I
FORMATIE-PERIKELEN
HET MEISJE IS WERKELIJK
GEWELDIG!, ZEI DEPRINS
Dn
amci
,Gigi' krijgt
vijf Oscars
5PROUJE SPARKS
DE
ITALIAANSE MEREN
Schone Mitsjiko trouwt
met de keizerszoon
WMifimnmisS^IISIIivan oie vrouw in John's) sinos Dg middag dat v/u ersamenVwaarom zou]
lürak. «6U6* LftG£N, toen/ WAREW. h<j HEEFT HET VERHAAL-«hu dat
V>J^^^fe>0£_o'e MidPAS, *jf B E PACHT OM MU TE_BELASTEREN.. ^^DQEN 7 S
Ba
Beste film van 1958
Scheepsramp in
Indonesië
BE DOCHTERS VAN
MEVROUW PEACOCK
...PROBEER 'N V»EOe£nAAW )CHRÖL, IK ZWEêR JE PaT ivT^O, NOU 8EGRJP IK HSf-T IS 'n ÖOORGESTOKEN KAART.)
MET TE ONTXENNEN, CUV£. lfeoiE ARMBAND NrgTWEg vvE6-)jOhn HEEFT JOU vgCTELD PAT fK QE A&wBANP
DAT HEEPT &EEM ttN. SN 6^ifeSEN0MEM. 'KKAN «6 HER1N-/DE VOLGENDE DAG HEB TERuGOEBRACHi; KLINKKLARE}
BUEFT WEG^ryjffiM NEREN DATOE JUWELEN AvTAAR IK SEN OA&R. NIET MEER GEWEEST JOHZIH l
H'J HEEFT ME ALTIJD 6EHAAT,V
EN HU WILDE «U VAN JOU vjï
^SCHEIDEN. J.A, Z,0'lS HET. HU'
P^nKON het nooit HEBBEN
AIS IK WAAR DAN OOK.
^PffVSuCCE-5 HAD. H'J
jraKB^WILDE ALT'JD ALLE!
^^s^gkvoos; ZICHZELF...
Tjott6£.;wAre£* bui
■wt zijn ntrop tijd
BfiNrttN!
ALLtfcM MAAR LUCHT
]0fiG£Ji.:. Gtwoon
LUCHT' mm
r^Ojje&ew&r^y
PAT ÜVLUcfROSO&M
MYNARM K£&/r A
V7fK&YcSlSV->f
ÏÏT?6F.'/KV£8 'TCR
K mft£MP£L WARM
V* K/ygro->
z&s oom, DcerifZHr
<SP£UerJ£MlG£BYS
W!£ 'TS?ïï&sr/s?~A
CANGM&'MGER Mf/K6£W£££r
B04fTGMTALCe/WAL TESTRCGRj
lkv 7 !K MCCTN0D/G W&R
*r m} ^AT7RA/m^A
DAT
\QHTtK.
OA IANEMEC* 7\
SP£UL£
S de heer De Quay aan hei formeren met een vaste hand en een zekere
vb!ik?;Erzijn kranten die voortgaan met dit te suggereren, maar het
punt is op zijn minsi twijfelachtig geworden. In elk geval kan er
niet aan worden getwijfeld of reeds in de eerste fase van zijn werk
zaamheid heeft er iets niet geklopt. Anders was de heer Burger, die aan
vankelijk min of meer de mededeling had gekregen dat de zaak al bekeken
was, niet zo plotseling volwaardig bij de voorbereiding ingeschakeld- Ook
heeft mem kunnen lezen, dat de formateur zich niet aan zijn oorspronkelijk
tijdschema kan houden. Het verhaal gaat. dal de heer Romnie de formateur
diene "-aanvankelijke houding jegens de heer Burger nogal kwalijk heeft ge
nomen. Het is voor de K.V.P. van zeer veel belang, de beweerde onhandel
baarheid van de P.v.d.A. met enig bewijsmateriaal te kunnen staven. Maar
hoe krijgt ze zulk materiaal, als de heer De Quay de P.v.d.A.-vertegenwoor-
diger niet eens de gelegenheid geeft, onhandelbaar te zijn?
