GEVAREN IN FRANKRIJK SS! s CAROL DAY Toekomst Donderdag 26 februari 1959 Driehonderdduizend Japanners staken Godert Colmjon licht in een duister drama Als ill 'g 's nachts 'uV hoest AgBiJSIIgOgPggg Kijkers-mening: „Oervérveïend en zouteloos" Vijf vragen aan Erich' Kastner IHJiilililIl Vanavond Radio Tele v oor FRANK GODWIN m rtivlR ij Koningin bij Boekenfeest .Het l'V-thcatcr pre.scntccjr volgende week Spoorwegstaking in Mexico jGENÏÉI; RUSTIG VAN EEN BORREL 13 SE DOCHTERS VAN MFVROUW PEACOCK ER. waren in de vroegere jaren bernepsnieuwjaarswensers, die voor de njpnj-en nrn hel zó te zéggen een zak vol goede wensen uitschudden; zij gingen daarna, hun? weegs, en niemand dacht er aan. het hun kwalijk te nemen, wanneer van die wensen nu juist het meeste niet •in vervulling ging. Snms lijkt het on» toe, dat de Fransen dë-Caolle ook zien ais een nieuwjaarswenser, maar dan één die er voor moet zorgen dat hun veJe. wensen uitkomen ook. Het is misschien weJ waar, dat de GauIIc in feite helemaal niét zoveel heeft beloofd: maar hij heeft ook niet tegengesproken wat volgens andéren van hem viel te venvachten. En in elk geval weet hij. dat hij met aan de macht is gekomen om op'zijn lauweren te rusten. Men ziet iets vair hem tegemoet. .Nieuwjaar is lang voorbij, reeds strijkt er iets als lente over het land. maar met de voorjaarswind wordt ook het ongeduld merkbaar. Het oude systeem is stuk. er zijn nieuwe verhoudingen geschapen; nu wordt het ge leidelijk toch tijd. dal het land merkt, dat de ningen vrolijker en eenvoudiger Worden, Er móet weer glorie zijn zonder stoornis; er moet weer eerbied zijn voor Frankrijk, zonder vervelende consetjuentics; er moet welstand zijn zonder hoge belastingen eh begrotingstekort. Kortom, er moet zijn al wat een nieuwfaarswenser maar kan uitvinden; en zo zoetjesaan zouden de Fransen, die zo braai een ander politiek jasje hebben aangetrokken of zo vlot de politiek aan anderen hebben overgelaten, wel eens wat willen zien van de resultaten van.de.nieuwe stijl. Ieder kijkt daarom verlangend, en allengs wat ongeduldig naar Colom* bey-les-deiix-Kgliscji. waar de grote tovenaar woont, die het zoveel beter kan dan de knoeiers van voorheen. Alen snakt er naar, hervormd te worden tot goede burgers van de vijfde republiek, op eert plezierige manier natuurlijk. Leve de GauJJe!, maar waar wacht bij op? IN deze schertsende trant kunnen wij nog wel even doorgaan, doch daar; door zouden wij misschien de ernst der dingen in Frankrijk geen recht doen. Politiek is de toestand daar niet gunstig, ja zelfs geenszins ongevaarlijk. Vorige zondag zijn er op enkele plaatsen tussentijdse verkiezingen gehouden; het kenmerkendst van de uitslagen was niet, dat de communisten hun verlies «eer gedeeltelijk inliepen, maar veeleer d .onverschilligheid onder de kiezers, blijkende uit het feit, dat zo'n veertig procent thuisbleef. Het is gemakkelijk genoeg om politieke partijen te kritiseren, iets rvaarin de Fransen zeer uitmunten; doch het zijn toch ook weer de partijen, waarop de democratie berust. Ongelukkig bet land zonder politieke belangstelling. Het ie dan .ook de vlucht uit de verantwoordelijk beid van honderdduizenden Fransen, die tot zorg stemt, de mogelijkheid ah er door wordt geopend voor met-democratische figuren en groepen om zich Paar voren te dringen. Waar Frankrijk behoefte aan heeft, is