D'
NIEUW-GUINEA
kind uil
een ver
en
begaafd gezin
Op bezoek
Eindelijk
van die hoest
af!
V
J
CAROL
Kerk te koop
in Arnhem
SPROETJE SPARKS Yl* dooF FRANK OODWI
-
Schepen uit VS
i naar Duitsland
ABDIJSIROOP
Op Foreign Office
Weer gesprek
over Singapore
2
1\
Delfts burgemeester j
weer op wereldreis
DE DÖCHTEES VAM
MEVBOUW PEACOCK
Donderdag 12 fehr. 1959
E op zichzelf reH^iijlee eis, dat Nieuw-Cu ine; „uit de ijskast" wordt
gehaald, verliest niet weinig aan betekenis door de bepcktheid
van de mog» liikheden. Op het ogenblik vertoeft minister Soebandrio
in Australië, en al neemt de regering le Canberra wel een zekere
reserve jegens hem in acht. ze kan toch niet over bet boofd zien dat een
goede buut beter is dan een verre vriend. Ue Australiërs hebben even
weinig reden om verheugd ie zijn over de cang van zaken in Indonesië als
de Nederlanders; doch de wenselijkheid met Djakarta op enigszins drage
lijke voet te blijven, blijft er onverminderd om bestaan- Dat dit foi? een
grens -stelt aan de Australische bereidheid om op Nieuw-Guinea met de
Nederlanders samen te werken zal men zich in ons land dftn ook bij voort-
during bewust moeten zijn.
Wie zegt. dat Australië liever Nederlanders riet in Westelijk Nieuw-
Guinea dan Indonesiërs, beef» zonder twijfel gelijk. Het grote eiland ten
noorden van bet Australische vasteland is een beschermende gordel tegen
.Aziatische aspiratie»; en bet lijft voor de hand, dat de Nederlandse souve
reiniteit voor deze functie «ren betere waarborg is dan dc Indonesische. Her
zou echter onjuist ?ijn om aan te nemen, dat Australië tor elke prijs over-
draoh't-dér, souvêrefniteit aan de regering te Djakarta wenst tegen te gaan
Men hprirtnere zich daarvoor maar eens. de rol. die Australië heeft vervuld
in hét geschil tussen Nederland en de nog niet erkende republiek Indonesië
De souvereiniteh. die Australië wenste voor deze republiek, maakte bij
Kieuw-Guinea geen.halt.: -
Het wa? dan ook volstrekt geen Australische invloed welke maakte, dat
Nieuw-Guinea buiten de Bouvereiniteitsoverdradit bleef. Het verhaal is over
bekend: minister Van Maarseveen ivenste voor Nieuw-Gütnea een (voor
lopige) uitzondering omdat hij bang was. anders zóveel K.V.P.stenrmen in
de Tweede Kamer te verliezen, dat de vereiste tweederde meerderheid niet
■werd gehaald.
TAAR onze mening moet dan ook de kans, dat Westelijk Nieuw-
Guinea een soort Nederlands-Australisch condominium wordt, als
tamelijk wel uil gesloten worden geacht. Australië wil Nederland*
op allerlei gebied tegemoetkomen, maar de bereidwilligheid tot;
samenwerking zal ongetwijfeld eindigen daar, waar Australië'er van kan
worden verdacht, verplichtingen voor het onder Nederlandse souvereiniteit
staande gebied op zich te nemen. Er i« een aantal jaren geleden door Neder
landse staatslieden wel eens gedacht- aart een gemengd Nederlands-Irtdone-
«sch bcstuuT over Nieuw-Guinea- Het was een belangwekkende figuur ge
weest, die echter een droombeeld is gebleven. Dat een Nederlands-Austra
lisch bestuur in oog.sterkere mate is gedoemd.een droombeeld te blijven,
is een gevolg van het féit. dar Australië zich zoiets met het oog op zijn
internationale positie eenvoudig niet kan veroorloven.
