GEVAREN IN FRANKRIJK
SS!
s
CAROL
DAY
Toekomst
Donderdag 26 februari 1959
Driehonderdduizend
Japanners staken
Godert Colmjon
licht in een
duister drama
Als ill
'g 's nachts
'uV hoest
AgBiJSIIgOgPggg
Kijkers-mening:
„Oervérveïend en
zouteloos"
Vijf vragen aan
Erich' Kastner
IHJiilililIl
Vanavond
Radio
Tele v
oor FRANK GODWIN
m
rtivlR ij
Koningin bij
Boekenfeest
.Het l'V-thcatcr
pre.scntccjr
volgende week
Spoorwegstaking in
Mexico
jGENÏÉI; RUSTIG VAN EEN BORREL
13
SE DOCHTERS VAN
MFVROUW PEACOCK
ER. waren in de vroegere jaren bernepsnieuwjaarswensers, die voor de
njpnj-en nrn hel zó te zéggen een zak vol goede wensen uitschudden;
zij gingen daarna, hun? weegs, en niemand dacht er aan. het hun
kwalijk te nemen, wanneer van die wensen nu juist het meeste niet
•in vervulling ging. Snms lijkt het on» toe, dat de Fransen dë-Caolle ook zien
ais een nieuwjaarswenser, maar dan één die er voor moet zorgen dat hun
veJe. wensen uitkomen ook. Het is misschien weJ waar, dat de GauIIc in feite
helemaal niét zoveel heeft beloofd: maar hij heeft ook niet tegengesproken
wat volgens andéren van hem viel te venvachten. En in elk geval weet hij.
dat hij met aan de macht is gekomen om op'zijn lauweren te rusten. Men
ziet iets vair hem tegemoet.
.Nieuwjaar is lang voorbij, reeds strijkt er iets als lente over het land.
maar met de voorjaarswind wordt ook het ongeduld merkbaar. Het oude
systeem is stuk. er zijn nieuwe verhoudingen geschapen; nu wordt het ge
leidelijk toch tijd. dal het land merkt, dat de ningen vrolijker en eenvoudiger
Worden, Er móet weer glorie zijn zonder stoornis; er moet weer eerbied
zijn voor Frankrijk, zonder vervelende consetjuentics; er moet welstand
zijn zonder hoge belastingen eh begrotingstekort. Kortom, er moet zijn
al wat een nieuwfaarswenser maar kan uitvinden; en zo zoetjesaan zouden
de Fransen, die zo braai een ander politiek jasje hebben aangetrokken of
zo vlot de politiek aan anderen hebben overgelaten, wel eens wat willen
zien van de resultaten van.de.nieuwe stijl.
Ieder kijkt daarom verlangend, en allengs wat ongeduldig naar Colom*
bey-les-deiix-Kgliscji. waar de grote tovenaar woont, die het zoveel beter kan
dan de knoeiers van voorheen. Alen snakt er naar, hervormd te worden tot
goede burgers van de vijfde republiek, op eert plezierige manier natuurlijk.
Leve de GauJJe!, maar waar wacht bij op?
IN deze schertsende trant kunnen wij nog wel even doorgaan, doch daar;
door zouden wij misschien de ernst der dingen in Frankrijk geen
recht doen. Politiek is de toestand daar niet gunstig, ja zelfs geenszins
ongevaarlijk. Vorige zondag zijn er op enkele plaatsen tussentijdse
verkiezingen gehouden; het kenmerkendst van de uitslagen was niet, dat
de communisten hun verlies «eer gedeeltelijk inliepen, maar veeleer d
.onverschilligheid onder de kiezers, blijkende uit het feit, dat zo'n veertig
procent thuisbleef. Het is gemakkelijk genoeg om politieke partijen te
kritiseren, iets rvaarin de Fransen zeer uitmunten; doch het zijn toch ook
weer de partijen, waarop de democratie berust. Ongelukkig bet land zonder
politieke belangstelling. Het ie dan .ook de vlucht uit de verantwoordelijk
beid van honderdduizenden Fransen, die tot zorg stemt, de mogelijkheid ah
er door wordt geopend voor met-democratische figuren en groepen om zich
Paar voren te dringen.