Er is ook een ander verhaal. Volgen» dat heeft de heer Oud roet in
het eten gegooid door eisen te stellen, die niet passen bij de nogal huise
lijke en vrijblijvende formules, waarop de confessionele partijen elkaar heb
ben gevonden. AJs de V.V.D. mee moet doen, wil ze dat op haar eigen con
dities* die niet noodzakelijkerwijs hoeven overeen te komen met wat de
beren Romrae en Bruins Slot gaarne wensen. Er schijnt'hij de V.V.D. in
derdaad enige ontstemming le zijn over -de pretenties vooral van de A.R.-
partij. nu die zo gedecideerd nummer vier is geworden hij de jongste ver
kiezingen. Enigevrijblijvendheid wijst de V.V.D. waarschijnlijk allerminst
van de hand, maar ze wijst wel van de hand een positie waarin ze ten ge
rieve van de confessionele partijen min of meer voor spek en bonen in een
kabinet zou zitten. De vraag kan intussen worden gesteld of de. heer De
Quay dit alles nu pas heeft vernomen. Het lijkt, ons toe, dat het rapport
van de heer Beel hem hieromtrent moeilijk in bet onzekere kan hebben ge
laten.
HOE dit alles zij, her valt niet te ontkennen, dat de heer Burger de
afgelopen week behendig heeft gemanoeuvreerd. Zijn verklaring,
dat hij tot dusver bij geen enkele onderhandeling was betrokken
geweest; heeft nogal opzien gebaard: speciaal bij die groepen in
de confessionele partijen, die meer gesteld zijn op de P.v,d,A. dan op de
V.V.D. De heer Burger heeft ook de kans niet verzuimd, over zijn eerste ge-
sprek met de heer De Quay met meer openhartigheid te spreken dan de 1
gewoonte is bij een man die niet de reputatie heeft, met de pers erg vlot te I
verkeren.Met name in de K.V.P. schijnt de progressieve vleugel zich j
thans enigszins te hebben geroerd. Deze heeft zich lot nu toe wel in hoofd-1
zaak neergelegd bij de gang van zaken, maar wenst ook niet bij de neus]
te worden genomen. J
Het moet ons van het hart, dat de politieke houding en leiding van de
K.V.P., sinds deze weer dc grooiste partij is. weinig vertrouwen wekken.
Al eerder hebben wij er de aandacht op gevestigd, dat de heer De Quay
formateur is geworden bij gebrek aan heter. De heer Romrne deed het niet
en de heer Van dén Brink deed bet niet. Wij lazen onlangs ergens, dat de
K.V.P. eigenlijk te weinig figuren van formaat heeft. Volgens ons is het
erger: die figuren zijn er wel, maar zij stellen zich niet ter beschikking.
Men mag dit niet te licht opvatten. De groeiende tegenstellingen tussen
K.V.P- en P-v.d.A. gedurende de afgelopen jaren zijn we] verklaard met
bet betoog, dat de krachtige socialistische ministers de. fractie in de hanrl
hielden, terwijl de K.V.P.-fractie juist de minder krachtige ministers naar
haar hand zette. de P.y.d,A.-ministers voorlopig zijn uitgevallen, krijgt
het feit dat de K.V.P. in hét algemeen gesproken slechts, figuren van de
tweede garnituur als bewindslieden beschikbaar stek, nog meer reliëf. Er
zit iets onverantwoordelijks in om in politiek opzicht hoog van de-toren te
blazen, maar oomachtig te iïjn. de consequenties van een overwinning ge
heel en met inzet van de beste krachten te dragen. En dit is. wat zich
thans afspeelt.
Bezoek de mooiste
GARDAMEER - ISEO-MEER en BRESCIA
de kunststad op de weg van Milaan
naar Venetië.
Inlichtingen:
NATIONAAL'ITALIAANS VERKEERSBUREAU
(E.N.I.T.), Rokïn 52, A'damen alle reisbureaus.
Ente Provinciale per ii Turismo, BRESCIA
E vader van Mitsjiko
Sjoda, de flinke brildra-
gende, minzame 55-jarige Hi-
Idesaboero Sjodaen haar moe
der, de grijze, nimmer glim
lachende Tomiko, zijn beiden
strikte traditionalisten. Mitsji
ko werd grootgebracht in een
echt Japans huis, met kwets
bare wanden van glas en pa
pier, schuif deuren en „taiami"
(schuivende schermen), en hel
dere kamers die met eenvoud
en s?7iaak u;aren ingericht.