een krachtige oppositie tegen de lieden van het slag Debré en Soustelle, een oppositie ook die de werkelijk heid onder ogen durft te zien: in Algerie en in bet eigen land. Er zijn wel enkele figuren, die de kern zouden kunnen zijn van zo'n oppositie, maar ook «u nog moeten zij gelden als generaals zonder leger. Oe communisten win nen weer aan invloed als gevolg van de niet zeer billijke verdeling van de aan het land opgelegde lasten; en de half-fascistische stromingen winnen weer aan mscht, doordat bet in Algerie nog steeds niet opschiet en de handhaving van de democratische vrijheden in Frankrijk het mogelijk maakt, oplossingen te. opperen die de ultra's als regelrecht landverraad be schouwen. !n mei zijn de parachutisten niet uitgeworpen, maar zij staan nog altijd gereed voor het geval de Gaulle iri CoJQmbey-Ie&-deux-EgHse$ door de krachten van rechts zou worden gedegradeerd, van machthebber tot ornament. KOE groot zijp de kansen "van de Gaulle? Gering, als hij om welke reden dan ook geen kans ziet tot hét voeren van een gedurfde Algerijnse politiek. Het merkwaardige van zijn positie is. dat hij vóór zo'n politiek nauwelijks steun kan verwachten van degenen, die zich gaullisten noemen, en eveneens van een sterke en zelfbewuste oppo sitie, die er immer? niet ts. Zonder fantasie en moed is in Algerië niets te beginnen. De Gaulle zaJ met de rebellenleiders moeten praten. Bourguiba en sultan Mohammed smeken er hem haast om en geven bij voortduring haast ostentatief van hun vertrouwen in hem blijk. Indien de Gaulle inderdaad wil praten, zal het. rechtse kabinet het hem niet gemakkelijk, maken. Dat verlangt, dat de leiders van het bevrt.idings- front met de fez in de hand en de witte vlag voorop in Parijs verschijnen. En daartoe hebben deze leiders niet de minste reden. Ondertussen krijgen de „colons" hun zelfvertrouwen erv vrijmoedigheid terug, Debré heeft dat; kortgeleden in Algiers ervaren, zij het dan ook niet aan den lijve. Het gezag van de Gaulle is intussen nog altijd wel zó groot dat, wanneer hij vastbesloten doortast, Debré en Soustelle en de „colons" en de para chutisten hem geen ad te. grote hinderpalen in de weg kunnen leggen. Maar zoals .wij het zien is rijn gerij aan het verlopen. Gebeurt er niet gauw iets Beslissends, dan is de'kans groot dat wat velen'nu nog als winst zien vergeleken hij de toestanden en omstandigheden van de vierde republiek, verkeert in het tegendeel. Want als de strijd in Algerie onverminderd voort gaat, dan kan het haast niet andere of cr zullen ondemocratische middelen nodig zijn om het land tot verdere opofferingen te dwingen on een pTestige- politiek te handhaven. TOKIO- In Japan zijn woens dag 320.000 arbeider» in tie metaal- bedrijven, de chemische industrie en de mijnen voor 48 uur in staking gegaan om aan looneisen kracht bij te zetten. Het algemeen vakverbond Soh- jo'" dat deze staking heeft georgani seerd, beeft bekendgemaakt dat er 00 vier en tien maart op grotere schaal zal worden gestaakt, ais do looneisen niet worden ingewilligd. Het verbond, telt 3.500.000 leden. AAN de oever van een rivier in het Amerikaanse Midden-Westen staat een houten huls, „Het huis van mijn ouders", het door Willy van Hem er t vertaalde en voor TV be werkte toneelstuk van Robert An dersen „AH summer long". De rivier bedreigt het huis en als aan het eind van een zomer het