Natuurlijk blijft er in theorie de mogelijkheid, dat Westelijk Nieuw-
Guinea mandaatgebied van de V.N. wordt. Degenen echter, die met inter
nationale zaken een weinig op de hoogte zijn, weten .wel hoe verdwijnend
gering deze mogelijkheid is. Het is Nederland tot nu toe gelukt, in de V.N.
voldoende steun voor zijn standpunt te behouden; maar het is niet te zien.
hoe een genoegzaam aantal staren bereid zou zijn, .aan de aanwijzing van
Westelijk Nieuw-Gtjinea tot mandaatgebied boven de souvereiniteiteover-
dracht aan Indonesië de voorkeur te geven. Nederland dankte zijn succes
aan het feit. dal her duidelijke rechten tegenover de Indonesische aanspraken
kon doen gelden. Als Nederland zijn rechten prijsgeeft, dan blijft eigenlijk
alleen de Indonesische oplossing over. Er komt hier nog bij, dat Hammars-
kjöld er totaal niets voor voelt, dat de organisatie der V.N. nog verder dc;
last on de zorg van mandaatgebieden op zich neemt. Deze organisatie, zegt'
hij, moet er zich voor boeden, voor „koloniale mogendheid** te worden uitge
kreten,
DE eerlijkheid gebiedt, deze dingen duidelijk te stellen, zoals de
eerlijkheid ook gebiedt, de hoge kosten, de beperkte mogelijk
heden en do aanzienlijke risico's van Nicuw-Guinea met open
hartigheid onder ogen te zien. Souvereiniteit betekent in de eerste
plaats: verdediging tegen aanvallers. Het is onmogelijk, de souvereiniteit
te dragen en tegelijkertijd de militaire consequenties daarvan niet te aan
vaarden.
Er zit in de strijd,, die in de huidige verkiezingstijd meer nog dan te
voren over Nietiw-Guinea wordt gevoerd, een flink stuk onwezenlijkheid,
hierin bestaande, dat veel wordt getwist over de wenselijkheid, dit gebied
kwijt te worden op een andere maaier dan overdracht aan Indonesië, terwijl
de mogelijkheden daarvan al e tamelijk wel illusoir moeten worden aange
merkt. Het gebrek aan verlangen tot overdracht aan Indonesië op dit ogen-;
blik'kunnen wij.zeer wel begrijpen, maar het is billijk er de aandacht op te1
vestigen dat het standpunt inhoudt, dat Nederland geen kans heeft zich uit]
Nieuw-Guinea terug te trekken. j
Degene, die dit 0.1. enige alternatief afwijst, ontkomt, niet aan de er-]
kenning dat de dingen in Nieuw-Guinea zo goed mogelijk verder moeten 1
gaan. Het is niet mogelijk, tegelijkertijd aan de opbouw van het gebied en
zijn bevolking te "werken en aanstalten te maken om zich terug te trekken, j
De dingen moeten eerlijk onder de ogen worden gezien, hetgeen geloven
wij op het ogenblik niet in alle opzichten geschiedt.
£-
HET is moeilijk iets nieuws banden met hem.
te schrijven over haar, Beynen herinner
waar er al zoveel en voortref- ik mij goed uit
felijk over haar is geschreven, mijn prille jaren.
Ik heb de gedenkboeken over Ik vind in deze be-
liaar en die, waarin zij een be- g=er 'tr "Iw, "die "K?'
langrijke rol speelt, doorgebla- der teruggrijpt en ook
derd en kwam daarbij onder de Uvcn Sd i?"
indruk van het veelzijdige Slechts af en toe sprak
beeld, dat ik er aantrot Deze 2'j hierover, Haar
-. -ouderlijk huis was be-
beschrijvmgen beginnen van- pa8ld verlicht to mw-
zelfsprekend meestal met het mor,. Vooral, als men
ogenblik van haar huwelijk i,cf FeTt81 dm Y'kicm"
met vader; soms vermelden zij hoven in Duitsland
ook iets uit de maanden, die ^Lve
01 meer ten achter
daaraan voorafgingen, welke zij waren bij de §cwone
besteedde om diepgaande en maatschappij. Dit thuis
praktische kennis op te doen was z'J-n !Jd *on 5 ag
In VV'aideck met toewijding
imaginatie. Ja. zij was de ziel van J
alles zolang baar gezondheid dit toe
liet.
Grcte zorg besteedde zij aan de j
opvoeding en het ouderwijs van haar'
kmdcren, dat huison cenv ijs was.)
Door omstandigheden reisri«n mijn
grootouders veel. Steeds gingen dan
tie leraar en de gouvernante mee.
