D' NIEUW-GUINEA kind uil een ver en begaafd gezin Op bezoek Eindelijk van die hoest af! V J CAROL Kerk te koop in Arnhem SPROETJE SPARKS Yl* dooF FRANK OODWI - Schepen uit VS i naar Duitsland ABDIJSIROOP Op Foreign Office Weer gesprek over Singapore 2 1\ Delfts burgemeester j weer op wereldreis DE DÖCHTEES VAM MEVBOUW PEACOCK Donderdag 12 fehr. 1959 E op zichzelf reH^iijlee eis, dat Nieuw-Cu ine; „uit de ijskast" wordt gehaald, verliest niet weinig aan betekenis door de bepcktheid van de mog» liikheden. Op het ogenblik vertoeft minister Soebandrio in Australië, en al neemt de regering le Canberra wel een zekere reserve jegens hem in acht. ze kan toch niet over bet boofd zien dat een goede buut beter is dan een verre vriend. Ue Australiërs hebben even weinig reden om verheugd ie zijn over de cang van zaken in Indonesië als de Nederlanders; doch de wenselijkheid met Djakarta op enigszins drage lijke voet te blijven, blijft er onverminderd om bestaan- Dat dit foi? een grens -stelt aan de Australische bereidheid om op Nieuw-Guinea met de Nederlanders samen te werken zal men zich in ons land dftn ook bij voort- during bewust moeten zijn. Wie zegt. dat Australië liever Nederlanders riet in Westelijk Nieuw- Guinea dan Indonesiërs, beef» zonder twijfel gelijk. Het grote eiland ten noorden van bet Australische vasteland is een beschermende gordel tegen .Aziatische aspiratie»; en bet lijft voor de hand, dat de Nederlandse souve reiniteit voor deze functie «ren betere waarborg is dan dc Indonesische. Her zou echter onjuist ?ijn om aan te nemen, dat Australië tor elke prijs over- draoh't-dér, souvêrefniteit aan de regering te Djakarta wenst tegen te gaan Men hprirtnere zich daarvoor maar eens. de rol. die Australië heeft vervuld in hét geschil tussen Nederland en de nog niet erkende republiek Indonesië De souvereiniteh. die Australië wenste voor deze republiek, maakte bij Kieuw-Guinea geen.halt.: - Het wa? dan ook volstrekt geen Australische invloed welke maakte, dat Nieuw-Guinea buiten de Bouvereiniteitsoverdradit bleef. Het verhaal is over bekend: minister Van Maarseveen ivenste voor Nieuw-Gütnea een (voor lopige) uitzondering omdat hij bang was. anders zóveel K.V.P.stenrmen in de Tweede Kamer te verliezen, dat de vereiste tweederde meerderheid niet ■werd gehaald. TAAR onze mening moet dan ook de kans, dat Westelijk Nieuw- Guinea een soort Nederlands-Australisch condominium wordt, als tamelijk wel uil gesloten worden geacht. Australië wil Nederland* op allerlei gebied tegemoetkomen, maar de bereidwilligheid tot; samenwerking zal ongetwijfeld eindigen daar, waar Australië'er van kan worden verdacht, verplichtingen voor het onder Nederlandse souvereiniteit staande gebied op zich te nemen. Er i« een aantal jaren geleden door Neder landse staatslieden wel eens gedacht- aart een gemengd Nederlands-Irtdone- «sch bcstuuT over Nieuw-Guinea- Het was een belangwekkende figuur ge weest, die echter een droombeeld is gebleven. Dat een Nederlands-Austra lisch bestuur in oog.sterkere mate is gedoemd.een droombeeld te blijven, is een gevolg van het féit. dar Australië zich zoiets met het oog op zijn internationale positie eenvoudig niet kan veroorloven. Natuurlijk blijft er in theorie de mogelijkheid, dat Westelijk Nieuw- Guinea mandaatgebied van de V.N. wordt. Degenen echter, die met inter nationale zaken een weinig op de hoogte zijn, weten .wel hoe verdwijnend