water stijgt en de grond, waarop dit huis staat, aan tast moeten de bewoners er van: vaderf moeder, hun drie kinderen met inwonende schoonzoon vluch ten. Het had gered kunnen worden, maar de bewoners er van waren in zichzelf verdeeld. De catastrofe die zich üan het huis voltrekt, staat in dit sombere en uitzichtloze verhaal als symbool voor de ramp die zich afspeelt in de schoot van dit gezin. Geen. van hen is in staat het pro ces van ontbinding af te wenden. De vader (Jari (Retèlï niet, omdat hij in dit huis de centrale figuur niet meer j is. Het vaderschap, zijn pogingen tot toenadering tot zijn zoons zijn nog slechts loze grimassen. De slappe en verdrukte moederfiguur (Péronhe Hosang) is geen bindend element meer, de dochter (Betsy Smeets) heeft zich teruggetrokken in een egoïstisch cocon. De beide zoons, de oudste (Manfred de Graaf) en de jongste (Godert Colmjon) moeten hun eigen leven leiden, slechts steun vindende, bij elkaar. Zij. die in dit drama de elementen met sociale binding vertegenwoor digen - zij trachten het huis te red-, den door een muur te bouwen - kunnen het onbegrip, het egoïsme, de lafheid, de gemakzucht en de heerszucht niet doorbreken. DE rol van de 13-jarjge zoon Willy rustte gisteravond op de schouders van een 15-jarige. Amers- foortse jongen, Godert Colmjon. Hij is in het stuk de centrale figuur cn Advertentie l.M.) neem ik een lepel ABDIJSIROOP en k— dan slaap ik rustig zonder een kuchje." Foto genomen tijdens een van de repetities van het TV-stuk van gis te ra\'ond: Het huis van m(Jn anders'*. Willy (Godert Colmjon) en diens broer Don (Manfred de Graaf) hebben besloten te gaan breien. Onder toe zicht van regisseur Willy van Hemert oefenden zij zich. In deze moeilijke kunst. heeft, maar niet slechts hierdoor, de aandacht' van de kijkers vast ge houden. I» de handen van een kind lagen hier alle kansen van welsla gen of mislukken. Het is gelukt, ver boven onze ver wachtingen uit. Godert Colmjon was bijna onafgebroken dit kind Willy, dat opgroeit in een milieu waarin het ongewenst is, dat het ene moment opgaat in kinderlijke in teressen en kinderlijk ruziet met een buurmeisje, maar dat dan weer ineenkrimpt voor een vader die hem haat, Nauwelijks minder zwaar cn even geslaagd in hun opgaven waren de anderen. Manfred de Graaf, als de gehandicapte zoon' was levensecht en in Jan Retèl hebben we hét sterkst bewonderde dat hjj de vader niet: slechts ais' bruut maar tevens als een in diepste- wezen hulpeloze in zichzelf gevangen zwakkeling toonde. Regisseur "Willy van Hcmert, die al jaren de hoop koesterde dit stuk te-kunnen spelen;; kreeg er de kans toe toen hij-riil: Godert Colmjon de knaap ontdekte die deze kinderrol aan kon. Hoe gerijpt deze jongen is weten we niet. Wel confronteerde het stuk ons gisteravond een paar keer met de zeer zware verantwoordelijk heid die Van Kemort hiermee ten opzichte van deze jongen op zich heeft genomen. De presentatie van het drama - ook in de-decors, die deze keer waren van Harvy -Wich - verrieden niet slechts Van Hemerts vakmanschap maar ook liefde voor wat met tele visie gedaan kan worden. Tot in de details getuigde het stuk van gister avond. hiervan. W.Jnn. C-T OÉ Is liet mogelijk, dat u één prijzend '.voord hebt kunnen vinden voor het televisie-programma „Blijf er niet:; voor! thuis", dat de KRO zaterdagavond oor. de TV uit zond! Ik