.Genève zwoegt naar
topconferentie voort
CAROL
DAY
naar te luisteren
als naar een gedicht
fieeHhfadwwpdemoHa
feLJVf l^fv
GODWIN
FEESTEEN STEMMENSPEL
Balans van drie
TV ^avonden
.Groene Draeck" in
Zeeuwse wateren
V aaavond
fNRUIL-ACTIE
5 7t°,l0.-ofl5.-
t
Gemiste service
Afscheid van twee
program ma's
DE DOCHTERS VAN
MEVROUW PEACOCK
Puilen-rijm
Da's goed werk:
w&ardemerk
12 ervan
prachtig, man!
Pul verdiend
proost m'n vriend
Amstel brouwt
louter goud!
•péV\ew'
incic^
sfltoller
eevetts-
AMSTEL
I... WEER GEEN ANTWOORD.' VOLKOMEN DOEL- 1
Iloos.-ik ZAL WEM morgenochtend VROEGJ
BELLEN.- WE HADDEN TOCH VOOpg
ntön3W*WANAV0N0 AFGESPROKEN P. J
EEN BRIEF]
VAN
cuvsLJ
VRfcAfcN MAAR I-RtÜ»^
IK HEB ttN-PAAR
NIEUWE-RÊCEPTEN
BEDACHT tn iKGELOOf*
PAT ZE PRIMA ZUH
UITGEVALLEN 1
/NDA/Y/vyï h/ncnhoqm
HOI ZULLÊN W MOtfiKjOU V£R-
W£ HET TfLltN HOC JtHEJStl
AANPAKKEN, Ij MOET /MAKEN31 DAT
pANNy? weErxzeifHtr&Ebri
htm rt? y\ Al} J£ Mijn NAAM er
KflSmi MAAR BUI PEN LAAT» j
HA. SPROETJE*
Dfi'.) AARDIG VAN
JE DAT JE GtKO-
MEN BENT',.
ÓAlttD KLAAR VOOR
oe plechtige
OPENING
Dir D-.DE 6ROTt DAG
Anne1.
BEN jt KLAAR
jqPRA1 NtR TOM LAW DOW NEEMT
PUP ILLEN GEDUCHT ÖNDERHAN DEN
HY 8ESTEDDT VEEL MNDACHT/ViN BAL-
CQHTROLg EN LiCrvVwnSBEHEEKSiNg^
£>E TECHN(EK MWHET
&êmii>£!^ Sfi£l OHD£R£>eW/feH£EFr,
J V fs fAJSTAA ropKAANSS
WiïFT*-i\ ju TAfCriEKzyv voice <t
1 W*\g AANDACHT 7E E
DAT BRENGEN
WV OOK !M TOE
PASSING BY HET
"A FSTOPPGN-.
VAN EEN ST'/F-
gehouden voer
5PRINGT DE BAL
TERUG. VOOR'N
weeeei/eNDe
VOET BLVFT
W LIGGEN r
.../MAAR X™8»
■DlEZEt-FpE
BAL TEGEN
HET NET.REMT
5KELAF ENUGTSTil,
CAROL /S TE HUG /N HAAS PLATTE lOHP£N.\
IK MOET CLIVg ÓP. S.
bellen J- hu zal in
DE WOLKEN Z'JN MET
DIE CHEQUE VAN j
Dinsdag 19 mei 1959
A ndré Kuyten is geboren op 6 september 2937. Hij is van een Neder-
z± landse vader en een Spaanse moeder. Deze duidelijk, herkenbaar Iki!
Sptianse afkomst heeft hem naw Spanje („een heerlijk land") doen rei-
san. Het moet voor hem een soort bedevaart zijn geweest, waarop hij de
ac/tifaeryen heeft gezien, die door een voorvader van moederszijde zijn
gemaakt. En zelf is h\j ook een begaafd tekenaar; met zoals een vroe
gere teraar nart hem aan de Amsterdamse Kunstnijverheidsschool mij
vertelde een neiging tot het virtuoze.
Binnenkort moet hij in dienst.