Herhaaldelijk had het vertrek veel
van een verhuizing, omdat de reis
maanden zou duren on naar ver
schillen do landen zou gaan. Men
stelle zich voor. hoeveel kansen tot
ontwikkeling deze kinderen kregen;
zo vaak op reis en ouders, die steeds
een open buis hielden en contact
zochten en vonden met interessante
mensen
NATUURLIJK hebben de kinde
ren niet één leraar cn gouver
nante gehad; verschillende leraren
werkten mee aan hun opvoeding.
Binten hun gewone onderwijs volg
den zi) Ook cursussen; verder lazen
zij zelfstandig graag en veel. Allo
kinderen droegen het stempel van
deze opvoeding cn hebben later
daarvan de vruchten-, geplukt Met 1
welke van hen men ook samen was.]
altijd trad dit knap onderlegd zijn,
en hun aangeboren cultuur san dei
dag.
De begaafdheden van de dochters
zijn zeer verschillend geweest; de
een blonk uit in kennis en zin voor
wetenschap, en studie; de andere
weer paarde ben helder verstand aan
zin voor doelmatigheid en een op de
praktijk gerichte fantasie;
Reeds jong deden de dochters .wat
wij nu maatschappelijk werk zouden
noemen. Ook werkten zij praktisch
in het huishouden mee.
Moeder had als jong mei-sje veel.
plezier in tekenen en schilderen en
(Advertentie I.AIJ
Ik begon al ce den
ken, dat die hoest
nu eenmaal bij mijn*
gestel hoorde. "Neem
toch eens Abdijsiroop"
zei een kennis, "die
zuivert je luchtwegen
en daar gaat het om".
En ja hoor, eerder dan ik
dacht was 't afgelopen met die plaag!
voor. Grootvader nu<et
omtrent haar nieuwe volk en zeer nelezen geweest
vaderland en om de Neder- gj
landse taal te Ieren. Zij deed gaven op haar plaats
dit onder leiding van de heer ëew®®-st rijn *e midden
n ,«,r j t ti,,. van ccn grote Omgc-
Beynen. Moeder onderhield tot ving. zou zeker daar
aan zijn dood vriendschaps- °°n taak hebben kun-
r nen vervullen. die
energie en veelzijdig
heid van haar zou
hebben gevraagd. Zij
vervulde haar plichten
tegenover haar volk
Prinses WlUielmtna at3 fcjnd fn haar
ponywagen; een foto uit 1887.
(Uit: „tVDhelmina; een levensgeschie
denis (n foto's". Ui tg. De Bezige Bij)
ALMELO. De familie Terhor&t
kreeg uit Ethiopië bericht, dat hun
28-jarige ongehuwde zoon G. Ter
horst in Wonji, waar hij voor de
Kon. Machinefabriek Gebr. Stork en
Co als monteur werkte, is veronge
lukt. De juiste toedracht is nog niet
bekend.
(Advenentte f-M->
1 «n pijn weg-
j wrijven met
1 DAHPO
j BONN De Westduitse vloot
krijgt nog vijf torpedojagers te leen
van de Amerikaanse „mottenballen
I vloot". Het voormalige Amerikaanse
schip „Anthony" vaart reeds bij de 1 talen.
kreeg daar ook les in. Enige oude
schetsboeken van haar bezit ik nog.
Zjj had veel belangstelling voo r
kunst en heeft tot óp hoge leeftijd
getekend met de naald, waarmee zij
haar gevoel voor lijn tot uitdrukking
bracht, Zjj tekende vooral veel
bloemen,-
Dat Zu jong voor haar jaren ont
wikkeld Was, bewijst een brief 'die'
ik. bezit van toen zij ongeveer'tien
jajar was,* Dit is een brief met zake
lijke inhoud, geschreven in opdracht
van mijn grootmoeder.
\7aNUIT haar ouderlijk huis leer-
v dc zij het praktische leven van
alle dag werkelijk kennen, aan wel
ke kennis zij later veel gehad heeft.
Dit had ze voor op mij. die. omdat ik
op grond van toen onwrikbare con
ventie in een kooi moest opgroeien,
dis longere niet de gelegenheid had
in aanraking te komen n*.el het ..ge
wone lever.".
Arolsen,- het slot- en zijn omge
ving. hebben een eigen bekoring er:
Westduitse bemanning in Charleston. I Waldeck .met zijn velden en uitge-
De overige vier zullen met tussen- J strekte bossen, zijn ravijnen, bergen
pozen overgedragen worden totdat f en glooiingen en zijn opwekkend
het programma op 15 april I960 vol- J klimaat eveneens. Het landschap is
tooia zal zijn. J geheel anders dan dat van Het Loo.