Waar Frankrijk behoefte aan heeft, is een krachtige oppositie tegen de
lieden van het slag Debré en Soustelle, een oppositie ook die de werkelijk
heid onder ogen durft te zien: in Algerie en in bet eigen land. Er zijn wel
enkele figuren, die de kern zouden kunnen zijn van zo'n oppositie, maar ook
«u nog moeten zij gelden als generaals zonder leger. Oe communisten win
nen weer aan invloed als gevolg van de niet zeer billijke verdeling van de
aan het land opgelegde lasten; en de half-fascistische stromingen winnen
weer aan mscht, doordat bet in Algerie nog steeds niet opschiet en de
handhaving van de democratische vrijheden in Frankrijk het mogelijk
maakt, oplossingen te. opperen die de ultra's als regelrecht landverraad be
schouwen. !n mei zijn de parachutisten niet uitgeworpen, maar zij staan
nog altijd gereed voor het geval de Gaulle iri CoJQmbey-Ie&-deux-EgHse$
door de krachten van rechts zou worden gedegradeerd, van machthebber tot
ornament.
KOE groot zijp de kansen "van de Gaulle? Gering, als hij om welke
reden dan ook geen kans ziet tot hét voeren van een gedurfde
Algerijnse politiek. Het merkwaardige van zijn positie is. dat hij
vóór zo'n politiek nauwelijks steun kan verwachten van degenen,
die zich gaullisten noemen, en eveneens van een sterke en zelfbewuste oppo
sitie, die er immer? niet ts. Zonder fantasie en moed is in Algerië niets te
beginnen. De Gaulle zaJ met de rebellenleiders moeten praten. Bourguiba
en sultan Mohammed smeken er hem haast om en geven bij voortduring
haast ostentatief van hun vertrouwen in hem blijk.
Indien de Gaulle inderdaad wil praten, zal het. rechtse kabinet het hem
niet gemakkelijk, maken. Dat verlangt, dat de leiders van het bevrt.idings-
front met de fez in de hand en de witte vlag voorop in Parijs verschijnen.
En daartoe hebben deze leiders niet de minste reden. Ondertussen krijgen
de „colons" hun zelfvertrouwen erv vrijmoedigheid terug, Debré heeft dat;
kortgeleden in Algiers ervaren, zij het dan ook niet aan den lijve.
Het gezag van de Gaulle is intussen nog altijd wel zó groot dat, wanneer
hij vastbesloten doortast, Debré en Soustelle en de „colons" en de para
chutisten hem geen ad te. grote hinderpalen in de weg kunnen leggen. Maar
zoals .wij het zien is rijn gerij aan het verlopen. Gebeurt er niet gauw iets
Beslissends, dan is de'kans groot dat wat velen'nu nog als winst zien
vergeleken hij de toestanden en omstandigheden van de vierde republiek,
verkeert in het tegendeel. Want als de strijd in Algerie onverminderd voort
gaat, dan kan het haast niet andere of cr zullen ondemocratische middelen
nodig zijn om het land tot verdere opofferingen te dwingen on een pTestige-
politiek te handhaven.
TOKIO- In Japan zijn woens
dag 320.000 arbeider» in tie metaal-
bedrijven, de chemische industrie en
de mijnen voor 48 uur in staking
gegaan om aan looneisen kracht bij
te zetten.
Het algemeen vakverbond Soh-
jo'" dat deze staking heeft georgani
seerd, beeft bekendgemaakt dat er
00 vier en tien maart op grotere
schaal zal worden gestaakt, ais do
looneisen niet worden ingewilligd.
Het verbond, telt 3.500.000 leden.
AAN de oever van een rivier in
het Amerikaanse Midden-Westen
staat een houten huls, „Het huis van
mijn ouders", het door Willy van
Hem er t vertaalde en voor TV be
werkte toneelstuk van Robert An
dersen „AH summer long". De rivier
bedreigt het huis en als aan het eind
van een zomer het water stijgt en de
grond, waarop dit huis staat, aan
tast moeten de bewoners er van:
vaderf moeder, hun drie kinderen
met inwonende schoonzoon vluch
ten.
Het had gered kunnen worden,
maar de bewoners er van waren in
zichzelf verdeeld. De catastrofe die
zich üan het huis voltrekt, staat in
dit sombere en uitzichtloze verhaal
als symbool voor de ramp die zich
afspeelt in de schoot van dit gezin.