Maar zijn dienstplicht interrumpeert
geen vorming tot tekenaar ot schiL-
der. Van dat vak heeft Kuyten, nu
reeds, afscheid genomen,
„Voorgoed? Als ik denk aan Lu-
cebert, kan ik me voorstellen dat je
in de toekomst zowel zult tekenen
als schrijven en misschien zelfs foto
graferen."
„Neen, ik weet heel zeker dat ik
nooit meer zal tekenen. Ik wil alleen
nog maar schrijven."
A ls. schrijver kennen de radio
luisteraars hem trouwens reeds.
Vrijdags-onüt de vierde mei, zond
de VARA een spel van hem uit. Hij
schreef het hoorspel „De laatste",
waarin onder meer met de stem van
Han Bents van den Berg dé sfeer
werd opgeroepen van mannen die
voor een verzetsdaad tegen de be
zetter van hun land het doodvonnis
afwachten.
Juist op die avond vóór de her
denking van onze bevrijding heeft
dat spel op mij een diepe indruk ge
maakt. Een indruk die gemengd was
toet verbazing omdat de schrijver
ervan nog pas zeven jaar oud was
toen onze oorlog eindigde.
Vanavond als onderdeel van de
AVRO-radiojéugddag wordt er
•weer een hoorspel van hem uitge
zonden („Het feest", JÖ.30—11.00), het
tweede dus binnen een maand. Dit
kan bevestigen dat het hem, hoewel
hij '-an zichzelf zegt lui te zijn, met
schrijven ernst is, dat hy ideeën
heeft en dat hij door deze eigen-
ANDRcKUYTEN
een mulo. Na de lagere school is hij
naar een rocJamevakschool gegaan
en vandaar naar de kunstnijverheids,
schoot
Schrijven is voor hem iets doen wat
w.e,„M_ hij niet laten kan. En hij geeft er
schappen belooft een aanwinst te zijn Z1C^ aan »ver ais aan een niet te
voor het kleine aantal Nederlandse stuiten natuurkracht Gedichten, kor-
suteurs, dat oorspronkelijke hoor. ilG verhalen, hoorspelen („Er ligt er
«pelen schrijft.
i Hij herkent dan waar het effect
hem parten heeft gespeeld en kan
daar in tegenoverzichzelf en ande
ren eerlijk zijn als misschien alleen
een veelbelovende 21-jarige dat kan.
Juist omdat hij (nog) onbekommerd
is. -
Over het stemmen spel van van
avond, „Het feest", is Kuyten
zelf beter te spreken -dan over „De
laatste". Hij heeft hierin de impres
sie willen geven van het gevoelsle
ven van een 20-jarige jongeman op
een feest, Tien stemmen werken er
aan mee, voor het grootste deel van
dilettanten. Het speelt zich af tegen
de muzikale achtergrond van moder
ne jazz door de vibrafonisi Milt
Jackson. En zoals diens muziek Jijkt
opgebouwd uit gepointilleerde klan
ken, zo tracht Kuyten zijn impressie
over te dragen via op zichzelf staan
de taaiimpressies. „Je zult er naar
moeten luisteren als naar een ge
dicht."
Op voorhand waag ik de veron
derstelling, dat het goed of siecht
de moeite van dat half uur luis
teren waard zal zijn.
W. Jnn.
U EN terugblik op drie avonden te-
ievisie, moge beperkt bJijvcn tot
enkele kanttekeningen.
Om by het begin r.e beginnen: de
weekendshow. waarin we ons het
best hebben vermaakt bij het optre
den van Boo Bouma en Johnny
Kraaykamp Jammer dat Kraaykamp
zijn fraaie rentree als schot liet vol
gen door een tweede optreden waar
in hij te vaak verviel in cliché
matige conference-grapjes.
In de Utrechters Van der Mark en
Storm en do beide zonen van de Am
sterdamse hoogleraar prof. G. van
den Bergh trof Mies Bouwman de
beste teams die zij ?ich kon wensen
voor de laatste editie van haar quiz
„Van je familie moet .ie 't hebben."