gering deze mogelijkheid is. Het is Nederland tot nu toe gelukt, in de V.N. voldoende steun voor zijn standpunt te behouden; maar het is niet te zien. hoe een genoegzaam aantal staren bereid zou zijn, .aan de aanwijzing van Westelijk Nieuw-Gtjinea tot mandaatgebied boven de souvereiniteiteover- dracht aan Indonesië de voorkeur te geven. Nederland dankte zijn succes aan het feit. dal her duidelijke rechten tegenover de Indonesische aanspraken kon doen gelden. Als Nederland zijn rechten prijsgeeft, dan blijft eigenlijk alleen de Indonesische oplossing over. Er komt hier nog bij, dat Hammars- kjöld er totaal niets voor voelt, dat de organisatie der V.N. nog verder dc; last on de zorg van mandaatgebieden op zich neemt. Deze organisatie, zegt' hij, moet er zich voor boeden, voor „koloniale mogendheid** te worden uitge kreten, DE eerlijkheid gebiedt, deze dingen duidelijk te stellen, zoals de eerlijkheid ook gebiedt, de hoge kosten, de beperkte mogelijk heden en do aanzienlijke risico's van Nicuw-Guinea met open hartigheid onder ogen te zien. Souvereiniteit betekent in de eerste plaats: verdediging tegen aanvallers. Het is onmogelijk, de souvereiniteit te dragen en tegelijkertijd de militaire consequenties daarvan niet te aan vaarden. Er zit in de strijd,, die in de huidige verkiezingstijd meer nog dan te voren over Nietiw-Guinea wordt gevoerd, een flink stuk onwezenlijkheid, hierin bestaande, dat veel wordt getwist over de wenselijkheid, dit gebied kwijt te worden op een andere maaier dan overdracht aan Indonesië, terwijl de mogelijkheden daarvan al e tamelijk wel illusoir moeten worden aange merkt. Het gebrek aan verlangen tot overdracht aan Indonesië op dit ogen-; blik'kunnen wij.zeer wel begrijpen, maar het is billijk er de aandacht op te1 vestigen dat het standpunt inhoudt, dat Nederland geen kans heeft zich uit] Nieuw-Guinea terug te trekken. j Degene, die dit 0.1. enige alternatief afwijst, ontkomt, niet aan de er-] kenning dat de dingen in Nieuw-Guinea zo goed mogelijk verder moeten 1 gaan. Het is niet mogelijk, tegelijkertijd aan de opbouw van het gebied en zijn bevolking te "werken en aanstalten te maken om zich terug te trekken, j De dingen moeten eerlijk onder de ogen worden gezien, hetgeen geloven wij op het ogenblik niet in alle opzichten geschiedt. £- HET is moeilijk iets nieuws banden met hem. te schrijven over haar, Beynen herinner waar er al zoveel en voortref- ik mij goed uit felijk over haar is geschreven, mijn prille jaren. Ik heb de gedenkboeken over Ik vind in deze be- liaar en die, waarin zij een be- g=er 'tr "Iw, "die "K?' langrijke rol speelt, doorgebla- der teruggrijpt en ook derd en kwam daarbij onder de Uvcn Sd i?" indruk van het veelzijdige Slechts af en toe sprak beeld, dat ik er aantrot Deze 2'j hierover, Haar -. -ouderlijk huis was be- beschrijvmgen beginnen van- pa8ld verlicht to mw- zelfsprekend meestal met het mor,. Vooral, als men ogenblik van haar huwelijk i,cf FeTt81 dm Y'kicm" met vader; soms vermelden zij hoven in Duitsland ook iets uit de maanden, die ^Lve 01 meer ten achter daaraan voorafgingen, welke zij waren bij de §cwone besteedde om diepgaande en maatschappij. Dit thuis praktische kennis op te doen was z'J-n !Jd *on 5 ag In VV'aideck met toewijding imaginatie. Ja. zij was de ziel van J alles zolang baar gezondheid dit toe liet. Grcte zorg besteedde zij aan de j opvoeding en het ouderwijs van