vond het oervervelend en zouteloos en ik (en vele anderen) vinden het jammer, dat goede krach ten zoals Robert Sobeis en IJda Andrea.aan zoiets moeten mee werken. C. COSSUTTO-W1NKEL fin „BUjf er niet voor thuis", waarderen we in de eerste plan ti de liedjes, die Vaak zeer goed zijn en als regel in ieder geval boven de middelmaat blijven. In ons gunstige oordeel hebben toe er bottendieh rekening mee ge houden: a. dat regisseur Jan dé Cler nog pas kort als zodanig werkzaam is, b. dat hij rich oio zijn radto-ruerk heeft doen ken nen als een vindingrijk man met een groot artistiek potentieel c. dat hij de durf heeft getoond zijn artistieke reputatie op het spel te zetten-om te trachten een pro gramma (dat voor hij cr mee te maken kreeg, schipbreuk scheen te hebben geleden) bergopwaarts ie helpen. Dit alles zou echter buiten be- schouteing moeten blijven indien wij niet van mening waren, dat De Cler in de korte tijd waarin hij als TV-mcdewerker optreedt niet zichtbaar had gemaakt, dal hij dc mogelijkheden van dit me dium beter leert beheersen. W.Jnn Vanavond in de pauze van het concert door *t Concertgebouworkest (tussen 9.109.35 uur) zal de AVRO een programma wijden aan de Duitse schrijver Evich Kastner, die op 23 februari zestig jaar is ge worden. De Amsterdam se journalist H. Wielek. 'n vriend va u de. Duitse auteur, heeft hiertoe een pro gramma samen gesteld, waarin onder meer voor komen een ver taald gedicht, en kele epigrammen, een fragment Uit een belangwekkende toespraak en een kenschets. Behalve naar de stemmen van Wielek en Hamel kan men in deze uitzending Erich Kastner zelf horen. De AVKÖ heeft hem namelijk vijf vragen gesteld, die hij in de radio studio te Miinchen heeft beantwoord. ONDER het spreken u«ni de di recteur zij'» bril af en streek vermoeid over zijn open, die flets blrmio tearen en waterig. „Het is nief nodig er nog eens aan te herinneren," zei hij, met zijn schorre oude-heren-sfem., „dat ifc u hier in dienst genomen heb, uitslui tend en alleen op aandringen van mijn goede vriend, dominee Daals, die na alles iaat er is voorgeval len, een nïeutue kans heeft trillen verschaffen. Goed ik heb mijn Christenplicht verstaan. Maar dan mag ik toch van u minstens eisen, dat u enige ijver, enige loerrijdiitg toont. En uw onmiddellijke chef. me neer Broekemeyer, is e« nu druk ik mij zacht uit bepaald niet a{- ERNSTIGE MUZIEK fi.15-10-30 AVRO. Het Concertgebouw Orkest o.l.v. Willem van Oiterloo met koor en solisten voeren nlt „L'Enfant et les sortileges" van Ravel. Hierna de zevende symfonie van Van Beet hoven. 10.10-10.40 NCRV. Plet v, d. KerkhoH concerteert «ip liet orgel van flê Nieu we Zuiricrkerk Rotterdam. 11.20-12.00 NCRV. Uitvoering van or kestwerken van Schönberg cn We*" - beril. LICHTE MUZIEK 11.15-12.00 avro. Jan Koopmans Dis- cotaria met lichte plaatjes. DIVERSEN 7.05-8.00 AVRO. :„Ga cr eens «wen voor zitten" met een potpourri van liedjes en een nieuwe aflevering van „Koek en ei", S.OO-IO.OO NCRV. Amusementsprogram ma met o.m. bet radio vragenspel „Wie, wat, waar?" (8.55) en Lex Kar- scmeyer's graivunofoonplatcnprogram- ma (9.30). isie dat zun oe juwelêN van madame PAXINOS-&LUP £2. MET 4E. ViNGEO*, F. oveGU6ENS SCHUN JE MET NOG AL MANOlö TS VlNDGN VAN JE zeu5 dat je me zore e>ak: lt£N_HEBr SEW AO. v\aa£ IK ZAL «wou EENS sets 'Eee JE WILT wt TOCH NIET WIJ» MAKEN OATjê