De vliegende schotcis zaten deze
zaterdagavond klemvast tussen deze
nvee prugrnmma-ondci delen. We
hoorden dat d? heer Adaniski in het
zweetkamertje, waarvan vooral de
heer Vinken mg dc sporen droeg, aan
deze toevertrouwde dat hij op zijn
rets naar de maan. aan de achterzijde
van dit hemellichaam onder moer
een kiein dier, dat op een handje
leek. een weg had zien oversteken.
Het is voor de av'obcziZters
lid 4 I
le hopen, dot dit ,.aufo;;ersi*«" iri
de mode komt. Het oude beestje f j»-ip nnncpscfn TY1PT
Oö de foto..een manen ran tmbv- I J-PIIU pililOCSSbU U1CL
op de foto, een wagen van onbe
kend merk va*! vóór de oorlog, i
torst jhGtfr liefst 46 vrolijk hij-
kende Italiaanse knapen. En zoals S
•ft ziet: het oudje dóét riet nog l
best.' 4
HF.T Central Park in New €+00?
York is in de woestijn van a
huizen, een werkelijke ver- fffftM/S/fijn
ademing. al is de aanleg
naar mijn smaak een tikje
Ic gewild romantisch, In dat Cen- -
tral Park heb ik de vreemdste din- "ciPc?;._sa"re, *jaDj°^aarE d^nstcti
gen gezien, <?n ik mag zeggen, dat ?e 1 ^.0or lanen,
ik als journalist, die door het Jot luisterden naar jazz. Ze hoer
over de hele wereld werd gejaagd, oen de vogels met; de enige vogels
toch wel iets gewend ben. in keel New York, die ie kunt. ho-
Op een zondagmorgen ging ik in re"- zMn de vogels in Central Park.
dat Central Park een kuiertje ma- xk hoor dat er tegenwoordig op
ken. Mijn belangstelling werd ge- zondagmorgen in het Central Park
wekt door wandelaars, die met een ^oic wandelaars zijn met kleine
koffertje in de hand. zich in een draagbare televisie-ontvangertjes. Zij
soort trance als slaapwandelaars wandelen en kijken tegelijkertijd,
door het landschap bewogen. Bij na- v erledcn week echter heeft het
dere beschouwing bleken de kof- Central Park de nieuwste sensatie
forties draagbare radiotoestelletjes beleefd, -n het park is een flinke
te zijn. De arme mensen hadden vijver. Daarop kunnen geliefden
een klein telefoontje in elk van 's avonds in een_ gehuurd bootje
hun oorschelpen. Terwijl ze van de ronddrijven en ondcrwyl naar radio
natuur genoten, volgdenze de ra- luisteren en televisie kijken. Da
dioprogramma's. De gehypnotiseer- stakkers. New York is de eenzaam
den die ik had gezien, waren de ste stad van de wereld. Eenzamer
lijders, die aan het nieuws verslaafd yan de Sahara, want daar komt
waren. Zij wilden geen tijding van" tenminste nog eens af en toe een
welke aard ook, missen. Ik ging nu kameel naar je kijken. Maar da
aandachtiger mijn omgeving waar- Jeugd zal romantiek blijven zoeken,
c-veral en altijd, en ook zal de
(Van onze correspondent)
VLISSINGEN. De prinsessen
Beatrix, Irene en Margriet hébben
tijdens de pinksterdagen met het
jacht de „Groene Draeck" in Zee
land rondgekoerst. De „Groene
Draeck" liep zondagavond omstreeks
acht uur de haven van BurghsJuis
binnen. De prinsessen hadden aan l
boord de nacht doorgebracht. Tij-
dens de tocht van tweede pinkster
dag werd rond het middaguur af
gemeerd aan de aanlegsteiger bij
Radio-werk, hoor- enstommen-
spelen stellen eigen eisen aan de
auteur. Er zijn lijvige boeken over
géschreven (vooral in het Duits) en
iedere radio-regisseur zal graag wil
len bevestigen hoe moeilijk het is
een goed hoorspel in handen te krij
gen.