haar' kmdcren, dat huison cenv ijs was.) Door omstandigheden reisri«n mijn grootouders veel. Steeds gingen dan tie leraar en de gouvernante mee. Herhaaldelijk had het vertrek veel van een verhuizing, omdat de reis maanden zou duren on naar ver schillen do landen zou gaan. Men stelle zich voor. hoeveel kansen tot ontwikkeling deze kinderen kregen; zo vaak op reis en ouders, die steeds een open buis hielden en contact zochten en vonden met interessante mensen NATUURLIJK hebben de kinde ren niet één leraar cn gouver nante gehad; verschillende leraren werkten mee aan hun opvoeding. Binten hun gewone onderwijs volg den zi) Ook cursussen; verder lazen zij zelfstandig graag en veel. Allo kinderen droegen het stempel van deze opvoeding cn hebben later daarvan de vruchten-, geplukt Met 1 welke van hen men ook samen was.] altijd trad dit knap onderlegd zijn, en hun aangeboren cultuur san dei dag. De begaafdheden van de dochters zijn zeer verschillend geweest; de een blonk uit in kennis en zin voor wetenschap, en studie; de andere weer paarde ben helder verstand aan zin voor doelmatigheid en een op de praktijk gerichte fantasie; Reeds jong deden de dochters .wat wij nu maatschappelijk werk zouden noemen. Ook werkten zij praktisch in het huishouden mee. Moeder had als jong mei-sje veel. plezier in tekenen en schilderen en (Advertentie I.AIJ Ik begon al ce den ken, dat die hoest nu eenmaal bij mijn* gestel hoorde. "Neem toch eens Abdijsiroop" zei een kennis, "die zuivert je luchtwegen en daar gaat het om". En ja hoor, eerder dan ik dacht was 't afgelopen met die plaag! voor. Grootvader nu<et omtrent haar nieuwe volk en zeer nelezen geweest vaderland en om de Neder- gj landse taal te Ieren. Zij deed gaven op haar plaats dit onder leiding van de heer ëew®®-st rijn *e midden n ,«,r j t ti,,. van ccn grote Omgc- Beynen. Moeder onderhield tot ving. zou zeker daar aan zijn dood vriendschaps- °°n taak hebben kun- r nen vervullen. die energie en veelzijdig heid van haar zou hebben gevraagd. Zij vervulde haar plichten tegenover haar volk Prinses WlUielmtna at3 fcjnd fn haar ponywagen; een foto uit 1887. (Uit: „tVDhelmina; een levensgeschie denis (n foto's". Ui tg. De Bezige Bij) ALMELO. De familie Terhor&t kreeg uit Ethiopië bericht, dat hun 28-jarige ongehuwde zoon G. Ter horst in Wonji, waar hij voor de Kon. Machinefabriek Gebr. Stork en Co als monteur werkte, is veronge lukt. De juiste toedracht is nog niet bekend. (Advenentte f-M-> 1 «n pijn weg- j wrijven met 1 DAHPO j BONN De Westduitse vloot krijgt nog vijf torpedojagers te leen van de Amerikaanse „mottenballen I vloot". Het voormalige Amerikaanse schip „Anthony" vaart reeds bij de 1 talen. kreeg daar ook les in. Enige oude schetsboeken van haar bezit ik nog. Zjj had veel belangstelling voo r kunst en heeft tot óp hoge leeftijd getekend met de naald, waarmee zij haar gevoel voor lijn tot uitdrukking bracht, Zjj tekende vooral veel bloemen,- Dat Zu jong voor haar jaren ont wikkeld Was, bewijst een brief 'die' ik. bezit van toen zij ongeveer'tien jajar was,* Dit is een brief met zake lijke inhoud, geschreven in opdracht van mijn grootmoeder. \7aNUIT haar ouderlijk huis leer- v dc zij het praktische leven van alle dag werkelijk kennen, aan wel ke kennis zij later veel gehad heeft. Dit had ze voor op mij. die. omdat ik op grond van toen onwrikbare con ventie in een kooi moest opgroeien, dis longere niet de