HAAQ. DENK.T TE IMPONEREN MET JUWELEN OftT 2.AL JE NIET LUKKEN, BESTE BRC-EfZ - 2EKER. NIET BIJ HA'At? Ji jE WEET B55R.ua niet HOE je NOG Higft. OURCT TE KOMEN NA Datje rnE HE&T 0»SEuCMT oor oie ouizeno gulden DIE IKJE GAF al5> JE CAROL NI5T MEER ZOU ONTMOETEN ZELF DAT JE RAASKALT. JE VERDIENDE rai STRAP. OAN MOET JE f\WMAAR NIET^OENKEN DAT VOOR ÖÊLO ALLES KOOP tS VAM WOND HOtfr HIJ BDVOORBtELD TE Wtftfttfl-.WArtr iKW£tr ZtKtR MUtSflMtti NMRHtromtnófifl" NtL.ntL' DAARKOWMitD l/Afl frt... HU KRIJGT ttrl PAAR KARWêITJO- ..E/S HOUDT PLtriTV VRyC T/JD OVtR! TAAAR AID HIJ ZHVtRMRAAL 6fcRiJDr jU ff Rouw PAïry.iK&uoóf DflT WC bPROtlft ÓCWi üWM- ÜJKwefili lULLErtGEVtri.' HyPiMTSTS/<1£T££HMAAR. G&&/7Z£N,lX£/mR Z'tGSVKK 0J OP ft'er MISTSyiCMEVTAFGAF. kick snm cfofggfcf ptAtrs £Nwewa. zmaar. emND&iD, SLAAGeeayeFM NerceceR oifp os umoFSNX FFSPFR m HFT WP/7E(-D0£L TS HAAOSV.' 6VAC rm/sreR jwmsswv Jaiue m&ufn UW PLMTS. jy CMT HÏÏKSWHFyGvXlHKeR KÜM7H/PFJOR. FAARBLYFNUmTTe VASTOPjeneK. SWtrcPEV /s kbghf - XHAp'AtéaoFWFFfi^eNa.'FmT oe jüP/reF vFFtéP/GfHG £F tureluurs. VAN WORDT.' FAAF vcPRAl SC-HIEIEN VyfAtfNUTZN VAD£H£R VATTmKREÜ KICXP£ dal DooRHEfrt/ppev TOE(£Sfm.!> wilstra apart DE avond begint met een politieke uitzending voor de Boerenpartij - (S.OO>. Hierna volgen het journaal j met weeroverzicht (8.07), vervolgens I (8.27) is; er svcer een politieke uitzen ding, deze keer dc PvdA. Vervolgens een progranrma- van dc KRO (8.34). Om te beginnen de rubriek Gastenboek van Louis Frequin. Hierna de Testplaat (8-50) waarin o.m. voor- komen een Hongaars én een Frans meis je. om 9.15 concerteert liet kwintet Rob Mad na niet moderne jazz. En om 9.49 is er een documentaire van de In 1922. ontdekte eeuwenoude beschaving in dc stad Mahenjo IJaro in westelijk Pakistan. Dé'epiloog is van aalmoezenier F. C. Groenendijk. DEN HAAG. Het ligt in het voornemen van de Koningin de of ficiële openingsavond van do 24ste Boekenweek in de Stadsschouwburg te Amsterdam op vrijdag 27 febru ari bij te wonen. Die avond zal de parodistische opera De zwarte bruid' van C. J. Kelk en. Geza Frid worden opgevoerd. ZONDAG Geen uitzending. maandag VARA. Reportage van het on derwijs aan de Amsterdamse Kunstnijverheidsschool. Hierna dc vijftiende aflevering van ..Pen sion Hommeles", waaraan deze keer Ko van Dijk en. diens echt genote Teddy Sebaauk - ais gast zullën medewerken. DINSDAG Filmavond met o.m. de Inter nationale Keuken (met het recept voor. het bakken van een cake), een film over de omzwervingen van een kleine jongen door een grote stad cn als hoofdfilm „Vrouwenpo litie'„Streeteorner' van Arthur Rank) die in de vorm van een sémi-documentaire het verhaal vertelt van het werk van de Britse vrouwelijke politie. WOENSDAG 's Middags AVRO-jeugdpro- gramma met „Morgen gebeurt het". 's Avonds de KRO. Allereerst een gesprek tussen prof. Van der Meer en J. W. Hofstra. Hierna, in een uitvoering door de toneel groep Puck en onder regie van Wim Bary, het TV-toneelspel „Het geheim van dokter Ger- brand". De titelrol berust bij Eric van Ingen. donderdag AVRO, Siebe van der Zee's Sportpanorama. Hierna een mu- i ziekprogramma dat, geïllustreerd met tekeningen en foto's is opge bouwd om Jos Clebers nieuwe grammofoonplaat .