En nu dient zich hier op zijn on
verwachtst 'een jongeman aan, die als
een natuurtalent dit medium kan en
wil dienen. Tc merkwaardiger omdat
hij zonder voorbehoud" zegt nooit
naar hoorspelen te hebben geluisterd
én zijn onmiskenbaar literaire ga
ven de ondergrond missen van een
nog een van me bij de AVRO. dat in
oktober zal worden Uitgevoerd en ik
heb er nog twee klaar, die ik met
een vriend samen heb geschreven."),
een toneelstuk („Ik heb tijdens de
tekstlezingen voor „De laatste" veel
met Han Bentz van den Berg hier
over gepraat en hij wil het van me
lezen als het klaar is.")
„Als ik schrijf beu ik bezig als 'n
idioot. Dan kan ik drie of vier da
gen ononderbroken en geconcen
treerd doorwerken".
En als het dan klaar isï Dan helpt
hem wat een tekenleraar over zijn
tekenen zei: „Je hebt talent, maar
hel wordt belaagd door een zintuig,
dat je ingeeft hoe je dat moet han-
Radio
gymnasiast, een b.b.s. of zelfs maar 1 teren om succes te hebben.'
(Advertentie 1,M.)
g Nog slechts 23 mei
Grcmdioz»
gg Uw oude
gg fototoestel Is
'gg waard. gg
Inlichtingen bij uw fotohandelaar gg[
\tr u feestdag was. waarop iedereen «?rm»
We verbaasden ons. meer nog dan Uit u-cki. Ecu weerovevzichi op deze
over deze mededehng. over het feit dag zou ecu klemc moeite en een
dat als vragersteller een „gelovige vorm van dienstbetoon jn geweest
«an schotels optrad. Dr. De Jager waarmee do NTS honderdduizor.den
van de utredi«se Sterrenwacht (.nog ven groot plezier had gedann.
nooit iets gezien dat aan een vIjc- y y var DON
gende schotel doet denken"/ kon. j
vrezen we. met alle gevaren die dc l
ongeremde benadering van dit vraag
stuk opriep, ongedaan maken.
Het kerkconcert uit de Utrechtse
Geertekerk op de avond van Eerste
Pinksterdag heeft ons' opnieuw met
de vraag geconfronteerd of derge
lijke concerten zich lenen voor TV.
Of het kwam door de beperkte mo
gelijkheden die deze kerk. de came
ra's biedt voor bewegingen of door
de wat starre en formeel op de mu
ziek aansluitende beeldkeuze weten
we niet. Het resultaat kan ons cch-T
ter siechts matig bekoren.
„Ein Walzertraum" op Pinkster-
maandag werd ondanks onze hoog
gespannen verwachtingen een heel
prettig kijkfeest. Heiaas een feest in
telerecording.
W. Jnn.
IK denk dat ik niet de enige be
zitter van. cen TV-toeslel ben, die
hél heeft betreurd, dat de program
ma-heren in Bussum zich zo slipt
aan hel schema hebben gehouden,
dat er in dn mtznndiris fan zondog:ae S'11'2™ M Veere- Ongeveer an-
avond geen wcersoverzicht op konóerhalf uur heeft de „Groene
o verse hielen. Draeek" daar gelegen. Prinses Bea-
Indien er bij het tegenwoordige tri bU>ef d De Drinsessen
prograrama-schema m het aigemeen i™. maaSan^SSS
wee,",DV<!rtcht door „ie,hand6heritend. een" waide-
wordt gegeven had men cloze keer<4nor hei- «siadie Hèr Veerw ao-
nmrisf 1 1 on*lloud duurde ongeveer driekwar.
2S25 ?lgi 11 eroliZ{3 g?e tier. Daarna zette men koers naar
geen gewone werkcag, maar een j y/emeiöinge, waar de prinsessen te-
ERKSTTGE. MUZIEK
9.45—10.30 AVRO. Concert door het
Nationaal Jeugdorkest o.Lv. Nico Her
mans. Uitgevoerd worden werken van
Gliuka, Hendrik Andricssen, lionpg-
ger on Handpl.
10.20—10.45 KRO. Orgelconcert, door
Kduard Miillor, werken van H.ïndel.