Hidesaboero Sjoda is prest- tennisbanen.
dent-directeur van de Misjin- „Bijzonder knap,
Seyfoeiï-meeljabrieken, in hun
SOOrt de grootste gevoel voor humor en
van JapanTerzijde: "?et een eigen mening;
r"." charmant, hartelijk,
de koers van de aan- impulsief maar ook
delen van de maat- tamelijk koppig"
-t.... zo beschreef een van
schappij sprong lift haar leraren haar aan
het bekendworden van het °ty.
komende huwelijk tussen Mi- „^''58°miter* Êng
tsjiko Sjoda én de kroonprins en weegt ongeveer 54
van 153 yen op 190 yen! De "Weerm,ke[
S'joda s zijn al generaties lang gaf mij haar„vital
molenaars-in-het-groot. Hun statistics": ^haar^maten
naam is zelfs in Japan óverbe- heeft het lichaam en
kend. want zij vervaardiaden de fraaie bewegingen
«te beroemde en heerlijk Sjo- fif
da Kikkosjo Sjoyn. de kruidi- bUnkster in de tennis-
ge sojabonensaus die de Ja- ®F,ort-
partner.? gebruiken als basis n r
voor hun soepen en andere donker harig, en
smakelijke gerechten. Hidesa- glimlachend
boero Sjoda liet zich door zijn tJ et was haar
fHonriPinnvloJdt» liofrlt» i'nnr Ae> VSf
vaardigheid
^speelster
Mitsjiko in contact
diepgewortelde liefde voor de
traditie er niet van weerhou.-
den zijn dochter een westerse bracht met kroonprins
opvoeding te geven, zoals veel A1gf °rlns bracht de
rijke heaen in Japan doen. Hij augustusmaand van
zond Mitsjiko eerst naar de J957 door Jin.,.Karo1ei*
f- rrs zawa. een deftig vakantie-oord in de
i oetoebcL-meiSjesschool in To- bergen. 100 mijl van Tokio, Dat deed
fcto, 'n zeer deftige en dure la- °ok de familie Sjoda, die er een
gere schoolen daarna naar het eïnverwed tennisser.
Rooms-KatJioiieke Heilig Hart- nam deel aan een plaatselijk toernooi
college, ivaar zij het diploma h?P£--a!Taleurs' 9? I4 uuufustus J13**
3 -A, v. r hij bij de gemengde dubbels een don-
uonv literatuur he- --
zijn liefdesverklaring per telefoon
te doen," meldde een ander blad.
„De keizer verwelkomde Mitsjiko
Sjoda vol liefde 'als zijn dochter.
Hij liet blijken van zijn vreugde
dat nieuw bloed in de keizerlijke
familie zou worden gebracht," luid
de een andere officiële versie.
Al eerder
verliefd
DIT alles is heel romantisch en
heel aandoenlijk, maar het spijt
me dat het niet helemaal waar is.
Mitsjiko Sjoda was 23 jaar oud
toen ze de prins voor het eerst ont
moette. Net als de meeste jonge
vrouwen van haar leeftijd was r.eai
eerder verliefd geweest. En Akihi-
to had men sinds hij meerderjarig
werd. voortdurend in gezelschap
vanv knappe jonge vrouwen ge
zien, en dit verschafte de „upper
ten thousand" van de Tokiose ho
gere kringen materiaal voor ein
deloze roddeL
De jonge, gelieven moesten vech-
ten tegen een overstelpende over-
macht. De keizerlijke familie; het hof 1
en de publieke opinie waren tegen
hun huwelijk. De romance, die nu
.overal blijde glimlachen, ontmoet,,
dreigde op één moment zelfs de ei-*
genste basis van de Japanse troon te
verwoesten.
MORGEN: de dynastie;
ernstig in gevaar
WORLD COpyttIGH® EÜROPRESS 1359.
voor Engelse
haalde.
kerharig,~ glimlachend meisje als
partner; ze wonnen, sloegen hun te-
Mitsjiko was zeer populair bij haar ger|standers in de finale met6—1,
medestudenten. Ik meen te weten
dat zij de eerste nièt-katholiek
die presidente van de studentenver-
6-1.
„Het meisje is werkelijk geweldig!"
zei de kroonprins na dé wedstrijd
uit ui cjiucim; >ou uc oiuucihcijvci-
eniguie werd. 2e spreekt vloeiend 1 2ïl,vrl??Aï' i.