Geen. van hen is in staat het pro
ces van ontbinding af te wenden. De
vader (Jari (Retèlï niet, omdat hij in
dit huis de centrale figuur niet meer j
is. Het vaderschap, zijn pogingen tot
toenadering tot zijn zoons zijn nog
slechts loze grimassen. De slappe en
verdrukte moederfiguur (Péronhe
Hosang) is geen bindend element
meer, de dochter (Betsy Smeets)
heeft zich teruggetrokken in een
egoïstisch cocon. De beide zoons, de
oudste (Manfred de Graaf) en de
jongste (Godert Colmjon) moeten
hun eigen leven leiden, slechts steun
vindende, bij elkaar.
Zij. die in dit drama de elementen
met sociale binding vertegenwoor
digen - zij trachten het huis te red-,
den door een muur te bouwen -
kunnen het onbegrip, het egoïsme,
de lafheid, de gemakzucht en de
heerszucht niet doorbreken.
DE rol van de 13-jarjge zoon
Willy rustte gisteravond op de
schouders van een 15-jarige. Amers-
foortse jongen, Godert Colmjon. Hij
is in het stuk de centrale figuur cn
Advertentie l.M.)
neem ik een lepel
ABDIJSIROOP en
k— dan slaap ik rustig
zonder een kuchje."
Foto genomen tijdens een van de
repetities van het TV-stuk van gis
te ra\'ond: Het huis van m(Jn anders'*.
Willy (Godert Colmjon) en diens
broer Don (Manfred de Graaf) hebben
besloten te gaan breien. Onder toe
zicht van regisseur Willy van Hemert
oefenden zij zich. In deze moeilijke
kunst.
heeft, maar niet slechts hierdoor,
de aandacht' van de kijkers vast ge
houden. I» de handen van een kind
lagen hier alle kansen van welsla
gen of mislukken.
Het is gelukt, ver boven onze ver
wachtingen uit. Godert Colmjon
was bijna onafgebroken dit kind
Willy, dat opgroeit in een milieu
waarin het ongewenst is, dat het
ene moment opgaat in kinderlijke in
teressen en kinderlijk ruziet met
een buurmeisje, maar dat dan weer
ineenkrimpt voor een vader die
hem haat,
Nauwelijks minder zwaar cn even
geslaagd in hun opgaven waren de
anderen. Manfred de Graaf, als de
gehandicapte zoon' was levensecht en
in Jan Retèl hebben we hét sterkst
bewonderde dat hjj de vader niet:
slechts ais' bruut maar tevens als
een in diepste- wezen hulpeloze in
zichzelf gevangen zwakkeling toonde.
Regisseur "Willy van Hcmert, die
al jaren de hoop koesterde dit stuk
te-kunnen spelen;; kreeg er de kans
toe toen hij-riil: Godert Colmjon de
knaap ontdekte die deze kinderrol
aan kon. Hoe gerijpt deze jongen is
weten we niet. Wel confronteerde het
stuk ons gisteravond een paar keer
met de zeer zware verantwoordelijk
heid die Van Kemort hiermee ten
opzichte van deze jongen op zich
heeft genomen.
De presentatie van het drama - ook
in de-decors, die deze keer waren
van Harvy -Wich - verrieden niet
slechts Van Hemerts vakmanschap
maar ook liefde voor wat met tele
visie gedaan kan worden. Tot in de
details getuigde het stuk van gister
avond. hiervan. W.Jnn.
C-T OÉ Is liet mogelijk, dat u één
prijzend '.voord hebt kunnen
vinden voor het televisie-programma
„Blijf er niet:; voor! thuis", dat de
KRO zaterdagavond oor. de TV uit
zond! Ik vond het oervervelend en
zouteloos en ik (en vele anderen)
vinden het jammer, dat goede krach
ten zoals Robert Sobeis en IJda
Andrea.aan zoiets moeten mee
werken.
C. COSSUTTO-W1NKEL
fin „BUjf er niet voor thuis",
waarderen we in de eerste plan ti
de liedjes, die Vaak zeer goed
zijn en als regel in ieder geval
boven de middelmaat blijven. In
ons gunstige oordeel hebben toe
er bottendieh rekening mee ge
houden: a. dat regisseur Jan dé
Cler nog pas kort als zodanig
werkzaam is, b. dat hij rich oio
zijn radto-ruerk heeft doen ken
nen als een vindingrijk man met
een groot artistiek potentieel
c. dat hij de durf heeft getoond zijn
artistieke reputatie op het spel te
zetten-om te trachten een pro
gramma (dat voor hij cr mee te
maken kreeg, schipbreuk scheen
te hebben geleden) bergopwaarts
ie helpen.