11.1312.0ö KRO, Het Omroeporkest
oJ,v. .Manrits v. d. Berg mei de mez
zo-sopraan Cora Caune 9ïeyet in wer
ken van 51 Liliand, Kcleman c» Frld.
LICHTE MUZIEK
7.35—8.30 KRO. Lichte gram.platen.
8.05—fl.OO AVRO: ..Fantafest", cen
show van jonge artiesten.
GESPROKEN WOORD
s.3(i7.1)0 RVU. Eerste lezing van prof.
Peurseu over „»e weg der fito
gen vijf uur in gereedstaande hof-
auto's stapten met bestemming i
Soestdijk,
jeugd de stille hoekjes en elkaar
beminnen.
Op die vijver in New York nu,
dreven verleden week een paar
jongelui, toen ze plotseling werden
geënterd... ja geënterd, door de
bemanning van een ander huikje.
De zeerovers sprongen over, en eis
ten: je geld of je leven.
Ze kregen het geld, en de. geën-
terden mochten dus hun leven be-
hcuden. Sindsdien is. de zeeroverij
midden in de stad een geliefde vorm
van vrijetijdsbesteding geworden.
De politie gaat nu met snelle boten
cn zoeklichten de veiligheid verze
keren. Hetgeen betekent, dat de
laatste stille plek in New York" su
biet is verdwenen.
Wat blüft er voor de jeugd van
de grootste stad ter wereld over?
Liefde in de bioscopen, liefde op
de achterbank van vaders geleende
Cadillac, en verder de valse schijn
van de liefde op het witte doek en
het beeldscherm, ^begeleid door da
krolse geluiden van crooners en
kwel er s.
En onze beschaving gaat verder,
steeds verder, er is geen kruid te
gen gewassen.
TWKE veertiendaagse VARA-pro-
gramma's zijn gisteravond (voor
lopig) uit de ether verdwenen. Het
„Artiestencafé" van Simon Carmig-
gelt gaat in oktober weer open,
maar dan als televisie-programma.
In de laatste radio-uitzending van
gisteravond zong kelner Donald
Jones die inmiddels naar Amerika
is teruggekeerd voor de zomermaan
den een prachtige blues en Tiet'
Wim lbo uifc het archief opgediepte acht «ur het Journaal en wecr-
fragmenten horen van alle gasten \y ovcrzlcl,t. Aansluitend het filmpro-
riie onit nndpr riin lpidinv In dil 1 fframma' Hj"m wordt vertoond
JLJc A.°naez- Z!J]1 --11 de Italiaanse film „Boct: cm vrienden".
aangename radio-etablissement zijn Geschikt voor alle leeftijden,
opgetreden.
Een uur later presenteerde Gabri j
de Wagt de laatste aflevering in dit baar" kan zijn zo is Marimba in de
sof in van twijfel
9.25—3.35 KRO.
„Aan de pooricn van d._
spreekt, prof. van Mvlsen over „Kern
energie en wereldticeJd".
IIOOKSPfeLKN
1(1.3(1—11.0(1 AVRO. „Het feest" ,een
stt-nimen.spel van André Kuj-ten.
DIVERSEN*
6.40—7.00 AVRO. „20.000 jonge men
sen" een programma over het werk
van de jeuprtomroep Mtnjon.
7.05—8.00 avro. Het Radiospel „Al
les op één kaart".
90.09.20 A VU O. „Proefwerk", cen
klankbeeld over het onderwijs.
11.40—-ï2.oo AVRO, „Indigo'.' een pro
gramma van moderne muziek en ly
riek.
GENÈVE. De conferentie van
Geneve begint nu omtrekken te ver
tonen cn een van de duidelijkste ken
merken daarvan is: gespletenheid.