Engels en Frans en heeft een degelij
ke kennis vmj Latijn en Grieks. Ze
behaalde niet alleen uitzonderlijk
hoge cijfers bij haar eindexamen,
maar blonk ook uit up.de sportvel
den, Haar vrienden noemden haar
het Antilope-meisje, wegens haar
snelheid op de slntelbaan en op de
„Ze heet Mitsjiko Sjoda; 'ze is de
dochter van de familie-Sjoda-van-
de-saus-fabrieken," antwoordde een
,.Ik kom spelea ais Mitsjiko mijn
partnor is!" zei prins Aklhito eens.
Zo betrad hec 'jonge mensenpaar de
tennisbanen in Tokio na de bekend
making der verloving.
later werd Akihito door'dé Tokiose
Lawn Tennis Club uitgenodigd
om deel te nemen aan een amateur-
toernooi. Hij zei tegen de secreta
ris van de. club: „Ik kom spelen
maar alleen als u juffrouw Mitsjiko
Sjoda er toe krijgt dat zij mijn
partner is."
Mitsjiko en de prins zegevierden
over al hun tegenstanders. Vooral
Mitsjiko. zo vertelde een toeschou
wer me later, „speelde alsof "ze be
zield was". Zij won ook de veel
Mitsjiko temidden van haar ouders
in. de auto die haar voor het eerste
officiële bezoek naar het keizerlijk
.paleis had. gebracht.
UC-OflUö-idUI dlRW'UUlUUC Kuil t,- m
van de vrienden. Een paar «reken b?,2ve«le Kroonpnna Trofee en ont-
ving de zilveren beker uit handen
van Akihito, blozend terwijl hij niet
de andere aanwezigen voor haar ap
plaudisseerde.
Be romance die .een vanïde. my-,
stieke.tradities die de Japanse kei
zerlijke troon omhullen zou verplet
teren, begon in het clubgebouw.
Vrienden van het jonge paar ver
telden me later hoe AkihJto zijn
lieftallige partner begroette toen hij
na de wedstrijd naar haar tafel ging.
..Je naam is Mitsjiko." zei hij tot
het verbaasde meisje, „Ik vind dal
je geachte ouders een zeer toepas
selijke naam voor je hebben geko
zen."
Mitsjiko bloosde weer. Haar naam
betekent ..schoonheid en verstand".
'n Assepoester-
sprookje
pERS, filmjournaal en televisie
hebben geholpen om van Aki hi
to's hofmakerij een heel romantisch
verhaal te maken. Het is het aan
doenlijke Assepoestersprooki e van de
„Tsoegoe-No-Mïja" prins en troonop
volger) die dingt naar de hand van
het verlegen jonge meisje. Het is het
verhaal van twee jonge mensen die
op het eerste gezicht op elkaar ver
liefd werden en nog nooit eerder ver-
"efd waren geweest.
„Mitsjiko Sjoda.is zo strikt groot-
gebracht dat :zê een volmaakt
kunstvoorwerp is geworden,"
schreef een tijdschrift. „Ze verliet
nimmer zonder begeleiding 't huis
van haar ouders."
„Prins Akihito en juffrouw Sjoda
waren voor hun verloving nooit
alleen. De prins was genoodzaakt
HOLLYWOOD In hei overvolle
Pentagestheatre In Hollywood, waar
een honderdtal sterren en een groot
aantal belangstellenden aanwezig
was bü de jaarlijkse uitreiking van
de „Oscars", kreeg de film „Gig!"
vyf van deze onderscheidingen. Een
ervan was voor Adrlcnne Fazan, voor
de montage, één voor Andre Previn
die het geluid verzorgde cn één voor
Cecil Beaton voor de kostuums.
De Oscar voor de beste buitenland
se film kreeg Jaques Tatj voor „Mon
Oncle". De regisseur Vincehte Minel-
li kreeg er één, ook al weer voor.de
film „Gigi" die tevens door de Ame
rikaanse filmacademie uitgeroepen
werd tot de beste film van 1958 en
daarmee de totale „Oscarscore" op
vijf gebracht- Maurice Chevalier
kreeg een ereprijs: David Niven een
Oscar voor zijn rol in „Separate ta
bles."