„Midnight in Amsterdam". Hierna een kwar tiertje over violen en violisten en; ten slotte een programmaatje dat is gewijd aan Rita Reys. VRIJDAG Extra uitzending. Om te begin nen een reportage van de gala première in Amsterdam van de Belgische film „De Vrijheren van het Woud", ccn film die in de Congo speelt met enkele fragmen ten uit deje film. Vervolgens een relais uit Brus sel van een klassiek concert van het Symfonie Orkest van het NIR met' medewerking van de pianist Eduardo def Pueyo. ZATERDAG 's Middags jeugdprogramma van de KRO met „De avonturen van Dappere. Dodo" en de onlangs ge ïntroduceerde rubriek „Ik zou wel eens: willen weten". 's Avonds een amusementspro- grarama van de NCRV. Om te beginnen de quiz plus of min van Johan Bodegraven, hierna in de rubriek „Van de grote naar de kleine K" de actrice Elly van i Stekelenburg en ten slotte in 1 Dick van Bommels serie „Heel' vrij naar..." zijn na vertelling van de film „The third man", i MEXICO errr De Mexicaanse sjworwegarbciders staken, waardoor dc staatsspoorwegen voor de tweede maal in acht maanden stil liggen. Hoewel zich geen ongeregeldheden hebben, voorgedaan,heerst er in Mexico City, een gespannen stem ming. ftfd tevreden over uw prestaties," „Ja, ik. roei me in dc laatste tijd niet zo wél," antwoordde de man nerveus. De directeur stond op. „Alt u ziek is, moet u de dokter raadplegen," sprak hij koel, „Maar eh ik rraag.mc wel eens af, of uw manier van leven verstandig is. Be grijp me goed, het gaat mij niet aan wat ti met uw -vrije tijd doet. Maar u moet teel zorgen dat u capabel is, wio werk naar behoren te verzieh- ten." De secretaresse fcivam binnen met het brievenboek. i „Et is een grens ann ons geduld," sei de directeur mat en beduidde met een achteloos handgebaar, dat het onderhoud ten einde was. Enen later liep de man op straat. Het raas kuiart over rijf én de stad hulde zich in een mistig duister. „Hij schopt me er uit," dacht hij somberheeft allang schoon ge noeg van zyn Christenplicht. Trou wens, ik t zi t hele ochtenden te suf fen, dat is waar. En ik maak fout óp fout." In een smal straatje stond hy* stil voor een kleine kroeg. „Ik vraag me wel eens af, of uw manier van leven verstandig is," ci teerde, hij grijnzend en ging er bin- nen. Het café heette „Bij Koos", •maar werd in de buurt de vullisbak genoemd, o?ndat er uitsluitend op dood spoor geraakte mannen en een paar oude publieke vrouwen kwa men drinken. Als je een glas voor je had, moest je er goéd op letten, wantzodraje even: je hoofd om draaide, dronk iemand het leeg dat was een gewoonte van het huis. „Ha., die Koos," riep de man tegen een. dikke, paars getinte retts ach ter de tapkast. „Dag ome' Hank," antwoordde de kastelein en kneep de ogen teder dicht. Nog voor hij het glas had aange raakt, voelde de man een zekere ont spanning. Hij liield van dit -warme, rokerige varkenshok, waar zo onsa menhangend werd gezwetstdat fty soms aan een psychopathënasyl denken moest. Maar' dat trok hem juist aan. Al had hij dan-ook ander half jaar gezeten voor verduistering en al was hij dan ook nu, als man van vijftigvolkomen afhankelijk van een oude hypocriet, die aan Christenplicht deed hier voelde hij zich nog altijd de meerdere, om dat de anderen verder heen waren dan hij. „Nog maar een, Koos." Het lioeede gtas veegde zijn som berheid weg en deed de plannen ont- bloeien. Hij zou de eerste zijn sa laris halen en dan gewoon wegblij- [ven. Met het geld ging hij naar j Knokke. Hij zag zichzelf de