Dit alles zou echter buiten be-
schouteing moeten blijven indien
wij niet van mening waren, dat
De Cler in de korte tijd waarin
hij als TV-mcdewerker optreedt
niet zichtbaar had gemaakt, dal
hij dc mogelijkheden van dit me
dium beter leert beheersen.
W.Jnn
Vanavond in de pauze van het
concert door *t Concertgebouworkest
(tussen 9.109.35 uur) zal de AVRO
een programma
wijden aan de
Duitse schrijver
Evich Kastner,
die op 23 februari
zestig jaar is ge
worden.
De Amsterdam
se journalist H.
Wielek. 'n vriend
va u de. Duitse
auteur, heeft
hiertoe een pro
gramma samen
gesteld, waarin
onder meer voor
komen een ver
taald gedicht, en
kele epigrammen,
een fragment Uit
een belangwekkende toespraak en
een kenschets.
Behalve naar de stemmen van
Wielek en Hamel kan men in deze
uitzending Erich Kastner zelf horen.
De AVKÖ heeft hem namelijk vijf
vragen gesteld, die hij in de radio
studio te Miinchen heeft beantwoord.
ONDER het spreken u«ni de di
recteur zij'» bril af en streek
vermoeid over zijn open, die flets
blrmio tearen en waterig.
„Het is nief nodig er nog eens aan
te herinneren," zei hij, met zijn
schorre oude-heren-sfem., „dat ifc u
hier in dienst genomen heb, uitslui
tend en alleen op aandringen van
mijn goede vriend, dominee Daals,
die na alles iaat er is voorgeval
len, een nïeutue kans heeft trillen
verschaffen. Goed ik heb mijn
Christenplicht verstaan. Maar dan
mag ik toch van u minstens eisen,
dat u enige ijver, enige loerrijdiitg
toont. En uw onmiddellijke chef. me
neer Broekemeyer, is e« nu druk
ik mij zacht uit bepaald niet a{-
ERNSTIGE MUZIEK
fi.15-10-30 AVRO. Het Concertgebouw
Orkest o.l.v. Willem van Oiterloo met
koor en solisten voeren nlt „L'Enfant
et les sortileges" van Ravel. Hierna
de zevende symfonie van Van Beet
hoven.
10.10-10.40 NCRV. Plet v, d. KerkhoH
concerteert «ip liet orgel van flê Nieu
we Zuiricrkerk Rotterdam.
11.20-12.00 NCRV. Uitvoering van or
kestwerken van Schönberg cn We*"
- beril.
LICHTE MUZIEK
11.15-12.00 avro. Jan Koopmans Dis-
cotaria met lichte plaatjes.
DIVERSEN
7.05-8.00 AVRO. :„Ga cr eens «wen
voor zitten" met een potpourri van
liedjes en een nieuwe aflevering van
„Koek en ei",
S.OO-IO.OO NCRV. Amusementsprogram
ma met o.m. bet radio vragenspel
„Wie, wat, waar?" (8.55) en Lex Kar-
scmeyer's graivunofoonplatcnprogram-
ma (9.30).
isie
dat zun oe juwelêN van madame
PAXINOS-&LUP £2. MET 4E. ViNGEO*,
F. oveGU6ENS SCHUN JE MET NOG
AL MANOlö TS VlNDGN VAN JE
zeu5 dat je me zore e>ak:
lt£N_HEBr SEW AO.
v\aa£ IK ZAL
«wou EENS sets
'Eee
JE WILT wt TOCH NIET WIJ»
MAKEN OATjê HAAQ.
DENK.T TE IMPONEREN
MET JUWELEN OftT
2.AL JE NIET LUKKEN,
BESTE BRC-EfZ -
2EKER. NIET
BIJ HA'At? Ji
jE WEET
B55R.ua niet HOE je NOG
Higft. OURCT TE KOMEN NA
Datje rnE HE&T 0»SEuCMT
oor oie ouizeno gulden
DIE IKJE GAF al5> JE
CAROL NI5T MEER
ZOU ONTMOETEN
ZELF DAT JE
RAASKALT.