gelegenheid had in aanraking te komen n*.el het ..ge wone lever.". Arolsen,- het slot- en zijn omge ving. hebben een eigen bekoring er: Westduitse bemanning in Charleston. I Waldeck .met zijn velden en uitge- De overige vier zullen met tussen- J strekte bossen, zijn ravijnen, bergen pozen overgedragen worden totdat f en glooiingen en zijn opwekkend het programma op 15 april I960 vol- J klimaat eveneens. Het landschap is tooia zal zijn. J geheel anders dan dat van Het Loo. De schepen zijn allen e<m uit de Tweede Wereldooripg. Voor plak.3c is f f*" f\JL -M' het lenen hehoeft niets betaald te worden, maar de Duitsers moeten zelf de kosten van modernisering be- Dc 23 generende bestanddelen lassen het slijm op en verjagen de ziektekiemen. - (AKKER SIROOP) (Van onze correspondent) ARNHEM De Ned. Hervormde Koepelkerk op de Jansplaats ie Arn hem is te koop. Zij heeft haar be tekenis voor de eredienst verloren na de Grote of Eusebiuskerk zover her steld Is, dat er weer regelmatig dien sten in worden gehouden. Het gebouw, in neo-klassieke stijl, dateert uit 1839. Het heeft toen ƒ52.000,— gekost, werd verschillen de malen gerestaureerd en staat op de voorlopige lyst van Monumenten zorg. Over de toekomstige bestemming van het gebouw is nog niets defini tief bekend. Onder de gegadigden bevinden zich kerkgenootschappen en zakenlieden. Ook is het niet uitge sloten, dat de gemeente het aan koopt en wel om het af te breken teneinde de parkeerruimte op het pleintje te vergroten. OB ZOCr,SÜ - rElvroo!v$~€Ll!S'e W.V D£ KOY, AFSCHUWELIJK 14 DENK. 3AT HU ZE /VET EEN eOTOTOEST MWnr IMDfcKDA ireden ZOU JE ZIN HEBBEN O/vv VANAVOND BIJ WIE THUIS E KOMEN ETEN, CAROL? IK WOON CWGEVÉER VEERTIS KILOMETER &U1TEN LONDEN EEN GEZIN VAN VIJF 23-2. aan de V.S., daarna gaat hij naar Ja pan en tenslotte keert hij via India, waar hij ook enige dagen zal vertoe ven, naar Nederland terug. I De reis van de heer De Loor duurt RIO DE JANEIRO De carna- j ongeveer drie weken. Voor de „Mo- valsviering heeft in Brazilië aan 2? relc Herbewapening" maakte hij al mensen het leven gekost. Talrijke j eerder grote reizen door Amerika en plekje is waaraan men zich hecht. 1 Azië. LONDEN. De Nederlandse am bassadeur te Londen, baron A, Ben- tinck van Schoonheien heeft woens dag een bespreking gehad met de Britse minister van Buitenlandse Zaken Selwyn Lloyd. Naar. "verluidt/ is; dit een voortzet ting van het overleg inzake het Brit. se -besluit tót-inkrimping, van; lan dingsrechten voor de.KEM te Singa pore van 2 tot. I vlucht- per - week, dat op 28 februari van kracht wordt. Ook zou de levering van. Britse vliegtuigen aan Indonesië ter sprake zijn gekomen. Inlichtingen over de zoais dat gaat i-i - Hij zet een groot landschap op de j ezel weer zo'n zorguittdip in beeld j gebrachte hankering mar een aards I paradijs in omecrkeüjfc licht. „Toch komt daar een dame op me af met een jotigetje aan d'r hand," vervolgt hij. Zo'n kleine stuipekop. JMeneerzegt dat mens. „Ik heb dat portretje gezien en dat vind ik 20 ?nooi wilt V mijn zoontje Delft, de heer D. de Loor, maakt n^f- schilderen?" Toen zeg ik: „Me thans, wederom op uitnodiging van yronw, wie ik schilderen teil kies de „Morele Herbewapening", een we- j teel uit." En toen zegt dat reldreis. Eerst brengt hij een bezoek C'VEN buiten het' dorp woont de schilder al 'vele jaren in een wit afgebiesd fin-de-sieclc- huisdat aan de achterzijde uitkijkt