De schepen zijn allen e<m
uit de Tweede Wereldooripg. Voor plak.3c is f f*" f\JL -M'
het lenen hehoeft niets betaald te
worden, maar de Duitsers moeten
zelf de kosten van modernisering be-
Dc 23 generende bestanddelen
lassen het slijm op en verjagen
de ziektekiemen.
- (AKKER SIROOP)
(Van onze correspondent)
ARNHEM De Ned. Hervormde
Koepelkerk op de Jansplaats ie Arn
hem is te koop. Zij heeft haar be
tekenis voor de eredienst verloren na
de Grote of Eusebiuskerk zover her
steld Is, dat er weer regelmatig dien
sten in worden gehouden.
Het gebouw, in neo-klassieke stijl,
dateert uit 1839. Het heeft toen
ƒ52.000,— gekost, werd verschillen
de malen gerestaureerd en staat op
de voorlopige lyst van Monumenten
zorg.
Over de toekomstige bestemming
van het gebouw is nog niets defini
tief bekend. Onder de gegadigden
bevinden zich kerkgenootschappen en
zakenlieden. Ook is het niet uitge
sloten, dat de gemeente het aan
koopt en wel om het af te breken
teneinde de parkeerruimte op het
pleintje te vergroten.
OB ZOCr,SÜ - rElvroo!v$~€Ll!S'e W.V D£ KOY,
AFSCHUWELIJK
14 DENK. 3AT HU
ZE /VET EEN
eOTOTOEST
MWnr
IMDfcKDA
ireden
ZOU JE
ZIN HEBBEN O/vv
VANAVOND BIJ WIE THUIS
E KOMEN ETEN, CAROL?
IK WOON CWGEVÉER
VEERTIS KILOMETER
&U1TEN LONDEN
EEN GEZIN VAN VIJF
23-2.
aan de V.S., daarna gaat hij naar Ja
pan en tenslotte keert hij via India,
waar hij ook enige dagen zal vertoe
ven, naar Nederland terug.
I De reis van de heer De Loor duurt
RIO DE JANEIRO De carna- j ongeveer drie weken. Voor de „Mo-
valsviering heeft in Brazilië aan 2? relc Herbewapening" maakte hij al
mensen het leven gekost. Talrijke j eerder grote reizen door Amerika en
plekje is waaraan men zich hecht. 1 Azië.
LONDEN. De Nederlandse am
bassadeur te Londen, baron A, Ben-
tinck van Schoonheien heeft woens
dag een bespreking gehad met de
Britse minister van Buitenlandse
Zaken Selwyn Lloyd.
Naar. "verluidt/ is; dit een voortzet
ting van het overleg inzake het Brit.
se -besluit tót-inkrimping, van; lan
dingsrechten voor de.KEM te Singa
pore van 2 tot. I vlucht- per - week,
dat op 28 februari van kracht wordt.
Ook zou de levering van. Britse
vliegtuigen aan Indonesië ter sprake
zijn gekomen. Inlichtingen over de zoais dat gaat
i-i - Hij zet een groot landschap op de
j ezel weer zo'n zorguittdip in beeld
j gebrachte hankering mar een aards
I paradijs in omecrkeüjfc licht.
„Toch komt daar een dame op me
af met een jotigetje aan d'r hand,"
vervolgt hij. Zo'n kleine stuipekop.
JMeneerzegt dat mens. „Ik heb
dat portretje gezien en dat vind ik
20 ?nooi wilt V mijn zoontje
Delft, de heer D. de Loor, maakt n^f- schilderen?" Toen zeg ik: „Me
thans, wederom op uitnodiging van yronw, wie ik schilderen teil kies
de „Morele Herbewapening", een we- j teel uit." En toen zegt dat
reldreis. Eerst brengt hij een bezoek
C'VEN buiten het' dorp woont
de schilder al 'vele jaren in
een wit afgebiesd fin-de-sieclc-
huisdat aan de achterzijde uitkijkt
op de IJsel. Hij is al over de zeven
tig, maar hij loopt als een vorst op
straat, statig, rechtop en zeer zeker
van zijn zaak. Want de artistieke
tioijfels liggen nu wel definitief
achter hemHij maakt vaak „een
ïeufc sefulderytje" en soms „een mooi
ding", maar als 't licht slecht is wordt
't niks. C'èst tout.