JE VERDIENDE
rai STRAP. OAN MOET JE
f\WMAAR NIET^OENKEN DAT
VOOR ÖÊLO ALLES
KOOP tS
VAM WOND HOtfr HIJ BDVOORBtELD
TE Wtftfttfl-.WArtr iKW£tr ZtKtR
MUtSflMtti NMRHtromtnófifl"
NtL.ntL' DAARKOWMitD l/Afl frt...
HU KRIJGT ttrl PAAR KARWêITJO-
..E/S HOUDT PLtriTV VRyC T/JD OVtR!
TAAAR AID HIJ
ZHVtRMRAAL
6fcRiJDr
jU ff Rouw PAïry.iK&uoóf
DflT WC bPROtlft ÓCWi üWM-
ÜJKwefili lULLErtGEVtri.'
HyPiMTSTS/<1£T££HMAAR. G&&/7Z£N,lX£/mR
Z'tGSVKK 0J OP ft'er MISTSyiCMEVTAFGAF.
kick snm cfofggfcf ptAtrs £Nwewa. zmaar.
emND&iD, SLAAGeeayeFM NerceceR oifp os
umoFSNX FFSPFR m HFT WP/7E(-D0£L
TS HAAOSV.' 6VAC
rm/sreR jwmsswv Jaiue m&ufn UW
PLMTS. jy CMT HÏÏKSWHFyGvXlHKeR
KÜM7H/PFJOR. FAARBLYFNUmTTe
VASTOPjeneK. SWtrcPEV /s kbghf -
XHAp'AtéaoFWFFfi^eNa.'FmT
oe jüP/reF vFFtéP/GfHG £F tureluurs.
VAN WORDT.' FAAF vcPRAl
SC-HIEIEN
VyfAtfNUTZN
VAD£H£R
VATTmKREÜ
KICXP£ dal
DooRHEfrt/ppev
TOE(£Sfm.!>
wilstra apart
DE avond begint met een politieke
uitzending voor de Boerenpartij
- (S.OO>. Hierna volgen het journaal j
met weeroverzicht (8.07), vervolgens I
(8.27) is; er svcer een politieke uitzen
ding, deze keer dc PvdA.
Vervolgens een progranrma- van dc
KRO (8.34). Om te beginnen de rubriek
Gastenboek van Louis Frequin. Hierna
de Testplaat (8-50) waarin o.m. voor-
komen een Hongaars én een Frans meis
je. om 9.15 concerteert liet kwintet
Rob Mad na niet moderne jazz. En om
9.49 is er een documentaire van de In
1922. ontdekte eeuwenoude beschaving
in dc stad Mahenjo IJaro in westelijk
Pakistan. Dé'epiloog is van aalmoezenier
F. C. Groenendijk.
DEN HAAG. Het ligt in het
voornemen van de Koningin de of
ficiële openingsavond van do 24ste
Boekenweek in de Stadsschouwburg
te Amsterdam op vrijdag 27 febru
ari bij te wonen. Die avond zal de
parodistische opera De zwarte bruid'
van C. J. Kelk en. Geza Frid worden
opgevoerd.
ZONDAG
Geen uitzending.
maandag
VARA. Reportage van het on
derwijs aan de Amsterdamse
Kunstnijverheidsschool. Hierna dc
vijftiende aflevering van ..Pen
sion Hommeles", waaraan deze
keer Ko van Dijk en. diens echt
genote Teddy Sebaauk - ais gast
zullën medewerken.
DINSDAG
Filmavond met o.m. de Inter
nationale Keuken (met het recept
voor. het bakken van een cake),
een film over de omzwervingen
van een kleine jongen door een
grote stad cn als hoofdfilm
„Vrouwenpo litie'„Streeteorner'
van Arthur Rank) die in de vorm
van een sémi-documentaire het
verhaal vertelt van het werk van
de Britse vrouwelijke politie.
WOENSDAG
's Middags AVRO-jeugdpro-
gramma met „Morgen gebeurt
het".