DEN HAAG. De Generale Sy
node der Chr. Gereformeerde Ker
ken. die om de drie jaar. pleegt bij
een te komen is door, dé raad van
de kerk van Rotterdam-centrum bij
eengeroepen op dinsdag 8 septem
ber om 9 uur in de Rehobothkerk
aan. de Noordsingel te Rotterdam.
DAT WA5 Ottl1 MOfcirt.ftMAR
WllOt Itft VRfl&tfiW££r U
WAF tZ IIS EtH GROTE TROM ZIT?
BtDAMKfVOOR
PLM DRAOtM,
HCJ
HtL
f Advertentie t.M.)
DRAGERS VAN EEN
kunstgebit
Wanneer de vorm von hef mond-
weefsel of tandvlees zich wij2ïgt,
waardoor Uw prothese loslaat,
dient U de tandarts te raadplegen.
TUSSENRUtMTEN. veroofïoaV' «Joor
ïcHrompelen von hef 1ondvte«S
Atl»en rfe tanrfo'H i» rn s»aof het'gebit
weer possend te'moken. Treeht dit ni«f
eelf te doen mei stof/en, die zich op het
gebit vastzetten,, de vorm wijzigen e« de
tere «riondweefseis kvnnen oentosten,
Indien U zich niet onmiddelltjlc tot de
-landarts kvnl wenden,' is het raadzaam
voorlopig DÉNTOFIX te gebruiken, een
concjenaam olkolisch poeder, dot het-gebit
stevig op zijn ploals houdt. DENÏOHX
word' geheel verwriderd door het ichoon-
s poel en von Uw gebit
zuurvorm'mg onder de
pfnat. Het vormt aan
lacht, beschermend loep
je tassen gebit en ge
hemelte en doet het
gebit goed vostzrlten,
ïodot men even gemak-
kei ijk ken eten, praten
en lachen als. mei.
natuurlijke tanden.
0*;s geen cngsl meer
voor verschuiven, los
zitten e. d., doch wel
een gevoel van zeker-
beid dankzij OENTOFIX.
Verkrijgboor bij Apotheker
geert geen
Q ISTEREN liep ik in üen Hms
u <!oor de straat, waar ik ais kir,a
gewoond en gespeeld heb. Onze uhu
kei hadden ze afgebroken, snaar het
hms wan ^kkie stond er ma Ha
zat voor het raam, zijn dag om ti
krneen een kleine, kalende mar
met datzelfde koppij toegeknepen
mandie van vroeger. Toen ik wuif
de keek hij mij even aan, maar ha
groette niet terug. v
De straat bleek smaller en valer
dan ik my herinnerde. Ik lier,
de winkel waar ik meer dan Ïah
en dertig jaar pefeden elke
terdag na school een moorkon mocht
gaan halen, en fciuam bij de school
Akkie en ik zaten, als jongens van
acht. in dezelfde klas, maar ZTken
den elkaar ook uit anderen hooide
Want zijn moeder, een weduwe was
onze werkster. Zij kwam dagelijks
en op woensdag- en zaterdagmiddag
bracht ze Akkie mee. Hij speelde don
bu otw m de tuin, kreeg limonade en
gebak en mocht mee-eten. Een klein
stil jongetje was hij, maar at zei hij'
met veel je kon aan zijn gezicht
duidelijk zien, hoe intens hij genoot
van onze spijzen en dranken. Want
wij hadden het goed en zijn moeder
wcs zo arm., dat vlees, limonade en
snoep zelden voorkwamen in zijn be
staan. v
Als burgerzoontje, bewust"unn hei
goed dat we hem deden, behandelde
ik hem thuis en op school-altijd mét
een welwillendheid, die neerbui-
gend en walgelijk geweest moet
zijn maar hij verdroeg het zwijgend
en bleef trouw komen, naar ons toe-
gezogen door het eten en het lekkers
Toen gebeurde net drama.
Twee jongens uit een andere klas
Koos Bol en Henk Habbema, kregen
voor de school hevige twist en zou
den net. gaan uechten, toen de bel
luidde. Dat was natuurlijk lammer
tojmt nu ging de knokpartij niet door'
Na vieren, toen we weer naar buil
ten. kwamen, liep ik naast Akkie en
zag Henk op zijn fiets stappen.
„Hu, lafaard ga je er van door»"
riep ik relzuchtig.
De jongen slapte af, zette zijn fiets
tegen een boom en ging alsnog met
Koos op de vuist. Het was een mooi'
gevecht, waaraan veel te beleven
"iel, zodat ik tmldaan thuiskwam.