„En je mot zin hebben," zegt hij
als ik met hem opwandel. ,Jlla ik
geen irin heb, dan werk ik niet. ZJc
had laatst een vent bij me, die bood
me vijf miel voor iets. Maar ik had
geen zin. Ik heb 'm doorgestuurd
naar een broodschilder."
Hij praat met een schorre, door
veel roken en drinken geraspte stem
1 en zijn woordkeus is principieel wat
i onbehouvien. zoals bij veel schilders.
1 Misschien jokt hij' een beetje over
j»aUe miclien, die hij telkens weer af-
J uiijst bij gebrefc aan zin, maar de
sfeer van vrijheid, die hy mee-
draagt, is indrukwekkend echt en
stamt uit een lijd toen de artiesten
nog.zo waren,
In zijn huisvinden we zijn vrouw,
klein, grijs en geduldig in de achter-
Kamer. Door vele ramen kijk je
hier op de IJsel, een schoneonge
disciplineerde rivier, die telkens on
nodige bochten maakt en 't vertikt
binnen zijn oevers té blijven.
„Mooi," zeg ik beleefd en van har
te.
„Wat?" vraagt hij.
Ik toijs naar de rivier en hij haalt
zijn schouders op.
..Ik heb de pest gekregen aan die
IJsel," zegt.hij. „Ik heb 'm te veel
geschilderd, denk ik. Telkens weer
kwamen kerels hier. Van de een of
andere fabriek. „Ja meneer, dc di
recteur jubileert en nu hadden we
gedocht, een mooi kijkje op de
IJselAis cadeau, begrijp je?"
Gemelijk kijkt hij naar buiten.
,J.n vroeger jaren gtng ik er tel
kens weer voor zitten," vervolgt hij.
„Hup, weer een IJsel. Toen had ik
mijn atelier nog in deze kamer. Nou
zit ik voor. Al dat kijken is niks.
Ja, je moet teel kyken, natuur lij Jc.
't Verandert allemaal onder je han
den van kleur."
Het atelier aan de voorkant ziet
Uit op de rijksweg. Er is alleen
maar verkeer te beleven. Telkens
tt'eer dezelfde, gele autobussen. En
in vliegende vaart langsdenderende
vrachtkastelen, die het huis doen.
sidderen van schrik.
„IJsefs doe ik niet meer," zegt hy.
„Ik schilder nu «it mijn geheugen."-
En dan laat hij mij zijn recente
productie zien, die hij hier, met
zijn rug naar de schilderachtige wer~
gelijkheid, bijeengepenseeirf heeft.
Het zijn grote, bijzonder doorwerkte
landschappen met. hoge bergen,
woeste stromen, duistere grotten en
venmllen kastelen.
,-Waar is dat nou?" vraag ik dom,
bij het eersfe doek,
„Waar? zegt h(j. „Nergens. Overal.
't Is icat ik me herinner. Een beetje
Griekenland. Een beetje Italië. Een
scheutje Sclunarrusald. Allemaal
door mekaar. En dan, wat je soms
droomt 's nachts
Hy kijkt verliefd near het doek.
„Ze lusten 't niet," stelt h(j klinisch
nasi. „Ik heb er een pnar hangen
op möa tentoonstelling in de stad,
maar nee. Ze willen IJsels."
Hij haalt het volgende schilderij.
,',lk heb daar op die tentoonstel
ling ook een portretje hangen van
een, kind," zegt hij, „Een klein schil
derijtje. Een mooi schilderijtjeHeb
ik Vroeger eens gemaakt. Goed, by
de opening, toen waren er allemaal
nnh die autorietiten en notabelen,
bespreking werden echter niet -
strekt.
DELFT De burgemeester van
mens weer: „Ja meneer, maar ik
bedoel het eigenlijk als een opdracht
en ik wil er goed voor betalen." Nou,
ifc keek dat jongetje nog eens aan en
ik zei; „Nee, ik doe het niet. Ik
vind 't geen aardig kind."
Met naïeve ogen kijkt hij me'aan.
„Wil je teel geloven, man," zegt
hyr.„Ze was nog aardig beledigd."