's Avonds de KRO. Allereerst
een gesprek tussen prof. Van der
Meer en J. W. Hofstra. Hierna,
in een uitvoering door de toneel
groep Puck en onder regie van
Wim Bary, het TV-toneelspel
„Het geheim van dokter Ger-
brand". De titelrol berust bij
Eric van Ingen.
donderdag
AVRO, Siebe van der Zee's
Sportpanorama. Hierna een mu-
i ziekprogramma dat, geïllustreerd
met tekeningen en foto's is opge
bouwd om Jos Clebers nieuwe
grammofoonplaat .„Midnight in
Amsterdam". Hierna een kwar
tiertje over violen en violisten
en; ten slotte een programmaatje
dat is gewijd aan Rita Reys.
VRIJDAG
Extra uitzending. Om te begin
nen een reportage van de gala
première in Amsterdam van de
Belgische film „De Vrijheren van
het Woud", ccn film die in de
Congo speelt met enkele fragmen
ten uit deje film.
Vervolgens een relais uit Brus
sel van een klassiek concert van
het Symfonie Orkest van het
NIR met' medewerking van de
pianist Eduardo def Pueyo.
ZATERDAG
's Middags jeugdprogramma van
de KRO met „De avonturen van
Dappere. Dodo" en de onlangs ge
ïntroduceerde rubriek „Ik zou
wel eens: willen weten".
's Avonds een amusementspro-
grarama van de NCRV. Om te
beginnen de quiz plus of min van
Johan Bodegraven, hierna in de
rubriek „Van de grote naar de
kleine K" de actrice Elly van i
Stekelenburg en ten slotte in 1
Dick van Bommels serie „Heel'
vrij naar..." zijn na vertelling
van de film „The third man", i
MEXICO errr De Mexicaanse
sjworwegarbciders staken, waardoor
dc staatsspoorwegen voor de tweede
maal in acht maanden stil liggen.
Hoewel zich geen ongeregeldheden
hebben, voorgedaan,heerst er in
Mexico City, een gespannen stem
ming.
ftfd tevreden over uw prestaties,"
„Ja, ik. roei me in dc laatste tijd
niet zo wél," antwoordde de man
nerveus.
De directeur stond op.
„Alt u ziek is, moet u de dokter
raadplegen," sprak hij koel, „Maar
eh ik rraag.mc wel eens af, of uw
manier van leven verstandig is. Be
grijp me goed, het gaat mij niet aan
wat ti met uw -vrije tijd doet. Maar
u moet teel zorgen dat u capabel is,
wio werk naar behoren te verzieh-
ten."
De secretaresse fcivam binnen met
het brievenboek.
i „Et is een grens ann ons geduld,"
sei de directeur mat en beduidde met
een achteloos handgebaar, dat het
onderhoud ten einde was.
Enen later liep de man op straat.
Het raas kuiart over rijf én de stad
hulde zich in een mistig duister.
„Hij schopt me er uit," dacht hij
somberheeft allang schoon ge
noeg van zyn Christenplicht. Trou
wens, ik t zi t hele ochtenden te suf
fen, dat is waar. En ik maak fout óp
fout."
In een smal straatje stond hy* stil
voor een kleine kroeg.
„Ik vraag me wel eens af, of uw
manier van leven verstandig is," ci
teerde, hij grijnzend en ging er bin-
nen. Het café heette „Bij Koos",
•maar werd in de buurt de vullisbak
genoemd, o?ndat er uitsluitend op
dood spoor geraakte mannen en een
paar oude publieke vrouwen kwa
men drinken. Als je een glas voor je
had, moest je er goéd op letten,
wantzodraje even: je hoofd om
draaide, dronk iemand het leeg
dat was een gewoonte van het huis.
„Ha., die Koos," riep de man tegen
een. dikke, paars getinte retts ach ter
de tapkast.
„Dag ome' Hank," antwoordde de
kastelein en kneep de ogen teder
dicht.
Nog voor hij het glas had aange
raakt, voelde de man een zekere ont
spanning. Hij liield van dit -warme,
rokerige varkenshok, waar zo onsa
menhangend werd gezwetstdat fty
soms aan een psychopathënasyl
denken moest. Maar' dat trok hem
juist aan. Al had hij dan-ook ander
half jaar gezeten voor verduistering
en al was hij dan ook nu, als man
van vijftigvolkomen afhankelijk
van een oude hypocriet, die aan
Christenplicht deed hier voelde
hij zich nog altijd de meerdere, om
dat de anderen verder heen waren
dan hij.
„Nog maar een, Koos."