speel- i zaal binnenkomen. Ze kenden hem I nog wel van vroeger. Maar nu zou j hij voorzichtiger zijn. Om te.begin- j nen duizend franken op zestien. Het balletje rolde. Zestien kwam uit. Dal was zes en dertig mille. De i helft daarvfl?i op rouge. Rouge kwam Uit. Dat verdubbelde 'de inzet. Nu j even wachten. De gewonnen fiches netjes opstapelen. Het spel observe- i ren. £n doitj ingeving, ineens vijf duizend op acht. Acht kwam uit. Rustig, ntsfig' ér. .was een zee van tijd. Hij ging even iets drinken aan de bar. Francois herkende hem en wist zelfs zijn speciale cocktail nog. „Ach ja; Francois..." Hy" bleef aan de bar staan, tot de inspiratie weer over. hem kwam. Een en twintig maar nu meteen, Hij'kon nog net inzetten. Een én twintig kwam uit De man glimlachte. Ome Henk' heeft pret," riep Koos, „Die denkt aan een grietje." De man gebaarde dat zijn glas ge vuld moest worden. Om twee uur in de nacht wisselde hij de fiches. In Hollands geld had hij ruim twee en vijftig duizend gul den gewonnen. Moeilijk om over de grens te krijgen? Och. liij was slim. Voor een paar tientjes voegde hfj zich bij een Hollands-reisgezelschap en reed in de bus ongehinderd mee terug naar Amsterdam. De douanen keken niet eens. Die verwachtten hens niet dat er, tussen de dagjes mensen, iemand zat met een fortuin in zijn zak „Nog maar een. Koos." Hij zou een zaak kopen. Een café. Hij zou .er ryfc in u'orden, zeer rijk. Die oude hypocriet, stuurde hij die paar maanden salaris terug, met een geestig briefje: Dan heeft uuvchris tenplicht u tenminste geen geld ge kost." Deze keer lachte hij luidop. Hij voelde zich volkomen gelukkig. KRONKEL (Advertentie l.M.) In haar verbeelding hoorde' zij de lang voorbereide zinnen al de sentimentele zuchten, de dichterlijke citaten. Het was vleiend, verwar rend, totaal onvoorzien; En het was. ook, om redenen die zij nu zo gauw niet kon analyseren, door en door onwelkom. Als ze minder op hem gesteld was geweest 2ou ze om zijn belachelijke planhebben kunnen lachen: had ze meer om hem gege ven, heel veel meer, dan zou ze mis schien in de verzoeking zijn. geko men het in overweging te nemen. Zijwon het spel met een kleine voorsprong. Haar tegenpartij straal de van voldoening. „Prachtig, prachtig," riep hij, ;n zijn handen klappend. „Ave victri.-I Eén goede partij en het eind had niet beter kunnen zijn." ■„Als u er zo over denkt,"-zei ze kattig, „denk ik nog dat u geen moeite deed om te winnen." ..O. maer dat deed ik wel. heus." protesteerde hij. „Maar daar het recht zijn loop heeft gehad, verheug ik mij." „Ik weet. niet of ik het daar wel mee eens ben,'* zei Sara, op het on derwerp doorgaand in de hoop een ernstig gesprek te vermijden. „Het spreekt natuurlijk vanzelf dat je te gen je verlies moet kunnen, maar als u niet een kleinbeetje teleur stelling kunt laten blijken dan ont neemt u mij het gevoel vat; over winning. begrijpt u wel?" Verbaasd, berouwvol, verlangend haar gelijk te geven stamelde hij: „Maarmaarwerkelijk..." „Ach, meneer Pardew, kijk toch niet zo benauwd." viel ze hem in de rede. „Ik maakte maar een grapje. Dat is een slechte gewoonte van ine." Ze vond hem onmogelijk: hoe door GEBALD BUULETT kon je met een man praten, die zo bot was? „Zullen we nu naar binnen gaan? Of wilt u nog een spelletje doen, zodat u revanche kunt nemen?" „O, nee, dank Ik verlang hele maal niet naar revanche. Dat