op de IJsel. Hij is al over de zeven tig, maar hij loopt als een vorst op straat, statig, rechtop en zeer zeker van zijn zaak. Want de artistieke tioijfels liggen nu wel definitief achter hemHij maakt vaak „een ïeufc sefulderytje" en soms „een mooi ding", maar als 't licht slecht is wordt 't niks. C'èst tout. „En je mot zin hebben," zegt hij als ik met hem opwandel. ,Jlla ik geen irin heb, dan werk ik niet. ZJc had laatst een vent bij me, die bood me vijf miel voor iets. Maar ik had geen zin. Ik heb 'm doorgestuurd naar een broodschilder." Hij praat met een schorre, door veel roken en drinken geraspte stem 1 en zijn woordkeus is principieel wat i onbehouvien. zoals bij veel schilders. 1 Misschien jokt hij' een beetje over j»aUe miclien, die hij telkens weer af- J uiijst bij gebrefc aan zin, maar de sfeer van vrijheid, die hy mee- draagt, is indrukwekkend echt en stamt uit een lijd toen de artiesten nog.zo waren, In zijn huisvinden we zijn vrouw, klein, grijs en geduldig in de achter- Kamer. Door vele ramen kijk je hier op de IJsel, een schoneonge disciplineerde rivier, die telkens on nodige bochten maakt en 't vertikt binnen zijn oevers té blijven. „Mooi," zeg ik beleefd en van har te. „Wat?" vraagt hij. Ik toijs naar de rivier en hij haalt zijn schouders op. ..Ik heb de pest gekregen aan die IJsel," zegt.hij. „Ik heb 'm te veel geschilderd, denk ik. Telkens weer kwamen kerels hier. Van de een of andere fabriek. „Ja meneer, dc di recteur jubileert en nu hadden we gedocht, een mooi kijkje op de IJselAis cadeau, begrijp je?" Gemelijk kijkt hij naar buiten. ,J.n vroeger jaren gtng ik er tel kens weer voor zitten," vervolgt hij. „Hup, weer een IJsel. Toen had ik mijn atelier nog in deze kamer. Nou zit ik voor. Al dat kijken is niks. Ja, je moet teel kyken, natuur lij Jc. 't Verandert allemaal onder je han den van kleur." Het atelier aan de voorkant ziet Uit op de rijksweg. Er is alleen maar verkeer te beleven. Telkens tt'eer dezelfde, gele autobussen. En in vliegende vaart langsdenderende vrachtkastelen, die het huis doen. sidderen van schrik. „IJsefs doe ik niet meer," zegt hy. „Ik schilder nu «it mijn geheugen."- En dan laat hij mij zijn recente productie zien, die hij hier, met zijn rug naar de schilderachtige wer~ gelijkheid, bijeengepenseeirf heeft. Het zijn grote, bijzonder doorwerkte landschappen met. hoge bergen, woeste stromen, duistere grotten en venmllen kastelen. ,-Waar is dat nou?" vraag ik dom, bij het eersfe doek, „Waar? zegt h(j. „Nergens. Overal. 't Is icat ik me herinner. Een beetje Griekenland. Een beetje Italië. Een scheutje Sclunarrusald. Allemaal door mekaar. En dan, wat je soms droomt 's nachts Hy kijkt verliefd near het doek. „Ze lusten 't niet," stelt h(j klinisch nasi. „Ik heb er een pnar hangen op möa tentoonstelling in de stad, maar nee. Ze willen IJsels." Hij haalt het volgende schilderij. ,',lk heb daar op die tentoonstel ling ook een portretje hangen van een, kind," zegt hij, „Een klein schil derijtje. Een mooi schilderijtjeHeb ik Vroeger eens gemaakt. Goed, by de opening, toen waren er allemaal nnh die autorietiten en notabelen, bespreking werden echter niet - strekt. DELFT De burgemeester van mens weer: „Ja meneer, maar ik bedoel het eigenlijk als een opdracht en ik wil er goed voor betalen." Nou, ifc keek dat jongetje nog eens aan en ik zei; „Nee, ik doe het niet. Ik vind 't geen aardig kind." Met naïeve ogen kijkt hij me'aan. „Wil je teel geloven, man," zegt hyr.