Maar de volgende dag, op school
liep alles mis.
Onze fclas werd geregeerd door
jnffrouv) Vos, een valse tang. Koos
en Henk zaten bij meester Dop, Het
gevecht bleek hoog te worden op.
genomen, als een cause celèbre. Dat
tons in je kindertijd het onbereken
bare van volwassenen: een tijd lang
lieten ze alles passeren en opeens
sloegen ze keihard toe. Meester Dop
maafetc er erg veel werk van. H(j
beloofde vreselijke straffen en be
gon, in een lege klas, getuigen te ho
ren, om uit maken v:ie begonnen was.
Reeds de eerste procesdag steldé
hij vast, dat ik eigenlijk als de hoofd
schuldige moest worden beschouwd,
omdat ik „Hu lafaard" had geroepen.
Ik voeldedat ik zwak stond en ont
kende alles hardnekkig. Nu begon
nen de getuigenverhoren zich op mijn
■rol in de affaire te concentreren. Zó-
wel juffrouw Vos als meester Dop
bliezen de zaak met wellust op, want
zij beleefden duidelijk een sadistisch
genoegen aan mijn vrees.
Op de tweede dag werd ik 's mid
dags in de lege klas geroepen. Akkie
stond er al klein, droevig ert met
dal toegeknepen mondje. Meester
Dop, die achter een tafeltje zat te
presideren met 'n gewichtigheid, die
bijzonder potsierlijk geweest moei
zijnwees op mij en sprak:
„Ak; luister eens. 'Alle jongens zeg-
gen dat jij naast hem - liep die mid
dag... Heb jy hem „Hu,-lafaard"
horen roepen?"
Er viel een stilte. Akkie keek mij
schuw aan.
„Nee meester", zei hij toen.
„Pas op Ah. Als je me voorliegt,
dan zal je straf niet mals zijn. Dus
nogmaals
„Hij heeft niks gedaan," zei Akkie.
Hü dacht aan het lekkers' en aan het
éten en aan zijn moeder, die onze
werkster was. Brave, dappere Akkie.
Hij kreeg duizend strafregels en ik
icerd vrijgesproken wegens gebrek
aan bewijs.
Ach, misschien groette hij wel mef
opzet niet terug, toen tfc wuifde on-,
der zijn raamKRONKEL
DJAKARTA. Een Indonesisch
schip is vorige week dinsdag tijdens
een hevige storm nabij Zuid-Celebes
vergaan. Hierbij zijn dertig van dc
zestig opvarenden om het leven ge
komen.
Van de dertig geredden hebben
sommigen twee dagen lang op zee
gedobberd, alvorens te worden ge
red.
doer CEBAIO BLUETT
van de familie-nieuwtjes. Ze kon
wat van haar verlangd werd, was
klaarblijkelijk haar lot en met baar
onbevangenheid, haar capaciteit om
vermaak te putten uit kleinigheden,
en vooral uit de eigenaardigheden
van haar mede-mensen, was bet voor
haar gemakkelijker toe te geven dan
te rebelleren. Maar toch was zij zich
de laatste tijd, sinds zij meneer Par-
dew had afgewezen, bewust van een
vaag gevoel van onvoldaanheid, een
half-gevormde wens dat zij iets--
ze wist niet wat zou beleven. De
tijd verstreek, het leven ging verder.
„Het leven Is gewoon doorgegaan,
jullie betreurde afwezigheid ten
spijt," zei haar vader. „De zon is
iedere morgen precies op tijd opge
gaan, gelukkig. De koeien zijn ge
molken en de varkens zijn gevoe
derd."
„En mama?".
„Ja Sara, zij. is ook gevoederd en
ze verheugt zich in een goede ge
zondheid."
„Wat bent u toch een plaaggeest,
zich moeilijk voorstellen dat Julia, en al was het amusant toeschouwer
die brave Julia opgewassen was te- te zijn het was toch niet altyd
gen die Budge en toen' de trein in voldoende. Verveling was voor haar
het Station van Lutterfield stilstond iets ongekends, maar nu, sotns, voel-
was het nog veel moeilijker: want. de ze de nabijheid als een dreigende
daar stond ze op bet perron om hen schaduw.
te verwelkomen, preuts, serieus, ele
gant, haar mond even open, haar
blik vol waakzame genegenheid.