Niet alleen tussen de partijen maar
ook in de techniek van hel onder
handelen. Er Is het gedeelte van de
Officiële bijeenkomsten die geheim
Televisie
seizoen van. zijn radio-magazine
Marimba",, een programma, dat wij
al eerder in deze rubriek hogelijk
geprezen hebben om zijn militante
toon, zijn uitstekende teksten, .zijn
actualiteit en zijn oorspronkelijke
ideeën. Zoals een krant goed „lees-
hoogste mate „aanhoorbaar". De uit
zending van gisteravond, dat een
onthullend interview bevatte met
een volgelinge van de heelalprofeet
Adamski, bewees dat opnieuw. Een
programma om.naar uit te zien in
het najaar. B. v. R.
zekerheid". j zijn maar waarvan het geheim daar-
de lezingenreeks na prompt op dc persconferenties
aan dc journalisten wurdt meege
deeld; cn er is een onofficieel, on-
tlershands gedeelte, tussen, vriend en
vijand of tussen vrienden onderling
die dan niet altijd ai te vriendschap
pelijk zyu en waarvan het geheim
alleen maar uitlekt droppelsgewyze.
Men kan nu wel vaststellen, dat
men op algemene resultaten voor de
ontspanning in Europa niet moet re
kenen. Dit verhindert echter weer
niet, dat deze conferentie juist om
hetgeen er op de zelfkant van ge
beurt de moeite waard kan blijken
door de geruststelling welke zij de
kortgeleden door Chroesjtsjews ulti
matum over Berlijn opgeschrikte
wereld brengen kan. Daarvoor zijn
er vooruitzichten. Men is buiten dp
conferentiezaal van beide kanten
ijverig op zoek naar een tijdelijke
oplossing. Ook is er nog de kan3 dat
deze conferentie een akkoord over
het staken van de proeven met kern
wapens zal bevorderen. Dat is bij
elkaar op zich zelf al niet onbelang
rijk. Men zou er ook nog op kunnen
wijzen dat deze conferentie niet is
opgezet voor het bereiken van grote
resultaten, maar slechts ter voorbe
reiding van het grootse tafereel van
de topconferentie, waarvoor vooral
Chroesjlsjew zich het maken van
grote gebaren voorbehoudt. Dit ech
ter is cen schrale troost. Het wordt
hier al wel duidelijk genoeg wat nog
niet kan. Herter heeft, zoals men
weet, de Russen alvast gewaar
schuwd, dat president Eisenhower
-door-
Dr. M. v. Blankenstein
kenbaar, dat de. Westerse deelnemers
rekening houden met bet verlangen
van Chroesjtsjew naar die topcon
ferentie, ja erop speculeren. Zij on
derzoeken nu welke entreeprijs
Chroesjtsjew betalen wil om zijn be
geerde doel te bereiken.
Op de officiële conf eren lie komt
men niet vooruit tenzij in het de
monstreren van onverzoenlijke te
genstellingen. Gromyko heeft giste
ren bij de uiteenzetting van het oude
niet eens opgekookte Hussische plan
weer een zeer agressieve rede ge
houden vol beschuldigingen togen
het Westen in de oude trant, zij het
niet met de wildheid van toon van
een Wïsjinski. De Oostduitsers, spra
ken met vreugde in dezelfde trant.
Zij moesten wel omdat het bestaan
van hun communistisch standje erop
berust. Gromyko zag echter toch ten-
punten over en weer nog bieden, en
het polsen gaat dan daarover voor
namelijk nog achter de schermen.
Zo biedt dan de officiële conferen
tie enkel een homerisch tafereel
j waarin even weinig schot zit als in.