Het lioeede gtas veegde zijn som
berheid weg en deed de plannen ont-
bloeien. Hij zou de eerste zijn sa
laris halen en dan gewoon wegblij-
[ven. Met het geld ging hij naar
j Knokke. Hij zag zichzelf de speel-
i zaal binnenkomen. Ze kenden hem
I nog wel van vroeger. Maar nu zou
j hij voorzichtiger zijn. Om te.begin-
j nen duizend franken op zestien.
Het balletje rolde. Zestien kwam uit.
Dal was zes en dertig mille. De
i helft daarvfl?i op rouge. Rouge kwam
Uit. Dat verdubbelde 'de inzet. Nu
j even wachten. De gewonnen fiches
netjes opstapelen. Het spel observe-
i ren. £n doitj ingeving, ineens
vijf duizend op acht. Acht kwam uit.
Rustig, ntsfig' ér. .was een zee
van tijd. Hij ging even iets drinken
aan de bar. Francois herkende hem
en wist zelfs zijn speciale cocktail
nog. „Ach ja; Francois..." Hy" bleef
aan de bar staan, tot de inspiratie
weer over. hem kwam. Een en twintig
maar nu meteen, Hij'kon nog net
inzetten. Een én twintig kwam uit
De man glimlachte.
Ome Henk' heeft pret," riep Koos,
„Die denkt aan een grietje."
De man gebaarde dat zijn glas ge
vuld moest worden.
Om twee uur in de nacht wisselde
hij de fiches. In Hollands geld had
hij ruim twee en vijftig duizend gul
den gewonnen. Moeilijk om over de
grens te krijgen? Och. liij was slim.
Voor een paar tientjes voegde hfj
zich bij een Hollands-reisgezelschap
en reed in de bus ongehinderd mee
terug naar Amsterdam. De douanen
keken niet eens. Die verwachtten
hens niet dat er, tussen de dagjes
mensen, iemand zat met een fortuin
in zijn zak
„Nog maar een. Koos."
Hij zou een zaak kopen. Een café.
Hij zou .er ryfc in u'orden, zeer rijk.
Die oude hypocriet, stuurde hij die
paar maanden salaris terug, met een
geestig briefje: Dan heeft uuvchris
tenplicht u tenminste geen geld ge
kost."
Deze keer lachte hij luidop.
Hij voelde zich volkomen gelukkig.
KRONKEL
(Advertentie l.M.)
In haar verbeelding hoorde' zij
de lang voorbereide zinnen al de
sentimentele zuchten, de dichterlijke
citaten. Het was vleiend, verwar
rend, totaal onvoorzien; En het was.
ook, om redenen die zij nu zo gauw
niet kon analyseren, door en door
onwelkom. Als ze minder op hem
gesteld was geweest 2ou ze om zijn
belachelijke planhebben kunnen
lachen: had ze meer om hem gege
ven, heel veel meer, dan zou ze mis
schien in de verzoeking zijn. geko
men het in overweging te nemen.
Zijwon het spel met een kleine
voorsprong. Haar tegenpartij straal
de van voldoening.
„Prachtig, prachtig," riep hij, ;n
zijn handen klappend. „Ave victri.-I
Eén goede partij en het eind had
niet beter kunnen zijn."
■„Als u er zo over denkt,"-zei ze
kattig, „denk ik nog dat u geen
moeite deed om te winnen."
..O. maer dat deed ik wel. heus."
protesteerde hij. „Maar daar het
recht zijn loop heeft gehad, verheug
ik mij."
„Ik weet. niet of ik het daar wel
mee eens ben,'* zei Sara, op het on
derwerp doorgaand in de hoop een
ernstig gesprek te vermijden. „Het
spreekt natuurlijk vanzelf dat je te
gen je verlies moet kunnen, maar
als u niet een kleinbeetje teleur
stelling kunt laten blijken dan ont
neemt u mij het gevoel vat; over
winning. begrijpt u wel?"
Verbaasd, berouwvol, verlangend
haar gelijk te geven stamelde hij:
„Maarmaarwerkelijk..."
„Ach, meneer Pardew, kijk toch
niet zo benauwd." viel ze hem in de
rede. „Ik maakte maar een grapje.
Dat is een slechte gewoonte van
ine." Ze vond hem onmogelijk: hoe
door GEBALD BUULETT
kon je met een man praten, die zo
bot was? „Zullen we nu naar binnen
gaan? Of wilt u nog een spelletje
doen, zodat u revanche kunt nemen?"