„Ze was nog aardig beledigd." KRONKEL WOMfctN TOt nflflE DEÜtortft HEM ZmR lUtT&tRljDtftMil HÉfc tttftf ER DAf 20 ZÊLf- MO0RD2IJM! MAAR VAHAVOND KIM JtHD DUlü ZJÊM...lk0tRUD neM GIJ OtRUtftROEMÖriSrflATlÊ HA fljfil ItV&tN tCKI BENIEUWD Pt AAR /V #£7 HALF- IAAT GAUW X/KK£R (S VAR HUN TOCHTBV u/eni>cNZy e&sreRovm- VA LldNOOQR €SN tf£V/6 (WÜEER. AfSER &J£RKl*rA£it'v iSVkV'166 $gfJ<Ji,lRA\'£>JcS OP?>E GOLV&f. zy VUJCRrT£R NAAR. t>EJACHTHAVEN.. kick vcrlccr HerevGviu/mr cn KRREG t>£ Gf£K ZV// HCXKTP. H>' MSTAtCTEEN VAN N/ETS RiEGR <5V TUME10£ OVERBOORD..! DE BOOT SWeGOH..,* im CERA1S BUtUTT ke tafereeltje; zelfs in de hemel, meende mevrouw Peacock, moest het een voldoening voor hen. zijn dat hun dochter'; hen in'vroom en eerbiedig aandenken hield. De ruimte boven het buffet wérd ingenomen door een gravure'naar Landseers. De vosmer- rie u-ordt beslogen- Het pendant De trouwste vriend vah de oude schaap- herder hing ergens anders, in de zit kamer' van de meiden. Ze kwamen beide uit het huis van, de Bartlows. Een aandachtig toeschouwer zou mee. Hun positie was, zowel geogra- misschien, hoewel-met enige moeite, fisch als spciaai, de beste positie van ecu gelijkenis kunnen bespeuren tus- allemaal, de plaats in het midden, sen de eerwaarde Bartlows aan de Wo, en daar 2e geen verlangen naar ui- muur en de rijpe vrucht van hun hu- :riP ciïir ^PeacSclT~*T?i?La^Sa- te/sten hadden' waren °P welijk, die nu en reeds gedurende ra PnCaThè?^ Ann-rm aoiil- n,f 26 zoucle" cr Iroisop zijn geweest, een kwart.eeuw. de vromv van.Ed- aa,V I» nnrhnu^f^f r,?n<,«n als zC, ei' ook maar een moment over mund Peacock was. Groot en met een Stóf llX,tewüKÏÜ 5,"IS- «"Salrtl»®. zekers., statigheid In haar houding, voor'tiid een vriendeliïke voorzienig „Goeie morgen, kinderen," zei me- was rij op middelbare leeftijd nog heid hen het leven R vi-ouw Peacock, die de kamer binnen knap als energiek: donkere Zij woonden in het groene midden kwam zeilen, op de voet gevolgd door a8e.n; donker, haar, een besliste uit- van Engeland niet verontrust door een Srote, zilveren theepot, die als drukking, een zigeunerachtige temt politiek en onbewogen door berichten een' zinnebeeld van. staatsie werd ge- en een slank uit 't buitenland on zii accenteerden dragen door Jenny, het kamermeisje, «oor de geboorte van haar kuideien, zonrler meer de wereid dTe rij nS ingetogen en eerbiedig met haar vreemd genoeg, niet geleden had De elkaar en hun ouders deelden. In hun mutsje en schort, Het meisje was Eu- enige van haar dochters fcopliaar dromen en dagdromen, hun rooskleu- phemva gedoopt, maat mevrouw Pea- £ck. en wel op eew bijna komische rige verwachtingen en vage angsten ?ock achtte die naam ongepast voor w»Jze, was de oudste, Julia, die pas ÏAmatlH i r, I-i Q T- nn,iliA a„ rli nV, n-i Ontï Pil t.Willtil? 1331* WflS ^GWOldCIl. wa<? ieder van de drie een aoarte iemand in haar positie en daar baar arj,e f" twintig jaar was persoonlijkheid, met een eigen ka- gezond verstand en haar aangeboren en g.edre*. rakter; maar zodra zij samen waren, vnendenjkheid haar beletten de ge- zoals nu. terwijl zij gedrieën de ont- vroomen van ae hogere standen na te bijtkamer binnenkwamen maakte "riggs f® dopen, had ven door dochteiiijke bewondering was JuLia een getrouw spiegelbeeld van haar moeder geworden, die haar beid, Jenny te noemen. „Goeie morgen, mama," meningen