KRONKEL
WOMfctN
TOt nflflE
DEÜtortft
HEM ZmR
lUtT&tRljDtftMil
HÉfc tttftf ER
DAf 20 ZÊLf-
MO0RD2IJM!
MAAR VAHAVOND KIM JtHD
DUlü ZJÊM...lk0tRUD neM
GIJ OtRUtftROEMÖriSrflATlÊ
HA fljfil
ItV&tN tCKI
BENIEUWD
Pt AAR /V #£7 HALF-
IAAT GAUW
X/KK£R
(S VAR HUN
TOCHTBV
u/eni>cNZy
e&sreRovm-
VA LldNOOQR €SN
tf£V/6 (WÜEER.
AfSER &J£RKl*rA£it'v
iSVkV'166 $gfJ<Ji,lRA\'£>JcS OP?>E GOLV&f.
zy VUJCRrT£R NAAR. t>EJACHTHAVEN..
kick vcrlccr HerevGviu/mr cn
KRREG t>£ Gf£K ZV// HCXKTP.
H>' MSTAtCTEEN VAN N/ETS RiEGR
<5V TUME10£ OVERBOORD..! DE BOOT
SWeGOH..,*
im CERA1S BUtUTT
ke tafereeltje; zelfs in de hemel,
meende mevrouw Peacock, moest het
een voldoening voor hen. zijn dat hun
dochter'; hen in'vroom en eerbiedig
aandenken hield. De ruimte boven
het buffet wérd ingenomen door een
gravure'naar Landseers. De vosmer-
rie u-ordt beslogen- Het pendant De
trouwste vriend vah de oude schaap-
herder hing ergens anders, in de zit
kamer' van de meiden. Ze kwamen
beide uit het huis van, de Bartlows.
Een aandachtig toeschouwer zou
mee. Hun positie was, zowel geogra- misschien, hoewel-met enige moeite,
fisch als spciaai, de beste positie van ecu gelijkenis kunnen bespeuren tus-
allemaal, de plaats in het midden, sen de eerwaarde Bartlows aan de
Wo, en daar 2e geen verlangen naar ui- muur en de rijpe vrucht van hun hu-
:riP ciïir ^PeacSclT~*T?i?La^Sa- te/sten hadden' waren °P welijk, die nu en reeds gedurende
ra PnCaThè?^ Ann-rm aoiil- n,f 26 zoucle" cr Iroisop zijn geweest, een kwart.eeuw. de vromv van.Ed-
aa,V I» nnrhnu^f^f r,?n<,«n als zC, ei' ook maar een moment over mund Peacock was. Groot en met een
Stóf llX,tewüKÏÜ 5,"IS- «"Salrtl»®. zekers., statigheid In haar houding,
voor'tiid een vriendeliïke voorzienig „Goeie morgen, kinderen," zei me- was rij op middelbare leeftijd nog
heid hen het leven R vi-ouw Peacock, die de kamer binnen knap als energiek: donkere
Zij woonden in het groene midden kwam zeilen, op de voet gevolgd door a8e.n; donker, haar, een besliste uit-
van Engeland niet verontrust door een Srote, zilveren theepot, die als drukking, een zigeunerachtige temt
politiek en onbewogen door berichten een' zinnebeeld van. staatsie werd ge- en een slank
uit 't buitenland on zii accenteerden dragen door Jenny, het kamermeisje, «oor de geboorte van haar kuideien,
zonrler meer de wereid dTe rij nS ingetogen en eerbiedig met haar vreemd genoeg, niet geleden had De
elkaar en hun ouders deelden. In hun mutsje en schort, Het meisje was Eu- enige van haar dochters fcopliaar
dromen en dagdromen, hun rooskleu- phemva gedoopt, maat mevrouw Pea- £ck. en wel op eew bijna komische
rige verwachtingen en vage angsten ?ock achtte die naam ongepast voor w»Jze, was de oudste, Julia, die pas
ÏAmatlH i r, I-i Q T- nn,iliA a„ rli nV, n-i Ontï Pil t.Willtil? 1331* WflS ^GWOldCIl.
wa<? ieder van de drie een aoarte iemand in haar positie en daar baar arj,e f" twintig jaar was
persoonlijkheid, met een eigen ka- gezond verstand en haar aangeboren en g.edre*.
rakter; maar zodra zij samen waren, vnendenjkheid haar beletten de ge-
zoals nu. terwijl zij gedrieën de ont- vroomen van ae hogere standen na te
bijtkamer binnenkwamen maakte "riggs f® dopen, had
ven door dochteiiijke bewondering
was JuLia een getrouw spiegelbeeld
van haar moeder geworden, die haar
beid, Jenny te noemen.
