portaal stond, hoor
de htj haar stem.
„Bram."
Hij keek om. Ze zat ontredderd,
helemaal boven op de trap.
„Maar mijn vader ts al jaren
dood," zei ze.
Hy deed de deur open en liep de
straat op. Het sneeuwde.
,,'t Was onze piano," dacht hy.
KRONKEL
("Advertentie f.M.J
door GEORGE HARMON COXE
„Waarom moest dat allemaal ge
béur en," huilde 2e ,,'t mijn schuld.
Ik..." -
Frost sloeg z'n armen stevig om
haar heen. „Stil nou," zei hij moei
lijk. „Huil maar niet, kindje. Alles
komt in orde,"
Murdock trok zijn jas aan en zette
z'n hoed op. Toen hij bij de deur
stond, was het meisje gekalmeerd en
hoorde hij Frost zeggen: „Zo is 't
goed. Wees maar rustig."
Murdock iiep glimlachend de trap
af. Nu Stacy opgeruimd was, dacht
hij. was er blle kans dat Frost z'n
meisje terug zou krijgen.
Het was over vijven toen Kent
Murdock eindelijk thuis kwam en.
zijn eerste handeling was meer im
pulsief dan verstandig. Hij was li
chamelijk uitgeput en had door en
door genoeg van alles. Hij wist niet
wie Stacy vermoord, had en als hij
over de mensen nadacht »die erbij
betrokken waren, moest hij toegeven,
dat ze hem allemaal sympatiek wa
ren.
Frost en Nancy Larkin mocht hij
graag. Elinor Stacy met haar rusti
ge manieren eveneens. Voor Ran
dolph Jerome had hij een zekere be
wondering en zijn vrouw Vivian trok
hem bizonder aan. Het liefste zott
hij de hele zaak in de doofpot stop
pen, ophouden iedereen lastig te
vallen, ze gewoon verder met rust
laten. Hij realiseerde zich niet dat
de enveloppe met foto's de belang
rijkste oorzaak was van zijn slech
te humeur. Hij wist alleen, dat hij er
van walgde en dat hij de rommel
kwijt wou. in het koperen emmer
tje naast de schouw lagen een paar
kranten. Hij maakte er proppen van,
hield er een lucifer bij en wachtte
even tot het papier goed vlamde.
Toen gooide hij de lege enveloppe er
bij en daarna één voor één de ge
hate negatieven. Hij bleef er tevre
den naar kijken en voelde zich aan
merkelijk beter toen een minuut la
ter alles was verkoold. Opgelucht
draaide hü het nummer van de Koe
rier en toen hij met MacGrath ver
bonden was, zei hij: „Ik zou me
maar niet meer druk maken over
Stacy. En laat die beloning maar
schieten."
„Vertel me maar wat meer," zei
MacGrath rustig.
„Hij had een stel fraaie negatie
ven. Foto's die hij hier en daar ge
nomen had en voor zichzelf heeft
gehouden. Hij is jarenlang aan 't
chanteren geweest."
Het bleef lang stil. Alleen de
ademhaling van de hoofdredacteur
was hoorbaar. Zijn stem klonk ver
moeid toen hij tenslotte 2ei:
„Ik neem't onvoorwaardelijk van
je aan en ik zal je geen bizonderhe-
den vragen. Maar ik wil één ding
weten: kan hij vermoord zijn om
iets. waar hij voor ons aan bezig
was?"
„Zeker," zei Murdock. „Maar je
moet mij niet vragen wat 't was. Je
weet, dat z'n donkere kamer gister
avond is leeggehaald door twee ke
rels. Nou, die hebben vanmiddag de
woning van mevrouw Stacy een
beurt gegeven. Verder kan ik je geen
inlichtingen geven en ben ik niet eens
meer van plan een idee te opperen."
MacGrath bromde iets en hing op.
Murdock legde de hoorn neer en
hoorde tegelijkertijd achter zich de
deur gaan. Hij draaide zich om en
zag twee mannen in de deuropening
staan. Hij had er geen notie van hoe
veel ze van het telefoongesprek af
geluisterd hadden. De grootste vati
de twee stopte iets in zijn broekzak,
waarschijnlijk de sleutels die ze ge
bruikt hadden om binnen te komen.
Ze hadden allebei blauwe overjassen
aan. De ene was zwaar gebouwd en
had doorgegroeide wenkbrauwen. De
andere was slanker en jonger met
blond haar dat nodig geknipt moest
worden en een donkere bril op.
Murdock herkende ze uit de be
schrijving van mevrouw Stacy.
De manier waarop ze daar ston
den, maakte hem razend. Zonder een
woord te zeggen, greep hij de tele
foon en begon te draaien.
„Wat wil je. Jan," zei een stem.
„Leg je dat ding uit jezelf neer of
moet ik hem uit je hand schieten."
Iets in de vlakke, toonloze uit
spraak waarschuwde Murdock. Hij
keek over zjjn schouder en zag een
revolver in de hand van de blonde
man.
Op de tast legde hij de telefoon
terug, stond op en liep naar hen toe.
„Wat komen jullie doen?"
„Rondkijken,zei de donkere man
en hij schoof zijn hoed naar achte
ren, die hem te klein leek en bespot
telijk stond. „We hadden niet op ge
zelschap gerekend."
„Nu kun je ons mooi helpen zoe
ken," zei de blonde.
„Waarnaar?"
„Films. Je bent toch fotograaf,
niet?"
„Jullie hebben ze gisteravond dus
met gevonden?"
„Nee".
„Was *t nodig om die vrouw neer
te slaan?"
„Ja. Want ze begon..." zei de jon
gen, maar hij kreeg een por van z'n
metgezel. „Niet zoveel kletsen",
snauwde hij. En tegen Murdock: „De
films, vader. Welke kant op?"
„Omkeren, Jan," zei de blonde ca
hij gebaarde met de revolver, Mur
dock gehoorzaamde. Hij hoorde de
man naar hem toe komen en voel
de de loop van het wapen onder
zijn rechter schouderblad.
„Lopen." commandeerde de jongen
en Murdock nam één, langzame stap.
Toen hij aarzelde, voelde hij opnieuw
de revolver op precies dezelfde
plaats. Weer nam hij een stap, wacht
te en voelde de revolver. Het werd
een zeer ritmisch geheel, maar ze
vorderden langzaam.
Door de open deur naast de keu
ken, zag hij z'n rubber schort han
gen, dat hij altijd gebruikte bij z'n
werk in de donkere kamer. De ge
dachte aan wat er met z'n films zou
gaan gebeuren, gaf hem een koud
woedegevoel en de bereidheid beei
wat te riskeren om het te verhin
deren. Want er lagen honderden ne
gatieven, door de jaren heen verza
meld, die hem na aan 't hart lagen
en voor hem onvervangbaar waren.
(wordt vervolgd)
Dinsdag 20 januari 1959