zij verre van mij." Terwijl bij 2ijn woorden plechtig zalvend uitsprak hield hij zijn zielvolle blik op haar gevestigd. „Ik ben blij, meer dan blij. dat ik door. u overwonnen ben, juffrouw Sara." zei hij,. „Dat hebt u mij al duidelijk ge zegd," zei ze en draaide zich om. „Het is niet aardig van U, meneer Pardew. Je moet"'altijd spelen om te winnen, anders is het geen spel. Kom, laten we maar liever naar binnen gaan. U blüft toch zeker thee drinken?" „Maar heb ik het u wel duidelijk gemaakt?" vroeg hij haastig. „Hebt u mijn opvatting wel goed begre pen? Ik vrees van niet. Waeht nog even. lieve juffrouw Sara. Luister naar mij, alstublieft.". Daar zij, zonder lomp. te worden, geen kans zag te ontsnappen, keerde zij zich weer tiaar hem toe en zei ernstig: „Werkelijk, meneer Pardew, het is de moeite niet waard er zoveel woor den aan te verspillen." „Hoe kunt u dat weten, voor ik iets gezegd heb? Mag ik u vertellen, wat ik op mijn hart heb?" „Ik wou werkelijk liever dat u dat niet deed." zei ze. „Ik geloof dat het voor ons alle twee pijnlijk zou zijn." „Het spijt mij zo," zei bij enkel. „Ik beri diep bedroefd." Hij stond heel recht en vastberaden voor haar, plotseling, zo kwam het haar voor. Hpkleed met een nieuwe waardig heid. „Maar nu heb ik al te veel ge zegd om verder te zwijgen. Het is mijn allerinnigste wens dat u er eens in zult toestemmen mijn vróuw te worden." Zij was door deze ernstige ver klaring, die toch in het geheel niet onverwacht kwam, onthutst, dank baar en terneergeslagen. Omdat de gebeurtenis zonder precedent was, was het een soort van mijlpaal in haar leven. Zij werd begeerd. Ben ik dat. dacht zij ongelovig, die dit beleeft? Het was een situatie waar zij, al was ze .dan tot nog toe nieuw voor haar, vaak genoeg over had ge lezen in de romans waar Catherine en zij zo dol op warén; en die ver schaften haar dan ook het juiste, het onvermijdelijke antwoord. „Ik ben zeer gevoelig, meneer Par dew. voor de grote.eer die u mij. aandoet Ik .wilde dat het mogelijk was om u een gunstig antwoord te geven.". Nauwelijks had zij de ge wrongen zinnen geuit of ze kreeg een ongepaste aanvechting om te gaan lachen. Maar door de sombere blik ih meneer Pardews ogen wis* zij haar ernst te bewaren enmet een plotselinge terugkeer tot haar ge wone, natuurlijke toon riep ze hef tig: „O. waarom moest u het zeggen? Ik probeerde het te voorkomen'" „Bedoelt u dat er geen. hoop voor mij is?" Zij schrikte er voor terug om te zeggen: nee. Er was geen hoop, het scheen nodeloze wreedheid. En zij durfde ook niets te zeggen dat een dergelijke hoop zou aanmoedigen. „Laten- we dit gesprek licv'er ver geten." zei ze met een moeilijk glim lachje, waarmee ze hem zwijgend vroeg kalm en opgewekt te zijn, „en goede vrienden blijven. Dank u x'oor het partijtje croquet. Ik vond het erg prettig.". Hallo," zei Catherine, die van haar boek opkeek. „Gezellig gespeeld? Wie won?" Zonder naar het antwoord te luisteren rekte ze zich, lenig als een kat, uit, slaperig van het lange lezen. „Waar is meneer Pardew?" „Hij is weg," zei Sara.- kon niet blijven thee drinken." „Weg!" riep Catherine. „Zonder mij goeiendag gezegd te hebben! Ik ben ontroostbaar!" Zij trok een tragisch gezicht. „Helaas! Ik ben nog zo jong!" (wordt vervolfó'

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Parool / De Schiedammer | 1959 | | pagina 1