„O, nee, dank Ik verlang hele
maal niet naar revanche. Dat zij
verre van mij." Terwijl bij 2ijn
woorden plechtig zalvend uitsprak
hield hij zijn zielvolle blik op haar
gevestigd. „Ik ben blij, meer dan
blij. dat ik door. u overwonnen ben,
juffrouw Sara." zei hij,.
„Dat hebt u mij al duidelijk ge
zegd," zei ze en draaide zich om.
„Het is niet aardig van U, meneer
Pardew. Je moet"'altijd spelen om
te winnen, anders is het geen spel.
Kom, laten we maar liever naar
binnen gaan. U blüft toch zeker
thee drinken?"
„Maar heb ik het u wel duidelijk
gemaakt?" vroeg hij haastig. „Hebt
u mijn opvatting wel goed begre
pen? Ik vrees van niet. Waeht nog
even. lieve juffrouw Sara. Luister
naar mij, alstublieft.".
Daar zij, zonder lomp. te worden,
geen kans zag te ontsnappen, keerde
zij zich weer tiaar hem toe en zei
ernstig:
„Werkelijk, meneer Pardew, het is
de moeite niet waard er zoveel woor
den aan te verspillen."
„Hoe kunt u dat weten, voor ik iets
gezegd heb? Mag ik u vertellen, wat
ik op mijn hart heb?"
„Ik wou werkelijk liever dat u
dat niet deed." zei ze. „Ik geloof dat
het voor ons alle twee pijnlijk zou
zijn."
„Het spijt mij zo," zei bij enkel.
„Ik beri diep bedroefd." Hij stond
heel recht en vastberaden voor haar,
plotseling, zo kwam het haar voor.
Hpkleed met een nieuwe waardig
heid. „Maar nu heb ik al te veel ge
zegd om verder te zwijgen. Het is
mijn allerinnigste wens dat u er eens
in zult toestemmen mijn vróuw te
worden."
Zij was door deze ernstige ver
klaring, die toch in het geheel niet
onverwacht kwam, onthutst, dank
baar en terneergeslagen. Omdat de
gebeurtenis zonder precedent was,
was het een soort van mijlpaal in
haar leven. Zij werd begeerd. Ben
ik dat. dacht zij ongelovig, die dit
beleeft? Het was een situatie waar
zij, al was ze .dan tot nog toe nieuw
voor haar, vaak genoeg over had ge
lezen in de romans waar Catherine
en zij zo dol op warén; en die ver
schaften haar dan ook het juiste, het
onvermijdelijke antwoord.
„Ik ben zeer gevoelig, meneer Par
dew. voor de grote.eer die u mij.
aandoet Ik .wilde dat het mogelijk
was om u een gunstig antwoord te
geven.". Nauwelijks had zij de ge
wrongen zinnen geuit of ze kreeg
een ongepaste aanvechting om te
gaan lachen. Maar door de sombere
blik ih meneer Pardews ogen wis*
zij haar ernst te bewaren enmet
een plotselinge terugkeer tot haar ge
wone, natuurlijke toon riep ze hef
tig: „O. waarom moest u het zeggen?
Ik probeerde het te voorkomen'"
„Bedoelt u dat er geen. hoop voor
mij is?"
Zij schrikte er voor terug om te
zeggen: nee. Er was geen hoop, het
scheen nodeloze wreedheid. En zij
durfde ook niets te zeggen dat een
dergelijke hoop zou aanmoedigen.
„Laten- we dit gesprek licv'er ver
geten." zei ze met een moeilijk glim
lachje, waarmee ze hem zwijgend
vroeg kalm en opgewekt te zijn, „en
goede vrienden blijven. Dank u x'oor
het partijtje croquet. Ik vond het erg
prettig.".
Hallo," zei Catherine, die van haar
boek opkeek. „Gezellig gespeeld?
Wie won?" Zonder naar het antwoord
te luisteren rekte ze zich, lenig als
een kat, uit, slaperig van het lange
lezen. „Waar is meneer Pardew?"
„Hij is weg," zei Sara.- kon niet
blijven thee drinken."
„Weg!" riep Catherine. „Zonder mij
goeiendag gezegd te hebben! Ik ben
ontroostbaar!" Zij trok een tragisch
gezicht. „Helaas! Ik ben nog zo jong!"
(wordt vervolfó'