„Zo lieve kindereu," zei ze, bijna
net zoals mama. Haar zusters vlo
gen op haar af. „Hemel, je smoort
Ze zeiden dat Meonthorpe e®n
„aangename afwisseling" zou zijn.
Zij legde zich daarbij neer, maar ze
was ér niet van overtuigd. Maar
nauwelijks had ze afscheid genomen
en was ze in de boemeltrein gestapt,
zorgvuldig zoals haarwas.
- -- - me!" Nadat de omhelzingen waren „'V*.
papa. riep Catherine. „Is er dan afaelooen en de vroliikheid en de
helemaal geen nietiu?s!" opwinding enigszins gekalmeerd wa- pf£feht aTw n^a^eerand zou
„Als je met nieuws schandaaltjes ren, kondigde ze aan: „Er is een worden ^f h^ar stemming
o, rampen bedoel, en dat doe ie na- bnel van tante Druid Een nitnodi- *£2&£?S? £A"2Z8S
g.ng voor bara. Leuk hè, bara? aUeen te 2ijn> zodat ze aUeen met
„Dacht je?" zei Sara. „Ik weet het zichzelf rekening behoefde te hou*
tuurlijk. dan moet ik je, vrees ik, te
leurstellen, Kitty. We zitten daar
in Lutterfield in een rustig hoekje
van de wereld, we bemoeien ons met
002e eigen zaken en worden iedere
dag een beetje ouder. Maar ja," ging
hij op een opgewekte toon verder,
„er is een heel klein nieuwtje. De
arme oude dominee ligt nu op bed
en de jonge Pardew leidt nu de dien
sten. Dat is het-enige wat ik jullie
kan vertellen, toch iets, zul je moe
ten toegeven.";
„Die arme dominee Garmish! Is
hij erg ziek?"
Julia kan jullie alles vertellen.
niet."
„Maar het is pas in september,
goddank," zei Julia. „We hebben jul
lie ?.o gemist, mama en ik."
„En ik dan?" vroeg mevrouw Pea
cock. „Heb ik 2e dan niet gemist, die
lastposten?"
„Hebt u ons heus gemist, papa?"
vroeg Catherine, gevleid.
„Kijk, tkind, ik ben ten slotte je
vader. hè. Tenminste dat is mij wijs
gemaakt. 't Is in ieder geval een
den, was al opwindend en de reis
die met tegenzin was begonnen,
kreeg langzamerhand iets van een
avontuur. Het was twee jaar gele
den sinds ze in Meonthorpe was ge*-
wcest: ze zou haar familie nauwe
lijks meer kennen. Maar tante Dru'o
ze moest er aan denken altijd
tante Bertha tegen haar te zeggen
was ten slotte een zuster van ma
ma en daarom wei enige aandaent
waard. Dat ze zusters waren, dat ze
samen jong waren geweest was nau-
zeer plausibele hypothese," voegde
Zü is hem verscheidene iceren P*1 E.""* op Van reen mh- ureUiks te geloven: alleen met een
Lr V- u.- t., Keren gaanter ojj. èeweldiee verbeeldingskracht kon je
opzoeken. Het is een best meisje,
die zuster van jullie, en moedig ook." 2 je_dat voorstellen.
„Moedig, papa?"
„Ja, en dat mag ze wel zijn om De logeerpartij bij tante Druid
met die geweldige mevrouw Budge was een lamilieplicht en dit jaar was
ie kunnen omspringen. Dat is eenhet Sara's beurt. Het vooruitzicht
echte feeks, die vrouw!" trok haar niet aan en ze verwachtte
Catherines ogen schitterden: van er niet veel van, maar er was niets
opwinding, medelijden en het vuur aan te doen. ze kon er alleen over
van de Strijd." Rohèrt'Crabbe Wérd mopperen en mama daardoor ont> whTitfw'waar vader?"
een moment vergeten in de vreugde stemmen. Mopperen lag niet in baar J
van hun thuiskomst, het vooruitzicht karakter: kalm .en verstandig doen (wordt vervt»#D
De warmte van de begroeting het
niets te wensen over.
„"Wat ben je groot geworden,
tante Druid prijzend. „En wat een
mooie, rose wangen!"
„Het kan moeilijk, tante Bertna.
Ik ben sinds jareft niet meer ge-