de strijd om Troje. Gisteren hield
Herier een rede die in loon en opzet
typisch verschillend was van de wel-
sprekendheid van Duiles maar die
in strakheid niet onderdeed voor dia
I van zijn voorganger. Hij sprak na-
i mens het Westen, Dit had met een
enkel Duitsland oorlog 'gevoerd en
i wilde nu niet niet twee verschillende
j Duitsianden vrede sluiten. Heel uit
drukkelijk verklaarde bij, dat van
eën erkenning van Oost-Duitsland
geen sprake zou kunnen zijn. Bren-
tano heeft zich buiten de conferentie,
bereid verklaard met Oost-Duitsland
besprekingen aan te knopen, echter
op de wijze die in het Westerse voor
stel uitgewerkt is. De schijnbare te
genstelling in deze twee verklaringen
ligt echter anders dan ze lijkt. Von
Brentano was vrijblijvend tegemoet
komend omdat het plan niet wordt
uitgevoerd en op zijn minst de An
gelsaksen onder de westersen. zijn
bereid zoals Amerika reeds veel
slotte nog enige lichtpunten in het
Westerse plan die hij, op zijn beurt vroeger had verklaard] Öostduïtsers
weer in het spoor van Chroesjtsjew. j ajs agenten der Russen te aanvaar
de moeite waard vond eruit te lich- jen voor de controle op de toegangs
ten en te onderzoeken. Zij betreffen
een beveiligingsakkoord en een uit
dunning van troepen in Midden-
Europa en wat verder daarmee kan
samenhangen. Hij zal daarover nog
wel meer weten uit de vertrouwe
lijke gesprekken dan uit het voorstel
zelf. Uit dergelijke dingen en ook uit
regelingen ta.v. Berlijn moeten de
draden gesponnen worden waarmee
de topconferentie kan worden bin
nengehaald.
wegen tot West-Eerlijn.
In de, stille helft van de conferen
tie spant net nog wel eens tussen
Angelsaksen tegenover Fransen en
Duitsers die steeds nog vrezen dat
de Amerikanen onder Britse invloed
te toegevend zijn. Maar gisteren was
daartoe geen aanleiding. Zelfs Aden
auer had tevreden kunnen zijn met
de lijn van Herters rede.
Men confereert onverdroten ver
der. in de hoop dat de berg van da
conferentie een muis of een nest van
Dit is reeds duidelijk: van het
befaamde eenheidsplan van het Wes- j muizen zal baren die het leven ver
ten waarvan de onderdeten zo kun-j der kunnen dragen naar de topcon-
.stig met elkaar vervlochten waren i f eren tie. En intussen schijnen zelfs
niet naar de topconferentie komt als komt niets terecht. Beide partijen de Russen de Polen en de Tsjechen
Genève door zijn resultaten daartoe i zijn reeds ijverig aan het zoeken j in de wachtkamer vergeten te heb-
gecn aanleiding geeft. Het is onmis- I naar de mogelijkheden die de stand- ben/
I
78
„En dat is, Catherine?"
Iedereen keek haar aan.
„Maakt u er alstublieft geen drukte
over, want mijn besluit staat vast,"
zei Catherine. „Ik ga met Robert
Crabbe trouwen."
„Ach," riep oom Tom. „Wat ben
ik toch een sufferd! Het staat hele
maal niet in De baptismo. Het staat
in De gradibus humiHtafts. Hoe is bet
ook weer? Eén moment."
Hij kreeg meer dan een moment.
De stille werd pijnlijk terwijl me
vrouw Peacock, verstijfd van toom,
naar woorden zocht.
„Gelukkig verstond ik niet wat je
zei, Catherine. En ik verbied je het
te herhalen."
„Zoals u wilt, mama."
„Edmund?"
„Ja. Emily?"
„Heb jij niets tegen Catherine te
zeggen?"
„Op het ogenblik niet, lieve. Tenzij"
je wenst dat ik haar feliciteer?"
„Hoorde je wat ze zei?"
„Heelduidelyk. En daar jij het,
i zoals je zei, niet hebt verstaan, zal ik
het voor je herhalen. Zij is besloten,
zei ze, met Robert Crabbe te trou-
wen."
„In het voorjaar, mama," zei Ca
therine. „Als ik tot zolang bij u mag
blijven. Anders kan het de volgende
week."
„Zwijg. Catherine. Het onderwerp
is afgehandeld. Je weet heel goed
dat je \'ader nooit zijn toestemming
zal geven."
„Mijn toestemming. Emily is. zoals
Kitty al heeft vastgesteld, niet meer
vereist, T Is schaakmat, lieve, en bui
tengewoon goed gespeeld moet ik
zeggen."
dm tami süueit
„Heel goed, Edmund. Dan moet je
haar onterven. Er is geen wet die
dat verbiedt"
„Dat is waar. Maar dat gebaar zou
weinig gracieus zijn. vind ik. Geloof
mij, Emily, het beste wat wij kun
nen doen is er mee in te stemmen,
daar de jongedame vast besloten is."