overnam en charmant bloosdevan genoegen, wanneer vreemden op de fysieke gelijkenis tussen moeder en dochter wezen. Zij was inderdaad „moeders trots", al tijd vol ijver om haar moeders wil wet te doen zijn in de gemoederen van Sara cn Catherine en ze was zeer *n warme, hoewel onbewuste, familie band. Zij hadden een moeder die hen „Goeie morgen, mama," zeiden de regeerde, een vader die voor hen meisjes in koor. werkte, dienstboden die hen bedien- „We zullen niet wachten," kondig den en zij konden zich niet voorstel- de hun moeder aan. „Je vader is len dat de omstandigheden ooit an- niet goed in orde. Ik houd hem in ders waren geweest, of anders zou- bed- Catherine!" den worden. God was in Zijti hemel, Op Catherine, als jongste, rustte de ge"chbkt ivanneeTdetcn soms Victoria zat op haar troon en alles in plicht en het privilege om het tafel- febeurde onverschilligheid of zelfs de hele wereld was zoais het hoorde, gebed .te zeggen. Naiuurlijk waren er hier en daar „Wij danken U, .Heer.'voor spijstoonden Want deze^onEere^neisies slechte mensen, atheïsten.overtreders en drank die- wij zullen ontvangen. -- g van de wet en zo: er waren arme Amen." mensen, die niet genoeg te eten kre- De gebogen hoofden richtten zich gen; en ergens, ver weg in vreemde op. Vingerdoekjes werden uit hun werelddelen waren de ongelukkige ringen getrokken en opengevouwen. .heidenen van allerlei kleur, waar ze Het ontbijt begon. De zon, die'door na niet te a^QV(,n dat 7is fïoch'ers voor moesten bidden; maar deze drie de brede schuiframen die op de straat van hun warPn. h\ hadden caiegoneen vormden geen ernstig mtzagen viel, deed het zilver en por- probleem. De armen werden voor het selein op de tafel en het buffet glan- ai i gemak in twee klassen verdeeld: de zen. verhoogde de blankheid van het brtdn ha'-ir^n hhnw»'ntf»h' tprwiil brave armen die ie .kon gaan opzee- tafellaken, liet de kriataUen luaters CrtifeS noe Schter%?£ met teint van melk en bloed en ogen wier vooral Catherine die pas twintig geworden, waren stoutmoedig en ge-, neigd tot onafhankelijkheid, in zo verre dat mogelijk was in een streng geordende wereld: het was soms bij van hun moeder waren. Zij hadden niets van haar donkere type: Sara was tamelijk licht van teint met ken en een beetje kon helpen, en de slechte, die je liefst moest vergeten. En dan had je natuurlijk nog de rij' op de schoorsteenmantel fel schitte- en verguldde de omtrekken van ïevëndige'e^achtige^lanB ala'wur «us ««"j- ®®n paar oronMn paardengroepen, jn spiegelend water goed bi'? de w»r- ken: mensen met. titels en grote land- die steigerend de grote marmeren me kleur van haar haar nsipn Sara goederen, druk bezig de door God in- klok flankeerden, vóór de grote spie- had een rond cre2ioht en een góed fi- gestelde orde te steuneb. Ook zij wer- gel op de schoorsteenmantel Van de fuSr* Ciffiw We tenSdl? met den, zonder jaloezie, zonder meer andere rose gebloemde wand keken fijner gemodetleerde trekken: ze wa- aanvaard. grootvader en grootmoeder Bartlow ,r:n beiden een paar centimeter klei. De Peacocks beschouwden zich niet in ahornhouten lijsten zelfbewust de ner dan ^un zuster# als rijk, maar ze waren in goeden kamer in alsof zij hun goedkeuring doen en daar waren zij heel tevreden hechtten aan. het opgewekte huiselij- wordt vervolgd)

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Parool / De Schiedammer | 1959 | | pagina 1