„Goeie morgen, mama,"
meningen overnam en charmant
bloosdevan genoegen, wanneer
vreemden op de fysieke gelijkenis
tussen moeder en dochter wezen. Zij
was inderdaad „moeders trots", al
tijd vol ijver om haar moeders wil
wet te doen zijn in de gemoederen
van Sara cn Catherine en ze was zeer
*n warme, hoewel onbewuste, familie
band. Zij hadden een moeder die hen „Goeie morgen, mama," zeiden de
regeerde, een vader die voor hen meisjes in koor.
werkte, dienstboden die hen bedien- „We zullen niet wachten," kondig
den en zij konden zich niet voorstel- de hun moeder aan. „Je vader is
len dat de omstandigheden ooit an- niet goed in orde. Ik houd hem in
ders waren geweest, of anders zou- bed- Catherine!"
den worden. God was in Zijti hemel, Op Catherine, als jongste, rustte de ge"chbkt ivanneeTdetcn soms
Victoria zat op haar troon en alles in plicht en het privilege om het tafel- febeurde onverschilligheid of zelfs
de hele wereld was zoais het hoorde, gebed .te zeggen.
Naiuurlijk waren er hier en daar „Wij danken U, .Heer.'voor spijstoonden Want deze^onEere^neisies
slechte mensen, atheïsten.overtreders en drank die- wij zullen ontvangen. -- g
van de wet en zo: er waren arme Amen."
mensen, die niet genoeg te eten kre- De gebogen hoofden richtten zich
gen; en ergens, ver weg in vreemde op. Vingerdoekjes werden uit hun
werelddelen waren de ongelukkige ringen getrokken en opengevouwen.
.heidenen van allerlei kleur, waar ze Het ontbijt begon. De zon, die'door na niet te a^QV(,n dat 7is fïoch'ers
voor moesten bidden; maar deze drie de brede schuiframen die op de straat van hun warPn. h\ hadden
caiegoneen vormden geen ernstig mtzagen viel, deed het zilver en por-
probleem. De armen werden voor het selein op de tafel en het buffet glan- ai i
gemak in twee klassen verdeeld: de zen. verhoogde de blankheid van het brtdn ha'-ir^n hhnw»'ntf»h' tprwiil
brave armen die ie .kon gaan opzee- tafellaken, liet de kriataUen luaters CrtifeS noe Schter%?£ met
teint van melk en bloed en ogen wier
vooral Catherine die pas twintig
geworden, waren stoutmoedig en ge-,
neigd tot onafhankelijkheid, in zo
verre dat mogelijk was in een streng
geordende wereld: het was soms bij
van hun moeder waren. Zij hadden
niets van haar donkere type: Sara
was tamelijk licht van teint met
ken en een beetje kon helpen, en de
slechte, die je liefst moest vergeten.
En dan had je natuurlijk nog de rij'
op de schoorsteenmantel fel schitte-
en verguldde de omtrekken van ïevëndige'e^achtige^lanB ala'wur
«us ««"j- ®®n paar oronMn paardengroepen, jn spiegelend water goed bi'? de w»r-
ken: mensen met. titels en grote land- die steigerend de grote marmeren me kleur van haar haar nsipn Sara
goederen, druk bezig de door God in- klok flankeerden, vóór de grote spie- had een rond cre2ioht en een góed fi-
gestelde orde te steuneb. Ook zij wer- gel op de schoorsteenmantel Van de fuSr* Ciffiw We tenSdl? met
den, zonder jaloezie, zonder meer andere rose gebloemde wand keken fijner gemodetleerde trekken: ze wa-
aanvaard. grootvader en grootmoeder Bartlow ,r:n beiden een paar centimeter klei.
De Peacocks beschouwden zich niet in ahornhouten lijsten zelfbewust de ner dan ^un zuster#
als rijk, maar ze waren in goeden kamer in alsof zij hun goedkeuring
doen en daar waren zij heel tevreden hechtten aan. het opgewekte huiselij-
wordt vervolgd)