Hij beantwoordde Emily's dode
lijke blik met zijn charmantste glim
lach. „Edward, wil jij zo goed zijn
de port aan te geven? De karaf staat
op het buffet."
„Graag, meneer Peacock. Deze port,
neem ik aan/' zei Edward naar da
tafel terugkomend, „is 2elfs nog ou
der dan Catherine."
Mevrouw Peacock, groots in haar
nederlaag, zei vriendelijk, zonder een
spoor van boosheid:
„Kom meisjes. Laten we de heren
maar bij hun port laten."
IX
EPILOOG
Ntcolass Crabbe, het enig overge
bleven lid van de firma Peacock en
Crabbe -vroeger gevestigd in New-
tonbury maar nu al vele jaren alleen
in Lincolns Inn Fields die nu ein
delijk uit de dienst was ontslagen,
lichtte op een middag in 1929 de
glimmende koperen klopper van zijn
grootmoeders huis op en klopte voor
zichtig een paar maal. Terwijl hij
daar stond te wachten, scheen er een
zware last van zijn schouders te .val
len. Het was nog geen vijf jaar gele
den dat hij hier voor het laatst was
geweest, maar het toneel droeg voor
hem het stempel van een veel vroe
ger tijd. toen zijn moeder, die nu ze
ventig was, nog jong en vrolijk was.
Vrolijk was ze zo nü en dan nog. in
weerwil van alles wat da oorlog
haar had aangedaan; haar moed was
altijd een wonder voor hem en als
tante Julia het haar niet had afgera
den: „Zo'n beproeving voor je, Kit
ty, met je jicnt!" zou zij met hem
mee zyn gegaan. Nicolaas was de
jongste van drie en de enig overge
blevene; zijn broers Edmund en Tho
mas, waren door het opgeven van
een valse leeftijd, erin geslaagd te
sneuvelen in Vlaanderen. Zijn moe
der en tante Julia, de weduwe van
oom Witherby, woonden nu samen
met tante Julia's dochter Emily, niet
ver van het huis waar tante Sara en
oom Edward woonden, hun kinderen
en kleinkinderen niet al te ver uit de
buurt.
Plichtsgetrouw daar hij wel een
familiezwak had, was bij hen alle
maal een paar weken na 2ijn demo
bilisatie gaan opzoeken, en nu was
het oma Peacocks beurt: oma Pea
cock, stok-oud, die met haar koppig
heid zelfs de Dood wist af te schrik
ken.
De deur ging open. Een paar ver
baasde, ongelovige ogen keken hem
aan.
„Hallo. Miff-Miff! Hoe is 't met je?
Ik ben Nicolaas Crabbe. als je dat
soms vergeten mocht zijn."
„Meneer Nicolaas! Wat aardig! Als
of ik. u zou vergeten!"
Als er iemand was die Nicolaas
Crabbe het gevoel kon geven weer
een kleine jongen te zijn, dan was
het juffrouw Smith. Daar stond ze.
in de tachtig, niets veranderd: recht
als een kaars, keurig gekleed, haar
in het midden gescheiden gladde
haar nog altijd strokleurig; met
haar lang. gezicht waar alleen
vriendelijkheid op te lezen stond
zag zij eruit, zoals zij er voor hem
altijd had uitgezien: als een senti
mentele geit.
„Komt u binnen en rust wat uit,"
zei ze bezorgd. „U 2Ult wel moe
zijn na zo'n. lange reis. Wat zal me
vrouw Peacock blij zijn."
„Zou ze? Ik weet bet niet. Hoe is
ze, Miffy?"
.-„Vrij goed," zei' Mary Smith. „Het
gaat zo op en neer, weet u."
„Ja natuurlijk."
CWórdt vervolgd)
TOM BEGINT VANDAAG At ET HET
STOPPEN VAN DE BAL. M££OCO£N
IS HET/MOTTO. EEN HARD-GESCHOTEN
BAL TEGEN EEN DOELPAAL .STUIT
HVEN HARD TERUG...
